Η Έξοδος : Κεφάλαιον ΛΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἰδὼν ὁ λαὸς ὅτι κεχρόνικε Μωυσῆς καταβῆναι ἐκ τοῦ ὄρους, συνέστη ὁ λαὸς ἐπὶ Ἀαρὼν καὶ λέγουσιν αὐτῷ· ἀνάστηθι καὶ ποίησον ἡμῖν θεούς, οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωυσῆς οὗτος ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ.
2 Καὶ λέγει αὐτοῖς Ἀαρών· περιέλεσθε τὰ ἐνώτια τὰ χρυσᾶ τὰ ἐν τοῖς ὠσὶ τῶν γυναικῶν ὑμῶν καὶ θυγατέρων καὶ ἐνέγκατε πρός με.
3 Καὶ περιείλαντο πᾶς ὁ λαὸς τὰ ἐνώτια τὰ χρυσᾶ τὰ ἐν τοῖς ὠσὶν αὐτῶν καὶ ἤνεγκαν πρὸς Ἀαρών.
4 Καὶ ἐδέξατο ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἔπλασεν αὐτὰ ἐν τῇ γραφίδι καὶ ἐποίησεν αὐτὰ μόσχον χωνευτὸν καὶ εἶπεν· οὗτοι οἱ θεοί σου, Ἰσραήλ, οἵτινες ἀνεβίβασάν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
5 Καὶ ἱδὼν Ἀαρὼν ᾠκοδόμησε θυσιαστήριον κατέναντι αὐτοῦ, καὶ ἐκήρυξεν Ἀαρὼν λέγων· ἑορτὴ τοῦ Κυρίου αὔριον.
6 Καὶ ὀρθρίσας τῇ ἐπαύριον ἀνεβίβασεν ὁλοκαυτώματα καὶ προσήνεγκε θυσίαν σωτηρίου, καὶ ἐκάθισεν ὁ λαὸς φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ ἀνέστησαν παίζειν.
7 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· βάδιζε τὸ τάχος, κατάβηθι ἐντεῦθεν· ἡνόμησε γὰρ ὁ λαός σου, ὃν ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου·
8 παρέβησαν ταχὺ ἐκ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετείλω αὐτοῖς· ἐποίησαν ἑαυτοῖς μόσχον καὶ προσκεκυνήκασιν αὐτῷ καὶ τεθύκασιν αὐτῷ καὶ εἶπαν· οὗτοι οἱ θεοί σου, Ἰσραήλ, οἵτινες ἀνεβίβασάν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
9 Καὶ νῦν ἔασόν με καὶ θυμωθεὶς ὀργῇ εἰς αὐτοὺς ἐκτρίψω αὐτοὺς
10 καὶ ποιήσω σε εἰς ἔθνος μέγα.
11 Καὶ ἐδεήθη Μωυσῆς ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπεν· ἱνατί, Κύριε, θυμοὶ ὀργῇς τὸν λαόν σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν ἰσχύϊ μεγάλῃ καὶ ἐν τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ;
12 Μή ποτε εἴπωσιν οἱ Αἰγύπτιοι λέγοντες· μετὰ πονηρίας ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἀποκτεῖναι ἐν τοῖς ὅρεσι καὶ ἐξαναλῶσαι αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς. Παῦσαι τῆς ὀργῆς τοῦ θυμοῦ σου καὶ ἵλεως γενοῦ ἐπὶ τῇ κακίᾳ τοῦ λαοῦ σου,
13 μνησθεὶς Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαάκ καὶ Ἰακὼβ τῶν σῶν οἰκετῶν, οἷς ὤμοσας κατὰ σεαυτοῦ καὶ ἐλάλησας πρὸς αὐτοὺς λέγων· πολυπληθυνῶ τὸ σπέρμα ὑμῶν ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει, καὶ πᾶσαν τὴν γῆν ταύτην, ἣν εἶπας δοῦναι τῷ σπέρματι αὐτῶν, καὶ καθέξουσιν αὐτὴν εἰς τὸν αἰῶνα.
14 Καὶ ἰλάσθη Κύριος περὶ τῆς κακίας, ἧς εἶπε ποιῆσαι τὸν λαὸν αὐτοῦ.
15 Καὶ ἀποστρέψας Μωυσῆς κατέβη ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ αἱ δύο πλάκες τοῦ μαρτυρίου ἐν τοῖς χερσὶν αὐτοῦ, πλάκες λίθιναι καταγεγραμμέναι ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν αὐτῶν, ἔνθεν καὶ ἔνθεν ἦσαν γεγραμμέναι·
16 καὶ αἱ πλάκες ἔργον Θεοῦ ἦσαν, καὶ ἡ γραφὴ γραφὴ Θεοῦ κεκολαμμένη ἐν ταῖς πλαξί.
17 Καὶ ἀκούσας Ἰησοῦς τῆς φωνῆς τοῦ λαοῦ κραζόντων λέγει πρὸς Μωυσῆν· φωνῇ πολέμου ἐν τῇ παρεμβολῇ·
18 καὶ λέγει· οὐκ ἔστι φωνὴ ἐξαρχόντων κατ' ἰσχύν, οὐδὲ φωνὴ ἐξαρχόντων τροπῆς, ἄλλα φωνὴν ἐξαρχόντων οἴνου ἐγὼ ἀκούω.
19 Καὶ ἡνίκα ἤγγιζε τῇ παρεμβολῇ, ὁρᾷ τὸν μόσχον καὶ τοὺς χορούς, καὶ ὀργισθεὶς θυμῷ Μωυσῆς ἔρριψεν ἀπὸ τῶν χειρῶν αὐτοῦ τὰς δύο πλάκας, καὶ συνέτριψεν αὐτὰς ὑπὸ τὸ ὄρος.
20 Καὶ λαβὼν τὸν μόσχον, ὃν ἐποίησαν, κατέκαυσεν αὐτὸν ἐν πυρὶ καὶ κατήλεσεν αὐτὸν λεπτὸν καὶ ἔσπειρεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ ὕδωρ καὶ ἐπότισεν αὐτὸ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ.
21 Καὶ εἶπε Μωυσῆς τῷ Ἀαρών· τί ἐποίησέ σοι ὁ λαὸς οὗτος, ὅτι ἐπήγαγες ἐπ' αὐτοὺς ἁμαρτίαν μεγάλην;
22 Καὶ εἶπεν Ἀαρὼν πρὸς Μωυσῆν· μὴ ὀργίζου, κύριε· σὺ γὰρ οἶδας τὸ ὅρμημα τοῦ λαοῦ τούτου.
23 Λέγουσι γάρ μοι· ποίησον ἡμῖν θεούς, οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωυσῆς οὗτος ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐξ Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ.
24 Καὶ εἶπα αὐτοῖς· εἴ τινι ὑπάρχει χρυσία, περιέλεσθε. Καὶ ἔδωκάν μοι· καὶ ἔρριψα εἰς τὸ πῦρ, καὶ ἐξῆλθεν ὁ μόσχος οὗτος.
25 Καὶ ἰδὼν Μωυσῆς τὸν λαὸν ὅτι διεσκέδασται, διεσκέδασε γὰρ αὐτοὺς Ἀαρὼν ἐπίχαρμα τοῖς ὑπεναντίοις αὐτῶν,
26 ἔστη δὲ Μωυσῆς ἐπὶ τῆς πύλης τῆς παρεμβολῆς καὶ εἶπε· τίς πρὸς Κύριον; ἴτω πρός με. Συνῆλθον οὖν πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ υἱοὶ Λευί.
27 Καὶ λέγει αὐτοῖς· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· θέσθε ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ ρομφαίαν ἐπὶ τὸν μηρὸν καὶ διέλθατε καὶ ἀνακάμψατε ἀπὸ πύλης ἐπὶ πύλην διὰ τῆς παρεμβολῆς καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἔγγιστα αὐτοῦ.
28 Καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Λευὶ καθὰ ἐλάλησεν αὐτοῖς Μωυσῆς, καὶ ἔπεσαν ἐκ τοῦ λαοῦ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρα εἰς τρισχιλίους ἄνδρας.
29 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς Μωυσῆς· ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας ὑμῶν σήμερον Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν τῷ υἱῷ ἢ ἐν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ' ὑμᾶς εὐλογίαν.
30 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὴν αὔριον εἶπε Μωυσῆς πρὸς τὸν λαόν· ὑμεῖς ἡμαρτήκατε ἁμαρτίαν μεγάλην· καὶ νῦν ἀναβήσομαι πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα ἐξιλάσωμαι περὶ τῆς ἁμαρτίας ὑμῶν.
31 Ὑπέστρεψε δὲ Μωυσῆς πρὸς Κύριον καὶ εἶπε· δέομαι, Κύριε· ἡμάρτηκεν ὁ λαὸς οὗτος ἁμαρτίαν μεγάλην καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς θεοὺς χρυσοῦς.
32 Καὶ νῦν εἰ μὲν ἀφεῖς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν, ἄφες· εἰ δὲ μή, ἐξάλειψόν με ἐκ τῆς βίβλου σου, ἧς ἔγραψας.
33 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· εἴ τις ἡμάρτηκεν ἐνώπιόν μου, ἐξαλείψω αὐτοὺς ἐκ τῆς βίβλου μου.
34 Νυνὶ δὲ βάδιζε, κατάβηθι καὶ ὁδήγησον τὸν λαὸν τοῦτον εἰς τὸν τόπον, ὃν εἶπά σοι· ἰδοὺ ὁ ἄγγελός μου προπορεύεται πρὸ προσώπου σου· ᾖ δ' ἂν ἡμέρᾳ ἐπισκέπτωμαι, ἐπάξω ἐπ' αὐτοὺς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν.
35 Καὶ ἐπάταξε Κύριος τὸν λαὸν περὶ τῆς ποιήσεως τοῦ μόσχου, οὗ ἐποίησεν Ἀαρών.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἰδὼν ὅτι ὁ Μωϋσῆς ἐβράδυνε νὰ κατεβῇ ἀπὸ τὸ ὄρος Σινά, συνηθροίσθη ἀναστατωμένος γύρω ἀπὸ τὸν Ἀαρὼν καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· <σήκω καὶ κατασκεύασέ μας θεούς, οἱ ὁποῖοι θὰ προπορεύονται καὶ θὰ μᾶς ὁδηγοῦν. Διότι δὲν γνωρίζομεν τί ἔχει συμβῆ εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, τὸν Μωϋσέα, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.
2 Ὁ Ἀαρὼν ἀπήντησεν εἰς αὐτούς· <ἀφαιρέσατε ἀπὸ τὰ αὐτιὰ τῶν συζύγων σας καὶ τὸν θυγατέρων σας τὰ χρυσᾶ σκουλαρίκια καὶ φέρετέ τα εἰς ἐμέ>.
3 Ὅλος ὁ λαὸς ἀφήρεσε προθύμως τὰ χρυσᾶ σκουλαρίκια ἀπὸ τὰ αὐτιὰ τῶν γυναικῶν καὶ τὰ ἔφεραν πρὸς τὸν Ἀαρών.
4 Ἐκεῖνος τὰ ἐπῆρε ἀπὸ τὰ χέρια των, τὰ ἐπεξειργάσθη καὶ τὰ ἐκαθάρισε μὲ τὴν σμίλην, τὰ ἔρριψε εἰς τὸ χυτήριον καὶ ἔκαμε μόσχον χυτόν. Καὶ εἶπεν εἰς τὸν λαόν· <Ἰσραηλῖται, αὐτοὶ εἶναι οἱ θεοί σου, οἱ ὁποῖοι σὲ ἐπῆραν ἀπὸ τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου καὶ σὲ ἀνεβίβασαν ἐδῶ>.
5 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἀαρὼν ὅτι αὐτὸ ηὐχαρίστησε τοὺς Ἰσραηλίτας ἔκτισε θυσιαστήριον ἀπέναντι τοῦ χρυσοῦ μόσχου καὶ διὰ κήρυκος ἐφώναξε πρὸς τὸν λαόν· <αὔριον εἶναι ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου>!
6 Ἐγερθεὶς δὲ λίαν πρωῒ τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἀνεβίβασεν εἰς τὸ θυσιαστήριον ὁλοκαυτώματα καὶ προσέφερεν εὐχαριστήριον θυσίαν διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν δουλείαν τῶν Αἰγυπτίων. Ὁ λαὸς μετὰ τὴν προσφορὰν τῶν θυσιῶν ἐκάθισεν, ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ μετὰ τὸ φαγοπότι ἐσηκώθησαν διὰ νὰ παίξουν καὶ νὰ χορεύσουν.
7 Ἐλάλησε τότε ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τοῦ εἶπε· <κατέβα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε ταχέως κάτω, διότι ὁ λαός σου, τὸν ὁποῖον ἔβγαλες σὺ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, κατεπάτησε τὸν νόμον καὶ ἡμάρτησε.
8 Πολὺ σύντομα ἔφυγαν ἀπὸ τὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ διέταξα εἰς αὐτούς. Κατεσκεύασαν διὰ τὸν ἑαυτόν των μόσχον, προσεκύνησαν αὐτόν, τοῦ προσέφεραν θυσίας καὶ εἶπαν· Ἰσραηλῖται, αὐτοὶ εἶναι οἱ θεοί σου, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀνεβίβασαν ἐδῶ ἀπὸ τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου.
9 Καὶ τώρα ἄφησέ με νὰ καταστρέψω αὐτοὺς ἐπάνω εἰς τὴν δικαίαν μου ὀργήν,
10 καὶ νὰ κάμω σὲ καὶ τοὺς ἀπογόνους σου ἔθνος μέγα>.
11 Ὁ Μωυσῆς παρεκάλεσε θερμῶς τὸν Κύριον καὶ Θεὸν καὶ τοῦ εἶπε· <διατί, Κύριε, θυμώνεις καὶ ὀργίζεσαι ἐναντίον τοῦ λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον σὺ ἠλευθέρωσες καὶ ἔβγαλες ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου μὲ ἀκατανίκητον δύναμιν καὶ μὲ τὴν παντοδύναμον δεξιάν σου;
12 Δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἐξολοθρεύσῃς, διὰ νὰ μὴ εἴπουν οἱ Αἰγύπτιοι ὅτι μὲ πονηρίαν τοὺς ἔβγαλες ἀπὸ τὴν χώραν των, διὰ νὰ τοὺς θανατώσῃς εἰς τὰ ὄρη καὶ νὰ τοὺς ξεπαστρέψῃς ἀπὸ τὴν γῆν. Παῦσε τὴν ὀργὴν καὶ τὸν θυμόν σου, γίνε ἵλεως εἰς τὴν κακίαν αὐτὴν τοῦ λαοῦ σου.
13 Ἐνθυμήσου τοὺς δούλους σου, τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαάκ καὶ τὸν Ἰακώβ, εἰς τοὺς ὁποίους ὡρκίσθης ἐπὶ τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ τοὺς εἶπες· Θὰ αὐξήσω καὶ θὰ πολλαπλασιάσω ἐγὼ τοὺς ἀπογόνους σας, θὰ τοὺς ἀναδείξω ἀμέτρητον πλῆθος, ὡσὰν τὸ πλῆθος τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὑπεσχέθης ὅτι ὅλην αὐτὴν τὴν χώραν θὰ τὴν δώσῃς εἰς τοὺς ἀπογόνους των, διὰ νὰ τὴν ἔχουν πάντοτε ὑπὸ τὴν κυριότητα καὶ κατοχήν των>.
14 Ὁ Κύριος ἤκουσε τὴν δέησιν τοῦ Μωϋσέως, ἐφάνη ἵλεως εἰς τὴν κακίαν αὐτὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν, διὰ τὴν ὁποίαν καὶ ἠθέλησε νὰ τοὺς τιμωρήσῃ.
15 Ὁ Μωϋσῆς ἐπέστρεψε καὶ κατέβη ἀπὸ τὸ ὄρος κρατῶν εἰς τὰς χεῖρας του τὰς δύο πλάκας τοῦ μαρτυρίου. Αὐταὶ αἱ πλάκες ἦσαν λίθιναι γραμμέναι καὶ ἀπὸ τὰς δύο πλευράς, ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ.
16 Ἦσαν δὲ ἔργον τοῦ Θεοῦ, τὰ γεγραμμένα εἰς αὐτὰς ἦσαν θεία γραφὴ χαραγμένη ἐπάνω εἰς τὰς πλάκας.
17 Καθὼς κατέβαιναν καὶ ἐπλησίαζον, ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ φωνὰς τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἐκραύγαζε, καὶ λέγει πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <πολεμικαὶ κραυγαὶ ἀκούονται εἰς τὸ στρατόπεδόν μας>!
18 Ὁ Μωϋσῆς τοῦ ἀπήντησε· <δὲν εἶναι αὐταὶ φωναὶ ἀνθρώπων, ποὺ ἀρχίζουν τὸν πόλεμον καὶ ἀλαλάζουν διὰ τὴν νίκην, οὔτε κραυγαὶ ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἡττήθησαν καὶ φεύγουν πανικόβλητοι, ἀλλ' ἐγὼ ἀκούω φωνὰς μεθυσμένων>.
19 Ὅταν ἐπλησίαζεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸ στρατόπεδον, βλέπει τὸν μόσχον καὶ τοὺς χοροὺς καὶ καταληφθεὶς ἀπὸ ὀργὴν καὶ θυμὸν ἐπέταξεν ἀπὸ τὰς χεῖρας του τὰς δύο πλάκας καὶ τὰς συνέτριψεν εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ ὄρους.
20 Ἀμέσως λαβὼν τὸν μόσχον, ποὺ εἶχαν κατασκευάσει οἱ Ἰσραηλῖται, ἔρριψε καὶ κατέκαυσεν αὐτὸν εἰς τὸ πῦρ, τὸν ἄλεσε εἰς λεπτὴν σκόνιν καὶ ἔρριψεν αὐτὴν εἰς τὸ ὕδωρ καὶ μὲ αὐτὸ ἐπότισε τοὺς Ἰσραηλίτας.
21 Ἐκάλεσεν ὁ Μωϋσῆς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοῦ εἶπε· <τί σοῦ ἔκαμε αὐτὸς ὁ λαὸς καὶ ἐπέσυρες ἐπάνω του τόσον μεγάλην ἁμαρτίαν καὶ ἐνοχήν;>
22 Ὁ Ἀαρὼν ἀπήντησε πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <μὴ ὀργίζεσαι, κύριε, ἐναντίον μου, διότι σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὴν ὀρμητικότητα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ.
23 Αὐτοὶ μοῦ εἶπαν· Κατασκεύασε δι' ἡμᾶς θεούς, οἱ ὁποῖοι θὰ προπορεύωνται καὶ θὰ μᾶς ὁδηγοῦν, διότι δὲν γνωρίζομεν, τί συνέβη εἰς τὸν Μωϋσῆν, εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
24 Ἐγὼ τότε τοὺς εἶπα· Ὅ,τι χρυσάφι ὑπάρχει εἰς τὸν καθένα σας συγκεντρώσατέ το καὶ δόστε το εἰς ἐμέ. Μοῦ τὸ ἔδωσαν, τὸ ἔρριψα εἰς τὸ πῦρ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐβγῆκε αὐτὸς ὁ χρυσὸς μόσχος>.
25 Εἶδεν ὁ Μωϋσῆς ὅτι ὁ μεθυσμένος πλέον λαὸς εἶχε διασκορπισθῆ, διότι τοὺς ἔφερε εἰς ἔξαλλον κατάστασιν καὶ τοὺς διεσκόρπισεν ὁ Ἀαρὼν πρὸς μεγάλην χαρὰν τῶν ἐχθρῶν των,
26 ἐστάθη ὄρθιος ὁ Μωϋσῆς εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ στρατοπέδου καὶ εἶπεν· <ὅποιος εἶναι μὲ τὸν Κύριον, ἂς ἔλθῃ πρὸς ἐμέ>. Συνεκεντρώθησαν ἄμεσως γύρω ἀπὸ αὐτὸν ὅλοι οἱ τῆς φυλῆς Λευΐ.
27 Εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ὁ Μωϋσῆς· <τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· Ζωσθῆτε ὁ καθένας σας καὶ θέσατε τὴν ρομφαίαν σας εἰς τὸν μηρόν, διέλθετε καὶ ἐπανέλθετε ἀπὸ τὴν μίαν εἴσοδον τοῦ στρατοπέδου μέχρι τῆς ἄλλης, περάσατε διὰ μέσου τοῦ στρατοπέδου καὶ θανατώσατε καθένας τὸν ἔνοχον ἀδελφόν του, τὸν φίλον του, τὸν συγγενῆ του>.
28 Οἱ Λευῖται ἔκαμαν, ὅπως τοὺς διέταξεν ὁ Μωϋσῆς, καὶ ἐθανατώθησαν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες.
29 Εἶπε τότε εἰς τοὺς λευΐτας ὁ Μωϋσῆς· <σήμερον μὲ τοὺς φόνους αὐτοὺς ἐξεπληρώσατε μὲ τὰς χεῖρας σας ὑπηρεσίαν πρὸς τὸν Κύριον, θανατώσαντες ὁ ἄλλος τὸν υἱόν του καὶ ἄλλος τὸν ἀδελφόν του. Δι' αὐτήν σας τὴν πρᾶξιν θὰ δοθῇ εἰς σᾶς εἰδικὴ εὐλογία τοῦ Θεοῦ>.
30 Τὴν ἑπομένην ἡμέραν εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν λαόν· <σεῖς διεπράξατε ἁμαρτίαν μεγάλην· καὶ τώρα θὰ ἀναβῶ εἰς τὸν Θεόν, νὰ τὸν παρακαλέσω νὰ φανῇ ἵλεως διὰ τὴν ἁμαρτίαν σας αὐτήν>.
31 Ἐπέστρεψεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε· <Κύριε, θερμῶς σὲ παρακαλῶ· ὁ λαὸς αὐτὸς ὑπέπεσεν εἰς βαρεῖαν ἁμαρτίαν, διότι ἐλησμόνησε σὲ καὶ κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του χρυσοῦς θεούς.
32 Καὶ τώρα ἐὰν φανῇς ἵλεως καὶ συγχωρήσῃς τὴν ἁμαρτίαν των αὐτήν, συγχώρεσέ τους. Ἐὰν ὅμως δὲν τοὺς συγχωρήσῃς, ἐξάλειψε μαζῆ μὲ αὐτοὺς καὶ ἐμὲ ἀπὸ τὸ βιβλίον σου, εἰς τὸ ὁποῖον μὲ ἔχεις γραμμένον>.
33 Ὁ Κύριος ἀπήντησε πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔχει ἁμαρτήσει ἐνώπιόν μου, αὐτὸν θὰ ἐξαλείψω ἀπὸ τὸ βιβλίον μου.
34 Τώρα βάδιζε, κατέβα ἀπὸ τὸ ὄρος καὶ ὁδήγησε τὸν λαὸν αὐτὸν εἰς τὸν τόπον, ποὺ σοῦ εἶπα· ἰδοὺ ὁ ἄγγελός μου θὰ προπορεύεται ὡς ὁδηγὸς ἔμπροσθέν σου.Ὅταν δὲ ἀποφασίσω διὰ τὴν ἡμέραν τῆς τιμωρίας των, θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ καὶ θὰ ἐπιφέρω ἐπάνω των τὴν τιμωρίαν διὰ τὴν ἁμαρτίαν των αὐτήν>.
35 Καὶ πράγματι, ὅταν ὁ Κύριος ἔκρινε κατάλληλον τὸν καιρόν, ἐτιμώρησε τὸν λαὸν διὰ τὸν μόσχον, τὸν ὁποῖον κατ' ἀπαίτησίν των κατεσκεύασεν ὁ Ἀαρών.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ ὅταν εἶδεν ὁ λαὸς ὅτι ὁ Μωϋσῆς καθυστέρησε πολὺ νὰ κατεβῇ ἀπὸ τὸ βουνό, συνεκεντρώθησαν ὅλοι ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοῦ λέγουν: <Σήκω καὶ κάμε δι' ἠμᾶς θεούς, ποὺ θὰ προχωροῦν ἐπὶ κεφαλῆς μας καὶ θὰ μᾶς ὁδηγοῦν, διότι δεν γνωρίζομεν τί συνέβη εἰς αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον, τὸν Μωϋσῆν, ποὺ μᾶς ἐβγαλε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον >.
2 Καὶ ὁ Ἀαρὼν τοὺς λέγει: <Βγάλετε τὰ χρυσᾶ σκουλαρίκια, ποὺ εἶναι εἰς τὰ αὐτιὰ τῶν γυναικῶν καὶ τῶν θυγατέρων σας καὶ νὰ μοῦ τὰ φέρετε >.
3 Ἀμέσως ὅλοι οἰ Ἰσραηλῖται ἔβγαλαν τὰ χρυσᾶ σκουλαρίκια, ποὺ ἦσαν εἰς τὰ αὐτιὰ τῶν γυναικῶν, καὶ τὰ ἔφεραν εἰς τὸν Ἀαρών.
4 Τὰ ἐπῆρε λοιπὸν ἐκεῖνος ἀπὸ τὰ χέρια των καὶ τὰ διεμόρφωσέ μὲ τὴν σμίλην καὶ ἀφοῦ τὰ ἔρριξεν εἰς τὸ χωνευτήριον ἔκαμε μὲ αὐτὰ ἕνα χυτὸ μοσχάρι καὶ εἶπεν: <Αὐτοὶ εἶναι, λαὲ τοῦ Ἰσραήλ, οἱ θεοί σου, ποὺ σὲ ἀνέβασαν ἐδῶ ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.
5 Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Ἀαρὼν ὅτι ὁ λαὸς ἤθελε νὰ λατρεύῃ αὐτὸ τὸ μοσχάρι, ἔκτισεν ἀπέναντί του ἕνα θυσιαστήριον καὶ ἔβαλεν ὁ Ἀαρὼν κήρυκα νὰ φωνάζῃ καὶ νὰ λέγῃ πρὸς ὅλους: <Αὔριον θὰ ἔχωμεν ἑορτὴν πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου>.
6 Καὶ ἀφοῦ ἐξύπνησεν ἔνωρις πρωΐ - πρωῒ τὴν ἑπομένην ἡμέραν, ἀνέβασεν εἰς τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐθυσίασεν ὁλοκαυτώματα καὶ προσέφερεν εἰρηνικὴν θυσίαν εὐγνωμοσύνης διὰ τὴν σωτηρίαν των. Ὅλος δὲ ὁ λαὸς ἐκάθισε πλησίον, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πιῇ καὶ κατόπιν ἐσηκώθηκαν καὶ ἄρχισαν νὰ χορεύουν καὶ νὰ διασκεδάζουν σὰν τοὺς εἰδωλολάτρας.
7 Καὶ ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τοῦ εἶπε: <Τρέχα γρήγορα! Κατέβα ἀπὸ ἐδῶ! Διότι ὁ λαός σου, ποὺ τὸν ἔβγαλες ἐλεύθερον ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, ἔκανε παρανομίαν.
8 Ἐξέφυγαν γρήγορα ἀπὸ τὸν δρόμον, ποὺ τοὺς παρήγγειλες νὰ βαδίζουν. Ἔκαμαν ὡς θέον ἰδικόν των ἕνα μοσχάρι καὶ τὸ ἔχουν προσκυνήσει καὶ ἔχουν προσφερεῖ καὶ θυσίας εἰς αὐτὸ καὶ εἶπαν: (Αὐτοὶ εἶναι, λαὲ τοῦ Ἰσραήλ, οἱ θεοί σου, ποὺ σὲ ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ σὲ ἔφεραν ἐδῶ ἐπάνω>.
9 Καὶ τώρα ἄφησέ με, μὴ μὲ ἐμποδίζῃς μὲ τὴν προσευχήν σου. Ἐπειδὴ ἐθύμωσα πολὺ ἐναντίον των, θὰ τοὺς κάνω σκόνην, θὰ τοὺς ἐξοντώσω.
10 Σὲ ὅμως καὶ τοὺς ἀπογόνους σου θὰ σᾶς κάνω ἔθνος μεγάλο καὶ πολυάριθμον>.
11 Καὶ προσηυχήθη ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὁ Μωϋσῆς καὶ εἶπε: <Διατί, Κύριε, θυμώνεις καὶ ὀργίζεσαι ἐναντίον του λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον ἔβγαλες σὺ ἐλεύθερον ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον μὲ δύναμιν μεγάλην καὶ μὲ τὸν ὑψηλὸν καὶ ἀκαταμάχητον βραχίονά σου;
12 Ὑπάρχει φόβος νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον σου οἱ Αἰγύπτιοι καὶ νὰ λέγουν εἰς τοὺς γειτονικούς των λαούς: <Ὁ Θεός των τοὺς ἔβγαλε μὲ πονηρίαν ἀπὸ ἐδῶ, διὰ νὰ τοὺς θανατώσῃ εἰς τὰ βουνὰ καὶ νὰ τοὺς ἀφανίσῃ ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς>. Παῦσε λοιπὸν τὴν ἀγανάκτησίν τοῦ θυμοῦ σου καὶ γίνε ἵλεως καὶ συμπαθὴς εἰς τὴν κακίαν τοῦ λαοῦ σου.
13 Δεῖξε ἔλεος καὶ θυμήσου τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, τοὺς δούλους σου, ἐμπρὸς εἰς τοὺς ὁποίους ὡρκίσθης εἰς τὸν ἑαυτόν σου καὶ ὠμίλησες πρὸς αὐτοὺς καὶ εἶπες: Θὰ πληθύνω ὑπερβολικὰ τοὺς ἀπογόνους σας, ὥστε νὰ γίνουν σὰν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ κατὰ τὸ πλῆθος. Ὑπεσχέθης ἐπίσης καὶ ὅλην αὐτὴν τὴν χώραν, ποὺ εἶπες ὅτι θὰ τὴν δώσῃς εἰς τοὺς ἀπογόνους των καὶ θὰ τὴν κατέχουν ὡς ἰδικήν των αἰωνίως>.
14 Μετὰ τὴν προσευχὴν τοῦ Μωϋσέως ὁ Κύριος ἐφάνη ἵλεως διὰ τὴν ἁμαρτίαν τοῦ λαοῦ καὶ ἔγινε τὸ κακόν, μὲ τὸ ὁποῖον εἶπεν ὅτι θὰ τιμωρήσῃ τὸν λαὸν Του.
15 Καὶ ἀφοῦ ἐγύρισεν ὀπίσω ὁ Μωυσῆς, κατέβη ἀπὸ τὸ βουνό. Εἰς δὲ τὰ χέρια του ἦσαν αἱ δύο πλάκες τοῦ Μαρτυρίου, ποὺ ἦσαν πλάκες ἀπὸ πέτραν χαραγμέναι μὲ γράμματα καὶ ἀπὸ τὰς δύο πλευράς των. Εἶχαν γραφῆ καὶ ἀπὸ τὴν μίαν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευράν.
16 Αἱ πλάκες αὐταὶ ἦσαν ἔργον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ γραφὴ ἐπίσης ἦτο γραφὴ τοῦ Θεοῦ χαραγμένη εἰς τὰς πλάκας.
17 Καθὼς δὲ ἐπλησίαζαν, ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ τὰς φωνὰς τοῦ λαοῦ, ποὺ ἐφώναζε δυνατά, καὶ λέγει πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Πολεμικὸς θόρυβος ἀκούεται εἰς τὸ στρατόπεδον>.
18 Καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Μωυσῆς: <Ὁ θόρυβος αὐτὸς δὲν εἶναι κραυγὴ ἀλαλαγμοῦ πολεμιστῶν, ποὺ εἶναι πρῶτοι εἰς μίαν νικηφόρον πορείαν, οὔτε κραυγὴ πανικοῦ ἐκείνων, ποὺ τίθενται πρῶτοι εἰς φυγήν, ἀλλ' ἐγὼ ἀκούω θόρυβον ἀπὸ φωνὰς ἀνθρώπων, ποὺ εἶναι πρῶτοι εἰς τὴν οἰνοποσίαν καὶ μέθην>.
19 Καὶ καθὼς ἐπλησίαζεν εἰς τὸ στρατόπεδον, βλέπει ὁ Μωυσῆς τὸ μοσχάρι καὶ τοὺς χοροὺς καὶ ἐπειδὴ ἐθύμωσε πολὺ ἔρριξεν ἀπὸ τὰ χέρια του τὰς δύο πλάκας τοῦ Νόμου καὶ τὰς συνέτριψεν εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ βουνοῦ.
20 Καὶ ἀφοῦ ἐπῆρε τὸ χρυσὸ μοσχάρι, ποὺ ἔκαμαν, τὸ ἔκαυσε καὶ τὸ ἔλειωσεν εἰς τὴν φωτιὰν καὶ τὸ ἄλεσεν, ὥστε νὰ γίνῃ λεπτὴ σκόνη καὶ τὸ διεσκόρπισε μέσα εἰς τὸ νερὸ καὶ ἐπότισε μὲ αὐτὸ τοὺς Ἰσραηλίτας.
21 Εἶπε δὲ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν Ἀαρών: <Τί σοῦ ἔκανε ὁ λαὸς αὐτὸς καὶ ἔβαλες ἐπάνω των σὰν βάρος αὐτὴν τὴν μεγάλην ἁμαρτίαν;>
22 Καὶ ἀπήντησεν ὁ Ἀαρὼν πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Μὴ ὀργίζεσαι, κύριε, ἐναντίον μου, διότι γνωρίζεις καὶ σὺ τὴν ὀρμητικότητα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ.
23 Ἔγινεν αὐτό, ποὺ ἐζήτησαν οἱ ἴδιοι, διότι αὐτοὶ μοῦ ἔλεγαν ἐπιμόνως: Κάμε δι’ ἠμᾶς θεούς, ποὺ νὰ προχωροῦν ἐμπρός μας καὶ νὰ μᾶς ὁδηγοῦν, διότι δὲν γνωρίζομεν τί συνέβη εἰς αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον, τὸν Μωϋσῆν, ποὺ μᾶς ἔβγαλεν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
24 Καὶ ἐγὼ τοὺς εἶπα: Ὅσα χρυσαφικὰ ὑπάρχουν εἰς τὸν καθένα νὰ τὰ βγάλετε καὶ νὰ μοῦ τὰ φέρετε. Καὶ πράγματι μοῦ τὰ ἔδωσαν. Τὰ ἔρριξα λοιπὸν εἰς τὴν φωτιὰν καὶ ἐβγῃκεν αὐτὸ τὸ μοσχάρι>.
25 Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Μωῦσῆς τὸν λαόν, ποὺ δὲν εἶχε πλέον ἔλεγχον τοῦ ἐαυτοῦ του καὶ εἶχαν ὅλοι παραλύσει, διότι ὁ Ἀαρὼν τοὺς ἄφησε νὰ κάνουν ἀνεξέλεγκτοι ὅ,τι ἤθελαν πρὸς ἰκανοποίησιν καὶ χαρὰν τῶν ἐχθρῶν των,
26 ἐστάθη ὁ θεράπων τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆς εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ στρατοπέδου, ὅπου ἐγίνοντο τότε αἱ δίκαι καὶ εἶπε: <Ποῖος εἶναι μὲ τὸ μέρος τοῦ Κυρίου; Ἂς ἔλθῃ κοντά μου>. Συνεκεντρώθησαν λοιπὸν ἀμέσως πλησίον του ὅλοι οἰ ἀπόγονοι τοῦ Λευΐ.
27 Καὶ λέγει εἰς αὐτοὺς ὁ Μωυσῆς: <Αὐτὰ παραγγέλλει ὁ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν: Ζωσθῆτε ὁ καθένας σας τὴν ρομφαῖαν του εἰς τὸν μηρόν του καὶ νὰ περάσετε μέσα ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, ἀπὸ τὴν μίαν θύραν εἰς τὴν ἄλλην, νὰ περάσετε μάλιστα καὶ διὰ δευτέραν φορὰν καὶ νὰ θανατώσετε ὁ καθένας τὸν ἀδελφόν του καὶ καθένας τὸν φίλον του καὶ ὁ καθένας τὸν συγγενῆ του>.
28 Καὶ ἔκαμαν πράγματι οἱ Λευῖται ὅπως τοὺς εἶπεν ὁ Μωϋσῆς. Καὶ ἐφονεύθησαν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην μέσα ἀπὸ τὸν λαὸν τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες περίπου.
29 Εἶπε δὲ εἰς αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς: <Σήμερον ἐγεμίσατε τὰ χέρια σας, σὰν νὰ ἐτελέσατε θυσίαν εἰς τὸν Κύριον, μὲ τὸ ὅτι ἐφονεύσατε ὁ καθεὶς τὸ παιδί του ἢ τὸν ἀδελφόν του, ὥστε νὰ σᾶς δοθῇ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ Τὸν ὑπηρετῆτε).
30 Κατὰ δὲ τὴν ἑπομένην ἡμέραν ὁ Μωυσῆς ὡμίλησε πρὸς τὸν λαὸν καὶ εἶπε: <Μὲ αὐτὸ ποὺ ἐκάνατε, διεπράξατε ἁμαρτίαν μεγάλην. Καὶ τώρα θὰ ἀνεβῶ εἰς τὸ βουνὸ πρὸς τὸν Θεόν, διὰ να ζητήσω ἔλεος διὰ τὴν ἁμαρτίαν σας>.
31 Ἐπέστρεψε πράγματι ὁ Μωυσῆς πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε: <Σὲ παρακαλῶ, Κύριε· ὁ λαὸς αὐτὸς διέπραξεν ἁμαρτίαν μεγάλην καὶ ἔκαμαν διὰ τοὺς ἑαυτούς των θεοὺς ἀπὸ χρυσάφι. Εἶναι ἔνοχοι πράγματι.
32 Τώρα λοιπὸν ἐὰν μὲν θέλῃς νὰ συγχωρήσῃς τὴν ἁμαρτίαν των, συγχώρησέ την· εἰδ’ ἄλλως σβῆσε καὶ ἐμὲ ἀπὸ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς, ὅπου μὲ ἔγραψες>.
33 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Ἐκεῖνος ποὺ διέπραξεν ἁμαρτίαν ἐνώπιόν μου, θὰ τιμωρηθῇ. Ὅσους ἔχουν ἁμαρτήσει, αὐτοὺς μόνον θὰ σβήσω ἀπὸ τὸ βιβλίον μου (ὅπου εἶναι γραμμένοι οἱ ἐκλεκτοί).
34 Τώρα ὅμως πήγαινε, κατέβα ἀπὸ τὸ βουνὸ καὶ ὁδήγησε αὐτὸν τὸν λαὸν εἰς τὸν τόπον, ποὺ σοῦ εἶπα. Νά, ὁ ἄγγελός μου θὰ προχωρῇ ἐμπρὸς ἀπὸ σὲ καὶ θὰ σὲ ὁδηγῇ. Κατὰ τὸν καιρὸν ὅμως ποὺ θὰ κρίνω ὅτι πρέπει νὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ ὡς δίκαιος τιμωρός, θὰ ἐπιφέρω εἰς αὐτοὺς τιμωρίαν καὶ δι’ αὐτὴν τὴν ἁμαρτίαν των>.
35 Καὶ ἐτιμώρησε πράγματι ὁ Κύριος εἰς τὸν ὡρισμένον ἀπὸ Ἐκεῖνον καιρὸν τὸν λαόν, διότι ἐζήτησαν νὰ γίνῃ τὸ μοσχάρι, ποὺ τὸ κατεσκεύασεν ὁ Ἀαρών, διὰ να τὸ λατρεύουν ὡς θέον.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἰδὼν ὁ λαὸς ὅτι κεχρόνικε Μωυσῆς καταβῆναι ἐκ τοῦ ὄρους, συνέστη ὁ λαὸς ἐπὶ Ἀαρὼν καὶ λέγουσιν αὐτῷ· ἀνάστηθι καὶ ποίησον ἡμῖν θεούς, οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωυσῆς οὗτος ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ.	ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἰδὼν ὅτι ὁ Μωϋσῆς ἐβράδυνε νὰ κατεβῇ ἀπὸ τὸ ὄρος Σινά, συνηθροίσθη ἀναστατωμένος γύρω ἀπὸ τὸν Ἀαρὼν καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· <σήκω καὶ κατασκεύασέ μας θεούς, οἱ ὁποῖοι θὰ προπορεύονται καὶ θὰ μᾶς ὁδηγοῦν. Διότι δὲν γνωρίζομεν τί ἔχει συμβῆ εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, τὸν Μωϋσέα, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.	αὶ ὅταν εἶδεν ὁ λαὸς ὅτι ὁ Μωϋσῆς καθυστέρησε πολὺ νὰ κατεβῇ ἀπὸ τὸ βουνό, συνεκεντρώθησαν ὅλοι ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοῦ λέγουν: <Σήκω καὶ κάμε δι' ἠμᾶς θεούς, ποὺ θὰ προχωροῦν ἐπὶ κεφαλῆς μας καὶ θὰ μᾶς ὁδηγοῦν, διότι δεν γνωρίζομεν τί συνέβη εἰς αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον, τὸν Μωϋσῆν, ποὺ μᾶς ἐβγαλε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον >.
2 Καὶ λέγει αὐτοῖς Ἀαρών· περιέλεσθε τὰ ἐνώτια τὰ χρυσᾶ τὰ ἐν τοῖς ὠσὶ τῶν γυναικῶν ὑμῶν καὶ θυγατέρων καὶ ἐνέγκατε πρός με.	2 Ὁ Ἀαρὼν ἀπήντησεν εἰς αὐτούς· <ἀφαιρέσατε ἀπὸ τὰ αὐτιὰ τῶν συζύγων σας καὶ τὸν θυγατέρων σας τὰ χρυσᾶ σκουλαρίκια καὶ φέρετέ τα εἰς ἐμέ>.	2 Καὶ ὁ Ἀαρὼν τοὺς λέγει: <Βγάλετε τὰ χρυσᾶ σκουλαρίκια, ποὺ εἶναι εἰς τὰ αὐτιὰ τῶν γυναικῶν καὶ τῶν θυγατέρων σας καὶ νὰ μοῦ τὰ φέρετε >.
3 Καὶ περιείλαντο πᾶς ὁ λαὸς τὰ ἐνώτια τὰ χρυσᾶ τὰ ἐν τοῖς ὠσὶν αὐτῶν καὶ ἤνεγκαν πρὸς Ἀαρών.	3 Ὅλος ὁ λαὸς ἀφήρεσε προθύμως τὰ χρυσᾶ σκουλαρίκια ἀπὸ τὰ αὐτιὰ τῶν γυναικῶν καὶ τὰ ἔφεραν πρὸς τὸν Ἀαρών.	3 Ἀμέσως ὅλοι οἰ Ἰσραηλῖται ἔβγαλαν τὰ χρυσᾶ σκουλαρίκια, ποὺ ἦσαν εἰς τὰ αὐτιὰ τῶν γυναικῶν, καὶ τὰ ἔφεραν εἰς τὸν Ἀαρών.
4 Καὶ ἐδέξατο ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἔπλασεν αὐτὰ ἐν τῇ γραφίδι καὶ ἐποίησεν αὐτὰ μόσχον χωνευτὸν καὶ εἶπεν· οὗτοι οἱ θεοί σου, Ἰσραήλ, οἵτινες ἀνεβίβασάν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.	4 Ἐκεῖνος τὰ ἐπῆρε ἀπὸ τὰ χέρια των, τὰ ἐπεξειργάσθη καὶ τὰ ἐκαθάρισε μὲ τὴν σμίλην, τὰ ἔρριψε εἰς τὸ χυτήριον καὶ ἔκαμε μόσχον χυτόν. Καὶ εἶπεν εἰς τὸν λαόν· <Ἰσραηλῖται, αὐτοὶ εἶναι οἱ θεοί σου, οἱ ὁποῖοι σὲ ἐπῆραν ἀπὸ τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου καὶ σὲ ἀνεβίβασαν ἐδῶ>.	4 Τὰ ἐπῆρε λοιπὸν ἐκεῖνος ἀπὸ τὰ χέρια των καὶ τὰ διεμόρφωσέ μὲ τὴν σμίλην καὶ ἀφοῦ τὰ ἔρριξεν εἰς τὸ χωνευτήριον ἔκαμε μὲ αὐτὰ ἕνα χυτὸ μοσχάρι καὶ εἶπεν: <Αὐτοὶ εἶναι, λαὲ τοῦ Ἰσραήλ, οἱ θεοί σου, ποὺ σὲ ἀνέβασαν ἐδῶ ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.
5 Καὶ ἱδὼν Ἀαρὼν ᾠκοδόμησε θυσιαστήριον κατέναντι αὐτοῦ, καὶ ἐκήρυξεν Ἀαρὼν λέγων· ἑορτὴ τοῦ Κυρίου αὔριον.	5 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἀαρὼν ὅτι αὐτὸ ηὐχαρίστησε τοὺς Ἰσραηλίτας ἔκτισε θυσιαστήριον ἀπέναντι τοῦ χρυσοῦ μόσχου καὶ διὰ κήρυκος ἐφώναξε πρὸς τὸν λαόν· <αὔριον εἶναι ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου>!	5 Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Ἀαρὼν ὅτι ὁ λαὸς ἤθελε νὰ λατρεύῃ αὐτὸ τὸ μοσχάρι, ἔκτισεν ἀπέναντί του ἕνα θυσιαστήριον καὶ ἔβαλεν ὁ Ἀαρὼν κήρυκα νὰ φωνάζῃ καὶ νὰ λέγῃ πρὸς ὅλους: <Αὔριον θὰ ἔχωμεν ἑορτὴν πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου>.
6 Καὶ ὀρθρίσας τῇ ἐπαύριον ἀνεβίβασεν ὁλοκαυτώματα καὶ προσήνεγκε θυσίαν σωτηρίου, καὶ ἐκάθισεν ὁ λαὸς φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ ἀνέστησαν παίζειν.	6 Ἐγερθεὶς δὲ λίαν πρωῒ τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἀνεβίβασεν εἰς τὸ θυσιαστήριον ὁλοκαυτώματα καὶ προσέφερεν εὐχαριστήριον θυσίαν διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν δουλείαν τῶν Αἰγυπτίων. Ὁ λαὸς μετὰ τὴν προσφορὰν τῶν θυσιῶν ἐκάθισεν, ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ μετὰ τὸ φαγοπότι ἐσηκώθησαν διὰ νὰ παίξουν καὶ νὰ χορεύσουν.	6 Καὶ ἀφοῦ ἐξύπνησεν ἔνωρις πρωΐ - πρωῒ τὴν ἑπομένην ἡμέραν, ἀνέβασεν εἰς τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐθυσίασεν ὁλοκαυτώματα καὶ προσέφερεν εἰρηνικὴν θυσίαν εὐγνωμοσύνης διὰ τὴν σωτηρίαν των. Ὅλος δὲ ὁ λαὸς ἐκάθισε πλησίον, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πιῇ καὶ κατόπιν ἐσηκώθηκαν καὶ ἄρχισαν νὰ χορεύουν καὶ νὰ διασκεδάζουν σὰν τοὺς εἰδωλολάτρας.
7 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· βάδιζε τὸ τάχος, κατάβηθι ἐντεῦθεν· ἡνόμησε γὰρ ὁ λαός σου, ὃν ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου·	7 Ἐλάλησε τότε ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τοῦ εἶπε· <κατέβα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε ταχέως κάτω, διότι ὁ λαός σου, τὸν ὁποῖον ἔβγαλες σὺ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, κατεπάτησε τὸν νόμον καὶ ἡμάρτησε.	7 Καὶ ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τοῦ εἶπε: <Τρέχα γρήγορα! Κατέβα ἀπὸ ἐδῶ! Διότι ὁ λαός σου, ποὺ τὸν ἔβγαλες ἐλεύθερον ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, ἔκανε παρανομίαν.
8 παρέβησαν ταχὺ ἐκ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετείλω αὐτοῖς· ἐποίησαν ἑαυτοῖς μόσχον καὶ προσκεκυνήκασιν αὐτῷ καὶ τεθύκασιν αὐτῷ καὶ εἶπαν· οὗτοι οἱ θεοί σου, Ἰσραήλ, οἵτινες ἀνεβίβασάν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.	8 Πολὺ σύντομα ἔφυγαν ἀπὸ τὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ διέταξα εἰς αὐτούς. Κατεσκεύασαν διὰ τὸν ἑαυτόν των μόσχον, προσεκύνησαν αὐτόν, τοῦ προσέφεραν θυσίας καὶ εἶπαν· Ἰσραηλῖται, αὐτοὶ εἶναι οἱ θεοί σου, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀνεβίβασαν ἐδῶ ἀπὸ τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου.	8 Ἐξέφυγαν γρήγορα ἀπὸ τὸν δρόμον, ποὺ τοὺς παρήγγειλες νὰ βαδίζουν. Ἔκαμαν ὡς θέον ἰδικόν των ἕνα μοσχάρι καὶ τὸ ἔχουν προσκυνήσει καὶ ἔχουν προσφερεῖ καὶ θυσίας εἰς αὐτὸ καὶ εἶπαν: (Αὐτοὶ εἶναι, λαὲ τοῦ Ἰσραήλ, οἱ θεοί σου, ποὺ σὲ ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ σὲ ἔφεραν ἐδῶ ἐπάνω>.
9 Καὶ νῦν ἔασόν με καὶ θυμωθεὶς ὀργῇ εἰς αὐτοὺς ἐκτρίψω αὐτοὺς	9 Καὶ τώρα ἄφησέ με νὰ καταστρέψω αὐτοὺς ἐπάνω εἰς τὴν δικαίαν μου ὀργήν,	9 Καὶ τώρα ἄφησέ με, μὴ μὲ ἐμποδίζῃς μὲ τὴν προσευχήν σου. Ἐπειδὴ ἐθύμωσα πολὺ ἐναντίον των, θὰ τοὺς κάνω σκόνην, θὰ τοὺς ἐξοντώσω.
10 καὶ ποιήσω σε εἰς ἔθνος μέγα.	10 καὶ νὰ κάμω σὲ καὶ τοὺς ἀπογόνους σου ἔθνος μέγα>.	10 Σὲ ὅμως καὶ τοὺς ἀπογόνους σου θὰ σᾶς κάνω ἔθνος μεγάλο καὶ πολυάριθμον>.
11 Καὶ ἐδεήθη Μωυσῆς ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπεν· ἱνατί, Κύριε, θυμοὶ ὀργῇς τὸν λαόν σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν ἰσχύϊ μεγάλῃ καὶ ἐν τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ;	11 Ὁ Μωυσῆς παρεκάλεσε θερμῶς τὸν Κύριον καὶ Θεὸν καὶ τοῦ εἶπε· <διατί, Κύριε, θυμώνεις καὶ ὀργίζεσαι ἐναντίον τοῦ λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον σὺ ἠλευθέρωσες καὶ ἔβγαλες ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου μὲ ἀκατανίκητον δύναμιν καὶ μὲ τὴν παντοδύναμον δεξιάν σου;	11 Καὶ προσηυχήθη ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὁ Μωϋσῆς καὶ εἶπε: <Διατί, Κύριε, θυμώνεις καὶ ὀργίζεσαι ἐναντίον του λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον ἔβγαλες σὺ ἐλεύθερον ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον μὲ δύναμιν μεγάλην καὶ μὲ τὸν ὑψηλὸν καὶ ἀκαταμάχητον βραχίονά σου;
12 Μή ποτε εἴπωσιν οἱ Αἰγύπτιοι λέγοντες· μετὰ πονηρίας ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἀποκτεῖναι ἐν τοῖς ὅρεσι καὶ ἐξαναλῶσαι αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς. Παῦσαι τῆς ὀργῆς τοῦ θυμοῦ σου καὶ ἵλεως γενοῦ ἐπὶ τῇ κακίᾳ τοῦ λαοῦ σου,	12 Δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἐξολοθρεύσῃς, διὰ νὰ μὴ εἴπουν οἱ Αἰγύπτιοι ὅτι μὲ πονηρίαν τοὺς ἔβγαλες ἀπὸ τὴν χώραν των, διὰ νὰ τοὺς θανατώσῃς εἰς τὰ ὄρη καὶ νὰ τοὺς ξεπαστρέψῃς ἀπὸ τὴν γῆν. Παῦσε τὴν ὀργὴν καὶ τὸν θυμόν σου, γίνε ἵλεως εἰς τὴν κακίαν αὐτὴν τοῦ λαοῦ σου.	12 Ὑπάρχει φόβος νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον σου οἱ Αἰγύπτιοι καὶ νὰ λέγουν εἰς τοὺς γειτονικούς των λαούς: <Ὁ Θεός των τοὺς ἔβγαλε μὲ πονηρίαν ἀπὸ ἐδῶ, διὰ νὰ τοὺς θανατώσῃ εἰς τὰ βουνὰ καὶ νὰ τοὺς ἀφανίσῃ ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς>. Παῦσε λοιπὸν τὴν ἀγανάκτησίν τοῦ θυμοῦ σου καὶ γίνε ἵλεως καὶ συμπαθὴς εἰς τὴν κακίαν τοῦ λαοῦ σου.
13 μνησθεὶς Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαάκ καὶ Ἰακὼβ τῶν σῶν οἰκετῶν, οἷς ὤμοσας κατὰ σεαυτοῦ καὶ ἐλάλησας πρὸς αὐτοὺς λέγων· πολυπληθυνῶ τὸ σπέρμα ὑμῶν ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει, καὶ πᾶσαν τὴν γῆν ταύτην, ἣν εἶπας δοῦναι τῷ σπέρματι αὐτῶν, καὶ καθέξουσιν αὐτὴν εἰς τὸν αἰῶνα.	13 Ἐνθυμήσου τοὺς δούλους σου, τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαάκ καὶ τὸν Ἰακώβ, εἰς τοὺς ὁποίους ὡρκίσθης ἐπὶ τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ τοὺς εἶπες· Θὰ αὐξήσω καὶ θὰ πολλαπλασιάσω ἐγὼ τοὺς ἀπογόνους σας, θὰ τοὺς ἀναδείξω ἀμέτρητον πλῆθος, ὡσὰν τὸ πλῆθος τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὑπεσχέθης ὅτι ὅλην αὐτὴν τὴν χώραν θὰ τὴν δώσῃς εἰς τοὺς ἀπογόνους των, διὰ νὰ τὴν ἔχουν πάντοτε ὑπὸ τὴν κυριότητα καὶ κατοχήν των>.	13 Δεῖξε ἔλεος καὶ θυμήσου τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, τοὺς δούλους σου, ἐμπρὸς εἰς τοὺς ὁποίους ὡρκίσθης εἰς τὸν ἑαυτόν σου καὶ ὠμίλησες πρὸς αὐτοὺς καὶ εἶπες: Θὰ πληθύνω ὑπερβολικὰ τοὺς ἀπογόνους σας, ὥστε νὰ γίνουν σὰν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ κατὰ τὸ πλῆθος. Ὑπεσχέθης ἐπίσης καὶ ὅλην αὐτὴν τὴν χώραν, ποὺ εἶπες ὅτι θὰ τὴν δώσῃς εἰς τοὺς ἀπογόνους των καὶ θὰ τὴν κατέχουν ὡς ἰδικήν των αἰωνίως>.
14 Καὶ ἰλάσθη Κύριος περὶ τῆς κακίας, ἧς εἶπε ποιῆσαι τὸν λαὸν αὐτοῦ.	14 Ὁ Κύριος ἤκουσε τὴν δέησιν τοῦ Μωϋσέως, ἐφάνη ἵλεως εἰς τὴν κακίαν αὐτὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν, διὰ τὴν ὁποίαν καὶ ἠθέλησε νὰ τοὺς τιμωρήσῃ.	14 Μετὰ τὴν προσευχὴν τοῦ Μωϋσέως ὁ Κύριος ἐφάνη ἵλεως διὰ τὴν ἁμαρτίαν τοῦ λαοῦ καὶ ἔγινε τὸ κακόν, μὲ τὸ ὁποῖον εἶπεν ὅτι θὰ τιμωρήσῃ τὸν λαὸν Του.
15 Καὶ ἀποστρέψας Μωυσῆς κατέβη ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ αἱ δύο πλάκες τοῦ μαρτυρίου ἐν τοῖς χερσὶν αὐτοῦ, πλάκες λίθιναι καταγεγραμμέναι ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν αὐτῶν, ἔνθεν καὶ ἔνθεν ἦσαν γεγραμμέναι·	15 Ὁ Μωϋσῆς ἐπέστρεψε καὶ κατέβη ἀπὸ τὸ ὄρος κρατῶν εἰς τὰς χεῖρας του τὰς δύο πλάκας τοῦ μαρτυρίου. Αὐταὶ αἱ πλάκες ἦσαν λίθιναι γραμμέναι καὶ ἀπὸ τὰς δύο πλευράς, ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ.	15 Καὶ ἀφοῦ ἐγύρισεν ὀπίσω ὁ Μωυσῆς, κατέβη ἀπὸ τὸ βουνό. Εἰς δὲ τὰ χέρια του ἦσαν αἱ δύο πλάκες τοῦ Μαρτυρίου, ποὺ ἦσαν πλάκες ἀπὸ πέτραν χαραγμέναι μὲ γράμματα καὶ ἀπὸ τὰς δύο πλευράς των. Εἶχαν γραφῆ καὶ ἀπὸ τὴν μίαν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευράν.
16 καὶ αἱ πλάκες ἔργον Θεοῦ ἦσαν, καὶ ἡ γραφὴ γραφὴ Θεοῦ κεκολαμμένη ἐν ταῖς πλαξί.	16 Ἦσαν δὲ ἔργον τοῦ Θεοῦ, τὰ γεγραμμένα εἰς αὐτὰς ἦσαν θεία γραφὴ χαραγμένη ἐπάνω εἰς τὰς πλάκας.	16 Αἱ πλάκες αὐταὶ ἦσαν ἔργον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ γραφὴ ἐπίσης ἦτο γραφὴ τοῦ Θεοῦ χαραγμένη εἰς τὰς πλάκας.
17 Καὶ ἀκούσας Ἰησοῦς τῆς φωνῆς τοῦ λαοῦ κραζόντων λέγει πρὸς Μωυσῆν· φωνῇ πολέμου ἐν τῇ παρεμβολῇ·	17 Καθὼς κατέβαιναν καὶ ἐπλησίαζον, ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ φωνὰς τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἐκραύγαζε, καὶ λέγει πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <πολεμικαὶ κραυγαὶ ἀκούονται εἰς τὸ στρατόπεδόν μας>!	17 Καθὼς δὲ ἐπλησίαζαν, ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ τὰς φωνὰς τοῦ λαοῦ, ποὺ ἐφώναζε δυνατά, καὶ λέγει πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Πολεμικὸς θόρυβος ἀκούεται εἰς τὸ στρατόπεδον>.
18 καὶ λέγει· οὐκ ἔστι φωνὴ ἐξαρχόντων κατ' ἰσχύν, οὐδὲ φωνὴ ἐξαρχόντων τροπῆς, ἄλλα φωνὴν ἐξαρχόντων οἴνου ἐγὼ ἀκούω.	18 Ὁ Μωϋσῆς τοῦ ἀπήντησε· <δὲν εἶναι αὐταὶ φωναὶ ἀνθρώπων, ποὺ ἀρχίζουν τὸν πόλεμον καὶ ἀλαλάζουν διὰ τὴν νίκην, οὔτε κραυγαὶ ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἡττήθησαν καὶ φεύγουν πανικόβλητοι, ἀλλ' ἐγὼ ἀκούω φωνὰς μεθυσμένων>.	18 Καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Μωυσῆς: <Ὁ θόρυβος αὐτὸς δὲν εἶναι κραυγὴ ἀλαλαγμοῦ πολεμιστῶν, ποὺ εἶναι πρῶτοι εἰς μίαν νικηφόρον πορείαν, οὔτε κραυγὴ πανικοῦ ἐκείνων, ποὺ τίθενται πρῶτοι εἰς φυγήν, ἀλλ' ἐγὼ ἀκούω θόρυβον ἀπὸ φωνὰς ἀνθρώπων, ποὺ εἶναι πρῶτοι εἰς τὴν οἰνοποσίαν καὶ μέθην>.
19 Καὶ ἡνίκα ἤγγιζε τῇ παρεμβολῇ, ὁρᾷ τὸν μόσχον καὶ τοὺς χορούς, καὶ ὀργισθεὶς θυμῷ Μωυσῆς ἔρριψεν ἀπὸ τῶν χειρῶν αὐτοῦ τὰς δύο πλάκας, καὶ συνέτριψεν αὐτὰς ὑπὸ τὸ ὄρος.	19 Ὅταν ἐπλησίαζεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸ στρατόπεδον, βλέπει τὸν μόσχον καὶ τοὺς χοροὺς καὶ καταληφθεὶς ἀπὸ ὀργὴν καὶ θυμὸν ἐπέταξεν ἀπὸ τὰς χεῖρας του τὰς δύο πλάκας καὶ τὰς συνέτριψεν εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ ὄρους.	19 Καὶ καθὼς ἐπλησίαζεν εἰς τὸ στρατόπεδον, βλέπει ὁ Μωυσῆς τὸ μοσχάρι καὶ τοὺς χοροὺς καὶ ἐπειδὴ ἐθύμωσε πολὺ ἔρριξεν ἀπὸ τὰ χέρια του τὰς δύο πλάκας τοῦ Νόμου καὶ τὰς συνέτριψεν εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ βουνοῦ.
20 Καὶ λαβὼν τὸν μόσχον, ὃν ἐποίησαν, κατέκαυσεν αὐτὸν ἐν πυρὶ καὶ κατήλεσεν αὐτὸν λεπτὸν καὶ ἔσπειρεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ ὕδωρ καὶ ἐπότισεν αὐτὸ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ.	20 Ἀμέσως λαβὼν τὸν μόσχον, ποὺ εἶχαν κατασκευάσει οἱ Ἰσραηλῖται, ἔρριψε καὶ κατέκαυσεν αὐτὸν εἰς τὸ πῦρ, τὸν ἄλεσε εἰς λεπτὴν σκόνιν καὶ ἔρριψεν αὐτὴν εἰς τὸ ὕδωρ καὶ μὲ αὐτὸ ἐπότισε τοὺς Ἰσραηλίτας.	20 Καὶ ἀφοῦ ἐπῆρε τὸ χρυσὸ μοσχάρι, ποὺ ἔκαμαν, τὸ ἔκαυσε καὶ τὸ ἔλειωσεν εἰς τὴν φωτιὰν καὶ τὸ ἄλεσεν, ὥστε νὰ γίνῃ λεπτὴ σκόνη καὶ τὸ διεσκόρπισε μέσα εἰς τὸ νερὸ καὶ ἐπότισε μὲ αὐτὸ τοὺς Ἰσραηλίτας.
21 Καὶ εἶπε Μωυσῆς τῷ Ἀαρών· τί ἐποίησέ σοι ὁ λαὸς οὗτος, ὅτι ἐπήγαγες ἐπ' αὐτοὺς ἁμαρτίαν μεγάλην;	21 Ἐκάλεσεν ὁ Μωϋσῆς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοῦ εἶπε· <τί σοῦ ἔκαμε αὐτὸς ὁ λαὸς καὶ ἐπέσυρες ἐπάνω του τόσον μεγάλην ἁμαρτίαν καὶ ἐνοχήν;>	21 Εἶπε δὲ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸν Ἀαρών: <Τί σοῦ ἔκανε ὁ λαὸς αὐτὸς καὶ ἔβαλες ἐπάνω των σὰν βάρος αὐτὴν τὴν μεγάλην ἁμαρτίαν;>
22 Καὶ εἶπεν Ἀαρὼν πρὸς Μωυσῆν· μὴ ὀργίζου, κύριε· σὺ γὰρ οἶδας τὸ ὅρμημα τοῦ λαοῦ τούτου.	22 Ὁ Ἀαρὼν ἀπήντησε πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <μὴ ὀργίζεσαι, κύριε, ἐναντίον μου, διότι σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὴν ὀρμητικότητα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ.	22 Καὶ ἀπήντησεν ὁ Ἀαρὼν πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Μὴ ὀργίζεσαι, κύριε, ἐναντίον μου, διότι γνωρίζεις καὶ σὺ τὴν ὀρμητικότητα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ.
23 Λέγουσι γάρ μοι· ποίησον ἡμῖν θεούς, οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωυσῆς οὗτος ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐξ Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ.	23 Αὐτοὶ μοῦ εἶπαν· Κατασκεύασε δι' ἡμᾶς θεούς, οἱ ὁποῖοι θὰ προπορεύωνται καὶ θὰ μᾶς ὁδηγοῦν, διότι δὲν γνωρίζομεν, τί συνέβη εἰς τὸν Μωϋσῆν, εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.	23 Ἔγινεν αὐτό, ποὺ ἐζήτησαν οἱ ἴδιοι, διότι αὐτοὶ μοῦ ἔλεγαν ἐπιμόνως: Κάμε δι’ ἠμᾶς θεούς, ποὺ νὰ προχωροῦν ἐμπρός μας καὶ νὰ μᾶς ὁδηγοῦν, διότι δὲν γνωρίζομεν τί συνέβη εἰς αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον, τὸν Μωϋσῆν, ποὺ μᾶς ἔβγαλεν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
24 Καὶ εἶπα αὐτοῖς· εἴ τινι ὑπάρχει χρυσία, περιέλεσθε. Καὶ ἔδωκάν μοι· καὶ ἔρριψα εἰς τὸ πῦρ, καὶ ἐξῆλθεν ὁ μόσχος οὗτος.	24 Ἐγὼ τότε τοὺς εἶπα· Ὅ,τι χρυσάφι ὑπάρχει εἰς τὸν καθένα σας συγκεντρώσατέ το καὶ δόστε το εἰς ἐμέ. Μοῦ τὸ ἔδωσαν, τὸ ἔρριψα εἰς τὸ πῦρ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐβγῆκε αὐτὸς ὁ χρυσὸς μόσχος>.	24 Καὶ ἐγὼ τοὺς εἶπα: Ὅσα χρυσαφικὰ ὑπάρχουν εἰς τὸν καθένα νὰ τὰ βγάλετε καὶ νὰ μοῦ τὰ φέρετε. Καὶ πράγματι μοῦ τὰ ἔδωσαν. Τὰ ἔρριξα λοιπὸν εἰς τὴν φωτιὰν καὶ ἐβγῃκεν αὐτὸ τὸ μοσχάρι>.
25 Καὶ ἰδὼν Μωυσῆς τὸν λαὸν ὅτι διεσκέδασται, διεσκέδασε γὰρ αὐτοὺς Ἀαρὼν ἐπίχαρμα τοῖς ὑπεναντίοις αὐτῶν,	25 Εἶδεν ὁ Μωϋσῆς ὅτι ὁ μεθυσμένος πλέον λαὸς εἶχε διασκορπισθῆ, διότι τοὺς ἔφερε εἰς ἔξαλλον κατάστασιν καὶ τοὺς διεσκόρπισεν ὁ Ἀαρὼν πρὸς μεγάλην χαρὰν τῶν ἐχθρῶν των,	25 Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Μωῦσῆς τὸν λαόν, ποὺ δὲν εἶχε πλέον ἔλεγχον τοῦ ἐαυτοῦ του καὶ εἶχαν ὅλοι παραλύσει, διότι ὁ Ἀαρὼν τοὺς ἄφησε νὰ κάνουν ἀνεξέλεγκτοι ὅ,τι ἤθελαν πρὸς ἰκανοποίησιν καὶ χαρὰν τῶν ἐχθρῶν των,
26 ἔστη δὲ Μωυσῆς ἐπὶ τῆς πύλης τῆς παρεμβολῆς καὶ εἶπε· τίς πρὸς Κύριον; ἴτω πρός με. Συνῆλθον οὖν πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ υἱοὶ Λευί.	26 ἐστάθη ὄρθιος ὁ Μωϋσῆς εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ στρατοπέδου καὶ εἶπεν· <ὅποιος εἶναι μὲ τὸν Κύριον, ἂς ἔλθῃ πρὸς ἐμέ>. Συνεκεντρώθησαν ἄμεσως γύρω ἀπὸ αὐτὸν ὅλοι οἱ τῆς φυλῆς Λευΐ.	26 ἐστάθη ὁ θεράπων τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆς εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ στρατοπέδου, ὅπου ἐγίνοντο τότε αἱ δίκαι καὶ εἶπε: <Ποῖος εἶναι μὲ τὸ μέρος τοῦ Κυρίου; Ἂς ἔλθῃ κοντά μου>. Συνεκεντρώθησαν λοιπὸν ἀμέσως πλησίον του ὅλοι οἰ ἀπόγονοι τοῦ Λευΐ.
27 Καὶ λέγει αὐτοῖς· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· θέσθε ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ ρομφαίαν ἐπὶ τὸν μηρὸν καὶ διέλθατε καὶ ἀνακάμψατε ἀπὸ πύλης ἐπὶ πύλην διὰ τῆς παρεμβολῆς καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἔγγιστα αὐτοῦ.	27 Εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ὁ Μωϋσῆς· <τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· Ζωσθῆτε ὁ καθένας σας καὶ θέσατε τὴν ρομφαίαν σας εἰς τὸν μηρόν, διέλθετε καὶ ἐπανέλθετε ἀπὸ τὴν μίαν εἴσοδον τοῦ στρατοπέδου μέχρι τῆς ἄλλης, περάσατε διὰ μέσου τοῦ στρατοπέδου καὶ θανατώσατε καθένας τὸν ἔνοχον ἀδελφόν του, τὸν φίλον του, τὸν συγγενῆ του>.	27 Καὶ λέγει εἰς αὐτοὺς ὁ Μωυσῆς: <Αὐτὰ παραγγέλλει ὁ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν: Ζωσθῆτε ὁ καθένας σας τὴν ρομφαῖαν του εἰς τὸν μηρόν του καὶ νὰ περάσετε μέσα ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, ἀπὸ τὴν μίαν θύραν εἰς τὴν ἄλλην, νὰ περάσετε μάλιστα καὶ διὰ δευτέραν φορὰν καὶ νὰ θανατώσετε ὁ καθένας τὸν ἀδελφόν του καὶ καθένας τὸν φίλον του καὶ ὁ καθένας τὸν συγγενῆ του>.
28 Καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Λευὶ καθὰ ἐλάλησεν αὐτοῖς Μωυσῆς, καὶ ἔπεσαν ἐκ τοῦ λαοῦ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρα εἰς τρισχιλίους ἄνδρας.	28 Οἱ Λευῖται ἔκαμαν, ὅπως τοὺς διέταξεν ὁ Μωϋσῆς, καὶ ἐθανατώθησαν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες.	28 Καὶ ἔκαμαν πράγματι οἱ Λευῖται ὅπως τοὺς εἶπεν ὁ Μωϋσῆς. Καὶ ἐφονεύθησαν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην μέσα ἀπὸ τὸν λαὸν τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες περίπου.
29 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς Μωυσῆς· ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας ὑμῶν σήμερον Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν τῷ υἱῷ ἢ ἐν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ' ὑμᾶς εὐλογίαν.	29 Εἶπε τότε εἰς τοὺς λευΐτας ὁ Μωϋσῆς· <σήμερον μὲ τοὺς φόνους αὐτοὺς ἐξεπληρώσατε μὲ τὰς χεῖρας σας ὑπηρεσίαν πρὸς τὸν Κύριον, θανατώσαντες ὁ ἄλλος τὸν υἱόν του καὶ ἄλλος τὸν ἀδελφόν του. Δι' αὐτήν σας τὴν πρᾶξιν θὰ δοθῇ εἰς σᾶς εἰδικὴ εὐλογία τοῦ Θεοῦ>.	29 Εἶπε δὲ εἰς αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς: <Σήμερον ἐγεμίσατε τὰ χέρια σας, σὰν νὰ ἐτελέσατε θυσίαν εἰς τὸν Κύριον, μὲ τὸ ὅτι ἐφονεύσατε ὁ καθεὶς τὸ παιδί του ἢ τὸν ἀδελφόν του, ὥστε νὰ σᾶς δοθῇ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ Τὸν ὑπηρετῆτε).
30 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὴν αὔριον εἶπε Μωυσῆς πρὸς τὸν λαόν· ὑμεῖς ἡμαρτήκατε ἁμαρτίαν μεγάλην· καὶ νῦν ἀναβήσομαι πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα ἐξιλάσωμαι περὶ τῆς ἁμαρτίας ὑμῶν.	30 Τὴν ἑπομένην ἡμέραν εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν λαόν· <σεῖς διεπράξατε ἁμαρτίαν μεγάλην· καὶ τώρα θὰ ἀναβῶ εἰς τὸν Θεόν, νὰ τὸν παρακαλέσω νὰ φανῇ ἵλεως διὰ τὴν ἁμαρτίαν σας αὐτήν>.	30 Κατὰ δὲ τὴν ἑπομένην ἡμέραν ὁ Μωυσῆς ὡμίλησε πρὸς τὸν λαὸν καὶ εἶπε: <Μὲ αὐτὸ ποὺ ἐκάνατε, διεπράξατε ἁμαρτίαν μεγάλην. Καὶ τώρα θὰ ἀνεβῶ εἰς τὸ βουνὸ πρὸς τὸν Θεόν, διὰ να ζητήσω ἔλεος διὰ τὴν ἁμαρτίαν σας>.
31 Ὑπέστρεψε δὲ Μωυσῆς πρὸς Κύριον καὶ εἶπε· δέομαι, Κύριε· ἡμάρτηκεν ὁ λαὸς οὗτος ἁμαρτίαν μεγάλην καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς θεοὺς χρυσοῦς.	31 Ἐπέστρεψεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε· <Κύριε, θερμῶς σὲ παρακαλῶ· ὁ λαὸς αὐτὸς ὑπέπεσεν εἰς βαρεῖαν ἁμαρτίαν, διότι ἐλησμόνησε σὲ καὶ κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του χρυσοῦς θεούς.	31 Ἐπέστρεψε πράγματι ὁ Μωυσῆς πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε: <Σὲ παρακαλῶ, Κύριε· ὁ λαὸς αὐτὸς διέπραξεν ἁμαρτίαν μεγάλην καὶ ἔκαμαν διὰ τοὺς ἑαυτούς των θεοὺς ἀπὸ χρυσάφι. Εἶναι ἔνοχοι πράγματι.
32 Καὶ νῦν εἰ μὲν ἀφεῖς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν, ἄφες· εἰ δὲ μή, ἐξάλειψόν με ἐκ τῆς βίβλου σου, ἧς ἔγραψας.	32 Καὶ τώρα ἐὰν φανῇς ἵλεως καὶ συγχωρήσῃς τὴν ἁμαρτίαν των αὐτήν, συγχώρεσέ τους. Ἐὰν ὅμως δὲν τοὺς συγχωρήσῃς, ἐξάλειψε μαζῆ μὲ αὐτοὺς καὶ ἐμὲ ἀπὸ τὸ βιβλίον σου, εἰς τὸ ὁποῖον μὲ ἔχεις γραμμένον>.	32 Τώρα λοιπὸν ἐὰν μὲν θέλῃς νὰ συγχωρήσῃς τὴν ἁμαρτίαν των, συγχώρησέ την· εἰδ’ ἄλλως σβῆσε καὶ ἐμὲ ἀπὸ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς, ὅπου μὲ ἔγραψες>.
33 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· εἴ τις ἡμάρτηκεν ἐνώπιόν μου, ἐξαλείψω αὐτοὺς ἐκ τῆς βίβλου μου.	33 Ὁ Κύριος ἀπήντησε πρὸς τὸν Μωϋσῆν· <ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔχει ἁμαρτήσει ἐνώπιόν μου, αὐτὸν θὰ ἐξαλείψω ἀπὸ τὸ βιβλίον μου.	33 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: <Ἐκεῖνος ποὺ διέπραξεν ἁμαρτίαν ἐνώπιόν μου, θὰ τιμωρηθῇ. Ὅσους ἔχουν ἁμαρτήσει, αὐτοὺς μόνον θὰ σβήσω ἀπὸ τὸ βιβλίον μου (ὅπου εἶναι γραμμένοι οἱ ἐκλεκτοί).
34 Νυνὶ δὲ βάδιζε, κατάβηθι καὶ ὁδήγησον τὸν λαὸν τοῦτον εἰς τὸν τόπον, ὃν εἶπά σοι· ἰδοὺ ὁ ἄγγελός μου προπορεύεται πρὸ προσώπου σου· ᾖ δ' ἂν ἡμέρᾳ ἐπισκέπτωμαι, ἐπάξω ἐπ' αὐτοὺς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν.	34 Τώρα βάδιζε, κατέβα ἀπὸ τὸ ὄρος καὶ ὁδήγησε τὸν λαὸν αὐτὸν εἰς τὸν τόπον, ποὺ σοῦ εἶπα· ἰδοὺ ὁ ἄγγελός μου θὰ προπορεύεται ὡς ὁδηγὸς ἔμπροσθέν σου.Ὅταν δὲ ἀποφασίσω διὰ τὴν ἡμέραν τῆς τιμωρίας των, θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ καὶ θὰ ἐπιφέρω ἐπάνω των τὴν τιμωρίαν διὰ τὴν ἁμαρτίαν των αὐτήν>.	34 Τώρα ὅμως πήγαινε, κατέβα ἀπὸ τὸ βουνὸ καὶ ὁδήγησε αὐτὸν τὸν λαὸν εἰς τὸν τόπον, ποὺ σοῦ εἶπα. Νά, ὁ ἄγγελός μου θὰ προχωρῇ ἐμπρὸς ἀπὸ σὲ καὶ θὰ σὲ ὁδηγῇ. Κατὰ τὸν καιρὸν ὅμως ποὺ θὰ κρίνω ὅτι πρέπει νὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ ὡς δίκαιος τιμωρός, θὰ ἐπιφέρω εἰς αὐτοὺς τιμωρίαν καὶ δι’ αὐτὴν τὴν ἁμαρτίαν των>.
35 Καὶ ἐπάταξε Κύριος τὸν λαὸν περὶ τῆς ποιήσεως τοῦ μόσχου, οὗ ἐποίησεν Ἀαρών.	35 Καὶ πράγματι, ὅταν ὁ Κύριος ἔκρινε κατάλληλον τὸν καιρόν, ἐτιμώρησε τὸν λαὸν διὰ τὸν μόσχον, τὸν ὁποῖον κατ' ἀπαίτησίν των κατεσκεύασεν ὁ Ἀαρών.	35 Καὶ ἐτιμώρησε πράγματι ὁ Κύριος εἰς τὸν ὡρισμένον ἀπὸ Ἐκεῖνον καιρὸν τὸν λαόν, διότι ἐζήτησαν νὰ γίνῃ τὸ μοσχάρι, ποὺ τὸ κατεσκεύασεν ὁ Ἀαρών, διὰ να τὸ λατρεύουν ὡς θέον.