Σχόλιον Τοῦ Ἔσδρα Α'
ΠΕΙΤΑ ἀπὸ τὰ δύο βιβλία τῶν Παραλειπομένων ἀκολουθοῦν εἰς τὸ κείμενον τῶν Ο' τρία ἄλλα ἰστορικὰ βιβλία, τὸ Ἔσδρας Α', Ἔσδρας Β' καὶ Νεεμίας, τὰ ὁποῖα, ὅπως καταφαίνεται ἀπὸ τὸ περιεχόμενόν των, ἀποτελοῦν συνέχειαν τοῦ Β' Παραλειπομένου, ἐν τῇ ἐκθέσει τῆς ἱστορίας τῶν Ἰουδαίων, μὲ ὀλίγα τινὰ κενά.
Μάλιστα τὸ Ἔσδρας Α' ἀρχίζει ἀπὸ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἤδη ἐκτεθῆ εἰς τὰ δύο τελευταῖα κεφάλαια τοῦ Β' Παραλειπομένων, περιλαμβάνει δὲ καὶ μερικὰ ἀναγραφόμενα εἰς τὸ Ἔσδρας Β'.
Τὸ βιβλίον τοῦτο, τὸ ῎Εσδρας Α', θεωρεῖται ἀπὸ μερικοὺς ὡς δευτεροκανονικὸν καὶ δὲν ἔχει περιληφθῆ εἰς τὸν ἑβραϊκὸν κανόνα. Καὶ εἰς τὰς ἐκδόσεις ἐπίσης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπὸ τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀποκλεισθῆ, διότι ὁ Ἱερώνυμος τὸ ἐχαρακτήρισεν ὡς <ἀπόκρυφον>.
Ἡ γνώμη αὐτὴ εἶναι ἐσφαλμένη, ὅπως καταφαίνεται ἀπὸ πλῆθος ἐγκύρων μαρτυριῶν, πολὺ ἀρχαιοτέρων ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τοῦ Ἱερωνύμου. Εἰς τὴν ἀρχαίαν Ἐκκλησίαν, ὑπὸ ἐκκλησιαστικῶν Πατέρων καὶ συγγραφέων, ἐχρησιμοποιήθη ἀσυζητητεὶ ὡς κανονικὸν τὸ βιβλίον τοῦτο καὶ ὡς ἰσόκυρον πρὸς τὰ ἄλλα, μετεφράσθη ὅπως καὶ τὰ ἄλλα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἰς διαφόρους γλώσσας, συμπεριελήφθη εἰς τοὺς πλείστους ἀρχαίους καταλόγους τῶν κανονικῶν βιβλίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἐχρησιμοποιήθη ἀνεπιφυλάκτως ἀπὸ Ἑβραίους συγγραφεῖς, ὅπως π.χ. ἀπὸ τὸν Ἰώσηπον.
Εἰς τὸ βιβλίον αὐτὸ ἐκτίθενται κατ' ἐκλογὴν ἰστορικὰ γεγονότα ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ εὐσεβοῦς Ἰουσίου καὶ ἐντεῦθεν, τὸ λαμπρὸν Πάσχα, τὸ ὁποῖον ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἐτελέσθη εἰς Ἱερουσαλήμ, ἡ κατάλυσις ἔπειτα τοῦ ἰουδαϊκοῦ βασιλείου ὑπὸ τοῦ Ναβουχοδονόσορος καὶ ἡ μεταφορὰ πλήθους Ἰσραηλιτῶν ὡς αἰχμαλώτων εἰς τὴν Βαβυλῶνα, τὸ διάταγμα τοῦ Κύρου, βασιλέως τῶν Περσῶν, διὰ τὸν ἐπαναπατρισμὸν τῶν Ἰουδαίων, ἡ ἐπιστροφὴ εἰς Ἱερουσαλὴμ τῆς πρώτης μεγάλης ὁμάδος Ἰουδαίων ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Σαμανασσάρου, ἡ ὑπὸ τοῦ Ἀρταξέρξου ἀπαγόρευσις τῆς ἀνοικοδομήσεως του ναοῦ καὶ τῶν τειχῶν τῆς πόλεως, ἡ ὑπὸ τοῦ Δαρείου ἔπειτα, χάρις εἰς τὴν νίκην τοῦ Ἑβραίου σωματοφύλακός του Ζοροβάβελ ἐπὶ τεθέντος πνευματικοῦ διαγωνισμοῦ, παραχώρησις τῆς ἀδείας ἀνοικοδομήσεως. Ἐπακολουθεῖ ἡ ἐξιστόρησις τῆς ἐπανόδου Ἰσραηλιτῶν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ζοροβάβελ, ἡ ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν καὶ ἐποπτείαν αὐτοῦ ἀνοικοδόμησις τοῦ Ναοῦ, ὁ ἐορτασμὸς τοῦ Πάσχα, ἡ ἔλευσις καὶ ἡ δρᾶσις τοῦ Ἔσδρα εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἡ ὑπ' αὐτοῦ ἀνάγνωσις τοῦ Νόμου εἰς ἐπήκοον πάντων.
Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ τερματίζεται, μὲ κάποιαν ἴσως ἀποτομίαν, ἡ ἐξιστόρησις.
Ὁ σκοπὸς τοῦ βιβλίου τούτου, ἐκτὸς τῆς ἰστορικῆς ἐνημερώσεως, εἶναι νὰ ἐξάρῃ καὶ προβάλῃ τὰς δύο μεγάλας διὰ τὴν εὐσέβειαν καὶ τὸν ἱερὸν ζῆλον προσωπικότητας τοῦ Ζοροβάβελ καὶ τοῦ Ἔσδρα καὶ ἀκόμη περισσότερον νὰ παρουσιάσῃ τὴν ἀπόλυτον ἀξιοπιστίαν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ὑποσχέσεών του, ὅπως εἶναι ἡ περὶ τῆς καταλύσεως τοῦ ἀσεβοῦς βαβυλωνιακοῦ κράτους καὶ ἡ περὶ τοῦ ἐπαναπατρισμοῦ τῶν Ἰουδαίων, καὶ νὰ τονώσῃ ἔτσι τὴν πίστιν αὐτῶν πρὸς Ἐκεῖνον.
Ἡ μετάφρασις τοῦ ἔργου αὐτοῦ εἰς τὴν ἑλληνικὴν εἶχε προηγηθῆ ἀπὸ τὴν μετάφρασιν τοῦ Ἔσδρα Β', ἀφοῦ καὶ οἱ Ο' τὴν προτάσσουν.
Συντάκτης τοῦ βιβλίου αὐτοῦ εἶναι κατὰ πᾶσαν πιθανότητα ὁ ἴδιος, ποὺ συνέγραψε τὸ Ἔσδρας Β' καὶ τὸν Νεεμίαν· ὅπως δὲ ἀπὸ πολλοὺς πιστεύεται, ὁ Ἔσδρας.