Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
βασιλεὺς Δαρεῖος ἐποίησε δοχὴν
μεγάλην πᾶσι τοῖς ὑπ' αὐτὸν
καὶ πᾶσι τοῖς οἰκογενέσιν αὐτοῦ
καὶ πᾶσι τοῖς μεγιστᾶσι τῆς
Μηδίας καὶ τῆς Περσίδος
|
βασιλεὺς
Δαρεῖος παρέθεσε συμπόσιον μέγα εἰς
ὅλους τοὺς ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν
του, εἰς τοὺς δούλους του, ποὺ εἶχαν
γεννηθῇ εἰς τὸν οἶκον του, εἰς
ὅλους τοὺς αὐλικοὺς καὶ τοὺς
μεγιστᾶνας τῆς Μηδίας καὶ τῆς
Περσίας,
|
βασιλεὺς
τῶν Περσῶν Δαρεῖος ἔκαμε κάποτε ἕνα
μεγάλο συμπόσιον δι’ ὅλους τοὺς ἐπιτελεῖς
του, ποὺ ἦσαν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν
του, δι’ ὅλους τοὺς οἰκείους καὶ τοὺς
δούλους του, ποὺ ἐζοῦσαν εἰς τὸ
ἀνάκτορόν του, καὶ δι' ὅλους τοὺς
ἄρχοντας τῆς Μηδίας καὶ τῆς Περσίας.
|
2
καὶ πᾶσι τοῖς σατράπαις καὶ
στρατηγοῖς καὶ τοπάρχαις τοῖς ὑπ'
αὐτόν, ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς
μέχρις Αἰθιοπίας ἐν τοῖς ἑκατὸν
εἰκοσιεπτὰ σατραπείαις.
|
2
εἰς ὅλους τοὺς σατράπας, τοὺς
στρατηγούς, τοὺς διοικητὰς διαφόρων
περιοχῶν τῆς βασιλείας του ἀπὸ
τῶν Ἰνδιῶν μέχρι τῆς Αἰθιοπίας
εἰς ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ
διοικητικὰς περιφερείας.
|
2
Εἰς τὸ συμπόσιον αὐτὸ τοῦ Δαρείου
ἐπῆραν μέρος καὶ ὅλοι οἱ σατράπαι
(=κυβερνῆται) καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ
οἱ περιφερειακοὶ διοικηταὶ τῶν ὑπηκόων
τοῦ κράτους του, ποὺ ἐξετείνετο ἀπὸ
τὰς Ἰνδίας καὶ ἕως τὴν Αἰθιοπίαν
καὶ διῃρεῖτο εἰς τὰς ἑκατὸν
εἴκοσι ἑπτὰ σατραπείας τοῦ βασιλείου
τῶν Περσῶν. |
3
Καὶ ἐφάγοσαν καὶ ἐπίοσαν
καὶ ἐμπλησθέντες ἀνέλυσαν. Ὁ
δὲ Δαρεῖος ὁ βασιλεὺς ἀνέλυσεν
εἰς τὸν κοιτῶνα ἑαυτοῦ καὶ
ἐκοιμήθη καὶ ἔξυπνος ἐγένετο.
|
3
Αὐτοὶ ἔφαγον, ἔπιον καί, ὅταν
ἐχόρτασαν, ἀπεσύρθησαν, διὰ
νὰ ἀναπαυθοῦν. Ὁ βασιλεὺς Δαρεῖος
ἀπεσύρθη καὶ αὐτὸς εἰς
τὸν κοιτῶνα του, διὰ νὰ κοιμηθῇ,
ἀλλὰ ἔμεινε ξυπνητός.
|
3
Ὅλοι αὐτοὶ ἔφαγαν καὶ ἤπιαν
εἰς τὸ συμπόσιον καί, ἀφοῦ ἐχόρτασαν,
ἐπῆγαν νὰ ἀναπαυθοῦν. Ὁ
δὲ βασιλεὺς Δαρεῖος ἀπεσύρθη,εἰς
τὸ ὑπνοδωμάτιόν του καὶ ἐκοιμήθη,
ἀλλ’ ἐξύπνησε σύντομα, πρὶν ξημερώσῃ.
|
4
Τότε οἱ τρεῖς νεανίσκοι οἱ σωματοφύλακες
οἱ φυλάσσοντες τὸ σῶμα τοῦ βασιλέως
εἶπαν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον·
|
4
Τότε οἱ τρεῖς νεαροὶ σωματοφύλακες,
οἱ ὁποῖοι ἐφύλασσαν τὸν
βασιλέα, εἶπαν ὁ ἔνας πρὸς τὸν
ἄλλον·
|
4
Ἐν τῷ μεταξὺ οἱ τρεῖς νεαροὶ
σωματοφύλακες, ποὺ ἐφύλασσαν τὸν βασιλέα
ἀπὸ κάθε σωματικὸν κίνδυνον, εἶπαν
ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον:
|
5
εἴπωμεν ἕκαστος ἡμῶν ἕνα λόγον,
ὃς ὑπερισχύσει· καὶ οὗ
ἐὰν φανῇ τὸ ρῆμα αὐτοῦ
σοφώτερον τοῦ ἑτέρου, δώσει
αὐτῷ Δαρεῖος ὁ βασιλεὺς δωρεὰς
μεγάλας καὶ ἐπινίκια μεγάλα
|
5
<ἂς πῇ ὁ καθένας ἀπὸ
ἡμᾶς μίαν γνώμην, διὰ νὰ
ἴδωμεν τίνος θὰ εἶναι ἡ καλυτέρα.
Εἰς ἐκεῖνον δέ, τοῦ ὁποίου
ἡ γνώμη θὰ εἶναι σοφωτέρα ἀπὸ
τὴν γνώμην τῶν ἄλλων, ὁ βασιλεὺς
Δαρεῖος θὰ δώσῃ μεγάλας δωρεὰς
καὶ θὰ ἀπονείμῃ μεγάλον
ἔπαινον.
|
5
<Ἂς πῇ καθένας μας εἰς τὸν
βασιλέα μίαν πρότασιν καὶ θὰ κρίνῃ ἐκεῖνος
ποία εἶναι ἡ ἀνωτέρα ἀπὸ τὰς
τρεῖς. Αὐτὸς δέ, τοῦ ὁποίου
ἡ πρότασις θὰ θεωρηθῇ ὡς σοφωτέρα
τῶν ἄλλων, θὰ πάρῃ ἀπὸ
τὸν βασιλέα Δαρεῖον πλούσια δῶρα καὶ
μεγάλην δόξαν. |
6
Καὶ πορφύραν περιβαλέσθαι καὶ ἐν
χρυσώμασι πίνειν καὶ ἐπὶ χρυσῷ
καθεύδειν καὶ ἅρμα χρυσοχάλινον καὶ
κίδαριν βυσσίνην καὶ μανιάκην περὶ
τὸν τράχηλον, |
6
Ὁ βασιλεὺς θὰ ἐγκρίνῃ,
ὥστε αὐτὸς νὰ ἐνδυθῇ πορφύραν,
νὰ πίνῃ μὲ χρυσᾶ ποτήρια,
νὰ κοιμᾶται ἐπάνω εἰς χρυσῆν
κλίνην, νὰ ἔχῃ ἅρμα, τοῦ
ὁποίου οἱ ἵπποι θὰ φέρουν
χρυσοῦς χαλινούς, νὰ φορῇ κίδαριν
εἰς τὴν κεφαλήν του ἀπὸ βύσσον
καὶ περιδέραιον γύρω ἀπὸ τὸν
τράχηλόν του.
|
6
Θὰ τοῦ ἐπιτρέψῃ ὁ βασιλεὺς
νὰ φορῇ πολυτελῆ ἐνδύματα πορφύρας,
νὰ πίνῃ μὲ χρυσᾶ ποτήρια νερὸ
καὶ κρασί, νὰ κοιμᾶται σὲ χρυσὸ
κρεββάτι, νὰ ἔχῃ ἅρμα, ποὺ θὰ
τὸ σύρουν ἄλογα μὲ χρυσᾶ χαλινάρια,
καὶ νὰ βάλῃ εἰς τὸ κεφάλι του
κάλυμμα ἀπὸ ὕφασμα βύσσου καὶ περιδέραιον
εἰς τὸν λαιμόν του. |
7
καὶ δεύτερος καθιεῖται Δαρείου διὰ
τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ συγγενὴς
Δαρείου κληθήσεται. |
7
Αὐτὸς θὰ ἔχῃ τὴν δευτέραν
μετὰ τὸν Δαρεῖον θέσιν ἕνεκα
τῆς σοφίας του καὶ θὰ ἀναγνωρισθῇ
συγγενὴς τοῦ Δαρείου>.
|
7
Θὰ κάθεται ἐπίσης τιμητικῶς διὰ τὴν
σοφίαν του δεύτερος ἀμέσως μετὰ τὸν βασιλέα
Δαρεῖον καὶ θὰ ὀνομασθῇ συγγενὴς
τοῦ Δαρείου>. |
8
Καὶ τότε γράφοντες ἕκαστος τὸν
ἑαυτοῦ λόγον ἐσφραγίσαντο καὶ
ἔθηκαν ὑπὸ τὸ προσκεφάλαιον
Δαρείου τοῦ βασιλέως καὶ εἶπαν·
|
8
῎Εγραψαν τότε ὁ καθένας ἀπὸ
αὐτοὺς τὴν γνώμην του, τὴν ἐσφράγισαν
καὶ ἔθεσαν αὐτὴν κάτω ἀπὸ
τὸ προσκεφάλαιον τοῦ βασιλέως καὶ
εἶπαν·
|
8
Καὶ ἀφοῦ ἐν συνεχείᾳ ἔγραψαν
καθένας τὴν γνώμην του, τὴν ἐσφράγισαν
καὶ τὴν ἔβαλαν κάτω ἀπὸ τὸ
προσκέφαλον τοῦ βασιλέως, ποὺ ἐν τῷ
μεταξὺ εἶχεν ἀποκοιμηθῇ, καὶ
εἶπαν: |
9
ὅταν ἐγερθῇ ὁ βασιλεύς, δώσουσιν
αὐτῷ τὸ γράμμα, καὶ ὃν
ἂν κρίνῃ ὁ βασιλεὺς καὶ
οἱ τρεῖς μεγιστᾶνες τῆς Περσίδος
ὅτι οὗ ὁ λόγος αὐτοῦ σοφώτερος,
αὐτῷ δοθήσεται τὸ νῖκος καθὼς
γέγραπται. |
9
<ὅταν ἐξυπνήσῃ ὁ βασιλεύς,
θὰ δώσωμεν εἰς αὐτὸν τὰς
γραπτὰς αὐτὰς γνώμας μας καὶ
εἰς ἐκεῖνον, τοῦ ὁποίου
ἡ γραπτὴ γνώμη ἤθελε προκριθῇ
ὡς σοφωτέρα ἀπὸ τὸν βασιλέα
καὶ τοὺς τρεῖς μεγιστᾶνας τῆς
Περσίας, θὰ δοθῇ ἡ νίκη, ὅπως
ἔχομεν γραπτῶς συμφωνήσει>.
|
9
<Ὅταν σηκωθῇ ἀπὸ τὸ κρεββάτι
του ὁ βασιλεύς, θὰ τοῦ δώσουν αὐτὸ
ποὺ ἐγράψαμεν, καὶ αὐτὸ ποὺ
θὰ κρίνῃ ὁ βασιλεὺς μαζὶ μὲ
τοὺς τρεῖς μεγιστᾶνας τῆς Περσίας
ὡς σοφώτερον, θὰ βραβευθῇ. Ἐκεῖνος,
εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ἀνήκῃ
ἡ σοφωτέρα γνώμη, θὰ ἀπολαύσῃ τὴν
νίκην, ὅπως ἐσυμφωνήσαμεν γραπτῶς>.
|
10
Ὁ εἷς ἔγραψεν, ὑπερισχύει ὁ
οἶνος. |
10
Ὁ ἔνας ἀπὸ αὐτοὺς ἔγραψεν
ὅτι τὸ κρασί εἶναι τὸ ἰσχυρότερον.
|
10
Ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς
ἔγραψε: <Τὸ ἰσχυρότερον ἀπὸ
ὅλα εἶναι τὸ κρασί>.
|
11
Ὁ ἕτερος ἔγραψεν ὑπερισχύει
ὁ βασιλεύς. |
11
Ὁ ἄλλος ἔγραψεν ἰσχυρότερος
εἶναι ὁ βασιλεύς,
|
11
Ὁ δεύτερος ἔγραψε: <Τὸ ἰσχυρότερον
ἀπὸ ὅλα εἶναι ὁ βασιλεύς>.
|
12
Ὁ τρίτος ἔγραψεν, ὑπερισχύουσιν
αἱ γυναῖκες, ὑπὲρ δὲ πάντα
νικᾷ ἡ ἀλήθεια.
|
12
ὁ δὲ τρίτος ἔγραψεν, ἰσχυρότεροι
ἀπὸ ὅλους εἶναι αἱ γυναῖκες,
ἀλλὰ ὑπεράνω ἀπὸ ὅλα
νικᾷ ἡ ἀλήθεια.
|
12
Καὶ ὁ τρίτος ἔγραψε: <Τὸ ἰσχυρότερον
ἀπὸ ὅλα εἶναι οἱ γυναῖκες,
ὑπεράνω αὐτῶν ὅμως εὑρίσκεται
ἡ ἀλήθεια>. |
13
Καὶ ὅτε ἐξηγέρθη ὁ βασιλεύς,
λαβόντες τὸ γράμμα ἔδωκαν αὐτῷ,
καὶ ἀνέγνω. |
13
Ὅταν ὁ βασιλεὺς ἐσηκώθη, ἐπῆραν
τὰ γραπτὰ αὐτὰ κείμενα καὶ
τὰ ἔδωσαν εἰς τὸν βασιλέα, ὁ
δὲ βασιλεὺς τὰ ἀνέγνωσε.
|
13
Καὶ ὅταν ἐσηκώθη ἀπὸ τὸ
κρεββάτι του ὁ βασιλεύς, ἐπῆραν αὐτά,
ποὺ εἶχαν γράψει, καὶ τοῦ τὰ
ἔδωσαν καὶ ἐκεῖνος τὰ ἐδιάβασε
καὶ τὰ τρία. |
14
Καὶ ἐξαποστείλας ἐκάλεσε πάντας
τοὺς μεγιστᾶνας τῆς Περσίδος καὶ
τῆς Μηδίας καὶ τοὺς σατράπας
καὶ στρατηγοὺς καὶ τοπάρχας καὶ
ὑπάτους καὶ ἐκάθισεν ἐν
τῷ χρηματιστηρίῳ, καὶ ἀνεγνώσθη
τὸ γράμμα ἐνώπιον αὐτῶν.
|
14
Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε τότε ἀγγελιαφόρους
καὶ ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς μεγιστᾶνας
τῆς Περσίας καὶ τῆς Μηδίας,
τοὺς σατράπας, τοὺς στρατηγούς, τοὺς
διοικητὰς χωρῶν καὶ τοὺς ἄλλους
ἀνωτάτους ἄρχοντας, τοὺς ὥρισε
νὰ καθίσουν εἰς τὴν αἴθουσαν
τοῦ ἀνακτόρου του καὶ ἐνώπιον
αὐτῶν ἀνεγνώσθησαν αἱ γραπταὶ
γνῶμαι.
|
14
Καὶ ἔστειλεν ἀμέσως ἀγγελιαφόρους
του καὶ ἐκάλεσε νὰ ἔλθουν εἰς
τὸ ἀνάκτορον ὅλοι οἱ μεγιστᾶνες
τῆς Περσίας καὶ τῆς Μηδίας καὶ οἱ
σατράπαι, οἱ στρατηγοί, οἱ τοπάρχαι καὶ
οἱ ὕπατοι. Καὶ ἀφοῦ ἐκάθισεν
ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν χρυσὸν θρόνον
του, ποὺ ἦτο εἰς τὴν ἐπίσημον
αἴθουσαν τοῦ ἀνακτόρου, ἀνεγνώσθησαν
ἐνώπιον ὅλων τὰ γραπτὰ τῶν τριῶν
σωματοφυλάκων. |
15
Καὶ εἶπε· καλέσατε τοὺς νεανίσκους,
καὶ αὐτοὶ δηλώσουσι τοὺς λόγους
ἑαυτῶν· καὶ ἐκλήθησαν καὶ
εἰσήλθοσαν. |
15
Κατόπιν διέταξεν ὁ βασιλεύς·
<καλέσατε τοὺς νεαροὺς δούλους
μου, διὰ νὰ ἀποσαφηνίσουν ἐδῶ
τὰς γνώμας των>. Αὐτοὶ ἐκλήθησαν
καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν αἴθουσαν
τοῦ ἀνακτόρου.
|
15
Μετὰ ταῦτα εἶπεν ὁ Δαρεῖος:
<Νὰ καλέσετε ἐδῶ τοὺς νεαρούς,
διὰ νὰ ἐξηγήσουν καὶ ἀναλύσουν
τὰς γνώμας των>. Καὶ ἐκλήθησαν ἀμέσως
καὶ ἐμβῆκαν εἰς τὴν αἴθουσαν.
|
16
Καὶ εἶπαν αὐτοῖς· ἀπαγγείλατε
ἡμῖν περὶ τῶν γεγραμμένων.
|
16
Ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ ἄρχοντες εἶπαν
πρὸς αὐτούς· <ἀναλύσατέ
μας αὐτά, τὰ ὁποῖα ἔχετε
γράψει>.
|
16
Καὶ εἶπαν πρὸς αὐτοὺς ὁ
βασιλεὺς καὶ οἱ ἄρχοντες: <Νὰ
μᾶς ἐξηγήσετε μὲ περισσότερα λόγια αὐτὰ
ποὺ ἐγράψατε>. |
17
Καὶ ἤρξατο ὁ πρῶτος ὁ εἴπας
περὶ τῆς ἰσχύος τοῦ οἴνου
καὶ ἔφη οὕτως· ἄνδρες, πῶς
ὑπερισχύει ὁ οἶνος; Πάντας τοὺς
ἀνθρώπους τοὺς πιόντας αὐτὸν
πλανᾷ τὴν διάνοιαν·
|
17
Πρῶτος ἤρχισεν ἐκεῖνος, ποὺ
εἶχε γράψει ὅτι ὁ οἶνος εἶναι
ὁ ἰσχυρότερος καὶ εἶπεν ὡς
ἐξῆς· <ἄνδρες, ἐρωτᾶτε
πῶς ὁ οἶνος εἶναι ὁ ἰσχυρότερος;
Ἀκούσατε. Αὐτὸς πλανᾷ τὴν
σκέψιν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, οἱ
ὁποῖοι τὸν πίνουν.
|
17
Ἄρχισε λοιπὸν ὁ πρῶτος, ποὺ
ἔγραψεν ὅτι ἰσχυρότερον ὅλων εἶναι
τὸ κρασί, καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς:
<Θέλετε νὰ μάθετε, ὦ ἄνδρες, πῶς
τὸ κρασί εἶναι ἰσχυρότερον ὅλων; Σᾶς
λέγω ὅτι πλανᾷ τὴν διάνοιαν ὅλων τῶν
ἀνθρώπων, ποὺ πίνουν κρασί καὶ μεθοῦν.
|
18
τοῦ τε βασιλέως καὶ τοῦ ὀρφανοῦ
ποιεῖ τὴν διάνοιαν μίαν, τήν
τε τοῦ οἰκέτου καὶ τὴν τοῦ
ἐλευθέρου, τήν τε τοῦ πένητος
καὶ τὴν τοῦ πλουσίου.
|
18
Αὐτὸς κάμνει τὴν σκέψιν τοῦ
βασιλέως καὶ τοῦ ὀρφανοῦ, τοῦ
δούλου καὶ τοῦ ἐλευθέρου ἴσην,
τοῦ πτωχοῦ καὶ τοῦ πλουσίου
μίαν καὶ τὴν αὐτήν.
|
18
Κάμνει μίαν τὴν σκέψιν καὶ τοῦ βασιλέως
καὶ τοῦ ὀρφανοῦ, καὶ τοῦ
δούλου καὶ τοῦ ἐλευθέρου, καὶ τοῦ
πτωχοῦ καὶ τοῦ πλουσίου. Τοὺς ἰσοπεδώνει
ὅλους. |
19
Καὶ πᾶσαν διάνοιαν μεταστρέφει εἰς
εὐωχίαν καὶ εὐφροσύνην καὶ
οὐ μέμνηται πᾶσαν λύπην καὶ
πᾶν ὀφείλημα.
|
19
Κάθε σκέψιν τὴν μεταβάλλει εἰς
χαρὰν καὶ εὐφροσύνην. Αὐτὸς
κάμνει τὸν ἄνθρωπον νὰ μὴ ἐνθυμῆται
οὔτε λύπην οὔτε χρέος.
|
19
Στρέφει ἐπίσης κάθε διάνοιαν εἰς εὐθυμίαν
καὶ εὐφροσύνην καὶ δὲν θυμᾶται
πλέον ὁ ἄνθρωπος κάθε λύπην του καὶ κάθε
χρέος, ποὺ ὀφείλει. |
20
Καὶ πάσας καρδίας ποιεῖ πλουσίας
καὶ οὐ μέμνηται βασιλέα οὐδὲ
σατράπην καὶ πάντα διὰ ταλάντων
ποιεῖ λαλεῖν. |
20
Κάμνει τὰς καρδίας πλουσίας, ὥστε
αὐτός, ποὺ πίνει οἶνον, νὰ
μὴ λαμβάνῃ ὑπ' ὄψιν οὔτε
βασιλεῖς οὔτε σατράπας. Καὶ κάμνει
τὸν καθένα νὰ ὁμιλῇ περὶ
πάντων κατὰ πλούσιον καὶ γενναιόδωρον
τρόπον.
|
20
Κάμνει ἐπίσης πλουσίας ὅλας τὰς καρδίας
καὶ λησμονεῖ πλέον ὁ μεθυσμένος καὶ
τὸν βασιλέα καὶ τὸν ὁποιονδήποτε
σατράπην. Κάμνει τὸν ἄνθρωπον νὰ ὁμιλῇ
σὰν νὰ ἔχῃ ὅλου τοῦ κόσμου
τὰ πλούτη. |
21
Καὶ οὐ μέμνηνται, ὅταν πίνωσι,
φιλιάζειν φίλοις καὶ ἀδελφοῖς,
καὶ μετ' οὐ πολὺ σπῶνται τὰς
μαχαίρας· |
21
Αὐτὸς κάμνει φίλους καὶ ἀδελφούς,
ὅταν πίνουν οἶνον, νὰ μὴ ἐνθυμοῦνται
τὴν φιλίαν καὶ τὴν συγγένειάν
των καὶ ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγον
νὰ ἀνασποῦν τὰς μαχαίρας ὁ
ἐνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου.
|
21
Ὅταν πίνουν κρασὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ
μεθύσουν, δὲν θυμοῦνται ὅτι πρέπει νὰ
ἀγαπῶνται οἱ φίλοι καὶ οἱ ἀδελφοί,
ἀλλὰ σύρουν μετὰ ἀπὸ ὀλίγον
τὰ μαχαίρια ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ
ἄλλου. |
22
καὶ ὅταν ἀπὸ τοῦ οἴνου
ἐγερθῶσιν, οὐ μέμνηνται ἃ ἔπραξαν.
|
22
Καὶ ὅταν συνέλθουν ἀπὸ τὴν
μέθην, δὲν ἐνθυμοῦνται ἐκεῖνα
ποὺ ἔπραξαν.
|
22
Ὅταν δὲ συνέλθουν ἀπὸ τὴν μέθην
τοῦ κρασιοῦ, δὲν θυμοῦνται τίποτε
ἀπὸ ὅσα ἔκαμαν.
|
23
Ὦ ἄνδρες, οὐχ ὑπερισχύει ὁ
οἶνος , ὅτι οὕτως ἀναγκάζει
ποιεῖν; Καὶ ἐσίγησεν οὕτως εἴπας.
|
23
Ὦ ἄνδρες, δὲν εἶναι ἰσχυρότερος
ὁ οἶνος, ἀφοῦ ἀναγκάζει
ὅλους μας νὰ πράττωμεν τέτοια πράγματα;>
Αὐτὰ εἶπε καὶ ἐσιώπησε.
|
23
Δὲν εἶναι λοιπόν, ὦ ἄνδρες, ἰσχυρότερον
ἀπὸ ὅλα τὸ κρασί, ἐφ’ ὅσον
ἀναγκάζει τὸν ἄνθρωπον νὰ φέρεται
μὲ τέτοιον τρόπον;> Καὶ ἀφοῦ εἶπεν
αὐτὰ ὁ νεαρός, ἐσιώπησε. |