Η Γένεσις : Κεφάλαιον ΛΗ'

Πρωτότυπο Κείμενο

γένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, κατέβη Ἰούδας ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ ἀφίκετο ἕως πρὸς ἄνθρωπόν τινα Ὀδολλαμίτην, ᾧ ὄνομα Εἰράς.
2 Καὶ εἶδεν ἐκεῖ Ἰούδας θυγατέρα ἀνθρώπου Χαναναίου, ᾗ ὄνομα Σαυά· καὶ ἔλαβεν αὐτὴν καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν.
3 Καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱὸν κα τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἤρ.
4 Καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱὸν ἔτι καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Αὐνάν.
5 Καὶ προσθεῖσα ἔτεκεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σηλώμ. Αὕτη δὲ ἦν ἐν Χασβί, ἡνίκα ἔτεκεν αὐτούς.
6 Καὶ ἔλαβεν Ἰούδας γυναῖκα Ἤρ τῷ πρωτοτόκῳ αὐτοῦ ᾖ ὄνομα Θάμαρ
7 Ἐγένετο δὲ Ἤρ πρωτότοκος Ἰούδα πονηρὸς ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτὸν ὁ Θεός.
8 Εἶπε δὲ Ἰούδας τῷ Αὐνάν· εἴσελθε πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ ἐπιγάμβρευσαι αὐτὴν καὶ ἀνάστησον σπέρμα τῷ ἀδελφῷ σου.
9 Γνοὺς δὲ Αὐνάν ὅτι οὐκ αὐτῷ ἔσται τὸ σπέρμα, ἐγίνετο ὅταν εἰσήρχετο πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ μὴ δοῦναι σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.
10 Πονηρὸν δὲ ἐφάνη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐποίησε τοῦτο, καὶ ἐθανάτωσε καὶ τοῦτον.
11 Εἶπε δὲ Ἰούδας Θάμαρ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ· κάθου χήρα ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός σου ἕως μέγας γένηται Σηλὼμ ὁ υἱός μου. Εἶπε γάρ· μή ποτε ἀποθάνῃ καὶ οὗτος, ὥσπερ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ. Ἀπελθοῦσα δὲ Θάμαρ ἐκάθητο ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτῆς.
12 Ἐπληθύνθησον δὲ αἱ ἡμέραι καὶ ἀπέθανε Σαυὰ ἡ γυνὴ Ἰούδα· καὶ παρακληθεὶς Ἰούδας ἀνέβη ἐπὶ τοὺς κείροντας τὰ πρόβατα αὐτοῦ, αὐτὸς καὶ Εἰρὰς ὁ ποιμὴν αὐτοῦ ὁ Ὀδολλαμίτης εἰς Θαμνά.
13 Καὶ ἀπηγγέλη Θάμαρ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ λέγοντες· ἰδοὺ ὁ πενθερός σου ἀναβαίνει εἰς Θαμνὰ κεῖραι τὰ πρόβατα αὐτοῦ.
14 Καὶ περιελομένη τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως ἀφ' ἑαυτῆς, περιεβάλετο θέριστρον καὶ ἐκαλλωπίσατο καὶ ἐκάθισε πρὸς ταῖς πύλαις Αὐνάν, ἢ ἐστιν ἐν παρόδῳ Θαμνά· εἶδε γὰρ ὅτι μέγας γέγονε Σηλώμ, αὐτὸς δὲ οὐκ ἔδωκεν αὐτὴν αὐτῷ γυναῖκα.
15 Καὶ ἰδὼν αὐτὴν Ἰούδας ἔδοξεν αὐτὴν πόρνην εἶναι· κατεκαλύψατο γὰρ τὸ πρόσωπον αὐτῆς, καὶ οὐκ ἐπέγνω αὐτήν.
16 Ἐξέκλινε δὲ πρὸς αὐτὴν τὴν ὁδὸν καὶ εἶπεν αὐτῇ· ἔασόν με εἰσελθεῖν πρός σέ· οὐ γὰρ ἔγνω ὅτι νύμφη αὐτοῦ ἐστίν. Ἡ δὲ εἶπε· τί μοι δώσεις, ἐὰν εἰσέλθῃς πρός με;
17 Ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ σοι ἀποστελῶ ἔριφον αἰγῶν ἐκ τῶν προβάτων μου. Ἡ δὲ εἶπεν· ἐὰν δῷς μοι ἀρραβῶνα, ἕως τοῦ ἀπόστειλαί σε.
18 Ὁ δὲ εἶπε· τίνα τὸν ἀραβῶνά σοι δώσω; Ἡ δὲ εἶπε· τὸν δακτύλιόν σου καὶ τὸν ὀρμίσκον, καὶ τὴν ράβδον τὴν ἐν τῇ χειρί σου. Καὶ ἔδωκεν αὐτῇ καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν, καὶ ἐν γαστρὶ ἔλαβεν ἐξ αὐτοῦ.
19 Καὶ ἀναστᾶσα ἀπῆλθε καὶ περιείλατο τὸ θέριστρον αὐτῆς ἀφ' ἑαυτῆς καὶ ἐνεδύσατο τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως αὐτῆς.
20 Ἀπέστειλε δὲ Ἰούδας τὸν ἔριφον ἐξ αἰγῶν ἐν χειρὶ τοῦ ποιμένος αὐτοῦ τοῦ Ὀδολλαμίτου κομίσασθαι παρὰ τῆς γυναικὸς τὸν ἀρραβῶνα, καὶ οὐχ εὗρεν αὐτήν.
21 Ἐπηρώτησε δὲ τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐκ τοῦ τόπου· ποῦ ἐστιν ἡ πόρνη ἡ γινομένη ἐν Αἰνὰν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ; Καὶ εἶπαν· οὐκ ἦν ἐνταῦθα πόρνη.
22 Καὶ ἀπεστράφη πρὸς Ἰούδαν καὶ εἶπεν· οὐχ εὗρον, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ἐκ τοῦ τόπου λέγουσι μὴ εἶναι ὧδε πόρνην.
23 Εἶπε δὲ Ἰούδας, ἐχέτω αὐτά, ἀλλὰ μή ποτε καταγελασθῶμεν· ἐγὼ μὲν ἀπέσταλκα τὸν ἐριφον τοῦτον, σὺ δὲ οὐχ εὕρηκας.
24 Ἐγένετο δὲ μετὰ τρίμηνον ἀνηγγέλη τῷ Ἰούδᾳ λέγοντες· ἐκπεπόρνευκε Θάμαρ ἡ νύμφη σου καὶ ἰδοὺ ἐν γαστρὶ ἔχει ἐκ πορνείας. Εἶπε δὲ Ἰούδας· ἐξαγάγετε αὐτήν, κατακαυθήτω.
25 Αὐτὴ δὲ ἀγομένη ἀπέστειλε πρὸς τὸν πενθερὸν αὐτῆς λέγουσα· ἐκ τοῦ ἀνθρώπου, οὗτινος ταῦτά ἐστιν, ἐγὼ ἐν ἀστρὶ ἔχω. Καὶ εἶπεν· ἐπίγνωθι, τίνος ὁ δακτύλιος ὁ ὀρμίσκος καὶ ἡ ράβδος αὕτη.
26 Ἐπέγνω δὲ Ἰούδας καὶ εἶπε· δεδικαίωται Θάμαρ ἢ ἐγώ, οὗ ἕνεκεν οὐκ ἔδωκα αὐτὴν Σηλὼμ τῷ υἱῷ μου. Καὶ οὐ προσέθετο ἔτι τοῦ γνῶναι αὐτήν.
27 Ἐγένετο δὲ ἡνίκα ἔτικτε, καὶ τῇδε ἦν δίδυμα ἐν τῇ γαστρὶ αὐτῆς.
28 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τίκτειν αὐτήν, ὁ εἶς προεξήνεγκε τὴν χεῖρα· λαβοῦσα ἡ μαῖα ἔδησεν ἐπὶ τὴν χεῖραν αὐτοῦ κόκκινον λέγουσα· οὗτος ἐξελεύσεται πρότερος.
29 Ὡς δὲ ἐπισυνήγαγε τὴν χεῖρα καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ. Ἡ δὲ εἶπε· τί διεκόπη διὰ σὲ φραγμός; Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Φαρές.
30 Καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, ἐφ' ᾧ ἦν ἐπὶ τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὸ κόκκινον· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαρά.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ὁ Ἰούδας, ἕνας ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἰακὼβ ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὰ μέρη, ὅπου ἦσαν οἱ ἀδελφοί του, καὶ μετέβη πρὸς κάποιον ἄνθρωπον, κάτοικον τῆς πόλεως Ὀδολλάμ, ὀνομαζόμενον Εἰράς.
2 Εἶδεν ἐκεῖ ὁ Ἰούδας τὴν θυγατέρα ἑνὸς Χαναναίου, ἡ ὁποία ὠνομάζετο Σαυά, τὴν ἔλαβεν ὡς σύζυγόν του καὶ ἦλθεν εἰς συνάφειαν μὲ αὐτήν.
3 Ἐκείνη δὲ ἔμεινεν ἔγκυος, ἐγέννησεν υἱὸν καὶ ἔδωσεν εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Ἤρ.
4 Μείνασα αὐτὴ καὶ πάλιν ἔγκυος, ἐγέννησεν υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασεν Αὐνάν.
5 Καὶ πάλιν ἐγέννησεν ἄλλον υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασε Σηλώμ. Ἡ δὲ γυναῖκα αὐτὴ εὑρίσκετο εἰς τὴν πόλιν Χασβί, ὅταν ἐγέννησεν αὐτὰ τὰ παιδιά της.
6 Ὁ Ἰούδας ἐξέλεξε καὶ ἐπῆρε διὰ τὸν πρωτότοκόν του υἱόν, τὸν Ἤρ, σύζυγον, ἡ ὁποία ὠνομάζετο Θάμαρ.
7 Ὁ προτότοκος ὅμως αὐτὸς υἱὸς τοῦ Ἰούδα ἔγινε φαῦλος καὶ κακὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, δι' αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἐθανάτωσε.
8 Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἤρ εἶπεν ὁ Ἰούδας εἰς τὸν υἱόν του τὸν Αὐνάν· <πάρε ὡς σύζυγον τὴν χήραν τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν Θάμαρ, ἐλθὲ εἰς συνάφειαν μὲ αὐτὴν καὶ ἀπόκτησε τέκνον διὰ τὸν ἀδελφόν σου, ὁ ὁποῖος ἀπέθανεν ἄτεκνος>.
9 Ὁ Αὐνάν, γνωρίζων πολὺ καλὰ ὅτι τὸ τέκνον, ποὺ θὰ ἐγεννᾶτο ἀπὸ τὴν συνάφειάν του πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του, δὲν θὰ ἦτο ἰδικόν του, ὅταν ἤρχετο εἰς συνάφειαν πρὸς αὐτήν, ἄφηνε τὸ σπέρμα του νὰ χύνεται εἰς τὴν γῆν, διὰ νὰ μὴ δώσῃ τέκνον εἰς τὸν ἄτεκνον ἀδελφόν του.
10 Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐφάνη εἰς τὸν Θεὸν πολὺ κακόν, ὁ δὲ Θεὸς ἐθανάτωσε τὸν Αὐνάν διὰ τὴν κακὴν αὐτὴν πρᾶξιν.
11 Ὁ δὲ Ἰούδας εἶπε τότε εἰς τὴν Θάμαρ· <κάθισε εἰς τὸ πατρικόν σου σπίτι χήρα, ἕως ὅτου ἀνδρωθῇ ὁ τρίτος μου υἱὸς ὁ Σηλώμ>. Εἶπε δὲ ὁ Ἰούδας τὰ λόγια αὐτά, χωρὶς καὶ νὰ ἔχῃ κατὰ νοῦν νὰ δώσῃ τὴν Θάμαρ σύζυγον τοῦ Σηλώμ, ἐπειδὴ ἐφοβήθη μήπως καὶ αὐτὸς ἀποθάνῃ, ὅπως καὶ οἱ δύο ἄλλοι ἀδελφοί του. Ἡ Θάμαρ ὑπακούουσα εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ πενθεροῦ της μετέβη καὶ ἔμενεν εἰς τὸ πατρικό της σπίτι.
12 Ἐπέρασεν ἀρκετὸν χρονικὸν διάστημα καὶ ἀπέθανεν ἡ Σαυά, ἡ σύζυγος τοῦ Ἰούδα. Ἀφοῦ ἐπέρασε τὸ χρονικὸν διάστημα τοῦ πένθους του κατὰ τὰ κρατοῦντα ἔθιμα, μετέβη ὁ Ἰούδας καὶ ὁ ποιμήν του Εἰρὰς ὁ Ὀδολλαμίτης εἰς Θαμνὰ πρὸς τοὺς κουρεύοντας τὰ πρόβατά του.
13 Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὴν Θάμαρ τὴν νύμφην του λέγοντες· <ἰδοὺ ὁ πενθερός σου μεταβαίνει εἰς Θαμνὰ διὰ τὸ κούρευμα τῶν προβάτων του>.
14 Αὐτὴ δὲ ἀφήρεσε τὰ ἱμάτια τῆς χηρείας της, ἔβαλε καλύπτραν εἰς τὸ πρόσωπόν της, ἐκαλλωπίσθη καὶ ἐκάθισε πλησίον εἰς τὰς πύλας τῆς πόλεως Αἰνάν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὴν ὁδὸν τὴν πρὸς Θαμνά. Ἐκαλλωπίσθη δὲ κατὰ τὸν προκλητικὸν αὐτὸν τρόπον, διὰ νὰ δελεάσῃ καὶ παρασύρῃ τὸν Ἰούδαν, ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι αὐτὸς δὲν τῆς εἶχε δώσει ὡς σύζυγον τὸν Σηλὼμ ὁ ὁποῖος ἐν τῷ μεταξὺ εἶχεν ἀνδρωθῆ.
15 Ὁ Ἰούδας, ὅταν εἶδεν αὐτὴν τὴν ἐξέλαβεν ὡς κοινὴν γυναῖκα, διότι ἐκείνη εἶχε κατακρύψει τὸ πρόσωπον μὲ τὴν καλύπτραν καὶ δὲν τὴν ἀνεγνώρισε.
16 Ἐλοξοδρόμησε λοιπὸν πρὸς αὐτὴν καὶ τῆς εἶπεν· <ἄφησέ με νὰ ἔλθω εἰς συνάφειαν μαζῆ σου>- δὲν εἶχεν ἀντιληφθῆ ὅτι αὐτὴ ἦτο ἡ νύμφη του· ἐκείνη τὸν ἠρώτησε. <Τί θὰ μοῦ δώσῃς ἐὰν ἔλθῃς εἰς συνάφειαν μαζῆ μου;>
17 Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <θὰ σοῦ στείλω ἕνα κατσίκι ἀπὸ τὰ γιδοπρόβατά μου>. Ἐκείνη τοῦ εἶπε· <θὰ δεχθῶ νὰ ἔλθῃς εἰς συνάφειαν μαζῆ μου, ἐὰν μέχρις ὅτου μοῦ στείλῃς τὸ κατσίκι, μοῦ δώσῃς κάποιαν ἐγγύησιν>.
18 Ἐκεῖνος τῆς εἶπεν· <τί ἐγγύησιν θέλεις νὰ σοῦ δώσω;> <Θέλω νὰ μοῦ δώσῃς, ἀπήντησεν ἐκείνη, τὸ δακτυλίδι σου, τὴν ἁλυσίδα ποὺ φέρεις εἰς τὸν λαιμόν σου, καὶ τὸ ραβδὶ ποὺ κρατᾷς εἰς τὰ χέρια σου>. Ἐκεῖνος τῆς ἔδωσεν αὐτὰς τὰς ἐγγυήσεις, ἦλθεν εἰς συνάφειαν μὲ αὐτὴν καὶ τὴν ἀφῆκεν ἔγκυον.
19 Ἡ Θάμαρ ἀμέσως μετὰ τὴν πρᾶξιν ἐσηκώθηκε καὶ ἀνεχώρησε. Ἀφήρεσε τὴν καλύπτραν της καὶ ἐφόρεσε πάλιν τὰ ἐνδύματα τῆς χηρείας της.
20 Ὁ Ἰούδας ἔστειλε πρὸς αὐτὴν μὲ τὸν ποιμένα αὐτοῦ τὸν Ὀδολλαμίτην ἕνα ἀπὸ τὰ κατσίκια του, διὰ νὰ πάρῃ πίσω τὴν ἐγγύησιν, ποὺ τῆς εἶχε δώσει, ἀλλὰ δὲν τὴν εὑρῆκε.
21 Ἐζήτησε πληροφορίας ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου ἐκείνου <ποῦ εἶναι ἡ κοινὴ ἐκείνη γυναῖκα, ἡ ὁποία ἐκάθητο εἰς τὴν ὁδὸν πλησίον τῆς πόλεως Αἰνάν;> Ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· <δὲν ὑπάρχει ἐδῶ κοινὴ γυναῖκα>.
22 Ἐπέστρεψε δὲ πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοῦ εἶπε· <δὲν τὴν εὑρῆκα, οἱ δὲ ἄνθρωποι τοῦ τόπου ἐκείνου λέγουν, ὅτι δὲν ὑπάρχει καμμία κοινὴ γυναῖκα ἐκεῖ>.
23 Ὁ Ἰούδας εἶπεν· <ἂς κρατήσῃ εἰς τὰ χέρια αὐτῆς τὰ ἐνέχυρα ποὺ τῆς ἔδωσα. Ἀλλὰ μόνον νὰ μὴ γελοιοποιηθῶμεν. Ἐγώ, ὅπως ὑπεσχέθην, τῆς ἔστειλα αὐτὸ τὸ κατσίκι· ἐσὺ ὅμως δὲν τὴν εὑρῆκες. Ἄρα εἶμαι ἐν τάξει ἀπέναντί της>.
24 Ἀφοῦ ἐπέρασαν τρεῖς μῆνες ἐπληροφόρησαν μερικοὶ τὸν Ἰούδαν, ὅτι ἡ νύμφη του ἡ Θάμαρ παρεστράτησε καὶ νὰ ὅτι ἔμεινεν ἔγκυος ἐκ πορνείας. Εἶπε δὲ ὁ Ἰούδας· <βγάλτε την ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ καύσατέ την>.
25 Ἡ Θάμαρ, ὅταν ὠδηγεῖτο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν διὰ νὰ τὴν παραδώσουν εἰς τὸ πῦρ, ἔστειλε πρὸς τὸν πενθερόν της τὰ ἐνέχυρα τὰ ὁποῖα εἶχεν ἀπὸ αὐτὸν καὶ τοῦ παρήγγειλε· <ἐγὼ ἂν εἶμαι ἔγκυος, ἔμεινα ἀπὸ τὸν ἄνδρα, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκουν αὐτά. Φρόντισε νὰ μάθῃς εἰς ποῖον ἀνήκει τὸ δακτυλίδι, ἡ ἁλυσίδα καὶ αὐτὴ ἡ ράβδος>.
26 Ὁ Ἰούδας τὰ ἀνεγνώρισε καὶ εἶπεν· <ἡ Θάμαρ ἔχει δίκαιον καὶ ὄχι ἐγώ, διότι δὲν ἔδωκα αὐτὴν ὡς σύζυγον εἰς τὸν υἱόν μου τὸν Σηλώμ, ὅπως τῆς εἶχα ὑποσχεθῆ>. Μετενόησε δὲ διὰ τὸ λάθος του καὶ δὲν ἦλθεν ἄλλην φορὰν εἰς συνάφειαν μὲ αὐτήν.
27 Ὅταν δὲ ἡ Θάμαρ ἐπρόκειτο νὰ γεννήσῃ, ὑπῆρχον δίδυμα εἰς τὴν κοιλίαν της.
28 Ὅταν δὲ ἐγεννοῦσε, τὸ ἕνα παιδὶ ἐπρόβαλε τὸ χέρι του. Ἡ μαῖα ἔδεσε τὸ χέρι αὐτὸ μὲ κοκκίνη κλωστὴ λέγουσα· <αὐτὸς θὰ βγῇ πρῶτος καὶ θὰ εἶναι ὁ πρωτότοκος>.
29 Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνος ἀπέσυρε τὸ χέρι του, ἀμέσως δὲ ἐγεννήθη ὁ ἄλλος ἀδελφός του, ἡ μαῖα εἶπε· <διατὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸ μέσον ὁ φραγμὸς τοῦ προηγουμένου ἀδελφοῦ καὶ ἤνοιξε διά σὲ ὁ δρόμος;> Διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ δευτέρου υἱοῦ Φαρές.
30 Ἔπειτα ἀπὸ τὸν Φαρές ἐγεννήθη ὁ ἀδελφός του, ὁ ὁποῖος εἶχεν εἰς τὸ χέρι του τὴν κόκκινη κλωστή. Διὰ τοῦτο ἡ μαῖα τὸν ὠνόμασε Ζαρά.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατὰ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰακώβ, ὁ Ἰούδας, ἀπεχωρίσθη ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του καὶ ἐπῆγε νὰ μείνῃ μὲ κάποιον ἄνθρωπον ἀπὸ τὴν πόλιν Ὀδολλάμ, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Εἰράς.
2 Ὁ Ἰούδας εἶδεν ἐκεῖ τὴν θυγατέρα ἐνὸς Χαναναίου, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦταν Σαυά· τὴν γυναῖκα αὐτὴν τὴν ἐνυμφεύθη καὶ ἦλθεν εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μαζί της.
3 Ἡ Σαυά, ἀφοῦ ἔμεινεν ἔγκυος, ἐγέννησεν υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασεν Ἤρ.
4 Ἔμεινε καὶ πάλιν ἔγκυος ἡ Σαυὰ καὶ ἐγέννησεν ἄλλον υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασεν Αὐνάν.
5 Ἐγέννησε κατόπιν καὶ τρίτον υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασε Σηλώμ. Ἡ Σαυὰ εὑρίσκετο εἰς τὴν Χασβί, ὅταν ἐγέννησε τοὺς τρεῖς αὐτοὺς υἱούς της.
6 Καὶ ὁ Ἰούδας ἐδιάλεξε καὶ ἐπῆρεν ὡς σύζυγον διὰ τὸν πρωτότοκον υἱόν του Ἢρ γυναῖκα ἐπίσης Χαναναίαν, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦταν Θάμαρ.
7 Ἄλλα ὁ Ἤρ, ὁ πρωτότοκος υἱὸς τοῦ Ἰούδα, ἦταν κακὸς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, περιφρονητὴς τοῦ ἁγίου νόμου Του· δι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἐθανάτωσε.
8 Τότε ὁ Ἰούδας εἶπεν εἰς τὸν ἄλλον υἱόν του, τὸν Αὐνάν, τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἤρ: <Πήγαινε καὶ κοιμήσου μὲ τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου τὴν Θάμαρ καὶ κάμε τὰ καθήκοντα γυναικαδέλφου πρὸς αὐτὴν καὶ ἀνάστησε ἀπογόνους διὰ τὸν ἀδελφόν σου. Δημιούργησε ἔτσι οἰκογένειαν διὰ τὸν Ἤρ, ποὺ ἀπέθανεν ἄτεκνος>.
9 Ἐπειδὴ ὅμὼς ὁ Αὐνὰν ἐγνώριζεν, ὅτι ὁ ἀπόγονος, ποὺ θὰ ἀποκτοῦσε μὲ τὴν Θάμαρ, δεν θὰ ἦταν ἰδικός του, ὅταν ἤρχετο εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μὲ τὴν χήραν τοῦ ἀδελφοῦ του, ἄφηνε τὸ σπέρμα του νὰ χύνεται εἰς τὸ χῶμα οὕτως, ὥστε νὰ μὴ γίνῃ ἔγκυος ἡ Θάμαρ καὶ γεννήσῃ ἀπογόνους εἰς τὸν ἀδελφόν του.
10 Ἡ πράξις ὅμως αὐτὴ τοῦ Αὐνὰν ἐφάνη κακὴ εἰς τὸν Θεόν, τὸν ἐδυσαρέστησε πολύ, διότι ὁ Αὐνὰν περιφρονοῦσε τὸν νόμον του καὶ ἁμάρτανε εἰς τὸ σῶμα του καὶ εἰς τὸν ἀδελφόν του. Διὰ τοῦτο ὁ Θεὸς ἐθανάτωσε καὶ αὐτόν.
11 Ὁ πρόωρος καὶ γρήγορος θάνατος τῶν δύο παιδιῶν ἐφόβισε τὸν Ἰούδαν. Ἐπειδὴ δὲ ἐπιθυμοῦσε νὰ παρηγορήση τὴν χήραν νύμφην του Θάμαρ, τῆς εἶπε: <Γύρισε εἰς τὸ σπίτι τοῦ πατέρα σου καὶ μένε ἐκεῖ χήρα μέχρις ὅτου μεγαλῶσῃ καὶ ἐνηλικιωθῇ ὁ τρίτος υἱός μου, ὁ Σηλώμ>. Τὰ λόγια αὐτὰ τὰ εἶπεν ὁ Ἰούδας, διότι ἐσκέφθη: <Μήπως, ἐὰν τῆς τὸν δώσω ὡς σύζυγον, ἀποθάνῃ καὶ ὁ Σηλώμ, ὅπως ἀπέθαναν καὶ οἱ ἄλλοι δύο ἀδελφοί του>. Ἡ Θάμαρ, ἀφοῦ ἔλαβε τὴν ὑπόσχεσιν αὐτὴν τοῦ πενθεροῦ της, ἐπέστρεψεν εἰς τὸ πατρικόν της σπίτι καὶ ἔμενεν ἐκεῖ.
12 Ἐπέρασεν ἀρκετὸς καιρὸς καὶ ἀπέθανεν ἡ Σαυά, ἡ γυναῖκα τοῦ Ἰούδα. Ὅταν δὲ συνεπληρώθησαν οἱ ἡμέρες τοῦ πένθους του καὶ ἔγιναν ὅλα τὰ ἔθιμα, ποὺ ἔπρέπε να γίνουν, ὁ Ἰούδας ἀνέβη μαζὶ μὲ τὸν βοσκόν του Εἰράς, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Ὀδολλάμ, εἰς Θαμνά (ὀρεινὴν πόλιν τῆς Ἰουδαίας), εἰς ἐκείνους ποὺ ἐκούρευαν τὰ πρόβατά του.
13 Τότε κάποιοι ἐπληροφόρησαν τὴν Θάμαρ, τὴν νύμφην του, καὶ τῆς εἶπαν: Νά· ὁ πενθερός σου Ἰούδας ἔρχεται εἰς Θαμνά, διὰ νὰ κουρεύσῃ τὰ πρόβατά του>.
14 Ἡ Θάμαρ εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς ἀγγελίας αὐτῆς, ἀφοῦ ἀφήρεσε τὰ πένθιμα φορέματα τῆς χηρείας της, ἐσκεπάσθη μὲ ἕνα πέπλον (καλύπτραν), ἐστολίσθη, ἐκαλλωπισθη καὶ ἐκάθισεν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλεως Αἰνάν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὸν δρόμον ποὺ ὁδηγεῖ πρὸς τὴν Θαμνά. Τοῦτο τὸ ἔκαμε, διότι ἔβλεπεν ὅτι ὁ Σηλώμ, ὁ νεώτερος υἱὸς τοῦ Ἰούδα, εἶχεν ἐν τῷ μεταξὺ μεγαλώσει καὶ ἐνηλικιωθῆ· ὁ Ἰούδας ὅμως δὲν τὴν ὑπάνδρευσε μὲ τὸν Σηλώμ, ὅπως τῆς ὑπεσχέθη, ὥστε νὰ τεκνοποιήσῃ καὶ νὰ μὴ μείνῃ χωρὶς ὄνομα.
15 Ὅταν τὴν εἶδεν ὁ Ἰούδας, ἐνόμισεν ὅτι εἶναι πόρνη, διότι εἶχε σκεπάσει τὸ πρόσωπόν της μὲ τὸ πέπλον τῆς καὶ ἔτσι δὲν τὴν ἀνεγνώρισε.
16 Ἐλοξοδρόμησε λοιπὸν πρὸς τὸ μέρος της καὶ τῆς εἶπεν: <Ἄφησέ με να συνευρεθῶ μαζί σου>. Τὰ εἶπεν αὐτά, διότι δὲν ἀντελήφθη ὅτι ἐκείνη ἦταν νύμφη του. Ἡ Θάμαρ τότε τοῦ εἶπεν· <τί θὰ μοῦ δώσῃς, ἐὰν κοιμηθῇς μαζί μου;>
17 Ὁ Ἰούδας ἀπάντησε: <Θὰ σοῦ ἀποστείλω ἕνα κατσίκι ἀπὸ τὰ γιδοπρόβατά μου>. Ἐκείνη τοῦ εἶπε: <Δέχομαι, ἐὰν μοῦ δώσῃς ἐνέχυρον (ἐγγύησιν), μέχρις ὅτου μοῦ στείλῃς τὸ κατσίκι>.
18 Ὁ Ἰούδας τῆς εἶπε: <Τὶ ἐνέχυρον θέλεις νὰ σοῦ δώσω;> Καὶ ἡ Θάμαρ τοῦ ἀπάντησε: <Τὸ δακτυλίδι σου (τὸν σφραγιδόλιθόν σου) καὶ τὴν ἁλυσίδα, ποὺ φορεῖς εἰς τὸν λαιμόν σου (ποὺ εἶναι δεμένος ὁ σφραγιδόλιθος), καὶ τὸ ραβδί, ποὺ κρατεῖς εἰς τὰ χέριά σου>. Ὁ Ἰούδας τῆς τὰ ἔδωκε καὶ συνευρέθη μαζί της, ἐκείνη δὲ ἔμεινεν ἔγκυος ἀπὸ τὸν Ἰούδαν.
19 Ἀφοῦ ἡ Θάμαρ ἐπέτυχεν ἐκεῖνο ποὺ ἤθελε, ἐσηκώθη καὶ ἔφυγεν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι της. Ἔβγαλε τότε τὸν πέπλον, μὲ τὸν ὁποῖον εἶχε σκεπασθῆ, ἄλλαξε τὰ φορέματά της καὶ ἐφόρεσε πάλιν τὰ πένθιμα ροῦχα τῆς χηρείας της.
20 Ὁ Ἰούδας,χωρὶς νὰ γνωρίζῃ τίποτε ἀπὸ αὐτά, ἐξεπλήρωσε τὴν ὑπόσχεσίν του καὶ ἀπέστειλε τὸ κατσίκι ἀπὸ τὰ γιδοπρόβατά του με τὸν βοσκὸν τοῦ Εἰρὰς τὸν Ὀδολλαμίτην, διὰ νὰ πάρῃ πίσω ἀπὸ τὴν γυναῖκα τὸ ἐνέχυρον, ποὺ τῆς εἶχε δώσει. Ὁ ἀπεσταλμένος ὅμως τοῦ Ἰούδα δεν τὴν εὑρῆκε.
21 Διὰ τοῦτο ὁ Εἰρὰς ἐρώτησε τοὺς ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου: <Ποῦ εἶναι ἡ πόρνη, ποὺ ἦταν εἰς τὴν Αἰνάν, καθισμένη εἰς τὴν ἄκρην τοῦ δρόμου;> Οἱ ἄνδρες τοῦ ἀπάντησαν: <Ἐδῶ δὲν ὑπῆρξε ποτὲ καμμιὰ πόρνη>.
22 Ὁ Εἰρὰς ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Ἰούδαν καὶ τοῦ εἶπε: <Δὲν εὑρῆκα πουθενὰ τὴν γυναῖκα, καὶ οἱ κάτοικοι τοῦ τόπου ἐκείνου, ποὺ ἐρώτησα, μοῦ εἶπαν· <δὲν ὑπάρχει ἐδῶ καμμιὰ πόρνη >.
23 Ὁ Ἰούδας εἶπε τότε: <Ἂς κρατήσῃ τὰ ὅσα τῆς ἔδωκα ὡς ἐνέχυρον· μόνον να μὴ κατηγορηθῶμεν καὶ εὑρεθῶμεν μπλεγμένοι εἰς σκάνδαλον καὶ γελοιοποιηθῶμεν. Ἐγὼ πάντως, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσίν μου, τῆς ἔστειλα τὸ κατσίκι αὐτό, σὺ δὲ δὲν τὴν εὑρῆκες πουθενά· ἑπομένως εἶμαι συνεπὴς ἀπέναντί της>.
24 Ὅταν ἐπέρασαν τρεῖς μῆνες, κάποιοι ἐπληροφόρησαν τὸν Ἰούδαν καὶ τοῦ εἴπαν: <Ἡ Θάμαρ, η νύμφη σου, παρεστράτησε καὶ ἐπόρνευσε· καὶ νά, εἶναι ἔγκυος ἀπὸ τὴν πορνείαν της>. Ὁ Ἰούδας, εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως αὐτῆς, ἀπάντησε: <Βγάλτε την ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ κατακαυάσετέ την>.
25 Ἐνῷ ὅμως ἡ Θάμαρ ὡδηγεῖτο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν διὰ νὰ καῇ, ἀπέστειλε πρὸς τὸν Ἰούδαν, τὸν πενθερόν της, ἐκεῖνα ποὺ τῆς εἶχε δώσει ὡς ἐνέχυρον καὶ τοῦ διεμήνυσε: <Ἀπὸ τὸν ἄνδρα, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκουν τὰ ἀντικείμενα αὐτά, ἀπὸ αὐτὸν εἶμαι ἔγκυος ἐγώ>. Καὶ ἐπρόσθεσεν: <Ἐξέτασε μὲ προσοχὴν καὶ μάθε τίνος εἶναι αὐτὸ τὸ δακτυλίδι καὶ ἡ ἁλυσίδα τοῦ λαιμοῦ καὶ τὸ ραβδί>.
26 Ὁ Ἰούδας ἀνεγνώρισεν ἀμέσως, ὅτι τὰ ἀντικείμενα αὐτὰ ἦσαν ἐκεῖνα, ποὺ τῆς ἔδωκε, καὶ εἶπεν: <Ἀρκετὴ ἀπόδειξις εἶναι αὐτά.Ἔχει δίκαιον ἡ Θάμαρ καὶ ὅχι ἐγώ. Ἐκείνη εἶναι ἀνεύθυνος, ἐγὼ δὲ καταδικάζω τὸν ἑαυτόν μου, διότι δὲν τὴν ὑπάνδρευσα μὲ τὸν Σηλώμ, τὸν υἱόν μου>. Μετενόησε δὲ ὁ Ἰούδας διὰ τὴν πρᾶξιν του καὶ δὲν ἦλθε πλέον ἄλλην φορὰν εἰς σαρκικὴν ἕνωσιν μὲ τὴν νύμφην του Θάμαρ.
27 Ὅταν ἦλθεν ἡ ἡμέρα τοῦ τοκετοῦ τῆς Θάμαρ,ἀπεδείχθη ὅτι εἰς τὴν κοιλίαν της ἐκυοφοροῦσε δίδυμα.
28 Ὅταν δὲ ἐγεννοῦσε, τὸ ἕνα παιδὶ ἔβγαλεν ἔξω τὸ χέρι του· ἡ μαῖα, ἀφοῦ τὸ ἐπῆρεν, ἔδεσεν ἐπάνω του κοκκίνην κλωστήν, ὥστε νὰ τὸ ξεχωρίζῃ ἀπὸ τὸ ἄλλο, καὶ εἶπεν· <αὐτὸς θὰ γεννηθῇ πρῶτος θὰ εἶναι ὁ πρωτότοκος>.
29 Αὐτὸς ὅμως ἐτράβηξε πάλιν πρὸς τὰ μέσα τὸ χέρι του καὶ ἀμέσως ἐγεννήθη ὁ ἄλλος ἀδελφός του. Ἡ μαῖα τότε εἶπεν εἰς τὸν δεύτερον αὐτὸν υἱόν· <διατὶ διεκόπη καὶ παρεμέρισεν ὁ φραγμὸς τοῦ προηγουμένου ἀδελφοῦ σου καὶ ἄνοιξεν ὁ δρόμος, διὰ νὰ βγῇς πρῶτος ἐσύ;> Διὰ τοῦτο ἡ μαῖα ὠνόμασε τὸ παιδί, ποὺ ἐγεννήθη πρῶτον, Φαρές. Τὸ ὄνομα τοῦτο σημαίνει <διακοπή, διάνοιξις>.
30 Μετὰ τὸν Φαρὲς ἐγεννήθη καὶ ὁ ἄλλος ἀδελφός του, εἰς τὸ χέρι τοῦ ὁποίου ἦταν δεμένη ἡ κοκκίνη κλωστή· εἰς τὸ δεύτερον αὐτὸ παιδί (ποὺ ἔπρεπε κανονικῶς νὰ γεννηθῇ πρῶτον) ἡ μαῖᾳ ἔδωσε τὸ ὄνομα Ζαρά, τὸ ὁποῖον σημαίνει <αὐγή, ἀνατολή>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
γένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, κατέβη Ἰούδας ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ ἀφίκετο ἕως πρὸς ἄνθρωπόν τινα Ὀδολλαμίτην, ᾧ ὄνομα Εἰράς.	ατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ὁ Ἰούδας, ἕνας ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἰακὼβ ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὰ μέρη, ὅπου ἦσαν οἱ ἀδελφοί του, καὶ μετέβη πρὸς κάποιον ἄνθρωπον, κάτοικον τῆς πόλεως Ὀδολλάμ, ὀνομαζόμενον Εἰράς.	ατὰ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰακώβ, ὁ Ἰούδας, ἀπεχωρίσθη ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του καὶ ἐπῆγε νὰ μείνῃ μὲ κάποιον ἄνθρωπον ἀπὸ τὴν πόλιν Ὀδολλάμ, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Εἰράς.
2 Καὶ εἶδεν ἐκεῖ Ἰούδας θυγατέρα ἀνθρώπου Χαναναίου, ᾗ ὄνομα Σαυά· καὶ ἔλαβεν αὐτὴν καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν.	2 Εἶδεν ἐκεῖ ὁ Ἰούδας τὴν θυγατέρα ἑνὸς Χαναναίου, ἡ ὁποία ὠνομάζετο Σαυά, τὴν ἔλαβεν ὡς σύζυγόν του καὶ ἦλθεν εἰς συνάφειαν μὲ αὐτήν.	2 Ὁ Ἰούδας εἶδεν ἐκεῖ τὴν θυγατέρα ἐνὸς Χαναναίου, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦταν Σαυά· τὴν γυναῖκα αὐτὴν τὴν ἐνυμφεύθη καὶ ἦλθεν εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μαζί της.
3 Καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱὸν κα τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἤρ.	3 Ἐκείνη δὲ ἔμεινεν ἔγκυος, ἐγέννησεν υἱὸν καὶ ἔδωσεν εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Ἤρ.	3 Ἡ Σαυά, ἀφοῦ ἔμεινεν ἔγκυος, ἐγέννησεν υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασεν Ἤρ.
4 Καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱὸν ἔτι καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Αὐνάν.	4 Μείνασα αὐτὴ καὶ πάλιν ἔγκυος, ἐγέννησεν υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασεν Αὐνάν.	4 Ἔμεινε καὶ πάλιν ἔγκυος ἡ Σαυὰ καὶ ἐγέννησεν ἄλλον υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασεν Αὐνάν.
5 Καὶ προσθεῖσα ἔτεκεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σηλώμ. Αὕτη δὲ ἦν ἐν Χασβί, ἡνίκα ἔτεκεν αὐτούς.	5 Καὶ πάλιν ἐγέννησεν ἄλλον υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασε Σηλώμ. Ἡ δὲ γυναῖκα αὐτὴ εὑρίσκετο εἰς τὴν πόλιν Χασβί, ὅταν ἐγέννησεν αὐτὰ τὰ παιδιά της.	5 Ἐγέννησε κατόπιν καὶ τρίτον υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασε Σηλώμ. Ἡ Σαυὰ εὑρίσκετο εἰς τὴν Χασβί, ὅταν ἐγέννησε τοὺς τρεῖς αὐτοὺς υἱούς της.
6 Καὶ ἔλαβεν Ἰούδας γυναῖκα Ἤρ τῷ πρωτοτόκῳ αὐτοῦ ᾖ ὄνομα Θάμαρ	6 Ὁ Ἰούδας ἐξέλεξε καὶ ἐπῆρε διὰ τὸν πρωτότοκόν του υἱόν, τὸν Ἤρ, σύζυγον, ἡ ὁποία ὠνομάζετο Θάμαρ.	6 Καὶ ὁ Ἰούδας ἐδιάλεξε καὶ ἐπῆρεν ὡς σύζυγον διὰ τὸν πρωτότοκον υἱόν του Ἢρ γυναῖκα ἐπίσης Χαναναίαν, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦταν Θάμαρ.
7 Ἐγένετο δὲ Ἤρ πρωτότοκος Ἰούδα πονηρὸς ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτὸν ὁ Θεός.	7 Ὁ προτότοκος ὅμως αὐτὸς υἱὸς τοῦ Ἰούδα ἔγινε φαῦλος καὶ κακὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, δι' αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἐθανάτωσε.	7 Ἄλλα ὁ Ἤρ, ὁ πρωτότοκος υἱὸς τοῦ Ἰούδα, ἦταν κακὸς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, περιφρονητὴς τοῦ ἁγίου νόμου Του· δι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἐθανάτωσε.
8 Εἶπε δὲ Ἰούδας τῷ Αὐνάν· εἴσελθε πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ ἐπιγάμβρευσαι αὐτὴν καὶ ἀνάστησον σπέρμα τῷ ἀδελφῷ σου.	8 Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἤρ εἶπεν ὁ Ἰούδας εἰς τὸν υἱόν του τὸν Αὐνάν· <πάρε ὡς σύζυγον τὴν χήραν τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν Θάμαρ, ἐλθὲ εἰς συνάφειαν μὲ αὐτὴν καὶ ἀπόκτησε τέκνον διὰ τὸν ἀδελφόν σου, ὁ ὁποῖος ἀπέθανεν ἄτεκνος>.	8 Τότε ὁ Ἰούδας εἶπεν εἰς τὸν ἄλλον υἱόν του, τὸν Αὐνάν, τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἤρ: <Πήγαινε καὶ κοιμήσου μὲ τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου τὴν Θάμαρ καὶ κάμε τὰ καθήκοντα γυναικαδέλφου πρὸς αὐτὴν καὶ ἀνάστησε ἀπογόνους διὰ τὸν ἀδελφόν σου. Δημιούργησε ἔτσι οἰκογένειαν διὰ τὸν Ἤρ, ποὺ ἀπέθανεν ἄτεκνος>.
9 Γνοὺς δὲ Αὐνάν ὅτι οὐκ αὐτῷ ἔσται τὸ σπέρμα, ἐγίνετο ὅταν εἰσήρχετο πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ μὴ δοῦναι σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.	9 Ὁ Αὐνάν, γνωρίζων πολὺ καλὰ ὅτι τὸ τέκνον, ποὺ θὰ ἐγεννᾶτο ἀπὸ τὴν συνάφειάν του πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του, δὲν θὰ ἦτο ἰδικόν του, ὅταν ἤρχετο εἰς συνάφειαν πρὸς αὐτήν, ἄφηνε τὸ σπέρμα του νὰ χύνεται εἰς τὴν γῆν, διὰ νὰ μὴ δώσῃ τέκνον εἰς τὸν ἄτεκνον ἀδελφόν του.	9 Ἐπειδὴ ὅμὼς ὁ Αὐνὰν ἐγνώριζεν, ὅτι ὁ ἀπόγονος, ποὺ θὰ ἀποκτοῦσε μὲ τὴν Θάμαρ, δεν θὰ ἦταν ἰδικός του, ὅταν ἤρχετο εἰς συζυγικὴν ἕνωσιν μὲ τὴν χήραν τοῦ ἀδελφοῦ του, ἄφηνε τὸ σπέρμα του νὰ χύνεται εἰς τὸ χῶμα οὕτως, ὥστε νὰ μὴ γίνῃ ἔγκυος ἡ Θάμαρ καὶ γεννήσῃ ἀπογόνους εἰς τὸν ἀδελφόν του.
10 Πονηρὸν δὲ ἐφάνη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐποίησε τοῦτο, καὶ ἐθανάτωσε καὶ τοῦτον.	10 Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐφάνη εἰς τὸν Θεὸν πολὺ κακόν, ὁ δὲ Θεὸς ἐθανάτωσε τὸν Αὐνάν διὰ τὴν κακὴν αὐτὴν πρᾶξιν.	10 Ἡ πράξις ὅμως αὐτὴ τοῦ Αὐνὰν ἐφάνη κακὴ εἰς τὸν Θεόν, τὸν ἐδυσαρέστησε πολύ, διότι ὁ Αὐνὰν περιφρονοῦσε τὸν νόμον του καὶ ἁμάρτανε εἰς τὸ σῶμα του καὶ εἰς τὸν ἀδελφόν του. Διὰ τοῦτο ὁ Θεὸς ἐθανάτωσε καὶ αὐτόν.
11 Εἶπε δὲ Ἰούδας Θάμαρ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ· κάθου χήρα ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός σου ἕως μέγας γένηται Σηλὼμ ὁ υἱός μου. Εἶπε γάρ· μή ποτε ἀποθάνῃ καὶ οὗτος, ὥσπερ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ. Ἀπελθοῦσα δὲ Θάμαρ ἐκάθητο ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτῆς.	11 Ὁ δὲ Ἰούδας εἶπε τότε εἰς τὴν Θάμαρ· <κάθισε εἰς τὸ πατρικόν σου σπίτι χήρα, ἕως ὅτου ἀνδρωθῇ ὁ τρίτος μου υἱὸς ὁ Σηλώμ>. Εἶπε δὲ ὁ Ἰούδας τὰ λόγια αὐτά, χωρὶς καὶ νὰ ἔχῃ κατὰ νοῦν νὰ δώσῃ τὴν Θάμαρ σύζυγον τοῦ Σηλώμ, ἐπειδὴ ἐφοβήθη μήπως καὶ αὐτὸς ἀποθάνῃ, ὅπως καὶ οἱ δύο ἄλλοι ἀδελφοί του. Ἡ Θάμαρ ὑπακούουσα εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ πενθεροῦ της μετέβη καὶ ἔμενεν εἰς τὸ πατρικό της σπίτι.	11 Ὁ πρόωρος καὶ γρήγορος θάνατος τῶν δύο παιδιῶν ἐφόβισε τὸν Ἰούδαν. Ἐπειδὴ δὲ ἐπιθυμοῦσε νὰ παρηγορήση τὴν χήραν νύμφην του Θάμαρ, τῆς εἶπε: <Γύρισε εἰς τὸ σπίτι τοῦ πατέρα σου καὶ μένε ἐκεῖ χήρα μέχρις ὅτου μεγαλῶσῃ καὶ ἐνηλικιωθῇ ὁ τρίτος υἱός μου, ὁ Σηλώμ>. Τὰ λόγια αὐτὰ τὰ εἶπεν ὁ Ἰούδας, διότι ἐσκέφθη: <Μήπως, ἐὰν τῆς τὸν δώσω ὡς σύζυγον, ἀποθάνῃ καὶ ὁ Σηλώμ, ὅπως ἀπέθαναν καὶ οἱ ἄλλοι δύο ἀδελφοί του>. Ἡ Θάμαρ, ἀφοῦ ἔλαβε τὴν ὑπόσχεσιν αὐτὴν τοῦ πενθεροῦ της, ἐπέστρεψεν εἰς τὸ πατρικόν της σπίτι καὶ ἔμενεν ἐκεῖ.
12 Ἐπληθύνθησον δὲ αἱ ἡμέραι καὶ ἀπέθανε Σαυὰ ἡ γυνὴ Ἰούδα· καὶ παρακληθεὶς Ἰούδας ἀνέβη ἐπὶ τοὺς κείροντας τὰ πρόβατα αὐτοῦ, αὐτὸς καὶ Εἰρὰς ὁ ποιμὴν αὐτοῦ ὁ Ὀδολλαμίτης εἰς Θαμνά.	12 Ἐπέρασεν ἀρκετὸν χρονικὸν διάστημα καὶ ἀπέθανεν ἡ Σαυά, ἡ σύζυγος τοῦ Ἰούδα. Ἀφοῦ ἐπέρασε τὸ χρονικὸν διάστημα τοῦ πένθους του κατὰ τὰ κρατοῦντα ἔθιμα, μετέβη ὁ Ἰούδας καὶ ὁ ποιμήν του Εἰρὰς ὁ Ὀδολλαμίτης εἰς Θαμνὰ πρὸς τοὺς κουρεύοντας τὰ πρόβατά του.	12 Ἐπέρασεν ἀρκετὸς καιρὸς καὶ ἀπέθανεν ἡ Σαυά, ἡ γυναῖκα τοῦ Ἰούδα. Ὅταν δὲ συνεπληρώθησαν οἱ ἡμέρες τοῦ πένθους του καὶ ἔγιναν ὅλα τὰ ἔθιμα, ποὺ ἔπρέπε να γίνουν, ὁ Ἰούδας ἀνέβη μαζὶ μὲ τὸν βοσκόν του Εἰράς, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Ὀδολλάμ, εἰς Θαμνά (ὀρεινὴν πόλιν τῆς Ἰουδαίας), εἰς ἐκείνους ποὺ ἐκούρευαν τὰ πρόβατά του.
13 Καὶ ἀπηγγέλη Θάμαρ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ λέγοντες· ἰδοὺ ὁ πενθερός σου ἀναβαίνει εἰς Θαμνὰ κεῖραι τὰ πρόβατα αὐτοῦ.	13 Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὴν Θάμαρ τὴν νύμφην του λέγοντες· <ἰδοὺ ὁ πενθερός σου μεταβαίνει εἰς Θαμνὰ διὰ τὸ κούρευμα τῶν προβάτων του>.	13 Τότε κάποιοι ἐπληροφόρησαν τὴν Θάμαρ, τὴν νύμφην του, καὶ τῆς εἶπαν: Νά· ὁ πενθερός σου Ἰούδας ἔρχεται εἰς Θαμνά, διὰ νὰ κουρεύσῃ τὰ πρόβατά του>.
14 Καὶ περιελομένη τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως ἀφ' ἑαυτῆς, περιεβάλετο θέριστρον καὶ ἐκαλλωπίσατο καὶ ἐκάθισε πρὸς ταῖς πύλαις Αὐνάν, ἢ ἐστιν ἐν παρόδῳ Θαμνά· εἶδε γὰρ ὅτι μέγας γέγονε Σηλώμ, αὐτὸς δὲ οὐκ ἔδωκεν αὐτὴν αὐτῷ γυναῖκα.	14 Αὐτὴ δὲ ἀφήρεσε τὰ ἱμάτια τῆς χηρείας της, ἔβαλε καλύπτραν εἰς τὸ πρόσωπόν της, ἐκαλλωπίσθη καὶ ἐκάθισε πλησίον εἰς τὰς πύλας τῆς πόλεως Αἰνάν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὴν ὁδὸν τὴν πρὸς Θαμνά. Ἐκαλλωπίσθη δὲ κατὰ τὸν προκλητικὸν αὐτὸν τρόπον, διὰ νὰ δελεάσῃ καὶ παρασύρῃ τὸν Ἰούδαν, ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι αὐτὸς δὲν τῆς εἶχε δώσει ὡς σύζυγον τὸν Σηλὼμ ὁ ὁποῖος ἐν τῷ μεταξὺ εἶχεν ἀνδρωθῆ.	14 Ἡ Θάμαρ εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς ἀγγελίας αὐτῆς, ἀφοῦ ἀφήρεσε τὰ πένθιμα φορέματα τῆς χηρείας της, ἐσκεπάσθη μὲ ἕνα πέπλον (καλύπτραν), ἐστολίσθη, ἐκαλλωπισθη καὶ ἐκάθισεν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλεως Αἰνάν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὸν δρόμον ποὺ ὁδηγεῖ πρὸς τὴν Θαμνά. Τοῦτο τὸ ἔκαμε, διότι ἔβλεπεν ὅτι ὁ Σηλώμ, ὁ νεώτερος υἱὸς τοῦ Ἰούδα, εἶχεν ἐν τῷ μεταξὺ μεγαλώσει καὶ ἐνηλικιωθῆ· ὁ Ἰούδας ὅμως δὲν τὴν ὑπάνδρευσε μὲ τὸν Σηλώμ, ὅπως τῆς ὑπεσχέθη, ὥστε νὰ τεκνοποιήσῃ καὶ νὰ μὴ μείνῃ χωρὶς ὄνομα.
15 Καὶ ἰδὼν αὐτὴν Ἰούδας ἔδοξεν αὐτὴν πόρνην εἶναι· κατεκαλύψατο γὰρ τὸ πρόσωπον αὐτῆς, καὶ οὐκ ἐπέγνω αὐτήν.	15 Ὁ Ἰούδας, ὅταν εἶδεν αὐτὴν τὴν ἐξέλαβεν ὡς κοινὴν γυναῖκα, διότι ἐκείνη εἶχε κατακρύψει τὸ πρόσωπον μὲ τὴν καλύπτραν καὶ δὲν τὴν ἀνεγνώρισε.	15 Ὅταν τὴν εἶδεν ὁ Ἰούδας, ἐνόμισεν ὅτι εἶναι πόρνη, διότι εἶχε σκεπάσει τὸ πρόσωπόν της μὲ τὸ πέπλον τῆς καὶ ἔτσι δὲν τὴν ἀνεγνώρισε.
16 Ἐξέκλινε δὲ πρὸς αὐτὴν τὴν ὁδὸν καὶ εἶπεν αὐτῇ· ἔασόν με εἰσελθεῖν πρός σέ· οὐ γὰρ ἔγνω ὅτι νύμφη αὐτοῦ ἐστίν. Ἡ δὲ εἶπε· τί μοι δώσεις, ἐὰν εἰσέλθῃς πρός με;	16 Ἐλοξοδρόμησε λοιπὸν πρὸς αὐτὴν καὶ τῆς εἶπεν· <ἄφησέ με νὰ ἔλθω εἰς συνάφειαν μαζῆ σου>- δὲν εἶχεν ἀντιληφθῆ ὅτι αὐτὴ ἦτο ἡ νύμφη του· ἐκείνη τὸν ἠρώτησε. <Τί θὰ μοῦ δώσῃς ἐὰν ἔλθῃς εἰς συνάφειαν μαζῆ μου;>	16 Ἐλοξοδρόμησε λοιπὸν πρὸς τὸ μέρος της καὶ τῆς εἶπεν: <Ἄφησέ με να συνευρεθῶ μαζί σου>. Τὰ εἶπεν αὐτά, διότι δὲν ἀντελήφθη ὅτι ἐκείνη ἦταν νύμφη του. Ἡ Θάμαρ τότε τοῦ εἶπεν· <τί θὰ μοῦ δώσῃς, ἐὰν κοιμηθῇς μαζί μου;>
17 Ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ σοι ἀποστελῶ ἔριφον αἰγῶν ἐκ τῶν προβάτων μου. Ἡ δὲ εἶπεν· ἐὰν δῷς μοι ἀρραβῶνα, ἕως τοῦ ἀπόστειλαί σε.	17 Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <θὰ σοῦ στείλω ἕνα κατσίκι ἀπὸ τὰ γιδοπρόβατά μου>. Ἐκείνη τοῦ εἶπε· <θὰ δεχθῶ νὰ ἔλθῃς εἰς συνάφειαν μαζῆ μου, ἐὰν μέχρις ὅτου μοῦ στείλῃς τὸ κατσίκι, μοῦ δώσῃς κάποιαν ἐγγύησιν>.	17 Ὁ Ἰούδας ἀπάντησε: <Θὰ σοῦ ἀποστείλω ἕνα κατσίκι ἀπὸ τὰ γιδοπρόβατά μου>. Ἐκείνη τοῦ εἶπε: <Δέχομαι, ἐὰν μοῦ δώσῃς ἐνέχυρον (ἐγγύησιν), μέχρις ὅτου μοῦ στείλῃς τὸ κατσίκι>.
18 Ὁ δὲ εἶπε· τίνα τὸν ἀραβῶνά σοι δώσω; Ἡ δὲ εἶπε· τὸν δακτύλιόν σου καὶ τὸν ὀρμίσκον, καὶ τὴν ράβδον τὴν ἐν τῇ χειρί σου. Καὶ ἔδωκεν αὐτῇ καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν, καὶ ἐν γαστρὶ ἔλαβεν ἐξ αὐτοῦ.	18 Ἐκεῖνος τῆς εἶπεν· <τί ἐγγύησιν θέλεις νὰ σοῦ δώσω;> <Θέλω νὰ μοῦ δώσῃς, ἀπήντησεν ἐκείνη, τὸ δακτυλίδι σου, τὴν ἁλυσίδα ποὺ φέρεις εἰς τὸν λαιμόν σου, καὶ τὸ ραβδὶ ποὺ κρατᾷς εἰς τὰ χέρια σου>. Ἐκεῖνος τῆς ἔδωσεν αὐτὰς τὰς ἐγγυήσεις, ἦλθεν εἰς συνάφειαν μὲ αὐτὴν καὶ τὴν ἀφῆκεν ἔγκυον.	18 Ὁ Ἰούδας τῆς εἶπε: <Τὶ ἐνέχυρον θέλεις νὰ σοῦ δώσω;> Καὶ ἡ Θάμαρ τοῦ ἀπάντησε: <Τὸ δακτυλίδι σου (τὸν σφραγιδόλιθόν σου) καὶ τὴν ἁλυσίδα, ποὺ φορεῖς εἰς τὸν λαιμόν σου (ποὺ εἶναι δεμένος ὁ σφραγιδόλιθος), καὶ τὸ ραβδί, ποὺ κρατεῖς εἰς τὰ χέριά σου>. Ὁ Ἰούδας τῆς τὰ ἔδωκε καὶ συνευρέθη μαζί της, ἐκείνη δὲ ἔμεινεν ἔγκυος ἀπὸ τὸν Ἰούδαν.
19 Καὶ ἀναστᾶσα ἀπῆλθε καὶ περιείλατο τὸ θέριστρον αὐτῆς ἀφ' ἑαυτῆς καὶ ἐνεδύσατο τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως αὐτῆς.	19 Ἡ Θάμαρ ἀμέσως μετὰ τὴν πρᾶξιν ἐσηκώθηκε καὶ ἀνεχώρησε. Ἀφήρεσε τὴν καλύπτραν της καὶ ἐφόρεσε πάλιν τὰ ἐνδύματα τῆς χηρείας της.	19 Ἀφοῦ ἡ Θάμαρ ἐπέτυχεν ἐκεῖνο ποὺ ἤθελε, ἐσηκώθη καὶ ἔφυγεν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι της. Ἔβγαλε τότε τὸν πέπλον, μὲ τὸν ὁποῖον εἶχε σκεπασθῆ, ἄλλαξε τὰ φορέματά της καὶ ἐφόρεσε πάλιν τὰ πένθιμα ροῦχα τῆς χηρείας της.
20 Ἀπέστειλε δὲ Ἰούδας τὸν ἔριφον ἐξ αἰγῶν ἐν χειρὶ τοῦ ποιμένος αὐτοῦ τοῦ Ὀδολλαμίτου κομίσασθαι παρὰ τῆς γυναικὸς τὸν ἀρραβῶνα, καὶ οὐχ εὗρεν αὐτήν.	20 Ὁ Ἰούδας ἔστειλε πρὸς αὐτὴν μὲ τὸν ποιμένα αὐτοῦ τὸν Ὀδολλαμίτην ἕνα ἀπὸ τὰ κατσίκια του, διὰ νὰ πάρῃ πίσω τὴν ἐγγύησιν, ποὺ τῆς εἶχε δώσει, ἀλλὰ δὲν τὴν εὑρῆκε.	20 Ὁ Ἰούδας,χωρὶς νὰ γνωρίζῃ τίποτε ἀπὸ αὐτά, ἐξεπλήρωσε τὴν ὑπόσχεσίν του καὶ ἀπέστειλε τὸ κατσίκι ἀπὸ τὰ γιδοπρόβατά του με τὸν βοσκὸν τοῦ Εἰρὰς τὸν Ὀδολλαμίτην, διὰ νὰ πάρῃ πίσω ἀπὸ τὴν γυναῖκα τὸ ἐνέχυρον, ποὺ τῆς εἶχε δώσει. Ὁ ἀπεσταλμένος ὅμως τοῦ Ἰούδα δεν τὴν εὑρῆκε.
21 Ἐπηρώτησε δὲ τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐκ τοῦ τόπου· ποῦ ἐστιν ἡ πόρνη ἡ γινομένη ἐν Αἰνὰν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ; Καὶ εἶπαν· οὐκ ἦν ἐνταῦθα πόρνη.	21 Ἐζήτησε πληροφορίας ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου ἐκείνου <ποῦ εἶναι ἡ κοινὴ ἐκείνη γυναῖκα, ἡ ὁποία ἐκάθητο εἰς τὴν ὁδὸν πλησίον τῆς πόλεως Αἰνάν;> Ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· <δὲν ὑπάρχει ἐδῶ κοινὴ γυναῖκα>.	21 Διὰ τοῦτο ὁ Εἰρὰς ἐρώτησε τοὺς ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου: <Ποῦ εἶναι ἡ πόρνη, ποὺ ἦταν εἰς τὴν Αἰνάν, καθισμένη εἰς τὴν ἄκρην τοῦ δρόμου;> Οἱ ἄνδρες τοῦ ἀπάντησαν: <Ἐδῶ δὲν ὑπῆρξε ποτὲ καμμιὰ πόρνη>.
22 Καὶ ἀπεστράφη πρὸς Ἰούδαν καὶ εἶπεν· οὐχ εὗρον, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ἐκ τοῦ τόπου λέγουσι μὴ εἶναι ὧδε πόρνην.	22 Ἐπέστρεψε δὲ πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοῦ εἶπε· <δὲν τὴν εὑρῆκα, οἱ δὲ ἄνθρωποι τοῦ τόπου ἐκείνου λέγουν, ὅτι δὲν ὑπάρχει καμμία κοινὴ γυναῖκα ἐκεῖ>.	22 Ὁ Εἰρὰς ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Ἰούδαν καὶ τοῦ εἶπε: <Δὲν εὑρῆκα πουθενὰ τὴν γυναῖκα, καὶ οἱ κάτοικοι τοῦ τόπου ἐκείνου, ποὺ ἐρώτησα, μοῦ εἶπαν· <δὲν ὑπάρχει ἐδῶ καμμιὰ πόρνη >.
23 Εἶπε δὲ Ἰούδας, ἐχέτω αὐτά, ἀλλὰ μή ποτε καταγελασθῶμεν· ἐγὼ μὲν ἀπέσταλκα τὸν ἐριφον τοῦτον, σὺ δὲ οὐχ εὕρηκας.	23 Ὁ Ἰούδας εἶπεν· <ἂς κρατήσῃ εἰς τὰ χέρια αὐτῆς τὰ ἐνέχυρα ποὺ τῆς ἔδωσα. Ἀλλὰ μόνον νὰ μὴ γελοιοποιηθῶμεν. Ἐγώ, ὅπως ὑπεσχέθην, τῆς ἔστειλα αὐτὸ τὸ κατσίκι· ἐσὺ ὅμως δὲν τὴν εὑρῆκες. Ἄρα εἶμαι ἐν τάξει ἀπέναντί της>.	23 Ὁ Ἰούδας εἶπε τότε: <Ἂς κρατήσῃ τὰ ὅσα τῆς ἔδωκα ὡς ἐνέχυρον· μόνον να μὴ κατηγορηθῶμεν καὶ εὑρεθῶμεν μπλεγμένοι εἰς σκάνδαλον καὶ γελοιοποιηθῶμεν. Ἐγὼ πάντως, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσίν μου, τῆς ἔστειλα τὸ κατσίκι αὐτό, σὺ δὲ δὲν τὴν εὑρῆκες πουθενά· ἑπομένως εἶμαι συνεπὴς ἀπέναντί της>.
24 Ἐγένετο δὲ μετὰ τρίμηνον ἀνηγγέλη τῷ Ἰούδᾳ λέγοντες· ἐκπεπόρνευκε Θάμαρ ἡ νύμφη σου καὶ ἰδοὺ ἐν γαστρὶ ἔχει ἐκ πορνείας. Εἶπε δὲ Ἰούδας· ἐξαγάγετε αὐτήν, κατακαυθήτω.	24 Ἀφοῦ ἐπέρασαν τρεῖς μῆνες ἐπληροφόρησαν μερικοὶ τὸν Ἰούδαν, ὅτι ἡ νύμφη του ἡ Θάμαρ παρεστράτησε καὶ νὰ ὅτι ἔμεινεν ἔγκυος ἐκ πορνείας. Εἶπε δὲ ὁ Ἰούδας· <βγάλτε την ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ καύσατέ την>.	24 Ὅταν ἐπέρασαν τρεῖς μῆνες, κάποιοι ἐπληροφόρησαν τὸν Ἰούδαν καὶ τοῦ εἴπαν: <Ἡ Θάμαρ, η νύμφη σου, παρεστράτησε καὶ ἐπόρνευσε· καὶ νά, εἶναι ἔγκυος ἀπὸ τὴν πορνείαν της>. Ὁ Ἰούδας, εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως αὐτῆς, ἀπάντησε: <Βγάλτε την ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ κατακαυάσετέ την>.
25 Αὐτὴ δὲ ἀγομένη ἀπέστειλε πρὸς τὸν πενθερὸν αὐτῆς λέγουσα· ἐκ τοῦ ἀνθρώπου, οὗτινος ταῦτά ἐστιν, ἐγὼ ἐν ἀστρὶ ἔχω. Καὶ εἶπεν· ἐπίγνωθι, τίνος ὁ δακτύλιος ὁ ὀρμίσκος καὶ ἡ ράβδος αὕτη.	25 Ἡ Θάμαρ, ὅταν ὠδηγεῖτο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν διὰ νὰ τὴν παραδώσουν εἰς τὸ πῦρ, ἔστειλε πρὸς τὸν πενθερόν της τὰ ἐνέχυρα τὰ ὁποῖα εἶχεν ἀπὸ αὐτὸν καὶ τοῦ παρήγγειλε· <ἐγὼ ἂν εἶμαι ἔγκυος, ἔμεινα ἀπὸ τὸν ἄνδρα, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκουν αὐτά. Φρόντισε νὰ μάθῃς εἰς ποῖον ἀνήκει τὸ δακτυλίδι, ἡ ἁλυσίδα καὶ αὐτὴ ἡ ράβδος>.	25 Ἐνῷ ὅμως ἡ Θάμαρ ὡδηγεῖτο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν διὰ νὰ καῇ, ἀπέστειλε πρὸς τὸν Ἰούδαν, τὸν πενθερόν της, ἐκεῖνα ποὺ τῆς εἶχε δώσει ὡς ἐνέχυρον καὶ τοῦ διεμήνυσε: <Ἀπὸ τὸν ἄνδρα, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκουν τὰ ἀντικείμενα αὐτά, ἀπὸ αὐτὸν εἶμαι ἔγκυος ἐγώ>. Καὶ ἐπρόσθεσεν: <Ἐξέτασε μὲ προσοχὴν καὶ μάθε τίνος εἶναι αὐτὸ τὸ δακτυλίδι καὶ ἡ ἁλυσίδα τοῦ λαιμοῦ καὶ τὸ ραβδί>.
26 Ἐπέγνω δὲ Ἰούδας καὶ εἶπε· δεδικαίωται Θάμαρ ἢ ἐγώ, οὗ ἕνεκεν οὐκ ἔδωκα αὐτὴν Σηλὼμ τῷ υἱῷ μου. Καὶ οὐ προσέθετο ἔτι τοῦ γνῶναι αὐτήν.	26 Ὁ Ἰούδας τὰ ἀνεγνώρισε καὶ εἶπεν· <ἡ Θάμαρ ἔχει δίκαιον καὶ ὄχι ἐγώ, διότι δὲν ἔδωκα αὐτὴν ὡς σύζυγον εἰς τὸν υἱόν μου τὸν Σηλώμ, ὅπως τῆς εἶχα ὑποσχεθῆ>. Μετενόησε δὲ διὰ τὸ λάθος του καὶ δὲν ἦλθεν ἄλλην φορὰν εἰς συνάφειαν μὲ αὐτήν.	26 Ὁ Ἰούδας ἀνεγνώρισεν ἀμέσως, ὅτι τὰ ἀντικείμενα αὐτὰ ἦσαν ἐκεῖνα, ποὺ τῆς ἔδωκε, καὶ εἶπεν: <Ἀρκετὴ ἀπόδειξις εἶναι αὐτά.Ἔχει δίκαιον ἡ Θάμαρ καὶ ὅχι ἐγώ. Ἐκείνη εἶναι ἀνεύθυνος, ἐγὼ δὲ καταδικάζω τὸν ἑαυτόν μου, διότι δὲν τὴν ὑπάνδρευσα μὲ τὸν Σηλώμ, τὸν υἱόν μου>. Μετενόησε δὲ ὁ Ἰούδας διὰ τὴν πρᾶξιν του καὶ δὲν ἦλθε πλέον ἄλλην φορὰν εἰς σαρκικὴν ἕνωσιν μὲ τὴν νύμφην του Θάμαρ.
27 Ἐγένετο δὲ ἡνίκα ἔτικτε, καὶ τῇδε ἦν δίδυμα ἐν τῇ γαστρὶ αὐτῆς.	27 Ὅταν δὲ ἡ Θάμαρ ἐπρόκειτο νὰ γεννήσῃ, ὑπῆρχον δίδυμα εἰς τὴν κοιλίαν της.	27 Ὅταν ἦλθεν ἡ ἡμέρα τοῦ τοκετοῦ τῆς Θάμαρ,ἀπεδείχθη ὅτι εἰς τὴν κοιλίαν της ἐκυοφοροῦσε δίδυμα.
28 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τίκτειν αὐτήν, ὁ εἶς προεξήνεγκε τὴν χεῖρα· λαβοῦσα ἡ μαῖα ἔδησεν ἐπὶ τὴν χεῖραν αὐτοῦ κόκκινον λέγουσα· οὗτος ἐξελεύσεται πρότερος.	28 Ὅταν δὲ ἐγεννοῦσε, τὸ ἕνα παιδὶ ἐπρόβαλε τὸ χέρι του. Ἡ μαῖα ἔδεσε τὸ χέρι αὐτὸ μὲ κοκκίνη κλωστὴ λέγουσα· <αὐτὸς θὰ βγῇ πρῶτος καὶ θὰ εἶναι ὁ πρωτότοκος>.	28 Ὅταν δὲ ἐγεννοῦσε, τὸ ἕνα παιδὶ ἔβγαλεν ἔξω τὸ χέρι του· ἡ μαῖα, ἀφοῦ τὸ ἐπῆρεν, ἔδεσεν ἐπάνω του κοκκίνην κλωστήν, ὥστε νὰ τὸ ξεχωρίζῃ ἀπὸ τὸ ἄλλο, καὶ εἶπεν· <αὐτὸς θὰ γεννηθῇ πρῶτος θὰ εἶναι ὁ πρωτότοκος>.
29 Ὡς δὲ ἐπισυνήγαγε τὴν χεῖρα καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ. Ἡ δὲ εἶπε· τί διεκόπη διὰ σὲ φραγμός; Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Φαρές.	29 Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνος ἀπέσυρε τὸ χέρι του, ἀμέσως δὲ ἐγεννήθη ὁ ἄλλος ἀδελφός του, ἡ μαῖα εἶπε· <διατὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸ μέσον ὁ φραγμὸς τοῦ προηγουμένου ἀδελφοῦ καὶ ἤνοιξε διά σὲ ὁ δρόμος;> Διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ δευτέρου υἱοῦ Φαρές.	29 Αὐτὸς ὅμως ἐτράβηξε πάλιν πρὸς τὰ μέσα τὸ χέρι του καὶ ἀμέσως ἐγεννήθη ὁ ἄλλος ἀδελφός του. Ἡ μαῖα τότε εἶπεν εἰς τὸν δεύτερον αὐτὸν υἱόν· <διατὶ διεκόπη καὶ παρεμέρισεν ὁ φραγμὸς τοῦ προηγουμένου ἀδελφοῦ σου καὶ ἄνοιξεν ὁ δρόμος, διὰ νὰ βγῇς πρῶτος ἐσύ;> Διὰ τοῦτο ἡ μαῖα ὠνόμασε τὸ παιδί, ποὺ ἐγεννήθη πρῶτον, Φαρές. Τὸ ὄνομα τοῦτο σημαίνει <διακοπή, διάνοιξις>.
30 Καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, ἐφ' ᾧ ἦν ἐπὶ τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὸ κόκκινον· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαρά.	30 Ἔπειτα ἀπὸ τὸν Φαρές ἐγεννήθη ὁ ἀδελφός του, ὁ ὁποῖος εἶχεν εἰς τὸ χέρι του τὴν κόκκινη κλωστή. Διὰ τοῦτο ἡ μαῖα τὸν ὠνόμασε Ζαρά.	30 Μετὰ τὸν Φαρὲς ἐγεννήθη καὶ ὁ ἄλλος ἀδελφός του, εἰς τὸ χέρι τοῦ ὁποίου ἦταν δεμένη ἡ κοκκίνη κλωστή· εἰς τὸ δεύτερον αὐτὸ παιδί (ποὺ ἔπρεπε κανονικῶς νὰ γεννηθῇ πρῶτον) ἡ μαῖᾳ ἔδωσε τὸ ὄνομα Ζαρά, τὸ ὁποῖον σημαίνει <αὐγή, ἀνατολή>.