Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ν
ἔτει τρίτῳ Κύρου βασιλέως Περσῶν
λόγος ἀπεκαλύφθη τῷ Δανιήλ,
οὗ τὸ ὄνομα ἐπεκλήθη Βαλτάσαρ,
καὶ ἀληθινὸς ὁ λόγος, καὶ
ἡ δύναμις μεγάλη καὶ σύνεσις
ἐδόθη αὐτῷ ἐν τῇ ὀπτασίᾳ.
|
ατὰ
τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας
τοῦ Κύρου, βασιλέως τῶν Περσῶν,
ἀπεκαλύφθη εἰς τὸν Δανιήλ, ὁ
ὁποῖος ἐπωνομάζετο καὶ Βαλτάσαρ,
προφητικὸς λόγος. Αὐτὸς ὁ προφητικὸς
λόγος ἦτο ἀληθινός, θεῖος, μεγάλη
δὲ ἡ δύναμίς του. Εἰς τὸν
Δανιὴλ ἐδόθη σύνεσις, ὥστε νὰ
κατανοήσῃ τὸ προφητικὸν ἐκεῖνο
ὅραμα.
|
ατὰ
τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ βασιλιᾶ
τῶν Περσῶν Κύρου ἀπεκαλύφθη εἰς τὸν
Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ἐπωνομάζετο Βαλτάσαρ,
λόγος προφητικός· καὶ ὁ προφητικὸς
αὐτὸς λόγος ἦταν ἀληθινὸς πέραν
πάσης ἀμφιβολίας, θεῖος, καὶ ἡ δύναμίς
του ἐξόχως σημαντικὴ <ἤ, κατ' ἄλλην
ἑρμηνείαν: Καὶ γεμᾶτος βάσανα, δυστυχίες>.
Εἰς δὲ τὸν Δανιὴλ ἐδόθη σοφία
καὶ σύνεσις, ὥστε νὰ διακρίνῃ καὶ
κατανοήσῃ τὸ περιεχόμενον τοῦ σπουδαιοτάτου
ἐκείνου προφητικοῦ ὁράματος.
|
2
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις
ἐγὼ Δανιὴλ ἥμην πενθῶν τρεῖς
ἑβδομάδας ἡμερῶν·
|
2
Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας
ἐγὼ ὁ Δανιὴλ ἐπενθοῦσα
ἐπὶ τρεῖς ὁλοκλήρους ἑβδομάδας.
|
2
Κατὰ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἐγώ,
ὁ Δανιήλ, ἐπενθοῦσα καὶ ἔκλαια
ἐπὶ τρεῖς ὁλόκληρες ἑβδομάδες.
|
3
ἄρτον ἐπιθυμιῶν οὐκ ἔφαγον,
καὶ κρέας καὶ οἶνος οὐκ εἰσῆλθεν
εἰς τὸ στόμα μου, καὶ ἄλειμμα
οὐκ ἠλειψάμην ἕως πληρώσεως
τριῶν ἑβδομάδων ἡμερῶν.
|
3
Κανένα γευστικὸν καὶ εὐχάριστον
φαγητὸν δὲν ἔφαγα. Κρέας καὶ
οἶνος δὲν εἰσῆλθον εἰς τὸ
στόμα μου, μὲ μῦρα δὲν ἠλείφθην,
μέχρις ὅτου συνεπληρώθησαν αἱ ἡμέραι
τῶν τριῶν ἑβδομάδων.
|
3
Δὲν ἔφαγα κανένα ἀπολαυστικὸν φαγητόν,
κρέας καὶ κρασί δὲν ἔβαλα εἰς τὸ
στόμα μου, οὔτε ἄλειψα μὲ ἀρώματα
τὸ σῶμά μου, μέχρις ὅτου συνεπληρώθη ἡ
περίοδος τῶν τριῶν αὐτῶν ἑβδομάδων
τοῦ πένθους. |
4
Ἐν ἡμέρᾳ εἰκοστῇ τετάρτη
τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου, καὶ ἐγὼ
ἤμην ἐχόμενα τοῦ ποταμοῦ τοῦ
μεγάλου, αὐτός ἐστι Τίγρις,
Ἐδδεκέλ, |
4
Κατὰ τὴν εἰκοστὴν τετάρτην τοῦ
πρώτου μηνὸς ἐγὼ εὐρισκόμην
πλησίον τοῦ μεγάλου ποταμοῦ, τοῦ
ὁποίου τὸ ὄνομα εἶναι Τίγρις,
ἑβραϊστὶ δὲ Ἐδδεκέλ.
|
4
Κατὰ τὴν εἰκοστὴν τετάρτην ἡμέραν
τὸν πρῶτον μηνὸς τοῦ Ἰουδαϊκοῦ
θρησκευτικοῦ ἔτους, δηλαδὴ τὸν Νισάν
<ἀντιστοιχεῖ πρὸς τὸν ἰδικόν
μας Μάρτιον - Ἀπρίλιον> ἐγώ, ὁ Δανιήλ,
εὐρισκόμουν κοντὰ εἰς τὸν μεγάλον
ποταμόν - ὁ ποταμὸς αὐτὸς εἶναι
ὁ Τίγρις, ὁ ὁποῖος εἰς τὰ
Ἑβραϊκὰ ὀνομάζεται Ἐδδεκέλ -
|
5
καὶ ᾖρα τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ
εἶδον καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ εἶς
ἐνδεδυμένος βοδδίν, καὶ ἡ ὀσφὺς
αὐτοῦ περιεζωσμένη ἐν χρυσίῳ
Ὠφάζ, |
5
Ἐσήκωσα τὰ μάτια μου καὶ ἰδού,
εἶδον ἕνα ἄνδρα, ὁ ὁποῖος
ἐφοροῦσε λινὸν ἔνδυμα καὶ εἶχε
ζωσμένην τὴν μέσην αὐτοῦ μὲ
ζώνην κοσμημένην μὲ χρυσίον Ὠφάζ.
|
5
ἐσήκωσα δὲ τὰ μάτια μου καὶ ἔξαφνα,
Ἰδού! Εἶδα ἕνα ἄνδρα, ὁ ὁποῖος
ἦταν ντυμένος μὲ μεγαλοπρεπὲς ἔνδυμα
λινὸν λευκόν, καὶ ἡ μέση του ἦταν
ζωσμένη μὲ ζώνην κοσμημένην μὲ χρυσάφι Ὠφάζ,
δηλαδὴ χρυσάφι λαμπρότατον καὶ καθαρώτατον·
|
6
καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ ὡσεὶ
θαρσίς, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ
ὡσεὶ ὅρασις ἀστραπῆς, καὶ
οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡσεὶ
λαμπάδες πυρός, καὶ οἱ βραχίονες
αὐτοῦ καὶ τὰ σκέλη ὡς
ὅρασις χαλκοῦ στίλβοντος καὶ ἡ
φωνὴ τῶν λόγων αὐτοῦ ὡς
φωνὴ ὄχλου. |
6
Τὸ σῶμα του ἐφαίνετο ὡσὰν
τὸν πολύτιμον λίθον θαρσίς, τὸ
δὲ πρόσωπόν του εἶχε τὴν λάμψιν
τῆς ἀστραπῆς. Τὰ μάτια του ἔλαμπαν
ὡσὰν λαμπάδες πυρός, οἱ βραχίονες
του καὶ τὰ σκέλη του ὡσὰν στίλβων
χαλκὸς καὶ ὁ ἦχος τῶν λόγων
του ἦτο ὡσὰν τὸν ἦχον πολυαρίθμων
ἀνθρώπων. |
6
τὸ δὲ σῶμα του ἐφαίνετο ὡσὰν
τὸν πολύτιμον λάμποντα λίθον Θαρσίς <τὸν θαλασσοπράσινον
πολύτιμον λίθον βήρυλλον>, ἐνῷ τὸ πρόσωπόν
του εἶχε τὴν λάμψιν καὶ τὴν ἀκτινοβολίαν
τῆς ἀστραπῆς · τὰ μάτια του ἦσαν
λαμπερὰ καὶ ἀστραφτερὰ ὡσὰν
πύρινες λαμπάδες· οἱ βραχίονες καὶ τὰ
σκέλη του εἶχαν τὴν ὄψιν λαμπεροῦ
ἀκτινοβόλου χαλκοῦ, ἐνῷ ὁ ἦχος
τῆς φωνῆς του ἦταν ὡσὰν τὸ
βουητὸ πλήθους πολλοῦ λαοῦ.
|
7
Καὶ εἶδον ἐγὼ Δανιὴλ μόνος
τὴν ὀπτασίαν, καὶ οἱ ἄνδρες
οἱ μετ' ἐμοῦ οὐκ εἶδον τὴν
ὀπτασίαν, ἀλλ' ἢ ἔκστασις μεγάλη
ἐπέπεσεν ἐπ' αὐτούς, καὶ
ἔφυγον ἐν φόβῳ.
|
7
Ἐγὼ μόνος ὁ Δανιὴλ εἶδα
αὐτὴν τὴν ὀπτασίαν. Οἱ
ἄνδρες, ποὺ ἦσαν μαζῆ μου, δὲν
εἶδαν τὸ ὅραμα, ἀλλὰ κατέλαβεν
αὐτοὺς μεγάλο δέος καὶ ἔφυγαν
τρομαγμένοι.
|
7
Τὴν ὀπτασίαν αὐτὴν εἶδα ἐγὼ
μόνος, ὁ Δανιήλ, οἱ δὲ ἄνδρες ποὺ
ἦσαν μαζί μου δὲν εἶδαν τὴν ὀπτασίαν,
ἀλλὰ τοὺς ἐκυρίευσε κατάπληξις, φόβος
μεγάλος, καὶ ἔφυγαν κατατρομαγμένοι.
|
8
Καὶ ἐγὼ ὑπελείφθην μόνος,
καὶ εἶδον τὴν ὀπτασίαν τὴν
μεγάλην ταύτην, καὶ οὐχ ὑπελείφθη
ἐν ἐμοὶ ἰσχύς, καὶ ἡ
δόξα μου μετεστράφη εἰς διαφθοράν,
καὶ οὐκ ἐκράτησα ἰσχύος.
|
8
Ἐγὼ ἀπέμεινα μόνος ἐκεῖ
καὶ εἶδα τὴν μεγάλην αὐτὴν
ὀπτασίαν. Ἐξ αἰτίας δὲ
τοῦ μεγαλειώδους αὐτοῦ ὁράματος
δὲν μοῦ ἔμεινε καμμία δύναμις.
Ἠλλοιώθη καὶ παρεμορφώθη τὸ
πρόσωπόν μου. Ἔχασα τὴν σωματικὴν
δύναμιν καὶ δὲν ἠδυνάμην νὰ
σταθῶ ὄρθιος.
|
8
Ἐγὼ δὲ ἀπέμεινα μόνος καὶ εἶδα
αὐτὴν τὴν μεγάλην ὀπτασίαν καὶ
ἐξ αἰτίας τοῦ συγκλονιστικοῦ τούτου
ὁράματος δὲν μοῦ ἀπέμεινε δύναμις·
ὅλη δὲ ἡ ἐμφάνισις τοῦ προσώπου
μου ἄλλαξε καὶ παρεμορφώθη, ἡ δὲ δύναμίς
μου μὲ ἐγκατέλειψε καὶ δὲν ἠμποροῦσα
νὰ σταθῶ ὄρθιος. |
9
Καὶ ἤκουσα τὴν φωνὴν τῶν λόγων
αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ἀκοῦσαί
με αὐτοῦ ἤμην κατανενυγμένος, καὶ
τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν
γῆν. |
9
῎Ηκουσα τὴν φωνὴν τῶν λόγων
του καὶ ὅταν τὴν ἤκουσα, ἐκυριεύθην
ἀπὸ φόβον. Ἔπεσα κάτω μὲ
τὸ πρόσωπον εἰς τὸ ἔδαφος.
|
9
Ἄκουσα τὴν φωνὴν τῶν λόγων του καί,
ἐνῷ τὴν ἄκουα, ἐκυριεύθηκα ἀπὸ
βαθυτάτην συγκίνησιν, θάμβος καὶ φόβον, καὶ μὴ
δυνάμενος νὰ ἀντικρύζω τὴν φοβερὰν
θεωρίαν, ἔπεσα μπρούμυτα, μὲ τὸ πρόσωπόν
μου κατὰ γῆς. |
10
Καὶ ἰδοὺ χεὶρ ἁπτομένη
μου καὶ ἤγειρέ με ἐπὶ τὰ
γόνατά μου. |
10
Καὶ ἰδού, ἕνα χέρι μὲ
ἤγγισε καὶ μὲ ἐσήκωσε εἰς
τὰ γόνατά μου |
10
Καὶ ἰδού! Ἐνῷ εὐρισκόμουν εἰς
αὐτὴν τὴν στάσιν, ἕνα χέρι μὲ
ἄγγισε καὶ μὲ ἐσήκωσεν εἰς τὰ
γόνατά μου |
11
Καὶ εἶπε πρός με· Δανιὴλ ἀνὴρ
ἐπιθυμιῶν, σύνες ἐν τοῖς λόγοις,
οἷς ἐγὼ λαλῶ πρός σε, καὶ
στῆθι ἐπὶ τῇ στάσει σου, ὅτι
νῦν ἀπεστάλην πρός σε. Καὶ ἐν
τῷ λαλῆσαι αὐτὸν πρός με τὸν
λόγον τοῦτον ἀνέστην ἔντρομος.
|
11
καὶ μοῦ εἶπε· <Δανιήλ, ἄνθρωπε
εὐγενῶν καὶ ἁγίων ἐπιθυμιῶν,
ἄκου μὲ προσοχὴν καὶ προσπάθησε
νὰ κατανοήσῃς τὰ λόγια, τὰ
ὁποῖα ἐγὼ θὰ σοῦ εἴπω.
Στάσου ὄρθιος, διότι ἐγὼ ἔχω
ἀποσταλῆ πρὸς σὲ ἐκ μέρους
τοῦ Θεοῦ>. ῞Οταν μοῦ εἶπεν
αὐτὸν τὸν λόγον ἐσηκώθηκα
ὄρθιος, ἀλλὰ καὶ κατατρομαγμένος.
|
11
καὶ μοῦ εἶπε: <Δανιήλ, ἄνθρωπε
ἰδιαιτέρως ἀγαπητέ <ἐκλεκτέ> τοῦ
Θεοῦ, ποὺ ἔχεις εὐγενεῖς πόθους
καὶ ἐπιθυμίες· πρόσεχε ἀκριβῶς, ἄκουσε
μὲ σύνεσιν τὰ λόγια ποὺ θὰ σοῦ
εἰπῶ καὶ προσπάθησε νὰ τὰ κατανοήσῃς·
διῶξε τὸν φόβον καὶ στάσου ὄρθιος,
διότι τώρα ἔχω ἀποσταλῇ ἀπὸ
τὸν Θεὸν πρὸς σέ>. Μόλις δὲ μοῦ
εἶπε αὐτὸν τὸν λόγον, ἐσηκώθηκα
ὄρθιος, ἀλλὰ καὶ γεμᾶτος φόβον.
|
12
Καὶ εἶπε πρός με· μὴ φοβοῦ,
Δανιήλ, ὅτι ἀπὸ τῆς πρώτης
ἡμέρας, ἧς ἔδωκας τὴν καρδίαν
σου τοῦ συνεῖναι καὶ κακωθῆναι ἐναντίον
Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ἠκούσθησαν
οἱ λόγοι σου, καὶ ἐγὼ ἦλθον
ἐν τοῖς λόγοις σου. |
12
Ἐκεῖνος δὲ μοῦ εἶπε· <μὴ
φοβεῖσαι, Δανιήλ, διότι ἀπὸ
τὴν πρώτην ἡμέραν, κατὰ τὴν
ὁποίαν σὺ παρέδωσες τὴν καρδίαν
σου νὰ μάθῃς τὴν ἀλήθειαν,
νὰ σκληραγωγηθῇς καὶ νὰ ταλαιπωρηθῇς
ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου,
ἠκούσθησαν οἱ λόγοι σου ἀπὸ
τὸν Θεὸν καὶ ἐγὼ ἦλθα
νὰ δώσω ἀπόκρισιν εἰς τοὺς
λόγους σου. |
12
Καὶ ὁ οὐράνιος ἀπεσταλμένος εἶπε
πρὸς ἐμέ: <Μὴ φοβᾶσαι, Δανιήλ,
διότι ἀπὸ τὴν πρώτην ἡμέραν κατὰ
τὴν ὁποίαν ἔλαβες σταθερὰν καὶ
ἀμετάκλητον ἀπόφασιν νὰ ἐννοήσῃς
βαθύτερα τὴν ἀλήθειαν, νὰ κακοπαθήσῃς
δὲ ἑκουσίως καὶ νὰ ταλαιπωρηθῇς
μὲ νηστείαν καὶ πένθος ἐνώπιον Κυρίου τοῦ
Θεοῦ σου, ἀκούσθηκαν τὰ λόγια σου ἀπὸ
τὸν Θεόν· ἀπόδειξις τούτου εἶναι ἡ
παρουσία μου, ὅτι ἦλθα ἐγὼ νὰ
δώσω ἀπάντησιν εἰς τὰ αἰτήματα τῆς
δεήσεώς σου. |
13
Καὶ ὁ ἄρχων βασιλείας Περσῶν
εἰστήκει ἐξ ἐναντίας μου εἴκοσι
καὶ μίαν ἡμέραν, καὶ ἰδοὺ
Μιχαὴλ εἶς τῶν ἀρχόντων τῶν
πρώτων ἦλθε βοηθῆσαί μοι, καὶ
αὐτὸν κατέλιπον ἐκεῖ μετὰ
τοῦ ἄρχοντος βασιλείας Περσῶν,
|
13
Ὁ ἄγγελος, ὁ ἄρχων, κατ' ἐντολὴν
τοῦ Θεοῦ, τοῦ βασιλείου τῶν
Περσῶν, εἶχε σταθῇ ἀπέναντί
μου καὶ ἐπὶ εἴκοσι καὶ μίαν
ἡμέραν μὲ ἠμπόδιζε. Καὶ
ἰδού, ὁ Μιχαὴλ ἕνας ἀπὸ
τοὺς πρώτους ἄρχοντας τοῦ οὐρανοῦ,
ἦλθε νὰ μὲ βοηθήσῃ. Ἀφῆκα
ἐγὼ αὐτὸν ἐκεῖ νὰ
ἀντιμετωπίσῃ τὸν ἄρχοντα τοῦ
βασιλείου τῶν Περσῶν,
|
13
<Ἐγὼ ἀπεστάλην πρὸς σὲ ἀπὸ
τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς προσευχῆς σου>·
ὅμως ὁ ἄρχων Ἄγγελος <ποὺ
ὑπερασπίζεται τὰ συμφέροντα> τοῦ βασιλείου
τῶν Περσῶν ἐστέκετο ἐμπρός μου καὶ
μὲ ἐμπόδιζε ἐπὶ εἴκοσι μία ἡμέρες·
ἀλλ’ ἰδού! Ὁ Μιχαήλ, ἕνας ἀπὸ
τοὺς πρώτους ἄρχοντας τοῦ οὐρανοῦ,
ἦλθε διὰ νὰ μὲ βοηθήσῃ. Αὐτὸν
λοιπὸν ἀφῆκα ἐκεῖ νὰ ὁμιλῇ
μὲ τὸν ἄρχοντα Ἄγγελον τῶν Περσῶν.
|
14
καὶ ἦλθον συνετίσαι σε ὅσα ἀπαντήσεται
τῷ λαῷ σου ἐπ' ἐσχάτων τῶν
ἡμερῶν, ὅτι ἔτι ἡ ὅρασις
εἰς ἡμέρας. |
14
καὶ ἦλθα νὰ σὲ ἐνημερώσω,
διὰ νὰ μάθῃς τί θὰ συμβοῦν
εἰς τὸν λαόν σου κατὰ τὰς τελευταίας
ἡμέρας. Διότι αὐτὸ τὸ
ὅραμα ἀναφέρεται εἰς τὰς ἡμέρας
ἐκείνας>.
|
14
Καὶ ἦλθα νὰ σὲ διαφωτίσω καὶ
σὲ πληροφορήσω ποία γεγονότα πρόκειται νὰ συμβοῦν
εἰς τὸν λαόν σου κατὰ τὸ πολὺ
ἀπομακρυσμένον μέλλον, μέχρι τῆς περιόδου ποὺ
θὰ ἔλθῃ ὁ Μεσσίας· διότι ἡ ὅρασις
αὐτὴ δὲν θὰ πραγματοποιηθῇ τώρα·
ἐκτείνεται πολὺ μακράν· ἀναφέρεται
εἰς τὸ ἀπώτατον μέλλον>.
|
-15
Καὶ ἐν τῷ λαλῆσαι αὐτὸν
μετ' ἐμοῦ κατὰ τοὺς λόγους τούτους
ἔδωκα τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ
τὴν γῆν καὶ κατενύγην.
|
15
Ὅταν ἐκεῖνος μοῦ εἶπεν αὐτοὺς
τοὺς λόγους, ἐγύρισα τὸ πρόσωπόν
μου πρὸς τὴν γῆν καὶ ἐκυριεύθην
ἀπὸ μεγάλην συγκίνησιν.
|
15
Ὅταν ὁ οὐράνιος ἀπεσταλμένος εἶπεν
εἰς ἐμὲ τὰ λόγια αὐτά, ἔστρεψα
τὸ πρόσωπόν μου κάτω, πρὸς τὴν γῆν,
καὶ ἐκυριεύθηκα ἀπὸ βαθυτάτην συγκίνησιν,
θάμβος καὶ φόβον. |
16
Καὶ ἰδοὺ ὡς ὁμοίωσις υἱοῦ
ἀνθρώπου ἥψατο τῶν χειλέων μου·
καὶ ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ
ἐλάλησα καὶ εἶπα πρὸς τὸν
ἑστῶτα ἐναντίον μου· Κύριε,
ἐν τῇ ὀπτασίᾳ σου ἐστράφη
τὰ ἐντός μου ἐν ἐμοί,
καὶ οὐκ ἔσχον ἰσχύν·
|
16
Καὶ ἰδού, κάποιος, ποὺ ὁμοίαζε
μὲ ἄνθρωπον, ἤγγισε τὰ χείλη
μου, ἤνοιξα τὸ στόμα μου, ὡμίλησα
πρὸς αὐτὸν ποὺ ἵστατο ἀπέναντί
μου καὶ τοῦ εἶπα· <Κύριε,
καθὼς σὲ εἶδα, συνεταράχθη τὸ
ἐσωτερικόν μου καὶ δὲν μοῦ ἀπέμεινε
πλέον δύναμις.
|
16
Ἔξαφνα ὅμως, ἰδού! Κάποιος ποὺ ὠμοίαζε
μὲ ἄνθρωπον, ἄγγισε τὰ χείλη μου.
Καὶ τότε ἄνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ὡμίλησα
καὶ εἶπα πρὸς τὸ πρόσωπον ποὺ
ἐστέκετο ἐμπρός μου: <Κύριε, μόλις σὲ
ἀντίκρυσα, ἡ ψυχή μου ἐγέμισε ταραχὴν
καὶ φόβον, καὶ οἱ δυνάμεις μου μὲ
ἐγκατέλειψαν. |
17
καὶ πῶς δυνήσεται ὁ παῖς σου,
Κύριε, λαλῆσαι μετὰ τοῦ Κυρίου
μου τούτου; Καὶ ἐγὼ ἀπὸ
τοῦ νῦν οὐ στήσεται ἐν ἐμοὶ
ἰσχύς, καὶ πνεῦμα οὐχ ὑπελείφθη
ἐν ἐμοί. |
17
Καὶ πῶς θὰ ἠμπορέσω ἐγὼ
ὁ δοῦλος σου, Κύριε, νὰ ὁμιλήσω
μὲ σὲ τὸν Κύριόν μου; Διότι
ἀπὸ τὴν στιγμὴν αὐτὴν
δὲν ἀπέμεινε δύναμις ἐντός
μου. Καὶ αὐτὴ ἡ ἀναπνοή
μου ἔχει κοπῇ>. |
17
Πῶς λοιπὸν θὰ ἠμπορέσω ἐγώ,
ὁ δοῦλος σου, Κύριε, νὰ ὁμιλήσω μαζὶ
μὲ τὸν Κύριόν μου αὐτόν; Διότι ἀπὸ
αὐτὴν τὴν στιγμὴν μὲ ἐγκατέλειψαν
ἐντελῶς οἱ δυνάμεις μου, καὶ ἀπὸ
τὸν φόβον μου δὲν ἠμπορῶ κἀν
νὰ ἀναπνεύσω· ἐκόπη ἡ ἀνάσα
μου!> |
18
Καὶ προσέθετο καὶ ἥψατό μου
ὡς ὅρασις ἀνθρώπου καὶ ἐνίσχυσέ
με |
18
Ἐκεῖνος ποὺ ὠμοίαζε μὲ
ἄνθρωπον, μὲ ἤγγισε πάλιν, μὲ
ἐνίσχυσε
|
18
Τὸ πρόσωπον, ὅμως, ποὺ ὠμοίαζε μὲ
ἄνθρωπον μὲ ἄγγισε ἀκόμη μίαν φορὰν
καὶ μὲ ἐνίσχυσε |
19
καὶ εἶπέ μοι· μὴ φοβοῦ
ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν, εἰρήνη
σοι· ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, καὶ
ἐν τῷ λαλῆσαι αὐτὸν μετ' ἐμοῦ
ἴσχυσα καὶ εἶπα· λαλείτω ὁ
Κύριός μου, ὅτι ἐνίσχυσάς
με. |
19
καὶ μοῦ εἶπε· <μὴ φοβεῖσαι,
ἄνθρωπε τῶν εὐγενῶν καὶ ἁγίων
ἐπιθυμιῶν. Ἡ εἰρήνη ἂς
εἶναι μαζῆ σου. Πάρε θάρρος καὶ
δύναμιν>. Καθὼς δὲ ἐκεῖνος
ὡμίλησεν ἔτσι πρὸς ἐμέ,
ἠσθάνθην ὅτι ἐπῆρα δύναμιν
καὶ εἶπα· <ἂς ὁμιλήσῃ
ὁ Κύριός μου, διότι σὺ μὲ
ἐνεδυνάμωσες>.
|
19
καὶ μοῦ εἶπε: <Μὴ φοβᾶσαι,
ἄνθρωπε ἰδιαιτέρως ἀγαπητὲ <ἐκλεκτέ>
τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔχεις εὐγενεῖς
πόθους καὶ ἅγιες ἐπιθυμίες· εἴθε νὰ
εἶναι εἰρήνη εἰς σέ. Μὴ ἀγωνίας·
προχώρει μὲ ἀποφασιστικότητα ὡς γενναῖος
ἄνδρας καὶ ἔχε θάρρος!> Καὶ μόλις
ἐκεῖνος ὡμίλησε μαζί μου καὶ μοῦ
εἶπεν αὐτὰ τὰ λόγια, ἐνισχύθηκα,
ἀνέλαβα δυνάμεις καὶ εἶπα: <Ἂς
ὁμιλῇ ὁ Κύριός μου· αἰσθάνομαι ἱκανὸς
νὰ σὲ ἀκούω, διότι μοῦ ἔδωκες
δύναμιν>. |
20
Καὶ εἶπεν· εἰ οἶδᾳς, ἱνατὶ
ἦλθον πρὸς σέ; Καὶ νῦν ἐπιστρέψω
τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ ἄρχοντος
Περσῶν· καὶ ἐγὼ ἐξεπορευόμην,
καὶ ὁ ἄρχων τῶν Ἑλλήνων
ἤρχετο, |
20
Ἐκεῖνος εἶπε· <γνωρίζεις,
τάχα, διατὶ ἦλθα πρὸς σέ; Τώρα
ἐγὼ θὰ ἐπιστρέψω νὰ πολεμήσω
μὲ τὸν ἄρχοντα ἄγγελον τὸν ἐξουσιάζοντα
εἰς τοὺς Πέρσας. Ὅταν ἐγὼ
ἔφευγα, ἤρχετο ὁ ἄγγελος ἄρχων
τῶν Ἑλλήνων.
|
20
Καὶ τότε ἐκεῖνος εἶπε: <Γνωρίζεις
ἄραγε διατὶ ἦλθα πρὸς σέ; Ἀσφαλῶς
ὄχι! Τώρα λοιπὸν θὰ ἐπιστρέψω διὰ
νὰ πολεμήσω <νὰ ἀντιμετωπίσω, δηλαδὴ
νὰ συνομιλήσω καὶ πείσω> μὲ τὸν
ἄρχοντα Ἄγγελον τοῦ βασιλείου τῶν
Περσῶν ὅταν ἐγὼ ἔφευγα, ἐρχόταν
ὁ ἄρχων Ἄγγελος προστάτης τῶν Ἑλλήνων.
|
21
ἀλλ' ἡ ἀναγγελῶ σοι τὸ ἐντεταγμένον
ἐν γραφῇ ἀληθείας, καὶ οὐκ
ἔστιν εἶς ἀντεχόμενος μετ' ἐμοῦ
περὶ τούτων, ἀλλ' ἢ Μιχαὴλ ὁ
ἄρχων ὑμῶν. |
21
Ἦλθα λοιπὸν νὰ σοῦ ἀναγγείλω
αὐτό, ποὺ εἶναι γραμμένον εἰς
τὸ βιβλίον τῆς ἀληθείας. Δὲν
ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος νὰ μὲ
βοηθήσῃ εἰς τὰς ὑποθέσεις
αὐτάς, εἰμὴ μόνον ὁ ἄρχων
τοῦ ἰδικοῦ σας ἔθνους, ὁ Ἀρχάγγελος
Μιχαήλ. |
21
Ἦλθα λοιπὸν νὰ σοῦ ἀναγγείλω
αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἔχει γραφὴ
εἰς τὸ Βιβλίον τῆς Ἀληθείας·
εἰς ὅλα δὲ αὐτὰ τὰ γεγονότα
δὲν ὑπάρχει κανένας ἄλλος ἀπὸ
τοὺς ἄρχοντας Ἀγγέλους τῶν ἐθνῶν
διὰ νὰ μὲ βοηθήσῃ, παρὰ μόνον
ὁ Μιχαήλ, ὁ ἄρχων Ἄγγελος τοῦ
ἰδικοῦ σας <Ἰουδαϊκοῦ> ἔθνους>.
|