Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ν
δὲ τις ἐκ τῆς φυλῆς Λευΐ, ὃ
ἔλαβε τῶν θυγατέρων Λευΐ,
|
πῆρχε
τότε ἕνας ἐκ τῶν ἀπογόνων
τῆς φυλῆς Λευΐ, ὁ ὁποῖος
ἐπῆρεν ὡς σύζυγον γυναῖκα ἐκ
τῆς φυλῆς του. |
πῆρχε
μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκεῖνον
τὸν καιρὸν ἕνας ἀπόγονος τοῦ
Ἀευΐ, ποὺ εἶχε νυμφευθῆ μίαν γυναῖκα
ἀπὸ τὴν φυλήν του.
|
2
καὶ ἐν γαστρὶ ἔλαβε καὶ ἔτεκεν
ἄρσεν· ἰδόντες δὲ αὐτὸ
ἀστεῖον ἐσκέπασαν αὐτὸ
μῆνας τρεῖς. |
2
Αὐτὴ συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν
ἀρσενικόν. Οἱ γονεῖς του, ἰδόντες
ὅτι αὐτὸ ἦτο ὡραῖον, τὸ
ἔκρυψαν ἐπὶ τρεῖς μῆνας.
|
2
Αὐτὴ συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν υἱόν.
Ἐπειδὴ δὲ εἶδαν οἱ γονεῖς
του ὅτι τὸ νεογέννητον ἦτο εὔμορφον
καὶ χαριτωμένον, διὰ νὰ τὸ γλυτώσουν,
τὸ ἔκρυψαν ἐπὶ τρεῖς μῆνας.
|
3
Ἐπεὶ δὲ οὐκ ἠδύνοντο αὐτὸ
ἔτι κρύπτειν, ἔλαβεν αὐτῷ ἡ
μήτηρ αὐτοῦ θῖβιν καὶ κατέχρισεν
αὐτὴν ἀσφαλτοπίσσῃ καὶ
ἐνέβαλε τὸ παιδίον εἰς αὐτὴν
καὶ ἔθηκεν αὐτὴν εἰς τὸ
ἕλος παρὰ τὸν ποταμόν.
|
3
Ἐπειδὴ δὲ δὲν ἠμποροῦσαν
ἐπὶ περισσότερον χρόνον νὰ τὸ
κρύπτουν, ἀπεφάσισαν νὰ τὸ ρίψουν
εἰς τὸν ποταμόν. Ἔλαβεν ἡ μητέρα
του ἕνα καλάθι, τὸ ἤλειψε μὲ
πολλὴν ἄσφαλτον καὶ πίσσαν, ἔβαλε
μέσα εἰς αὐτὸ τὸ παιδίον
καὶ ἔθεσε τὸ καλάθι εἰς τὸ
ἕλος, κοντὰ εἰς τὸν Νεῖλον ποταμόν.
|
3
Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἦτο δυνατὸν
νὰ τὸ κρύβουν περισσότερον, διὰ τοῦτο
ἡ μητέρα του ἐπῆρε ἕνα καλάθι, φτιαγμένον
ἀπὸ τὸ φυτὸν ποὺ λέγεται πάπυρος,
τὸ ἄλειψε μὲ πίσσαν καὶ ἄσφαλτον,
ἔβαλε μέσα τὸ βρέφος καὶ τὸ ἄφησεν
εἰς τὴν ἄκρην τοῦ ποταμοῦ, ὄπου
τὰ νερὰ ἐλίμναζαν καὶ δὲν
ἔτρεχαν μὲ ὁρμήν. |
4
Καὶ κατεσκόπευεν ἡ ἀδελφὴ αὐτοῦ
μακρόθεν μαθεῖν, τί τὸ ἀποβησόμενον
αὐτῷ. |
4
Ἡ ἀδελφὴ τοῦ βρέφους παρακολουθοῦσε
μετὰ προσοχὴς ἐκ τοῦ μακρόθεν
κρυμμένη, διὰ νὰ ἴδῃ τί
θὰ συνέβαινεν εἰς τὸ παιδίον.
|
4
Ἡ δὲ ἀδελφὴ τοῦ βρέφους ἔστεκεν
εἰς κάποιαν ἀπόστασιν καὶ παρετηροῦσε
μὲ προσοχήν τί ἐπρόκειτο νὰ συμβῇ
εἰς αὐτό. |
5
Κατέβη δὲ ἡ θυγάτηρ Φαραὼ λούσασθαι
ἐπὶ τὸν ποταμόν, καὶ αἱ
ἅβραι αὐτῆς παρεπορεύοντο παρὰ
τὸν ποταμόν. Καὶ ἰδοῦσα τὴν
θῖβιν ἐν τῷ ἕλει, ἀποστείλασα
τὴν ἅβραν ἀνείλατο αὐτήν.
|
5
Κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην κατέβη
ἀπὸ τὰ ἀνάκτορά της ἡ
θυγάτηρ τοῦ Φαραώ, διὰ νὰ λουσθῇ
εἰς τὸν ποταμόν. Ὅταν μαζῆ μὲ
τὰς θεραπαινίδας της, ποὺ τὴν ἀκολουθοῦσαν,
ἔφθασαν εἰς τὸν ποταμόν, ἐβάδιζαν
παρὰ τὴν ὄχθην του. Ἡ θυγάτηρ
τοῦ Φαραὼ εἶδε τὸ καλάθι εἰς
τὸ ἕλος, ἀπέστειλε μίαν ὑπηρέτριάν
της καὶ τὸ ἐπῆρε.
|
5
Ἐκείνην τὴν ὥραν κατέβη ἀπὸ
τὰ ἀνάκτορα, διὰ νὰ λουσθῇ εἰς
τὸν ποταμόν, η κόρη τοῦ Φαραώ, ἐνῷ
αἱ ὑπηρέτριαί της ἐβάδιζαν
κατὰ μῆκος τοῦ ποταμοῦ. Μόλις εἶδε
ἡ κόρη τοῦ Φαραὼ τὸ καλάθι εἰς
τὰ στάσιμα νερὰ τοῦ ποταμο, ἔστειλε
μίαν ὑπηρέτριάν της νὰ τὸ σηκώσῃ
καὶ νὰ τῆς τὸ φέρῃ.
|
6
Ἀνοίξασα δὲ ὁρᾷ παιδίον
κλαῖον ἐν τῇ θίβει, καὶ ἐφείσατο
αὐτοῦ ἡ θυγάτηρ Φαραὼ καὶ
ἔφη· ἀπὸ τῶν παιδίων τῶν
Ἑβραίων τοῦτο.
|
6
Ὁταν τὸ ἄνοιξε, εἶδε μέσα εἰς
τὸ καλάθι ἕνα παιδὶ νὰ κλαίῃ.
Τὸ ἐλυπήθη ἡ θυγάτηρ τοῦ
Φαραὼ καὶ εἶπε· <αὐτὸ
ἀσφαλῶς εἶναι ἀπὸ τὰ παιδιά
τῶν Ἑβραίων>. |
6
Ἀνοίγει λοιπὸν καὶ βλέπει ἕνα βρέφος
νὰ κλαίῃ μέσα εἰς τὸ καλάθι. Τὸ
ἐλυπήθη ἡ κόρη τοῦ Φαραὼ καὶ
εἶπε: <Ὁπωσδήποτε αὐτὸ εἶναι
ἀπὸ τὰ παιδιὰ τῶν Ἑβραίων>.
|
7
Καὶ εἶπεν ἡ ἀδελφὴ αὐτοῦ
τῇ θυγατρὶ Φαραώ· θέλεις καλέσω
σοι γυναῖκα τροφεύουσαν ἐκ τῶν Ἑβραίων
καὶ θηλάσει σοι τὸ παιδίον;
|
7
Ἡ κρυμμένη ἀδελφὴ τοῦ βρέφους
παρουσιάσθη τότε εἰς τὴν θυγατέρα
τοῦ Φαραὼ καὶ τὴν ἠρώτησε·
<θέλεις νὰ σοῦ φωνάξω μιὰ
γυναῖκα ἀπὸ τὰς Ἑβραίας,
τροφὸν διὰ νὰ θηλάσῃ πρὸς
λογαριασμόν σου τὸ παιδὶ αὐτό;>
|
7
Ἐπῆρε τότε θάρρος ἡ ἀδελφὴ τοῦ
βρέφους καὶ ἐπαρουσιάσθη ἐμπρὸς
εἰς τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραὼ καὶ
εἶπε: Θέλεις να σοῦ εὕρω μίαν τροφὸν
ἀπὸ τὰς γυναῖκας τῶν Ἑβραίων,
διὰ νὰ σοῦ θηλάση τὸ βρέφος;
|
8
Ἡ δὲ εἶπεν ἡ θυγάτηρ Φαραώ·
πορεύου, ἐλθοῦσα δὲ ἡ νεᾶνις
ἐκάλεσε τὴν μητέρα τοῦ παιδίου.
|
8
Ἡ θυγάτηρ τοῦ Φαραὼ ἀπήντησε·
<ναὶ πήγαινε κάλεσέ την>. Ἦλθεν
ἡ νεᾶνις καὶ ἐκάλεσε τὴν
μητέρα τοῦ παιδιοῦ. |
8
Καὶ ἡ κόρη τοῦ Φαραὼ τῆς ἀπεκρίθη:
Μάλιστα, πήγαινε. Ἔφυγε λοιπὸν ἡ νεαρὰ
κόρη καὶ ἐφώναξε τὴν μητέρα τοῦ
βρέφους. |
9
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὴν ἡ θυγάτηρ
Φαραώ· διατήρησόν μοι τὸ
παιδίον τοῦτο καὶ θήλασόν μοι
αὐτό, ἐγὼ δὲ δώσω σοι
τὸν μισθόν. Ἔλαβε δὲ ἡ γυνὴ
τὸ παιδίον καὶ ἐθήλαζεν αὐτό.
|
9
Ἡ θυγάτηρ τοῦ Φαραὼ εἶπε·
<ἀνάλαβε τὴν συντήρησιν αὐτοῦ
τοῦ παιδιοῦ, θήλασέ μου το καὶ
ἐγὼ θὰ σοῦ δώσω τὴν ἀμοιβήν
σου>. Ἐπῆρε ἡ γυναῖκα τὸ
παιδὶ καὶ τὸ ἐθήλαζε.
|
9
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὴν ἡ κόρη
τοῦ Φαραώ: Νὰ μοῦ φυλάξῃς αὐτο
τὸ παιδί, νὰ μοῦ τὸ θηλάσῃς
καὶ ἑγὼ θὰ σὲ πληρώσω. Τότε
ἡ μητέρα ἐπῆρε τὸ παιδὶ καὶ
τὸ ἐθήλαζε. |
10
Ἀδρυνθέντος δὲ τοῦ παιδίου,
εἰσήγαγεν αὐτὸ πρὸς τὴν
θυγατέρα Φαραώ, καὶ ἐγενήθη
αὐτῇ εἰς υἱόν· ἐπωνόμασε
δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μωυσῆς
λέγουσα· ἐκ τοῦ ὕδατος αὐτὸν
ἀνειλόμην. |
10
Ὅταν τὸ παιδί ἐμεγάλωσε, τὸ
ὡδήγησεν ἡ μητέρα του πρὸς τὴν
θυγατέρα τοῦ Φαραώ. Ἐκείνη δὲ
τὸ ἐπῆρε ὡς υἱόν της,
τὸ υἱοθέτησε καὶ τὸ ὠνόμασε
Μωϋσῆν, λέγουσα ὅτι <τοῦ δίνω
αὐτὸ τὸ ὄνομα, διότι τὸ
ἔβγαλα ἀπὸ τὸ νερό· εἶναι
ὑδατόσωστος>. |
10
Καὶ ὅταν ἐμεγάλωσε τὸ παιδί,
τὸ ἔφερεν εἰς τὴν κόρην τοῦ
Φαραὼ καὶ αὐτὴ τὸ υἱοθέτησε·
τοῦ ἔδωσε δὲ τὸ ὄνομα Μωϋσῆς,
ποὺ σημαίνει ὑδατόσωστος, διότι εἶπε·
<τὸ ἀνέσυρα ἀπὸ τὰ νερά>.
|
11
Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις
ταῖς πολλαῖς ἐκείναις μέγας
γενόμενος Μωυσῆς, ἐξῆλθε πρὸς
τοὺς ἀδελφούς, αὐτοῦ τοὺς
υἱοὺς Ἰσραήλ. Κατανοήσας δὲ
τὸν πόνον αὐτῶν ὁρᾷ ἄνθρωπον
Αἰγύπτιον τύπτοντά τινα Ἑβραῖον
τῶν ἑαυτοῦ ἀδελφῶν τῶν
υἱῶν Ἰσραήλ·
|
11
Μετὰ πάροδον ὅμως ἀρκετοῦ χρόνου,
ὅταν ὁ Μωϋσῆς ἔγινε μέγας διὰ
τὴν σοφίαν καὶ τὴν δύναμιν,
ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα
καὶ ἐπεσκέφθη τοὺς ὁμοεθνεῖς
του, τοὺς Ἰσραηλίτας. Ἐνῶ παρακολουθοῦσε
καὶ ἔβλεπε τὴν ταλαιπωρίαν καὶ
τὴν θλῖψιν των, εἶδεν ἕνα Αἰγύπτιον
νὰ κτυπᾷ Ἑβραῖον, ἕνα ἀπὸ
τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς Ἰσραηλίτας.
|
11
Ὁ Μωϋσῆς ἐν τῷ μεταξὺ δὲν
ἐπηρεάσθη ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα τῆς
Αἰγύπτου. Κάποτε ἀφο ἐπέρασε πολὺς
καιρὸς καὶ εἶχε μεγαλώσει, ἐπεσκέφθη
τοὺς ἀδελφούς του Ἰσραηλίτας καὶ
εἶδε μὲ συμπάθειαν τὰς καταπιέσεις, ποὺ
ὑπέφεραν. Ἐκεῖ εἶδε κάποιον
Αἰγύπτιον να κτυπᾷ ἕνα Ἑβραῖον,
κάποιον δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς
του Ἰσραηλίτας. |
12
Περιβλεψάμενος δὲ ὧδε καὶ
ὧδε οὐχ ὁρᾷ οὐδένα καὶ
πατάξας τὸν Αἰγύπτιον, ἔκρυψεν
αὐτὸν ἐν τῇ ἄμμῳ.
|
12
Ὁ Μωϋσῆς, ἐκύτταξεν ὁλόγυρά
του ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ
ἐκεῖ, δὲν εἶδε κανένα καὶ
κτυπήσας θανασίμως τὸν Αἰγύπτιον
τὸν ἐφόνευσε, καὶ ἔκρυψε τὸ
πτῶμα του εἰς τὴν ἄμμον.
|
12
Ὁ πόνος καὶ ἡ συμπάθεια τὸν ἔκαμαν
νὰ ἀγανακτήσῃ καὶ ἀφοῦ
ἐκύτταξεν ἀπ’ ἐδῶ καὶ
ἀπ' ἐκεῖ καὶ διεπίστωσεν ὅτι
δὲν ἦτο κανείς, ἐσκότωσε τὸν
Αἰγύπτιον καὶ ἔκρυψε τὸ πτῶμα
του εἰς τὴν ἄμμον. |
13
Ἐξελθὼν δὲ τῇ ἡμέρᾳ
τῇ δευτέρᾳ ὁρᾷ δύο ἄνδρας
Ἑβραίους διαπληκτιζομένους καὶ λέγει
τῷ ἀδικοῦντι· διὰ τί σὺ
τύπτεις τὸν πλησίον;
|
13
Τὴν ἄλλην ἡμέραν ἐξῆλθε
πάλιν ὁ Μωϋσῆς, εἶδε δύο Ἑβραίους
νὰ διαπληκτίζωνται καὶ λέγει εἰς
τὸν ἀδικοῦντα· <διατὶ σὺ
κτυπᾷς τὸν πλησίον σου;>
|
13
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐπεσκέφθη καὶ
πάλιν τοὺς Ἑβραίους καὶ εἶδε δύο ἀπὸ
αὐτοὺς νὰ φιλονεικοῦν καὶ νὰ
κτυπᾷ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Εἶπε
τότε εἰς τὸν ἔνοχον: Διατὶ κτυπᾷς
αὐτόν, ποὺ εἶναι Ἰσραηλίτης ὅπως
καὶ σύ; |
14
Ὁ δὲ εἶπε· τίς σε κατέστησεν
ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ' ἡμῶν;
Μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεις, ὃν
τρόπον ἀνεῖλες χθὲς τὸν Αἰγύπτιον;
Ἐφοβήθη δὲ Μωυσῆς, καὶ εἶπεν·
εἰ οὕτως ἐμφανὲς γέγονε τὸ
ρῆμα τοῦτον; |
14
Ἐκεῖνος τοῦ ἀπήντησε μὲ
ἀναίδειαν· <ποῖος σὲ διώρισεν
ἄρχοντα καὶ δικαστὴν εἰς ἡμᾶς;
Μήπως θέλεις νὰ φονεύσῃς καὶ
ἐμέ, ὅπως χθὲς ἐφόνευσες
τὸν Αἰγύπτιον;> Ἐφοβήθη ὁ
Μωϋσῆς ἀπὸ τοὺς λόγους αὐτοὺς
καὶ εἶπε· <λοιπόν, ἔγινε τόσον
γνωστὴ ἡ χθεσινή μου πρᾶξις;>
|
14
Ἐκεῖνος ὅμως ἀπήντησε μὲ τρόπον
περιφρονητικὸν καὶ εἶπε: Ποῖος σὲ
ἔβαλεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐπάνω
μας; Μήπως θέλεις νὰ μὲ σκοτώσης, ὅπως ἐσκότωσες
χθὲς τὸν Αἰγύπτιον; Ὅταν ἄκουσε
αὐτὸ ὁ Μωϋσῆς, ἐφοβήθη καὶ
εἶπε μέσα του: <Ὥστε λοιπὸν τόσον πολὺ
γνωστὴ ἔγινεν ἡ πρᾶξις μου;>
|
15
Ἤκουσε δὲ Φαραὼ τὸ ρῆμα τοῦτο
καὶ ἐζήτει ἀνελεῖν Μωυσῆν·
ἀνεχώρησε δὲ Μωυσῆς ἀπὸ
προσώπου Φαραὼ καὶ ᾤκησεν ἐν
γῆ Μαδιάμ, ἐλθὼν δὲ εἰς
γῆν Μαδιὰμ ἐκάθισεν ἐπὶ
τοῦ φρέατος. |
15
Πράγματι δὲ ὁ Φαραὼ εἶχε πληροφορηθῆ
τὴν πρᾶξιν αὐτὴν καὶ ἐζήτει
νὰ θανατώσῃ τὸν Μωϋσέα. Ὁ
Μωϋσῆς τότε ἀνεχώρησε μακρὰν
ἀπὸ τὸν Φαραώ, ἦλθεν εἰς
τὴν γῆν Μαδιάμ, ὅπου καὶ ἐγκατεστάθη.
῞Οταν δὲ ἔφθασε εἰς τὴν χώραν
Μαδιάμ, ἐκάθησεν εἰς ἕνα φρέαρ.
|
15
Ἄκουσε δὲ τὸ γεγονὸς καὶ ὁ
Φαραὼ καὶ ἤθελε νὰ σκοτώσῃ τὸν
Μωϋσῆν. Ὁ Μωϋσῆς ὅμως ἔφυγε
μακρυὰ ἀπὸ τὸν Φαραὼ καὶ
ἦλθε νὰ ζήσῃ εἰς τὴν γῆν
Μαδιάμ. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς τὴν
χώραν αὐτήν, ἐκάθησε δίπλα εὶς
ἕνα πηγάδι. |
16
Τῷ δὲ ἱερεῖ Μαδιὰμ ἦσαν
ἑπτὰ θυγατέρες ποιμαίνουσαι τὰ
πρόβατα τοῦ πατρὸς αὐτῶν Ἰοθόρ·
παραγενόμεναι δὲ ἤντλουν ἕως ἔπλησαν
τὰς δεξαμενάς ποτίσαι τὰ πρόβατα
τοῦ πατρὸς αὐτῶν Ἰοθόρ.
|
16
Ὁ ἱερεὺς τῆς Μαδιάμ, ὁ
Ἰοθόρ, εἶχεν ἑπτὰ θυγατέρας,
αἱ ὁποῖαι ἔβοσκαν τὰ πρόβατα
τοῦ πατρός των. Αὐταὶ ἦλθαν
εἰς τὸ φρέαρ, ἤντλησαν νερὸ
καὶ ἐγέμισαν τὰ ποτιστήρια τῶν
προβάτων, διὰ νὰ ποτίσουν τὸ
κοπάδι τοῦ πατρός των.
|
16
Ὁ δὲ ἱερεὺς τῆς Μαδιάμ, ποὺ
ἐλέγετο Ἰοθόρ, εἶχεν ἑπτὰ
θυγατέρας, ποὺ ἔβοσκαν τὰ πρόβατα τοῦ
πατέρα των. Ἦλθαν λοιπὸν τότε ἐκεῖναι
καὶ ἄντλησαν νερὸ ἀπὸ τὸ
πηγάδι τόσον, ὅσον ἐχρειάζετο, διὰ
νὰ γεμίσουν τὰς δεξαμενάς, προκειμένου νὰ
ποτίσουν τὰ πρόβατα τοῦ πατέρα των Ἰοθόρ.
|
17
Παραγενόμενοι δὲ οἱ ποιμένες ἐξέβαλλον
αὐτάς· ἀναστὰς δὲ
Μωυσῆς ἐρρύσατο αὐτὰς καὶ
ἤντλησεν αὐταῖς καὶ ἐπότισε
τὰ πρόβατα αὐτῶν·
|
17
Ἀλλὰ ἐλθόντες οἱ ἄλλοι
ποιμένες τὰς ἐξεδίωκον. Ἐσηκώθη
ὅμως τότε ὁ Μωϋσῆς τὰς ὑπερήσπισε
καὶ τὰς ἐγλύτωσε ἀπὸ τοὺς
ποιμένας· ἤντλησεν ὁ ἴδιος νερὸ
καὶ ἐπότισε τὰ πρόβατά
των. |
17
Κατέφθασαν ὅμως ἐκείνην τὴν ὥραν ἄλλοι
βοσκοὶ εἰς τὸ πηγάδι καὶ τὰς
ἐξεδίωκαν, διὰ νὰ ποτίσουν τὰ
ἰδικά των πρόβατα. Ὁ Μωὺὑσῆς,
ποὺ εἶδε αὐτὸ ποὺ ἔκαμναν
οἱ βοσκοί, ὕψωσε τὸ ἀνάστημά του καὶ
τὰς ἐπροστάτευσε καὶ ἄντλησε νερὸ
δι’ αὐτὰς καὶ ἐπότισε τὰ πρόβατά
των. |
18
παρεγένοντο δὲ πρὸς Ραγουὴλ τὸν
πατέρα αὐτῶν, ὁ δὲ εἶπεν
αὐταῖς· διατὶ ἐταχύνατε
τοῦ παραγενέσθαι σήμερον;
|
18
Ἐκεῖναι ἐπέστρεψαν πρὸς τὸν
πατέρα των τὸν Ραγουήλ, ὁ ὁποῖος
καὶ τὰς ἠρώτησε· <διατὶ
τόσον ἐνωρὶς ἐπεστρέψατε σήμερον;>
|
18
Ὅταν αἱ κόραι ἐπέστρεψαν πρὸς τὸν
πατέρα των, ποὺ ἐλέγετο καὶ Ραγουήλ, ἔκπληκτος
ἐκεῖνος τὰς ἐρώτησε: Πῶς
ἔγινε αὐτὸ καὶ ἤλθατε τόσον
ἐνωρὶς σήμερον; |
19
Αἱ δὲ εἶπαν· ἄνθρωπος Αἰγύπτιος
ἐρρύσατο ἡμᾶς ἀπὸ τῶν
ποιμένων καὶ ἤντλησεν ἡμῖν καὶ
ἐπότισε τὰ πρόβατα ἡμῶν.
|
19
Αὐταὶ ἀπήντησαν· <ἕνας
Αἰγύπτιος μᾶς ὑπερήσπισε καὶ
μᾶς ἐφύλαξεν ἀπὸ τοὺς
ἄλλους ποιμένας, ἔβγαλε δὲ νερὸ
ἀπὸ τὸ φρέαρ καὶ ἐπότισε
τὰ πρόβατά μας>. |
19
Ἕνας Αἰγύπτιος, ἀπεκρίθησαν ἐκεῖναι,
μᾶς ἐπροστάτευσεν ἀπὸ τοὺς βοσκοὺς
καὶ ἄντλησε νερὸ διὰ λογαριασμόν
μας καὶ ἐπότισε τὰ πρόβατά μας.
|
20
Ὁ δὲ εἶπε ταῖς θυγατράσιν αὐτοῦ·
καὶ ποῦ ἐστι; καὶ ἱνατί
οὕτως καταλελοίπατε τὸν ἄνθρωπον;
Καλέσατε οὖν αὐτόν, ὅπως φάγῃ
ἄρτον. |
20
Ὁ ἱερεὺς ἡρώτησε τὰς θυγατέρας
του· <καὶ ποῦ εἶναι τώρα αὐτὸς
ὁ ἄνθρωπος; Διατί, ἀφοῦ τόσον
σᾶς ἐξυπηρέτησε, τὸν ἐγκατελείψατε;
Πηγαίνετε καὶ καλέσατέ τον νὰ
φάγῃ ἄρτον μαζῆ μας>.
|
20
Εἶπε τότε ἐκεῖνος εἰς τὰς θυγατέρας
του: Καὶ ποὺ εἶναι τώρα ὁ ἄνθρωπος
αὐτός; Καὶ διατὶ ἔτσι τὸν
ἀφήσατε καὶ δεν τὸν ἐφέρατε
εἰς τὸ σπίτι μας; Καλέσατέ τον νὰ
φάγῃ ψωμὶ μαζί μας! |
21
Κατῳκίσθη δὲ Μωυσῆς παρὰ τῷ
ἀνθρώπῳ, καὶ ἐξέδοτο Σεπφώραν
τὴν θυγατέρα αὐτοῦ Μωυσῇ γυναῖκα.
|
21
Ὁ Μωϋσῆς ἐγνωρίσθη μὲ τὴν
οἰκογένειαν τοῦ Ἰοθόρ, κατῴκησε
πλησίον αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος
καὶ τοῦ ἔδωσεν ὡς σύζυγον τὴν
θυγατέρα του, τὴν Σεπφώραν.
|
21
Ὁ δὲ Μωϋσῆς ἐδέχθη νὰ κατοικήσῃ
εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἀνθρώπου
ἐκείνου, καὶ ὁ Ἰοθὸρ τοῦ
ἔδωσεν ὡς σύζυγόν του τὴν κόρην του Σεπφώραν.
|
22
Ἐν γαστρὶ δὲ λαβοῦσα ἡ γυνὴ
ἔτεκεν υἱόν, καὶ ἐπωνόμασε
Μωυσῆς τὸ ὄνομα αὐτοῦ Γηρσὰμ
λέγων· ὅτι πάροικός εἰμι
ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ.
|
22
Ἡ Σεπφώρα συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν
υἱόν. Ὁ Μωϋσῆς ὠνόμασεν
αὐτὸν Γηρσάμ, λέγων ὅτι τοῦ
δίνω αὐτὸ τὸ ὄνομα <διότι
εἶμαι προσωρινὸς εἰς τὴν ξένην
αὐτὴν χώραν>. |
22
Ἡ δὲ Σεπφώρα συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν
υἱόν, τὸν ὁποῖον ὁ Μωϋσῆς
ὠνόμασε Γηρσάμ, λέξις ποὺ σημαίνει ξένος, διότι
εἶπεν, εἶμαι προσωρινὸς κάτοικος εἰς
ξένον τόπον. |
23
Μετὰ δὲ τὰς ἡμέρας τὰς
πολλὰς ἐκείνας ἐτελεύτησεν ὁ
βασιλεὺς Αἰγύπτου. Καὶ κατεστέναξαν
οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπὸ
τῶν ἔργων καὶ ἀνεβόησαν, καὶ
ἀνέβη ἡ βοὴ αὐτῶν πρὸς
τὸν Θεὸν ἀπὸ τῶν ἔργων.
|
23
Ἔπειτα ἀπὸ ἀρκετὸν χρόνον
ἀπέθανεν ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος
τῆς Αἰγύπτου, ὁ ὁποῖος
κατέθλιβε τοὺς Ἰσραηλίτας μὲ
τὸν πολὺν φόρτον σκληρῶν ἐργασιῶν.
Ἀνεστέναξαν βαθύτατα οἱ Ἰσραηλῖται
ἐξ αἰτίας τῆς θλίψεως τῶν
καταναγκαστικῶν ἔργων, ἐβόησαν πρὸς
τὸν Θεὸν καὶ ἡ κραυγή των ἔφθασεν
εἰς τὸν Θεόν. |
23
Μετὰ δὲ ἀπὸ μεγάλην χρονικὴν
περίοδον ἀπέθανεν ὁ Φαραὼ ἐκεῖνος
τῆς Αἰγύπτου, ποὺ κατεπίεζε τοὺς Ἑβραίους.
Οἱ Ἰσραηλῖται ὅμως δεν ἔπαυσαν
νὰ ὑποφέρουν καὶ ἐστέναζαν εἰς
τὰ καταναγκαστικὰ ἔργα καὶ ἐζητοῦσαν
ἀπεγνωσμένα βοήθειαν. Καὶ ἀνέβη ἡ
κραυγὴ καὶ ἱκεσία των μέσα ἀπὸ
τὴν σκληρὰν δουλείαν καὶ ἔφθασεν ἕως
τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ. |
24
Καὶ εἱσήκουσεν ὁ Θεὸς τὸν
στεναγμὸν αὐτῶν, καὶ ἐμνήσθη
ὁ Θεὸς τῆς διαθήκης αὐτοῦ
τῆς πρὸς Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαάκ
καὶ Ἰακώβ. |
24
Ἤκουσεν ὁ Θεὸς τὸν στεναγμόν
των, ἐνεθυμήθη τὴν ὑπόσχεσίν
ποὺ εἶχε δώσει πρὸς τὸν Ἁβραάμ,
τὸν Ἰσαάκ καὶ τὸν Ἰακώβ.
|
24
Καὶ ὁ Θεὸς εἱσήκουσε τοὺς στεναγμούς
των καὶ ἐνεθυμήθη τὴν διαθήκην, ποὺ
ἔκαμε μὲ τὸν Ἀβραὰμ καὶ
Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, εἰς τὴν
ὁποίαν ὑπεσχέθη ὅτι θὰ προστατεύσω
τὸν λαόν του. |
25
Καὶ ἐπεῖδεν ὁ Θεὸς τοὺς
υἱοὺς Ἰσραὴλ καὶ ἐγνώσθη
αὐτοῖς. |
25
Ἔρριψεν ἕνα βλέμμα εὐσπλαγχνίας
πρὸς τοὺς ταλαιπωρουμένους Ἰσραηλίτας
καὶ ἔγινε γνωστὸς εἰς αὐτοὺς
ὡς ὑπερασπιστὴς καὶ λυτρωτής
των. |
25
Ἦλθε πλέον ἡ ὡρισμένη ὥρα καὶ
εἶδε μὲ συμπάθειαν ὁ Θεὸς τοὺς
Ἰσμαηλίτας καὶ ἐφανερώθη μὲ
τὴν προστατευτικήν του δύναμιν εἰς αὐτούς.
|