΄Ιώβ : Κεφάλαιον Α'

Πρωτότυπο Κείμενο

ΝΘΡΩΠΟΣ τις ἦν ἐν χώρᾳ τῇ Αὐσίτιδι, ᾧ ὄνομα Ἰώβ, καὶ ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀληθινός, ἄμεμπτος, δίκαιος, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος.
2 Ἐγένοντο δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρεῖς.
3 Καὶ ἦν τὰ κτήνη αὐτοῦ πρόβατα ἐπτακισχίλια, κάμηλοι τρισχίλιαι, ζεύγη βοῶν πεντακόσια, θήλειαι ὄνοι νομάδες πεντακόσιοι, καὶ ὑπηρεσία πολλὴ σφόδρα καὶ ἔργα μεγάλα ἦν αὐτῷ ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εὐγενὴς τῶν ἀφ' ἡλίου ἀνατολῶν.
4 Συμπορευόμενοι δὲ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους ἐποιοῦσαν πότον καθ' ἐκάστην ἡμέραν, συμπαραλαμβάνοντες ἅμα καὶ τὰς τρεῖς ἀδελφὰς αὐτῶν ἐσθίειν καὶ πίνειν μετ' αὐτῶν.
5 Καὶ ὡς ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέρᾳ τοῦ πόνου, ἀπέστελλεν Ἰώβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς ἀνιστάμενος τὸ πρωῒ καὶ προσέφερε περὶ αὐτῶν θυσίας κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίας περὶ τῶν ψυχῶν αὐτῶν· ἔλεγε γὰρ Ἰώβ· μή ποτε οἱ υἱοί μου ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτῶν κακὰ ἐνενόησαν πρὸς Θεόν. Οὕτως οὖν ἐποίει Ἰώβ πάσας τὰς ἡμέρας.
-6 Καὶ ἐγένετο ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη, καὶ ἰδοὺ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ παραστῆναι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ ὁ διάβολος ἦλθε μετ' αὐτῶν.
7 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· πόθεν παραγέγονας; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ διάβολος τῷ Κυρίῳ εἶπε· περιελθὼν τὴν γῆν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν ὑπ' οὐρανὸν πάρειμι.
8 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Κύριος· προσέσχες τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ παιδός μου Ἰώβ, ὅτι οὐκ ἔστι κατ' αὐτὸν ἐπὶ τῆς γῆς ἄνθρωπος ἄμεμπτος, ἀληθινός, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος;
9 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ διάβολος καὶ εἶπεν ἐναντίον τοῦ Κυρίου· μὴ δωρεὰν Ἰώβ σέβεται τὸν Κύριον;
10 Οὐ σὺ περιέφραξας τὰ ἔξω αὐτοῦ καὶ τὰ ἔσω τῆς οἰκίας αὐτοῦ καὶ τὰ ἔξω πάντων τῶν ὄντων αὐτοῦ κύκλῳ; Τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησας καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ πολλὰ ἐποίησας ἐπὶ τῆς γῆς.
11 Ἀλλὰ ἀπόστειλον τὴν χεῖρά σου καὶ ἅψαι πάντων, ὧν ἔχε· ἦ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει.
12 Τότε εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ' αὐτοῦ μὴ ἅψῃ. Καὶ ἐξῆλθεν ὁ διάβολος ἀπὸ προσώπου Κυρίου.
-13 Καὶ ἦν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη, οἱ υἱοὶ Ἰώβ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἔπινον οἶνον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν τοῦ πρεσβυτέρου.
14 Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος ἦλθε πρὸς Ἰὼβ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τὰ ζεύγη τῶν βοῶν ἠροτρία, καὶ αἱ θήλειαι ὄνοι ἐβόσκοντο ἐχόμεναι αὐτῶν,
15 καὶ ἐλθόντες οἱ αἰχμαλωτεύοντες ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις· σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.
16 Ἔτι τούτου λαλοῦντος, ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπε πρὸς Ἰώβ· πῦρ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσε τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένας κατέφαγεν ὁμοίως· σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαι σοι.
17 Ἔτι τούτου λαλοῦντος ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπε πρὸς Ἰώβ· οἱ ἱππεῖς ἐποίησαν ἡμῖν κεφαλὰς τρεῖς καὶ ἐκύκλωσαν τὰς καμήλους καὶ ἠχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις· ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.
18 Ἔτι τούτου λαλοῦντος ἄλλος ἄγγελος ἔρχεται λέγων τῷ Ἰώβ· τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου ἐσθιόντων καὶ πινόντων παρὰ τῷ ἀδελφῷ αὐτῶν τῷ πρεσβυτέρῳ,
19 ἐξαίφνης πνεῦμα μέγα ἐπῆλθεν ἐκ τῆς ἐρήμου καὶ ἥψατο τῶν τεσσάρων γωνιῶν τῆς οἰκίας, καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπὶ τὰ παιδιά σου, καὶ ἐτελεύτησαν· ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.-
20 Οὕτως ἀναστὰς Ἰώβ ἔρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκείρατο τὴν κόμην τῆς κεφαλῆς καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησε τῷ Κυρίῳ καὶ εἶπεν·
21 αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας.
-22 Ἐν τούτοις πᾶσι τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ἰώβ ἐναντίον τοῦ Κυρίου καὶ οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τῷ Θεῷ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἰς τὴν Αὐσίτιδα χώραν ἐζοῦσεν ἕνας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Ἰώβ. Ἦτο εὐθὺς καὶ ἔντιμος, ἄμεμπτος, δίκαιος ἀπέναντι ὅλων, εὐσεβὴς πρὸς τὸν Θεόν, ἀπέφευγε κάθε πονηρὸν πρᾶγμα, κάθε ἁμαρτωλὴν πρᾶξιν.
2 Αὐτὸς εἶχεν ἀποκτήσει ἑπτὰ υἱοὺς καὶ τρεῖς θυγατέρας.
3 Εἶχε δὲ πλῆθος ζῶα εἰς τὴν ἰδιοκτησίαν του· ἑπτὰ χιλιάδας πρόβατα, τρεῖς χιλιάδας καμήλους, πεντακόσια ζεύγη βοῶν, ἀγέλην ἀπὸ πεντακοσίας θηλείας ὄνους. Διὰ τὴν ἐπιστασίαν καὶ βοσκὴν ὅλων αὐτῶν εἶχε μεγάλον ἀριθμὸν ὑπηρετῶν. Καλὸς δὲ καὶ πλούσιος καθὼς ἦτο, εἶχε κάμει μεγάλα ἔργα εἰς τὴν χώραν του. Καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἦτο ἐνας ἀπὸ τοὺς πολὺ διακεκριμένους ἀνθρώπους τῶν ἀνατολικῶν ἐκείνων χωρῶν.
4 Τὰ παιδιά του ἐσυνήθιζαν νὰ μεταβαίνουν μὲ τὴν σειράν των εἰς τὸ σπίτι τοῦ καθ' ἑνὸς ἀπὸ αὐτὰ καὶ παρέθεταν συμπόσιον κάθε ἡμέραν. Παρελάμβαναν δὲ μαζῆ των καὶ τὰς τρεῖς ἀδελφάς των νὰ τρώγουν καὶ νὰ πίνουν μαζῆ των.
5 ῞Οταν δὲ ἐτελείωναν αἱ ἡμέραι τῶν συμποσίων, ἔστελλεν ὁ Ἰὼβ ἄνθρωπον, καὶ ἐκαλοῦσε ὅλα τὰ τέκνα του καὶ τὰ ἐκαθάριζε διὰ θυσιῶν πρὸς τὸν Θεόν. Ἐσηκώνετο, δηλαδή, ἐνωρὶς τὸ πρωῒ καὶ προσέφερε δι' αὐτὰ θυσίας, ἀναλόγους μὲ τὸν ἀριθμόν των. Προσέφερε καὶ ἕνα μόσχον ὡς θυσίαν πρὸς ἐξιλέωσιν τῶν ἁμαρτιῶν των διὰ τὰς ψυχάς των. Ἔκανε δὲ τοῦτο ὁ Ἰώβ, διότι ἐσκέπτετο καὶ ἔλεγε· <μήπως τυχὸν τὰ παιδιά μου ἐσκέφθησαν κατὰ τὴν ὥραν τῶν συμποσίων σκέψεις ἁμαρτωλὰς καὶ ἡμάρτησαν ἔτσι ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ;> Ἔτσι ἐφέρετο καὶ ἐπορεύετο ὁ Ἰώβ ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς του.
6 Κάποιαν ὅμως ἡμέραν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Μαζῆ δὲ μὲ αὐτοὺς ἦλθεν καὶ ὁ διάβολος.
7 Ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν διάβολον· <ἀπὸ ποῦ ἔχεις ἔλθει;> Ὁ διάβολος ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν· <ἀφοῦ περιῆλθαν ὅλην τὴν γῆν καὶ περιεπάτησα εἰς ὁλόκληρον τὴν ὑπὸ τὸν οὐρανόν, ἦλθα ἐδῶ>.
8 Ὁ Κύριος τὸν ἠρώτησεν· <ἔστρεψες τὸν νοῦν σου καὶ ἔδωσες προσοχὴν εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν Ἰώβ, διὰ νὰ ἴδῃς ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἄνθρωπος ἀρετῆς ὅμοιος πρὸς αὐτὸν ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ἄμεμπτος, ἀκέραιος, εὐσεβής, ξένος καὶ ἀμέτοχος πρὸς κάθε πονηρὸν καὶ ἁμαρτωλὸν ἔργον;>
9 Ὁ διάβολος ἀπήντησε καὶ εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· <μήπως δωρεὰν καὶ χωρὶς ἀμοιβὰς αὐτὸς σέβεται σὲ τὸν Κύριον;
10 Ὄχι βέβαια. Σύ, μὲ τὴν παντοδύναμον προστασίαν σου, ὡς μὲ ἀσφαλῆ καὶ ἀπαραβίαστον φραγμόν, δὲν περιεφρούρησες καὶ περιφρουρεῖς τὰ περὶ αὐτὸν καὶ ὅσα ὑπάρχουν εἰς τὴν οἰκίαν του καὶ ὅλα τὰ ἐξωτερικά του πράγματα ὁλόγυρα; Καὶ ἐπὶ πλέον ὅλα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν του τὰ ἔχεις εὐλογήσει καὶ εἰς μεγάλον ἀριθμὸν ἔχεις πληθύνει τὰ ζῶα του εἰς τὴν χώραν του.
11 Ἀλλὰ ἄπλωσε τὸ χέρι σου, ἔγγισε καὶ ἀφαίρεσε ὅλα αὐτά, ποὺ ἔχει, καὶ τότε ἀσφαλῶς θὰ δυσφορήσῃ καὶ θὰ σὲ βλασφημήσῃ κατὰ πρόσωπον>.
12 Τότε ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν διάβολον· <ἰδού, ὅλα ὅσα ἔχει, τὰ παραδίδω εἰς τὴν ἐξουσίαν σου. Αὐτὸν ὅμως τὸν ἴδιον δὲν θὰ τὸν ἐγγίσῃς καθόλου>. Ὁ διάβολος ἔφυγεν ἀπὸ ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου.
13 Μίαν, λοιπόν, ἡμέραν τὰ παιδιὰ καὶ αἱ θυγατέρες τοῦ Ἰώβ ἔτρωγαν εἰς κοινὸν συμπόσιον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ μεγαλυτέρου ἀδελφοῦ των.
14 Τότε ἔνας ἀγγελιαφόρος ἦλθεν εἰς τὸν Ἰώβ καὶ τοῦ εἶπε· <τὰ ζευγάρια τῶν βοϊδιῶν σου ἀροτριοῦσαν καὶ αἱ θήλειαι ὅνοι ἔβοσκαν ἀμέρινοι ἐκεῖ πλησίον των.
15 Αἴφνης ἐπῆλθον ἐναντίον αὐτῶν λησταὶ καὶ ἤρπασαν τὰ βόϊδια καὶ τὰς θηλυκὰς ὄνους, ἀφοῦ προηγουμένως ἔσφαξαν μὲ τὰς μαχαίρας των τοὺς δούλους σου. Ἐγὼ μόνος διέφυγα τὴν σφαγὴν καὶ σωθεὶς ἦλθον ἐδῶ, διὰ νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.
16 Ἐνῶ ἀκόμη αὐτὸς ὠμιλοῦσε, ἦλθεν ἄλλος ἀγγελιαφόρος καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰώβ· <φωτιὰ ἔπεσεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαυσεν ἐξ ὁλοκλήρου τὰ πρόβατα, κατέφαγε δὲ καὶ τοὺς βοσκοὺς ἡ φωτιὰ αὐτή. Ἐγὼ μόνος διεσώθην ἀπὸ τὴν καταστροφὴν καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.
17 Ἐνῷ ἀκόμη αὐτὸς ὡμιλοῦσε, καὶ παρεῖχε τὰς θλιβερὰς πληροφορίας, ἦλθεν ἄλλος ἀγγελιοφόρος καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰώβ· <ἔφιπποι λησταὶ χωρισμένοι εἰς τρία τμήματα, ἦλθαν ἐναντίον μας καὶ περικύκλωσαν τὰς καμήλους καὶ τὰς ἥρπασαν. Τοὺς δούλους σου, ποὺ ἐφύλασσαν αὐτὰς, ἐφόνευσαν μὲ τὰς μαχαίρας των. Ἐγὼ μόνος διέφυγα τὴν σφαγὴν καὶ σωθεὶς ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.
18 Ἐνῷ καὶ αὐτὸς ἀκόμη ὠμιλοῦσε, ἔρχεται ἄλλος ἀγγελιαφόρος ἀναγγέλλων πρὸς τὸν Ἰώβ· <καθ' ὃν χρόνον οἱ υἱοί σου καὶ αἱ θυγατέρες σου ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ μεγαλυτέρου αὐτῶν ἀδελφοῦ,
19 αἰφνιδίως Ἦλθε μέγας βίαιος ἄνεμος ἀπὸ τὴν ἔρημον ἐπέπεσεν ὁρμητικὸς εἰς τὰς τέσσαρας γωνίας τῆς οἰκίας, ἡ δὲ οἰκία ἐκρημνίσθη ἐπάνω εἰς τὰ παιδιά σου καὶ ἐκεῖνα ἐτάφησαν κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια. Ἐγὼ δὲ μόνος ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας ἐσώθην καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.
20 Τότε ἠγέρθη ὁ Ἰώβ, ἔσχισε τὰ ἐνδύματα του, ἐκούρεψε τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς του, ἔπεσε κάτω εἰς τὸ ἔδαφος, προσεκύνησε τὸν Κύριον καὶ εἶπε:
21 <Ἐγὼ γυμνὸς ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός μου, γυμνὸς θὰ ἀπέλθω ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὸν τάφον. Ὁ Κύριος ἔδωκε τὰ δῶρα του, ὁ Κύριος τὰ ἀφῄρεσεν. Ὅπως εἰς τὸν Κύριον ἐφάνη ἀρεστόν, ἔτσι καὶ ἔγινεν. Ἂς εἶναι δοξασμένον τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων>.
22 Εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς συμφοράς, ποὺ ἐπῆλθον ἐναντίον τοῦ Ἰώβ, αὐτὸς καθόλου δὲν ἡμάρτησεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Δὲν περιέπεσεν εἰς καμμίαν ἀπερισκεψίαν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

πῆρχε κάποιος ἄνθρωπος εἰς τὴν πρὸς νότον τῆς Ἰδουμαίας κειμένην Αὐσίτιδα χώραν, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἦτο Ἰώβ. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἦτο ἀκέραιος, χωρὶς ψεγάδι, δίκαιος καὶ θεοφοβούμενος, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ ἔφευγε μακρὰν ἀπὸ κάθε κακὸν καὶ πονηρὸν πρᾶγμα.
2 Ἐγεννήθησαν δὲ εἰς αὐτὸν ἑπτὰ ἀρσενικὰ παιδιὰ καὶ τρία κορίτσια.
3 Καὶ ἦσαν τὰ ζῶα του πρόβατα ἑπτὰ χιλιάδες, γκαμῆλαι τρεῖς χιλιάδες, ζευγάρια βοδιῶν πεντακόσια, θηλυκαὶ ὄνοι κοπάδια μαζὶ ὅλαι πεντακόσιαι καὶ πάρα πολλοὶ ὑπηρέται. Καὶ εἰργάζετο ἔργα μεγάλα ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ ἦτο ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος μεγάλη καὶ σεβαστὴ προσωπικότης μεταξὺ ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἀνατολῆς.
4 Πηγαίνοντας δὲ μαζὶ τὰ παιδιά του μὲ τὴν σειρὰν εἰς τὸ σπίτι τοῦ καθενός των ἔκαναν φαγοπότι κάθε ἡμέραν καὶ συγχρόνως ἔπαιρναν μαζὶ καὶ τὰς τρεῖς ἀδελφάς των διὰ νὰ τρώγουν καὶ να πίνουν μαζὶ μὲ αὐτάς.
5 Καὶ εὐθὺς ὡς συνεπληροῦντο αἱ ἡμέραι τοῦ κύκλου αὐτοῦ τῶν ἑπτὰ συμποσίων, ἔστελλεν ὁ Ἰὼβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς μὲ πλύσεις καὶ ραντισμούς, καὶ ὅταν ἐσηκώνετο ἐνωρὶς τὸ πρωΐ, προσέφερε δι’ αὐτοὺς θυσίας σύμφωνα μὲ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ ἕνα μόσχον θυσίαν πρὸς ἐξιλέωσιν καὶ συγχώρησιν ἁμαρτιῶν διὰ τὰς ψυχάς των. Διότι ἔλεγεν ὁ Ἰώβ: <Μήπως τὰ παιδιά μου ἔβαλαν μὲ τὸν νοῦν τους κακὰ καὶ βλάσφημα κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει δι’ αὐτὸ νὰ συγχωρηθοῦν>. Καὶ ἔτσι λοιπὸν ἔκανεν ὁ Ἰὼβ καθ’ ὅλας τὰς ἡμέρας.
6 Καὶ συνέβη, ὅταν ἐπέστη κάποια ἥμερα, καὶ ἰδοὺ ἦλθαν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ νὰ παρουσιασθοῦν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ μαζὶ μὲ αὐτοὺς ἦλθε καὶ ὁ διάβολος.
7 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν διάβολον: <Ἀπὸ ποὺ ἦλθες καὶ πῶς βρέθηκες ἐσὺ ἐδῶ;> Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ διάβολος εἰς τὸν Κύριον εἶπεν: <Ἀφοῦ ἐγύρισα ὅλην τὴν γῆν καὶ περιεπάτησα εἰς ὁλόκληρον αὐτήν, ποὺ ἐκτείνεται κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανόν, εἶμαι παρών>.
8 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος: <Ἐπρόσεξες μὲ τὴν διεστραμμένην διάνοιάν σου τὸν δοῦλον μου Ἰὼβ καὶ ἀντελήφθης, ὅτι δὲν εἶναι ἄλλος ὅμοιός του ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνθρωπος χωρὶς ψεγάδι, εἰλικρινὴς καὶ εὐθύς, θεοφοβούμενος καὶ φυλάττων τὸν ἑαυτόν του μακρὰν ἀπὸ κάθε πονηρὸν καὶ ἁμαρτωλὸν ἔργον;>
9 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ διάβολος καὶ εἶπεν ἀντιλέγων εἰς τὸν Κύριον: <Μήπως ὁ Ἰὼβ σέβεται τὸν Κύριον δωρεὰν καὶ χωρὶς νὰ ἀνταμείβεται;
10 Δὲν ἔβαλες σὺ προστατευτικὸν φράκτην τριγύρω ἀπὸ τὰ ὑποστατικά, ποὺ ἔχει ἔξω εἰς τὴν ὕπαιθρον, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅσα περιλαμβάνει ἐσωτερικῶς ἡ οἰκία του, καὶ δὲν ἐκύκλωσες ἐξωτερικῶς ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του, ὥστε νὰ εἶναι ὅλα ἀσφαλισμένα; Εὐλόγησες δὲ καὶ τὰ ἔργα, μὲ τὰ ὁποῖα καταπιάνονται τὰ χέρια του, καὶ τὰ ζῶα του τὰ ἐπλήθυνες εἰς τὴν γῆν.
11 Ἀλλὰ στεῖλε τὴν χεῖρα σου καὶ ἀρκεῖ νὰ ἐγγίσῃς μὲ αὐτὴν ὅλα, ὅσα ἔχει· ὁρκίζομαι, ὅτι τότε θὰ σὲ βλασφημήσῃ κατὰ πρόσωπον>.
12 Τότε εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν διάβολον: <Ἰδοὺ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτόν, τὰ παραδίδω εἰς τὴν ἐξουσίαν σου, αὐτὸν ὅμως δὲν θὰ τὸν θίξῃς>. Καὶ ἐβγῆκεν ὁ διάβολος ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου χωρὶς νὰ χάσῃ οὐδὲ στιγμήν.
13 Καὶ ἦτο ἡ ἡμέρα αὐτή, κατὰ τὴν ὁποίαν τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰὼβ καὶ τὰ κορίτσια του ἔπιναν οἶνον συντρώγοντα εἰς τὸ σπίτι τοῦ μεγαλυτέρου ἀδελφοῦ των.
14 Καὶ ἰδοὺ ἕνας ἀγγελιοφόρος ἦλθε πρὸς τὸν Ἰὼβ καὶ τοῦ εἶπε: <Τὰ ζευγάρια τῶν βοδιῶν ὤργωναν εἰς τὰ χωράφια καὶ αἱ θηλυκαὶ ὄνοι ἔβοσκαν παραπλεύρους μὲ αὐτά.
15 Καὶ ἀφοῦ ἦλθαν οἱ λησταὶ ἀπὸ τὰ νότια μέρη (αἱ ὀρδαὶ τῶν Σαβαϊτῶν), ποὺ κάνουν ἅρπαγας καὶ αἰχμαλωσίας, ἅρπαξαν τὰ βόδια καὶ τὰς ὄνους καὶ ἐφόνευσαν τοὺς δούλους μὲ μαχαίρας· ἐσώθηκα δὲ μόνος ἑγὼ καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ κακὸν ποὺ ἔγινε>.
16 Ἐνῷ δὲ ὡμίλει ἀκόμη ὁ ἀγγελιοφόρος αὐτός, κατέφθασεν ἄλλος ἀγγελιοφόρος καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰώβ: <Φωτιὰ ἔπεσεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαυσεν ἐξ ὁλοκλήρου τὰ πρόβατα καὶ τοὺς τσοπάνηδες κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον ἐσώθην δὲ μόνος ἐγὼ καὶ ἦλθα νά σου ἀναγγείλω τὴν φοβερὰν καταστροφήν>.
17 Ἐνῷ δὲ ὡμιλοῦσεν ἀκόμη αὐτός, ἦλθεν ἄλλος ἀγγελιοφόρος καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰώβ: <Οἱ Χαλδαῖοι ἱππεῖς, ποὺ ἦλθαν ἀπὸ τὰ βόρεια μέρη, ἔκαμαν τρεῖς φάλαγγας καὶ περιεκύκλωσαν τὶς γκαμῆλες καὶ τὶς ᾐχμαλώτισαν καὶ ἐφόνευσαν τοὺς δούλους μὲ μαχαίρας· ἐσώθην δὲ μόνος ἐγὼ καὶ ἦλθον νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὰ συμβάντα>.
18 Ἐνῷ δὲ ὁ ἀγγελιοφόρος αὐτὸς ὠμιλοῦσεν ἀκόμη, ἔρχεται ἄλλος ἀγγελιοφόρος, ὁ ὁποῖος εἶπεν εἰς τὸν Ἰώβ: <Καθ’ ὃν χρόνον τὰ παιδιά σου καὶ τὰ κορίτσια σου ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν εἰς τὸ σπίτι τοῦ μεγαλυτέρου των ἀδελφοῦ,
19 αἴφνης, χωρὶς να τὸ περιμένῃ κανείς, σφοδρὸς ἄνεμος ἦλθεν ἐξ ἀνατολῶν ἀπὸ τὴν ἔρημον καὶ προσέβαλε κυκλικῶς τὰς τέσσαρας γωνίας τῆς οἰκίας καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπάνω εἰς τὰ παιδιά σου καὶ ἀπέθαναν ἀπὸ τὴν καταστροφὴν δὲ ἐσώθην μόνος ἐγὼ καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.
20 Ἔτσι σὰν ἄκουσεν αὐτὰ ὁ Ἰώβ, ἀφοῦ ἐσηκώθη ἐπάνω, ἐξέσχισε τὰ ἐνδύματά του καὶ ἐκούρευσε τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς του, κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν λυπημένων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καὶ ἀφοῦ ἔπεσε κατὰ γῆς, ἐπροσκύνησε τὸν Κύριον καὶ εἶπεν:
21 <Ἐγὼ γυμνὸς ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητέρας μου, γυμνὸς καὶ θὰ ἀπέλθω ἐκεῖ, εἰς τὴν κοινὴν μητέρα γῆν. Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος καὶ ἀφήρεσεν. Ὅπως ἐφάνη καλὸν εἰς τὸν Κύριον, ἔτσι καὶ ἔγινεν ἂς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου δοξασμένον καὶ εὐλογημένον πάντοτε καὶ ἀτελευτήτως>.
22 Εἰς ὅλα αὐτά, τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς αὐτόν, τὰ τόσον συγκλονιστικὰ καὶ θλιβερά, δὲν ἡμάρτησεν εἰς τίποτε ὁ Ἰὼβ ἀπέναντι τοῦ Κυρίου καὶ δὲν ἐβλασφήμησε κατηγορῶν τὸν Θεὸν ὡς ἐνεργήσαντα ἀφρόνως καὶ ἀπερισκέπτως.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ΝΘΡΩΠΟΣ τις ἦν ἐν χώρᾳ τῇ Αὐσίτιδι, ᾧ ὄνομα Ἰώβ, καὶ ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀληθινός, ἄμεμπτος, δίκαιος, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος.	ἰς τὴν Αὐσίτιδα χώραν ἐζοῦσεν ἕνας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Ἰώβ. Ἦτο εὐθὺς καὶ ἔντιμος, ἄμεμπτος, δίκαιος ἀπέναντι ὅλων, εὐσεβὴς πρὸς τὸν Θεόν, ἀπέφευγε κάθε πονηρὸν πρᾶγμα, κάθε ἁμαρτωλὴν πρᾶξιν.	πῆρχε κάποιος ἄνθρωπος εἰς τὴν πρὸς νότον τῆς Ἰδουμαίας κειμένην Αὐσίτιδα χώραν, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἦτο Ἰώβ. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἦτο ἀκέραιος, χωρὶς ψεγάδι, δίκαιος καὶ θεοφοβούμενος, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ ἔφευγε μακρὰν ἀπὸ κάθε κακὸν καὶ πονηρὸν πρᾶγμα.
2 Ἐγένοντο δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρεῖς.	2 Αὐτὸς εἶχεν ἀποκτήσει ἑπτὰ υἱοὺς καὶ τρεῖς θυγατέρας.	2 Ἐγεννήθησαν δὲ εἰς αὐτὸν ἑπτὰ ἀρσενικὰ παιδιὰ καὶ τρία κορίτσια.
3 Καὶ ἦν τὰ κτήνη αὐτοῦ πρόβατα ἐπτακισχίλια, κάμηλοι τρισχίλιαι, ζεύγη βοῶν πεντακόσια, θήλειαι ὄνοι νομάδες πεντακόσιοι, καὶ ὑπηρεσία πολλὴ σφόδρα καὶ ἔργα μεγάλα ἦν αὐτῷ ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εὐγενὴς τῶν ἀφ' ἡλίου ἀνατολῶν.	3 Εἶχε δὲ πλῆθος ζῶα εἰς τὴν ἰδιοκτησίαν του· ἑπτὰ χιλιάδας πρόβατα, τρεῖς χιλιάδας καμήλους, πεντακόσια ζεύγη βοῶν, ἀγέλην ἀπὸ πεντακοσίας θηλείας ὄνους. Διὰ τὴν ἐπιστασίαν καὶ βοσκὴν ὅλων αὐτῶν εἶχε μεγάλον ἀριθμὸν ὑπηρετῶν. Καλὸς δὲ καὶ πλούσιος καθὼς ἦτο, εἶχε κάμει μεγάλα ἔργα εἰς τὴν χώραν του. Καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἦτο ἐνας ἀπὸ τοὺς πολὺ διακεκριμένους ἀνθρώπους τῶν ἀνατολικῶν ἐκείνων χωρῶν.	3 Καὶ ἦσαν τὰ ζῶα του πρόβατα ἑπτὰ χιλιάδες, γκαμῆλαι τρεῖς χιλιάδες, ζευγάρια βοδιῶν πεντακόσια, θηλυκαὶ ὄνοι κοπάδια μαζὶ ὅλαι πεντακόσιαι καὶ πάρα πολλοὶ ὑπηρέται. Καὶ εἰργάζετο ἔργα μεγάλα ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ ἦτο ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος μεγάλη καὶ σεβαστὴ προσωπικότης μεταξὺ ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἀνατολῆς.
4 Συμπορευόμενοι δὲ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους ἐποιοῦσαν πότον καθ' ἐκάστην ἡμέραν, συμπαραλαμβάνοντες ἅμα καὶ τὰς τρεῖς ἀδελφὰς αὐτῶν ἐσθίειν καὶ πίνειν μετ' αὐτῶν.	4 Τὰ παιδιά του ἐσυνήθιζαν νὰ μεταβαίνουν μὲ τὴν σειράν των εἰς τὸ σπίτι τοῦ καθ' ἑνὸς ἀπὸ αὐτὰ καὶ παρέθεταν συμπόσιον κάθε ἡμέραν. Παρελάμβαναν δὲ μαζῆ των καὶ τὰς τρεῖς ἀδελφάς των νὰ τρώγουν καὶ νὰ πίνουν μαζῆ των.	4 Πηγαίνοντας δὲ μαζὶ τὰ παιδιά του μὲ τὴν σειρὰν εἰς τὸ σπίτι τοῦ καθενός των ἔκαναν φαγοπότι κάθε ἡμέραν καὶ συγχρόνως ἔπαιρναν μαζὶ καὶ τὰς τρεῖς ἀδελφάς των διὰ νὰ τρώγουν καὶ να πίνουν μαζὶ μὲ αὐτάς.
5 Καὶ ὡς ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέρᾳ τοῦ πόνου, ἀπέστελλεν Ἰώβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς ἀνιστάμενος τὸ πρωῒ καὶ προσέφερε περὶ αὐτῶν θυσίας κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίας περὶ τῶν ψυχῶν αὐτῶν· ἔλεγε γὰρ Ἰώβ· μή ποτε οἱ υἱοί μου ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτῶν κακὰ ἐνενόησαν πρὸς Θεόν. Οὕτως οὖν ἐποίει Ἰώβ πάσας τὰς ἡμέρας.	5 ῞Οταν δὲ ἐτελείωναν αἱ ἡμέραι τῶν συμποσίων, ἔστελλεν ὁ Ἰὼβ ἄνθρωπον, καὶ ἐκαλοῦσε ὅλα τὰ τέκνα του καὶ τὰ ἐκαθάριζε διὰ θυσιῶν πρὸς τὸν Θεόν. Ἐσηκώνετο, δηλαδή, ἐνωρὶς τὸ πρωῒ καὶ προσέφερε δι' αὐτὰ θυσίας, ἀναλόγους μὲ τὸν ἀριθμόν των. Προσέφερε καὶ ἕνα μόσχον ὡς θυσίαν πρὸς ἐξιλέωσιν τῶν ἁμαρτιῶν των διὰ τὰς ψυχάς των. Ἔκανε δὲ τοῦτο ὁ Ἰώβ, διότι ἐσκέπτετο καὶ ἔλεγε· <μήπως τυχὸν τὰ παιδιά μου ἐσκέφθησαν κατὰ τὴν ὥραν τῶν συμποσίων σκέψεις ἁμαρτωλὰς καὶ ἡμάρτησαν ἔτσι ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ;> Ἔτσι ἐφέρετο καὶ ἐπορεύετο ὁ Ἰώβ ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς του.	5 Καὶ εὐθὺς ὡς συνεπληροῦντο αἱ ἡμέραι τοῦ κύκλου αὐτοῦ τῶν ἑπτὰ συμποσίων, ἔστελλεν ὁ Ἰὼβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς μὲ πλύσεις καὶ ραντισμούς, καὶ ὅταν ἐσηκώνετο ἐνωρὶς τὸ πρωΐ, προσέφερε δι’ αὐτοὺς θυσίας σύμφωνα μὲ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ ἕνα μόσχον θυσίαν πρὸς ἐξιλέωσιν καὶ συγχώρησιν ἁμαρτιῶν διὰ τὰς ψυχάς των. Διότι ἔλεγεν ὁ Ἰώβ: <Μήπως τὰ παιδιά μου ἔβαλαν μὲ τὸν νοῦν τους κακὰ καὶ βλάσφημα κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει δι’ αὐτὸ νὰ συγχωρηθοῦν>. Καὶ ἔτσι λοιπὸν ἔκανεν ὁ Ἰὼβ καθ’ ὅλας τὰς ἡμέρας.
-6 Καὶ ἐγένετο ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη, καὶ ἰδοὺ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ παραστῆναι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ ὁ διάβολος ἦλθε μετ' αὐτῶν.	6 Κάποιαν ὅμως ἡμέραν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Μαζῆ δὲ μὲ αὐτοὺς ἦλθεν καὶ ὁ διάβολος.	6 Καὶ συνέβη, ὅταν ἐπέστη κάποια ἥμερα, καὶ ἰδοὺ ἦλθαν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ νὰ παρουσιασθοῦν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ μαζὶ μὲ αὐτοὺς ἦλθε καὶ ὁ διάβολος.
7 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· πόθεν παραγέγονας; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ διάβολος τῷ Κυρίῳ εἶπε· περιελθὼν τὴν γῆν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν ὑπ' οὐρανὸν πάρειμι.	7 Ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν διάβολον· <ἀπὸ ποῦ ἔχεις ἔλθει;> Ὁ διάβολος ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν· <ἀφοῦ περιῆλθαν ὅλην τὴν γῆν καὶ περιεπάτησα εἰς ὁλόκληρον τὴν ὑπὸ τὸν οὐρανόν, ἦλθα ἐδῶ>.	7 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν διάβολον: <Ἀπὸ ποὺ ἦλθες καὶ πῶς βρέθηκες ἐσὺ ἐδῶ;> Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ διάβολος εἰς τὸν Κύριον εἶπεν: <Ἀφοῦ ἐγύρισα ὅλην τὴν γῆν καὶ περιεπάτησα εἰς ὁλόκληρον αὐτήν, ποὺ ἐκτείνεται κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανόν, εἶμαι παρών>.
8 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Κύριος· προσέσχες τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ παιδός μου Ἰώβ, ὅτι οὐκ ἔστι κατ' αὐτὸν ἐπὶ τῆς γῆς ἄνθρωπος ἄμεμπτος, ἀληθινός, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος;	8 Ὁ Κύριος τὸν ἠρώτησεν· <ἔστρεψες τὸν νοῦν σου καὶ ἔδωσες προσοχὴν εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν Ἰώβ, διὰ νὰ ἴδῃς ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἄνθρωπος ἀρετῆς ὅμοιος πρὸς αὐτὸν ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ἄμεμπτος, ἀκέραιος, εὐσεβής, ξένος καὶ ἀμέτοχος πρὸς κάθε πονηρὸν καὶ ἁμαρτωλὸν ἔργον;>	8 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος: <Ἐπρόσεξες μὲ τὴν διεστραμμένην διάνοιάν σου τὸν δοῦλον μου Ἰὼβ καὶ ἀντελήφθης, ὅτι δὲν εἶναι ἄλλος ὅμοιός του ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνθρωπος χωρὶς ψεγάδι, εἰλικρινὴς καὶ εὐθύς, θεοφοβούμενος καὶ φυλάττων τὸν ἑαυτόν του μακρὰν ἀπὸ κάθε πονηρὸν καὶ ἁμαρτωλὸν ἔργον;>
9 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ διάβολος καὶ εἶπεν ἐναντίον τοῦ Κυρίου· μὴ δωρεὰν Ἰώβ σέβεται τὸν Κύριον;	9 Ὁ διάβολος ἀπήντησε καὶ εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· <μήπως δωρεὰν καὶ χωρὶς ἀμοιβὰς αὐτὸς σέβεται σὲ τὸν Κύριον;	9 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ διάβολος καὶ εἶπεν ἀντιλέγων εἰς τὸν Κύριον: <Μήπως ὁ Ἰὼβ σέβεται τὸν Κύριον δωρεὰν καὶ χωρὶς νὰ ἀνταμείβεται;
10 Οὐ σὺ περιέφραξας τὰ ἔξω αὐτοῦ καὶ τὰ ἔσω τῆς οἰκίας αὐτοῦ καὶ τὰ ἔξω πάντων τῶν ὄντων αὐτοῦ κύκλῳ; Τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησας καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ πολλὰ ἐποίησας ἐπὶ τῆς γῆς.	10 Ὄχι βέβαια. Σύ, μὲ τὴν παντοδύναμον προστασίαν σου, ὡς μὲ ἀσφαλῆ καὶ ἀπαραβίαστον φραγμόν, δὲν περιεφρούρησες καὶ περιφρουρεῖς τὰ περὶ αὐτὸν καὶ ὅσα ὑπάρχουν εἰς τὴν οἰκίαν του καὶ ὅλα τὰ ἐξωτερικά του πράγματα ὁλόγυρα; Καὶ ἐπὶ πλέον ὅλα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν του τὰ ἔχεις εὐλογήσει καὶ εἰς μεγάλον ἀριθμὸν ἔχεις πληθύνει τὰ ζῶα του εἰς τὴν χώραν του.	10 Δὲν ἔβαλες σὺ προστατευτικὸν φράκτην τριγύρω ἀπὸ τὰ ὑποστατικά, ποὺ ἔχει ἔξω εἰς τὴν ὕπαιθρον, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅσα περιλαμβάνει ἐσωτερικῶς ἡ οἰκία του, καὶ δὲν ἐκύκλωσες ἐξωτερικῶς ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του, ὥστε νὰ εἶναι ὅλα ἀσφαλισμένα; Εὐλόγησες δὲ καὶ τὰ ἔργα, μὲ τὰ ὁποῖα καταπιάνονται τὰ χέρια του, καὶ τὰ ζῶα του τὰ ἐπλήθυνες εἰς τὴν γῆν.
11 Ἀλλὰ ἀπόστειλον τὴν χεῖρά σου καὶ ἅψαι πάντων, ὧν ἔχε· ἦ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει.	11 Ἀλλὰ ἄπλωσε τὸ χέρι σου, ἔγγισε καὶ ἀφαίρεσε ὅλα αὐτά, ποὺ ἔχει, καὶ τότε ἀσφαλῶς θὰ δυσφορήσῃ καὶ θὰ σὲ βλασφημήσῃ κατὰ πρόσωπον>.	11 Ἀλλὰ στεῖλε τὴν χεῖρα σου καὶ ἀρκεῖ νὰ ἐγγίσῃς μὲ αὐτὴν ὅλα, ὅσα ἔχει· ὁρκίζομαι, ὅτι τότε θὰ σὲ βλασφημήσῃ κατὰ πρόσωπον>.
12 Τότε εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ' αὐτοῦ μὴ ἅψῃ. Καὶ ἐξῆλθεν ὁ διάβολος ἀπὸ προσώπου Κυρίου.	12 Τότε ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν διάβολον· <ἰδού, ὅλα ὅσα ἔχει, τὰ παραδίδω εἰς τὴν ἐξουσίαν σου. Αὐτὸν ὅμως τὸν ἴδιον δὲν θὰ τὸν ἐγγίσῃς καθόλου>. Ὁ διάβολος ἔφυγεν ἀπὸ ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου.	12 Τότε εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν διάβολον: <Ἰδοὺ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτόν, τὰ παραδίδω εἰς τὴν ἐξουσίαν σου, αὐτὸν ὅμως δὲν θὰ τὸν θίξῃς>. Καὶ ἐβγῆκεν ὁ διάβολος ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου χωρὶς νὰ χάσῃ οὐδὲ στιγμήν.
-13 Καὶ ἦν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη, οἱ υἱοὶ Ἰώβ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἔπινον οἶνον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν τοῦ πρεσβυτέρου.	13 Μίαν, λοιπόν, ἡμέραν τὰ παιδιὰ καὶ αἱ θυγατέρες τοῦ Ἰώβ ἔτρωγαν εἰς κοινὸν συμπόσιον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ μεγαλυτέρου ἀδελφοῦ των.	13 Καὶ ἦτο ἡ ἡμέρα αὐτή, κατὰ τὴν ὁποίαν τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰὼβ καὶ τὰ κορίτσια του ἔπιναν οἶνον συντρώγοντα εἰς τὸ σπίτι τοῦ μεγαλυτέρου ἀδελφοῦ των.
14 Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος ἦλθε πρὸς Ἰὼβ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τὰ ζεύγη τῶν βοῶν ἠροτρία, καὶ αἱ θήλειαι ὄνοι ἐβόσκοντο ἐχόμεναι αὐτῶν,	14 Τότε ἔνας ἀγγελιαφόρος ἦλθεν εἰς τὸν Ἰώβ καὶ τοῦ εἶπε· <τὰ ζευγάρια τῶν βοϊδιῶν σου ἀροτριοῦσαν καὶ αἱ θήλειαι ὅνοι ἔβοσκαν ἀμέρινοι ἐκεῖ πλησίον των.	14 Καὶ ἰδοὺ ἕνας ἀγγελιοφόρος ἦλθε πρὸς τὸν Ἰὼβ καὶ τοῦ εἶπε: <Τὰ ζευγάρια τῶν βοδιῶν ὤργωναν εἰς τὰ χωράφια καὶ αἱ θηλυκαὶ ὄνοι ἔβοσκαν παραπλεύρους μὲ αὐτά.
15 καὶ ἐλθόντες οἱ αἰχμαλωτεύοντες ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις· σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.	15 Αἴφνης ἐπῆλθον ἐναντίον αὐτῶν λησταὶ καὶ ἤρπασαν τὰ βόϊδια καὶ τὰς θηλυκὰς ὄνους, ἀφοῦ προηγουμένως ἔσφαξαν μὲ τὰς μαχαίρας των τοὺς δούλους σου. Ἐγὼ μόνος διέφυγα τὴν σφαγὴν καὶ σωθεὶς ἦλθον ἐδῶ, διὰ νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.	15 Καὶ ἀφοῦ ἦλθαν οἱ λησταὶ ἀπὸ τὰ νότια μέρη (αἱ ὀρδαὶ τῶν Σαβαϊτῶν), ποὺ κάνουν ἅρπαγας καὶ αἰχμαλωσίας, ἅρπαξαν τὰ βόδια καὶ τὰς ὄνους καὶ ἐφόνευσαν τοὺς δούλους μὲ μαχαίρας· ἐσώθηκα δὲ μόνος ἑγὼ καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ κακὸν ποὺ ἔγινε>.
16 Ἔτι τούτου λαλοῦντος, ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπε πρὸς Ἰώβ· πῦρ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσε τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένας κατέφαγεν ὁμοίως· σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαι σοι.	16 Ἐνῶ ἀκόμη αὐτὸς ὠμιλοῦσε, ἦλθεν ἄλλος ἀγγελιαφόρος καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰώβ· <φωτιὰ ἔπεσεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαυσεν ἐξ ὁλοκλήρου τὰ πρόβατα, κατέφαγε δὲ καὶ τοὺς βοσκοὺς ἡ φωτιὰ αὐτή. Ἐγὼ μόνος διεσώθην ἀπὸ τὴν καταστροφὴν καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.	16 Ἐνῷ δὲ ὡμίλει ἀκόμη ὁ ἀγγελιοφόρος αὐτός, κατέφθασεν ἄλλος ἀγγελιοφόρος καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰώβ: <Φωτιὰ ἔπεσεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαυσεν ἐξ ὁλοκλήρου τὰ πρόβατα καὶ τοὺς τσοπάνηδες κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον ἐσώθην δὲ μόνος ἐγὼ καὶ ἦλθα νά σου ἀναγγείλω τὴν φοβερὰν καταστροφήν>.
17 Ἔτι τούτου λαλοῦντος ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπε πρὸς Ἰώβ· οἱ ἱππεῖς ἐποίησαν ἡμῖν κεφαλὰς τρεῖς καὶ ἐκύκλωσαν τὰς καμήλους καὶ ἠχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις· ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.	17 Ἐνῷ ἀκόμη αὐτὸς ὡμιλοῦσε, καὶ παρεῖχε τὰς θλιβερὰς πληροφορίας, ἦλθεν ἄλλος ἀγγελιοφόρος καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰώβ· <ἔφιπποι λησταὶ χωρισμένοι εἰς τρία τμήματα, ἦλθαν ἐναντίον μας καὶ περικύκλωσαν τὰς καμήλους καὶ τὰς ἥρπασαν. Τοὺς δούλους σου, ποὺ ἐφύλασσαν αὐτὰς, ἐφόνευσαν μὲ τὰς μαχαίρας των. Ἐγὼ μόνος διέφυγα τὴν σφαγὴν καὶ σωθεὶς ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.	17 Ἐνῷ δὲ ὡμιλοῦσεν ἀκόμη αὐτός, ἦλθεν ἄλλος ἀγγελιοφόρος καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰώβ: <Οἱ Χαλδαῖοι ἱππεῖς, ποὺ ἦλθαν ἀπὸ τὰ βόρεια μέρη, ἔκαμαν τρεῖς φάλαγγας καὶ περιεκύκλωσαν τὶς γκαμῆλες καὶ τὶς ᾐχμαλώτισαν καὶ ἐφόνευσαν τοὺς δούλους μὲ μαχαίρας· ἐσώθην δὲ μόνος ἐγὼ καὶ ἦλθον νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὰ συμβάντα>.
18 Ἔτι τούτου λαλοῦντος ἄλλος ἄγγελος ἔρχεται λέγων τῷ Ἰώβ· τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου ἐσθιόντων καὶ πινόντων παρὰ τῷ ἀδελφῷ αὐτῶν τῷ πρεσβυτέρῳ,	18 Ἐνῷ καὶ αὐτὸς ἀκόμη ὠμιλοῦσε, ἔρχεται ἄλλος ἀγγελιαφόρος ἀναγγέλλων πρὸς τὸν Ἰώβ· <καθ' ὃν χρόνον οἱ υἱοί σου καὶ αἱ θυγατέρες σου ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ μεγαλυτέρου αὐτῶν ἀδελφοῦ,	18 Ἐνῷ δὲ ὁ ἀγγελιοφόρος αὐτὸς ὠμιλοῦσεν ἀκόμη, ἔρχεται ἄλλος ἀγγελιοφόρος, ὁ ὁποῖος εἶπεν εἰς τὸν Ἰώβ: <Καθ’ ὃν χρόνον τὰ παιδιά σου καὶ τὰ κορίτσια σου ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν εἰς τὸ σπίτι τοῦ μεγαλυτέρου των ἀδελφοῦ,
19 ἐξαίφνης πνεῦμα μέγα ἐπῆλθεν ἐκ τῆς ἐρήμου καὶ ἥψατο τῶν τεσσάρων γωνιῶν τῆς οἰκίας, καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπὶ τὰ παιδιά σου, καὶ ἐτελεύτησαν· ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.-	19 αἰφνιδίως Ἦλθε μέγας βίαιος ἄνεμος ἀπὸ τὴν ἔρημον ἐπέπεσεν ὁρμητικὸς εἰς τὰς τέσσαρας γωνίας τῆς οἰκίας, ἡ δὲ οἰκία ἐκρημνίσθη ἐπάνω εἰς τὰ παιδιά σου καὶ ἐκεῖνα ἐτάφησαν κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια. Ἐγὼ δὲ μόνος ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας ἐσώθην καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.	19 αἴφνης, χωρὶς να τὸ περιμένῃ κανείς, σφοδρὸς ἄνεμος ἦλθεν ἐξ ἀνατολῶν ἀπὸ τὴν ἔρημον καὶ προσέβαλε κυκλικῶς τὰς τέσσαρας γωνίας τῆς οἰκίας καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπάνω εἰς τὰ παιδιά σου καὶ ἀπέθαναν ἀπὸ τὴν καταστροφὴν δὲ ἐσώθην μόνος ἐγὼ καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὸ θλιβερὸν γεγονός>.
20 Οὕτως ἀναστὰς Ἰώβ ἔρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκείρατο τὴν κόμην τῆς κεφαλῆς καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησε τῷ Κυρίῳ καὶ εἶπεν·	20 Τότε ἠγέρθη ὁ Ἰώβ, ἔσχισε τὰ ἐνδύματα του, ἐκούρεψε τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς του, ἔπεσε κάτω εἰς τὸ ἔδαφος, προσεκύνησε τὸν Κύριον καὶ εἶπε:	20 Ἔτσι σὰν ἄκουσεν αὐτὰ ὁ Ἰώβ, ἀφοῦ ἐσηκώθη ἐπάνω, ἐξέσχισε τὰ ἐνδύματά του καὶ ἐκούρευσε τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς του, κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν λυπημένων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καὶ ἀφοῦ ἔπεσε κατὰ γῆς, ἐπροσκύνησε τὸν Κύριον καὶ εἶπεν:
21 αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας.	21 <Ἐγὼ γυμνὸς ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός μου, γυμνὸς θὰ ἀπέλθω ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὸν τάφον. Ὁ Κύριος ἔδωκε τὰ δῶρα του, ὁ Κύριος τὰ ἀφῄρεσεν. Ὅπως εἰς τὸν Κύριον ἐφάνη ἀρεστόν, ἔτσι καὶ ἔγινεν. Ἂς εἶναι δοξασμένον τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων>.	21 <Ἐγὼ γυμνὸς ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητέρας μου, γυμνὸς καὶ θὰ ἀπέλθω ἐκεῖ, εἰς τὴν κοινὴν μητέρα γῆν. Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος καὶ ἀφήρεσεν. Ὅπως ἐφάνη καλὸν εἰς τὸν Κύριον, ἔτσι καὶ ἔγινεν ἂς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου δοξασμένον καὶ εὐλογημένον πάντοτε καὶ ἀτελευτήτως>.
-22 Ἐν τούτοις πᾶσι τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ἰώβ ἐναντίον τοῦ Κυρίου καὶ οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τῷ Θεῷ.	22 Εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς συμφοράς, ποὺ ἐπῆλθον ἐναντίον τοῦ Ἰώβ, αὐτὸς καθόλου δὲν ἡμάρτησεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Δὲν περιέπεσεν εἰς καμμίαν ἀπερισκεψίαν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.	22 Εἰς ὅλα αὐτά, τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς αὐτόν, τὰ τόσον συγκλονιστικὰ καὶ θλιβερά, δὲν ἡμάρτησεν εἰς τίποτε ὁ Ἰὼβ ἀπέναντι τοῦ Κυρίου καὶ δὲν ἐβλασφήμησε κατηγορῶν τὸν Θεὸν ὡς ἐνεργήσαντα ἀφρόνως καὶ ἀπερισκέπτως.