Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
δὲ Κύριος ἀπέστησε τὸν ὕπνον
ἀπὸ τοῦ βασιλέως τὴν νύκτα
ἐκείνης, καὶ εἶπε τῷ διακόνῳ
αὐτοῦ εἰσφέρειν γράμματα μνημόσυνα
τῶν ἡμερῶν ἀναγινώσκειν αὐτῷ.
|
μως
ὁ Κύριος κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην
ἀπεμάκρυνε τὸν ὕπνον ἀπὸ
τὸν βασιλέα. Ὁ βασιλεύς, ἄγρυπνος
καθὼς ἦτο, διέταξε τὸν ὑπηρέτην
του νὰ τοῦ φέρῃ τὸ βιβλίον
τῶν ἀπομνημονευμάτων καὶ νὰ
τοῦ ἀναγνώσῃ κάτι, ἀπὸ
ὅσα εἶχαν γραφῆ εἰς αὐτό.
|
Κύριος
δὲ ἀπεμάκρυνε τὸν ὕπνον ἀπὸ
τὸν βασιλέα κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην.
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν
ὑπηρετοῦντα αὐτὸν αὐλικὸν
νὰ φέρῃ ἐντὸς τοῦ δωματίου τὰ
ἐγγράφως κατακεχωρισμένα ἀπομνημονεύματα
τῶν συμβάντων κατὰ τὰς ἡμέρας του,
διὰ νὰ ἀναγινώσκη ταῦτα εἰς
αὐτόν. |
2
Εὖρε δὲ τὰ γράμματα τὰ γραφέντα
περὶ Μαρδοχαίου, ὡς ἀπήγγειλε
τῷ βασιλεῖ περὶ τῶν δύο εὐνούχων
τοῦ βασιλέως ἐν τῷ φυλάσσειν
αὐτοὺς καὶ ζητῆσαι ἐπιβαλεῖν
τὰς χεῖρας Ἀρταξέρξη.
|
2
Ὁ ὑπηρέτης ἤνοιξε τὸ βιβλίον
καὶ εὑρῆκε τὸ μέρος ἐκεῖνο,
ποὺ εἶχαν γραφῆ τὰ περὶ Μαρδοχαίου·
ὅσα δηλαδὴ ὁ Μαρδοχαῖος εἶχεν
ἀποκαλύψει εἰς τὸν βασιλέα διὰ
τοὺς δύο αὐλικούς, τοὺς σωματοφύλακας,
οἱ ὁποῖοι εἶχαν συνωμοτήσει
καὶ ἐπιζητήσει νὰ ἀπλώσουν
δολοφονικὰς τὰς χεῖρας ἐναντίον
τοῦ βασιλέως Ἀρταξέρξου.
|
2
Εὗρε δὲ τὴν γραπτὴν ἔκθεσιν,
ἥτις ἐγράφη περὶ τοῦ Μαρδοχαίου, ὅτι
δηλαδὴ ἐγνωστοποίησεν οὗτος εἰς
τὸν
βασιλέα διὰ τοὺς δύο εὐνούχους τοῦ
βασιλέως, ὅταν ἐφύλασσαν οὗτοι τὰ
ἀνάκτορα καὶ ἐζήτησαν νὰ ἐπιβάλουν
τὰς χεῖρας κατὰ τοῦ Ἀρταξέρξου
καὶ νὰ φονεύσουν αὐτόν.
|
3
Εἶπε δὲ ὁ βασιλεύς· τίνα
δόξαν ἢ χάριν ἐποιήσαμεν τῷ
Μαρδοχαίῳ; Καὶ εἶπαν οἱ διάκονοι
τοῦ βασιλέως· οὐκ ἐποίησας
αὐτῷ οὐδέν.
|
3
Ὁ βασιλεὺς τότε ἠρώτησε·
<ποῖον ἀξίωμα ἢ ποῖον ἀμοιβὴν
ἐδώσαμεν εἰς τὸν Μαρδοχαῖον;>
Οἱ ὑπηρέται τοῦ βασιλέως ἀπήντησαν·
ὅτι <δὲν ἔδωκες εἰς αὐτὸν
καμμίαν ἀμοιβήν>.
|
3
Εἶπε δὲ ὁ βασιλεύς: >Ποίαν τιμὴν
ἢ ποίαν ἀμοιβὴν ἐκάμαμεν εἰς
τὸν Μαρδοχαῖον;> Καὶ εἶπαν οἱ
αὐλικοὶ οἱ ὑπηρετοῦντες τὸν
βασιλέα: <Δὲν ἔκαμες εἰς αὐτὸν
τίποτε>. |
4
Ἐν δὲ τῷ πυνθάνεσθαι τὸν βασιλέα
περὶ τῆς εὐνοίας Μαρδοχαίου,
ἰδοὺ Ἀμὰν ἐν τῇ αὐλῇ·
εἶπε δὲ ὁ βασιλεύς· τίς
ἐν τῇ αὐλῇ; Ὁ δὲ Ἀμὰν
εἰσῆλθεν εἰπεῖν τῷ βασιλεῖ
κρεμάσαι τὸν Μαρδοχαῖον ἐπὶ
τῷ ξύλῳ, ᾧ ἡτοίμασε.
|
4
Καθ' ὃν χρόνον ὁ βασιλεὺς ἐζητοῦσε
νὰ μάθῃ διὰ τὰς ἀμοιβάς,
τὰς ὁποίας ἔπρεπε νὰ εἶχε
δώσει εἰς τὸν Μαρδοχαῖον, ἰδοὺ
ὁ Ἀμὰν ἐνεφανίσθη εἰς
τὴν αὐλήν. Ὁ βασιλεὺς ἠρώτησε
ποῖος εἶναι κάτω εἰς τὴν αὐλήν;
Ὁ δὲ Ἀμὰν εἶχεν εἰσέλθει
λίαν πρωῒ εἰς τὴν αὐλήν,
διὰ νὰ εἴπῃ εἰς τὸν βασιλέα
νὰ ἐκδώσῃ διαταγὴν καὶ
κρεμασθῇ ὁ Μαρδοχαῖος εἰς τὸ
ξύλον, τὸ ὁποῖον αὐτὸς
εἶχεν ἑτοιμάσει δι' ἐκεῖνον.
|
4
Καθ’ ὃν δὲ χρόνον ἐζήτει πληροφορίας ὁ
βασιλεὺς διὰ τὴν εὔνοιαν τὴν
ἐπιδειχθεῖσαν εἰς τὸν Μαρδοχαῖον,
ἰδοὺ ἦλθεν ὁ Ἀμὰν εἰς
τὴν αὐλήν. Εἶπε δὲ ὁ βασιλεύς:
<Ποῖος εἶναι εἰς τὴν αὐλήν;>
Ὁ Ἀμὰν δὲ εἰσῆλθεν ἐκεῖ
διὰ νὰ εἴπῃ εἰς τὸν βασιλέα
νὰ κρεμάσῃ τὸν Μαρδοχαῖον εἰς
τὸ ξύλον, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἑτοιμάσει.
|
5
Καὶ εἶπαν οἱ διάκονοι τοῦ βασιλέως·
ἰδοὺ Ἀμὰν ἕστηκεν ἐν τῇ
αὐλῇ. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς·
καλέσατε αὐτόν.
|
5
Οἱ ὑπηρέται τοῦ βασιλέως εἶπαν·
<ὁ Ἀμὰν εὑρίσκεται εἰς
τὴν αὐλήν>. Ὁ βασιλεὺς εἶπε·
<καλέσατέ τον>.
|
5
Καὶ εἶπαν οἰ αὐλικοὶ οἱ
ὑπηρετοῦντες τὸν βασιλέα: <Ἰδοὺ
ὁ Ἀμὰν στέκεται εἰς τὴν αὐλήν>.
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Καλέσατέ
τον νὰ εἰσέλθῃ ἐδῶ>.
|
6
Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς τῷ Ἀμάν·
τί ποιήσω τῷ ἀνθρώπῳ,
ὃν ἐγὼ θέλω δαξάσαι; Εἶπε
δὲ ἐν ἑαυτῷ Ἀμάν·
τίνα θέλει ὁ βασιλεὺς δοξάσαι
εἰ μὴ ἐμέ; |
6
Ὁ βασιλεὺς ἠρώτησε τότε τὸν
Ἀμάν· <τί πρέπει ἐγὼ
νὰ κάμω εἰς ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον
θέλω νὰ τιμήσω;> Ὁ Ἀμὰν
ἐσκέφθη ἀπὸ μέσα του καὶ
εἶπε· ποιὸν ἄλλον θέλει νὰ
τιμήσῃ ὁ βασιλεὺς πάρα μόνον
ἐμέ;
|
6
Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν
Ἀμάν: <Τί νὰ κάμω εἰς τὸν
ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ
θέλω νὰ δοξάσω;> Εἶπε δὲ μέσα του καὶ
καθ' ἑαυτὸν ὁ Ἀμάν: <Ποῖον
ἄλλον θέλει νὰ δοξάσῃ ὁ βασιλεὺς
παρὰ ἐμέ;> |
7
Εἶπε δὲ πρὸς τὸν βασιλέα·
ἄνθρωπον, ὃν ὁ βασιλεὺς θέλει
δοξάσαι, |
7
Βέβαιος δὲ περὶ τούτου εἶπε
πρὸς τὸν βασιλέα· <διὰ τὸν
ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς
θέλει νὰ δοξάσῃ,
|
7
Εἶπε δὲ πρὸς τὸν βασιλέα ὁ Ἀμάν:
<Διὰ τὸν ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον
ὁ βασιλεὺς θέλει νὰ δοξάσῃ,
|
8
ἐνεγκάτωσαν οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως
στολὴν βυσσίνην, ἣν ὁ βασιλεὺς
περιβάλλεται, καὶ ἵππον ἐφ' ὃν
ὁ βασιλεὺς ἐπιβαίνει, |
8
ἂς φέρουν οἱ δοῦλοι του μίαν
μεγαλοπρεπῆ ἀπὸ βύσσον στολήν,
τὴν ὁποίαν ἐνδύεται ὁ
ἴδιος ὁ βασιλεύς, καὶ ἵππον,
ἐπάνω εἰς τὸν ὁποῖον ἱππεύει
ὁ βασιλεύς.
|
8
ἂς φέρουν οἱ ὑπηρέται τοῦ βασιλέως
στολὴν ἐκ λεπτοῦ λιναριοῦ, τὴν
ὁποίαν ὁ βασιλεὺς φορεῖ, καὶ
ἵππον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ
βασιλεὺς ἱππεύει, |
9
καὶ δότω ἑνὶ τῶν φίλων
τοῦ βασιλέως τῶν ἐνδόξων καὶ
στολισάτω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ὁ
βασιλεὺς ἀγαπᾷ, καὶ ἀναβιβισάτω
αὐτὸν ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ
κηρυσσέτω διὰ τῆς πλατείας τῆς
πόλεως λέγων· οὕτως ἔσται παντὶ
ἀνθρώπῳ, ὃν ὁ βασιλεὺς
δοξάζει. |
9
Αὐτὰ δὲ ἂς δοθοῦν εἰς
ἕνα ἀπὸ τοὺς πλέον ἐνδόξους
φίλους τοῦ βασιλέως, διὰ νὰ
στολίσῃ ἐκεῖνος τὸν ἄνθρωπον
αὐτόν, τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς
ἀγαπᾷ. Ἐν συνεχείᾳ δὲ
ἂς τὸν βοηθήσῃ νὰ ἱππεύσῃ
ἐπάνω εἰς τὸν βασιλικὸν ἵππον
καὶ θὰ περιφέρῃ αὐτὸν
εἰς τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεως
καὶ θὰ διαλαλῇ καὶ θὰ λέγῃ·
Ἔτσι θὰ γίνεται εἰς κάθε ἄνθρωπον,
τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς δοξάζει>.
|
9
καὶ ἂς δώσῃ εἰς ἕνα ἀπὸ
τοὺς φίλους τοῦ βασιλέως τοὺς ἐνδόξους
καὶ ἂς στολίσῃ αὐτὸς τὸν
ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς
ἀγαπᾷ, καὶ ἂς ἀναβιβάσῃ
ὁ ἀξιωματοῦχος αὐτὸς τοῦτον
ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ ἂς κηρύσσῃ
διασχίζων τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεως καὶ
λέγων: <Ἔτσι θὰ γίνεται εἰς κάθε ἄνθρωπον,
τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς δοξάζει>.
|
10
Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς τῷ Ἀμάν·
καλῶς ἐλάλησας. Οὕτως ποίησον
τῷ Μαρδοχαίω τῷ Ἰουδαίῳ
τῷ θεραπεύοντι ἐν τῇ αὐλῇ,
καὶ μὴ παραπεσάτω σου λόγος, ὧν
ἐλάλησας. |
10
Ἀπήντησεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν
Ἀμάν· <καλὰ εἶπες· ἔτσι
ἐσὺ τώρα θὰ πράξῃς πρὸς
τιμὴν τοῦ Μαρδοχαίου, τοῦ Ἰουδαίου,
τοῦ δούλου μου, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ
εἰς τὴν αὐλήν μου, μὴ τυχὸν
καὶ παραμελήσῃς κάτι ἀπὸ
ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἶπες!>
|
10
Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν
Ἀμάν: <Καλῶς ὡμίλησες. Ἔτσι
ἀκριβῶς κάμε εἰς τὸν Μαρδοχαῖον
τὸν Ἰουδαῖον, ποὺ ὑπηρετεῖ
εἰς τὴν αὐλήν, καὶ ἂς μὴ
παραπέσῃ ἀπὸ σὲ λόγος ἐξ ἐκείνων,
τοὺς ὁποίους ἐλάλησας, ἀλλὰ
νὰ ἐκτελεσθοῦν ὅλα ἐπακριβῶς>.
|
11
Ἔλαβε δὲ Ἀμὰν τὴν στολὴν
καὶ τὸν ἵππον, καὶ ἐστόλισε
τὸν Μαρδοχαῖον, καὶ ἀνεβίβασεν
αὐτὸν ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ
διῆλθε διὰ τῆς πλατείας τῆς
πόλεως καὶ ἐκήρυσσε λέγων·
οὕτως ἔσται παντὶ ἀνθρώπῳ,
ὃν ὁ βασιλεὺς θέλει δοξάσαι.
|
11
Ὁ Ἀμὰν κατεντροπιασμένος καὶ
καταστενοχωρημένος ἐπῆρε τὴν βασιλικὴν
στολὴν καὶ τὸν βασιλικὸν ἵππον,
ἐστόλισε τὸν Μαρδοχαῖον, τὸν
ἐβοήθησε νὰ ἀναβῇ εἰς
τὸν ἵππον καὶ ἐπέρασε διὰ
μέσου τῆς πλατείας τῆς πόλεως
καὶ διαλαλοῦσε λέγων· <ἔτσι
θὰ γίνεται εἰς κάθε ἄνθρωπον,
τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς θέλει
νὰ δοξάσῃ>.
|
11
Ἔλαβε δὲ ὁ Ἀμὰν τὴν στολὴν
καὶ τὸν ἵππον καὶ ἐστόλισε
τὸν Μαρδοχαῖον καὶ ἀνέβασεν αὐτὸν
ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ ἐπέρασε
διὰ μέσου τῆς πλατείας τῆς πόλεως καὶ
ἐφώναζε δυνατὰ λέγων: <Ἔτσι θὰ
γίνῃ εἰς πάντα ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον
ὁ βασιλεὺς θέλει νὰ δοξάσῃ>.
|
12
Ἐπέστρεψε δὲ ὁ Μαρδοχαῖος εἰς
τὴν αὐλήν. Ἀμὰν δὲ ὑπέστρεψεν
εἰς τὰ ἰδια λυπούμενος κατὰ
κεφαλῆς. |
12
Ὁ Μαρδοχαῖος, ὕστερα ἀπὸ τὴν
τελετὴν αὐτὴν τῆς δόξης του,
ἐπέστρεψεν εἰς τὴν αὐλήν,
ὁ δὲ Ἀμὰν καταστενοχωρημένος
καὶ καταπικραμμένος ἐπέστρεψεν εἰς
τὸ σπίτι του.
|
12
Ἐπέστρεψε δὲ ὁ Μαρδοχαῖος εἰς
τὴν αὐλήν. Ὁ Ἀμὰν δὲ ἦλθε
κρυφὰ εἰς τὸ σπίτι του γεμᾶτος λύπην
καὶ μὲ σκεπασμένην τὴν κεφαλήν.
|
13
Καὶ διηγήσατο Ἀμὰν τὰ συμβεβηκότα
αὐτῷ Ζωσάρᾳ τῇ γυναικὶ
αὐτοῦ καὶ τοῖς φίλοις, καὶ
εἶπαν πρὸς αὐτὸν οἱ φίλοι
καὶ ἡ γυνή· εἰ ἐκ γένους
Ἰουδαίων Μαρδοχαῖος, ἦρξαι ταπεινοῦσθαι
ἐνώπιον αὐτοῦ, πεσὼν πεσῇ
καὶ οὐ μὴ δύνῃ αὐτὸν
ἀμύνασθαι, ὅτι Θεὸς ζῶν μετ'
αὐτοῦ. |
13
Ὁ Ἀμὰν διηγήθη εἰς τὴν
σύζυγόν του τὴν Ζωσάραν καὶ
τοὺς φίλους του ὅλα ὅσα τοῦ
συνέβησαν. Οἱ φίλοι του καὶ ἡ
σύζυγός του τοῦ εἶπαν· <ἐὰν
ὁ Μαρδοχαῖος κατάγεται ἀπὸ τὴν
φυλὴν τῶν Ἰουδαίων, ἔχεις δὲ
ἤδη ἀρχίσει νὰ ἐξευτελίζεσαι
ἐνώπιόν του, δὲν θὰ κατορθώσῃς
νὰ τὸν πολεμήσῃς, ἀλλὰ
ὁριστικῶς καὶ βεβαίως θὰ πέσῃς
καὶ θὰ ταπεινωθῇς ἐνώπιόν
του, διότι μαζῆ του εἶναι ὁ ἀληθινός,
ὁ αἰώνιος Θεός>.
|
13
Καὶ διηγήθη ὁ Ἀμὰν ὅσα τοῦ
εἶχον συμβῇ εἰς τὴν σύζυγόν του Ζωσάραν
καὶ εἰς τοὺς φίλους του, καὶ εἶπαν
πρὸς αὐτόν οἱ φίλοι καὶ ἡ σύζυγός
του: <Ἐὰν ὁ Μαρδοχαῖος εἶναι
ἀπὸ τὸ γένος τῶν Ἰουδαίων, ἔχεις
ἀρχίσει νὰ ταπεινοῦσαι ἐνώπιον
του· θὰ πέσῃς λοιπὸν πολὺ καὶ
δὲν θὰ ἠμπορέσῃς νὰ ἀντισταθῇς
καὶ νὰ ἀμυνθῇς κατ’ αὐτοῦ,
διότι εἶναι μαζί του Θεὸς ζωντανὸς
καὶ ὄχι νεκρὸς σὰν τὰ εἴδωλα>.
|
14
Ἔτι αὐτῶν λαλούντων, παραγίνονται
οἱ εὐνοῦχοι ἐπισπεύδοντες τὸν
Ἀμὰν ἐπὶ τὸν πότον, ὃν
ἡτοίμασενἘσθήρ. |
14
Ἐνῷ αὐτοὶ ἀκόμη συνωμιλοῦσαν
διὰ τὰ γεγονότα, ἦλθαν οἱ
αὐλικοὶ τοῦ βασιλέως καὶ εἰδοποίησαν
τὸν Ἀμὰν νὰ σπεύσῃ εἰς
τὸ συμπόσιον, τὸ ὁποῖον εἶχεν
ἑτοιμάσει ἡ Ἐσθήρ.
|
14
Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ ἀκόμη
ὡμίλουν, ἔρχονται οἱ εὐνοῦχοι
τοῦ βασιλέως μετὰ σπουδῆς προσκαλοῦντες
τὸν Ἀμὰν εἰς τὸν πότον,
τὸν ὁποῖον ἡτοίμασεν ἡ Ἐσθήρ.
|