Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
πολαβὼν
δὲ Ἰὼβ λέγει·
|
παντῶν
κατόπιν ὁ Ἰὼβ εἶπε·
|
αβὼν
δὲ τὸν λόγον ὁ Ἰὼβ εἶπε:
|
2
τίνι πρόσκεισαι ἢ τίνι μέλλεις
βοηθεῖν; Πότερον, οὐχ ᾧ πολλὴ
ἰσχὺς καὶ ᾧ βραχίων
κραταιός ἐστι;
|
2
<τίνος παίρνεις τὸ μέρος; Ἢ
ποιὸν θέλεις νὰ βοηθήσῃς; Μήπως
τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἔχει
ἀπεριόριστον τὴν δύναμιν καὶ
τοῦ ὁποίου ὁ βραχίων εἶναι
δυνατὸς καὶ ἀκατανίκητος;
|
2
<Σύμφωνα μὲ αὐτὰ ποὺ λέγεις, εἰς
ποῖον εἶσαι πλησίον καὶ ποῖον μέλλεις
νὰ βοηθῇς; Οὐχὶ ἄραγε Ἐκεῖνον,
ποὺ ἔχει μεγάλην δύναμιν, καὶ τοῦ
Ὁποίου ὁ βραχίων εἶναι δυνατὸς καὶ
δὲν ἔχει ἀνάγκην τῆς ἰδικῆς
σου βοηθείας: |
3
Τίνι συμβεβούλευσαι; Οὐχ ᾧ πᾶσα
σοφία; Τίνι ἐπακολουθήσεις; Οὐχ
ᾧ μεγίστη δύναμις; |
3
Τίνος θέλεις σὺ νὰ γίνῃς
σύμβουλος; Μήπως εἰς αὐτόν,
ἐν τῷ ὁποίῳ ὑπάρχει
ἡ ἅπασα σοφία; Μὲ τὸ μέρος
τίνος συντάσσεσαι καὶ ποῖον ἀκολουθεῖς,
διὰ νὰ τὸν βοηθήσῃς; Οὐχὶ
Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔχει
τὴν μεγίστην δύναμιν;
|
3
Καὶ ποῖον ἔχεις δείξει διάθεσιν νὰ
συμβουλεύσῃς; Οὐχὶ Ἐκεῖνον,
ὁ Ὁποῖος ἔχει πᾶσαν σοφίαν καὶ
δὲν ἔχει ἀνάγκην τῶν συμβουλῶν
σου; Ἢ ποῖον ἠκολούθησες διὰ
νὰ βοηθήσῃς; Οὐχὶ Ἐκεῖνον,
ποὺ ἔχει μεγίστην δύναμιν; |
4
Τίνι ἀνήγγειλας ρήματα; Πνοὴ
δὲ τίνος ἐστὶν ἡ ἐξελθοῦσα
ἐκ σοῦ; |
4
Εἰς ποῖον ἀπηύθυνες τοὺς λόγους
αὐτούς; Αὐτὴ δὲ ἡ πνοή,
ποὺ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ στόμα
σου καὶ ἔγινε λόγος, εἰς ποῖον
ἀνήκει; |
4
Εἰς ποῖον ἀπηύθυνες λόγους; Ἡ ἔμπνευσις
δὲ αὐτή, ποὺ ἐξῆλθεν ἀπὸ
τὸ στόμα σου, τίνος εἶναι καὶ ἀπὸ
ποῖον σοῦ ἐδόθη; |
5
Μὴ γίγαντες μαιωθήσονται ὑποκάτωθεν
ὕδατος καὶ τῶν γειτόνων αὐτοῦ;
|
5
Μήπως γιγάντια θηρία γεννῶνται μὲ
περιποίησιν ἀπὸ τὰς μαίας εἰς
τὰ βάθη τῶν ὠκεανῶν, καὶ
τῶν γειτονικῶν πρὸς αὐτὰ περιοχῶν
τοῦ ᾅδου; |
5
Μήπως εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκτρέφωνται
γίγαντες κάτω ἀπὸ τὸ νερὸ τῶν
ὠκεανῶν, ὅπου εἰς τὰ ἔγκατα
τῆς γῆς ἐκτείνεται ὁ Ἅδης, καὶ
εἰς τὰ γειτονικὰ αὐτοῦ μέρη;
|
6
Γυμνὸς ὁ ᾅδης ἐνώπιον αὐτοῦ,
καὶ οὐκ ἔστι περιβόλαιον τῇ
ἀπωλείᾳ. |
6
Γυμνὸς εἶναι ὁ ᾅδης ἐνώπιόν
του καὶ εἰς τὴν ἄβυσσον τῆς
ἀπωλείας δὲν ὑπάρχει κάλυμμα.
Πάντα εἶναι ὁλοφάνερα εἰς τὸ
θεῖον του βλέμμα.
|
6
Ἐνώπιον Αὐτοῦ εἶναι ξεσκέπαστος καὶ
γυμνὸς ὁ Ἅδης, καὶ δὲν ὑπάρχει
κάλυμμα εἰς τὴν ἄβυσσον τῆς ἀπωλείας,
ἀλλ’ εἶναι ὅλα ἀκάλυπτα εἰς
τὸ Ὄμμα αὐτοῦ. |
7
Ἐκτείνων βορέαν ἐπ' οὐδέν,
κρεμάζων γῆν ἐπὶ οὐδενός·
|
7
Αὐτὸς ἀπλώνει τὸ βόρειον
ἠμισφαίριον τοῦ οὐρανοῦ μὲ
τὰ ἀμέτρητα πλήθη τῶν ἀστέρων
του καὶ τὰ στηρίζει εἰς τὸ κενόν.
Αὐτὸς κρεμᾷ τὴν γῆν αἰωρουμένην
εἰς τὸ κενόν, χωρὶς νὰ τὴν
στηρίζῃ εἰς τίποτε.
|
7
Ἐξαπλώνει Αὐτὸς τὸ βόρειον ἠμισφαίριον
τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὸ πλῆθος
τῶν ἀστέρων του καὶ στηρίζει αὐτὸ
εἰς τὸ κενόν, κρεμᾷ καὶ τὴν
γῆν εἰς τὸν ἀέρα, χωρὶς κανὲν
ἄλλο στήριγμα. |
8
δεσμεύων ὕδωρ ἐν νεφέλαις αὐτοῦ,
καὶ οὐκ ἐρράγη νέφος ὑποκάτω
αὐτοῦ· |
8
Αὐτὸς συγκρατεῖ τὸ νερὸ ἐπάνω
εἰς τὰ νέφη του καὶ κανένα ὑδροφόρον
νέφος δὲν σπάζει κάτω ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν καὶ δὲν ἐκχύνει
τὰ ὕδατα του, χωρὶς τὴν θέλησίν
του. |
8
Αὐτὸς εἶναι, ποὺ δεσμεύει τεραστίας
ποσότητας ὕδατος εἰς τὰς νεφέλας του, καὶ
παρὰ τὸ βάρος, ποὺ σηκώνει κάθε σύννεφον,
δὲν διελύθη ποτὲ ἀποτόμως, ὥστε νὰ
χυθῇ ὑποκάτω του ὅλη ἡ τεραστία ποσότης
τοῦ νεροῦ, ποὺ εἶναι ἀποθηκευμένη
εἰς αὐτό. |
9
ὁ κρατῶν πρόσωπον θρόνου, ἐκπετάζων
ἐπ' αὐτὸν νέφος αὐτοῦ.
|
9
Ὁ Κύριος σκεπάζει καὶ κρατεῖ
ἀόρατον τὸν ἔνδοξον θρόνον του,
ἀπλώνων ἐπάνω ἀπὸ αὐτὸν
τὰ νέφη του.
|
9
Αὐτὸς εἶναι, ποὺ κρατεῖ σκεπασμένην
καὶ ἀόρατον τὴν ὄψιν τοῦ θρόνου
του, ὁ Ὁποῖος πετᾷ ἐπὶ
τοῦ θρόνου τούτου τὸ σύννεφόν του,
ποὺ τὸν ἀποκρύπτει. |
10
Πρόσταγμα ἐγύρωσεν ἐπὶ πρόσωπον
ὕδατος μέχρι συντελείας φωτὸς μετὰ
σκότους. |
10
Αὐτὸς διὰ τοῦ προστάγματός
του ἔθεσεν ὅριον γύρω ἀπὸ τὴν
ἐπιφάνειαν τοῦ ὕδατος τῶν θαλασσῶν,
μέχρις ὅτου καταπαύσῃ ἐναλλαγὴ
φωτὸς καὶ σκότους, μέχρι τῆς
συντελείας τοῦ κόσμου.
|
10
Διὰ προστάγματός του ἔθεσε σύνορον τριγύρω
ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας τοῦ ὕδατος
τῶν θαλασσῶν, ἕως τὰ ὅρια τοῦ
φωτὸς τῆς ἡμέρας καὶ τοῦ σκότους
τῆς νυκτός. |
11
Στῦλοι οὐρανοῦ ἐπετάσθησαν καὶ
ἐξέστησαν ἀπὸ τῆς ἐπιτιμήσεως
αὐτοῦ. |
11
Τὰ ὑψηλὰ ὄρη, ποὺ φαίνονται
σὰν στῦλοι ὑποβαστάζοντες τὸν
οὐρανόν, ἀπὸ τὴν ὀργὴν
καὶ τὴν ἐπιτίμησιν αὐτοῦ
ἀνεπήδησαν καὶ μετεκινήθησαν.
|
11
Αἱ κορυφαὶ τῶν ὑψηλῶν ὀρέων,
ποὺ φαίνονται μακρόθεν σὰν στῦλοι ὑποβαστάζοντες
τὸν οὐρανόν, ἀπὸ τὴν ἐπιτίμησίν
του ἐπετάχθησαν ἐπάνω καὶ μετεκινήθησαν.
|
12
Ἰσχύϊ κατέπαυσε τὴν θάλασσαν,
ἐπιστήμῃ δὲ ἔστρωσε τὸ
κῆτος· |
12
Μὲ τὴν παντοδυναμίαν του κατέπαυσε
τὴν τρικυμίαν τῆς θαλάσσης, κατεπράϋνε
δὲ καὶ ἔστρωσε κάτω καταπτοημένον
τὸ κῆτος, ποὺ κατατρομάζει τοὺς
πάντας. |
12
Διὰ τῆς δυνάμεώς του κατέπαυσε τὴν τρικυμίαν
τῆς θαλάσσης, διὰ τῆς σοφίας του δὲ
κατεδάμασε τὸ κῆτος, ποὺ κατατρομάζει τοὺς
πλέοντας εἰς τὴν θάλασσαν καὶ τοὺς
ἐν αὐτὴ ἰχθῦς.
|
13
κλεῖθρα δὲ οὐρανοῦ δεδοίκασιν
αὐτόν, προστάγματι δὲ ἐθανάτωσε
δράκοντα ἀποστάτην. |
13
Οἱ ἀσφαλισμένοι μὲ ἀπαραβίαστα
κλεῖθρα οὐρανοὶ τὸν φοβοῦνται.
Μὲ ἕνα δὲ ἀπλοῦν πρόσταγμά
του ἐθανάτωσε τὸν φοβερὸν καὶ
τρομοκρατοῦντα τοὺς πάντας δράκοντα.
|
13
Τὰ κλειδιὰ δέ, ποὺ ἀσφαλίζουν
τὴν κανονικὴν κίνησιν τοῦ οὐρανοῦ,
Τὸν φοβοῦνται, μὲ ἁπλοῦν δὲ
πρόσταγμα ἐφόνευσε τὸν δράκοντα, ὅστις ἐνέπνεε
τρόμον καὶ ἐσκόρπιζε τὴν καταστροφήν.
|
14
Ἰδοὺ ταῦτα μέρη ὁδοῦ αὐτοῦ,
καὶ ἐπὶ ἰκμάδα λόγου ἀκουσόμεθα
ἐν αὐτῷ· σθένος δὲ βροντῆς
αὐτοῦ τίς οἶδεν ὁπότε
ποιήσει; |
14
Αὐτὰ δὲ ὅλα εἶναι ἕνα
ἐλάχιστον μέρος τῶν ἐνεργειῶν
καὶ τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ·
καὶ κάτι τὸ ἐλάχιστον ἡμεῖς
οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποι ἠκούσαμεν
ἀπὸ τὴν φωνήν του. Τὴν παντοδύναμον
ὅμως βροντὴν τῆς θείας του φωνῆς,
ποιὸς θὰ ἠμπορέσῃ ποτὲ
νὰ τὴν ἀκούσῃ, ὅταν τὴν
κάμῃ νὰ ἀντηχήσῃ;>.
|
14
Ἰδοὺ αὐτὰ εἶναι μέρη καὶ
ἄκρες μόνον τῆς ἐνεργείας καὶ τῶν
ἔργων τοῦ Θεοῦ· τοῦτο δέ, διότι μόνον
ἥσυχον καὶ μαλακὸν λόγον ἀντέχομεν
ἡμεῖς οἱ ἀσθενεῖς νὰ ἀκούωμεν
ἀπὸ Αὐτόν· τὴν δύναμιν
δὲ τῆς βροντερᾶς φωνῆς του ποῖος
ἠμπορεῖ νὰ τὴν καταλάβῃ, ὅταν
θ’ ἀποφασίσῃ νὰ πραγματοποιήσῃ
αὐτήν;> |