Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγένετο ἡνίκα ἤρξαντο οἱ
ἄνθρωποι πολλοὶ γίνεσθαι ἐπὶ
τῆς γῆς, καὶ θυγατέρες ἐγεννήθησαν
αὐτοῖς. |
ταν
ἤρχισαν νὰ πληθύνωνται οἱ ἄνθρωποι
ἐπὶ τῆς γῆς, ἐπληθύνοντο
ἀναλόγως καὶ αἱ γυναῖκες τῶν
ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀπογόνων
τοῦ Κάϊν. |
αὶ
ὅταν ἄρχισαν να πληθύνωνται οἱ ἄνθρωποι
ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ἐπληθύνθησαν
καὶ οἱ θυγατέρες ποὺ ἀπέκτησαν.
|
2
Ἰδόντες δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ
Θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων
ὅτι καλαὶ εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς
γυναῖκας ἀπὸ πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο.
|
2
Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἰδόντες
ὅτι αἱ γυναῖκες τοῦ διεφθαρμένου
κόσμου ἦσαν ὡραῖαι, κατὰ τρόπον
δὲ σαρκικὸν σκεπτόμενοι καὶ ἀπὸ
τὴν ἐξωτερικὴν ὡραιότητα ἐλκυόμενοι
ἐξέλεξαν καὶ ἔλαβον συζύγους
ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῶν διεφθαρμένων
ἀνθρώπων. |
2
Καὶ οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ,
δηλαδή οἱ ἀπόγονοι τῆς εὐσεβοῦς
γενεᾶς τοῦ Σὴθ ἀπὸ τὸν
Ἐνώς, ὅταν εἶδαν ὅτι οἱ
θυγατέρες τῶν ἀνθρώπων, δηλαδὴ ὅσες
κατήγοντο ἀπὸ τὴν διεφθαρμένην γενεὰν
τοῦ Κάϊν, ἦσαν ὡραῖες, παρεσύρθησαν
ἀπὸ τὸ κάλλος των καὶ ἐνυμφεύθησαν
ἀπὸ ὅλες ἐκεῖνες τὶς γυναῖκες,
ὅσες ἐδιάλεξαν διὰ τὴν ὀμορφιάν
των. |
3
Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός·
οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά
μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις
εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι
αὐτοὺς σάρκας, ἔσονται δὲ αἱ
ἡμέραι αὐτῶν ἑκατὸν εἴκοσιν
ἔτη. |
3
Εἶδεν ὁ Θεὸς τὴν σαρκικότητα
αὐτὴν τῶν ἀνθρώπων καὶ
εἶπε· <δὲν θὰ παραμείνῃ
πλέον τὸ πνεῦμα μου εἰς τοὺς
ἀνθρώπους τούτους, διότι κυριαρχοῦνται
ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ σαρκικὰ
φρονήματα. Ὅλαι δὲ αἱ ὑπολειπόμεναι
ἡμέραι τῆς ζωῆς των θὰ περιορισθοῦν
μόνον εἰς ἑκατὸν εἴκοσιν ἔτη>.
|
3
Καὶ ἐπειδὴ οἱ εὐσεβεῖς
ἀπόγονοι τοῦ Σὴθ καὶ τοῦ Ἐνὼς
παρεσύρθησαν ἀπὸ τὴν ἄτακτον ἐπιθυμίαν
καὶ ἐδελεάσθησαν ἀπὸ τὸ
ἐξωτερικὸν κάλλος τῶν γυναικῶν τῆς
ἁμαρτωλῆς γενεᾶς τοῦ Κάϊν, ὁ
παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος Θεὸς εἶπεν·
<δὲν θὰ παραμείνῃ πλέον εἰς τοὺς
ἀνθρώπους αὐτοὺς τὸ πνεῦμα,
ἡ χάρις καὶ ἡ ἀγαθὴ προνοητικὴ
δύναμίς μου, διότι ἐκυριεύθησαν ἀπὸ τὰ
πάθη, ἔγιναν δοῦλοι τῆς σαρκὸς καὶ
κατασπαταλοῦν τὴν ζωήν των ὡσὰν
νὰ εἶναι πλασμένοι μόνον ἀπὸ σάρκα
καὶ ὡσὰν να μὴ ἔχουν ψυχήν.
Ἐλπίδα διὰ να διορθωθοῦν δεν ὑπάρχει
πλέον. Ἀλλὰ δὲν τοὺς τιμωρῶ
ἀμέσως, διότι θέλω νὰ σωθοῦν καὶ αὐτοί·
ὁρίζω ὅμως ὡς ἡλικίαν τῶν ἑκατὸν
εἴκοσι χρόνια ζωῆς>. |
4
Οἱ δὲ γίγαντες ἦσαν ἐπὶ
τῆς γῆς ἐν ταῖς ἡμέραις
ἐκείναις· καὶ μετ' ἐκεῖνο,
ὡς ἂν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοὶ
τοῦ Θεοῦ πρὸς τὰς θυγατέρας
τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐγεννῶσαν
ἑαυτοῖς· ἐκεῖνοι ἦσαν οἱ
γίγαντες οἱ ἀπ' αἰῶνος, οἱ
ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί.
|
4
Τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ὑπῆρχον
οἱ γίγαντες εἰς τὴν γῆν. Ἀλλὰ
και κατόπιν, ὅταν οἱ ἄνθρωποι τοῦ
Θεοῦ ἐλάμβανον ὡς συζύγους γυναῖκας
τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου, ἐγεννοῦσαν
γίγαντας. Οἱ δὲ γίγαντες ἐκεῖνοι
καὶ διαβόητοι ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς
γῆς. |
4
Τὶς ἡμέρες δὲ ἐκεῖνες
ἐζοῦσαν εἰς τὴν γῆν οἱ
γίγαντες, ἄνθρωποι μὲ μεγάλο ἀνάστημα καὶ
τεραστίαν δύναμιν. Ἐπειδὴ ὅμως οὔτε
ὁ φόβος τῆς ποινῆς οὔτε ὁ χρόνος
τῆς θείας μακροθυμίας ἀπεμάκρυναν τοὺς ἀπογόνους
τοῦ Σὴθ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν,
διὰ τοῦτο καὶ ἔπειτα ἀπὸ
αὐτά, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Σήθ, μεθυσμένοι
ἀπὸ τὴν σαρκικὴν ἐπιθυμίαν,
συνευρίσκοντο μὲ τὶς θυγατέρες τῶν ἀπογόνων
τοῦ Κάϊν καὶ ἀποκτοΰσαν παιδιά. Τὰ
παιδιὰ ἐκεῖνα ἦσαν οἱ παλαιοὶ
γίγαντες, οἱ ἰσχυροὶ κατὰ τὸ
σῶμα, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί.
|
5
Ἰδὼν δὲ Κύριος ὁ Θεός,
ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν
ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ
πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ
αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ
πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας,
|
5
Ὁ Θεὸς ἱδὼν ὅτι ἐπληθύνθησαν
καὶ ἐπληθύνοντο συνεχῶς αἱ ἁμαρτίαι
τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς
καὶ ὅτι ἡ καρδία παντὸς ἀνθρώπου
ἦτο δοσμένη εἰς τὴν ἁμαρτίαν,
καὶ τὰ πονηρὰ πάντοτε ἔργα εἶχεν
ὡς ἀντικείμενον τῶν ἐπιθυμιῶν
καὶ σκέψεών της, |
5
Καὶ ὁ Θεὸς ὅταν εἶδεν ὅτι
οἱ ἄνθρωποι ἐπέμεναν εἰς τὰ
ἴδια καὶ χειρότερα ἁμαρτήματα καὶ
ὅτι αὐξήθηκαν οἱ κακίες τῶν ἀνθρώπων,
ποὺ ἐζοῦσαν εἰς τὴν γήν·
ὅταν ὡς καρδιογνώστης εἶδεν αὐτό,
ποὺ δεν βλέπουν τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων,
ὅτι δηλαδὴ ὅλοι ἀνεξαιρέτως ἐκεῖνοι
οἱ ἄνθρωποι εἰς τὸ βάθος τῆς
ψυχῆς των μὲ πολλὴν ἐπιμέλειαν καὶ
μεγάλο ἐνδιαφέρον μελετοῦν τὸ κακὸν
καθ' ὅλες τὶς ἡμέρες καὶ σπαταλοΰν
συνεχῶς τὴν ζωήν των εἰς τὴν
ἁμαρτίαν, |
6
καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Θεὸς ὅτι
ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ
τῆς γῆς, καὶ διενοήθη.
|
6
ἐσκέφθη ὅτι αὐτὸς ἐδημιούργησεν
εἰς τὴν γῆν τὸν ἄνθρωπον νὰ
ζῇ κατὰ τὸ θεῖον θέλημα καὶ
ἐλυπήθη διὰ τὸ κατάντημα τῶν
ἀνθρώπων. |
6
ἐσκέφθη ὁ Θεός, ὅτι ἐδημιούργησε τὸν
ἄνθρωπον ἐπάνω εἰς τὴν γῆν
καὶ τὸν ἐπροίκισε μὲ τόσα θεία καὶ
ἔξοχα χαρίσματα. Καὶ ὁ Θεὸς ἐλυπήθη
μέχρι βάθους καρδίας διὰ τὴν ἀποστασίαν
τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀπεφάσισε
|
7
Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἁπαλείψω
τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα ἀπὸ
προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου
ἕως κτήνους καὶ ἀπὸ ἐρπετῶν
ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι
μετεμελήθην(*) ὅτι
ἐποίησα αὐτούς. |
7
Ἀπεφάσισε δὲ ὁ Θεὸς καὶ
εἶπε· <θὰ ἐξαφανίσω ἀπὸ
τὸ πρόσωπον τῆς γῆς τὸν ἄνθρωπον,
τὸν ὁποῖον ἐδημιούργησα, καὶ
μαζῆ μὲ αὐτὸν κάθε ἄλλο
ζωντανὸν ὂν ἀπὸ ἀνθρώπου
μέχρι κτήνους, ἀπὸ τὰ ἐρπετὰ
τῆς γῆς ἕως τὰ πτηνὰ τοῦ
οὐρανοῦ, διότι μετεμελήθην ποὺ
τοὺς ἐδημιούργησα>.
|
7
καὶ εἶπε: <Θὰ ξεπαστρέψω ὁλοσχερῶς
ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς τὸν
ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ἐδημιούργησα·
μαζὶ μὲ αὐτὸν θὰ ἑξαφανίσω
καὶ κάθε ἄλλο ζωντανὸν δημιούργημα, διότι
δὲν θὰ ἔχῃ πλέον λόγον ὑπάρξεως,
ἐφ’ ὅσον δεν θὰ ὑπάρχῃ ὁ
ἄνθρωπος. Θὰ ἑξαφανίσω ὅλα,
ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον ἕως τὰ
κτήνη, ἀπὸ τὰ ἑρπετὰ ἕως
τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ, διότι
μετενόησα, ποὺ τοὺς ἐδημιούργησα>.
|
8
Νῶε δὲ εὗρε χάριν ἐναντίον
Κυρίου τοῦ Θεοῦ.
|
8
Ὁ Νῶε ὅμως διὰ τὴν ἀρετὴν
αὐτοῦ ἀπελάμβανε τὴν εὐμένειαν
καὶ προστασίαν τοῦ Θεοῦ.
|
8
Ὁ Νῶε ὅμως διὰ τὸ μεγαλεῖον
τῆς ἀρετῆς του ἀποτελοῦσε ἐξαίρεσιν
καὶ διὰ τοῦτο εἶχε τὴν χάριν,
τὴν εὔνοιαν καὶ προστασίαν τοῦ Θεοῦ.
|
9
Αὗται δὲ αἱ γενέσεις Νῶε·
Νῶε ἄνθρωπος δίκαιος, τέλειος
ὤν ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ·
τῷ Θεῷ εὐηρέστησε Νῶε.
|
9
Αὐτὴ δὲ εἶναι
ἡ ἱστορία καὶ
τὰ γεγονότα τῆς ἐποχὴς
τοῦ Νῶε. Ὁ Νῶε ἦτο ἄνθρωπος
δίκαιος, τέλειος εἰς τὴν ἐποχήν
του. Διὰ τὴν
πίστιν καὶ
τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ
ἦτο εὐάρεστος ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ. |
9
Ἰδοὺ δὲ ἡ ἱστορία καὶ
ἡ γενεαλογία τοῦ Νῶε. Μόνον ὁ Νῶε
ἦταν ἄνθρωπος, ποὺ ἐγνώριζε καὶ
ἐφύλαττε τὰ καθήκοντα καὶ τὶς
ὑποχρεώσεις του ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ
καὶ τῶν ὁμοίων του· μόνον αὐτὸς
ἦταν τέλειος κατὰ τὴν ἐρετὴν
μεταξὺ τῆς διεφθαρμένης γενεᾶς τῶν
συγχρόνων το· ὁ Νῶε μὲ τὸ μεγαλεῖον
τῆς ἀρετῆς του εἶχε γίνει πολὺ
ἀρεστὸς εἰς τὸν Θεόν.
|
10
Ἐγέννησε δὲ Νῶε τρεῖς υἱούς,
τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, τὸν Ἰάφεθ.
|
10
Ἀπέκτησε τρεῖς υἱούς, τὸν
Σήμ, τὸν Χάμ καὶ τὸν ᾿Ιάφεθ.
|
10
Ἀπέκτησε δὲ ὁ Νῶε τρεῖς υἱούς,
τὸν Σήμ, τὸν Χὰμ καὶ τὸν Ἰάφεθ.
|
11
Ἐφθάρη δὲ ἡ γῆ ἐναντίον
τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπλήσθη ἡ
γῆ ἀδικίας. |
11
Οἱ ἄνθρωποι ὅμως τῆς ἐποχῆς
ἐκείνης εἶχον παρεκτραπῆ καὶ
διαφθαρῆ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ
ἐπλημμύρησεν ἡ γῆ ἀπὸ
κάθε ἀδικίαν. |
11
Καὶ ἡ γῆ ἦταν διεφθαρμένη ἐνώπιόν
τοῦ Θεοῦ καὶ γεμάτη ἀδικίαν. Ὅλοι
δηλαδή οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐζοῦσαν
εἰς τὴν γῆν, εἶχαν ἀποστατήσει
ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἐκυλίοντο
εἰς τὰ πάθη τῆς σαρκός· εἶχαν
βυθισθῆ εἰς βάθος ἀσεβείας, βαρβαρότητος,
βιαιότητος καὶ ἐγκληματικότητος.
|
12
Καὶ εἶδε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν
γῆν, καὶ ἦν κατεφθαρμένη, ὅτι
κατέφθειρε πᾶσα σὰρξ τὴν ὀδὸν
αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς.
|
12
Εἶδε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν γῆν,
ὅπου κατοικοῦσαν οἱ ἄνθρωποι, ὅτι
ἦτο ἀθεραπεύτως διεφθαρμένη, διότι
κάθε ἄνθρωπος εἶχε παρεκκλίνει ἀπὸ
τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν καὶ ἐπορεύετο
τὸν δρόμον τῆς διαφθορᾶς.
|
12
Καὶ ὁ παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος
Θεὸς ἐκύτταξεν εἰς τὴν γῆν
καὶ εἶδεν ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι
ἔγιναν σαρκολάτρες· διότι ὅλοι οἱ σαρκολάτρες
αὐτοὶ ἄνθρωποι εἶχαν ἐκτραπῆ
ἀπὸ τὸν ἅγιον δρόμον τοῦ Θεοῦ
καὶ ἐβάδιζαν σταθερά, χωρὶς διάθεσιν
μετανοίας, τὸν δρὸμον τῆς διαφθορᾶς.
|
13
Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ
Νῶε· καιρὸς παντὸς ἀνθρώπου
ἥκει ἐναντίον μου, ὅτι ἐπλήσθη
ἡ γῆ ἀδικίας ἀπ' αὐτῶν,
καὶ ἰδοὺ ἐγὼ καταφθείρω
αὐτοὺς καὶ τὴν γῆν.
|
13
Εἶπε τότε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς
τὸν Νῶε· <τὸ τέλος
ὅλων τῶν
ἀνθρώπων ἔφθασε, διότι ἐγέμισεν
ἡ γῆ ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας
των. Καὶ ἰδοὺ ὅτι ἐγὼ
θὰ καταστρέψω αὐτοὺς καὶ τὴν
γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν κατοικοῦν.
|
13
Καὶ ὁ Θεὸς εἶπε πρὸς τὸν
Νῶε· ἔδειξα πολλὴν μακροθυμίαν, τώρα
ὅμως πρέπει να ἀποκοπῇ ἡ κακία διὰ
νὰ μὴ προχωρήσῃ περισσοτερον· <ἔφθασεν
ὁ καιρὸς τοῦ τέλους, τοῦ θανάτου,
ὅλων τῶν ἀνθρώπων, διότι ἡ γῆ
ἐγέμισε καὶ ἐξεχείλισεν ἀπὸ
τὶς ἀδικίες των· πρέπει νὰ σταματήσῃ
τὸ ἀπόστημα καὶ διὰ τοῦτο, νά·
ἐγὼ θὰ ἐξοντώσω καὶ αὐτοὺς
καὶ ὅλα τὰ ζωντανὰ τῆς γῆς>.
|
14
Ποίησον οὖν σεαυτῷ κιβωτὸν ἐκ
ξύλων τετραγώνων· νασσιὰς ποιήσεις
τὴν κιβωτὸν καὶ ἀσφαλτώσεις
αὐτὴν ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν τῇ
ἀσφάλτῳ. |
14
Σὺ ὅμως νὰ κατασκευάσῃς διὰ
τὸν ἑαυτόν σου μίαν κιβωτὸν
ἀπὸ ξύλα πλανισμένα τετράγωνα·
νὰ τὴν χωρίσῃς εἰς μικρὰ
δωμάτια καὶ νὰ τὴν ἀλείψῃς
μὲ πίσσαν ἀπὸ μέσα καὶ
ἀπ' ἔξω.
|
14
Ὅλοι ἐκεῖνοι θὰ καταστραφοῦν
ὁλοσχερῶς, <σὺ ὅμως, ἐπειδὴ
ἔζησες ὅλην τὴν ζωήν σου μὲ ἀρετήν,
κατασκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν σου μίαν
κιβωτὸν ἀπὸ δοκάρια τετράγωνα, πλανισμένα,
ὥστε νὰ προσαρμόζωνται μὲ ἀκρίβειαν
καὶ νὰ εἶναι ἡ κιβωτὸς στερεά·
χώρισε τὴν κιβωτὸν εἰς μικρὰ διαμερίσματα
καὶ ἄλειψέ την ἀπὸ μέσα καὶ
ἀπ’ ἔξω μὲ ἀσφαλτόπισσαν>·
ἔτσι δεν θὰ εἰσχωροῦν μέσα τὰ
νερὰ καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικὸν
θὰ ἐξουδετερώνεται ἡ κακοσμία ἀπὸ
τὰ ζῶα. |
15
Καὶ οὕτω ποιήσεις τὴν κιβωτόν·
τριακοσίων πήχεων τὸ μῆκος τῆς
κιβωτοῦ καὶ πεντήκοντα πήχεων τὸ
πλάτος καὶ τριάκοντα πήχεων τὸ
ὕψος αὐτῆς·
|
15
Ὡς ἑξῆς θὰ κατασκεύασῃς
τὴν κιβωτόν. Τὸ μῆκος αὐτῆς
θὰ εἶναι τριακόσιοι πήχεις (156 μέτρα)
τὸ πλάτος της πεντήκοντα
πήχεις καὶ τὸ ὕψος της τριάκοντα
πήχεις.
|
15 <Ἔτσι νὰ κατασκευάσῃς
τὴν κιβωτόν· τὸ μῆκος της νὰ εἶναι
τριακόσιοι (ἑβραϊκοὶ) πήχεις (περίπου 137-170
μέτρα), τὸ πλάτος της πενήντα (ἑβραϊκοὶ)
πήχεις (περίπου 23-29 μέτρα) καὶ τὸ ὕψος
τῆς τριάντα (ἑβραϊκοὶ) πήχεις (περίπου 14-17
μέτρα).
|
16
ἐπισυνάγων ποιήσεις τὴν κιβωτὸν
καὶ εἰς πῆχυν συντελέσεις αὐτὴν
ἄνωθεν· τὴν δὲ θύραν τῆς
κιβωτοῦ ποιήσεις ἐκ πλαγίων·
κατάγαια διώροφα καὶ τριώροφα ποιήσεις
αὐτήν. |
16
Θὰ συγκλείσῃς δὲ τὰς πλευρὰς
τῆς κιβωτοῦ εἰς τὸ ὕψος, ὥστε
ἡ ἐπάνω σκέπη αὐτῆς θὰ
ἔχῃ τὸ πλάτος ἑνὸς μόνον
πήχεως. Τὴν θύραν τῆς κιβωτοῦ
θὰ τὴν κατασκευάσῃς εἰς τὰ
πλάγια αὐτῆς.
Θὰ διαιρέσῃς τὴν
κιβωτὸν εἰς τρεῖς ὀρόφους, εἰς
τὸ ἰσόγειον, τὸν πρῶτον ὄροφον
καὶ τὸν δεύτερον.
|
16
Θὰ κατασκευάσῃς δὲ τὴν κιβωτὸν
ἔτσι, ὥστε νὰ συνταιριάσῃς καὶ
συγκλίσῃς τὶς πλευρές της διὰ
νὰ ἔχῃ ἡ σκέπη της εἰς τὸ
ἐπάνω μέρος κλίσιν ἐνὸς (ἑβραϊκοῦ)
πήχεως (46-57 ἑκατοστὰ τοῦ μέτρου)· τὴν
εἴσοδον δὲ τῆς κιβωτοῦ νὰ κατασκευάσῃς
εἰς τὰ πλάγια· τὴν κιβωτὸν θὰ
κατασκευάσῃς τριώροφον, ὥστε νὰ ἔχῃ
πρῶτον (ἰσόγειον), δεύτερον καὶ τρίτον πάτωμα>.
|
17
Ἐγὼ δὲ ἰδοὺ ἐπάγω
τὸν κατακλυσμόν, ὕδωρ ἐπὶ τὴν
γῆν καταφθεῖραι πᾶσαν σάρκα, ἐν
ᾖ ἐστι πνεῦμα ζωῆς, ὑποκάτω
τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ὅσα ἐὰν
ᾗ ἐπὶ τῆς γῆς, τελευτήσει.
|
17
Ἐγὼ δὲ θὰ ἐξαπολύσω τὸν
κατακλυσμόν, ὕδατα πολλὰ
ἐπάνω εἰς τὴν
ἐπιφάνειαν τῆς γῆς, ὥστε
νὰ καταστραφῇ κάθε σάρξ, κάθε
τι τὸ ὁποῖον κάτω ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν ἔχει ζωὴν ὅλα
ὅσα ὑπάρχουν ἐπάνω
εἰς τὴν γῆν, ἄνθρωποι καὶ
πτηνὰ καὶ τετράποδα καὶ ἐρπετὰ
θὰ ἀποθάνουν.
|
17
Ἐσὺ μὲν νὰ κατασκευάσῃς τὴν
κιβωτόν, ὅπως σὲ διέταξα· <Ἐγὼ
δέ, ὁ ἄπειρος εἰς δύναμιν καὶ τέλειος
εἰς δικαιοσύνην Θεός, νά· θὰ προκαλέσω ὁπωσδήποτε
τὸν μοναδικὸν εἰς τὸ εἶδος του
κατακλυσμόν· θὰ ἑξαπολύσω ὕδατα
πολλὰ εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τῆς
γῆς, ὥστε νὰ ἐξολοθρεύσω κάθε
ἔμψυχον ὀργανισμόν, ποὺ εὑρίσκεται
κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανόν· κάθε ζωντανὸς
ὀργανισμός, ποὺ ζῇ εἰς τὴν
γῆν (ἄνθρωποι, τετράποδα ζῶα, ἑρπετά,
πτηνά), θὰ ἀποθάνῃ>.
|
18
Καὶ στήσω τὴν διαθήκην μου μετὰ
σοῦ· εἰσελεύσῃ δὲ εἰς
τὴν κιβωτὸν σὺ καὶ οἱ υἱοί
σου καὶ ἡ γυνή σου καὶ αἱ γυναῖκες
τῶν υἱῶν σου μετὰ σοῦ.
|
18
Σὺ ὅμως διὰ τὴν ἀρετήν
σου θὰ σωθῇς θὰ
εἰσέλθῃς εἰς τὴν κιβωτόν,
σὺ καὶ τὰ παιδιά σου καὶ ἡ
γυναῖκα σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν
παιδιῶν σου μαζῆ μὲ σέ.
|
18
Ἐὰν ὅμως θὰ ἐπιβληθῇ εἰς
ἐκείνους τιμωρία ἀξία τῶν ἁμαρτιῶν
των, <μαζί σου θὰ συνάψω τὴν συνθήκην καὶ
συμφωνίαν μου>· ἐγὼ θὰ εἶμαι Θεός
σου καὶ προστάτης σου, σὺ δὲ ἄνθρωπος
ἰδικός μου, διὰ τὸν ὁποῖον
θὰ φροντίσω καὶ θὰ μεριμνῶ.
Διὰ τὸν σκοπὸν αὐτόν <θὰ
εἰσέλθῃς εἰς τὴν κιβωτὸν
σὺ καὶ οἱ υἱοί σου, ἡ
γυναῖκα σου καὶ οἱ γυναῖκες τῶν
υἱῶν σου μαζί σου>· διότι ἂν καὶ
εἶναι κατώτεροί σου ὡς πρὸς τὴν ἀρετήν,
εἶναι ὅμως μακρυὰ ἀπὸ τὴν
ὑπερβολικὴν κακίαν τῶν ἄλλων.
|
19
Καὶ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν
καὶ ἀπὸ πάντων τῶν ἐρπετῶν
καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων
καὶ ἀπὸ πάσης σαρκός, δύο
δύο ἀπὸ πάντων εἰσάξεις
εἰς, τὴν κιβωτόν, ἵνα τρέφῃς
μετὰ σεαυτοῦ· ἄρσεν καὶ θῆλυ
ἔσονται. |
19
Καὶ θὰ πάρῃς μαζῆ σου ἀπὸ
ὅλα τὰ κτήνη καὶ ἀπὸ ὅλα
τὰ ἑρπετὰ καὶ ἀπὸ ὅλα
τὰ θηρία καὶ ἀπὸ κάθε
εἶδος ποὺ ζῇ εἰς
τὴν γῆν κατὰ ζεύγη, θὰ τὰ
εἰσαγάγῃς εἰς τὴν κιβωτόν,
ὥστε μαζῆ μὲ σὲ νὰ σωθοῦν,
καὶ σὺ θὰ ἔχῃς τὴν φροντίδα
τῆς διατροφῆς των. Κάθε ζεῦγος ζώων
θὰ ἀποτελῆται
ἀπὸ ἀρσενικὸν καὶ θηλυκόν.
|
19
<Καὶ θὰ εἰσαγάγῃς μαζί σου
εἰς τὴν κιβωτὸν ἀπὸ ὅλα
τὰ εἴδη τῶν κατοικιδίων ζώων καὶ
ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη τῶν ἑρπετῶν
καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη τῶν
ἀγρίων θηρίων καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ
εἴδη ὅλων τῶν ἄλλων ζῳων, διὰ
να τὰ τρέφῃς· κάθε ζευγάρι θὰ ἀποτελῆται
ἀπὸ ἕνα ἀρσενικὸν καὶ
ἀπὸ ἕνα θηλυκόν. |
20
Ἀπὸ πάντων τῶν ὀρνέων
τῶν πετεινῶν κατὰ γένος, καὶ
ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν κατὰ
γένος καὶ ἀπὸ πάντων τῶν
ἐρπετῶν τῶν ἐρπόντων ἐπὶ
τῆς γῆς κατὰ γένος αὐτῶν.
Δύο δύο ἀπὸ πάντων εἰσελεύσονται
πρὸς σὲ τρέφεσθαι μετὰ σοῦ,
ἄρσεν καὶ θῆλυ |
20
Θὰ πάρῃς μαζῆ
σου ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη τῶν
κτηνῶν, τῶν μικρῶν καὶ τῶν μεγάλων,
καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἑρπετὰ
ποὺ ἔρπουν εἰς
τὴν γῆν κατὰ τὸ
γένος αὐτῶν. Ζεῦγος ἄρσεν
καὶ θῆλυ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ
θὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν κιβωτόν,
διὰ νὰ διασωθοῦν καὶ τραφοῦν
μαζῆ σου. |
20
Θὰ εἰσαγάγῃς μαζί σου εἰς τὴν
κιβωτὸν ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη
(ἀπὸ τὸ κάθε γένος) τῶν πτηνῶν
καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη (ἀπὸ
τὸ κάθε γένος) τῶν κατοικιδίων ζώων καὶ
ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη (ἀπὸ
τὸ κάθε γένος) τῶν ἑρπετῶν, ποὺ
σύρονται εἰς τὴν γῆν. Θὰ εἰσέλθουν
εἰς τὴν κιβωτὸν μόνα των, ἐνστικτωδῶς,
μὲ νεῦσιν ἰδικήν μου, κατὰ ζεύγη,
δύο - δύο ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη (γένη)
καὶ θὰ τρέφονται μαζί σου· τὸ ἕνα
θὰ εἶναι ἀρσενικὸν καὶ τὸ
ἄλλο θηλυκόν. |
21
Σὺ δὲ λήψῃ σεαυτῷ ἀπὸ
πάντων τῶν βρωμάτων, ἃ ἔδεσθε,
καὶ συνάξεις πρὸς σεαυτόν, καὶ
ἔσται σοι καὶ ἐκείνοις φαγεῖν.
|
21
Σὺ δὲ θὰ πάρῃς ἀκόμη
μαζῆ σου ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη
τῶν τροφῶν, τὰς ὁποίας τρώγετε,
καὶ θὰ τὰς συγκεντρώσῃς διὰ
τὸν ἑαυτόν σου. Ἀκόμη δὲ
θὰ μεριμνήσῃς καὶ διὰ τὴν
διατροφὴν τῶν ζώων, ὥστε καὶ
σὺ καὶ ἐκεῖνα νὰ ἔχουν
τροφὰς κατὰ τὸ διάστημα τοῦ
κατακλυσμοῦ. |
21
Σὺ δὲ θὰ παραλάβῃς μαζί σου ἀπὸ
ὅλα τὰ εἴδη τῶν τροφῶν, τὶς
ὁποῖες τρώγετε καὶ θὰ τὶς ἀποθηκεύσῃς
κοντά σου εἰς τὴν κιβωτόν, ὥστε να
χρησιμεύσουν ὡς τροφὴ διὰ σὲ καὶ
δι’ ἐκεῖνα κατὰ τὴν διαρκειαν τοῦ
κατακλυσμοῦ>. |
22
Καὶ ἐποίησε Νῶε πάντα, ὅσα
ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος ὁ
Θεός, οὕτως ἐποίησε. |
22
Ὁ Νῶε ἐξετέλεσε μὲ ἀκρίβειαν
ὅλα ὅσα διέταξε Κύριος ὁ Θεός·
ἔπραξεν, ὅπως ἐκεῖνος εἶχε διατάξει.
|
22
Καὶ ὁ Νῶε συνεμορφώθη πλήρως πρὸς
ὅσα τοῦ παρήγγειλεν ὁ Θεός· τὰ
ἔκαμεν ὅλα μὲ προθυμίαν, χωρὶς ἀναβολήν·
ἐπροχώρησε μὲ πίστιν ἀκριβῶς ὅπως
τὸν διέταξεν. Ἔτσι ἔδειξε μὲ τὴν
πίστιν καὶ τὰ ἔργα του, ὅτι δικαίως
ἀξιώθηκε νὰ λάβῃ τὴν εὔνοιαν
τοῦ παντοκράτορος Κυρίου. |