Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ότε
ᾖσε Μωυσῆς καὶ οἱ υἱοὶ
Ἰσραὴλ τὴν ᾠδὴν ταύτην
τῷ Θεῷ καὶ εἶπαν λέγοντες·
ᾄσωμεν τῷ Κυρίῳ, ἐνδόξως
γὰρ δεδόξασται· ἵππον καὶ ἀναβάτην
ἔρριψεν εἰς θάλασσαν.
|
ότε
ἔψαλεν ὁ Μωϋσῆς, καὶ μαζῆ μὲ
αὐτοῦ οἱ Ἰσραηλῖται, αὐτὸν
τὸν εὐχαριστήριον ὕμνον πρὸς
τὸν Θεὸν λέγοντες· <ἂς ψάλωμεν
καὶ ἂς δοξολογήσωμεν τὸν Κύριον,
διότι μὲ θαυμαστὸν τρόπον μεγάλως
ἐδοξάσθη. Ἔρριψε καὶ κατεπόντισεν
εἰς τὴν θάλασσαν τοὺς ἵππους
τῶν Αἰγυπτίων μαζῆ μὲ τοὺς
ἱππεῖς. |
ότε
ὁ Μωϋσῆς μαζι μὲ ὅλους τοὺς
Ἰσραηλίτας ἔψαλεν αὐτὸ τὸ εὐχαριστήριον
ᾆσμα πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπαν
τὰ ἑξῆς: <Ἂς ψάλωμεν πρὸς
τιμὴν τοῦ Κυρίου, διότι ἐδοξάσθη πολὺ
μὲ θαυμαστὰ ἔργα. Ἔρριξεν εἰς
τὴν θάλασσαν τὰ ἄλογα καὶ τοὺς
ἱππεῖς τῶν Αἰγυπτίων. |
2
Βοηθὸς καὶ σκεπαστὴς ἐγένετό
μοι εἰς σωτηρίαν· οὗτός μου Θεός,
καὶ δοξάσω αὐτόν, Θεὸς τοῦ
πατρός μου, καὶ ὑψώσω αὐτόν.
|
2
Εἰς ἡμᾶς ὅμως ἔγινε βοηθὸς
καὶ προστάτης καὶ μᾶς ἐχάρισε
σωτηρίαν καὶ ἀσφάλειαν. Αὐτὸς
εἶναι ὁ Θεός μας καὶ αὐτὸν
θὰ δοξάσωμεν. Εἶναι ὁ Θεὸς τῶν
πατέρων μας καὶ αὐτὸν θὰ μεγαλύνωμεν.
|
2
Ἔγινε βοηθός μου. Μὲ ἐσκέπασε μὲ
τὴν δύναμίν Του καὶ μὲ ἔσωσεν. Αὐτὸς
καὶ μόνον εἶναι Θεός μου καὶ θὰ Τὸν
δοξάσω, ὄπως Τοῦ ἁρμόζει. Εἶναι Θεὸς
τοῦ πατρός μου καὶ θὰ μεγαλύνω τὸ
ὄνομά Του. |
3
Κύριος συντρίβων πολέμους, Κύριος
ὄνομα αὐτῷ. |
3
Εἶναι ὁ Κύριος, ποὺ συντρίβει
τοὺς ἐχθροὺς καὶ νικᾷ εἰς
τοὺς πολέμους. Κύριος εἶναι τὸ
ὄνομά του. |
3
Ὁ Κύριος συντρίβει καὶ κατανικᾷ τοὺς
ἐχθρούς. Κύριος εἶναι τὸ ὄνομα ποὺ
Τοῦ πρέπει. |
4
Ἅρματα Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν
αὐτοῦ ἔρριψεν εἰς θάλασσαν,
ἐπιλέκτους ἀναβάτας τριστάτας
κατεπόντισεν ἐν ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ,
|
4
Τὰ πολεμικὰ ἅρματα τοῦ Φαραὼ
καὶ τὴν πολεμικήν του δύναμιν ἔρριψε
καὶ κατεπόντισεν εἰς τὴν θάλασσαν,
ἐκλεκτοὺς ἄνδρας τῶν πολεμικῶν
ἁρμάτων, μεγάλους καὶ ἐμπείρους
ἐρχηγοὺς ἐβύθισεν εἰς τὴν
Ἐρυθρὰν Θάλασσαν. |
4
Ἔρριξεν εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης τὰ
ἅρματα καὶ τὴν πολεμικὴν δύναμιν τοῦ
Φαραώ. Τοὺς ἐκλεκτούς ἀξιωματικοὺς
τοῦ ἰππικοῦ τοὺς κατέπνιξεν εἰς
τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν.
|
5
πόντῳ ἐκάλυψεν αὐτούς,
κατέδυσαν εἰς βυθὸν ὡσεὶ λίθος.
|
5
Τοὺς ἐσκέπασε τὸ πέλαγος, ἐβυθίσθησαν
εἰς τὸν πυθμένα σὰν λίθος.
|
5
Τοὺς ἐσκέπασε μὲ τὴν θάλασσαν.
Ἐβούλιαξαν εἰς τὸν πυθμένα τῆς
θαλάσσης, ὅπως βουλιάζει ἡ πέτρα.
|
6
Ἡ δεξιά σου, Κύριε, δεδόξασται ἐν
ἰσχύϊ· ἡ δεξιά σου χείρ,
Κύριε, ἔθραυσεν ἐχθρούς.
|
6
Ἡ παντοδύναμος δεξιά σου, Κύριε, ἐδοξάσθη
διὰ τῆς δυνάμεώς της, ἡ δεξιά
σου χείρ, Κύριε, συνέτριψε τοὺς ἐχθρούς.
|
6
Ἡ παντοδύναμος δεξιά Σου, Κύριε, ἐδοξάσθη
πολὺ μὲ τὴν ἀκατανίκητον δύναμίν
της. Ἡ παντοδύναμος δεξιά Σου, Κύριε, ἐτσάκισε
τοὺς ἐχθρούς. |
7
Καὶ τῷ πλήθει τῆς δόξης σου
συνέτριψας τοὺς ὑπεναντίους·
ἀπέστειλας τὴν ὀργήν σου καὶ
κατέφαγεν αὐτοὺς ὡς καλάμην.
|
7
Μὲ τὴν ἀπέραντον θεϊκήν σου
δόξαν κατέστρεψες τοὺς ἀντιθέτους.
Ἐξαπέστειλες ἐναντίον αὐτῶν
τὴν ὀργήν σου καὶ τοὺς κατέφαγεν
ἐξ ὁλοκλήρου, ὅπως ἡ φλόγα
κατατρώγει τὴν καλαμιά.
|
7
Μὲ τὸ ἀσύγκριτον μεγαλεῖον τῆς
δυνάμεώς Σου συνέτριψες τοὺς ἀντιπάλους. Ἔστειλες
ἐπάνω των τὴν δικαίαν ὀργήν Σου καὶ
τοὺς κατέφαγεν ὅπως ἡ φωτιὰ τὴν
καλαμιά. |
8
Καὶ διὰ πνεύματος τοῦ θυμοῦ
σου διέστη τὸ ὕδωρ· ἐπάγη
ὠσεὶ τεῖχος τὰ ὕδατα, ἐπάγη
τὰ κύματα ἐν μέσῳ τῆς
θαλάσσης. |
8
Μὲ τὴν πνοὴν καὶ μόνον τοῦ
θυμοῦ σου διῃρέθη εἰς δύο τὸ
ὕδωρ τῆς θαλάσσης, τὰ ὕδατα
αὐτῆς ἔγιναν στερεὰ ὡσὰν
τεῖχος, ἔγιναν σὰν πάγος σκληρὰ
τὰ κύματά της ἐν τῷ μέσῳ
αὐτῆς. |
8
Μὲ τὸ φύσημα τῆς ὀργής Σου ἐχωρίσθη
εἰς δύο τὸ νερό. Τὰ νερὰ ἔγιναν
στερεὰ σὰν τείχη. Τὰ κύματα ἔγιναν
σὰν τὸν πάγον εἰς τὸ μέσον τῆς
θαλάσσης. |
9
Εἶπεν ὁ ἐχθρός, διώξας καταλήψομαι,
μεριῶ σκῦλα, ἐμπλήσω ψυχήν μου,
ἀνελῶ τῇ μαχαίρᾳ μου, κυριεύσει
ἡ χείρ μου. |
9
Ὁ Αἰγύπτιος ἐχθρὸς εἶπε
τότε· Θὰ καταδιώξω καὶ θὰ
συλλάβω τοὺς Ἰσραηλίτας, θὰ
πάρω καὶ θὰ μοιράσω τὴν περιουσίαν
των σὰν λάφυρα, θὰ χορτάσῃ ἡ
ψυχή μου, θὰ σφάξω μὲ τὸ μαχαίρι
μου, θὰ κυριεύσῃ τὸ χέρι μου
αὐτοὺς καὶ τὰ ὑπάρχοντά
των. |
9
Εἶπεν ὁ ἐχθρός: Θὰ τοὺς κυνηγήσω
καὶ θὰ τοὺς πιάσω ζωντανούς. Θὰ διαμοιράσω
τὰ λάφυρα. Θὰ χορτάσω τὴν ψυχήν μου. Θὰ
σφάξω μὲ τὸ μαχαίρι μου. Θὰ κυριαρχήσῃ
ἡ δύναμίς μου. |
10
Ἀπέστειλας τὸ πνεῦμά σου, ἐκάλυψεν
αὐτοὺς θάλασσα, ἔδυσαν ὡσεὶ
μόλιβος ἐν ὕδατι σφοδρῷ.
|
10
Σὺ ὅμως ἐξαπέλυσες τὸν ἄνεμον,
ὡσὰν ἰδικήν σου πνοήν, καὶ
τοὺς ἐσκέπασεν ἡ θάλασσα. Ἐβυθίσθησαν
εἰς ἀπροσμέτρητον βάθος βαρεῖς
σὰν τὸ μολύβι. |
10
Σὺ ὅμως, Κύριε, ἔστειλες τὸν ἄνεμόν
σου καὶ ἡ θάλασσα τοὺς ἐσκέπασεν.
Ἐβούλιαξαν σὰν τὸ μολύβι εἰς
τὴν ἀγριεμένην θάλασσαν. |
11
Τίς ὅμοιός σοι ἐν θεοῖς, Κύριε;
Τίς ὅμοιός σοι, δεδοξασμένος ἐν
ἁγίοις, θαυμαστὸς ἐν δόξαις,
ποιῶν τέρατα. |
11
Ποιὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους θεοὺς
εἶναι ὅμοιος μὲ σένα, Κύριε;
Ποιὸς εἶναι ὅμοιός σου, τόσον
πολὺ ἔνδοξος εἰς τοὺς ἁγίους,
τόσον θαυμαστὸς εἰς ἐνδόξους
ἐνεργείας, δημιουργὸς τόσων καπληκτικῶν
θαυμάτων; |
11
Ποῖος, Κύριε, μεταξὺ τῶν θεῶν εἶναι
ὅμοιος μὲ Σέ; Ποῖος εἶναι ὅμοιός
Σου, τόσον ἔνδοξος μέσα εἰς τοὺς ἁγίους,
ἐκπληκτικὸς εἰς ἔνδοξα ἀνδραγαθήματα
καὶ ποὺ να κάμνῃ ἔργα θαυμαστά;
|
12
Ἐξέτεινας τὴν δεξιάν σου, κατέπιεν
αὐτοὺς γῆ. |
12
Ἅπλωσες τὴν παντοδύναμον δεξιάν σου
καὶ κατέπιεν ἡ γῆ τοὺς Αἰγυπτίους.
|
12
Ἅπλωσες τὸ παντοδύναμον χέρι Σου καὶ τοὺς
κατέπιεν ἡ γῆ. |
13
Ὡδήγησας τῇ δικαιοσύνῃ σου τὸν
λαόν σου τοῦτον, ὃν ἐλυτρώσω,
παρεκάλεσας τῇ ἰσχύΐ σου
εἰς κατάλυμα ἅγιόν σου.
|
13
Ὡδήγησες μὲ τὴν χάριν καὶ
τὴν ἀγαθότητά σου τὸν λαὸν
τοῦτον, τὸν ὁποῖον ἠλευθέρωσες
ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῶν Αἰγυπτίων.
Λιπόψυχον καὶ ἀποκαρδιωμένον, τὸν
ἐνίσχυσες μὲ τὴν δύναμίν
σου καὶ τὸν φέρεις τώρα εἰς
τόπον ἅγιον, εἰς τὴν γῆν τῆς
ἐπαγγελίας. |
13
Ὠδήγησες μὲ τὴν δικαίαν προστασίαν
Σου τὸν λαόν Σου αὐτόν, ποὺ Σὺ τὸν
ἐλύτρωσες. Μὲ τὴν δύναμίν Σου ἔδωσες
θάρρος εἰς τὸν φοβισμένον λαόν Σου καὶ τὸν
ὠδήγησες εἰς τὴν ἁγίαν γῆν
τῆς ἐπαγγελίας Σου. |
14
Ἤκουσαν ἔθνη καὶ ὠργίσθησαν·
ὠδῖνες ἔλαβον κατοικοῦντας Φυλιστιείμ.
|
14
Τὰ καταπληκτικὰ αὐτὰ γεγονότα
τὰ ἐπληροφορήθησαν εἰδωλολατρικὰ
ἔθνη καὶ συνεταράχθησαν. Φόβοι καὶ
πόνοι κατέλαβαν τοὺς κατοικοῦντας
τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων.
|
14
Τὸ ἔμαθαν τὰ γύρω ἔθνη καὶ ἀνεστατώθησαν.
Ἀγωνία καὶ ὀδύνη ἐκυρίευσαν τοὺς
κατοίκους τῆς γῆς τῶν Φιλισταίων.
|
15
Τότε ἔσπευσαν ἡγεμόνες Ἐδώμ,
καὶ ἄρχοντες Μωαβιτῶν, ἔλαβεν αὐτοὺς
τρόμος, ἐτάκησαν πάντες οἱ κατοικοῦντες
Χαναάν. |
15
Ἀνεστατώθησαν τότε οἱ ἡγεμόνες
τῆς Ἰδουμαίας καὶ οἱ ἄρχοντες
τῶν Μωαβιτῶν, διότι κατέλαβεν αὐτοὺς
τρόμος· ἔλυωσαν ἀπὸ τὸν
πανικόν των ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς
Χαναάν. |
15
Ὅταν ἄκουσαν τὰ συμβάντα οἰ διοικηταὶ
τῆς Ἰδουμαίας καὶ οἱ ἄρχοντες
τῶν Μωαβιτῶν ἐθορυβήθησαν καὶ ἐταράχθησαν.
Τοὺς ἐκυρίευσε τρόμος. Ἔλειωσαν ἀπὸ
τὸν φόβον των ὅλοι οἰ κάτοικοι τῆς
Χαναάν. |
16
Ἐπιπέσοι ἐπ' αὐτοὺς τρόμος
καὶ φόβος, μεγέθει βραχίονός
σου ἀπολιθωθήτωσαν, ἕως ἂν παρέλθῃ
λαός σου, Κύριε, ἕως ἂν παρέλθῃ
ὁ λαός σου οὗτος, ὃν ἐκτήσω.
|
16
Ἂς πέσῃ ἐπάνω των φόβος
καὶ τρόμος· ἂς ἀπολιθωθοῦν,
καθὼς θὰ ἀντικρύζουν τὴν μεγαλοπρεπῆ
δύναμιν τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς σου
καὶ ἂς μένουν παράλυτοι ἀπὸ
τὸν πανικόν των, ἕως ὅτου διαβῇ
ὁ λαός σου, αὐτὸς ὁ λαός
σου τὸν ὁποῖον σὺ ἔκαμες ἰδικόν
σου, ἕως ὅτου διαβῇ καὶ εἰσέλθῃ
εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας.
|
16
Φόβος καὶ τρόμος εἴθε νὰ πέσῃ ἐπάνω
των, διὰ να τοὺς παραλύσῃ. Ἐμπρὸς
εἰς τὸ παντοδύναμον χέρι Σου εἴθε νὰ
ἀπολιθωθοῦν τρομαγμένοι, μέχρις ὅτου νὰ
περάσῃ ἀπὸ ἐμπρός των θριαμβευτὴς
ὁ λαός Σου, Κύριε, ἕως ὅτου νὰ περάσῃ
ὁ λαός Σου αὐτός, ποὺ Σὺ τὸν
ἔκανες κτῆμα Σου. |
17
Εἰσαγαγὼν καταφύτευσον αὐτοὺς
εἰς ὄρος κληρονομίας σου, εἰς
ἕτοιμον κατοικητήριόν σου, ὃ κατηρτίσω,
Κύριε, ἁγίασμα, Κύριε, ὃ ἡτοίμασαν
αἱ χεῖρές σου.
|
17
Ὅταν δὲ ὁδηγήσῃς μέσα
εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας
τοὺς Ἰσραηλίτας, ἐγκατάστησε
αὐτοὺς μονίμως καὶ ἀσφαλῶς
εἰς τὴν περιοχήν, τὴν ὁποίαν
σὺ τοὺς ἔδωσες κληρονομίαν των, εἰς
κατοικητήριόν σου ἕτοιμον, τὸ ὁποῖον
σὺ δι' αὐτούς, Κύριε, ἠτοίμασες,
εἰς τὸ ἁγίασμα τὸ ὁποῖον
ἔχουν ἑτοιμάσει αἱ χεῖρες σου.
|
17
Βάλε τους μέσα εἰς τὴν γῆν Σου, Κύριε
καὶ ρίζωσέ τους στερεὰ εἰς τὸ
ὄρος Σιών, τὸ βουνὸ τῆς κληρονομίας
Σου, εἰς τὸν τόπον ποὺ ἔχει ἐτοιμασθῆ
σὰν κατοικία Σου, τὸν τόπον ποὺ Σὺ
τὸν ἐξεχώρισες καὶ τὸν ἔκανες
ἅγιον καὶ ἱερόν, τὸν τόπον, Κύριε,
ποὺ ἐτοίμασαν τὰ χέρια Σου.
|
18
Κύριος βασιλεύων τὸν αἰῶνα καὶ
ἐπ' αἰῶνα καὶ ἔτι.
|
18
Ὁ Κύριος εἶναι αὐτός, ποὺ
βασιλεύει πάντοτε εἰς ὅλους τοὺς
αἰῶνας καὶ πέραν τῶν αἰώνων.
|
18
Ὁ Κύριος βασιλεύει διαρκῶς εἰς ὅλους
τοὺς αἰῶνας καὶ ἀκόμη
περισσότερον. Δὲν τελειώνει ποτὲ ἡ βασιλεία
Του. |
19
Ὅτι εἰσῆλθεν ἵππος Φαραὼ σὺν
ἅρμασι καὶ ἀναβάταις εἰς θάλασσαν
καὶ ἐπήγαγεν ἐπ' αὐτοὺς
Κύριος τὸ ὕδωρ τῆς θαλάσσης·
οἱ δὲ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐπορεύθησαν
διὰ ξηρᾶς ἐν μέσῳ τῆς
θαλάσσης. |
19
Ἂς εἶναι δοξασμένος ὁ Θεός,
διότι αὐτὸς ἐξαπέλυσε τὰ
ὕδατα ἐναντίον τοῦ Φαραὼ καὶ
τῶν ἁρμάτων του καὶ τῶν ἀναβατῶν,
ὅταν αὐτοὶ εἰσῆλθον εἰς
τὴν θάλασσαν, διὰ νὰ καταδιώξουν
τοὺς Ἰσραηλίτας. Οἱ Ἰσραηλῖται
ὅμως ἐπρρεύθησαν διὰ ξηρᾶς ἀνάμεσα
εἰς τὴν θάλασσαν>.
|
19
Εἶναι ὁλοφάνερη ἡ ἐξουσία Του. Διότι
ὥρμησαν μέσα εἰς τὴν θάλασσαν τὸ ἱππικὸν
τοῦ Φαραὼ μὲ τὰ πολεμικὰ ἅρματα
καὶ τοὺς πολεμιστάς, ἀλλ’ ὁ Κύριος
ἔρριξεν ἐπάνω τῶν τὰ νερὰ
τῆς θαλάσσης καὶ ἐπνίγησαν. Ἀντιθέτως
οἱ Ἰσραηλῖται περιεπάτησαν εἰς ξηρὸν
ἔδαφος μέσα εἰς τὴν θάλασσαν>.
|
20
Λαβοῦσα δὲ Μαριάμ, ἡ προφῆτις,
ἡ ἀδελφὴ Ἀαρών, τὸ τύμπανον
ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, καὶ
ἐξήλθοσαν πᾶσαι αἱ γυναῖκες
ὀπίσω αὐτῆς μετὰ τυμπάνων
καὶ χορῶν, |
20
Ἡ Μαριάμ, ἡ προφήτις, ἀδελφὴ
τοῦ Ἀαρών, ἐπῆρεν εἰς
τὸ χέρι της τύμπανον, καὶ μαζῆ
μὲ αὐτὴν καὶ ὀπίσω ἀπὸ
αὐτὴν ἐβγῆκαν ὅλαι αἱ
γυναῖκες τῶν Ἰσραηλιτῶν μὲ τύμπανα
καὶ χορούς, διὰ νὰ πανηγυρίσουν
τὴν θαυμαστὴν σωτηρίαν των.
|
20
Τότε ἡ προφήτις Μαριάμ, ἡ ἀδελφὴ τοῦ
Ἀαρών, ἐπῆρεν εἰς τὸ χέρι
της τὸ τύμπανον καὶ ὅλαι αἱ γυναῖκες
ἐβγῆκαν ὀπίσω της μὲ τύμπανα καὶ
χορούς. |
21
ἐξῆρχε δὲ αὐτῶν Μαριὰμ
λέγουσα· ἄσωμεν τῷ Κυρίῳ,
ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται· ἵππον
καὶ ἀναβάτην ἔρριψεν εἰς θάλασσαν.
|
21
Ἐπρωτοστατοῦσε μεταξὺ αὐτῶν
ἡ Μαριὰμ καὶ ὅλαι ἀντιφωνικῶς
ἔψαλλον· <ἂς ὑμνολογήσωμεν
καὶ ἂς δοξάσωμεν τὸν Κύριον,
διότι μεγάλως ἐδοξάσθη· ἵππους
καὶ ἱππεῖς ἔρριψεν εἰς τὴν
θάλασσαν>. |
21
Ἐπρωτοστατοῦσε δὲ ἡ Μαριὰμ καὶ
ἔλεγεν: <Ἂς ψάλωμεν πρὸς τιμὴν
τοῦ Κυρίου, διότι μὲ θαυμαστὰ ἔργα
ἐδοξάσθη πολύ. Ἔρριξεν εἰς τὴν θάλασσαν
τὰ ἄλογα καὶ τοὺς ἱππεῖς
τῶν Αἰγυπτίων>. |
22
Ἐξῇρε δὲ Μωυσῆς τοὺς υἱοὺς
Ἰσραὴλ ἀπὸ θαλάσσης ἐρυθρὰς
καὶ ἤγαγεν αὐτοὺς εἰς τὴν
ἔρημον Σούρ· καὶ ἐπορεύοντο
τρεῖς ἡμέρας ἐν τῇ ἐρήμῳ
καὶ οὐχ ηὕρισκον ὕδωρ ὥστε πιεῖν.
|
22
Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ
ἀνέλαβε καὶ ὠδήγησεν ὁ
Μωϋσῆς τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ
τὴν Ἐρυθρὰν Θάλασσαν καὶ τοὺς
ἔφερεν εἰς τὴν ἔρημον
Σούρ. Τρεῖς ἡμέρας ἐβάδιζαν
εἰς τὴν ἔρημον αὐτὴν καὶ
δὲν εὕρισκον νερὸ νὰ πίουν.
|
22
Ἐσήκωσε δὲ ὁ Μωυσῆς τοὺς
Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰν
θάλασσαν καὶ τοὺς κατηύθυνε πρὸς τὴν
ἔρημον Σούρ. Καὶ ἐβάδιζαν ἐπὶ
τρεῖς ἡμέρας εἰς αὐτὴν τὴν
ἔρημον, χωρὶς να εὕρουν νερό, διὰ
νὰ πιοῦν. |
23
Ἦλθον δὲ εἰς Μερρᾶ καὶ οὐκ
ἠδύναντο πιεῖν ἐκ Μερρᾶς, πικρὸν
γὰρ ἦν· διὰ τοῦτο ἐπωνόμασε
τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου
Πικρία. |
23
Ἦλθον εἰς Μερρᾶ, ὅπου
ὑπῆρχεν ὕδωρ ἀλλὰ δὲν
ἠμποροῦσαν νὰ
τὸ πίουν, διότι
ἦτο πικρόν. Διὰ
τοῦτο ἔδωσε ἕνα ἄλλο ὄνομα εἰς
τὸν τόπον αὐτὸν ὁ Μωϋσῆς,
τὸ ὄνομα <Πικρία>.
|
23
Ἔφθασαν δὲ εἰς μίαν τοποθεσίαν, ποὺ
ἐλέγετο Μερρᾶ. Δὲν ἠμποροῦσαν
ὅμως νὰ πιοῦν ἀπὸ τὸ νερὸ
τῆς Μερρᾶς, διότι ἦτο πικρόν. Δι' αὐτὸ
μάλιστα καὶ ἐδόθη εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον
τὸ ὄνομα <Πικρία>. |
24
Καὶ διεγόγγυζεν ὁ λαὸς ἐπὶ
Μωυσῇ λέγοντες· τί πιόμεθα;
|
24
Ὁ λαὸς ἕνεκα τῆς δίψης, ποῦ
τὸν ἐβασάνιζεν, ἤρχισε
νὰ γογγύζῃ κατὰ τοῦ
Μωϋσέως λέγων, <τί θὰ πίωμεν;>
|
24
Τότε ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἄρχισε
νὰ γογγύζῃ ἐναντίον τοῦ Μωϋσέως
καὶ ἔλεγαν ὅλοι: <Τί θὰ πιοῦμε;>
|
25
Ἐβόησε δὲ Μωυσῆς πρὸς Κύριον,
καὶ ἔδειξεν αὐτῷ Κύριος ξύλον,
καὶ ἐνέβαλεν αὐτὸ εἰς
τὸ ὕδωρ, καὶ ἐγλυκάνθη τὸ
ὕδωρ. Ἐκεῖ ἔθετο αὐτῷ
δικαιώματα καὶ κρίσεις καὶ ἐκεῖ
αὐτὸν ἐπείρασε. |
25
Ὁ Μωϋσῆς προσηυχήθη
βαβύτατα πρὸς τὸν Κύριον, καὶ
ὁ Κύριος ἀπαντῶν εἰς τὴν
προσευχήν του ἔδειξεν εἰς αὐτὸν
ἕνα ξύλον καὶ ἔβαλεν
ὁ Μωυσῆς αὐτὸ εἰς τὸ
ὕδωρ καὶ ἀμέσως
τὸ ὕδωρ ἔγινε εὔγευστον, πόσιμον.
Ἐκεῖ δὲ ὁ Θεὸς ἔδωσε διὰ
τοῦ Μωυσέως εἰς τὸν
λαὸν ἐντολάς, ἀλλὰ καὶ
δοκιμασίας, διὰ νὰ
φανῇ ἡ πίστις καὶ ἡ ὑπακοή
του. |
25
Ὁ δὲ Μωϋσῆς ἐβόησε μὲ
θερμὴν προσευχὴν πρὸς τὸν Κύριον καὶ
ὁ Κύριος τοῦ ἔδειξεν ἕνα ξύλον. Τὸ
ἔβαλε λοιπὸν μέσα εἰς τὸ νερὸ
καὶ ἀμέσως τὸ νερὸ ἐγλυκάνθη
καὶ ἔγινε πόσιμον. Ἐκεῖ εἰς
τὴν Μερρᾶ ἔδωσεν ὁ Κύριος εἰς
τὸν λαὸν νόμους καὶ προστάγματα, διὰ
νὰ μὴ λησμονοῦν τὰς ὑποχρεώσεις
των. Ἐκεῖ τοὺς ἔθεσε καὶ ὑπὸ
δοκιμασίαν. |
26
Καὶ εἶπεν· ἐὰν ἀκοῇ
ἀκούσῃς τῆς φωνῆς Κυρίου
τοῦ Θεοῦ σου καὶ τὰ ἀρεστὰ
ἐναντίον αὐτοῦ ποιήσῃς
καὶ ἐνωτίσῃ ταῖς ἐντολαῖς
αὐτοῦ καὶ φυλάξῃς πάντα
τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, πᾶσαν νόσον,
ἣν ἐπήγαγον τοῖς Αἰγυπτίοις,
οὐκ ἐπάξω ἐπί σέ·
ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ
Θεός σου ὁ ἰώμενός σε.
|
26
Εἶπε δηλαδή· <ἐάν μὲ
προσοχὴν ὑπακούσῃς εἰς
τὰς ἐντολάς αὐτάς του
Κυρίου καὶ Θεοῦ σου καὶ πράξῃς
ὅσα εἶναι εὐάρεστα εἰς αὐτὸν
καὶ βάλῃς μέσα
εἰς τὴν καρδίαν
σου τὰς ἐντολάς του καὶ φυλάξῃς
ὅλα τὰ προστάγματά του,
τότε δὲν θὰ
ἐπιφέρω ἐναντίον σου
καμμίαν ἀσθένειαν, ἀπὸ
ἐκείνας ποὺ ἐπέφερα κατὰ
τῶν Αἰγυπτίων. Διότι ἐγὼ
εἶμαι Κύριος ὁ
Θεός σου, ποὺ ἔχω τὴν δύναμιν
νὰ σὲ θεραπεύω καὶ
νὰ σε προφυλάσσω ἀπὸ νόσους
καὶ συμφοράς>!
|
26
Εἶπε λοιπὸν ὁ Θεός: <Ἐὰν
ὑπακούῃς προθύμως εἰς τὴν φωνὴν
Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ κάμνῃς ὅσα
ἀρέσκουν εἰς Αὐτὸν καὶ
ἀκούῃς μὲ προσοχὴν τὰς ἐντολάς
Του καὶ τηρῇς ὅλους τοὺς νόμους Του,
σὲ διαβεβαιώνω ὅτι δὲν πρόκειται νὰ
στείλω ἐπάνω σου καμμίαν ἀπὸ τὰς ἀσθενείας
καὶ τὰς τιμωρίας, ποὺ ἔστειλα εἰς
τοὺς Αἰγυπτίους. Διότι ἐγὼ εἶμαι
ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου, ποὺ σοῦ θεραπεύω
τοὺς πόνους καὶ τὰς πληγάς σου>.
|
27
Καὶ ἤλθοσαν εἰς Αἰλείμ, καὶ
ἦσαν ἐκεῖ δώδεκα πηγαὶ ὑδάτων
καὶ ἑβδομήκοντα στελέχη φοινίκων·
παρενέβαλον δὲ ἐκεῖ παρὰ τὰ
ὕδατα. |
27
Οἱ Ἰσραηλῖται ἀνεχώρησαν ἀπὸ
τὴν Μερρᾶν καὶ ἦλθον
εἰς Αἰλείμ, ὅπου
ὑπῆρχον δώδεκα πηγαὶ ὑδάτων
καὶ ἑβδομήκοντα φοίνικες. Ἐκεῖ,
πλησίον εἰς τὰ ὕδατα ἐστρατοπέδευσαν
οἱ Ἰσραηλῖται. |
27
Ἀνεχώρησαν κατόπιν οἱ Ἰσραηλῖται ἀπὸ
τὴν Μερρᾶ καὶ ἦλθαν εἰς τὴν
ὄασιν Αἰλείμ. Ἐκεῖ ὑπῆρχαν
δώδεκα πηγαὶ καὶ ἑβδομῆντα φοινικόδενδρα.
Καὶ ἐστρατοπέδευσαν ἐκεῖ, εἰς
αὐτὴν τὴν ὄασιν, κοντὰ εἰς
τὰ νερὰ |