Η Γένεσις : Κεφάλαιον ΚΗ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ροσκαλεσάμενος δὲ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ εὐλόγησεν αὐτὸν καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ λέγων· οὐ λήψῃ γυναῖκα ἐκ τῶν θυγατέρων τῶν Χαναναίων.
2 Ἀναστὰς ἀπόδραθι εἰς τὴν Μεσοποταμίαν, εἰς τὸν οἶκον Βαθουὴλ τοῦ πατρὸς τῆς μητρός σου καὶ λάβε σεαυτῷ ἐκεῖθεν γυναῖκα ἐκ τῶν θυγατέρων Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός σου.
3 Ὁ δὲ Θεός μου εὐλογήσαι σε καὶ αὐξήσαι σε καὶ πληθύναι σε, καὶ ἔσῃ εἰς συναγωγὰς ἐθνῶν·
4 καὶ δῴη σοι τὴν εὐλογίαν Ἁβραὰμ τοῦ πατρός μου σοὶ καὶ τῷ σπέρματί σου μετὰ σὲ, κληρονομῆσαι, τὴν γῆν τῆς παροικήσεώς σου, ἣν ἔδωκεν ὁ Θεὸς τῷ Ἁβραάμ.
5 Καὶ ἀπέστειλεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν Μεσοποταμίαν πρὸς Λάβαν τὸν υἱὸν Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, ἀδελφὸν Ρεβέκκας τῆς μητρὸς Ἰακὼβ καὶ Ἡσαῦ.
6 Εἶδε δὲ Ἡσαῦ ὅτι εὐλόγησεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ, καὶ ἀπῴχετο εἰς τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας Λαβεῖν ἑαυτῷ γυναῖκα ἐκεῖθεν ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ λέγων· οὐ λήψῃ γυναῖκα ἐκ τῶν θυγατέρων τῶν Χαναναίων,
7 καὶ ἤκουσεν Ἰακὼβ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας.
8 Ἱδὼν δὲ καὶ Ἡσαῦ ὅτι πονηραί εἰσιν αἱ θυγατέρες Χαναὰν ἐναντίον Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,
9 ἐπορεύθη Ἡσαῦ πρὸς Ἰσμαὴλ καὶ ἔλαβε τὴν Μαελὲθ θυγατέρα Ἰσμαὴλ τοῦ υἱοῦ Ἁβραάμ, ἀδελφὴν Ναβεώθ, πρὸς ταῖς γυναιξὶν αὐτοῦ γυναῖκα.
10 Καὶ ἐξῆλθεν Ἰακὼβ ἀπὸ τοῦ φρέατος τοῦ ὄρκου καὶ ἐπορεύθη εἰς Χαρράν.
11 Καὶ ἀπήντησε τόπῳ καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ· ἔδυ γὰρ ὁ ἥλιος· καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τῶν λίθων τοῦ τόπου, καὶ ἔθηκε πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ.
12 Καὶ ἐνυπνιάσθη, καὶ ἰδοὺ κλίμαξ στηριγμένη ἐν τῇ γῇ, ἧς ἡ κεφαλὴ ἀφικνεῖτο εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαιναν ἐπ' αὐτῆς.
13 Ὁ δὲ Κύριος ἐπεστήρικτο ἐπ' αὐτῆς καὶ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Ἁβραάμ τοῦ πατρός σου, καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαάκ· μὴ φοβοῦ· ἡ γῆ, ἐφ' ἧς σὺ καθεύδεις ἐπ' αὐτῆς, σοὶ δώσω αὐτήν, καὶ τῷ σπέρματί σου.
14 Καὶ ἔσται τὸ σπέρμα σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς καὶ πλατυνθήσεται ἐπὶ θάλασσαν καὶ ἐπὶ λίβα καὶ ἐπὶ βορρᾶν, καὶ ἐπ' ἀνατολάς, καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου.
15 Καὶ ἰδοὺ ἐγώ εἰμι μετὰ σοῦ διαφυλάσσων σε ἐν τῇ ὁδῷ πάσῃ, οὖ ἂν πορευθῇς, καὶ ἀποστρέψω σε εἰς τὴν γῆν ταύτην, ὅτι οὐ μή σε ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάλησά σοι.
16 Καὶ ἐξηγέρθη Ἰακὼβ ἐκ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ὅτι ἔστι Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν.
17 Καὶ ἐφοβήθη καὶ εἶπεν· ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ' ἢ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ.
18 Καὶ ἀνέστη Ἰακὼβ τὸ πρωΐ καὶ ἔλαβε τὸν λίθον, ὃν ὑπέθηκεν ἐκεῖ πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἔστησεν αὐτὸν στήλην καὶ ἐπέχεεν ἔλαιον ἐπὶ τὸ ἄκρον αὐτῆς.
19 Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου οἶκος Θεοῦ· καὶ Οὐλαμλοὺζ ἦν ὄνομα τῇ πόλει τὸ πρότερον.
20 Καὶ ηὔξατο Ἰακὼβ εὐχὴν λέγων· ἐὰν ᾖ Κύριος ὁ Θεὸς μετ' ἐμοῦ καὶ διαφυλάξῃ με ἐν τῇ ὁδῷ ταύτῃ, ᾖ ἐγὼ πορεύομαι, καὶ δῷ μοι ἄρτον φαγεῖν καὶ ἱμάτιον περιβαλέσθαι
21 καὶ ἀποστρέψῃ με μετὰ σωτηρίας εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου, καὶ ἔσται Κύριός μοι εἰς Θεόν,
22 καὶ ὁ λίθος οὗτος, ὃν ἔστησα στήλην, ἔσται μοι οἶκος Θεοῦ, καὶ πάντων, ὧν ἐάν μοι δῷς, δεκάτην ἀποδεκατώσω αὐτά σοι.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

κάλεσεν ὁ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ, τὸν εὐλόγησε καὶ τοῦ ἔδωσε πατρικὴν ὑποθήκην καὶ ἐντολὴν λέγων· <δὲν θὰ πάρῃς σύζυγον ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῶν Χαναναίων·
2 ἀλλὰ σήκω καὶ φύγε εἰς τὴν Μεσοποταμίαν, εἰς τὸν οἶκον τοῦ Βαθουήλ, τοῦ πατρὸς τῆς μητρός σου, καὶ πάρε σύζυγόν σου ἀπὸ ἐκεῖ, ἀπὸ τὰς θυγατέρας τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός σου.
3 Ὁ δὲ Θεός μου ἂς σὲ εὐλογήσῃ, ἂς σὲ αὐξήσῃ καὶ ἂς σὲ πληθύνῃ, καὶ ἔτσι θὰ ἀναδειχθῇς γενάρχης πολλῶν λαῶν.
4 Εἴθε νὰ δώσῃ τὴν εὐλογίαν τοῦ πατρός μου τοῦ Ἁβραὰμ εἰς σὲ προσωπικῶς καὶ εἰς τοὺς κατόπιν ἀπὸ σὲ ἀπογόνους σου, ὥστε νὰ κληρονομήσῃς τὴν χώραν, ὅπου σήμερον μένεις, καὶ τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς ἔχει δώσει εἰς τὸν Ἁβραάμ>.
5 Ἔστειλεν ὁ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ εἰς τὴν Μεσοποταμίαν, ὅπου πράγματι αὐτὸς ἐπορεύθη πρὸς τὸν Λάβαν, τὸν υἱὸν Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, ἀδελφὸν τῆς Ρεβέκκας, τῆς μητρὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἡσαῦ.
6 Εἶδεν ὁ Ἡσαῦ ὅτι ὁ Ἰσαὰκ εὐλόγησε τὸν Ἰακώβ. Ὁ Ἰακὼβ λαβὼν τὴν εὐλογίαν του Ἰσαὰκ ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας, διὰ νὰ πάρῃ ἀπὸ ἐκεῖ σύζυγόν του. Κατὰ δὲ τὴν ὥραν τῆς εὐλογίας τοῦ ἔδωσεν ὁ πατήρ του τὴν ἐντολήν· <δὲν θὰ πάρῃς σύζυγον ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῶν Χαναναίων>.
7 Ὁ Ἰακὼβ ὑπήκουσεν εἰς τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του, ἐδέχθη τὴν ἐντολὴν καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας.
8 Ὁ δὲ Ἡσαῦ ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι ὁ πατέρας του εἶχε κακὴν ἰδέαν διὰ τὰς θυγατέρας τῶν Χαναναίων, διὰ νὰ εὐχαριστήσῃ αὐτόν,
9 ἐπορεύθη πρὸς τὴν περιοχὴν ὅπου κατοικοῦσεν ὁ Ἰσμαήλ, καὶ ἐκτὸς τῶν δύο γυναικῶν, ποὺ εἶχε, ἔλαβεν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἄλλην σύζυγον τὴν Μαελέθ, θυγατέρα τοῦ Ἰσμαήλ, υἱοῦ τοῦ Ἁβραάμ, ἀδελφήν του Ναβεώθ.
10 Ὁ Ἰακὼβ ἐν τῷ μεταξὺ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸ Φρέαρ τοῦ Ὄρκου, διὰ νὰ μεταβῇ εἰς τὴν Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας.
11 Ἔφθασεν εἰς κάποιον τόπον, εἰς τὴν Βαιθήλ, καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ, διότι εἶχε δύσει ὁ ἥλιος. Ἐπῆρε ἀπὸ τοὺς λίθους τοῦ τόπου, ἔβαλεν αὐτοὺς ὡς προσκεφάλαιον κάτω ἀπὸ τὴν κεφαλήν του καὶ ἐκοιμήθη εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον.
12 Ἐκεῖ εἶδεν ἕνα ὄνειρον. Εἶδε μίαν κλίμακα, τῆς ὁποίας ἡ βάσις ἦτο στερεωμένη εἰς τὴν γῆν, ἡ δὲ κορυφή της ἔφθανεν εἰς τὸν οὐρανόν· ἄγγελοι δὲ τοῦ Θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον δι' αὐτῆς.
13 Ὁ Θεὸς εἶχε στηριχθῆ εἰς τὸ ἄνω μέρος τῆς κλίμακος αὐτῆς, καὶ εἶπεν· <ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς Ἁβραάμ, τοῦ πατρός σου, καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαάκ. Μὴ φοβῆσαι, διότι αὐτὴν τὴν γῆν, ἐπὶ τῆς ὁποίας σὺ τώρα κοιμᾶσαι, θὰ δώσω εἰς σὲ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους σου.
14 Οἱ δὲ ἀπόγονοί σου θὰ πληθυνθοῦν καὶ θὰ αὐξηθοῦν εἰς ἀριθμὸν μέγαν ὡσὰν τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης, καὶ θὰ ἐπεκταθοῦν πρὸς Δυσμάς, πρὸς Νότον, πρὸς Βορρᾶν καὶ πρὸς Ἀνατολάς. Ὄλοι δὲ οἱ λαοὶ τῆς γῆς, θὰ εὐλογηθοῦν διὰ μέσου ἑνὸς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους σου (διὰ τοῦ Χριστοῦ).
15 Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι μαζῆ σου, θὰ σὲ προφυλάσσω καὶ θὰ σὲ καθοδηγῶ εἰς τὸν κάθε δρόμον σου, ὀπουδήποτε καὶ ἂν μεταβῇς, καὶ θὰ σὲ ἐπαναφέρω εἰς τὴν γῆν αὐτήν. Δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω καὶ θὰ πραγματοποιήσω ὅλα, ὅσα σου ὑπεσχέθην>.
16 Ἐξύπνησεν ὁ Ἰακὼβ ἀπὸ τὸν ὕπνον του καὶ γεμᾶτος ἱερὸν δέος εἶπεν· <ὁ Κύριος ὑπάρχει εἰς τὸν τόπον αὐτὸν καὶ ἐγὼ δὲν τὸ ἐγνώριζα>.
17 Ἐφοβήθη καὶ εἶπε· <πόσον φοβερὸς εἶναι ὁ τόπος αὐτός! Αὐτὸς βεβαίως εἶναι οἶκος Θεοῦ καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ!>
18 Ἐξύπνησε δὲ τὴν πρωΐαν, ἐπῆρε τὸν λίθον, τὸν ὁποῖον εἶχε θέσει ὡς προσκεφάλαιον εἰς τὴν κεφαλήν του, ἔστησεν αὐτὸν ὡς στήλην εἰς ἀνάμνησιν τοῦ μεγάλου τούτου γεγονότος, καὶ εἰς ἔνδειξιν καθιερώσεως ἔχυσεν ἔλαιον εἰς τὴν κορυφὴν αὐτῆς.
19 Ὠνόμασε δὲ τὸν τόπον ἐκεῖνον <Οἶκος Θεοῦ>. Ἡ πόλις, κοντὰ εἰς τὴν ὁποίαν ἐκοιμήθη, ὠνομάζετο τὴν ἐποχὴν ἐκείνην Οὐλαμλούζ.
20 Ἔκαμε δὲ ἐκεῖ ὁ Ἰακὼβ τάξιμον καὶ εἶπεν· <ἐὰν ὁ Κύριος καὶ Θεὸς εἶναι μαζῆ μου καὶ μὲ διαφύλαξῃ εἰς τὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ βαδίζω, καὶ μοῦ δώσῃ ἄρτον πρὸς τροφὴν καὶ ἱμάτιον εἰς ἐνδυμασίαν, μοῦ δώσῃ ὅσα μοῦ χρειάζονται κατὰ τοὺς χρόνους τῆς ξενητιᾶς μου,
21 ἐάν μὲ καθοδηγήσῃ καὶ ἐπιστρέψω πάλιν σῶος εἰς τὸ σπίτι τοῦ πατρός μου, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου.
22 Καὶ ὁ λίθος αὐτός, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἔστησα ὄρθιον εἰς ἀνάμνησιν τοῦ γεγονότος, θὰ γίνῃ ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ ὅλα δὲ τὰ ἀγαθά, ὅσα ἤθελε μοῦ δώσει ὁ Θεός, ἐγὼ θὰ προσφέρω εἰς αὐτὸν τὸ ἐν δέκατον>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Ἰσαάκ, ἂν καὶ δεν ἐγνώριζε τὰ φονικὰ σχέδια τὸν Ἡσαῦ, ὅταν ἄκουσε τὰ ὅσα τοῦ εἶπεν ἡ Ρεβέκκα, ἐκάλεσε τὸν Ἰακώβ, τὸν εὐλόγησε καὶ τοῦ ἔδωκε τὴν πατρικὴν ἐντολήν· <δὲν θὰ πάρῃς σύζυγον ἀπὸ τὶς θυγατέρες τῶν Χαναναίων
2 σήκω καὶ φύγε εἰς τὴν Μεσοποταμίαν· πήγαινε εἰς τὸ σπίτι τοῦ Βαθουήλ, τοῦ πατέρα τῆς μητέρας σου, καὶ πάρε σύζυγον ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν αὐτήν, ἀπὸ τὶς θυγατέρες τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητέρας σου>.
3 Ὁ γέρων Ἰσαὰκ διὰ νὰ ἐνθαρρύνῃ τὸν Ἰακὼβ ἐπρόσθεσεν· <εἴθε νὰ σὲ εὐλογήσῃ ὁ παντοδύναμος Θεός μου καὶ νὰ σὲ αὐξήσῃ καὶ νὰ σὲ πληθύνῃ καὶ νὰ σὲ ἀναδείξῃ γενάρχην πολλῶν λαῶν·
4 καὶ τὴν εὐλογίαν, ποὺ ἔδωκεν εἰς τὸν πατέρα μου Ἀβραάμ, εἴθε νὰ τὴν δώσῃ καὶ εἰς σὲ τὸν ἴδιον προσωπικῶς καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἀπογόνους σου, ὥστε νὰ κληρονομήσῃς τὴν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν σήμερον κατοικεῖς καὶ τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς ἔδωκεν ὡς κληρονομίαν εἰς τὸν Ἀβραάμ>.
5 Ὁ Ἰσαὰκ ἀπέστειλε τὸν υἱόν του εἰς Μεσοποταμίαν μὲ τὴν ἐνθάρρυνσιν αὐτὴν καὶ μὲ τὰ πνευματικὰ αὐτὰ ἐφόδια, ποὺ ὑπενθύμιζαν εἰς τὸν Ἰακὼβ τὴν ἐπιστροφὴν καὶ τὴν κληρονομίαν τῆς χώρας καὶ τὴν αὔξησίν του.
Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἐπῆγεν εἰς τὴν Μεσοποταμίαν εἰς τὸν Λάβαν, τὸν υἱὸν τοῦ Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, τὸν ἀδελφὸν τῆς Ρεβέκκας, τῆς μητέρας τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἡσαῦ.
6 Ὁ Ἡσαῦ ἔμαθεν, ὅτι ὁ Ἰσαὰκ εὐλόγησε τὸν Ἰακὼβ καὶ ὅτι ὁ ἀδελφός του ἔφυγεν εἰς τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας, διὰ νὰ πάρῃ ἀπὸ ἐκεῖ γυναῖκα, συμφώνως πρὸς τὴν ἐντολὴν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ πατέρα του, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπεν· <δὲν θὰ πάρῃς γυναῖκα ἀπὸ τὶς θυγατέρες τῶν Χαναναίων>.
7 Ὁ Ἡσαῦ ἐπληροφορήθη ἐπίσης, ὅτι ὁ Ἰακὼβ ἐπειθάρχησεν εἰς τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας.
8 Ὁ Ἡσαῦ διὰ νὰ ἐξευμενίσῃ καὶ εὐχαριστήσῃ τὸν πατέρα του καὶ διὰ νὰ διορθώσῃ τὸ λάθος του, ποὺ ἐπῆρε γυναῖκες ἀπὸ τοὺς Χαναναίους, τῶν ὁποίων οἱ θυγατέρες ἐφέροντο μὲ ἀσέβειαν καὶ περιφρόνησιν πρὸς τὸν Ἰσαάκ,
9 ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἰσμαήλ (τὸν υἱὸν τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῆς δούλης τοῦ Ἄγαρ τῆς Αἰγυπτίας). Ἀπὸ αὐτὸν ἐζήτησε καὶ ἐπῆρε ὡς τρίτην σύζυγον, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς δύο γυναῖκες ποὺ εἶχε, τὴν Μαελέθ, τὴν κόρην τοῦ Ἰσμαήλ, υἱοῦ τοῦ Ἀβραάμ, τὴν ἀδελφὴν τοῦ Ναβεώθ.
10 Καὶ ὁ Ἰακώβ, ποὺ ἐμεγάλωσεν εἰς τὸ σπίτι καὶ δεν ἔκαμε ποτὲ ὁδοιπορίαν οὕτε ἔζησεν εἰς τὰ ξένα οὔτε εἶχε πεῖραν κακοπαθείας, ἔφυγεν ἀπὸ τὸ πηγάδι τοῦ Ὅρκου, τὴν Βηρσαβεέ, κατευθυνόμενος πρὸς τὴν Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας.
11 Καὶ ἔφθασεν εἰς κάποιον τόπον, τὴν Βαιθήλ, καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ, διότι ἔδυσεν ὁ ἥλιος καὶ τὸν ἐπιασεν ἡ νύκτα. Καὶ ἐπῆρε πέτρες ἀπὸ ἐκεῖνες, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ, τὶς ἔβαλεν ὡς προσκέφαλον καὶ ἐκοιμήθη εἰς τὸν ἔρημον τόπον ξαπλωμένος εἰς τὸ χῶμα καὶ ἥσυχος μὲ τὴν ἐλπίδα του εἰς τὸν Θεόν.
12 Ἐνῷ ἐκοιμᾶτο, ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἴδῃ ἕνα θεῖον καὶ ἱερὸν δρᾶμα. Εἶδεν εἰς τὸν ὕπνον του τὸ ἑξῆς ὄνειρον: Εἶδε μίαν πανύψηλη σκάλα, τῆς ὁποίας ἡ βάσις ἦταν στηριγμένη εἰς τὸ ἔδαφος, καὶ ἡ κορυφὴ τῆς ἔφθανεν εἰς τὸν οὐρανον. Οἱ δὲ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν ἐπάνω εἰς αὐτήν.
13 Ὁ δὲ Θεὸς εἶχε στηριχθῇ εἰς τὸ ἐπάνω μέρος τῆς σκάλας καὶ τοῦ εἶπε αὐτὰ τὰ προφητικὰ καὶ παρηγορητικὰ λόγια: <Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς Ἀβραάμ, τοῦ πάππου σου, καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαάκ, τοῦ πατέρα σου>· αὐτὸς ποὺ ἐδόξασε καὶ τοὺς δυο τόσον πολύ. <Μὴ φοβῆσαι> λοιπόν· ὅπως ἐξεπλήρωσα τὶς ὑποσχέσεις μου εἰς ἐκείνους, Ἔτσι θὰ κάμω καὶ σὲ ἄξιον τῆς φροντίδος μου. Ἔχε θάρρος, πίστευε εἰς ὅσα σοῦ λέγω. Μὴ νομίσῃς ὅτι, ἐπειδὴ φεύγεις, θὰ στερηθῇς αὐτὴν τὴν γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐγεννήθηκες. <Διότι τὴν γῆν αὐτήν, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν τώρα κοιμᾶσαι, εἰς σὲ θὰ τὴν δώσω καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους σου.
14 Οἱ δὲ ἀπόγονοί σου θὰ αὐξηθοῦν καὶ θὰ γίνουν ἀναρίθμητοι, ὅπως ἡ ἄμμος τῆς γῆς. Καὶ οἰ ἀπόγονοί σου θὰ ἐπεκταθοῦν πρὸς τὰ δυτικά, ὅπου εἶναι ἡ Μεσόγειος θάλασσα, πρὸς τὰ νότια, πρὸς τὰ βόρεια καὶ πρὸς τὰ ἀνατολικά>, δηλαδὴ παντοῦ. <Ὅλες δὲ οἰ φυλὲς τῆς γῆς θὰ λάβουν τὶς εὐλογίες καὶ τὶς χάριτες τοῦ Θεοῦ διὰ σοῦ, διὰ μέσου ἐνὸς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους σου> (τοῦ ἐκλεκτοῦ καὶ ἁγίου καὶ ἀναμαρτήτου Χριστοῦ).
15 Σοῦ ὑπόσχομαι ὅμως καὶ ἄλλα: <Νά· ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σου, διὰ νὰ σὲ προστατεύω εἰς τὸν μακρινὸν καὶ ἄγνωστον δρόμον, ποὺ βαδίζεις, ὁπουδήποτε καὶ ἂν πᾶς>. Μὴ φοβηθῇς δὲ ὅτι θὰ μείνῃς διὰ πάντα εἰς τὴν ξένην χώραν, <διότι ἑγὼ θὰ σὲ φέρω πάλιν πίσω εἰς τὴν γῆν αὐτήν· δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω μέχρις ὅτου πραγματοποιήσω μὲ κάθε ἀκρίβειαν ὅλα, ὅσα σοῦ ἔχω ὑποσχεθῇ>.
16 Καὶ ἐζυπνησεν ὁ Ἰακὼβ ἀπὸ τὸν ὕπνον τοῦ καὶ εἶπεν: <Ἀληθῶς· ὁ Κύριος εἶναι εἰς αὐτὸν τὸν ἔρημον τόπον καὶ ἑγὼ δὲν τὸ ἐγνωριζα».
17 Ἐφοβήθη ὁ Ἰακὼβ τὴν μεγάλην εὔνοιαν τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπε: <Πόσον φοβερὸς εἶναι ὁ τόπος αὐτός! Ὁ τόπος αὐτὸς δὲν εἶναι ἔρημος, ὅπως μοῦ ἐφάνη εἰς τὴν ἀρχήν. Αὐτὸς ἀσφαλῶς εἶναι οἶκος καὶ σπίτι τοῦ Θεοῦ· καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πόρτα, ποὺ συνδέει τὴν γῆν μὲ τὸν οὐῥανόν>.
18 Καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἰακὼβ ἔγινεν ἄξιος τόσον μεγάλου δράματος καὶ εἶδε καὶ αὐτὴν τὴν πόρταν τοῦ οὐρανοῦ, ὅταν ἐσηκώθη τὸ πρωί, ἐπῆρε τὴν πέτραν, ποὺ ἔβαλεν ὡς προσκέφαλον διὰ νὰ κοιμηθῇ, καὶ τὴν ἔστησεν ὀρθίαν ὡς κολώναν ἀναμνηστικὴν καὶ ἔχυσε λάδι εἰς τὸ ἐπάνω μέρος τῆς κολώνας. Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἐφανέρωνε, ὅτι τὸ στήσιμον τῆς κολώνας ἐκείνης δὲν ἦταν κάτι τὸ συνηθισμένον, ἀλλὰ κτίσμα ἱερόν, τὸ ὁποῖον καθαγιάζεται.
19 Καὶ διὰ νὰ μείνῃ ἡ ἐνθύμησις τοῦ γεγονότος ἐκείνου εἰς τοὺς μεταγενεστέρους, ὠνόμασε τὸν τόπον Βαιθήλ, ποὺ σημαίνει <οἶκος Θεοῦ>. Τὸ ὄνομα τῆς πόλεως ἐκείνης, κοντὰ εἰς τὴν ὁποίαν εἶχε κοιμηθή, ἦταν τότε Οὐλαμλούζ.
20 Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ ὁ Ἰακὼβ ἀνέπεμψεν εἰς τὸν φιλάνθρωπον Θεὸν εὐχὴν γεμάτην εὐγνωμοσύνην καὶ βαθεῖαν εὐσέβειαν, ἔκαμε τάξιμον καὶ εἶπεν: <Ἐὰν ὁ παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος Θεὸς εἶναι μαζί μου καὶ μὲ προφυλάξῃ εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον πηγαίνω· ἐάν μοῦ δώσῃ ὁ Κύριος ὄχι πολλὰ πράγματα, ἀλλὰ μόνον ψωμὶ διὰ νὰ φάγω καὶ ροῦχα διὰ νὰ σκεπάσω τὴν γυμνότητά μου, δηλαδὴ τὰ ἀπολύτως ἀπαραίτητα διὰ τὴν ζωὴν καὶ τὴν συντήρησίν μου·
21 καὶ ἐάν με βοηθήσῃ νὰ ἐπιστρέψω πάλιν εἰς τὸ σπίτι τοῦ πατέρα μου χωρὶς νὰ πάθω τίποτε>, ὅπως ἀκριβῶς μοῦ τὸ ὑπεσχέθη, τότε θὰ ἀφοσιωθῶ ἐξ ὁλοκλήρου εἰς αὐτόν· <αὐτὸν θὰ ἀναγνωρίζω με τὰ λόγια καὶ τὴν ζωήν μου Κύριόν μου καὶ Θεόν μου.
22 Καὶ ἡ πέτρα αὐτή, τὴν ὁποίαν ἔστησα ἐδῶ ὡς ἀνάμνηστικὴν κολώναν, θὰ γίνη ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ θυσιαστηρίου, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ λατρεύω τὸν Θεόν. Τὸ θυσιαστήριον τοῦτο, Κύριε, δὲν θὰ εἶναι ἁπλῶς ἕνας σωρὸς ἀπὸ πέτρες, ἀλλὰ εἰς αὐτὸ θὰ προσφέρω εἰς Σὲ τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ εἰσοδήματα, τὰ ὁποῖα θά μου δώσῃς>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ροσκαλεσάμενος δὲ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ εὐλόγησεν αὐτὸν καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ λέγων· οὐ λήψῃ γυναῖκα ἐκ τῶν θυγατέρων τῶν Χαναναίων.	κάλεσεν ὁ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ, τὸν εὐλόγησε καὶ τοῦ ἔδωσε πατρικὴν ὑποθήκην καὶ ἐντολὴν λέγων· <δὲν θὰ πάρῃς σύζυγον ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῶν Χαναναίων·	Ἰσαάκ, ἂν καὶ δεν ἐγνώριζε τὰ φονικὰ σχέδια τὸν Ἡσαῦ, ὅταν ἄκουσε τὰ ὅσα τοῦ εἶπεν ἡ Ρεβέκκα, ἐκάλεσε τὸν Ἰακώβ, τὸν εὐλόγησε καὶ τοῦ ἔδωκε τὴν πατρικὴν ἐντολήν· <δὲν θὰ πάρῃς σύζυγον ἀπὸ τὶς θυγατέρες τῶν Χαναναίων
2 Ἀναστὰς ἀπόδραθι εἰς τὴν Μεσοποταμίαν, εἰς τὸν οἶκον Βαθουὴλ τοῦ πατρὸς τῆς μητρός σου καὶ λάβε σεαυτῷ ἐκεῖθεν γυναῖκα ἐκ τῶν θυγατέρων Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός σου.	2 ἀλλὰ σήκω καὶ φύγε εἰς τὴν Μεσοποταμίαν, εἰς τὸν οἶκον τοῦ Βαθουήλ, τοῦ πατρὸς τῆς μητρός σου, καὶ πάρε σύζυγόν σου ἀπὸ ἐκεῖ, ἀπὸ τὰς θυγατέρας τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός σου.	2 σήκω καὶ φύγε εἰς τὴν Μεσοποταμίαν· πήγαινε εἰς τὸ σπίτι τοῦ Βαθουήλ, τοῦ πατέρα τῆς μητέρας σου, καὶ πάρε σύζυγον ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν αὐτήν, ἀπὸ τὶς θυγατέρες τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητέρας σου>.
3 Ὁ δὲ Θεός μου εὐλογήσαι σε καὶ αὐξήσαι σε καὶ πληθύναι σε, καὶ ἔσῃ εἰς συναγωγὰς ἐθνῶν·	3 Ὁ δὲ Θεός μου ἂς σὲ εὐλογήσῃ, ἂς σὲ αὐξήσῃ καὶ ἂς σὲ πληθύνῃ, καὶ ἔτσι θὰ ἀναδειχθῇς γενάρχης πολλῶν λαῶν.	3 Ὁ γέρων Ἰσαὰκ διὰ νὰ ἐνθαρρύνῃ τὸν Ἰακὼβ ἐπρόσθεσεν· <εἴθε νὰ σὲ εὐλογήσῃ ὁ παντοδύναμος Θεός μου καὶ νὰ σὲ αὐξήσῃ καὶ νὰ σὲ πληθύνῃ καὶ νὰ σὲ ἀναδείξῃ γενάρχην πολλῶν λαῶν·
4 καὶ δῴη σοι τὴν εὐλογίαν Ἁβραὰμ τοῦ πατρός μου σοὶ καὶ τῷ σπέρματί σου μετὰ σὲ, κληρονομῆσαι, τὴν γῆν τῆς παροικήσεώς σου, ἣν ἔδωκεν ὁ Θεὸς τῷ Ἁβραάμ.	4 Εἴθε νὰ δώσῃ τὴν εὐλογίαν τοῦ πατρός μου τοῦ Ἁβραὰμ εἰς σὲ προσωπικῶς καὶ εἰς τοὺς κατόπιν ἀπὸ σὲ ἀπογόνους σου, ὥστε νὰ κληρονομήσῃς τὴν χώραν, ὅπου σήμερον μένεις, καὶ τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς ἔχει δώσει εἰς τὸν Ἁβραάμ>.	4 καὶ τὴν εὐλογίαν, ποὺ ἔδωκεν εἰς τὸν πατέρα μου Ἀβραάμ, εἴθε νὰ τὴν δώσῃ καὶ εἰς σὲ τὸν ἴδιον προσωπικῶς καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἀπογόνους σου, ὥστε νὰ κληρονομήσῃς τὴν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν σήμερον κατοικεῖς καὶ τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς ἔδωκεν ὡς κληρονομίαν εἰς τὸν Ἀβραάμ>.
5 Καὶ ἀπέστειλεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν Μεσοποταμίαν πρὸς Λάβαν τὸν υἱὸν Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, ἀδελφὸν Ρεβέκκας τῆς μητρὸς Ἰακὼβ καὶ Ἡσαῦ.	5 Ἔστειλεν ὁ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ εἰς τὴν Μεσοποταμίαν, ὅπου πράγματι αὐτὸς ἐπορεύθη πρὸς τὸν Λάβαν, τὸν υἱὸν Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, ἀδελφὸν τῆς Ρεβέκκας, τῆς μητρὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἡσαῦ.	5 Ὁ Ἰσαὰκ ἀπέστειλε τὸν υἱόν του εἰς Μεσοποταμίαν μὲ τὴν ἐνθάρρυνσιν αὐτὴν καὶ μὲ τὰ πνευματικὰ αὐτὰ ἐφόδια, ποὺ ὑπενθύμιζαν εἰς τὸν Ἰακὼβ τὴν ἐπιστροφὴν καὶ τὴν κληρονομίαν τῆς χώρας καὶ τὴν αὔξησίν του. Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἐπῆγεν εἰς τὴν Μεσοποταμίαν εἰς τὸν Λάβαν, τὸν υἱὸν τοῦ Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, τὸν ἀδελφὸν τῆς Ρεβέκκας, τῆς μητέρας τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἡσαῦ.
6 Εἶδε δὲ Ἡσαῦ ὅτι εὐλόγησεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ, καὶ ἀπῴχετο εἰς τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας Λαβεῖν ἑαυτῷ γυναῖκα ἐκεῖθεν ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ λέγων· οὐ λήψῃ γυναῖκα ἐκ τῶν θυγατέρων τῶν Χαναναίων,	6 Εἶδεν ὁ Ἡσαῦ ὅτι ὁ Ἰσαὰκ εὐλόγησε τὸν Ἰακώβ. Ὁ Ἰακὼβ λαβὼν τὴν εὐλογίαν του Ἰσαὰκ ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας, διὰ νὰ πάρῃ ἀπὸ ἐκεῖ σύζυγόν του. Κατὰ δὲ τὴν ὥραν τῆς εὐλογίας τοῦ ἔδωσεν ὁ πατήρ του τὴν ἐντολήν· <δὲν θὰ πάρῃς σύζυγον ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῶν Χαναναίων>.	6 Ὁ Ἡσαῦ ἔμαθεν, ὅτι ὁ Ἰσαὰκ εὐλόγησε τὸν Ἰακὼβ καὶ ὅτι ὁ ἀδελφός του ἔφυγεν εἰς τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας, διὰ νὰ πάρῃ ἀπὸ ἐκεῖ γυναῖκα, συμφώνως πρὸς τὴν ἐντολὴν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ πατέρα του, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπεν· <δὲν θὰ πάρῃς γυναῖκα ἀπὸ τὶς θυγατέρες τῶν Χαναναίων>.
7 καὶ ἤκουσεν Ἰακὼβ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας.	7 Ὁ Ἰακὼβ ὑπήκουσεν εἰς τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του, ἐδέχθη τὴν ἐντολὴν καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας.	7 Ὁ Ἡσαῦ ἐπληροφορήθη ἐπίσης, ὅτι ὁ Ἰακὼβ ἐπειθάρχησεν εἰς τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας.
8 Ἱδὼν δὲ καὶ Ἡσαῦ ὅτι πονηραί εἰσιν αἱ θυγατέρες Χαναὰν ἐναντίον Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,	8 Ὁ δὲ Ἡσαῦ ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι ὁ πατέρας του εἶχε κακὴν ἰδέαν διὰ τὰς θυγατέρας τῶν Χαναναίων, διὰ νὰ εὐχαριστήσῃ αὐτόν,	8 Ὁ Ἡσαῦ διὰ νὰ ἐξευμενίσῃ καὶ εὐχαριστήσῃ τὸν πατέρα του καὶ διὰ νὰ διορθώσῃ τὸ λάθος του, ποὺ ἐπῆρε γυναῖκες ἀπὸ τοὺς Χαναναίους, τῶν ὁποίων οἱ θυγατέρες ἐφέροντο μὲ ἀσέβειαν καὶ περιφρόνησιν πρὸς τὸν Ἰσαάκ,
9 ἐπορεύθη Ἡσαῦ πρὸς Ἰσμαὴλ καὶ ἔλαβε τὴν Μαελὲθ θυγατέρα Ἰσμαὴλ τοῦ υἱοῦ Ἁβραάμ, ἀδελφὴν Ναβεώθ, πρὸς ταῖς γυναιξὶν αὐτοῦ γυναῖκα.	9 ἐπορεύθη πρὸς τὴν περιοχὴν ὅπου κατοικοῦσεν ὁ Ἰσμαήλ, καὶ ἐκτὸς τῶν δύο γυναικῶν, ποὺ εἶχε, ἔλαβεν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἄλλην σύζυγον τὴν Μαελέθ, θυγατέρα τοῦ Ἰσμαήλ, υἱοῦ τοῦ Ἁβραάμ, ἀδελφήν του Ναβεώθ.	9 ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἰσμαήλ (τὸν υἱὸν τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῆς δούλης τοῦ Ἄγαρ τῆς Αἰγυπτίας). Ἀπὸ αὐτὸν ἐζήτησε καὶ ἐπῆρε ὡς τρίτην σύζυγον, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς δύο γυναῖκες ποὺ εἶχε, τὴν Μαελέθ, τὴν κόρην τοῦ Ἰσμαήλ, υἱοῦ τοῦ Ἀβραάμ, τὴν ἀδελφὴν τοῦ Ναβεώθ.
10 Καὶ ἐξῆλθεν Ἰακὼβ ἀπὸ τοῦ φρέατος τοῦ ὄρκου καὶ ἐπορεύθη εἰς Χαρράν.	10 Ὁ Ἰακὼβ ἐν τῷ μεταξὺ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸ Φρέαρ τοῦ Ὄρκου, διὰ νὰ μεταβῇ εἰς τὴν Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας.	10 Καὶ ὁ Ἰακώβ, ποὺ ἐμεγάλωσεν εἰς τὸ σπίτι καὶ δεν ἔκαμε ποτὲ ὁδοιπορίαν οὕτε ἔζησεν εἰς τὰ ξένα οὔτε εἶχε πεῖραν κακοπαθείας, ἔφυγεν ἀπὸ τὸ πηγάδι τοῦ Ὅρκου, τὴν Βηρσαβεέ, κατευθυνόμενος πρὸς τὴν Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας.
11 Καὶ ἀπήντησε τόπῳ καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ· ἔδυ γὰρ ὁ ἥλιος· καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τῶν λίθων τοῦ τόπου, καὶ ἔθηκε πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ.	11 Ἔφθασεν εἰς κάποιον τόπον, εἰς τὴν Βαιθήλ, καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ, διότι εἶχε δύσει ὁ ἥλιος. Ἐπῆρε ἀπὸ τοὺς λίθους τοῦ τόπου, ἔβαλεν αὐτοὺς ὡς προσκεφάλαιον κάτω ἀπὸ τὴν κεφαλήν του καὶ ἐκοιμήθη εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον.	11 Καὶ ἔφθασεν εἰς κάποιον τόπον, τὴν Βαιθήλ, καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ, διότι ἔδυσεν ὁ ἥλιος καὶ τὸν ἐπιασεν ἡ νύκτα. Καὶ ἐπῆρε πέτρες ἀπὸ ἐκεῖνες, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ, τὶς ἔβαλεν ὡς προσκέφαλον καὶ ἐκοιμήθη εἰς τὸν ἔρημον τόπον ξαπλωμένος εἰς τὸ χῶμα καὶ ἥσυχος μὲ τὴν ἐλπίδα του εἰς τὸν Θεόν.
12 Καὶ ἐνυπνιάσθη, καὶ ἰδοὺ κλίμαξ στηριγμένη ἐν τῇ γῇ, ἧς ἡ κεφαλὴ ἀφικνεῖτο εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαιναν ἐπ' αὐτῆς.	12 Ἐκεῖ εἶδεν ἕνα ὄνειρον. Εἶδε μίαν κλίμακα, τῆς ὁποίας ἡ βάσις ἦτο στερεωμένη εἰς τὴν γῆν, ἡ δὲ κορυφή της ἔφθανεν εἰς τὸν οὐρανόν· ἄγγελοι δὲ τοῦ Θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον δι' αὐτῆς.	12 Ἐνῷ ἐκοιμᾶτο, ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἴδῃ ἕνα θεῖον καὶ ἱερὸν δρᾶμα. Εἶδεν εἰς τὸν ὕπνον του τὸ ἑξῆς ὄνειρον: Εἶδε μίαν πανύψηλη σκάλα, τῆς ὁποίας ἡ βάσις ἦταν στηριγμένη εἰς τὸ ἔδαφος, καὶ ἡ κορυφὴ τῆς ἔφθανεν εἰς τὸν οὐρανον. Οἱ δὲ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν ἐπάνω εἰς αὐτήν.
13 Ὁ δὲ Κύριος ἐπεστήρικτο ἐπ' αὐτῆς καὶ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Ἁβραάμ τοῦ πατρός σου, καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαάκ· μὴ φοβοῦ· ἡ γῆ, ἐφ' ἧς σὺ καθεύδεις ἐπ' αὐτῆς, σοὶ δώσω αὐτήν, καὶ τῷ σπέρματί σου.	13 Ὁ Θεὸς εἶχε στηριχθῆ εἰς τὸ ἄνω μέρος τῆς κλίμακος αὐτῆς, καὶ εἶπεν· <ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς Ἁβραάμ, τοῦ πατρός σου, καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαάκ. Μὴ φοβῆσαι, διότι αὐτὴν τὴν γῆν, ἐπὶ τῆς ὁποίας σὺ τώρα κοιμᾶσαι, θὰ δώσω εἰς σὲ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους σου.	13 Ὁ δὲ Θεὸς εἶχε στηριχθῇ εἰς τὸ ἐπάνω μέρος τῆς σκάλας καὶ τοῦ εἶπε αὐτὰ τὰ προφητικὰ καὶ παρηγορητικὰ λόγια: <Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς Ἀβραάμ, τοῦ πάππου σου, καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαάκ, τοῦ πατέρα σου>· αὐτὸς ποὺ ἐδόξασε καὶ τοὺς δυο τόσον πολύ. <Μὴ φοβῆσαι> λοιπόν· ὅπως ἐξεπλήρωσα τὶς ὑποσχέσεις μου εἰς ἐκείνους, Ἔτσι θὰ κάμω καὶ σὲ ἄξιον τῆς φροντίδος μου. Ἔχε θάρρος, πίστευε εἰς ὅσα σοῦ λέγω. Μὴ νομίσῃς ὅτι, ἐπειδὴ φεύγεις, θὰ στερηθῇς αὐτὴν τὴν γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐγεννήθηκες. <Διότι τὴν γῆν αὐτήν, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν τώρα κοιμᾶσαι, εἰς σὲ θὰ τὴν δώσω καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους σου.
14 Καὶ ἔσται τὸ σπέρμα σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς καὶ πλατυνθήσεται ἐπὶ θάλασσαν καὶ ἐπὶ λίβα καὶ ἐπὶ βορρᾶν, καὶ ἐπ' ἀνατολάς, καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου.	14 Οἱ δὲ ἀπόγονοί σου θὰ πληθυνθοῦν καὶ θὰ αὐξηθοῦν εἰς ἀριθμὸν μέγαν ὡσὰν τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης, καὶ θὰ ἐπεκταθοῦν πρὸς Δυσμάς, πρὸς Νότον, πρὸς Βορρᾶν καὶ πρὸς Ἀνατολάς. Ὄλοι δὲ οἱ λαοὶ τῆς γῆς, θὰ εὐλογηθοῦν διὰ μέσου ἑνὸς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους σου (διὰ τοῦ Χριστοῦ).	14 Οἱ δὲ ἀπόγονοί σου θὰ αὐξηθοῦν καὶ θὰ γίνουν ἀναρίθμητοι, ὅπως ἡ ἄμμος τῆς γῆς. Καὶ οἰ ἀπόγονοί σου θὰ ἐπεκταθοῦν πρὸς τὰ δυτικά, ὅπου εἶναι ἡ Μεσόγειος θάλασσα, πρὸς τὰ νότια, πρὸς τὰ βόρεια καὶ πρὸς τὰ ἀνατολικά>, δηλαδὴ παντοῦ. <Ὅλες δὲ οἰ φυλὲς τῆς γῆς θὰ λάβουν τὶς εὐλογίες καὶ τὶς χάριτες τοῦ Θεοῦ διὰ σοῦ, διὰ μέσου ἐνὸς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους σου> (τοῦ ἐκλεκτοῦ καὶ ἁγίου καὶ ἀναμαρτήτου Χριστοῦ).
15 Καὶ ἰδοὺ ἐγώ εἰμι μετὰ σοῦ διαφυλάσσων σε ἐν τῇ ὁδῷ πάσῃ, οὖ ἂν πορευθῇς, καὶ ἀποστρέψω σε εἰς τὴν γῆν ταύτην, ὅτι οὐ μή σε ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάλησά σοι.	15 Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι μαζῆ σου, θὰ σὲ προφυλάσσω καὶ θὰ σὲ καθοδηγῶ εἰς τὸν κάθε δρόμον σου, ὀπουδήποτε καὶ ἂν μεταβῇς, καὶ θὰ σὲ ἐπαναφέρω εἰς τὴν γῆν αὐτήν. Δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω καὶ θὰ πραγματοποιήσω ὅλα, ὅσα σου ὑπεσχέθην>.	15 Σοῦ ὑπόσχομαι ὅμως καὶ ἄλλα: <Νά· ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σου, διὰ νὰ σὲ προστατεύω εἰς τὸν μακρινὸν καὶ ἄγνωστον δρόμον, ποὺ βαδίζεις, ὁπουδήποτε καὶ ἂν πᾶς>. Μὴ φοβηθῇς δὲ ὅτι θὰ μείνῃς διὰ πάντα εἰς τὴν ξένην χώραν, <διότι ἑγὼ θὰ σὲ φέρω πάλιν πίσω εἰς τὴν γῆν αὐτήν· δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω μέχρις ὅτου πραγματοποιήσω μὲ κάθε ἀκρίβειαν ὅλα, ὅσα σοῦ ἔχω ὑποσχεθῇ>.
16 Καὶ ἐξηγέρθη Ἰακὼβ ἐκ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ὅτι ἔστι Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν.	16 Ἐξύπνησεν ὁ Ἰακὼβ ἀπὸ τὸν ὕπνον του καὶ γεμᾶτος ἱερὸν δέος εἶπεν· <ὁ Κύριος ὑπάρχει εἰς τὸν τόπον αὐτὸν καὶ ἐγὼ δὲν τὸ ἐγνώριζα>.	16 Καὶ ἐζυπνησεν ὁ Ἰακὼβ ἀπὸ τὸν ὕπνον τοῦ καὶ εἶπεν: <Ἀληθῶς· ὁ Κύριος εἶναι εἰς αὐτὸν τὸν ἔρημον τόπον καὶ ἑγὼ δὲν τὸ ἐγνωριζα».
17 Καὶ ἐφοβήθη καὶ εἶπεν· ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ' ἢ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ.	17 Ἐφοβήθη καὶ εἶπε· <πόσον φοβερὸς εἶναι ὁ τόπος αὐτός! Αὐτὸς βεβαίως εἶναι οἶκος Θεοῦ καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ!>	17 Ἐφοβήθη ὁ Ἰακὼβ τὴν μεγάλην εὔνοιαν τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπε: <Πόσον φοβερὸς εἶναι ὁ τόπος αὐτός! Ὁ τόπος αὐτὸς δὲν εἶναι ἔρημος, ὅπως μοῦ ἐφάνη εἰς τὴν ἀρχήν. Αὐτὸς ἀσφαλῶς εἶναι οἶκος καὶ σπίτι τοῦ Θεοῦ· καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πόρτα, ποὺ συνδέει τὴν γῆν μὲ τὸν οὐῥανόν>.
18 Καὶ ἀνέστη Ἰακὼβ τὸ πρωΐ καὶ ἔλαβε τὸν λίθον, ὃν ὑπέθηκεν ἐκεῖ πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἔστησεν αὐτὸν στήλην καὶ ἐπέχεεν ἔλαιον ἐπὶ τὸ ἄκρον αὐτῆς.	18 Ἐξύπνησε δὲ τὴν πρωΐαν, ἐπῆρε τὸν λίθον, τὸν ὁποῖον εἶχε θέσει ὡς προσκεφάλαιον εἰς τὴν κεφαλήν του, ἔστησεν αὐτὸν ὡς στήλην εἰς ἀνάμνησιν τοῦ μεγάλου τούτου γεγονότος, καὶ εἰς ἔνδειξιν καθιερώσεως ἔχυσεν ἔλαιον εἰς τὴν κορυφὴν αὐτῆς.	18 Καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἰακὼβ ἔγινεν ἄξιος τόσον μεγάλου δράματος καὶ εἶδε καὶ αὐτὴν τὴν πόρταν τοῦ οὐρανοῦ, ὅταν ἐσηκώθη τὸ πρωί, ἐπῆρε τὴν πέτραν, ποὺ ἔβαλεν ὡς προσκέφαλον διὰ νὰ κοιμηθῇ, καὶ τὴν ἔστησεν ὀρθίαν ὡς κολώναν ἀναμνηστικὴν καὶ ἔχυσε λάδι εἰς τὸ ἐπάνω μέρος τῆς κολώνας. Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἐφανέρωνε, ὅτι τὸ στήσιμον τῆς κολώνας ἐκείνης δὲν ἦταν κάτι τὸ συνηθισμένον, ἀλλὰ κτίσμα ἱερόν, τὸ ὁποῖον καθαγιάζεται.
19 Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου οἶκος Θεοῦ· καὶ Οὐλαμλοὺζ ἦν ὄνομα τῇ πόλει τὸ πρότερον.	19 Ὠνόμασε δὲ τὸν τόπον ἐκεῖνον <Οἶκος Θεοῦ>. Ἡ πόλις, κοντὰ εἰς τὴν ὁποίαν ἐκοιμήθη, ὠνομάζετο τὴν ἐποχὴν ἐκείνην Οὐλαμλούζ.	19 Καὶ διὰ νὰ μείνῃ ἡ ἐνθύμησις τοῦ γεγονότος ἐκείνου εἰς τοὺς μεταγενεστέρους, ὠνόμασε τὸν τόπον Βαιθήλ, ποὺ σημαίνει <οἶκος Θεοῦ>. Τὸ ὄνομα τῆς πόλεως ἐκείνης, κοντὰ εἰς τὴν ὁποίαν εἶχε κοιμηθή, ἦταν τότε Οὐλαμλούζ.
20 Καὶ ηὔξατο Ἰακὼβ εὐχὴν λέγων· ἐὰν ᾖ Κύριος ὁ Θεὸς μετ' ἐμοῦ καὶ διαφυλάξῃ με ἐν τῇ ὁδῷ ταύτῃ, ᾖ ἐγὼ πορεύομαι, καὶ δῷ μοι ἄρτον φαγεῖν καὶ ἱμάτιον περιβαλέσθαι	20 Ἔκαμε δὲ ἐκεῖ ὁ Ἰακὼβ τάξιμον καὶ εἶπεν· <ἐὰν ὁ Κύριος καὶ Θεὸς εἶναι μαζῆ μου καὶ μὲ διαφύλαξῃ εἰς τὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ βαδίζω, καὶ μοῦ δώσῃ ἄρτον πρὸς τροφὴν καὶ ἱμάτιον εἰς ἐνδυμασίαν, μοῦ δώσῃ ὅσα μοῦ χρειάζονται κατὰ τοὺς χρόνους τῆς ξενητιᾶς μου,	20 Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ ὁ Ἰακὼβ ἀνέπεμψεν εἰς τὸν φιλάνθρωπον Θεὸν εὐχὴν γεμάτην εὐγνωμοσύνην καὶ βαθεῖαν εὐσέβειαν, ἔκαμε τάξιμον καὶ εἶπεν: <Ἐὰν ὁ παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος Θεὸς εἶναι μαζί μου καὶ μὲ προφυλάξῃ εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον πηγαίνω· ἐάν μοῦ δώσῃ ὁ Κύριος ὄχι πολλὰ πράγματα, ἀλλὰ μόνον ψωμὶ διὰ νὰ φάγω καὶ ροῦχα διὰ νὰ σκεπάσω τὴν γυμνότητά μου, δηλαδὴ τὰ ἀπολύτως ἀπαραίτητα διὰ τὴν ζωὴν καὶ τὴν συντήρησίν μου·
21 καὶ ἀποστρέψῃ με μετὰ σωτηρίας εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου, καὶ ἔσται Κύριός μοι εἰς Θεόν,	21 ἐάν μὲ καθοδηγήσῃ καὶ ἐπιστρέψω πάλιν σῶος εἰς τὸ σπίτι τοῦ πατρός μου, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου.	21 καὶ ἐάν με βοηθήσῃ νὰ ἐπιστρέψω πάλιν εἰς τὸ σπίτι τοῦ πατέρα μου χωρὶς νὰ πάθω τίποτε>, ὅπως ἀκριβῶς μοῦ τὸ ὑπεσχέθη, τότε θὰ ἀφοσιωθῶ ἐξ ὁλοκλήρου εἰς αὐτόν· <αὐτὸν θὰ ἀναγνωρίζω με τὰ λόγια καὶ τὴν ζωήν μου Κύριόν μου καὶ Θεόν μου.
22 καὶ ὁ λίθος οὗτος, ὃν ἔστησα στήλην, ἔσται μοι οἶκος Θεοῦ, καὶ πάντων, ὧν ἐάν μοι δῷς, δεκάτην ἀποδεκατώσω αὐτά σοι.	22 Καὶ ὁ λίθος αὐτός, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἔστησα ὄρθιον εἰς ἀνάμνησιν τοῦ γεγονότος, θὰ γίνῃ ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ ὅλα δὲ τὰ ἀγαθά, ὅσα ἤθελε μοῦ δώσει ὁ Θεός, ἐγὼ θὰ προσφέρω εἰς αὐτὸν τὸ ἐν δέκατον>.	22 Καὶ ἡ πέτρα αὐτή, τὴν ὁποίαν ἔστησα ἐδῶ ὡς ἀνάμνηστικὴν κολώναν, θὰ γίνη ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ θυσιαστηρίου, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ λατρεύω τὸν Θεόν. Τὸ θυσιαστήριον τοῦτο, Κύριε, δὲν θὰ εἶναι ἁπλῶς ἕνας σωρὸς ἀπὸ πέτρες, ἀλλὰ εἰς αὐτὸ θὰ προσφέρω εἰς Σὲ τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ εἰσοδήματα, τὰ ὁποῖα θά μου δώσῃς>.