Σχόλιον Τῆς Ἐξόδου
ὸ δεύτερον βιβλίον τῆς Πεντατεύχου, στενῶς συνδεδεμένον μὲ τὴν Γ έ ν ε σ ι ν καὶ συνέχειαν αὐτῆς ἀποτελοῦν, εἶναι ἡ Ἔ ξ ο δ ο ς. 
Οἱ Ἰουδαῖοι ὠνόμασαν τὸ βιβλίον αὐτὸ Βεὲ λσεμόθ, ἐκ τῶν δύο ἀρχικῶν του λέξεων, <ταῦτα τὰ ὀνόματα>, οἱ δὲ ἑβδομήκοντα Ἔξοδον, ὡς ἐκ τοῦ μεγάλου γεγονότος, τὸ ὁποῖον κυρίως ἀφηγεῖται, τὴν ἔξοδον δηλαδὴ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
Εἰς τὸ πρῶτον βιβλίον τῆς Πεντατεύχου ἐκτίθεται ἡ ἱστορία ἰδίως τῶν Πατριαρχῶν καὶ αἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ περὶ αὐξήσεως τῶν ἀπογόνων των, εἰς λαὸν πολυπληθῆ καὶ τῆς ἐπανόδου αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας. 
Εἰς τὴν Ἔξοδον ἐκτίθεται ἡ ἀρχὴ τῆς πραγματοποιήσεως μερικῶν ἀπὸ τὰς ἐπαγγελίας αὐτάς, ὅπως εἶναι ἡ αὔξησις τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰακὼβ εἰς ὠργανωμένον λαόν, δύο περίπου ἐκατομμυρίων, καὶ ἡ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καθοδήγησίς του πρὸς τὴν ὑπεσχημένην γῆν τῆς ἐπαγγελίας. Τὸ βιβλίον περιλαμβάνει γεγονότα τριῶν περίπου αἰώνων καὶ δύναται νὰ διαιρεθῇ εἰς τρία κυρίως μέρη· Εἰς τὰ προηγηθέντα ἀπὸ τὴν ἀναχώρησιν τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκ τῆς Αἰγύπτου γεγονότα.
Εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν ἔξοδον ἐκ τῆς Αἰγύπτου καὶ εἰς τὸ τρίτον περιέχον τὴν εἰς τὸ Σινᾶ δοθεῖσαν πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας Διθήκην τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἔξοδος εἶναι πολύτιμον θεόπνευστον ἔργον τοῦ Μωϋσέως, ὅχι μόνον διὰ τὰς ἱστορικάς, ἐθνικάς, κοινωνικάς, γεωγραφικάς, καλλιτεχνικὰς κ.λ.π. πληροφορίας του, ὅσον διὰ τὴν ἰστορουμένην παράδοσιν τοῦ Νόμου καὶ τὴν ὀργάνωσιν τῆς λατρείας καὶ τοῦ θεοκρατικοῦ πολιτεύματος τῶν Ἰσραηλιτῶν, πρὸ παντὸς δὲ διὰ τὴν καθιέρωσιν τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, καθ' ἣν ἔπρεπε νὰ θυσιάζεται  καὶ νὰ τρώγεται ἀπὸ κάθε οἰκογένειαν ὁ ἄμωμος ἀμνός, τοῦ ὁποίου δὲν ἔπρεπε νὰ συντριβῇ κανένα ὀστοῦν καὶ ὁ ὁποῖος ἐσυμβόλιζε τὸν ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ, τὸν Υἱὸν τοῦ Πατρός, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διὰ τὸν ὁποῖον, χίλια πεντακόσια περίπου ἔτη, μετὰ τὰ γεγονότα αὐτά, θὰ γράψῃ πρὸς ἡμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὁ  ἀπόστολος Πέτρος, ὅτι ἐλυτρώθημεν ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν <οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ.. ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, προεγνωσμένου πρὸς καταβολῆς κόσμου>.