Η Γένεσις : Κεφάλαιον KB'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο τὰ ρήματα ταῦτα ὁ Θεὸς ἐπείρασε τὸν Ἁβραάμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἁβραάμ, Ἁβραάμ. Ὁ δὲ εἶπε· ἰδοὺ ἐγὼ.
2 Καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητὸν ὃν ἠγάπησας, τὸν Ἰσαάκ πορεύθητι εἰς τὴν γῆν τὴν ὑψηλὴν καὶ ἀνένεγκον αὐτὸν ἐκεῖ εἰς ὁλοκάρπωσιν ἐφ' ἓν τῶν ὀρέων, ὧν ἄν σοι εἴπω.
3 Ἀναστὰς δὲ Ἁβραάμ, τὸ πρωΐ ἐπέσαξε τὴν ὄνον αὐτοῦ· παρέλαβε δὲ μεθ' ἑαυτοῦ δύο παῖδας καὶ Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ σχίσας ξύλα εἰς ὁλοκάρπωσιν, ἀναστὰς ἐπορεύθη καὶ ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ὃν εἶπεν οὕτω ὁ Θεός, τῇ ἡμέρα τῇ τρίτῃ.
4 Καὶ ἀναβλέψας Ἁβραάμ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, εἶδε τὸν τόπον μακρόθεν.
5 Καὶ εἶπεν Ἁβραὰμ τοῖς παισὶν αὐτοῦ· καθίσατε αὐτοῦ μετὰ τῆς ὄνου, ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδάριον διελευσόμεθα ἕως ὧδε καὶ προσκυνήσαντες ἀναστρέψομεν πρὸς ὑμᾶς.
6 Ἔλαβε δὲ Ἁβραάμ τὰ ξύλα τῆς ὁλοκαρπώσεως καὶ ἐπέθηκεν Ἰσαὰκ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἔλαβε δὲ μετὰ χεῖρας καὶ τὸ πῦρ καὶ τὴν μάχαιραν, καὶ ἐπορεύθησαν οἱ δύο ἅμα.
7 Εἶπε δὲ Ἰσαὰκ πρὸς Ἁβραάμ τὸν πατέρα αὐτοῦ· πάτερ. Ὁ δὲ εἶπε· τί ἐστι, τέκνον; Εἶπε δέ· ἰδοὺ τὸ πῦρ καὶ τὰ ξύλα· ποῦ ἐστι τὸ πρόβατον τὸ εἰς ὁλοκάρπωσιν;
8 Εἶπε δὲ Ἁβραάμ· ὁ Θεὸς ὄψεται ἑαυτῷ πρόβατον εἰς ὁλοκάρπωσιν, τέκνον. Πορευθέντες δὲ ἀμφότεροι ἅμα,
9 ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον, ὃν εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός. Καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Ἁβραάμ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐπέθηκε τὰ ξύλα, καὶ συμποδίσας Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἐπέθηκεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπάνω τῶν ξύλων.
10 Καὶ ἐξέτεινεν Ἁβραάμ τὴν χεῖρα αὐτοῦ λαβεῖν τὴν μάχαιραν σφάξαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ.
11 Καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶπεν· Ἁβραάμ, Ἁβραάμ, ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ.
12 Καὶ εἶπε· μὴ ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὸ παιδάριον μηδὲ ποιήσῃς αὐτῷ μηδέν· νῦν γὰρ ἔγνων, ὅτι φοβῇ σὺ τὸν Θεὸν καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ δι' ἐμέ.
13 Καὶ ἀναβλέψας Ἁβραάμ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ εἶδε, καὶ ἰδοὺ κριὸς εἷς κατεχόμενος ἐν φυτῷ Σαβὲκ τῶν κεράτων· καὶ ἐπορεύθη Ἁβραὰμ καὶ ἔλαβε τὸν κριὸν καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν εἰς ὁλοκάρπωσιν ἀντὶ Ἰσαὰκ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.
14 Καὶ ἐκάλεσεν Ἁβραὰμ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Κύριος εἶδεν, ἵνα εἴπωσι σήμερον, ἐν τῷ ὄρει Κύριος ὤφθη.
15 Καὶ ἐκάλεσεν ἄγγελος Κυρίου τὸν Ἁβραάμ δεύτερον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, λέγων·
16 κατ' ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει Κύριος, οὗ εἵνεκεν ἐποίησας τὸ ρῆμα τοῦτο, καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ δι' ἐμέ,
17 ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε, καὶ πληθύνων πληθυνῶ τὸ σπέρμα σου, ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης, καὶ κληρονομήσει τὸ σπέρμα σου τὰς πόλεις τῶν ὑπεναντίων·
18 καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, ἀνθ' ὧν ὑπήκουσας τῆς ἐμῆς φωνῆς.
19 Ἀπεστράφη δὲ Ἁβραὰμ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ, καὶ ἀναστάντες ἐπορεύθησαν ἅμα ἐπὶ τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου, καὶ κατῴκησεν Ἁβραὰμ ἐπὶ τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου.
20 Ἐγένετο δὲ μετὰ τὰ ρήματα ταῦτα καὶ ἀνηγγέλη τῷ Ἁβραάμ λέγοντες· ἰδοὺ τέτοκε Μελχὰ καὶ αὐτὴ υἱοὺς τῷ Ναχὼρ τῷ ἀδελφῷ σου,
21 τὸν Οὒζ πρωτότοκον καὶ τὸν Βαὺξ ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ τὸν Καμουὴλ πατέρα Σύρων
22 καὶ τὸν Χαζὰδ καὶ Ἀζαῦ καὶ τὸν Φαλδὲς καὶ τὸν Ἰελδὰφ καὶ τὸν Βαβουήλ·
23 Βαθουὴλ δὲ ἐγέννησε τὴν Ρεβέκκαν. Ὀκτὼ οὗτοι υἱοί, οὓς ἔτεκε Μελχὰ τῷ Ναχὼρ τῷ ἀδελφῷ Ἁβραάμ.
24 Καὶ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ, ᾗ ὄνομα Ρεημά, ἔτεκε καὶ αὐτὴ τὸν Ταβὲκ καὶ τὸν Ταὰμ καὶ τὸν Τοχὸς καὶ τὸν Μοχά.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πειτα ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά, ὑπέβαλεν ὁ Θεὸς εἰς δοκιμασίαν τὸν Ἁβραάμ καὶ τοῦ εἶπεν· <Ἁβραάμ, Ἁβραάμ>! Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε, εἶμαι παρών>.
2 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ Θεός· <πάρε τὸ παιδί σου τὸ ἀγαπημένο, τὸν Ἰσαάκ, τὸν ὁποῖον τόσον πολὺ ἔχεις ἀγαπήσει, πήγαινε μαζῆ μὲ αὐτὸν εἰς τὴν ὑψηλὴν περιοχὴν καὶ πρόσφερέ τον ὁλοκαύτωμα ἐπάνω εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς λόφους ἐκείνους ποὺ ἐγὼ θὰ σο·υ εἴπω>.
3 Πειθαρχικὸς ὁ Ἁβραάμ εἰς τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, ἐσηκώθη ἀμέσως τὸ πρωΐ, ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον του, παρέλαβε μαζῆ του τὸν υἱόν του τὸν Ἰσαὰκ καὶ δύο δούλους, ἔσχισε καὶ ἐφόρτωσε ξύλα διὰ τὴν θυσίαν τοῦ ὁλοκαυτώματος, ἐξεκίνησεν ἀπὸ ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκετο, καὶ κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν ἔφθασεν εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον τοῦ εἶχεν ὁρίσει ὁ Θεός.
4 Πρὶν δὲ φθάσῃ εἰς αὐτὸν ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδε ἀπὸ μακρυὰ τὸν καθωρισμένον διὰ τὴν θυσίαν τοῦ υἱοῦ του τόπον.
5 Εἶπε δὲ εἰς τοὺς δούλους του· <σεῖς καθῆστε ἐδῶ μὲ τὴν ὄνον. Ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδί μου θὰ πορευθῶμεν ἕως ἐκεῖ καὶ ἀφοῦ προσκυνήσωμεν τὸν Κύριον θὰ ἐπανέλθωμεν>.
6 Ἐπῆρεν ὁ Ἁβραάμ τὰ ξύλα διὰ τὴν ὁλοκαύτωσιν καὶ τὰ ἐφόρτωσεν εἰς τὸν υἱόν του τὸν Ἰσαάκ. Αὐτὸς δὲ ἐπῆρεν εἰς τὰ χέρια του τὸ πῦρ καὶ τὴν μάχαιραν καὶ ἐβάδισαν καὶ οἱ δύο μαζῆ εἰς τὸν τόπον τῆς θυσίας.
7 Εἶπε τότε ὁ ᾿Ισαὰκ πρὸς τὸν Ἁβραάμ, τὸν πατέρα του· <πάτερ>. Τί εἶναι παιδί μου;> εἶπεν ἐκεῖνος. <Πάτερ, ἠρώτησεν ὁ Ἰσαάκ, ἰδοὺ ἡ φωτιὰ καὶ τὰ ξύλα. Ἀλλὰ ποῦ εἶναι τὸ πρόβατον, τὸ ὁποῖον θὰ προσφέρωμεν ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος;>
8 <Παιδί μου, εἶπεν ὁ Ἁβραάμ, ὁ Θεὸς θὰ φροντίσῃ μόνος του διὰ τὸ πρόβατον τῆς θυσίας>. Βαδίζοντες δὲ καὶ οἱ δύο μαζῆ,
9 ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον, ποὺ εἶχεν ὁρίσει ὁ Θεός. Κατεσκεύασεν ἐκεῖ τὸ θυσιαστήριον ὁ Ἁβραάμ, ἐτοποθέτησεν ἐπάνω εἰς αὐτὸ τὰ ξύλα, ἔδεσε τὰ πόδια τοῦ παιδιοῦ του τοῦ Ἰσαάκ, ἐτοποθέτησεν αὐτὸν ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα
10 καὶ ἄπλωσε τὸ χέρι του νὰ πάρῃ τὴν μάχαιραν, διὰ νὰ σφάξῃ τὸν υἱόν του.
11 Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἄγγελος Κυρίου ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τὸν ἐκάλεσε καὶ τοῦ εἶπεν· <Ἁβραάμ, Ἁβραάμ!> Ἐκεῖνος δὲ ἀπήντησεν· <ἰδοὺ ἐγὼ Κύριε>.
12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· <μὴ ἀπλώσῃς τὸ ὡπλισμένον μὲ τὴν μάχαιραν χέρι σου ἐπάνω εἰς τὸ παιδίον καὶ μὴ κάμῃς εἰς αὐτὸ κανένα κακόν· διότι τώρα ἐκατάλαβα καλὰ ὅτι σὺ σέβεσαι καὶ λατρεύεις τὸν Θεόν, ἀφοῦ πρὸς χάριν μου δὲν ἐλυπήθης τὸν ἀγαπητόν σου υἱόν>.
13 Ἐσήκωσε τὰ βλέμματά του ὁ Ἁβραὰμ καὶ εἶδεν ἔξαφνα, ἐκεῖ κοντὰ ἕνα κριόν, τοῦ ὁποίου τὰ κέρατα εἶχον περιπλακῆ εἰς ἕνα φυτὸν ὑνομαζόμενον Σαβέκ. Ἐπῆγεν ὁ Ἁβραὰμ ἐκεῖ, ἐπῆρε τὸν κριὸν καὶ προσέφερεν αὐτὸν ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος ἀντὶ τοῦ παιδιοῦ του τοῦ Ἰσαάκ.
14 Ὠνόμασε δὲ ὁ Ἁβραάμ τὸν τόπον ἐκεῖνον ὁ Κύριος εἶδε>· ὥστε μέχρι, σήμερον οἱ ἄνθρωποι ὀνομάζουν αὐτὸν <εἰς τοῦτο τὸ ὄρος ἐφανερώθη ὁ Κύριος>.
15 Διὰ δευτέραν φορὰν ἄγγελος Κυρίου ἐκάλεσεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τὸν Ἁβραάμ καὶ εἶπεν·
16 εἰς τὸν ἑαυτόν μου ὡρκίσθηκα, λέγει ὁ Κύριος, ἐπειδὴ ὑπήκουσες καὶ ἐξεπλήρωσες τὴν ἐντολήν μου αὐτὴν καὶ δὲν ἐλυπήθης πρὸς χάριν μου τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν,
17 σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι πλουσίως θὰ σὲ εὐλογήσω καὶ θὰ πληθύνω πολὺ τοὺς ἀπογόνους σου, σὰν τὰ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ καὶ σὰν τὴν ἄμμον ποὺ ὑπάρχει εἰς τὴν παραλίαν τῆς θαλάσσης. Οἱ ἀπόγονοί σου μὲ τὴν ἰδικήν μου προστασίαν καὶ δύναμιν θὰ κυριεύσουν τὰς πόλεις τῶν ἐχθρῶν.
18 Ἐπὶ πλέον, ἐπειδὴ τόσον προθύμως καὶ πλήρως ὑπήκουσες εἰς τὴν ἐντολήν μου, σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι μὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους σου, τὸν Χριστόν, θὰ εὐλογηθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς>.
19 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτά, ὁ Ἁβραὰμ μὲ τὸν Ἰσαὰκ ἐπέστρεψαν πρὸς τοὺς δούλους του, ποὺ εἶχαν ἀφήσει εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ ὄρους, καὶ ὅλοι μαζῆ ἐξεκίνησαν, διὰ νὰ μεταβοῦν εἰς τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου. Ἐκεῖ, εἰς τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου, ἐγκατεστάθη μονίμως πλέον ὁ Ἁβραάμ.
20 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Ἁβραὰμ καὶ ἕνα ἄλλο γεγονὸς εὐχάριστον· <ἰδού, τοῦ εἶπαν, ἡ νύμφη σου ἡ Μελχὰ ἐγέννησε καὶ αὐτὴ υἱοὺς εἰς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Ναχώρ,
21 τὸν πρωτότοκον Οὔζ, τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ Βαὺξ καὶ Καμουήλ, γενάρχην τῶν Σύρων,
22 καὶ τοὺς Χαζάδ, Ἀζαῦ, Φαλδές, Ἰελδὰφ καὶ Βαθουήλ.
23 Ὁ δὲ Βαθουὴλ ἀπέκτησε κόρην τὴν Ρεβέκκαν. Οἱ ὀκτὼ αὐτοὶ εἶναι υἱοὶ τοῦ Ναχώρ, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Ἁβραάμ, τοὺς ὁποίους ἀπέκτησεν ἀπὸ τὴν Μελχά.
24 Ἀπὸ δὲ τὴν παλλακὴν αὐτοῦ, τὴν δευτέρας σειρᾶς σύζυγόν του, ἡ ὁποία ὠνομάζετο Ρεημά, ἀπέκτησεν υἱοὺς τὸν Ταβέκ, τὸν Ταάμ, τὸν Τοχὸς καὶ τὸν Μοχά.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

υνέβη δὲ μετὰ τὰ γεγονότα αὐτά (τὴν γέννησιν τοῦ Ἰσαάκ, τὴν ἀποπομπὴν τοῦ Ἰσμαήλ, τὴν συνθήκην μὲ τὸν Ἀβιμέλεχ) τοῦτο: Ὁ Θεὸς ἐδοκίμασε τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἀβραάμ, Ἀβραάμ>. Ὁ δὲ Ἀβραὰμ ἀπάντησε: <Νά, Κύριε, εἶμαι παρών, ἀκούω>.
2 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός: <Πάρε τὸ πολυαγαπημένονν καὶ λατρευτόν σου παιδί, τὸν Ἰσαάκ, διὰ τὸ ὁποῖον λαχταρᾷ ἡ καρδιά σου καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖον πιριμένεις διάδοχον καὶ ἀπογόνους, καὶ πήγαινε εἰς τὴν ὑψηλὴν περιοχὴν καὶ σφάξε το καὶ πρόσφερέ το ὡς ὁλοκαύτωμα θὐσίας εἰς ἐμὲ ἐπάνω εἰς ἕνα ἀπὸ τὰ βουνά, ποὺ θὰ σοῦ καθορίσω>.
3 Ὁ δίκαιος Ἀβραὰμ ὑπάκουσε καὶ χωρὶς καμμίαν διαμαρτυρίαν ἐσηκώθη τὸ πρωΐ καὶ ἀμέσως ἐσαμάρωσε τὸ ὑποζύγιόν του· μαζί του δὲ παρέλαβε δύο δούλους καὶ τὸ ἀγαπημένον καὶ μονάκριβον παιδί του, τὸν Ἰσαάκ. Καὶ ἀφοῦ ἔσχισε ξύλα διὰ τὴν θυσίαν τοῦ ὁλοκαύτωματος καὶ τὰ ἐφόρτωσεν εἰς τὸ ζῶον, ἐξεκίνησε καὶ ἔφθασε κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον τοῦ ὑπέδειξε καὶ τοῦ καθώρισεν ὁ Θεός.
4 Καὶ ὁ Ἀβραάμ, πρὶν ἀκόμη φθάσῃ ἐκεῖ ἀκριβῶς, ὅπου τοῦ εἶπεν ὁ Θεός, ἐσήκωσε τὰ μάτια καὶ ἐκυτταξε γύρῳ - γύρῳ διὰ νὰ ἀνακαλύψῃ τὸν τόπον τῆς θυσίας· ὅταν δὲ εἶδε ἀπὸ μακρυὰ τὸν καθωρισμένον τόπον,
5 εἶπεν εἰς τοὺς δύο δούλους του: <Σεῖς καθῆστε ἐδῶ μὲ τὸ ὑποζύγιον καὶ περιμένετε· ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδί μου θὰ προχωρήσωμεν ἕως ἐκεῖ καὶ ἀφοῦ προσκυνήσωμεν καὶ λατρεύσωμεν τὸν Θεόν, θὰ ἐπιστρέψωμεν πάλιν κοντά σας>.
6 Ἔλαβε δὲ ὁ Ἀβραὰμ τὰ ξύλα, ποὺ ἐτοίμασε διὰ τὴν θυσίαν τοῦ ὁλοκαυτώματος, καὶ τὰ ἐφόρτωσεν εἰς τοὺς ὤμους τοῦ ἀγαπημένου του παιδιοῦ. Αὐτὸς δὲ ἐπῆρεν εἰς τὰ χέρια του τὴν φωτιάν, διὰ νὰ ἀνάψῃ τὰ ξύλα τῆς θυσίας, καὶ τὸ μαχαίρι, μὲ τὸ ὁποῖον θὰ ἐσφάζετο τὸ θῦμα, καὶ ἐπροχώρησαν καὶ οἰ δύο μαζὶ πρὸς τὸν τόπον τῆς θυσίας.
7 Καθὼς δὲ ἐβάδιζαν, ὁ Ἰσαὰκ γεμᾶτος ἀπορίαν εἶπε πρὸς τὸν πατέρα του, τὸν Ἀβραάμ: <Πατέρα>. Ὁ δὲ Ἀβραὰμ ἀπάντησε: <Τί εἶναι, παιδί μου;> Καὶ ὁ Ἰσαὰκ ἐπρόσθεσε: <Νά· σὺ μεταφέρεις τὴν φωτιὰν καὶ ἑγὼ τὰ ξύλα διὰ τὴν θυσίαν. Ποὺ εἶναι ὅμως τὸ πρόβατον, τὸ ὁποῖον θὰ προσφερθῇ ὡς ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν Θεόν;>
8 Ὁ Ἀβραὰμ μὲ γενναῖον φρόνημα καὶ πίστιν εἰς τὸν Θεὸν ἀπάντησεν εἰς τὸν Ἰσαάκ: <Παιδίμου, ὁ παντοδύναμος Θεὸς θὰ φροντίσῃ μόνος του καὶ θὰ μᾶς δείξῃ τὸ πρόβατον, ποὺ πρέπει νὰ θυσιασθῇ>. Ἀφοῦ δὲ ἐπροχώρησαν μαζὶ καὶ οἰ δύο,
9 ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον τῆς θυσίας, τὸ βουνόν, τὸ ὁποῖον τοῦ ὑπέδειξεν ὁ Θεός. Ἐκεῖ ὁ Ἀβραὰμ κατεσκεύασε τὸ θυσιαστήριον καὶ ἔβαλεν ἐπάνω εἰς αὐτὸ τὰ ξύλα· καὶ ἀφοῦ ἔδεσε τὰ πόδια τοῦ ἀγαπημένου του παιδιοῦ, τοῦ Ἰσαάκ, ὁ ὁποῖος, ὁ ὁποῖος δὲν ἐπρόβαλε καμμίαν ἀντίστασιν, τὸν ἐξάπλωσεν ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα τοῦ θυσιαστηρίου.
10 Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἄπλωσε τὸ χέρι του, διὰ νὰ πάρῃ τὸ μαχαίρι νὰ σφάξῃ τὸ παιδί του, καὶ νὰ τὸ προσφέρῃ ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος εἰς τὸν Θεόν.
11 Κατὰ τὴν κρίσιμον στιγμήν, ποὺ ὁ Ἀβραὰμ ἄπλωσε τὸ χέρι διὰ νὰ σφάξῃ τὸν Ἰσαάκ, ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τὸν ἐκάλεσε ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἀβραάμ, Ἀβραάμ>. Αὐτὸς δὲ ἀπάντησε: <Νά, εἶμαι παρών, ἀκούω>.
12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ: <Μὴ ἀπλώσῃς καὶ μὴ βάλῃς τὸ χέρι σου ποὺ κρατεῖ τὸ μαχαίρι ἐπάνω εἰς τὸ παιδὶ καὶ μὴ κάμῃς εἰς αὐτὸ κανένα κακόν· διότι τώρα ἐκατάλαβα πολὺ καλά, ὅτι σὺ σέβεσαι καὶ εὐλαβεῖσαι τὸν Θεὸν καὶ πρὸς χάριν μου δεν ἐλυπήθης τὸ ἀγαπημένον καὶ μονάκριβον παιδί σου· διὰ τὴν μεγάλην ἀγάπην ποὺ ἔχεις πρὸς ἐμέ, ἐπροτίμησες τὴν ἐντολήν μου ἀπὸ τὸ παιδί σου>.
13 Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἐσήκωσε τὰ βλέμματά του ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, ὅπου ἦταν ἑξαπλωμένος ὁ Ἰσαάκ, καὶ ἔξαφνα εἶδεν ἐκεῖ κοντὰ ἕνα κριάρι, τὰ κέρατα τοῦ ὁποίου εἶχαν περιπλακῆ εἰς ἕνα φυτόν, ποὺ ὀνομάζεται Σαβέκ. Ὁ Ἀβραὰμ ἐπῆγε πρὸς τὰ ἐκεῖ, ἐπῆρε τὸ κριάρι καὶ τὸ ἐπρόσφερεν εἰς τὸν Θεὸν ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος ἀντὶ τοῦ παιδιοῦ τοῦ Ἰσαάκ.
14 Ὁ Ἀβραὰμ εἰς ἐνθύμησιν τοῦ γεγονότος ὠνόμασε τὸν τόπον ἐκεῖνον <ὁ Κύριος εἶδεν>, ὥστε μέχρι σήμερον ὀνομάζουν τὸν τόπον ἐκεῖνον <εἰς τὸ βουνὸν αὐτὸ ἐφανερώθη ὁ Κύριος>.
15 Καὶ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ ἐκάλεσε τὸν Ἀβραὰμ διὰ δευτέραν φορὰν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ τοῦ εἶπεν:
16 <Ὡρκίσθηκα εἰς τὸν ἐαυτόν μου· ὡρκίσθηκα εἰς τὴν ἄπειρόν μου τελειότητα, εἰς τὴν μακαρίαν ζωήν μου, λέγει ὁ Κύριος, ἐπειδὴ ἐφάνης ὑπάκουος καὶ ἐξεπλήρωσες πιστὰ τὴν ἐντολὴν αὐτήν, τὴν ὁποίαν σοῦ ἔδωκα, καὶ πρὸς χάριν μου δὲν ἐλυπήθης οὐδὲ αὐτὸ τὸ ἀγαπημένον καὶ μονάκριβον παιδί σου καὶ ἐλογάριασες τὴν ἐντολήν μου περισσότερον ἀπὸ τὸ παιδί σου,
17 σοῦ ὑπόσχομαι ἀληθινὰ καὶ σὲ βεβαιῶ ἀπολύτως, ὅτι θὰ σὲ εὐλογήσω πλουσίως καὶ θὰ πληθύνω πάρα πολὺ τοὺς ἀπογόνους σου καὶ θὰ τοὺς αὐξησω ὡσὰν τὰ ἄστρα τοῦ ούρανοῦ καὶ ὡσὰν τὴν ἄμμον, ποὺ εἶναι εἰς τὴν ἀκροθαλασσιὰν καὶ οἱ ἀπόγονοί σου θὰ κατανικήσουν τοὺς ἐχθρούς των, τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαούς, ποὺ κατοικοῦν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, καὶ θὰ κληρονομήσουν τις πόλεις των.
18 Ἀκόμη, ἐπειδὴ ἐφάνης ὑπάκουος εἰς τὴν ἐντολήν, ποὺ σοῦ ἔδωκα, σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι διὰ τοῦ ἐκλεκτοῦ καὶ ἁγίου καὶ ἀναμαρτήτου ἀπογόνου σου, τοῦ Μεσίου Χριστοῦ, θὰ λάβουν τὶς εὐλογίες καὶ χάριτες τοῦ Θεοῦ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς>.
19 Μετὰ τὴν θυσίαν καὶ τὴν νέαν ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ ὁ Ἀβραὰμ ἐπέστρεψε μαζὶ μὲ τὸν Ἰσαὰκ εἰς τοὺς δύο δούλους του καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐξεκίνησαν ὅλοι μαζὶ καὶ ἔφθασαν εἰς τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου, τὴν Βηρσαβεέ. Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἑκατοίκησε μονίμως πλέον εἰς τὴν Βηρσαβεέ, εἰς τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου.
20 Μετὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ ἔφθασεν εἰς τὸν Ἀβραὰμ ἡ χαρμόσυνος εἴδησις, ἡ ὁποία ἔλεγε: <Νά, ἡ νύμφη σου ἡ Μελχὰ ἔχει καὶ αὐτὴ γεννήσει παιδιὰ εἰς τὸν ἀδελφόν σου Ναχώρ·
21 αὐτὰ δὲ εἶναι, ὁ πρωτότοκος Οὒζ καὶ ὁ ἀδελφός του ὁ Βαὺξ καὶ ὁ Καμουήλ, ὁ γενάρχης καὶ πρόγονος τῶν Σύρων·
22 καὶ ὁ Χαζὰδ καὶ ὁ Ἀζαῦ καὶ ὁ Φαλδὲς καὶ ὁ Ἰελδὰφ καὶ ὁ Βαθουήλ>.
23 Ὁ Βαθουὴλ δὲ ἐγέννησε τὴν Ρεβέκκαν. Αὐτὰ εἶναι τὰ ὀκτὼ ἀγόρια, τὰ ὁποῖα ἐγέννησεν ἡ Μελχὰ εἰς τὸν Ναχώρ, τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἀβραάμ.
24 Ἀλλὰ καὶ ἡ παλλακίδα (σύζυγος δευτέρας τάξεως) τοῦ Ναχώρ, ἡ Ρεημά, ἐγέννησε καὶ αὐτὴ τὸν Ταβὲκ καὶ τὸν Ταὰμ καὶ τὸν Τοχὸς καὶ τὸν Μοχά.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο τὰ ρήματα ταῦτα ὁ Θεὸς ἐπείρασε τὸν Ἁβραάμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἁβραάμ, Ἁβραάμ. Ὁ δὲ εἶπε· ἰδοὺ ἐγὼ.	πειτα ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά, ὑπέβαλεν ὁ Θεὸς εἰς δοκιμασίαν τὸν Ἁβραάμ καὶ τοῦ εἶπεν· <Ἁβραάμ, Ἁβραάμ>! Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε, εἶμαι παρών>.	υνέβη δὲ μετὰ τὰ γεγονότα αὐτά (τὴν γέννησιν τοῦ Ἰσαάκ, τὴν ἀποπομπὴν τοῦ Ἰσμαήλ, τὴν συνθήκην μὲ τὸν Ἀβιμέλεχ) τοῦτο: Ὁ Θεὸς ἐδοκίμασε τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἀβραάμ, Ἀβραάμ>. Ὁ δὲ Ἀβραὰμ ἀπάντησε: <Νά, Κύριε, εἶμαι παρών, ἀκούω>.
2 Καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητὸν ὃν ἠγάπησας, τὸν Ἰσαάκ πορεύθητι εἰς τὴν γῆν τὴν ὑψηλὴν καὶ ἀνένεγκον αὐτὸν ἐκεῖ εἰς ὁλοκάρπωσιν ἐφ' ἓν τῶν ὀρέων, ὧν ἄν σοι εἴπω.	2 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ Θεός· <πάρε τὸ παιδί σου τὸ ἀγαπημένο, τὸν Ἰσαάκ, τὸν ὁποῖον τόσον πολὺ ἔχεις ἀγαπήσει, πήγαινε μαζῆ μὲ αὐτὸν εἰς τὴν ὑψηλὴν περιοχὴν καὶ πρόσφερέ τον ὁλοκαύτωμα ἐπάνω εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς λόφους ἐκείνους ποὺ ἐγὼ θὰ σο·υ εἴπω>.	2 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός: <Πάρε τὸ πολυαγαπημένονν καὶ λατρευτόν σου παιδί, τὸν Ἰσαάκ, διὰ τὸ ὁποῖον λαχταρᾷ ἡ καρδιά σου καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖον πιριμένεις διάδοχον καὶ ἀπογόνους, καὶ πήγαινε εἰς τὴν ὑψηλὴν περιοχὴν καὶ σφάξε το καὶ πρόσφερέ το ὡς ὁλοκαύτωμα θὐσίας εἰς ἐμὲ ἐπάνω εἰς ἕνα ἀπὸ τὰ βουνά, ποὺ θὰ σοῦ καθορίσω>.
3 Ἀναστὰς δὲ Ἁβραάμ, τὸ πρωΐ ἐπέσαξε τὴν ὄνον αὐτοῦ· παρέλαβε δὲ μεθ' ἑαυτοῦ δύο παῖδας καὶ Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ σχίσας ξύλα εἰς ὁλοκάρπωσιν, ἀναστὰς ἐπορεύθη καὶ ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ὃν εἶπεν οὕτω ὁ Θεός, τῇ ἡμέρα τῇ τρίτῃ.	3 Πειθαρχικὸς ὁ Ἁβραάμ εἰς τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, ἐσηκώθη ἀμέσως τὸ πρωΐ, ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον του, παρέλαβε μαζῆ του τὸν υἱόν του τὸν Ἰσαὰκ καὶ δύο δούλους, ἔσχισε καὶ ἐφόρτωσε ξύλα διὰ τὴν θυσίαν τοῦ ὁλοκαυτώματος, ἐξεκίνησεν ἀπὸ ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκετο, καὶ κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν ἔφθασεν εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον τοῦ εἶχεν ὁρίσει ὁ Θεός.	3 Ὁ δίκαιος Ἀβραὰμ ὑπάκουσε καὶ χωρὶς καμμίαν διαμαρτυρίαν ἐσηκώθη τὸ πρωΐ καὶ ἀμέσως ἐσαμάρωσε τὸ ὑποζύγιόν του· μαζί του δὲ παρέλαβε δύο δούλους καὶ τὸ ἀγαπημένον καὶ μονάκριβον παιδί του, τὸν Ἰσαάκ. Καὶ ἀφοῦ ἔσχισε ξύλα διὰ τὴν θυσίαν τοῦ ὁλοκαύτωματος καὶ τὰ ἐφόρτωσεν εἰς τὸ ζῶον, ἐξεκίνησε καὶ ἔφθασε κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον τοῦ ὑπέδειξε καὶ τοῦ καθώρισεν ὁ Θεός.
4 Καὶ ἀναβλέψας Ἁβραάμ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, εἶδε τὸν τόπον μακρόθεν.	4 Πρὶν δὲ φθάσῃ εἰς αὐτὸν ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδε ἀπὸ μακρυὰ τὸν καθωρισμένον διὰ τὴν θυσίαν τοῦ υἱοῦ του τόπον.	4 Καὶ ὁ Ἀβραάμ, πρὶν ἀκόμη φθάσῃ ἐκεῖ ἀκριβῶς, ὅπου τοῦ εἶπεν ὁ Θεός, ἐσήκωσε τὰ μάτια καὶ ἐκυτταξε γύρῳ - γύρῳ διὰ νὰ ἀνακαλύψῃ τὸν τόπον τῆς θυσίας· ὅταν δὲ εἶδε ἀπὸ μακρυὰ τὸν καθωρισμένον τόπον,
5 Καὶ εἶπεν Ἁβραὰμ τοῖς παισὶν αὐτοῦ· καθίσατε αὐτοῦ μετὰ τῆς ὄνου, ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδάριον διελευσόμεθα ἕως ὧδε καὶ προσκυνήσαντες ἀναστρέψομεν πρὸς ὑμᾶς.	5 Εἶπε δὲ εἰς τοὺς δούλους του· <σεῖς καθῆστε ἐδῶ μὲ τὴν ὄνον. Ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδί μου θὰ πορευθῶμεν ἕως ἐκεῖ καὶ ἀφοῦ προσκυνήσωμεν τὸν Κύριον θὰ ἐπανέλθωμεν>.	5 εἶπεν εἰς τοὺς δύο δούλους του: <Σεῖς καθῆστε ἐδῶ μὲ τὸ ὑποζύγιον καὶ περιμένετε· ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδί μου θὰ προχωρήσωμεν ἕως ἐκεῖ καὶ ἀφοῦ προσκυνήσωμεν καὶ λατρεύσωμεν τὸν Θεόν, θὰ ἐπιστρέψωμεν πάλιν κοντά σας>.
6 Ἔλαβε δὲ Ἁβραάμ τὰ ξύλα τῆς ὁλοκαρπώσεως καὶ ἐπέθηκεν Ἰσαὰκ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἔλαβε δὲ μετὰ χεῖρας καὶ τὸ πῦρ καὶ τὴν μάχαιραν, καὶ ἐπορεύθησαν οἱ δύο ἅμα.	6 Ἐπῆρεν ὁ Ἁβραάμ τὰ ξύλα διὰ τὴν ὁλοκαύτωσιν καὶ τὰ ἐφόρτωσεν εἰς τὸν υἱόν του τὸν Ἰσαάκ. Αὐτὸς δὲ ἐπῆρεν εἰς τὰ χέρια του τὸ πῦρ καὶ τὴν μάχαιραν καὶ ἐβάδισαν καὶ οἱ δύο μαζῆ εἰς τὸν τόπον τῆς θυσίας.	6 Ἔλαβε δὲ ὁ Ἀβραὰμ τὰ ξύλα, ποὺ ἐτοίμασε διὰ τὴν θυσίαν τοῦ ὁλοκαυτώματος, καὶ τὰ ἐφόρτωσεν εἰς τοὺς ὤμους τοῦ ἀγαπημένου του παιδιοῦ. Αὐτὸς δὲ ἐπῆρεν εἰς τὰ χέρια του τὴν φωτιάν, διὰ νὰ ἀνάψῃ τὰ ξύλα τῆς θυσίας, καὶ τὸ μαχαίρι, μὲ τὸ ὁποῖον θὰ ἐσφάζετο τὸ θῦμα, καὶ ἐπροχώρησαν καὶ οἰ δύο μαζὶ πρὸς τὸν τόπον τῆς θυσίας.
7 Εἶπε δὲ Ἰσαὰκ πρὸς Ἁβραάμ τὸν πατέρα αὐτοῦ· πάτερ. Ὁ δὲ εἶπε· τί ἐστι, τέκνον; Εἶπε δέ· ἰδοὺ τὸ πῦρ καὶ τὰ ξύλα· ποῦ ἐστι τὸ πρόβατον τὸ εἰς ὁλοκάρπωσιν;	7 Εἶπε τότε ὁ ᾿Ισαὰκ πρὸς τὸν Ἁβραάμ, τὸν πατέρα του· <πάτερ>. Τί εἶναι παιδί μου;> εἶπεν ἐκεῖνος. <Πάτερ, ἠρώτησεν ὁ Ἰσαάκ, ἰδοὺ ἡ φωτιὰ καὶ τὰ ξύλα. Ἀλλὰ ποῦ εἶναι τὸ πρόβατον, τὸ ὁποῖον θὰ προσφέρωμεν ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος;>	7 Καθὼς δὲ ἐβάδιζαν, ὁ Ἰσαὰκ γεμᾶτος ἀπορίαν εἶπε πρὸς τὸν πατέρα του, τὸν Ἀβραάμ: <Πατέρα>. Ὁ δὲ Ἀβραὰμ ἀπάντησε: <Τί εἶναι, παιδί μου;> Καὶ ὁ Ἰσαὰκ ἐπρόσθεσε: <Νά· σὺ μεταφέρεις τὴν φωτιὰν καὶ ἑγὼ τὰ ξύλα διὰ τὴν θυσίαν. Ποὺ εἶναι ὅμως τὸ πρόβατον, τὸ ὁποῖον θὰ προσφερθῇ ὡς ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν Θεόν;>
8 Εἶπε δὲ Ἁβραάμ· ὁ Θεὸς ὄψεται ἑαυτῷ πρόβατον εἰς ὁλοκάρπωσιν, τέκνον. Πορευθέντες δὲ ἀμφότεροι ἅμα,	8 <Παιδί μου, εἶπεν ὁ Ἁβραάμ, ὁ Θεὸς θὰ φροντίσῃ μόνος του διὰ τὸ πρόβατον τῆς θυσίας>. Βαδίζοντες δὲ καὶ οἱ δύο μαζῆ,	8 Ὁ Ἀβραὰμ μὲ γενναῖον φρόνημα καὶ πίστιν εἰς τὸν Θεὸν ἀπάντησεν εἰς τὸν Ἰσαάκ: <Παιδίμου, ὁ παντοδύναμος Θεὸς θὰ φροντίσῃ μόνος του καὶ θὰ μᾶς δείξῃ τὸ πρόβατον, ποὺ πρέπει νὰ θυσιασθῇ>. Ἀφοῦ δὲ ἐπροχώρησαν μαζὶ καὶ οἰ δύο,
9 ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον, ὃν εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός. Καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Ἁβραάμ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐπέθηκε τὰ ξύλα, καὶ συμποδίσας Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἐπέθηκεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπάνω τῶν ξύλων.	9 ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον, ποὺ εἶχεν ὁρίσει ὁ Θεός. Κατεσκεύασεν ἐκεῖ τὸ θυσιαστήριον ὁ Ἁβραάμ, ἐτοποθέτησεν ἐπάνω εἰς αὐτὸ τὰ ξύλα, ἔδεσε τὰ πόδια τοῦ παιδιοῦ του τοῦ Ἰσαάκ, ἐτοποθέτησεν αὐτὸν ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα	9 ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον τῆς θυσίας, τὸ βουνόν, τὸ ὁποῖον τοῦ ὑπέδειξεν ὁ Θεός. Ἐκεῖ ὁ Ἀβραὰμ κατεσκεύασε τὸ θυσιαστήριον καὶ ἔβαλεν ἐπάνω εἰς αὐτὸ τὰ ξύλα· καὶ ἀφοῦ ἔδεσε τὰ πόδια τοῦ ἀγαπημένου του παιδιοῦ, τοῦ Ἰσαάκ, ὁ ὁποῖος, ὁ ὁποῖος δὲν ἐπρόβαλε καμμίαν ἀντίστασιν, τὸν ἐξάπλωσεν ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα τοῦ θυσιαστηρίου.
10 Καὶ ἐξέτεινεν Ἁβραάμ τὴν χεῖρα αὐτοῦ λαβεῖν τὴν μάχαιραν σφάξαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ.	10 καὶ ἄπλωσε τὸ χέρι του νὰ πάρῃ τὴν μάχαιραν, διὰ νὰ σφάξῃ τὸν υἱόν του.	10 Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἄπλωσε τὸ χέρι του, διὰ νὰ πάρῃ τὸ μαχαίρι νὰ σφάξῃ τὸ παιδί του, καὶ νὰ τὸ προσφέρῃ ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος εἰς τὸν Θεόν.
11 Καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶπεν· Ἁβραάμ, Ἁβραάμ, ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ.	11 Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἄγγελος Κυρίου ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τὸν ἐκάλεσε καὶ τοῦ εἶπεν· <Ἁβραάμ, Ἁβραάμ!> Ἐκεῖνος δὲ ἀπήντησεν· <ἰδοὺ ἐγὼ Κύριε>.	11 Κατὰ τὴν κρίσιμον στιγμήν, ποὺ ὁ Ἀβραὰμ ἄπλωσε τὸ χέρι διὰ νὰ σφάξῃ τὸν Ἰσαάκ, ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τὸν ἐκάλεσε ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἀβραάμ, Ἀβραάμ>. Αὐτὸς δὲ ἀπάντησε: <Νά, εἶμαι παρών, ἀκούω>.
12 Καὶ εἶπε· μὴ ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὸ παιδάριον μηδὲ ποιήσῃς αὐτῷ μηδέν· νῦν γὰρ ἔγνων, ὅτι φοβῇ σὺ τὸν Θεὸν καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ δι' ἐμέ.	12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· <μὴ ἀπλώσῃς τὸ ὡπλισμένον μὲ τὴν μάχαιραν χέρι σου ἐπάνω εἰς τὸ παιδίον καὶ μὴ κάμῃς εἰς αὐτὸ κανένα κακόν· διότι τώρα ἐκατάλαβα καλὰ ὅτι σὺ σέβεσαι καὶ λατρεύεις τὸν Θεόν, ἀφοῦ πρὸς χάριν μου δὲν ἐλυπήθης τὸν ἀγαπητόν σου υἱόν>.	12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ: <Μὴ ἀπλώσῃς καὶ μὴ βάλῃς τὸ χέρι σου ποὺ κρατεῖ τὸ μαχαίρι ἐπάνω εἰς τὸ παιδὶ καὶ μὴ κάμῃς εἰς αὐτὸ κανένα κακόν· διότι τώρα ἐκατάλαβα πολὺ καλά, ὅτι σὺ σέβεσαι καὶ εὐλαβεῖσαι τὸν Θεὸν καὶ πρὸς χάριν μου δεν ἐλυπήθης τὸ ἀγαπημένον καὶ μονάκριβον παιδί σου· διὰ τὴν μεγάλην ἀγάπην ποὺ ἔχεις πρὸς ἐμέ, ἐπροτίμησες τὴν ἐντολήν μου ἀπὸ τὸ παιδί σου>.
13 Καὶ ἀναβλέψας Ἁβραάμ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ εἶδε, καὶ ἰδοὺ κριὸς εἷς κατεχόμενος ἐν φυτῷ Σαβὲκ τῶν κεράτων· καὶ ἐπορεύθη Ἁβραὰμ καὶ ἔλαβε τὸν κριὸν καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν εἰς ὁλοκάρπωσιν ἀντὶ Ἰσαὰκ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.	13 Ἐσήκωσε τὰ βλέμματά του ὁ Ἁβραὰμ καὶ εἶδεν ἔξαφνα, ἐκεῖ κοντὰ ἕνα κριόν, τοῦ ὁποίου τὰ κέρατα εἶχον περιπλακῆ εἰς ἕνα φυτὸν ὑνομαζόμενον Σαβέκ. Ἐπῆγεν ὁ Ἁβραὰμ ἐκεῖ, ἐπῆρε τὸν κριὸν καὶ προσέφερεν αὐτὸν ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος ἀντὶ τοῦ παιδιοῦ του τοῦ Ἰσαάκ.	13 Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἐσήκωσε τὰ βλέμματά του ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, ὅπου ἦταν ἑξαπλωμένος ὁ Ἰσαάκ, καὶ ἔξαφνα εἶδεν ἐκεῖ κοντὰ ἕνα κριάρι, τὰ κέρατα τοῦ ὁποίου εἶχαν περιπλακῆ εἰς ἕνα φυτόν, ποὺ ὀνομάζεται Σαβέκ. Ὁ Ἀβραὰμ ἐπῆγε πρὸς τὰ ἐκεῖ, ἐπῆρε τὸ κριάρι καὶ τὸ ἐπρόσφερεν εἰς τὸν Θεὸν ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος ἀντὶ τοῦ παιδιοῦ τοῦ Ἰσαάκ.
14 Καὶ ἐκάλεσεν Ἁβραὰμ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Κύριος εἶδεν, ἵνα εἴπωσι σήμερον, ἐν τῷ ὄρει Κύριος ὤφθη.	14 Ὠνόμασε δὲ ὁ Ἁβραάμ τὸν τόπον ἐκεῖνον ὁ Κύριος εἶδε>· ὥστε μέχρι, σήμερον οἱ ἄνθρωποι ὀνομάζουν αὐτὸν <εἰς τοῦτο τὸ ὄρος ἐφανερώθη ὁ Κύριος>.	14 Ὁ Ἀβραὰμ εἰς ἐνθύμησιν τοῦ γεγονότος ὠνόμασε τὸν τόπον ἐκεῖνον <ὁ Κύριος εἶδεν>, ὥστε μέχρι σήμερον ὀνομάζουν τὸν τόπον ἐκεῖνον <εἰς τὸ βουνὸν αὐτὸ ἐφανερώθη ὁ Κύριος>.
15 Καὶ ἐκάλεσεν ἄγγελος Κυρίου τὸν Ἁβραάμ δεύτερον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, λέγων·	15 Διὰ δευτέραν φορὰν ἄγγελος Κυρίου ἐκάλεσεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τὸν Ἁβραάμ καὶ εἶπεν·	15 Καὶ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ ἐκάλεσε τὸν Ἀβραὰμ διὰ δευτέραν φορὰν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ τοῦ εἶπεν:
16 κατ' ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει Κύριος, οὗ εἵνεκεν ἐποίησας τὸ ρῆμα τοῦτο, καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ δι' ἐμέ,	16 εἰς τὸν ἑαυτόν μου ὡρκίσθηκα, λέγει ὁ Κύριος, ἐπειδὴ ὑπήκουσες καὶ ἐξεπλήρωσες τὴν ἐντολήν μου αὐτὴν καὶ δὲν ἐλυπήθης πρὸς χάριν μου τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν,	16 <Ὡρκίσθηκα εἰς τὸν ἐαυτόν μου· ὡρκίσθηκα εἰς τὴν ἄπειρόν μου τελειότητα, εἰς τὴν μακαρίαν ζωήν μου, λέγει ὁ Κύριος, ἐπειδὴ ἐφάνης ὑπάκουος καὶ ἐξεπλήρωσες πιστὰ τὴν ἐντολὴν αὐτήν, τὴν ὁποίαν σοῦ ἔδωκα, καὶ πρὸς χάριν μου δὲν ἐλυπήθης οὐδὲ αὐτὸ τὸ ἀγαπημένον καὶ μονάκριβον παιδί σου καὶ ἐλογάριασες τὴν ἐντολήν μου περισσότερον ἀπὸ τὸ παιδί σου,
17 ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε, καὶ πληθύνων πληθυνῶ τὸ σπέρμα σου, ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης, καὶ κληρονομήσει τὸ σπέρμα σου τὰς πόλεις τῶν ὑπεναντίων·	17 σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι πλουσίως θὰ σὲ εὐλογήσω καὶ θὰ πληθύνω πολὺ τοὺς ἀπογόνους σου, σὰν τὰ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ καὶ σὰν τὴν ἄμμον ποὺ ὑπάρχει εἰς τὴν παραλίαν τῆς θαλάσσης. Οἱ ἀπόγονοί σου μὲ τὴν ἰδικήν μου προστασίαν καὶ δύναμιν θὰ κυριεύσουν τὰς πόλεις τῶν ἐχθρῶν.	17 σοῦ ὑπόσχομαι ἀληθινὰ καὶ σὲ βεβαιῶ ἀπολύτως, ὅτι θὰ σὲ εὐλογήσω πλουσίως καὶ θὰ πληθύνω πάρα πολὺ τοὺς ἀπογόνους σου καὶ θὰ τοὺς αὐξησω ὡσὰν τὰ ἄστρα τοῦ ούρανοῦ καὶ ὡσὰν τὴν ἄμμον, ποὺ εἶναι εἰς τὴν ἀκροθαλασσιὰν καὶ οἱ ἀπόγονοί σου θὰ κατανικήσουν τοὺς ἐχθρούς των, τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαούς, ποὺ κατοικοῦν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, καὶ θὰ κληρονομήσουν τις πόλεις των.
18 καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, ἀνθ' ὧν ὑπήκουσας τῆς ἐμῆς φωνῆς.	18 Ἐπὶ πλέον, ἐπειδὴ τόσον προθύμως καὶ πλήρως ὑπήκουσες εἰς τὴν ἐντολήν μου, σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι μὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους σου, τὸν Χριστόν, θὰ εὐλογηθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς>.	18 Ἀκόμη, ἐπειδὴ ἐφάνης ὑπάκουος εἰς τὴν ἐντολήν, ποὺ σοῦ ἔδωκα, σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι διὰ τοῦ ἐκλεκτοῦ καὶ ἁγίου καὶ ἀναμαρτήτου ἀπογόνου σου, τοῦ Μεσίου Χριστοῦ, θὰ λάβουν τὶς εὐλογίες καὶ χάριτες τοῦ Θεοῦ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς>.
19 Ἀπεστράφη δὲ Ἁβραὰμ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ, καὶ ἀναστάντες ἐπορεύθησαν ἅμα ἐπὶ τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου, καὶ κατῴκησεν Ἁβραὰμ ἐπὶ τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου.	19 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτά, ὁ Ἁβραὰμ μὲ τὸν Ἰσαὰκ ἐπέστρεψαν πρὸς τοὺς δούλους του, ποὺ εἶχαν ἀφήσει εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ ὄρους, καὶ ὅλοι μαζῆ ἐξεκίνησαν, διὰ νὰ μεταβοῦν εἰς τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου. Ἐκεῖ, εἰς τὸ φρέαρ τοῦ ὄρκου, ἐγκατεστάθη μονίμως πλέον ὁ Ἁβραάμ.	19 Μετὰ τὴν θυσίαν καὶ τὴν νέαν ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ ὁ Ἀβραὰμ ἐπέστρεψε μαζὶ μὲ τὸν Ἰσαὰκ εἰς τοὺς δύο δούλους του καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐξεκίνησαν ὅλοι μαζὶ καὶ ἔφθασαν εἰς τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου, τὴν Βηρσαβεέ. Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἑκατοίκησε μονίμως πλέον εἰς τὴν Βηρσαβεέ, εἰς τὸ πηγάδι τοῦ ὅρκου.
20 Ἐγένετο δὲ μετὰ τὰ ρήματα ταῦτα καὶ ἀνηγγέλη τῷ Ἁβραάμ λέγοντες· ἰδοὺ τέτοκε Μελχὰ καὶ αὐτὴ υἱοὺς τῷ Ναχὼρ τῷ ἀδελφῷ σου,	20 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Ἁβραὰμ καὶ ἕνα ἄλλο γεγονὸς εὐχάριστον· <ἰδού, τοῦ εἶπαν, ἡ νύμφη σου ἡ Μελχὰ ἐγέννησε καὶ αὐτὴ υἱοὺς εἰς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Ναχώρ,	20 Μετὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ ἔφθασεν εἰς τὸν Ἀβραὰμ ἡ χαρμόσυνος εἴδησις, ἡ ὁποία ἔλεγε: <Νά, ἡ νύμφη σου ἡ Μελχὰ ἔχει καὶ αὐτὴ γεννήσει παιδιὰ εἰς τὸν ἀδελφόν σου Ναχώρ·
21 τὸν Οὒζ πρωτότοκον καὶ τὸν Βαὺξ ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ τὸν Καμουὴλ πατέρα Σύρων	21 τὸν πρωτότοκον Οὔζ, τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ Βαὺξ καὶ Καμουήλ, γενάρχην τῶν Σύρων,	21 αὐτὰ δὲ εἶναι, ὁ πρωτότοκος Οὒζ καὶ ὁ ἀδελφός του ὁ Βαὺξ καὶ ὁ Καμουήλ, ὁ γενάρχης καὶ πρόγονος τῶν Σύρων·
22 καὶ τὸν Χαζὰδ καὶ Ἀζαῦ καὶ τὸν Φαλδὲς καὶ τὸν Ἰελδὰφ καὶ τὸν Βαβουήλ·	22 καὶ τοὺς Χαζάδ, Ἀζαῦ, Φαλδές, Ἰελδὰφ καὶ Βαθουήλ.	22 καὶ ὁ Χαζὰδ καὶ ὁ Ἀζαῦ καὶ ὁ Φαλδὲς καὶ ὁ Ἰελδὰφ καὶ ὁ Βαθουήλ>.
23 Βαθουὴλ δὲ ἐγέννησε τὴν Ρεβέκκαν. Ὀκτὼ οὗτοι υἱοί, οὓς ἔτεκε Μελχὰ τῷ Ναχὼρ τῷ ἀδελφῷ Ἁβραάμ.	23 Ὁ δὲ Βαθουὴλ ἀπέκτησε κόρην τὴν Ρεβέκκαν. Οἱ ὀκτὼ αὐτοὶ εἶναι υἱοὶ τοῦ Ναχώρ, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Ἁβραάμ, τοὺς ὁποίους ἀπέκτησεν ἀπὸ τὴν Μελχά.	23 Ὁ Βαθουὴλ δὲ ἐγέννησε τὴν Ρεβέκκαν. Αὐτὰ εἶναι τὰ ὀκτὼ ἀγόρια, τὰ ὁποῖα ἐγέννησεν ἡ Μελχὰ εἰς τὸν Ναχώρ, τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἀβραάμ.
24 Καὶ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ, ᾗ ὄνομα Ρεημά, ἔτεκε καὶ αὐτὴ τὸν Ταβὲκ καὶ τὸν Ταὰμ καὶ τὸν Τοχὸς καὶ τὸν Μοχά.	24 Ἀπὸ δὲ τὴν παλλακὴν αὐτοῦ, τὴν δευτέρας σειρᾶς σύζυγόν του, ἡ ὁποία ὠνομάζετο Ρεημά, ἀπέκτησεν υἱοὺς τὸν Ταβέκ, τὸν Ταάμ, τὸν Τοχὸς καὶ τὸν Μοχά.	24 Ἀλλὰ καὶ ἡ παλλακίδα (σύζυγος δευτέρας τάξεως) τοῦ Ναχώρ, ἡ Ρεημά, ἐγέννησε καὶ αὐτὴ τὸν Ταβὲκ καὶ τὸν Ταὰμ καὶ τὸν Τοχὸς καὶ τὸν Μοχά.