Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
πεκρίθη
δὲ Μωυσῆς καὶ εἶπεν· ἐὰν
μὴ πιστεύσωσί μοι, μηδὲ ἀκούσωσι
τῆς φωνῆς μου, ἐροῦσι γάρ. Ὅτι
οὐκ ὦπταί σοι ὁ Θεός, τί
ἐρῶ πρὸς αὐτούς;
|
Μωϋσῆς
ἀπήντησε πρὸς τὸν Θεόν·
<ἐὰν δὲν μὲ πιστεύσουν, ἐὰν
δὲν ὑπακούσουν εἰς τὰ λόγια
μου, διότι εἶναι ἐνδεχόμενον νὰ
εἴπουν ὅτι δὲν ἐφανερώθη εἰς
σὲ ὁ Θεός, τί θὰ ἀπαντήσω
ἐγὼ τότε πρὸς αὐτούς;>
|
αρ’
ὅλας ὅμως τὰς διαβεβαιώσεις τοῦ Θεοῦ
ὁ Μωϋσῆς ἐδίσταζε καὶ διὰ
τοῦτο εἶπεν εἰς τὸν Θεόν: <Ἐάν
οἱ Ἰσραηλῖται δὲν μὲ πιστεύσουν
καὶ δὲν παραδεχθοῦν τὰ λόγια μου,
διότι εἶναι πιθανὸν νὰ εἶπουν: <Ψεύδεσαι,
δὲν ἐνεφανίσθη εἰς σὲ ὁ Θεός>,
τότε τί θὰ κάνω, τί θὰ τοὺς
εἰπῶ;> |
2
Εἶπε δὲ αὐτῷ Κύριος· τί
τοῦτό ἐστι τὸ ἐν τῇ χειρί
σου; Ὁ δὲ εἶπε· ράβδος.
|
2
Τοῦ εἶπε δὲ ὁ Κύριος· <τί
εἶναι αὐτὸ ποῦ κρατᾶς εἰς
τὸ χέρι σου;> Ἐκεῖνος εἶπε·
<ράβδος>. |
2
Καὶ ὁ Θεός, διὰ νὰ διαλύσῃ τοὺς
φόβους καὶ τοὺς δισταγμούς του, τοῦ
εἶπε: <Τί κρατεῖς εἰς τὸ
χέρι σου;> <Ἕνα ραβδί>, ἀπεκρίθη ἐκεῖνος.
|
3
Καὶ εἶπε· ρίψον αὐτὴν
ἐπὶ τὴν γῆν. Καὶ ἔρριψεν
αὐτὴν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ
ἐγένετο ὄφις· καὶ
ἔφυγε Μωυσῆς ἀπ' αὐτοῦ.
|
3
Τοῦ εἶπεν ὁ Θεός· <ρίψε
αὐτὴν κατὰ γῆς>. Ὁ Μωϋσῆς
τὴν ἔρριψεν εἰς τὴν γῆν καὶ
ἡ ράβδος ἔγινεν ὄφις. Ὁ Μωϋσῆς
φοβηθεὶς ἔφυγεν ἀπὸ τὸν ὄφιν
αὐτόν. |
3
Εἶπε πάλιν ὁ Θεός: <Ρῖξε το εἰς
τὴν γῆν>. Ὑπήκουσεν ὁ Μωϋσῆς
καὶ ἔρριξε τὸ ραβδὶ εἰς τὴν
γῆν καὶ ἀμέσως αὐτὸ ἔγινε
φίδι. Ἐφοβήθη τότε ὁ Μωϋσῆς καὶ ἔτρεξε
νὰ ἀπομακρυνθῃ ἀπὸ αὐτό.
|
4
Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν·
ἔκτεινον τὴν χεῖρα καὶ ἐπιλαβοῦ
τῆς κέρκου· ἐκτείνας οὖν
τὴν χεῖρα ἐπελάβετο τῆς
κέρκου, καὶ ἐγένετο ράβδος ἐν
τῇ χειρὶ αὐτοῦ·
|
4
Εἶπε τότε ὁ Θεὸς εἰς τὸν
Μωϋσῆν· <ἄπλωσε τὸ χέρι σου
καὶ πιάσε τὸ φίδι ἀπὸ
τὴν οὐράν>. Ὅταν ὁ Μωϋσῆς
τὸ ἔπιασεν, ἔγινεν ὁ ὄφις εἰς
τὸ χέρι του πάλιν ράβδος.
|
4
Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ εἶπε: <Ἄπλωσε
τὸ χέρι σου καὶ ἅρπαξε τὸ φίδι ἀπὸ
τὴν οὐρά>. Ἄπλωσε τότε ἐκενος τὸ
χέρι του καὶ ἔπιασε τὴν οὐρὰν
καὶ τὸ φίδι ἔγινεν ἀμέσως ραβδὶ
εἰς τὸ χέρι του. |
5
ἵνα πιστεύσωσί σοι ὅτι ὦπταί
σοι ὁ Θεὸς τῶν πατέρων αὐτῶν,
Θεὸς Ἁβραὰμ καὶ Θεὸς Ἰσαάκ
καὶ Θεὸς Ἰακώβ.
|
5
<Αὐτὸ τὸ σημεῖον θὰ κάμῃς,
διὰ νὰ πιστεύσουν τοὺς λόγους
σου οἱ Ἑβραῖοι, ὅτι ὄντως ἐφανερώθη
εἰς σὲ ὁ Θεὸς τοῦ Ἁβραάμ,
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαάκ καὶ ὁ
Θεὸς τοῦ Ἰακώβ> |
5
<Αὐτο>, εἶπεν ὁ Κύριος, <θὰ
βεβαιώσῃ τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ
θὰ σὲ πιστεύσουν ὅτι πράγματι ἀπεκαλύφθη
εἰς σὲ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των,
ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ
Θεὸς τοῦ Ἰακώβ>. |
6
Εἶπε δὲ αὐτῷ Κύριος πάλιν·
εἰσένεγκον τὴν χεῖρά σου εἰς
τὸν κόλπον σου. Καὶ εἰσήνεγκε
τὴν χεῖρα αὐτοῦ εἰς τὸν
κόλπον αὐτοῦ· καὶ ἐξήνεγκε
τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐκ τοῦ
κόλπου αὐτοῦ, καὶ ἐγενήθη
ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὡσεὶ χιών.
|
6
Εἶπε δὲ πάλιν εἰς αὐτὸν
ὁ Κύριος· <βάλε τὸ χέρι
σου εἰς τὸν κόρφον σου>. Ὁ Μωϋσῆς
εἰσήγαγε τὸ χέρι του εἰς τὸν
κόρφον του, τὸ ἔβγαλε ἀπὸ τὸν
κόρφον του καὶ ἔγινε τὸ χέρι
του λευκό, ὡσὰν τὸ χιόνι.
|
6
Εἶπε δὲ πάλιν ὁ Θεὸς εἰς τὸν
Μωϋσῆν: <Βάλε τὸ χέρι σου εἰς τὸν
κόρφον σου>. Ἔβαλε πράγματι ἐκεῖνος τὸ
χέρι τοῦ εἰς τὸν κόρφον του καὶ μόλις
τὸ ἔβγαλεν ἀπὸ τὸν κόρφον του,
ἔγινε λεπρόν, ὁλόλευκον, σὰν χιόνι.
|
7
Καὶ εἶπε πάλιν· εἰσένεγκον
τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν κόλπον
σου. Καὶ εἰσήνεγκε τὴν χεῖρα
εἰς τὸν κόλπον αὐτοῦ· καὶ
ἐξήνεγκεν αὐτὴν ἐκ τοῦ
κόλπου αὐτοῦ. Καὶ πάλιν ἀποκατέστη
εἰς τὴν χρόαν τῆς σαρκὸς αὐτῆς.
|
7
Τοῦ εἶπε πάλιν ὁ Θεός·
<βάλε τὸ χέρι σου εἰς τὸν
κόρφον σου>. Ἔβαλε τὸ χέρι του
εἰς τὸν κόρφον του, τὸ ἔβγαλεν
ἀπὸ ἐκεῖ, καὶ τὸ χέρι
του ἀποκατεστάθη καὶ πάλιν εἰς
τὴν φυσικήν του προτέραν ὑγιᾶ
χροιάν. |
7
Τοῦ εἶπε δὲ πάλιν ὁ Θεός: <Βάλε
πάλιν τὸ χέρι σου εἰς τὸν κόρφον σου>.
Ὁ Μωϋσῆς ὑπήκουσε, ἔβαλε τὸ
χέρι εἰς τὸν κόρφον του καὶ μόλις τὸ
ἐτράβηξεν ἔξω ἀπὸ ἐκεῖ,
τὸ χέρι ἐπανῆλθεν εἰς τὴν φυσικήν
του κατάστασιν καὶ ἐπῆρε τὸ χρῶμα
τοῦ ὑπολοίπου σώματός του. |
8
Ἐὰν δὲ μὴ πιστεύσωσί σοι,
μηδὲ εἰσακούσωσι τῆς φωνῆς τοῦ
σημείου τοῦ πρώτου, πιστεύσουσί
σοι τῆς φωνῆς τοῦ σημείου τοῦ
δευτέρου. |
8
<Ἐὰν δὲ δὲν σὲ πιστεύσουν,
καὶ δὲν πεισθοῦν εἰς τὴν μαρτυρίαν
τοῦ πρώτου θαύματος, θὰ πιστεύσουν
εἰς τὴν μαρτυρίαν τοῦ δευτέρου
θαύματος. |
8
<Ἐὰν λοιπόν>, συνέχισεν ὁ Θεός, <δεὲν
σὲ πιστεύσουν καὶ δεν ἀκούσουν τί
τοὺς λέγει τὸ πρῶτον θαῦμα, ὁπωσδήποτε
θὰ σὲ πιστεύσουν μὲ τὴν μαρτυρίαν
τοῦ δευτέρου θαύματος. |
9
Καὶ ἔσται ἐὰν μὴ πιστεύσωσί
σοι τοῖς δυσὶ σημείοις τούτοις, μηδὲ
εἰσακούσωσι τῆς φωνῆς σου, λήψῃ
ἀπὸ τοῦ ὕδατος τοῦ ποταμοῦ
καὶ ἐκχεεῖς ἐπὶ τὸ ξηρόν,
καὶ ἔστοι τὸ ὕδωρ, ὁ ἐὰν
λάβῃς ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ,
αἷμα ἐπὶ τοῦ ξηροῦ.
|
9
Ἐὰν ὅμως δὲν πιστεύσουν εἰς
τὰ δύο αὐτὰ σημεῖα καὶ
δὲν ὑπακούσουν εἰς τὰ λόγια
σου, τότε θὰ πάρῃς νερὸ ἀπὸ
τὸν ποταμόν, θὰ τὸ χύσῃς
εἰς τὸ ξηρὸν ἔδαφος καὶ θὰ
γίνῃ τὸ νερό, ποὺ θὰ ἔχῃς
λάβει ἀπὸ τὸν ποταμόν, αἷμα
ἐπάνω εἰς τὸ ξηρὸν ἔδαφος>.
|
9
Εἰς περίπτωσιν ὅμως κατὰ τὴν ὁποίαν,
μολονότι θὰ ἰδοῦν καὶ τὰ δύο
αὐτὰ θαύματα, δὲν σὲ πιστεύσουν καὶ
δεν ὑπολογίσουν τοὺς λόγους σου, τότε νὰ
πάρῃς νερὸ ἀπὸ τὸν ποταμὸν
Νεῖλον, νὰ τὸ χύσῃς εἰς τὸ
ξηρὸν χῶμα καὶ ἀμέσως τὸ νερὸ
αὐτὸ τοῦ ποταμοῦ θὰ γίνῃ
αἷμα εἰς τὸ χῶμα>.
|
10
Εἶπε δὲ Μωυσῆς πρὸς Κύριον·
δέομαι, Κύριε, οὐχ ἱκανός εἰμι
πρὸ τῆς χθές, οὐδὲ πρὸ
τῆς τρίτης ἡμέρας, οὐδὲ
ἀφ' οὗ ἤρξω λαλεῖν τῷ θεράποντί
σου· ἰσχνόφωνος καὶ βραδύγλωσσος
ἐγὼ εἰμι. |
10
Περιδεὴς ὁ Μωϋσῆς διὰ τὴν σοβαρότητα
τῆς ἀποστολῆς του εἶπε πρὸς
τὸν Θεόν· <Κύριε, σὲ παρακαλῶ
θερμῶς, δὲν ἔχω τὴν ἱκανότητα
ἐγὼ νὰ ὁμιλῶ οὔτε ἀπὸ
τὴν χθεσινὴν ἡμέραν οὔτε ἀπὸ
τὴν προχθεσινήν, ἀπὸ πολὺν δηλαδὴ
χρόνον, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν
στιγμήν, ποὺ ἤρχισες σὺ ὁ Θεὸς
νὰ ὁμιλῇς πρὸς ἐμὲ τὸν
δοῦλον σου! Ἐγὼ ἔχω ἀδύνατον
τὴν φωνήν, εἶμαι δὲ καὶ βραδύγλωσσος>.
|
10
Ὁ Μωϋσῆς ὅμως ἐδίσταζεν ἀκόμη
νὰ ἀναλάβῃ τὴν εὐθύνην αὐτῆς
τῆς ἀποστολῆς καὶ διὰ τοῦτο
εἶπε πρὸς τὸν Θεόν· <Ὦ,
Κύριε, σὲ παρακαλῶ! Δὲν εἶμαι ἱκανός,
νὰ ὁμιλῶ. Ὄχι δὲ ἀπὸ
χθὲς ἢ προχθές, οὔτε ἐφ’ ὅτου
ἄρχισες νὰ ὁμιλῇς εἰς ἑμὲ
τὸν δοῦλον σου, ἀλλὰ παντοτε ἤμουν
ἀδύνατος εἰς τὴν ὁμιλίαν. Εἶμαι
βραδύγλωσσος. Δύσκολα ὁμιλῶ>.
|
11
Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν·
τίς ἔδωκε στόμα ἀνθρώπῳ,
καὶ τίς ἐποίησε δύσκωφον καὶ
κωφόν, βλέποντα καὶ τυφλόν; Οὐκ
ἐγὼ ὁ Θεός;
|
11
Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν·
<ποιὸς ἔδωκε στόμα εἰς τὸν
ἄνθρωπον, ποιὸς ἔκαμε βαρήκοον καὶ
κωφόν, βλέποντα ἢ τυφλόν; Οὐχὶ
ἐγὼ ὁ Θεός; |
11
Διὰ νὰ τὸν ἐνθαρρύνῃ τότε
ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: <Ποῖος ἔδωσε
τὸ στόμα εἰς τὸν ἄνθρωπον; Καὶ
ποῖος ἔκαμε τὸν βαρήκοον ἢ τὸν
κωφόν, ἐκεῖνον ποὺ βλέπει ἢ τὸν
τυφλόν; Δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ Θεός,
ποὺ τὰ ρυθμίζω ὅλα; |
12
Καὶ νῦν πορεύου, καὶ ἐγὼ
ἀνοίξω τὸ στόμα σου, καὶ συμβιβάσω
σε, ὃ μέλλεις λαλῆσαι.
|
12
Καὶ τώρα πήγαινε καὶ ἐγὼ
θὰ ἀνοίξω τὸ στόμα σου καὶ
θὰ σὲ καθοδηγήσω περὶ τοῦ τί
πρέπει νὰ εἴπῃς>.
|
12
Καὶ τώρα λοιπὸν πήγαινε χωρὶς φόβον, καὶ
ἐγὼ θὰ ἀνοίξω τὸ στόμα σου καὶ
θὰ σὲ διδάξω τί πρέπει να εἰπῇς>.
|
13
Καὶ εἶπε Μωυσῆς· δέομαι, Κύριε,
προχείρισαι δυνάμενον ἄλλον, ὃν ἀποστελεῖς.
|
13
Πάλιν ὁ Μωϋσῆς εἶπε· <θερμῶς
σε παρακαλῶ, Κύριε, ἀνάδειξε κάποιον
ἄλλον ἱκανόν, τὸν ὁποῖον
καὶ νὰ ἀποστείλῃς διὰ
τὸ ἔργον αὐτό>.
|
13
Ὁ Μωϋσῆς ὅμως ᾐσθάνετο τὸν ἑαυτόν
του ἀδύνατον καὶ διὰ τοῦτο εἶπε
πάλιν: <Σὲ παρακαλῶ, Κύριε, διάλεξε κάποιον
ἄλλον ἰκανώτερον καὶ εἰς αὐτὸν
νὰ ἀναθέσῃς αὐτὴν τὴν
ἀποστολήν>. |
14
Καὶ θυμωθεὶς ὀργῇ Κύριος ἐπὶ
Μωυσῆν εἶπεν· οὐκ ἰδοὺ
Ἀαρὼν ὁ ἀδελφός σου ὁ
Λευίτης; Ἐπίσταμαι ὅτι λαλῶν
λαλήσει αὐτός σοι· καὶ ἰδοὺ
αὐτὸς ἐξελεύσεται εἰς συνάντησίν
σοι καὶ ἰδών σε χαρήσεται ἐν
ἑαυτῷ. |
14
Ὠργίσθη ὁ Θεὸς ἐναντίον
τοῦ Μωϋσέως καὶ τοῦ εἶπεν·
<ἰδοὺ ὁ Ἀαρὼν ὁ Λευΐτης
δὲν εἶναι ἀδελφός σου; Σοῦ καθιστῶ
γνωστὸν ὅτι αὐτὸς ἀντὶ
σοῦ θὰ ὁμιλῇ. Αὐτὸς θὰ
ἐξέλθῃ εἰς συνάντησίν
σου καὶ ὅταν σὲ ἴδῃ, θὰ
χαρῇ μὲ ὅλην του τὴν καρδιά.
|
14
Ὠργίσθη τότε πολὺ ὁ Θεὸς ἐναντίον
τοῦ Μωϋσέως καὶ εἶπε: <Δὲν
ζῇ ὁ Ἀαρών, ὁ ἀδελφός
σου ὁ Λευΐτης; Γνωρίζω, ὅτι ἠμπορεῖ
νὰ ὁμιλῇ. Θὰ ὁμιλῇ αὐτὸς
διὰ λογαριασμὸν ἰδικόν σου. Νά, αὐτὸς
τώρα θὰ βγῇ εἰς συνάντησή σου καὶ
θὰ χαρῇ πολὺ μέσα του μόλις σὲ ἰδῇ.
|
15
Καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτὸν καὶ
δώσεις τὰ ρήματά μου εἰς τὸ
στόμα αὐτοῦ· καὶ ἐγὼ
ἀνοίξω τὸ στόμα σου καὶ τὸ
στόμα αὐτοῦ καὶ συμβιβάσω ὑμᾶς
ἃ ποιήσετε |
15
Σὺ θὰ ὁμιλῇς πρὸς αὐτὸν
καὶ θὰ θέτῃς τὰ λόγια
μου εἰς τὸ στόμα του. Ἐγὼ θὰ
ἀνοίξω τὸ στόμα σου καὶ τὸ
στόμα ἐκείνου καὶ θὰ σᾶς
καθοδηγήσω εἰς ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα
θὰ κάμετε. |
15
Καὶ θὰ ὁμιλῇς σὺ πρὸς
αὐτὸν καὶ θὰ βάζῃς εἰς
τὸ στόμα του τὰ λόγια μου. Ἐγὼ δὲ
θὰ σᾶς καθοδηγῶ. Θὰ ἀνοίξω καὶ
τὸ ἰδικόν σου καὶ τὸ ἰδικόν
του στόμα καὶ θὰ σᾶς διδάξω ὅσα πρέπει
νὰ κάνετε. |
16
καὶ αὐτός σοι λαλήσει πρὸς τὸν
λαόν, καὶ αὐτὸς ἔσται σου στόμα,
σὺ δὲ αὐτῷ ἔσῃ τὰ
πρὸς τὸν Θεόν.
|
16
Αὐτὸς θὰ ὁμιλῇ ἀντὶ
σοῦ πρὸς τὸν λαόν, αὐτὸς
θὰ εἶναι τὸ στόμα σου, σὺ δὲ
θὰ εἶσαι εἰς αὐτὸν ἀντὶ
τοῦ Θεοῦ, διότι ἀπὸ ἐμὲ
θὰ λαμβάνῃς καὶ θὰ μεταφέρῃς
τὰς ἐντολάς. |
16
Ὁ ἀδελφός σου θὰ εἶναι βοηθός
σου. Θὰ ὁμιλῇ ἐξ ὀνόματός σου
εἰς τὸν λαόν. Αὐτὸς θὰ εἶναι
τὸ στόμα σου, ἐνῷ σὺ θὰ εἶσαι
δι’ αὐτὸν στόμα τοῦ Θεοῦ. Θὰ
τοῦ ἀνακοινῶνῃς τὰς ἐντολάς
μου καὶ θὰ ὁμιλῇς ἐξ ὀνόματός
μου. |
17
Καὶ τὴν ράβδον ταύτην τὴν στραφεῖσαν
εἰς ὄφιν λήψῃ ἐν τῇ χειρί
σου, ἐν ᾖ ποιήσεις ἐν αὐτῇ
τὰ σημεῖα. |
17
Τὴν δὲ ράβδον αὐτήν, ἡ
ὁποία μετεβλήθη εἰς ὄφιν, θὰ
πάρῃς εἰς τὸ χέρι σου, καὶ
μὲ αὐτὴν θὰ κάμῃς τὰ
σημεῖα, ποὺ σοῦ εἶπα>.
|
17
Πάρε δὲ εἰς τὸ χέρι σου καὶ αὐτὸ
τὸ ραβδί, ποὺ ἔγινε προηγουμένως φίδι. Μὲ
αὐτὸ θὰ κάμνῃς τὰ θαύματα>.
|
18
Ἐπορεύθη δὲ Μωυσῆς καὶ
ἀπέστρεψε πρὸς Ἰοθὸρ τὸν
γαμβρὸν αὐτοῦ καὶ λέγει·
πορεύσομαι καὶ ἀποστρέψω πρὸς
τοὺς ἀδελφούς μου τοὺς ἐν
Αἰγύπτῳ καὶ ὄψομαι, εἰ
ἔτι ζῶσι. Καὶ εἶπεν Ἰοθὸρ
Μωυσῇ· βάδιζε ὑγιαίνων.
Μετὰ δὲ τὰς ἡμέρας τὰς
πολλὰς ἐκείνας ἐτελεύτησεν ὁ
βασιλεὺς Αἰγύπτου.
|
18
Ὑπήκουσεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὴν
διαταγὴν τοῦ Θεοῦ, ἀνεχώρησεν
ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπέστρεψε πρὸς
τὸν πενθερόν του τὸν Ἰοθὸρ καὶ
τοῦ εἶπε· <θὰ ὑπάγω
καὶ θὰ ἐπανέλθω πρὸς τοὺς
ἀδελφούς μου εἰς τὴν Αἴγυπτον,
διὰ νὰ ἴδω, ἐὰν ἀκόμη
ζοῦν>. Ὁ ᾿Ιοθὸρ εἶπε πρὸς
τὸν Μωϋσῆν· <πήγαινε εἰς τὸ
καλό>. Ἔπειτα ἀπὸ ἱκανὸν
χρόνον, ἀπέθανε κατὰ τὰς ἡμέρας
ἐκεῖνας ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου.
|
18
Χωρὶς καμμίαν πλέον ἀμφιβολίαν ὁ Μωυσῆς
ἐπέστρεψεν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ
πεθεροῦ του Ἰοθόρ. Καὶ ἐπειδὴ
ἦτο ἄνθρωπος ταπεινὸς καὶ συνετός,
δὲν τὰ ἐφανέρωσεν ὅλα εἰς τὸν
πεθερόν του, ἀλλὰ τοῦ εἶπε:
<Θὰ φύγω καὶ θὰ ἐπιστρέψω εἰς
τοὺς ἀδελφούς μου ποὺ εἶναι εἰς
τὴν Αἴγυπτον, διὰ νὰ μάθω ἐὰν
ἀκόμη ζοῦν ἢ ὄχι>. Καὶ
εἶπε χωρὶς καμμίαν ἀντίρρησιν ὁ Ἰοθὸρ
εἰς τὸν Μωυσήν: <Πήγαινε εἰς τὸ
καλὸ μὲ ὑγείαν>. Ἐν τῷ μεταξὺ
ἔπειτα ἀπὸ τὸ μεγάλο αὐτὸ
χρονικὸν διάστημα ἀπέθανεν ὁ βασιλεὺς
τῆς Αἰγύπτου. |
19
Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐν
Μαδιάμ· βάδιζε, ἄπελθε εἰς Αἴγυπτον·
τεθνήκασι γὰρ πάντες οἱ ζητοῦντές
σου τὴν ψυχήν. |
19
Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν
Μωϋσῆν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο
ἀκόμη εἰς τὴν Μαδιάμ· <βάδιζε
καὶ πήγαινε εἰς τὴν Αἴγυπτον,
διότι ἔχουν πλέον ἀποθάνει,
ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐζητοῦσαν
τὴν ζωήν σου>. |
19
Εἶπε λοιπὸν ὁ Κύριος εἰς τὸν
Μωϋσῆν, ἐνῷ εύρίσκετο εἰς
τὴν Μαδιάμ: <Προχώρει καὶ πήγαινε εἰς
τὴν Αἴγυπτον. Δὲν διατρέχεις κανένα κίνδυνον
πλέον, διότι ὅλοι, ὅσοι ἤθελαν νὰ
ἐκδικηθοῦν καὶ νὰ σὲ σκοτώσουν,
εἶναι νεκροί>. |
20
Ἀναλαβὼν δὲ Μωυσῆς τὴν γυναῖκα
καὶ τὰ παιδία ἀνεβίβασεν αὐτὰ
ἐπὶ τὰ ὑποζύγια καὶ ἐπέστρεψεν
εἰς Αἴγυπτον· ἔλαβε δὲ Μωυσῆς
τὴν ράβδον τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ
ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ.
|
20
Παρέλαβεν ὁ Μωϋσῆς τὴν γυναῖκα
καὶ τὰ παιδιά του, ἀνεβίβασε
τὰ παιδιά του εἰς τὰ ὑποζύγια
καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Αἴγυπτον.
Εἶχε δὲ εἰς τὸ χέρι του τὴν
ράβδον τοῦ Θεοῦ. |
20
Χωρὶς ἀναβολὴν λοιπὸν ὁ Μωυσῆς,
ἐπῆρε τὴν γυναῖκα του καὶ τὰ
παιδιά του, τὰ ἀνέβασεν εἰς τὰ
ὑποζύγια καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν
Αἴγυπτον. Ἐπῆρε δὲ εἰς τὸ
χέρι του καὶ τὸ θαυματουργὸ ραβδὶ
τοῦ Θεοῦ. |
21
Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν·
πορευομένου σου καὶ ἀποστρέφοντος
εἰς Αἴγυπτον, ὅρα πάντα τὰ τέρατα,
ἃ δέδωκα ἐν ταῖς χερσί σου,
ποιήσεις αὐτὰ ἐναντίον Φαραώ·
ἐγὼ δὲ σκληρυνῶ τὴν καρδίαν
αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ ἐξαποστείλῃ
τὸν λαόν. |
21
Εἶπε δὲ πρὸς τὸν Μωυσῆν ὁ
Θεός· <τώρα, ποὺ μεταβαίνεις
καὶ ἐπιστρέφεις εἰς τὴν Αἴγυπτον,
πρόσεξε, ὥστε νὰ κάμῃς ἐνώπιον
τοῦ Φαραὼ ὅλα τὰ μεγάλα θαύματα,
ποὺ ἔδωσα εἰς τὰ χέρια σου.
Σοῦ προαναγγέλλω ὅμως ὅτι ἐγὼ
θὰ ἀφήσω νὰ σκληρυνθῇ ἡ
καρδία του, ὥστε ἐκεῖνος νὰ
μὴ συγκατατεθῇ καὶ ἀφήσῃ
ἀμέσως ἐλεύθερον τὸν λαόν
μου. |
21
Εἶπεν ἀκόμη ὁ Κύριος εἰς τὸν
Μωϋσῆν: <Τώρα ποὺ πηγαίνεις πάλιν πίσω εἰς
τὴν Αἴγυπτον πρόσεχε νὰ κάνης ἐμπρὸς
εἰς τὸν Φαραὼ ὅλα τὰ μεγάλα
θαύματα ποὺ σοῦ ἔχω δώσει τὴν δύναμιν
νὰ κάνῃς μὲ τὰ χέρια σου. Σοῦ
λέγω ὅμως ἐκ τῶν προτέρων ὅτι, ἐπειδὴ
ὁ Φαραὼ δὲν ἔχει καλὴν διάθεσιν,
θὰ ἐπιτρέψω νὰ σκληρυνθῇ ἡ καρδία
του καὶ δεν θὰ θελήσῃ νὰ ἀφήσῃ
τὸν λαὸν νὰ φύγῃ.
|
22
Σὺ δὲ ἐρεῖς τῷ Φαραώ·
τάδε λέγει Κύριος υἱὸς πρωτότοκός
μου Ἰσραήλ· |
22
Ἀλλὰ σὺ θὰ εἴπῃς εἰς
τὸν Φαραώ· Αὐτὰ λέγει ὁ
Κύριος πρὸς σέ· ὁ ἰσραηλιτικὸς
λαὸς εἶναι ὁ πρωτότοκος υἱός
μου· |
22
Παρ’ ὃλην τὴν σκληρότητά του ὃμως σὺ
θὰ μιλήσῃς μὲ θάρρος καὶ θὰ
εἴπῃς εἰς τὸν Φαραώ: <Αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος: Ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός,
ποὺ τὸν ἔχεις δοῦλον σου, εἶναι
υἱός μου ἀγαπητός, τόσον ἀγαπητὸς
ὅσον εἶναι εἰς τὸν πατέρα ὁ
πρωτότοκος υἱός του. |
23
εἶπα δέ σοι· ἐξαπόστειλον τὸν
λαόν μου, ἵνα μοι λατρεύσῃ· εἰ
μὲν οὖν μὴ βούλει ἐξαποστεῖλαι
αὐτούς, ὅρα οὖν, ἐγὼ ἀποκτενῶ
τὸν υἱόν σου τὺν πρωτότοκον.
|
23
σὲ διατάσσω, ἄφησε τὸν λαόν
μου ἐλεύθερον νὰ ἀναχωρήσῃ,
διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ ἐκεῖ
ποὺ ἐγὼ θὰ τὸν ὁδηγήσω.
Ἐὰν δὲ καὶ δὲν θελήσῃς
νὰ ἀφήσῃς αὐτοὺς ἐλευθέρους,
πρόσεξε πολύ, ἐγὼ θὰ φονεύσω
τὸν πρωτότοκον υἱόν σου>.
|
23
Σοῦ λέγω λοιπὸν νὰ ἀφήσῃς
ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, νὰ βγῇ εἰς
τὴν ἔρημον, διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ.
Ἐὰν δὲν θελήσῃς νὰ τοὺς
ἀφήσῃς νὰ φύγουν, πρόσεχε, θὰ
σὲ τιμωρήσω σκληρά. Θὰ θανατώσω ἐγὼ
τὸν ἀγαπητόν σου υἱόν, τὸν πρωτότοκον>.
|
24
Ἐγένετο δὲ ἐν τῇ ὁδῷ
ἐν τῷ καταλύματι συνήντησεν αὐτῷ
ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐζήτει αὐτὸν
ἀποκτεῖναι. |
24
Ἐνῶ ὁ Μωϋσῆς ἐβάδιζε πρὸς
τὴν Αἴγυπτον, καθ' ὁδόν, εἰς
κάποιο κατάλυμα, συνήντησεν αὐτὸν
ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐζήτει νὰ
τὸν θανατώσῃ - διότι τὸ παιδί
του ἦτο ἀπερίτμητον.
|
24
Καθὼς λοιπὸν ἐβάδιζεν ὁ Μωϋσῆς
πρὸς τὴν Αἴγυπτον ἔμεινεν εἰς
κάποιο κατάλυμα καθ’ ὁδόν. Ἐκεῖ τὸν
συνήντησεν ἄγγελος τοῦ Κυρίου καὶ ἤθελε
νὰ τὸν θανατώσῃ, διότι εἶχε συγκατατεθῇ
εἰς τὴν σύζυγόν του καὶ δεν ἐφρόντισε
νὰ περιτμηθῇ ὁ υἱός του συμφώνως
πρὸς ρητὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ.
|
25
Καὶ λαβοῦσα Σεπφώρα ψῆφον περίτεμε
τὴν ἀκροβυστίαν τοῦ υἱοῦ
αὐτῆς καὶ προσέπεσε πρὸς τοὺς
πόδας αὐτοῦ καὶ εἶπεν·
ἔστη τὸ αἷμα τῆς περιτομῆς τοῦ
παιδίου μου. |
25
Ἡ Σεπφώρα ἔλαβε τότε μίαν κοπτερὴν
πέτραν, περιέταμε τὸν υἱόν της,
ἔπεσεν ἐμπρὸς εἰς τὰ πόδια
τοῦ ἀγγέλου καὶ τοῦ εἶπεν·
<ἡ περιτομὴ ἐτελείωσε, διότι
ἐσταμάτησεν ἡ αἱμορραγία ἀπὸ
τὴν περιτομὴν τοῦ παιδιοῦ>.
|
25
Μόλις ἡ Σεπφώρα εἶδε τὸν κίνδυνον, ποὺ
διέτρεχεν ὁ σύζυγός της, συνῃσθάνθη τὸ
σφάλμα των, ἐπῆρεν ἀμέσως μίαν κοπτερὴν
πέτραν, ἔκανε τὴν περιτομὴν τοῦ υἱοῦ
της, ποὺ δὲν εἶχε περιτμηθῇ καὶ
κατόπιν ἔπεσεν ἐμπρὸς εἰς τὰ
πόδια τοῦ ἀγγέλου καὶ εἶπεν: <Ἐσταμάτησε
νὰ τρέχῃ τὸ αἷμα τῆς περιτομῆς
τοῦ υἱοῦ μου. Ἔγινε πλέον ἡ
περιτομή>. |
26
Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ,
διότι εἶπεν· ἔστη τὸ αἷμα
τῆς περιτομῆς τοῦ παιδίου μου.
|
26
Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἀνεχώρησε,
διότι ἡ γυνὴ τοῦ Μωϋσέως τοῦ
εἶπεν· Ἐσταμάτησεν ἡ αἱμορροὴ
ἀπὸ τὴν περιτομὴν τοῦ παιδιοῦ
μου, γεγονὸς τὸ ὁποῖον μαρτυρεῖ
ὅτι ἡ περιτομὴ ὠλοκληρώθη.
|
26
Τότε ὁ ἄγγελος ἄφησε ἥσυχον τὸν
Μωϋσῆν καὶ ἔφυγε, ἐπειδὴ τὸ
εἶπεν ἡ ἰδία ἡ σύζυγός του:
<Ἡ περιτομὴ ἔγινε πλέον. Ἐσταμάτησε
νὰ τρέχῃ τὸ αἷμα τῆς περιτομῆς
τοῦ υἱοῦ μου>. |
27
Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Ἀαρών·
πορεύθητι εἰς συνάντησιν Μωυσῆ εἰς
τὴν ἔρημον· καὶ ἐπορεύθη
καὶ συνήντησεν αὐτῷ ἐν τῷ
ὄρει τοῦ Θεοῦ καὶ κατεφίλησαν
ἀλλήλους. |
27
Καθ' ὃν χρόνον ὁ Μωϋσῆς ἐβάδιζε
πρὸς τὴν Αἴγυπτον, εἶπεν ὁ Κύριος
πρὸς τὸν Ἀαρών· <πήγαινε
νὰ συναντήσῃς τὸν Μωϋσῆν εἰς
τὴν ἔρημον>. Ἐπορεύθη ὁ Ἀαρών,
συνήντησε τὸν Μωϋσῆν εἰς τὸ
ὄρος τοῦ Θεοῦ, εἰς τὸ Σινᾶ,
καὶ κατεφίλησεν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
|
27
Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Κύριος, ποὺ ρυθμίζει
τὰ πάντα, εἶπε πρὸς τὸν Ἄαρων:
<Πήγαινε εἰς τὴν ἔρημον, διὰ νὰ
συναντήσῃς τὸν Μωϋσῆν>. Ὑπήκουσεν
ἀμέσως ἐκεῖνος εἰς τὴν ἐντολὴν
τοῦ Κυρίου καὶ ἐπῆγε καὶ συνήντησε
τὸν Μωϋσῆν εἰς τὸ βουνό, ὅπου
ὁ Θεὸς τοῦ ἔκαμε προηγουμένως αἰσθητὴν
τὴν παρουσίαν του. Οἱ δύο ἀδελφοὶ
συνεκινήθησαν, διότι εἶχαν πολλὰ χρόνια νὰ
ἰδωθοῦν καὶ ἐφιλήθησαν μεταξύ
των. |
28
Καὶ ἀνήγγειλε Μωυσῆς τῷ Ἀαρὼν
πάντας τοὺς λόγους Κυρίου, οὓς
ἀπέστειλε καὶ πάντα τὰ σημεῖα,
ἃ ἐνετείλατο αὐτῷ.
|
28
Ἀνήγγειλεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν
Ἀαρὼν ὅλα ὅσα τοῦ εἶχεν
εἴπει ὁ Κύριος καὶ ὅλα τὰ
σημεῖα, τὰ ὁποῖα τὸν διέταξε
νὰ κάμῃ. |
28
Ἔπειτα ὁ Μωϋσῆς ἐνημέρωσε τὸν
Ἀαρὼν καὶ τοῦ εἶπεν ὅλα
τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, μὲ τὰ ὁποῖα
τὸν ἀπέστειλε καθὼς καὶ ὅλα
τὰ θαύματα, ποὺ τοῦ παρήγγειλε νὰ
κάμῃ. |
29
Ἐπορεύθη δὲ Μωυσῆς καὶ Ἀαρὼν
καὶ συνήγαγον τὴν γερουσίαν τῶν
υἱῶν Ἰσραήλ.
|
29
Ἐπορεύθη ὁ Μωϋσῆς μαζῆ με τὸν
Ἀαρὼν πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας,
συνεκέντρωσαν τὴν γερουσίαν τῶν Ἰσραηλιτῶν,
|
29
Μαζὶ μὲ τὸν Ἀαρὼν λοιπὸν
ὁ Μωυσῆς ἦλθεν εἰς τὴν Αἴγυπτον
καὶ συνεκέντρωσαν ἐκεῖ ὅλους τοὺς
προεστούς, δηλαδὴ τὴν γερουσίαν τῶν Ἰσραηλιτῶν.
|
30
Καὶ ἐλάλησεν Ἀαρὼν πάντα
τὰ ρήματα ταῦτα, ἃ ἐλάλησεν
ὁ Θεὸς πρὸς Μωυσῆν, καὶ ἐποίησε
τὰ σημεῖα ἐναντίον τοῦ
λαοῦ. |
30
καὶ ὁ Ἀαρὼν ἀνεκοίνωσεν
εἰς αὐτοὺς ὅλα αὐτὰ τὰ
λόγια, τὰ ὁποῖα εἶπεν ὁ
Θεὸς πρὸς τὸν Μωϋσῆν, ὁ δὲ
Μωϋσῆς ἔκαμεν ἐνώπιον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ τὰ σημεῖα ἐκεῖνα.
|
30
Τότε ὁ Ἀαρὼν ὡμίλησεν ἐκ μέρους
τοῦ Μωϋσέως καὶ τοὺς ἀνεκοίνωσεν
ὅλα τὰ λόγια ποὺ εἶπεν ὁ Θεὸς
εἰς τὸν Μωϋσῆν, ὁ δὲ Μωϋσῆς
ἔκανε ἐνώπιον τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ
τὰ θαύματα, ποὺ τοῦ εἶπεν ὁ
Θεός. |
31
Καὶ ἐπίστευσεν ὁ λαὸς καὶ
ἐχάρη ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ
Θεὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ
καὶ ὅτι εἶδεν αὐτῶν τὴν
θλῖψιν· κύψας δὲ ὁ λαὸς
προσεκύνησε. |
31
Ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐπίστευσεν,
ἐχάρη, διότι ὁ Θεὸς εἶδε
τὰς ταλαιπωρίας των καὶ ἐπεσκέφθη
τοὺς Ἰσραηλίτας. Ὅλος ὁ λαὸς
ἔσκυψε μὲ εὐγνωμοσύνην καὶ σεβασμὸν
καὶ προσεκύνησε τὸν Θεόν. |
31
Καὶ ὁ λαὸς ἐπίστευσεν ἀμέσως
καὶ ἐχάρη, διότι ὁ Θεὸς ἐπεσκέφθη
τοὺς Ἰσραηλίτας, ἐπειδὴ εἶδε
τὴν συμφοράν των καὶ ἐπενέβη ὑπὲρ
αὐτῶν. Ἔσκυψε δὲ ὁ λαὸς
μὲ εὐγνωμοσύνην καὶ προσεκύνησε μὲ
εὐλάβειαν τὸν Θεόν. |