Η Γένεσις : Κεφάλαιον ΚΑ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ Κύριος ἐπεσκέψατο τὴν Σάρραν, καθὰ εἶπε, καὶ ἐποίησε Κύριος τῇ Σάρρα καθὰ ἐλάλησε,
2 καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τῷ Ἁβραάμ υἱὸν εἰς τὸ γῆρας, εἰς τὸν καιρόν, καθὰ ἐλάλησεν αὐτῷ Κύριος.
3 Καὶ ἐκάλεσεν Ἁβραάμ τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου αὐτῷ, ὃν ἔτεκεν αὐτῷ Σάρρα, Ἰσαάκ.
4 Περιέτεμε δὲ Ἁβραάμ τὸν Ἰσαὰκ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ, καθὰ ἐνετείλατο αὐτῷ ὁ Θεός.
5 Καὶ Ἁβραάμ ἦν ἑκατὸν ἐτῶν, ἡνίκα ἐγένετο αὐτῷ Ἰσαὰκ ὁ υἱὸς αὐτοῦ.
6 Εἶπε δὲ Σάρρα· γέλωτά μοι ἐποίησε Κύριος· ὃς γὰρ ἂν ἀκούσῃ, συγχαρεῖταί μοι.
7 Καὶ εἶπε· τίς ἀναγγελεῖ τῷ Ἁβραάμ, ὅτι θηλάζει παιδίον Σάρρα; Ὁτι ἔτεκον υἱὸν ἐν τῷ γήρᾳ μου.
8 Καὶ ηὐξήθη τὸ παιδίον καὶ ἀπεγαλακτίσθη, καὶ ἐποίησεν Ἁβραάμ δοχὴν μεγάλην, ᾗ ἡμέρᾳ ἀπεγαλακτίσθη Ἰσαὰκ ὁ υἱὸς αὐτοῦ.
9 Ἰδοῦσα δὲ Σάρρα τὸν υἱὸν Ἄγαρ τῆς Αἰγυπτίας, ὃς ἐγένετο τῷ Ἁβραάμ, παίζοντα μετὰ Ἰσαὰκ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς·
10 καὶ εἶπε τῷ Ἁβραάμ· ἔκβαλε τὴν παιδίσκην ταύτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς· οὐ γὰρ μὴ κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης ταύτης μετὰ τοῦ υἱοῦ μου Ἰσαάκ.
11 Σκληρὸν δὲ ἐφάνη τὸ ρῆμα σφόδρα ἐναντίον Ἁβραάμ περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ,
12 Εἶπε δὲ ὁ Θεὸς τῷ Ἁβραάμ· μὴ σκληρὸν ἔστω ἐναντίον σου περὶ τοῦ παιδίου καὶ περὶ τῆς παιδίσκης· πάντα ἂν ὅσα εἴπῃ σοι Σάρρα, ἄκουε τῆς φωνῆς αὐτῆς, ὅτι ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα.
13 Καὶ τὸν υἱὸν δὲ τῆς παιδίσκης ταύτης ἔθνος μέγα ποιήσω αὐτόν, ὅτι σπέρμα σὸν ἔστιν..
14 Ἀνέστη δὲ Ἁβραάμ τὸ πρωΐ καὶ ἔλαβε ἄρτους καὶ ἀσκὸν ὕδατος καὶ ἔδωκε τῇ Ἄγαρ καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τῶν ὤμων αὐτῆς τὸ παιδίον καὶ ἀπέστειλεν αὐτήν. Ἀπελθοῦσα δὲ ἐπλανᾶτο κατὰ τὴν ἔρημον, κατὰ τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου.
15 Ἐξέλιπε δὲ τὸ ὕδωρ ἐκ τοῦ ἀσκοῦ, καὶ ἔρριψε τὸ παιδίον ὑποκάτω μιᾶς ἐλάτης.
16 Ἀπελθοῦσα δὲ ἐκάθητο ἀπέναντι αὐτοῦ μακρόθεν ὡσεὶ τόξου βολήν· εἶπε γάρ, οὐ μὴ ἴδω τὸν θάνατον τοῦ παιδίου μου. Καὶ ἐκάθισεν ἀπέναντι αὐτοῦ, ἀναβοῆσαν δὲ τὸ παιδίον ἔκλαυσεν.
17 Εἰσήκουσε δὲ ὁ Θεὸς τῆς φωνῆς τοῦ παιδίου ἐκ τοῦ τόπου, οὗ ἦν, καὶ ἐκάλεσεν ἄγγελος Θεοῦ τὴν Ἄγαρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶπεν αὐτῇ· τί ἐστιν Ἄγαρ; Μὴ φοβοῦ· ἐπακήκοε γὰρ ὁ Θεὸς τῆς φωνῆς τοῦ παιδίου ἐκ τοῦ τόπου, οὗ ἐστιν.
18 Ἀνάστηθι καὶ λαβὲ τὸ παιδίον καὶ κράτησον τῇ χειρί σου αὐτό· εἰς γὰρ ἔθνος μέγα ποιήσω αὐτό.
19 Καὶ ἀνέῳξεν ὁ Θεὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ εἶδε φρέαρ ὕδατος ζῶντος καὶ ἐπορεύθη καὶ ἔπλησε τὸν ἀσκὸν ὕδατος καὶ ἐπότισε τὸ παιδίον.
20 Καὶ ἦν ὁ Θεὸς μετὰ τοῦ παιδίου, καὶ ηὐξήθη. Καὶ κατῴκησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐγένετο δὲ τοξότης.
21 Καὶ κατῴκησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ τῇ Φαράν, καὶ ἔλαβεν αὐτῷ ἡ μήτηρ γυναῖκα ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
22 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καὶ εἶπεν Ἀβιμέλεχ καὶ Ὁχοζὰθ ὁ νυμφαγωγὸς αὐτοῦ καὶ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ πρὸς Ἁβραάμ λέγων· ὁ Θεὸς μετὰ σοῦ ἐν πᾶσιν, οἷς ἐὰν ποιῇς·
23 νῦν οὖν ὄμοσόν μοι τὸν Θεόν, μὴ ἀδικήσειν με μηδὲ τὸ σπέρμα μου, μηδὲ τὸ ὄνομά μου· ἀλλὰ κατὰ τὴν δικαιοσύνην, ἣν ἐποίησα μετὰ σοῦ, ποιήσεις μετ' ἐμοῦ, καὶ τῇ γῇ, ᾗ σὺ παρῴκησας ἐν αὐτῇ.
24 Καὶ εἶπεν Ἁβραάμ· ἐγὼ ὀμοῦμαι.
25 Καὶ ἤλεγξιν Ἁβραάμ τὸν Ἀβιμέλεχ περὶ τῶν φρεάτων τοῦ ὕδατος, ὧν ἀφείλοντο οἱ παῖδες τοῦ Ἀβιμέλεχ.
26 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀβιμέλεχ· οὐκ ἔγνων τίς ἐποίησέ σοι τὸ ρῆμα τοῦτο, οὐδὲ σὺ μοι ἀπήγγειλας, οὐδὲ ἐγὼ ἤκουσα, ἀλλ' ἢ σήμερον.
27 Καὶ ἔλαβεν Ἁβραὰμ πρόβατα καὶ μόσχους, καὶ ἔδωκε τῷ Ἀβιμέλεχ, καὶ διέθεντο ἀμφότεροι διαθήκην.
28 Καὶ ἔστησεν Ἁβραάμ ἑπτὰ ἀμνάδας προβάτων μόνας.
29 Καὶ εἶπεν Ἀβιμέλεχ τῷ Ἁβραάμ· τί εἰσιν αἱ ἑπτὰ ἀμνάδες τῶν προβάτων τούτων, ἂς ἔστησας μόνας;
30 Καὶ εἶπεν Ἁβραάμ, ὅτι τὰς ἑπτὰ ἀμνάδας λήψῃ παρ' ἐμοῦ, ἵνα ὦσί μοι εἰς μαρτύριον, ὅτι ἐγὼ ὤρυξα τὸ φρέαρ τοῦτο.
31 Διὰ τοῦτο ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Φρέαρ ὁρκισμοῦ, ὅτι ἐκεῖ ὤμοσαν ἀμφότεροι.
32 Καὶ διέθεντο διαθήκην ἐν τῷ φρέατι τοῦ ὁρκισμοῦ. Ἀνέστη δὲ Ἀβιμέλεχ καὶ Ὁχοζὰθ ὁ νυμφαγωγὸς αὐτοῦ καὶ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, καὶ ἐπέστρεψον εἰς τὴν γῆν τῶν Φυλιστιείμ.
33 Καὶ ἐφύτευσεν Ἁβραάμ ἄρουραν τὸ φρέατι τοῦ ὄρκου καὶ ἐπεκαλέσατο ἐκεῖ τὸ ὄνομα Κυρίου, Θεὸς αἰώνιος.
34 Παρῴκησε δὲ Ἁβραὰμ ἐν τῇ γῇ ἐν Φυλιστιεὶμ ἡμέρας πολλάς.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πανάγαθος Κύριος ἐπεσκέφθη ἐν τῇ ἀγαθότητι αὐτοῦ τὴν Σάρραν, καθὼς εἶχεν εἴπει, καὶ ἐξεπλήρωσε τὴν ὑπόσχεσίν του πρὸς αὐτήν.
2 Καὶ ἡ Σάρρα κατέστη ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἁβραὰμ υἱὸν κατὰ τὸν καιρόν, ποὺ εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς αὐτὸν ὁ Θεός.
3 Ὠνόμασε δὲ ὁ Ἁβραὰμ τὸν υἱόν του αὐτόν, τὸν ὁποῖον τοῦ ἐγέννησεν ἡ Σάρρα, Ἰσαάκ.
4 Τὸν περιέταμε δὲ κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολήν, ποὺ εἶχε δώσει εἰς αὐτὸν ὁ Θεός.
5 Ὅταν δὲ ἀπέκτησεν ὁ Ἁβραάμ τὸν υἱόν του τὸν Ἰσαάκ, ἦτο ἡλικίας ἑκατὸν ἐτῶν.
6 Γεμάτη δὲ χαρὰν ἡ Σάρρα εἶπε· <χαρὰ καὶ γέλοιο μοῦ ἔδωσεν ὁ Κύριος. Καὶ ὅποιος ἀκόμη ἀκούσῃ τὸ γεγονὸς αὐτό, ἀσφαλῶς θὰ χαρῇ μαζῆ μὲ ἐμέ.
7 Ποιὸς τώρα θὰ ἀναγγείλῃ εἰς τὸν Ἁβραάμ, ὅτι θηλάζει ἡ Σάρρα παιδίον; Ὅτι ἐγέννησα τέκνον εἰς τὰ γεράματά μου;>
8 Τὸ παιδίον ἐμεγάλωσε καὶ εἰς ἡλικίαν δύο περίπου ἐτῶν ἀπεγαλακτίσθη. Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν τοῦ ἀπογαλακτισμοῦ του ὠργάνωσεν ὁ Ἁβραάμ ἑορτὴν καὶ παρέθεσε συμπάσιον, σύμφωνα μὲ τὰ ἔθιμα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.
9 Ἡ Σάρρα ὅμως, ὅταν εἶδε τὸ παιδί της τὸν ᾿Ισαὰκ νὰ παίζῃ μὲ τὸν Ἰσμαήλ, τὸ παιδὶ τοῦ Ἁβραάμ καὶ τῆς Ἄγαρ τῆς Αἰγυπτίας, ἐστενοχωρήθη. Ἐθεώρησε τὸ γεγονὸς ὑποτιμητικὸν διὰ τὸ παιδί της, τὸν <υἱὸν τῆς ἐπαγγελίας>.
10 Καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἁβραάμ· <διῶξε αὐτὴν τὴν δούλην καὶ τὸ παιδί της μαζῆ μὲ αὐτήν. Διότι κατ' οὐδένα τρόπον καὶ λόγον δὲν πρέπει ὁ υἱὸς αὐτῆς τῆς δούλης νὰ κληρονομήσῃ μαζῆ μὲ τὸ παιδί μου τὸν ᾿Ισαάκ>.
11 Βαρὺς πολὺ καὶ ὀδυνηρὸς ἐφάνη εἰς τὸν Ἁβραάμ ὁ λόγος αὐτὸς τῆς Σάρρας διὰ τὸν υἱόν του τὸν ᾿Ισμαήλ.
12 Εἶπεν ὅμως ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἁβραάμ· <μὴ θεωρῇς τὸν λόγον αὐτὸν τῆς Σάρρας ἐναντίον τοῦ παιδιοῦ σου καὶ τῆς δούλης σου ὡς σκληρόν. Τοὐναντίον ὅσα θὰ σοῦ εἴπῃ ἡ Σάρρα νὰ τὰ ἀκούσῃς, διότι σύμφωνα μὲ τὴν ἰδικήν μου δούλην οἱ ἀπόγονοι τοῦ ᾿Ισαὰκ θὰ ἀναγνωρισθοῦν κυρίως ὡς ἀπόγονοι ἰδικοί σου.
13 Ὡς πρὸς δὲ τὸν υἱὸν τῆς δούλης σου θὰ φροντίσω ἐγώ. Θὰ τὸν ἀναδείξω γενάρχην μεγάλου λαοῦ, διότι εἶναι καὶ αὐτὸς ἰδικόν σου τέκνον>.
14 Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἐντολὴν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ ἠγέρθη ὁ Ἁβραάμ τὸ πρωΐ, ἐπῆρεν ἄρτους καὶ ἕνα ἀσκὸν γεμᾶτον νερό, ἔδωκεν αὐτὰ εἰς τὴν Ἄγαρ, ἔβαλε τὸ παιδί της εἰς τοὺς ὤμους της καὶ τὴν ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν ἐκείνην. Ἡ δὲ Ἄγαρ ἀναχωρήσασα περιεπλανᾶτο εἰς τὴν ἔρημον περιοχήν, νοτίως τῆς Χαναάν, ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχε τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου.
15 Κατὰ τὴν πολύωρον πεζοπορίαν της ἐξηντλήθη τὸ ὕδωρ τοῦ ἀσκοῦ, τοὺς ἐβασάνιζεν ἡ δίψα καὶ αὐτὴ ἔρριψε τὸ παιδίον κάτω ἀπὸ ἕνα ἔλατον, διὰ νὰ ἀποθάνῃ ἐκεῖ.
16 Ἀπομακρυνθεῖσα δὲ ἀπὸ ἐκεῖ ἐκάθησαν ἀπέναντι αὐτοῦ μακράν, ὅσον ἠμπορεῖ νὰ ρίψῃ κανείς μὲ τὸ τόξον του ἕνα βέλος· διότι εἶπε· <δὲν ἀντέχω νὰ ἴδω τὸν θάνατον τοῦ παιδιοῦ μου>. Ἐκάθησε λοιπὸν ἀπέναντί του. Τὸ δὲ παιδίον ἐφώναξε καὶ ἔκλαυσε.
17 Ὁ Θεὸς ἤκουσε τὸ γοερὸν κλάμα τοῦ παιδιοῦ ἀπὸ τὸν τόπον, ὅπου αὐτὸ εὑρίσκετο, καὶ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἐκάλεσε τὴν Ἄγαρ καὶ τῆς εἶπε· <Ἄγαρ, τί συμβαίνει; Μὴ φοβῆσαι· εἱσήκουσεν ὁ Θεὸς τὴν φωνὴν τοῦ παιδιοῦ, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται σὰν πεταμένο εἰς τὸν τόπον αὐτόν.
18 Σήκω, πάρε τὸ παιδί σου καὶ κράτησέ το μὲ στοργὴν καὶ ἐμπιστοσύνην ἀπὸ τὸ χέρι, διότι ἐγὼ θὰ τὸ ἀναδείξω γενάρχην ἔθνους>.
19 Καὶ ἀμέσως ὁ Θεὸς ἤνοιξε τὰ μάτια τῆς Ἄγαρ καὶ εἶδεν αὐτὴ ἐκεῖ πλησίον πηγήν, ποὺ ἀνέβλυζε δροσερὸν ὕδωρ. Ἐπῆγεν ἐκεῖ, ἐγέμισε τὸν ἀσκὸν μὲ νερὸ καὶ ἐπότισε τὸ παιδί της.
20 Ὁ δὲ Θεὸς ἦτο συμπαραστάτης καὶ βοηθὸς τοῦ παιδιοῦ, τὸ ὁποῖον ἐμεγάλωσεν, ἐγκατεστάθη εἰς τὴν ἔρημον αὐτὴν καὶ ἔγινε τοξότης.
21 Ἐγκατεστάθη εἰς τὴν ἔρημον, ἡ ὁποία λέγεται Φαράν. Ἡ δὲ μητέρα του ἐδιάλεξε δι' αὐτὸν γυναῖκα ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, τὴν ὁποίαν καὶ τοῦ ἔδωσεν ὡς σύζυγον.
22 Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ὁ Ἀβιμέλεχ συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν νυμφαγωγόν του Ὁχοζὰθ καὶ τὸν ἀρχιστράτηγον τῆς στρατιᾶς τοῦ Φιχόλ, ἐπεσκέφθη τὸν Ἁβραάμ καὶ τοῦ εἶπε· <γνωρίζω ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζῆ σου καὶ εὐλογεῖ κάθε τι ποὺ κάμνεις.
23 Τώρα λοιπὸν ὁρκίσου μου εἰς τὸν Θεόν, ὅτι δὲν θὰ κάμῃς ποτὲ τίποτε κακὸν καὶ ἄδικον οὔτε ἐναντίον μου οὔτε ἐναντίον τῶν ἀπογόνων μου οὔτε εἰς βάρος τοῦ καλοῦ ὀνόματός μου. Ἀλλά, ὅπως ἐγὼ ἐφάνηκα δίκαιος καὶ καλὸς ἀπέναντί σου, κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ σὺ θὰ φανῇς καλὸς πρὸς ἐμὲ καὶ πρὸς τὴν χώραν αὐτήν, ὅπου προσωρινῶς ἔμεινες>.
24 Ὁ δὲ Ἁβραάμ εἶπε· <ναί, ἐγὼ ὁρκίζομαι ὅτι δέχομαι τὴν πρότασίν σου καὶ θὰ φερθῶ, ὅπως μοῦ ζητεῖς>.
25 Μὲ τὴν εὐκαιρίαν δὲ τῆς συναντήσεως αὐτῆς ὁ Ἁβραάμ παρεπονέθη πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ διὰ τὰ φρέατα, τὰ ὁποῖα, ἐνῶ τὰ εἶχεν ἀνοίξει ὁ Ἁβραάμ, τὰ ἥρπασαν οἱ ὑπηρέται τοῦ Ἀβιμέλεχ.
26 Ἀπήντησεν ὁ Ἀβιμέλεχ εἰς τὸν Ἁβραάμ καὶ εἶπε· <δὲν ἐπληροφορήθην ποιὸς ἔκαμε τὴν κακὴν αὐτὴν πρᾶξιν· οὔτε σὺ μοῦ ἔκαμες λόγον δι' αὐτὴν οὔτε ἐγὼ ἀπὸ κανένα ἄλλον ἤκουσα. Πρώτην φορὰν τὴν πληροφοροῦμαι σήμερον>. Καὶ διέταξε νὰ ἀποδοθοῦν τὰ φρέατα εἰς τὸν Ἁβραάμ.
27 Ἐπῆρε τότε ὁ Ἁβραάμ ἀπὸ τὰ ποίμνιά του πρόβατα καὶ μοσχάρια καὶ τὰ ἔδωσεν ὡς δῶρον ἀγάπης εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ. Οἱ δύο των δὲ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην συνῆψαν σύμφωνον ἀμοιβαίας φιλίας.
28 Ὁ Ἁβραάμ ἐν συνεχείᾳ ἐξεχώρισεν ἑπτὰ ἀμνάδας ἰδιαιτέρως διὰ τὸν Ἀβιμέλεχ.
29 Ὁ Ἀβιμέλεχ τὸν ἠρώτησε· <τί σημαίνουν τὰ ἑπτὰ αὐτὰ θηλυκὰ ἀρνιὰ τὰ ὁποῖα ἐξεχώρισες ἰδιαιτέρως;>
30 Ὁ Ἁβραάμ τότε τοῦ εἶπε· <τὰς ἑπτὰ αὐτὰς ἀμνάδας θὰ τὰς πάρῃς ἐκ μέρους μου, διὰ νὰ εἶναι μάρτυρες καὶ νὰ σοῦ ὑπενθυμίζουν ὅτι ἐγὼ ἤνοιξα τοῦτο τὸ φρέαρ>.
31 Ἐξ αἰτίας δὲ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ὠνόμασεν ὁ Ἁβραάμ τὸν τόπον ἐκεῖνον Βηρσαβεὲ δηλαδὴ <Φρέαρ τοῦ ὄρκου>, ἐπειδὴ ἐκεῖ ὡρκίσθησαν οἱ δύο των.
32 Ἔκλεισαν συμφωνίαν μεταξύ των ἐκεῖ εἰς τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου. Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ ἠγέρθησαν ὁ Ἀβιμέλεχ, ὁ νυμφαγωγός του Ὁχοζάθ, ὁ ἀρχιστράτηγος τῶν δυνάμεών του Φιχὸλ καὶ ἐπανῆλθον εἰς τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων.
33 Ὁ Ἁβραάμ, εἰς πιστοποίησιν καὶ ἀνάμνησιν, ἐφύτευσε δένδρα εἰς τὸν ἀγρὸν πλησίον τοῦ φρέατος τοῦ ὄρκου καὶ ἐπεκαλέσθη ἐκεῖ τὸ ὄνομα Κυρίου, <Θεὸς αἰώνιος>.
34 Κατῴκησε δὲ εἰς τὴν χώραν αὐτὴν τῶν Φιλισταίων ὁ Ἁβραὰμ ἐπὶ ἀρκετὸν χρόνον.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Κύριος ἐπεσκέφθη κατὰ τὸ ἔλεός του τὴν Σάρραν, συμφώνως πρὸς ὅσα εἶχεν εἴπει δι' αὐτὴν καὶ ἐπραγματοποίησεν εἰς αὐτήν, ὅπως ἀκριβῶς εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Ἀβραάμ, ὅταν ἐφιλοξενήθη εἰς τὴν βελανιδιὰν τοῦ Μαμβρῆ·
2 ἠ δὲ Σάρρα, ἀφοῦ ἔγινεν ἔγκυος, ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἀβραὰμ υἱὸν εἰς γεροντικὴν ἡλικίαν καὶ εἰς τὴν ἐποχὴν ἀκριβῶς ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ὑπεσχέθη εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος, ὅτι θὰ ἀποκτήσῃ υἱόν.
3 Ὁ Ἀβραὰμ εἰς τὸν υἱόν του, ποὺ ἐγεννήθη καὶ τὸν ὁποῖον τοῦ ἐχάρισεν ἡ στεῖρα, ἄγονος καὶ γηρασμένη Σάρρα, ἔδωκε τὸ ὄνομα Ἰσαὰκ (ποὺ σημαίνει αὐτός, ὁ ὁποῖος γελᾷ).
4 Ὁ Ἀβραὰμ δὲ περιέτεμε τὸν Ἰσαὰκ κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του, συμφώνως πρὸς τὴν ἐντολὴν τῆς περιτομῆς, ποὺ τοῦ εἶχε δώσει ὁ Θεός.
5 Ὁ Ἀβραὰμ ἦταν ἑκατὸν ἐτῶν, ὅταν ἐγεννήθη εἰς αὐτὸν ὁ υἱός του Ἰσαάκ.
6 Ἡ Σάρρα ὅταν ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, εἶπε: <Χαρὰν μοῦ ἐπροξένησεν ὁ Κύριος· ἡ γέννησις τοῦ παιδιοῦ ἔγινε δι' ἐμὲ ἀφορμὴ χαράς. Ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἀκούσῃ τὸ γεγονὸς τοῦτο, θὰ χαρῇ καὶ αὐτὸς μαζί μου, ὄχι ἐπειδὴ ἐγεννησα ἁπλῶς, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἐγέννησα κάτω ἀπὸ θαυμαστὲς συνθῆκες>.
7 Καὶ ἡ Σάρρα γεμάτη χαράν, θαυμασμὸν καὶ ἔκπληξιν διὰ τὸ γεγονὸς ἐπρόσθεσε: <Ποιὸς θὰ ἀναγγείλῃ εἰς τὸν Ἀβραάμ, ὅτι ἡ Σάρρα θηλάζει τώρα καὶ τρέφει παιδὶ μὲ ἄφθονον γάλα; Ὅτι ἐγὼ ποὺ ἤμουν στεῖρα ἠμπόρεσα νὰ γεννήσω υἱὸν εἰς τὰ γηρατειά μου!>
8 Καὶ τὸ παιδὶ ἀνεπτύχθη καὶ ἀπεγαλακτίσθη. Ὁ δὲ Ἀβραάμ, ὅπως ἐσυνηθίζετο τότε, ὠργάνωσε μεγάλην ὑποδοχὴν καὶ ἔκαμε τραπέζι τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπεγαλακτίσθη ὁ υἱός του Ἰσαάκ.
9 Ὅταν δὲ ἡ Σάρρα εἶδε τὸν υἱὸν τῆς Αἰγυπτίας δούλης Ἄγαρ, τὸν Ἰσμαήλ, ποὺ αὐτὴ ἀπέκτησεν ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, νὰ εἰρωνεύεται (ἢ νὰ περιφρονῇ ἢ νὰ καταδιώκῃ) τὸν υἱόν της Ἰσαάκ, ἐθεώρησε τὸ πρᾶγμα προσβλητικὸν
10 καὶ εἶπεν εἶς τὸν Ἀβραάμ· <διῶξε γρήγορα τὴν δούλην αὐτὴν καὶ τὸν υἱόν της ἀπὸ τὴν οἰκογένειάν μας· διότι δὲν πρέπει νὰ κληρονομήσῃ ὁ υἱὸς τῆς δούλης αὐτῆς μαζὶ μὲ τὸν υἱόν μου Ἰσαάκ· δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ τίποτε τὸ κοινὸν ὁ υἱὸς τῆς δούλης μὲ τὸν υἱόν μου Ἰσαάκ>.
11 Ἡ πρότασις ὅμως αὐτὴ τῆς Σάρρας διὰ τὸν υἱόν του Ἰσμαὴλ ἐφάνη πολὺ σκληρή, βαρειὰ καὶ ἀπάνθρωπος εἰς τὸν Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος ἦταν φιλόστοργος καὶ ἀγαποῦσε τὸν Ἰσμαήλ.
12 Ἀλλ’ ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς διὰ νὰ συσφίγξῃ τὸν συνδεσμὸν τῆς ὁμονοίας τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῆς Σάρρας, εἶπεν εἰς τὸν Ἀβραάμ: <Ἂς μὴ εἶναι βαρὺς καὶ σκληρὸς ὁ λόγος αὐτὸς τῆς Σάρρας διὰ τὸ παιδί σου Ἰσμαὴλ καὶ τὴν μητέρα του, τὴν δούλην Ἄγαρ. Ἀλλὰ δῶσε προσοχὴν εἰς ὅσα θὰ σοῦ εἴπῃ ἡ Σάρρα, διότι οἱ ἀπόγονοι ποὺ θὰ ἀποκτήσῃς ἀπὸ τὸν Ἰσαάκ, αὐτοὶ θὰ λάβουν τὴν ὀνομασίαν καὶ τὰ δικαιώματα τῶν γνησίων ἀπογόνων σου, καὶ ὁ Ἰσαὰκ θὰ εἶναι κληρονόμος σου.
13 Θὰ προστατεύσω δὲ καὶ θὰ αὐξήσω καὶ τὸν υἱὸν τῆς δούλης σου αὐτῆς καὶ θὰ τὸν πολλαπλασιάσω, ὥστε νὰ ἀποβῇ εἰς ἔθνος μεγάλο, διότι εἶναι καὶ αὐτὸς ἀπόγονος ἰδικός σου>.
14 Ὁ Ἀβραὰμ συνεμορφώθη ἀμέσως πρὸς τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ· ἐσηκώθη πρωΐ-πρωΐ καὶ ἐπῆρε ψωμία καὶ ἀσκὶ γεμᾶτο νερὸν καὶ τὰ ἐφόρτωσεν εἰς τὸν ὦμον τῆς Ἄγαρ καὶ τὸ παιδί, τὸν Ἰσμαὴλ καὶ τὴν ἀπεμάκρυνε ἀπὸ τὸ σπίτι του. Ἡ Ἄγαρ, ἀφοῦ ἔφυγεν, ἐπλανᾶτο μέσα εἰς τὴν ἔρημον, ποὺ εἶναι εἰς τὸ νότιον μέρος τῆς γῆς Χαναάν, ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχε τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου, δηλαδὴ κοντὰ εἰς τὴν Βηρσαβεέ.
15 Καὶ τὸ νερὸν ἀπὸ τὸ ἀσκὶ ἐσώθη καὶ ἡ Ἄγαρ δὲν εὕρισκε βοήθειαν ἀπὸ κανένα· καὶ ἔρριψε τὸ διψασμένον παιδὶ κάτω ἀπὸ μίαν ἐλάτην διὰ νὰ ἀποθάνῃ.
16 Καὶ κυριευμένη ἀπὸ ὑπερβολικὴν λύπην διὰ τὸ παιδί της ἐκάθησεν ἀπέναντί του εἰς ἀπόστασιν ρίψεως ἐνὸς βέλους ἀπὸ τόξον (περίπου ἑκατὸν μέτρα μακρυά), διότι εἶπε· <δεν ἀντέχω νὰ βλέπω τὸ παιδί μου, τὸ ὁποῖον πολὺ ἀγαπῶ, νὰ ἀποθνῄσκῃ ἀπὸ τὴν δίψαν>. Ἡ Ἄγαρ ἐκάθησεν ἀπέναντί του, τὸ δὲ παιδὶ ἐφώναξε καὶ ἔκλαυσεν.
17 Ὁ δὲ ἐλεήμων Θεός, Ὁ ὁποῖος μᾶς ἀγαπᾷ περισσότερον ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας, ἄκουσε τὴν δυνατὴν φωνὴν τοῦ παιδιοῦ, ἀπὸ τὸν τόπον ὅπου ἦταν ριγμένον. Καὶ ἀφοῦ παρεχώρησεν ὥστε ἡ δούλη νὰ αἰσθανθῇ τὴν φρίκην τῆς ἐρημίας καὶ τῆς ἐγκαταλείψεως, ἔσπευσεν εἰς βοήθείαν της. Ἕνας ἄγγελος τοῦ Θεοῦ ἐκάλεσε τὴν Ἄγαρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ τῆς εἶπε: <Τί συμβαίνει, Ἄγαρ; Μὴ φοβῆσαν διότι ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν φωνὴν καὶ τὸ γοερὸν κλάμα τοῦ παιδιοῦ σου ἐκεῖ εἰς τὴν ἀπελπιστικὴν κατάστάσιν, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται πεταγμένον.
18 Σήκω ἐπάνω καὶ πάρε τὸ παιδί σου καὶ κράτησέ το ἀπὸ τὸ χέρι. Μὴ λυπῆσαι ἐπειδὴ σὲ ἔδιωξαν ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀβραάμ, διότι τὸ παιδί σου δεν θὰ μείνῃ ἀπροστάτευτον θὰ τὸ ἀναδείξω εἰς πρόγονον καὶ γενάρχην μεγάλου ἔθνους>.
19 Καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἐφώτισε τὸν νοῦν καὶ μὲ θείαν ἐπενέργειαν ἄνοιξαν τὰ μάτια της. Καὶ τότε ἡ Ἄγαρ εἶδεν ἐκεῖ κοντὰ μίαν πηγὴν (ἢ ἕνα πηγάδι), ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔτρέχε δροσερὸ νερό· καὶ ἡ δούλη ἐπῆγεν ἐκεῖ, ἐγέμισε τὸ ἀσκί της νερὸ καὶ ἐπότισε τὸ διψασμένον παιδί της.
20 Καὶ ὁ Θεὸς ἦταν μαζὶ μὲ τὸ παιδὶ καὶ ὁ Ἰσμαὴλ ἐμεγάλωσε κάτω ἀπὸ τὴν θείαν προστασίαν καὶ βοήθειαν. Καὶ ἑκατοίκησεν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἔμαθε νὰ χειρίζεται πολὺ καλὰ τόξον, ὥστε ἔγινε ἱκανὸς κυνηγός.
21 Καὶ ὁ Ἰσμαὴλ ἑκατοίκησεν εἰς τὴν ἔρημον Φαράν, καὶ ὅταν ἐνηλικιώθη, ἡ μητέρα του τὸν ἐνύμφευσε μὲ γυναῖκα Αἰγυπτίαν, ἐπειδὴ καὶ αὐτὴ κατήγετο ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
22 Κατὰ τὸν χρόνον ἐκεῖνον ὁ βασιλιᾶς Ἀβιμελεχ καὶ ὁ Ὁχοζὰθ ὁ νυμφαγωγός του καὶ ὁ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ στρατοῦ του ἦλθαν εἰς τὸν Ἀβραάμ, πρὸς τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Ἀβιμελεχ: <Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί σου, εἰς ὅλα τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα κάμνεις.
23 Τώρα λοιπὸν ὁρκίσου μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ φανῇς κακὸς οὔτε νὰ διαβάλῃς ἐμὲ οὔτε τοὺς ἀπογόνους μου, οὔτε θὰ βλάψῃς τὸ καλὸν ὄνομά μου. Ἄλλ' ὅπως ἐγὼ ἔδειξα πρὸς σὲ καλωσύνην, εὐμένειαν καὶ δικαιοσύνην, δῶσε μου καὶ σὺ ὑπόσχεσιν, ὅτι ἔτσι θὰ συμπεριφερθῇς καὶ σὺ ἀπέναντί μου καὶ ἀπέναντι τῆς χώρας, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχεις ἐγκατασταθῇ ὡς ξένος, ὡς προσωρινὸς κάτοικος>.
24 Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἀπάντησεν εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Συμφωνῶ μὲ τὴν πρότασίν σου· ὁρκίζομαι ὅτι θὰ τὸ κάμω>.
25 Ὁ Ἀβραάμ με τὴν εὐκαιρίαν αὐτὴν παρεπονέθη εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ διὰ τὰ πηγάδια, τὰ ὁποῖα οἱ ὑπηρέτες τοῦ Ἀβιμελεχ ἅρπαξαν αὐθαίρετα καί μὲ βίαν ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, ποὺ τὰ εἶχεν ἀνοίξει, καὶ τὰ ἔκαμαν ἰδικά των.
26 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἀπάντησεν εἰς τὰ παράπονα τοῦ Ἀβραάμ: <Δὲν ἔμαθα ποῖος ἔκαμε αὐτὴν τὴν πρᾶξιν εἰς σέ, οὔτε καὶ σὺ μοῦ τὸ ἐγνωστοποίησες, οὔτε καὶ ἐγὼ ἐπληροφορήθην διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό· τὸ ἀκούω σήμερα διὰ πρώτην φοράν>.
27 Κατόπιν ὁ Ἀβραὰμ ἐπῆρε πρόβατα καὶ μοσχάρια καὶ τὰ ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ ὡς δῶρα ἀγάπης καὶ ἔκαμαν μεταξύ των συμφωνίαν φιλίας.
28 Ὁ Ἀβραὰμ ἐξεχώρισε ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνιά (ἀρνάδες) ἀπὸ τὸ κοπάδι του.
29 Καὶ ὁ Ἀβιμέλεχ, ὅταν εἶδε τὴν ἐνέργειάν του Ἀβραάμ, τὸν ἐρωτησε: <Τὶ σημαίνουν τὰ ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνιά, ποὺ ἐξεχώρισες ἀπὸ τὸ κοπάδι σου;>
30 Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἀπάντησε: <Τὰ ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνιὰ θὰ τὰ δεχθῇς ἀπὸ τὰ χέρια μου, διὰ νὰ εἶναι ὡς μαρτυρία καὶ βεβαίωσις, ὅτι ἐγὼ ἄνοιξα τὸ πηγάδι αὐτό>.
31 Διὰ τοῦτο ὁ Ἀβραὰμ ἔδωκεν εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον τὸ ὄνομα πηγάδι τοῦ ὅρκου (Βηρσαβεὲ ἢ πηγάδι τῶν ἑπτά), ἐπειδὴ ἐκεῖ ὡρκίσθησαν καὶ οἱ δύο, ὁ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Ἀβιμέλεχ.
32 Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἔκαμαν μεταξύ των συμφωνίαν φιλίας εἰς τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου (τὴν Βηρσαβεέ). Μετὰ τὴν συμφωνίαν αὐτὴν ἐσηκώθησαν ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ὁ Ὁχοζὰθ ὁ νυμφαγωγός του καὶ ὁ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ στρατοῦ του καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων.
33 Ὅταν ἔφυγαν, ὁ Ἀβραὰμ ἐφύτευσεν εἰς τὸν χῶρον ποὺ εὑρίσκετο τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου, κῆπον μὲ δένδρα καὶ εἰς θυσιαστήριον ποὺ ἔκτισεν ἐκεῖ ἐλάτρευσε τὸν Κύριον, τὸν αἰώνιον Θεόν.
34 Ἑκατοίκησε δὲ ὁ Ἀβραὰμ ὡς ξένος (προσωρινὸς κάτοικος) εἰς τὴν γῆν τῶν Φιλισταίων ἐπὶ πολὺν καιρόν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ Κύριος ἐπεσκέψατο τὴν Σάρραν, καθὰ εἶπε, καὶ ἐποίησε Κύριος τῇ Σάρρα καθὰ ἐλάλησε,	πανάγαθος Κύριος ἐπεσκέφθη ἐν τῇ ἀγαθότητι αὐτοῦ τὴν Σάρραν, καθὼς εἶχεν εἴπει, καὶ ἐξεπλήρωσε τὴν ὑπόσχεσίν του πρὸς αὐτήν.	Κύριος ἐπεσκέφθη κατὰ τὸ ἔλεός του τὴν Σάρραν, συμφώνως πρὸς ὅσα εἶχεν εἴπει δι' αὐτὴν καὶ ἐπραγματοποίησεν εἰς αὐτήν, ὅπως ἀκριβῶς εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Ἀβραάμ, ὅταν ἐφιλοξενήθη εἰς τὴν βελανιδιὰν τοῦ Μαμβρῆ·
2 καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τῷ Ἁβραάμ υἱὸν εἰς τὸ γῆρας, εἰς τὸν καιρόν, καθὰ ἐλάλησεν αὐτῷ Κύριος.	2 Καὶ ἡ Σάρρα κατέστη ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἁβραὰμ υἱὸν κατὰ τὸν καιρόν, ποὺ εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς αὐτὸν ὁ Θεός.	2 ἠ δὲ Σάρρα, ἀφοῦ ἔγινεν ἔγκυος, ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἀβραὰμ υἱὸν εἰς γεροντικὴν ἡλικίαν καὶ εἰς τὴν ἐποχὴν ἀκριβῶς ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ὑπεσχέθη εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος, ὅτι θὰ ἀποκτήσῃ υἱόν.
3 Καὶ ἐκάλεσεν Ἁβραάμ τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου αὐτῷ, ὃν ἔτεκεν αὐτῷ Σάρρα, Ἰσαάκ.	3 Ὠνόμασε δὲ ὁ Ἁβραὰμ τὸν υἱόν του αὐτόν, τὸν ὁποῖον τοῦ ἐγέννησεν ἡ Σάρρα, Ἰσαάκ.	3 Ὁ Ἀβραὰμ εἰς τὸν υἱόν του, ποὺ ἐγεννήθη καὶ τὸν ὁποῖον τοῦ ἐχάρισεν ἡ στεῖρα, ἄγονος καὶ γηρασμένη Σάρρα, ἔδωκε τὸ ὄνομα Ἰσαὰκ (ποὺ σημαίνει αὐτός, ὁ ὁποῖος γελᾷ).
4 Περιέτεμε δὲ Ἁβραάμ τὸν Ἰσαὰκ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ, καθὰ ἐνετείλατο αὐτῷ ὁ Θεός.	4 Τὸν περιέταμε δὲ κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολήν, ποὺ εἶχε δώσει εἰς αὐτὸν ὁ Θεός.	4 Ὁ Ἀβραὰμ δὲ περιέτεμε τὸν Ἰσαὰκ κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του, συμφώνως πρὸς τὴν ἐντολὴν τῆς περιτομῆς, ποὺ τοῦ εἶχε δώσει ὁ Θεός.
5 Καὶ Ἁβραάμ ἦν ἑκατὸν ἐτῶν, ἡνίκα ἐγένετο αὐτῷ Ἰσαὰκ ὁ υἱὸς αὐτοῦ.	5 Ὅταν δὲ ἀπέκτησεν ὁ Ἁβραάμ τὸν υἱόν του τὸν Ἰσαάκ, ἦτο ἡλικίας ἑκατὸν ἐτῶν.	5 Ὁ Ἀβραὰμ ἦταν ἑκατὸν ἐτῶν, ὅταν ἐγεννήθη εἰς αὐτὸν ὁ υἱός του Ἰσαάκ.
6 Εἶπε δὲ Σάρρα· γέλωτά μοι ἐποίησε Κύριος· ὃς γὰρ ἂν ἀκούσῃ, συγχαρεῖταί μοι.	6 Γεμάτη δὲ χαρὰν ἡ Σάρρα εἶπε· <χαρὰ καὶ γέλοιο μοῦ ἔδωσεν ὁ Κύριος. Καὶ ὅποιος ἀκόμη ἀκούσῃ τὸ γεγονὸς αὐτό, ἀσφαλῶς θὰ χαρῇ μαζῆ μὲ ἐμέ.	6 Ἡ Σάρρα ὅταν ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, εἶπε: <Χαρὰν μοῦ ἐπροξένησεν ὁ Κύριος· ἡ γέννησις τοῦ παιδιοῦ ἔγινε δι' ἐμὲ ἀφορμὴ χαράς. Ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἀκούσῃ τὸ γεγονὸς τοῦτο, θὰ χαρῇ καὶ αὐτὸς μαζί μου, ὄχι ἐπειδὴ ἐγεννησα ἁπλῶς, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἐγέννησα κάτω ἀπὸ θαυμαστὲς συνθῆκες>.
7 Καὶ εἶπε· τίς ἀναγγελεῖ τῷ Ἁβραάμ, ὅτι θηλάζει παιδίον Σάρρα; Ὁτι ἔτεκον υἱὸν ἐν τῷ γήρᾳ μου.	7 Ποιὸς τώρα θὰ ἀναγγείλῃ εἰς τὸν Ἁβραάμ, ὅτι θηλάζει ἡ Σάρρα παιδίον; Ὅτι ἐγέννησα τέκνον εἰς τὰ γεράματά μου;>	7 Καὶ ἡ Σάρρα γεμάτη χαράν, θαυμασμὸν καὶ ἔκπληξιν διὰ τὸ γεγονὸς ἐπρόσθεσε: <Ποιὸς θὰ ἀναγγείλῃ εἰς τὸν Ἀβραάμ, ὅτι ἡ Σάρρα θηλάζει τώρα καὶ τρέφει παιδὶ μὲ ἄφθονον γάλα; Ὅτι ἐγὼ ποὺ ἤμουν στεῖρα ἠμπόρεσα νὰ γεννήσω υἱὸν εἰς τὰ γηρατειά μου!>
8 Καὶ ηὐξήθη τὸ παιδίον καὶ ἀπεγαλακτίσθη, καὶ ἐποίησεν Ἁβραάμ δοχὴν μεγάλην, ᾗ ἡμέρᾳ ἀπεγαλακτίσθη Ἰσαὰκ ὁ υἱὸς αὐτοῦ.	8 Τὸ παιδίον ἐμεγάλωσε καὶ εἰς ἡλικίαν δύο περίπου ἐτῶν ἀπεγαλακτίσθη. Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν τοῦ ἀπογαλακτισμοῦ του ὠργάνωσεν ὁ Ἁβραάμ ἑορτὴν καὶ παρέθεσε συμπάσιον, σύμφωνα μὲ τὰ ἔθιμα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.	8 Καὶ τὸ παιδὶ ἀνεπτύχθη καὶ ἀπεγαλακτίσθη. Ὁ δὲ Ἀβραάμ, ὅπως ἐσυνηθίζετο τότε, ὠργάνωσε μεγάλην ὑποδοχὴν καὶ ἔκαμε τραπέζι τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπεγαλακτίσθη ὁ υἱός του Ἰσαάκ.
9 Ἰδοῦσα δὲ Σάρρα τὸν υἱὸν Ἄγαρ τῆς Αἰγυπτίας, ὃς ἐγένετο τῷ Ἁβραάμ, παίζοντα μετὰ Ἰσαὰκ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς·	9 Ἡ Σάρρα ὅμως, ὅταν εἶδε τὸ παιδί της τὸν ᾿Ισαὰκ νὰ παίζῃ μὲ τὸν Ἰσμαήλ, τὸ παιδὶ τοῦ Ἁβραάμ καὶ τῆς Ἄγαρ τῆς Αἰγυπτίας, ἐστενοχωρήθη. Ἐθεώρησε τὸ γεγονὸς ὑποτιμητικὸν διὰ τὸ παιδί της, τὸν <υἱὸν τῆς ἐπαγγελίας>.	9 Ὅταν δὲ ἡ Σάρρα εἶδε τὸν υἱὸν τῆς Αἰγυπτίας δούλης Ἄγαρ, τὸν Ἰσμαήλ, ποὺ αὐτὴ ἀπέκτησεν ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, νὰ εἰρωνεύεται (ἢ νὰ περιφρονῇ ἢ νὰ καταδιώκῃ) τὸν υἱόν της Ἰσαάκ, ἐθεώρησε τὸ πρᾶγμα προσβλητικὸν
10 καὶ εἶπε τῷ Ἁβραάμ· ἔκβαλε τὴν παιδίσκην ταύτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς· οὐ γὰρ μὴ κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης ταύτης μετὰ τοῦ υἱοῦ μου Ἰσαάκ.	10 Καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἁβραάμ· <διῶξε αὐτὴν τὴν δούλην καὶ τὸ παιδί της μαζῆ μὲ αὐτήν. Διότι κατ' οὐδένα τρόπον καὶ λόγον δὲν πρέπει ὁ υἱὸς αὐτῆς τῆς δούλης νὰ κληρονομήσῃ μαζῆ μὲ τὸ παιδί μου τὸν ᾿Ισαάκ>.	10 καὶ εἶπεν εἶς τὸν Ἀβραάμ· <διῶξε γρήγορα τὴν δούλην αὐτὴν καὶ τὸν υἱόν της ἀπὸ τὴν οἰκογένειάν μας· διότι δὲν πρέπει νὰ κληρονομήσῃ ὁ υἱὸς τῆς δούλης αὐτῆς μαζὶ μὲ τὸν υἱόν μου Ἰσαάκ· δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ τίποτε τὸ κοινὸν ὁ υἱὸς τῆς δούλης μὲ τὸν υἱόν μου Ἰσαάκ>.
11 Σκληρὸν δὲ ἐφάνη τὸ ρῆμα σφόδρα ἐναντίον Ἁβραάμ περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ,	11 Βαρὺς πολὺ καὶ ὀδυνηρὸς ἐφάνη εἰς τὸν Ἁβραάμ ὁ λόγος αὐτὸς τῆς Σάρρας διὰ τὸν υἱόν του τὸν ᾿Ισμαήλ.	11 Ἡ πρότασις ὅμως αὐτὴ τῆς Σάρρας διὰ τὸν υἱόν του Ἰσμαὴλ ἐφάνη πολὺ σκληρή, βαρειὰ καὶ ἀπάνθρωπος εἰς τὸν Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος ἦταν φιλόστοργος καὶ ἀγαποῦσε τὸν Ἰσμαήλ.
12 Εἶπε δὲ ὁ Θεὸς τῷ Ἁβραάμ· μὴ σκληρὸν ἔστω ἐναντίον σου περὶ τοῦ παιδίου καὶ περὶ τῆς παιδίσκης· πάντα ἂν ὅσα εἴπῃ σοι Σάρρα, ἄκουε τῆς φωνῆς αὐτῆς, ὅτι ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα.	12 Εἶπεν ὅμως ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἁβραάμ· <μὴ θεωρῇς τὸν λόγον αὐτὸν τῆς Σάρρας ἐναντίον τοῦ παιδιοῦ σου καὶ τῆς δούλης σου ὡς σκληρόν. Τοὐναντίον ὅσα θὰ σοῦ εἴπῃ ἡ Σάρρα νὰ τὰ ἀκούσῃς, διότι σύμφωνα μὲ τὴν ἰδικήν μου δούλην οἱ ἀπόγονοι τοῦ ᾿Ισαὰκ θὰ ἀναγνωρισθοῦν κυρίως ὡς ἀπόγονοι ἰδικοί σου.	12 Ἀλλ’ ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς διὰ νὰ συσφίγξῃ τὸν συνδεσμὸν τῆς ὁμονοίας τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῆς Σάρρας, εἶπεν εἰς τὸν Ἀβραάμ: <Ἂς μὴ εἶναι βαρὺς καὶ σκληρὸς ὁ λόγος αὐτὸς τῆς Σάρρας διὰ τὸ παιδί σου Ἰσμαὴλ καὶ τὴν μητέρα του, τὴν δούλην Ἄγαρ. Ἀλλὰ δῶσε προσοχὴν εἰς ὅσα θὰ σοῦ εἴπῃ ἡ Σάρρα, διότι οἱ ἀπόγονοι ποὺ θὰ ἀποκτήσῃς ἀπὸ τὸν Ἰσαάκ, αὐτοὶ θὰ λάβουν τὴν ὀνομασίαν καὶ τὰ δικαιώματα τῶν γνησίων ἀπογόνων σου, καὶ ὁ Ἰσαὰκ θὰ εἶναι κληρονόμος σου.
13 Καὶ τὸν υἱὸν δὲ τῆς παιδίσκης ταύτης ἔθνος μέγα ποιήσω αὐτόν, ὅτι σπέρμα σὸν ἔστιν..	13 Ὡς πρὸς δὲ τὸν υἱὸν τῆς δούλης σου θὰ φροντίσω ἐγώ. Θὰ τὸν ἀναδείξω γενάρχην μεγάλου λαοῦ, διότι εἶναι καὶ αὐτὸς ἰδικόν σου τέκνον>.	13 Θὰ προστατεύσω δὲ καὶ θὰ αὐξήσω καὶ τὸν υἱὸν τῆς δούλης σου αὐτῆς καὶ θὰ τὸν πολλαπλασιάσω, ὥστε νὰ ἀποβῇ εἰς ἔθνος μεγάλο, διότι εἶναι καὶ αὐτὸς ἀπόγονος ἰδικός σου>.
14 Ἀνέστη δὲ Ἁβραάμ τὸ πρωΐ καὶ ἔλαβε ἄρτους καὶ ἀσκὸν ὕδατος καὶ ἔδωκε τῇ Ἄγαρ καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τῶν ὤμων αὐτῆς τὸ παιδίον καὶ ἀπέστειλεν αὐτήν. Ἀπελθοῦσα δὲ ἐπλανᾶτο κατὰ τὴν ἔρημον, κατὰ τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου.	14 Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἐντολὴν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ ἠγέρθη ὁ Ἁβραάμ τὸ πρωΐ, ἐπῆρεν ἄρτους καὶ ἕνα ἀσκὸν γεμᾶτον νερό, ἔδωκεν αὐτὰ εἰς τὴν Ἄγαρ, ἔβαλε τὸ παιδί της εἰς τοὺς ὤμους της καὶ τὴν ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν ἐκείνην. Ἡ δὲ Ἄγαρ ἀναχωρήσασα περιεπλανᾶτο εἰς τὴν ἔρημον περιοχήν, νοτίως τῆς Χαναάν, ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχε τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου.	14 Ὁ Ἀβραὰμ συνεμορφώθη ἀμέσως πρὸς τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ· ἐσηκώθη πρωΐ-πρωΐ καὶ ἐπῆρε ψωμία καὶ ἀσκὶ γεμᾶτο νερὸν καὶ τὰ ἐφόρτωσεν εἰς τὸν ὦμον τῆς Ἄγαρ καὶ τὸ παιδί, τὸν Ἰσμαὴλ καὶ τὴν ἀπεμάκρυνε ἀπὸ τὸ σπίτι του. Ἡ Ἄγαρ, ἀφοῦ ἔφυγεν, ἐπλανᾶτο μέσα εἰς τὴν ἔρημον, ποὺ εἶναι εἰς τὸ νότιον μέρος τῆς γῆς Χαναάν, ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχε τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου, δηλαδὴ κοντὰ εἰς τὴν Βηρσαβεέ.
15 Ἐξέλιπε δὲ τὸ ὕδωρ ἐκ τοῦ ἀσκοῦ, καὶ ἔρριψε τὸ παιδίον ὑποκάτω μιᾶς ἐλάτης.	15 Κατὰ τὴν πολύωρον πεζοπορίαν της ἐξηντλήθη τὸ ὕδωρ τοῦ ἀσκοῦ, τοὺς ἐβασάνιζεν ἡ δίψα καὶ αὐτὴ ἔρριψε τὸ παιδίον κάτω ἀπὸ ἕνα ἔλατον, διὰ νὰ ἀποθάνῃ ἐκεῖ.	15 Καὶ τὸ νερὸν ἀπὸ τὸ ἀσκὶ ἐσώθη καὶ ἡ Ἄγαρ δὲν εὕρισκε βοήθειαν ἀπὸ κανένα· καὶ ἔρριψε τὸ διψασμένον παιδὶ κάτω ἀπὸ μίαν ἐλάτην διὰ νὰ ἀποθάνῃ.
16 Ἀπελθοῦσα δὲ ἐκάθητο ἀπέναντι αὐτοῦ μακρόθεν ὡσεὶ τόξου βολήν· εἶπε γάρ, οὐ μὴ ἴδω τὸν θάνατον τοῦ παιδίου μου. Καὶ ἐκάθισεν ἀπέναντι αὐτοῦ, ἀναβοῆσαν δὲ τὸ παιδίον ἔκλαυσεν.	16 Ἀπομακρυνθεῖσα δὲ ἀπὸ ἐκεῖ ἐκάθησαν ἀπέναντι αὐτοῦ μακράν, ὅσον ἠμπορεῖ νὰ ρίψῃ κανείς μὲ τὸ τόξον του ἕνα βέλος· διότι εἶπε· <δὲν ἀντέχω νὰ ἴδω τὸν θάνατον τοῦ παιδιοῦ μου>. Ἐκάθησε λοιπὸν ἀπέναντί του. Τὸ δὲ παιδίον ἐφώναξε καὶ ἔκλαυσε.	16 Καὶ κυριευμένη ἀπὸ ὑπερβολικὴν λύπην διὰ τὸ παιδί της ἐκάθησεν ἀπέναντί του εἰς ἀπόστασιν ρίψεως ἐνὸς βέλους ἀπὸ τόξον (περίπου ἑκατὸν μέτρα μακρυά), διότι εἶπε· <δεν ἀντέχω νὰ βλέπω τὸ παιδί μου, τὸ ὁποῖον πολὺ ἀγαπῶ, νὰ ἀποθνῄσκῃ ἀπὸ τὴν δίψαν>. Ἡ Ἄγαρ ἐκάθησεν ἀπέναντί του, τὸ δὲ παιδὶ ἐφώναξε καὶ ἔκλαυσεν.
17 Εἰσήκουσε δὲ ὁ Θεὸς τῆς φωνῆς τοῦ παιδίου ἐκ τοῦ τόπου, οὗ ἦν, καὶ ἐκάλεσεν ἄγγελος Θεοῦ τὴν Ἄγαρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶπεν αὐτῇ· τί ἐστιν Ἄγαρ; Μὴ φοβοῦ· ἐπακήκοε γὰρ ὁ Θεὸς τῆς φωνῆς τοῦ παιδίου ἐκ τοῦ τόπου, οὗ ἐστιν.	17 Ὁ Θεὸς ἤκουσε τὸ γοερὸν κλάμα τοῦ παιδιοῦ ἀπὸ τὸν τόπον, ὅπου αὐτὸ εὑρίσκετο, καὶ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἐκάλεσε τὴν Ἄγαρ καὶ τῆς εἶπε· <Ἄγαρ, τί συμβαίνει; Μὴ φοβῆσαι· εἱσήκουσεν ὁ Θεὸς τὴν φωνὴν τοῦ παιδιοῦ, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται σὰν πεταμένο εἰς τὸν τόπον αὐτόν.	17 Ὁ δὲ ἐλεήμων Θεός, Ὁ ὁποῖος μᾶς ἀγαπᾷ περισσότερον ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας, ἄκουσε τὴν δυνατὴν φωνὴν τοῦ παιδιοῦ, ἀπὸ τὸν τόπον ὅπου ἦταν ριγμένον. Καὶ ἀφοῦ παρεχώρησεν ὥστε ἡ δούλη νὰ αἰσθανθῇ τὴν φρίκην τῆς ἐρημίας καὶ τῆς ἐγκαταλείψεως, ἔσπευσεν εἰς βοήθείαν της. Ἕνας ἄγγελος τοῦ Θεοῦ ἐκάλεσε τὴν Ἄγαρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ τῆς εἶπε: <Τί συμβαίνει, Ἄγαρ; Μὴ φοβῆσαν διότι ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν φωνὴν καὶ τὸ γοερὸν κλάμα τοῦ παιδιοῦ σου ἐκεῖ εἰς τὴν ἀπελπιστικὴν κατάστάσιν, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται πεταγμένον.
18 Ἀνάστηθι καὶ λαβὲ τὸ παιδίον καὶ κράτησον τῇ χειρί σου αὐτό· εἰς γὰρ ἔθνος μέγα ποιήσω αὐτό.	18 Σήκω, πάρε τὸ παιδί σου καὶ κράτησέ το μὲ στοργὴν καὶ ἐμπιστοσύνην ἀπὸ τὸ χέρι, διότι ἐγὼ θὰ τὸ ἀναδείξω γενάρχην ἔθνους>.	18 Σήκω ἐπάνω καὶ πάρε τὸ παιδί σου καὶ κράτησέ το ἀπὸ τὸ χέρι. Μὴ λυπῆσαι ἐπειδὴ σὲ ἔδιωξαν ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀβραάμ, διότι τὸ παιδί σου δεν θὰ μείνῃ ἀπροστάτευτον θὰ τὸ ἀναδείξω εἰς πρόγονον καὶ γενάρχην μεγάλου ἔθνους>.
19 Καὶ ἀνέῳξεν ὁ Θεὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ εἶδε φρέαρ ὕδατος ζῶντος καὶ ἐπορεύθη καὶ ἔπλησε τὸν ἀσκὸν ὕδατος καὶ ἐπότισε τὸ παιδίον.	19 Καὶ ἀμέσως ὁ Θεὸς ἤνοιξε τὰ μάτια τῆς Ἄγαρ καὶ εἶδεν αὐτὴ ἐκεῖ πλησίον πηγήν, ποὺ ἀνέβλυζε δροσερὸν ὕδωρ. Ἐπῆγεν ἐκεῖ, ἐγέμισε τὸν ἀσκὸν μὲ νερὸ καὶ ἐπότισε τὸ παιδί της.	19 Καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἐφώτισε τὸν νοῦν καὶ μὲ θείαν ἐπενέργειαν ἄνοιξαν τὰ μάτια της. Καὶ τότε ἡ Ἄγαρ εἶδεν ἐκεῖ κοντὰ μίαν πηγὴν (ἢ ἕνα πηγάδι), ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔτρέχε δροσερὸ νερό· καὶ ἡ δούλη ἐπῆγεν ἐκεῖ, ἐγέμισε τὸ ἀσκί της νερὸ καὶ ἐπότισε τὸ διψασμένον παιδί της.
20 Καὶ ἦν ὁ Θεὸς μετὰ τοῦ παιδίου, καὶ ηὐξήθη. Καὶ κατῴκησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐγένετο δὲ τοξότης.	20 Ὁ δὲ Θεὸς ἦτο συμπαραστάτης καὶ βοηθὸς τοῦ παιδιοῦ, τὸ ὁποῖον ἐμεγάλωσεν, ἐγκατεστάθη εἰς τὴν ἔρημον αὐτὴν καὶ ἔγινε τοξότης.	20 Καὶ ὁ Θεὸς ἦταν μαζὶ μὲ τὸ παιδὶ καὶ ὁ Ἰσμαὴλ ἐμεγάλωσε κάτω ἀπὸ τὴν θείαν προστασίαν καὶ βοήθειαν. Καὶ ἑκατοίκησεν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἔμαθε νὰ χειρίζεται πολὺ καλὰ τόξον, ὥστε ἔγινε ἱκανὸς κυνηγός.
21 Καὶ κατῴκησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ τῇ Φαράν, καὶ ἔλαβεν αὐτῷ ἡ μήτηρ γυναῖκα ἐκ γῆς Αἰγύπτου.	21 Ἐγκατεστάθη εἰς τὴν ἔρημον, ἡ ὁποία λέγεται Φαράν. Ἡ δὲ μητέρα του ἐδιάλεξε δι' αὐτὸν γυναῖκα ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, τὴν ὁποίαν καὶ τοῦ ἔδωσεν ὡς σύζυγον.	21 Καὶ ὁ Ἰσμαὴλ ἑκατοίκησεν εἰς τὴν ἔρημον Φαράν, καὶ ὅταν ἐνηλικιώθη, ἡ μητέρα του τὸν ἐνύμφευσε μὲ γυναῖκα Αἰγυπτίαν, ἐπειδὴ καὶ αὐτὴ κατήγετο ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
22 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καὶ εἶπεν Ἀβιμέλεχ καὶ Ὁχοζὰθ ὁ νυμφαγωγὸς αὐτοῦ καὶ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ πρὸς Ἁβραάμ λέγων· ὁ Θεὸς μετὰ σοῦ ἐν πᾶσιν, οἷς ἐὰν ποιῇς·	22 Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ὁ Ἀβιμέλεχ συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν νυμφαγωγόν του Ὁχοζὰθ καὶ τὸν ἀρχιστράτηγον τῆς στρατιᾶς τοῦ Φιχόλ, ἐπεσκέφθη τὸν Ἁβραάμ καὶ τοῦ εἶπε· <γνωρίζω ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζῆ σου καὶ εὐλογεῖ κάθε τι ποὺ κάμνεις.	22 Κατὰ τὸν χρόνον ἐκεῖνον ὁ βασιλιᾶς Ἀβιμελεχ καὶ ὁ Ὁχοζὰθ ὁ νυμφαγωγός του καὶ ὁ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ στρατοῦ του ἦλθαν εἰς τὸν Ἀβραάμ, πρὸς τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Ἀβιμελεχ: <Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί σου, εἰς ὅλα τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα κάμνεις.
23 νῦν οὖν ὄμοσόν μοι τὸν Θεόν, μὴ ἀδικήσειν με μηδὲ τὸ σπέρμα μου, μηδὲ τὸ ὄνομά μου· ἀλλὰ κατὰ τὴν δικαιοσύνην, ἣν ἐποίησα μετὰ σοῦ, ποιήσεις μετ' ἐμοῦ, καὶ τῇ γῇ, ᾗ σὺ παρῴκησας ἐν αὐτῇ.	23 Τώρα λοιπὸν ὁρκίσου μου εἰς τὸν Θεόν, ὅτι δὲν θὰ κάμῃς ποτὲ τίποτε κακὸν καὶ ἄδικον οὔτε ἐναντίον μου οὔτε ἐναντίον τῶν ἀπογόνων μου οὔτε εἰς βάρος τοῦ καλοῦ ὀνόματός μου. Ἀλλά, ὅπως ἐγὼ ἐφάνηκα δίκαιος καὶ καλὸς ἀπέναντί σου, κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ σὺ θὰ φανῇς καλὸς πρὸς ἐμὲ καὶ πρὸς τὴν χώραν αὐτήν, ὅπου προσωρινῶς ἔμεινες>.	23 Τώρα λοιπὸν ὁρκίσου μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ φανῇς κακὸς οὔτε νὰ διαβάλῃς ἐμὲ οὔτε τοὺς ἀπογόνους μου, οὔτε θὰ βλάψῃς τὸ καλὸν ὄνομά μου. Ἄλλ' ὅπως ἐγὼ ἔδειξα πρὸς σὲ καλωσύνην, εὐμένειαν καὶ δικαιοσύνην, δῶσε μου καὶ σὺ ὑπόσχεσιν, ὅτι ἔτσι θὰ συμπεριφερθῇς καὶ σὺ ἀπέναντί μου καὶ ἀπέναντι τῆς χώρας, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχεις ἐγκατασταθῇ ὡς ξένος, ὡς προσωρινὸς κάτοικος>.
24 Καὶ εἶπεν Ἁβραάμ· ἐγὼ ὀμοῦμαι.	24 Ὁ δὲ Ἁβραάμ εἶπε· <ναί, ἐγὼ ὁρκίζομαι ὅτι δέχομαι τὴν πρότασίν σου καὶ θὰ φερθῶ, ὅπως μοῦ ζητεῖς>.	24 Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἀπάντησεν εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Συμφωνῶ μὲ τὴν πρότασίν σου· ὁρκίζομαι ὅτι θὰ τὸ κάμω>.
25 Καὶ ἤλεγξιν Ἁβραάμ τὸν Ἀβιμέλεχ περὶ τῶν φρεάτων τοῦ ὕδατος, ὧν ἀφείλοντο οἱ παῖδες τοῦ Ἀβιμέλεχ.	25 Μὲ τὴν εὐκαιρίαν δὲ τῆς συναντήσεως αὐτῆς ὁ Ἁβραάμ παρεπονέθη πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ διὰ τὰ φρέατα, τὰ ὁποῖα, ἐνῶ τὰ εἶχεν ἀνοίξει ὁ Ἁβραάμ, τὰ ἥρπασαν οἱ ὑπηρέται τοῦ Ἀβιμέλεχ.	25 Ὁ Ἀβραάμ με τὴν εὐκαιρίαν αὐτὴν παρεπονέθη εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ διὰ τὰ πηγάδια, τὰ ὁποῖα οἱ ὑπηρέτες τοῦ Ἀβιμελεχ ἅρπαξαν αὐθαίρετα καί μὲ βίαν ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, ποὺ τὰ εἶχεν ἀνοίξει, καὶ τὰ ἔκαμαν ἰδικά των.
26 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀβιμέλεχ· οὐκ ἔγνων τίς ἐποίησέ σοι τὸ ρῆμα τοῦτο, οὐδὲ σὺ μοι ἀπήγγειλας, οὐδὲ ἐγὼ ἤκουσα, ἀλλ' ἢ σήμερον.	26 Ἀπήντησεν ὁ Ἀβιμέλεχ εἰς τὸν Ἁβραάμ καὶ εἶπε· <δὲν ἐπληροφορήθην ποιὸς ἔκαμε τὴν κακὴν αὐτὴν πρᾶξιν· οὔτε σὺ μοῦ ἔκαμες λόγον δι' αὐτὴν οὔτε ἐγὼ ἀπὸ κανένα ἄλλον ἤκουσα. Πρώτην φορὰν τὴν πληροφοροῦμαι σήμερον>. Καὶ διέταξε νὰ ἀποδοθοῦν τὰ φρέατα εἰς τὸν Ἁβραάμ.	26 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἀπάντησεν εἰς τὰ παράπονα τοῦ Ἀβραάμ: <Δὲν ἔμαθα ποῖος ἔκαμε αὐτὴν τὴν πρᾶξιν εἰς σέ, οὔτε καὶ σὺ μοῦ τὸ ἐγνωστοποίησες, οὔτε καὶ ἐγὼ ἐπληροφορήθην διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό· τὸ ἀκούω σήμερα διὰ πρώτην φοράν>.
27 Καὶ ἔλαβεν Ἁβραὰμ πρόβατα καὶ μόσχους, καὶ ἔδωκε τῷ Ἀβιμέλεχ, καὶ διέθεντο ἀμφότεροι διαθήκην.	27 Ἐπῆρε τότε ὁ Ἁβραάμ ἀπὸ τὰ ποίμνιά του πρόβατα καὶ μοσχάρια καὶ τὰ ἔδωσεν ὡς δῶρον ἀγάπης εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ. Οἱ δύο των δὲ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην συνῆψαν σύμφωνον ἀμοιβαίας φιλίας.	27 Κατόπιν ὁ Ἀβραὰμ ἐπῆρε πρόβατα καὶ μοσχάρια καὶ τὰ ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ ὡς δῶρα ἀγάπης καὶ ἔκαμαν μεταξύ των συμφωνίαν φιλίας.
28 Καὶ ἔστησεν Ἁβραάμ ἑπτὰ ἀμνάδας προβάτων μόνας.	28 Ὁ Ἁβραάμ ἐν συνεχείᾳ ἐξεχώρισεν ἑπτὰ ἀμνάδας ἰδιαιτέρως διὰ τὸν Ἀβιμέλεχ.	28 Ὁ Ἀβραὰμ ἐξεχώρισε ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνιά (ἀρνάδες) ἀπὸ τὸ κοπάδι του.
29 Καὶ εἶπεν Ἀβιμέλεχ τῷ Ἁβραάμ· τί εἰσιν αἱ ἑπτὰ ἀμνάδες τῶν προβάτων τούτων, ἂς ἔστησας μόνας;	29 Ὁ Ἀβιμέλεχ τὸν ἠρώτησε· <τί σημαίνουν τὰ ἑπτὰ αὐτὰ θηλυκὰ ἀρνιὰ τὰ ὁποῖα ἐξεχώρισες ἰδιαιτέρως;>	29 Καὶ ὁ Ἀβιμέλεχ, ὅταν εἶδε τὴν ἐνέργειάν του Ἀβραάμ, τὸν ἐρωτησε: <Τὶ σημαίνουν τὰ ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνιά, ποὺ ἐξεχώρισες ἀπὸ τὸ κοπάδι σου;>
30 Καὶ εἶπεν Ἁβραάμ, ὅτι τὰς ἑπτὰ ἀμνάδας λήψῃ παρ' ἐμοῦ, ἵνα ὦσί μοι εἰς μαρτύριον, ὅτι ἐγὼ ὤρυξα τὸ φρέαρ τοῦτο.	30 Ὁ Ἁβραάμ τότε τοῦ εἶπε· <τὰς ἑπτὰ αὐτὰς ἀμνάδας θὰ τὰς πάρῃς ἐκ μέρους μου, διὰ νὰ εἶναι μάρτυρες καὶ νὰ σοῦ ὑπενθυμίζουν ὅτι ἐγὼ ἤνοιξα τοῦτο τὸ φρέαρ>.	30 Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἀπάντησε: <Τὰ ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνιὰ θὰ τὰ δεχθῇς ἀπὸ τὰ χέρια μου, διὰ νὰ εἶναι ὡς μαρτυρία καὶ βεβαίωσις, ὅτι ἐγὼ ἄνοιξα τὸ πηγάδι αὐτό>.
31 Διὰ τοῦτο ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Φρέαρ ὁρκισμοῦ, ὅτι ἐκεῖ ὤμοσαν ἀμφότεροι.	31 Ἐξ αἰτίας δὲ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ὠνόμασεν ὁ Ἁβραάμ τὸν τόπον ἐκεῖνον Βηρσαβεὲ δηλαδὴ <Φρέαρ τοῦ ὄρκου>, ἐπειδὴ ἐκεῖ ὡρκίσθησαν οἱ δύο των.	31 Διὰ τοῦτο ὁ Ἀβραὰμ ἔδωκεν εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον τὸ ὄνομα πηγάδι τοῦ ὅρκου (Βηρσαβεὲ ἢ πηγάδι τῶν ἑπτά), ἐπειδὴ ἐκεῖ ὡρκίσθησαν καὶ οἱ δύο, ὁ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Ἀβιμέλεχ.
32 Καὶ διέθεντο διαθήκην ἐν τῷ φρέατι τοῦ ὁρκισμοῦ. Ἀνέστη δὲ Ἀβιμέλεχ καὶ Ὁχοζὰθ ὁ νυμφαγωγὸς αὐτοῦ καὶ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, καὶ ἐπέστρεψον εἰς τὴν γῆν τῶν Φυλιστιείμ.	32 Ἔκλεισαν συμφωνίαν μεταξύ των ἐκεῖ εἰς τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου. Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ ἠγέρθησαν ὁ Ἀβιμέλεχ, ὁ νυμφαγωγός του Ὁχοζάθ, ὁ ἀρχιστράτηγος τῶν δυνάμεών του Φιχὸλ καὶ ἐπανῆλθον εἰς τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων.	32 Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἔκαμαν μεταξύ των συμφωνίαν φιλίας εἰς τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου (τὴν Βηρσαβεέ). Μετὰ τὴν συμφωνίαν αὐτὴν ἐσηκώθησαν ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ὁ Ὁχοζὰθ ὁ νυμφαγωγός του καὶ ὁ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ στρατοῦ του καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων.
33 Καὶ ἐφύτευσεν Ἁβραάμ ἄρουραν τὸ φρέατι τοῦ ὄρκου καὶ ἐπεκαλέσατο ἐκεῖ τὸ ὄνομα Κυρίου, Θεὸς αἰώνιος.	33 Ὁ Ἁβραάμ, εἰς πιστοποίησιν καὶ ἀνάμνησιν, ἐφύτευσε δένδρα εἰς τὸν ἀγρὸν πλησίον τοῦ φρέατος τοῦ ὄρκου καὶ ἐπεκαλέσθη ἐκεῖ τὸ ὄνομα Κυρίου, <Θεὸς αἰώνιος>.	33 Ὅταν ἔφυγαν, ὁ Ἀβραὰμ ἐφύτευσεν εἰς τὸν χῶρον ποὺ εὑρίσκετο τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου, κῆπον μὲ δένδρα καὶ εἰς θυσιαστήριον ποὺ ἔκτισεν ἐκεῖ ἐλάτρευσε τὸν Κύριον, τὸν αἰώνιον Θεόν.
34 Παρῴκησε δὲ Ἁβραὰμ ἐν τῇ γῇ ἐν Φυλιστιεὶμ ἡμέρας πολλάς.	34 Κατῴκησε δὲ εἰς τὴν χώραν αὐτὴν τῶν Φιλισταίων ὁ Ἁβραὰμ ἐπὶ ἀρκετὸν χρόνον.	34 Ἑκατοίκησε δὲ ὁ Ἀβραὰμ ὡς ξένος (προσωρινὸς κάτοικος) εἰς τὴν γῆν τῶν Φιλισταίων ἐπὶ πολὺν καιρόν.