Η Έξοδος : Κεφάλαιον ΙΖ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἀπῇρε πᾶσα συναγωγὴ υἱῶν Ἰσραὴλ ἐκ τῆς ἐρήμου Σὶν κατὰ παρεμβολὰς αὐτῶν διὰ ρήματος Κυρίου καὶ παρενεβάλοσαν ἐν Ραφιδείν· οὐκ ἦν δὲ ὕδωρ τῷ λαῷ πιεῖν.
2 Καὶ ἐλοιδορεῖτο ὁ λαὸς πρὸς Μωυσῆν λέγοντες· δὸς ἡμῖν ὕδωρ, ἵνα πίωμεν, καὶ εἶπεν αὐτοῖς Μωυσῆς· τί λοιδορεῖσθέ μοι, καὶ τί πειράζετε Κύριον;
3 Ἐδίψησε δὲ ἐκεῖ ὁ λαὸς ὕδατι, καὶ διεγόγγυζεν ἐκεῖ ὁ λαὸς πρὸς Μωυσῆν λέγοντες· ἱνατί τοῦτο; Ἀνεβίβασας ἡμᾶς ἐξ Αἰγύπτου ἀποκτεῖναι ἡμᾶς καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν καὶ τὰ κτήνη τῷ δίψει;
4 Ἐβόησε δὲ Μωυσῆς πρὸς Κύριον λέγων· τί ποιήσω τῷ λαῷ τούτῳ; Ἔτι μικρὸν καὶ καταλιθοβολήσουσί με.
5 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· προπορεύου τοῦ λαοῦ τούτου, λαβὲ δὲ σεαυτῷ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ· καὶ τὴν ράβδον, ἐν ᾗ ἐπάταξας τὸν ποταμόν, λαβὲ ἐν τῇ χειρί σου καὶ πορεύσῃ.
6 Ὅδε ἐγὼ ἕστηκα ἐκεῖ πρὸ τοῦ σε ἐπὶ τῆς πέτρας ἐν Χωρήβ· καὶ πατάξεις τὴν πέτραν, καὶ ἐξελεύσεται ἐξ αὐτῆς ὕδωρ, καὶ πίεται ὁ λαός. Ἐποίησε δὲ Μωυσῆς οὕτως ἐναντίον τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.
7 Καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Πειρασμὸς καὶ Λοιδόρησις, διὰ τὴν λοιδορίαν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ διὰ τὸ πειράζειν Κύριον λέγοντας· εἰ ἔστι Κύριος ἐν ἡμῖν ἢ οὔ;
8 Ἦλθε δὲ Ἀμαλὴκ καὶ ἐπολέμει Ἰσραὴλ ἐν Ραφιδείν.
9 Εἶπε δὲ Μωυσῆς τῷ Ἰησοῦ· ἐπίλεξον σεαυτῷ ἄνδρας δυνατοὺς καὶ ἐξελθὼν παράταξαι τῷ Ἀμαλὴκ αὔριον, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἕστηκα ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ βουνοῦ, καὶ ἡ ράβδος τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ χειρί μου.
10 Καὶ ἐποίησεν Ἰησοῦς καθάπερ εἶπεν αὐτῷ Μωυσῆς, καὶ ἐξελθὼν παρετάξατο τῷ Ἀμαλήκ· καὶ Μωυσῆς καὶ Ἀαρὼν καὶ Ὢρ ἀνέβησαν ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ.
11 Καὶ ἐγίνετο ὅταν ἐπῇρε Μωυσῆς τὰς χεῖρας, κατίσχυεν Ἰσραήλ· ὅταν δὲ καθῆκε τὰς χεῖρας, κατίσχυεν Ἀμαλήκ.
12 Αἱ δὲ χεῖρες Μωυσῆ βαρεῖαι· καὶ λαβόντες λίθον ὑπέθηκαν ὑπ' αὐτόν, καὶ ἐκάθητο ἐπ' αὐτοῦ, καὶ Ἀαρὼν καὶ Ὢρ ἐστήριζον τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ἐντεῦθεν εἷς καὶ ἐντεῦθεν εἷς· καὶ ἐγένοντο αἱ χεῖρες Μωυσῆ ἐστηριγμέναι ἕως δυσμῶν ἡλίου.
13 Καὶ ἐτρέψατο Ἰησοῦς τὸν Ἀμαλήκ καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν φόνῳ μαχαίρας.
14 Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· κατάγραψον τοῦτο εἰς μνημόσυνον ἐν βιβλίῳ καὶ δὸς εἰς τὰ ὦτα Ἰησοῦ, ὅτι ἀλοιφῇ ἐξαλείψω τὸ μνημόσυνον Ἀμαλήκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανόν.
15 Καὶ ᾠκοδόμησε Μωυσῆς θυσιαστήριον Κυρίῳ καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Κύριος καταφυγή μου·
16 ἔτι ἐν χειρὶ κρυφαίᾳ πολεμεῖ Κύριος ἐπὶ Ἀμαλήκ ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεάς.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

λον τὸ πλῆθος τῶν Ἰσραηλιτῶν, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου, ἐξεκίνησαν ἀπὸ τὴν ἔρημον Σὶν κατὰ τμήματα καὶ κατεσκήνωσαν εἰς Ραφιδείν. Ἐκεῖ ὅμως δὲν ὑπῆρχε νερό, διὰ νὰ πίῃ ὁ λαός.
2 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ὕβριζον τὸν Μωϋσῆν λέγοντες· <δός μας νερὸ νὰ πιοῦμε>! Καὶ ἐκεῖνος τοὺς ἀπήντησε· <διατί μὲ ὑβρίζετε; Διατὶ πειράζετε τὸν Κύριον;>
3 Ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐδίψησε πολὺ ἐκεῖ γιὰ νερὸ καὶ ἐγόγγυζον ἐναντίον τοῦ Μωϋσέως λέγοντες· <διατὶ μᾶς τὸ ἔκαμες αὐτό; Μᾶς ἔβγαλες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, διὰ νὰ φονεύσῃς ἡμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας καὶ τὰ ζῶα μας μὲ τὴν φοβερὰν δίψαν;>
4 Μὲ θερμὴν προσευχὴν ἐτόνισεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Θεόν· <τί νὰ κάμω, Κύριε, εἰς τὸν λαὸν αὐτόν; Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ μὲ λιθοβολήσουν μὲ μανίαν>.
5 Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <προχώρησε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν λαὸν αὐτόν, πάρε μαζῆ σου μερικοὺς ἀπὸ τοὺς γεροντοτέρους τοῦ λαοῦ· πάρε εἰς τὰ χέρια σου τὴν ράβδον, μὲ τὴν ὁποίαν ἐκτύπησες τὸν Νεῖλον ποταμόν, καὶ προχώρει.
6 Ἐγὼ δὲ θὰ ἔχω σταθῆ ἐκεῖ πρὶν ἀπὸ σὲ εἰς τὴν γυμνὴν πέτραν τοῦ ὅρους Χωρήβ. Κτύπησε τὴν πέτραν καὶ θὰ ἀναπηδήσῃ ὕδωρ ἀπὸ αὐτήν, διὰ νὰ πίῃ ὅλος ὁ λαός>. Ὅπως εἶπεν ὁ Θεός, ἔτσι ἔκαμεν ὁ Μωϋσῆς ἐνώπιον τῶν Ἰσραηλιτῶν.
7 Ἔδωσε δὲ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον τὸ ὄνομα <Πειρασμὸς καὶ Λοιδόρησις> διὰ τὰς ὕβρεις τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ διότι ἐπίκραναν τὸν Κύριον λέγοντες· <εἶναι ἆραγε ὁ Θεὸς μαζῆ μας ἢ ὄχι;>
8 Ἐκεῖ δὲ εἰς τὴν Ραφιδεὶν ἐπῆλθον οἱ Ἀμαληκῖται καὶ ἐπολεμοῦσαν τοὺς Ἰσραηλίτας.
9 Εἶπε δὲ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν υἱὸν τοῦ Ναυῆ· <διάλεξε καὶ πάρε μαζῆ σου ἄνδρας δυνατοὺς καὶ αὔριον ἔβγα νὰ ἀντιπαραταχθῇς εἰς πόλεμον ἐναντίον τῶν Ἀμαληκιτῶν. Ἐγὼ δὲ θὰ εἶμαι εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου καὶ ἡ ράβδος τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι εἰς τὸ χέρι μου>.
10 Ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυή, ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς· ἔξῆλθεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων καὶ ἤρχισε πόλεμον κατὰ τῶν Ἀμαληκιτῶν. Ὁ Μωϋσῆς, ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὢρ ἀνέβησαν εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου.
11 Καὶ συνέβαινε τοῦτο τὸ παράδοξον· ὅταν ὁ Μωϋσῆς προσευχόμενος ὕψωνε τὰς χεῖρας, ἐνικοῦσαν οἱ Ἰσραηλῖται. Ὅταν δὲ κατεβίβαζε τὰς χεῖρας του, ἐνικοῦσαν οἱ Ἀμαληκῖται.
12 Αἱ χεῖρες ὅμως τοῦ Μωϋσέως, γέροντος πλέον, ἦσαν ἀδύνατοι, τοῦ ἐφαίνοντο βαρεῖαι καὶ ὑψούμεναι τὸν ἐκούραζον. Διὰ τοῦτο ἔλαβον λίθον καὶ τὸν ἔθεσαν κάτω ἀπὸ τὸν Μωϋσῆν, ὅπου αὐτὸς ἐκάθισεν. Ὁ δὲ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὤρ, ὁ ἕνας ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὸ ἄλλο ἐστήριζον τὰς ὑψωμένας χεῖρας τοῦ Μωϋσέως. Ἔτσι δὲ αἱ ὑψωμέναι χεῖρες τοῦ προσευχομένου Μωϋσῆ ὑπεβαστάζοντο μέχρι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου.
13 Κατὰ τὰς ὥρας δὲ αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ἔτρεψεν εἰς φυγὴν τοὺς Ἀμαληκίτας στρατιώτας καὶ ὅλον αὐτὸν τὸν λαὸν τὸν ἐφόνευσε μὲ μαχαίρας.
14 Ὁ Κύριος εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <γράψε αὐτὸ τὸ γεγονὸς εἰς βιβλίον, διὰ νὰ μένῃ πάντοτε εἰς ἀνάμνησιν καὶ εἰπὲ εἰς τὸν Ἰησοῦν τοῦ Ναυῆ νὰ τὸ ἀκούσῃ καλὰ ὅτι ὀπωσδήποτε θὰ ἐξαλείψω τὴν μνήμην τῶν Ἀμαληκιτῶν ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν, τὴν ὑπὸ τὸν οὐρανόν>.
15 Οἰκοδήμησεν ἐκεῖ ὁ Μωϋσῆς θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν καὶ λατρείαν τοῦ Κυρίου καὶ ὠνόμασεν αὐτὸ <Κύριος καταφυγή μου>.
16 Διότι ὁ Κύριος ἀοράτως καὶ μυστικῶς μὲ τὸ παντοδύναμο χέρι του πολεμεῖ τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεάς.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ ἐξεκίνησαν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἀπὸ τὴν ἔρημον Σὶν κατὰ τμήματα, συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου καὶ ἔφθασαν καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν βραχώδη περιοχὴν Ραφιδείν. Δὲν ὑπῆρχεν ὅμως ἐκεῖ νερό, διὰ νὰ πιῇ ὁ λαός.
2 Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ὁ λαὸς ἐναντιώθη πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τοῦ ἔλεγαν ἀπαιτητικῶς ὅλοι των: <Δός μας νερό, διὰ νὰ πιοῦμε>. Καὶ ὁ Μωϋσῆς τοὺς ἀπήντησε: <Διατὶ ὁμιλεῖτε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ἐναντίον μου καὶ μὲ ὑβρίζετε; Διατὶ πειράζετε τὸν Κύριον;>
3 Εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον ἐδίψησε πολὺ ὁ λαός. Δι’ αὐτὸ ἐγόγγυζε καὶ παρεπονεῖτο ἐκεῖ ὁ λαὸς ἐναντίον τοῦ Μωϋσέως καὶ ἔλεγαν μὲ γλῶσσαν ἀσυγκράτητον καὶ ἀχάριστον: <Διατὶ μᾶς ἔκανες αὐτὸ τὸ κακόν; Μᾶς ἔβγαλες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ μᾶς ἔφερες ἐδῶ ἐπάνω, διὰ νὰ θανατώσῃς καὶ ἡμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας καὶ τὰ ζῶα μας μὲ τὴν δίψαν;>
4 Ὁ δὲ Μωϋσῆς κατέφυγεν εἰς τὸν Θεὸν μὲ τὴν προσευχὴν καὶ εἶπε μὲ θέρμην πρὸς τὸν Κύριον: <Τί θὰ κάνω μὲ τὸν λαὸν αὐτόν; Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ μὲ πετροβολήσουν>.
5 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Μωϋσῆν: <Πέρασε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν λαόν. Πάρε δὲ μαζί σου καὶ μερικοὺς ἀπὸ τοὺς προκρίτους τοῦ λαοῦ. Νὰ κρατῇς εἰς τὸ χέρι σου καὶ τὸ ραβδί, μὲ τὸ ὁποῖον ἐκτύπησες τότε τὸν ποταμὸν Νεῖλον καὶ προχώρησε ἄφοβος.
6 Καὶ νά, ἐγὼ θὰ ἔχω σταθῇ πρὶν ἀπὸ σὲ ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ Χωρήβ. Θὰ κτυπήσῃς λοιπὸν τὴν πέτραν καὶ θὰ ἀναπηδήσῃ νερὸ ἄφθονον ἀπὸ αὐτήν, ὥστε νὰ πιῇ ὅλος ὁ λαός>. Πράγματι δὲ ὁ Μωϋσῆς ἔκανεν ὅ,τι τοῦ εἶπεν ὁ Κύριος ἐνώπιον τῶν Ἰσραηλιτῶν.
7 Ἔδωσε δὲ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὴν περιοχὴν Ραφιδεὶν τὰ ὀνόματα <Πειρασμὸς> καὶ <Λοιδόρησις>. Τὸ ἔκανεν αὐτό, διότι ἐκεῖ οἱ διψασμένοι Ἰσραηλῖται ὡμίλησαν μὲ αὐθάδειαν καὶ ἀχαριστίαν καὶ ἔθεσαν εἰς πειρασμὸν τὸν Κύριον, ἐπειδὴ παρὰ τὰς τόσας εὐεργεσίας Τοῦ ἔλεγαν: <Εἶναι ἢ δὲν εἶναι μαζί μας ὁ Κύριος;>
8 Τότε, ἐνῷ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Ραφιδεὶν οἱ Ἰσραηλῖται, ἦλθαν καὶ ἐπετέθησαν ἐναντίον των οἱ Ἀμαληκῖται
9 Εἶπε δὲ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ναυῆ: <Διάλεξε καὶ πάρε μαζί σου ἄνδρας δυνατοὺς καὶ βγὲς αὔριον ἀπὸ τὸ στρατόπεδόν μας, διὰ νὰ παραταχθῇς ἀντιμέτωπος εἰς τοὺς Ἀμαληκίτας. Ἔχε δὲ ὑπ’ ὄψει σου ὅτι ἐγὼ θὰ ἔχω σταθῇ εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ, τὸ δὲ ραβδὶ τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ ὁποῖον ἔγιναν τόσα θαῦματα, θὰ εὑρίσκεται εἰς τὸ χέρι μου>.
10 Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ συνεμορφώθη πλήρως πρὸς ὅσα τοῦ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς. Ἐβγῆκε καὶ παρετάχθη εἰς πόλεμον μὲ τοὺς Ἀμαληκίτας, ἐνῷ ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὢρ ἀνέβησαν εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ.
11 Συνέβη δὲ ὥστε, ὅταν ἐσήκωνεν εἰς στάσιν προσευχῆς τὰ χέρια του ὁ Μωϋσῆς, ἐνικοῦσαν οἱ Ἰσραηλῖται. Ὅταν ὅμως ἄφηνε τὰ χέρια του νὰ πέσουν, ἐνικοῦσαν οἱ Ἀμαληκῖται.
12 Τὰ χέρια ὅμως τοῦ Μωϋσέως ἔγιναν βαρειὰ ἀπὸ τὸν κόπον. Δι’ αὐτὸ ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὢρ ἐπῆραν μίαν μεγάλην πέτραν καὶ τὴν ἔβαλαν κάτω ἀπὸ τὸν Μωϋσῆν. Ἐκάθησε τότε ἐκεῖνος εἰς τὴν πέτραν καὶ ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὤρ, ὁ ἕνας ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἐστήριζαν τὰ χέρια του, διὰ νὰ μένουν ὑψωμένα. Ἔμειναν δὲ στηριγμένα εἰς τὴν στάσιν αὐτὴν τὰ χέρια τοῦ Μωϋσέως, ἕως ὅτου ἐβασίλευσεν ὁ ἥλιος.
13 Ἔτσι ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ἐνίκησε καὶ ἔτρεψεν εἰς φυγὴν τοὺς Ἀμαληκίτας καὶ ἐξώντωσεν ὅλον τὸν λαόν των μὲ μαχαίρι.
14 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Γράψε τὸ γεγονὸς αὐτο εἰς ἕνα βιβλίον, ὥστε νὰ μένῃ εἰς ἀνάμνησιν παντοτινήν. Καὶ φρόντισε νὰ καταλάβῃ ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ὅτι θὰ σβήσω ὁλοσχερῶς τὴν ἐνθύμησιν τῶν Ἀμαληκιτῶν ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν, ποὺ ἀπλώνεται κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανόν>.
15 Μετὰ τὴν νίκην ὁ Μωϋσῆς ἔκτισεν εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου καὶ τὸ ὠνόμασε: <Κύριος καταφυγή μου>.
16 Διότι ὁ Κύριος, ὁ ἀήττητος πολεμιστής, εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ πολεμεῖ μὲ τὸ παντοδύναμον χέρι Τοῦ κατὰ τρόπον μυστικὸν καὶ ἀόρατον τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεὰς αἰωνίως.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἀπῇρε πᾶσα συναγωγὴ υἱῶν Ἰσραὴλ ἐκ τῆς ἐρήμου Σὶν κατὰ παρεμβολὰς αὐτῶν διὰ ρήματος Κυρίου καὶ παρενεβάλοσαν ἐν Ραφιδείν· οὐκ ἦν δὲ ὕδωρ τῷ λαῷ πιεῖν.	λον τὸ πλῆθος τῶν Ἰσραηλιτῶν, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου, ἐξεκίνησαν ἀπὸ τὴν ἔρημον Σὶν κατὰ τμήματα καὶ κατεσκήνωσαν εἰς Ραφιδείν. Ἐκεῖ ὅμως δὲν ὑπῆρχε νερό, διὰ νὰ πίῃ ὁ λαός.	αὶ ἐξεκίνησαν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἀπὸ τὴν ἔρημον Σὶν κατὰ τμήματα, συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου καὶ ἔφθασαν καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν βραχώδη περιοχὴν Ραφιδείν. Δὲν ὑπῆρχεν ὅμως ἐκεῖ νερό, διὰ νὰ πιῇ ὁ λαός.
2 Καὶ ἐλοιδορεῖτο ὁ λαὸς πρὸς Μωυσῆν λέγοντες· δὸς ἡμῖν ὕδωρ, ἵνα πίωμεν, καὶ εἶπεν αὐτοῖς Μωυσῆς· τί λοιδορεῖσθέ μοι, καὶ τί πειράζετε Κύριον;	2 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ὕβριζον τὸν Μωϋσῆν λέγοντες· <δός μας νερὸ νὰ πιοῦμε>! Καὶ ἐκεῖνος τοὺς ἀπήντησε· <διατί μὲ ὑβρίζετε; Διατὶ πειράζετε τὸν Κύριον;>	2 Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ὁ λαὸς ἐναντιώθη πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τοῦ ἔλεγαν ἀπαιτητικῶς ὅλοι των: <Δός μας νερό, διὰ νὰ πιοῦμε>. Καὶ ὁ Μωϋσῆς τοὺς ἀπήντησε: <Διατὶ ὁμιλεῖτε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ἐναντίον μου καὶ μὲ ὑβρίζετε; Διατὶ πειράζετε τὸν Κύριον;>
3 Ἐδίψησε δὲ ἐκεῖ ὁ λαὸς ὕδατι, καὶ διεγόγγυζεν ἐκεῖ ὁ λαὸς πρὸς Μωυσῆν λέγοντες· ἱνατί τοῦτο; Ἀνεβίβασας ἡμᾶς ἐξ Αἰγύπτου ἀποκτεῖναι ἡμᾶς καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν καὶ τὰ κτήνη τῷ δίψει;	3 Ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐδίψησε πολὺ ἐκεῖ γιὰ νερὸ καὶ ἐγόγγυζον ἐναντίον τοῦ Μωϋσέως λέγοντες· <διατὶ μᾶς τὸ ἔκαμες αὐτό; Μᾶς ἔβγαλες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, διὰ νὰ φονεύσῃς ἡμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας καὶ τὰ ζῶα μας μὲ τὴν φοβερὰν δίψαν;>	3 Εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον ἐδίψησε πολὺ ὁ λαός. Δι’ αὐτὸ ἐγόγγυζε καὶ παρεπονεῖτο ἐκεῖ ὁ λαὸς ἐναντίον τοῦ Μωϋσέως καὶ ἔλεγαν μὲ γλῶσσαν ἀσυγκράτητον καὶ ἀχάριστον: <Διατὶ μᾶς ἔκανες αὐτὸ τὸ κακόν; Μᾶς ἔβγαλες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ μᾶς ἔφερες ἐδῶ ἐπάνω, διὰ νὰ θανατώσῃς καὶ ἡμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας καὶ τὰ ζῶα μας μὲ τὴν δίψαν;>
4 Ἐβόησε δὲ Μωυσῆς πρὸς Κύριον λέγων· τί ποιήσω τῷ λαῷ τούτῳ; Ἔτι μικρὸν καὶ καταλιθοβολήσουσί με.	4 Μὲ θερμὴν προσευχὴν ἐτόνισεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Θεόν· <τί νὰ κάμω, Κύριε, εἰς τὸν λαὸν αὐτόν; Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ μὲ λιθοβολήσουν μὲ μανίαν>.	4 Ὁ δὲ Μωϋσῆς κατέφυγεν εἰς τὸν Θεὸν μὲ τὴν προσευχὴν καὶ εἶπε μὲ θέρμην πρὸς τὸν Κύριον: <Τί θὰ κάνω μὲ τὸν λαὸν αὐτόν; Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ μὲ πετροβολήσουν>.
5 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· προπορεύου τοῦ λαοῦ τούτου, λαβὲ δὲ σεαυτῷ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ· καὶ τὴν ράβδον, ἐν ᾗ ἐπάταξας τὸν ποταμόν, λαβὲ ἐν τῇ χειρί σου καὶ πορεύσῃ.	5 Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <προχώρησε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν λαὸν αὐτόν, πάρε μαζῆ σου μερικοὺς ἀπὸ τοὺς γεροντοτέρους τοῦ λαοῦ· πάρε εἰς τὰ χέρια σου τὴν ράβδον, μὲ τὴν ὁποίαν ἐκτύπησες τὸν Νεῖλον ποταμόν, καὶ προχώρει.	5 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Μωϋσῆν: <Πέρασε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν λαόν. Πάρε δὲ μαζί σου καὶ μερικοὺς ἀπὸ τοὺς προκρίτους τοῦ λαοῦ. Νὰ κρατῇς εἰς τὸ χέρι σου καὶ τὸ ραβδί, μὲ τὸ ὁποῖον ἐκτύπησες τότε τὸν ποταμὸν Νεῖλον καὶ προχώρησε ἄφοβος.
6 Ὅδε ἐγὼ ἕστηκα ἐκεῖ πρὸ τοῦ σε ἐπὶ τῆς πέτρας ἐν Χωρήβ· καὶ πατάξεις τὴν πέτραν, καὶ ἐξελεύσεται ἐξ αὐτῆς ὕδωρ, καὶ πίεται ὁ λαός. Ἐποίησε δὲ Μωυσῆς οὕτως ἐναντίον τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.	6 Ἐγὼ δὲ θὰ ἔχω σταθῆ ἐκεῖ πρὶν ἀπὸ σὲ εἰς τὴν γυμνὴν πέτραν τοῦ ὅρους Χωρήβ. Κτύπησε τὴν πέτραν καὶ θὰ ἀναπηδήσῃ ὕδωρ ἀπὸ αὐτήν, διὰ νὰ πίῃ ὅλος ὁ λαός>. Ὅπως εἶπεν ὁ Θεός, ἔτσι ἔκαμεν ὁ Μωϋσῆς ἐνώπιον τῶν Ἰσραηλιτῶν.	6 Καὶ νά, ἐγὼ θὰ ἔχω σταθῇ πρὶν ἀπὸ σὲ ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ Χωρήβ. Θὰ κτυπήσῃς λοιπὸν τὴν πέτραν καὶ θὰ ἀναπηδήσῃ νερὸ ἄφθονον ἀπὸ αὐτήν, ὥστε νὰ πιῇ ὅλος ὁ λαός>. Πράγματι δὲ ὁ Μωϋσῆς ἔκανεν ὅ,τι τοῦ εἶπεν ὁ Κύριος ἐνώπιον τῶν Ἰσραηλιτῶν.
7 Καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Πειρασμὸς καὶ Λοιδόρησις, διὰ τὴν λοιδορίαν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ διὰ τὸ πειράζειν Κύριον λέγοντας· εἰ ἔστι Κύριος ἐν ἡμῖν ἢ οὔ;	7 Ἔδωσε δὲ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον τὸ ὄνομα <Πειρασμὸς καὶ Λοιδόρησις> διὰ τὰς ὕβρεις τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ διότι ἐπίκραναν τὸν Κύριον λέγοντες· <εἶναι ἆραγε ὁ Θεὸς μαζῆ μας ἢ ὄχι;>	7 Ἔδωσε δὲ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὴν περιοχὴν Ραφιδεὶν τὰ ὀνόματα <Πειρασμὸς> καὶ <Λοιδόρησις>. Τὸ ἔκανεν αὐτό, διότι ἐκεῖ οἱ διψασμένοι Ἰσραηλῖται ὡμίλησαν μὲ αὐθάδειαν καὶ ἀχαριστίαν καὶ ἔθεσαν εἰς πειρασμὸν τὸν Κύριον, ἐπειδὴ παρὰ τὰς τόσας εὐεργεσίας Τοῦ ἔλεγαν: <Εἶναι ἢ δὲν εἶναι μαζί μας ὁ Κύριος;>
8 Ἦλθε δὲ Ἀμαλὴκ καὶ ἐπολέμει Ἰσραὴλ ἐν Ραφιδείν.	8 Ἐκεῖ δὲ εἰς τὴν Ραφιδεὶν ἐπῆλθον οἱ Ἀμαληκῖται καὶ ἐπολεμοῦσαν τοὺς Ἰσραηλίτας.	8 Τότε, ἐνῷ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Ραφιδεὶν οἱ Ἰσραηλῖται, ἦλθαν καὶ ἐπετέθησαν ἐναντίον των οἱ Ἀμαληκῖται
9 Εἶπε δὲ Μωυσῆς τῷ Ἰησοῦ· ἐπίλεξον σεαυτῷ ἄνδρας δυνατοὺς καὶ ἐξελθὼν παράταξαι τῷ Ἀμαλὴκ αὔριον, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἕστηκα ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ βουνοῦ, καὶ ἡ ράβδος τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ χειρί μου.	9 Εἶπε δὲ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν υἱὸν τοῦ Ναυῆ· <διάλεξε καὶ πάρε μαζῆ σου ἄνδρας δυνατοὺς καὶ αὔριον ἔβγα νὰ ἀντιπαραταχθῇς εἰς πόλεμον ἐναντίον τῶν Ἀμαληκιτῶν. Ἐγὼ δὲ θὰ εἶμαι εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου καὶ ἡ ράβδος τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι εἰς τὸ χέρι μου>.	9 Εἶπε δὲ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ναυῆ: <Διάλεξε καὶ πάρε μαζί σου ἄνδρας δυνατοὺς καὶ βγὲς αὔριον ἀπὸ τὸ στρατόπεδόν μας, διὰ νὰ παραταχθῇς ἀντιμέτωπος εἰς τοὺς Ἀμαληκίτας. Ἔχε δὲ ὑπ’ ὄψει σου ὅτι ἐγὼ θὰ ἔχω σταθῇ εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ, τὸ δὲ ραβδὶ τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ ὁποῖον ἔγιναν τόσα θαῦματα, θὰ εὑρίσκεται εἰς τὸ χέρι μου>.
10 Καὶ ἐποίησεν Ἰησοῦς καθάπερ εἶπεν αὐτῷ Μωυσῆς, καὶ ἐξελθὼν παρετάξατο τῷ Ἀμαλήκ· καὶ Μωυσῆς καὶ Ἀαρὼν καὶ Ὢρ ἀνέβησαν ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ.	10 Ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυή, ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς· ἔξῆλθεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων καὶ ἤρχισε πόλεμον κατὰ τῶν Ἀμαληκιτῶν. Ὁ Μωϋσῆς, ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὢρ ἀνέβησαν εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου.	10 Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ συνεμορφώθη πλήρως πρὸς ὅσα τοῦ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς. Ἐβγῆκε καὶ παρετάχθη εἰς πόλεμον μὲ τοὺς Ἀμαληκίτας, ἐνῷ ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὢρ ἀνέβησαν εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ.
11 Καὶ ἐγίνετο ὅταν ἐπῇρε Μωυσῆς τὰς χεῖρας, κατίσχυεν Ἰσραήλ· ὅταν δὲ καθῆκε τὰς χεῖρας, κατίσχυεν Ἀμαλήκ.	11 Καὶ συνέβαινε τοῦτο τὸ παράδοξον· ὅταν ὁ Μωϋσῆς προσευχόμενος ὕψωνε τὰς χεῖρας, ἐνικοῦσαν οἱ Ἰσραηλῖται. Ὅταν δὲ κατεβίβαζε τὰς χεῖρας του, ἐνικοῦσαν οἱ Ἀμαληκῖται.	11 Συνέβη δὲ ὥστε, ὅταν ἐσήκωνεν εἰς στάσιν προσευχῆς τὰ χέρια του ὁ Μωϋσῆς, ἐνικοῦσαν οἱ Ἰσραηλῖται. Ὅταν ὅμως ἄφηνε τὰ χέρια του νὰ πέσουν, ἐνικοῦσαν οἱ Ἀμαληκῖται.
12 Αἱ δὲ χεῖρες Μωυσῆ βαρεῖαι· καὶ λαβόντες λίθον ὑπέθηκαν ὑπ' αὐτόν, καὶ ἐκάθητο ἐπ' αὐτοῦ, καὶ Ἀαρὼν καὶ Ὢρ ἐστήριζον τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ἐντεῦθεν εἷς καὶ ἐντεῦθεν εἷς· καὶ ἐγένοντο αἱ χεῖρες Μωυσῆ ἐστηριγμέναι ἕως δυσμῶν ἡλίου.	12 Αἱ χεῖρες ὅμως τοῦ Μωϋσέως, γέροντος πλέον, ἦσαν ἀδύνατοι, τοῦ ἐφαίνοντο βαρεῖαι καὶ ὑψούμεναι τὸν ἐκούραζον. Διὰ τοῦτο ἔλαβον λίθον καὶ τὸν ἔθεσαν κάτω ἀπὸ τὸν Μωϋσῆν, ὅπου αὐτὸς ἐκάθισεν. Ὁ δὲ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὤρ, ὁ ἕνας ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὸ ἄλλο ἐστήριζον τὰς ὑψωμένας χεῖρας τοῦ Μωϋσέως. Ἔτσι δὲ αἱ ὑψωμέναι χεῖρες τοῦ προσευχομένου Μωϋσῆ ὑπεβαστάζοντο μέχρι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου.	12 Τὰ χέρια ὅμως τοῦ Μωϋσέως ἔγιναν βαρειὰ ἀπὸ τὸν κόπον. Δι’ αὐτὸ ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὢρ ἐπῆραν μίαν μεγάλην πέτραν καὶ τὴν ἔβαλαν κάτω ἀπὸ τὸν Μωϋσῆν. Ἐκάθησε τότε ἐκεῖνος εἰς τὴν πέτραν καὶ ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὤρ, ὁ ἕνας ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἐστήριζαν τὰ χέρια του, διὰ νὰ μένουν ὑψωμένα. Ἔμειναν δὲ στηριγμένα εἰς τὴν στάσιν αὐτὴν τὰ χέρια τοῦ Μωϋσέως, ἕως ὅτου ἐβασίλευσεν ὁ ἥλιος.
13 Καὶ ἐτρέψατο Ἰησοῦς τὸν Ἀμαλήκ καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν φόνῳ μαχαίρας.	13 Κατὰ τὰς ὥρας δὲ αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ἔτρεψεν εἰς φυγὴν τοὺς Ἀμαληκίτας στρατιώτας καὶ ὅλον αὐτὸν τὸν λαὸν τὸν ἐφόνευσε μὲ μαχαίρας.	13 Ἔτσι ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ἐνίκησε καὶ ἔτρεψεν εἰς φυγὴν τοὺς Ἀμαληκίτας καὶ ἐξώντωσεν ὅλον τὸν λαόν των μὲ μαχαίρι.
14 Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· κατάγραψον τοῦτο εἰς μνημόσυνον ἐν βιβλίῳ καὶ δὸς εἰς τὰ ὦτα Ἰησοῦ, ὅτι ἀλοιφῇ ἐξαλείψω τὸ μνημόσυνον Ἀμαλήκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανόν.	14 Ὁ Κύριος εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <γράψε αὐτὸ τὸ γεγονὸς εἰς βιβλίον, διὰ νὰ μένῃ πάντοτε εἰς ἀνάμνησιν καὶ εἰπὲ εἰς τὸν Ἰησοῦν τοῦ Ναυῆ νὰ τὸ ἀκούσῃ καλὰ ὅτι ὀπωσδήποτε θὰ ἐξαλείψω τὴν μνήμην τῶν Ἀμαληκιτῶν ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν, τὴν ὑπὸ τὸν οὐρανόν>.	14 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Γράψε τὸ γεγονὸς αὐτο εἰς ἕνα βιβλίον, ὥστε νὰ μένῃ εἰς ἀνάμνησιν παντοτινήν. Καὶ φρόντισε νὰ καταλάβῃ ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ὅτι θὰ σβήσω ὁλοσχερῶς τὴν ἐνθύμησιν τῶν Ἀμαληκιτῶν ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν, ποὺ ἀπλώνεται κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανόν>.
15 Καὶ ᾠκοδόμησε Μωυσῆς θυσιαστήριον Κυρίῳ καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Κύριος καταφυγή μου·	15 Οἰκοδήμησεν ἐκεῖ ὁ Μωϋσῆς θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν καὶ λατρείαν τοῦ Κυρίου καὶ ὠνόμασεν αὐτὸ <Κύριος καταφυγή μου>.	15 Μετὰ τὴν νίκην ὁ Μωϋσῆς ἔκτισεν εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου καὶ τὸ ὠνόμασε: <Κύριος καταφυγή μου>.
16 ἔτι ἐν χειρὶ κρυφαίᾳ πολεμεῖ Κύριος ἐπὶ Ἀμαλήκ ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεάς.	16 Διότι ὁ Κύριος ἀοράτως καὶ μυστικῶς μὲ τὸ παντοδύναμο χέρι του πολεμεῖ τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεάς.	16 Διότι ὁ Κύριος, ὁ ἀήττητος πολεμιστής, εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ πολεμεῖ μὲ τὸ παντοδύναμον χέρι Τοῦ κατὰ τρόπον μυστικὸν καὶ ἀόρατον τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεὰς αἰωνίως.