΄Ιώβ : Κεφάλαιον ΚΕ'

Πρωτότυπο Κείμενο

πολαβὼν δὲ Βολδὰδ ὁ Σαυχίτης λέγει·
2 τί γὰρ προοίμιον ἢ φόβος παρ' αὐτοῦ ὁ ποιῶν τὴν σύμπασαν ἐν ὑψίστῳ;
3 Μὴ γάρ τις ὑκολάβοι ὅτι ἐστὶ παρέλκυσις πειραταῖς, ἐπὶ τίνας δὲ οὐκ ἐπελεύσεται ἔνεδρα παρ' αὐτοῦ;
4 Πῶς γὰρ ἔσται δίκαιος βροτὸς ἔναντι Κυρίου; Ἢ τίς ἂν ἀποκαθαρίσαι αὐτὸν γεννητὸς γυναικός;
5 Εἰ σελήνῃ συντάσσει, καὶ οὐκ ἐπιφαύσκει, ἄστρα δὲ οὐ καθαρὰ ἐναντίον αὐτοῦ.
6 Ἔα δέ, ἄνθρωπος σαπρία καὶ υἱὸς ἀνθρώπου σκώληξ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

λαβε τὸν λόγον ὁ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτης καὶ εἶπε·
2 <ποῖον ἄλλο προοίμιον τῆς ἀπαντήσεώς μου ταιριάζει εἰμὴ μόνον ὁ φόβος τὸν ὁποῖον ἐμπνέει Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησεν, ἐξακολουθεῖ δὲ νὰ κυβερνᾷ καὶ νὰ συγκρατῇ τὴν ἐν τοῖς ὑψίστοις δημιουργίαν;
3 Μήπως, τὰχα, καὶ νομίζει κανεὶς ὅτι θὰ βραδύνῃ καὶ θὰ ματαιωθῇ ἡ τιμωρὸς ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ καὶ ἐναντίον αὐτῶν ἀκόμη τῶν ἀγρίων πειρατῶν, ποῦ λυμαίνονται τὰς θαλάσσας; Ἐναντίον δὲ ποίων, ὀσονδήποτε ἰσχυροὶ καὶ ἂν εἶναι, δὲν θὰ ἐπέλθουν ὀλέθριοι ἐνέδραι ἀπὸ αὐτὸν τὸν Θεόν;
4 Ὅλοι εἶναι ὑπεύθυνοι ἀπέναντι αὐτοῦ, διότι πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ δικαιωθῇ θνητὸς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; Ἢ ποιὸς, γεννηθεὶς ἀπὸ γυναῖκα καὶ τὸ βάρος τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ἔχων, εἶναι δυνατὸν νὰ καθαρίσῃ τὸν ἑαυτόν του;
5 Ἐὰν ὁ Θεὸς ἀντιπαραθέσῃ τὸν ἑαυτόν του μὲ τὴν πανσέληνον, παύει αὐτὴ νὰ φωτίζῃ. Τὰ δὲ ὁλόλαμπρα ἄστρα δὲν εἶναι καθαρὰ καὶ φωτεινὰ ἐνώπιόν του.
6 Πόσῳ μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι σαπίλα καὶ ἀποσύνθεσις, καὶ ὁ ἀπόγονος ἀνθρώπου, ποῦ εἶναι ἔνας σκώληξ;

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αβὼν δὲ τὸν λόγον ὁ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτης εἶπε:
2 <Τί ἄλλο βεβαίως εἶναι καὶ αὐτὴ ἡ ἀρχὴ τῆς ἐκδηλώσεως τῆς δυνάμεώς Του παρὰ φόβος, ὁ ὁποῖος ἐμπνέεται παρ’ Αὐτοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐποίησε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ συγκρατῇ πᾶσαν τὴν ἐν τοῖς ὑψίστοις ὑπερουράνιον δημιουργίαν;
3 Ἡ δύναμίς Του εἶναι ἀκαταγώνιστος. Διότι ἂς μὴ νομίσῃ τις, ὅτι ὑπάρχει ἐπιβράδυνσις τῆς ἐνεργείας του εἰς τοὺς πειρατὰς ἕνεκα ἀντιστάσεως αὐτῶν ἐπὶ ποίους δέ, ὀσονδήποτε ἰσχυροὶ καὶ ἂν εἶναι, δὲν θὰ ἐπέλθουν ὀλέθριαι ἐνέδραι ἀπὸ Αὐτόν;
4 Ὅλοι ὑπόκεινται εἰς τὴν ὀργὴν καὶ τὰς τιμωρίας του. Διότι πῶς θὰ δικαιωθῇ ὁ θνητὸς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; Ἢ ποῖος γεννηθεὶς ἀπὸ γυναῖκα καὶ κληρονομήσας τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα θὰ ἠδύνατο νὰ καθαρίσῃ τὸν ἑαυτόν του;
5 Ἐὰν ὁ Θεὸς βάλῃ ἑαυτὸν εἰς τὴν αὐτὴν σειρὰν μὲ τὴν ἔχουσαν ὅλην τὴν λάμψιν τῆς σελήνην, παύει αὕτη νὰ φωτίζῃ· τὰ λαμπρὰ δὲ ἄστρα δὲν εἶναι καθαρὰ καὶ φωτεινὰ ἐνώπιον Αὐτοῦ.
6 Πόσῳ δὲ μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι σαπίλα, καὶ ὁ ἀπόγονος τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι σκώληξ;>

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
πολαβὼν δὲ Βολδὰδ ὁ Σαυχίτης λέγει·	λαβε τὸν λόγον ὁ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτης καὶ εἶπε·	αβὼν δὲ τὸν λόγον ὁ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτης εἶπε:
2 τί γὰρ προοίμιον ἢ φόβος παρ' αὐτοῦ ὁ ποιῶν τὴν σύμπασαν ἐν ὑψίστῳ;	2 <ποῖον ἄλλο προοίμιον τῆς ἀπαντήσεώς μου ταιριάζει εἰμὴ μόνον ὁ φόβος τὸν ὁποῖον ἐμπνέει Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησεν, ἐξακολουθεῖ δὲ νὰ κυβερνᾷ καὶ νὰ συγκρατῇ τὴν ἐν τοῖς ὑψίστοις δημιουργίαν;	2 <Τί ἄλλο βεβαίως εἶναι καὶ αὐτὴ ἡ ἀρχὴ τῆς ἐκδηλώσεως τῆς δυνάμεώς Του παρὰ φόβος, ὁ ὁποῖος ἐμπνέεται παρ’ Αὐτοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐποίησε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ συγκρατῇ πᾶσαν τὴν ἐν τοῖς ὑψίστοις ὑπερουράνιον δημιουργίαν;
3 Μὴ γάρ τις ὑκολάβοι ὅτι ἐστὶ παρέλκυσις πειραταῖς, ἐπὶ τίνας δὲ οὐκ ἐπελεύσεται ἔνεδρα παρ' αὐτοῦ;	3 Μήπως, τὰχα, καὶ νομίζει κανεὶς ὅτι θὰ βραδύνῃ καὶ θὰ ματαιωθῇ ἡ τιμωρὸς ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ καὶ ἐναντίον αὐτῶν ἀκόμη τῶν ἀγρίων πειρατῶν, ποῦ λυμαίνονται τὰς θαλάσσας; Ἐναντίον δὲ ποίων, ὀσονδήποτε ἰσχυροὶ καὶ ἂν εἶναι, δὲν θὰ ἐπέλθουν ὀλέθριοι ἐνέδραι ἀπὸ αὐτὸν τὸν Θεόν;	3 Ἡ δύναμίς Του εἶναι ἀκαταγώνιστος. Διότι ἂς μὴ νομίσῃ τις, ὅτι ὑπάρχει ἐπιβράδυνσις τῆς ἐνεργείας του εἰς τοὺς πειρατὰς ἕνεκα ἀντιστάσεως αὐτῶν ἐπὶ ποίους δέ, ὀσονδήποτε ἰσχυροὶ καὶ ἂν εἶναι, δὲν θὰ ἐπέλθουν ὀλέθριαι ἐνέδραι ἀπὸ Αὐτόν;
4 Πῶς γὰρ ἔσται δίκαιος βροτὸς ἔναντι Κυρίου; Ἢ τίς ἂν ἀποκαθαρίσαι αὐτὸν γεννητὸς γυναικός;	4 Ὅλοι εἶναι ὑπεύθυνοι ἀπέναντι αὐτοῦ, διότι πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ δικαιωθῇ θνητὸς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; Ἢ ποιὸς, γεννηθεὶς ἀπὸ γυναῖκα καὶ τὸ βάρος τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ἔχων, εἶναι δυνατὸν νὰ καθαρίσῃ τὸν ἑαυτόν του;	4 Ὅλοι ὑπόκεινται εἰς τὴν ὀργὴν καὶ τὰς τιμωρίας του. Διότι πῶς θὰ δικαιωθῇ ὁ θνητὸς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; Ἢ ποῖος γεννηθεὶς ἀπὸ γυναῖκα καὶ κληρονομήσας τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα θὰ ἠδύνατο νὰ καθαρίσῃ τὸν ἑαυτόν του;
5 Εἰ σελήνῃ συντάσσει, καὶ οὐκ ἐπιφαύσκει, ἄστρα δὲ οὐ καθαρὰ ἐναντίον αὐτοῦ.	5 Ἐὰν ὁ Θεὸς ἀντιπαραθέσῃ τὸν ἑαυτόν του μὲ τὴν πανσέληνον, παύει αὐτὴ νὰ φωτίζῃ. Τὰ δὲ ὁλόλαμπρα ἄστρα δὲν εἶναι καθαρὰ καὶ φωτεινὰ ἐνώπιόν του.	5 Ἐὰν ὁ Θεὸς βάλῃ ἑαυτὸν εἰς τὴν αὐτὴν σειρὰν μὲ τὴν ἔχουσαν ὅλην τὴν λάμψιν τῆς σελήνην, παύει αὕτη νὰ φωτίζῃ· τὰ λαμπρὰ δὲ ἄστρα δὲν εἶναι καθαρὰ καὶ φωτεινὰ ἐνώπιον Αὐτοῦ.
6 Ἔα δέ, ἄνθρωπος σαπρία καὶ υἱὸς ἀνθρώπου σκώληξ.	6 Πόσῳ μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι σαπίλα καὶ ἀποσύνθεσις, καὶ ὁ ἀπόγονος ἀνθρώπου, ποῦ εἶναι ἔνας σκώληξ;	6 Πόσῳ δὲ μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι σαπίλα, καὶ ὁ ἀπόγονος τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι σκώληξ;>