Σχόλιον Τῆς Γενέσεως
ΓΕΝΕΣΙΣ καὶ τὰ τέσσαρα ἄλλα ἐν συνεχείᾳ βιβλία τῆς Π. Διαθήκης ἀποτελοῦν τὴν Πεντάτευχον, ἢ τὴν ἄλλως λεγομένην <Νόμον>.
Αὐτὴν περὶ τὸ 1500 π.Χ. συνέγραψεν ὁ Μωϋσῆς, πλὴν ὀλίγων τελευταίων στίχων τοῦ Δευτερονομίου, τῶν ἀναφερομένων εἰς τὸν θάνατόν του, τοὺς ὁποίους κατὰ πᾶσαν πιθανότητα ἔγραψεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ.
Ἡ Γένεσις, τὴν ὁποίαν οἱ Ἑβραίοι ὀνομάζουν ἐκ τῆς πρώτης λέξεώς της <Μπερεσίθ> (=ἐν ἀρχῇ), ὠνομάσθη ὑπὸ τῶν Χριστιανῶν <Γένεσις>, διότι ἱστορεῖ τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου καὶ τῶν πρώτων λαῶν τῆς γῆς.
Τὸ ὄνομά της, εἰδικώτερον, ἐλήφθη ἀπὸ τὸν 4ον στοίχον τοῦ Β' κεφαλαίου της, εἰς τὸν ὁποῖον ἀναγράφεται· <αὕτη ἡ βίβλος γ ε ν έ σ ε ω ς ούρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε ἐγένετο· ᾖ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν>.
Εἶναι τὸ ἀρχαιότατον συστηματικὸν ἱστορικὸν βιβλίον, διότι ἀσχολεῖται μὲ θεμελιώδη γεγονότα, τὰ ὁποῖα παραθέτει κατὰ ἱστορικὴν ἀλληλουχίαν, βάσει σχεδίου, μὲ προφανῆ ἑνότητα.
Ἡ Γένεσις θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ διαιρεθῇ εἰς δύο τμήματα· εἰς τὸ πρῶτον, τὸ ὁποῖον περιλαμβάνει τὴν δημιουργείαν τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἱστορίαν τῆς ἀρχαίας ἀνθρωπότητος, μέχρι τῆς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ κλήσεως τοῦ Ἁβραάμ καὶ εἰς τὸ δεύτερον, τὸ ὁποῖον ἱστορεῖ τὴν κλῆσιν καὶ τὸν βίον τοῦ Ἁβραάμ, τὴν ἱστορίαν τῶν ἄλλων πατριαρχῶν μὲ κάποιαν συνάρτησιν πρὸς ἱστορικὰ γεγονότα συγρόνων των λαῶν, καὶ τελειώνει μὲ τὸν θάνατον τοῦ Ἰωσὴφ εἰς Αἴγυπτον.
Διήκουσα αὐτῆς ἔννοια, ἐκτὸς τῆς περὶ ἑνὸς καὶ μόνου Θεοῦ διδασκαλίας, ὡς παντοδυνάμου καὶ πανσόφου δημιουργοῦ καὶ κυβερνήτου τοῦ κόσμου, μάλιστα δὲ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι αἱ ἐπαγγελίαι τοῦ Θεοῦ καί, ἐν βαθυτέρᾳ ἐννοίᾳ, ἡ ἐπαγγελία τῆς διὰ τοῦ Χριστοῦ λυτρώσεως.
Εἶναι δὲ ἀξιοσημείωτον ὅτι ἀρχίζει μὲ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς πρωτοπλάστους καὶ κλείει μὲ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἀπολύτρωσιν, τὴν ὁποῖαν διὰ τοῦ πατριάρχου Ἰακὼβ προαναγγέλει ὁ Θεὸς πρὸς τὸ ἐκπεσὸν ἀνθρώπινον γένος.