΄Προφήτης Ιωνάς : Κεφάλαιον Β'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ προσέταξε Κύριος κήτει μεγάλῳ καταπιεῖν τὸν Ἰωνᾶν· καὶ ἦν Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
2 Καὶ προσηύξατο Ἰωνᾶς πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ ἐκ τῆς κοιλίας τοῦ κήτους.
3 Καὶ εἶπεν· ἐβόησα ἐν θλίψει μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου, καὶ εἱσήκουσέ μου· ἐκ κοιλίας ᾅδου κραυγῆς μου ἤκουσας φωνῆς μου.
4 Ἀπέρριψάς με εἰς βάθη καρδίας θαλάσσης, καὶ ποταμοὶ ἐκύκλωσάν με· πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ' ἐμὲ διῆλθον.
5 Καὶ ἐγὼ εἶπα· ἀπῶσμαι ἐξ ὀφθαλμῶν σου· ἄρα προσθήσω τοῦ ἐπιβλέψαι με πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου;
6 Περιεχύθη μοι ὕδωρ ἕως ψυχῆς, ἔβυσσος ἐκύκλωσέ με ἐσχάτη, ἔδυ ἡ κεφαλή μου εἰς σχισμὰς ὀρέων.
7 Κατέβην εἰς γῆν, ἧς οἱ μοχλοὶ αὐτῆς κάτοχοι αἰώνιοι, καὶ ἀναβήτω ἐκ φθορᾶς ἡ ζωή μου, πρὸς σὲ Κύριε ὁ Θεός μου.
8 Ἐν τῷ ἐκλείπειν ἀπ' ἐμοῦ τὴν ψυχήν μου τοῦ Κυρίου ἐμνήσθην, καὶ ἔλθοι πρὸς σὲ ἡ προσευχή μου εἰς ναὸν τὸν ἅγιόν σου.
9 Φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ ἔλεον αὐτῶν ἐγκατέλιπον.
10 Ἐγὼ δὲ μετὰ φωνῆς αἰνέσεως καὶ ἐξομολογήσεως θύσω σοι, ὅσα ηὐξάμην ἀποδώσω σοι εἰς σωτηρίαν μου τῷ Κυρίῳ.
11 Καὶ προσέταξε Κύριος τῷ κήτει, καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἰωνᾶν ἐπὶ τὴν ξηράν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Κύριος διέταξε τότε ἕνα μεγάλο θαλάσσιον κῆτος νὰ καταπίῃ τὸν Ἰωνᾶν. Καὶ ὁ Ἰωνᾶς εὑρέθη τότε καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας,
2 Προσηυχήθη δὲ ὁ Ἰωνᾶς πρὸς τὸν Κύριον τὸν Θεόν του ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους
3 καὶ εἶπεν· <ἐν τῇ θλίψει μου ἐβόησα πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου καὶ ἤκουσε τὴν προσευχήν μου. Ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ ᾅδου, ὅπου εὑρισκόμην, σύ, Κύριε, ἤκουσες καὶ ἐδέχθης τὴν μεγαλόφωνον προσευχήν μου.
4 Σὺ μὲ ἔρριψες εἰς τὰς πλέον βαθείας περιοχὰς τῆς θαλάσσης. Ρεύματα πολλὰ μὲ περιεκύκλωσαν, μεγάλα τὰ κύματά σου ἐπερνοῦσαν ἀπὸ ἐπάνω μου.
5 Καὶ ἐγὼ τότε, συναισθανόμενος τὸ σφάλμα μου, εἶπα κατατρομαγμένος: Ἔχω, λοιπόν, ἀπορριφθῆ μακρὰν ἀπὸ τὰ μάτια του. Ἆραγε θὰ ἀξιωθῶ νὰ ἴδω ἄλλην μίαν φορὰν τὸν ἄγιόν σου ναόν;
6 Ὁλόγυρά μου ἀπειλητικὰ κατὰ τῆς ζωῆς μου περιεχύθησαν τὰ ὕδατα τῆς θαλάσσης. Μέγας ὠκεανὸς μὲ ἔχει κυκλώσει. Ἡ κεφαλή μου ἐβυθίσθη εἰς σχισμὰς ὑποθαλασσίων ὀρέων.
7 Κατέβηκα εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς, τὰ αἰώνια κλειδιά της μὲ κρατοῦν τώρα ὑπὸ τὴν κατοχήν των. Ὦ Κύριε, ἂς ἀπαλλαγῇ τώρα ἀπὸ αὐτὸν τὸν κίνδυνον τῆς φθορᾶς ἡ ζωή μου καὶ ἂς ἐπανέλθω ἐνώπιόν σου εὐπειθὴς καὶ ὑπάκουος.
8 Τώρα, ποὺ φεύγει πλέον ἀπὸ ἐμὲ ἡ ψυχή μου καὶ σβήνει ἡ ζωή μου, ἐνεθυμήθην τὸν Κύριον. Εἴθε νὰ φθάσῃ ἡ προσευχή μου πρὸς σὲ εἰς τὸν ἅγιόν σου ναόν.
9 Ὅσοι τιμοῦν καὶ προσκυνοῦν τὰ μάταια καὶ ψευδῆ εἴδωλα, ἐγκαταλείπουν καὶ χάνουν τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου.
10 Ἐγὼ ὅμως μὲ φωνὴν αἴνων καὶ δοξολογίας θὰ προσφέρω εἰς σὲ θυσίαν. Θὰ προσφέρω πρὸς σὲ τὸν Κύριόν μου, ὅσα ἔχω τάξει, διὰ νὰ μοῦ στείλῃς σωτηρίαν>.
11 Ὁ Κύριος διέταξε τὸ θαλάσσιον κῆτος καὶ ἔβγαλε τὸν Ἰωνᾶν εἰς τὴν ξηράν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ διέταξεν ὁ Κύριος μέγα κῆτος νὰ καταπίῃ τὸν Ἰωνᾶν· καὶ ἦτο ὁ Ἰωνᾶς ἐντὸς τῆς κοιλίας τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
2 Καὶ προσηυχήθη ὁ Ἰωνᾶς πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους
3 καὶ εἶπεν: <Ἐφώναξα δυνατὰ εὑρισκόμενος ἐν θλίψει πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου καὶ μὲ εἱσήκουσεν. Ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους, ποὺ ὁμοιάζει πρὸς ἅδην, ἐξῆλθεν ἡ κραυγή μου πρὸς βοήθειαν καὶ ἤκουσες τὴν φωνήν μου.
4 Μὲ ἐπέταξες εἰς τὰ πλέον ἀπόκεντρα βάθη τῆς θαλάσσης καὶ τὰ σὰν ποτάμια ρεύματά της μὲ περιεκύκλωσαν ὅλαι αἱ σφοδραὶ ταλαντεύσεις τοῦ ὕδατος καὶ τὰ κύματά σου ἐπέρασαν ἀπ’ ἐπάνω μου.
5 Καὶ ἐγὼ εἶπα: Ἔχω ἀπωθηθῇ ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἀηδιάζεις να μὲ βλέπῃς. Ἄραγε εἰς τὰς τόσας κατὰ τὸ παρελθὸν φορὰς θὰ προσθέσω ἀκόμη καὶ ἄλλην μίαν, νὰ ἴδω ἔστω καὶ ἀπ’ ἔξω τὸν ἅγιον ναόν σου;
6 Τριγύρω μου ἐχύθη ὕδωρ, ποὺ ὄχι μόνον τὸ σῶμά μου ἐσκέπασεν, ἀλλ’ εἰσεχώρησε καὶ μέχρι τοῦ ἐσωτερικοῦ τῆς ψυχῆς μου· θάλασσα βαθεῖα μὲ ἐκύκλωσε μέχρι τοῦ βυθοῦ της· ἡ κεφαλή μου ἐβυθίσθη εἰς σχισμὲς βουνῶν.
7 Κατέβην εἰς αὐτὰ τὰ συνορεύοντα πρὸς τὸν ἅδην ἄκρα τῆς γῆς, ποὺ κατέχονται ἀπὸ μοχλοὺς ἰσχυροὺς καὶ ἀμετακινήτους αἰωνίως' ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ, Κύριε ὁ Θεός μου, νὰ ἀναβῇ ἀπὸ τὴν φθορὰν ἡ ζωή μου.
8 Καθ’ ὂν χρόνον ἐφαίνετο νὰ σβήνῃ ἡ ζωή μου καὶ νὰ φεύγῃ ἀπὸ τὸ σῶμά μου ἡ ψυχή, ἐνεθυμήθην τὸν Κύριον καὶ ἐπεκαλέσθην αὐτὸν καὶ εἴθε νὰ ἔλθῃ πρὸς σέ, Κύριε, ἡ προσευχή μου εἰς τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου.
9 Οἱ σεβόμενοι καὶ λατρεύοντες τὰ μάταια καὶ ψευδῆ εἴδωλα ἐγκατέλιπον τὸ ἔλεος αὐτῶν, τὸ ὁποῖον θὰ τοὺς παρείχετο ἀπὸ τὸν ἀληθινὸν Θέον.
10 Ἀντιθέτως ὅμως πρὸς αὐτοὺς ἐγώ, μὲ φωνὴν ποὺ
θὰ σὲ ὑμνῇ καὶ θὰ σὲ δοξάζῃ, θὰ σοῦ προσφέρω θυσίαν καὶ θὰ ἐκπληρώσω ὡς χρέος καὶ ὀφειλὴν ὅσα τάματα καὶ εὐχὰς σοῦ ἔκαμα διὰ τὴν σωτηρίαν μου, ἡ ὁποία ἐξαρτᾶται καὶ προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριον>.
11 Καὶ διέταξεν ὁ Κύριος τὸ κῆτος καὶ ἔβγαλεν ἔξω ἀπὸ τὴν κοιλίαν του τὸν Ἰωνᾶν εἰς τὴν ξηράν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ προσέταξε Κύριος κήτει μεγάλῳ καταπιεῖν τὸν Ἰωνᾶν· καὶ ἦν Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.	Κύριος διέταξε τότε ἕνα μεγάλο θαλάσσιον κῆτος νὰ καταπίῃ τὸν Ἰωνᾶν. Καὶ ὁ Ἰωνᾶς εὑρέθη τότε καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας,	αὶ διέταξεν ὁ Κύριος μέγα κῆτος νὰ καταπίῃ τὸν Ἰωνᾶν· καὶ ἦτο ὁ Ἰωνᾶς ἐντὸς τῆς κοιλίας τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
2 Καὶ προσηύξατο Ἰωνᾶς πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ ἐκ τῆς κοιλίας τοῦ κήτους.	2 Προσηυχήθη δὲ ὁ Ἰωνᾶς πρὸς τὸν Κύριον τὸν Θεόν του ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους	2 Καὶ προσηυχήθη ὁ Ἰωνᾶς πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους
3 Καὶ εἶπεν· ἐβόησα ἐν θλίψει μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου, καὶ εἱσήκουσέ μου· ἐκ κοιλίας ᾅδου κραυγῆς μου ἤκουσας φωνῆς μου.	3 καὶ εἶπεν· <ἐν τῇ θλίψει μου ἐβόησα πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου καὶ ἤκουσε τὴν προσευχήν μου. Ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ ᾅδου, ὅπου εὑρισκόμην, σύ, Κύριε, ἤκουσες καὶ ἐδέχθης τὴν μεγαλόφωνον προσευχήν μου.	3 καὶ εἶπεν: <Ἐφώναξα δυνατὰ εὑρισκόμενος ἐν θλίψει πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου καὶ μὲ εἱσήκουσεν. Ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους, ποὺ ὁμοιάζει πρὸς ἅδην, ἐξῆλθεν ἡ κραυγή μου πρὸς βοήθειαν καὶ ἤκουσες τὴν φωνήν μου.
4 Ἀπέρριψάς με εἰς βάθη καρδίας θαλάσσης, καὶ ποταμοὶ ἐκύκλωσάν με· πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ' ἐμὲ διῆλθον.	4 Σὺ μὲ ἔρριψες εἰς τὰς πλέον βαθείας περιοχὰς τῆς θαλάσσης. Ρεύματα πολλὰ μὲ περιεκύκλωσαν, μεγάλα τὰ κύματά σου ἐπερνοῦσαν ἀπὸ ἐπάνω μου.	4 Μὲ ἐπέταξες εἰς τὰ πλέον ἀπόκεντρα βάθη τῆς θαλάσσης καὶ τὰ σὰν ποτάμια ρεύματά της μὲ περιεκύκλωσαν ὅλαι αἱ σφοδραὶ ταλαντεύσεις τοῦ ὕδατος καὶ τὰ κύματά σου ἐπέρασαν ἀπ’ ἐπάνω μου.
5 Καὶ ἐγὼ εἶπα· ἀπῶσμαι ἐξ ὀφθαλμῶν σου· ἄρα προσθήσω τοῦ ἐπιβλέψαι με πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου;	5 Καὶ ἐγὼ τότε, συναισθανόμενος τὸ σφάλμα μου, εἶπα κατατρομαγμένος: Ἔχω, λοιπόν, ἀπορριφθῆ μακρὰν ἀπὸ τὰ μάτια του. Ἆραγε θὰ ἀξιωθῶ νὰ ἴδω ἄλλην μίαν φορὰν τὸν ἄγιόν σου ναόν;	5 Καὶ ἐγὼ εἶπα: Ἔχω ἀπωθηθῇ ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἀηδιάζεις να μὲ βλέπῃς. Ἄραγε εἰς τὰς τόσας κατὰ τὸ παρελθὸν φορὰς θὰ προσθέσω ἀκόμη καὶ ἄλλην μίαν, νὰ ἴδω ἔστω καὶ ἀπ’ ἔξω τὸν ἅγιον ναόν σου;
6 Περιεχύθη μοι ὕδωρ ἕως ψυχῆς, ἔβυσσος ἐκύκλωσέ με ἐσχάτη, ἔδυ ἡ κεφαλή μου εἰς σχισμὰς ὀρέων.	6 Ὁλόγυρά μου ἀπειλητικὰ κατὰ τῆς ζωῆς μου περιεχύθησαν τὰ ὕδατα τῆς θαλάσσης. Μέγας ὠκεανὸς μὲ ἔχει κυκλώσει. Ἡ κεφαλή μου ἐβυθίσθη εἰς σχισμὰς ὑποθαλασσίων ὀρέων.	6 Τριγύρω μου ἐχύθη ὕδωρ, ποὺ ὄχι μόνον τὸ σῶμά μου ἐσκέπασεν, ἀλλ’ εἰσεχώρησε καὶ μέχρι τοῦ ἐσωτερικοῦ τῆς ψυχῆς μου· θάλασσα βαθεῖα μὲ ἐκύκλωσε μέχρι τοῦ βυθοῦ της· ἡ κεφαλή μου ἐβυθίσθη εἰς σχισμὲς βουνῶν.
7 Κατέβην εἰς γῆν, ἧς οἱ μοχλοὶ αὐτῆς κάτοχοι αἰώνιοι, καὶ ἀναβήτω ἐκ φθορᾶς ἡ ζωή μου, πρὸς σὲ Κύριε ὁ Θεός μου.	7 Κατέβηκα εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς, τὰ αἰώνια κλειδιά της μὲ κρατοῦν τώρα ὑπὸ τὴν κατοχήν των. Ὦ Κύριε, ἂς ἀπαλλαγῇ τώρα ἀπὸ αὐτὸν τὸν κίνδυνον τῆς φθορᾶς ἡ ζωή μου καὶ ἂς ἐπανέλθω ἐνώπιόν σου εὐπειθὴς καὶ ὑπάκουος.	7 Κατέβην εἰς αὐτὰ τὰ συνορεύοντα πρὸς τὸν ἅδην ἄκρα τῆς γῆς, ποὺ κατέχονται ἀπὸ μοχλοὺς ἰσχυροὺς καὶ ἀμετακινήτους αἰωνίως' ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ, Κύριε ὁ Θεός μου, νὰ ἀναβῇ ἀπὸ τὴν φθορὰν ἡ ζωή μου.
8 Ἐν τῷ ἐκλείπειν ἀπ' ἐμοῦ τὴν ψυχήν μου τοῦ Κυρίου ἐμνήσθην, καὶ ἔλθοι πρὸς σὲ ἡ προσευχή μου εἰς ναὸν τὸν ἅγιόν σου.	8 Τώρα, ποὺ φεύγει πλέον ἀπὸ ἐμὲ ἡ ψυχή μου καὶ σβήνει ἡ ζωή μου, ἐνεθυμήθην τὸν Κύριον. Εἴθε νὰ φθάσῃ ἡ προσευχή μου πρὸς σὲ εἰς τὸν ἅγιόν σου ναόν.	8 Καθ’ ὂν χρόνον ἐφαίνετο νὰ σβήνῃ ἡ ζωή μου καὶ νὰ φεύγῃ ἀπὸ τὸ σῶμά μου ἡ ψυχή, ἐνεθυμήθην τὸν Κύριον καὶ ἐπεκαλέσθην αὐτὸν καὶ εἴθε νὰ ἔλθῃ πρὸς σέ, Κύριε, ἡ προσευχή μου εἰς τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου.
9 Φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ ἔλεον αὐτῶν ἐγκατέλιπον	9 Ὅσοι τιμοῦν καὶ προσκυνοῦν τὰ μάταια καὶ ψευδῆ εἴδωλα, ἐγκαταλείπουν καὶ χάνουν τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου.	9 Οἱ σεβόμενοι καὶ λατρεύοντες τὰ μάταια καὶ ψευδῆ εἴδωλα ἐγκατέλιπον τὸ ἔλεος αὐτῶν, τὸ ὁποῖον θὰ τοὺς παρείχετο ἀπὸ τὸν ἀληθινὸν Θέον.
10 Ἐγὼ δὲ μετὰ φωνῆς αἰνέσεως καὶ ἐξομολογήσεως θύσω σοι, ὅσα ηὐξάμην ἀποδώσω σοι εἰς σωτηρίαν μου τῷ Κυρίῳ	10 Ἐγὼ ὅμως μὲ φωνὴν αἴνων καὶ δοξολογίας θὰ προσφέρω εἰς σὲ θυσίαν. Θὰ προσφέρω πρὸς σὲ τὸν Κύριόν μου, ὅσα ἔχω τάξει, διὰ νὰ μοῦ στείλῃς σωτηρίαν>.	10 Ἀντιθέτως ὅμως πρὸς αὐτοὺς ἐγώ, μὲ φωνὴν ποὺ θὰ σὲ ὑμνῇ καὶ θὰ σὲ δοξάζῃ, θὰ σοῦ προσφέρω θυσίαν καὶ θὰ ἐκπληρώσω ὡς χρέος καὶ ὀφειλὴν ὅσα τάματα καὶ εὐχὰς σοῦ ἔκαμα διὰ τὴν σωτηρίαν μου, ἡ ὁποία ἐξαρτᾶται καὶ προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριον>.
11 Καὶ προσέταξε Κύριος τῷ κήτει, καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἰωνᾶν ἐπὶ τὴν ξηράν.	11 Ὁ Κύριος διέταξε τὸ θαλάσσιον κῆτος καὶ ἔβγαλε τὸν Ἰωνᾶν εἰς τὴν ξηράν.	11 Καὶ διέταξεν ὁ Κύριος τὸ κῆτος καὶ ἔβγαλεν ἔξω ἀπὸ τὴν κοιλίαν του τὸν Ἰωνᾶν εἰς τὴν ξηράν.