Η Γένεσις : Κεφάλαιον ΙΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

λθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. Ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν.
2 Καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. Καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν.
3 Καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. Καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον.
4 Πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περιεκύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως προσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα.
5 Καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγαν πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; Ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς.
6 Ἐξῆλθε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς πρὸς τὸ πρόθυρον, τὴν δὲ θύραν προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῦ.
7 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε.
8 Εἰσὶ δέ μοι δύο θυγατέρες, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς, καὶ χρᾶσθε αὐταῖς, καθὰ ἂν ἀρέσκῃ ὑμῖν· μόνον εἰς τοὺς ἄνδρας τούτους μὴ ποιήσητε ἄδικον, οὗ εἴνεκεν εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν δοκῶν μου.
9 Εἶπαν δὲ αὐτῷ· ἀπόστα ἐκεῖ. Εἰσῆλθες παροικεῖν· μὴ καὶ κρίσιν κρίνειν; Νῦν οὖν σὲ κακώσωμεν μᾶλλον ἢ ἐκείνους. Καὶ παρεβιάζοντο τὸν ἄνδρα τὸν Λὼτ σφόδρα. Καὶ ἤγγισαν συντρίψαι τὴν θύραν.
10 Ἐκτείναντες δὲ οἱ ἄνδρες τὰς χεῖρας εἰσεσπάσαντο τὸν Λὼτ πρὸς ἑαυτοὺς εἰς τὸν οἶκον, καὶ τὴν θύραν τοῦ οἴκου ἀπέκλεισαν·
11 τοὺς δὲ ἄνδρας τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου ἐπάταξαν ἐν ἀορασίᾳ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ παρελύθησαν ζητοῦντες τὴν θύραν.
12 Εἶπαν δὲ οἱ ἄνδρες πρὸς Λώτ· εἰσί σοι ὧδε γαμβροὶ ἢ υἱοὶ ἢ θυγατέρες; Ἢ εἴτις σοι ἄλλος ἐστὶν ἐν τῇ πόλει, ἐξάγαγε ἐκ τοῦ τόπου τούτου·
13 ὅτι ἡμεῖς ἀπόλλυμεν τὸν τόπον τοῦτον, ὅτι ὑψώθη ἡ κραυγὴ αὐτῶν ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέστειλεν ἡμᾶς Κύριος ἐκτρίψαι αὐτήν.
14 Ἐξῆλθε δὲ Λὼτ καὶ ἐλάλησε πρὸς τοὺς γαμβροὺς αὐτοῦ τοὺς εἰληφότας τὰς θυγατέρας αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἀνάστητε καὶ ἐξέλθετε ἐκ τοῦ τόπου τούτου, ὅτι ἐκτρίβει Κύριος τὴν πόλιν. Ἔδοξε δὲ γελοιάζειν ἐναντίον τῶν γαμβρῶν αὐτοῦ.
15 Ἡνίκα δὲ ὄρθρος ἐγίνετο, ἐσπούδαζον οἱ ἄγγελοι τὸν Λὼτ λέγοντες· ἀναστὰς λάβε τὴν γυναῖκά σου καὶ τὰς δύο θυγατέρας σου, ἂς ἔχεις, καὶ ἔξελθε, ἵνα μὴ καὶ σὺ συναπόλῃ ταῖς ἀνομίαις τῆς πόλεως.
16 Καὶ ἐταράχθησαν· καὶ ἐκράτησαν οἱ ἄγγελοι τῆς χειρὸς αὐτοῦ καὶ τῆς χειρὸς τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τῶν χειρῶν τῶν δύο θυγατέρων αὐτοῦ, ἐν τῷ φείσασθαι Κύριον αὐτοῦ.
17 Καὶ ἐγένετο, ἡνίκα ἐξήγαγον αὐτοὺς ἔξω καὶ εἶπαν· σῴζων σῷζε τὴν σεαυτοῦ ψυχήν· μὴ περιβλέψῃ τὰ ὀπίσω, μηδὲ στῇς ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος σῴζου, μήπως συμπαραληφθῇς.
18 Εἶπε ὁ Λὼτ πρὸς αὐτούς· δέομαι Κύριε,
19 ἐπειδὴ εὗρεν ὁ παῖς σου ἔλεος ἐναντίον σου καὶ ἐμεγάλυνας τὴν δικαιοσύνην σου, ὃ ποιεῖς ἐπ' ἐμὲ τοῦ ζῆν τὴν ψυχήν μου, ἐγὼ δὲ οὐ δυνήσομαι διασωθῆναι εἰς τὸ ὄρος, μήποτε καταλάβῃ με τὰ κακὰ καὶ ἀποθάνω.
20 Ἰδοὺ ἡ πόλις αὕτη ἐγγὺς τοῦ καταφυγεῖν με ἐκεῖ, ἥ ἐστι μικρά, καὶ εκεῖ διασωθήσομαι· οὐ μικρά ἔστι; Καὶ ζήσεται ἡ ψυχή μου ἕνεκέν σου.
21 Καὶ εἶπε αὐτῷ· ἰδοὺ ἐθαύμασά σου τὸ πρόσωπον καὶ ἐπὶ τῷ ρήματι τούτῳ τοῦ μὴ καταστρέψαι τὴν πόλιν, περὶ ἧς ἐλάλησας·
22 σπεῦσον οὖν τοῦ σωθῆναι ἐκεῖ· οὐ γὰρ δυνήσομαι ποιῆσαι πρᾶγμα, ἕως τοῦ ἐλθεῖν σε ἐκεῖ, διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πόλεως ἐκείνης Σηγώρ.
23 Ὁ ἥλιος ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ Λὼτ εἰσῆλθεν εἰς Σηγώρ,
24 καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ
25 καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τὰ ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς.
26 Καὶ ἐπέβλεψεν ἡ γυνὴ αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἐγένετο στήλη ἁλός.
27 Ὤρθρισε δὲ Ἁβραάμ τῷ πρωΐ εἰς τὸν τόπον, οὖ εἱστήκει ἐναντίον Κυρίου.
28 Καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πρόσωπον Σοδόμων καὶ Γομόρρας καὶ ἐπὶ πρόσωπον τῆς περιχώρου καὶ εἶδε, καὶ ἰδοὺ ἀνέβαινε φλὸξ ἐκ τῆς γῆς, ὡσεὶ ἀτμὶς καμίνου.
29 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐκτρίψαι Κύριον πάσας τὰς πόλεις τῆς περιοίκου, ἐμνήσθη ὁ Θεὸς τοῦ Ἁβραάμ καὶ ἐξαπέστειλε τὸν Λὼτ ἐκ μέσου τῆς καταστροφῆς, ἐν τῷ καταστρέψαι Κύριον τὰς πόλεις, ἐν αἷς κατῴκει ἐν αὐταῖς Λώτ.
30 Ἀνέβη δὲ Λὼτ ἐκ Σηγὼρ καὶ ἐκάθητο ἐν τῷ ὄρει αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ· ἐφοβήθη γὰρ κατοικῆσαι ἐν Σηγώρ. Καὶ κατῴκησεν ἐν τῷ σπηλαίῳ, αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ.
31 Εἶπε δὲ ἡ πρεσβυτέρα πρὸς τὴν νεωτέραν· ὁ πατὴρ ἡμῶν πρεσβύτερος, καὶ οὐδεὶς ἐστιν ἐπὶ τῆς γῆς, ὃς εἰσελεύσεται πρὸς ἡμᾶς, ὡς καθήκει πάσῃ τῇ γῇ·
32 δεῦρο καὶ ποτίσωμεν τὸν πατέρα ἡμῶν οἶνον καὶ κοιμηθῶμεν μετ' αὐτοῦ καὶ ἐξαναστήσωμεν ἐκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σπέρμα.
33 Ἐπότισαν δὲ τὸν πατέρα αὐτῶν οἶνον ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ εἰσελθοῦσα ἡ πρεσβυτέρα ἐκοιμήθη μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ᾔδει ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτὸν καὶ ἐν τῷ ἀναστῆναι·
34 ἐγένετο δὲ ἐν τῇ ἐπαύριον καὶ εἶπεν ἡ πρεσβυτέρα πρὸς τὴν νιωτέραν· ἰδοὺ ἐκοιμήθην χθὲς μετὰ τοῦ πατρὸς ἡμῶν· ποτίσωμεν αὐτὸν οἶνον καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, καὶ εἰσελθοῦσα κοιμήθητι μετ' αὐτοῦ, καὶ ἐξαναστήσωμεν ἐκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σπέρμα.
35 Ἐπότισαν δὲ καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ τὸν πατέρα αὐτῶν οἶνον, καὶ εἰσελθοῦσα ἡ νεωτέρα ἐκοιμήθη μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτῆς, καὶ οὐκ ᾔδει ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτὸν καὶ ἀναστῆναι.
36 Καὶ συνέλαβον αἱ δύο θυγατέρες Λὼτ ἐκ τοῦ πατρὸς αὐτῶν.
37 Καὶ ἔτηκεν ἡ πρεσβυτέρα υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μωὰβ λέγουσα· ἐκ τοῦ πατρός μου· οὗτος πατὴρ Μωαβιτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.
38 Ἔτεκε δὲ καὶ ἡ νεωτέρα υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀμμάν, λέγουσα· υἱὸς γένους μου· οὗτος πατὴρ Ἀμμανιτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ δὲ τὴν ἑσπέραν ἔφθασαν οἱ δύο ἄγγελοι εἰς τὰ Σόδομα. Ὁ Λὼτ ἐκάθητο κοντὰ εἰς τὴν πύλην τῶν Σοδόμων. Ὅταν εἶδε τοὺς ξένους, ἠγέρθη, ἐπροχώρησεν εἰς συνάντησίν των, τοὺς ἐπροσκύνησε μέχρις ἐδάφους
2 καὶ εἶπεν· <ἰδοὺ σᾶς παρακαλῶ, κύριοι, λοξοδρομήσατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ δούλου σας νὰ καταλύσετε ἐκεῖ, νὰ πλύνετε τοὺς πόδας σας καὶ ἐνωρὶς τὸ πρωΐ συνεχίζετε τὸν δρόμον σας>. Ἐκεῖνοι εἶπον· <ὄχι. Εἰς τὴν πλατεῖαν, εἰς τὸ ὕπαιθρον θὰ διανυκτερεύσωμεν>.
3 Ὁ Λὼτ παρακλητικῶς ἐπίεζεν αὐτούς, ὥστε ἐκεῖνοι ὑπεχώρησαν. Ἐπῆγαν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον του. Ὁ Λὼτ παρέθεσεν εἰς αὐτοὺς δεῖπνον. Ἔψησεν ἄζυμον ἄρτον εἰς τὴν φωτιὰ καὶ ἔφαγον.
4 Ἀλλὰ πρὶν κοιμηθοῦν, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως, οἱ πονηροὶ Σοδομῖται ἀπὸ τοῦ νεωτέρου ἕως τοῦ γεροντοτέρου, ὅλος ὁ λαὸς μαζῆ, περιεκύκλωσαν τὴν οἰκίαν τοῦ Λώτ,
5 καὶ ἔξω ἀπὸ αὐτὴν ἐφώναζον πρὸς τὸν Λὼτ καὶ τοῦ ἔλεγαν· <ποῦ εἶναι οἱ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἑσπέραν εἰσῆλθον εἰς τὸ σπίτι σου; Βγάλε τους πρὸς ἡμᾶς ἔξω, διὰ νὰ ἀσελγήσωμεν ἐπάνω εἰς αὐτούς>!
6 Ἐβγῆκεν ὁ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς ἔμπροσθεν ἀπὸ τὴν θύραν, τὴν δὲ θύραν ἔκλεισεν ἀσφαλῶς ὀπίσω ἀπ' αὐτόν.
7 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· <ἀδελφοί, κατ' οὐδένα τρόπον καὶ λόγον δὲν πρέπει νὰ πραγματοποιήσετε τὸ πονηρὸν τοῦτο.
8 Ἐντὸς τοῦ σπιτιοῦ μου ὑπάρχουν αἱ δύο, θυγατέρες μου, παρθένοι, αἱ ὁποῖαι δὲν ἐγνώρισαν ἄνδρα. Θὰ τὰς φέρω πρὸς σᾶς καὶ χρησιμοποιήσατέ τας, ὅπως σᾶς ἀρέσει. Μόνον εἰς τοὺς ἄνδρας αὐτοὺς μὴ θελήσετε νὰ κάμετε κάτι τὸ κακόν, διότι εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν στέγην μου καὶ ὡς φιλοξενούμενοι εὑρίσκονται ὑπὸ τὴν προστασίαν μου>.
9 Ἐκεῖνοι ἐξηγριωμένοι εἶπον εἰς αὐτόν· <παραμέρισε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ φύγε· ἦλθες ἀπὸ ἄλλην χώραν καὶ μένεις σὰν ξένος μαζῆ μας. Μήπως θέλεις νὰ γίνῃς καὶ δικαστής μας; Λοιπὸν τώρα θὰ κακοποιήσωμεν περισσότερον ἐσὲ παρὰ ἐκείνους>. Ὥρμησαν ἐξηγριωμένοι καὶ ἐχειροδίκουν ἐναντίον τοῦ Λώτ, τὸν ἀπωθοῦσαν βιαίως καὶ ἐπλησίασαν διὰ νὰ συντρίψουν τὴν θύραν.
10 Οἱ δύο ἄνδρες ὅμως ἄπλωσαν τὰ χέρια των, ἐτράβηξαν πρὸς τὸν ἑαυτόν των καὶ ἔβαλαν τὸν Λὼτ εἰς τὸν οἶκον καὶ ἔκλεισαν ἀσφαλῶς τὴν θύραν τοῦ σπιτιοῦ.
11 Τοὺς δὲ ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν θύραν, τοὺς ἐτιμώρησαν ὅλους μὲ τύφλωσιν ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου καὶ ἔτσι ἐκεῖνοι ἀπέκαμαν ψάχνοντες νὰ εὕρουν τὴν θύραν.
12 Οἱ δύο ξένοι εἶπον τότε εἰς τὸν Λώτ· μήπως ὑπάρχουν ἐδῶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν γαμβροί σου ἢ υἱοί σου ἢ θυγατέρες ἢ κανένας ἄλλος ἰδικός σου; Πάρε τους καὶ βγάλε τους ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν.
13 Διότι ἡμεῖς καταστρέφομεν τὸν τόπον αὐτόν, ἐπειδὴ ἡ κραυγὴ τῶν φοβερῶν ἀνομιῶν των ἔφθασε μεγάλη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ ὁ Κύριος μᾶς ἀπέστειλε νὰ καταστρέψωμεν καὶ νὰ ἐξαφανίσωμεν ἐξ ὁλοκλήρου αὐτοὺς καὶ τὸν τόπον των>.
14 Ἐξῆλθεν ὁ Λὼτ ἀπὸ τὸ σπίτι του, ὡμίλησε πρὸς τοὺς μνηστῆρας τῶν θυγατέρων του καὶ τοὺς εἶπε· <σηκωθῆτε ἀμέσως καὶ φύγετε μακρυὰ ἀπὸ τὸν τόπον τοῦτον, διότι ὁ Κύριος θὰ καταστρέψῃ τὴν πόλιν>. Οἱ γαμβροί του ὅμως ἐνόμισαν ὅτι ὁ Λὼτ ἀστειεύεται μαζῆ των.
15 Κατὰ δὲ τὰ ἐξημερώματα οἱ δύο ἄγγελοι ἐπίεζον καὶ ἐβίαζαν τὸν Λὼτ λέγοντες· <σήκω ἀμέσως, πάρε τὴν γυναῖκα σου καὶ τὰς δύο θυγατέρας σου καὶ φύγε ἔξω, διὰ νὰ μὴ καταστραφῇς καὶ σὺ μαζῆ μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς κατοίκους αὐτῆς τῆς πόλεως>.
16 Ὁ Λὼτ καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ἐταράχθησαν σὰν νὰ τὰ ἔχασαν. Οἱ ἄγγελοι ἐπῆραν τότε τὸ χέρι τοῦ Λώτ, τὸ χέρι τῆς γυναικός του καὶ τὰ χέρια τῶν δύο θυγατέρων του καὶ τοὺς ὡδήγησαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, διότι ὁ Κύριος ἐλυπήθη τὸν Λώτ.
17 Ὅταν δὲ οἱ ἄγγελοι ἔφερον αὐτοὺς ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, εἶπαν εἰς τὸν Λὼτ καὶ τὰς τρεῖς γυναῖκας· <σπεῦσε νὰ σώσῃς τὴν ζωήν σου, φύγε ἀπὸ τὴν περιοχὴν αὐτήν· οὔτε νὰ στρέψετε τὸ κεφάλι σας εἰς τὰ ὀπίσω, οὔτε καὶ νὰ σταματήσετε πουθενὰ εἰς τὰ περίχωρα τῶν Σοδόμων. Σπεύσατε εἰς τὸ ἀπέναντι ὄρος, διὰ νὰ σωθῆτε, διότι ἄλλως ὑπάρχει φόβος νὰ συμπεριληφθῆτε καὶ σεῖς εἰς τὴν φοβερὰν καταστροφήν>.
18 Εἶπε δὲ ὁ Λὼτ πρὸς ἕνα ἀπὸ αὐτούς· <Κύριε, σὲ παρακαλῶ,
19 ἀφοῦ ὁ δοῦλος σου εὑρῆκεν ἔλεος ἀπέναντί σου καὶ ἔδειξες τὴν μεγάλην σου καλωσύνην μὲ τὸ νὰ ἐνδιαφερθῇς διὰ τὴν ἀσφάλειαν τῆς ζωῆς μου, ἐγὼ δὲν θὰ ἠμπορέσω καὶ δὲν θὰ προλάβω νὰ φθάσω εἰς τὸ ὄρος ἐκεῖνο. Φοβοῦμαι, μήπως μὲ προλάβουν αἱ ἐπερχόμεναι τιμωρίαι καὶ χάσω τὴν ζωήν μου.
20 Ἰδοὺ ἡ πόλις ἐκείνη εὑρίσκεται κοντά· ἐκεῖ ἠμπορῶ νὰ καταφύγω. Μικρὰ δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ πόλις; Διατὶ νὰ καταστροφῇ; Ἐὰν μοῦ κάμῃς αὐτὴν τὴν χάριν, θὰ σωθῇ ἡ ζωή μου ἀπὸ σέ>.
21 Εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· <ἰδού· ἐθαύμααα ἐγὼ τὴν καρδίαν σου, ἐδέχθην τὴν παράκλησίν σου καὶ χάρις εἰς αὐτὴν δὲν θὰ καταστρέψω τὴν μικρὰν ἐκείνην πόλιν, διὰ τὴν ὁποίαν μὲ παρεκάλεσες.
22 Λοιπόν, σπεῦσε ἐκεῖ νὰ σωθῇς. Ἐγὼ δὲν θὰ ἀποστείλω τὴν καταστροφήν, μέχρις ὅτου σὺ φθάσῃς ἐκεῖ> Διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πόλεως ἐκείνης <Σηγώρ>.
23 Ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος εἰς τὴν χώραν ἐκείνην καὶ ὁ Λὼτ ἔφθασεν ἀσφαλὴς εἰς τὴν Σηγώρ.
24 Καὶ τότε ὁ Κύριος ἔβρεξεν ἐπάνω εἰς τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα θειάφι καὶ ἔρριψεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν φωτιὰ
25 καὶ κατέστρεψεν αὐτὰς τὰς πόλεις καὶ ὅλην τὴν περίχωρον καὶ ὅλους τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων καὶ κάθε τι, ποὺ ἐβλάστανεν εἰς τὴν χώραν ἐκείνην.
26 Ἡ σύζυγος τοῦ Λώτ, περίεργος καθὼς ἦτο καὶ παρὰ τὴν ἐντολήν τοῦ ἀγγέλου, ἔστρεψε τὴν κεφαλὴν εἰς τὰ ὀπίσω, διὰ νὰ ἴδῃ τὴν καταστροφήν· καὶ ἀμέσως ἔγινε στήλη ἅλατος.
27 Ὁ δὲ Ἁβραάμ ἐσηκώθη ἀπὸ τὰ χαράματα καὶ μετέβη εἰς τὸν τόπον, ὅπου χθὲς εἶχε σταθῆ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
28 Προσήλωσε τὰ βλέμματά του εἰς τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ εἰς τὴν περιοχὴν αὐτῶν καὶ εἶδε· καὶ ἰδοὺ ἀνέβαινεν φλόγα ἀπὸ τὴν γῆν, ὅπως βγαίνει ὁ καπνὸς ἀπὸ τὸ καμίνι.
29 Ὅταν ὁ Θεὸς εἶχε πάρει τὴν ἀπόφασιν νὰ καταστρέψῃ τὰς πόλεις τῆς περιοχῆς ἐκείνης, ἐνδιεφέρθη διὰ τὸν Ἁβραὰμ καὶ ἀπεμάκρυνε τὸν Λὼτ ἀπὸ τὴν φοβερὰν ἐκείνην καταστροφήν, ὅτε κατέστρεψε τὰς πόλεις εἰς τὰς ὁποίας κατοικοῦσε ὁ Λώτ.
30 Ὁ δὲ Λὼτ ἀνέβη ἀπὸ τὴν Σηγὼρ καὶ ἐκάθησεν εἰς τὸ ὄρος αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες μαζῆ του, διότι ἐφοβήθη νὰ κατοικήσῃ μέσα εἰς τὴν Σηγώρ. Ἔμεινε δὲ εἰς τὸ σπήλαιον αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες μαζῆ του.
31 Εἶπε δὲ ἡ μεγαλυτέρα θυγάτηρ εἰς τὴν μικροτέραν· <ὁ πατήρ μας εἶναι ἡλικιωμένος καὶ δὲν ὑπάρχει κανεὶς εἰς τὴν περιοχήν, ποὺ κατοικοῦμε, ὁ ὁποῖος νὰ μᾶς νυμφευθῇ, ὅπως γίνεται εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην.
32 Ἔλα, λοιπὸν, νὰ δώσωμεν κρασὶ εἰς τὸν πατέρα μας, νὰ κοιμηθῶμεν μαζῆ του καὶ νὰ ἀποκτήσωμεν ἀπογόνους ἀπὸ τὸν πατέρα μας>
33 Ἐπότισαν πράγματι τὸν πατέρα των κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην μὲ κρασὶ καὶ ἡ μεγαλυτέρα κόρη εἰσῆλθεν εἰς τὸν κοιτῶνα τοῦ πατρός της καὶ ἐκοιμήθη μαζῆ του κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνη. Αὐτὸς δὲ δὲν ἀντελήφθη τί ἔκαμεν οὔτε ὅταν ἐκοιμήθη μὲ τὴν κόρην του οὔτε καὶ ὅταν ἐξύπνησε.
34 Κατὰ δὲ τὴν ἄλλην ἡμέραν εἶπεν ἡ μεγαλυτέρα πρὸς τὴν νεωτέραν· <ἰδοὺ χθὲς ἐκοιμήθην ἐγὼ μὲ τὸν πατέρα μας. Ἂς τὸν ποτίσωμεν κρασὶ καὶ κατὰ τὴν νύκτα αὐτήν, καὶ σὺ πήγαινε καὶ κοιμήσου μαζῆ μὲ αὐτόν, ὥστε νὰ ἀποκτήσω μὲν ἀπογόνους ἀπὸ τὸν πατέρα μας>.
35 Ἐπότισαν πράγματι καὶ κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην τὸν πατέρα των οἶνον, τὸν ἐμέθυσαν καὶ εἰσελθοῦσα ἡ νεωτέρα ἐκοιμήθη μαζῆ του. Ἐκεῖνος δὲ δὲν ἀντελήφθη τίποτε οὔτε ὅταν ἐκοιμήθη μὲ τὴν κόρην του οὔτε καὶ ὅταν ἐξύπνησε.
36 Συνέλαβον δὲ καὶ αἱ δύο θυγατέρες ἀπὸ τὸν πατέρα των τὸν Λώτ.
37 Ἐγέννησεν ἡ μεγαλυτέρα τέκνον καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸ Μωάβ, λέγουσα· <Ἀπὸ τὸν πατέρα μου ἀπέκτησα υἱόν>. Αὐτὸς ἔγινε γενάρχης τῶν Μωαβιτῶν, οἱ ὁποῖοι καὶ ζοῦν μέχρι σήμερα.
38 Ἐγέννησε δὲ καὶ ἡ νεωτέρα θυγάτηρ υἱὸν καὶ ἔδωσεν εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Ἀμμάν, τὸ ὁποῖον σημαίνει <αὐτὸς εἶναι υἱὸς ἐκ τοῦ γένους μου>. Αὐτὸς εἶναι γενάρχης τῶν Ἀμμανιτῶν ἕως σήμερον.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

νῷ ὁ Κύριος συνωμιλοῦσε ἀκόμη μὲ τὸν Ἀβραάμ, οἱ δύο ἄγγελοι, ποὺ ἐχωρίσθησαν ἀπό (αὐτούς, ἔφθασαν εἰς τὰ Σόδομα κατὰ τὸ βράδυ, διὰ νὰ ἐκτελέσουν τὴν ἐντολὴν ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Θεόν. Παρ' ὅλον ὅτι ἐτελείωσεν ἡ ἡμέρα, ὁ Λὼτ ἐκάθητο κοντὰ εἰς τὴν πύλην τῶν Σοδόμων ἕτοιμος νὰ προσφέρῃ φιλοξενίαν, διότι ἐγνώριζε τὴν κακότητα καὶ τὸ ἀφιλόξενον τῶν Σοδομιτῶν. Ὅταν εἶδε τοὺς δύο ἀγγέλους, ἐσηκώθη ἀπὸ τὴν θέσιν του καὶ ἔτρεξε πρὸς συνάντησίν των καὶ τοὺς ἐπροσκύνησε μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν, ἂν καὶ δὲν ἐγνώριζε ὅτι ἦσαν ἄγγελοι,
2 καὶ τοὺς εἶπε: <Κύριοι, νά· περάστε, παρακαλῶ, εἰς τὸ σπίτι τοῦ δούλου σας, καὶ διανυκτερεύσετε κοντά μου καὶ πλύνετε τὰ πόδια σας, ποὺ εἶναι κουρασμένα καὶ λερωμένα ἀπὸ τὴν ὁδοιπορίαν, καὶ ἀφοῦ σηκωθῆτε ἐνωρίς αὔριον τὸ πρωΐ συνεχίζετε τὸν δρόμον σας>. Οἱ δύο ἄγγελοι ὅμως ἀπάντησαν: <Ὄχι· θὰ περάσωμεν τὴν νύκτα εἰς τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεως, εἰς τὸ ὕπαιθρον>.
3 Ὅταν ὁ Λὼτ εἶδεν ὅτι ἀρνοῦνται, ἐπέμεινε· τοὺς ἐβίαζε μὲ παρακλήσεις καὶ τοὺς ἐπίεζε μὲ ἰκεσίες νὰ δεχθοῦν τὴν πρόσκλησίν του. Οἱ δύο ἄγγελοι, κατόπιν τῆς ἐπιμονῆς του, ὑπεχώρησαν, ἐλοξοδρόμησαν καὶ ἐμβῆκαν εἰς τὸ σπίτι του. Καὶ ὁ Λὼτ τοὺς παρέθεσε δεῖπνον τοὺς ἔδωκε νὰ πιοῦν, τοὺς ἔψησεν εἰς τὴν φωτιὰν ἄζυμες κουλοῦρες (λαγάνες) καὶ ἔφαγαν.
4 Προτοῦ ὅμως κοιμηθοῦν οἱ δύο φιλοξενούμενοι, οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως, οἱ Σοδομίτες, ἀπὸ τὸν νεωτέρου μέχρι τοῦ γεροντοτέρου, ὅλος ἀνεξαιρέτως ὁ λαὸς τῶν Σοδόμων, ἐκύκλωσαν τὸ σπίτι τοῦ Λώτ.
5 Καὶ ἐνῷ ἐστέκοντο ἔξω ἀπὸ αὐτό, ἐφώναζαν πρὸς τὸν Λὼτ καὶ τοῦ ἔλεγαν: <Ποὺ εἶναι οἱ δύο ἄνδρες, ποὺ ἦλθαν τὴν νύκτα εἰς τὸ σπίτι σου; Βγάλε τους ἔξω, παράδωσέ τους εἰς ἡμᾶς διὰ νὰ ἀσελγήσωμεν εἰς αὐτούς>!
6 Ὁ Λὼτ ἐβγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν πόρταν καὶ ἦλθε πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐπειδὴ ἐφοβεῖτο διὰ τὴν ἀσφάλειαν τῶν ξένων, ἐτράβηξε πίσω του τὴν πόρταν, ὥστε νὰ κλείοῃ καλά,
7 καὶ τοὺς εἶπε: <Ἀδελφοί· κατ’ οὐδένα τρόπον, καθόλου δὲν πρέπει νὰ προβῆτε εἰς αὐτὴν τὴν αἰσχρὰν πρᾶξιν.
8 Διὰ νὰ καθησυχάσετε τὴν ἔξαρσιν τῆς μανίας σας καὶ διὰ νὰ εἶναι ἐλαφροτέρα ἡ ἁμαρτία ποὺ τολμᾶτε, ἔχω δύο θυγατέρες παρθένους, ποὺ δὲν ἐγνώρισαν ἄνδρα, μέσα εἰς τὸ σπίτι· θὰ σᾶς παραδώσω αὐτὲς καὶ χρησιμοποιήσετέ τες ὅπως σᾶς ἀρέσει· χορτάσετε τὴν πονηρὰν ἐπιθυμίαν σας μὲ αὐτές. Μόνον μὴ ἀδικήσετε τοὺς δύο ἄνδρες, ποὺ φιλοξενῶ, διὰ νὰ μὴ θεωρηθῶ ἐγὼ αἴτιος τῆς προσβολῆς αὐτῆς· διότι ἐμβῆκαν εἰς τὸ σπίτι μου κάτω ἀπὸ τὰ δοκάρια τοῦ σπιτιοῦ μου, ὡς φιλοξενούμενοι, καὶ πρέπει νὰ τοὺς προστατεύσω>.
9 Οἱ ἀκόλαστοι ὅμως Σοδομῖτες τοῦ ἀπάντησαν: <Φύγε ἀπὸ ἐκεῖ· δεν εἶσαι μόνιμος κάτοικος ἐδῶ. Ἦλθες ἀπὸ ἄλλην χώραν, μένεις μαζί μας ὡς ξένος καὶ θέλεις νὰ γίνῃς δικαστὴς καὶ κριτής μας; Τώρα λοιπὸν θὰ κακοποιήσωμεν περισσότερον ἐσένα παρὰ τοὺς φιλοξενουμένους σου>. Καὶ ὥρμησαν ὡς λύκοι κατὰ τοῦ Λὼτ καὶ ἐπλησίασαν εἰς τὴν πόρταν διὰ νὰ τὴν σπάσουν καὶ νὰ χυθοῦν μέσα εἰς τὸ σπίτι.
10 Ἀφοῦ ὁ Λὼτ ἔκαμεν ὅ,τι τοῦ ἦταν δυνατόν, οἱ δύο φιλοξενούμενοι ἐφανέρωσαν τὴν δύναμίν των καὶ τὸν ὑπερασπίσθηκαν. Ἄπλωσαν τὰ χέρια των, τὸν ἐτράβηξαν κοντά τους μέσα εἰς τὸ σπίτι τὸν Λὼτ καὶ ἔκλεισαν τὴν πόρταν μὲ τόσην εὐκολίαν, ὡσὰν νὰ μὴ ἦταν κανεὶς ἀπ’ ἔξω.
11 Τοὺς δὲ ἄνδρες τοὺς Σοδομῖτες, ποὺ ἦσαν συγκεντρωμένοι ἐμπρὸς εἰς τὴν πόρταν τοῦ σπιτιοῦ, τοὺς ἐτιμώρησαν ὅλους μὲ ἀορασίαν, ἀπὸ μικροῦἰμέχρι μεγάλου· τότε ὅλοι ἐκεῖνοι ἕνεκα τῆς ἀορασίας παρέλυσαν καὶ ἀπέκαμαν εἰς τὴν ἀναζήτησιν τῆς πόρτας τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Λώτ.
12 Οἱ δύο ἄνδρες, ποὺ ἐφιλοξενοῦσεν ὁ Λώτ, τοῦ εἶπαν: <Μήπως ὑπάρχοον ἐδῶ εἰς τὴν πόλιν γαμβροί σου ἢ υἱοί σου ἢ θυγατέρες σου; Μήπως ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος ἰδικός σου εἰς τὴν πόλιν ἢ ἐπιθυμεῖς νὰ σώσῃς κάποιον ἄλλον γνωστόν σου, ποὺ νὰ μὴ εἶναι ἁμαρτωλὸς ὡσὰν τοὺς ἄλλους Σοδομίτες; Ὁδήγησέ τους γρήγορα ἔξω ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν,
13 ἐπειδὴ πρόκειται νὰ καταστρέψωμεν τὴν περιοχὴν αὐτὴν διότι ἡ βοὴ καὶ ἡ κατακραυγὴ ἐναντίον τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς αὐτῆς εἶναι μεγάλη καὶ ἀνυπόφορος ἐνώπιον καὶ αὐτοῦ τοῦ μακροθύμου Κυρίου, καὶ ὁ Κύριος μᾶς ἀπέστειλε διὰ να τοὺς ἐξολοθρεύσωμεν>,
14 Ὅταν ὁ Λὼτ ἔμαθε τὸν σκοπὸν διὰ τὸν ὁποῖον ἦλθαν οἱ δύο ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἤσαν ἄγγελοι ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ, ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σπίτι του, συνάντησε τοὺς μέλλοντας γαμβρούς του, ποὺ εἶχαν μνηστευθῆ τὶς θυγατέρες του, καὶ τοὺς εἶπε: <Σηκωθῆτε ἀμέσως καὶ φύγετε γρήγορα ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν, διότι ὁ Κύριος πρόκειται καὶ καταστρέψῃ τὴν πόλιν>. Ἀλλὰ οἱ μέλλοντες γαμβροί του ἐνόμισαν, ὅτι μὲ τὰ ὅσα τοὺς εἶπεν ἀστειεύεται, λέγει ἀνοησίες, καὶ δι’ αὐτὸ δεν τὸν ἀκολούθησαν.
15 Κατὰ τὴν αὐγὴν δὲ οἱ δύο ἄγγελοι ἐβίαζαν τὸν Λὼτ καὶ τὸν ἐπίεζαν λέγοντες: <Μὴ καθυστερῇς καθόλου· σήκω ἀμέσως καὶ πάρε τὴν γυναῖκα σου καὶ τὶς δύο θυγατέρες σου, τὶς ὁποῖες ἔχεις μαζί σου εἰς τὸ σπίτι, καὶ φύγε γρήγορα ῆξω ἀπὸ τὴν πόλιν, διὰ να μὴ τιμωρηθῇς καὶ σὺ μαζὶ μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς κατοίκους της>.
16 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῶν λόγων αὐτῶν ὅσοι ἦσαν μὲ τὸν Λὼτ ἐγέμισαν φόβον, τοὺς κατέλαβε τρόμος, ἔνοιωσαν ἀγωνίαν διὰ τὴν ἀπειλὴν καὶ ἔμεναν ἀναποφάσιστοι. Ἀλλὰ οἱ δύο ἄγγελοι ἀπὸ ἀγάπην πρὸς τὸν δίκαιον καὶ διὰ νὰ τοὺς ἐνισχύσουν καὶ στηρίξουν, ἔπιασαν καὶ ἐκράτησαν τὸ χέρι τοῦ Λώτ, τὸ χέρι τῆς γυναίκας του καὶ τὰ χέρια τῶν δύο θυγατέρων του, διότι ὁ Κύριος ἐλυπήθη τὸν Λὼτ καὶ δεν ἤθελε νὰ τὸν καταστρέφῃ,
17 Ὅταν πλέον οἰ δύο ἄγγελοι τοὺς ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν τῶν Σοδόμων, εἶπαν εἰς τὸν Λώτ: <Κύτταξε πῶς θὰ γλυτώσῃς· μὴ συλλογίζεσαι τώρα τίποτε. Φύγε καὶ σῶσε τὴν ζωή σου· μὴ γυρίσῃς νὰ κυττάξῃς πίσω σου, διὰ νὰ ἰδῇς τὶ γίνονται τὰ Σόδομα· οὔτε νὰ σταματήσῃς εἰς τὰ περίχωρα τῶν Σοδόμων, εἰς τὴν ὡραίαν αὐτὴν πεδιάδα. Τρέξε καὶ κατάφυγε μακρυὰ εἰς ἐκεῖνο τὸ ἀπέναντι βουνόν, διὰ νὰ μὴ συμπεριληφθῇς καὶ σὺ εἰς τὴν τρομερὰν καταστροφήν, ποὺ ἔρχεται>.
18 Ὁ Λὼτ ἐφοβήθη, ὅτι δὲν θὰ προφθάσῃ νὰ μεταβῇ εἰς τὸ ὄρος, καὶ εἶπε εἰς τὸν ἕνα ἀπὸ τοὺς δύο ἀγγέλους: <Κύριε, σὲ παρακαλῶ,
19 ἀφοῦ ὁ δοῦλος σου εὐρῆκε ἔλεος καὶ ἔχει χάριν ἐνώπιόν σου καὶ ἀφοῦ ἔδειξες τὴν μεγάλην καλωσύνην σου μὲ τὸ νὰ φρόντισῃς διὰ τὴν ζωήν μου, ἐγὼ δὲν θὰ προφθάσω νὰ καταφύγω καὶ νὰ σωθῶ εἰς ἐκεῖνο τὸ βουνόν· κινδυνεύω νὰ μὲ τφολάβη ἡ μεγάλη καταστροφή, ποὺ ἔρχεται, καὶ νὰ ἀποθάνω.
20 Διὰ τοῦτο σὲ παρακαλῶ· νά, ἡ πόλις ἐκείνη εἶναι κοντὰ καὶ θὰ προφθάσω νὰ καταφύγω ἐκεῖ· ἡ πόλις εἶναι μικρή, δὲν ἔχει τὴν πολυκοσμίαν τῶν Σοδόμων καὶ ἐκεῖ θὰ ἠμπορέσω νὰ διασωθῶ· δὲν εἶναι μικρὴ καὶ ἄρα ὄχι πολὺ διεφθαρμένη διὰ νὰ καταστροφῇ, ἀφοῦ εἰς τὰ μικρὰ μέρη δὲν ὑπάρχει τόση παραλυσία, ὅση εἰς τὶς μεγαλουπόλεις; Ἐὰν λοιπὸν μεταβῶ ἐκεῖ καὶ σωθῶ, θὰ ὀφείλω τὴν σωτηρίαν τῆς ζωῆς μου εἰς σέ>.
21 Καὶ ὁ ἄγγελος εἶπεν εἰς τὸν Λώτ: <Νά· ἐγὼ σὲ ἐθαύμασα· ἄκουσα τὴν προσευχήν σου· διὰ τὴν ἱκεσίαν σου αὐτὴν δὲν θὰ καταστρέψω τὴν μικρὴν ἐκείνην πόλιν, διὰ τὴν ὁποίαν μὲ παρεκάλεσες.
22 Κάμε λοιπὸν γρήγορα, βιάσου νὰ φθάσῃς εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον καὶ νὰ σωθῇς· διότι ἀναβάλλω καὶ δὲν θὰ καταστρέψω τὴν περιοχὴν μέχρις ὅτου φθάσῃς ἔσυ ἐκεῖ>. Διὰ τοῦτο ὁ Λὼτ ὠνόμασε τὴν πόλιν ἐκείνην Σηγώρ, ποὺ σημαίνει μικρή.
23 Ὁ ἥλιος ἀνέτειλε καὶ ἐφώτιζε τὴν γῆν, ὅταν ὁ Λὼτ ἔμπαινε πρωΐ - πρωὶ εἰς τὴν Σηγώρ.
24 Μόλις ὁ Λὼτ ἔφθασεν ἀσφαλὴς εἰς τὴν Σηγώρ, ὁ Κύριος ἔβρεξεν εἰς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα θειάφι καὶ ἔρριξε φωτιὰν ἀπὸ τὸν οὐρανόν· ἀπὸ τὸν Θεὸν προῆλθεν ἡ μοναδικὴ τιμωρία.
25 Τὸ θειάφι καὶ ἡ φωτιὰ κατέστρεψαν τὶς πόλεις αὐτὲς καὶ ὅλα τὰ περίχωρα καὶ ὅλους, ὅσοι ἑκατοικοῦσαν εἰς τὶς πόλεις καὶ ὅλην τὴν βλάστησιν τῆς ὡραίας καὶ πλουσίας ἐκείνης περιοχῆς.
26 Ἡ γυναῖκα ὅμὼς τοῦ Λὼτ παρήκουσε τὴν ἐντολὴν καὶ δὲν ἐφύλαξε τὴν παραγγελίαν τῶν ἀγγέλων· ἐγύρισε πίσω διὰ να ἴδῃ τὴν θεομηνίαν ποὺ ἐξέσπασε εἰς τὴν πόλιν της καὶ διὰ τὴν παρακοὴν αὐτὴν ἐτιμωρήθη ἀμέσως. Καθὼς ἐκύτταξε πίσω της ὀρθία, ἔγινε ὡς ἄγαλμα ἄψυχον καὶ μαρμάρινον, διότι τὸ σῶμα της μετεβλήθη εἰς στῦλον ἀπὸ ἁλάτι.
27 Τὴν ἄλλην ἡμέραν ὁ δίκαιος Ἀβραάμ, λυπούμενος τοὺς Σοδομίτες καὶ ἐνδιαφερόμενος διὰ τὴν τύχην τοῦ ἀνεψιοῦ του Λώτ, ἐσηκώθη πολὺ πρωΐ ἀνήσυχος καὶ ἐπῆγε εἰς τὸν τόπον, ὅπου εὑρίσκετο χθὲς ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ τὸν παρακαλοῦσε.
28 Ἀπὸ ἐκεῖ ἔστρεψε τὸ βλέμμα του κάτω πρὸς τὴν πεδιάδα, ὅπου ἦσαν οἱ πόλεις τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρας, καὶ τὸ περιέφερε γύρω - γύρω εἰς ὅλα τὰ περίχωρα τῶν πόλεων αὐτῶν μὲ προσοχὴν καὶ εἶδε. Καὶ νά· ἀνέβαιναν φλόγες ἀπὸ τὴν γῆν, ὡς νὰ ἔβγαινε καπνὸς φωτιᾶς ἀπὸ ἀσβεστοκαμίνι.
29 Τοῦτο δὲ ἔκαμε φωτισθεὶς ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, διότι ὅταν ὁ Θεὸς ἐπρόκειτο να καταστρέψῃ ὅλες τὶς πόλεις τῆς περιοχῆς αὐτῆς, ἐνεθυμήθη τὴν ἱκεσίαν τοῦ πιστοῦ δούλου του Ἀβραὰμ διὰ τοὺς δικαίους καὶ ἔσωσε τὸν Λώτ, ὅταν κατέστρεφε τὶς πόλεις, εἰς τὶς ὁποῖες κατοικοῦσεν ὁ Λώτ.
30 Ὁ Λὼτ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Σηγὼρ καὶ ἀνέβη εἰς τὸ βουνὸν καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ αὐτός, μαζὶ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ οἰ δύο θυγατέρες του, ἐπειδὴ ἐφοβήθη νὰ παραμείνῃ εἰς τὴν Σηγώρ. Καὶ ἑκατοίκησε μέσα εἰς τὸ σπήλαιον, μαζὶ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ οἰ δύο θυγατέρες του.
31 Εἶπε δὲ ἡ μεγαλύτερη θυγατέρα τοῦ Λὼτ πρὸς τὴν μικρότερην: <Ὁ πατέρας μας εἶναι ἡλικιωμένος καὶ εἰς τὸ ἔρημον αὐτὸ μέρος δὲν ὑπάρχει κανένας, μὲ τὸν ὁποῖον νὰ νυμφευθῶμεν καὶ νὰ ἀποκτήσωμεν παιδιά, ὅπως γίνεται παντοῦ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
32 Ἔλα νὰ ἐπιτύχωμεν τοῦτο μὲ ἀπάτην. Ἂς ποτίσωμεν τὸν πατέρα μας κρασὶ καὶ ἀφοῦ μεθύσῃ ἂς κοιμηθῶμεν μαζί του καὶ ἂς ἀποκτήσωμεν ἀπὸ τὸν πατέρα μας ἀπογόνους>.
33 Καὶ ἐπότισαν τὸν πατέρα τους κράσὶ κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην, καὶ ὅταν ὁ Λὼτ ἐμέθυσεν, ἐμβῆκεν ἡ μεγαλύτερη εἰς τὸν κοιτῶνα του καὶ συνευρέθη μὲ τὸν πατέρα της κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην. Ὁ πατέρας της ἕνεκα τῆς μέθης δεν ἀντελήφθη τί ἔκαμεν, οὔτε ὅταν ἐξύπνησεν ἐνεθυμεῖτο τίποτε ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔγινε τὴν νύκτα.
34 Τὴν ἄλλην ἡμέραν ἡ μεγαλύτερη ἀδελφὴ εἶπε πρὸς τὴν νεώτερην: <Νά, χθὲς συνευρέθην μὲ τὸν πατέρα μας. Ἂς τὸν ποτίσωμεν πάλιν κρασὶ καὶ τὴν νύκτα αὐτὴν καὶ ἀφοῦ μεθύσῃ ἔμπα καὶ σὺ εἰς τὸν κοιτῶνα του νὰ συνευρεθῇς μαζί του, διὰ νὰ ἀποκτήσωμεν ἀπογόνους ἀπὸ τὸν πατέρα μας>.
35 Ἐπότισαν δὲ καὶ κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην τὸν πατέρα τους κρασί, καὶ ὅταν ἐκεῖνος ἐμέθυσεν, ἐμβῆκεν ἡ νεότερη ἀδελφὴ καὶ συνευρέθη μὲ τὸν πατέρα της. Καὶ ὁ Λὼτ ἕνεκα τῆς μέθης δὲν ἀντελήφθη τὶ ἔκαμεν, οὔτε ὅταν ἦλθεν εἰς ἐπαφὴν μὲ τὴν θυγατέρα του, οὔτε ὅταν ἐξύπνησεν ἐνεθυμεῖτο τίποτε ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔγινε τὴν νύκτα.
36 Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον οἱ δύο θυγατέρες τοῦ Λὼτ ἔμειναν ἔγκυοι ἀπὸ τὸν πατέρα των.
37 Καὶ ἡ μεγαλύτερη θυγατέρα τοῦ Λὼτ ἐγέννησεν υἱὸν καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Μωὰβ λέγουσα· <ἀπέκτησα υἱὸν ἀπὸ τὸν πατέρα μου>. Αὐτὸς εἶναι ὁ πρόγονος καὶ ὁ γενάρχης τῶν Μωαβιτῶν, οἱ ὁποῖοι ζοῦν μέχρι σήμερα.
38 Ἐγέννησεν ἐπίσης καὶ ἡ νεώτερη θυγατέρα τοῦ Λὼτ υἱὸν καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Ἀμμάν, λέγουσα· <αὐτὸς εἶναι γνήσιος υἱὸς μου· ἀπόγονος τοῦ λαοῦ μου>. Αὐτὸς εἶναι ὁ πρόγονος καὶ ὁ γενάρχης τῶν Ἀμμανιτῶν, οἱ ὁποῖοι ζοῦν μέχρι σήμερα.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
λθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. Ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν.	ατὰ δὲ τὴν ἑσπέραν ἔφθασαν οἱ δύο ἄγγελοι εἰς τὰ Σόδομα. Ὁ Λὼτ ἐκάθητο κοντὰ εἰς τὴν πύλην τῶν Σοδόμων. Ὅταν εἶδε τοὺς ξένους, ἠγέρθη, ἐπροχώρησεν εἰς συνάντησίν των, τοὺς ἐπροσκύνησε μέχρις ἐδάφους	νῷ ὁ Κύριος συνωμιλοῦσε ἀκόμη μὲ τὸν Ἀβραάμ, οἱ δύο ἄγγελοι, ποὺ ἐχωρίσθησαν ἀπό (αὐτούς, ἔφθασαν εἰς τὰ Σόδομα κατὰ τὸ βράδυ, διὰ νὰ ἐκτελέσουν τὴν ἐντολὴν ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Θεόν. Παρ' ὅλον ὅτι ἐτελείωσεν ἡ ἡμέρα, ὁ Λὼτ ἐκάθητο κοντὰ εἰς τὴν πύλην τῶν Σοδόμων ἕτοιμος νὰ προσφέρῃ φιλοξενίαν, διότι ἐγνώριζε τὴν κακότητα καὶ τὸ ἀφιλόξενον τῶν Σοδομιτῶν. Ὅταν εἶδε τοὺς δύο ἀγγέλους, ἐσηκώθη ἀπὸ τὴν θέσιν του καὶ ἔτρεξε πρὸς συνάντησίν των καὶ τοὺς ἐπροσκύνησε μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν, ἂν καὶ δὲν ἐγνώριζε ὅτι ἦσαν ἄγγελοι,
2 Καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. Καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν.	2 καὶ εἶπεν· <ἰδοὺ σᾶς παρακαλῶ, κύριοι, λοξοδρομήσατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ δούλου σας νὰ καταλύσετε ἐκεῖ, νὰ πλύνετε τοὺς πόδας σας καὶ ἐνωρὶς τὸ πρωΐ συνεχίζετε τὸν δρόμον σας>. Ἐκεῖνοι εἶπον· <ὄχι. Εἰς τὴν πλατεῖαν, εἰς τὸ ὕπαιθρον θὰ διανυκτερεύσωμεν>.	2 καὶ τοὺς εἶπε: <Κύριοι, νά· περάστε, παρακαλῶ, εἰς τὸ σπίτι τοῦ δούλου σας, καὶ διανυκτερεύσετε κοντά μου καὶ πλύνετε τὰ πόδια σας, ποὺ εἶναι κουρασμένα καὶ λερωμένα ἀπὸ τὴν ὁδοιπορίαν, καὶ ἀφοῦ σηκωθῆτε ἐνωρίς αὔριον τὸ πρωΐ συνεχίζετε τὸν δρόμον σας>. Οἱ δύο ἄγγελοι ὅμως ἀπάντησαν: <Ὄχι· θὰ περάσωμεν τὴν νύκτα εἰς τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεως, εἰς τὸ ὕπαιθρον>.
3 Καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. Καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον.	3 Ὁ Λὼτ παρακλητικῶς ἐπίεζεν αὐτούς, ὥστε ἐκεῖνοι ὑπεχώρησαν. Ἐπῆγαν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον του. Ὁ Λὼτ παρέθεσεν εἰς αὐτοὺς δεῖπνον. Ἔψησεν ἄζυμον ἄρτον εἰς τὴν φωτιὰ καὶ ἔφαγον.	3 Ὅταν ὁ Λὼτ εἶδεν ὅτι ἀρνοῦνται, ἐπέμεινε· τοὺς ἐβίαζε μὲ παρακλήσεις καὶ τοὺς ἐπίεζε μὲ ἰκεσίες νὰ δεχθοῦν τὴν πρόσκλησίν του. Οἱ δύο ἄγγελοι, κατόπιν τῆς ἐπιμονῆς του, ὑπεχώρησαν, ἐλοξοδρόμησαν καὶ ἐμβῆκαν εἰς τὸ σπίτι του. Καὶ ὁ Λὼτ τοὺς παρέθεσε δεῖπνον τοὺς ἔδωκε νὰ πιοῦν, τοὺς ἔψησεν εἰς τὴν φωτιὰν ἄζυμες κουλοῦρες (λαγάνες) καὶ ἔφαγαν.
4 Πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περιεκύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως προσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα.	4 Ἀλλὰ πρὶν κοιμηθοῦν, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως, οἱ πονηροὶ Σοδομῖται ἀπὸ τοῦ νεωτέρου ἕως τοῦ γεροντοτέρου, ὅλος ὁ λαὸς μαζῆ, περιεκύκλωσαν τὴν οἰκίαν τοῦ Λώτ,	4 Προτοῦ ὅμως κοιμηθοῦν οἱ δύο φιλοξενούμενοι, οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως, οἱ Σοδομίτες, ἀπὸ τὸν νεωτέρου μέχρι τοῦ γεροντοτέρου, ὅλος ἀνεξαιρέτως ὁ λαὸς τῶν Σοδόμων, ἐκύκλωσαν τὸ σπίτι τοῦ Λώτ.
5 Καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγαν πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; Ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς.	5 καὶ ἔξω ἀπὸ αὐτὴν ἐφώναζον πρὸς τὸν Λὼτ καὶ τοῦ ἔλεγαν· <ποῦ εἶναι οἱ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἑσπέραν εἰσῆλθον εἰς τὸ σπίτι σου; Βγάλε τους πρὸς ἡμᾶς ἔξω, διὰ νὰ ἀσελγήσωμεν ἐπάνω εἰς αὐτούς>!	5 Καὶ ἐνῷ ἐστέκοντο ἔξω ἀπὸ αὐτό, ἐφώναζαν πρὸς τὸν Λὼτ καὶ τοῦ ἔλεγαν: <Ποὺ εἶναι οἱ δύο ἄνδρες, ποὺ ἦλθαν τὴν νύκτα εἰς τὸ σπίτι σου; Βγάλε τους ἔξω, παράδωσέ τους εἰς ἡμᾶς διὰ νὰ ἀσελγήσωμεν εἰς αὐτούς>!
6 Ἐξῆλθε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς πρὸς τὸ πρόθυρον, τὴν δὲ θύραν προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῦ.	6 Ἐβγῆκεν ὁ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς ἔμπροσθεν ἀπὸ τὴν θύραν, τὴν δὲ θύραν ἔκλεισεν ἀσφαλῶς ὀπίσω ἀπ' αὐτόν.	6 Ὁ Λὼτ ἐβγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν πόρταν καὶ ἦλθε πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐπειδὴ ἐφοβεῖτο διὰ τὴν ἀσφάλειαν τῶν ξένων, ἐτράβηξε πίσω του τὴν πόρταν, ὥστε νὰ κλείοῃ καλά,
7 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε.	7 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· <ἀδελφοί, κατ' οὐδένα τρόπον καὶ λόγον δὲν πρέπει νὰ πραγματοποιήσετε τὸ πονηρὸν τοῦτο.	7 καὶ τοὺς εἶπε: <Ἀδελφοί· κατ’ οὐδένα τρόπον, καθόλου δὲν πρέπει νὰ προβῆτε εἰς αὐτὴν τὴν αἰσχρὰν πρᾶξιν.
8 Εἰσὶ δέ μοι δύο θυγατέρες, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς, καὶ χρᾶσθε αὐταῖς, καθὰ ἂν ἀρέσκῃ ὑμῖν· μόνον εἰς τοὺς ἄνδρας τούτους μὴ ποιήσητε ἄδικον, οὗ εἴνεκεν εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν δοκῶν μου.	8 Ἐντὸς τοῦ σπιτιοῦ μου ὑπάρχουν αἱ δύο, θυγατέρες μου, παρθένοι, αἱ ὁποῖαι δὲν ἐγνώρισαν ἄνδρα. Θὰ τὰς φέρω πρὸς σᾶς καὶ χρησιμοποιήσατέ τας, ὅπως σᾶς ἀρέσει. Μόνον εἰς τοὺς ἄνδρας αὐτοὺς μὴ θελήσετε νὰ κάμετε κάτι τὸ κακόν, διότι εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν στέγην μου καὶ ὡς φιλοξενούμενοι εὑρίσκονται ὑπὸ τὴν προστασίαν μου>.	8 Διὰ νὰ καθησυχάσετε τὴν ἔξαρσιν τῆς μανίας σας καὶ διὰ νὰ εἶναι ἐλαφροτέρα ἡ ἁμαρτία ποὺ τολμᾶτε, ἔχω δύο θυγατέρες παρθένους, ποὺ δὲν ἐγνώρισαν ἄνδρα, μέσα εἰς τὸ σπίτι· θὰ σᾶς παραδώσω αὐτὲς καὶ χρησιμοποιήσετέ τες ὅπως σᾶς ἀρέσει· χορτάσετε τὴν πονηρὰν ἐπιθυμίαν σας μὲ αὐτές. Μόνον μὴ ἀδικήσετε τοὺς δύο ἄνδρες, ποὺ φιλοξενῶ, διὰ νὰ μὴ θεωρηθῶ ἐγὼ αἴτιος τῆς προσβολῆς αὐτῆς· διότι ἐμβῆκαν εἰς τὸ σπίτι μου κάτω ἀπὸ τὰ δοκάρια τοῦ σπιτιοῦ μου, ὡς φιλοξενούμενοι, καὶ πρέπει νὰ τοὺς προστατεύσω>.
9 Εἶπαν δὲ αὐτῷ· ἀπόστα ἐκεῖ. Εἰσῆλθες παροικεῖν· μὴ καὶ κρίσιν κρίνειν; Νῦν οὖν σὲ κακώσωμεν μᾶλλον ἢ ἐκείνους. Καὶ παρεβιάζοντο τὸν ἄνδρα τὸν Λὼτ σφόδρα. Καὶ ἤγγισαν συντρίψαι τὴν θύραν.	9 Ἐκεῖνοι ἐξηγριωμένοι εἶπον εἰς αὐτόν· <παραμέρισε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ φύγε· ἦλθες ἀπὸ ἄλλην χώραν καὶ μένεις σὰν ξένος μαζῆ μας. Μήπως θέλεις νὰ γίνῃς καὶ δικαστής μας; Λοιπὸν τώρα θὰ κακοποιήσωμεν περισσότερον ἐσὲ παρὰ ἐκείνους>. Ὥρμησαν ἐξηγριωμένοι καὶ ἐχειροδίκουν ἐναντίον τοῦ Λώτ, τὸν ἀπωθοῦσαν βιαίως καὶ ἐπλησίασαν διὰ νὰ συντρίψουν τὴν θύραν.	9 Οἱ ἀκόλαστοι ὅμως Σοδομῖτες τοῦ ἀπάντησαν: <Φύγε ἀπὸ ἐκεῖ· δεν εἶσαι μόνιμος κάτοικος ἐδῶ. Ἦλθες ἀπὸ ἄλλην χώραν, μένεις μαζί μας ὡς ξένος καὶ θέλεις νὰ γίνῃς δικαστὴς καὶ κριτής μας; Τώρα λοιπὸν θὰ κακοποιήσωμεν περισσότερον ἐσένα παρὰ τοὺς φιλοξενουμένους σου>. Καὶ ὥρμησαν ὡς λύκοι κατὰ τοῦ Λὼτ καὶ ἐπλησίασαν εἰς τὴν πόρταν διὰ νὰ τὴν σπάσουν καὶ νὰ χυθοῦν μέσα εἰς τὸ σπίτι.
10 Ἐκτείναντες δὲ οἱ ἄνδρες τὰς χεῖρας εἰσεσπάσαντο τὸν Λὼτ πρὸς ἑαυτοὺς εἰς τὸν οἶκον, καὶ τὴν θύραν τοῦ οἴκου ἀπέκλεισαν·	10 Οἱ δύο ἄνδρες ὅμως ἄπλωσαν τὰ χέρια των, ἐτράβηξαν πρὸς τὸν ἑαυτόν των καὶ ἔβαλαν τὸν Λὼτ εἰς τὸν οἶκον καὶ ἔκλεισαν ἀσφαλῶς τὴν θύραν τοῦ σπιτιοῦ.	10 Ἀφοῦ ὁ Λὼτ ἔκαμεν ὅ,τι τοῦ ἦταν δυνατόν, οἱ δύο φιλοξενούμενοι ἐφανέρωσαν τὴν δύναμίν των καὶ τὸν ὑπερασπίσθηκαν. Ἄπλωσαν τὰ χέρια των, τὸν ἐτράβηξαν κοντά τους μέσα εἰς τὸ σπίτι τὸν Λὼτ καὶ ἔκλεισαν τὴν πόρταν μὲ τόσην εὐκολίαν, ὡσὰν νὰ μὴ ἦταν κανεὶς ἀπ’ ἔξω.
11 τοὺς δὲ ἄνδρας τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου ἐπάταξαν ἐν ἀορασίᾳ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ παρελύθησαν ζητοῦντες τὴν θύραν.	11 Τοὺς δὲ ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν θύραν, τοὺς ἐτιμώρησαν ὅλους μὲ τύφλωσιν ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου καὶ ἔτσι ἐκεῖνοι ἀπέκαμαν ψάχνοντες νὰ εὕρουν τὴν θύραν.	11 Τοὺς δὲ ἄνδρες τοὺς Σοδομῖτες, ποὺ ἦσαν συγκεντρωμένοι ἐμπρὸς εἰς τὴν πόρταν τοῦ σπιτιοῦ, τοὺς ἐτιμώρησαν ὅλους μὲ ἀορασίαν, ἀπὸ μικροῦἰμέχρι μεγάλου· τότε ὅλοι ἐκεῖνοι ἕνεκα τῆς ἀορασίας παρέλυσαν καὶ ἀπέκαμαν εἰς τὴν ἀναζήτησιν τῆς πόρτας τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Λώτ.
12 Εἶπαν δὲ οἱ ἄνδρες πρὸς Λώτ· εἰσί σοι ὧδε γαμβροὶ ἢ υἱοὶ ἢ θυγατέρες; Ἢ εἴτις σοι ἄλλος ἐστὶν ἐν τῇ πόλει, ἐξάγαγε ἐκ τοῦ τόπου τούτου·	12 Οἱ δύο ξένοι εἶπον τότε εἰς τὸν Λώτ· μήπως ὑπάρχουν ἐδῶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν γαμβροί σου ἢ υἱοί σου ἢ θυγατέρες ἢ κανένας ἄλλος ἰδικός σου; Πάρε τους καὶ βγάλε τους ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν.	12 Οἱ δύο ἄνδρες, ποὺ ἐφιλοξενοῦσεν ὁ Λώτ, τοῦ εἶπαν: <Μήπως ὑπάρχοον ἐδῶ εἰς τὴν πόλιν γαμβροί σου ἢ υἱοί σου ἢ θυγατέρες σου; Μήπως ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος ἰδικός σου εἰς τὴν πόλιν ἢ ἐπιθυμεῖς νὰ σώσῃς κάποιον ἄλλον γνωστόν σου, ποὺ νὰ μὴ εἶναι ἁμαρτωλὸς ὡσὰν τοὺς ἄλλους Σοδομίτες; Ὁδήγησέ τους γρήγορα ἔξω ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν,
13 ὅτι ἡμεῖς ἀπόλλυμεν τὸν τόπον τοῦτον, ὅτι ὑψώθη ἡ κραυγὴ αὐτῶν ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέστειλεν ἡμᾶς Κύριος ἐκτρίψαι αὐτήν.	13 Διότι ἡμεῖς καταστρέφομεν τὸν τόπον αὐτόν, ἐπειδὴ ἡ κραυγὴ τῶν φοβερῶν ἀνομιῶν των ἔφθασε μεγάλη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ ὁ Κύριος μᾶς ἀπέστειλε νὰ καταστρέψωμεν καὶ νὰ ἐξαφανίσωμεν ἐξ ὁλοκλήρου αὐτοὺς καὶ τὸν τόπον των>.	13 ἐπειδὴ πρόκειται νὰ καταστρέψωμεν τὴν περιοχὴν αὐτὴν διότι ἡ βοὴ καὶ ἡ κατακραυγὴ ἐναντίον τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς αὐτῆς εἶναι μεγάλη καὶ ἀνυπόφορος ἐνώπιον καὶ αὐτοῦ τοῦ μακροθύμου Κυρίου, καὶ ὁ Κύριος μᾶς ἀπέστειλε διὰ να τοὺς ἐξολοθρεύσωμεν>,
14 Ἐξῆλθε δὲ Λὼτ καὶ ἐλάλησε πρὸς τοὺς γαμβροὺς αὐτοῦ τοὺς εἰληφότας τὰς θυγατέρας αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἀνάστητε καὶ ἐξέλθετε ἐκ τοῦ τόπου τούτου, ὅτι ἐκτρίβει Κύριος τὴν πόλιν. Ἔδοξε δὲ γελοιάζειν ἐναντίον τῶν γαμβρῶν αὐτοῦ.	14 Ἐξῆλθεν ὁ Λὼτ ἀπὸ τὸ σπίτι του, ὡμίλησε πρὸς τοὺς μνηστῆρας τῶν θυγατέρων του καὶ τοὺς εἶπε· <σηκωθῆτε ἀμέσως καὶ φύγετε μακρυὰ ἀπὸ τὸν τόπον τοῦτον, διότι ὁ Κύριος θὰ καταστρέψῃ τὴν πόλιν>. Οἱ γαμβροί του ὅμως ἐνόμισαν ὅτι ὁ Λὼτ ἀστειεύεται μαζῆ των.	14 Ὅταν ὁ Λὼτ ἔμαθε τὸν σκοπὸν διὰ τὸν ὁποῖον ἦλθαν οἱ δύο ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἤσαν ἄγγελοι ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ, ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σπίτι του, συνάντησε τοὺς μέλλοντας γαμβρούς του, ποὺ εἶχαν μνηστευθῆ τὶς θυγατέρες του, καὶ τοὺς εἶπε: <Σηκωθῆτε ἀμέσως καὶ φύγετε γρήγορα ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν, διότι ὁ Κύριος πρόκειται καὶ καταστρέψῃ τὴν πόλιν>. Ἀλλὰ οἱ μέλλοντες γαμβροί του ἐνόμισαν, ὅτι μὲ τὰ ὅσα τοὺς εἶπεν ἀστειεύεται, λέγει ἀνοησίες, καὶ δι’ αὐτὸ δεν τὸν ἀκολούθησαν.
15 Ἡνίκα δὲ ὄρθρος ἐγίνετο, ἐσπούδαζον οἱ ἄγγελοι τὸν Λὼτ λέγοντες· ἀναστὰς λάβε τὴν γυναῖκά σου καὶ τὰς δύο θυγατέρας σου, ἂς ἔχεις, καὶ ἔξελθε, ἵνα μὴ καὶ σὺ συναπόλῃ ταῖς ἀνομίαις τῆς πόλεως.	15 Κατὰ δὲ τὰ ἐξημερώματα οἱ δύο ἄγγελοι ἐπίεζον καὶ ἐβίαζαν τὸν Λὼτ λέγοντες· <σήκω ἀμέσως, πάρε τὴν γυναῖκα σου καὶ τὰς δύο θυγατέρας σου καὶ φύγε ἔξω, διὰ νὰ μὴ καταστραφῇς καὶ σὺ μαζῆ μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς κατοίκους αὐτῆς τῆς πόλεως>.	15 Κατὰ τὴν αὐγὴν δὲ οἱ δύο ἄγγελοι ἐβίαζαν τὸν Λὼτ καὶ τὸν ἐπίεζαν λέγοντες: <Μὴ καθυστερῇς καθόλου· σήκω ἀμέσως καὶ πάρε τὴν γυναῖκα σου καὶ τὶς δύο θυγατέρες σου, τὶς ὁποῖες ἔχεις μαζί σου εἰς τὸ σπίτι, καὶ φύγε γρήγορα ῆξω ἀπὸ τὴν πόλιν, διὰ να μὴ τιμωρηθῇς καὶ σὺ μαζὶ μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς κατοίκους της>.
16 Καὶ ἐταράχθησαν· καὶ ἐκράτησαν οἱ ἄγγελοι τῆς χειρὸς αὐτοῦ καὶ τῆς χειρὸς τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τῶν χειρῶν τῶν δύο θυγατέρων αὐτοῦ, ἐν τῷ φείσασθαι Κύριον αὐτοῦ.	16 Ὁ Λὼτ καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ἐταράχθησαν σὰν νὰ τὰ ἔχασαν. Οἱ ἄγγελοι ἐπῆραν τότε τὸ χέρι τοῦ Λώτ, τὸ χέρι τῆς γυναικός του καὶ τὰ χέρια τῶν δύο θυγατέρων του καὶ τοὺς ὡδήγησαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, διότι ὁ Κύριος ἐλυπήθη τὸν Λώτ.	16 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῶν λόγων αὐτῶν ὅσοι ἦσαν μὲ τὸν Λὼτ ἐγέμισαν φόβον, τοὺς κατέλαβε τρόμος, ἔνοιωσαν ἀγωνίαν διὰ τὴν ἀπειλὴν καὶ ἔμεναν ἀναποφάσιστοι. Ἀλλὰ οἱ δύο ἄγγελοι ἀπὸ ἀγάπην πρὸς τὸν δίκαιον καὶ διὰ νὰ τοὺς ἐνισχύσουν καὶ στηρίξουν, ἔπιασαν καὶ ἐκράτησαν τὸ χέρι τοῦ Λώτ, τὸ χέρι τῆς γυναίκας του καὶ τὰ χέρια τῶν δύο θυγατέρων του, διότι ὁ Κύριος ἐλυπήθη τὸν Λὼτ καὶ δεν ἤθελε νὰ τὸν καταστρέφῃ,
17 Καὶ ἐγένετο, ἡνίκα ἐξήγαγον αὐτοὺς ἔξω καὶ εἶπαν· σῴζων σῷζε τὴν σεαυτοῦ ψυχήν· μὴ περιβλέψῃ τὰ ὀπίσω, μηδὲ στῇς ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος σῴζου, μήπως συμπαραληφθῇς.	17 Ὅταν δὲ οἱ ἄγγελοι ἔφερον αὐτοὺς ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, εἶπαν εἰς τὸν Λὼτ καὶ τὰς τρεῖς γυναῖκας· <σπεῦσε νὰ σώσῃς τὴν ζωήν σου, φύγε ἀπὸ τὴν περιοχὴν αὐτήν· οὔτε νὰ στρέψετε τὸ κεφάλι σας εἰς τὰ ὀπίσω, οὔτε καὶ νὰ σταματήσετε πουθενὰ εἰς τὰ περίχωρα τῶν Σοδόμων. Σπεύσατε εἰς τὸ ἀπέναντι ὄρος, διὰ νὰ σωθῆτε, διότι ἄλλως ὑπάρχει φόβος νὰ συμπεριληφθῆτε καὶ σεῖς εἰς τὴν φοβερὰν καταστροφήν>.	17 Ὅταν πλέον οἰ δύο ἄγγελοι τοὺς ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν τῶν Σοδόμων, εἶπαν εἰς τὸν Λώτ: <Κύτταξε πῶς θὰ γλυτώσῃς· μὴ συλλογίζεσαι τώρα τίποτε. Φύγε καὶ σῶσε τὴν ζωή σου· μὴ γυρίσῃς νὰ κυττάξῃς πίσω σου, διὰ νὰ ἰδῇς τὶ γίνονται τὰ Σόδομα· οὔτε νὰ σταματήσῃς εἰς τὰ περίχωρα τῶν Σοδόμων, εἰς τὴν ὡραίαν αὐτὴν πεδιάδα. Τρέξε καὶ κατάφυγε μακρυὰ εἰς ἐκεῖνο τὸ ἀπέναντι βουνόν, διὰ νὰ μὴ συμπεριληφθῇς καὶ σὺ εἰς τὴν τρομερὰν καταστροφήν, ποὺ ἔρχεται>.
18 Εἶπε ὁ Λὼτ πρὸς αὐτούς· δέομαι Κύριε,	18 Εἶπε δὲ ὁ Λὼτ πρὸς ἕνα ἀπὸ αὐτούς· <Κύριε, σὲ παρακαλῶ,	18 Ὁ Λὼτ ἐφοβήθη, ὅτι δὲν θὰ προφθάσῃ νὰ μεταβῇ εἰς τὸ ὄρος, καὶ εἶπε εἰς τὸν ἕνα ἀπὸ τοὺς δύο ἀγγέλους: <Κύριε, σὲ παρακαλῶ,
19 ἐπειδὴ εὗρεν ὁ παῖς σου ἔλεος ἐναντίον σου καὶ ἐμεγάλυνας τὴν δικαιοσύνην σου, ὃ ποιεῖς ἐπ' ἐμὲ τοῦ ζῆν τὴν ψυχήν μου, ἐγὼ δὲ οὐ δυνήσομαι διασωθῆναι εἰς τὸ ὄρος, μήποτε καταλάβῃ με τὰ κακὰ καὶ ἀποθάνω.	19 ἀφοῦ ὁ δοῦλος σου εὑρῆκεν ἔλεος ἀπέναντί σου καὶ ἔδειξες τὴν μεγάλην σου καλωσύνην μὲ τὸ νὰ ἐνδιαφερθῇς διὰ τὴν ἀσφάλειαν τῆς ζωῆς μου, ἐγὼ δὲν θὰ ἠμπορέσω καὶ δὲν θὰ προλάβω νὰ φθάσω εἰς τὸ ὄρος ἐκεῖνο. Φοβοῦμαι, μήπως μὲ προλάβουν αἱ ἐπερχόμεναι τιμωρίαι καὶ χάσω τὴν ζωήν μου.	19 ἀφοῦ ὁ δοῦλος σου εὐρῆκε ἔλεος καὶ ἔχει χάριν ἐνώπιόν σου καὶ ἀφοῦ ἔδειξες τὴν μεγάλην καλωσύνην σου μὲ τὸ νὰ φρόντισῃς διὰ τὴν ζωήν μου, ἐγὼ δὲν θὰ προφθάσω νὰ καταφύγω καὶ νὰ σωθῶ εἰς ἐκεῖνο τὸ βουνόν· κινδυνεύω νὰ μὲ τφολάβη ἡ μεγάλη καταστροφή, ποὺ ἔρχεται, καὶ νὰ ἀποθάνω.
20 Ἰδοὺ ἡ πόλις αὕτη ἐγγὺς τοῦ καταφυγεῖν με ἐκεῖ, ἥ ἐστι μικρά, καὶ εκεῖ διασωθήσομαι· οὐ μικρά ἔστι; Καὶ ζήσεται ἡ ψυχή μου ἕνεκέν σου.	20 Ἰδοὺ ἡ πόλις ἐκείνη εὑρίσκεται κοντά· ἐκεῖ ἠμπορῶ νὰ καταφύγω. Μικρὰ δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ πόλις; Διατὶ νὰ καταστροφῇ; Ἐὰν μοῦ κάμῃς αὐτὴν τὴν χάριν, θὰ σωθῇ ἡ ζωή μου ἀπὸ σέ>.	20 Διὰ τοῦτο σὲ παρακαλῶ· νά, ἡ πόλις ἐκείνη εἶναι κοντὰ καὶ θὰ προφθάσω νὰ καταφύγω ἐκεῖ· ἡ πόλις εἶναι μικρή, δὲν ἔχει τὴν πολυκοσμίαν τῶν Σοδόμων καὶ ἐκεῖ θὰ ἠμπορέσω νὰ διασωθῶ· δὲν εἶναι μικρὴ καὶ ἄρα ὄχι πολὺ διεφθαρμένη διὰ νὰ καταστροφῇ, ἀφοῦ εἰς τὰ μικρὰ μέρη δὲν ὑπάρχει τόση παραλυσία, ὅση εἰς τὶς μεγαλουπόλεις; Ἐὰν λοιπὸν μεταβῶ ἐκεῖ καὶ σωθῶ, θὰ ὀφείλω τὴν σωτηρίαν τῆς ζωῆς μου εἰς σέ>.
21 Καὶ εἶπε αὐτῷ· ἰδοὺ ἐθαύμασά σου τὸ πρόσωπον καὶ ἐπὶ τῷ ρήματι τούτῳ τοῦ μὴ καταστρέψαι τὴν πόλιν, περὶ ἧς ἐλάλησας·	21 Εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· <ἰδού· ἐθαύμααα ἐγὼ τὴν καρδίαν σου, ἐδέχθην τὴν παράκλησίν σου καὶ χάρις εἰς αὐτὴν δὲν θὰ καταστρέψω τὴν μικρὰν ἐκείνην πόλιν, διὰ τὴν ὁποίαν μὲ παρεκάλεσες.	21 Καὶ ὁ ἄγγελος εἶπεν εἰς τὸν Λώτ: <Νά· ἐγὼ σὲ ἐθαύμασα· ἄκουσα τὴν προσευχήν σου· διὰ τὴν ἱκεσίαν σου αὐτὴν δὲν θὰ καταστρέψω τὴν μικρὴν ἐκείνην πόλιν, διὰ τὴν ὁποίαν μὲ παρεκάλεσες.
22 σπεῦσον οὖν τοῦ σωθῆναι ἐκεῖ· οὐ γὰρ δυνήσομαι ποιῆσαι πρᾶγμα, ἕως τοῦ ἐλθεῖν σε ἐκεῖ, διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πόλεως ἐκείνης Σηγώρ.	22 Λοιπόν, σπεῦσε ἐκεῖ νὰ σωθῇς. Ἐγὼ δὲν θὰ ἀποστείλω τὴν καταστροφήν, μέχρις ὅτου σὺ φθάσῃς ἐκεῖ> Διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πόλεως ἐκείνης <Σηγώρ>.	22 Κάμε λοιπὸν γρήγορα, βιάσου νὰ φθάσῃς εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον καὶ νὰ σωθῇς· διότι ἀναβάλλω καὶ δὲν θὰ καταστρέψω τὴν περιοχὴν μέχρις ὅτου φθάσῃς ἔσυ ἐκεῖ>. Διὰ τοῦτο ὁ Λὼτ ὠνόμασε τὴν πόλιν ἐκείνην Σηγώρ, ποὺ σημαίνει μικρή.
23 Ὁ ἥλιος ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ Λὼτ εἰσῆλθεν εἰς Σηγώρ,	23 Ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος εἰς τὴν χώραν ἐκείνην καὶ ὁ Λὼτ ἔφθασεν ἀσφαλὴς εἰς τὴν Σηγώρ.	23 Ὁ ἥλιος ἀνέτειλε καὶ ἐφώτιζε τὴν γῆν, ὅταν ὁ Λὼτ ἔμπαινε πρωΐ - πρωὶ εἰς τὴν Σηγώρ.
24 καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ	24 Καὶ τότε ὁ Κύριος ἔβρεξεν ἐπάνω εἰς τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα θειάφι καὶ ἔρριψεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν φωτιὰ	24 Μόλις ὁ Λὼτ ἔφθασεν ἀσφαλὴς εἰς τὴν Σηγώρ, ὁ Κύριος ἔβρεξεν εἰς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα θειάφι καὶ ἔρριξε φωτιὰν ἀπὸ τὸν οὐρανόν· ἀπὸ τὸν Θεὸν προῆλθεν ἡ μοναδικὴ τιμωρία.
25 καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τὰ ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς.	25 καὶ κατέστρεψεν αὐτὰς τὰς πόλεις καὶ ὅλην τὴν περίχωρον καὶ ὅλους τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων καὶ κάθε τι, ποὺ ἐβλάστανεν εἰς τὴν χώραν ἐκείνην.	25 Τὸ θειάφι καὶ ἡ φωτιὰ κατέστρεψαν τὶς πόλεις αὐτὲς καὶ ὅλα τὰ περίχωρα καὶ ὅλους, ὅσοι ἑκατοικοῦσαν εἰς τὶς πόλεις καὶ ὅλην τὴν βλάστησιν τῆς ὡραίας καὶ πλουσίας ἐκείνης περιοχῆς.
26 Καὶ ἐπέβλεψεν ἡ γυνὴ αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἐγένετο στήλη ἁλός.	26 Ἡ σύζυγος τοῦ Λώτ, περίεργος καθὼς ἦτο καὶ παρὰ τὴν ἐντολήν τοῦ ἀγγέλου, ἔστρεψε τὴν κεφαλὴν εἰς τὰ ὀπίσω, διὰ νὰ ἴδῃ τὴν καταστροφήν· καὶ ἀμέσως ἔγινε στήλη ἅλατος.	26 Ἡ γυναῖκα ὅμὼς τοῦ Λὼτ παρήκουσε τὴν ἐντολὴν καὶ δὲν ἐφύλαξε τὴν παραγγελίαν τῶν ἀγγέλων· ἐγύρισε πίσω διὰ να ἴδῃ τὴν θεομηνίαν ποὺ ἐξέσπασε εἰς τὴν πόλιν της καὶ διὰ τὴν παρακοὴν αὐτὴν ἐτιμωρήθη ἀμέσως. Καθὼς ἐκύτταξε πίσω της ὀρθία, ἔγινε ὡς ἄγαλμα ἄψυχον καὶ μαρμάρινον, διότι τὸ σῶμα της μετεβλήθη εἰς στῦλον ἀπὸ ἁλάτι.
27 Ὤρθρισε δὲ Ἁβραάμ τῷ πρωΐ εἰς τὸν τόπον, οὖ εἱστήκει ἐναντίον Κυρίου.	27 Ὁ δὲ Ἁβραάμ ἐσηκώθη ἀπὸ τὰ χαράματα καὶ μετέβη εἰς τὸν τόπον, ὅπου χθὲς εἶχε σταθῆ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.	27 Τὴν ἄλλην ἡμέραν ὁ δίκαιος Ἀβραάμ, λυπούμενος τοὺς Σοδομίτες καὶ ἐνδιαφερόμενος διὰ τὴν τύχην τοῦ ἀνεψιοῦ του Λώτ, ἐσηκώθη πολὺ πρωΐ ἀνήσυχος καὶ ἐπῆγε εἰς τὸν τόπον, ὅπου εὑρίσκετο χθὲς ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ τὸν παρακαλοῦσε.
28 Καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πρόσωπον Σοδόμων καὶ Γομόρρας καὶ ἐπὶ πρόσωπον τῆς περιχώρου καὶ εἶδε, καὶ ἰδοὺ ἀνέβαινε φλὸξ ἐκ τῆς γῆς, ὡσεὶ ἀτμὶς καμίνου.	28 Προσήλωσε τὰ βλέμματά του εἰς τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ εἰς τὴν περιοχὴν αὐτῶν καὶ εἶδε· καὶ ἰδοὺ ἀνέβαινεν φλόγα ἀπὸ τὴν γῆν, ὅπως βγαίνει ὁ καπνὸς ἀπὸ τὸ καμίνι.	28 Ἀπὸ ἐκεῖ ἔστρεψε τὸ βλέμμα του κάτω πρὸς τὴν πεδιάδα, ὅπου ἦσαν οἱ πόλεις τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρας, καὶ τὸ περιέφερε γύρω - γύρω εἰς ὅλα τὰ περίχωρα τῶν πόλεων αὐτῶν μὲ προσοχὴν καὶ εἶδε. Καὶ νά· ἀνέβαιναν φλόγες ἀπὸ τὴν γῆν, ὡς νὰ ἔβγαινε καπνὸς φωτιᾶς ἀπὸ ἀσβεστοκαμίνι.
29 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐκτρίψαι Κύριον πάσας τὰς πόλεις τῆς περιοίκου, ἐμνήσθη ὁ Θεὸς τοῦ Ἁβραάμ καὶ ἐξαπέστειλε τὸν Λὼτ ἐκ μέσου τῆς καταστροφῆς, ἐν τῷ καταστρέψαι Κύριον τὰς πόλεις, ἐν αἷς κατῴκει ἐν αὐταῖς Λώτ.	29 Ὅταν ὁ Θεὸς εἶχε πάρει τὴν ἀπόφασιν νὰ καταστρέψῃ τὰς πόλεις τῆς περιοχῆς ἐκείνης, ἐνδιεφέρθη διὰ τὸν Ἁβραὰμ καὶ ἀπεμάκρυνε τὸν Λὼτ ἀπὸ τὴν φοβερὰν ἐκείνην καταστροφήν, ὅτε κατέστρεψε τὰς πόλεις εἰς τὰς ὁποίας κατοικοῦσε ὁ Λώτ.	29 Τοῦτο δὲ ἔκαμε φωτισθεὶς ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, διότι ὅταν ὁ Θεὸς ἐπρόκειτο να καταστρέψῃ ὅλες τὶς πόλεις τῆς περιοχῆς αὐτῆς, ἐνεθυμήθη τὴν ἱκεσίαν τοῦ πιστοῦ δούλου του Ἀβραὰμ διὰ τοὺς δικαίους καὶ ἔσωσε τὸν Λώτ, ὅταν κατέστρεφε τὶς πόλεις, εἰς τὶς ὁποῖες κατοικοῦσεν ὁ Λώτ.
30 Ἀνέβη δὲ Λὼτ ἐκ Σηγὼρ καὶ ἐκάθητο ἐν τῷ ὄρει αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ· ἐφοβήθη γὰρ κατοικῆσαι ἐν Σηγώρ. Καὶ κατῴκησεν ἐν τῷ σπηλαίῳ, αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ.	30 Ὁ δὲ Λὼτ ἀνέβη ἀπὸ τὴν Σηγὼρ καὶ ἐκάθησεν εἰς τὸ ὄρος αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες μαζῆ του, διότι ἐφοβήθη νὰ κατοικήσῃ μέσα εἰς τὴν Σηγώρ. Ἔμεινε δὲ εἰς τὸ σπήλαιον αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες μαζῆ του.	30 Ὁ Λὼτ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Σηγὼρ καὶ ἀνέβη εἰς τὸ βουνὸν καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ αὐτός, μαζὶ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ οἰ δύο θυγατέρες του, ἐπειδὴ ἐφοβήθη νὰ παραμείνῃ εἰς τὴν Σηγώρ. Καὶ ἑκατοίκησε μέσα εἰς τὸ σπήλαιον, μαζὶ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ οἰ δύο θυγατέρες του.
31 Εἶπε δὲ ἡ πρεσβυτέρα πρὸς τὴν νεωτέραν· ὁ πατὴρ ἡμῶν πρεσβύτερος, καὶ οὐδεὶς ἐστιν ἐπὶ τῆς γῆς, ὃς εἰσελεύσεται πρὸς ἡμᾶς, ὡς καθήκει πάσῃ τῇ γῇ·	31 Εἶπε δὲ ἡ μεγαλυτέρα θυγάτηρ εἰς τὴν μικροτέραν· <ὁ πατήρ μας εἶναι ἡλικιωμένος καὶ δὲν ὑπάρχει κανεὶς εἰς τὴν περιοχήν, ποὺ κατοικοῦμε, ὁ ὁποῖος νὰ μᾶς νυμφευθῇ, ὅπως γίνεται εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην.	31 Εἶπε δὲ ἡ μεγαλύτερη θυγατέρα τοῦ Λὼτ πρὸς τὴν μικρότερην: <Ὁ πατέρας μας εἶναι ἡλικιωμένος καὶ εἰς τὸ ἔρημον αὐτὸ μέρος δὲν ὑπάρχει κανένας, μὲ τὸν ὁποῖον νὰ νυμφευθῶμεν καὶ νὰ ἀποκτήσωμεν παιδιά, ὅπως γίνεται παντοῦ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
32 δεῦρο καὶ ποτίσωμεν τὸν πατέρα ἡμῶν οἶνον καὶ κοιμηθῶμεν μετ' αὐτοῦ καὶ ἐξαναστήσωμεν ἐκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σπέρμα.	32 Ἔλα, λοιπὸν, νὰ δώσωμεν κρασὶ εἰς τὸν πατέρα μας, νὰ κοιμηθῶμεν μαζῆ του καὶ νὰ ἀποκτήσωμεν ἀπογόνους ἀπὸ τὸν πατέρα μας>	32 Ἔλα νὰ ἐπιτύχωμεν τοῦτο μὲ ἀπάτην. Ἂς ποτίσωμεν τὸν πατέρα μας κρασὶ καὶ ἀφοῦ μεθύσῃ ἂς κοιμηθῶμεν μαζί του καὶ ἂς ἀποκτήσωμεν ἀπὸ τὸν πατέρα μας ἀπογόνους>.
33 Ἐπότισαν δὲ τὸν πατέρα αὐτῶν οἶνον ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ εἰσελθοῦσα ἡ πρεσβυτέρα ἐκοιμήθη μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ᾔδει ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτὸν καὶ ἐν τῷ ἀναστῆναι·	33 Ἐπότισαν πράγματι τὸν πατέρα των κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην μὲ κρασὶ καὶ ἡ μεγαλυτέρα κόρη εἰσῆλθεν εἰς τὸν κοιτῶνα τοῦ πατρός της καὶ ἐκοιμήθη μαζῆ του κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνη. Αὐτὸς δὲ δὲν ἀντελήφθη τί ἔκαμεν οὔτε ὅταν ἐκοιμήθη μὲ τὴν κόρην του οὔτε καὶ ὅταν ἐξύπνησε.	33 Καὶ ἐπότισαν τὸν πατέρα τους κράσὶ κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην, καὶ ὅταν ὁ Λὼτ ἐμέθυσεν, ἐμβῆκεν ἡ μεγαλύτερη εἰς τὸν κοιτῶνα του καὶ συνευρέθη μὲ τὸν πατέρα της κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην. Ὁ πατέρας της ἕνεκα τῆς μέθης δεν ἀντελήφθη τί ἔκαμεν, οὔτε ὅταν ἐξύπνησεν ἐνεθυμεῖτο τίποτε ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔγινε τὴν νύκτα.
34 ἐγένετο δὲ ἐν τῇ ἐπαύριον καὶ εἶπεν ἡ πρεσβυτέρα πρὸς τὴν νιωτέραν· ἰδοὺ ἐκοιμήθην χθὲς μετὰ τοῦ πατρὸς ἡμῶν· ποτίσωμεν αὐτὸν οἶνον καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, καὶ εἰσελθοῦσα κοιμήθητι μετ' αὐτοῦ, καὶ ἐξαναστήσωμεν ἐκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σπέρμα.	34 Κατὰ δὲ τὴν ἄλλην ἡμέραν εἶπεν ἡ μεγαλυτέρα πρὸς τὴν νεωτέραν· <ἰδοὺ χθὲς ἐκοιμήθην ἐγὼ μὲ τὸν πατέρα μας. Ἂς τὸν ποτίσωμεν κρασὶ καὶ κατὰ τὴν νύκτα αὐτήν, καὶ σὺ πήγαινε καὶ κοιμήσου μαζῆ μὲ αὐτόν, ὥστε νὰ ἀποκτήσω μὲν ἀπογόνους ἀπὸ τὸν πατέρα μας>.	34 Τὴν ἄλλην ἡμέραν ἡ μεγαλύτερη ἀδελφὴ εἶπε πρὸς τὴν νεώτερην: <Νά, χθὲς συνευρέθην μὲ τὸν πατέρα μας. Ἂς τὸν ποτίσωμεν πάλιν κρασὶ καὶ τὴν νύκτα αὐτὴν καὶ ἀφοῦ μεθύσῃ ἔμπα καὶ σὺ εἰς τὸν κοιτῶνα του νὰ συνευρεθῇς μαζί του, διὰ νὰ ἀποκτήσωμεν ἀπογόνους ἀπὸ τὸν πατέρα μας>.
35 Ἐπότισαν δὲ καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ τὸν πατέρα αὐτῶν οἶνον, καὶ εἰσελθοῦσα ἡ νεωτέρα ἐκοιμήθη μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτῆς, καὶ οὐκ ᾔδει ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτὸν καὶ ἀναστῆναι.	35 Ἐπότισαν πράγματι καὶ κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην τὸν πατέρα των οἶνον, τὸν ἐμέθυσαν καὶ εἰσελθοῦσα ἡ νεωτέρα ἐκοιμήθη μαζῆ του. Ἐκεῖνος δὲ δὲν ἀντελήφθη τίποτε οὔτε ὅταν ἐκοιμήθη μὲ τὴν κόρην του οὔτε καὶ ὅταν ἐξύπνησε.	35 Ἐπότισαν δὲ καὶ κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην τὸν πατέρα τους κρασί, καὶ ὅταν ἐκεῖνος ἐμέθυσεν, ἐμβῆκεν ἡ νεότερη ἀδελφὴ καὶ συνευρέθη μὲ τὸν πατέρα της. Καὶ ὁ Λὼτ ἕνεκα τῆς μέθης δὲν ἀντελήφθη τὶ ἔκαμεν, οὔτε ὅταν ἦλθεν εἰς ἐπαφὴν μὲ τὴν θυγατέρα του, οὔτε ὅταν ἐξύπνησεν ἐνεθυμεῖτο τίποτε ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔγινε τὴν νύκτα.
36 Καὶ συνέλαβον αἱ δύο θυγατέρες Λὼτ ἐκ τοῦ πατρὸς αὐτῶν.	36 Συνέλαβον δὲ καὶ αἱ δύο θυγατέρες ἀπὸ τὸν πατέρα των τὸν Λώτ.	36 Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον οἱ δύο θυγατέρες τοῦ Λὼτ ἔμειναν ἔγκυοι ἀπὸ τὸν πατέρα των.
37 Καὶ ἔτηκεν ἡ πρεσβυτέρα υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μωὰβ λέγουσα· ἐκ τοῦ πατρός μου· οὗτος πατὴρ Μωαβιτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.	37 Ἐγέννησεν ἡ μεγαλυτέρα τέκνον καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸ Μωάβ, λέγουσα· <Ἀπὸ τὸν πατέρα μου ἀπέκτησα υἱόν>. Αὐτὸς ἔγινε γενάρχης τῶν Μωαβιτῶν, οἱ ὁποῖοι καὶ ζοῦν μέχρι σήμερα.	37 Καὶ ἡ μεγαλύτερη θυγατέρα τοῦ Λὼτ ἐγέννησεν υἱὸν καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Μωὰβ λέγουσα· <ἀπέκτησα υἱὸν ἀπὸ τὸν πατέρα μου>. Αὐτὸς εἶναι ὁ πρόγονος καὶ ὁ γενάρχης τῶν Μωαβιτῶν, οἱ ὁποῖοι ζοῦν μέχρι σήμερα.
38 Ἔτεκε δὲ καὶ ἡ νεωτέρα υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀμμάν, λέγουσα· υἱὸς γένους μου· οὗτος πατὴρ Ἀμμανιτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.	38 Ἐγέννησε δὲ καὶ ἡ νεωτέρα θυγάτηρ υἱὸν καὶ ἔδωσεν εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Ἀμμάν, τὸ ὁποῖον σημαίνει <αὐτὸς εἶναι υἱὸς ἐκ τοῦ γένους μου>. Αὐτὸς εἶναι γενάρχης τῶν Ἀμμανιτῶν ἕως σήμερον.	38 Ἐγέννησεν ἐπίσης καὶ ἡ νεώτερη θυγατέρα τοῦ Λὼτ υἱὸν καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Ἀμμάν, λέγουσα· <αὐτὸς εἶναι γνήσιος υἱὸς μου· ἀπόγονος τοῦ λαοῦ μου>. Αὐτὸς εἶναι ὁ πρόγονος καὶ ὁ γενάρχης τῶν Ἀμμανιτῶν, οἱ ὁποῖοι ζοῦν μέχρι σήμερα.