Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
Μωυσῆς ἦν ποιμαίνων τὰ πρόβατα
Ἰοθὸρ τοῦ γαμβροῦ αὐτοῦ
τοῦ ἱερέως Μαδιὰμ καὶ ἤγαγε
τὰ πρόβατα ὑπὸ τὴν ἔρημον
καὶ ἦλθεν εἰς τὸ ὄρος Χωρήβ.
|
Μωϋσῆς ἐποίμαινε τὰ πρόβατα
τοῦ πενθεροῦ του Ἰοθόρ, τοῦ
ἱερέως αὐτοῦ τῆς χώρας
Μαδιάμ καὶ ἔφερεν αὐτὰ κάποτε
πέραν ἀπὸ τὴν ἔρημον εἰς
τὸ ὄρος Χωρήβ. |
αὶ
ὁ Μωϋσῆς ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ
πεθεροῦ του Ἰοθόρ, τοῦ ἱερέως τῆς
Μαδιάμ. Κάποτε λοιπὸν ὠδήγησε τὰ πρόβατα
εἰς τὰ δυτικὰ τῆς ἐρήμου
καὶ ἔφθασεν εἰς τὸ βουνὸ Χωρήβ.
|
2
Ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου
ἐν πυρὶ φλογὸς ἐκ τοῦ βάτου
καὶ ὁρᾷ ὅτι ὁ βάτος καίεται
πυρί, ὁ δὲ βάτος οὐ κατεκαίετο.
|
2
Ἐκεῖ ἐφανερώθη πρὸς αὐτὸν
ἄγγελος Κυρίου εἰς φλόγα πυρός,
ἡ ὁποία ἐξήρχετο ἀπὸ
τὴν βάτον. Παραδόξως ἡ βάτος
ἐκείνη ἐφλέγετο, ἄλλα δὲν
κατεκαίετο. |
2
Εἰς αὐτὴν τὴν τοποθεσίαν ἐφάνη
ἄγγελος καὶ ἔγινεν αἰσθητὴ εἰς
τὸν Μωϋσῆν ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου ὡς
φλόγες πυρός, ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ
μέσον μιᾶς βάτου. Ὁ Μωϋσῆς παρετήρησε καλύτερα
τὸ θέαμα καὶ εἶδεν ὅτι ἡ βάτος
ἔβγαζε φλόγες, ἀλλὰ δὲν κατεκαίετο.
|
3
Εἶπε δὲ Μωυσῆς· παρελθὼν ὄψωμαι
τὸ ὅραμα τὸ μέγα τοῦτο, ὅτι
οὐ κατακαίεται ὁ βάτος.
|
3
Ἰδὼν τοῦτο ὁ Μωϋσῆς εἶπεν·
<ἂς πλησιάσω ἐκεῖ νὰ ἴδω
τὸ θαυμαστὸν τοῦτο φαινόμενον τῆς
βάτου, ἡ ὁποία φλέγεται ἀλλὰ
δὲν κατακαίεται>. |
3
<Τοῦτο εἶναι παράδοξον>, ἐσκέφθη ὁ
Μωϋσῆς. <Ἂ ς πλησιάσω νὰ ἰδῶ
καλύτερα αὐτὸ τὸ θαυμαστὸν θέαμα·
πῶς δεν κατακαίεται ἡ βάτος!>
|
4
Ὡς δὲ εἶδε Κύριος ὅτι προσάγει
ἰδεῖν, ἐκάλεσεν αὐτὸν
ὁ Κύριος ἐκ τοῦ βάτου, λέγων·
Μωυσῆ, Μωυσῆ· ὁ δὲ εἶπε
εἶπε· τί ἐστι;
|
4
Ὅταν ὁ Κύριος εἶδεν ὅτι ὁ
Μωϋσῆς πλησιάζει νὰ ἴδῃ τὸ
φαινόμενον, ἐκάλεσεν αὐτὸν ἀπὸ
τὴν βάτον λέγων· <Μωϋσῆ, Μωυσῆ>!
Ἐκεῖνος δὲ εἶπε· <τί
εἶναι; Τί συμβαίνει;>
|
4
Μόλις ὁ Κύριος εἶδε τὸν Μωϋσῆν νὰ
πλησιάζῃ, διὰ νὰ ἰδῇ τὸ
θαυμαστὸν φαινόμενον, τὸν ἐκάλεσεν ἀπὸ
τὴν βάτον μὲ τὸ ὄνομά του: <Μωϋσῆ,
Μωϋσῆ!> Ἔκπληκτος, τότε ἐκεῖνος
ἀπήντησεν: <Ὅριστε! Τί συμβαίνει;>
|
5
Ὁ δὲ εἶπε· μὴ ἐγγίσῃς
ὧδε. Λῦσαι τὰ ὑπόδημα ἐκ
τῶν ποδῶν σου· ὁ γὰρ τόπος,
ἐν ῷ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία
ἐστί. |
5
Ὁ Θεὸς ἀπήντησε· <μὴ
πλησιάσῃς ἐδῶ· λῦσε καὶ
βγάλε τὰ ὑποδήματά σου, διότι
ὁ τόπος, ὅπου ἵστασαι, εἶναι
γῆ ἁγία>! |
5
Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: <Μὴ
πλησιάσῃς ἐδῶ εἰς τὴν βάτόν.
Νὰ λύσῃς καὶ νὰ βγάλῃς τὰ
ὑποδήματά σου, διότι ὁ τόπος, εἰς τὸν
ὁποῖον σὺ εὐρίσκεσαι, εἶναι
τόπος ἅγιος καὶ καθαρός. |
6
Καὶ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ
Θεὸς τοῦ πατρός σου, Θεὸς Ἁβραὰμ
καὶ Θεὸς Ἰσαάκ καὶ Θεὸς
Ἰακώβ. Ἀπέστρεψε δὲ Μωυσῆς
τὸ πρόσωπον αὐτοῦ· εὐλαβεῖτο
γὰρ κατεμβλέψαι ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ. |
6
Καὶ προσέθεσεν ἐν συνεχείᾳ·
<ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ
πατρός σου, ὁ Θεὸς τοῦ Ἁβραάμ,
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ
Θεὸς τοῦ Ἰαικώβ>. Γεμᾶτος
ἱερὸν δέος ὁ Μωϋσῆς ἐγύρισεν
ἀλλοῦ τὸ πρόσωπον, διότι ἕνεκα
φόβου καὶ σεβασμοῦ δὲν ἐτόλμα
νὰ ρίψῃ τὰ βλέμματά του
πρὸς τὸν Θεόν, ποὺ ἦτο ἐνώπιόν
του. |
6
Ἐγώ, συνέχισε νὰ λέγῃ ὁ Κύριος, εἶμαι
ὁ Θεός, ποὺ ἐλάτρευσαν οἱ πρόγονοί
σου. Ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, ὁ Θεὸς
τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ
Ἰακώβ>. Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ
τὰ λόγια ὁ Μωϋσῆς, ἔστρεψεν ἀπὸ
πολλὴν εὐλάβειαν ἀλλοῦ τὸ πρόσωπόν
του, διότι ἐφοβεῖτο νὰ ρίψῃ τὸ
βλέμμα του κατ’ εὐθεῖαν πρὸς τὸν Θεόν,
ποὺ τοῦ ὡμιλοῦσεν ἀπὸ
τὴν βάτον |
7
Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν·
ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ
λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ
καὶ τῆς κραυγῆς αὐτῶν
ἀκήκοα ἀπὸ τῶν ἐργοδιωκτῶν·
οἶδα γὰρ τὴν ὀδύνην αὐτῶν,
|
7
Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν·
<εἶδα πολὺ καλὰ καὶ ἐγνώρισα
τὴν βαρεῖαν ταλαιπωρίαν τοῦ λαοῦ
μου εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἤκουσα
τὴν κραυγήν των, ἡ ὁποία βγαίνει
ἀπὸ τὰ στήθη των ἐξ αἰτίας
τῆς σκληρᾶς καταπιέσεως τῶν ἐπιστατῶν
εἰς τὰ ἔργα. Ἐγνώρισα πολὺ
καλὰ τὴν ὀδύνην αὐτῶν,
|
7
Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν:
Ἐπρόσεξα ἰδιαιτέρως πόσην θλῖψιν καὶ
συμφορὰν ὑπέφερεν ὁ λαός μου εἰς τὴν
Αἴγυπτον καὶ ἄκουσα τὴν κραυγὴν
καὶ τὸν στεναγμόν των ἐξ αἰτίας
τῆς σκληρὰς μεταχειρίσεως τῶν ἐπιστατῶν
εἰς τὰ καταναγκαστικὰ ἔργα. Γνωρίζω
πολὺ καλὰ τὸν πόνον των.
|
8
καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτοὺς
ἐκ χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων καὶ
ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ τῆς
γῆς ἐκείνης καὶ εἰσαγαγεῖν
αὐτοὺς εἰς γῆν ἀγαθὴν
καὶ πολλήν, εἰς γῆν ρέουσαν
γάλα καὶ μέλι, εἰς τὸν τόπον
τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ
Ἀμορραίων Φιρεζαίων καὶ Γεργεσαίων
καὶ Εὐαίων καὶ Ἰεβουσαίων
|
8
καὶ κατέβηκα νὰ ἐλευθερώσω αὐτοὺς
ἀπὸ τὴν δουλείαν τῶν Αἰγυπτίων,
νὰ τοὺς βγάλω ἀπὸ τὴν
χώραν τῆς Αἰγύπτου καὶ νὰ
τοὺς ὁδηγήσω εἰς χώραν εὔφορον
καὶ μεγάλην, εἰς γῆν ρέουσαν
γάλα καὶ μέλι, εἰς τὸν τόπον
τὸν ὁποῖον σήμερον κατέχουν
οἱ Χαναναῖοι, οἱ Χετταῖοι, οἱ
Ἀμορραῖοι, οἱ Φερεζαῖοι, οἱ
Γεργεσαῖοι, οἱ Εὐαῖοι καὶ οἱ
Ἰεβουσαῖοι. |
8
Κατέβηκα λοιπὸν μὲ τὴν ὁριστικὴν
ἀπόφασιν νὰ τοὺς ἐλευθερώσω ἀπὸ
τὰ χέρια τῶν Αἰγυπτίων, νὰ τοὺς
βγάλω ἀπὸ τὴν χώραν ἐκείνην τῆς
δουλείας καὶ νὰ τοὺς φέρω εἰς γῆν
ἐκτεταμένην καὶ εὔφορον, εἰς χώραν
ὅπου ρέει μέλι καὶ γάλα, εἰς τὴν περιοχὴν
ποὺ κατέχουν τώρα οἱ Χαναναῖοι καὶ
οἱ Χετταῖοι, οἱ Ἀμορραῖοι καὶ
οἱ Φερεζαῖοι, οἱ Γεργεσαῖοι, οἱ
Εὐαῖοι καὶ οἱ Ἰεβουσαῖοι.
|
9
καὶ νῦν ἰδοὺ κραυγὴ τῶν
υἱῶν Ἰσραὴλ ἥκει πρός
με, κἀγὼ ἑώρακα τὸν θλιμμόν,
ὃν οἱ Αἰγύπτιοι θλίβουσιν αὐτούς.
|
9
Καὶ τώρα ἰδού, ἡ γοερὰ
κραυγὴ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔχει φθάσει
πρὸς ἐμέ, καὶ εἶδα ἐγὼ
τὴν μεγάλην των θλῖψιν, μὲ τὴν
ὁποίαν οἱ Αἰγύπτιοι τοὺς
καταθλίβουν. |
9
Καὶ ἔφθασε πλέον πρὸς ἐμὲ ἡ
κραυγὴ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ εἶδα
ἐγὼ τὴν φοβερὰν καταπίεσιν, ποὺ
ἐπιβάλλουν οἱ Αἰγύπτιοι εἰς αὐτούς.
|
10
Καὶ νῦν δεῦρο ἀποστείλω σε πρὸς
Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου, καὶ
ἐξάξεις τὸν λαόν μου τοὺς
υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
|
10
Ἔλα, λοιπόν, τώρα καὶ θὰ σὲ
στείλω πρὸς τὸν Φαραὼ τὸν βασιλέα
τῆς Αἰγύπτου, διὰ νὰ βγάλῃς
σὺ ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου
τὸν λαόν μου, τοὺς Ἰσραηλίτας>.
|
10
Καὶ τώρα ἔλα, ἦλθεν ἡ ὤρα νὰ
σὲ ἀποστείλω ὡς ἀντιπρόσωπόν μου εἰς
τὸν Φαραώ, τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου,
διὰ νὰ βγάλῃς τὸν λαόν μου, τοὺς
Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
|
11
Καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς τὸν
Θεόν· τίς εἰμι ἐγώ, ὅτι
πορεύσομαι πρὸς Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου,
καὶ ἐξάξω τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ
ἐκ γῆς Αἰγύπτου;
|
11
Ἀπήντησεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν
Θεόν· <τί εἶμαι ἐγώ,
Κύριε, ὥστε νὰ μεταβῶ πρὸς τὸν
Φαραὼ τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου
καὶ νὰ βγάλω τοὺς Ἰσραηλίτας
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον;>
|
11
Ὅταν ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ ὁ
Μωϋσῆς, ἐκυριεύθη ἀπὸ δισταγμὸν
καὶ εἶπε πρὸς τὸν Θεόν: <Καὶ
ποῖος εἶμαι ἐγώ, ποὺ θὰ ὑπάγω
εἰς τὸν Φαραώ, τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου
καὶ θὰ βγάλω τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτον;> |
12
Εἶπε δὲ ὁ Θεὸς Μωυσῇ λέγων·
ὅτι ἔσομαι μετὰ σοῦ, καὶ τοῦτό
σοι τὸ σημεῖον, ὅτι ἐγώ σε ἐξαποστέλλω
ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν σε τὸν λαόν
μου ἐξ Αἰγύπτου καὶ λατρεύσετε
τῷ Θεῷ ἐν τῷ ὄρει τούτῳ.
|
12
Ὁ Θεὸς εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσέα·
<θὰ πράξῃς τοῦτο, διότι ἐγὼ
θὰ εἶμαι μαζῆ σου. Αὐτὸ δὲ
θὰ εἶναι διὰ σὲ σημεῖον καὶ
ἀπόδειξις ὅτι ἐγὼ σὲ ἀποστέλλω,
διὰ νὰ ἐλευθερώσῃς σὺ
τὸν λαόν μου ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον
καὶ λατρεύσετε τὸν Θεὸν εἰς
τὸ ὄρος τοῦτο>. |
12
Ἀπεκρίθη τότε ὁ Θεὸς καὶ εἶπεν
εἰς τὸν Μωϋσῆν: <Ἐγὼ θὰ
εἶμαι μαζί σου! Καὶ αὐτὸ θὰ
εἶναι τὸ σημάδι, ποὺ θὰ σὲ βεβαιώσῃ
ὅτι εἶμαι ἐγώ, ποὺ σὲ ἀποστέλλω:
Ὅταν θὰ βγάλῃς τὸν λαόν μου ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτον, θὰ λατρεύσετε τὸν Θεὸν
εἰς αὐτὸ ἐδῶ τὸ βουνό,
ὅπου σὲ καλῷ, διὰ νὰ σὲ
ἀποστείλω>. |
13
Καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς τὸν Θεόν·
ἰδοὺ ἐγὼ ἐξελεύσομαι πρὸς
τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ
ἐρῶ πρὸς αὐτούς· ὁ
Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ἀπέσταλκέ
με πρὸς ὑμᾶς. Ἐρωτήσουσί
με· τί ὄνομα αὐτῷ; Τί ἐρῶ
πρὸς αὐτούς; |
13
Ὁ Μωϋσῆς εἶπε πρὸς τὸν Θεόν·
<ναί, Κύριε, ἀλλὰ ὅταν ἐγὼ
μεταβῶ πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας
καὶ εἴπω πρὸς αὐτοὺς ὅτι
ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας μὲ ἔστειλε
πρὸς σᾶς, ἐκεῖνοι θὰ μὲ
ἐρωτήσουν· Ποιὸ εἶναι τὸ
ὄνομά του; Ἐγὼ τί θὰ ἀπαντήσω
πρὸς αὐτούς;> |
13
Τότε ὁ Μωϋσῆς εἶπε πρὸς τὸν
Θεόν: <Μάλιστα, Κύριε! Εἶμαι πρόθυμος νὰ ὑπάγω
καὶ νὰ εἴπω εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας,
ὅτι μὲ ἀπέστειλε πρὸς σᾶς ὁ
Θεὸς τῶν πατέρων μας. Ἀσφαλῶς ὅμως
θὰ μὲ ἐρωτήσουν: <Πῶς ὀνομάζεται
ὁ Θεός, ποὺ σὲ ἀπέστειλε;> Τί
θὰ τοὺς ἀπαντήσω τότε;>
|
14
Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς Μωυσῆν
λέγων· ἐγώ εἰμι ὁ Ὤν.
Καὶ εἶπεν· οὕτως ἐρεῖς
τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ· ὁ
Ὢν ἀπέσταλκέ με πρὸς ὑμᾶς.
|
14
Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός·
<Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ὢν, ὁ
ὑπάρχων, ὁ ἔχων ἀπὸ τὸν
ἑαυτόν μου καὶ εἰς τὸν ἑαυτόν
μου τὴν ἀπειροτελείαν καὶ αἰωνίαν
ὕπαρξιν. ῎Ετσι θὰ ὁμιλήσῃς
πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας· Ὁ
Ὢν μὲ ἔχει ἀποστείλει πρὸς
σᾶς>. |
14
Εἰς τὴν δικαιολογημένην αὐτὴν ἐρώτησιν
τοῦ Μωϋσέως ἀπήντησεν ἀμέσως ὁ Θεὸς
καὶ εἶπε μὲ τρόπον ἐπίσημον:
<Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ὤν (Ἐκεῖνος
δηλαδὴ ὁ Ὁποῖος ὑπάρχει. Ὑπάρχω
μόνος μου, χωρὶς νὰ ἐξαρτῶμαι ἀπὸ
κάποιον ἄλλον. Εἶμαι πάντοτε ὁ ἴδιος).
Ἐγὼ εἶμαι, ποὺ ὡμίλησα καὶ
πρὸς τοὺς πατέρας σας. Αὐτὸ λοιπὸν
θὰ εἰπῇς εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας:
Ὁ Ὤν μὲ ἔχει στείλει πρὸς σᾶς>.
|
15
Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πάλιν πρὸς
Μωυσῆν· οὕτως ἐρεῖς τοῖς
υἱοῖς Ἰσραήλ· Κύριος ὁ
Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, Θεὸς
Ἁβραὰμ καὶ Θεὸς Ἰσαὰκ
καὶ Θεὸς Ἰακὼβ ἀπέσταλκέ
με πρὸς ὑμᾶς· τοῦτό μού
ἐστιν ὄνομα αἰώνιον καὶ μνημόσυνον
γενεῶν γενεαῖς. |
15
Εἶπε πάλιν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν
Μωϋσέα· <κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον
θὰ ὁμιλήσῃς πρὸς τοὺς
Ἰσραηλίτας· Κύριος ὁ Θεὸς
τῶν πατέρων μας, ὁ Θεὸς τοῦ
Ἁβραάμ, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαάκ,
καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακὼβ μὲ
ἔχει στείλει πρὸς σᾶς· τοῦτο
τὸ ὄνομά μου, <ὁ Ὤν> θὰ
εἶναι ὄνομα αἰώνιον καὶ μὲ
αὐτὸ θὰ μὲ ἐνθυμοῦνται
ὅλαι αἱ γενεαὶ τῶν γενεῶν.
|
15
Εἶπεν ἐπίσης ὁ Θεὸς εἰς τὸν
Μωϋσήν· <Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον
θὰ ὁμιλήσῃς πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας:
Μὲ ἔχει στείλει πρὸς σᾶς ὁ Κύριος,
ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, ὁ Θεὸς
τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς
τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ
Ἰακώβ. Αὐτὸ εἶναι τὸ Ὄνομά
μου τὸ αἰώνιον, μὲ τὸ ὁποῖον
θὰ μὲ ἐνθυμοῦνται ἀπὸ
τὴν μίαν γενεὰν εἰς τὴν ἄλλην.
|
16
Ἐλθὼν οὖν συνάγαγε τὴν γερουσίαν
τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ ἐρεῖς
πρὸς αὐτούς· Κύριος ὁ Θεὸς
τῶν πατέρων ἡμῶν ὦπταί
μοι, Θεὸς Ἁβραὰμ καὶ Θεὸς Ἰσαὰκ
καὶ Θεὸς Ἰακώβ, λέγων·
ἐπισκοπῇ ἐπέσκεμμαι ὑμᾶς
καὶ ὅσα συμβέβηκεν ὑμῖν ἐν
Αἰγύπτῳ. |
16
Πήγαινε, λοιπόν, εἰς τὴν Αἴγυπτον,
συγκέντρωσε τοὺς γεροντοτέρους ἀπὸ
τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ εἰπὲ
εἰς αὐτούς: Κύριος ὁ Θεὸς
τῶν πατέρων μας ἐφανερώθη εἰς
ἐμέ, ὁ Θεὸς τοῦ Ἁβραάμ,
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαάκ καὶ ὁ
Θεὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ μοῦ
εἶπε· Ἔχω παρακολουθήσει μὲ πολὺ
ἐνδιαφέρον καὶ προσοχὴν καὶ
εἶδα τὰς συμφοράς, ποὺ σᾶς ἔχουν
συμβῇ εἰς τὴν Αἴγυπτον>.
|
16
Ὅταν λοιπὸν ὑπάγῃς εἰς τὴν
Αἴγυπτον, νὰ καλέσῃς τοὺς προεστούς,
τοὺς πρεσβυτέρους τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ
νὰ τοὺς εἰπῇς: Ἐφανερώθη
εἰς ἐμὲ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων
μας, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ
Θεὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ μοῦ
εἶπε τὰ ἑξῆς: <Εἶδα μὲ
ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον καὶ γνωρίζω
πολὺ καλὰ ὅσα σᾶς συνέβησαν εἰς
τὴν Αἴγυπτον. |
17
Καὶ εἶπεν· ἀναβιβάσω ὑμᾶς
ἐκ τῆς κακώσεως τῶν Αἰγυπτίων
εἰς τὴν γῆν τῶν Χαναναίων καὶ
Χετταίων καὶ Ἀμορραίων καὶ Φερεζαίων
καὶ Γεργεσαίων καὶ Εὐαίων καὶ
Ἰεβουσαίων, εἰς γῆν ρέουσαν
γάλα καὶ μέλι.
|
17
Καὶ εἶπεν ἐν συνεχείᾳ ὁ
Θεός· <θὰ σᾶς ἐλευθερώσω
ἀπὸ τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὴν
θλῖψιν τῶν Αἰγυπτίων καὶ θὰ
σᾶς ὁδηγήσω εἰς τὴν χώραν
τῶν Χαναναίων, τῶν Χετταίων, τῶν
Ἀμορραίων, τῶν Φερεζαίων, τοῦ
Γεργεσαίων, τῶν Εὐαίων καὶ τῶν
Ἰεβουσαίων, εἰς χώραν ρέουσαν
γάλα καὶ μέλι. |
17
Ἀπεφάσισα λοιπὸν νὰ σᾶς λυτρώσω ἀπὸ
τὴν καταπίεσιν τῶν Αἰγυπτίων καὶ νὰ
σᾶς ἀνεβάσω εἰς τὴν χώραν τῶν
Χαναναίων, τῶν Χετταίων καὶ τῶν Ἀμορραίων,
τῶν Φερεζαίων, τῶν Εὐαίων καὶ
τῶν Ἰεβουσαίων, εἰς χώραν ὅπου τρέχει
μέλι καὶ γάλα. |
18
Καὶ εἰσακούσονταί σου τῆς
φωνῆς· καὶ εἰσελεύσῃ σὺ
καὶ ἡ γερουσία Ἰσραὴλ πρὸς
Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου καὶ ἐρεῖς
πρὸς αὐτόν· ὁ Θεὸς
τῶν Ἑβραίων προσκέκληται ἡμᾶς·
πορευσόμεθα οὖν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν
εἰς τὴν ἔρημον, ἵνα θύσωμεν
τῷ Θεῷ ἡμῶν.
|
18
Ἐκεῖνοι θὰ ἀκούσουν τὰ
λόγια σου. Καὶ τότε σὺ καὶ οἱ
γεροντότεροι ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας
θὰ προσέλθετε πρὸς τὸν Φαραώ,
τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου, καὶ
θὰ εἴπῃς πρὸς αὐτόν·
Ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων μᾶς
ἔχει καλέσει νὰ τὸν λατρεύσωμεν.
Θὰ μεταβῶμεν, λοιπόν, εἰς τὴν
ἔρημον, πορείαν τριῶν ἡμερῶν,
διὰ νὰ προσφέρωμεν θυσίας εἰς
τὸν Θεόν μας. |
18
Οἱ προεστοὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν θὰ
σὲ ακούσουν καὶ θὰ πεισθοῦν
ἀμέσως εἰς τὰ λόγιά σου. Θὰ τοὺς
πάρῃς κατόπιν μαζί σου καὶ θὰ παρουσιασθῆτε
εἰς τὸν Φαραώ, τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου
καὶ θὰ τοῦ εἰπῇς: Μᾶς
ἔχει προσκαλέσει ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων.
Πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ κάμωμεν πορείαν τριῶν
ἡμερῶν εἰς τὴν ἔρημον, διὰ
νὰ προσφέρωμεν θυσίας εἰς τὸν Θεόν
μας. |
19
Ἐγὼ δὲ οἶδα ὅτι οὐ προήσεται
ὑμᾶς Φαραὼ βασιλεὺς Αἰγύπτου
πορευθῆναι, ἐὰν μὴ μετὰ
χειρὸς κραταιᾶς. |
19
Ἐγὼ ὅμως γνωρίζω καλά, ὅτι
ὁ Φαραώ, ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου,
δὲν θὰ σᾶς ἀφήσῃ νὰ
ἀναχωρήσετε, ἐὰν ἐγὼ δὲν
κτυπήσω αὐτόν μὲ τὴν παντοδύναμον
δεξιάν μου. |
19
Ἐγὼ βεβαίως γνωρίζω ὅτι ὁ Φαραώ, ὁ
βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου, δὲν θὰ
ἰκανοποίησῃ αὐτὸ τὸ αἴτημά
σας καὶ δὲν θὰ σᾶς ἐπιτρέψῃ
νὰ βγῆτε εἰς τὴν ἔρημον, ἐὰν
δεν τὸν ἀναγκάσῃ πρὸς τοῦτο
τὸ παντοδύναμον χέρι μου. |
20
Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα πατάξει
τοὺς Αἰγυπτίους ἐν πᾶσι
τοῖς θαμασίοις μου, οἷς ποιήσω
ἐν αὐτοῖς, καὶ μετὰ ταῦτα
ἐξαποστελεῖ ὑμᾶς.
|
20
Θὰ ἀπλώσω τὴν χεῖρα μου καὶ
θὰ κτυπήσω τοὺς Αἰγυπτίους μὲ
ἔργα θαυμαστὰ καὶ καταπληκτικά, καὶ
κατόπιν θὰ σᾶς ἀφήσῃ ὁ
Φαραὼ νὰ φύγετε. |
20
Θὰ τεντώσω λοιπὸν τὸ χέρι μου καὶ
θὰ τιμωρήσω τοὺς Αἰγυπτίους μὲ ὅλα
τὰ θαυμαστὰ καὶ φοβερὰ ἔργα,
ποὺ θὰ κάμω εἰς αὐτοὺς καὶ
κατόπιν ἀπὸ αὐτὰ θὰ ἀναγκασθῇ
ὁ Φαραὼ νὰ ἐπιτρέψῃ τὴν
ἀναχώρησίν σας. |
21
Καὶ δώσω χάριν τῷ λαῷ τούτῳ
ἐναντίον τῶν Αἰγυπτίων·
ὅταν δὲ ἀποτρέχητε, οὐκ ἀπελεύσεσθε
κενοί· |
21
Ὅταν δὲ θὰ πρόκειται νὰ φύγετε,
θὰ δώσω διὰ τὸν λαὸν τοῦτον
τῶν Ἑβραίων τέτοιαν εὔνοιαν
ἐκ μέρους τῶν Αἰγυπτίων, ὥστε
ὅταν ἀναχωρήσετε ἀπὸ τὴν
Αἴγυπτον νὰ μὴ φύγετε μὲ κενὰς
τὰς χεῖρας· |
21
Θὰ ἐπιδράσω δὲ εἰς τὰς καρδίας
τῶν Αἰγυπτίων, διὰ νὰ δείξουν καλὴν
διάθεσιν ἀπέναντι τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων
ἔτσι, ὥστε κατὰ τὴν ἀναχώρησίν
σας νὰ μὴ φύγετε μὲ ἀδειανὰ
τὰ χέρια. |
22
ἀλλὰ αἰτήσει γυνὴ παρὰ
γείτονος καὶ συσκήνου αὐτῆς
σκεύη ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ καὶ
ἱματισμόν, καὶ ἐπιθήσετε ἐπὶ
τοὺς υἱοὺς ὑμῶν καὶ ἐπὶ
τὰς θυγατέρας ὑμῶν καὶ σκυλεύσετε
τοὺς Αἰγυπτίους. |
22
ἀλλὰ κάθε Ἑβραία γυναῖκα
θὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὴν γείτονα
ἢ τὴν σύνοικόν της Αἰγυπτίαν
σκεύη ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ καὶ
ἱματισμόν, τὰ ὁποῖα θὰ
φορτώσετε εἰς τοὺς υἱούς σας
καὶ τὰς θυγατέρας σας. Κατ' αὐτὸν
τὸν τρόπον θὰ λαφυραγωγήσετε τοὺς
Αἰγυπτίους καὶ θὰ ἀπέλθετε
μὲ πλούσια λάφυρα>. |
22
Κάθε Ἑβραία θὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὴν
γειτόνισσαν καὶ ἀπὸ τὴν συγκάτοικόν
της Αἰγυπτίαν καὶ θὰ πάρῃ
ἀπὸ αὐτὴν σκεύη ἀσημένια καὶ
χρυσᾶ καὶ φορέματα. Θὰ τὰ βάλετε ὅλα
ἐπάνω εἰς τοὺς υἱοὺς καὶ
τὰς θυγατέρας σας καὶ θὰ παρέτε μαζί
σας σὰν λάφυρα τὰ πλούτη τῶν Αἰγυπτίων>.
|