Η Γένεσις : Κεφάλαιον ΚΖ'

Πρωτότυπο Κείμενο

γένετο δὲ μετὰ τὸ γηράσαι τὸν Ἰσαὰκ καὶ ἠμβλύνθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ τοῦ ὁρᾶν, καὶ ἐκάλεσεν Ἡσαῦ τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν πρεσβύτερον καὶ εἶπεν αὐτῷ· υἱέ μου· καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ.
2 Καὶ εἶπεν· ἰδοὺ γεγήρακα καὶ οὐ γινώσκω τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς μου·
3 νῦν οὖν λάβε τὸ σκεῦός σου, τήν τε φαρέτραν καὶ τὸ τόξον, καὶ ἔξελθε εἰς τὸ πεδίον καὶ θήρευσόν μοι θήραν
4 καὶ ποίησόν μοι ἐδέσματα, ὡς φιλῶ ἐγώ, καὶ ἔνεγκέ μοι, ἵνα φάγω, ὅπως εὐλογήσῃ σε ἡ ψυχή μου πρὶν ἀποθανεῖν με.
5 Ρεβέκκα δὲ ἤκουσε λαλοῦντος Ἰσαὰκ πρὸς Ἡσαῦ τὸν υἱὸν αὐτοῦ. Ἐπορεύθη δὲ Ἡσαῦ εἰς τὸ πεδίον θήρευσαι θήραν τῷ πατρὶ αὐτοῦ·
6 Ρεβέκκα δὲ εἶπε πρὸς Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῆς, τὸν ἐλάσσω· ἰδέ, ἤκουσα τοῦ πατρός σου λαλοῦντος πρὸς Ἡσαῦ τὸν ἀδελφόν σου λέγοντος·
7 ἔνεγκόν μοι θήραν καὶ ποίησόν μοι ἐδέσματα, ἵνα φαγὼν εὐλογήσω σε ἐναντίον Κυρίου πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν με.
8 Νῦν οὖν, υἱέ μου, ἄκουσόν μου, καθὰ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι.
9 Καὶ πορευθεὶς εἰς τὰ πρόβατα λαβέ μοι ἐκεῖθεν δύο ἐρίφους ἁπαλοὺς καὶ καλούς, καὶ ποιήσω αὐτοὺς ἐδέσματα τῷ πατρί σου, ὡς φιλεῖ,
10 καὶ εἰσοίσεις τῷ πατρί σου καὶ φάγεται, ὅπως εὐλογήσῃ σε ὁ πατήρ σου πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν αὐτόν.
11 Εἶπε δὲ Ἰακὼβ πρὸς Ρεβέκκαν τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἔστιν Ἡσαῦ ὁ ἀδελφός μου ἀνὴρ δασύς, ἐγὼ δὲ ἀνὴρ λεῖος
12 μή ποτε ψηλαφήσῃ με ὁ πατήρ, καὶ ἔσομαι ἐναντίον αὐτοῦ ὡς καταφρονῶν καὶ ἐπάξω ἐπ' ἐμαυτὸν κατάραν καὶ οὐκ εὐλογίαν.
13 Εἶπε δὲ αὐτῷ ἡ μήτηρ· ἐπ' ἐμὲ ἡ κατάρα σου, τέκνον· μόνον ὑπάκουσόν μοι τῆς φωνῆς καὶ πορευθεὶς ἔνεγκέ μοι.
14 Πορευθεὶς δὲ ἔλαβε καὶ ἤνεγκε τῇ μητρί, καὶ ἐποίησεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐδέσματα καθὰ ἐφίλει ὁ πατὴρ αὐτοῦ.
15 Καὶ λαβοῦσα Ρεβέκκα τὴν στολὴν Ἡσαῦ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τοῦ πρεσβυτέρου τὴν καλήν, ἣ ἦν παρ' αὐτῇ ἐν τῷ οἴκῳ, ἐνέδυσεν αὐτὴν Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν νεώτερον
16 καὶ τὰ δέρματα τῶν ἐρίφων περιέθηκεν ἐπὶ τοὺς βραχίονας αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὰ γυμνὰ τοῦ τραχήλου αὐτοῦ
17 καὶ ἔδωκε τὰ ἐδέσματα καὶ τοὺς ἄρτους, οὓς ἐποίησεν, εἰς τὰς χεῖρας Ἰακὼβ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς.
18 Καὶ εἰσήνεγκε τῷ πατρὶ αὐτοῦ. Εἶπε δέ· πάτερ, ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ· τίς εἶ σὺ τέκνον;
19 Καὶ εἶπεν Ἰακὼβ τῷ πατρί· ἐγὼ Ἡσαῦ ὁ πρωτότοκός σου· πεποίηκα καθὰ ἐλάλησάς μοι· ἀναστὰς κάθισον καὶ φάγε ἀπὸ τῆς θήρας μου, ὅπως εὐλογήσῃ με ἡ ψυχή σου.
20 Εἶπε δὲ Ἰσαὰκ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· τί τοῦτο, ὃ ταχὺ εὗρες, ὦ τέκνον; Ὁ δὲ εἶπεν· ὃ παρέδωκε Κύριος ὁ Θεός σου ἐναντίον μου.
21 Εἶπε δὲ Ἰσαὰκ τῷ Ἰακώβ· ἔγγισόν μοι καὶ ψηλαφήσω σε, τέκνον, εἰ σὺ εἶ ὁ υἱός μου Ἡσαῦ ἢ οὔ.
22 Ἤγγισε δὲ Ἰακὼβ πρὸς Ἰσαὰκ τὸν πατέρα αὐτοῦ, καὶ ἐψηλάφησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἡ μὲν φωνὴ φωνὴ Ἰακώβ, αἱ δὲ χεῖρες χεῖρες Ἡσαῦ.
23 Καὶ οὐκ ἐπέγνω αὐτόν· ἦσαν γὰρ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ὡς αἱ χεῖρες Ἡσαῦ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δασεῖαι· καὶ εὐλόγησεν αύτὸν
24 καὶ εἶπε· σὺ εἶ ὁ υἱός μου Ἡσαῦ; Ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ.
25 Καὶ εἶπε· προσάγαγέ μοι, καὶ φάγομαι ἀπὸ τῆς θήρας σου, τέκνον, ἵνα εὐλογήσῃ σε ἡ ψυχή μου. Καὶ προσήνεγκεν αὐτῷ, καὶ ἔφαγε· καὶ εἰσήνεγκεν αὐτῷ οἶνον, καὶ ἔπιε.
26 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰσαὰκ ὁ πατὴρ αὐτοῦ· ἔγγισόν μοι καὶ φίλησόν με τέκνον.
27 καὶ ἐγγίσας ἐφίλησεν αὐτόν, καὶ ὠσφράνθη τὴν ὀσμὴν τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ εὐλόγησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ὀσμὴ τοῦ υἱοῦ μου ὡς ὀσμὴ ἀγροῦ πλήρους, ὃν εὐλόγησε Κύριος.
28 Καὶ δῴη σοι ὁ Θεὸς ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ τῆς πιότητος τῆς γῆς καὶ πλῆθος σίτου καὶ οἴνου.
29 Καὶ δουλευσάτωσάν σοι ἔθνη, καὶ προσκυνησάτωσάν σοι ἄρχοντες· καὶ γίνου κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ προσκυνήσουσί σε οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου. Ὁ καταρώμενός σε ἐπικατάρατος, ὁ δὲ εὐλογῶν σὲ εὐλογημένος.
30 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ παύσασθαι Ἰσαὰκ εὐλογοῦντα Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ ἐγένετο, ὡς ἐξῆλθεν Ἰακὼβ ἀπὸ προσώπου Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ Ἡσαῦ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἦλθεν ἀπὸ τῆς θήρας.
31 Καὶ ἐποίησε καὶ αὐτὸς ἐδέσματα καὶ προσήνεγκε τῷ πατρὶ αὐτοῦ. Καὶ εἶπε τῷ πατρί· ἀναστήτω ὁ πατήρ μου καὶ φαγέτω ἀπὸ τῆς θήρας τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὅπως εὐλογήσῃ με ἡ ψυχή σου.
32 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰσαὰκ ὁ πατὴρ αὐτοῦ· τίς εἶ σύ; Ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ υἱός σου ὁ πρωτότοκος Ἡσαῦ.
33 Ἐξέστη δὲ Ἰσαὰκ ἔκστασιν μεγάλην σφόδρα καὶ εἶπε· τίς οὖν ὁ θηρεύσας μοι θήραν καὶ εἰσενέγκας μοι; Καὶ ἔφαγον ἀπὸ πάντων πρὸ τοῦ ἐλθεῖν σε καὶ εὐλόγησα αὐτόν, καὶ εὐλογημένος ἔσται.
34 Ἐγένετο δέ, ἡνίκα ἤκουσεν Ἡσαῦ τὰ ρήματα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ἰσαάκ, ἀνεβόησε φωνὴν μεγάλην καὶ πικρὰν σφόδρα καὶ εἶπεν· εὐλόγησον δὴ κἀμέ, πάτερ.
35 Εἶπε δὲ αὐτῷ· ἐλθὼν ὁ ἀδελφός σου μετὰ δόλου ἔλαβε τὴν εὐλογίαν σου.
36 Καὶ εἶπε· δικαίως ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰακώβ· ἐπτέρνικε γάρ με ἰδοὺ δεύτερον τοῦτο· τά τε πρωτοτόκιά μου εἴληφε καὶ νῦν ἔλαβε τὴν εὐλογίαν μου. Καὶ εἶπεν Ἡσαῦ τῷ πατρὶ αὐτοῦ· οὐχ ὑπελίπου μοι εὐλογίαν, πάτερ;
37 Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰσαὰκ εἶπε τῷ Ἡσαῦ· εἰ κύριον αὐτὸν πεποίηκά σου καὶ πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ πεποίηκα αὐτοῦ οἰκέτας, σίτῳ καὶ οἴνῳ ἐστήριξα αὐτόν, σοὶ δὲ τί ποιήσω, τέκνον;
38 Εἶπε δὲ Ἡσαῦ πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ· μὴ εὐλογία μία σοί ἐστι, πάτερ; Εὐλόγησον δὴ κἀμέ, πάτερ. Κατανυχθέντος δὲ Ἰσαὰκ ἀνεβόησε φωνῇ Ἡσαῦ καὶ ἔκλαυσεν.
39 Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰσαὰκ ὁ πατὴρ αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἀπὸ τῆς πιότητος τῆς γῆς ἔσται ἡ κατοίκησίς σου καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ ἄνωθεν.
40 Καὶ ἐπὶ τῇ μαχαίρᾳ σου ζήσῃ καὶ τῷ ἀδελφῷ σου δουλεύσεις· ἔσται δὲ ἡνίκα ἐὰν καθέλῃς, καὶ ἐκλύσῃς τὸν ζυγὸν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ τραχήλου σου.
41 Καὶ ἐνεκότει Ἡσαῦ τῷ Ἰακὼβ περὶ τῆς εὐλογίας ἧς εὐλόγησεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ· εἶπε δὲ Ἡσαῦ ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτοῦ· ἐγγισάτωσαν αἰ ἡμέραι τοῦ πένθους τοῦ πατρός μου, ἵνα ἀποκτείνω Ἰακὼβ τὸν ἀδελφόν μου.
42 Ἀπηγγέλη δὲ Ρεβέκκᾳ τὰ ρήματα Ἡσαῦ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τοῦ πρεσβυτέρου, καὶ πέμψασα ἐκάλεσεν Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν νεώτερον καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ Ἡσαῦ ὁ ἀδελφός σου ἀπειλεῖ σοι τοῦ ἀποκτεῖναί σε·
43 νῦν οὖν, τέκνον, ἄκουσόν μου τῆς φωνῆς καὶ ἀναστὰς ἀπόδραθι εἰς τὴν Μεσοποταμίαν πρὸς Λάβαν τὸν ἀδελφόν μου εἰς Χαρράν.
44 Καὶ οἴκησον μετ' αὐτοῦ ἡμέρας τινάς,
45 ἕως τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργὴν τοῦ ἀδελφοῦ σου ἀπὸ σοῦ, καὶ ἐπιλάθηται ἃ πεποίηκας αὐτῷ. Καὶ ἀποστείλασα μεταπέμψομαί σε ἐκεῖθεν, μή ποτε ἀποτεκνωθῶ ἀπὸ τῶν δύο ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ.
46 Εἶπε δὲ Ρεβέκκα πρὸς Ἰσαάκ· προσώχθικα τῇ ζωῇ μου διὰ τὰς θυγατέρας τῶν υἱῶν Χέτ· εἰ λήψεται Ἰακὼβ γυναῖκα ἀπὸ τῶν θυγατέρων τῆς γῆς ταύτης, ἵνα τί μοι τὸ ζῆν;

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ταν ἐγήρασεν ὁ Ἰσαὰκ καὶ ἀδυνάτησαν πλέον οἱ ὀφθαλμοί του, ἐκάλεσε τὸν μεγαλύτερόν του υἱόν, τὸν Ἡσαῦ, καὶ τοῦ εἶπε· <παιδί μου>· καὶ ἐκεῖνος τοῦ ἀπήντησεν· <ἰδοὺ ἐγώ, πάτερ μου>.
2 <Ἐγὼ ἔχω πλέον γηράσει καὶ δὲν γνωρίζω τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ λάβῃ τέλος ἡ ζωή μου.
3 Πάρε λοιπὸν τὰ κυνηγετικά σου σύνεργα, τὴν φαρέτραν μὲ τὰ βέλη καὶ τὸ τοξον, ἔβγα ἔξω εἰς τὴν πεδιάδα καὶ φέρε μου κάτι ἀπὸ τὸ κυνήγιον.
4 Μαγείρευσέ μου φαγητά, ποὺ μοῦ ἀρέσουν, καὶ φέρε μου νὰ φάγω, διὰ νὰ σὲ εὐλογήσω μὲ ὅλην μου τὴν ψυχήν, πρὶν ἀποθάνω.
5 Ἡ Ρεβέκκα ἤκουσε τοὺς λόγους αὐτούς, τοὺς ὁποίους εἶπεν ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν υἱόν του τὸν Ἡσαῦ. Ὁ Ἡσαῦ ὑπακούων εἰς τὸν πατέρα ἐξῆλθεν εἰς τὴν πεδιάδα, διὰ νὰ κυνηγήσῃ καὶ φέρῃ εἰς αὐτὸν κυνήγιον.
6 Ἡ Ρεβέκκα ὅμως εἶπε πρὸς τὸν Ἰακώβ, τὸν νεώτερον υἱόν της· <Γιὰ πρόσεξε· ἤκουσα τὸν πατέρα σου νὰ ὁμιλῇ καὶ νὰ λέγῃ πρὸς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Ἡσαῦ·
7 Φέρε μου κυνῆγι καὶ μαγείρεψέ μου φαγητά, διὰ νὰ φάγω καὶ νὰ σοῦ δώσω τὰς εὐλογίας μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, πρὶν ἀποθάνω.
8 Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσέ με καὶ κάμε ὅ,τι ἐγὼ θὰ σὲ συμβουλεύσω.
9 Πήγαινε εἰς τὰ πρόβατα, πάρε καὶ φέρε μου δύο ἐρίφια τρυφερὰ καὶ καλοθρεμμένα καὶ ἐγὼ θὰ μαγειρεύσω ἀπὸ αὐτὰ φαγητά, ποὺ ἀγαπᾷ ὁ πατέρας σου.
10 Αὐτὰ θὰ τὰ προσφέρῃς εἰς τὸν πατέρα σου, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ δώσῃ εἰς σὲ τὰς εὐλογίας του, πρὶν ἀποθάνῃ>.
11 Εἶπε δὲ ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὴν μητέρα του τὴν Ρεβέκκαν· <ὁ Ἡσαῦ ὁ ἀδελφός μου εἶναι δασύτριχος, ἐνῶ ἐγὼ εἶμαι λεῖος.
12 Φοβοῦμαι, λοιπόν, μήπως μὲ ψηλαφήσῃ ὁ πατήρ μου, ἀναγνωρίσῃ ὅτι εἶμαι ὁ Ἰακὼβ καὶ μὲ θεωρήσῃ ὡς ἀσεβῆ καὶ ἀπατεῶνα· ὁπότε ὑπάρχει φόβος νὰ ἐπισύρω ἐναντίον μου ὄχι τὴν εὐλογίαν του ἀλλὰ τὴν κατάραν>.
13 Ἀπήντησε δὲ εἰς αὐτὸν ἡ μητέρα του· <ἐπάνω μου ἂς πέσῃ ἡ κατάρα σου αὐτή, τέκνον μου· μόνον ἄκουσε αὐτό, ποὺ σοῦ εἶπα, καὶ πήγαινε νὰ μοῦ φέρῃς τὰ ἐρίφια>.
14 Ἐπῆγεν ὁ Ἰακὼβ καὶ ἔφερε τὰ ἐρίφια εἰς τὴν μητέρα του, ἡ ὁποία καὶ ἐμαγείρευσεν ἀπὸ αὐτὰ φαγητά, καθὼς τὰ ἐπροτιμοῦσε ὁ πατέρας του.
15 Ἔλαβεν ἡ Ρεβέκκα τὴν στολὴν τοῦ μεγαλυτέρου υἱοῦ της τοῦ Ἡσαῦ, τὴν καλήν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸν οἶκον της, ἐνέδυσε μὲ αὐτὴν τὸν νεώτερον υἱόν της τὸν Ἰακώβ,
16 περιέβαλε μὲ τὰ δέρματα τῶν ἐριφίων τοὺς βραχίονάς του καὶ τὸ γυμνὸν μέρος τοῦ τραχήλου του
17 καὶ ἔδωσε τὰ φαγητὰ καὶ τοὺς ἄρτους, ποὺ εἶχε κατασκευάσει, εἰς τὰ χέρια τοῦ παιδιοῦ της, τοῦ Ἰακώβ.
18 Ὁ δὲ Ἰακὼβ προσέφερεν αὐτὰ εἰς τὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε· <πάτερ>. Ἐκεῖνος δὲ τοῦ ἀπήντησε· <ἐδῶ εἶμαι, ποιὸς εἶσαι, παιδί μου;>
19 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν πατέρα του· <ἐγὼ εἶμαι, ὁ Ἡσαῦ, ὁ υἱός σου ὁ πρωτότοκος. Ἔκαμα, ὅπως μοῦ εἶπες. Σήκω κάθισε καὶ φάγε ἀπὸ τὸ κυνήγι μου, διὰ νὰ μὲ εὐλογήσῃ ἡ ψυχή σου>.
20 Ὁ Ἰσαὰκ εἶπεν εἰς τὸ παιδί του· <πῶς συνέβη αὐτό, ὥστε τόσον σύντομα νὰ εὕρῃς τὸ κυνήγι, παιδί μου;> Ἐκεῖνος ἀπήντησεν· <ὁ Κύριος μοῦ τὸ παρέδωσε ἐνώπιόν μου>.
21 Εἶπε δὲ ὁ Ἰσαὰκ εἰς τὸν Ἰακώβ· <ἔλα κοντά μου, παιδί μου, νὰ σὲ ψηλαφήσω καὶ νὰ πεισθῶ, ἐὰν πράγματι σὺ εἶσαι ὁ υἱός μου ὁ Ἡσαῦ ἢ ὄχι>.
22 Ἐπλησίασεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν πατέρα του τὸν Ἰσαάκ, ὁ ὁποῖος τὸν ἐψηλάφησε καὶ τοῦ εἶπε· <ἡ μὲν φωνὴ εἶναι φωνὴ τοῦ Ἰακώβ, οἱ δὲ χεῖρες εἶναι χεῖρες τοῦ Ἡσαῦ>.
23 Δὲν ἀνεγνώρισε δὲ τὸν Ἰακώβ, διότι αἱ χεῖρες αὐτοῦ, σκεπασμέναι μὲ τὰ δέρματα, ἦσαν δασεῖαι, ὅπως αἱ χεῖρες τοῦ ἀδελφοῦ του Ἡσαῦ. Εὐλόγησεν αὐτὸν ὁ Ἰσαὰκ
24 καὶ εἶπε· <σὺ λοιπὸν εἶσαι ὁ υἱός μου ὁ Ἡσαῦ;> Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <ναί, ἐγὼ εἶμαι>.
25 Εἶπε τότε ὁ Ἰσαάκ· <παιδί μου, φέρε μου ἀπὸ τὸ κυνήγι σου, διὰ νὰ φάγω καὶ νὰ σὲ εὐλογήσω μὲ ὅλην μου τὴν ψυχήν>. Ὁ Ἰακὼβ ἔφερεν εἰς τὸν πατέρα του καὶ ἔφαγε· τοῦ ἔφερε ἐπίσης οἶνον καὶ ἔπιε.
26 Μετὰ τὸ φαγητὸν ὁ πατήρ του ὁ Ἰσαὰκ εἶπεν εἰς αὐτόν· <παιδί μου, ἔλα κοντά μου καὶ φίλησέ με>.
27 Ὁ Ἰακὼβ ἐπλησίασε καὶ ἐφίλησε τὸν πατέρα του. Ὁ Ἰσαὰκ ὠσφράνθη τὴν ὀσμὴν τῶν ἐνδυμάτων, ποὺ εἶχε φορέσει ὁ Ἰακώβ, εὐλόγησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν· <ἰδού, αὐτὴ εἶναι ἡ ὀσμὴ τοῦ υἱοῦ μου, ὡσὰν ὀσμὴ ἀγροῦ γεμάτου χόρτα καὶ ἄνθη, ποὺ τὸν εὐλόγησεν ὁ Κύριος.
28 Εὔχομαι, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς βροχὴν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ εὐφορίαν τῆς γῆς, ὥστε νὰ ἔχῃς πλουσίαν τὴν συγκομιδὴν τοῦ σίτου καὶ τοῦ οἴνου.
29 Λαοὶ νὰ σὲ ὑπηρετήσουν καὶ ἄρχοντες νὰ σὲ προσκυνήσουν· νὰ γίνῃς κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ θὰ σὲ προσκυνήσουν οἱ ἀπόγονοι τοῦ πατρός σου. Ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ καταρασθῇ νὰ εἶναι κατηραμένος καὶ ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ εὐλογῇ, νὰ εἶναι εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Θεόν>.
30 Ὅταν ἔπαυσεν ὁ Ἰσαὰκ νὰ δίδῃ τὰς εὐλογίας του εἰς τὸν υἱόν του τὸν Ἰακὼβ καὶ ὁ Ἰακὼβ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν σκηνὴν τοῦ πατρός του, ὁ Ἡσαῦ, ὁ ἀδελφός του, ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸ κυνήγιόν του.
31 Ἀμέσως δὲ παρεσκεύασε καὶ αὐτὸς φαγητά, τὰ προσέφερεν εἰς τὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε· <ἂς σηκωθῇ ὁ πατέρας μου καὶ ἂς φάγῃ φαγητὰ ἐτοιμασμένα ἀπὸ τὸ Κυνήγιον τοῦ παιδιοῦ του, διὰ νὰ μὲ εὐλογήσῃ μὲ τὴν ψυχήν του>.
32 Ὁ πατήρ του ὁ Ἰσαὰκ εἶπε πρὸς αὐτόν· <ποιὸς εἶσαι σύ;> Ἐκεῖνος τοῦ ἀπήντησεν· <ἐγὼ εἶμαι τὸ παιδί σου, τὸ πρωτότοκο παιδί σου, ὁ Ἡσαῦ>.
33 Ὁ Ἰσαὰκ ἐξεπλάγη πολύ, πάρα πολὺ καὶ εἶπε· <ποιὸς λοιπὸν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐβγῆκεν εἰς κυνήγιον, μοῦ ἔφερε καὶ ἔφαγον ἀπὸ ὅλα, πρὶν σὺ ἔλθῃς, καὶ τὸν εὐλόγησα; Λοιπόν, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ εὐλογημένος>.
34 Ὅταν ἤκουσεν αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ πατρός του ὁ Ἡσαῦ ἐκραύγασε μὲ πολλὴν πικρίαν καὶ εἶπεν· <εὐλόγησε, λοιπόν, καὶ ἐμέ, πάτερ μου>.
35 Τοῦ εἶπεν ὁ Ἰσαάκ· <ἦλθεν ὁ ἀδελφός σου κα ἐπῆρε δολίως τὴν εὐλογίαν σου>.
36 Εἶπεν ὁ Ἡσαῦ μὲ ἀγανάκτησιν <ἐπιτυχῶς καὶ πολὺ ταιριαστὰ τοῦ ἐδόθη τὸ ὄνομο Ἰακώβ, διότι ἰδοὺ δευτέραν φορὰν μὲ ὑπεσκέλισε καὶ μὲ ἠπάτησε. Τὴν πρώτην φορὰν ἐπῆρε τὰ πρωτοτόκιά μου καὶ τώρα ἐπῆρε καὶ τὴν εὐλογίαν μου>. Εἶπε δὲ πρὸς τὸν πατέρα του τὸν ᾿Ισαάκ· <πάτερ μου, δὲν ἔμεινε λοιπὸν καὶ δι' ἐμὲ καμμία εὐλογία;>
37 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ εἶπε· <τὸν Ἰακώβ, τὸν ἔκανα κύριόν σου καὶ ὅλους τοὺς ἀδελφούς του τοὺς ἔκαμα ὑπηρέτας του. Τὸν εὐχήθηκα νὰ ἔχῃ πλούσια τὰ προϊόντα τῆς γῆς, σῖτον καὶ οἶνον. Τί λοιπὸν νὰ κάμω διὰ σὲ τώρα, παιδί μου;>
38 Εἶπεν ὁ Ἡσαῦ πρὸς τὸν πατέρα του· <μήπως μία μόνον εὐλογία ὑπάρχει εἰς σέ, πάτερ μου; Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ ἄλλαι. Πάτερ μου, εὐλόγησε καὶ ἐμένα>. Συνεκινήθη βαθύτατα ὁ Ἰσαάκ, διότι δὲν ἠδύνατο νὰ κάμῃ τίποτε, ὁ δὲ Ἡσαῦ ἐκραύγασε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ ἔκλαυσε πικρά.
39 Ἀπαντῶν τότε ὁ Ἰσαὰκ εἰς τοὺς θρήνους τοῦ παιδιοῦ του, τοῦ εἶπε· <ἰδού· ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν εὔφορον γῆν καὶ ἀπὸ τὴν δρόσον τοῦ οὐρανοῦ θὰ εἶναι ἡ κατοικία σου.
40 Θὰ ζῇς μὲ τὸ σπαθί σου, ἀλλὰ θὰ εἶσαι δοῦλος εἰς τὸν ἀδελφόν σου. Θὰ ἔλθουν ὅμως περιστάσεις, κατὰ τὰς ὁποίας θὰ κατεβάσῃς ἀπὸ τὸν τράχηλόν σου καὶ θὰ ἀποτινάξῃς τὸν ζυγόν>.
41 Ὁ Ἡσαῦ ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἐντεῦθεν ἐμνησικάκει καὶ ἀγανακτοῦσε ἐναντίον τοῦ Ἰακὼβ διὰ τὴν εὐλογίαν, τὴν ὁποίαν μετὰ δόλου ἐπῆρεν ἀπὸ τὸν πατέρα του. Εἶπε δὲ ἀπὸ μέσα του· <ἂς ἀποθάνῃ πρῶτα ὁ πατέρας μου, ἂς ἔλθουν καὶ ἂς περάσουν αἱ ἡμέραι τοῦ πένθους διὰ τὸν θάνατον τοῦ πατρός μου, καὶ τότε ἐγὼ θὰ φονεύσω τὸν ἀδελφόν μου τὸν Ἰακώβ>.
42 Τὰ λόγια ὅμως αὐτὰ τοῦ Ἡσαῦ, τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ, ἐπληροφορήθη ἡ Ρεβέκκα. Ἔστειλε ἄνθρωπον, ἐκάλεσε κοντά της τὸν νεώτερον υἱόν της Ἰακὼβ καὶ τοῦ εἶπε· <ἰδού, ὁ ἀδελφός σου ὁ Ἡσαῦ ἀπειλεῖ νὰ σὲ φονεύσῃ.
43 Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσε προσεκτικὰ τὰ λόγια μου. Σήκω καὶ φεύγα μυστικὰ καὶ πήγαινε εἰς τὴν Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας πρὸς τὸν ἀδελφόν μου τὸν Λάβαν.
44 Καὶ μεῖνε μαζῆ του ἐπὶ ὀλίγον χρόνον,
45 μέχρις ὅτου διαλυθῇ ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργή, ποὺ ὁ ἀδελφός σου ἔχει ἐναντίον σου, καὶ λησμονήσῃ αὐτά, ποὺ τοῦ ἔκαμες. Ἐγὼ θὰ στείλω πρὸς σὲ ἄνθρωπον καὶ θὰ σὲ καλέσω νὰ ἐπιστρέψῃς πάλιν ἀπὸ ἐκεῖ. Νὰ φύγῃς τώρα, παιδί μου, διὰ νὰ μὴ χάσω εἰς μίαν ἡμέραν καὶ τὰ δυό μου παιδιά, τὸν ἕνα ποὺ θὰ πέσῃ νεκρὸς καὶ τὸν ἄλλον ποὺ θὰ γίνῃ φονηᾶς>.
46 Διὰ νὰ πείσῃ δὲ ἡ Ρεβέκκα τὸν Ἰσαὰκ καὶ ἀφήσῃ τὸν Ἰακὼβ νὰ ἀναχωρήσῃ εἰς Χαρρὰν τοῦ εἶπε· <Ἐβαρέθηκα τὴν ζωήν μου ἐξ αἰτίας τῶν Χετταίων γυναικῶν, τὰς ὁποίας ἔχει λάβει συζύγους ὁ Ἡσαῦ. Δὲν θέλω, λοιπόν, νὰ λάβῃ σύζυγον ὁ Ἰακὼβ γυναῖκα ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῆς χώρας αὐτῆς, διότι ἐὰν λάβῃ ἀπὸ αὐτὰς τί θέλω νὰ ζῶ; Καλύτερα νὰ πεθάνω>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ταν πλέον ἐγήρασεν ὁ Ἰσαάκ, τὰ μάτια του ἀδυνάτισαν, ἐθόλωσαν καὶ ὠλιγόστευσε τὸ φῶς του, ἕνεκα τῶν γηρατειῶν του τόσον, ὥστε νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ διακρίνῃ τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν ἐπλησίαζαν· τότε ἐκάλεσε τὸν Ἡσαῦ, τὸ μεγαλύτερο παιδί του, καὶ τοῦ εἶπε· <παιδί μου>· καὶ ὁ Ἡσαῦ ἀπάντησε· <ὁρίστε, πατέρα, ἐδῶ εἶμαι>.
2 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσαάκ: <Παιδί μου· νά, βλέπεις, ἐγὼ ἔχω πλέον γηράσει καὶ δεν ξεύρω τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου μου·
3 πάρε λοιπὸν τώρα τὰ κυνηγετικά σου ὅπλα, δηλαδὴ τὴν φαρέτραν, τὴν θήκην ποὺ ἔχει μέσα τὰ βέλη, καὶ τὸ τόξον, τὴν σαΐταν σου, καὶ ἔβγα ἔξω εἰς τὴν πεδιάδα διὰ νὰ κυνηγήσῃς καὶ φέρε μου κάτι ἀπὸ τὸ κυνήγι σου·
4 καὶ μαγείρευσέ μου ἀπὸ τὸ κυνήγι, ποὺ θὰ φέρῃς, φαγητὸν ὅπως μου ἀρέσει, καὶ φέρε μου νὰ φάγω, διὰ νὰ σοῦ δώσω μὲ ὅλην τὴν ψυχήν μου τὴν τελευταίαν μου εὐλογίαν, πρὶν ἀποθάνω καὶ φύγω ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν>.
5 Ἡ Ρεβέκκα ἄκουσε τὰ λόγια, ποὺ εἶπεν ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν Ἡσαῦ, τὸ παιδί του. Ὁ δὲ Ἡσαῦ ἔφυγε καὶ ἐπῆγεν ἔξω εἰς τὴν πεδιάδα, διὰ νὰ κυνηγήσῃ καὶ νὰ φέρῃ εἰς τὸν πατέρα του κυνήγι.
6 Ἐνῷ ὁ Ἡσαῦ εὑρίσκετο ἔξω εἰς τὸ κυνήγι, ἡ Ρεβέκκα εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ, τὸ νεώτερον παιδί της: <Κύτταξε· μόλις πρὶν ἀπὸ λίγο ἄκουσα τὸν πατέρα σου νὰ λέγῃ εἰς τὸν Ἡσαῦ, τὸν ἀδελφόν σου·
7 <πήγαινε νὰ φέρῃς κυνήγι καὶ μαγείρεψε φαγητὸν τῆς ἀρεσκείας μου, ὥστε ἀφοῦ φάγω νὰ σὲ εὐλογήσω ἐνώπιὸν τοῦ Κυρίου, πρὶν ἀποθάνω καὶ φύγω ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν>.
8 Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσέ με καὶ κάμε ὅπως καὶ ὅσα θὰ σὲ συμβουλεύσω.
9 Τρέξε γρήγορα εἰς τὰ πρόβατα, πάρε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ φέρε μου ἀμέσως ἐδῶ δύο κατσίκια τρυφερά, ἁπαλὰ καὶ καλοθρεμμένα· ἐγὼ δὲ θὰ μαγειρεύσω ἀπὸ αὐτὰ φαγητὰ διὰ τὸν πατέρα σου, ὅπως ἐκεῖνος τὰ ἀγαπᾷ καὶ τὰ νοστιμεύεται.
10 Ὅταν τὰ φαγητὰ αὐτὰ μαγειρευθοῦν, θὰ τὰ πάρῃς καὶ θὰ τὰ προσφέρῃς εἰς τὸν πατέρα σου ἐσύ, ὑποκρινόμενος ὅτι εἶσαι ὁ Ἡσαῦ, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ εὐλόγησῃ σέ, ἀντὶ τοῦ Ἡσαῦ, πρὶν ἀποθάνῃ καὶ φύγῃ ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν>.
11 Ὁ ἄπλαστος καὶ ἀθῶος Ἰακώβ, ποὺ ἦταν εὐλαβὴς εἰς τὸν πατέρα του, εἶπε πρὸς τὴν μητέρα του τὴν Ρεβέκκαν μὲ δισταγμὸν καὶ ἀνησυχίαν: <Ὁ ἀδελφός μου ὁ Ἡσαῦ εἶναι δασύτριχος, ἐνῷ ἐγὼ εἶμαι ἀραιότριχος·
12 διὰ τοῦτο φοβοῦμαι μήπως οἱ ἐπιδιώξεις αὐτὲς στραφοῦν ἐναντίον μου· διότι εἶναι πιθανὸν ὁ τυφλὸς πατέρας μου νὰ μὲ ψηλαφήσῃ, ὁπότε θὰ μὲ ἀναγνωρίσῃ, θὰ ἀντιληφθῇ τὴν ἀπάτην καὶ θὰ μὲ θεωρήσῃ ὡς ἀσεβῆ, καὶ τότε θὰ ἐπισύρω ἐναντίον μου τὴν κατάραν του καὶ ὄχι τὴν εὐλογίαν>.
13 Ἡ μητέρα του, ἡ Ρεβέκκα, ἐπειδὴ ἐστηρίζετο εἰς τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπηρετοῦσε τὸ θεῖον σχέδιον, ἐπροσπάθησε νὰ βγάλῃ τὸν φόβον τοῦ Ἰακὼβ καὶ νὰ τὸν ἐνισχύσῃ, ὥστε νὰ φερθῇ ὅπως τὸν ἐσυμβούλευσε.
Δὲν τοῦ ὑπεσχέθη μέν, ὅτι θὰ ἠμπορέσῃ νὰ ἐξαπατήσῃ τὸν πατέρα του καὶ νὰ κρυφθῇ, ἀλλὰ ἐπῆρε ὅλην τὴν εὐθύνην τῆς ἀπάτης ἐπάνω της καὶ εἶπεν εἰς τὸν υἱόν της· <ἡ εὐθύνη καὶ ἡ ἐνοχὴ εἶναι ἰδική μου· ἡ κατάρα δὲ τοῦ πατέρα σου εἰς σὲ διὰ τὴν πρᾶξιν αὐτὴν ἂς πέσῃ ἐπάνω μου, παιδί μου· μὴ φοβηθῇς λοιπόν, πάρε θάρρος καὶ μὴ διστάζης· μόνον κάμε ὑπακοὴν εἰς αὐτό, ποὺ σὲ συμβουλεύω, καὶ πήγαινε νὰ μοῦ φέρῃς τὰ δύο τρυφερὰ κατσίκια>.
14 Ὁ Ἰακώβ, ὁ ὁποῖος εἰς τὴν ἀρχὴν ἀρνήθηκε νὰ ἐξαπατήσῃ τὸν πατέρα του, τελικῶς ὑπεχώρησεν εἰς τὴν ἐπιμονὴν τῆς μητέρας του. Ἀφοῦ ἐπῆγεν εἰς τὸ κοπάδι τῶν προβάτων, ἐπῆρε καὶ ἔφερεν εἰς τὴν μητέρα του τὰ δύο κατσίκια· καὶ ἡ μητέρα του γρήγορα - γρήγορα, διὰ νὰ προλάβῃ τὸν Ἡσαῦ, ἐμαγείρευσεν ἀπὸ αὐτὰ φαγητὸν νόστιμον, ὅπως τὸ ἐπροτιμοῦσεν ὁ πατέρας του, ὁ Ἰσαάκ.
15 Καὶ ἡ Ρεβέκκα, ἀφοῦ ἐπῆρε τὴν στολὴν τοῦ Ἡσαῦ τοῦ μεγαλυτέρου παιδιοῦ της, τὴν στολὴν τὴν καινούργιαν καὶ καλύτερην, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸ σπίτι της, ἔντυσε μὲ αὐτὴν τὸν Ἰακώβ, τὸ νεώτερο παιδί της.
16 Κατόπιν ἐπῆρε τὰ τομάρια τῶν δύο τρυφερῶν κατοικιῶν, ποὺ ἔσφαξε, καὶ μὲ αὐτὰ ἐσκέπασε καὶ ἐτύλιξέ μὲ προσοχὴν τὰ μπράτσα τοῦ Ἰακὼβ καὶ τὸ γυμνὸν μέρος τοῦ τραχήλου του
17 καὶ ἔδωκε τὸ φαγητὸν ποὺ ἐμαγείρευσε καὶ τὰ ψωμιὰ εἰς τὰ χέρια τοῦ παιδιοῦ της, τοῦ Ἰακώβ.
18 Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἔφερε τὸ φαγητὸν καὶ τὰ ψωμιὰ εἰς τὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε· <πατέρα>. Ὁ τυφλὸς καὶ γέρων Ἰσαὰκ ἀπάντησε· <ὁρίστε, ἐδῶ εἶμαι· ποιὸς εἶσαι σύ, παιδί μου;>
19 Καὶ ὁ Ἰακὼβ μὲ πολλὴν ἀγωνίαν εἶπεν εἰς τὸν πατέρα του: «Εἶμαι ὁ Ἡσαῦ, τὸ πρῶτον σου παιδί· ἔκαμα σύμφωνα μὲ ὅσα μοῦ παρήγγειλες· σήκω καὶ κάθησε νὰ φᾶς ἀπὸ τὸ κυνήγι, ποὺ σοῦ ἔφερα, διὰ νὰ εὐχαριστηθῇς καὶ νὰ μοῦ δώσης μὲ ὅλην τὴν ψυχήν σου τὴν τελευταίαν σου εὐλογίαν>.
20 Ὁ Ἰσαὰκ παραξενεύεται καὶ ἀμφιβάλλει, δι’ αὐτὸ ἐρωτᾷ μὲ ἀπορίαν: <Πῶς συνέβη ὥστε νὰ εὕρῃς τόσον εὔκολα κυνήγι καὶ νὰ ἐπιστρέψῃς τόσον γρήγορα, παιδί μου;> Καὶ ὁ Ἰακὼβ τοῦ ἀπάντησε μὲ φόβον, ἀλλὰ καὶ μὲ θάρρος: <Κύριος ὁ Θεός σου, αὐτὸς μοῦ τὸ ἐφανέρωσε τόσον γρήγορα καὶ τὸ παρέδωσεν εἰς τὰ χέρια μου, ὥστε νὰ σοῦ τὸ φέρω>.
21 Μετὰ τὴν ἀπάντησιν τὸν Ἰακὼβ πρὸς τὸν πατέρα του, ὁ Ἰσαάκ, ἐπειδὴ ἀκόμη ἀμφέβαλλε, διότι ἡ φωνὴ δὲν ἔμοιαζε μὲ ἐκείνην τοῦ Ἡσαῦ, εἶπε πρὸς τὸν Ἰακώβ· <ἔλα κοντά μου, παιδί μου, πλησίασέ με διὰ νὰ σὲ ψηλαφήσω, ὥστε νὰ βεβαιωθῶ, ἐὰν εἶσαι πράγματι ὁ Ἡσαῦ, τὸ παιδί μου, ἢ ὄχι>.
22 Ὁ Ἰακὼβ ἐπλησίασε χωρὶς ταραχὴν τὸν πατέρα του καὶ ὁ τυφλὸς Ἰσαὰκ τὸν ἐψηλάφησε καὶ τοῦ εἶπε πάλιν μὲ ἀμφιβολίαν· <ἡ μὲν φωνὴ εἶναι φωνὴ τοῦ Ἰακώβ, τὰ χέρια ὅμως, ἀπὸ τὰ μαλλιὰ ποὺ ἔχουν, φαίνεται νὰ εἶναι χέρια τοῦ Ἡσαῦ>.
23 Ἐπειδὴ ἔπρεπε νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ σχέδιον τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐπετράπη νὰ γίνη ἀντιληπτὴ ἡ ἀπάτη. Αι' αὐτὸ ὁ Ἰσαὰκ δὲν ἀνεγνώρισε τὸν Ἰακώβ· διότι τὰ χέρια του, ποὺ ἦταν σκεπασμένα μὲ κατσικίσιο δέρμα, ἐφαίνοντο μαλλιαρά, ὅπως τὰ χέρια τοῦ Ἡσαῦ. Καὶ ὁ πατέρας του τὸν εὐλόγησε.
24 Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Ἰσαὰκ ἀκόμη ὑπωψιάζετο, ἐρώτησε πάλιν μὲ δισταγμόν· <σὺ εἶσαι τὸ παιδί μου ὁ Ἡσαῦ;> Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἀπάντησε διὰ τρίτην φοράν· <μάλιστα· ἐγὼ εἶμαι, πατέρα>.
25 Μετὰ τὴν τρίτην αὐτὴν βεβαίωσιν ὁ Ἰσαὰκ εἶπε· <παιδί μου, φέρε μου ἀπὸ τὸ κυνήγι σου διὰ νὰ φάγω καὶ νὰ σὲ εὐλογήσω μὲ ὅλην τὴν ψυχήν μου>. Ὁ Ἰακὼβ ἐπλησίασε καὶ ἐπρόσφερεν εἰς τὸν πατέρα του ἀπὸ τὸ μαγειρευμένον φαγητὸν καὶ ἐκεῖνος ἔφαγε· τοῦ ἐπρόσφερεν ἀκόμη καὶ κρασὶ καὶ ἤπιε.
26 Μετὰ ὁ γέρων Ἰσαάκ, ἐπειδὴ φαίνεται ὅτι τοῦ ἔμενε εἰς τὸ βάθος κάποια ἀμφιβολία, εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ· <πλησίασε, παιδί μου, ἔλα κοντά μου καὶ φίλησέ με>.
27 Καὶ ὁ Ἰακώβ, ἀφοῦ ἐπλησίασε τὸν πατέρα του, τὸν ἐφίλησεν. Ὁ Ἰσαὰκ τότε ἐμυρίσθη προσεκτικὰ τὴν μυρωδιὰν τῶν φορεμάτων, ποὺ εἶχε φορέσει ὁ Ἰακὼβ (καὶ τὰ ὁποῖα ἦσαν τοῦ Ἡσαῦ), καὶ εὐλόγησε τὸν Ἰακὼβ καὶ τοῦ εἶπε: <Νά· αὐτὴ εἶναι ἡ μυρωδιὰ τοῦ παιδιοῦ μου, ποὺ μὲ ἐφίλησε. Ἡ μυρωδιὰ δὲν εἶναι μυρωδιὰ στάνης καὶ προβάτων· εἶναι ὅπως ἐκείνη τῆς ἐξοχῆ καὶ τῶν χωραφιῶν, ποὺ εἶναι γεμᾶτα χόρτα καὶ ἄνθη, τὰ ὁποῖα εὐλόγησεν ὁ Κύριος>. Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ὁ Ἰσαὰκ ἐβεβαιώθη, ὅτι ἔχει ἐμπρός του τὸν Ἡσαῦ καὶ ἀπεφάσισε νὰ τὸν εὐλογήσῃ καὶ εἶπε:
28 <Εὔχομαι νὰ σοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς βροχὴν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ εὐφορίαν τῆς γῆς, ὥστε νὰ ἔχῃς πλουσίαν συγκομιδὴν σιταριοῦ καὶ κρασιοῦ. Εἴθε νὰ σοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς ἄφθονα τὰ ὑλικά, ἀλλὰ καὶ τὰ οὐράνια ἀγαθά.
29 Σοῦ εὔχομαι ἀκόμη νὰ ὑποταχθοῦν καὶ νὰ σὲ ὑπηρετήσουν ἔθνη καὶ νὰ σὲ προσκυνήσουν ἄρχοντες ἐθνῶν.
Εἶθε νὰ γίνῃς κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ να σὲ προσκυνήσουν ὅλοι οἱ ἀπόγονοι τοῦ πατέρα σου, ὅλοι οἱ συγγενεῖς σου>. Ἀκόμη ὁ γέρων Ἰσαὰκ ἐπρόσθεσε· παιδί μου, <ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ καταρᾶται, νὰ εἶναι κατηραμένος καὶ ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ εὐλογῇ, νὰ εἶναι εὐλογημενος ἀπὸ τὸν Θεόν>.
30 Ὅταν ἐτελείωσεν ὁ Ἰσαὰκ νὰ δίδῃ τὶς εὐλογιές του πρὸς τὸν Ἰακὼβ καὶ μόλις ὁ Ἰακὼβ εἶχε φύγει ἀπὸ τὴν σκηνὴν τοῦ πατέρα του, ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸ κυνήγι καὶ ὁ ἀδελφός του, ὁ Ἡσαῦ.
31 Ὁ Ἡσαῦ, χωρὶς νὰ γνωρίζῃ ὅσα ἔγιναν, ἐμαγείρευσε γρήγορα καὶ ἐτοίμασε καὶ αὐτὸς φαγητά, τὰ ἐπρόσφερεν εἰς τὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε· <ἂς σηκωθῇ ὁ πατέρας μου καὶ ἂς φάγῃ ἀπὸ τὸ κυνήγι τοῦ παιδιοῦ του, διὰ νὰ εὐχαριστήθῇ καὶ μοῦ δώσῃ μὲ ὅλην τὴν ψυχήν του τὴν τελευταίαν εὐλογίαν>.
32 Ὅταν ὁ Ἰσαὰκ ἄκουσε τὰ λόγια αὐτά, ἐθορυβήθη καὶ ταραγμένος ἐρώτησε· <ποῖος εἶσαι σύ;>Ὁ Ἡσαῦ τοῦ ἀπάντησε· <ἐγὼ εἶμαι τὸ πρῶτον παιδί σου, ὁ Ἡσαῦ>.
33 Ὁ τυφλὸς γέρων Ἰσαὰκ ἐξεπλάγη πολύ, πάρα πολὺ καὶ εἶπε: <Ποῖος ἦταν λοιπὸν ἐκεῖνος ποὺ ἐπῆγε κυνήγι καὶ μοῦ ἔφερε ἀπὸ τὸ κυνήγι του καὶ ἔφαγα ἀπὸ ὅλα, ὅσα μοῦ ἔφερε, πρὶν ἔλθῃς ἐσὺ καὶ ἐγὼ εὐχαριστημένος τὸν εὐλόγησα; Αὐτὸς θὰ εἶναι εὐλογημένος>.
34 Ὅταν ὁ Ἡσαῦ ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ ἀπὸ τὸν πατέρα του τὸν Ἰσαάκ, ἐφώναξε μὲ φωνὴν δυνατὴν καὶ ὠργισμένην, γεμάτην παραπόνον, λύπην ἀπαρηγόρητον καὶ πικρίαν καὶ εἶπεν· <εὐλόγησε λοιπὸν καὶ ἐμένα, πατέρα>!
35 Ὁ Ἰσαὰκ τοῦ εἶπεν· <ὁ Ἰακώβ, ὁ ἀδελφός σου, ἀφοῦ ἦλθε, ἔλαβε μὲ δόλον τὴν εὐλογίαν, ποὺ ἦταν ἰδική σου>.
36 Καὶ ὁ Ἡσαῦ εἶπε πικραμμένος: <Δίκαια καὶ ἐπιτυχημένα τοῦ ἐδόθη τὸ ὄνομα Ἰακώβ, ποὺ σημαίνει <πτερνιστής>, δηλαδὴ αὐτὸς ὁ ὁποῖος παραγκωνίζει τὸν ἄλλον καὶ ἐπικρατεῖ ἐκεῖνος· διότι μὲ ἐξηπάτησε, μὲ παρηγκώνισε καὶ μὲ ἔβαλεν εἰς τὸ περιθώριον διὰ δευτέραν φοράν. Τὴν πρώτην φορὰν μὲ ἐκατάφερε νὰ τοῦ πωλήσω τὰ προνόμια, ποὺ εἶχα ὡς πρωτότοκος, τὰ ὁποῖα καὶ ἔκαμε ἰδικά του· τὴν δευτέραν φορὰν ἐπῆρε μὲ δόλιον τρόπον τὴν εὐλογίαν, ποὺ ἀνῆκεν εἰς ἑμέ, τὸ πρῶτον παιδί>, Ὁ Ἡσαῦ εἶπεν ἀκόμη πρὸς τὸν πατέρα του μὲ παραπόνον· <δεν ἀφῆκες καὶ δι’ ἐμὲ καμμίαν εὐλογίαν, πατέρα; Ὅλην τὴν εὐλογίαν τὴν ἔδωκες εἰς τὸν Ἰακώβ;>
37 Ὁ Ἰσαὰκ ἀπεκρίθη εἰς τὸν Ἡσαῦ καὶ τοῦ εἶπε: <Ἒφ' ὅσον ἔκαμα τὸν Ἰακὼβ κύριον καὶ ἐξουσιαστήν σου καὶ ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἡσαῦ ὥρισα νὰ εἶναι ὑπηρέται τοῦ Ἰακώβ· ἐφ’ ὅσον τοῦ ἔδωκα τὴν εὐχὴν καὶ τὴν εὐλογίαν νὰ ἔχῃ πλούσια τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς, ἄφθονον τὸ σιτάρι καὶ τὸ κρασί, τί ἀπομένει νὰ κάμω τώρα διὰ σέ, παιδί μου; Ὅπως βλέπεις, ὅλες τὶς εὐλογιές τις ἔδωσα εἰς ἐκεῖνον· τίποτε ἄλλο δὲν ἔμεινε διὰ σέ>.
38 Ὁ Ἡσαῦ τότε ἀπάντησεν εἰς τὸν πατέρα του: <Μήπως μία μόνον εὐλογία ὑπάρχει εἰς σέ, πατέρα; Δεν ὑπολείπεται δι' ἐμὲ καὶ μία ἔστω εὐλογία; Εὐλόγησε λοιπὸν καὶ ἐμένα, πατέρα μου>. Ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἡσαῦ ὁ γέρων Ἰσαὰκ ἐπόνεσε καὶ συνεκινήθη βαθύτατα. Ὁ δὲ Ἡσαῦ ἀφῆκε κραυγὴν δυνατὴν καὶ ἔκλαυσε μὲ πικρὰ δάκρυα διὰ τὸ πάθημά του καὶ διότι ὁ πατέρας του εὑρίσκετο εἰς ἀμηχανίαν καὶ δὲν ἠμποροῦσε οὔτε ἤθελε νὰ ἀνατρέψῃ ὅσα εἶχαν γίνει.
39 Ὁ Ἰσαὰκ ἐλυπήθη τὸν Ἡσαῦ καὶ τοῦ ἀπάντησε: <Ἀφοῦ ἐπιθυμεῖς νὰ ἀπολαύσῃς καὶ σὺ τὴν εὐλογίαν μου, ἐγὼ δὲ δὲν ἠμπορῶ νὰ κάμω ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, σοῦ δίδω εὐλογίαν, ἀλλὰ περιωρισμένην: Νά· σοῦ εὔχομαι μέρος ἀπὸ τὴν εὔφορον γῆν καὶ τὰ ἀγαθά της καὶ ἀπὸ τὴν πλουσίαν βροχὴν τοῦ οὐρανοῦ. Θὰ κατοικήσῃς εἰς τὴν Ἰδουμαίαν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὰ νότια τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης,
40 καὶ ἐκεῖ θὰ ζῇς ζωὴν πολεμικήν· θὰ ζῇς μὲ τὸ ξίφος σου καὶ θὰ εἶσαι δοῦλος τοῦ ἀδελφοῦ σου. Θὰ ἔλθουν ὅμως περιστάσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ ἀπόγονοί σου θὰ ἠμπορέσουν νὰ ἀποτινάξουν τὸν δουλικὸν ζυγὸν τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰακὼβ καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν, ἀλλὰ δὲν θὰ κατορθώσουν ποτὲ νὰ τοὺς ὑποτάξουν. Οἱ ἀπόγονοί σου Ἰδουμαῖοι θὰ γίνουν δοῦλοι τῶν Ἰσραηλιτῶν· οἱ Ἰσραηλῖτες ὅμως δὲν θὰ γίνουν ποτὲ δοῦλοι τῶν Ἰδουμαίων>.
41 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ Ἡσαῦ ἀγανακτοῦσε καὶ ἐμνησικακοῦσε ἐναντίον τοῦ Ἰακώβ, τοῦ ἀδελφοῦ του, διὰ τὴν εὐλογίαν, ποὺ τοῦ ἔδωκεν ὁ πατέρας του, ὁ Ἰσαάκ. Ἐσκέφθη δὲ ὁ Ἡσαῦ· <ἂς ἔλθουν οἱ ἡμέρες, ποὺ θὰ ἀποθάνῃ ὁ πατέρας μου καὶ ἂς περάσῃ τὸ πένθος διὰ τὸν θάνατόν του, καὶ τότε θὰ σκοτώσω τὸν ἀδελφόν μου, τὸν Ἰακώβ>.
42 Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὴν Ρεβέκκαν τὴν φονικὴν ἀπόφασιν, τὰ φοβερὰ λόγια καὶ τὰ κακοῦργα σχέδια τοῦ μεγαλυτέρου παιδιοῦ της. Ἡ ἔξυπνη καὶ συνετὴ Ρεβέκκα, ὄταν τὰ ἐπληροφορήθη αὐτά, κινουμένη ἀπὸ τὴν μητρικὴν ἀγάπην της, ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἰακώβ, τὸ νεώτερον παιδί της, καὶ τοῦ εἶπε: <Κύτταξε· ὁ ἀδελφός σου ὁ Ἡσαῦ τρέφει ἐναντίον σου διαθέσεις φονικὲς καὶ ἀπειλεῖ νὰ σὲ σκοτώσῃ.
43 Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσε τὴν συμβουλήν μου, διὰ νὰ ἠμπορέσῃς νὰ γλυτώσῃς ἀπὸ τὸν ἀδελφόν σου. Σήκω καὶ φύγε ἀμέσως εἰς τὴν Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας, κοντὰ εἰς τὸν ἀδελφόν μου Λάβαν.
44 Καὶ κατοίκησε ἐκεῖ μαζί του ὀλίγον καιρόν,
45 ἕως ὅτου περάσῃ ὁ θυμὸς καὶ σβήσῃ ἡ ὀργὴ καὶ ἡ ἀγανάκτησις τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐναντίον σου καὶ ἕως ὅτου ξεχάσῃ ὅσα τοῦ ἔχεις κάμει. Φύγε, λοιπόν, καὶ μεῖνε εἰς τὴν Χαρρὰν καὶ ἐγὼ θὰ στείλω ἄνθρωπον καὶ θὰ σὲ καλέσω νὰ ἐπιστρέψῃς πάλιν ἀπὸ ἐκεῖ. Νὰ φύγῃς τώρα, διότι ἔτσι θὰ ἐλευθερωθῇς ἀπὸ τοὺς κινδύνους, ἐγὼ δὲ θὰ γλυτώσω ἀπὸ τὸ πένθος. Διότι ἂν μείνῃς καὶ σὲ φονεύσῃ, εἶναι φυσικὸν καὶ ἐκεῖνος νὰ φύγῃ ἢ νὰ φονευθῇ ὡς φονιᾶς· ἔτσι ὁ πόνος μου, ὡς μητέρας, θὰ εἶναι μεγάλος. Διότι θὰ σᾶς χάσω καὶ τοὺς δύο εἰς μίαν ἡμέραν>.
46 Ἡ φρόνιμη Ρεβέκκα, διὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν ἀναχώρησιν τὸν Ἰακώβ, ὥστε νὰ μὴ φανῇ ὅτι φεύγει ἐξ αἰτίας τὸν θυμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ του· οὔτε νὰ μάθῃ ὁ πατέρας του τὴν ἀληθινὴν αἰτίαν τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Ἰακὼβ ἢ τὴν ἀγανάκτησιν τὸν Ἡσαῦ ἐναντίον του, διὰ νὰ πείσῃ τὸν σύζυγόν τῆς νὰ ἀφήσῃ τὸν Ἰακὼβ νὰ φύγῃ, τοῦ ἔκρυψε τὸ κακοῦργον σχέδιον τὸν Ἡσαῦ, ἀλλὰ δὲν τοῦ εἶπε ψέματα. Τοῦ εἶπε κάτι, διὰ τὸ ὁποῖον θὰ εἶχαν συζητήσει προτήτερα μαζί. Ἡ Ρεβέκκα εἶπεν εἰς τὸν Ἰσαάκ: <Ἐβαρέθηκα, ἐβασανίσθηκα εἰς τὴν ζωήν μου ἐξ αἰτίας τῶν Χετταίων γυναικῶν, ποὺ εἶναι σύζυγοι τοῦ Ἡσαυ. Ἂν ὁ Ἰακὼβ πάρῆ γυναῖκα ἀπὸ τὶς θυγατέρες τῶν κατοίκων τῆς χώρας αὐτῆς, τί θέλω νὰ ζῶ; Ἡ ζωή μου θὰ εἶναι ἀνυπόφορος. Οἱ γυναῖκες τοῦ Ἡσαῦ ἐγέμισαν μὲ φαρμάκια τὴν ζωήν μου καλύτερα νὰ ἀποθάνω, ἂν ὁ Ἰακὼβ πάρῃ σύζυγον ἀπὸ αὐτές>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
γένετο δὲ μετὰ τὸ γηράσαι τὸν Ἰσαὰκ καὶ ἠμβλύνθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ τοῦ ὁρᾶν, καὶ ἐκάλεσεν Ἡσαῦ τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν πρεσβύτερον καὶ εἶπεν αὐτῷ· υἱέ μου· καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ.	ταν ἐγήρασεν ὁ Ἰσαὰκ καὶ ἀδυνάτησαν πλέον οἱ ὀφθαλμοί του, ἐκάλεσε τὸν μεγαλύτερόν του υἱόν, τὸν Ἡσαῦ, καὶ τοῦ εἶπε· <παιδί μου>· καὶ ἐκεῖνος τοῦ ἀπήντησεν· <ἰδοὺ ἐγώ, πάτερ μου>.	ταν πλέον ἐγήρασεν ὁ Ἰσαάκ, τὰ μάτια του ἀδυνάτισαν, ἐθόλωσαν καὶ ὠλιγόστευσε τὸ φῶς του, ἕνεκα τῶν γηρατειῶν του τόσον, ὥστε νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ διακρίνῃ τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν ἐπλησίαζαν· τότε ἐκάλεσε τὸν Ἡσαῦ, τὸ μεγαλύτερο παιδί του, καὶ τοῦ εἶπε· <παιδί μου>· καὶ ὁ Ἡσαῦ ἀπάντησε· <ὁρίστε, πατέρα, ἐδῶ εἶμαι>.
2 Καὶ εἶπεν· ἰδοὺ γεγήρακα καὶ οὐ γινώσκω τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς μου·	2 <Ἐγὼ ἔχω πλέον γηράσει καὶ δὲν γνωρίζω τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ λάβῃ τέλος ἡ ζωή μου.	2 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσαάκ: <Παιδί μου· νά, βλέπεις, ἐγὼ ἔχω πλέον γηράσει καὶ δεν ξεύρω τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου μου·
3 νῦν οὖν λάβε τὸ σκεῦός σου, τήν τε φαρέτραν καὶ τὸ τόξον, καὶ ἔξελθε εἰς τὸ πεδίον καὶ θήρευσόν μοι θήραν	3 Πάρε λοιπὸν τὰ κυνηγετικά σου σύνεργα, τὴν φαρέτραν μὲ τὰ βέλη καὶ τὸ τοξον, ἔβγα ἔξω εἰς τὴν πεδιάδα καὶ φέρε μου κάτι ἀπὸ τὸ κυνήγιον.	3 πάρε λοιπὸν τώρα τὰ κυνηγετικά σου ὅπλα, δηλαδὴ τὴν φαρέτραν, τὴν θήκην ποὺ ἔχει μέσα τὰ βέλη, καὶ τὸ τόξον, τὴν σαΐταν σου, καὶ ἔβγα ἔξω εἰς τὴν πεδιάδα διὰ νὰ κυνηγήσῃς καὶ φέρε μου κάτι ἀπὸ τὸ κυνήγι σου·
4 καὶ ποίησόν μοι ἐδέσματα, ὡς φιλῶ ἐγώ, καὶ ἔνεγκέ μοι, ἵνα φάγω, ὅπως εὐλογήσῃ σε ἡ ψυχή μου πρὶν ἀποθανεῖν με.	4 Μαγείρευσέ μου φαγητά, ποὺ μοῦ ἀρέσουν, καὶ φέρε μου νὰ φάγω, διὰ νὰ σὲ εὐλογήσω μὲ ὅλην μου τὴν ψυχήν, πρὶν ἀποθάνω.	4 καὶ μαγείρευσέ μου ἀπὸ τὸ κυνήγι, ποὺ θὰ φέρῃς, φαγητὸν ὅπως μου ἀρέσει, καὶ φέρε μου νὰ φάγω, διὰ νὰ σοῦ δώσω μὲ ὅλην τὴν ψυχήν μου τὴν τελευταίαν μου εὐλογίαν, πρὶν ἀποθάνω καὶ φύγω ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν>.
5 Ρεβέκκα δὲ ἤκουσε λαλοῦντος Ἰσαὰκ πρὸς Ἡσαῦ τὸν υἱὸν αὐτοῦ. Ἐπορεύθη δὲ Ἡσαῦ εἰς τὸ πεδίον θήρευσαι θήραν τῷ πατρὶ αὐτοῦ·	5 Ἡ Ρεβέκκα ἤκουσε τοὺς λόγους αὐτούς, τοὺς ὁποίους εἶπεν ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν υἱόν του τὸν Ἡσαῦ. Ὁ Ἡσαῦ ὑπακούων εἰς τὸν πατέρα ἐξῆλθεν εἰς τὴν πεδιάδα, διὰ νὰ κυνηγήσῃ καὶ φέρῃ εἰς αὐτὸν κυνήγιον.	5 Ἡ Ρεβέκκα ἄκουσε τὰ λόγια, ποὺ εἶπεν ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν Ἡσαῦ, τὸ παιδί του. Ὁ δὲ Ἡσαῦ ἔφυγε καὶ ἐπῆγεν ἔξω εἰς τὴν πεδιάδα, διὰ νὰ κυνηγήσῃ καὶ νὰ φέρῃ εἰς τὸν πατέρα του κυνήγι.
6 Ρεβέκκα δὲ εἶπε πρὸς Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῆς, τὸν ἐλάσσω· ἰδέ, ἤκουσα τοῦ πατρός σου λαλοῦντος πρὸς Ἡσαῦ τὸν ἀδελφόν σου λέγοντος·	6 Ἡ Ρεβέκκα ὅμως εἶπε πρὸς τὸν Ἰακώβ, τὸν νεώτερον υἱόν της· <Γιὰ πρόσεξε· ἤκουσα τὸν πατέρα σου νὰ ὁμιλῇ καὶ νὰ λέγῃ πρὸς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Ἡσαῦ·	6 Ἐνῷ ὁ Ἡσαῦ εὑρίσκετο ἔξω εἰς τὸ κυνήγι, ἡ Ρεβέκκα εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ, τὸ νεώτερον παιδί της: <Κύτταξε· μόλις πρὶν ἀπὸ λίγο ἄκουσα τὸν πατέρα σου νὰ λέγῃ εἰς τὸν Ἡσαῦ, τὸν ἀδελφόν σου·
7 ἔνεγκόν μοι θήραν καὶ ποίησόν μοι ἐδέσματα, ἵνα φαγὼν εὐλογήσω σε ἐναντίον Κυρίου πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν με.	7 Φέρε μου κυνῆγι καὶ μαγείρεψέ μου φαγητά, διὰ νὰ φάγω καὶ νὰ σοῦ δώσω τὰς εὐλογίας μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, πρὶν ἀποθάνω.	7 <πήγαινε νὰ φέρῃς κυνήγι καὶ μαγείρεψε φαγητὸν τῆς ἀρεσκείας μου, ὥστε ἀφοῦ φάγω νὰ σὲ εὐλογήσω ἐνώπιὸν τοῦ Κυρίου, πρὶν ἀποθάνω καὶ φύγω ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν>.
8 Νῦν οὖν, υἱέ μου, ἄκουσόν μου, καθὰ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι.	8 Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσέ με καὶ κάμε ὅ,τι ἐγὼ θὰ σὲ συμβουλεύσω.	8 Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσέ με καὶ κάμε ὅπως καὶ ὅσα θὰ σὲ συμβουλεύσω.
9 Καὶ πορευθεὶς εἰς τὰ πρόβατα λαβέ μοι ἐκεῖθεν δύο ἐρίφους ἁπαλοὺς καὶ καλούς, καὶ ποιήσω αὐτοὺς ἐδέσματα τῷ πατρί σου, ὡς φιλεῖ,	9 Πήγαινε εἰς τὰ πρόβατα, πάρε καὶ φέρε μου δύο ἐρίφια τρυφερὰ καὶ καλοθρεμμένα καὶ ἐγὼ θὰ μαγειρεύσω ἀπὸ αὐτὰ φαγητά, ποὺ ἀγαπᾷ ὁ πατέρας σου.	9 Τρέξε γρήγορα εἰς τὰ πρόβατα, πάρε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ φέρε μου ἀμέσως ἐδῶ δύο κατσίκια τρυφερά, ἁπαλὰ καὶ καλοθρεμμένα· ἐγὼ δὲ θὰ μαγειρεύσω ἀπὸ αὐτὰ φαγητὰ διὰ τὸν πατέρα σου, ὅπως ἐκεῖνος τὰ ἀγαπᾷ καὶ τὰ νοστιμεύεται.
10 καὶ εἰσοίσεις τῷ πατρί σου καὶ φάγεται, ὅπως εὐλογήσῃ σε ὁ πατήρ σου πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν αὐτόν.	10 Αὐτὰ θὰ τὰ προσφέρῃς εἰς τὸν πατέρα σου, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ δώσῃ εἰς σὲ τὰς εὐλογίας του, πρὶν ἀποθάνῃ>.	10 Ὅταν τὰ φαγητὰ αὐτὰ μαγειρευθοῦν, θὰ τὰ πάρῃς καὶ θὰ τὰ προσφέρῃς εἰς τὸν πατέρα σου ἐσύ, ὑποκρινόμενος ὅτι εἶσαι ὁ Ἡσαῦ, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ εὐλόγησῃ σέ, ἀντὶ τοῦ Ἡσαῦ, πρὶν ἀποθάνῃ καὶ φύγῃ ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν>.
11 Εἶπε δὲ Ἰακὼβ πρὸς Ρεβέκκαν τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἔστιν Ἡσαῦ ὁ ἀδελφός μου ἀνὴρ δασύς, ἐγὼ δὲ ἀνὴρ λεῖος	11 Εἶπε δὲ ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὴν μητέρα του τὴν Ρεβέκκαν· <ὁ Ἡσαῦ ὁ ἀδελφός μου εἶναι δασύτριχος, ἐνῶ ἐγὼ εἶμαι λεῖος.	11 Ὁ ἄπλαστος καὶ ἀθῶος Ἰακώβ, ποὺ ἦταν εὐλαβὴς εἰς τὸν πατέρα του, εἶπε πρὸς τὴν μητέρα του τὴν Ρεβέκκαν μὲ δισταγμὸν καὶ ἀνησυχίαν: <Ὁ ἀδελφός μου ὁ Ἡσαῦ εἶναι δασύτριχος, ἐνῷ ἐγὼ εἶμαι ἀραιότριχος·
12 μή ποτε ψηλαφήσῃ με ὁ πατήρ, καὶ ἔσομαι ἐναντίον αὐτοῦ ὡς καταφρονῶν καὶ ἐπάξω ἐπ' ἐμαυτὸν κατάραν καὶ οὐκ εὐλογίαν.	12 Φοβοῦμαι, λοιπόν, μήπως μὲ ψηλαφήσῃ ὁ πατήρ μου, ἀναγνωρίσῃ ὅτι εἶμαι ὁ Ἰακὼβ καὶ μὲ θεωρήσῃ ὡς ἀσεβῆ καὶ ἀπατεῶνα· ὁπότε ὑπάρχει φόβος νὰ ἐπισύρω ἐναντίον μου ὄχι τὴν εὐλογίαν του ἀλλὰ τὴν κατάραν>.	12 διὰ τοῦτο φοβοῦμαι μήπως οἱ ἐπιδιώξεις αὐτὲς στραφοῦν ἐναντίον μου· διότι εἶναι πιθανὸν ὁ τυφλὸς πατέρας μου νὰ μὲ ψηλαφήσῃ, ὁπότε θὰ μὲ ἀναγνωρίσῃ, θὰ ἀντιληφθῇ τὴν ἀπάτην καὶ θὰ μὲ θεωρήσῃ ὡς ἀσεβῆ, καὶ τότε θὰ ἐπισύρω ἐναντίον μου τὴν κατάραν του καὶ ὄχι τὴν εὐλογίαν>.
13 Εἶπε δὲ αὐτῷ ἡ μήτηρ· ἐπ' ἐμὲ ἡ κατάρα σου, τέκνον· μόνον ὑπάκουσόν μοι τῆς φωνῆς καὶ πορευθεὶς ἔνεγκέ μοι.	13 Ἀπήντησε δὲ εἰς αὐτὸν ἡ μητέρα του· <ἐπάνω μου ἂς πέσῃ ἡ κατάρα σου αὐτή, τέκνον μου· μόνον ἄκουσε αὐτό, ποὺ σοῦ εἶπα, καὶ πήγαινε νὰ μοῦ φέρῃς τὰ ἐρίφια>.	13 Ἡ μητέρα του, ἡ Ρεβέκκα, ἐπειδὴ ἐστηρίζετο εἰς τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπηρετοῦσε τὸ θεῖον σχέδιον, ἐπροσπάθησε νὰ βγάλῃ τὸν φόβον τοῦ Ἰακὼβ καὶ νὰ τὸν ἐνισχύσῃ, ὥστε νὰ φερθῇ ὅπως τὸν ἐσυμβούλευσε. Δὲν τοῦ ὑπεσχέθη μέν, ὅτι θὰ ἠμπορέσῃ νὰ ἐξαπατήσῃ τὸν πατέρα του καὶ νὰ κρυφθῇ, ἀλλὰ ἐπῆρε ὅλην τὴν εὐθύνην τῆς ἀπάτης ἐπάνω της καὶ εἶπεν εἰς τὸν υἱόν της· <ἡ εὐθύνη καὶ ἡ ἐνοχὴ εἶναι ἰδική μου· ἡ κατάρα δὲ τοῦ πατέρα σου εἰς σὲ διὰ τὴν πρᾶξιν αὐτὴν ἂς πέσῃ ἐπάνω μου, παιδί μου· μὴ φοβηθῇς λοιπόν, πάρε θάρρος καὶ μὴ διστάζης· μόνον κάμε ὑπακοὴν εἰς αὐτό, ποὺ σὲ συμβουλεύω, καὶ πήγαινε νὰ μοῦ φέρῃς τὰ δύο τρυφερὰ κατσίκια>.
14 Πορευθεὶς δὲ ἔλαβε καὶ ἤνεγκε τῇ μητρί, καὶ ἐποίησεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐδέσματα καθὰ ἐφίλει ὁ πατὴρ αὐτοῦ.	14 Ἐπῆγεν ὁ Ἰακὼβ καὶ ἔφερε τὰ ἐρίφια εἰς τὴν μητέρα του, ἡ ὁποία καὶ ἐμαγείρευσεν ἀπὸ αὐτὰ φαγητά, καθὼς τὰ ἐπροτιμοῦσε ὁ πατέρας του.	14 Ὁ Ἰακώβ, ὁ ὁποῖος εἰς τὴν ἀρχὴν ἀρνήθηκε νὰ ἐξαπατήσῃ τὸν πατέρα του, τελικῶς ὑπεχώρησεν εἰς τὴν ἐπιμονὴν τῆς μητέρας του. Ἀφοῦ ἐπῆγεν εἰς τὸ κοπάδι τῶν προβάτων, ἐπῆρε καὶ ἔφερεν εἰς τὴν μητέρα του τὰ δύο κατσίκια· καὶ ἡ μητέρα του γρήγορα - γρήγορα, διὰ νὰ προλάβῃ τὸν Ἡσαῦ, ἐμαγείρευσεν ἀπὸ αὐτὰ φαγητὸν νόστιμον, ὅπως τὸ ἐπροτιμοῦσεν ὁ πατέρας του, ὁ Ἰσαάκ.
15 Καὶ λαβοῦσα Ρεβέκκα τὴν στολὴν Ἡσαῦ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τοῦ πρεσβυτέρου τὴν καλήν, ἣ ἦν παρ' αὐτῇ ἐν τῷ οἴκῳ, ἐνέδυσεν αὐτὴν Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν νεώτερον	15 Ἔλαβεν ἡ Ρεβέκκα τὴν στολὴν τοῦ μεγαλυτέρου υἱοῦ της τοῦ Ἡσαῦ, τὴν καλήν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸν οἶκον της, ἐνέδυσε μὲ αὐτὴν τὸν νεώτερον υἱόν της τὸν Ἰακώβ,	15 Καὶ ἡ Ρεβέκκα, ἀφοῦ ἐπῆρε τὴν στολὴν τοῦ Ἡσαῦ τοῦ μεγαλυτέρου παιδιοῦ της, τὴν στολὴν τὴν καινούργιαν καὶ καλύτερην, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸ σπίτι της, ἔντυσε μὲ αὐτὴν τὸν Ἰακώβ, τὸ νεώτερο παιδί της.
16 καὶ τὰ δέρματα τῶν ἐρίφων περιέθηκεν ἐπὶ τοὺς βραχίονας αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὰ γυμνὰ τοῦ τραχήλου αὐτοῦ	16 περιέβαλε μὲ τὰ δέρματα τῶν ἐριφίων τοὺς βραχίονάς του καὶ τὸ γυμνὸν μέρος τοῦ τραχήλου του	16 Κατόπιν ἐπῆρε τὰ τομάρια τῶν δύο τρυφερῶν κατοικιῶν, ποὺ ἔσφαξε, καὶ μὲ αὐτὰ ἐσκέπασε καὶ ἐτύλιξέ μὲ προσοχὴν τὰ μπράτσα τοῦ Ἰακὼβ καὶ τὸ γυμνὸν μέρος τοῦ τραχήλου του
17 καὶ ἔδωκε τὰ ἐδέσματα καὶ τοὺς ἄρτους, οὓς ἐποίησεν, εἰς τὰς χεῖρας Ἰακὼβ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς.	17 καὶ ἔδωσε τὰ φαγητὰ καὶ τοὺς ἄρτους, ποὺ εἶχε κατασκευάσει, εἰς τὰ χέρια τοῦ παιδιοῦ της, τοῦ Ἰακώβ.	17 καὶ ἔδωκε τὸ φαγητὸν ποὺ ἐμαγείρευσε καὶ τὰ ψωμιὰ εἰς τὰ χέρια τοῦ παιδιοῦ της, τοῦ Ἰακώβ.
18 Καὶ εἰσήνεγκε τῷ πατρὶ αὐτοῦ. Εἶπε δέ· πάτερ, ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ· τίς εἶ σὺ τέκνον;	18 Ὁ δὲ Ἰακὼβ προσέφερεν αὐτὰ εἰς τὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε· <πάτερ>. Ἐκεῖνος δὲ τοῦ ἀπήντησε· <ἐδῶ εἶμαι, ποιὸς εἶσαι, παιδί μου;>	18 Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἔφερε τὸ φαγητὸν καὶ τὰ ψωμιὰ εἰς τὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε· <πατέρα>. Ὁ τυφλὸς καὶ γέρων Ἰσαὰκ ἀπάντησε· <ὁρίστε, ἐδῶ εἶμαι· ποιὸς εἶσαι σύ, παιδί μου;>
19 Καὶ εἶπεν Ἰακὼβ τῷ πατρί· ἐγὼ Ἡσαῦ ὁ πρωτότοκός σου· πεποίηκα καθὰ ἐλάλησάς μοι· ἀναστὰς κάθισον καὶ φάγε ἀπὸ τῆς θήρας μου, ὅπως εὐλογήσῃ με ἡ ψυχή σου.	19 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν πατέρα του· <ἐγὼ εἶμαι, ὁ Ἡσαῦ, ὁ υἱός σου ὁ πρωτότοκος. Ἔκαμα, ὅπως μοῦ εἶπες. Σήκω κάθισε καὶ φάγε ἀπὸ τὸ κυνήγι μου, διὰ νὰ μὲ εὐλογήσῃ ἡ ψυχή σου>.	19 Καὶ ὁ Ἰακὼβ μὲ πολλὴν ἀγωνίαν εἶπεν εἰς τὸν πατέρα του: «Εἶμαι ὁ Ἡσαῦ, τὸ πρῶτον σου παιδί· ἔκαμα σύμφωνα μὲ ὅσα μοῦ παρήγγειλες· σήκω καὶ κάθησε νὰ φᾶς ἀπὸ τὸ κυνήγι, ποὺ σοῦ ἔφερα, διὰ νὰ εὐχαριστηθῇς καὶ νὰ μοῦ δώσης μὲ ὅλην τὴν ψυχήν σου τὴν τελευταίαν σου εὐλογίαν>.
20 Εἶπε δὲ Ἰσαὰκ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· τί τοῦτο, ὃ ταχὺ εὗρες, ὦ τέκνον; Ὁ δὲ εἶπεν· ὃ παρέδωκε Κύριος ὁ Θεός σου ἐναντίον μου.	20 Ὁ Ἰσαὰκ εἶπεν εἰς τὸ παιδί του· <πῶς συνέβη αὐτό, ὥστε τόσον σύντομα νὰ εὕρῃς τὸ κυνήγι, παιδί μου;> Ἐκεῖνος ἀπήντησεν· <ὁ Κύριος μοῦ τὸ παρέδωσε ἐνώπιόν μου>.	20 Ὁ Ἰσαὰκ παραξενεύεται καὶ ἀμφιβάλλει, δι’ αὐτὸ ἐρωτᾷ μὲ ἀπορίαν: <Πῶς συνέβη ὥστε νὰ εὕρῃς τόσον εὔκολα κυνήγι καὶ νὰ ἐπιστρέψῃς τόσον γρήγορα, παιδί μου;> Καὶ ὁ Ἰακὼβ τοῦ ἀπάντησε μὲ φόβον, ἀλλὰ καὶ μὲ θάρρος: <Κύριος ὁ Θεός σου, αὐτὸς μοῦ τὸ ἐφανέρωσε τόσον γρήγορα καὶ τὸ παρέδωσεν εἰς τὰ χέρια μου, ὥστε νὰ σοῦ τὸ φέρω>.
21 Εἶπε δὲ Ἰσαὰκ τῷ Ἰακώβ· ἔγγισόν μοι καὶ ψηλαφήσω σε, τέκνον, εἰ σὺ εἶ ὁ υἱός μου Ἡσαῦ ἢ οὔ.	21 Εἶπε δὲ ὁ Ἰσαὰκ εἰς τὸν Ἰακώβ· <ἔλα κοντά μου, παιδί μου, νὰ σὲ ψηλαφήσω καὶ νὰ πεισθῶ, ἐὰν πράγματι σὺ εἶσαι ὁ υἱός μου ὁ Ἡσαῦ ἢ ὄχι>.	21 Μετὰ τὴν ἀπάντησιν τὸν Ἰακὼβ πρὸς τὸν πατέρα του, ὁ Ἰσαάκ, ἐπειδὴ ἀκόμη ἀμφέβαλλε, διότι ἡ φωνὴ δὲν ἔμοιαζε μὲ ἐκείνην τοῦ Ἡσαῦ, εἶπε πρὸς τὸν Ἰακώβ· <ἔλα κοντά μου, παιδί μου, πλησίασέ με διὰ νὰ σὲ ψηλαφήσω, ὥστε νὰ βεβαιωθῶ, ἐὰν εἶσαι πράγματι ὁ Ἡσαῦ, τὸ παιδί μου, ἢ ὄχι>.
22 Ἤγγισε δὲ Ἰακὼβ πρὸς Ἰσαὰκ τὸν πατέρα αὐτοῦ, καὶ ἐψηλάφησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἡ μὲν φωνὴ φωνὴ Ἰακώβ, αἱ δὲ χεῖρες χεῖρες Ἡσαῦ.	22 Ἐπλησίασεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν πατέρα του τὸν Ἰσαάκ, ὁ ὁποῖος τὸν ἐψηλάφησε καὶ τοῦ εἶπε· <ἡ μὲν φωνὴ εἶναι φωνὴ τοῦ Ἰακώβ, οἱ δὲ χεῖρες εἶναι χεῖρες τοῦ Ἡσαῦ>.	22 Ὁ Ἰακὼβ ἐπλησίασε χωρὶς ταραχὴν τὸν πατέρα του καὶ ὁ τυφλὸς Ἰσαὰκ τὸν ἐψηλάφησε καὶ τοῦ εἶπε πάλιν μὲ ἀμφιβολίαν· <ἡ μὲν φωνὴ εἶναι φωνὴ τοῦ Ἰακώβ, τὰ χέρια ὅμως, ἀπὸ τὰ μαλλιὰ ποὺ ἔχουν, φαίνεται νὰ εἶναι χέρια τοῦ Ἡσαῦ>.
23 Καὶ οὐκ ἐπέγνω αὐτόν· ἦσαν γὰρ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ὡς αἱ χεῖρες Ἡσαῦ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δασεῖαι· καὶ εὐλόγησεν αύτὸν	23 Δὲν ἀνεγνώρισε δὲ τὸν Ἰακώβ, διότι αἱ χεῖρες αὐτοῦ, σκεπασμέναι μὲ τὰ δέρματα, ἦσαν δασεῖαι, ὅπως αἱ χεῖρες τοῦ ἀδελφοῦ του Ἡσαῦ. Εὐλόγησεν αὐτὸν ὁ Ἰσαὰκ	23 Ἐπειδὴ ἔπρεπε νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ σχέδιον τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐπετράπη νὰ γίνη ἀντιληπτὴ ἡ ἀπάτη. Αι' αὐτὸ ὁ Ἰσαὰκ δὲν ἀνεγνώρισε τὸν Ἰακώβ· διότι τὰ χέρια του, ποὺ ἦταν σκεπασμένα μὲ κατσικίσιο δέρμα, ἐφαίνοντο μαλλιαρά, ὅπως τὰ χέρια τοῦ Ἡσαῦ. Καὶ ὁ πατέρας του τὸν εὐλόγησε.
24 καὶ εἶπε· σὺ εἶ ὁ υἱός μου Ἡσαῦ; Ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ.	24 καὶ εἶπε· <σὺ λοιπὸν εἶσαι ὁ υἱός μου ὁ Ἡσαῦ;> Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <ναί, ἐγὼ εἶμαι>.	24 Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Ἰσαὰκ ἀκόμη ὑπωψιάζετο, ἐρώτησε πάλιν μὲ δισταγμόν· <σὺ εἶσαι τὸ παιδί μου ὁ Ἡσαῦ;> Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἀπάντησε διὰ τρίτην φοράν· <μάλιστα· ἐγὼ εἶμαι, πατέρα>.
25 Καὶ εἶπε· προσάγαγέ μοι, καὶ φάγομαι ἀπὸ τῆς θήρας σου, τέκνον, ἵνα εὐλογήσῃ σε ἡ ψυχή μου. Καὶ προσήνεγκεν αὐτῷ, καὶ ἔφαγε· καὶ εἰσήνεγκεν αὐτῷ οἶνον, καὶ ἔπιε.	25 Εἶπε τότε ὁ Ἰσαάκ· <παιδί μου, φέρε μου ἀπὸ τὸ κυνήγι σου, διὰ νὰ φάγω καὶ νὰ σὲ εὐλογήσω μὲ ὅλην μου τὴν ψυχήν>. Ὁ Ἰακὼβ ἔφερεν εἰς τὸν πατέρα του καὶ ἔφαγε· τοῦ ἔφερε ἐπίσης οἶνον καὶ ἔπιε.	25 Μετὰ τὴν τρίτην αὐτὴν βεβαίωσιν ὁ Ἰσαὰκ εἶπε· <παιδί μου, φέρε μου ἀπὸ τὸ κυνήγι σου διὰ νὰ φάγω καὶ νὰ σὲ εὐλογήσω μὲ ὅλην τὴν ψυχήν μου>. Ὁ Ἰακὼβ ἐπλησίασε καὶ ἐπρόσφερεν εἰς τὸν πατέρα του ἀπὸ τὸ μαγειρευμένον φαγητὸν καὶ ἐκεῖνος ἔφαγε· τοῦ ἐπρόσφερεν ἀκόμη καὶ κρασὶ καὶ ἤπιε.
26 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰσαὰκ ὁ πατὴρ αὐτοῦ· ἔγγισόν μοι καὶ φίλησόν με τέκνον.	26 Μετὰ τὸ φαγητὸν ὁ πατήρ του ὁ Ἰσαὰκ εἶπεν εἰς αὐτόν· <παιδί μου, ἔλα κοντά μου καὶ φίλησέ με>.	26 Μετὰ ὁ γέρων Ἰσαάκ, ἐπειδὴ φαίνεται ὅτι τοῦ ἔμενε εἰς τὸ βάθος κάποια ἀμφιβολία, εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ· <πλησίασε, παιδί μου, ἔλα κοντά μου καὶ φίλησέ με>.
27 καὶ ἐγγίσας ἐφίλησεν αὐτόν, καὶ ὠσφράνθη τὴν ὀσμὴν τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ εὐλόγησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ὀσμὴ τοῦ υἱοῦ μου ὡς ὀσμὴ ἀγροῦ πλήρους, ὃν εὐλόγησε Κύριος.	27 Ὁ Ἰακὼβ ἐπλησίασε καὶ ἐφίλησε τὸν πατέρα του. Ὁ Ἰσαὰκ ὠσφράνθη τὴν ὀσμὴν τῶν ἐνδυμάτων, ποὺ εἶχε φορέσει ὁ Ἰακώβ, εὐλόγησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν· <ἰδού, αὐτὴ εἶναι ἡ ὀσμὴ τοῦ υἱοῦ μου, ὡσὰν ὀσμὴ ἀγροῦ γεμάτου χόρτα καὶ ἄνθη, ποὺ τὸν εὐλόγησεν ὁ Κύριος.	27 Καὶ ὁ Ἰακώβ, ἀφοῦ ἐπλησίασε τὸν πατέρα του, τὸν ἐφίλησεν. Ὁ Ἰσαὰκ τότε ἐμυρίσθη προσεκτικὰ τὴν μυρωδιὰν τῶν φορεμάτων, ποὺ εἶχε φορέσει ὁ Ἰακὼβ (καὶ τὰ ὁποῖα ἦσαν τοῦ Ἡσαῦ), καὶ εὐλόγησε τὸν Ἰακὼβ καὶ τοῦ εἶπε: <Νά· αὐτὴ εἶναι ἡ μυρωδιὰ τοῦ παιδιοῦ μου, ποὺ μὲ ἐφίλησε. Ἡ μυρωδιὰ δὲν εἶναι μυρωδιὰ στάνης καὶ προβάτων· εἶναι ὅπως ἐκείνη τῆς ἐξοχῆ καὶ τῶν χωραφιῶν, ποὺ εἶναι γεμᾶτα χόρτα καὶ ἄνθη, τὰ ὁποῖα εὐλόγησεν ὁ Κύριος>. Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ὁ Ἰσαὰκ ἐβεβαιώθη, ὅτι ἔχει ἐμπρός του τὸν Ἡσαῦ καὶ ἀπεφάσισε νὰ τὸν εὐλογήσῃ καὶ εἶπε:
28 Καὶ δῴη σοι ὁ Θεὸς ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ τῆς πιότητος τῆς γῆς καὶ πλῆθος σίτου καὶ οἴνου.	28 Εὔχομαι, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς βροχὴν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ εὐφορίαν τῆς γῆς, ὥστε νὰ ἔχῃς πλουσίαν τὴν συγκομιδὴν τοῦ σίτου καὶ τοῦ οἴνου.	28 <Εὔχομαι νὰ σοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς βροχὴν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ εὐφορίαν τῆς γῆς, ὥστε νὰ ἔχῃς πλουσίαν συγκομιδὴν σιταριοῦ καὶ κρασιοῦ. Εἴθε νὰ σοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς ἄφθονα τὰ ὑλικά, ἀλλὰ καὶ τὰ οὐράνια ἀγαθά.
29 Καὶ δουλευσάτωσάν σοι ἔθνη, καὶ προσκυνησάτωσάν σοι ἄρχοντες· καὶ γίνου κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ προσκυνήσουσί σε οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου. Ὁ καταρώμενός σε ἐπικατάρατος, ὁ δὲ εὐλογῶν σὲ εὐλογημένος.	29 Λαοὶ νὰ σὲ ὑπηρετήσουν καὶ ἄρχοντες νὰ σὲ προσκυνήσουν· νὰ γίνῃς κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ θὰ σὲ προσκυνήσουν οἱ ἀπόγονοι τοῦ πατρός σου. Ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ καταρασθῇ νὰ εἶναι κατηραμένος καὶ ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ εὐλογῇ, νὰ εἶναι εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Θεόν>.	29 Σοῦ εὔχομαι ἀκόμη νὰ ὑποταχθοῦν καὶ νὰ σὲ ὑπηρετήσουν ἔθνη καὶ νὰ σὲ προσκυνήσουν ἄρχοντες ἐθνῶν. Εἶθε νὰ γίνῃς κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ να σὲ προσκυνήσουν ὅλοι οἱ ἀπόγονοι τοῦ πατέρα σου, ὅλοι οἱ συγγενεῖς σου>. Ἀκόμη ὁ γέρων Ἰσαὰκ ἐπρόσθεσε· παιδί μου, <ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ καταρᾶται, νὰ εἶναι κατηραμένος καὶ ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ εὐλογῇ, νὰ εἶναι εὐλογημενος ἀπὸ τὸν Θεόν>.
30 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ παύσασθαι Ἰσαὰκ εὐλογοῦντα Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ ἐγένετο, ὡς ἐξῆλθεν Ἰακὼβ ἀπὸ προσώπου Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ Ἡσαῦ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἦλθεν ἀπὸ τῆς θήρας.	30 Ὅταν ἔπαυσεν ὁ Ἰσαὰκ νὰ δίδῃ τὰς εὐλογίας του εἰς τὸν υἱόν του τὸν Ἰακὼβ καὶ ὁ Ἰακὼβ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν σκηνὴν τοῦ πατρός του, ὁ Ἡσαῦ, ὁ ἀδελφός του, ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸ κυνήγιόν του.	30 Ὅταν ἐτελείωσεν ὁ Ἰσαὰκ νὰ δίδῃ τὶς εὐλογιές του πρὸς τὸν Ἰακὼβ καὶ μόλις ὁ Ἰακὼβ εἶχε φύγει ἀπὸ τὴν σκηνὴν τοῦ πατέρα του, ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸ κυνήγι καὶ ὁ ἀδελφός του, ὁ Ἡσαῦ.
31 Καὶ ἐποίησε καὶ αὐτὸς ἐδέσματα καὶ προσήνεγκε τῷ πατρὶ αὐτοῦ. Καὶ εἶπε τῷ πατρί· ἀναστήτω ὁ πατήρ μου καὶ φαγέτω ἀπὸ τῆς θήρας τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὅπως εὐλογήσῃ με ἡ ψυχή σου.	31 Ἀμέσως δὲ παρεσκεύασε καὶ αὐτὸς φαγητά, τὰ προσέφερεν εἰς τὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε· <ἂς σηκωθῇ ὁ πατέρας μου καὶ ἂς φάγῃ φαγητὰ ἐτοιμασμένα ἀπὸ τὸ Κυνήγιον τοῦ παιδιοῦ του, διὰ νὰ μὲ εὐλογήσῃ μὲ τὴν ψυχήν του>.	31 Ὁ Ἡσαῦ, χωρὶς νὰ γνωρίζῃ ὅσα ἔγιναν, ἐμαγείρευσε γρήγορα καὶ ἐτοίμασε καὶ αὐτὸς φαγητά, τὰ ἐπρόσφερεν εἰς τὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε· <ἂς σηκωθῇ ὁ πατέρας μου καὶ ἂς φάγῃ ἀπὸ τὸ κυνήγι τοῦ παιδιοῦ του, διὰ νὰ εὐχαριστήθῇ καὶ μοῦ δώσῃ μὲ ὅλην τὴν ψυχήν του τὴν τελευταίαν εὐλογίαν>.
32 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰσαὰκ ὁ πατὴρ αὐτοῦ· τίς εἶ σύ; Ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ υἱός σου ὁ πρωτότοκος Ἡσαῦ.	32 Ὁ πατήρ του ὁ Ἰσαὰκ εἶπε πρὸς αὐτόν· <ποιὸς εἶσαι σύ;> Ἐκεῖνος τοῦ ἀπήντησεν· <ἐγὼ εἶμαι τὸ παιδί σου, τὸ πρωτότοκο παιδί σου, ὁ Ἡσαῦ>.	32 Ὅταν ὁ Ἰσαὰκ ἄκουσε τὰ λόγια αὐτά, ἐθορυβήθη καὶ ταραγμένος ἐρώτησε· <ποῖος εἶσαι σύ;>Ὁ Ἡσαῦ τοῦ ἀπάντησε· <ἐγὼ εἶμαι τὸ πρῶτον παιδί σου, ὁ Ἡσαῦ>.
33 Ἐξέστη δὲ Ἰσαὰκ ἔκστασιν μεγάλην σφόδρα καὶ εἶπε· τίς οὖν ὁ θηρεύσας μοι θήραν καὶ εἰσενέγκας μοι; Καὶ ἔφαγον ἀπὸ πάντων πρὸ τοῦ ἐλθεῖν σε καὶ εὐλόγησα αὐτόν, καὶ εὐλογημένος ἔσται.	33 Ὁ Ἰσαὰκ ἐξεπλάγη πολύ, πάρα πολὺ καὶ εἶπε· <ποιὸς λοιπὸν ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐβγῆκεν εἰς κυνήγιον, μοῦ ἔφερε καὶ ἔφαγον ἀπὸ ὅλα, πρὶν σὺ ἔλθῃς, καὶ τὸν εὐλόγησα; Λοιπόν, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ εὐλογημένος>.	33 Ὁ τυφλὸς γέρων Ἰσαὰκ ἐξεπλάγη πολύ, πάρα πολὺ καὶ εἶπε: <Ποῖος ἦταν λοιπὸν ἐκεῖνος ποὺ ἐπῆγε κυνήγι καὶ μοῦ ἔφερε ἀπὸ τὸ κυνήγι του καὶ ἔφαγα ἀπὸ ὅλα, ὅσα μοῦ ἔφερε, πρὶν ἔλθῃς ἐσὺ καὶ ἐγὼ εὐχαριστημένος τὸν εὐλόγησα; Αὐτὸς θὰ εἶναι εὐλογημένος>.
34 Ἐγένετο δέ, ἡνίκα ἤκουσεν Ἡσαῦ τὰ ρήματα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ἰσαάκ, ἀνεβόησε φωνὴν μεγάλην καὶ πικρὰν σφόδρα καὶ εἶπεν· εὐλόγησον δὴ κἀμέ, πάτερ.	34 Ὅταν ἤκουσεν αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ πατρός του ὁ Ἡσαῦ ἐκραύγασε μὲ πολλὴν πικρίαν καὶ εἶπεν· <εὐλόγησε, λοιπόν, καὶ ἐμέ, πάτερ μου>.	34 Ὅταν ὁ Ἡσαῦ ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ ἀπὸ τὸν πατέρα του τὸν Ἰσαάκ, ἐφώναξε μὲ φωνὴν δυνατὴν καὶ ὠργισμένην, γεμάτην παραπόνον, λύπην ἀπαρηγόρητον καὶ πικρίαν καὶ εἶπεν· <εὐλόγησε λοιπὸν καὶ ἐμένα, πατέρα>!
35 Εἶπε δὲ αὐτῷ· ἐλθὼν ὁ ἀδελφός σου μετὰ δόλου ἔλαβε τὴν εὐλογίαν σου.	35 Τοῦ εἶπεν ὁ Ἰσαάκ· <ἦλθεν ὁ ἀδελφός σου κα ἐπῆρε δολίως τὴν εὐλογίαν σου>.	35 Ὁ Ἰσαὰκ τοῦ εἶπεν· <ὁ Ἰακώβ, ὁ ἀδελφός σου, ἀφοῦ ἦλθε, ἔλαβε μὲ δόλον τὴν εὐλογίαν, ποὺ ἦταν ἰδική σου>.
36 Καὶ εἶπε· δικαίως ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰακώβ· ἐπτέρνικε γάρ με ἰδοὺ δεύτερον τοῦτο· τά τε πρωτοτόκιά μου εἴληφε καὶ νῦν ἔλαβε τὴν εὐλογίαν μου. Καὶ εἶπεν Ἡσαῦ τῷ πατρὶ αὐτοῦ· οὐχ ὑπελίπου μοι εὐλογίαν, πάτερ;	36 Εἶπεν ὁ Ἡσαῦ μὲ ἀγανάκτησιν <ἐπιτυχῶς καὶ πολὺ ταιριαστὰ τοῦ ἐδόθη τὸ ὄνομο Ἰακώβ, διότι ἰδοὺ δευτέραν φορὰν μὲ ὑπεσκέλισε καὶ μὲ ἠπάτησε. Τὴν πρώτην φορὰν ἐπῆρε τὰ πρωτοτόκιά μου καὶ τώρα ἐπῆρε καὶ τὴν εὐλογίαν μου>. Εἶπε δὲ πρὸς τὸν πατέρα του τὸν ᾿Ισαάκ· <πάτερ μου, δὲν ἔμεινε λοιπὸν καὶ δι' ἐμὲ καμμία εὐλογία;>	36 Καὶ ὁ Ἡσαῦ εἶπε πικραμμένος: <Δίκαια καὶ ἐπιτυχημένα τοῦ ἐδόθη τὸ ὄνομα Ἰακώβ, ποὺ σημαίνει <πτερνιστής>, δηλαδὴ αὐτὸς ὁ ὁποῖος παραγκωνίζει τὸν ἄλλον καὶ ἐπικρατεῖ ἐκεῖνος· διότι μὲ ἐξηπάτησε, μὲ παρηγκώνισε καὶ μὲ ἔβαλεν εἰς τὸ περιθώριον διὰ δευτέραν φοράν. Τὴν πρώτην φορὰν μὲ ἐκατάφερε νὰ τοῦ πωλήσω τὰ προνόμια, ποὺ εἶχα ὡς πρωτότοκος, τὰ ὁποῖα καὶ ἔκαμε ἰδικά του· τὴν δευτέραν φορὰν ἐπῆρε μὲ δόλιον τρόπον τὴν εὐλογίαν, ποὺ ἀνῆκεν εἰς ἑμέ, τὸ πρῶτον παιδί>, Ὁ Ἡσαῦ εἶπεν ἀκόμη πρὸς τὸν πατέρα του μὲ παραπόνον· <δεν ἀφῆκες καὶ δι’ ἐμὲ καμμίαν εὐλογίαν, πατέρα; Ὅλην τὴν εὐλογίαν τὴν ἔδωκες εἰς τὸν Ἰακώβ;>
37 Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰσαὰκ εἶπε τῷ Ἡσαῦ· εἰ κύριον αὐτὸν πεποίηκά σου καὶ πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ πεποίηκα αὐτοῦ οἰκέτας, σίτῳ καὶ οἴνῳ ἐστήριξα αὐτόν, σοὶ δὲ τί ποιήσω, τέκνον;	37 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ εἶπε· <τὸν Ἰακώβ, τὸν ἔκανα κύριόν σου καὶ ὅλους τοὺς ἀδελφούς του τοὺς ἔκαμα ὑπηρέτας του. Τὸν εὐχήθηκα νὰ ἔχῃ πλούσια τὰ προϊόντα τῆς γῆς, σῖτον καὶ οἶνον. Τί λοιπὸν νὰ κάμω διὰ σὲ τώρα, παιδί μου;>	37 Ὁ Ἰσαὰκ ἀπεκρίθη εἰς τὸν Ἡσαῦ καὶ τοῦ εἶπε: <Ἒφ' ὅσον ἔκαμα τὸν Ἰακὼβ κύριον καὶ ἐξουσιαστήν σου καὶ ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἡσαῦ ὥρισα νὰ εἶναι ὑπηρέται τοῦ Ἰακώβ· ἐφ’ ὅσον τοῦ ἔδωκα τὴν εὐχὴν καὶ τὴν εὐλογίαν νὰ ἔχῃ πλούσια τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς, ἄφθονον τὸ σιτάρι καὶ τὸ κρασί, τί ἀπομένει νὰ κάμω τώρα διὰ σέ, παιδί μου; Ὅπως βλέπεις, ὅλες τὶς εὐλογιές τις ἔδωσα εἰς ἐκεῖνον· τίποτε ἄλλο δὲν ἔμεινε διὰ σέ>.
38 Εἶπε δὲ Ἡσαῦ πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ· μὴ εὐλογία μία σοί ἐστι, πάτερ; Εὐλόγησον δὴ κἀμέ, πάτερ. Κατανυχθέντος δὲ Ἰσαὰκ ἀνεβόησε φωνῇ Ἡσαῦ καὶ ἔκλαυσεν.	38 Εἶπεν ὁ Ἡσαῦ πρὸς τὸν πατέρα του· <μήπως μία μόνον εὐλογία ὑπάρχει εἰς σέ, πάτερ μου; Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ ἄλλαι. Πάτερ μου, εὐλόγησε καὶ ἐμένα>. Συνεκινήθη βαθύτατα ὁ Ἰσαάκ, διότι δὲν ἠδύνατο νὰ κάμῃ τίποτε, ὁ δὲ Ἡσαῦ ἐκραύγασε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ ἔκλαυσε πικρά.	38 Ὁ Ἡσαῦ τότε ἀπάντησεν εἰς τὸν πατέρα του: <Μήπως μία μόνον εὐλογία ὑπάρχει εἰς σέ, πατέρα; Δεν ὑπολείπεται δι' ἐμὲ καὶ μία ἔστω εὐλογία; Εὐλόγησε λοιπὸν καὶ ἐμένα, πατέρα μου>. Ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἡσαῦ ὁ γέρων Ἰσαὰκ ἐπόνεσε καὶ συνεκινήθη βαθύτατα. Ὁ δὲ Ἡσαῦ ἀφῆκε κραυγὴν δυνατὴν καὶ ἔκλαυσε μὲ πικρὰ δάκρυα διὰ τὸ πάθημά του καὶ διότι ὁ πατέρας του εὑρίσκετο εἰς ἀμηχανίαν καὶ δὲν ἠμποροῦσε οὔτε ἤθελε νὰ ἀνατρέψῃ ὅσα εἶχαν γίνει.
39 Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰσαὰκ ὁ πατὴρ αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἀπὸ τῆς πιότητος τῆς γῆς ἔσται ἡ κατοίκησίς σου καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ ἄνωθεν.	39 Ἀπαντῶν τότε ὁ Ἰσαὰκ εἰς τοὺς θρήνους τοῦ παιδιοῦ του, τοῦ εἶπε· <ἰδού· ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν εὔφορον γῆν καὶ ἀπὸ τὴν δρόσον τοῦ οὐρανοῦ θὰ εἶναι ἡ κατοικία σου.	39 Ὁ Ἰσαὰκ ἐλυπήθη τὸν Ἡσαῦ καὶ τοῦ ἀπάντησε: <Ἀφοῦ ἐπιθυμεῖς νὰ ἀπολαύσῃς καὶ σὺ τὴν εὐλογίαν μου, ἐγὼ δὲ δὲν ἠμπορῶ νὰ κάμω ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, σοῦ δίδω εὐλογίαν, ἀλλὰ περιωρισμένην: Νά· σοῦ εὔχομαι μέρος ἀπὸ τὴν εὔφορον γῆν καὶ τὰ ἀγαθά της καὶ ἀπὸ τὴν πλουσίαν βροχὴν τοῦ οὐρανοῦ. Θὰ κατοικήσῃς εἰς τὴν Ἰδουμαίαν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὰ νότια τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης,
40 Καὶ ἐπὶ τῇ μαχαίρᾳ σου ζήσῃ καὶ τῷ ἀδελφῷ σου δουλεύσεις· ἔσται δὲ ἡνίκα ἐὰν καθέλῃς, καὶ ἐκλύσῃς τὸν ζυγὸν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ τραχήλου σου.	40 Θὰ ζῇς μὲ τὸ σπαθί σου, ἀλλὰ θὰ εἶσαι δοῦλος εἰς τὸν ἀδελφόν σου. Θὰ ἔλθουν ὅμως περιστάσεις, κατὰ τὰς ὁποίας θὰ κατεβάσῃς ἀπὸ τὸν τράχηλόν σου καὶ θὰ ἀποτινάξῃς τὸν ζυγόν>.	40 καὶ ἐκεῖ θὰ ζῇς ζωὴν πολεμικήν· θὰ ζῇς μὲ τὸ ξίφος σου καὶ θὰ εἶσαι δοῦλος τοῦ ἀδελφοῦ σου. Θὰ ἔλθουν ὅμως περιστάσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ ἀπόγονοί σου θὰ ἠμπορέσουν νὰ ἀποτινάξουν τὸν δουλικὸν ζυγὸν τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰακὼβ καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν, ἀλλὰ δὲν θὰ κατορθώσουν ποτὲ νὰ τοὺς ὑποτάξουν. Οἱ ἀπόγονοί σου Ἰδουμαῖοι θὰ γίνουν δοῦλοι τῶν Ἰσραηλιτῶν· οἱ Ἰσραηλῖτες ὅμως δὲν θὰ γίνουν ποτὲ δοῦλοι τῶν Ἰδουμαίων>.
41 Καὶ ἐνεκότει Ἡσαῦ τῷ Ἰακὼβ περὶ τῆς εὐλογίας ἧς εὐλόγησεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ· εἶπε δὲ Ἡσαῦ ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτοῦ· ἐγγισάτωσαν αἰ ἡμέραι τοῦ πένθους τοῦ πατρός μου, ἵνα ἀποκτείνω Ἰακὼβ τὸν ἀδελφόν μου.	41 Ὁ Ἡσαῦ ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἐντεῦθεν ἐμνησικάκει καὶ ἀγανακτοῦσε ἐναντίον τοῦ Ἰακὼβ διὰ τὴν εὐλογίαν, τὴν ὁποίαν μετὰ δόλου ἐπῆρεν ἀπὸ τὸν πατέρα του. Εἶπε δὲ ἀπὸ μέσα του· <ἂς ἀποθάνῃ πρῶτα ὁ πατέρας μου, ἂς ἔλθουν καὶ ἂς περάσουν αἱ ἡμέραι τοῦ πένθους διὰ τὸν θάνατον τοῦ πατρός μου, καὶ τότε ἐγὼ θὰ φονεύσω τὸν ἀδελφόν μου τὸν Ἰακώβ>.	41 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ Ἡσαῦ ἀγανακτοῦσε καὶ ἐμνησικακοῦσε ἐναντίον τοῦ Ἰακώβ, τοῦ ἀδελφοῦ του, διὰ τὴν εὐλογίαν, ποὺ τοῦ ἔδωκεν ὁ πατέρας του, ὁ Ἰσαάκ. Ἐσκέφθη δὲ ὁ Ἡσαῦ· <ἂς ἔλθουν οἱ ἡμέρες, ποὺ θὰ ἀποθάνῃ ὁ πατέρας μου καὶ ἂς περάσῃ τὸ πένθος διὰ τὸν θάνατόν του, καὶ τότε θὰ σκοτώσω τὸν ἀδελφόν μου, τὸν Ἰακώβ>.
42 Ἀπηγγέλη δὲ Ρεβέκκᾳ τὰ ρήματα Ἡσαῦ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τοῦ πρεσβυτέρου, καὶ πέμψασα ἐκάλεσεν Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν νεώτερον καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ Ἡσαῦ ὁ ἀδελφός σου ἀπειλεῖ σοι τοῦ ἀποκτεῖναί σε·	42 Τὰ λόγια ὅμως αὐτὰ τοῦ Ἡσαῦ, τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ, ἐπληροφορήθη ἡ Ρεβέκκα. Ἔστειλε ἄνθρωπον, ἐκάλεσε κοντά της τὸν νεώτερον υἱόν της Ἰακὼβ καὶ τοῦ εἶπε· <ἰδού, ὁ ἀδελφός σου ὁ Ἡσαῦ ἀπειλεῖ νὰ σὲ φονεύσῃ.	42 Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὴν Ρεβέκκαν τὴν φονικὴν ἀπόφασιν, τὰ φοβερὰ λόγια καὶ τὰ κακοῦργα σχέδια τοῦ μεγαλυτέρου παιδιοῦ της. Ἡ ἔξυπνη καὶ συνετὴ Ρεβέκκα, ὄταν τὰ ἐπληροφορήθη αὐτά, κινουμένη ἀπὸ τὴν μητρικὴν ἀγάπην της, ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἰακώβ, τὸ νεώτερον παιδί της, καὶ τοῦ εἶπε: <Κύτταξε· ὁ ἀδελφός σου ὁ Ἡσαῦ τρέφει ἐναντίον σου διαθέσεις φονικὲς καὶ ἀπειλεῖ νὰ σὲ σκοτώσῃ.
43 νῦν οὖν, τέκνον, ἄκουσόν μου τῆς φωνῆς καὶ ἀναστὰς ἀπόδραθι εἰς τὴν Μεσοποταμίαν πρὸς Λάβαν τὸν ἀδελφόν μου εἰς Χαρράν.	43 Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσε προσεκτικὰ τὰ λόγια μου. Σήκω καὶ φεύγα μυστικὰ καὶ πήγαινε εἰς τὴν Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας πρὸς τὸν ἀδελφόν μου τὸν Λάβαν.	43 Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσε τὴν συμβουλήν μου, διὰ νὰ ἠμπορέσῃς νὰ γλυτώσῃς ἀπὸ τὸν ἀδελφόν σου. Σήκω καὶ φύγε ἀμέσως εἰς τὴν Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας, κοντὰ εἰς τὸν ἀδελφόν μου Λάβαν.
44 Καὶ οἴκησον μετ' αὐτοῦ ἡμέρας τινάς,	44 Καὶ μεῖνε μαζῆ του ἐπὶ ὀλίγον χρόνον,	44 Καὶ κατοίκησε ἐκεῖ μαζί του ὀλίγον καιρόν,
45 ἕως τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργὴν τοῦ ἀδελφοῦ σου ἀπὸ σοῦ, καὶ ἐπιλάθηται ἃ πεποίηκας αὐτῷ. Καὶ ἀποστείλασα μεταπέμψομαί σε ἐκεῖθεν, μή ποτε ἀποτεκνωθῶ ἀπὸ τῶν δύο ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ.	45 μέχρις ὅτου διαλυθῇ ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργή, ποὺ ὁ ἀδελφός σου ἔχει ἐναντίον σου, καὶ λησμονήσῃ αὐτά, ποὺ τοῦ ἔκαμες. Ἐγὼ θὰ στείλω πρὸς σὲ ἄνθρωπον καὶ θὰ σὲ καλέσω νὰ ἐπιστρέψῃς πάλιν ἀπὸ ἐκεῖ. Νὰ φύγῃς τώρα, παιδί μου, διὰ νὰ μὴ χάσω εἰς μίαν ἡμέραν καὶ τὰ δυό μου παιδιά, τὸν ἕνα ποὺ θὰ πέσῃ νεκρὸς καὶ τὸν ἄλλον ποὺ θὰ γίνῃ φονηᾶς>.	45 ἕως ὅτου περάσῃ ὁ θυμὸς καὶ σβήσῃ ἡ ὀργὴ καὶ ἡ ἀγανάκτησις τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐναντίον σου καὶ ἕως ὅτου ξεχάσῃ ὅσα τοῦ ἔχεις κάμει. Φύγε, λοιπόν, καὶ μεῖνε εἰς τὴν Χαρρὰν καὶ ἐγὼ θὰ στείλω ἄνθρωπον καὶ θὰ σὲ καλέσω νὰ ἐπιστρέψῃς πάλιν ἀπὸ ἐκεῖ. Νὰ φύγῃς τώρα, διότι ἔτσι θὰ ἐλευθερωθῇς ἀπὸ τοὺς κινδύνους, ἐγὼ δὲ θὰ γλυτώσω ἀπὸ τὸ πένθος. Διότι ἂν μείνῃς καὶ σὲ φονεύσῃ, εἶναι φυσικὸν καὶ ἐκεῖνος νὰ φύγῃ ἢ νὰ φονευθῇ ὡς φονιᾶς· ἔτσι ὁ πόνος μου, ὡς μητέρας, θὰ εἶναι μεγάλος. Διότι θὰ σᾶς χάσω καὶ τοὺς δύο εἰς μίαν ἡμέραν>.
46 Εἶπε δὲ Ρεβέκκα πρὸς Ἰσαάκ· προσώχθικα τῇ ζωῇ μου διὰ τὰς θυγατέρας τῶν υἱῶν Χέτ· εἰ λήψεται Ἰακὼβ γυναῖκα ἀπὸ τῶν θυγατέρων τῆς γῆς ταύτης, ἵνα τί μοι τὸ ζῆν;	46 Διὰ νὰ πείσῃ δὲ ἡ Ρεβέκκα τὸν Ἰσαὰκ καὶ ἀφήσῃ τὸν Ἰακὼβ νὰ ἀναχωρήσῃ εἰς Χαρρὰν τοῦ εἶπε· <Ἐβαρέθηκα τὴν ζωήν μου ἐξ αἰτίας τῶν Χετταίων γυναικῶν, τὰς ὁποίας ἔχει λάβει συζύγους ὁ Ἡσαῦ. Δὲν θέλω, λοιπόν, νὰ λάβῃ σύζυγον ὁ Ἰακὼβ γυναῖκα ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῆς χώρας αὐτῆς, διότι ἐὰν λάβῃ ἀπὸ αὐτὰς τί θέλω νὰ ζῶ; Καλύτερα νὰ πεθάνω>.	46 Ἡ φρόνιμη Ρεβέκκα, διὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν ἀναχώρησιν τὸν Ἰακώβ, ὥστε νὰ μὴ φανῇ ὅτι φεύγει ἐξ αἰτίας τὸν θυμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ του· οὔτε νὰ μάθῃ ὁ πατέρας του τὴν ἀληθινὴν αἰτίαν τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Ἰακὼβ ἢ τὴν ἀγανάκτησιν τὸν Ἡσαῦ ἐναντίον του, διὰ νὰ πείσῃ τὸν σύζυγόν τῆς νὰ ἀφήσῃ τὸν Ἰακὼβ νὰ φύγῃ, τοῦ ἔκρυψε τὸ κακοῦργον σχέδιον τὸν Ἡσαῦ, ἀλλὰ δὲν τοῦ εἶπε ψέματα. Τοῦ εἶπε κάτι, διὰ τὸ ὁποῖον θὰ εἶχαν συζητήσει προτήτερα μαζί. Ἡ Ρεβέκκα εἶπεν εἰς τὸν Ἰσαάκ: <Ἐβαρέθηκα, ἐβασανίσθηκα εἰς τὴν ζωήν μου ἐξ αἰτίας τῶν Χετταίων γυναικῶν, ποὺ εἶναι σύζυγοι τοῦ Ἡσαυ. Ἂν ὁ Ἰακὼβ πάρῆ γυναῖκα ἀπὸ τὶς θυγατέρες τῶν κατοίκων τῆς χώρας αὐτῆς, τί θέλω νὰ ζῶ; Ἡ ζωή μου θὰ εἶναι ἀνυπόφορος. Οἱ γυναῖκες τοῦ Ἡσαῦ ἐγέμισαν μὲ φαρμάκια τὴν ζωήν μου καλύτερα νὰ ἀποθάνω, ἂν ὁ Ἰακὼβ πάρῃ σύζυγον ἀπὸ αὐτές>.