Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· προπορεύου,
ἀνάβηθι ἐντεῦθεν σὺ καὶ
ὁ λαός σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ
γῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν γῆν,
ἣν ὤμοσα τῷ Ἁβραὰμ καὶ
Ἰσαάκ καὶ Ἰακὼβ λέγων·
τῷ σπέρματι ὑμῶν δώσω αὐτήν.
|
ἶπεν
ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν·
<προχώρει, ἀνέβα ἀπὸ ἐδῶ
σὺ καὶ ὁ λαός σου, τὸν ὁποῖον
ἔβγαλες ἀπὸ τὴν γῆν τῆς
Αἰγύπτου, καὶ βάδιζε διὰ τὴν
χώραν, τὴν ὁποίαν ὡρκίσθην
νὰ δώσω εἰς τὸν Ἁβραάμ,
τὸν Ἰσαάκ καὶ τὸν Ἰακὼβ
λέγων· Εἰς τοὺς ἀπογόνους
σας θὰ δώσω αὐτὴν τὴν χώραν.
|
αὶ
εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν:
<Προχώρει! Ἀνέβα ἀπὸ ἐδῶ
σὺ καὶ ὁ λαός σου, οἱ Ἰσραηλῖται,
ποὺ τοὺς ἔβγαλες ἐλευθέρους ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτον καὶ βαδίζετε πρὸς τὴν
γῆν, διὰ τὴν ὁποίαν ὠρκίσθηκα
εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ
καὶ Ἰακὼβ καὶ εἶπα: <Θὰ
δώσω αὐτὴν τὴν γῆν εἰς τοὺς
ἀπογόνους σας>. |
2
Καὶ συναποστελῶ τὸν ἄγγελόν
μου πρὸ προσώπου σου, καὶ ἐκβαλεῖ
τὸν Ἀμορραῖον καὶ Χετταῖον καὶ
Φερεζαῖον καὶ Γεργεσαῖον καὶ Εὐαῖον
καὶ Ἰεβουσαῖον καὶ Χαναναῖον.
|
2
Μαζῆ σου, ὡς ὁδηγόν σου, θὰ
στείλω τὸν ἄγγελόν μου ἔμπροσθέν
σου, ὁ ὁποῖος θὰ ἐκδιώξῃ
τὸν Ἀμορραῖον, τὸν Χετταῖον,
τὸν Φερεζαῖον, τὸν Γεργεσαῖον, τὸν
Εὐαῖον, τὸν Ἰεβουσαῖον καὶ
τὸν Χαναναῖον. |
2
Θὰ στείλω δὲ μαζί σου, διὰ νὰ προπορεύεται,
τὸν ἄγγελόν μου καὶ αὐτὸς θὰ
ἐκδιώξῃ τοὺς Ἀμορραίους καὶ
Χετταίους καὶ Φερεζαίους καὶ Γεργεσαίους καὶ
Εὐαίους καὶ Ἰεβουσαίους καὶ
τοὺς Χαναναίους. |
3
Καὶ εἰσάξω σε εἰς γῆν ρέουσαν
γάλα καὶ μέλι· οὐ γὰρ μὴ
συναναβῶ μετὰ σοῦ, διὰ τὸ λαὸν
σκληροτράχηλόν σε εἶναι, ἵνα μὴ
ἐξαναλώσω σε ἐν τῇ ὁδῷ.
|
3
Θὰ εἰσαγάγω καὶ θὰ ἐγκαταστήσω
σὲ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας,
εἰς χώραν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι.
Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ ἀνεβῶ
μαζῆ σου, ἰσραηλιτικὲ λαέ, διότι
εἶσαι σκληροκάρδιος καὶ ἀνυπότακτος,
διὰ νὰ μὴ σὲ ἐξολοθρεύσω
καθ' ὁδόν, ἂν τυχὸν καὶ ἁμαρτήσῃς
ἀπέναντί μου>. |
3
Καὶ θὰ σὲ ὁδηγήσω μέσα εἰς
μίαν πλουσίαν χώραν, ὅπου τρέχει γάλα καὶ μέλι.
Ἐγὼ ὅμως δὲν θὰ ἀνεβῶ
μαζί σας πρὸς τὴν Χαναάν, διότι εἶσθε
λαὸς σκληροτράχηλος καὶ ἀτίθασος καὶ
ὑπάρχει φόβος λόγῳ τῆς συμπεριφορᾶς
σας νὰ σᾶς ἐξοντώσω, ἐνῷ
θὰ εὑρίσκεσθε καθ' ὁδόν>.
|
4
Καὶ ἀκούσας ὁ λαὸς τὸ
ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο, κατεπένθησεν
ἐν πενθικοῖς. |
4
Ἀκούσας ὁ λαὸς τὴν βαρεῖαν
αὐτὴν ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ
κατελήφθη ἀπὸ πένθος καὶ ἐφόρεσε
τὰ ἐνδύματα τοῦ πένθους.
|
4
Ὅταν δὲ ἤκουσεν ὁ λαὸς τὸν
πικρὸν αὐτὸν λόγον, ἐλυπήθη πολὺ
καὶ ἐφόρεσαν ὅλοι πένθιμα ἐνδύματα.
|
5
Καὶ εἶπε Κύριος τοῖς υἱοῖς
Ἰσραήλ· ὑμεῖς λαὸς σκληροτράχηλος·
ὁρᾶτε, μὴ πληγὴν ἄλλην ἐπάξω
ἐγὼ ἐφ' ὑμᾶς καὶ ἐξαναλώσω
ὑμᾶς· νῦν οὖν ἀφέλεσθε
τὰς στολὰς τῶν δοξῶν ὑμῶν
καὶ τὸν κόσμον, καὶ δείξω σοι
ἃ ποιήσω σοι. |
5
Ὅταν ἐπέρασε τὸ πένθος των καὶ
ἐφόρεσαν πάλιν τὰς λαμπρὰς στολάς
των λησμονήσαντες τὴν ἁμαρτίαν των,
εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς αὐτούς·
<σεῖς εἶσθε λαὸς σκληροτράχηλος,
προσέχετε, μήπως καὶ ἁμαρτήσετε
πάλιν ἐνώπιόν μου καὶ ἐπιφέρω
ἐναντίον σας ἄλλην τιμωρίαν καὶ
σᾶς ἐξολοθρεύσω ὅλους. Τώρα,
λοιπόν, βγάλετε ἀπὸ πάνω σας
τὰς λαμπρὰς στολάς σας καὶ τὰ
κοσμήματα καὶ θὰ σᾶς δείξω ὅσα
ἐγὼ θὰ πράξω πρὸς χάριν
σας>. |
5
Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τοὺς
Ἰσραηλίτας: <Σεῖς εἶσθε λαὸς σκληροτράχηλος
καὶ ἀτίθασος. Προσέχετε λοιπὸν εἰς
τὸ ἑξῆς οὕτως, ὥστε νὰ
μὴ σᾶς στείλω ἄλλην τιμωρίαν καὶ σᾶς
ἐξοντώσω. Τώρα λοιπὸν βγάλετε ὁριστικῶς
ἀπὸ ἐπάνω σας τὰς λαμπρὰς στολάς
σας καὶ τὰ κοσμήματα καὶ θὰ σᾶς
φανερώσω ὅσα θὰ κάνω διὰ σᾶς>.
|
6
Καὶ περιείλαντο οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ
τὸν κόσμον αὐτῶν καὶ τὴν
περιστολὴν ἀπὸ τοῦ ὄρους τοῦ
Χωρήβ. |
6
Οἱ Ἰσραηλῖται πράγματι ἐκεῖ
εἰς τὸ ὄρος Χωρὴβ ἔβγαλαν τὰ
κοσμήματα καὶ τὰς λαμπρὰς στολάς
των. |
6
Καὶ ἀπὸ τὴν ὥραν ἐκείνην
τῆς ἀναχωρήσεώς των ἀπὸ τὸ
Χωρὴβ ἔβγαλαν οἱ Ἰσραηλῖται
τὰ κοσμήματα καὶ τὰς στολάς των.
|
7
Καὶ λαβὼν Μωυσῆς τὴν σκηνὴν
αὐτοῦ ἔπηξεν ἔξω τῆς παρεμβολῆς,
μακρὰν ἀπὸ τῆς παρεμβολῆς, καὶ
ἐκλήθη σκηνὴ μαρτυρίου· καὶ
ἐγένετο, πᾶς ὁ ζητῶν Κύριον
ἐξεπορεύετο εἰς τὴν σκηνὴν τὴν
ἔξω τῆς παρεμβολῆς.
|
7
Ὁ Μωϋσῆς ἐπῆρε τὴν σκηνήν
του καὶ τὴν ἔστησεν ἕως καὶ
μακρὰν ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν
τῶν Ἑβραίων, καὶ ὠνομάσθη
ἡ σκηνή του, σκηνὴ μαρτυρίου. Καθένας
δέ, ὁ ὁποῖος ἐζήτει νὰ
προσέλθῃ εἰς τὸν Κύριον, ἔβγαινε
ἔξω ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν καὶ
ἐπήγαινε εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ
Μωϋσέως. |
7
Ὁ δὲ Μωυσῆς, ἀφοῦ ἐπῆρε
τὴν σκηνήν του, τὴν ἔστησεν ἔξω
ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν
μακρυὰ ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν των καὶ
ὠνομάσθη ἡ σκηνὴ ἐκείνη σκηνὴ
τοῦ μαρτυρίου. Εἰς τὸ ἑξῆς δὲ
ὁποιοσδήποτε ἤθελε νὰ ἀπευθυνθῇ
εἰς τὸν Κύριον ἔβγαινε καὶ ἐπήγαινεν
εἰς τὴν σκηνήν, ποὺ ἦτο ἔξω
ἀπὸ τὸ στρατόπεδον. |
8
Ἡνίκα δ' ἂν εἰσεπορεύετο Μωυσῆς
εἰς τὴν σκηνὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς,
εἱστήκει πᾶς ὁ λαὸς σκοπεύοντες
ἕκαστος παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς
αὐτοῦ καὶ κατενοοῦσαν ἀπιόντος
Μωυσῆ ἕως τοῦ εἰσελθεῖν αὐτὸν
εἰς τὴν σκηνήν.
|
8
Ὅταν ὁ Μωϋσῆς εἰσήρχετο εἰς
τὴν ἔξω ἀπὸ τὸ στρατόπεδον
τῶν Ἑβραίων σκηνήν του, ὅλος
ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός, ὁ καθένας
ὄρθιος κοντὰ εἰς τὴν θύραν τῆς
σκηνῆς του, παρετήρει μὲ σεβασμὸν
τὸν Μωϋσῆν, καθὼς αὐτὸς ἀναχωροῦσεν
ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, ἕως ὅτου
εἰσήρχετο εἰς τὴν σκηνήν του.
|
8
Κάθε φορὰ δὲ ποὺ ἐπήγαινεν ὁ
Μωυσῆς καὶ εἰσήρχετο εἰς τὴν
σκηνήν, ποὺ ἦτο ἔξω ἀπὸ τὸ
στρατόπεδον, ἔστεκεν ὅλος ὁ λαός, καθένας
κοντὰ εἰς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς
του καὶ ἔβλεπαν μὲ προσοχὴν καὶ
μὲ ἐξεταστικὸν βλέμμα τὸν Μωϋσῆν,
καθὼς ἐκεῖνος ἐβάδιζεν, ἕως
ὅτου περάσῃ μέσα εἰς τὴν σκηνήν.
|
9
Ὡς δ' ἂν εἰσῆλθε Μωυσῆς εἰς
τὴν σκηνήν, κατέβαινεν ὁ στῦλος
τῆς νεφέλης, καὶ ἵστατο ἐπὶ
τὴν θύραν τῆς σκηνῆς, καὶ ἐλάλει
Μωυσῇ· |
9
Ὅταν δὲ εἰσήρχετο ὁ Μωϋσῆς
εἰς τὴν σκηνήν, κατέβαινεν ὁ
στῦλος τῆς νεφέλης καὶ ἵστατο
εἰς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς του,
ὁ δὲ Θεὸς ὡμίλει ἐκεῖ
πρὸς τὸν Μωϋσῆν. |
9
Καὶ μόλις εἰσήρχετο ὁ Μωυσῆς εἰς
τὴν σκηνήν, κατέβαινεν ὁ στῦλος τῆς
νεφέλης καὶ ἔστεκεν εἰς τὴν θύραν
τῆς σκηνῆς καὶ ἀπὸ ἐκεῖ
ὁ Κύριος ὠμιλοῦσε πρὸς τὸν Μωϋσῆν.
|
10
καὶ ἑώρα πᾶς ὁ λαὸς τὸν
στῦλον τῆς νεφέλης ἑστῶτα ἐπὶ
τῆς θύρας τῆς σκηνῆς, καὶ στάντες
πᾶς ὁ λαὸς προσεκύνησεν ἕκαστος
ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς
αὐτοῦ. |
10
Ὅλος δὲ ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς
ἔβλεπε τὸν στῦλον τῆς νεφέλης
νὰ ἵσταται εἰς τὴν θύραν τῆς
σκηνῆς τοῦ Μωϋσέως καὶ γεμᾶτοι
σεβασμὸν ὅλοι προσεκύνουν ὁ καθένας
ἀπὸ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς
του τὴν νεφέλην αὐτὴν τοῦ Θεοῦ.
|
10
Ἔβλεπε δὲ ὅλος ὁ λαὸς τὸν
στῦλον τῆς νεφέλης νὰ στέκεται εἰς
τὴν εἴσοδον τῆς σκηνῆς. Καὶ
ἐστάθησαν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται
καὶ προσεκύνησάν με εὐλάβειαν καθένας
ἀπὸ τὴν εἴσοδον τῆς σκηνῆς
του. |
11
Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς
Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ,
ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ
φίλον. Καὶ ἀπελύετο εἰς τὴν
παρεμβολήν, ὁ δὲ θεράπων Ἰησοῦς
υἱὸς Ναυῆ νέος οὐκ ἐξεπορεύετο
ἐκ τῆς σκηνῆς.
|
11
Ἐκεῖ ὠμίληοεν ὁ Κύριος
πρὸς τὸν Μωϋσῆν κατὰ τρόπον
προσωπικὸν καὶ οἰκεῖον, ὅπως
ὁμιλεῖ κανεὶς πρὸς τὸν φίλον
του. Ὅταν ὁ Μωϋσῆς, ἀναχωρῶν
ἀπὸ τὴν σκηνήν του, ἐπεσκέπτετο
τὸ στρατόπεδον, ὁ Ἰησοῦς, ὁ
υἱὸς τοῦ Ναυῆ, νέος ποὺ
τὸν ὑπηρέτει, δὲν ἐξήρχετο
ἀπὸ τὴν σκηνήν, ἀλλὰ ἕμενε
μέσα εἰς αὐτήν.
|
11
Καὶ ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν
Μωϋσῆν μὲ οἰκειότητα, πρόσωπον πρὸς
πρόσωπον, ὅπως θὰ ὡμιλοῦσε κάποιος
πρὸς τὸν φίλον του. Μετὰ δὲ τὴν
συνομιλίαν ὁ Μωϋσῆς ἐπέστρεφεν εἰς
τὸ στρατόπεδον. Ὁ δὲ νεαρὸς βοηθός
του, ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, δεν
ἔβγαινε καὶ δὲν ἀπεμακρύνετο ἀπὸ
τὴν σκηνήν. |
12
Καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς Κύριον·
ἰδοὺ σύ μοι λέγεις· ἀνάγαγε
τὸν λαὸν τοῦτον, σὺ δὲ οὐκ
ἐδήλωσάς μοι, ὃν συναποστελεῖς
μετ' ἐμοῦ· σὺ δέ μοι εἶπας·
οἶδά σε παρὰ πάντας, καὶ χάριν
ἔχεις παρ' ἐμοί.
|
12
Εἶπε δὲ ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν
Κύριον· <ἰδού, σὺ μοῦ
λέγεις· Ὁδήγησε τὸν λαὸν
αὐτόν. Ἀλλὰ σὺ δὲν μοῦ
ἐφανέρωσες, ποῖος εἶναι ἐκεῖνος,
τὸν ὁποῖον θὰ ἀποστείλῃς
μαζῆ μου. Σὺ μοῦ εἶπες· Γνωρίζω
ὅτι σὺ εἶσαι ἀπὸ ὅλους
τοὺς ἀνθρώπους ὁ πλέον ἐκλεκτὸς
καὶ δι' αὐτὸ ἔχεις τὴν ἀγάπην
μου καὶ τὴν εὔνοιάν μου.
|
12
Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν
Κύριον. <Νά, σὺ μοῦ λέγεις· ὁδήγησε
τὸν λαὸν αὐτόν! Δὲν μοῦ ἐφανέρωσες
ὅμως αὐτόν, ποὺ θὰ στείλῃς μαζί
μου σὰν ὁδηγόν. Μοῦ εἶπες δὲ
καὶ τὸ ἑξῆς: Σὲ γνωρίζω καὶ
σὲ θεωρῷ ὡς πιστόν μου ἄνθρωπον καλύτερον
ἀπὸ κάθε ἄλλον καὶ σὲ ἐκτιμῶ
καὶ σὲ ἀγαπῶ ἰδιαιτέρως.
|
13
Εἰ οὖν εὕρηκα χάριν ἐναντίον
σου, ἐμφάνισόν μοι σεαυτὸν γνωστῶς,
ἵνα ἴδω σε, ὅπως ἂν ὦ εὑρηκὼς
χάριν ἐναντίον σου, καὶ ἵνα
γνῶ ὅτι λαός σου τὸ ἔθνος τὸ
μέγα τοῦτο. |
13
Ἐὰν λοιπὸν εὑρῆκα χάριν
ἐνώπιόν σου, φανέρωσε εἰς ἐμὲ
τὸν ἑαυτόν σου κατὰ ἕνα τρόπον
αἰσθητόν, διὰ νὰ σὲ ἴδω
μὲ τὰ ἴδια μου τὰ μάτια καὶ
ἔτσι νὰ πεισθῶ ὅτι ἔχω εὔρει
χάριν ἐνώπιόν σου καὶ ὅτι
τὸ μέγα τοῦτο ἔθνος εἶναι λαὸς
ἰδικός σου>. |
13
Ἐὰν λοιπὸν εὑρῆκα ἰδιαιτέραν
χάριν ἐνώπιόν σου καὶ μὲ συμπαθῇς,
φανέρωσε τὸν ἑαυτόν σου εἰς ἐμέ
μὲ τρόπον σαφῆ καὶ καταληπτόν, διὰ
νὰ σὲ ἴδω καὶ νὰ βεβαιωθῶ
ὅτι πράγματι ἔχω εὐρεῖ χάριν ἐνώπιόν
σου καὶ διὰ νὰ καταλάβω ὅτι τὸ
μέγα αὐτὸ ἔθνος τῶν Ἰσραηλιτῶν
εἶναι πράγματι ἐκλεκτὸς λαός σου>.
|
14
Καὶ λέγει· αὐτὸς προπορεύσομαί
σου καὶ καταπαύσω σε.
|
14
Ὁ Κύριος τοῦ ἀπήντησεν·
<ἐγὼ θὰ προπορευθῶ ὡς ὁδηγός,
θὰ σὲ ὁδηγήσω καὶ θὰ σὲ
ἀναπαύσω εἰς τὴν γῆν τῆς
ἐπαγγελίας>. |
14
Καὶ ἀπαντᾷ ὁ Θεὸς πρὸς
αὐτόν: <Ἐγὼ ὁ ἴδιος θὰ
προχωρῶ πρὶν ἀπὸ σὲ καὶ
θὰ σοῦ χαρίσω ἀναψυχήν>.
|
15
Καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· εἰ
μὴ αὐτὸς σὺ συμπορεύῃ,
μή με ἀναγάγῃς ἐντεῦθεν·
|
14
Ὁ Κύριος τοῦ ἀπήντησεν·
<ἐγὼ θὰ προπορευθῶ ὡς ὁδηγός,
θὰ σὲ ὁδηγήσω καὶ θὰ σὲ
ἀναπαύσω εἰς τὴν γῆν τῆς
ἐπαγγελίας>. |
15
Ὁ δὲ Μωϋσῆς λέγει πρὸς τὸν Θεόν:
<Ἐὰν δὲν πρόκειται νὰ προχωρῇς
σὺ ὁ ἴδιος μαζί μου, τότε νὰ μὴ
μὲ μετακινήσῃς ἀπὸ ἐδῶ.
|
16
καὶ πῶς γνωστὸν ἔσται ἀληθῶς,
ὅτι εὕρηκα χάριν παρὰ σοί, ἐγώ
τε καὶ ὁ λαός σου, ἀλλ' ἢ συμπορευομένου
σου μεθ' ἡμῶν; Καὶ ἐνδοξασθήσομαι
ἐγώ τε καὶ ὁ λαός σου παρὰ
πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐπὶ
τῆς γῆς ἐστι. |
16
Πῶς δὲ θὰ μάθω καὶ θὰ
πεισθῶ ἀπολύτως ὅτι ἐγὼ
καὶ ὁ λαός σου ἔχομεν εὔρει
χάριν ἐνώπιόν σου, παρὰ μόνον
ὅταν σὺ συμπορεύεσαι μαζῆ μας; Τότε
θὰ δοξασθῶ ἐγὼ καὶ ὁ λαός
σου περισσότερον ἀπὸ ὅλα τὰ
ἔθνη, ποὺ ὑπάρχουν ἐπὶ
τῆς γῆς>. |
16
Διότι μὲ ποῖον ἄλλον τρόπον θὰ καταλάβω
ὅτι ἔχω εὕρει χάριν ἐνώπιόν σου καὶ
συμπαθεῖς καὶ ἐμὲ καὶ τὸν
λαόν σου, παρὰ μὲ τὸ νὰ προχωρῇς
καὶ σὺ μαζί μας; Καὶ ἔτσι θὰ
δοξασθῶ καὶ ἐγὼ καὶ ὁ
λαός σου περισσότερον ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα
ἔθνη, ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὴν γῆν>.
|
17
Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν·
καὶ τοῦτόν σοι τὸν λόγον, ὃν
εἴρηκας, ποιήσω· εὕρηκας γὰρ
χάριν ἐνώπιον ἐμοῦ, καὶ
οἶδά σε παρὰ πάντας.
|
17
Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν·
<καὶ αὐτὸ τὸ αἴτημά
σου, τὸ ὁποῖον μοῦ εἶπες, θὰ
τὸ πραγματοποιήσω. Θὰ συμπορευθῶ μαζῆ
σας, διότι ἔχεις εὔρει χάριν ἐνώπιόν
μου καὶ σὲ γνωρίζω ὡς ἐκλεκτὸν
καὶ ἄξιον τῆς ἀγάπης μου περισσότερον
ἀπὸ κάθε ἄλλον>.
|
17
Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν
Μωϋσῆν: <Καὶ αὐτὴν τὴν ἐπιθυμίαν,
ποὺ ἐξέφρασες, θὰ σοῦ τὴν
ἐκπληρώσω. Διότι ἔχεις εὕρει χάριν ἐνώπιόν
μου καὶ σὲ ἐκτιμῶ ἰδιαιτέρως
περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλον>.
|
18
Καὶ λέγει· ἐμφάνισόν μοι
σεαυτόν, |
18
Τότε ὁ Μωϋσῆς τοῦ εἶπε·
<δεῖξε εἰς ἐμὲ τὸν ἑαυτόν
σου>. |
18
Καὶ λέγει πάλιν ὁ Μωϋσῆς: <Φανέρωσε τὸν
ἑαυτόν σου εἰς ἐμέ>.
|
19
καὶ εἶπεν· ἐγὼ παρελεύσομαι
πρότερός σου τῇ δόξῃ μου καὶ
καλέσω τῷ ὀνόματί μου, Κύριος
ἐναντίον σου· καὶ ἐλεήσω
ὃν ἂν ἐλεῶ, καὶ οἰκτειρήσω
ὃν ἂν οἰκτείρω.
|
19
Ὁ Κύριος ἀπήντησεν· <ἐγὼ
θὰ διέλθω καὶ θὰ προχωρήσω ἐμπρὸς
ἀπὸ σὲ μὲ τὴν θείαν δόξαν
μου, θὰ ἀναγγείλω καὶ θὰ ἀκούσῃς
τὸ ὄνομά μου <Κύριος εἶναι
ἐνώπιόν σου>. Ἐγὼ ἐλεῶ
ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον θέλω
νὰ ἐλεήσω, λυποῦμαι καὶ συμπαθῶ
ἐκεῖνον ποὺ θέλω νὰ συμπαθήσω,
χωρὶς κανεὶς νὰ μὲ ὑποχρεώνῃ
πρὸς τοῦτο>. |
19
Καὶ εἶπεν ὁ Θεός: <Θὰ περάσω ἐγὼ
πρὶν ἀπὸ σὲ μὲ τὴν λάμψιν
τῆς δόξης μου καὶ θὰ ἀναγγείλω τὸ
ὄνομά μου: <Ὁ Κύριος εἶναι ἐμπρός
σου>. Καὶ θὰ ἐλεήσω ἐγὼ
αὐτόν, ποὺ κρίνω ἄξιον τοῦ ἐλέους
μου καὶ θὰ εὐσπλαγχνισθῶ αὐτόν,
ποὺ θεωρῶ ἄξιον τῆς εὐσπλαγχνίας
μου>. |
20
Καὶ εἶπεν· οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν
τὸ πρόσωπόν μου· οὐ γὰρ
μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν
μου καὶ ζήσεται. |
20
Καὶ ὁ Θεὸς ἐξηκολούθησε·
<δὲν θὰ ἡμπορέσῃς νὰ
ἴδῃς τὸ πρόσωπόν μου· διότι
κανεὶς ἄνθρωπος δὲν ἠμπορεῖ
νὰ μὲ ἀντικρύσῃ εἰς ὅλην
μου τὴν δόξαν καὶ νὰ ζήσῃ>.
|
20
Καὶ εἶπεν ἐπίσης ὁ Θεός:<Δεν θὰ
ἠμπορέσῃς νὰ ἰδῇς τὸ
πρόσωπόν μου. Διότι δεν εἶναι δυνατὸν νὰ
ἰδῇ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ
νὰ ζήσῃ>. |
21
Καὶ εἶπε Κύριος· ἰδοὺ τόπος
παρ' ἐμοί, στήσῃ ἐπὶ τῆς
πέτρας· |
21
Καὶ συνέχισεν ὁ Κύριος· <ἰδοὺ
τόπος ἐδῶ πλησίον. Στάσου ὄρθιος
ἐπάνω εἰς αὐτὸν τὸν βράχον.
|
21
Καὶ εἶπε πάλιν ὁ Κύριος πρὸς τὸν
Μωϋσῆν: <Βλέπεις αὐτὸν τὸν τόπον
ἐδῶ κοντά μου; Στάσου λοιπὸν εἰς αὐτὸν
τὸν βράχον. |
22
ἡνίκα δ' ἂν παρέλθῃ ἡ
δόξα μου, καὶ θήσω σε εἰς ὀπὴν
τῆς πέτρας καὶ σκεπάσω τῇ χειρί
μου ἐπὶ σέ ἕως ἂν παρέλθω·
|
22
Ὅταν διέρχεται ἡ θεία μου δόξα,
θὰ σὲ θέσω εἰς τὴν ὀπὴν
τοῦ βράχου, θὰ σκεπάσω μὲ τὸ
χέρι μου τὸ πρόσωπόν σου, ἕως
ὅτου περάσω. |
22
Καὶ ὅταν θὰ περάσῃ ἡ λάμψις
τῆς δόξης μου,θὰ σὲ βάλω μέσα εἰς
μίαν σχισμὴν (τρῦπαν) τοῦ βράχου καὶ
θὰ σὲ σκεπάσω μὲ τὸ χέρι μου, μέχρι
νὰ περάσω. |
23
καὶ ὀφέλω τὴν χεῖρα, καὶ
τότε ὄψει τὰ ὀπίσω μου, τὸ
δὲ πρόσωπόν μου οὐκ ὀφθήσεταί
σοι. |
23
Θὰ ἀφαιρέσω τὸ χέρι μου ἀπὸ
τὸ πρόσωπόν σου καὶ θὰ μὲ
ἴδῃς ἐκ τῶν ὄπισθεν, ἀλλὰ
τὸ πρόσωπόν μου δὲν θὰ τὸ
ἴδῃς>. |
23
Καὶ θὰ σηκώσω κατόπιν τὸ χέρι μου καὶ
τότε θὰ ἰδῇς τὰ νῶτα μου. Δὲν
πρόκειται ὅμως νὰ ἰδῇς τὸ πρόσωπόν
μου>. |