Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ίκαιος
εἶ, Κύριε, ὅτι ἀπολογήσομαι
πρὸς σέ, πλὴν κρίματα λαλήσω
πρὸς σέ· τί ὅτι ὁδὸς
ἀσεβῶν εὐοδοῦται,
εὐθήνησαν πάντες
οἱ ἀθετοῦντες ἀθετήματα;
|
ίκαιος
εἶσαι, Κύριε, καὶ τὸ δίκαιον
εὑρίσκεται πάντοτε μὲ τὸ μέρος
σου. Ἐν τούτοις τολμῶ νὰ συνομιλήσω
μαζῆ σου. Θὰ θέσω ἐνώπιόν
σου μερικὰ ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα
μου φαίνονται δίκαια. Διατὶ οἱ δρόμοι
τῆς ζωῆς τῶν ἀσεβῶν εὐοδώνονται;
Διατὶ εὐτυχοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι,
οἱ ὁποῖοι συνεχῶς καὶ ἀναιδῶς
καταπατοῦν τὸ ἅγιόν σου θέλημα;
|
Ἱερεμίας
λέγει: Ὁμολογῶ καὶ διακηρύσσω ὅτι
δίκαιος εἶσαι, Κύριε· διὰ τὸν λόγον αὐτὸν
τολμῶ νὰ συζητήσω μαζί σου καὶ νὰ
θέσω εἰς Σὲ μερικὰ ἐρωτήματα, τὰ
ὁποῖα σχετίζονται μὲ τὴν δικαιοσύνην
καὶ εἰς τὰ ὁποῖα ἀδυνατῶ
νὰ ἀπαντήσω: Διατὶ οἱ ἀσεβεῖς
ἐπιτυγχάνουν εἰς τὶς ἐπιχειρήσεις
καὶ τὰ σχέδιά των; Διατὶ εὐδοκιμοῦν
καὶ εὐτυχοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι,
οἱ ὁποῖοι παραβαίνουν συνεχῶς καὶ
συστηματικῶς τὸν ἅγιον νόμον σου;
|
2
Ἐφύτευσας αὐτοὺς καὶ ἐρριζώθησαν
ἐτεκνοποιήσαντο καὶ ἐποίησαν
καρπόν· ἐγγὺς εἶ σὺ τοῦ
στόματος αὐτῶν καὶ πόρρῳ
ἀπὸ τῶν νεφρῶν αὐτῶν.
|
2
Τοὺς ἐφύτευσες καὶ ἔρριψαν βαθείας
καὶ ἀσφαλεῖς τὰς ρίζας. Ἀπέκτησαν
τέκνα καὶ ἀπογόνους. Εἶσαι σὺ
πάντοτε πλησίον εἰς τὸ αἴτημα
τοῦ στόματός των, ἕτοιμος νὰ
τὸ ἐκπληρώσῃς, ἐνῷ φαίνεται
νὰ εὐρίσκεσαι πολὺ μακρὰν ἀπὸ
τὰς πονηρὰς ἐπιθυμίας τῶν καρδιῶν
των. |
2
Τοῖς ἐφύτευσες, καὶ αὐτοὶ
ἔρριψαν βαθειὲς καὶ ἰσχυρὲς
ρίζες. Ἐγέννησαν τέκνα καὶ ἔτσι ἀπέκτησαν
ὡς καρπὸν ἀπογόνους. Εἶσαι Σὺ
κοντὰ εἰς τὸ στόμα των, ἕτοιμος νὰ
ἀκούσῃς καὶ νὰ ἐκπληρώσῃς
τὸ αἴτημά των· εἶσαι ὅμως πολὺ
μακριὰ ἀπὸ τὶς πονηρὲς ἐπιθυμίες
τῆς καρδίας των καὶ ἔτσι ἀγνοεῖς
τὴν κακότητα, ποὺ κρύβουν εἰς τὰ βάθη
τοῦ ἐσωτερικοῦ των κόσμου.
|
3
Καὶ σύ, Κύριε, γινώσκεις με, δεδοκίμακας
τὴν καρδίαν μου ἐναντίον σου·
ἅγνισον αὐτοὺς εἰς ἡμέραν
σφαγῆς αὐτῶν. |
3
Σύ, Κύριε, μὲ γνωρίζεις καλά.
Ἔχεις δοκιμάσει ἐνώπιόν σου
τὴν καρδίαν μου· καθάρισον αὐτούς,
ὅταν θὰ ἔλθῃ ἡ ἡμέρα
τῆς σφαγῆς των.
|
3
Ἐμένα ὅμως, Κύριε, Σὺ μὲ γνωρίζεις
καλά· ἔχεις δοκιμάσει, ἐρευνήσει καὶ
ἐξετάσει τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου καὶ
ἔχεις διαπιστώσει τὰ πρὸς Σὲ
αἰσθήματα καὶ τὶς διαθέσεις τῆς καρδιᾶς
μου. Σῦρε τους καὶ ἐτοίμασέ
τους, ὅπως συναθροίζουν καὶ προετοιμάζουν τὰ
πρόβατα διὰ τὴν σφαγήν· ξεχώρισέ
τους καὶ καθάρισέ τους διὰ τὴν ἡμέραν
τῆς σφαγῆς <τῆς κρίσεως καὶ καταστροφῆς>
των. |
4
Ἕως πότε πενθήσει ἡ γῆ καὶ
πᾶς ὁ χόρτος τοῦ ἀγροῦ
ξηρανθήσεται ἀπὸ κακίας τῶν
κατοικούντων ἐν αὐτῇ; Ἠφανίσθησαν
κτήνη καὶ πετεινά, ὅτι εἶπαν·
οὐκ ὄψεται ὁ Θεὸς ὁδοὺς
ἡμῶν. |
4
Ἕως πότε θὰ πενθῇ ἡ γῆ
καὶ ὅλη ἡ χλόη τοῦ ἀγροῦ
θὰ ξηρανθῇ ἐξ αἰτίας τῆς
κακίας τῶν κατοίκων της; Ἐξηφανίσθησαν
τὰ κτήνη τῆς χώρας καὶ αὐτὰ
ἀκόμη τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ,
διότι οἱ ἄνθρωποι οἱ ἀσεβεῖς
εἶπαν· ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἴδῃ
ποτὲ τοὺς δρόμους τῆς ζωῆς μας.
|
4
Ἕως πότε θὰ ἀνέχεσαι τοὺς ἀσεβεῖς
μὲ ἀποτέλεσμα
νὰ
πενθῇ ἡ γῆ καὶ ὅλο τὸ
χορτάρι τῆς ὑπαίθρου νὰ ξηραίνεται
ἐξ αἰτίας τῆς ἀσεβείας καὶ παρανομίας
τῶν κατοίκων της; Ἐξηφανίσθησαν τὰ κτήνη
τῆς χώρας καὶ τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ,
διότι οἱ ἀσεβεῖς αὐτοὶ καὶ
παράνομοι εἴπαν: <Ὁ Θεὸς δὲν πρόκειται
νὰ ἴδῃ τὴν ἀναστροφὴν
καὶ τὰ ἔργα μας>. |
5
Σοῦ οἱ πόδες τρέχουσι καὶ ἐκλύουσι
σε· πῶς παρασκευάσῃ ἐφ' ἵπποις
καὶ ἐν γῇ εἰρήνης σὺ πέποιθας;
Πῶς ποιήσεις ἐν φρυάγματι τοῦ
Ἰορδάνου; |
5
Ὁ Θεὸς ἀπαντᾷ· Σὺ τρέχεις
μὲ τὰ πόδια σου, τὰ ὁποῖα
καὶ ἔχουν ἀποκάμει ἀπὸ
τὸν κόπον. Πῶς λοιπὸν θὰ συναγωνισθῇς
μὲ ἐφίππους ἄνδρας; Σὺ ἔχεις
πεποίθησιν καὶ μένεις ἥσυχος εἰς
χώραν καὶ περίοδον εἰρήνης.
Τί θὰ κάμῃς ὅμως, ἐὰν
ἀκούσῃς φρυάγματα θηρίων εἰς
ἀγρίας περιοχὰς τοῦ Ἰορδάνου;
|
5
<Ὁ Κύριος ἀπαντᾷ εἰς τὸν
Ἱερεμίαν καὶ τοῦ λέγει: <Τόσον γρήγορα
ἐκουράσθης καὶ ἐξηντλήθης; Πῶς
θὰ τὰ βγάλῃς πέρα, ὅταν ἔλθουν
χειρότερα δεινά;> Τὰ πόδια σου τρέχουν, ἔχουν
καταπονηθῇ καὶ σὲ κάμνουν νὰ παραλύῃς.
Πῶς θὰ ἠμπορέσῃς νὰ ἀντιπαραταχθῇς
καὶ νὰ συναγωνισθῇς μὲ ἐφίππους
ἄνδρες; Σὺ δὲ μόνον εἰς χώραν ἦσυχον
καὶ εἰρηνικὴν αἰσθάνεσαι ἀσφαλής·
τί θὰ κάμῃς ὅμως, ὅταν εὑρεθῇς
ἀντιμέτωπος μὲ φρυάγματα ἐξαγριωμένων
ζώων, ποὺ κινοῦνται εἰς τὴν πυκνὴν
βλάστησιν τῶν ὀχθῶν τοῦ Ἰορδάνου
κατὰ τὴν περίοδον τῶν πλημμυρῶν του;
<Τί θὰ κάμῃς δηλαδή, ὅταν σὲ
κτυπήσουν χειρότερα καὶ βαρυτέρα δεινά;>
|
6
Ὅτι καὶ οἱ ἀδελφοί σου καὶ
ὁ οἶκος τοῦ πατρός σου, καὶ
οὗτοι ἡθέτησαν σε, καὶ αὐτοὶ
ἐβόησαν, ἐκ τῶν ὀπίσω
σου ἐπισυνήχθησαν· μὴ πιστεύσῃς
ἐν αὐτοῖς, ὅτι λαλήσουσι πρὸς
σὲ καλά. |
6
Ἰδού, ὅτι οἱ ἀδελφοί σου
καὶ ὅλος ὁ οἶκος τοῦ πατρός
σου καὶ αὐτοὶ ἀκόμη σὲ
προδίδουν. Βοοῦν ἐναντίον σου. Ὄπισθέν
σου καὶ ἐν ἀγνοίᾳ σου ὀργανώνουν
συνωμοσίας. Μὴ δώσῃς ἐμπιστοσύνην
εἰς αὐτούς, ἔστω καὶ ἄν
σοῦ ὁμιλήσουν μὲ καλωσύνην.
|
6
Ἄλλωστε, ἰδού! Οἱ ἀδελφοί σου
καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά σου, καὶ
αὐτοὶ ἀκόμη σὲ προδίδουν·
καὶ αὐτοὶ ἀκόμη βοοῦν
ἐναντίον σου! Κρυφά, πίσω ἀπὸ σέ, συνωμοτοῦν
εἰς βάρος σου. Μὴ δώσῃς ἐμπιστοσύνην
εἰς αὐτούς, καὶ ἂν ἀκόμη
σοῦ ὁμιλήσουν καλά>. |
-7
Ἐγκαταλέλοιπα τὸν οἶκόν μου,
ἀφῆκα τὴν κληρονομίαν μου, ἔδωκα
καὶ τὴν ἠγαπημένην ψυχήν μου
εἰς χεῖρας ἐχθρῶν αὐτῆς.
|
7
Διὰ τὰς παρανομίας των ἔχω ἐγκαταλείψει
τὸν οἶκον μου, ἀφῆκα τὴν κληρονομίαν
μου, παρέδωσα τὴν ἀγαπημένην μου ψυχήν,
τὸν λαόν μου, εἰς τὰ χέρια τῶν
ἐχθρῶν των.
|
7
<Ὁ Κύριος συνεχίζει νὰ ἀπαντᾷ εἰς
τὸν Ἱερεμίαν καὶ νὰ τοῦ λέγῃ:>
<Ἕνεκα τῆς μισητῆς διαγωγῆς των
ἔχω ἐγκαταλείψει τὸν οἶκον μου <τὸν
Ναὸν καὶ τοὺς Ἰσραηλίτας τῆς
Ἰουδαίας>· ἀφῆκα τὴν κληρονομίαν
μου <τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, τοὺς
ὑπηκόους μου, τοὺς ὁποίους ὡς κλῆρον
ἰδικόν μου ἐξεχώρισα ἀπὸ τὰ
ἄλλα ἔθνη καὶ τοὺς ἐξέλεξα διὰ
νὰ ἀνήκουν εἰς Ἐμέ>· παρέδωκα τὴν
ἀγαπημένην μου ψυχήν <τὸν λαόν
μου> εἰς τὰ ἁρπακτικὰ χέρια τῶν
ἐχθρῶν των. |
8
Ἐγενήθη ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ
ὡς λέων ἐν δρυμῷ· ἔδωκεν
ἐπ' ἐμὲ τὴν φωνὴν αὐτῆς,
διὰ τοῦτο ἐμίσησα αὐτήν.
|
8
Ἡ ἰδιαιτέρα αὐτὴ κληρονομία
μου, ὁ ἐκλεκτὸς καὶ περιούσιος
λαός μου, ἐστράφη ἐναντίον μου
ὡσὰν ἄγριος λέων, ποὺ εὑρίσκεται
εἰς τὸ δάσος. Ἔβγαλεν ἀγρίας
κραυγὰς ἐναντίον μου. Διὰ τοῦτο
καὶ τοὺς ἐμίσησα.
|
8
Οἱ ὑπήκοοί μου αὐτοί, τοὺς ὁποίους
ὡς κλῆρον ἰδικόν μου ἐξεχώρισα
ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη, διεστράφησαν
καὶ συμπεριεφέρθησαν ἀπέναντί μου ὡσὰν
τὸ ἄγριον λιοντάρι μέσα εἰς τὸ δάσος.
Ἐβρυχήθησαν κατὰ τρόπον θηριώδη ἐναντίον
μου, διὰ τοῦτο καὶ τοὺς ἐμίσησα.
|
9
Μὴ σπήλαιον ὑαίνης ἡ κληρονομία
μου ἐμοὶ ἢ σπήλαιον κύκλῳ
αὐτῆς; Βαδίσατε, συναγάγετε πάντα
τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, καὶ
ἐλθέτωσαν τοῦ φαγεῖν αὐτήν.
|
9
Μήπως ὁ λαὸς καὶ ἡ χώρα
τῆς κληρονομίας μου ἔγινε σπήλαιον
ὑαίνης, σπήλαιον κύκλῳ ἀπὸ
αὐτήν; Πηγαίνετε, συγκεντρώσατε ὅλα
τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ
ἃς ἔλθουν νὰ καταφάγουν αὐτὴν
τὴν κληρονομίαν.
|
9
Μήπως ἡ ἰδιαιτέρα αὐτὴ κληρονομία
μου, ὁ ἐκλεκτὸς λαός μου καὶ ἡ
χώρα του, κατήντησε σπήλαιον αἱμοβόρου ὑαίνης
ἢ Ἐγὼ ὡς σπήλαιον περιβάλλω τὴν
κληρονομίαν μου αὐτήν; Πηγαίνετε, συναθροίσατε ὅλα
τὰ θηρία τῆς ὑπαίθρου, δηλαδὴ
τοὺς γειτονικοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαούς,
καὶ ἂς ἔλθουν διὰ νὰ φάγονν
τὴν κληρονομίαν μου αὐτήν <τὴν
Ἰουδαίαν καὶ τὸν λαόν της>.
|
10
Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά
μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου, ἔδωκαν
τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου
εἰς ἔρημον ἄβατον, |
10
Πολλοὶ κακοὶ ποιμένες κατέστρεψαν
τὸν ἀμπελῶνα μου, τὸν λαὸν τοῦ
Ἰσραήλ. Ἐβεβήλωσαν αὐτὴν
τὴν μερίδα μου, παρέδωκαν εἰς ἀφανισμὸν
τὴν λίαν ἀγαπητὴν καὶ ἐπιθυμητὴν
μερίδα μου. Τὴν μετέβαλαν εἰς ἔρημον
καὶ ἄβατον περιοχήν.
|
10
Πολλοὶ κακοὶ ποιμένες κατέστρεψαν τὸν ἀμπελῶνα
μου <διέφθειραν τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν
μου>, ἐμόλυναν τὴν ἐκλεκτὴν
μερίδα μου· ἐφέρθησαν ἔτσι, ὥστε
ἡ μερίδα μου αὐτή, ἡ τόσον ἀγαπητὴ
εἰς Ἐμέ, νὰ καταντήσῃ τόπος
ἔρημος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον
οὐδεὶς διέρχεται· |
11
ἐτέθη εἰς ἀφανισμὸν ἀπωλείας,
δι' ἐμὲ ἀφανισμῷ ἠφανίσθη
πᾶσα ἡ γῆ, ὅτι οὐκ ἔστιν
ἀνὴρ τιθέμενος ἐν καρδίᾳ.
|
11
Ἡ χώρα μου παρεδόθη εἰς ἐξαφανισμὸν
καὶ ὄλεθρον. ῞Ενεκα τῆς κακῆς
ἀπέναντί μου συμπεριφορᾶς της κατεστράφη
διὰ μεγάλου ὀλέθρου ὅλη ἡ
χώρα. Καὶ ὅμως κανεὶς δὲν θέτει
αὐτὸ ἐν τῇ καρδίᾳ του
καὶ δὲν τὸ συναισθάνεται.
|
11
ἡ χώρα τοῦ ἐκλεκτοῦ λαοῦ μου
παρεδόθη εἰς ἀφανισμὸν καὶ ὂλεθρον·
λόγῳ τῆς ἀσεβοῦς καὶ ὑβριστικῆς
πρὸς Ἐμὲ συμπεριφορᾶς των κατεστράφη
ἐντελῶς ὁλόκληρη ἡ χώρα. Παρ'
ὅλα αὐτὰ δὲν ὑπάρχει κανεὶς
ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς, ποὺ
νὰ ἔχῃ λογισμοὺς εὐσεβεῖς,
νὰ ἀναλογίζεται τοῦτο καὶ νὰ
τὸ συναισθάνεται. |
12
Ἐπὶ πᾶσαν διεκβολὴν ἐν τῇ
ἐρήμῳ ἦλθον ταλαιπωροῦντες,
ὅτι μάχαιρα τοῦ Κυρίου καταφάγεται
ἀπ' ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου
τῆς γῆς, οὐκ ἔστιν εἰρήνη
πάσῃ σαρκί. |
12
Εἰς κάθε ἀπόμερον σημεῖον τῆς
ἐρήμου κατέφυγαν ταλαιπωρημένοι οἱ
Ἑβραῖοι, διότι ἡ μάχαιρα τῆς
δικαίας ὀργῆς τοῦ Κυρίου θὰ
τοὺς καταφάγῃ. Ἀπὸ τὸ
ἕνα ἄκρον ἕως τὸ ἄλλο ἄκρον
τῆς γῆς δὲν ὑπάρχει εἰρήνη
εἰς κανένα ἄνθρωπον.
|
12
Εἰς κάθε ἀπόμερον καταφύγιον τῆς ἐρήμου
προσέφυγαν ταλαιπωρημένοι οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ
τοὺς ἐχθροὺς εἰσβολεῖς των,
διότι ἡ τιμωρητικὴ μάχαιρα τῆς δικαίας ὀργῆς
τοῦ Κυρίου θὰ τοὺς καταφάγῃ ἀπὸ
τὸ ἕνα ἄκρον τῆς χώρας ἕως τὸ
ἄλλο· δὲν ὑπάρχει εἰρήνη διὰ
κανένα ἄνθρωπον <ζωντανὴν ὕπαρξιν>.
|
13
Ἐσπείρατε πυροὺς καὶ ἀκάνθας
θερίζετε· οἱ κλῆροι αὐτῶν
οὐκ ὠφελήσουσιν αὐτούς. Αἰσχύνθητε
ἀπὸ καυχήσεως ὑμῶν, ἀπὸ
ὀνειδισμοῦ ἔναντι Κυρίου.
|
13
Ἐσπείρατε σιτάρι καὶ θερίζετε
ἀγκάθια. Αἱ ἀγροτικαὶ κληρονομίαι
των δὲν θὰ τοὺς ὠφελήσουν. Ἐντραπῆτε
δι' ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα προηγουμένως
ἐκαυχᾶσθε. Ἐντραπῆτε διὰ τὴν
καταφρόνησιν, ποὺ ἐδείξατε ἀπέναντι
τοῦ Κυρίου.
|
13
Ἐσπείρατε σιτάρι καὶ θερίζετε ἀγκάθια·
τὰ μερίδια τῆς γῆς, ποὺ ἀπέκτησαν
μὲ κλήρους, δὲν θὰ τοὺς ὠφελήσουν.
Ἐντραπῆτε δι' ἐκεῖνα, διὰ τὰ
ὁποῖα προηγουμένως ἐκαυχᾶσθε <τὸν
πλοῦτον, τὴν δύναμιν>· ἐντραπῆτε
διὰ τὴν περιφρόνησιν, ποὺ ἐδείξατε
πρὸς τὸν Κύριον>. |
-14
Ὅτι τάδε λέγει Κύριος περὶ πάντων
τῶν γειτόνων τῶν πονηρῶν τῶν
ἁπτομένων τῆς κληρονομίας μου, ἧς
ἐμέρισα τῷ λαῷ μου Ἰσραήλ·
ἰδοὺ ἐγὼ ἀποσπῶ αὐτοὺς
ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν καὶ
τὸν Ἰούδαν ἐκβαλῶ ἐκ μέσου
αὐτῶν. |
14
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος δι' ὅλους
τοὺς κακοὺς γειτονικοὺς λαούς, οἱ
ὁποῖοι προσβάλλουν τὴν κληρονομίαν
μου, αὐτήν, ποὺ ἐγὼ ἐμοίρασα
εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν μου·
Ἰδού, ἐγὼ θὰ ἀποσπάσω
αὐτοὺς ἀπὸ τὴν χώραν των
καὶ ἐκ μέσου αὐτῶν θὰ
βγάλω τοὺς Ἰουδαίους.
|
14
<Ἀλλὰ δὲν θὰ τιμωρηθῇ μόνον
ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς διὰ τὴν
ἀποστασίαν του· θὰ τιμωρηθοῦν καὶ
τὰ ἀσεβῆ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη>.
Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος δι' ὅλα
τὰ γειτονικὰ μὲ τὸν Ἰσραὴλ
διεστραμμένα καὶ κακοποιὰ ἔθνη, τὰ
ὁποῖα ἐπιτίθενται καὶ βλάπτουν τὴν
χώραν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ κληρονομίαν
ἰδικήν μου καὶ τὴν ὁποίαν διένειμα
εἰς τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ: <Ἰδού·
Ἐγὼ θὰ ἐκριζώσω καὶ θὰ
ἀποσπάσω τὰ εἰδωλολατρικὰ αὐτὰ
ἔθνη ἀπὸ τὴν χώραν των καὶ θὰ
τὰ ὁδηγήσω εἰς αἰχμαλωσίαν καὶ
ἐξορίαν, τὸν δὲ Ἰουδαϊκὸν λαὸν
θὰ βγάλω ἐκ μέσου αὐτῶν.
|
15
Καὶ ἔσται μετὰ τὸν ἐκβαλεῖν
μὲ αὐτοὺς ἐπιστρέψω καὶ
ἐλεήσω αὐτοὺς καὶ κατοικιῶ
αὐτούς, ἕκαστον εἰς τὴν κληρονομίαν
αὐτοῦ καὶ ἔκαστον εἰς τὴν
γῆν αὐτοῦ. |
15
Ἀφοῦ δὲ τοὺς βγάλω, θὰ
τοὺς ἐπαναφέρω καὶ θὰ τοὺς
ἐλεήσω, θά, ἐγκαταστήσω τὸν
καθένα ἀπ' αὐτοὺς εἰς τὴν
κληρονομίαν του, τὸν καθένα εἰς τὴν
γῆν αὐτοῦ.
|
15
Μετὰ δὲ τὴν ἐκρίζωσιν καὶ ἀπόσπασίν
των ἀπὸ τὴν χώραν των θὰ συμβῇ
τοῦτο· ἐπειδὴ πολλοί, λόγῳ τῶν
δοκιμασιῶν ποὺ θὰ ὑποστοῦν,
θὰ μετανοήσουν καὶ θὰ ἐπιστρέψουν,
θὰ τοὺς ἐπαναφέρω ἀπὸ τὴν
ἐξορίαν καὶ θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῶ
καὶ θὰ ἐγκαταστήσω καθένα ἀπὸ
αὐτοὺς εἰς τὴν χώραν ποὺ τοῦ
ἐδόθη ὡς κληρονομία, τὸν καθένα εἰς
τὴν χώραν του. |
16
Καὶ ἔσται ἐὰν μαθόντες μάθωσι
τὴν ὁδὸν τοῦ λαοῦ μου, τοῦ
ὀμνύειν τῷ ὀνόματί μου,
ζῇ Κύριος, καθὼς ἐδίδαξαν τὸν
λαόν μου ὀμνύειν τῇ Βάαλ, καὶ
οἰκοδομηθήσονται ἐν μέσῳ τοῦ
λαοῦ μου· |
16
Ἐὰν δὲ αὐτοὶ μάθουν τὰς
ὁδοὺς τοῦ λαοῦ μου καὶ ὁρκίζονται
εἰς τὸ Ὄνομά μου λέγοντες·
<ζῇ Κύριος>, ὅπως αὐτοὶ
ἐδίδαξαν τὸν λαόν μου νὰ ὁρκίζεται
εἰς τὸν Βάαλ, τότε θὰ ἐγκατασταθοῦν
εὐτυχεῖς ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ
μου. |
16
Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο: Ἐὰν
τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη διδαχθοῦν
καὶ μάθουν καλὰ τὸν Νόμον, σύμφωνα μὲ
τὸν ὁποῖον πορεύεται ὁ λαός
μου, καὶ μάθουν νὰ ὁρκίζωνται ὄχι
εἰς νεκροὺς καὶ ματαίους θεούς, ἀλλ'
εἰς τὸ Ὄνομά μου, λέγοντες <Ὁ Θεὸς
τῶν δυνάμεων εἶναι ζωντανὸς καὶ ἀκούει>,
ὅπως αὐτοὶ ἐδίδαξαν τὸν λαόν
μου νὰ ὁρκίζεται εἰς τὸ ὄνομα
τῆς εἰδωλολατρικῆς θεότητος Βάαλ, τότε θὰ
ἐγκατασταθοῦν καὶ αὐτοὶ μονίμως
εὐτυχεῖς μεταξὺ τοῦ λαοῦ μου.
|
17
ἐὰν δὲ μὴ ἐπιστρέψωσι,
καὶ ἐξαρῶ τὸ ἔθνος ἐκεῖνο
ἐξάρσει καὶ ἀπωλείᾳ.
|
17
Ἐὰν ὅμως δὲν ἐπιστρέψουν
ἐν μετανοίᾳ εἰς ἐμὲ τὸν
ἀληθινὸν Θεόν, θὰ βγάλω τὸ
ἔθνος ἐκεῖνο ἀπὸ τὰ ἄλλα
ἔθνη, θὰ τὸ παραδώσω εἰς ὄλεθρον
καὶ ἀπώλειαν. |
17
Ἐὰν ὅμως ἀρνηθοῦν νὰ μετανοήσουν
καὶ νὰ ἐπιστρέφουν, τότε τὸ ἔθνος
ἐκεῖνο θὰ τὸ ξερριζώσω ἐντελῶς,
θὰ τὸ βγάλω διὰ παντὸς ἀπὸ
τὰ ἄλλα ἔθνη καὶ θὰ τὸ
παραδώσω εἰς καταστροφήν>. |