Η Έξοδος : Κεφάλαιον Θ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· εἴσελθε πρὸς Φαραὼ καὶ ἐρεῖς αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα μοι λατρεύσωσιν·
2 εἰ μὲν οὖν μὴ βούλει ἐξαποστεῖλαι τὸν λαόν μου, ἀλλὰ ἔτι ἐγκρατεῖς αὐτοῦ,
3 ἰδοὺ χεὶρ Κυρίου ἐπέσται ἐν τοῖς κτήνεσί σου τοῖς ἐν τοῖς πεδίοις, ἔν τε τοῖς ἵπποις καὶ ἐν τοῖς ὑποζυγίοις καὶ ταῖς καμήλοις καὶ βουσὶ καὶ προβάτοις, θάνατος μέγας σφόδρα.
4 Καὶ παραδοξάσω ἐγὼ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ· οὐ τελευτήσει ἀπὸ πάντων τῶν τοῦ Ἰσραὴλ υἱῶν ρητόν.
5 Καὶ ἔδωκεν ὁ Θεὸς ὅρον λέγων· ἐν τῇ αὔριον ποιήσει Κύριος τὸ ρῆμα τοῦτο ἐπὶ τῆς γῆς.
6 Καὶ ἐποίησε Κύριος τὸ ρῆμα τοῦτο τῇ ἐπαύριον, καὶ ἐτελεύτησε πάντα τὰ κτήνη τῶν Αἰγυπτίων ἀπὸ δὲ τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ οὐκ ἐτελεύτησεν οὐδέν.
7 Ἰδὼν δὲ Φαραὼ ὅτι οὐκ ἐτελεύτησεν ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ οὐδέν, ἐβαρύνθη ἡ καρδία Φαραώ, καὶ οὐκ ἐξαπέστειλε τὸν λαόν.
8 Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν λέγων· λάβετε ὑμεῖς πλήρεις τὰς χεῖρας αἰθάλης καμιναίας, καὶ πασάτω Μωυσῆς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐναντίον Φαραὼ καὶ ἐναντίον τῶν θεραπόντων αὐτοῦ,
9 καὶ γενηθήτω κονιορτὸς ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν Αἰγύπτου, καὶ ἔσται ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ τετράποδα ἕλκη, φλυκτίδες ἀναζέουσαι ἐν τὲ τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσι καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου.
10 Καὶ ἔλαβε τὴν αἰθάλην τῆς καμιναίας ἐναντίον Φαραώ, καὶ ἔπασεν αὐτὴν Μωυσῆς εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἐγένετο ἕλκη, φλυκτίδες ἀναζέουσαι, ἐν τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσι.
11 Καὶ οὐκ ἠδυναντο οἱ φαρμακοὶ στῆναι ἐναντίον Μωυσῆ διὰ τὰ ἕλκη· ἐγένετο γὰρ τὰ ἕλκῃ ἐν τοῖς φαρμακοῖς καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτῳ.
12 Ἐσκλήρυνε δὲ Κύριος τὴν καρδίαν Φαραώ, καὶ οὐκ εἱσήκουσεν αὐτῶν, καθὰ συνέταξε Κύριος.
13 Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ὄρθρισον τὸ πρωῒ καὶ στῆθι ἐναντίον Φαραὼ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα λατρεύσωσί μοι·
14 ἐν τῷ γὰρ νῦν καιρῷ ἐγὼ ἐξαποστέλλω πάντα τὰ συναντήματά μου εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ τῶν θεραπόντων σου καὶ τοῦ λαοῦ σου, ἵνα εἰδῇς ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς ἐγὼ ἄλλος ἐν πάσῃ τῇ γῇ·
15 νῦν γὰρ ἀποστείλας τὴν χεῖρα πατάξω σε, καὶ τὸν λαόν σου θανατώσω, καὶ ἐκτριβήσῃ ἀπὸ τῆς γῆς·
16 καὶ ἕνεκεν τούτου διετηρήθης, ἵνα ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν ἰσχύν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.
17 Ἔτι οὖν σὺ ἐμποιῇ τοῦ λαοῦ μου τοῦ μὴ ἐξαποστεῖλαι αὐτούς;
18 Ἰδοὺ ἐγὼ ὕω ταύτην τὴν ὥραν αὔριον χάλαζαν πολλὴν σφόδρα, ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ, ἀφ' ἧς ἡμέρας ἔκτισται ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
19 Νῦν οὖν κατάσπευσον συναγαγεῖν τὰ κτήνη σου καὶ ὅσα σοί ἐστιν ἐν τῷ πεδίῳ· πάντες γὰρ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ κτήνη, ὅσα ἐὰν εὑρεθῇ ἐν τοῖς πεδίοις καὶ μὴ εἰσέλθῃ εἰς οἰκίαν, πέσῃ δὲ ἐπ' αὐτὰ ἡ χάλαζα, τελευτήσει.
20 Ὁ φοβούμενος τὸ ρῆμα Κυρίου τὸν θεραπόντων Φαραὼ συνήγαγε τὰ κτήνη αὐτοῦ εἰς τοὺς οἴκους·
21 ὃς δὲ μὴ προσέσχε τῇ διανοίᾳ εἰς τὸ ρῆμα Κυρίου, ἀφῆκε τὰ κτήνη ἐν τοῖς πεδίοις.
22 Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἔσται χάλαζα ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου, ἐπί τε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ κτήνη καὶ ἐπὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐπὶ τῆς γῆς.
23 Ἐξέτεινε δὲ Μωυσῆς τὴν χεῖρα εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ Κύριος ἔδωκε φωνὰς καὶ χάλαζαν, καὶ διέτρεχε τὸ πῦρ ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔβρεξε Κύριος χάλαζαν ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου.
24 Ἦν δὲ ἡ χάλαζα καὶ τὸ πῦρ φλογίζον ἐν τῇ χαλάζῃ· ἡ δὲ χάλαζα πολλὴ σφόδρα, ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ, ἀφ' ἧς ἡμέρας γεγένηται ἐπ' αὐτῆς ἔθνος.
25 Ἐπάταξε δὲ ἡ χάλαζα ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους, καὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐν τῷ πεδίῳ ἐπάταξεν ἡ χάλαζα, καὶ κοντὰ τὰ ξύλα τὰ ἐν τοῖς πεδίοις συνέτριψεν ἡ χάλαζα·
26 πλὴν ἐν γῆ Γεσέμ, οὖ ἦσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, οὐκ ἐγένετο ἡ χάλαζα.
27 Ἀποστείλας δὲ Φαραὼ ἐκάλεσε Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἡμάρτηκα τὸ νῦν· ὁ Κύριος δίκαιος, ἐγὼ δὲ καὶ ὁ λαός μου ἀσεβεῖς.
28 Εὔξασθε οὖν περὶ ἐμοῦ πρὸς Κύριον, καὶ παυσάσθω τοῦ γενηθῆναι φωνὰς Θεοῦ καὶ χάλαζαν καὶ πῦρ· καὶ ἐξαποστελῶ ὑμᾶς, καὶ ὅτι προστεθήσεσθε μένειν.
29 Εἶπε δὲ αὐτῷ Μωυσῆς· ὡς ἂν ἐξέλθω τὴν πόλιν, ἐκπετάσω τὰς χεῖρας μου πρὸς τὸν Κύριον, αἱ φωναὶ παύσονται, καὶ ἡ χάλαζα καὶ ὁ ὑετὸς οὐκ ἔσται ἔτι, ἵνα γνῷς ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ γῆ.
30 Καὶ σὺ καὶ οἱ θεράποντές σου, ἐπίσταμαι ὅτι οὐδέπω πεφόβησθε τὸν Κύριον
31 Τὸ δὲ λίνον καὶ ἡ κριθὴ ἐπλήγη· ἡ γὰρ κριθὴ παρεστηκυῖα, τὸ δὲ λίνον σπερματίζον.
32 Ὁ δὲ πυρὸς καὶ ἡ ὀλύρα οὐκ ἐπλήγησαν, ὄψιμα γὰρ ἦν.
33 Ἐξῆλθε δὲ Μωυσῆς ἀπὸ Φαραὼ ἐκτὸς τῆς πόλεως καὶ ἐξέτεινε τὰς χεῖρας πρὸς Κύριον, καὶ αἱ φωναὶ ἐπαύσαντο καὶ ἡ χάλαζα, καὶ ὁ ὑετὸς οὐκ ἔσταξαν ἔτι ἐπὶ τὴν γῆν.
34 Ἰδὼν δὲ Φαραὼ ὅτι πέπαυται ὁ ὑετὸς καὶ ἡ χάλαζα καὶ αἱ φωναί, προσέθετο τοῦ ἁμαρτάνειν καὶ ἐβάρυνεν αὐτοῦ τὴν κορδίαν καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ.
35 Καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδία Φαραώ, καὶ οὐκ ἐξαπέστειλε τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καθάπερ ἐλάλησε Κύριος τῷ Μωυσῇ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <πήγαινε πάλιν πρὸς τὸν Φαραὼ καὶ εἰπέ του· Αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· ἄφησε ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ.
2 Ἐὰν ὅμως δὲν θελήσῃς νὰ ἀποστείλῃς ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, ἀλλὰ ἐπιχειρήσῃς καὶ πάλιν νὰ τὸν κατακρατήσῃς,
3 ἰδοὺ ἡ τιμωρὸς χεὶρ τοῦ Κυρίου θὰ ἐπέλθῃ εἰς τὰ ζῶα σου ποὺ βόσκουν εἰς τὰς πεδιάδας, εἰς τοὺς ἵππους, εἰς τὰ ὑποζύγια, εἰς τὰς καμήλους, εἰς τὰ βόδια καὶ εἰς τὰ πρόβατα, καὶ θὰ ἐπιπέσῃ εἰς αὐτὰ θανατικό, πολὺ μεγάλη καταστροφή.
4 Πάλιν ὅμως ἐγὼ καὶ εἰς τὴν περίστασιν αὐτὴν κατὰ τρόπον θαυματουργικὸν καὶ εἰς δόξαν τοῦ λαοῦ μου, θὰ χωρίσω τὰ κτήνη τῶν Αἰγυπτίων ἀπὸ τὰ κτήνη τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὥστε κανένα ἀπὸ τὰ ζῶα τῶν υἱῶν τοῦ Ἰσραὴλ νὰ μὴ ἀποθάνῃ>.
5 Ὥρισε δὲ ὁ Θεὸς καὶ τὸν χρόνον τοῦ θαύματος καὶ εἶπε· <κατὰ τὴν αὐριανὴν ἡμέραν θὰ πραγματοποιήσῃ ὁ Κύριος τὸν λόγον του αὐτὸν εἰς τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.
6 Ἐπραγματοποίησεν ὄντως ὁ Κύριος τὴν ἀπειλήν του αὐτὴν κατὰ τὴν ἑπομένην ἡμέραν καὶ ἐψόφησαν ὅλα τὰ ζῶα τῶν Αἰγυπτίων, ἐνῶ ἀπὸ τὰ ζῶα τῶν Ἰσραηλιτῶν δὲν ἀπέθανεν οὔτε ἕνα.
7 Ὅταν ἐπληροφορήθη ὁ Φαραὼ ὅτι κανένα ἀπὸ τὰ ζῶα τῶν Ἰσραηλιτῶν δὲν ἀπέθανε, σκεφθεὶς ἴσως ὅτι ἀρκοῦν αὐτὰ διὰ τοὺς Αἰγυπτίους, ἐσκλήρυνε τὴν καρδίαν του καὶ δὲν ἀφῆκε ἐλεύθερον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν νὰ ἀναχωρήσῃ.
8 Ὁ Κύριος εἶπε τότε πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρών· <πάρετε καὶ γεμίστε τὰ χέρια σας ἀπὸ καπνιὰ καμίνου καὶ ἂς σκορπίσῃ αὐτὴν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐνώπιον τοῦ Φαραὼ καὶ ἐνώπιον τῶν αὐλικῶν αὐτοῦ.
9 Καὶ θὰ γίνῃ κονιορτὸς εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου. Αὐτὸς ὁ κονιορτός, καθὼς θὰ πέφτῃ ἐπάνω εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ τετράποδα, θὰ προκαλέσῃ ἕλκη καὶ καυτερὲς φουσκάλες εἰς ἀνθρώπους καὶ εἰς ζῶα καθ' ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.
10 Ὁ Μωϋσῆς ἐπῆρε τὴν καπνιὰν ἀπὸ τὴν κάμινον καὶ ἐνώπιον τοῦ Φαραὼ ἐσκόρπισεν αὐτὴν εἰς τὸν οὐρανόν. Ἀμέσως δὲ παρουσιάσθησαν πληγαὶ καὶ καυτερὲς φουσκάλες εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ τετράποδα.
11 Καὶ οἱ ἴδιοι οἱ μάγοι δὲν ἠμποροῦσαν νὰ σταθοῦν ἐνώπιον τοῦ Μωϋσέως ἐξ αἰτίας τῶν πληγῶν των. Διότι αἱ πληγαὶ αὐταὶ ἐπροξενήθησαν εἰς τοὺς μάγους καὶ εἰς ὁλόκληρον τὴν Αἴγυπτον.
12 Ὁ Κύριος ἐπέτρεψε νὰ σκληρυνθῇ καὶ πάλιν ἡ καρδία τοῦ ἀμετανοήτου Φαραὼ καὶ ἔτσι ἐκεῖνος δὲν ὑπήκουσεν εἰς τὸν Μωϋσέα καὶ εἰς τὸν Ἀαρών, ποὺ τοῦ διεβίβασαν τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου.
13 Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <σήκω πολὺ πρωΐ, στάσου ἐνώπιον τοῦ Φαραὼ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν· Τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· ἀπόστειλε ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, διὰ νὰ μὲ λατρεύσουν.
14 Ἐὰν ὅμως καὶ πάλιν παρακούσῃς, θὰ ἀποστείλω κατὰ τὸν καιρὸν αὐτὸν ὅλας τὰς τιμωρίας μου εἰς τὴν καρδίαν σου, εἰς τὴν καρδίαν τῶν αὐλικῶν σου καὶ τοῦ λαοῦ σου, διὰ νὰ μάθῃς ὅτι δὲν ὑπάρχει εἰς ὅλην τὴν γῆν ἄλλος Θεός, ὅπως ἐγώ.
15 Διότι τώρα θὰ ἀπλώσω τὸ παντοδύναμο χέρι μου, θὰ κτυπήσω σέ, θὰ θανατώσω τὸν λαόν σου, καὶ θὰ ξεπαστρευθῇς ἀπὸ τὴν γῆν.
16 Μέχρι τώρα διετηρήθης εἰς τὴν ζωήν, διὰ νὰ σοῦ δείξω τὴν ἄπειρον δύναμίν μου καὶ νὰ δοξασθῇ τὸ ὄνομά μου εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην.
17 Ἀκόμη λοιπὸν σὺ θὰ πράξῃς τὰ ἴδια ἐναντίον τοῦ λαοῦ μου καὶ δὲν θὰ τὸν ἀποστείλῃς ἐλεύθερον;
18 Ἰδοὺ ἐγὼ ρίπτω αὐτὴν τὴν ὥραν αὔριον πυκνὴν καὶ μεγάλην χάλαζαν, τόσην πολλὴν ὅση ποτὲ δὲν ἔχει πέσει ἐπὶ τῆς Αἰγύπτου, ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐκτίσθη μέχρι σήμερον.
19 Τώρα λοιπὸν σπεῦσε χωρὶς ἀργοπορίαν νὰ μαζέψῃς τὰ κατοικίδια ζῶα σου καὶ ὅσα ἄλλα ἀκόμη εὑρίσκονται εἰς τὰς πεδιάδας, διότι ὅλοι, ἄνθρωποι καὶ ζῶα, ποὺ θὰ εὐρεθοῦν εἰς τὰς πεδιάδας καὶ δὲν θὰ εἰσέλθουν εἰς τᾶς οἰκίας, θὰ πέσῃ δὲ χάλαζα ἐπάνω των, θὰ θανατωθοῦν>.
20 Καθένας ἀπὸ τοὺς αὐλικοὺς τοῦ Φαραώ, ποὺ εὐλαβεῖτο τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ἐμάζευσε τὰ ζῶα του εἰς τοὺς σταύλους των.
21 Ὅποιος ὅμως δὲν ἔδωσε προσοχὴν εἰς τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ἀφῆκε τὰ ζῶα του εἰς τὰς πεδιάδας.
22 Τὴν ἄλλην ἡμέραν εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <ἄπλωσε τὸ χέρι σου εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ πέσῃ χάλαζα εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, καὶ τῶν ζώων καὶ ἐπάνω εἰς ὅλην τὴν χλόην τῆς γῆς>.
23 Ἥπλωσεν ὁ Μωυσῆς τὸ χέρι του εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ὁ Κύριος ἔδωσε βροντὰς καὶ ἔβρεξε χάλαζαν, ἐνῶ τὸ πῦρ τῶν ἀστραπῶν διέτρεχε τὴν γῆν. Καὶ ἔβρεξεν ὁ Κύριος φοβερὰν χάλαζαν εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου.
24 Καθὼς δὲ ἡ χάλαζα ἔπιπτεν εἰς τὴν γῆν φλόγες ἀστραπῶν ἀνεμιγνύοντο μὲ αὐτήν. Ἡ χάλαζα ἦτο πολλὴ πάρα πολλή, ὁμοία τῆς ὁποίας ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἶχε πέσει εἰς τὴν Αἴγυπτον ἀπὸ τῆς ἐποχῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν ὠργανώθη εἰς αὐτὴν τὸ κράτος τῶν Αἰγυπτίων.
25 Ἐκτύπησεν ἡ χάλαζα καὶ ἐφόνευσεν εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον ἀνθρώπους καὶ ζῶα. Ἐκτύπησε καὶ κατέστρεψε ὅλην τὴν χλόην τῶν πεδιάδων καὶ συνέτριψεν ὅλα τὰ δένδρα τῆς χώρας.
26 Εἰς τὴν Γεσὲμ ὅμως, ὅπου ἦσαν οἱ Ἰσραηλῖται, δὲν ἔπεσε χάλαζα.
27 Καθ' ὃν χρόνον ἔπιπτεν ἡ καταστρεπτικὴ χάλαζα, ἔστειλεν ὁ Φαραὼ ἀνθρώπους, ἐκάλεσε τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ καταφοβισμένος ἀπὸ τὴν φοβερὰν πληγὴν τοὺς εἶπεν· <ἡμάρτησα αὐτὴν τὴν φορὰν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος, ἐγὼ δὲ καὶ ὁ λαός μου εἴμεθα ἀσεβεῖς.
28 Προχευχηθῆτε, λοιπόν, ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεὸν διὰ νὰ παύσουν αἱ βρονταὶ τοῦ Θεοῦ, ἡ χάλαζα καὶ τὸ πῦρ καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ἀφήσω ἐλευθέρους νὰ ἀναχωρήσετε. Δὲν θὰ μείνετε πλέον ἐδῶ>.
29 Ὁ Μωϋσῆς τοῦ ἀπήντησεν· <ἀμέσως μόλις ἐξέλθω ἀπὸ τὴν πόλιν θὰ ὑψώσω τὰ χέρια μου πρὸς τὸν Κύριον καὶ θὰ παύσουν αἱ βρονταί, θὰ σταματήσῃ ἡ χάλαζα καὶ ἡ βροχή, διὰ νὰ μάθῃς ὅτι ἡ γῆ ὅλη ἀνήκει εἰς τὸν Κύριον.
30 Ἀλλὰ γνωρίζω καλὰ ὅτι δὲν ἔχετε ἀκόμη φοβηθῇ τὸν Κύριον, οὔτε σύ, οὔτε οἱ αὐλικοί σου>.
31 Ἀπὸ τὴν χάλαζαν εἶχε καταστραφῆ καὶ τὸ λινάρι καὶ ἡ κριθή· διότι ἡ μὲν κριθὴ εἶχε πετάξει τότε μεγάλον βλαστόν, τὸ δὲ λινάρι εἶχε δέσει τὰ σπέρματά του.
32 Ὁ σῖτος ὅμως καὶ ἡ ὀλύρα (εἶδος λευκοῦ σίτου) δὲν κατεστράφησαν, διότι ἦσαν ὄψιμα.
33 Ἐξῆλθεν ὁ Μωϋσῆς ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα τοῦ Φαραὼ καί, ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, ὕψωσε τὰ χέρια του πρὸς τὸν Θεόν. Ἀμέσως δὲ αἱ βρονταὶ καὶ ἡ χάλαζα ἐσταμάτησαν καὶ οὔτε σταγὼν βροχῆς δὲν ἔσταξεν εἰς τὴν γῆν.
34 Ὁ Φαραὼ εἰδὼν ὅτι ἐσταμάτησαν ἡ βροχὴ καὶ ἡ χάλαζα καὶ οἱ κεραυνοί, ἡμάρτησε καὶ πάλιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδία αὐτοῦ καὶ τῶν αὐλικῶν του.
35 Ἐσκληρύνθη ἡ καρδία τοῦ Φαραὼ καὶ δὲν ἀφῆκεν ἐλευθέρους τοὺς Ἰσραηλίτας νὰ ἀναχωρήσουν, ὅπως τὸν εἶχε διατάξει διὰ τοῦ Μωϋσέως ὁ Θεός.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Πήγαινε εἰς τὸν Φαραὼ καὶ νὰ τοῦ εἰπῇς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων: Ἄφησε ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, τοὺς Ἰσραηλίτας, διὰ να μοῦ προσφέρουν θυσίας.
2 Διότι, ἐὰν δὲν συγκατατεθῇς νὰ ἀφήσῃς τὸν λαόν μου νὰ φύγῃ καὶ ἐπιμένῃς ἀκόμη νὰ τὸν κρατῇς καὶ νὰ τὸν ἐμποδίζῃς,
3 σοῦ προλέγω ὅτι τὸ χέρι τοῦ δικαίου Κυρίου θὰ πέσῃ ἐπάνω εἰς τὰ ζῶ σου, ποὺ εἶναι εἰς τὰς πεδιάδας καὶ εἰς τὰ ἄλογα καὶ εἰς τὰ ὑποζύγια (ὄνους) καὶ εἰς τὰς καμήλας καὶ εἰς τὰ βόδια καὶ εἰς τὰ πρόβατα. Θὰ πέσῃ πολὺ μεγάλο θανατικό.
4 Ἑγὼ ὅμως ὁ Κύριος θὰ κάνω κάτι ἐκπληκτικὸν πρὸς δόξαν τοῦ λαοῦ μου κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας. Θὰ κάνω διάκρισιν μεταξὺ τῶν ζώων τῶν Αἰγυπτίων καὶ τῶν ζώων τῶν Ἰσραηλιτῶν. Κανένα ζῶον,ποὺ ἀνήκει εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας, δὲν θὰ θανατωθῇ.
5 Καθώρισε δὲ ὁ Θεὸς καὶ τὸν χρόνον τοῦ θαύματος. Εἶπεν ὅτι θὰ πραγματοποιήσῃ αὐτὸν τὸν λόγον Του εἰς τὴν χώραν ὁ Κύριος κατὰ τὴν αὐριανὴν ἡμέραν>.
6 Καὶ πράγματι τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐπραγματοποίησεν ὁ Κύριος αὐτὸ ποὺ εἶπε καὶ ἐψόφησαν ὅλα τὰ ζῶα τῶν Αἰγυπτίων. Ἀπὸ τὰ ζῶα ὅμως τῶν Ἰσραηλιτῶν δεν ἐψόφησε κανένα.
7 Ὅταν λοιπὸν ὁ Φαραὼ ἔμαθεν ὅτι δὲν ἐψόφησεν οὔτε ἕνα ἀπὸ ὅλα τὰ ζῷα τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἀντὶ νὰ ἐπηρεασθῇ ἀπὸ τὸ θαῦμα, ἐσκλήρυνε περισσότερον τὴν καρδιάν του καὶ δὲν ἄφησε ἐλεύθερον τὸν λαὸν τῶν Ἑβραίων.
8 Εἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσὴν καὶ τὸν Ἀαρών: <Πάρετε στάκτην ἀπὸ καμίνι καὶ γεμίσετε μὲ αὐτὴν τὰ χέρια σας. Ἔπειτα ὁ Μωϋσῆς νὰ σκορπίσῃ τὴν στάκτην πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐμπρὸς εἰς τὸν Φαραὼ καὶ ἐμπρὸς εἰς τοὺς αὐλικούς του.
9 Καὶ θὰ γίνῃ μὲ τὴν δύναμίν μου ἐκείνη ἡ στάκτη σκόνη λεπτὴ εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον. Ἀπὸ δὲ τὴν σκόνην αὐτὴν θὰ προκληθοῦν καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ ζῶα εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου πληγαί, φουσκαλίδες ποὺ θὰ κάμνουν νὰ καίῃ ὅλον τὸ σῶμα καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ζῶων εἰς κάθε γωνίαν τῆς Αἰγύπτου>.
10 Ἐπῆρε λοιπὸν ὁ Μωϋσῆς τὴν στάκτην ἀπὸ τὸ καμίνι καὶ ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια τοῦ Φαραὼ τὴν ἐτίναξε πρὸς τὸν οὐρανόν. Ἀμέσως ἐβγῆκαν εἰς τὸ σῶμα καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ζώων πληγαί, φουσκαλίδες ποὺ ἔκαιαν σὰν φωτιά.
11 Ἐξ αἰτίας δὲ τῶν πληγῶν οἱ μάγοι δὲν ἠμποροῦσαν νὰ σταθοῦν ἐμπρὸς εἰς τὸν Μωϋσῆν. Διότι τὰ ἕλκη ἐσκέπασαν τὸ σῶμα τῶν μάγων, ὅπως καὶ ὅλην τὴν Αἴγυπτον.
12 Ἐγκατέλειψε δὲ ὁ Θεὸς τὸν Φαραὼ καὶ ἄφησε νὰ σκληρυνθῇ ἡ καρδιά του καὶ δὲν ἄκουσε καὶ πάλιν τὸ αἴτημα τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅπως τὸ εἶχεν εἰπεῖ ὁ Κύριος.
13 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Νὰ σηκωθῇς ἐνωρὶς αὔριον τὸ πρωῒ καὶ νὰ παρουσιασθῇς ἐνώπιον τοΰ Φαραὼ καὶ νὰ τοῦ εἰπῇς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων: Ἄφησε ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, τοὺς Ἰσραηλίτας, διὰ νὰ μὲ λατρεύσουν.
14 Διότι σοῦ λεγω πλέον ὅτι κατὰ τὸν καιρὸν αὐτὸν θὰ ἐξαπολύσω ὅλας τὰς τιμωρίας μου εἰς τὴν καρδιάν σου καὶ εἰς τὴν καρδιὰν τῶν αὐλικῶν σου καὶ τοῦ λαοῦ σου, διὰ νὰ καταλάβῃς ὅτι δεν ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος εἰς ὅλην τὴν γῆν ὅμοιος μὲ ἐμέ.
15 Διότι τώρα ἦλθεν ὁ καιρός, ποὺ θὰ ἀπλώσω τὸ παντοδύναμον χέρι μου καὶ θὰ σὲ κτυπήσω. Θὰ θανατώσω δὲ τὸν λαόν σου καὶ θὰ ἑξαφανισθῇς τελείως ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
16 Δι' αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς διετηρήθης μέχρι τώρα εἰς τὴν ζωήν. Διὰ νὰ φανερώσω μὲ τὴν τιμωρίαν σου τὴν δύναμίν μου καὶ νὰ ἀκουσθῇ τὸ ὄνομά μου εἰς ὅλην τὴν γῆν.
17 Ἐπιμένεις λοιπὸν ἀκόμη καὶ ἐμποδίζεις τὸν λαόν μου καὶ δὲν ἀφήνεις ἐλευθέρους τοὺς Ἰσραηλίτας;
18 Νά! Τὴν ἰδίαν ὥραν αὔριον θὰ βρέξω πολὺ καὶ πυκνὸ χαλάζι τόσον, ὅσον δὲν ἔπεσε ποτὲ ἄλλοτε εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀφ’ ὅτου ἐδημιουργήθη, μέχρι σήμερον.
19 Ἐμπρὸς λοιπόν, μὴ ἀργοπορῇς! Φρόντισε τώρα ἐπειγόντως νὰ μαζεύσῃς τὰ ζῶα σου καὶ ὅσα ἔχεις εἰς τὰς πεδιάδας. Διότι θὰ θανατωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ ζῶα, ποὺ θὰ εὐρεθοῦν ἔξω εἰς τὰς πεδιάδας καὶ δὲν θὰ ἐμβοῦν εἰς κάποιο σπίτι καὶ θὰ πέσῃ ἐπάνω των τὸ χαλάζι>.
20 Τότε καθένας ἀπὸ τοὺς αὐλικοὺς τοῦ Φαραώ, ποὺ ὑπελόγιζε καὶ ἐφοβεῖτο τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ἐμάζευσε τὰ ζῶα του εἰς τοὺς στάβλους.
21 Ἀντιθέτως καθένας, ποὺ δεν ἐπῆρεν εἰς τὰ σοβαρὰ αὐτὸ ποὺ εἶπεν ὁ Κύριος, ἄφησεν ἐκτεθειμένα τὰ ζῶα του εἰς τὰς πεδιάδας.
22 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Ἄπλωσε τὸ χέρι σου πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ πέσῃ χαλάζι εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ ζῶα καὶ εἰς ὅλα τὰ φυτὰ τῆς γῆς>.
23 Ἄπλωσε πράγματι ὁ Μωϋσῆς τὸ χέρι του πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ ἀμέσως ὁ Κύριος ἑξαπέλυσε βροντὰς καὶ χαλάζι, ἡ δὲ φωτιὰ τῶν κεραυνῶν διέτρεχεν ὅλην τὴν χώραν. Ὁ Κύριος ἔβρεξε χαλάζι εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον.
24 Ἐπεφτε δὲ χαλάζι καὶ φωτιὰ ποὺ τὸ ἐφλόγιζε. Καὶ τὸ χαλάζι ἦτο τόσον πολὺ καὶ δυνατό, ὅσον δεν ἔπεσε ποτὲ ἄλλοτε εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐγκατεστάθη εἰς τὴν χώραν αὐτὴν λαός.
25 Τὸ χαλάζι ἐκτύπησεν εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον τὰ πάντα, ἀνθρώπους καὶ ζῶα. Ὅλα τὰ χόρτα εἰς τὰς πεδιάδας τὰ ἐκτύπησε καὶ τὰ ἔλειωσε τὸ χαλάζι. Ἔσπασε δὲ καὶ ὅλα τὰ δένδρα, ποὺ ἦσαν εἰς τὸ ὕπαιθρον.
26 Μόνον εἰς τὴν περιοχὴν Γεσέμ, ὅπου διέμεναν οἱ Ἰσραηλῖται, δὲν ἔπεσε χαλάζι.
27 Τότε ὁ Φαραὼ ἀπέστειλεν ἀνθρώπους του καὶ ἐκάλεσε τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ τοὺς εἶπεν: <Αὐτὴν τὴν φορὰν ἀναγνωρίζω ὅτι ἔχω ἁμαρτήσει. Ὁ Κύριος εἶναι δίκαιος, ἐνῷ ἐγὼ καὶ ὁ λαός μου εἴμεθα ἀσεβεῖς καὶ ἔνοχοι.
28 Προσευχηθῆτε λοιπὸν ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Κύριον καὶ παρακαλέσατε νὰ σταματήσουν αἱ βρονταὶ τοῦ Θεοῦ, τὸ χαλάζι καὶ ἡ φωτιά. Καὶ σᾶς ὑπόσχομαι ὅτι θὰ σᾶς ἀφήσω νὰ φύγετε καὶ δεν πρόκειται να μείνετε περισσότερον>.
29 Ὁ δὲ Μωϋσῆς φωτισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν εἶπε: <Μόλις θὰ βγῶ ἀπὸ τὴν πόλιν, θὰ ἀπλώσω τὰ χέριά μου πρὸς τὸν Κύριον εἰς στάσιν προσευχῆς καὶ ἀμέσως θὰ παύσουν αἱ βρονταὶ καὶ θὰ σταματήσῃ πλέον τὸ χαλάζι καὶ ἡ βροχή, διὰ νὰ καταλάβῃς ὅτι ἡ γῆ ὅλη εἶναι κτῆμα τοῦ Κυρίου.
30 Γνωρίζω ὅμως πολὺ καλὰ ὅτι καὶ σὺ ὁ ἴδιος καὶ οἱ αὐλικοί σου δεν ἔχετε ἀκόμη φοβηθῇ τὸν Κύριον>.
31 Ἀπὸ τὸ χαλάζι κατεστράφη τὸ λινάρι καὶ τὸ κριθάρι. Διότι ἦτο ἐποχὴ ποὺ τὸ κριθάρι εἶχεν ἤδη ἀναπτυχθῆ, τὸ δὲ λινάρι εἶχε δέσει καρπόν.
32 Τὸ κοινὸ σιτάρι ὅμως, καθὼς καὶ τὸ ἄσπρο σιτάρι, ποὺ λέγεται ὀλύρα, δὲν κατεστράφησαν, διότι ἦσαν ὄψιμα καὶ δεν εἶχαν ἀναπτυχθῆ.
33 Ἔφυγε δὲ ὁ Μωϋσῆς ἀπὸ τὸν Φαραὼ καὶ ἐβγῆκεν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ὕψωσε τὰ χέρια του πρὸς τὸν Κύριον καὶ προσευχήθη. Ἀμέσως ἔπαυσαν αἱ βρονταὶ καὶ τὸ χαλάζι καὶ οὔτε σταγόνα βροχῆς δὲν ἔπεσε πλέον εἰς τὴν γῆν.
34 Ὁ Φαραὼ ὅμως, ἀμετανόητος καθὼς ἦτο, ὅταν εἶδεν ὅτι ἔπαυσαν ἡ βροχή, τὸ χαλάζι καὶ αἱ βρονταί, ἡμάρτησε καὶ πάλιν καὶ ἐσκλήρυνε τὴν καρδιάν του, ἐπηρέασε δὲ καὶ τοὺς αὐλικούς του.
35 Καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδιὰ τοῦ Φαραὼ καὶ δὲν ἄφησε τοὺς Ἰσραηλίτας νὰ φύγουν, ὅπως τὸ εἶχεν εἰπεῖ ὁ Κύριος εἰς τὸν Μωϋσῆν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· εἴσελθε πρὸς Φαραὼ καὶ ἐρεῖς αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα μοι λατρεύσωσιν·	ἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <πήγαινε πάλιν πρὸς τὸν Φαραὼ καὶ εἰπέ του· Αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· ἄφησε ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ.	ἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Πήγαινε εἰς τὸν Φαραὼ καὶ νὰ τοῦ εἰπῇς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων: Ἄφησε ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, τοὺς Ἰσραηλίτας, διὰ να μοῦ προσφέρουν θυσίας.
2 εἰ μὲν οὖν μὴ βούλει ἐξαποστεῖλαι τὸν λαόν μου, ἀλλὰ ἔτι ἐγκρατεῖς αὐτοῦ,	2 Ἐὰν ὅμως δὲν θελήσῃς νὰ ἀποστείλῃς ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, ἀλλὰ ἐπιχειρήσῃς καὶ πάλιν νὰ τὸν κατακρατήσῃς,	2 Διότι, ἐὰν δὲν συγκατατεθῇς νὰ ἀφήσῃς τὸν λαόν μου νὰ φύγῃ καὶ ἐπιμένῃς ἀκόμη νὰ τὸν κρατῇς καὶ νὰ τὸν ἐμποδίζῃς,
3 ἰδοὺ χεὶρ Κυρίου ἐπέσται ἐν τοῖς κτήνεσί σου τοῖς ἐν τοῖς πεδίοις, ἔν τε τοῖς ἵπποις καὶ ἐν τοῖς ὑποζυγίοις καὶ ταῖς καμήλοις καὶ βουσὶ καὶ προβάτοις, θάνατος μέγας σφόδρα.	3 ἰδοὺ ἡ τιμωρὸς χεὶρ τοῦ Κυρίου θὰ ἐπέλθῃ εἰς τὰ ζῶα σου ποὺ βόσκουν εἰς τὰς πεδιάδας, εἰς τοὺς ἵππους, εἰς τὰ ὑποζύγια, εἰς τὰς καμήλους, εἰς τὰ βόδια καὶ εἰς τὰ πρόβατα, καὶ θὰ ἐπιπέσῃ εἰς αὐτὰ θανατικό, πολὺ μεγάλη καταστροφή.	3 σοῦ προλέγω ὅτι τὸ χέρι τοῦ δικαίου Κυρίου θὰ πέσῃ ἐπάνω εἰς τὰ ζῶ σου, ποὺ εἶναι εἰς τὰς πεδιάδας καὶ εἰς τὰ ἄλογα καὶ εἰς τὰ ὑποζύγια (ὄνους) καὶ εἰς τὰς καμήλας καὶ εἰς τὰ βόδια καὶ εἰς τὰ πρόβατα. Θὰ πέσῃ πολὺ μεγάλο θανατικό.
4 Καὶ παραδοξάσω ἐγὼ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ· οὐ τελευτήσει ἀπὸ πάντων τῶν τοῦ Ἰσραὴλ υἱῶν ρητόν.	4 Πάλιν ὅμως ἐγὼ καὶ εἰς τὴν περίστασιν αὐτὴν κατὰ τρόπον θαυματουργικὸν καὶ εἰς δόξαν τοῦ λαοῦ μου, θὰ χωρίσω τὰ κτήνη τῶν Αἰγυπτίων ἀπὸ τὰ κτήνη τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὥστε κανένα ἀπὸ τὰ ζῶα τῶν υἱῶν τοῦ Ἰσραὴλ νὰ μὴ ἀποθάνῃ>.	4 Ἑγὼ ὅμως ὁ Κύριος θὰ κάνω κάτι ἐκπληκτικὸν πρὸς δόξαν τοῦ λαοῦ μου κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας. Θὰ κάνω διάκρισιν μεταξὺ τῶν ζώων τῶν Αἰγυπτίων καὶ τῶν ζώων τῶν Ἰσραηλιτῶν. Κανένα ζῶον,ποὺ ἀνήκει εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας, δὲν θὰ θανατωθῇ.
5 Καὶ ἔδωκεν ὁ Θεὸς ὅρον λέγων· ἐν τῇ αὔριον ποιήσει Κύριος τὸ ρῆμα τοῦτο ἐπὶ τῆς γῆς.	5 Ὥρισε δὲ ὁ Θεὸς καὶ τὸν χρόνον τοῦ θαύματος καὶ εἶπε· <κατὰ τὴν αὐριανὴν ἡμέραν θὰ πραγματοποιήσῃ ὁ Κύριος τὸν λόγον του αὐτὸν εἰς τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.	5 Καθώρισε δὲ ὁ Θεὸς καὶ τὸν χρόνον τοῦ θαύματος. Εἶπεν ὅτι θὰ πραγματοποιήσῃ αὐτὸν τὸν λόγον Του εἰς τὴν χώραν ὁ Κύριος κατὰ τὴν αὐριανὴν ἡμέραν>.
6 Καὶ ἐποίησε Κύριος τὸ ρῆμα τοῦτο τῇ ἐπαύριον, καὶ ἐτελεύτησε πάντα τὰ κτήνη τῶν Αἰγυπτίων ἀπὸ δὲ τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ οὐκ ἐτελεύτησεν οὐδέν.	6 Ἐπραγματοποίησεν ὄντως ὁ Κύριος τὴν ἀπειλήν του αὐτὴν κατὰ τὴν ἑπομένην ἡμέραν καὶ ἐψόφησαν ὅλα τὰ ζῶα τῶν Αἰγυπτίων, ἐνῶ ἀπὸ τὰ ζῶα τῶν Ἰσραηλιτῶν δὲν ἀπέθανεν οὔτε ἕνα.	6 Καὶ πράγματι τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐπραγματοποίησεν ὁ Κύριος αὐτὸ ποὺ εἶπε καὶ ἐψόφησαν ὅλα τὰ ζῶα τῶν Αἰγυπτίων. Ἀπὸ τὰ ζῶα ὅμως τῶν Ἰσραηλιτῶν δεν ἐψόφησε κανένα.
7 Ἰδὼν δὲ Φαραὼ ὅτι οὐκ ἐτελεύτησεν ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ οὐδέν, ἐβαρύνθη ἡ καρδία Φαραώ, καὶ οὐκ ἐξαπέστειλε τὸν λαόν.	7 Ὅταν ἐπληροφορήθη ὁ Φαραὼ ὅτι κανένα ἀπὸ τὰ ζῶα τῶν Ἰσραηλιτῶν δὲν ἀπέθανε, σκεφθεὶς ἴσως ὅτι ἀρκοῦν αὐτὰ διὰ τοὺς Αἰγυπτίους, ἐσκλήρυνε τὴν καρδίαν του καὶ δὲν ἀφῆκε ἐλεύθερον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν νὰ ἀναχωρήσῃ.	7 Ὅταν λοιπὸν ὁ Φαραὼ ἔμαθεν ὅτι δὲν ἐψόφησεν οὔτε ἕνα ἀπὸ ὅλα τὰ ζῷα τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἀντὶ νὰ ἐπηρεασθῇ ἀπὸ τὸ θαῦμα, ἐσκλήρυνε περισσότερον τὴν καρδιάν του καὶ δὲν ἄφησε ἐλεύθερον τὸν λαὸν τῶν Ἑβραίων.
8 Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν λέγων· λάβετε ὑμεῖς πλήρεις τὰς χεῖρας αἰθάλης καμιναίας, καὶ πασάτω Μωυσῆς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐναντίον Φαραὼ καὶ ἐναντίον τῶν θεραπόντων αὐτοῦ,	8 Ὁ Κύριος εἶπε τότε πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρών· <πάρετε καὶ γεμίστε τὰ χέρια σας ἀπὸ καπνιὰ καμίνου καὶ ἂς σκορπίσῃ αὐτὴν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐνώπιον τοῦ Φαραὼ καὶ ἐνώπιον τῶν αὐλικῶν αὐτοῦ.	8 Εἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσὴν καὶ τὸν Ἀαρών: <Πάρετε στάκτην ἀπὸ καμίνι καὶ γεμίσετε μὲ αὐτὴν τὰ χέρια σας. Ἔπειτα ὁ Μωϋσῆς νὰ σκορπίσῃ τὴν στάκτην πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐμπρὸς εἰς τὸν Φαραὼ καὶ ἐμπρὸς εἰς τοὺς αὐλικούς του.
9 καὶ γενηθήτω κονιορτὸς ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν Αἰγύπτου, καὶ ἔσται ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ τετράποδα ἕλκη, φλυκτίδες ἀναζέουσαι ἐν τὲ τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσι καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου.	9 Καὶ θὰ γίνῃ κονιορτὸς εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου. Αὐτὸς ὁ κονιορτός, καθὼς θὰ πέφτῃ ἐπάνω εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ τετράποδα, θὰ προκαλέσῃ ἕλκη καὶ καυτερὲς φουσκάλες εἰς ἀνθρώπους καὶ εἰς ζῶα καθ' ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.	9 Καὶ θὰ γίνῃ μὲ τὴν δύναμίν μου ἐκείνη ἡ στάκτη σκόνη λεπτὴ εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον. Ἀπὸ δὲ τὴν σκόνην αὐτὴν θὰ προκληθοῦν καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ ζῶα εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου πληγαί, φουσκαλίδες ποὺ θὰ κάμνουν νὰ καίῃ ὅλον τὸ σῶμα καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ζῶων εἰς κάθε γωνίαν τῆς Αἰγύπτου>.
10 Καὶ ἔλαβε τὴν αἰθάλην τῆς καμιναίας ἐναντίον Φαραώ, καὶ ἔπασεν αὐτὴν Μωυσῆς εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἐγένετο ἕλκη, φλυκτίδες ἀναζέουσαι, ἐν τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσι.	10 Ὁ Μωϋσῆς ἐπῆρε τὴν καπνιὰν ἀπὸ τὴν κάμινον καὶ ἐνώπιον τοῦ Φαραὼ ἐσκόρπισεν αὐτὴν εἰς τὸν οὐρανόν. Ἀμέσως δὲ παρουσιάσθησαν πληγαὶ καὶ καυτερὲς φουσκάλες εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ τετράποδα.	10 Ἐπῆρε λοιπὸν ὁ Μωϋσῆς τὴν στάκτην ἀπὸ τὸ καμίνι καὶ ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια τοῦ Φαραὼ τὴν ἐτίναξε πρὸς τὸν οὐρανόν. Ἀμέσως ἐβγῆκαν εἰς τὸ σῶμα καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ζώων πληγαί, φουσκαλίδες ποὺ ἔκαιαν σὰν φωτιά.
11 Καὶ οὐκ ἠδυναντο οἱ φαρμακοὶ στῆναι ἐναντίον Μωυσῆ διὰ τὰ ἕλκη· ἐγένετο γὰρ τὰ ἕλκῃ ἐν τοῖς φαρμακοῖς καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτῳ.	11 Καὶ οἱ ἴδιοι οἱ μάγοι δὲν ἠμποροῦσαν νὰ σταθοῦν ἐνώπιον τοῦ Μωϋσέως ἐξ αἰτίας τῶν πληγῶν των. Διότι αἱ πληγαὶ αὐταὶ ἐπροξενήθησαν εἰς τοὺς μάγους καὶ εἰς ὁλόκληρον τὴν Αἴγυπτον.	11 Ἐξ αἰτίας δὲ τῶν πληγῶν οἱ μάγοι δὲν ἠμποροῦσαν νὰ σταθοῦν ἐμπρὸς εἰς τὸν Μωϋσῆν. Διότι τὰ ἕλκη ἐσκέπασαν τὸ σῶμα τῶν μάγων, ὅπως καὶ ὅλην τὴν Αἴγυπτον.
12 Ἐσκλήρυνε δὲ Κύριος τὴν καρδίαν Φαραώ, καὶ οὐκ εἱσήκουσεν αὐτῶν, καθὰ συνέταξε Κύριος.	12 Ὁ Κύριος ἐπέτρεψε νὰ σκληρυνθῇ καὶ πάλιν ἡ καρδία τοῦ ἀμετανοήτου Φαραὼ καὶ ἔτσι ἐκεῖνος δὲν ὑπήκουσεν εἰς τὸν Μωϋσέα καὶ εἰς τὸν Ἀαρών, ποὺ τοῦ διεβίβασαν τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου.	12 Ἐγκατέλειψε δὲ ὁ Θεὸς τὸν Φαραὼ καὶ ἄφησε νὰ σκληρυνθῇ ἡ καρδιά του καὶ δὲν ἄκουσε καὶ πάλιν τὸ αἴτημα τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅπως τὸ εἶχεν εἰπεῖ ὁ Κύριος.
13 Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ὄρθρισον τὸ πρωῒ καὶ στῆθι ἐναντίον Φαραὼ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα λατρεύσωσί μοι·	13 Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <σήκω πολὺ πρωΐ, στάσου ἐνώπιον τοῦ Φαραὼ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν· Τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων· ἀπόστειλε ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, διὰ νὰ μὲ λατρεύσουν.	13 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Νὰ σηκωθῇς ἐνωρὶς αὔριον τὸ πρωῒ καὶ νὰ παρουσιασθῇς ἐνώπιον τοΰ Φαραὼ καὶ νὰ τοῦ εἰπῇς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων: Ἄφησε ἐλεύθερον τὸν λαόν μου, τοὺς Ἰσραηλίτας, διὰ νὰ μὲ λατρεύσουν.
14 ἐν τῷ γὰρ νῦν καιρῷ ἐγὼ ἐξαποστέλλω πάντα τὰ συναντήματά μου εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ τῶν θεραπόντων σου καὶ τοῦ λαοῦ σου, ἵνα εἰδῇς ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς ἐγὼ ἄλλος ἐν πάσῃ τῇ γῇ·	14 Ἐὰν ὅμως καὶ πάλιν παρακούσῃς, θὰ ἀποστείλω κατὰ τὸν καιρὸν αὐτὸν ὅλας τὰς τιμωρίας μου εἰς τὴν καρδίαν σου, εἰς τὴν καρδίαν τῶν αὐλικῶν σου καὶ τοῦ λαοῦ σου, διὰ νὰ μάθῃς ὅτι δὲν ὑπάρχει εἰς ὅλην τὴν γῆν ἄλλος Θεός, ὅπως ἐγώ.	14 Διότι σοῦ λεγω πλέον ὅτι κατὰ τὸν καιρὸν αὐτὸν θὰ ἐξαπολύσω ὅλας τὰς τιμωρίας μου εἰς τὴν καρδιάν σου καὶ εἰς τὴν καρδιὰν τῶν αὐλικῶν σου καὶ τοῦ λαοῦ σου, διὰ νὰ καταλάβῃς ὅτι δεν ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος εἰς ὅλην τὴν γῆν ὅμοιος μὲ ἐμέ.
15 νῦν γὰρ ἀποστείλας τὴν χεῖρα πατάξω σε, καὶ τὸν λαόν σου θανατώσω, καὶ ἐκτριβήσῃ ἀπὸ τῆς γῆς·	15 Διότι τώρα θὰ ἀπλώσω τὸ παντοδύναμο χέρι μου, θὰ κτυπήσω σέ, θὰ θανατώσω τὸν λαόν σου, καὶ θὰ ξεπαστρευθῇς ἀπὸ τὴν γῆν.	15 Διότι τώρα ἦλθεν ὁ καιρός, ποὺ θὰ ἀπλώσω τὸ παντοδύναμον χέρι μου καὶ θὰ σὲ κτυπήσω. Θὰ θανατώσω δὲ τὸν λαόν σου καὶ θὰ ἑξαφανισθῇς τελείως ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
16 καὶ ἕνεκεν τούτου διετηρήθης, ἵνα ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν ἰσχύν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.	16 Μέχρι τώρα διετηρήθης εἰς τὴν ζωήν, διὰ νὰ σοῦ δείξω τὴν ἄπειρον δύναμίν μου καὶ νὰ δοξασθῇ τὸ ὄνομά μου εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην.	16 Δι' αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς διετηρήθης μέχρι τώρα εἰς τὴν ζωήν. Διὰ νὰ φανερώσω μὲ τὴν τιμωρίαν σου τὴν δύναμίν μου καὶ νὰ ἀκουσθῇ τὸ ὄνομά μου εἰς ὅλην τὴν γῆν.
17 Ἔτι οὖν σὺ ἐμποιῇ τοῦ λαοῦ μου τοῦ μὴ ἐξαποστεῖλαι αὐτούς;	17 Ἀκόμη λοιπὸν σὺ θὰ πράξῃς τὰ ἴδια ἐναντίον τοῦ λαοῦ μου καὶ δὲν θὰ τὸν ἀποστείλῃς ἐλεύθερον;	17 Ἐπιμένεις λοιπὸν ἀκόμη καὶ ἐμποδίζεις τὸν λαόν μου καὶ δὲν ἀφήνεις ἐλευθέρους τοὺς Ἰσραηλίτας;
18 Ἰδοὺ ἐγὼ ὕω ταύτην τὴν ὥραν αὔριον χάλαζαν πολλὴν σφόδρα, ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ, ἀφ' ἧς ἡμέρας ἔκτισται ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.	18 Ἰδοὺ ἐγὼ ρίπτω αὐτὴν τὴν ὥραν αὔριον πυκνὴν καὶ μεγάλην χάλαζαν, τόσην πολλὴν ὅση ποτὲ δὲν ἔχει πέσει ἐπὶ τῆς Αἰγύπτου, ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐκτίσθη μέχρι σήμερον.	18 Νά! Τὴν ἰδίαν ὥραν αὔριον θὰ βρέξω πολὺ καὶ πυκνὸ χαλάζι τόσον, ὅσον δὲν ἔπεσε ποτὲ ἄλλοτε εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀφ’ ὅτου ἐδημιουργήθη, μέχρι σήμερον.
19 Νῦν οὖν κατάσπευσον συναγαγεῖν τὰ κτήνη σου καὶ ὅσα σοί ἐστιν ἐν τῷ πεδίῳ· πάντες γὰρ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ κτήνη, ὅσα ἐὰν εὑρεθῇ ἐν τοῖς πεδίοις καὶ μὴ εἰσέλθῃ εἰς οἰκίαν, πέσῃ δὲ ἐπ' αὐτὰ ἡ χάλαζα, τελευτήσει.	19 Τώρα λοιπὸν σπεῦσε χωρὶς ἀργοπορίαν νὰ μαζέψῃς τὰ κατοικίδια ζῶα σου καὶ ὅσα ἄλλα ἀκόμη εὑρίσκονται εἰς τὰς πεδιάδας, διότι ὅλοι, ἄνθρωποι καὶ ζῶα, ποὺ θὰ εὐρεθοῦν εἰς τὰς πεδιάδας καὶ δὲν θὰ εἰσέλθουν εἰς τᾶς οἰκίας, θὰ πέσῃ δὲ χάλαζα ἐπάνω των, θὰ θανατωθοῦν>.	19 Ἐμπρὸς λοιπόν, μὴ ἀργοπορῇς! Φρόντισε τώρα ἐπειγόντως νὰ μαζεύσῃς τὰ ζῶα σου καὶ ὅσα ἔχεις εἰς τὰς πεδιάδας. Διότι θὰ θανατωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ ζῶα, ποὺ θὰ εὐρεθοῦν ἔξω εἰς τὰς πεδιάδας καὶ δὲν θὰ ἐμβοῦν εἰς κάποιο σπίτι καὶ θὰ πέσῃ ἐπάνω των τὸ χαλάζι>.
20 Ὁ φοβούμενος τὸ ρῆμα Κυρίου τὸν θεραπόντων Φαραὼ συνήγαγε τὰ κτήνη αὐτοῦ εἰς τοὺς οἴκους·	20 Καθένας ἀπὸ τοὺς αὐλικοὺς τοῦ Φαραώ, ποὺ εὐλαβεῖτο τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ἐμάζευσε τὰ ζῶα του εἰς τοὺς σταύλους των.	20 Τότε καθένας ἀπὸ τοὺς αὐλικοὺς τοῦ Φαραώ, ποὺ ὑπελόγιζε καὶ ἐφοβεῖτο τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ἐμάζευσε τὰ ζῶα του εἰς τοὺς στάβλους.
21 ὃς δὲ μὴ προσέσχε τῇ διανοίᾳ εἰς τὸ ρῆμα Κυρίου, ἀφῆκε τὰ κτήνη ἐν τοῖς πεδίοις.	21 Ὅποιος ὅμως δὲν ἔδωσε προσοχὴν εἰς τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ἀφῆκε τὰ ζῶα του εἰς τὰς πεδιάδας.	21 Ἀντιθέτως καθένας, ποὺ δεν ἐπῆρεν εἰς τὰ σοβαρὰ αὐτὸ ποὺ εἶπεν ὁ Κύριος, ἄφησεν ἐκτεθειμένα τὰ ζῶα του εἰς τὰς πεδιάδας.
22 Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἔσται χάλαζα ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου, ἐπί τε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ κτήνη καὶ ἐπὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐπὶ τῆς γῆς.	22 Τὴν ἄλλην ἡμέραν εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <ἄπλωσε τὸ χέρι σου εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ πέσῃ χάλαζα εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, καὶ τῶν ζώων καὶ ἐπάνω εἰς ὅλην τὴν χλόην τῆς γῆς>.	22 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Ἄπλωσε τὸ χέρι σου πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ πέσῃ χαλάζι εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ ζῶα καὶ εἰς ὅλα τὰ φυτὰ τῆς γῆς>.
23 Ἐξέτεινε δὲ Μωυσῆς τὴν χεῖρα εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ Κύριος ἔδωκε φωνὰς καὶ χάλαζαν, καὶ διέτρεχε τὸ πῦρ ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔβρεξε Κύριος χάλαζαν ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου.	23 Ἥπλωσεν ὁ Μωυσῆς τὸ χέρι του εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ὁ Κύριος ἔδωσε βροντὰς καὶ ἔβρεξε χάλαζαν, ἐνῶ τὸ πῦρ τῶν ἀστραπῶν διέτρεχε τὴν γῆν. Καὶ ἔβρεξεν ὁ Κύριος φοβερὰν χάλαζαν εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου.	23 Ἄπλωσε πράγματι ὁ Μωϋσῆς τὸ χέρι του πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ ἀμέσως ὁ Κύριος ἑξαπέλυσε βροντὰς καὶ χαλάζι, ἡ δὲ φωτιὰ τῶν κεραυνῶν διέτρεχεν ὅλην τὴν χώραν. Ὁ Κύριος ἔβρεξε χαλάζι εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον.
24 Ἦν δὲ ἡ χάλαζα καὶ τὸ πῦρ φλογίζον ἐν τῇ χαλάζῃ· ἡ δὲ χάλαζα πολλὴ σφόδρα, ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ, ἀφ' ἧς ἡμέρας γεγένηται ἐπ' αὐτῆς ἔθνος.	24 Καθὼς δὲ ἡ χάλαζα ἔπιπτεν εἰς τὴν γῆν φλόγες ἀστραπῶν ἀνεμιγνύοντο μὲ αὐτήν. Ἡ χάλαζα ἦτο πολλὴ πάρα πολλή, ὁμοία τῆς ὁποίας ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἶχε πέσει εἰς τὴν Αἴγυπτον ἀπὸ τῆς ἐποχῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν ὠργανώθη εἰς αὐτὴν τὸ κράτος τῶν Αἰγυπτίων.	24 Ἐπεφτε δὲ χαλάζι καὶ φωτιὰ ποὺ τὸ ἐφλόγιζε. Καὶ τὸ χαλάζι ἦτο τόσον πολὺ καὶ δυνατό, ὅσον δεν ἔπεσε ποτὲ ἄλλοτε εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐγκατεστάθη εἰς τὴν χώραν αὐτὴν λαός.
25 Ἐπάταξε δὲ ἡ χάλαζα ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους, καὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐν τῷ πεδίῳ ἐπάταξεν ἡ χάλαζα, καὶ κοντὰ τὰ ξύλα τὰ ἐν τοῖς πεδίοις συνέτριψεν ἡ χάλαζα·	25 Ἐκτύπησεν ἡ χάλαζα καὶ ἐφόνευσεν εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον ἀνθρώπους καὶ ζῶα. Ἐκτύπησε καὶ κατέστρεψε ὅλην τὴν χλόην τῶν πεδιάδων καὶ συνέτριψεν ὅλα τὰ δένδρα τῆς χώρας.	25 Τὸ χαλάζι ἐκτύπησεν εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον τὰ πάντα, ἀνθρώπους καὶ ζῶα. Ὅλα τὰ χόρτα εἰς τὰς πεδιάδας τὰ ἐκτύπησε καὶ τὰ ἔλειωσε τὸ χαλάζι. Ἔσπασε δὲ καὶ ὅλα τὰ δένδρα, ποὺ ἦσαν εἰς τὸ ὕπαιθρον.
26 πλὴν ἐν γῆ Γεσέμ, οὖ ἦσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, οὐκ ἐγένετο ἡ χάλαζα.	26 Εἰς τὴν Γεσὲμ ὅμως, ὅπου ἦσαν οἱ Ἰσραηλῖται, δὲν ἔπεσε χάλαζα.	26 Μόνον εἰς τὴν περιοχὴν Γεσέμ, ὅπου διέμεναν οἱ Ἰσραηλῖται, δὲν ἔπεσε χαλάζι.
27 Ἀποστείλας δὲ Φαραὼ ἐκάλεσε Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἡμάρτηκα τὸ νῦν· ὁ Κύριος δίκαιος, ἐγὼ δὲ καὶ ὁ λαός μου ἀσεβεῖς.	27 Καθ' ὃν χρόνον ἔπιπτεν ἡ καταστρεπτικὴ χάλαζα, ἔστειλεν ὁ Φαραὼ ἀνθρώπους, ἐκάλεσε τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ καταφοβισμένος ἀπὸ τὴν φοβερὰν πληγὴν τοὺς εἶπεν· <ἡμάρτησα αὐτὴν τὴν φορὰν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος, ἐγὼ δὲ καὶ ὁ λαός μου εἴμεθα ἀσεβεῖς.	27 Τότε ὁ Φαραὼ ἀπέστειλεν ἀνθρώπους του καὶ ἐκάλεσε τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ τοὺς εἶπεν: <Αὐτὴν τὴν φορὰν ἀναγνωρίζω ὅτι ἔχω ἁμαρτήσει. Ὁ Κύριος εἶναι δίκαιος, ἐνῷ ἐγὼ καὶ ὁ λαός μου εἴμεθα ἀσεβεῖς καὶ ἔνοχοι.
28 Εὔξασθε οὖν περὶ ἐμοῦ πρὸς Κύριον, καὶ παυσάσθω τοῦ γενηθῆναι φωνὰς Θεοῦ καὶ χάλαζαν καὶ πῦρ· καὶ ἐξαποστελῶ ὑμᾶς, καὶ ὅτι προστεθήσεσθε μένειν.	28 Προχευχηθῆτε, λοιπόν, ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεὸν διὰ νὰ παύσουν αἱ βρονταὶ τοῦ Θεοῦ, ἡ χάλαζα καὶ τὸ πῦρ καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ἀφήσω ἐλευθέρους νὰ ἀναχωρήσετε. Δὲν θὰ μείνετε πλέον ἐδῶ>.	28 Προσευχηθῆτε λοιπὸν ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Κύριον καὶ παρακαλέσατε νὰ σταματήσουν αἱ βρονταὶ τοῦ Θεοῦ, τὸ χαλάζι καὶ ἡ φωτιά. Καὶ σᾶς ὑπόσχομαι ὅτι θὰ σᾶς ἀφήσω νὰ φύγετε καὶ δεν πρόκειται να μείνετε περισσότερον>.
29 Εἶπε δὲ αὐτῷ Μωυσῆς· ὡς ἂν ἐξέλθω τὴν πόλιν, ἐκπετάσω τὰς χεῖρας μου πρὸς τὸν Κύριον, αἱ φωναὶ παύσονται, καὶ ἡ χάλαζα καὶ ὁ ὑετὸς οὐκ ἔσται ἔτι, ἵνα γνῷς ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ γῆ.	29 Ὁ Μωϋσῆς τοῦ ἀπήντησεν· <ἀμέσως μόλις ἐξέλθω ἀπὸ τὴν πόλιν θὰ ὑψώσω τὰ χέρια μου πρὸς τὸν Κύριον καὶ θὰ παύσουν αἱ βρονταί, θὰ σταματήσῃ ἡ χάλαζα καὶ ἡ βροχή, διὰ νὰ μάθῃς ὅτι ἡ γῆ ὅλη ἀνήκει εἰς τὸν Κύριον.	29 Ὁ δὲ Μωϋσῆς φωτισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν εἶπε: <Μόλις θὰ βγῶ ἀπὸ τὴν πόλιν, θὰ ἀπλώσω τὰ χέριά μου πρὸς τὸν Κύριον εἰς στάσιν προσευχῆς καὶ ἀμέσως θὰ παύσουν αἱ βρονταὶ καὶ θὰ σταματήσῃ πλέον τὸ χαλάζι καὶ ἡ βροχή, διὰ νὰ καταλάβῃς ὅτι ἡ γῆ ὅλη εἶναι κτῆμα τοῦ Κυρίου.
30 Καὶ σὺ καὶ οἱ θεράποντές σου, ἐπίσταμαι ὅτι οὐδέπω πεφόβησθε τὸν Κύριον	30 Ἀλλὰ γνωρίζω καλὰ ὅτι δὲν ἔχετε ἀκόμη φοβηθῇ τὸν Κύριον, οὔτε σύ, οὔτε οἱ αὐλικοί σου>.	30 Γνωρίζω ὅμως πολὺ καλὰ ὅτι καὶ σὺ ὁ ἴδιος καὶ οἱ αὐλικοί σου δεν ἔχετε ἀκόμη φοβηθῇ τὸν Κύριον>.
31 Τὸ δὲ λίνον καὶ ἡ κριθὴ ἐπλήγη· ἡ γὰρ κριθὴ παρεστηκυῖα, τὸ δὲ λίνον σπερματίζον.	31 Ἀπὸ τὴν χάλαζαν εἶχε καταστραφῆ καὶ τὸ λινάρι καὶ ἡ κριθή· διότι ἡ μὲν κριθὴ εἶχε πετάξει τότε μεγάλον βλαστόν, τὸ δὲ λινάρι εἶχε δέσει τὰ σπέρματά του.	31 Ἀπὸ τὸ χαλάζι κατεστράφη τὸ λινάρι καὶ τὸ κριθάρι. Διότι ἦτο ἐποχὴ ποὺ τὸ κριθάρι εἶχεν ἤδη ἀναπτυχθῆ, τὸ δὲ λινάρι εἶχε δέσει καρπόν.
32 Ὁ δὲ πυρὸς καὶ ἡ ὀλύρα οὐκ ἐπλήγησαν, ὄψιμα γὰρ ἦν.	32 Ὁ σῖτος ὅμως καὶ ἡ ὀλύρα (εἶδος λευκοῦ σίτου) δὲν κατεστράφησαν, διότι ἦσαν ὄψιμα.	32 Τὸ κοινὸ σιτάρι ὅμως, καθὼς καὶ τὸ ἄσπρο σιτάρι, ποὺ λέγεται ὀλύρα, δὲν κατεστράφησαν, διότι ἦσαν ὄψιμα καὶ δεν εἶχαν ἀναπτυχθῆ.
33 Ἐξῆλθε δὲ Μωυσῆς ἀπὸ Φαραὼ ἐκτὸς τῆς πόλεως καὶ ἐξέτεινε τὰς χεῖρας πρὸς Κύριον, καὶ αἱ φωναὶ ἐπαύσαντο καὶ ἡ χάλαζα, καὶ ὁ ὑετὸς οὐκ ἔσταξαν ἔτι ἐπὶ τὴν γῆν.	33 Ἐξῆλθεν ὁ Μωϋσῆς ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα τοῦ Φαραὼ καί, ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, ὕψωσε τὰ χέρια του πρὸς τὸν Θεόν. Ἀμέσως δὲ αἱ βρονταὶ καὶ ἡ χάλαζα ἐσταμάτησαν καὶ οὔτε σταγὼν βροχῆς δὲν ἔσταξεν εἰς τὴν γῆν.	33 Ἔφυγε δὲ ὁ Μωϋσῆς ἀπὸ τὸν Φαραὼ καὶ ἐβγῆκεν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ὕψωσε τὰ χέρια του πρὸς τὸν Κύριον καὶ προσευχήθη. Ἀμέσως ἔπαυσαν αἱ βρονταὶ καὶ τὸ χαλάζι καὶ οὔτε σταγόνα βροχῆς δὲν ἔπεσε πλέον εἰς τὴν γῆν.
34 Ἰδὼν δὲ Φαραὼ ὅτι πέπαυται ὁ ὑετὸς καὶ ἡ χάλαζα καὶ αἱ φωναί, προσέθετο τοῦ ἁμαρτάνειν καὶ ἐβάρυνεν αὐτοῦ τὴν κορδίαν καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ.	34 Ὁ Φαραὼ εἰδὼν ὅτι ἐσταμάτησαν ἡ βροχὴ καὶ ἡ χάλαζα καὶ οἱ κεραυνοί, ἡμάρτησε καὶ πάλιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδία αὐτοῦ καὶ τῶν αὐλικῶν του.	34 Ὁ Φαραὼ ὅμως, ἀμετανόητος καθὼς ἦτο, ὅταν εἶδεν ὅτι ἔπαυσαν ἡ βροχή, τὸ χαλάζι καὶ αἱ βρονταί, ἡμάρτησε καὶ πάλιν καὶ ἐσκλήρυνε τὴν καρδιάν του, ἐπηρέασε δὲ καὶ τοὺς αὐλικούς του.
35 Καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδία Φαραώ, καὶ οὐκ ἐξαπέστειλε τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καθάπερ ἐλάλησε Κύριος τῷ Μωυσῇ.	35 Ἐσκληρύνθη ἡ καρδία τοῦ Φαραὼ καὶ δὲν ἀφῆκεν ἐλευθέρους τοὺς Ἰσραηλίτας νὰ ἀναχωρήσουν, ὅπως τὸν εἶχε διατάξει διὰ τοῦ Μωϋσέως ὁ Θεός.	35 Καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδιὰ τοῦ Φαραὼ καὶ δὲν ἄφησε τοὺς Ἰσραηλίτας νὰ φύγουν, ὅπως τὸ εἶχεν εἰπεῖ ὁ Κύριος εἰς τὸν Μωϋσῆν.