Η Γένεσις : Κεφάλαιον Λ'

Πρωτότυπο Κείμενο

δοῦσα δὲ Ραχὴλ ὅτι οὐ τέτοκε τῷ Ἰακώβ, καὶ ἐζήλωσε Ραχὴλ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ εἶπε τῷ Ἰακώβ· δός μοι τέκνα· εἰ δὲ μή, τελευτήσω ἐγώ.
2 Θυμωθεὶς δὲ Ἰακὼβ τῇ Ραχὴλ εἶπεν αὐτῇ· μὴ ἀντὶ Θεοῦ ἐγὼ εἰμι, ὃς ἐστέρησέ σε καρπὸν κοιλίας;
3 Εἶπε δὲ Ραχὴλ τῷ Ἰακώβ· ἰδοὺ παιδίσκη μοῦ Βαλλά· εἴσελθε πρὸς αὐτήν, καὶ τέξεται ἐπὶ τῶν γονάτων μου, καὶ τεκνοποιήσομαι κἀγὼ ἐξ αὐτῆς.
4 Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Βαλλὰν τὴν παιδίσκην αὐτῆς αὐτῷ γυναῖκα· καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτὴν Ἰακώβ.
5 Καὶ συνέλαβε Βαλλὰ ἡ παιδίσκη Ραχὴλ καὶ ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱόν.
6 Καὶ εἶπε Ραχήλ· ἔκρινέ μοι ὁ Θεὸς καὶ ἑπήκουσε τῆς φωνῆς μου καὶ ἔδωκέ μοι υἱόν· διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Δάν.
7 Καὶ συνέλαβεν ἔτι Βαλλὰ ἡ παιδίσκη Ραχὴλ καὶ ἔτεκεν υἱὸν δεύτερον τῷ Ἰακώβ.
8 Καὶ εἶπε Ραχήλ· συναντελάβετό μου ὁ Θεός, καὶ συνανεστράφην τῇ ἀδελφῇ μου καὶ ἠδυνάσθην· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Νεφθαλείμ.
9 Εἶδε δὲ Λεία δτι ἔστη τοῦ τίκτειν, καὶ ἔλαβε Ζελφὰν τὴν παιδίσκην αὐτῆς καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ Ἰακὼβ γυναῖκα. Καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτὴν
10 καὶ συνέλαβε Ζελφὰ ἡ παιδίσκη Λείας καὶ ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱόν.
11 Καὶ εἶπε Λεία· ἐν τύχῃ· καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Γάδ.
12 Καὶ συνέλαβεν ἔτι Ζελφὰ ἡ παιδίσκη Λείας καὶ ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱὸν δεύτερον.
13 Καὶ εἶπε Λεία· μακαρία ἐγώ, ὅτι μακαριοῦσί με αἱ γυναῖκες· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀσήρ.
14 Ἐπορεύθη δὲ Ρουβὴν ἐν ἡμέρᾳ θερισμοῦ πυρῶν καὶ εὖρε μῆλα μανδραγορῶν ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ πρὸς Λείαν τὴν μητέρα αὐτοῦ· εἶπε δὲ Ραχὴλ Λείᾳ τῇ ἀδελφῇ αὐτῆς· δός μοι τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ σου.
15 Εἶπε δὲ Λεία· οὐχ ἱκανόν σοι ὅτι ἔλαβες τὸν ἄνδρα μου; Μὴ καὶ τοὺς μανδραγόρας τοῦ υἱοῦ μου λήψη; Εἶπε δὲ Ραχήλ· οὐχ οὕτως· κοιμηθήτω μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην ἀντὶ τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ σου.
16 Εἰσῆλθε δὲ Ἰακὼβ ἐξ ἀγροῦ ἐσπέρας, καὶ ἐξῆλθε Λεία εἰς συνάντησιν αὐτῷ καὶ εἶπε· πρὸς ἐμὲ εἰσελεύσῃ σήμερον· μεμίσθωμαι γάρ σε ἀντὶ τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ μου. Καὶ ἐκοιμήθη μετ' αὐτῆς τὴν νύκτα ἐκείνην.
17 Καὶ ἑπήκουσεν ὁ Θεὸς Λείας, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱὸν πέμπτον.
18 Καὶ εἶπε Λεία· δέδωκέ μοι ὁ Θεὸς τὸν μισθόν μου, ἀνθ' οὗ ἔδωκα τὴν παιδίσκην μου τῷ ἀνδρί μου· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰσσάχαρ, ὅ ἐστι μισθός.
19 Καὶ συνέλαβεν ἔτι Λεία καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἕκτον τῷ Ἰακώβ.
20 Καὶ εἶπε Λεία· δεδώρηται ὁ Θεός μοι δῶρον καλὸν ἐν τῷ νῦν καιρῷ· αἱρετιεῖ με ὁ ἀνήρ μου, τέτοκα γὰρ αὐτῷ υἱοὺς ἓξ· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαβουλών.
21 Καὶ μετὰ τοῦτο ἔτεκε θυγατέρα καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτῆς Δείνα.
22 Ἐμνήσθη δὲ ὁ Θεὸς τῆς Ραχήλ, καὶ ἑπήκουσεν αὐτῆς ὁ Θεὸς καὶ ἀνέῳξεν αὐτῆς τὴν μήτραν,
23 καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱόν. Εἶπε δὲ Ραχήλ· ἀφεῖλεν ὁ Θεός μου τὸ ὄνειδος·
24 καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωσὴφ λέγουσα· προσθέτω ὁ Θεός μοι υἱὸν ἕτερον.
25 Ἐγένετο δὲ ὡς ἔτεκε Ραχὴλ τὸν Ἰωσήφ, εἶπεν Ἰακὼβ τῷ Λάβαν· ἀπόστειλόν με, ἵνα ἀπέλθω εἰς τὸν τόπον μου καὶ εἰς τὴν γῆν μου.
26 Ἀπόδος τὰς γυναῖκάς μου καὶ τὰ παιδία μου, περὶ ὧν δεδούλευκά σοι, ἵνα ἀπέλθω· σὺ γὰρ γινώσκεις τὴν δουλείαν, ἣν δεδούλευκά σοι.
27 Εἶπε δὲ αὐτῷ Λάβαν· εἰ εὗρον χάριν ἐναντίον σου, οἰωνισάμην ἂν· εὐλόγησε γάρ με ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ σῇ εἰσόδῳ.
28 Διάστειλον τὸν μισθόν σου πρὸς με, καὶ δώσω.
29 Εἶπε δὲ Ἰακώβ· σὺ γινώσκεις ἃ διδούλευκά σοι καὶ ὅσα ἦν κτήνη σου μετ' ἐμοῦ·
30 μικρὰ γὰρ ἦν ὅσα σοι ἐναντίον ἐμοῦ, καὶ ηὐξήθη εἰς πλῆθος, καὶ εὐλόγησέ σε Κύριος ὁ Θεὸς ἐπὶ τῷ ποδί μου. Νῦν οὖν πότε ποιήσω κἀγὼ ἐμαυτῷ οἶκον;
31 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Λάβαν· τί σοι δώσω; Εἶπε δὲ αὐτῷ Ἰακώβ· οὐ δώσεις μοι οὐδέν· ἐὰν ποιήσῃς μοι τὸ ρῆμα τοῦτο, πάλιν ποιμανῶ τὰ πρόβατά σου καὶ φυλάξω.
32 Παρελθέτω πάντα τὰ πρόβατά σου σήμερον, καὶ διαχώρισον ἐκεῖθεν πᾶν πρόβατον φαιὸν ἐν τοῖς ἄρνασι καὶ πᾶν διάλευκον καὶ ραντὸν ἐν ταῖς αἰξίν· ἔσται μοι μισθός.
33 Καὶ ἐπακούσεταί μοι ἡ δικαιοσύνη μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἐπαύριον, ὅτι ἐστὶν ὁ μισθός μου ἐνώπιόν σου. Πᾶν, ὃ ἐὰν μὴ ᾖ ραντὸν καὶ διάλευκον ἐν ταῖς αἰξὶ καὶ φαιὸν ἐν τοῖς ἄρνασι, κεκλεμμένον ἔσται παρ' ἐμοί.
34 Εἶπε δὲ αὐτῷ Λάβαν· ἔστω καὶ τὸ ρῆμά σου.
35 Καὶ διέστειλεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τοὺς τράγους τοὺς ραντοὺς καὶ τοὺς διαλεύκους καὶ πάσας τὰς αἶγας τὰς ραντὰς καὶ τὰς διαλεύκους καὶ πᾶν, ὃ ἦν φαιὸν ἐν τοῖς ἄρνασι, καὶ πᾶν ὃ ἦν λευκὸν ἐν αὐτοῖς, καὶ ἔδωκε διὰ χειρὸς τῶν υἱῶν αὐτοῦ.
36 Καὶ ἀπέστησεν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν ἀνὰ μέσον αὐτῶν καὶ ἀνὰ μέσον Ἰακώβ. Ἰακὼβ δὲ ἐποίμαινε τὰ πρόβατα Λάβαν τὰ ὑπολειφθέντα.
37 Ἔλαβε δὲ ἑαυτῷ Ἰακὼβ ράβδον στυρακίνην χλωρὰν καὶ καρυΐνην καὶ πλατάνου, καὶ ἐλέπισεν αὐτὰς Ἰακὼβ λεπίσματα λευκὰ περισύρων τὸ χλωρόν· ἐφαίνετο δὲ ἐπὶ ταῖς ράβδοις τὸ λευκόν, ὃ ἐλέπισε, ποικίλον.
38 Καὶ παρέθηκε τὰς ράβδους, ἃς ἐλέπισεν ἐν τοῖς ληνοῖς τῶν ποτιστηρίων τοῦ ὕδατος, ἵνα ὡς ἂν ἔλθωσι πιεῖν ἐνώπιον τῶν ράβδων, ἐλθόντων τὰ πρόβατα αὐτῶν πιεῖν, ἐγκισσήσωσι τὰ πρόβατα εἰς τὰς ράβδους·
39 καὶ ἐνεκίσσων τὰ πρόβατα εἰς τὰς ράβδους καὶ ἔτικτον τὰ πρόβατα διάλευκα καὶ ποικίλα καὶ σποδοειδῆ ραντά.
40 Τοὺς δὲ ἀμνοὺς διέστειλεν Ἰακὼβ καὶ ἔστησεν ἐναντίον τῶν προβάτων κριὸν διάλευκον καὶ πᾶν ποικίλον ἐν τοῖς ἀμνοῖς· καὶ διεχώρισεν ἑαυτῷ ποίμνια καθ' ἑαυτὸν καὶ οὐκ ἔμιξεν αὐτὰ εἰς τὰ πρόβατα Λάβαν.
41 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ ᾧ ἐνεκίσσων τὸ πρόβατα ἐν γαστρὶ λαμβάνοντα, ἔθηκεν Ἰακὼβ τὰς ράβδους ἐναντίον τῶν προβάτων ἐν τοῖς ληνοῖς τοῦ ἐγκισσῆσαι αὐτὰ κατὰ τὰς ράβδους·
42 ἡνίκα δ' ἂν ἔτεκε τὰ πρόβατα, οὐκ ἐτίθει· ἐγένετο διὰ τὰ μὲν ἄσημα τοῦ Λάβαν, τὰ ἐπίσημα τοῦ Ἰακώβ.
43 Καὶ ἐπλούτισεν ὁ ἄνθρωπος σφόδρα σφόδρα, καὶ ἐγένετο αὐτῷ κτήνη πολλὰ καὶ βόες καὶ παῖδες, καὶ παιδίσκαι καὶ κάμηλοι καὶ ὄνοι.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ταν ἡ Ραχὴλ εἶδεν ὅτι δὲν ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ παιδί, ἐφθόνησε τὴν ἀδελφήν της Λείαν καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ· <δός μου τέκνα, εἰ δ' ἄλλως θὰ ἀποθάνω>.
2 Ἐθύμωσεν ὁ Ἰακὼβ ἐναντίον τῆς Ραχὴλ καὶ τῆς εἶπε· <μήπως ἐγὼ ὑπέχω θέσιν Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν σοῦ ἔδωσε καρπὸν κοιλίας;>
3 Εἶπεν ἡ Ραχὴλ εἰς τὸν Ἰακώβ· <Ἰδού, ἡ δούλη μου ἡ Βαλλά, πάρε την καὶ θὰ γεννήσῃ παιδὶ εἰς τὰ γόνατά μου καὶ θὰ εἶναι σὰν νὰ ἔχω γενήσει ἐγώ. Τὸ τέκνον της θὰ εἶναι ἰδικόν μου>.
4 Παρέδωσε τὴν δούλην της τὴν Βαλλὰν εἰς αὐτὸν ὡς γυναῖκα του, ἦλθεν ἐκεῖνος πρὸς αὐτὴν εἰς συζυγικὴν συνάφειαν,
5 ἔμεινεν ἔγκυος ἡ Βαλλὰ ἡ δούλη τῆς Ραχὴλ καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν.
6 Εἶπε δὲ ἡ Ραχήλ· <ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωσε τὸ δίκαιόν μου, ἤκουσε τὴν προσευχήν μου καὶ μοῦ ἐχάρισε παιδί>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασεν αὐτὸν Δάν.
7 ῎Εμεινε πάλιν ἔγκυος ἡ Βαλλά, ἡ δούλη τῆς Ραχήλ, καὶ ἐγέννησε δεύτερον υἱὸν εἰς τὸν Ἰακώβ.
8 Εἶπε τότε ἡ Ραχήλ· <μὲ ἐβοήθησεν ὁ Θεός, ἠγωνίσθην σκληρῶς κατὰ τῆς ἀδελφῆς μου καὶ τὴν ἐνίκησα>. Καὶ ὠνόμασε τὸν υἱόν της Νεφθαλείμ.
9 Εἶδεν ἡ Λεία, ὅτι ἐσταμάτησεν ἡ τεκνογονία της καὶ ἔλαβε τὴν δούλην της τὴν Ζελφάν, τὴν παρέδωσεν εἰς τὸν Ἰακὼβ ὡς γυναῖκα του, καὶ ἦλθεν ἐκεῖνος εἰς συνάφειαν μὲ αὐτήν.
10 Ἡ Ζελφά, ἡ δούλη τῆς Λείας, ἔμεινεν ἔγκυος, καὶ ἐγέννησεν υἱὸν εἰς τὸν Ἰακώβ.
11 Εἶπε τότε ἡ Λεία· <εἶμαι εὐτυχής> ! Ὠνόμασε δὲ τὸν υἱόν της αὐτὸν Γάδ.
12 ῎Εμεινε καὶ πάλιν ἔγκυος ἡ Ζελφά, ἡ δούλη τῆς Λείας, καὶ ἐγέννησε δεύτερον υἱόν τοῦ Ἰακώβ.
13 Καὶ ἡ Λεία εἶπε· <εἶμαι ἐγὼ εὐτυχισμένη, διότι θὰ μὲ μακαρίζουν αἱ γυναῖκες>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τοῦτον τὸν υἱὸν Ἀσήρ.
14 Κάποιαν ἡμέραν τοῦ θερισμοῦ τῶν σιτηρῶν ὁ Ρουβὴν μετέβη εἰς ἀγρόν. Εὗρεν ἐκεῖ καρποὺς τοῦ φυτοῦ μανδραγόρου καὶ ἔφερεν αὐτοὺς πρὸς τὴν μητέρα του τὴν Λείαν. Εἶπε δὲ ἡ Ραχὴλ πρὸς τὴν ἀδελφήν της τὴν Λείαν· <δός μου καὶ μένα ἀπὸ τοὺς καρποὺς τοῦ μανδραγόρου, ποὺ σοῦ ἔφερε τὸ παιδί σου· (ἐζήτησε δὲ αὐτούς, διότι ἐπίστευεν ὅτι τρωγόμενοι αὐτοὶ λύουν τὴν στείρωσιν).
15 Ἀπήντησεν ἡ Λεία· <δὲν σοῦ ἀρκεῖ ὅτι μοῦ ἐπῆρες τὸν ἄνδρα; Μήπως θέλεις νὰ μοῦ πάρῃς καὶ τοὺς μανδραγόρας τοῦ παιδιοῦ μου;> Ἡ Ραχὴλ ἀπήντησεν· <ὄχι. Ἂς μὴ ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ διαφορὰ μεταξύ μας. Αὐτὴν τὴν νύκτα ἂς κοιμηθῇ μαζῆ σου ὁ ἄνδρας μου ἀντὶ τῶν καρπῶν τοῦ μανδραγόρου, ποὺ σοῦ ἔφερε τὸ παιδί σου, τοὺς ὁποίους θὰ μοῦ δώσης>.
16 Τὴν ἑσπέραν ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸν ἀγρὸν ὁ Ἰακὼβ καὶ ἡ Λεία ἐξῆλθεν εἰς συνάντησίν του καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὴν τὴν νύκτα θὰ ἔλθῃς πρὸς ἐμέ, διότι σὲ ἔχω ἐξαγοράσει μὲ τοὺς μανδραγόρας τοῦ παιδιοῦ μου>. Καὶ πράγματι ὁ Ἰακὼβ ἐκοιμήθη μαζῆ της τὴν νύκτα ἐκείνην.
17 ῎Ηκουσεν ὁ Θεὸς τὴν προσευχὴν τῆς Λείας, ἔμεινεν αὐτὴ ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ πέμπτον τέκνον.
18 Εἶπε δὲ ἡ Λεία· <ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωσε τὴν ἀμοιβήν μου διὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐγὼ εἶχα δώσει τὴν δούλην μου ὡς σύζυγον εἰς τὸν ἄνδρα μου>. Διὰ τοῦτο ἔδωσεν εἰς αὐτὸ τὸ ὄνομα Ἰσσάχαρ τὸ ὁποῖον σημαίνει μισθός.
19 Καὶ πάλιν ἡ Λεία ἔμεινεν ἔγκυος, ἐγέννησεν ἕκτον υἱὸν εἰς τὸν Ἰακώβ,
20 καὶ εἶπε· <μοῦ ἐχάρισεν ὁ Θεὸς κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἕνα καλὸν δῶρον. Ἐμὲ πλέον θὰ προτιμᾷ ὁ σύζυγός μου, διότι τοῦ ἔχω γεννήσει ἕως τώρα ἓξ παιδιά>. Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ ἕκτου αὐτοῦ τέκνου Ζαβουλών.
21 Κατόπιν ἐγέννησεν ἡ Λεία θυγατέρα, τὴν ὁποίαν ὠνόμασε Δείνα.
22 Ὁ Θεὸς ἐνεθυμήθη τὴν Ραχήλ, ἤκουσε τὴν προσευχήν της καὶ τῆς ἔδωσε τὸ δῶρον τῆς τεκνογονίας.
23 ῎Εμεινε καὶ αὐτὴ ἔγκυος, ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱὸν καὶ εἶπεν· <ὁ Θεός μου ἀφήρεσε τὴν ἐντροπὴν τῆς ἀτεκνίας μου>.
24 Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸ τέκνον της αὐτὸ Ἰωσὴφ λέγουσα· <ἂς μοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς καὶ ἄλλον υἱόν>.
25 Ὅταν ἡ Ραχὴλ ἐγέννησε τὸν Ἰωσήφ, εἶπεν ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Λάβαν· <κατευόδωσέ με τώρα, διὰ νὰ ἐπιστρέψω εἰς τὴν πατρίδα μου καὶ εἰς τὴν χώραν μου>.
26 Δός μου τὰς γυναῖκας μου καὶ τὰ παιδιά μου, διὰ τὰς ὁποίας ἐγὼ σὲ ἔχω δουλεύσει, ὥστε νὰ ἐπανέλθω εἰς τὴν πατρίδα μου· διότι σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὴν ἐργασίαν, ποὺ σοῦ ἔχω προσφέρει>.
27 Ἀπήντησε πρὸς αὐτὸν ὁ Λάβαν· <θὰ γίνῃ, ὅπως λέγεις. Ἐγὼ καὶ εἰς οἰωνοὺς ἀκόμη θὰ κατέφευγα, διὰ νὰ ἐπιτύχω εἰρηνικὰς μὲ σὲ σχέσεις. Διότι μόλις σὺ εἰσῆλθες εἰς τὸν οἶκον μου, μὲ εὐλόγησεν ὁ Θεός.
28 Καθόρισέ μου λοιπόν, τὸν μισθόν, ποὺ θέλεις, καὶ ἐγὼ θὰ σοῦ τὸν δώσω>.
29 Ἀπήντησεν ὁ Ἰακώβ· <σὺ γνωρίζεις τὰς ὑπηρεσίας ποὺ σοῦ προσέφερα, ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ ζῶα που εἶχες, ὅταν ἐγὼ ἦλθα κοντά σου.
30 Ὀλίγα ἦσαν τότε τὰ πρόβατά σου, ποὺ μοῦ ἔδωσες νὰ βόσκω. Τώρα ὅμως ἔγιναν πολυάριθμα, διότι καθὼς ἐπάτησα τὸ πόδι μου εἰς τὸ σπίτι σου, σὲ εὐλόγησεν ὁ Θεός. Τώρα, λοιπόν, δὲν νομίζεις ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ φτιάσω καὶ ἐγὼ τὸ σπίτι μου;>
31 Ὁ Λάβαν τοῦ εἶπε· <τί θέλεις νὰ σοῦ δώσω;> Καὶ ὁ Ἰακὼβ τοῦ ἀπήντησε· <δὲν θέλω νὰ μοῦ δώσῃς τίποτε. ᾿Εὰν δεχθῇς τὴν πρότασιν, τὴν ὁποίαν θὰ σοῦ κάμω, πάλιν ἐγὼ θὰ βόσκω καὶ θὰ φυλάττω τὰ πρόβατά σου.
32 Ἂς περάσουν ἀπὸ ἐμπρός μας σήμερον ὅλα τὰ πρόβατά σου. Ξεχώρισε ἀπὸ αὐτὰ κάθε πρόβατον φαιόν, ἀπὸ δὲ τὰ γίδια κάθε αἶγα λευκὴν ἢ διάστικτον. Αὐτὰ θὰ εἶναι ὁ μισθός μου.
33 Ἡ τιμιότης μου πρὸς σὲ θὰ φανῇ καὶ θὰ ἀκουσθῇ καὶ εἰς τὸ μέλλον, ὅτι δηλαδὴ αὐτὸς θὰ εἶναι, ὁ μισθός μου ἀπὸ σέ. Θὰ εἶμαι δὲ κλέπτης, ἐὰν κρατήσω ἀπὸ τὸ κοπάδι σου γίδια, ποὺ δὲν θὰ εἶναι διάστικτα ἢ λευκὰ καὶ ἀρνιὰ ποὺ δὲν θὰ εἶναι φαιά>.
34 Ὁ Λάβαν, ἔχων ὑπ' ὄψιν του ὅτι τὰ ἀρνιὰ καὶ τὰ γίδια τοῦ χρώματος ποὺ ἐζητοῦσεν ὁ Ἰακὼβ εἶναι σπάνια, τοῦ εἶπεν· <ἂς γίνῃ τὸ θέλημά σου>.
35 Καὶ ἐξεχώρισε κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τοὺς τράγους, ποὺ εἶχαν διάστικτον χρωματισμὸν καὶ τοὺς λευκούς, ὅλας τὰς αἶγας τὰς διαστίκτους καὶ λευκάς, κάθε ζῶον εἰς τὸ κοπάδι τῶν αἰγῶν ποὺ ἦτο λευκόν, ὅπως ἐπίσης καὶ κάθε πρόβατον φαιὸν ἀνάμεσα εἰς τὰ ἄλλα πρόβατα, καὶ τὰ παρεχώρησεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν παιδιῶν του.
36 Ὁ Λάβαν ἀπεμάκρυνεν εἰς ἀπόστασιν τριῶν ἡμερῶν τὰ ὀλίγα αὐτὰ γιδοπρόδατα, ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἐξακολουθοῦσε νὰ φυλάττῃ ὁ ᾿Ιακώβ. Πράγματι ὁ Ἰακώβ, ἐξακολουθοῦσε νὰ ποιμαίνῃ τὰ ὑπολειφθέντα πρόβατα τοῦ Λάβαν.
37 Ἐπῆρε τότε ὁ Ἰακὼβ ράβδους χλωρὰς στύρακος, καρυδιᾶς καὶ πλατάνου, ἀφήρεσεν ἀπὸ αὐτὰς ἕνα μέρος τοῦ φλοιοῦ των, ὥστε νὰ φαίνεται καὶ τὰ λευκὸν ξυλῶδες αὐτῶν μέρος. ῎Ετσι δὲ παρουσιάζοντο αἱ ράβδοι αὐταὶ εἰς ποικίλον χρωματισμόν, εἰς λευκὸν ἀπὸ τὸ ξύλον καὶ εἰς φαιοπράσινον ἀπὸ τὸν ἀπομείναντα φλοιόν.
38 Αὐτὰς δὲ τὰς ράβδους, τὰς ὁποίας ἔτσι εἶχεν μισοαποφλοιώσει, τὰς ἐτοποθέτησεν εἰς τὰ ποτιστήρια, ὥστε ὅταν τὰ πρόβατα τοῦ Λάβαν ἔλθουν διὰ πότισμα νὰ ἔχουν ἐνώπιόν των αὐτὰς τὰς ράβδους. Κατὰ δὲ τὸ πότισμα, διασταυρούμενα καὶ γονιμοποιούμενα, θὰ βλέπουν τὰς ράβδους.
39 Πράγματι δὲ τὰ αἰγοπρόβατα συζευγνύμενα ἐγονιμοποιοῦντο βλέποντα αὐτὰς τὰς ράβδους. Τὰ περισσότερα δὲ ἀρνία, τὰ ὁποῖα ἔτσι ἐγεννῶντο, ἦσαν λευκά, ποικιλόχρωμα καὶ διάστικτα, ἀρνιὰ στακτιά.
40 Ἐξεχώριζε δὲ ὁ Ἰακὼβ τὰ διάστικτα αὐτὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ ἄλλα. Ἐτοποθετοῦσε δὲ ἐνώπιον τῶν διαστίκτων προβάτων κριὸν λευκὸν καὶ ἔτσι ἐγεννῶντο τὰ περισσότερα πρόβατα διάστικτα. Ἐξεχώριζεν ἔπειτα τὰ διάστικτα πρόβατα, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν προηγηθεῖσαν συμφωνίαν ἦσαν ἰδικά του καὶ δὲν τὰ ἀναμίγνυε μὲ τὰ ἄλλα τὰ λευκά, ποὺ ἀνῆκον εἰς τὸν Λάβαν.
41 Κατά δὲ τὴν κατάλληλον ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐγονιμοποιοῦντο τὰ πρόβατα ἐτοποθετοῦσεν ὁ Ἰακὼβ τὰς ποικιλοχρώμους ράβδους εἰς τὰ ποτιστήρια ἐνώπιόν των ὥστε νὰ γίνεται ἡ γονιμοποίησίς των τὴν ὥραν, ποὺ θὰ ἔβλεπαν τὰς ράβδους.
42 Ὅταν δὲ ἤρχετο ὁ καιρὸς νὰ γεννήσουν τὰ πρόβατα καὶ νὰ συλλάβουν ἐκ νέου καὶ γεννήσουν, ὅπως ἦτο ἑπόμενον, ἀσθενέστερα ἀρνιά, δὲν ἐτοποθετοῦσε τὰς ράβδους ἐνώπιον αὐτῶν. Κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον τὰ μὲν πρόβατα τοῦ Λάβαν ἐγεννῶντο ἀσθενικά, τὰ δὲ πρόβατα τοῦ Ἰακὼβ εὔρωστα.
43 Ἔγινε δὲ ὁ Ἰακὼβ πάρα πολὺ πλούσιος, ἀπέκτησε ζῶα πολλὰ καὶ βόδια, δούλους καὶ δούλας, καμήλους καὶ ὄνους.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ταν ἡ Ραχὴλ εἶδεν ὅτι συνεχίζετο ἡ στείρωσίς της καὶ δὲν ἐγέννησεν ἀκόμη παιδὶ εἰς τὸν Ἰακώβ, ἐφθόνησε τὴν ἀδελφήν της Λείαν καὶ παραζαλισμένη ἀπὸ τὴν ζήλειαν τῆς εἶπεν εἰς τὸν Ἰακὼβ τὰ ἀνόητα λόγια: <Δῶσε μου παιδιά>· καὶ διὰ νὰ τὸν φοβίσῃ ἐπρόσθεσεν· <ἐὰν δὲν μοῦ δώσῃς παιδιά, θὰ ἀποθάνω>.
2 Ὅταν ὁ Ἰακὼβ ἄκουσε τὰ ζηλότυπα καὶ ἀνόητα αὐτὰ λόγια τῆς Ραχήλ, ἐθύμωσε· τῆς ἀπάντησεν ὅμως μὲ μεγάλην σύνεσιν: <Διατὶ κατηγορεῖς ἐμέ; Μήπως εἶμαι ἐγὼ Θεός, ὁ ὁποῖος σὲ ἔκαμα στεῖραν καὶ σοῦ ἐστέρησα τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας καὶ δὲν σοῦ δίδω παιδιά; Μὴ ζητῇς ἀπὸ ἑμέ, ὅσα δὲν ἠμπορῶ νὰ σοῦ προσφέρω καὶ τὰ ὁποῖα δὲν ἐξουσιάζω>.
3 Ὅταν ἡ Ραχὴλ ἐπληροφορήθη, ὅτι ἡ ἀτεκνία της δὲν προήρχετο ἀπὸ τὸν Ἰακώβ, τοῦ εἶπε: <Νά, ἡ δούλη μου Βαλλά· πάρε την καὶ τεκνοποίησε μαζί της, ὥστε νὰ ἠμπορέσω νὰ εὕρω κάποιαν παρηγορίαν μὲ τὸ νὰ γίνω μητέρα δι’ αὐτῆς· ὅταν τὰ παιδιά της γεννηθοῦν ἐπάνω εἰς τὰ γόνατά μου, θὰ τὰ θεωρῶ ὡς ἰδικά μου παιδιά>.
4 Καὶ ἡ Ραχὴλ παρέδωκεν εἰς τὸν Ἰακὼβ τὴν δούλην τῆς Βαλλὰν ὡς γυναῖκα. Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἦλθεν εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μὲ τὴν Βαλλάν,
5 ἡ ὁποία ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν.
6 Τότε ἡ Ραχὴλ εἶπεν: <Ὁ Θεὸς μὲ ἐδικαίωσε καὶ ἄκουσε τὴν φωνὴν καὶ τὸ αἴτημα τῆς προσευχῆς μου καὶ μοῦ ἔδωκεν υἱόν>. Καὶ ἐπειδὴ ἐθεώρησε τὸ παιδί, ποὺ ἐγέννησεν ἡ δούλη, ὡς ἰδικόν της, ἔδωκεν εἰς αὐτὸ τὸ ὄνομα Δάν, ποὺ σημαίνει <κρίσις>.
7 Ἡ δούλη τῆς Ραχὴλ Βαλλὰ ἔγινε καὶ πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ δεύτερον υἱόν.
8 Τότε ἡ Ραχὴλ εἶπεν: <Ὁ Θεὸς μὲ ἐβοήθησεν ἔδωσα σκληρὴ μάχη μὲ τὴν ἀδελφήν μου Λείαν διὰ τὴν τεκνογονίαν καὶ ἐνίκησα>. Καὶ ἡ Ραχήλ, ποὺ ἐθεώρησε καὶ τὸ δεύτερον παιδὶ ὡς ἰδικόν της, ἔδωκεν εἰς αὐτὸ τὸ ὄνομα Νεφθαλείμ, ποὺ σημαίνει <μάχῃ>.
9 Ὅταν ἡ Λεία διεπίστωσεν, ὅτι ἐσταμάτησε πλέον νὰ γεννᾷ, ἐπῆρε καὶ αὐτὴ τὴν δούλην της Ζελφὰν καὶ τὴν παρέδωκεν εἰς τὸν Ἰακὼβ ὡς σύζυγον καὶ ὁ Ἰακὼβ ἦλθεν εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μὲ τὴν Ζελφάν,
10 ἡ ὁποία ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν.
11 Τότε ἡ Λεία εἶπεν: <Ἐπέτυχα τὸν σκοπόν μου· εἶμαι τυχερή>. Καὶ ἐπειδὴ ἐθεώρησε τὸ παιδί, ποὺ ἐγέννησεν ἡ δούλῃ, ὡς ἰδικόν της, ἔδωκεν εἰς αύτὸ τὸ ὄνομα Γάδ, ποὺ σημαίνει <τύχη>.
12 Ἡ δούλη Ζελφὰ ἔγινε καὶ πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ δεύτερον υἱόν.
13 Καὶ τότε ἡ Λεία εἶπεν: <Εἶμαι πολὺ εὐτυχισμένη, διότι θὰ μὲ μακαρίζουν ὄλες οἱ γυναῖκες>. Καὶ ἐπειδὴ ἐθεώρησε τὸ παιδί, ποὺ ἐγέννησεν ἡ δούλη, ὡς ἰδικόν της, ἔδωκεν εἰς αὐτὸ τὸ ὄνομα Ἀσήρ, ποὺ σημαίνει <εὐτυχία>.
14 Κάποιαν ἡμέραν, κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ θερισμοῦ τῶν σιτηρῶν, ὁ Ρουβὴν ἐπῆγεν εἰς τὸ χωράφι καὶ εὑρῆκεν εἰς αὐτὸ καρποὺς ἀπὸ τὸ φυτὸν μανδραγόρας καὶ τοὺς ἔφερεν εἰς τὴν μητέρα του τὴν Λείαν. Ἡ Ραχήλ, ποὺ εἶδε τὴν σκηνήν, εἶπεν εἰς τὴν ἀδελφὴν τῆς Λείαν· <δῶσε καὶ εἰς ἑμὲ ἀπὸ τοὺς καρποὺς τοῦ μανδραγόρα, ποὺ σοῦ ἔφερεν ὁ υἱός σου>.
15 Ἡ Λεία τῆς ἀπάντησε: <Δεν σοῦ φθάνει, ποὺ μὲ ἀφῆκεν ὁ ἄνδρας μου καὶ ἔγινεν ἐξ ὁλοκλήρου ἰδικός σου; Καὶ τώρα θέλεις νὰ πάρῃς καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ μανδραγόρα, ποὺ μοῦ ἔφερεν ὁ υἱός μου;> Ἡ Ραχὴλ ἀπάντησεν εἰς τὴν Λείαν: <Ὄχι, δεν εἶναι σωστόν, ὅτι ὁ Ἰακὼβ εἶναι ἀποκλειστικῶς ἰδικός μου. Ἂς κοιμηθῇ λοιπὸν μαζί σου ἀπόψε, διὰ τοὺς καρποὺς τοῦ μανδραγόρα τοῦ παιδιοῦ σου, ποὺ θὰ μοῦ δώσῃς. Ἱκανοποίησε τὸ αἴτημά μου καὶ πάρε τὸν ἄνδρα>.
16 Ὅταν ὁ Ἰακὼβ ἐπέστρεφε τὸ βράδυ εἰς τὸ σπίτι ἀπὸ τὸ χωράφι, ἡ Λεία ἐβγῆκεν ἔξω πρὸς συνάντησίν του καὶ εἶπεν: <Ἀπόψε πρέπει νὰ ἔλθῃς εἰς συζυγικὴν ἔνωσιν μαζί μου, διότι σὲ ἔχω μισθώσει, σὲ ἔχω ἑξαγοράσει μὲ τοὺς μανδραγόρες τοῦ παιδιοῦ μου>. Ὁ Ἰακὼβ ἦλθεν εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μαζί της τὴν νύκτα ἐκείνην.
17 Καὶ ὁ Θεός, ἐπειδὴ τὴν ἔβλεπε λυπημένην καὶ παραγκωνισμένην, ἄκουσε τὴν προσευχήν, ποὺ ἔκαμε πρὸς Αὐτὸν ἡ Λεία, ἡ ὁποία ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ πέμπτον υἱόν.
18 Καὶ ἡ Λεία γεμάτη εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Θεὸν εἶπεν: <Ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωκε τὸν μισθόν μου, μὲ ἀντάμειψε· διότι παρέδωκα τὴν δούλην μου ὡς σύζυγον εἰς τὸν ἄνδρα μου>. Καὶ ἔδωκεν εἰς τὸ παιδί της τὸ ὄνομα Ἰσσάχαρ, ποὺ σημαίνει <ἀμοιβή>.
19 Ἡ Λεία ἔγινε καὶ πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ ἕκτον υἱόν.
20 Τότε ἡ Λεία εἶπεν: Ὁ Θεός μου ἔδωκεν ὡραῖον δῶρον (καλὴν προῖκα) τὴν ἐποχὴν αὐτήν. Τώρα πλέον ὁ σύζυγός μου Θὰ μὲ προτιμᾷ, θὰ μὲ δέχεται, θὰ μένῃ μαζί μου, διότι τοῦ ἐγέννησα ἕξι υἱούς>. Διὰ τοῦτο ἔδωκεν εἰς τὸ ἕκτον παιδί της τὸ ὄνομα Ζαβουλών, ποὺ σημαίνει <κατοικία, διαμονή>.
21 Ὕστερα ἀπὸ τοὺς ἕξι υἱοὺς ἡ Λεία ἐγέννησε μίαν θυγατέρα, εἰς τὴν ὁποίαν ἔδωκε τὸ ὄνομα Δείνα.
22 Καὶ ὁ Θεὸς ἐνεθυμήθη τὴν Ραχήλ, ἄκουσε τὴν προσευχήν της καὶ ἔλυσε τὴν στείρωσιν τῆς μήτρας της καὶ τὴν ἔκαμε γόνιμον.
23 Τότε ἡ Ραχὴλ ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν. Καὶ εἶπεν ἡ Ραχήλ: <Ὁ Θεός μου ἔλυσε τὴν στείρωσιν· μοῦ ἀφήρεσε τὴν ἐντροπὴν τῆς ἀτεκνίας>.
24 Διὰ τοῦτο ἔδωκεν εἰς τὸν υἱόν της τὸ ὄνομα Ἰωσὴφ καὶ ἐπρόσθεσεν· <ἂς μο·ῦ δώσῃ ὁ Θεὸς καὶ ἄλλον υἱόν>.
25 Μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴν Ραχήλ, ὁ Ἰακὼβ εἶπεν εἰς τὸν πενθερόν του Λάβαν: <Ἄφησέ με τώρα νὰ ἐπιστρέψω εἰς τὸν τόπον μου καὶ εἰς τὴν πατρίδα μου τὴν Χαναάν.
26 Δῶσε μου τὶς γυναῖκες μου καὶ τὰ παιδιά μου, διὰ τὶς ὁποῖες σοῦ ἔχω δουλεύσει τόσα χρόνια, διὰ νὰ φύγω· διότι σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὶς ὑπηρεσίες, τὶς ὁποῖες σοῦ ἔχω προσφέρει μὲ προθυμίαν καὶ πιστότητα>.
27 Εἰς τὴν παράκλησιν τοῦ Ἰακὼβ ὁ Λάβαν ἀπάντησεν: <Εἶμαι σύμφωνος· ἐγὼ θὰ ἤθελα πάρα πολὺ νὰ μείνῃς· τόσον, πολὺ μάλιστα τὸ θέλω, ὥστε καὶ εἰς μάγια ἀκόμη θὰ κατέφευγα, προκειμένου νὰ ἔχω ἀγαθὲς σχέσεις μαζί σου. Διότι εἶναι φανερόν, ὅτι μόλις ἦλθες εἰς τὸ σπίτι μου, μὲ εὐλόγησε πολὺ ὁ Θεός.
28 Καθόρισε λοιπὸν καὶ πρότεινέ μου σὺ τὸν μισθόν σου καὶ ἐγὼ θὰ σοῦ τὸν πληρώσω>.
29 Ὁ Ἰακὼβ τοῦ εἶπε: <Σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ πῶς καὶ πόσον ἔχω δουλεύσει διὰ λογαριασμόν σου, ποιὲς ὑπηρεσίες σοῦ ἔχω προσφέρει· γνωρίζεις ἐπίσης πόσον τὰ ζῶα σου ἐπλήθυναν μὲ τὴν ἰδικήν μου φροντίδα.
30 Διότι τὰ ὀλίγα πρόβατα ποὺ εἶχες, ὅταν ἦλθα εἰς τὸ σπίτι σου, καὶ τὰ ὁποῖα μοῦ παρέδωκες διὰ νὰ βόσκω, ἔχουν πολλαπλασιασθῆ τώρα πάρα πολύ· γνωρίζεις, ὅτι ὁ Θεὸς σὲ εὐλόγησε, μόλις ἐπάτησα τὸ πόδι μου εἰς τὸ σπίτι σου. Τώρα λοιπὸν ποὺ εἶδες, ὅτι ὁ Θεὸς σὲ ἐπλούτισε χάρις εἰς τὴν ἰδικήν μου παρουσίαν, δεν νομίζεις ὅτι ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ κυττάξω καὶ ἐγὼ τὴν οἰκογένειάν μου; Νὰ φτιάξω καὶ ἐγὼ ἰδικόν μου σπίτι καὶ νοικοκυριό;>
31 Ὅταν ὁ Λάβαν ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἰακώβ, τοῦ εἶπε: <Τί θέλεις λοιπὸν νὰ σοῦ δώσω; Πές μου. Παραδέχομαι ὅσα μοῦ εἶπες καὶ δὲν ἡμπορῶ νὰ τὰ ἀρνηθῶ· κανόνισε τὴν συμφωνίαν μόνος σου>. Ὁ Ἰακὼβ ὅμως δὲν ἐζήτησεν οὔτε μισθὸν οὔτε ἄλλην ἀμοιβὴν τῶν κόπων του, ἀλλ’ ἀπάντησε τοῦτο μόνον: <Δεν θέλω νὰ μοῦ δώσῃς τίποτε· ἐὰν δεχθῇς νὰ συμφώνησῃς μὲ τὴν πρότασιν, ποὺ θὰ σοῦ κάμω, ἐγὼ θὰ συνεχίσω νὰ βόσκω τὰ πρόβατά σου>.
32 Καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἰακὼβ εἶχε πεποίθησιν εἰς τὴν προστασίαν καὶ εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, ἐπρότεινεν εἰς τὸν πενθερόν του: <Ἂς περάσουν σήμερον ὅλα τὰ πρόβατά σου ἀπὸ ἐμπρός μας καὶ ξεχώρισε σὺ ἀπὸ αὐτὰ κάθε πρόβατον, ποὺ ἔχει χρῶμα σταχτύ, μελανωπὸν καὶ ἀπὸ τὶς γίδες κάθε γίδα πλουμιστὴν μὲ ἄσπρα σημάδια (ἄσπρες βοῦλλες) ἢ παρδαλήν. Αὐτὰ θὰ εἶναι ὅλος ὁ μισθός, ποὺ σοῦ ζητῶ.
33 Ἡ τιμιότης μου ἀπέναντί σου, ὅτι δηλαδὴ αὐτὸς καὶ μόνον θὰ εἶναι ὁ μισθός μου ἀπὸ σέ, θὰ φανῇ καὶ εἰς τὸ μέλλον. Διότι ὀποτεδήποτε ἔλθῃς νὰ ἐλέγξῃς τὸν μισθόν μου, ἐὰν εὕρῃς ὅτι κρατῶ ἀπὸ τὸ κοπάδι σου γίδα, ποὺ δὲν θὰ εἶναι παρδαλὴ ἢ πλουμιστὴ μὲ ἄσπρα σημάδια, καὶ πρόβατον, ποὺ δὲν θὰ εἶναι σταχτύ, μελανωπόν, τότε θὰ ξεύρῃς ὅτι αὐτὸ τὸ πρόβατον ἢ τὴν γίδα σου τὰ ἔχω κλέψει>.
34 Ὁ Λάβαν, ποὺ ἀντελήφθη ὅτι ἡ πρότασις τοῦ Ἰακὼβ ἦταν συμφέρουσα, συνεφώνησε καὶ ἀπάντησε: Πολὺ καλά· ἂς γίνῃ ὅπως εἶπες>.
35 Ὁ Λάβαν ἐξεχώρισεν ἀμέσως τὴν ἡμέραν ἐκείνη τοὺς τράγους, ποὺ εἶχαν χρῶμα παρδαλὸν καὶ ὅσους εἶχαν χρῶμα πλουμιστὸν μὲ ἄσπρα σημάδια, καὶ ὅλες τὶς γίδες, ποὺ εἶχαν χρῶμα παρδαλὸν καὶ ὅσες εἶχαν χρῶμα πλουμιστὸν μὲ ἄσπρα σημάδια,καὶ κάθε ζῶον, ποὺ ἦταν σταχτὺ καὶ μελανωπὸν μεταξὺ τῶν προβάτων καὶ κάθε πρόβατον ποὺ ἦταν λευκὸν μεταξύ των. Τὰ γιδοπρόβατα αὐτά, ποὺ ἀνήκαν εἰς τὸν Ἰακώβ, τὰ ἔδωκεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν παιδιῶν του.
36 Ὁ Λάβαν ἀπεμάκρυνε τὰ γιδοπρόβατα αὐτὰ εἰς ἀπόστασιν πορείας τριῶν ἡμερῶν, ἀπὸ ἐκεῦνα ποὺ ἔβοσκεν ὁ Ἰακώβ. Ἡ μεγάλη ἀπόστασις δὲν ἐπέτρεπε νὰ γίνῃ διασταύρωσις τῶν ζώων ἐκείνων μὲ αὐτὰ ποὺ ἔμειναν. Ὁ δὲ Ἰακὼβ συνέχιζε νὰ βόσκῃ καὶ νὰ φροντίζῃ τὰ ὑπόλοιπα πρόβατα τοῦ πενθεροῦ του. Ἔτσι δὲν ὑπῆρχεν ἐλπίδα οἱ στάνες, ποὺ ἔβοσκεν ὁ Ἰακώβ, νὰ βγάλουν πολλὰ ἀρνιὰ καὶ γίδια πλουμισμένα, ἀφοῦ δεν ὑπῆρχε κανένα παρδαλὸν κριάρι ἢ τράγος, καμμιὰ σταχτιὰ προβατίνα ἢ πλουμιστὴ γίδα.
37 Καὶ ὁ Ἰακώβ, τὸν ὁποῖον ἐφώτιζε καὶ καθωδηγοῦσεν εἰς ὅλα ὁ Θεός, ἐπῆρε βέργες χλωρὲς ἀπὸ στύρακα (ἢ λεύκην) καὶ καρυδιὰν καὶ πλάτανον καὶ τὶς μισο-εξεφλούδισε, ὥστε νὰ φαίνεται καὶ τὸ ἄσπρο ξυλῶδες μέρος των. Ἔτσι οἱ βέργες ἦσαν πλουμιστές, γραμμωτές. Διότι ἐφαίνετο καὶ τὸ ἄσπρον ἀπὸ τὸ ξεφλουδισμένον ξύλον καὶ τὸ σταχτοπράσινον τῆς φλούδας, ἡ ὁποία δὲν εἶχεν ἀφαιρεθῇ.
38 Τὶς γραμμωτὲς (πλουμιστὲς) αὐτὲς βέργες, ποὺ εἶχε μισο-ξεφλουδίσει, τὶς ἔβαλεν εἰς τὶς γοῦρνες (ποτίστρες), ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔπιναν νερὸ τὰ πρόβατα. Ἔτσι, ὅταν τὰ πρόβατα τοῦ Λάβαν θὰ ἤρχοντο διὰ στάλισμα καὶ πότισμα, θὰ εἶχαν ἐμπρός των τὶς πλουμιστὲς ἐκεῖνες βέργες. Τὴν ὥραν δὲ ποὺ θὰ διεσταυρώνοντο (θὰ ἔσμιγαν) καὶ θὰ ἐγονιμοποιοῦντο, θὰ τὶς ἔβλεπαν καὶ ἔτσι (τὴν ὥραν ἐκείνην) θὰ ἐνετυπώνετο εἰς τὴν φαντασίαν των τὸ πλουμιστὸν χρῶμα.
39 Πράγματι αὐτὸ ἐγίνετο. Τὰ γιδοπρόβατα, ποὺ διεσταυρώνοντο (ἔσμιγαν) καὶ ἐγονιμοποιοῦντο τὴν ὥραν ποὺ ἔβλεπαν τὶς πλουμιστὲς βέργες, ἐγεννοῦσαν ἀρνιὰ μελανωπά, σταχτυὰ καὶ κατσίκια μὲ πλουμίσματά καὶ παρδαλὲς βοῦλλες.
40 Κατόπιν ὁ Ἰακὼβ ἐξεχώρισεν ἀπὸ τὰ λευκὰ γιδοπρόβατα τὰ κριάρια καὶ τοὺς τράγους, ποὺ εἶχαν πλουμίσματα καὶ παρδαλὲς βοῦλλες, καὶ τὰ ἔβαζε νὰ διασταυρωθοῦν (νὰ σμίξουν) μὲ τὶς σταχτιές, μελανωπὲς προβατίνες καὶ τὶς παρδαλὲς γίδες. Ἔτσι ἐγεννῶντο τὰ περισσότερα γιδοπρόβατα πλουμιστά, σταχτυά, μελανωπά, παρδαλά. Ὕστερα ὁ Ἰακὼβ ἐξεχώριζεν ἀμέσως διὰ τὸν ἑαυτόν του τὰ σταχτυὰ καὶ πλουμιστὰ γιδοπρόβατα, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν συμφωνίαν ἀποτελοῦσαν τὸ ἰδικόν του κοπάδι. Τὰ γιδοπρόβατα αὐτὰ δὲν τὰ ἀνακάτευε πλέον μὲ τὰ ἄλλα λευκά, ποὺ ἀνῆκαν εἰς τὸ κοπάδι τοῦ πενθεροῦ τοῦ Λάβαν.
41 Ἀκόμη ὁ Ἰακὼβ ἔκαμε καὶ τοῦτο: Κατὰ τὴν κατάλληλον ἐποχὴν (δηλαδὴ τὸ φθινόπωρον), ποὺ διεσταυρώνοντο (ἔσμιγαν) καὶ ἐγονιμοποιοῦντο οἱ δυνατὲς καὶ ρωμαλέες προβατίνες, ἔβαζε τὶς πλουμιστὲς καὶ γραμμωτὲς βέργες εἰς τὶς ποτίστρες, ἀπὸ ὅπου ἔπιναν νερὸν τὰ πρόβατα, ὥστε να γίνεται ἡ γονιμοποίησίς των τὴν ὥραν ποὺ θὰ ἐκύτταζαν τὶς πλουμιστὲς βέργες.
42 Τὴν ἐποχὴν δὲ ποὺ διεσταυρώνοντο (ἔσμιγαν) οἱ ἀδύνατες καὶ καχεκτικὲς προβατίνες (δηλαδὴ τὸν Μάρτιον), δὲν ἐβαζε τὶς πλουμιστὲς βέργες εἰς τὶς ποτίστρες τῶν προβάτων. Ἔτσι τὰ ἀδύνατα καὶ καχεκτικὰ πρόβατα (ἡ κακὴ ποιότης) ἦσαν τοῦ Λάβαν· ἐνῷ τὰ δυνατὰ καὶ ρωμαλέα (ἡ καλὴ ποιότης) ἦσαν ὅλα τοῦ Ἰακώβ.
43 Μὲ τοὺς τρεῖς αὐτοὺς τρόπους ὁ Ἰακὼβ ἐπλούτισε πάρα πολύ. Ἀπέκτησε πολλὰ ζῶα καὶ πολλὰ βόδια καὶ πολλοὺς δούλους καὶ δοῦλες καὶ καμήλους καὶ ὄνους,

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
δοῦσα δὲ Ραχὴλ ὅτι οὐ τέτοκε τῷ Ἰακώβ, καὶ ἐζήλωσε Ραχὴλ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ εἶπε τῷ Ἰακώβ· δός μοι τέκνα· εἰ δὲ μή, τελευτήσω ἐγώ.	ταν ἡ Ραχὴλ εἶδεν ὅτι δὲν ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ παιδί, ἐφθόνησε τὴν ἀδελφήν της Λείαν καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰακώβ· <δός μου τέκνα, εἰ δ' ἄλλως θὰ ἀποθάνω>.	ταν ἡ Ραχὴλ εἶδεν ὅτι συνεχίζετο ἡ στείρωσίς της καὶ δὲν ἐγέννησεν ἀκόμη παιδὶ εἰς τὸν Ἰακώβ, ἐφθόνησε τὴν ἀδελφήν της Λείαν καὶ παραζαλισμένη ἀπὸ τὴν ζήλειαν τῆς εἶπεν εἰς τὸν Ἰακὼβ τὰ ἀνόητα λόγια: <Δῶσε μου παιδιά>· καὶ διὰ νὰ τὸν φοβίσῃ ἐπρόσθεσεν· <ἐὰν δὲν μοῦ δώσῃς παιδιά, θὰ ἀποθάνω>.
2 Θυμωθεὶς δὲ Ἰακὼβ τῇ Ραχὴλ εἶπεν αὐτῇ· μὴ ἀντὶ Θεοῦ ἐγὼ εἰμι, ὃς ἐστέρησέ σε καρπὸν κοιλίας;	2 Ἐθύμωσεν ὁ Ἰακὼβ ἐναντίον τῆς Ραχὴλ καὶ τῆς εἶπε· <μήπως ἐγὼ ὑπέχω θέσιν Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν σοῦ ἔδωσε καρπὸν κοιλίας;>	2 Ὅταν ὁ Ἰακὼβ ἄκουσε τὰ ζηλότυπα καὶ ἀνόητα αὐτὰ λόγια τῆς Ραχήλ, ἐθύμωσε· τῆς ἀπάντησεν ὅμως μὲ μεγάλην σύνεσιν: <Διατὶ κατηγορεῖς ἐμέ; Μήπως εἶμαι ἐγὼ Θεός, ὁ ὁποῖος σὲ ἔκαμα στεῖραν καὶ σοῦ ἐστέρησα τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας καὶ δὲν σοῦ δίδω παιδιά; Μὴ ζητῇς ἀπὸ ἑμέ, ὅσα δὲν ἠμπορῶ νὰ σοῦ προσφέρω καὶ τὰ ὁποῖα δὲν ἐξουσιάζω>.
3 Εἶπε δὲ Ραχὴλ τῷ Ἰακώβ· ἰδοὺ παιδίσκη μοῦ Βαλλά· εἴσελθε πρὸς αὐτήν, καὶ τέξεται ἐπὶ τῶν γονάτων μου, καὶ τεκνοποιήσομαι κἀγὼ ἐξ αὐτῆς.	3 Εἶπεν ἡ Ραχὴλ εἰς τὸν Ἰακώβ· <Ἰδού, ἡ δούλη μου ἡ Βαλλά, πάρε την καὶ θὰ γεννήσῃ παιδὶ εἰς τὰ γόνατά μου καὶ θὰ εἶναι σὰν νὰ ἔχω γενήσει ἐγώ. Τὸ τέκνον της θὰ εἶναι ἰδικόν μου>.	3 Ὅταν ἡ Ραχὴλ ἐπληροφορήθη, ὅτι ἡ ἀτεκνία της δὲν προήρχετο ἀπὸ τὸν Ἰακώβ, τοῦ εἶπε: <Νά, ἡ δούλη μου Βαλλά· πάρε την καὶ τεκνοποίησε μαζί της, ὥστε νὰ ἠμπορέσω νὰ εὕρω κάποιαν παρηγορίαν μὲ τὸ νὰ γίνω μητέρα δι’ αὐτῆς· ὅταν τὰ παιδιά της γεννηθοῦν ἐπάνω εἰς τὰ γόνατά μου, θὰ τὰ θεωρῶ ὡς ἰδικά μου παιδιά>.
4 Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Βαλλὰν τὴν παιδίσκην αὐτῆς αὐτῷ γυναῖκα· καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτὴν Ἰακώβ.	4 Παρέδωσε τὴν δούλην της τὴν Βαλλὰν εἰς αὐτὸν ὡς γυναῖκα του, ἦλθεν ἐκεῖνος πρὸς αὐτὴν εἰς συζυγικὴν συνάφειαν,	4 Καὶ ἡ Ραχὴλ παρέδωκεν εἰς τὸν Ἰακὼβ τὴν δούλην τῆς Βαλλὰν ὡς γυναῖκα. Καὶ ὁ Ἰακὼβ ἦλθεν εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μὲ τὴν Βαλλάν,
5 Καὶ συνέλαβε Βαλλὰ ἡ παιδίσκη Ραχὴλ καὶ ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱόν.	5 ἔμεινεν ἔγκυος ἡ Βαλλὰ ἡ δούλη τῆς Ραχὴλ καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν.	5 ἡ ὁποία ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν.
6 Καὶ εἶπε Ραχήλ· ἔκρινέ μοι ὁ Θεὸς καὶ ἑπήκουσε τῆς φωνῆς μου καὶ ἔδωκέ μοι υἱόν· διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Δάν.	6 Εἶπε δὲ ἡ Ραχήλ· <ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωσε τὸ δίκαιόν μου, ἤκουσε τὴν προσευχήν μου καὶ μοῦ ἐχάρισε παιδί>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασεν αὐτὸν Δάν.	6 Τότε ἡ Ραχὴλ εἶπεν: <Ὁ Θεὸς μὲ ἐδικαίωσε καὶ ἄκουσε τὴν φωνὴν καὶ τὸ αἴτημα τῆς προσευχῆς μου καὶ μοῦ ἔδωκεν υἱόν>. Καὶ ἐπειδὴ ἐθεώρησε τὸ παιδί, ποὺ ἐγέννησεν ἡ δούλη, ὡς ἰδικόν της, ἔδωκεν εἰς αὐτὸ τὸ ὄνομα Δάν, ποὺ σημαίνει <κρίσις>.
7 Καὶ συνέλαβεν ἔτι Βαλλὰ ἡ παιδίσκη Ραχὴλ καὶ ἔτεκεν υἱὸν δεύτερον τῷ Ἰακώβ.	7 ῎Εμεινε πάλιν ἔγκυος ἡ Βαλλά, ἡ δούλη τῆς Ραχήλ, καὶ ἐγέννησε δεύτερον υἱὸν εἰς τὸν Ἰακώβ.	7 Ἡ δούλη τῆς Ραχὴλ Βαλλὰ ἔγινε καὶ πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ δεύτερον υἱόν.
8 Καὶ εἶπε Ραχήλ· συναντελάβετό μου ὁ Θεός, καὶ συνανεστράφην τῇ ἀδελφῇ μου καὶ ἠδυνάσθην· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Νεφθαλείμ.	8 Εἶπε τότε ἡ Ραχήλ· <μὲ ἐβοήθησεν ὁ Θεός, ἠγωνίσθην σκληρῶς κατὰ τῆς ἀδελφῆς μου καὶ τὴν ἐνίκησα>. Καὶ ὠνόμασε τὸν υἱόν της Νεφθαλείμ.	8 Τότε ἡ Ραχὴλ εἶπεν: <Ὁ Θεὸς μὲ ἐβοήθησεν ἔδωσα σκληρὴ μάχη μὲ τὴν ἀδελφήν μου Λείαν διὰ τὴν τεκνογονίαν καὶ ἐνίκησα>. Καὶ ἡ Ραχήλ, ποὺ ἐθεώρησε καὶ τὸ δεύτερον παιδὶ ὡς ἰδικόν της, ἔδωκεν εἰς αὐτὸ τὸ ὄνομα Νεφθαλείμ, ποὺ σημαίνει <μάχῃ>.
9 Εἶδε δὲ Λεία δτι ἔστη τοῦ τίκτειν, καὶ ἔλαβε Ζελφὰν τὴν παιδίσκην αὐτῆς καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ Ἰακὼβ γυναῖκα. Καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτὴν	9 Εἶδεν ἡ Λεία, ὅτι ἐσταμάτησεν ἡ τεκνογονία της καὶ ἔλαβε τὴν δούλην της τὴν Ζελφάν, τὴν παρέδωσεν εἰς τὸν Ἰακὼβ ὡς γυναῖκα του, καὶ ἦλθεν ἐκεῖνος εἰς συνάφειαν μὲ αὐτήν.	9 Ὅταν ἡ Λεία διεπίστωσεν, ὅτι ἐσταμάτησε πλέον νὰ γεννᾷ, ἐπῆρε καὶ αὐτὴ τὴν δούλην της Ζελφὰν καὶ τὴν παρέδωκεν εἰς τὸν Ἰακὼβ ὡς σύζυγον καὶ ὁ Ἰακὼβ ἦλθεν εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μὲ τὴν Ζελφάν,
10 καὶ συνέλαβε Ζελφὰ ἡ παιδίσκη Λείας καὶ ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱόν.	10 Ἡ Ζελφά, ἡ δούλη τῆς Λείας, ἔμεινεν ἔγκυος, καὶ ἐγέννησεν υἱὸν εἰς τὸν Ἰακώβ.	10 ἡ ὁποία ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν.
11 Καὶ εἶπε Λεία· ἐν τύχῃ· καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Γάδ.	11 Εἶπε τότε ἡ Λεία· <εἶμαι εὐτυχής> ! Ὠνόμασε δὲ τὸν υἱόν της αὐτὸν Γάδ.	11 Τότε ἡ Λεία εἶπεν: <Ἐπέτυχα τὸν σκοπόν μου· εἶμαι τυχερή>. Καὶ ἐπειδὴ ἐθεώρησε τὸ παιδί, ποὺ ἐγέννησεν ἡ δούλῃ, ὡς ἰδικόν της, ἔδωκεν εἰς αύτὸ τὸ ὄνομα Γάδ, ποὺ σημαίνει <τύχη>.
12 Καὶ συνέλαβεν ἔτι Ζελφὰ ἡ παιδίσκη Λείας καὶ ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱὸν δεύτερον.	12 ῎Εμεινε καὶ πάλιν ἔγκυος ἡ Ζελφά, ἡ δούλη τῆς Λείας, καὶ ἐγέννησε δεύτερον υἱόν τοῦ Ἰακώβ.	12 Ἡ δούλη Ζελφὰ ἔγινε καὶ πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ δεύτερον υἱόν.
13 Καὶ εἶπε Λεία· μακαρία ἐγώ, ὅτι μακαριοῦσί με αἱ γυναῖκες· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀσήρ.	13 Καὶ ἡ Λεία εἶπε· <εἶμαι ἐγὼ εὐτυχισμένη, διότι θὰ μὲ μακαρίζουν αἱ γυναῖκες>. Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τοῦτον τὸν υἱὸν Ἀσήρ.	13 Καὶ τότε ἡ Λεία εἶπεν: <Εἶμαι πολὺ εὐτυχισμένη, διότι θὰ μὲ μακαρίζουν ὄλες οἱ γυναῖκες>. Καὶ ἐπειδὴ ἐθεώρησε τὸ παιδί, ποὺ ἐγέννησεν ἡ δούλη, ὡς ἰδικόν της, ἔδωκεν εἰς αὐτὸ τὸ ὄνομα Ἀσήρ, ποὺ σημαίνει <εὐτυχία>.
14 Ἐπορεύθη δὲ Ρουβὴν ἐν ἡμέρᾳ θερισμοῦ πυρῶν καὶ εὖρε μῆλα μανδραγορῶν ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ πρὸς Λείαν τὴν μητέρα αὐτοῦ· εἶπε δὲ Ραχὴλ Λείᾳ τῇ ἀδελφῇ αὐτῆς· δός μοι τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ σου.	14 Κάποιαν ἡμέραν τοῦ θερισμοῦ τῶν σιτηρῶν ὁ Ρουβὴν μετέβη εἰς ἀγρόν. Εὗρεν ἐκεῖ καρποὺς τοῦ φυτοῦ μανδραγόρου καὶ ἔφερεν αὐτοὺς πρὸς τὴν μητέρα του τὴν Λείαν. Εἶπε δὲ ἡ Ραχὴλ πρὸς τὴν ἀδελφήν της τὴν Λείαν· <δός μου καὶ μένα ἀπὸ τοὺς καρποὺς τοῦ μανδραγόρου, ποὺ σοῦ ἔφερε τὸ παιδί σου· (ἐζήτησε δὲ αὐτούς, διότι ἐπίστευεν ὅτι τρωγόμενοι αὐτοὶ λύουν τὴν στείρωσιν).	14 Κάποιαν ἡμέραν, κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ θερισμοῦ τῶν σιτηρῶν, ὁ Ρουβὴν ἐπῆγεν εἰς τὸ χωράφι καὶ εὑρῆκεν εἰς αὐτὸ καρποὺς ἀπὸ τὸ φυτὸν μανδραγόρας καὶ τοὺς ἔφερεν εἰς τὴν μητέρα του τὴν Λείαν. Ἡ Ραχήλ, ποὺ εἶδε τὴν σκηνήν, εἶπεν εἰς τὴν ἀδελφὴν τῆς Λείαν· <δῶσε καὶ εἰς ἑμὲ ἀπὸ τοὺς καρποὺς τοῦ μανδραγόρα, ποὺ σοῦ ἔφερεν ὁ υἱός σου>.
15 Εἶπε δὲ Λεία· οὐχ ἱκανόν σοι ὅτι ἔλαβες τὸν ἄνδρα μου; Μὴ καὶ τοὺς μανδραγόρας τοῦ υἱοῦ μου λήψη; Εἶπε δὲ Ραχήλ· οὐχ οὕτως· κοιμηθήτω μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην ἀντὶ τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ σου.	15 Ἀπήντησεν ἡ Λεία· <δὲν σοῦ ἀρκεῖ ὅτι μοῦ ἐπῆρες τὸν ἄνδρα; Μήπως θέλεις νὰ μοῦ πάρῃς καὶ τοὺς μανδραγόρας τοῦ παιδιοῦ μου;> Ἡ Ραχὴλ ἀπήντησεν· <ὄχι. Ἂς μὴ ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ διαφορὰ μεταξύ μας. Αὐτὴν τὴν νύκτα ἂς κοιμηθῇ μαζῆ σου ὁ ἄνδρας μου ἀντὶ τῶν καρπῶν τοῦ μανδραγόρου, ποὺ σοῦ ἔφερε τὸ παιδί σου, τοὺς ὁποίους θὰ μοῦ δώσης>.	15 Ἡ Λεία τῆς ἀπάντησε: <Δεν σοῦ φθάνει, ποὺ μὲ ἀφῆκεν ὁ ἄνδρας μου καὶ ἔγινεν ἐξ ὁλοκλήρου ἰδικός σου; Καὶ τώρα θέλεις νὰ πάρῃς καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ μανδραγόρα, ποὺ μοῦ ἔφερεν ὁ υἱός μου;> Ἡ Ραχὴλ ἀπάντησεν εἰς τὴν Λείαν: <Ὄχι, δεν εἶναι σωστόν, ὅτι ὁ Ἰακὼβ εἶναι ἀποκλειστικῶς ἰδικός μου. Ἂς κοιμηθῇ λοιπὸν μαζί σου ἀπόψε, διὰ τοὺς καρποὺς τοῦ μανδραγόρα τοῦ παιδιοῦ σου, ποὺ θὰ μοῦ δώσῃς. Ἱκανοποίησε τὸ αἴτημά μου καὶ πάρε τὸν ἄνδρα>.
16 Εἰσῆλθε δὲ Ἰακὼβ ἐξ ἀγροῦ ἐσπέρας, καὶ ἐξῆλθε Λεία εἰς συνάντησιν αὐτῷ καὶ εἶπε· πρὸς ἐμὲ εἰσελεύσῃ σήμερον· μεμίσθωμαι γάρ σε ἀντὶ τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ μου. Καὶ ἐκοιμήθη μετ' αὐτῆς τὴν νύκτα ἐκείνην.	16 Τὴν ἑσπέραν ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸν ἀγρὸν ὁ Ἰακὼβ καὶ ἡ Λεία ἐξῆλθεν εἰς συνάντησίν του καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὴν τὴν νύκτα θὰ ἔλθῃς πρὸς ἐμέ, διότι σὲ ἔχω ἐξαγοράσει μὲ τοὺς μανδραγόρας τοῦ παιδιοῦ μου>. Καὶ πράγματι ὁ Ἰακὼβ ἐκοιμήθη μαζῆ της τὴν νύκτα ἐκείνην.	16 Ὅταν ὁ Ἰακὼβ ἐπέστρεφε τὸ βράδυ εἰς τὸ σπίτι ἀπὸ τὸ χωράφι, ἡ Λεία ἐβγῆκεν ἔξω πρὸς συνάντησίν του καὶ εἶπεν: <Ἀπόψε πρέπει νὰ ἔλθῃς εἰς συζυγικὴν ἔνωσιν μαζί μου, διότι σὲ ἔχω μισθώσει, σὲ ἔχω ἑξαγοράσει μὲ τοὺς μανδραγόρες τοῦ παιδιοῦ μου>. Ὁ Ἰακὼβ ἦλθεν εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μαζί της τὴν νύκτα ἐκείνην.
17 Καὶ ἑπήκουσεν ὁ Θεὸς Λείας, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱὸν πέμπτον.	17 ῎Ηκουσεν ὁ Θεὸς τὴν προσευχὴν τῆς Λείας, ἔμεινεν αὐτὴ ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ πέμπτον τέκνον.	17 Καὶ ὁ Θεός, ἐπειδὴ τὴν ἔβλεπε λυπημένην καὶ παραγκωνισμένην, ἄκουσε τὴν προσευχήν, ποὺ ἔκαμε πρὸς Αὐτὸν ἡ Λεία, ἡ ὁποία ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ πέμπτον υἱόν.
18 Καὶ εἶπε Λεία· δέδωκέ μοι ὁ Θεὸς τὸν μισθόν μου, ἀνθ' οὗ ἔδωκα τὴν παιδίσκην μου τῷ ἀνδρί μου· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰσσάχαρ, ὅ ἐστι μισθός.	18 Εἶπε δὲ ἡ Λεία· <ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωσε τὴν ἀμοιβήν μου διὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐγὼ εἶχα δώσει τὴν δούλην μου ὡς σύζυγον εἰς τὸν ἄνδρα μου>. Διὰ τοῦτο ἔδωσεν εἰς αὐτὸ τὸ ὄνομα Ἰσσάχαρ τὸ ὁποῖον σημαίνει μισθός.	18 Καὶ ἡ Λεία γεμάτη εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Θεὸν εἶπεν: <Ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωκε τὸν μισθόν μου, μὲ ἀντάμειψε· διότι παρέδωκα τὴν δούλην μου ὡς σύζυγον εἰς τὸν ἄνδρα μου>. Καὶ ἔδωκεν εἰς τὸ παιδί της τὸ ὄνομα Ἰσσάχαρ, ποὺ σημαίνει <ἀμοιβή>.
19 Καὶ συνέλαβεν ἔτι Λεία καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἕκτον τῷ Ἰακώβ.	19 Καὶ πάλιν ἡ Λεία ἔμεινεν ἔγκυος, ἐγέννησεν ἕκτον υἱὸν εἰς τὸν Ἰακώβ,	19 Ἡ Λεία ἔγινε καὶ πάλιν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ ἕκτον υἱόν.
20 Καὶ εἶπε Λεία· δεδώρηται ὁ Θεός μοι δῶρον καλὸν ἐν τῷ νῦν καιρῷ· αἱρετιεῖ με ὁ ἀνήρ μου, τέτοκα γὰρ αὐτῷ υἱοὺς ἓξ· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαβουλών.	20 καὶ εἶπε· <μοῦ ἐχάρισεν ὁ Θεὸς κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἕνα καλὸν δῶρον. Ἐμὲ πλέον θὰ προτιμᾷ ὁ σύζυγός μου, διότι τοῦ ἔχω γεννήσει ἕως τώρα ἓξ παιδιά>. Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ ἕκτου αὐτοῦ τέκνου Ζαβουλών.	20 Τότε ἡ Λεία εἶπεν: Ὁ Θεός μου ἔδωκεν ὡραῖον δῶρον (καλὴν προῖκα) τὴν ἐποχὴν αὐτήν. Τώρα πλέον ὁ σύζυγός μου Θὰ μὲ προτιμᾷ, θὰ μὲ δέχεται, θὰ μένῃ μαζί μου, διότι τοῦ ἐγέννησα ἕξι υἱούς>. Διὰ τοῦτο ἔδωκεν εἰς τὸ ἕκτον παιδί της τὸ ὄνομα Ζαβουλών, ποὺ σημαίνει <κατοικία, διαμονή>.
21 Καὶ μετὰ τοῦτο ἔτεκε θυγατέρα καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτῆς Δείνα.	21 Κατόπιν ἐγέννησεν ἡ Λεία θυγατέρα, τὴν ὁποίαν ὠνόμασε Δείνα.	21 Ὕστερα ἀπὸ τοὺς ἕξι υἱοὺς ἡ Λεία ἐγέννησε μίαν θυγατέρα, εἰς τὴν ὁποίαν ἔδωκε τὸ ὄνομα Δείνα.
22 Ἐμνήσθη δὲ ὁ Θεὸς τῆς Ραχήλ, καὶ ἑπήκουσεν αὐτῆς ὁ Θεὸς καὶ ἀνέῳξεν αὐτῆς τὴν μήτραν,	22 Ὁ Θεὸς ἐνεθυμήθη τὴν Ραχήλ, ἤκουσε τὴν προσευχήν της καὶ τῆς ἔδωσε τὸ δῶρον τῆς τεκνογονίας.	22 Καὶ ὁ Θεὸς ἐνεθυμήθη τὴν Ραχήλ, ἄκουσε τὴν προσευχήν της καὶ ἔλυσε τὴν στείρωσιν τῆς μήτρας της καὶ τὴν ἔκαμε γόνιμον.
23 καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τῷ Ἰακὼβ υἱόν. Εἶπε δὲ Ραχήλ· ἀφεῖλεν ὁ Θεός μου τὸ ὄνειδος·	23 ῎Εμεινε καὶ αὐτὴ ἔγκυος, ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱὸν καὶ εἶπεν· <ὁ Θεός μου ἀφήρεσε τὴν ἐντροπὴν τῆς ἀτεκνίας μου>.	23 Τότε ἡ Ραχὴλ ἔγινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακὼβ υἱόν. Καὶ εἶπεν ἡ Ραχήλ: <Ὁ Θεός μου ἔλυσε τὴν στείρωσιν· μοῦ ἀφήρεσε τὴν ἐντροπὴν τῆς ἀτεκνίας>.
24 καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωσὴφ λέγουσα· προσθέτω ὁ Θεός μοι υἱὸν ἕτερον.	24 Διὰ τοῦτο ὠνόμασε τὸ τέκνον της αὐτὸ Ἰωσὴφ λέγουσα· <ἂς μοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς καὶ ἄλλον υἱόν>.	24 Διὰ τοῦτο ἔδωκεν εἰς τὸν υἱόν της τὸ ὄνομα Ἰωσὴφ καὶ ἐπρόσθεσεν· <ἂς μο·ῦ δώσῃ ὁ Θεὸς καὶ ἄλλον υἱόν>.
25 Ἐγένετο δὲ ὡς ἔτεκε Ραχὴλ τὸν Ἰωσήφ, εἶπεν Ἰακὼβ τῷ Λάβαν· ἀπόστειλόν με, ἵνα ἀπέλθω εἰς τὸν τόπον μου καὶ εἰς τὴν γῆν μου.	25 Ὅταν ἡ Ραχὴλ ἐγέννησε τὸν Ἰωσήφ, εἶπεν ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Λάβαν· <κατευόδωσέ με τώρα, διὰ νὰ ἐπιστρέψω εἰς τὴν πατρίδα μου καὶ εἰς τὴν χώραν μου>.	25 Μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴν Ραχήλ, ὁ Ἰακὼβ εἶπεν εἰς τὸν πενθερόν του Λάβαν: <Ἄφησέ με τώρα νὰ ἐπιστρέψω εἰς τὸν τόπον μου καὶ εἰς τὴν πατρίδα μου τὴν Χαναάν.
26 Ἀπόδος τὰς γυναῖκάς μου καὶ τὰ παιδία μου, περὶ ὧν δεδούλευκά σοι, ἵνα ἀπέλθω· σὺ γὰρ γινώσκεις τὴν δουλείαν, ἣν δεδούλευκά σοι.	26 Δός μου τὰς γυναῖκας μου καὶ τὰ παιδιά μου, διὰ τὰς ὁποίας ἐγὼ σὲ ἔχω δουλεύσει, ὥστε νὰ ἐπανέλθω εἰς τὴν πατρίδα μου· διότι σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὴν ἐργασίαν, ποὺ σοῦ ἔχω προσφέρει>.	26 Δῶσε μου τὶς γυναῖκες μου καὶ τὰ παιδιά μου, διὰ τὶς ὁποῖες σοῦ ἔχω δουλεύσει τόσα χρόνια, διὰ νὰ φύγω· διότι σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὶς ὑπηρεσίες, τὶς ὁποῖες σοῦ ἔχω προσφέρει μὲ προθυμίαν καὶ πιστότητα>.
27 Εἶπε δὲ αὐτῷ Λάβαν· εἰ εὗρον χάριν ἐναντίον σου, οἰωνισάμην ἂν· εὐλόγησε γάρ με ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ σῇ εἰσόδῳ.	27 Ἀπήντησε πρὸς αὐτὸν ὁ Λάβαν· <θὰ γίνῃ, ὅπως λέγεις. Ἐγὼ καὶ εἰς οἰωνοὺς ἀκόμη θὰ κατέφευγα, διὰ νὰ ἐπιτύχω εἰρηνικὰς μὲ σὲ σχέσεις. Διότι μόλις σὺ εἰσῆλθες εἰς τὸν οἶκον μου, μὲ εὐλόγησεν ὁ Θεός.	27 Εἰς τὴν παράκλησιν τοῦ Ἰακὼβ ὁ Λάβαν ἀπάντησεν: <Εἶμαι σύμφωνος· ἐγὼ θὰ ἤθελα πάρα πολὺ νὰ μείνῃς· τόσον, πολὺ μάλιστα τὸ θέλω, ὥστε καὶ εἰς μάγια ἀκόμη θὰ κατέφευγα, προκειμένου νὰ ἔχω ἀγαθὲς σχέσεις μαζί σου. Διότι εἶναι φανερόν, ὅτι μόλις ἦλθες εἰς τὸ σπίτι μου, μὲ εὐλόγησε πολὺ ὁ Θεός.
28 Διάστειλον τὸν μισθόν σου πρὸς με, καὶ δώσω.	28 Καθόρισέ μου λοιπόν, τὸν μισθόν, ποὺ θέλεις, καὶ ἐγὼ θὰ σοῦ τὸν δώσω>.	28 Καθόρισε λοιπὸν καὶ πρότεινέ μου σὺ τὸν μισθόν σου καὶ ἐγὼ θὰ σοῦ τὸν πληρώσω>.
29 Εἶπε δὲ Ἰακώβ· σὺ γινώσκεις ἃ διδούλευκά σοι καὶ ὅσα ἦν κτήνη σου μετ' ἐμοῦ·	29 Ἀπήντησεν ὁ Ἰακώβ· <σὺ γνωρίζεις τὰς ὑπηρεσίας ποὺ σοῦ προσέφερα, ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ ζῶα που εἶχες, ὅταν ἐγὼ ἦλθα κοντά σου.	29 Ὁ Ἰακὼβ τοῦ εἶπε: <Σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ πῶς καὶ πόσον ἔχω δουλεύσει διὰ λογαριασμόν σου, ποιὲς ὑπηρεσίες σοῦ ἔχω προσφέρει· γνωρίζεις ἐπίσης πόσον τὰ ζῶα σου ἐπλήθυναν μὲ τὴν ἰδικήν μου φροντίδα.
30 μικρὰ γὰρ ἦν ὅσα σοι ἐναντίον ἐμοῦ, καὶ ηὐξήθη εἰς πλῆθος, καὶ εὐλόγησέ σε Κύριος ὁ Θεὸς ἐπὶ τῷ ποδί μου. Νῦν οὖν πότε ποιήσω κἀγὼ ἐμαυτῷ οἶκον;	30 Ὀλίγα ἦσαν τότε τὰ πρόβατά σου, ποὺ μοῦ ἔδωσες νὰ βόσκω. Τώρα ὅμως ἔγιναν πολυάριθμα, διότι καθὼς ἐπάτησα τὸ πόδι μου εἰς τὸ σπίτι σου, σὲ εὐλόγησεν ὁ Θεός. Τώρα, λοιπόν, δὲν νομίζεις ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ φτιάσω καὶ ἐγὼ τὸ σπίτι μου;>	30 Διότι τὰ ὀλίγα πρόβατα ποὺ εἶχες, ὅταν ἦλθα εἰς τὸ σπίτι σου, καὶ τὰ ὁποῖα μοῦ παρέδωκες διὰ νὰ βόσκω, ἔχουν πολλαπλασιασθῆ τώρα πάρα πολύ· γνωρίζεις, ὅτι ὁ Θεὸς σὲ εὐλόγησε, μόλις ἐπάτησα τὸ πόδι μου εἰς τὸ σπίτι σου. Τώρα λοιπὸν ποὺ εἶδες, ὅτι ὁ Θεὸς σὲ ἐπλούτισε χάρις εἰς τὴν ἰδικήν μου παρουσίαν, δεν νομίζεις ὅτι ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ κυττάξω καὶ ἐγὼ τὴν οἰκογένειάν μου; Νὰ φτιάξω καὶ ἐγὼ ἰδικόν μου σπίτι καὶ νοικοκυριό;>
31 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Λάβαν· τί σοι δώσω; Εἶπε δὲ αὐτῷ Ἰακώβ· οὐ δώσεις μοι οὐδέν· ἐὰν ποιήσῃς μοι τὸ ρῆμα τοῦτο, πάλιν ποιμανῶ τὰ πρόβατά σου καὶ φυλάξω.	31 Ὁ Λάβαν τοῦ εἶπε· <τί θέλεις νὰ σοῦ δώσω;> Καὶ ὁ Ἰακὼβ τοῦ ἀπήντησε· <δὲν θέλω νὰ μοῦ δώσῃς τίποτε. ᾿Εὰν δεχθῇς τὴν πρότασιν, τὴν ὁποίαν θὰ σοῦ κάμω, πάλιν ἐγὼ θὰ βόσκω καὶ θὰ φυλάττω τὰ πρόβατά σου.	31 Ὅταν ὁ Λάβαν ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἰακώβ, τοῦ εἶπε: <Τί θέλεις λοιπὸν νὰ σοῦ δώσω; Πές μου. Παραδέχομαι ὅσα μοῦ εἶπες καὶ δὲν ἡμπορῶ νὰ τὰ ἀρνηθῶ· κανόνισε τὴν συμφωνίαν μόνος σου>. Ὁ Ἰακὼβ ὅμως δὲν ἐζήτησεν οὔτε μισθὸν οὔτε ἄλλην ἀμοιβὴν τῶν κόπων του, ἀλλ’ ἀπάντησε τοῦτο μόνον: <Δεν θέλω νὰ μοῦ δώσῃς τίποτε· ἐὰν δεχθῇς νὰ συμφώνησῃς μὲ τὴν πρότασιν, ποὺ θὰ σοῦ κάμω, ἐγὼ θὰ συνεχίσω νὰ βόσκω τὰ πρόβατά σου>.
32 Παρελθέτω πάντα τὰ πρόβατά σου σήμερον, καὶ διαχώρισον ἐκεῖθεν πᾶν πρόβατον φαιὸν ἐν τοῖς ἄρνασι καὶ πᾶν διάλευκον καὶ ραντὸν ἐν ταῖς αἰξίν· ἔσται μοι μισθός.	32 Ἂς περάσουν ἀπὸ ἐμπρός μας σήμερον ὅλα τὰ πρόβατά σου. Ξεχώρισε ἀπὸ αὐτὰ κάθε πρόβατον φαιόν, ἀπὸ δὲ τὰ γίδια κάθε αἶγα λευκὴν ἢ διάστικτον. Αὐτὰ θὰ εἶναι ὁ μισθός μου.	32 Καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἰακὼβ εἶχε πεποίθησιν εἰς τὴν προστασίαν καὶ εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, ἐπρότεινεν εἰς τὸν πενθερόν του: <Ἂς περάσουν σήμερον ὅλα τὰ πρόβατά σου ἀπὸ ἐμπρός μας καὶ ξεχώρισε σὺ ἀπὸ αὐτὰ κάθε πρόβατον, ποὺ ἔχει χρῶμα σταχτύ, μελανωπὸν καὶ ἀπὸ τὶς γίδες κάθε γίδα πλουμιστὴν μὲ ἄσπρα σημάδια (ἄσπρες βοῦλλες) ἢ παρδαλήν. Αὐτὰ θὰ εἶναι ὅλος ὁ μισθός, ποὺ σοῦ ζητῶ.
33 Καὶ ἐπακούσεταί μοι ἡ δικαιοσύνη μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἐπαύριον, ὅτι ἐστὶν ὁ μισθός μου ἐνώπιόν σου. Πᾶν, ὃ ἐὰν μὴ ᾖ ραντὸν καὶ διάλευκον ἐν ταῖς αἰξὶ καὶ φαιὸν ἐν τοῖς ἄρνασι, κεκλεμμένον ἔσται παρ' ἐμοί.	33 Ἡ τιμιότης μου πρὸς σὲ θὰ φανῇ καὶ θὰ ἀκουσθῇ καὶ εἰς τὸ μέλλον, ὅτι δηλαδὴ αὐτὸς θὰ εἶναι, ὁ μισθός μου ἀπὸ σέ. Θὰ εἶμαι δὲ κλέπτης, ἐὰν κρατήσω ἀπὸ τὸ κοπάδι σου γίδια, ποὺ δὲν θὰ εἶναι διάστικτα ἢ λευκὰ καὶ ἀρνιὰ ποὺ δὲν θὰ εἶναι φαιά>.	33 Ἡ τιμιότης μου ἀπέναντί σου, ὅτι δηλαδὴ αὐτὸς καὶ μόνον θὰ εἶναι ὁ μισθός μου ἀπὸ σέ, θὰ φανῇ καὶ εἰς τὸ μέλλον. Διότι ὀποτεδήποτε ἔλθῃς νὰ ἐλέγξῃς τὸν μισθόν μου, ἐὰν εὕρῃς ὅτι κρατῶ ἀπὸ τὸ κοπάδι σου γίδα, ποὺ δὲν θὰ εἶναι παρδαλὴ ἢ πλουμιστὴ μὲ ἄσπρα σημάδια, καὶ πρόβατον, ποὺ δὲν θὰ εἶναι σταχτύ, μελανωπόν, τότε θὰ ξεύρῃς ὅτι αὐτὸ τὸ πρόβατον ἢ τὴν γίδα σου τὰ ἔχω κλέψει>.
34 Εἶπε δὲ αὐτῷ Λάβαν· ἔστω καὶ τὸ ρῆμά σου.	34 Ὁ Λάβαν, ἔχων ὑπ' ὄψιν του ὅτι τὰ ἀρνιὰ καὶ τὰ γίδια τοῦ χρώματος ποὺ ἐζητοῦσεν ὁ Ἰακὼβ εἶναι σπάνια, τοῦ εἶπεν· <ἂς γίνῃ τὸ θέλημά σου>.	34 Ὁ Λάβαν, ποὺ ἀντελήφθη ὅτι ἡ πρότασις τοῦ Ἰακὼβ ἦταν συμφέρουσα, συνεφώνησε καὶ ἀπάντησε: Πολὺ καλά· ἂς γίνῃ ὅπως εἶπες>.
35 Καὶ διέστειλεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τοὺς τράγους τοὺς ραντοὺς καὶ τοὺς διαλεύκους καὶ πάσας τὰς αἶγας τὰς ραντὰς καὶ τὰς διαλεύκους καὶ πᾶν, ὃ ἦν φαιὸν ἐν τοῖς ἄρνασι, καὶ πᾶν ὃ ἦν λευκὸν ἐν αὐτοῖς, καὶ ἔδωκε διὰ χειρὸς τῶν υἱῶν αὐτοῦ.	35 Καὶ ἐξεχώρισε κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τοὺς τράγους, ποὺ εἶχαν διάστικτον χρωματισμὸν καὶ τοὺς λευκούς, ὅλας τὰς αἶγας τὰς διαστίκτους καὶ λευκάς, κάθε ζῶον εἰς τὸ κοπάδι τῶν αἰγῶν ποὺ ἦτο λευκόν, ὅπως ἐπίσης καὶ κάθε πρόβατον φαιὸν ἀνάμεσα εἰς τὰ ἄλλα πρόβατα, καὶ τὰ παρεχώρησεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν παιδιῶν του.	35 Ὁ Λάβαν ἐξεχώρισεν ἀμέσως τὴν ἡμέραν ἐκείνη τοὺς τράγους, ποὺ εἶχαν χρῶμα παρδαλὸν καὶ ὅσους εἶχαν χρῶμα πλουμιστὸν μὲ ἄσπρα σημάδια, καὶ ὅλες τὶς γίδες, ποὺ εἶχαν χρῶμα παρδαλὸν καὶ ὅσες εἶχαν χρῶμα πλουμιστὸν μὲ ἄσπρα σημάδια,καὶ κάθε ζῶον, ποὺ ἦταν σταχτὺ καὶ μελανωπὸν μεταξὺ τῶν προβάτων καὶ κάθε πρόβατον ποὺ ἦταν λευκὸν μεταξύ των. Τὰ γιδοπρόβατα αὐτά, ποὺ ἀνήκαν εἰς τὸν Ἰακώβ, τὰ ἔδωκεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν παιδιῶν του.
36 Καὶ ἀπέστησεν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν ἀνὰ μέσον αὐτῶν καὶ ἀνὰ μέσον Ἰακώβ. Ἰακὼβ δὲ ἐποίμαινε τὰ πρόβατα Λάβαν τὰ ὑπολειφθέντα.	36 Ὁ Λάβαν ἀπεμάκρυνεν εἰς ἀπόστασιν τριῶν ἡμερῶν τὰ ὀλίγα αὐτὰ γιδοπρόδατα, ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἐξακολουθοῦσε νὰ φυλάττῃ ὁ ᾿Ιακώβ. Πράγματι ὁ Ἰακώβ, ἐξακολουθοῦσε νὰ ποιμαίνῃ τὰ ὑπολειφθέντα πρόβατα τοῦ Λάβαν.	36 Ὁ Λάβαν ἀπεμάκρυνε τὰ γιδοπρόβατα αὐτὰ εἰς ἀπόστασιν πορείας τριῶν ἡμερῶν, ἀπὸ ἐκεῦνα ποὺ ἔβοσκεν ὁ Ἰακώβ. Ἡ μεγάλη ἀπόστασις δὲν ἐπέτρεπε νὰ γίνῃ διασταύρωσις τῶν ζώων ἐκείνων μὲ αὐτὰ ποὺ ἔμειναν. Ὁ δὲ Ἰακὼβ συνέχιζε νὰ βόσκῃ καὶ νὰ φροντίζῃ τὰ ὑπόλοιπα πρόβατα τοῦ πενθεροῦ του. Ἔτσι δὲν ὑπῆρχεν ἐλπίδα οἱ στάνες, ποὺ ἔβοσκεν ὁ Ἰακώβ, νὰ βγάλουν πολλὰ ἀρνιὰ καὶ γίδια πλουμισμένα, ἀφοῦ δεν ὑπῆρχε κανένα παρδαλὸν κριάρι ἢ τράγος, καμμιὰ σταχτιὰ προβατίνα ἢ πλουμιστὴ γίδα.
37 Ἔλαβε δὲ ἑαυτῷ Ἰακὼβ ράβδον στυρακίνην χλωρὰν καὶ καρυΐνην καὶ πλατάνου, καὶ ἐλέπισεν αὐτὰς Ἰακὼβ λεπίσματα λευκὰ περισύρων τὸ χλωρόν· ἐφαίνετο δὲ ἐπὶ ταῖς ράβδοις τὸ λευκόν, ὃ ἐλέπισε, ποικίλον.	37 Ἐπῆρε τότε ὁ Ἰακὼβ ράβδους χλωρὰς στύρακος, καρυδιᾶς καὶ πλατάνου, ἀφήρεσεν ἀπὸ αὐτὰς ἕνα μέρος τοῦ φλοιοῦ των, ὥστε νὰ φαίνεται καὶ τὰ λευκὸν ξυλῶδες αὐτῶν μέρος. ῎Ετσι δὲ παρουσιάζοντο αἱ ράβδοι αὐταὶ εἰς ποικίλον χρωματισμόν, εἰς λευκὸν ἀπὸ τὸ ξύλον καὶ εἰς φαιοπράσινον ἀπὸ τὸν ἀπομείναντα φλοιόν.	37 Καὶ ὁ Ἰακώβ, τὸν ὁποῖον ἐφώτιζε καὶ καθωδηγοῦσεν εἰς ὅλα ὁ Θεός, ἐπῆρε βέργες χλωρὲς ἀπὸ στύρακα (ἢ λεύκην) καὶ καρυδιὰν καὶ πλάτανον καὶ τὶς μισο-εξεφλούδισε, ὥστε νὰ φαίνεται καὶ τὸ ἄσπρο ξυλῶδες μέρος των. Ἔτσι οἱ βέργες ἦσαν πλουμιστές, γραμμωτές. Διότι ἐφαίνετο καὶ τὸ ἄσπρον ἀπὸ τὸ ξεφλουδισμένον ξύλον καὶ τὸ σταχτοπράσινον τῆς φλούδας, ἡ ὁποία δὲν εἶχεν ἀφαιρεθῇ.
38 Καὶ παρέθηκε τὰς ράβδους, ἃς ἐλέπισεν ἐν τοῖς ληνοῖς τῶν ποτιστηρίων τοῦ ὕδατος, ἵνα ὡς ἂν ἔλθωσι πιεῖν ἐνώπιον τῶν ράβδων, ἐλθόντων τὰ πρόβατα αὐτῶν πιεῖν, ἐγκισσήσωσι τὰ πρόβατα εἰς τὰς ράβδους·	38 Αὐτὰς δὲ τὰς ράβδους, τὰς ὁποίας ἔτσι εἶχεν μισοαποφλοιώσει, τὰς ἐτοποθέτησεν εἰς τὰ ποτιστήρια, ὥστε ὅταν τὰ πρόβατα τοῦ Λάβαν ἔλθουν διὰ πότισμα νὰ ἔχουν ἐνώπιόν των αὐτὰς τὰς ράβδους. Κατὰ δὲ τὸ πότισμα, διασταυρούμενα καὶ γονιμοποιούμενα, θὰ βλέπουν τὰς ράβδους.	38 Τὶς γραμμωτὲς (πλουμιστὲς) αὐτὲς βέργες, ποὺ εἶχε μισο-ξεφλουδίσει, τὶς ἔβαλεν εἰς τὶς γοῦρνες (ποτίστρες), ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔπιναν νερὸ τὰ πρόβατα. Ἔτσι, ὅταν τὰ πρόβατα τοῦ Λάβαν θὰ ἤρχοντο διὰ στάλισμα καὶ πότισμα, θὰ εἶχαν ἐμπρός των τὶς πλουμιστὲς ἐκεῖνες βέργες. Τὴν ὥραν δὲ ποὺ θὰ διεσταυρώνοντο (θὰ ἔσμιγαν) καὶ θὰ ἐγονιμοποιοῦντο, θὰ τὶς ἔβλεπαν καὶ ἔτσι (τὴν ὥραν ἐκείνην) θὰ ἐνετυπώνετο εἰς τὴν φαντασίαν των τὸ πλουμιστὸν χρῶμα.
39 καὶ ἐνεκίσσων τὰ πρόβατα εἰς τὰς ράβδους καὶ ἔτικτον τὰ πρόβατα διάλευκα καὶ ποικίλα καὶ σποδοειδῆ ραντά.	39 Πράγματι δὲ τὰ αἰγοπρόβατα συζευγνύμενα ἐγονιμοποιοῦντο βλέποντα αὐτὰς τὰς ράβδους. Τὰ περισσότερα δὲ ἀρνία, τὰ ὁποῖα ἔτσι ἐγεννῶντο, ἦσαν λευκά, ποικιλόχρωμα καὶ διάστικτα, ἀρνιὰ στακτιά.	39 Πράγματι αὐτὸ ἐγίνετο. Τὰ γιδοπρόβατα, ποὺ διεσταυρώνοντο (ἔσμιγαν) καὶ ἐγονιμοποιοῦντο τὴν ὥραν ποὺ ἔβλεπαν τὶς πλουμιστὲς βέργες, ἐγεννοῦσαν ἀρνιὰ μελανωπά, σταχτυὰ καὶ κατσίκια μὲ πλουμίσματά καὶ παρδαλὲς βοῦλλες.
40 Τοὺς δὲ ἀμνοὺς διέστειλεν Ἰακὼβ καὶ ἔστησεν ἐναντίον τῶν προβάτων κριὸν διάλευκον καὶ πᾶν ποικίλον ἐν τοῖς ἀμνοῖς· καὶ διεχώρισεν ἑαυτῷ ποίμνια καθ' ἑαυτὸν καὶ οὐκ ἔμιξεν αὐτὰ εἰς τὰ πρόβατα Λάβαν.	40 Ἐξεχώριζε δὲ ὁ Ἰακὼβ τὰ διάστικτα αὐτὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ ἄλλα. Ἐτοποθετοῦσε δὲ ἐνώπιον τῶν διαστίκτων προβάτων κριὸν λευκὸν καὶ ἔτσι ἐγεννῶντο τὰ περισσότερα πρόβατα διάστικτα. Ἐξεχώριζεν ἔπειτα τὰ διάστικτα πρόβατα, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν προηγηθεῖσαν συμφωνίαν ἦσαν ἰδικά του καὶ δὲν τὰ ἀναμίγνυε μὲ τὰ ἄλλα τὰ λευκά, ποὺ ἀνῆκον εἰς τὸν Λάβαν.	40 Κατόπιν ὁ Ἰακὼβ ἐξεχώρισεν ἀπὸ τὰ λευκὰ γιδοπρόβατα τὰ κριάρια καὶ τοὺς τράγους, ποὺ εἶχαν πλουμίσματα καὶ παρδαλὲς βοῦλλες, καὶ τὰ ἔβαζε νὰ διασταυρωθοῦν (νὰ σμίξουν) μὲ τὶς σταχτιές, μελανωπὲς προβατίνες καὶ τὶς παρδαλὲς γίδες. Ἔτσι ἐγεννῶντο τὰ περισσότερα γιδοπρόβατα πλουμιστά, σταχτυά, μελανωπά, παρδαλά. Ὕστερα ὁ Ἰακὼβ ἐξεχώριζεν ἀμέσως διὰ τὸν ἑαυτόν του τὰ σταχτυὰ καὶ πλουμιστὰ γιδοπρόβατα, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν συμφωνίαν ἀποτελοῦσαν τὸ ἰδικόν του κοπάδι. Τὰ γιδοπρόβατα αὐτὰ δὲν τὰ ἀνακάτευε πλέον μὲ τὰ ἄλλα λευκά, ποὺ ἀνῆκαν εἰς τὸ κοπάδι τοῦ πενθεροῦ τοῦ Λάβαν.
41 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ ᾧ ἐνεκίσσων τὸ πρόβατα ἐν γαστρὶ λαμβάνοντα, ἔθηκεν Ἰακὼβ τὰς ράβδους ἐναντίον τῶν προβάτων ἐν τοῖς ληνοῖς τοῦ ἐγκισσῆσαι αὐτὰ κατὰ τὰς ράβδους·	41 Κατά δὲ τὴν κατάλληλον ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐγονιμοποιοῦντο τὰ πρόβατα ἐτοποθετοῦσεν ὁ Ἰακὼβ τὰς ποικιλοχρώμους ράβδους εἰς τὰ ποτιστήρια ἐνώπιόν των ὥστε νὰ γίνεται ἡ γονιμοποίησίς των τὴν ὥραν, ποὺ θὰ ἔβλεπαν τὰς ράβδους.	41 Ἀκόμη ὁ Ἰακὼβ ἔκαμε καὶ τοῦτο: Κατὰ τὴν κατάλληλον ἐποχὴν (δηλαδὴ τὸ φθινόπωρον), ποὺ διεσταυρώνοντο (ἔσμιγαν) καὶ ἐγονιμοποιοῦντο οἱ δυνατὲς καὶ ρωμαλέες προβατίνες, ἔβαζε τὶς πλουμιστὲς καὶ γραμμωτὲς βέργες εἰς τὶς ποτίστρες, ἀπὸ ὅπου ἔπιναν νερὸν τὰ πρόβατα, ὥστε να γίνεται ἡ γονιμοποίησίς των τὴν ὥραν ποὺ θὰ ἐκύτταζαν τὶς πλουμιστὲς βέργες.
42 ἡνίκα δ' ἂν ἔτεκε τὰ πρόβατα, οὐκ ἐτίθει· ἐγένετο διὰ τὰ μὲν ἄσημα τοῦ Λάβαν, τὰ ἐπίσημα τοῦ Ἰακώβ.	42 Ὅταν δὲ ἤρχετο ὁ καιρὸς νὰ γεννήσουν τὰ πρόβατα καὶ νὰ συλλάβουν ἐκ νέου καὶ γεννήσουν, ὅπως ἦτο ἑπόμενον, ἀσθενέστερα ἀρνιά, δὲν ἐτοποθετοῦσε τὰς ράβδους ἐνώπιον αὐτῶν. Κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον τὰ μὲν πρόβατα τοῦ Λάβαν ἐγεννῶντο ἀσθενικά, τὰ δὲ πρόβατα τοῦ Ἰακὼβ εὔρωστα.	42 Τὴν ἐποχὴν δὲ ποὺ διεσταυρώνοντο (ἔσμιγαν) οἱ ἀδύνατες καὶ καχεκτικὲς προβατίνες (δηλαδὴ τὸν Μάρτιον), δὲν ἐβαζε τὶς πλουμιστὲς βέργες εἰς τὶς ποτίστρες τῶν προβάτων. Ἔτσι τὰ ἀδύνατα καὶ καχεκτικὰ πρόβατα (ἡ κακὴ ποιότης) ἦσαν τοῦ Λάβαν· ἐνῷ τὰ δυνατὰ καὶ ρωμαλέα (ἡ καλὴ ποιότης) ἦσαν ὅλα τοῦ Ἰακώβ.
43 Καὶ ἐπλούτισεν ὁ ἄνθρωπος σφόδρα σφόδρα, καὶ ἐγένετο αὐτῷ κτήνη πολλὰ καὶ βόες καὶ παῖδες, καὶ παιδίσκαι καὶ κάμηλοι καὶ ὄνοι.	43 Ἔγινε δὲ ὁ Ἰακὼβ πάρα πολὺ πλούσιος, ἀπέκτησε ζῶα πολλὰ καὶ βόδια, δούλους καὶ δούλας, καμήλους καὶ ὄνους.	43 Μὲ τοὺς τρεῖς αὐτοὺς τρόπους ὁ Ἰακὼβ ἐπλούτισε πάρα πολύ. Ἀπέκτησε πολλὰ ζῶα καὶ πολλὰ βόδια καὶ πολλοὺς δούλους καὶ δοῦλες καὶ καμήλους καὶ ὄνους,