΄Προφήτης Ιωνάς : Κεφάλαιον Δ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐλυπήθη Ἰωνᾶς λύπην μεγάλην καὶ συνεχύθη,
2 καὶ προσηύξατο πρὸς Κύριον καὶ εἶπεν· Ὦ Κύριε, οὐχ οὗτοι οἱ λόγοι μου ἔτι ὄντος μου ἐν τῇ γῆ μου; Διὰ τοῦτο προέφθασα τοῦ φυγεῖν εἰς Θαρσίς, διότι ἔγνων ὅτι σὺ ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις.
3 Καὶ νῦν, δέσποτα Κύριε, λάβε τὴν ψυχήν μου ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι καλὸν τὸ ἀποθανεῖν με μᾶλλον, ἢ ζῆν με.
4 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Ἰωνᾶν· εἰ σφόδρα λελύπησαι σύ;
5 Καὶ ἐξῆλθεν Ἰωνᾶς ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἀκάθισεν ἀπέναντι τῆς πόλεως· καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἐκεῖ σκηνὴν καὶ ἐκάθητο ὑποκάτω αὐτῆς, ἕως οὗ ἀπίδῃ τί ἔσται τῇ πόλει.
6 Καὶ προσέταξε Κύριος ὁ Θεὸς κολοκύνθῃ, καὶ ἀνέβη ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦ Ἰωνᾶ τοῦ εἶναι σκιὰν ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τοῦ σκιάζειν αὐτῷ ἀπὸ τῶν κακῶν αὐτοῦ. Καὶ ἐχάρη Ἰωνᾶς ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ χαρὰν μεγάλην.
7 Καὶ προσέταξεν ὁ Θεὸς σκώληκι ἑωθινῇ τῇ ἐπαύριον, καὶ ἐπάταξε τὴν κολοκύνθην, καὶ ἀπεξηράνθη.
8 Καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον καὶ προσέταξεν ὁ Θεὸς πνεύματι καύσωνι συγκαίοντι, καὶ ἐπάταξεν ὁ ἥλιος ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωνᾶ· καὶ ὠλιγοψύχησε καὶ ἀπελέγετο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ εἶπε· καλόν μοι ἀποθανεῖν με ἢ ζῆν.
9 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς Ἰωνᾶν· εἰ σφόδρα λελύπησαι σὺ ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ; Καὶ εἶπε· σφόδρα λελύπημαι ἐγὼ ἕως θανάτου.
10 Καὶ εἶπε Κύριος· σὺ ἐφείσω ὑπὲρ τῆς κολοκύνθης, ὑπὲρ οὐκ ᾗ οὐκ ἐκακοπάθησας ἐπ' αὐτὴν οὐδὲ ἐξέθρεψας αὐτήν, ἣ ἐγενήθη ὑπὸ νύχτα καὶ ὑπὸ νύκτα ἀπώλετο.
11 Ἐγὼ δὲ οὐ φείσομαι ὑπὲρ Νινευὴ τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἐν ᾗ κατοικοῦσι πλείους ἢ δώδεκα μυριάδες ἀνθρώπων, οἳτινες οὐκ ἔγνωσαν δεξιὰν αὐτῶν ἢ ἀριστερὰν αὐτῶν, καὶ κτήνη πολλά;

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ἰωνᾶς ἐλυπήθη πάρα πολύ, ἀνεστατώθη ὁλόκληρος.
2 Προοηυχήθη δὲ πρὸς τὸν Κύριον παραπονούμενος καὶ εἶπεν· <Ὦ Κύριε, αὐτοὶ δὲν εἶναι οἱ λόγοι, διὰ τοὺς ὁποίους, ὅταν ἐγὼ ἤμουνα εἰς τὴν χώραν μου, καὶ δὲν ἤθελα νὰ σὲ ὑπακούσω; Διὰ τοῦτο ἐπῆρα τὴν ἀπόφασιν νὰ φύγω εἰς Θαρσίς, διότι ἐγνώριζα ὅτι σὺ εἶσαι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοεῖς προκειμένου νὰ ἐπιβάλῃς τιμωρίας εἰς τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὰς κακίας των.
3 Καὶ τώρα, Κύριε, πάρε πλέον τὴν ζωήν μου, διότι δι' ἐμὲ προτιμότερον εἶναι νὰ ἀποθάνω παρὰ νὰ ζῶ>.
4 Ὁ Κύριος ἀπήντησε πρὸς τὸν Ἰωνᾶν· <τόσον πολὺ λοιπὸν ἔχεις λυπηθῇ σύ;>
5 Ὁ Ἰωνᾶς ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν πόλιν, τὴν Νινευή, ἐκάθισεν εἰς ἕνα λόφον ἀπέναντι ἀπὸ τὴν πόλιν. Ἐκεῖ κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του μίαν καλύβην καὶ ἐκάθητο ὑποκάτω ἀπὸ αὐτήν, ἕως ὅτου ἴδῃ τί ἐπὶ τέλους θὰ συμβῇ εἰς τὴν πόλιν.
6 Ὁ δὲ Κύριος διέταξε μίαν κολοκύνθην νὰ φυτρώσῃ· καὶ αὐτὴ ἐφύτρωσεν ἀμέσως, ἐμεγάλωσεν, ἀνέβη ἐπάνω ἀπὸ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωνᾶ, ὥστε νὰ κρατῇ σκιὰν ἐπάνω ἀπὸ τὴν κεφαλήν του καὶ νὰ τὸν προφυλάσσῃ ἀπὸ τὸ καῦμα τῶν ἠλιακῶν ἀκτίνων. Ὁ Ἰωνᾶς ἐχάρη χαρὰν μεγάλην διὰ τὴν κολοκύνθην.
7 Τὴν πρωΐαν τῆς ἑπομένης ἡμέρας διέταξεν ὁ Θεὸς ἕνα σκώληκα καὶ κατέφαγεν εἰς τὴν ρίζαν τὴν κολοκύνθην, καὶ αὐτὴ ἐξηράνθη.
8 Μετὰ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου, διέταξεν ὁ Θεὸς νὰ πνεύσῃ ἔνας πολὺ καυστικὸς ἄνεμος. Αἱ ἠλιακαὶ ἀκτῖνες ἐκτύπησαν τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωνᾶ, ὠλιγοψύχησεν ὁ Ἰωνᾶς, ἔχασε τὸ θάρρος διὰ τὴν ζωήν του καὶ εἶπε· <προτιμότερον εἶναι δι' ἐμὲ νὰ ἀποθάνω παρὰ νὰ ζῶ>.
9 Εἶπε τότε ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Ἰωνᾶν· <πράγματι, τόσον πολὺ σὺ ἐλυπήθης διὰ τὴν κολοκύνθην;> Ὁ Ἰωνᾶς ἀπήντησε· <πάρα πολὺ ἔχω λυπηθῆ μέχρι θανάτου>.
10 Ὁ Κύριος τοῦ εἶπε· <σὺ ἐλυπήθης διὰ μίαν κολοκύνθην, διὰ τὴν ὁποίαν δὲν ἐκοπίασες καὶ τὴν ὁποίαν δὲν ἔθρεψες. Αὐτὴ ἐφύτρωσε μίαν νύκτα καὶ τὴν ἄλλην νύκτα ἐχάθη.
11 Ἐγὼ δὲν ἔπρεπε νὰ λυπηθῶ διὰ τὴν μεγάλην πόλιν τὴν Νινευή, εἰς τὴν ὁποίαν, ἐκτὸς τῶν ὡρίμων κατὰ τὴν ἡλικίαν ἀνθρώπων, κατοικοῦν καὶ περισσότερα ἀπὸ ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδες νήπια, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ διακρίνουν τὸ δεξί των χέρι ἀπὸ τὸ ἀριστερόν των, ὅπως ἐπίσης καὶ ζῶα πολλά;>

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐλυπήθη Ἰωνᾶς λύπην μεγάλην καὶ συνεχύθη,	Ἰωνᾶς ἐλυπήθη πάρα πολύ, ἀνεστατώθη ὁλόκληρος.	αὶ ἐλυπήΘη ὁ Ἰωνᾶς πάρα πολὺ καὶ ἐσυγχύσθη ἀπολέσας τὴν ψυχραιμίαν του.
2 καὶ προσηύξατο πρὸς Κύριον καὶ εἶπεν· Ὦ Κύριε, οὐχ οὗτοι οἱ λόγοι μου ἔτι ὄντος μου ἐν τῇ γῆ μου; Διὰ τοῦτο προέφθασα τοῦ φυγεῖν εἰς Θαρσίς, διότι ἔγνων ὅτι σὺ ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις.	2 Προοηυχήθη δὲ πρὸς τὸν Κύριον παραπονούμενος καὶ εἶπεν· <Ὦ Κύριε, αὐτοὶ δὲν εἶναι οἱ λόγοι, διὰ τοὺς ὁποίους, ὅταν ἐγὼ ἤμουνα εἰς τὴν χώραν μου, καὶ δὲν ἤθελα νὰ σὲ ὑπακούσω; Διὰ τοῦτο ἐπῆρα τὴν ἀπόφασιν νὰ φύγω εἰς Θαρσίς, διότι ἐγνώριζα ὅτι σὺ εἶσαι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοεῖς προκειμένου νὰ ἐπιβάλῃς τιμωρίας εἰς τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὰς κακίας των.	2 Καὶ προσηυχήθη ὁ Ἰωνᾶς πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε: <Κύριε, δὲν τὰ ἔλεγον ἐγὼ καὶ δὲν ἦσαν αὐτὰ τὰ λόγια μου, ὅταν ἀκόμη ἤμην εἰς τὴν πατρίδα μου; Δι' αὐτὸ καὶ προτήτερα ἐξεκίνησα νὰ φύγω εἰς Θαρσίς, διότι ἤξευρα καλά, Ὅτι σὺ εἶσαι ἐλεήμων καὶ σπλαγχνικός, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοεῖς διὰ τὰς κακίας καὶ δὲν τιμωρεῖς εἰς τὸ τέλος αὐτούς, ποὺ μετανοοῦν δι’ αὐτάς.
3 Καὶ νῦν, δέσποτα Κύριε, λάβε τὴν ψυχήν μου ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι καλὸν τὸ ἀποθανεῖν με μᾶλλον, ἢ ζῆν με.	3 Καὶ τώρα, Κύριε, πάρε πλέον τὴν ζωήν μου, διότι δι' ἐμὲ προτιμότερον εἶναι νὰ ἀποθάνω παρὰ νὰ ζῶ>.	3 Καὶ τώρα, δέσποτα Κύριε, πάρε τὴν ζωήν μου ἀπὸ ἐμέ, διότι εἶναι προτιμότερον εἰς ἐμὲ νὰ ἀποθάνω παρὰ νὰ ζῶ>.
4 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Ἰωνᾶν· εἰ σφόδρα λελύπησαι σύ;	4 Ὁ Κύριος ἀπήντησε πρὸς τὸν Ἰωνᾶν· <τόσον πολὺ λοιπὸν ἔχεις λυπηθῇ σύ;>	4 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἰωνᾶν: <Λοιπὸν πάρα πολὺ ἔχεις λυπηθῇ σύ;>
5 Καὶ ἐξῆλθεν Ἰωνᾶς ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἀκάθισεν ἀπέναντι τῆς πόλεως· καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἐκεῖ σκηνὴν καὶ ἐκάθητο ὑποκάτω αὐτῆς, ἕως οὗ ἀπίδῃ τί ἔσται τῇ πόλει.	5 Ὁ Ἰωνᾶς ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν πόλιν, τὴν Νινευή, ἐκάθισεν εἰς ἕνα λόφον ἀπέναντι ἀπὸ τὴν πόλιν. Ἐκεῖ κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του μίαν καλύβην καὶ ἐκάθητο ὑποκάτω ἀπὸ αὐτήν, ἕως ὅτου ἴδῃ τί ἐπὶ τέλους θὰ συμβῇ εἰς τὴν πόλιν.	5 Καὶ ἐβγῆκε ὁ Ἰωνᾶς ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐκάθισεν ἀπέναντι τῆς πόλεως καὶ κατεσκεύασεν ἐκεῖ διὰ τὸν ἑαυτόν του σκηνὴν καὶ ἐκάθητο ὑποκάτω ἀπὸ αὐτήν, ἕως ὅτου ἴδῃ τί ἐπρόκειτο νὰ γίνῃ εἰς τὴν πόλιν.
6 Καὶ προσέταξε Κύριος ὁ Θεὸς κολοκύνθῃ, καὶ ἀνέβη ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦ Ἰωνᾶ τοῦ εἶναι σκιὰν ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τοῦ σκιάζειν αὐτῷ ἀπὸ τῶν κακῶν αὐτοῦ. Καὶ ἐχάρη Ἰωνᾶς ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ χαρὰν μεγάλην.	6 Ὁ δὲ Κύριος διέταξε μίαν κολοκύνθην νὰ φυτρώσῃ· καὶ αὐτὴ ἐφύτρωσεν ἀμέσως, ἐμεγάλωσεν, ἀνέβη ἐπάνω ἀπὸ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωνᾶ, ὥστε νὰ κρατῇ σκιὰν ἐπάνω ἀπὸ τὴν κεφαλήν του καὶ νὰ τὸν προφυλάσσῃ ἀπὸ τὸ καῦμα τῶν ἠλιακῶν ἀκτίνων. Ὁ Ἰωνᾶς ἐχάρη χαρὰν μεγάλην διὰ τὴν κολοκύνθην.	6 Καὶ διέταξε Κύριος ὁ Θεὸς μίαν κολοκυθιὰν καὶ ἀναπτυχθεῖσα ὑψώθη ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς τοῦ Ἰωνᾶ, διὰ νὰ εἶναι σκιὰ ἐπάνω ἀπὸ τὴν κεφαλήν του, ὅπως τὸν σκιάζῃ καὶ τὸν ἀνακουφίζῃ ἀπὸ τὴν στενοχώριαν καὶ ἀθυμίαν του. Καὶ ἐχάρη ὁ Ἰωνᾶς διὰ τὴν κολοκυθιὰν πάρα πολύ.
7 Καὶ προσέταξεν ὁ Θεὸς σκώληκι ἑωθινῇ τῇ ἐπαύριον, καὶ ἐπάταξε τὴν κολοκύνθην, καὶ ἀπεξηράνθη.	7 Τὴν πρωΐαν τῆς ἑπομένης ἡμέρας διέταξεν ὁ Θεὸς ἕνα σκώληκα καὶ κατέφαγεν εἰς τὴν ρίζαν τὴν κολοκύνθην, καὶ αὐτὴ ἐξηράνθη.	7 Καὶ διέταξεν ὁ Θεὸς σκώληκα, ποὺ τὴν ἑπομένην ἡμέραν πολὺ πρωῒ ἐπροχώρησε πρὸς τὴν κολοκυθιὰν καὶ τὴν ἐκτύπησεν εἰς τὴν ρίζαν καὶ ἐξεράθη.
8 Καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον καὶ προσέταξεν ὁ Θεὸς πνεύματι καύσωνι συγκαίοντι, καὶ ἐπάταξεν ὁ ἥλιος ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωνᾶ· καὶ ὠλιγοψύχησε καὶ ἀπελέγετο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ εἶπε· καλόν μοι ἀποθανεῖν με ἢ ζῆν.	8 Μετὰ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου, διέταξεν ὁ Θεὸς νὰ πνεύσῃ ἔνας πολὺ καυστικὸς ἄνεμος. Αἱ ἠλιακαὶ ἀκτῖνες ἐκτύπησαν τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωνᾶ, ὠλιγοψύχησεν ὁ Ἰωνᾶς, ἔχασε τὸ θάρρος διὰ τὴν ζωήν του καὶ εἶπε· <προτιμότερον εἶναι δι' ἐμὲ νὰ ἀποθάνω παρὰ νὰ ζῶ>.	8 Καὶ συνέβη, εὐθὺς ὡς ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, διέταξεν ὁ Θεὸς ἄνεμον καυστικόν, ποὺ μαζὶ μὲ τὰς ἡλιακὰς ἀκτῖνας ἔκαιε, καὶ ἐκτύπησεν ὁ ἥλιος τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωνᾶ· καὶ ἐλιγοψύχησε καὶ ἐξηντλήθη μέχρι λιποθυμίας καὶ κινδύνου νὰ χάσῃ τὴν ζωήν του καὶ εἶπε: <Καλύτερον εἶναι νὰ ἀποθάνω παρὰ νὰ ζῶ>.
9 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς Ἰωνᾶν· εἰ σφόδρα λελύπησαι σὺ ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ; Καὶ εἶπε· σφόδρα λελύπημαι ἐγὼ ἕως θανάτου.	9 Εἶπε τότε ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Ἰωνᾶν· <πράγματι, τόσον πολὺ σὺ ἐλυπήθης διὰ τὴν κολοκύνθην;> Ὁ Ἰωνᾶς ἀπήντησε· <πάρα πολὺ ἔχω λυπηθῆ μέχρι θανάτου>.	9 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἰωνᾶν: <Λοιπὸν ἔχεις λυπηθῇ πάρα πολὺ σὺ διὰ τὴν κολοκυθιάν;> Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωνᾶς: <Πάρα πολὺ ἐλυπήθηκα ἐγὼ μέχρι τοῦ νὰ ζητῶ τὸν θάνατον>.
10 Καὶ εἶπε Κύριος· σὺ ἐφείσω ὑπὲρ τῆς κολοκύνθης, ὑπὲρ οὐκ ᾗ οὐκ ἐκακοπάθησας ἐπ' αὐτὴν οὐδὲ ἐξέθρεψας αὐτήν, ἣ ἐγενήθη ὑπὸ νύχτα καὶ ὑπὸ νύκτα ἀπώλετο.	10 Ὁ Κύριος τοῦ εἶπε· <σὺ ἐλυπήθης διὰ μίαν κολοκύνθην, διὰ τὴν ὁποίαν δὲν ἐκοπίασες καὶ τὴν ὁποίαν δὲν ἔθρεψες. Αὐτὴ ἐφύτρωσε μίαν νύκτα καὶ τὴν ἄλλην νύκτα ἐχάθη.	10 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος: <Σὺ ἐλυπήθης διὰ τὴν κολοκυθιὰν καί, ἐὰν ἐξηρτᾶτο ἀπὸ σέ, δὲν θὰ ἄφηνες νὰ ξηρανθῇ αὕτη, διὰ τὴν ὁποίαν δὲν ἐκοπίασες διὰ νὰ τὴν φυτεύσῃς καὶ οὔτε ἐπότισες καὶ ἐκαλλιέργησες αὐτὴν διὰ νὰ αὐξηθῇ· ἡ ὁποία κατὰ τὰς νυκτερινὰς ὥρας τῆς πρωΐας ἔγινε καὶ πρωΐ - πρωῒ πάλιν, προτοῦ νὰ φανῇ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, ἐχάθη.
11 Ἐγὼ δὲ οὐ φείσομαι ὑπὲρ Νινευὴ τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἐν ᾗ κατοικοῦσι πλείους ἢ δώδεκα μυριάδες ἀνθρώπων, οἳτινες οὐκ ἔγνωσαν δεξιὰν αὐτῶν ἢ ἀριστερὰν αὐτῶν, καὶ κτήνη πολλά;	11 Ἐγὼ δὲν ἔπρεπε νὰ λυπηθῶ διὰ τὴν μεγάλην πόλιν τὴν Νινευή, εἰς τὴν ὁποίαν, ἐκτὸς τῶν ὡρίμων κατὰ τὴν ἡλικίαν ἀνθρώπων, κατοικοῦν καὶ περισσότερα ἀπὸ ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδες νήπια, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ διακρίνουν τὸ δεξί των χέρι ἀπὸ τὸ ἀριστερόν των, ὅπως ἐπίσης καὶ ζῶα πολλά;>	11 Ἐγὼ δὲ δὲν θὰ λυπηθῶ τὴν Νινευὴ καὶ δὲν θὰ προλάβω τὴν καταστροφὴν αὐτῆς, τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, εἰς τὴν ὁποίαν κατοικοῦν περισσότεραι ἀπὸ ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδες ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ εἶναι ἀκόμη νήπιοι, δὲν ἔμαθαν ποία εἶναι ἡ δεξιά των ἢ ἡ ἀριστερά των, ἀκόμη δὲ ὑπάρχουν εἰς αὐτὴν καὶ κτήνη πολλά, τὰ ὁποῖα, ὅπως τὰ νήπια, οὕτω καὶ αὐτὰ δὲν ἔπταισαν εἰς τίποτε;>