Η Γένεσις : Κεφάλαιον ΚΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐξάρας Ἰακὼβ τοὺς πόδας ἐπορεύθη εἰς γῆν ἀνατολῶν πρὸς Λάβαν τὸν υἱὸν Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, ἀδελφὸν δὲ Ρεβέκκας μητρὸς Ἰακὼβ καὶ Ἡσαῦ.
2 Καὶ ὁρᾷ καὶ ἰδοὺ φρέαρ ἐν τῷ πεδίῳ, ἦσαν δὲ ἐκεῖ τρία ποίμνια προβάτων ἀναπαυόμενα ἐπ' αὐτοῦ· ἐκ γὰρ τοῦ φρέατος ἐκείνου ἐπότιζον τὰ ποίμνια, λίθος δὲ ἦν μέγας ἐπὶ τῷ στόματι τοῦ φρέατος,
3 καὶ συνήγοντο ἐκεῖ πάντα τὰ ποίμνια καὶ ἀπεκύλιον τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ φρέατος καὶ ἐπότιζον τὰ πρόβατα καὶ ἀποκαθίστων τὸν λίθον ἐπὶ τὸ στόμα τοῦ φρέατος εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.
4 Εἶπε δὲ αὐτοῖς Ἰακώβ· ἀδελφοί, πόθεν ἐστὲ ὑμεῖς; Οἱ δὲ εἶπαν· ἐκ Χαρράν ἐσμεν.
5 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· γινώσκετε Λάβαν τὸν υἱὸν Ναχώρ; Οἱ δὲ εἶπαν· γινώσκομεν.
6 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ὑγιαίνει; Οἱ δὲ εἶπαν· ὑγιαίνει. Καὶ ἰδοὺ Ραχὴλ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἤρχετο μετὰ τῶν προβάτων.
7 Καὶ εἶπεν Ἰακώβ· ἔτι ἔστιν ἡμέρα πολλή, οὔπαι ὥρα συναχθῆναι τὰ κτήνη· ποτίσαντες τὰ πρόβατα ἀπελθόντες βόσκετε.
8 Οἱ δὲ εἶπαν· οὐ δυνησόμεθα ἕως τοῦ συναχθῆναι πάντας τοὺς ποιμένας, καὶ ἀποκυλίσουσι τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ φρέατος, καὶ ποτιοῦμεν τὰ πρόβατα.
9 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς καὶ ἰδοὺ Ραχὴλ ἡ θυγάτηρ Λάβαν ἤρχετο μετὰ τῶν προβάτων τοῦ πατρὸς αὐτῆς· αὐτὴ γὰρ ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πατρὸς αὐτῆς.
10 Ἐγένετο δέ, ὡς εἶδεν Ἰακὼβ τὴν Ραχὴλ τὴν θυγατέρα Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ τὰ πρόβατα Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ προσελθὼν Ἰακὼβ ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος φρέατος καὶ ἐπότιζε τὰ πρόβατα Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ.
11 Καὶ ἐφίλησεν Ἰακὼβ τὴν Ραχήλ· καὶ βοήσας τῇ φωνῇ αὐτοῦ ἔκλαυσε.
12 Καὶ ἀπήγγειλε τῇ Ραχήλ, ὅτι ἀδελφὸς τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐστι καὶ ὅτι υἱὸς Ρεβέκκας ἐστί, καὶ δραμοῦσα ἀπήγγειλε τῷ πατρὶ αὐτῆς κατὰ τὰ ρήματα ταῦτα.
13 Ἐγένετο δέ, ὡς ἤκουσε Λάβαν τὸ ὄνομα Ἰακὼβ τοῦ υἱοῦ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ, ἔδραμεν εἰς συνάντησιν αὐτῷ καὶ περιλαβὼν αὐτὸν ἐφίλησε καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. Καὶ διηγήσατο τῷ Λάβαν πάντας τοὺς λόγους τούτους.
14 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Λάβαν· ἐκ τῶν ὀστῶν μου καὶ ἐκ τῆς σαρκός μου εἶ σύ. Καὶ ἦν μετ' αὐτοῦ μῆνα ἡμερῶν.
15 Εἶπε δὲ Λάβαν τῷ Ἰακώβ· ὅτι γὰρ ἀδελφός μου εἶ, οὐ δουλεύσεις μοι δωρεάν· ἀπάγγειλόν μοι, τίς ὁ μισθός σου ἐστί;
16 Τῷ δὲ Λάβαν ἦσαν δύο θυγατέρες, ὄνομα τῇ μείζονι Λεία, καὶ ὄνομα τῇ νεωτέρᾳ Ραχήλ.
17 Οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ Λείας ἀσθενεῖς, Ραχὴλ δὲ ἦν καλὴ τῷ εἴδει καὶ ὡραία τῇ ὄψει σφόδρα.
18 Ἠγάπησε δὲ Ἰακὼβ τὴν Ραχὴλ καὶ εἶπε· δουλεύσω σοι ἑπτὰ ἔτη περὶ Ραχὴλ τῆς θυγατρός σου τῆς νεωτέρας.
19 Εἶπε δὲ αὐτῷ Λάβαν· βέλτιον δοῦναί με αὐτήν σοι, ἢ δοῦναί με αὐτὴν ἀνδρὶ ἑτέρῳ· οἴκησον μετ' ἐμοῦ.
20 Καὶ ἐδούλευσεν Ἰακὼβ περὶ Ραχὴλ ἑπτὰ ἔτη, καὶ ἦσαν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς ἡμέραι ὀλίγαι, παρὰ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν αὐτήν.
21 Εἶπε δὲ Ἰακὼβ τῷ Λάβαν· δός μοι τὴν γυναῖκά μου, πεπλήρωνται γὰρ αἱ ἡμέραι, ὅπως εἰσέλθω πρὸς αὐτήν.
22 Συνήγαγε δὲ Λάβαν πάντας τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου καὶ ἐποίησε γάμον.
23 Καὶ ἐγένετο ἑσπέρα, καὶ λαβὼν Λείαν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ εἰσήγαγε πρὸς Ἰακὼβ καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτὴν Ἰακώβ.
24 Ἔδωκε δὲ Λάβαν Λείᾳ τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Ζελφὰν τὴν παιδίσκην αὐτοῦ αὐτῇ παιδίσκην.
25 Ἐγένετο δὲ πρωΐ, καὶ ἰδοὺ ἦν Λεία. Εἶπε δὲ Ἰακὼβ τῷ Λάβαν· τί τοῦτο ἐποίησάς μοι; Οὐ περὶ Ραχὴλ ἐδούλευσα παρὰ σοί; Καὶ ἱνατί παρελογίσω με;
26 Ἀπεκρίθη δὲ Λάβαν· οὐκ ἔστιν οὕτως ἐν τῷ τόπῳ ἡμῶν, δοῦναι τὴν νεωτέραν πρὶν ἢ τὴν πρεσβυτέραν·
27 συντέλεσον οὖν τὰ ἕβδομα ταύτης, καὶ δώσω σοι καὶ ταύτην ἀντὶ τῆς ἐργασίας, ἧς ἐργᾷ παρ' ἐμοί, ἔτι ἑπτὰ ἔτη ἑτέρα.
28 Ἐποίησε δὲ Ἰακὼβ οὕτω καὶ ἀνεπλήρωσε τὰ ἕβδομα ταύτης, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Λάβαν Ραχὴλ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ αὐτῷ γυναῖκα.
29 Ἔδωκε δὲ Λάβαν τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Βαλλὰν τὴν παιδίσκην αὐτοῦ αὐτῇ παιδίσκην.
30 Καὶ εἰσῆλθε πρὸς Ραχήλ· ἠγάπησε δὲ Ραχὴλ μᾶλλον ἢ Λείαν· καὶ ἐδούλευσεν αὐτῷ ἑπτὰ ἔτη ἕτερα.
31 Ἰδὼν δὲ Κύριος ὁ Θεὸς ὅτι ἐμισεῖτο Λεία, ἤνοιξε τὴν μήτραν αὐτῆς· Ραχὴλ δὲ ἦν στεῖρα.
32 Καὶ συνέλαβε Λεία καὶ ἔτεκεν υἱὸν τῷ Ἰακώβ· ἐκάλεσε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ρουβὴν λέγουσα· διότι εἶδέ μου Κύριος τὴν ταπείνωσιν, καὶ ἔδωκέ μοι υἱόν· νῦν οὖν ἀγαπήσει με ὁ ἀνήρ μου.
33 Καὶ συνέλαβε πάλιν καὶ ἔτεκεν υἱὸν δεύτερον τῷ Ἰακὼβ καὶ εἶπεν· ὅτι ἤκουσε Κύριος ὅτι μισοῦμαι, καὶ προσέδωκέ μοι καὶ τοῦτον· ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Συμεών·
34 καὶ συνέλαβεν ἔτι καὶ ἔτεκεν υἱὸν καὶ εἶπεν· ἐν τῷ νῦν καιρῷ πρὸς ἐμοῦ ἔσται ὁ ἀνήρ μου, τέτοκα γὰρ αὐτῷ τρεῖς υἱούς· διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Λευεί.
35 Καὶ συλλαβοῦσα ἔτι ἔτεκεν υἱὸν καὶ εἶπε· νῦν ἔτι τοῦτο ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ· διὰ τοῦτο ἐκάλεσα τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰούδαν. Καὶ ἔστη τοῦ τίκτειν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πειτα ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτὰ ἐξεκίνησεν ὁ Ἰακὼβ πεζῆ, ἐβάδισεν εἰς τὰς ἀνατολικὰς χώρας πρὸς τὸν Λάβαν, τὸν υἱὸν Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, ἀδελφὸν τῆς Ρεβέκκας τῆς μητρὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἡσαῦ.
2 Ὅταν δὲ ἐπλησίασε πρὸς τὴν πόλιν Χαρράν, παρατηρεῖ καὶ ἰδοὺ βλέπει ὅτι εἰς τὴν πεδιάδα ὑπῆρχε φρέαρ. Πλησίον δὲ αὐτοῦ ἦσαν τρία ποίμνια προβάτων, τὰ ὁποῖα ἀνεπαύοντο, διότι ἀπὸ τὸ φρέαρ ἐκεῖνο ἐπότιζον οἱ ποιμένες τὰ κοπάδια των. Ἕνας δὲ μεγάλος λίθος ἔκλειε τὸ στόμιον τοῦ φρέατος.
3 Ἐμαζεύοντο ἐκεῖ ὅλα τὰ κοπάδια, οἱ δὲ ποιμένες ἀπεκύλιον τὸν λίθον ἀπὸ τὸ στόμιον τοῦ φρέατος, ἐπότιζον τὰ πρόβατα καὶ ἔπειτα ἐπανέφεραν τὸν λίθον εἰς τὴν θέσιν του, εἰς τὸ στόμιον τοῦ φρέατος.
4 Ἠρώτησεν ὁ Ἰακὼβ τοὺς ποιμένας καὶ εἶπεν· <ἀδελφοί, ἀπὸ ποῦ εἶσθε;> Ἐκεῖνοι δὲ ἀπήντησαν· <εἴμεθα ἀπὸ τὴν Χαρράν>.
5 Τοὺς ἠρώτησε πάλιν· <γνωρίζετε τὸν Λάβαν, τὸν ἀπόγονον τοῦ Ναχώρ;> Ἐκεῖνοι εἶπαν· <βεβαίως τὸν γνωρίζομεν>.
6 Εἶπεν εἰς αὐτούς· <εἶναι καλὰ εἰς τὴν ὑγείαν του;>. Ἐκεῖνοι εἶπαν· <Εἶναι καλά>. Κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην ἰδοὺ ἡ Ραχήλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Λάβαν, ἤρχετο μὲ τὰ πρόβατά της εἰς τὸ φρέαρ.
7 Ὁ Ἰακώβ, θέλων προφανῶς νὰ ὁμιλήσῃ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν κόρην τοῦ Λάβαν, εἶπεν εἰς τοὺς ποιμένας· <ὑπολείπονται ὦραι πολλαὶ τῆς ἡμέρας καὶ δὲν εἶναι ἀκόμη καιρὸς νὰ συγκεντρωθοῦν τὰ ζῶα εἰς τὰς μάνδρας των. Ποτίσατέ τα λοιπόν, καὶ πηγαίνετε νὰ τὰ βοσκήσετε>.
8 Ἐκεῖνοι ὅμως τοῦ ἀπήντησαν· <δὲν ἠμποροῦμεν νὰ τὰ ποτίσωμεν, πρὶν ἢ, μαζευθοῦν ἐδῶ ὅλοι οἱ ποιμένες καὶ μαζῆ ἀποκυλίσουν τὸν λίθον ἀπὸ τὸ στόμιον τοῦ φρέατος, ὁπότε καὶ θὰ ποτίσωμεν τὰ πρόβατα>.
9 Καθ' ὃν χρόνον αὐτὸς συνωμίλει μὲ τοὺς ποιμένας, ἰδοὺ ἡ Ραχήλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Λάβαν, ἤρχετο μὲ τὰ πρόβατα τοῦ πατρός της εἰς τὸ φρέαρ, διὰ νὰ τὰ ποτίσῃ, διότι αὐτὴ τὰ ἔβοσκεν.
10 Ὁτε δὲ ὁ Ἰακὼβ εἶδε τὴν Ραχήλ, τὴν θυγατέρα τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός του, καὶ τὰ πρόβατα τοῦ Λάβαν, ἐπλησίασεν εἰς τὸ φρέαρ, ἀπεκύλισε μόνος του ἀπὸ τὸ στόμιον τὸν λίθον καὶ ἐπότιζε τὰ πρόβατα τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός του.
11 Ἐπλησίασε τὴν Ραχήλ, τὴν ἡσπάσθη καὶ βαθύτατα συγκεκινημένος ἔκραζε καὶ ἔκλαυσε.
12 Ἐπληροφόρησε τὴν Ραχὴλ ὅτι εἶναι ἀνεψιὸς τοῦ πατρός της, υἱὸς τῆς Ρεβέκκας τῆς ἀδελφῆς του. ᾿Εκείνη δὲ ἔτρεξε καὶ ἀνήγγειλεν εἰς τὸν πατέρα της τὰ λόγια αὐτά.
13 Ἀμέσως δὲ μόλις ὁ Λάβαν ἤκουσε τὸ ὄνομα τοῦ Ἰακώβ, τοῦ παιδιοῦ τῆς ἀδελφῆς του, ἔτρεξεν εἰς συνάντησίν του, τὸν ἐνηγκαλίσθη, τὸν ἐφίλησε καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὸν οἶκον του. Ἐκεῖ δὲ διηγήθη ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Λάβαν ὅλα, ὅσα τοῦ εἶχον συμβῆ.
14 Ὁ Λάβαν εἶπε τότε εἰς τὸν Ἰακώβ· <εἶσαι σὺ ἀπὸ τὰ δικά μας κόκκαλα καὶ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας σάρκα. Εἴμεθα συγγενεῖς ἐξ αἵματος>. Ὁ Ἰακὼβ ἔμεινε μαζῆ του ἕνα μῆνα.
15 Μετὰ τὴν πάροδον τοῦ μηνὸς ὁ Λάβαν εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ· <ἐπειδὴ εἶσαι συγγενής μου, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ ἐργάζεσαι εἰς ἐμὲ δωρεάν, ὡσὰν δοῦλος. Πές μου ποῖος πρέπει νὰ εἶναι ὁ μισθός σου>.
16 Ὁ Λάβαν εἶχε δύο θυγατέρας· ἡ μεγαλυτέρα ὠνομάζετο Λεία καὶ ἡ μικροτέρα ὠνομάζετο Ραχήλ.
17 Οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς Λείας ἦσαν ἀδύνατοι, ἡ δὲ Ραχὴλ ἦτο ὡραία εἰς ὅλην της τὴν ἐμφάνισιν καὶ ἐξαιρετικῶς ὡραία εἰς τὸ, πρόσωπον.
18 Ὁ Ἰακὼβ ἠγάπησε τὴν Ραχὴλ καὶ εἶπε· <θὰ ἐργασθῶ εἰς σὲ ἑπτὰ ἔτη διὰ τὴν Ραχὴλ τὴν νεωτέραν θυγατέρα σου, τὴν ὁποίαν μετὰ τὰ ἑπτὰ αὐτὰ ἔτη θὰ λάβω ὡς σύζυγον>.
19 Ὁ Λάβαν τοῦ ἀπήντησεν· <εἶναι βεβαίως πολὺ προτιμότερον για μένα νὰ δώσω αὐτὴν σύζυγον εἰς σέ, παρὰ εἰς οἰονδήποτε ἄνδρα. Μεῖνε μαζῆ μας καὶ ἐργάσου, ὅπως εἶπες>.
20 Ὁ Ἰακὼβ εἰργάσθη πράγματι ἐπὶ ἑπτὰ κατὰ συνέχειαν ἔτη, διὰ νὰ λάβῃ ὡς σύζυγον τὴν Ραχήλ. Μάλιστα δὲ τοῦ ἐφάνησαν καὶ ὀλίγα τὰ ἔτη αὐτά. Διότι ἀγαποῦσε τὴν Ραχήλ.
21 Μετὰ δὲ τὴν παρέλευσιν τῶν ἐτῶν αὐτῶν εἶπεν ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Λάβαν· <τὰ ἑπτὰ ἔτη τῆς ἐργασίας μου συνεπληρώθησαν· δός μου λοιπὸν τὴν Ραχήλ, διὰ νὰ τὴν νυμφευθῶ καὶ νὰ τὴν ἔχω ὡς σύζυγον>.
22 Ὁ Λαδὰν συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου καὶ ἔκαμε τὸν γάμον.
23 Ὁταν ἐνύκτωσεν, ἐπῆρε ὁ Λάβαν τὴν Λείαν, τὴν θυγατέρα αὐτοῦ, καὶ τὴν ὡδήγησεν πρὸς τὸν Ἰακὼβ εἰς τὸν νυμφικὸν θάλαμον.
24 Ἔδωσε δὲ εἰς τὴν θυγατέρα του τὴν Λείαν ὡς δούλην της τὴν Ζελφάν, ἰδικήν του ἕως τότε δούλην.
25 Ὁταν ἐξημέρωσε, εἶδεν ἔξαφνα ὁ Ἰακὼβ ὅτι σύζυγός του ἔγινεν ἡ Λεία. Διεμαρτυρήθη δὲ πρὸς τὸν Λάβαν καὶ τοῦ εἶπε· <τί εἶναι αὐτό, ποῦ μοῦ ἔκαμες; Ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη συνεχῶς δὲν εἰργάσθην κατὰ τὴν συμφωνίαν μας κοντά σου διὰ τὴν Ραχήλ; Διατὶ μὲ ἐξηπάτησες;>
26 Ὁ Λάβαν τοῦ ἀπήντησε· <δὲν ὑπάρχει εἰς τὸν τόπον μας συνήθεια νὰ δίδωμεν εἰς γάμον τὴν νεωτέραν κόρην, πρὶν ὑπανδρεύσωμεν τὴν μεγαλυτέραν.
27 Ἂς περάσῃ λοιπὸν ἡ ἑβδομὰς τοῦ γάμου σου μὲ τὴν Λείαν καί, θὰ δώσω εἰς σὲ καὶ τὴν Ραχὴλ ἔναντι τῆς ἐργασίας, τὴν ὁποῖαν θὰ μοῦ προσφέρῃς ἐπὶ ἑπτὰ ἀκόμη ἔτη>.
28 Ἐδέχθη ὁ Ἰακὼβ τὴν νέαν αὐτὴν συμφωνίαν, καὶ ἔκαμεν, ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ Λάβαν. Μετὰ τὴν λῆξιν τῆς ἐβδομάδος τοῦ γάμου του μὲ τὴν Λείαν, ἔδωκεν ὁ Λάβαν εἰς αὐτὸν καὶ τὴν θυγατέρα του Ραχὴλ ὡς σύζυγον.
29 Ἔδωκε δὲ τὴν δούλην του Βαλλὰν ὡς δούλην εἰς τὴν θυγατέρα του Ραχήλ.
30 Ὁ Ἰακὼβ ἦλθεν εἰς γάμου κοινωνίαν μὲ τὴν Ραχήλ. Ἠγάπησε δὲ περισσότερον τὴν Ραχὴλ ἀπὸ τὴν Λείαν. ᾿Εν συνεχείᾳ δὲ εἰργάσθη ἄλλα ἑπτὰ ἔτη εἰς τὸν πενθερόν του τὸν Λάβαν.
31 Ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἰδὼν ὅτι ἡ Λεία περιεφρονεῖτο ἀπὸ τὸν Ἰακὼβ ὡς ἄσχημη, τῆς ἔδωσε τὸ χάρισμα τῆς τεκνογονίας, ἐνῶ ἡ Ραχὴλ ἕμενε στεῖρα.
32 Ἡ Λεία κατέστη ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν. Ὠνόμασε δὲ αὐτὸν Ρουβὴν λέγουσα· <ὁ Κύριος μοῦ ἔδωκεν υἱόν, διότι εἶδε τὴν περιφρόνησίν μου ἀπὸ τὸν ἄνδρα μου. Τώρα λοιπὸν θὰ μὲ ἀγαπήσῃ ὁ σύζυγός μου>.
33 Ἔμεινε πάλιν ἔγκυος, ἐγέννησε δεύτερον υἱὸν καὶ εἶπεν· <ἤκουσεν ὁ Κύριος ὅτι περιφρονοῦμαι ἀκόμη ἀπὸ τὸν σύζυγόν μου καὶ μοῦ ἔδωσε καὶ αὐτὸν τὸν υἱόν>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸν δεύτερον υἱόν της Συμεών.
34 Ἔμεινε καὶ πάλιν ἔγκυος, ἐγέννησε υἱὸν καὶ εἶπε· <τώρα πλέον θὰ εἶναι μαζῆ μου ὁ ἄνδρας μου, διότι τοῦ ἐγέννησα τρεῖς υἱούς>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασεν αὐτὸν Λευεί.
35 Κατέστη καὶ πάλιν ἔγκυος, ἐγέννησε καὶ ἄλλον υἱὸν καὶ εἶπε· <καὶ πάλιν τώρα θὰ δοξολογήσω διὰ τοῦτο τὸ γεγονὸς τὸν Κύριον>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸ παιδί της αὐτὸ Ἰούδαν καὶ ἔπαυσε νὰ γεννᾷ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Ἰακὼβ παρηγορημένος, ἐνισχυμένος καὶ μὲ ἀναπτερωμένες τὶς ἐλπίδες του μετὰ τὴν θείαν ὀπτασίαν ἐξεκίνησε ἀπὸ τὴν Βαιθὴλ καὶ συνέχισε τὸ ταξίδι του πρὸς τὶς χῶρες, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὰ ἀνατολικὰ τῆς Παλαιστίνης (δηλαδὴ τὴν Μεσοποταμίαν), διὰ νὰ μεταβῇ εἰς τὸν Λάβαν, τὸν υἱὸν τοῦ Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, τὸν ἀδελφὸν τῆς Ρεβέκκας, τῆς μητέρας τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἡσαῦ.
2 Ἐνῷ ἐβάδιζε, παρετήρησεν εἰς τὴν πεδιάδα ἔξω ἀπὸ τὴν Χαρρὰν ἕνα πηγάδι, γύρω ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἐστάλιζαν τρία κοπάδια πρόβατα· διότι ἀπὸ τὸ πηγάδι ἐκεῖνο, ὅταν θὰ ἐρχόταν ἡ ὥρα τοῦ ποτίσματος, ἐπότιζαν τὰ κοπάδια. Μία μεγάλη δὲ καὶ βαρειὰ πέτρα ἐσκέπαζε τὸ στόμα τοῦ πηγαδιοῦ.
3 Εἰς τὸ πηγάδι αὐτὸ ἐμαζεύοντο ὅλα τὰ κοπάδια καὶ ἐπειδὴ ἡ πέτρα ἦταν μεγάλη καὶ βαρειά, ἐμαζεύοντο ὅλοι μαζὶ οἱ βοσκοὶ καὶ τὴν ἐκυλοῦσαν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ πηγαδιοῦ· καὶ ἀφοῦ ἐπότιζαν τὰ πρόβατα, τὴν ἐμετακινοῦσαν πάλιν ὅλοι μαζὶ εἰς τὴν θέσιν της καὶ ἔφραζαν τὸ πηγάδι.
4 Ὁ δὲ Ἰακὼβ μόλις εἶδε τοὺς βοσκοὺς τῶν κοπαδιῶν, τοὺς ἐρώτησε μὲ εὐγένειαν: <Ἀδελφοί μου, ἀπὸ ποῦ εἶσθε;> Αὐτοὶ δὲ τοῦ ἀπάντησαν· <εἴμεθα ἀπὸ τὴν Χαρράν>.
5 Καὶ ἐκεἱνος τοὺς ἐρώτησε πάλιν: <Γνωρίζετε μήπως τὸν Λάβαν, τὸν ἔγγονον τοῦ Ναχώρ;> καὶ αὐτοὶ τοῦ ἀπάντησαν· <τὸν γνωρίζομεν>.
6 Ὁ Ἰακὼβ τοὺς εἶπε πάλιν: <Εἶναι καλὰ εἰς τὴν ὑγείαν του;> Αὐτοὶ τοῦ ἀπαντῆσαν· <ναί, εἶναι καλά>. Τὴν ὥραν ποὺ ὁ Ἰακὼβ ἐζητοῦσε πληροφορίες διὰ τὸν Λάβαν, νά· ἐφάνη νὰ ἔρχεται πρὸς τὸ μέρος των ἡ Ραχήλ, ἡ μικρότερη κόρη τοῦ Λάβαν, μὲ τὰ πρόβατά της.
7 Ὁ Ἰακώβ, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ὁμιλήσῃ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν Ραχήλ, εἶπεν εἰς τοὺς βοσκούς: <Ἀκόμη εἶναι ἡμέρα, ὁ ἥλιος εἶναι ὑψηλά· δὲν εἶναι καιρὸς νὰ μαζευθοῦν τὰ ζῶα εἰς τὸ μαντρί τους· ποτίστε λοιπὸν τὰ πρόβατα καὶ πηγαίνετε νὰ τὰ βοσκήσετε ἕως ὅτου νυκτώσῃ.
8 Τοῦ εἶπαν οἱ βοσκοί: <Δὲν θὰ ἠμπορέσωμεν νὰ τὰ ποτίσωμεν παρὰ μόνον ὅταν μαζευθοῦν ὅλοι οἰ βοσκοί· τότε ὅλοι μαζὶ θὰ κυλίσωμεν τὴν πέτραν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ πηγαδιοῦ καὶ θὰ ποτίσωμεν τὰ πρόβατα>.
9 Ἐνῷ ἀκόμη ὁ Ἰακὼβ συνωμιλοῦσε μαζί των, να ἡ Ραχήλ, ἡ κόρη τοῦ Λάβαν, ἤρχετο εἰς τὸ πηγάδι μὲ τὰ πρόβατα τοῦ πατέρα της· διότι αὐτὴ ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πατέρα της.
10 Μόλις ὁ Ἰακὼβ εἶδε τὴν Ραχήλ, τὴν κόρην τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητέρας του, καὶ τὰ πρόβατα τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητέρας του, ἐφέρθη πρὸς τὴν Ραχὴλ ὡς ἀδελφός. Ἔτρεξεν εἰς τὸ πηγάδι καὶ ἐκύλισε μόνος του τὴν βαρειὰν πέτραν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ πηγαδιοῦ καὶ ἄρχισε νὰ ποτίζῃ τὰ πρόβατα τοῦ θείου του Λάβαν.
11 Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἐπλησίασε καὶ συγκινημένος ἀσπάσθηκε τὴν Ραχήλ· καὶ μὲ φωνὴν δυνατήν, ποὺ ἔτρεμεν ἀπὸ συγκίνησιν,
12 ἐφανέρωσεν εἰς τὴν Ραχήλ, ὅτι εἶναι συγγενής (ἀνεψιὸς) τοῦ πατέρα της καὶ ὅτι εἶναι υἱὸς τῆς Ρεβέκκας. Καὶ ὁ Θεός, ποὺ τὰ ἔφερεν ὅλα εὐνοϊκὰ εἰς τὸν Ἰακώβ, παρεκίνησε τὴν κόρην νὰ τρέξῃ γρήγορα καὶ μὲ μεγάλην χαράν, διὰ νὰ ἀναγγείλῃ εἰς τὸν πατέρα της τὸ γεγονὸς καὶ τὰ λόγια, ποὺ τῆς εἶπεν ὁ Ἰακώβ.
13 Μόλις ὁ Λάβαν ἄκουσε τὸ γεγονὸς καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰακώβ, τοῦ υἱοῦ τῆς ἀδελφής του, ἔτρεξε νὰ τὸν συναντήσῃ καὶ νὰ τὸν προϋπαντήσῃ καὶ ἀφοῦ τὸν ἀγκάλιασε μὲ ἀγάπην, τὸν ἐφίλησε καὶ τὸν ὠδήγησεν εἰς τὸ σπίτι του. Καὶ ὁ Ἰακὼβ διηγήθη εἰς τὸν Λάβαν ὅλα ὅσα ἔγιναν καὶ ὅλα ὅσα εἶπεν εἰς τὴν Ραχήλ.
14 Ὁ Λάβαν, ὅταν τὰ ἄκουσε, τόσον πολὺ συνεπάθησε τὸν ἀνεψιόν του, ὥστε τοῦ εἶπε: <Πράγματι· εἶσαι ἀπὸ τὰ κόκκαλά μου καὶ ἀπὸ τὴν σάρκα μου· αἷμα ἰδικόν μου· εἶσαι παιδί μου>. Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἔμεινε κοντὰ εἰς τὸν θεῖον του ἕνα ὁλόκληρον μῆνα· ἐπερνοῦσε σὰν νὰ εὑρίσκετο εἰς τὸ σπίτι του καὶ δὲν ἔνοιωθε κανένα φόβον, Ἠσχολεῖτο δὲ μὲ διάφορα ἔργα χρήσιμα διὰ τὸν θεῖον τοῦ Λάβαν.
15 Καὶ ὁ Θεός, ποὺ ἐβοηθοῦσε τὸν Ἰακώβ, ἐπροθυμοποίησε τὸν Λάβαν, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ συμφεροντολόγος, εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ: <Ἐπειδὴ εἶσαι συγγενής μου (ἀνεψιός μου) δεν σημαίνει, ὅτι πρέπει νὰ ἐργάζεσαι εἰς ἐμὲ δωρεάν, ὡς δοῦλος χωρὶς καμμίαν ἐλπίδα ἀνταποδόσεως· λέγε λοιπόν, τί ἀπαιτεῖς, πές μου ποία πρέπει νὰ εἶναι ἡ πληρωμή σου;>
16 Ὁ δὲ Λάβαν εἶχε δύο θυγατέρες· τὸ ὄνομα τῆςμεγαλυτέρας ἦταν Λεία, τὸ δὲ ὄνομα τῆς νεωτέρας ἦταν Ραχήλ.
17 Τὰ μάτια τῆς Λείας ἦσαν ἀσθενικα καὶ ἀδύνατα χωρὶς ἰδιαιτέραν λάμψιν, ἐνῶ ἡ Ραχὴλ ἦταν κομψή, ὄμορφη καὶ χαριτωμένη ἐξαιρετικά.
18 Ὁ Ἰακώβ, ποὺ δεν ἐπιθυμοῦσε νὰ συγκεντρώσῃ χρήματα, ἐνεθυμήθη τὴν μητέρα του καὶ τὶς ἔντολες τοῦ πατέρα του. Ἐπειδὴ δὲ ἀγάπησε τὴν Ραχὴλ ἀπὸ τὴν ὥραν, ποὺ τὴν εἶδεν εἰς τὸ πηγάδι, ἀπάντησεν εἰς τὸν θεῖον του· <θὰ σοῦ δουλεύσω ἑπτὰ χρόνια διὰ νἀ μοῦ δώσῃς εἰς τὸ τέλος ὡς γυναῖκα τὴν Ραχήλ, τὴν νεωτέραν θυγατέρα σου>.
19 Ὁ Λάβαν τοῦ εἰπέ: <Εἶναι πολὺ καλύτερον νὰ τὴν δώσω ὡς σύζυγον εἰς σέ, παρὰ εἰς ὁποιονδήποτε ἄλλον ἄνδρα· μεῖνε λοιπὸν καὶ κατοίκησε εἰς τὸ σπίτι μου>.
20 Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἐδούλευσεν εἰς τὸν θεῖον του Λάβαν ἑπτὰ χρόνια, διὰ νὰ λάβῃ ὡς σύζυγον τὴν Ραχήλ. Τὸ μακρὰν ὅμως αὐτὸ διάστημα τοῦ ἐφάνη πολὺ σύντομον, ὡσὰν νὰ ἦσαν ὀλίγες ἡμέρες, διότι ὁ Ἰακὼβ ἀγαποῦσε τὴν Ραχήλ· ἡ πολλή του ἀγάπη ἐσυντόμευσε τὸ μάκρος τοῦ χρόνου καὶ ἐλάφρυνε τὸν κόπον τοῦ βοσκοῦ· ὅλα αὐτὰ τοῦ ἐφαίνοντο ἄκοπα καὶ εὔκολα.
21 Ὅταν ἐπέρασαν τὰ ἑπτὰ χρόνια, ὁ Ἰακὼβ εἶπεν εἰς τὸν Λάβαν· <δῶσε μου τὴν Ραχήλ, διότι συνεπληρώθη ἡ περίοδος τῶν ἑπτὰ χρόνων, διὰ νὰ τὴν νυμφευθῶ ὡς γυναῖκα μου>.
22 Τότε ὁ Λάβαν συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου, ὅπου ἔμενε, καὶ ἔκαμε τὸν γάμον καὶ τὸ γαμήλιον συμπόσιον.
23 Ὅταν ὅμὼς ἐβράδιασεν, ὁ Λάβαν ἐπῆρε τὴν θυγατέρα του Λείαν καὶ τὴν ὠδήγησεν εἰς τὸν νυμφικὸν θάλαμον καὶ ὁ Ἰακὼβ συνευρέθη μὲ αὐτήν.
24 Ὁ Λάβαν ἔδωκεν ἐπίσης εἰς τὴν Θυγατέρα του Λείαν καὶ τὴν δούλην του Ζελφάν, διὰ νὰ εἶναι δούλη τῆς θυγατέρας του.
25 Ἀλλὰ τὸ πρωΐ, ὅταν ἐξημέρωσεν, ὁ Ἰακὼβ διεπίστωσεν ἔξαφνα, ὅτι τὸν ἐγέλασαν, ὅτι ἐκοιμήθη μὲ τὴν Λείαν καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀγαπημένην του Ραχήλ. Ὅταν διεπίστωσε τὴν ἀπάτην, ποὺ τοῦ ἔγινε, εἶπεν εἰς τὸν πενθερόν του: <Διατὶ μοῦ ἔκαμες αὐτὸ τὸ πρᾶγμα; Δὲν σοῦ ἐδούλευσα ἑπτὰ χρόνια διὰ τὴν Ραχήλ; Διατὶ μὲ ἐγέλασες καὶ δὲν ἐτήρησες τὸν λόγον σου;>
26 Καὶ ὁ Λάβαν τοῦ ἀπάντησε: <Δὲν συνηθίζομεν εἰς τὸν τόπον μας νὰ δίδωμεν εἰς γάμον πρῶτα τὸ νεώτερον κορίτσι καὶ ὕστερα τὸ μεγαλύτερον.
27 Συμπλήρωσε λοιπὸν τὴν γαμήλιον ἑβδομάδα μὲ τὴν Λείαν, ποὺ σοῦ ἔδωσα, καὶ κατόπιν θὰ σοῦ δώσω ὡς σύζυγον καὶ τὴν Ραχήλ, ὡς μισθὸν διὰ τὴν ἐργασίαν, ποὺ θὰ ἐργασθῇς κοντά μου ἄλλα ἑπτὰ χρόνια>.
28 Ὁ Ἰακὼβ ἐδέχθη τὴν συμφωνίαν καὶ ἔκαμε ὅπως τοῦ ἐζήτησεν ὁ Λάβαν. Συνεπλήρωσε τὴν γαμήλιον ἑβδομάδα μὲ τὴν Λείαν καὶ κατόπιν ὁ Λάβαν ἔδωκεν εἰς τὸν Ἰακὼβ καὶ τὴν θυγατέρα του Ραχὴλ ὡς γυναῖκα.
29 Ὁ Λάβαν ἔδωκεν ἐπίσης εἰς τὴν θυγατέρα του Ραχὴλ καὶ τὴν δούλην του Βαλλάν, διὰ νὰ εἶναι δούλη τῆς θυγατέρας του.
30 Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἐνυμφεύθη καὶ συνευρέθη μὲ τὴν Ραχὴλ· ἀγάπησε δὲ τὴν Ραχὴλ περισσότερον ἀπὸ τὴν Λείαν καὶ ἐδούλευσεν εἰς τὸν Λάβαν ἄλλα ἑπτὰ χρόνια.
31 Ὅταν ὁ παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος Θεὸς εἶδεν, ὅτι ἡ Λεία ἐπεριφρονεῖτο ἀπὸ τὸν Ἰακὼβ διότι ἦταν ἄσχημη, διὰ νὰ παρηγορήσῃ τὴν λύπην της καὶ νὰ τὴν κάμει ἀγαπητὴν εἰς τὸν σύζυγόν της, τὴν κατέστησε γόνιμον, καθ' ὃν χρόνον ἡ Ραχὴλ ἔμενε στεῖρα καὶ ἄτεκνος.
32 Ἡ Λεία, ποὺ ἐφαίνετο ταπεινωμένη, ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν· γεμάτη δὲ εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Θεόν, ποὺ τῆς ἔδωκε παιδί, ὠνόμασε τὸ άγόρι της Ρουβήν (ποὺ σημαίνει· <νά· ἕνας υἱός>) καὶ εἶπε: <Τὸν ὠνόμασα ἔτσι, διότι εἶδεν ὁ Κύριος τὴν περιφρόνησιν τοῦ ἀνδρός μου πρὸς τὸ πρόσωπόν μου. Τώρα μὲ τὴν εὐλογίαν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ θὰ μὲ ἀγαπήσῃ ὁ σύζυγός μου>.
33 Ἡ μεγαλοδωρία τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐκδηλώνεται μὲ ἀφθονίαν, ἐνήργησε καὶ ἡ Λεία ἔγινε πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησε δεύτερον ἀγόρι εἰς τὸν Ἰακώβ. Καὶ γεμάτη εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τὴν νέαν εὐεργεσίαν εἶπεν· <ἐπειδὴ ἄκουσεν ὁ Κύριος ὅτι περιφρονοῦμαι ἀκομη ἀπὸ τὸν σύζυγόν μου, μοῦ ἔδωσε καὶ αὐτὸν τὸν υἱόν>. Καὶ ὠνόμασε τὸ δεύτερον παιδί της Συμεών (ποὺ σημαίνει· <ἄκουσεν ὁ Κύριος)῁
34 Ἡ Λεία ἔγινε πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησε τρίτον ἀγόρι καὶ εἶπε· <τώρα πλέον ὁ ἄνδρας μου θὰ εἶναι μαζί μου, διότι ἐγέννησα εἰς αὐτὸν τρεῖς υἱούς>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸ τρίτον παιδί της Λευεί (ποὺ σημαίνει· <σύνδεσμός, ἕνωσις>).
35 Ἡ Λεία ἔγινε καὶ πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησε τέταρτον ἀγόρι καὶ εἶπε· <καὶ τώρα πάλιν θὰ εὐχαριστήσω καὶ θὰ δοξολογήσω τὸν Κύριον, διότι μοῦ ἐχάρισε τόσην εὐπορίαν>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸ τέταρτον παιδί της Ἰούδαν (ποὺ σημαίνει· <δοξολογία>). Μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ἰούδα ἡ Λεία ἐσταμάτησε πλέον νὰ τεκνοποιῇ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐξάρας Ἰακὼβ τοὺς πόδας ἐπορεύθη εἰς γῆν ἀνατολῶν πρὸς Λάβαν τὸν υἱὸν Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, ἀδελφὸν δὲ Ρεβέκκας μητρὸς Ἰακὼβ καὶ Ἡσαῦ.	πειτα ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτὰ ἐξεκίνησεν ὁ Ἰακὼβ πεζῆ, ἐβάδισεν εἰς τὰς ἀνατολικὰς χώρας πρὸς τὸν Λάβαν, τὸν υἱὸν Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, ἀδελφὸν τῆς Ρεβέκκας τῆς μητρὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἡσαῦ.	Ἰακὼβ παρηγορημένος, ἐνισχυμένος καὶ μὲ ἀναπτερωμένες τὶς ἐλπίδες του μετὰ τὴν θείαν ὀπτασίαν ἐξεκίνησε ἀπὸ τὴν Βαιθὴλ καὶ συνέχισε τὸ ταξίδι του πρὸς τὶς χῶρες, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὰ ἀνατολικὰ τῆς Παλαιστίνης (δηλαδὴ τὴν Μεσοποταμίαν), διὰ νὰ μεταβῇ εἰς τὸν Λάβαν, τὸν υἱὸν τοῦ Βαθουὴλ τοῦ Σύρου, τὸν ἀδελφὸν τῆς Ρεβέκκας, τῆς μητέρας τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἡσαῦ.
2 Καὶ ὁρᾷ καὶ ἰδοὺ φρέαρ ἐν τῷ πεδίῳ, ἦσαν δὲ ἐκεῖ τρία ποίμνια προβάτων ἀναπαυόμενα ἐπ' αὐτοῦ· ἐκ γὰρ τοῦ φρέατος ἐκείνου ἐπότιζον τὰ ποίμνια, λίθος δὲ ἦν μέγας ἐπὶ τῷ στόματι τοῦ φρέατος,	2 Ὅταν δὲ ἐπλησίασε πρὸς τὴν πόλιν Χαρράν, παρατηρεῖ καὶ ἰδοὺ βλέπει ὅτι εἰς τὴν πεδιάδα ὑπῆρχε φρέαρ. Πλησίον δὲ αὐτοῦ ἦσαν τρία ποίμνια προβάτων, τὰ ὁποῖα ἀνεπαύοντο, διότι ἀπὸ τὸ φρέαρ ἐκεῖνο ἐπότιζον οἱ ποιμένες τὰ κοπάδια των. Ἕνας δὲ μεγάλος λίθος ἔκλειε τὸ στόμιον τοῦ φρέατος.	2 Ἐνῷ ἐβάδιζε, παρετήρησεν εἰς τὴν πεδιάδα ἔξω ἀπὸ τὴν Χαρρὰν ἕνα πηγάδι, γύρω ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἐστάλιζαν τρία κοπάδια πρόβατα· διότι ἀπὸ τὸ πηγάδι ἐκεῖνο, ὅταν θὰ ἐρχόταν ἡ ὥρα τοῦ ποτίσματος, ἐπότιζαν τὰ κοπάδια. Μία μεγάλη δὲ καὶ βαρειὰ πέτρα ἐσκέπαζε τὸ στόμα τοῦ πηγαδιοῦ.
3 καὶ συνήγοντο ἐκεῖ πάντα τὰ ποίμνια καὶ ἀπεκύλιον τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ φρέατος καὶ ἐπότιζον τὰ πρόβατα καὶ ἀποκαθίστων τὸν λίθον ἐπὶ τὸ στόμα τοῦ φρέατος εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.	3 Ἐμαζεύοντο ἐκεῖ ὅλα τὰ κοπάδια, οἱ δὲ ποιμένες ἀπεκύλιον τὸν λίθον ἀπὸ τὸ στόμιον τοῦ φρέατος, ἐπότιζον τὰ πρόβατα καὶ ἔπειτα ἐπανέφεραν τὸν λίθον εἰς τὴν θέσιν του, εἰς τὸ στόμιον τοῦ φρέατος.	3 Εἰς τὸ πηγάδι αὐτὸ ἐμαζεύοντο ὅλα τὰ κοπάδια καὶ ἐπειδὴ ἡ πέτρα ἦταν μεγάλη καὶ βαρειά, ἐμαζεύοντο ὅλοι μαζὶ οἱ βοσκοὶ καὶ τὴν ἐκυλοῦσαν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ πηγαδιοῦ· καὶ ἀφοῦ ἐπότιζαν τὰ πρόβατα, τὴν ἐμετακινοῦσαν πάλιν ὅλοι μαζὶ εἰς τὴν θέσιν της καὶ ἔφραζαν τὸ πηγάδι.
4 Εἶπε δὲ αὐτοῖς Ἰακώβ· ἀδελφοί, πόθεν ἐστὲ ὑμεῖς; Οἱ δὲ εἶπαν· ἐκ Χαρράν ἐσμεν.	4 Ἠρώτησεν ὁ Ἰακὼβ τοὺς ποιμένας καὶ εἶπεν· <ἀδελφοί, ἀπὸ ποῦ εἶσθε;> Ἐκεῖνοι δὲ ἀπήντησαν· <εἴμεθα ἀπὸ τὴν Χαρράν>.	4 Ὁ δὲ Ἰακὼβ μόλις εἶδε τοὺς βοσκοὺς τῶν κοπαδιῶν, τοὺς ἐρώτησε μὲ εὐγένειαν: <Ἀδελφοί μου, ἀπὸ ποῦ εἶσθε;> Αὐτοὶ δὲ τοῦ ἀπάντησαν· <εἴμεθα ἀπὸ τὴν Χαρράν>.
5 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· γινώσκετε Λάβαν τὸν υἱὸν Ναχώρ; Οἱ δὲ εἶπαν· γινώσκομεν.	5 Τοὺς ἠρώτησε πάλιν· <γνωρίζετε τὸν Λάβαν, τὸν ἀπόγονον τοῦ Ναχώρ;> Ἐκεῖνοι εἶπαν· <βεβαίως τὸν γνωρίζομεν>.	5 Καὶ ἐκεἱνος τοὺς ἐρώτησε πάλιν: <Γνωρίζετε μήπως τὸν Λάβαν, τὸν ἔγγονον τοῦ Ναχώρ;> καὶ αὐτοὶ τοῦ ἀπάντησαν· <τὸν γνωρίζομεν>.
6 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ὑγιαίνει; Οἱ δὲ εἶπαν· ὑγιαίνει. Καὶ ἰδοὺ Ραχὴλ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἤρχετο μετὰ τῶν προβάτων.	6 Εἶπεν εἰς αὐτούς· <εἶναι καλὰ εἰς τὴν ὑγείαν του;>. Ἐκεῖνοι εἶπαν· <Εἶναι καλά>. Κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην ἰδοὺ ἡ Ραχήλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Λάβαν, ἤρχετο μὲ τὰ πρόβατά της εἰς τὸ φρέαρ.	6 Ὁ Ἰακὼβ τοὺς εἶπε πάλιν: <Εἶναι καλὰ εἰς τὴν ὑγείαν του;> Αὐτοὶ τοῦ ἀπαντῆσαν· <ναί, εἶναι καλά>. Τὴν ὥραν ποὺ ὁ Ἰακὼβ ἐζητοῦσε πληροφορίες διὰ τὸν Λάβαν, νά· ἐφάνη νὰ ἔρχεται πρὸς τὸ μέρος των ἡ Ραχήλ, ἡ μικρότερη κόρη τοῦ Λάβαν, μὲ τὰ πρόβατά της.
7 Καὶ εἶπεν Ἰακώβ· ἔτι ἔστιν ἡμέρα πολλή, οὔπαι ὥρα συναχθῆναι τὰ κτήνη· ποτίσαντες τὰ πρόβατα ἀπελθόντες βόσκετε.	7 Ὁ Ἰακώβ, θέλων προφανῶς νὰ ὁμιλήσῃ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν κόρην τοῦ Λάβαν, εἶπεν εἰς τοὺς ποιμένας· <ὑπολείπονται ὦραι πολλαὶ τῆς ἡμέρας καὶ δὲν εἶναι ἀκόμη καιρὸς νὰ συγκεντρωθοῦν τὰ ζῶα εἰς τὰς μάνδρας των. Ποτίσατέ τα λοιπόν, καὶ πηγαίνετε νὰ τὰ βοσκήσετε>.	7 Ὁ Ἰακώβ, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ὁμιλήσῃ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν Ραχήλ, εἶπεν εἰς τοὺς βοσκούς: <Ἀκόμη εἶναι ἡμέρα, ὁ ἥλιος εἶναι ὑψηλά· δὲν εἶναι καιρὸς νὰ μαζευθοῦν τὰ ζῶα εἰς τὸ μαντρί τους· ποτίστε λοιπὸν τὰ πρόβατα καὶ πηγαίνετε νὰ τὰ βοσκήσετε ἕως ὅτου νυκτώσῃ.
8 Οἱ δὲ εἶπαν· οὐ δυνησόμεθα ἕως τοῦ συναχθῆναι πάντας τοὺς ποιμένας, καὶ ἀποκυλίσουσι τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ φρέατος, καὶ ποτιοῦμεν τὰ πρόβατα.	8 Ἐκεῖνοι ὅμως τοῦ ἀπήντησαν· <δὲν ἠμποροῦμεν νὰ τὰ ποτίσωμεν, πρὶν ἢ, μαζευθοῦν ἐδῶ ὅλοι οἱ ποιμένες καὶ μαζῆ ἀποκυλίσουν τὸν λίθον ἀπὸ τὸ στόμιον τοῦ φρέατος, ὁπότε καὶ θὰ ποτίσωμεν τὰ πρόβατα>.	8 Τοῦ εἶπαν οἱ βοσκοί: <Δὲν θὰ ἠμπορέσωμεν νὰ τὰ ποτίσωμεν παρὰ μόνον ὅταν μαζευθοῦν ὅλοι οἰ βοσκοί· τότε ὅλοι μαζὶ θὰ κυλίσωμεν τὴν πέτραν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ πηγαδιοῦ καὶ θὰ ποτίσωμεν τὰ πρόβατα>.
9 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς καὶ ἰδοὺ Ραχὴλ ἡ θυγάτηρ Λάβαν ἤρχετο μετὰ τῶν προβάτων τοῦ πατρὸς αὐτῆς· αὐτὴ γὰρ ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πατρὸς αὐτῆς.	9 Καθ' ὃν χρόνον αὐτὸς συνωμίλει μὲ τοὺς ποιμένας, ἰδοὺ ἡ Ραχήλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Λάβαν, ἤρχετο μὲ τὰ πρόβατα τοῦ πατρός της εἰς τὸ φρέαρ, διὰ νὰ τὰ ποτίσῃ, διότι αὐτὴ τὰ ἔβοσκεν.	9 Ἐνῷ ἀκόμη ὁ Ἰακὼβ συνωμιλοῦσε μαζί των, να ἡ Ραχήλ, ἡ κόρη τοῦ Λάβαν, ἤρχετο εἰς τὸ πηγάδι μὲ τὰ πρόβατα τοῦ πατέρα της· διότι αὐτὴ ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πατέρα της.
10 Ἐγένετο δέ, ὡς εἶδεν Ἰακὼβ τὴν Ραχὴλ τὴν θυγατέρα Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ τὰ πρόβατα Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ προσελθὼν Ἰακὼβ ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος φρέατος καὶ ἐπότιζε τὰ πρόβατα Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ.	10 Ὁτε δὲ ὁ Ἰακὼβ εἶδε τὴν Ραχήλ, τὴν θυγατέρα τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός του, καὶ τὰ πρόβατα τοῦ Λάβαν, ἐπλησίασεν εἰς τὸ φρέαρ, ἀπεκύλισε μόνος του ἀπὸ τὸ στόμιον τὸν λίθον καὶ ἐπότιζε τὰ πρόβατα τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός του.	10 Μόλις ὁ Ἰακὼβ εἶδε τὴν Ραχήλ, τὴν κόρην τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητέρας του, καὶ τὰ πρόβατα τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητέρας του, ἐφέρθη πρὸς τὴν Ραχὴλ ὡς ἀδελφός. Ἔτρεξεν εἰς τὸ πηγάδι καὶ ἐκύλισε μόνος του τὴν βαρειὰν πέτραν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ πηγαδιοῦ καὶ ἄρχισε νὰ ποτίζῃ τὰ πρόβατα τοῦ θείου του Λάβαν.
11 Καὶ ἐφίλησεν Ἰακὼβ τὴν Ραχήλ· καὶ βοήσας τῇ φωνῇ αὐτοῦ ἔκλαυσε.	11 Ἐπλησίασε τὴν Ραχήλ, τὴν ἡσπάσθη καὶ βαθύτατα συγκεκινημένος ἔκραζε καὶ ἔκλαυσε.	11 Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἐπλησίασε καὶ συγκινημένος ἀσπάσθηκε τὴν Ραχήλ· καὶ μὲ φωνὴν δυνατήν, ποὺ ἔτρεμεν ἀπὸ συγκίνησιν,
12 Καὶ ἀπήγγειλε τῇ Ραχήλ, ὅτι ἀδελφὸς τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐστι καὶ ὅτι υἱὸς Ρεβέκκας ἐστί, καὶ δραμοῦσα ἀπήγγειλε τῷ πατρὶ αὐτῆς κατὰ τὰ ρήματα ταῦτα.	12 Ἐπληροφόρησε τὴν Ραχὴλ ὅτι εἶναι ἀνεψιὸς τοῦ πατρός της, υἱὸς τῆς Ρεβέκκας τῆς ἀδελφῆς του. ᾿Εκείνη δὲ ἔτρεξε καὶ ἀνήγγειλεν εἰς τὸν πατέρα της τὰ λόγια αὐτά.	12 ἐφανέρωσεν εἰς τὴν Ραχήλ, ὅτι εἶναι συγγενής (ἀνεψιὸς) τοῦ πατέρα της καὶ ὅτι εἶναι υἱὸς τῆς Ρεβέκκας. Καὶ ὁ Θεός, ποὺ τὰ ἔφερεν ὅλα εὐνοϊκὰ εἰς τὸν Ἰακώβ, παρεκίνησε τὴν κόρην νὰ τρέξῃ γρήγορα καὶ μὲ μεγάλην χαράν, διὰ νὰ ἀναγγείλῃ εἰς τὸν πατέρα της τὸ γεγονὸς καὶ τὰ λόγια, ποὺ τῆς εἶπεν ὁ Ἰακώβ.
13 Ἐγένετο δέ, ὡς ἤκουσε Λάβαν τὸ ὄνομα Ἰακὼβ τοῦ υἱοῦ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ, ἔδραμεν εἰς συνάντησιν αὐτῷ καὶ περιλαβὼν αὐτὸν ἐφίλησε καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. Καὶ διηγήσατο τῷ Λάβαν πάντας τοὺς λόγους τούτους.	13 Ἀμέσως δὲ μόλις ὁ Λάβαν ἤκουσε τὸ ὄνομα τοῦ Ἰακώβ, τοῦ παιδιοῦ τῆς ἀδελφῆς του, ἔτρεξεν εἰς συνάντησίν του, τὸν ἐνηγκαλίσθη, τὸν ἐφίλησε καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὸν οἶκον του. Ἐκεῖ δὲ διηγήθη ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Λάβαν ὅλα, ὅσα τοῦ εἶχον συμβῆ.	13 Μόλις ὁ Λάβαν ἄκουσε τὸ γεγονὸς καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰακώβ, τοῦ υἱοῦ τῆς ἀδελφής του, ἔτρεξε νὰ τὸν συναντήσῃ καὶ νὰ τὸν προϋπαντήσῃ καὶ ἀφοῦ τὸν ἀγκάλιασε μὲ ἀγάπην, τὸν ἐφίλησε καὶ τὸν ὠδήγησεν εἰς τὸ σπίτι του. Καὶ ὁ Ἰακὼβ διηγήθη εἰς τὸν Λάβαν ὅλα ὅσα ἔγιναν καὶ ὅλα ὅσα εἶπεν εἰς τὴν Ραχήλ.
14 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Λάβαν· ἐκ τῶν ὀστῶν μου καὶ ἐκ τῆς σαρκός μου εἶ σύ. Καὶ ἦν μετ' αὐτοῦ μῆνα ἡμερῶν.	14 Ὁ Λάβαν εἶπε τότε εἰς τὸν Ἰακώβ· <εἶσαι σὺ ἀπὸ τὰ δικά μας κόκκαλα καὶ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας σάρκα. Εἴμεθα συγγενεῖς ἐξ αἵματος>. Ὁ Ἰακὼβ ἔμεινε μαζῆ του ἕνα μῆνα.	14 Ὁ Λάβαν, ὅταν τὰ ἄκουσε, τόσον πολὺ συνεπάθησε τὸν ἀνεψιόν του, ὥστε τοῦ εἶπε: <Πράγματι· εἶσαι ἀπὸ τὰ κόκκαλά μου καὶ ἀπὸ τὴν σάρκα μου· αἷμα ἰδικόν μου· εἶσαι παιδί μου>. Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἔμεινε κοντὰ εἰς τὸν θεῖον του ἕνα ὁλόκληρον μῆνα· ἐπερνοῦσε σὰν νὰ εὑρίσκετο εἰς τὸ σπίτι του καὶ δὲν ἔνοιωθε κανένα φόβον, Ἠσχολεῖτο δὲ μὲ διάφορα ἔργα χρήσιμα διὰ τὸν θεῖον τοῦ Λάβαν.
15 Εἶπε δὲ Λάβαν τῷ Ἰακώβ· ὅτι γὰρ ἀδελφός μου εἶ, οὐ δουλεύσεις μοι δωρεάν· ἀπάγγειλόν μοι, τίς ὁ μισθός σου ἐστί;	15 Μετὰ τὴν πάροδον τοῦ μηνὸς ὁ Λάβαν εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ· <ἐπειδὴ εἶσαι συγγενής μου, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ ἐργάζεσαι εἰς ἐμὲ δωρεάν, ὡσὰν δοῦλος. Πές μου ποῖος πρέπει νὰ εἶναι ὁ μισθός σου>.	15 Καὶ ὁ Θεός, ποὺ ἐβοηθοῦσε τὸν Ἰακώβ, ἐπροθυμοποίησε τὸν Λάβαν, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ συμφεροντολόγος, εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ: <Ἐπειδὴ εἶσαι συγγενής μου (ἀνεψιός μου) δεν σημαίνει, ὅτι πρέπει νὰ ἐργάζεσαι εἰς ἐμὲ δωρεάν, ὡς δοῦλος χωρὶς καμμίαν ἐλπίδα ἀνταποδόσεως· λέγε λοιπόν, τί ἀπαιτεῖς, πές μου ποία πρέπει νὰ εἶναι ἡ πληρωμή σου;>
16 Τῷ δὲ Λάβαν ἦσαν δύο θυγατέρες, ὄνομα τῇ μείζονι Λεία, καὶ ὄνομα τῇ νεωτέρᾳ Ραχήλ.	16 Ὁ Λάβαν εἶχε δύο θυγατέρας· ἡ μεγαλυτέρα ὠνομάζετο Λεία καὶ ἡ μικροτέρα ὠνομάζετο Ραχήλ.	16 Ὁ δὲ Λάβαν εἶχε δύο θυγατέρες· τὸ ὄνομα τῆςμεγαλυτέρας ἦταν Λεία, τὸ δὲ ὄνομα τῆς νεωτέρας ἦταν Ραχήλ.
17 Οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ Λείας ἀσθενεῖς, Ραχὴλ δὲ ἦν καλὴ τῷ εἴδει καὶ ὡραία τῇ ὄψει σφόδρα.	17 Οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς Λείας ἦσαν ἀδύνατοι, ἡ δὲ Ραχὴλ ἦτο ὡραία εἰς ὅλην της τὴν ἐμφάνισιν καὶ ἐξαιρετικῶς ὡραία εἰς τὸ, πρόσωπον.	17 Τὰ μάτια τῆς Λείας ἦσαν ἀσθενικα καὶ ἀδύνατα χωρὶς ἰδιαιτέραν λάμψιν, ἐνῶ ἡ Ραχὴλ ἦταν κομψή, ὄμορφη καὶ χαριτωμένη ἐξαιρετικά.
18 Ἠγάπησε δὲ Ἰακὼβ τὴν Ραχὴλ καὶ εἶπε· δουλεύσω σοι ἑπτὰ ἔτη περὶ Ραχὴλ τῆς θυγατρός σου τῆς νεωτέρας.	18 Ὁ Ἰακὼβ ἠγάπησε τὴν Ραχὴλ καὶ εἶπε· <θὰ ἐργασθῶ εἰς σὲ ἑπτὰ ἔτη διὰ τὴν Ραχὴλ τὴν νεωτέραν θυγατέρα σου, τὴν ὁποίαν μετὰ τὰ ἑπτὰ αὐτὰ ἔτη θὰ λάβω ὡς σύζυγον>.	18 Ὁ Ἰακώβ, ποὺ δεν ἐπιθυμοῦσε νὰ συγκεντρώσῃ χρήματα, ἐνεθυμήθη τὴν μητέρα του καὶ τὶς ἔντολες τοῦ πατέρα του. Ἐπειδὴ δὲ ἀγάπησε τὴν Ραχὴλ ἀπὸ τὴν ὥραν, ποὺ τὴν εἶδεν εἰς τὸ πηγάδι, ἀπάντησεν εἰς τὸν θεῖον του· <θὰ σοῦ δουλεύσω ἑπτὰ χρόνια διὰ νἀ μοῦ δώσῃς εἰς τὸ τέλος ὡς γυναῖκα τὴν Ραχήλ, τὴν νεωτέραν θυγατέρα σου>.
19 Εἶπε δὲ αὐτῷ Λάβαν· βέλτιον δοῦναί με αὐτήν σοι, ἢ δοῦναί με αὐτὴν ἀνδρὶ ἑτέρῳ· οἴκησον μετ' ἐμοῦ.	19 Ὁ Λάβαν τοῦ ἀπήντησεν· <εἶναι βεβαίως πολὺ προτιμότερον για μένα νὰ δώσω αὐτὴν σύζυγον εἰς σέ, παρὰ εἰς οἰονδήποτε ἄνδρα. Μεῖνε μαζῆ μας καὶ ἐργάσου, ὅπως εἶπες>.	19 Ὁ Λάβαν τοῦ εἰπέ: <Εἶναι πολὺ καλύτερον νὰ τὴν δώσω ὡς σύζυγον εἰς σέ, παρὰ εἰς ὁποιονδήποτε ἄλλον ἄνδρα· μεῖνε λοιπὸν καὶ κατοίκησε εἰς τὸ σπίτι μου>.
20 Καὶ ἐδούλευσεν Ἰακὼβ περὶ Ραχὴλ ἑπτὰ ἔτη, καὶ ἦσαν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς ἡμέραι ὀλίγαι, παρὰ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν αὐτήν.	20 Ὁ Ἰακὼβ εἰργάσθη πράγματι ἐπὶ ἑπτὰ κατὰ συνέχειαν ἔτη, διὰ νὰ λάβῃ ὡς σύζυγον τὴν Ραχήλ. Μάλιστα δὲ τοῦ ἐφάνησαν καὶ ὀλίγα τὰ ἔτη αὐτά. Διότι ἀγαποῦσε τὴν Ραχήλ.	20 Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἐδούλευσεν εἰς τὸν θεῖον του Λάβαν ἑπτὰ χρόνια, διὰ νὰ λάβῃ ὡς σύζυγον τὴν Ραχήλ. Τὸ μακρὰν ὅμως αὐτὸ διάστημα τοῦ ἐφάνη πολὺ σύντομον, ὡσὰν νὰ ἦσαν ὀλίγες ἡμέρες, διότι ὁ Ἰακὼβ ἀγαποῦσε τὴν Ραχήλ· ἡ πολλή του ἀγάπη ἐσυντόμευσε τὸ μάκρος τοῦ χρόνου καὶ ἐλάφρυνε τὸν κόπον τοῦ βοσκοῦ· ὅλα αὐτὰ τοῦ ἐφαίνοντο ἄκοπα καὶ εὔκολα.
21 Εἶπε δὲ Ἰακὼβ τῷ Λάβαν· δός μοι τὴν γυναῖκά μου, πεπλήρωνται γὰρ αἱ ἡμέραι, ὅπως εἰσέλθω πρὸς αὐτήν.	21 Μετὰ δὲ τὴν παρέλευσιν τῶν ἐτῶν αὐτῶν εἶπεν ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Λάβαν· <τὰ ἑπτὰ ἔτη τῆς ἐργασίας μου συνεπληρώθησαν· δός μου λοιπὸν τὴν Ραχήλ, διὰ νὰ τὴν νυμφευθῶ καὶ νὰ τὴν ἔχω ὡς σύζυγον>.	21 Ὅταν ἐπέρασαν τὰ ἑπτὰ χρόνια, ὁ Ἰακὼβ εἶπεν εἰς τὸν Λάβαν· <δῶσε μου τὴν Ραχήλ, διότι συνεπληρώθη ἡ περίοδος τῶν ἑπτὰ χρόνων, διὰ νὰ τὴν νυμφευθῶ ὡς γυναῖκα μου>.
22 Συνήγαγε δὲ Λάβαν πάντας τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου καὶ ἐποίησε γάμον.	22 Ὁ Λαδὰν συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου καὶ ἔκαμε τὸν γάμον.	22 Τότε ὁ Λάβαν συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου, ὅπου ἔμενε, καὶ ἔκαμε τὸν γάμον καὶ τὸ γαμήλιον συμπόσιον.
23 Καὶ ἐγένετο ἑσπέρα, καὶ λαβὼν Λείαν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ εἰσήγαγε πρὸς Ἰακὼβ καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτὴν Ἰακώβ.	23 Ὁταν ἐνύκτωσεν, ἐπῆρε ὁ Λάβαν τὴν Λείαν, τὴν θυγατέρα αὐτοῦ, καὶ τὴν ὡδήγησεν πρὸς τὸν Ἰακὼβ εἰς τὸν νυμφικὸν θάλαμον.	23 Ὅταν ὅμὼς ἐβράδιασεν, ὁ Λάβαν ἐπῆρε τὴν θυγατέρα του Λείαν καὶ τὴν ὠδήγησεν εἰς τὸν νυμφικὸν θάλαμον καὶ ὁ Ἰακὼβ συνευρέθη μὲ αὐτήν.
24 Ἔδωκε δὲ Λάβαν Λείᾳ τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Ζελφὰν τὴν παιδίσκην αὐτοῦ αὐτῇ παιδίσκην.	24 Ἔδωσε δὲ εἰς τὴν θυγατέρα του τὴν Λείαν ὡς δούλην της τὴν Ζελφάν, ἰδικήν του ἕως τότε δούλην.	24 Ὁ Λάβαν ἔδωκεν ἐπίσης εἰς τὴν Θυγατέρα του Λείαν καὶ τὴν δούλην του Ζελφάν, διὰ νὰ εἶναι δούλη τῆς θυγατέρας του.
25 Ἐγένετο δὲ πρωΐ, καὶ ἰδοὺ ἦν Λεία. Εἶπε δὲ Ἰακὼβ τῷ Λάβαν· τί τοῦτο ἐποίησάς μοι; Οὐ περὶ Ραχὴλ ἐδούλευσα παρὰ σοί; Καὶ ἱνατί παρελογίσω με;	25 Ὁταν ἐξημέρωσε, εἶδεν ἔξαφνα ὁ Ἰακὼβ ὅτι σύζυγός του ἔγινεν ἡ Λεία. Διεμαρτυρήθη δὲ πρὸς τὸν Λάβαν καὶ τοῦ εἶπε· <τί εἶναι αὐτό, ποῦ μοῦ ἔκαμες; Ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη συνεχῶς δὲν εἰργάσθην κατὰ τὴν συμφωνίαν μας κοντά σου διὰ τὴν Ραχήλ; Διατὶ μὲ ἐξηπάτησες;>	25 Ἀλλὰ τὸ πρωΐ, ὅταν ἐξημέρωσεν, ὁ Ἰακὼβ διεπίστωσεν ἔξαφνα, ὅτι τὸν ἐγέλασαν, ὅτι ἐκοιμήθη μὲ τὴν Λείαν καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀγαπημένην του Ραχήλ. Ὅταν διεπίστωσε τὴν ἀπάτην, ποὺ τοῦ ἔγινε, εἶπεν εἰς τὸν πενθερόν του: <Διατὶ μοῦ ἔκαμες αὐτὸ τὸ πρᾶγμα; Δὲν σοῦ ἐδούλευσα ἑπτὰ χρόνια διὰ τὴν Ραχήλ; Διατὶ μὲ ἐγέλασες καὶ δὲν ἐτήρησες τὸν λόγον σου;>
26 Ἀπεκρίθη δὲ Λάβαν· οὐκ ἔστιν οὕτως ἐν τῷ τόπῳ ἡμῶν, δοῦναι τὴν νεωτέραν πρὶν ἢ τὴν πρεσβυτέραν·	26 Ὁ Λάβαν τοῦ ἀπήντησε· <δὲν ὑπάρχει εἰς τὸν τόπον μας συνήθεια νὰ δίδωμεν εἰς γάμον τὴν νεωτέραν κόρην, πρὶν ὑπανδρεύσωμεν τὴν μεγαλυτέραν.	26 Καὶ ὁ Λάβαν τοῦ ἀπάντησε: <Δὲν συνηθίζομεν εἰς τὸν τόπον μας νὰ δίδωμεν εἰς γάμον πρῶτα τὸ νεώτερον κορίτσι καὶ ὕστερα τὸ μεγαλύτερον.
27 συντέλεσον οὖν τὰ ἕβδομα ταύτης, καὶ δώσω σοι καὶ ταύτην ἀντὶ τῆς ἐργασίας, ἧς ἐργᾷ παρ' ἐμοί, ἔτι ἑπτὰ ἔτη ἑτέρα.	27 Ἂς περάσῃ λοιπὸν ἡ ἑβδομὰς τοῦ γάμου σου μὲ τὴν Λείαν καί, θὰ δώσω εἰς σὲ καὶ τὴν Ραχὴλ ἔναντι τῆς ἐργασίας, τὴν ὁποῖαν θὰ μοῦ προσφέρῃς ἐπὶ ἑπτὰ ἀκόμη ἔτη>.	27 Συμπλήρωσε λοιπὸν τὴν γαμήλιον ἑβδομάδα μὲ τὴν Λείαν, ποὺ σοῦ ἔδωσα, καὶ κατόπιν θὰ σοῦ δώσω ὡς σύζυγον καὶ τὴν Ραχήλ, ὡς μισθὸν διὰ τὴν ἐργασίαν, ποὺ θὰ ἐργασθῇς κοντά μου ἄλλα ἑπτὰ χρόνια>.
28 Ἐποίησε δὲ Ἰακὼβ οὕτω καὶ ἀνεπλήρωσε τὰ ἕβδομα ταύτης, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Λάβαν Ραχὴλ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ αὐτῷ γυναῖκα.	28 Ἐδέχθη ὁ Ἰακὼβ τὴν νέαν αὐτὴν συμφωνίαν, καὶ ἔκαμεν, ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ Λάβαν. Μετὰ τὴν λῆξιν τῆς ἐβδομάδος τοῦ γάμου του μὲ τὴν Λείαν, ἔδωκεν ὁ Λάβαν εἰς αὐτὸν καὶ τὴν θυγατέρα του Ραχὴλ ὡς σύζυγον.	28 Ὁ Ἰακὼβ ἐδέχθη τὴν συμφωνίαν καὶ ἔκαμε ὅπως τοῦ ἐζήτησεν ὁ Λάβαν. Συνεπλήρωσε τὴν γαμήλιον ἑβδομάδα μὲ τὴν Λείαν καὶ κατόπιν ὁ Λάβαν ἔδωκεν εἰς τὸν Ἰακὼβ καὶ τὴν θυγατέρα του Ραχὴλ ὡς γυναῖκα.
29 Ἔδωκε δὲ Λάβαν τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Βαλλὰν τὴν παιδίσκην αὐτοῦ αὐτῇ παιδίσκην.	29 Ἔδωκε δὲ τὴν δούλην του Βαλλὰν ὡς δούλην εἰς τὴν θυγατέρα του Ραχήλ.	29 Ὁ Λάβαν ἔδωκεν ἐπίσης εἰς τὴν θυγατέρα του Ραχὴλ καὶ τὴν δούλην του Βαλλάν, διὰ νὰ εἶναι δούλη τῆς θυγατέρας του.
30 Καὶ εἰσῆλθε πρὸς Ραχήλ· ἠγάπησε δὲ Ραχὴλ μᾶλλον ἢ Λείαν· καὶ ἐδούλευσεν αὐτῷ ἑπτὰ ἔτη ἕτερα.	30 Ὁ Ἰακὼβ ἦλθεν εἰς γάμου κοινωνίαν μὲ τὴν Ραχήλ. Ἠγάπησε δὲ περισσότερον τὴν Ραχὴλ ἀπὸ τὴν Λείαν. ᾿Εν συνεχείᾳ δὲ εἰργάσθη ἄλλα ἑπτὰ ἔτη εἰς τὸν πενθερόν του τὸν Λάβαν.	30 Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἐνυμφεύθη καὶ συνευρέθη μὲ τὴν Ραχὴλ· ἀγάπησε δὲ τὴν Ραχὴλ περισσότερον ἀπὸ τὴν Λείαν καὶ ἐδούλευσεν εἰς τὸν Λάβαν ἄλλα ἑπτὰ χρόνια.
31 Ἰδὼν δὲ Κύριος ὁ Θεὸς ὅτι ἐμισεῖτο Λεία, ἤνοιξε τὴν μήτραν αὐτῆς· Ραχὴλ δὲ ἦν στεῖρα.	31 Ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἰδὼν ὅτι ἡ Λεία περιεφρονεῖτο ἀπὸ τὸν Ἰακὼβ ὡς ἄσχημη, τῆς ἔδωσε τὸ χάρισμα τῆς τεκνογονίας, ἐνῶ ἡ Ραχὴλ ἕμενε στεῖρα.	31 Ὅταν ὁ παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος Θεὸς εἶδεν, ὅτι ἡ Λεία ἐπεριφρονεῖτο ἀπὸ τὸν Ἰακὼβ διότι ἦταν ἄσχημη, διὰ νὰ παρηγορήσῃ τὴν λύπην της καὶ νὰ τὴν κάμει ἀγαπητὴν εἰς τὸν σύζυγόν της, τὴν κατέστησε γόνιμον, καθ' ὃν χρόνον ἡ Ραχὴλ ἔμενε στεῖρα καὶ ἄτεκνος.
32 Καὶ συνέλαβε Λεία καὶ ἔτεκεν υἱὸν τῷ Ἰακώβ· ἐκάλεσε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ρουβὴν λέγουσα· διότι εἶδέ μου Κύριος τὴν ταπείνωσιν, καὶ ἔδωκέ μοι υἱόν· νῦν οὖν ἀγαπήσει με ὁ ἀνήρ μου.	32 Ἡ Λεία κατέστη ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν. Ὠνόμασε δὲ αὐτὸν Ρουβὴν λέγουσα· <ὁ Κύριος μοῦ ἔδωκεν υἱόν, διότι εἶδε τὴν περιφρόνησίν μου ἀπὸ τὸν ἄνδρα μου. Τώρα λοιπὸν θὰ μὲ ἀγαπήσῃ ὁ σύζυγός μου>.	32 Ἡ Λεία, ποὺ ἐφαίνετο ταπεινωμένη, ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν· γεμάτη δὲ εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Θεόν, ποὺ τῆς ἔδωκε παιδί, ὠνόμασε τὸ άγόρι της Ρουβήν (ποὺ σημαίνει· <νά· ἕνας υἱός>) καὶ εἶπε: <Τὸν ὠνόμασα ἔτσι, διότι εἶδεν ὁ Κύριος τὴν περιφρόνησιν τοῦ ἀνδρός μου πρὸς τὸ πρόσωπόν μου. Τώρα μὲ τὴν εὐλογίαν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ θὰ μὲ ἀγαπήσῃ ὁ σύζυγός μου>.
33 Καὶ συνέλαβε πάλιν καὶ ἔτεκεν υἱὸν δεύτερον τῷ Ἰακὼβ καὶ εἶπεν· ὅτι ἤκουσε Κύριος ὅτι μισοῦμαι, καὶ προσέδωκέ μοι καὶ τοῦτον· ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Συμεών·	33 Ἔμεινε πάλιν ἔγκυος, ἐγέννησε δεύτερον υἱὸν καὶ εἶπεν· <ἤκουσεν ὁ Κύριος ὅτι περιφρονοῦμαι ἀκόμη ἀπὸ τὸν σύζυγόν μου καὶ μοῦ ἔδωσε καὶ αὐτὸν τὸν υἱόν>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸν δεύτερον υἱόν της Συμεών.	33 Ἡ μεγαλοδωρία τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐκδηλώνεται μὲ ἀφθονίαν, ἐνήργησε καὶ ἡ Λεία ἔγινε πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησε δεύτερον ἀγόρι εἰς τὸν Ἰακώβ. Καὶ γεμάτη εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τὴν νέαν εὐεργεσίαν εἶπεν· <ἐπειδὴ ἄκουσεν ὁ Κύριος ὅτι περιφρονοῦμαι ἀκομη ἀπὸ τὸν σύζυγόν μου, μοῦ ἔδωσε καὶ αὐτὸν τὸν υἱόν>. Καὶ ὠνόμασε τὸ δεύτερον παιδί της Συμεών (ποὺ σημαίνει· <ἄκουσεν ὁ Κύριος)῁
34 καὶ συνέλαβεν ἔτι καὶ ἔτεκεν υἱὸν καὶ εἶπεν· ἐν τῷ νῦν καιρῷ πρὸς ἐμοῦ ἔσται ὁ ἀνήρ μου, τέτοκα γὰρ αὐτῷ τρεῖς υἱούς· διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Λευεί.	34 Ἔμεινε καὶ πάλιν ἔγκυος, ἐγέννησε υἱὸν καὶ εἶπε· <τώρα πλέον θὰ εἶναι μαζῆ μου ὁ ἄνδρας μου, διότι τοῦ ἐγέννησα τρεῖς υἱούς>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασεν αὐτὸν Λευεί.	34 Ἡ Λεία ἔγινε πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησε τρίτον ἀγόρι καὶ εἶπε· <τώρα πλέον ὁ ἄνδρας μου θὰ εἶναι μαζί μου, διότι ἐγέννησα εἰς αὐτὸν τρεῖς υἱούς>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸ τρίτον παιδί της Λευεί (ποὺ σημαίνει· <σύνδεσμός, ἕνωσις>).
35 Καὶ συλλαβοῦσα ἔτι ἔτεκεν υἱὸν καὶ εἶπε· νῦν ἔτι τοῦτο ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ· διὰ τοῦτο ἐκάλεσα τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰούδαν. Καὶ ἔστη τοῦ τίκτειν.	35 Κατέστη καὶ πάλιν ἔγκυος, ἐγέννησε καὶ ἄλλον υἱὸν καὶ εἶπε· <καὶ πάλιν τώρα θὰ δοξολογήσω διὰ τοῦτο τὸ γεγονὸς τὸν Κύριον>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸ παιδί της αὐτὸ Ἰούδαν καὶ ἔπαυσε νὰ γεννᾷ.	35 Ἡ Λεία ἔγινε καὶ πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησε τέταρτον ἀγόρι καὶ εἶπε· <καὶ τώρα πάλιν θὰ εὐχαριστήσω καὶ θὰ δοξολογήσω τὸν Κύριον, διότι μοῦ ἐχάρισε τόσην εὐπορίαν>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸ τέταρτον παιδί της Ἰούδαν (ποὺ σημαίνει· <δοξολογία>). Μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ἰούδα ἡ Λεία ἐσταμάτησε πλέον νὰ τεκνοποιῇ.