Ιουδίθ : Κεφάλαιον ΙΔ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ἰουδίθ· ἀκούσατε δή μου, ἀδελφοί, καὶ λαβόντες τὴν κεφαλὴν ταύτην κρεμάσατε αὐτὴν ἐπὶ τῆς ἐπάλξεως του τείχους ὑμῶν.
2 Καὶ ἔσται ἡνίκα ἂν διαφαύσῃ ὁ ὄρθρος καὶ ἐξέλθῃ ὁ ἥλιος ἐπὶ τὴν γῆν, ἀναλήψεσθε ἕκαστος τὰ σκεύη τὰ πολεμικὰ ὑμῶν καὶ ἐξελεύσεσθε πᾶς ἀνὴρ ἰσχύων ἔξω τῆς πόλεως καὶ δώσετε ἀρχηγὸν εἰς αὐτοὺς ὡς καταβαίνοντες ἐπὶ τὸ πεδίον εἰς τὴν προφυλακὴν υἱῶν Ἀσσοὺρ καὶ οὐ καταβήσεσθε.
3 Καὶ ἀναλαβόντες οὗτοι τὰς πανοπλίας αὐτῶν πορεύσονται εἰς τὴν παρεμβολὴν αὐτῶν καὶ ἐγεροῦσι τοὺς στρατηγοὺς τῆς δυνάμεως Ἀσσούρ· καὶ συνδραμοῦνται ἐπὶ τὴν σκηνὴν Ὀλοφέρνου καὶ οὐχ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιπεσεῖται ἐπ' αὐτοὺς φόβος, καὶ φεύξονται ἀπὸ προσώπου ὑμῶν.
4 Καὶ ἐπακολουθήσαντες ὑμεῖς καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες πᾶν ὅριον Ἰσραήλ, καταστρώσατε αὐτοὺς ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν.
5 Πρὸ δὲ τοῦ ποιῆσαι ταῦτα, καλέσατέ μοι Ἀχιὼρ τὸν Ἀμανίτην ἵνα ἰδὼν ἐπιγνῷ τὸν ἐκφαυλίσαν τὰ τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραὴλ καὶ αὐτὸν ὡς εἰς θάνατον ἀποστείλαντα εἰς ἡμᾶς.
6 Καὶ ἐκάλεσαν τὸν Ἀχιὼρ ἐκ τοῦ οἴκου Ὀζία· ὡς δὲ ἦλθε καὶ εἶδε τὴν κεφαλὴν Ὀλοφέρνου ἐν χειρὶ ἀνδρὸς ἑνὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ λαοῦ, ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον, καὶ ἐξελύθη τὸ πνεῦμα αὐτοῦ.
7 Ὡς δὲ ἀνέλαβον αὐτόν, προσέπεσε τοῖς ποσὶν Ἰουδὶθ καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ αὐτῆς καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν παντὶ σκηνώματι Ἰούδα καὶ ἐν παντὶ ἔθνει, οἵτινες ἀκούσαντες τὸ ὄνομά σου ταραχθήσονται·
8 καὶ νῦν ἀνάγγειλόν μοι ὅσα ἐποίησας ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις. Καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῷ Ἰουδὶθ ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ πάντα, ὅσα ἦν πεποιηκυῖα, ἐφ' ἧς ἡμέρας ἐξῆλθεν ἕως οὗ ἐλάλει αὐτοῖς.
9 Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλοῦσα, ἠλάλαξεν ὁ λαὸς φωνῇ μεγάλῃ καὶ ἔδωκε φωνὴν εὐφρόσυνον ἐν τῇ πόλει αὐτῶν.
10 Ἰδὼν δὲ Ἀχιὼρ πάντα, ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐπίστευσε τῷ Θεῷ σφόδρα καὶ περιετέμετο τὴν σάρκα τῆς ἀκροβυστίας αὐτοῦ καὶ προσετέθη πρὸς τὸν οἶκον Ἰσραὴλ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
11 Ἡνίκα δὲ ὁ ὄρθρος ἀνέβη, καὶ ἐκρέμασαν τὴν κεφαλὴν Ὀλοφέρνου ἐκ τοῦ τείχους, καὶ ἀνέλαβε πᾶς ἀνὴρ Ἰσραὴλ τὰ ὅπλα αὐτοῦ καὶ ἐξήλθοσαν κατὰ σπείρας ἐπὶ τὰς ἀναβάσεις τοῦ ὄρους.
12 Οἱ δὲ υἱοὶ Ἀσσοὺρ ὡς εἶδον αὐτούς, διέπεμψαν ἐπὶ τοὺς ἡγουμένους αὐτῶν· οἱ δὲ ἦλθον ἐπὶ στρατηγοὺς καὶ χιλιάρχους καὶ ἐπὶ πάντα ἄρχοντα αὐτῶν.
13 Καὶ παρεγένοντο ἐπὶ τὴν σκηνὴν Ὀλοφέρνου καὶ εἶπαν τῷ ὄντι ἐπὶ πάντων τῶν αὐτοῦ· ἔγειρον δὴ τὸν κύριον ἡμῶν, ὅτι ἐτόλμησαν οἱ δοῦλοι καταβαίνειν ἐφ' ἡμᾶς εἰς πόλεμον, ἵνα ἐξολοθρευθῶσιν εἰς τέλος.
14 Καὶ εἰσῆλθε Βαγώας καὶ ἔκρουσε τὴν αὐλαίαν τῆς σκηνῆς· ὑπενοεῖτο γὰρ καθεύδειν αὐτὸν μετὰ Ἰουδίθ·
15 ὡς δὲ οὐδεὶς ἑπήκουσε, διαστείλας εἰσῆλθεν εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ εὗρεν αὐτὸν ἐπὶ τῆς χελωνίδος ἐρριμμένον νεκρόν, καὶ ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἀφήρητο ἀπ' αὐτοῦ.
16 Καὶ ἐβόησε φωνῇ μεγάλῃ μετὰ κλαυθμοῦ καὶ στεναγμοῦ καὶ βοῆς ἰσχυρᾶς καὶ διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.
17 Καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν σκηνήν, οὗ ἦν Ἰουδὶθ καταλύουσα, καὶ οὐχ εὗρεν αὐτήν· καὶ ἐξεπήδησεν εἰς τὸν λαὸν κράζων·
18 ἠθέτησαν οἱ δοῦλοι, ἐποίησεν αἰσχύνην μία γυνὴ τῶν Ἑβραίων εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ· ὅτι ἰδοὺ Ὀλοφέρνης χαμαί, καὶ ἡ κεφαλὴ οὐκ ἔστιν ἐπ' αὐτῷ.
19 Ὡς δὲ ἤκουσαν ταῦτα τὰ ρήματα οἱ ἄρχοντες τῆς δυνάμεως Ἀσσούρ, τοὺς χιτῶνας αὐτῶν διέρρηξαν, καὶ ἐταράχθη ἡ ψυχὴ αὐτῶν σφόδρα, καὶ ἐγένετο αὐτῶν κραυγὴ καὶ βοὴ μεγάλη σφόδρα ἐν μέσῳ τῆς παρεμβολῆς.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ἰουδὶθ ἀπήντησε πρὸς αὐτούς· <ἀκούσατέ μου λοιπὸν τώρα, ἀδελφοί μου πάρετε αὐτὴν τὴν κεφαλὴν καὶ κρεμάσατέ την εἰς τὰς ἐπάλξεις τοῦ τείχους σας.
2 Ὅταν δὲ ἀρχίσῃ νὰ γλυκοχαράζῃ ὁ ὄρθρος καὶ ἀφοῦ ἀνατείλῃ ὁ   ἥλιος εἰς τὴν γῆν, θὰ πάρῃ ὁ καθένας τὰ πολεμικά του ὅπλα καὶ θὰ ἐξορμήσετε. Κάθε ἄνδρας πολεμιστὴς θὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὴν πόλιν. Θὰ δώσετε δὲ εἰς ὅλους   αὐτοὺς ἕνα ἀρχηγόν. ῞Οταν κατεβαίνετε εἰς τὴν πεδιάδα καὶ φθάσετε εἰς τὰς προφυλακὰς τῶν Ἀσσυρίων, δὲν θὰ προχωρήσετε περισσότεροι.
3 Οἱ φύλακες τῶν προφυλακῶν θὰ πάρουν τὰς πανοπλίας των καὶ θὰ πορευθοῦν εἰς τὸ στρατόπεδόν των, θὰ ἐξυπνήσουν τοὺς κοιμωμένους στρατηγοὺς τοῦ στρατοῦ τῶν Ἀσσυρίων. Αὐτοὶ δὲ κατόπιν θὰ τρέξουν ὅλοι εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Ὀλοφέρνου, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸν εὕρουν. Θὰ πέσῃ εἰς αὐτοὺς φόβος καὶ θὰ τραποῦν εἰς φυγὴν ἀπὸ ἔμπροσθέν σας.
4 Σεῖς καὶ ὅλοι οἱ κάτοικοι ὁλοκλήρου τῆς χώρας τοῦ Ἰσραὴλ θὰ τοὺς καταδιώξετε καὶ θὰ τοὺς στρώσετε νεκροὺς εἰς τὸν δρόμον των.
5 Πρὶν ὅμως ἀναλάβετε αὐτὴν τὴν ἐπιχείρησιν, καλέσατε ἐδῶ τὸν Ἀχιὼρ τὸν Ἀμανίτην, διὰ νὰ ἴδῃ ὁ ἴδιος καὶ ἀναγνωρίσῃ τὴν κεφαλὴν ἐκείνου, ὁ ὁποῖος κατεφρόνησε τὺν ἰσραηλιτικὸν λαόν, κατεφρόνησε δὲ καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιον, τὸν ὁποῖον ἔστειλε πρὸς ἡμᾶς, ὡς πρὸς βέβαιον θάνατον>.
6 Ἐκάλεσαν πράγματι, τὸν Ἀχιὼρ ἀπὸ τὴν οἰκίαν τοῦ Ὀζία. Ὅταν αὐτὸς ἦλθε καὶ εἶδε τὴν κεφαλὴν τοῦ Ὀλοφέρνου εἰς τὰ χέρια ἑνὸς ἀνδρὸς ἀπὸ τὸ συγκεντρωθὲν πλῆθος, κατελήφθη ἀπὸ ἰσχυροτάτην συγκίνησιν, ἔπεσε κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ ἐλιποθύμησε.
7 Ὅταν δὲ τὸν ἐπανέφεραν εἰς τὰς αἰσθήσεις του, ἔπεσεν εἰς τὰ πόδια τῆς Ἰουδίθ, προσεκύνησεν ἐνώπιόν της καὶ εἶπε· <εὐλογημένη σὺ θὰ εἶσαι εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν τῆς φυλῆς Ἰούδα καὶ εἰς κάθε ἔθνος. Οὗτοι θὰ ἀκούουν τὸ ὄνομά σου καὶ θὰ καταλαμβάνωνται ἀπὸ ταραχήν.
8 Καὶ τώρα, σὲ παρακαλῶ, πές μας ὅσα ἔκαμες κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς>. Ἡ Ἰουδὶθ ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὸν ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ ὅλα ὅσα εἶχε πράξει, ἀπὸ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν πόλιν μέχρι τῆς ὥρας ποὺ ὠμιλοῦσε πρὸς αὐτούς.
9 Ὅταν δὲ ἔπαυσεν αὐτὴ νὰ ὁμιλῇ, ὅλον τὸ παριστάμενον πλῆθος ἐξερράγη εἰς ἀλαλαγμοὺς καὶ φωνὰς μεγάλας, αἱ δὲ φωναὶ αὐταὶ ἦσαν φωναὶ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως εἰς ὅλην τὴν πόλιν των.
10 Ὁ δὲ Ἀχιώρ, ὅταν εἶδε καὶ ἄκουσεν ὅλα ὅσα ἔκαμεν ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐπίστευσεν ἀκόμη περισσότερον εἰς τὸν Θεόν, περιέταμε τὴν σαρκίνην αὐτοῦ ἀκροβυστίαν καὶ συγκατεριθμήθη εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς.
11 Ὅταν δὲ ἐφώτισεν ὁ ὄρθρος, ἐκρέμασαν τὴν κεφαλὴν τοῦ Ὀλοφέρνου ἀπὸ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως. Κάθε δὲ Ἰσραηλίτης ἐπῆρε τὰ ὅπλα του καὶ ἐξῆλθαν ἀπὸ τὴν πόλιν συντεταγμένοι κατὰ τμήματα στρατοῦ καὶ ἐβάδιζαν εἰς τὰς στενωποὺς διαβάσεις τοῦ ὄρους.
12 Αἱ προφυλακαὶ τῶν Ἀσσυρίων στρατιωτῶν, ὅταν τοὺς εἶδαν, ἔστειλαν ἀμέσως ἄνδρας ἀγγελιαφόρους εἰς τοὺς ἀρχηγούς των. Ἐκεῖνοι μετέβησαν εἰς τοὺς στρατηγοὺς καὶ εἰς τοὺς χιλιάρχους καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἄλλους ἄρχοντας.
13 Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀξιωματοῦχοι ἦλθαν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Ὀλοφέρνου καὶ εἶπαν εἰς τὸν ἐπιτελάρχην του· <ξύπνησε, λοιπόν, τώρα τὸν κύριόν μας, διότι αὐτοὶ οἱ δοῦλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἐτόλμησαν νὰ κατέλθουν ἐναντίον μας εἰς πόλεμον. Ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ ἐξολοθρευθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου>.
14 Εἰσῆλθε λοιπὸν ὁ Βαγώας καὶ ἔκρουσε τὸ παραπέτασμα τῆς σκηνῆς, διότι ἐνόμιζεν ὅτι ὁ Ὀλοφέρνης κοιμᾶται ἀκόμη μὲ τὴν Ἰουδίθ.
15 Ἐπειδὴ ὅμως κανεὶς δὲν ἀπήντησεν εἰς τὴν κροῦσιν του, ἀνέσυρε τὸ παραπέτασμα τῆς σκηνῆς, εἰσῆλθεν εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ εὑρῆκεν αὐτὸν νεκρὸν ριγμένον εἰς τὰ πόδια τῆς κλίνης του. Ἡ κεφαλή του εἶχε κοπῆ καὶ ἀφαιρεθῆ ἀπὸ αὐτόν.
16 Τότε ὁ Βαγώας ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ μὲ κλαυθμὸν πολὺν καὶ στεναγμὸν καὶ ἰσχυρὰν βοὴν καὶ διέρρηξε τὰ ἱμάτια του.
17 Εἰσῆλθε δὲ κατόπιν εἰς τὴν σκηνήν, ὅπου κατέλυεν ἡ Ἰουδίθ, ἀλλὰ δὲν τὴν εὑρῆκεν. Ἔτρεξεν ἔπειτα εἰς τὸν λαὸν τῶν Ἀσσυρίων κράζων·
18 <οἱ δοῦλοι οἱ Ἰσραλῖται μᾶς ἐξηπάτησαν· μία γυνὴ τῶν Ἑβραίων κατεντρόπιασε τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ναδουχοδονόσορ. Διότι ἰδού, ὁ Ὀλοφέρνης κεῖται κατὰ γῆς νεκρὸς καὶ ἡ κεφαλή του δὲν ὑπάρχει πλέον εἰς τὸ σῶμα του>.
19 Ὅταν οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ στρατοῦ τῶν Ἀσσυρίων ἤκουσαν ὅλα αὐτά, διέρρηξαν τὰ ἱμάτιά των ἡ δὲ ψυχή των κατεταράχθη πάρα πολύ. Μεγάλη δὲ βοὴ καὶ κραυγὴ καταθλίψεως ἀλλὰ καὶ φόβου ἔγινεν εἰς ὅλον τὸ στρατόπεδόν των.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

μέσως μετὰ ταῦτα εἶπε πρὸς αὐτοὺς ἡ Ἰουδίθ: <Ἀκουστέ με, σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί μου. Πάρετε αὐτὸ τὸ κεφάλι καὶ κρεμᾶστε τὸ εἰς τὴν ἔπαλξιν τοῦ τείχους μας.
2 Καὶ ὅταν χαράξῃ τὸ πρωῒ καὶ βγῇ ὁ ἥλιος διὰ νὰ φωτίσῃ τὴν γῆν, πάρετε καθένας σας τὰ ὅπλα σας καὶ τὰ πολεμικά σας ἐξαρτήματα, καὶ βγῆτε ὅλοι οἰ δυνατοὶ ἄνδρες ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη. Νὰ βάλετε δὲ σεῖς, οἱ ἄρχοντες, ἕνα ἐπὶ κεφαλῆς των, διὰ νὰ κανονίζῃ τὴν πορείαν των, ὥστε νὰ κατεβοῦν πρὸς τὴν πεδιάδα μέχρι ποὺ νὰ φαίνωνται ἀπὸ τὰ προκεχωρημένα φυλάκια τῶν Ἀσσυρίων. Νὰ μὴ προχωρήσουν ὅμως πιὸ κάτω.
3 Ὅταν σᾶς ἰδοῦν οἱ στρατιῶται τῆς ἐμπροσθοφυλακῆς τῶν Ἀσσυρίων, θὰ ἀναλάβουν τὰς πανοπλίας των, θὰ ὑπάγουν εἰς τὸ στρατόπεδον των καὶ θὰ ξυπνήσουν ἀμέσως τοὺς στρατηγοὺς τῆς στρατιᾶς τῶν Ἀσσυρίων. Θὰ τρέξουν δὲ μαζὶ πρὸς τὴν σκηνὴν τοῦ Ὀλοφέρνους καί, ἐπειδὴ δὲν θὰ τὸν βροῦν, θὰ κυριευθοῦν ἀπὸ φόβον καὶ θὰ φύγουν πανικόβλητοι ἀπὸ ἐμπρός σας.
4 Καὶ ἀφοῦ τοὺς καταδιώξετε σεῖς καὶ ὅλοι, ὅσοι κατοικοῦν εἰς τὴν ἐπικράτειαν τοῦ Ἰσραήλ, νὰ τοὺς ξαπλώσετε κατὰ γῆς νεκρούς, καθὼς θὰ τρέχουν εἰς τοὺς δρόμους τῆς φυγῆς των.
5 Πρὶν νὰ κάμετε ὅμως αὐτὰ ποὺ σᾶς λέγω, φωνάξτε μου τὸν Ἀμμανίτην Ἀχιώρ, διὰ νὰ ἰδῇ καὶ ἀνάγνωρίσῃ τὸ κεφάλη ἐκείνου, ὁ ὁποῖος κατεφρόνησε καὶ ὑπετίμησε τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἔστειλε καὶ τὸν ἴδιον ἀνάμεσά μας, διὰ νὰ πεθάνη μαζί μας>.
6 Καὶ ἐκάλεσαν πράγματι τὸν Ἀχιώρ, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ὀζία. Μόλις δὲ ἦλθεν ὁ Ἀχιὼρ καὶ εἶδε τὸ κεφάλι τοῦ Ὀλοφέρνους, ποὺ τὸ ἐκρατοῦσεν εἰς τὸ χέρι του ἕνας ἄνδρας ἀπὸ τὴν συνάθροισιν τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ ἐλιποθύμησε.
7 Ὅταν δὲ τὸν συνέφεραν ἀπὸ τὴν λιποθυμίαν, ἔπεσεν ἐμπρὸς εἰς τὰ πόδια τῆς Ἰουδὶθ καὶ ἐπροσκύνησεν ἐνώπιόν της καὶ εἶπεν: <Εἶσαι καὶ θὰ εἶσαι δοξασμένη σὺ εἰς κάθε τόπον τῶν Ἰουδαίων καὶ εἰς κάθε ἔθνος. Ὅταν θὰ ἀκούουν αὐτοὶ τὸ ὄνομά σου, θὰ κυριεύωνται ἀπὸ ἔκπληξιν καὶ ταραχήν.
8 Πές μου τώρα, σὲ παρακαλῶ, αὐτά, ποὺ ἔκαμες κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς>. Καὶ ἡ Ἰουδὶθ τοῦ ἐδιηγήθη ἐνώπιον τοῦ λαοῦ ὅλα, σὰ ἔκαμεν ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Βαιτυλούας καὶ ἕως τὴν στιγμὴν ἐκείνην, ποὺ ὡμιλοῦσε πρὸς αὐτούς.
9 Μόλις δὲ ἔπαυσε νὰ ὁμιλῇ, ἐξέσπασαν εἰς ἀλαλαγμοὺς μὲ μεγάλην φωνὴν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ ἐγέμισαν τὴν πόλιν των μὲ φωνὰς χαρὰς καὶ εὐφροσύνης.
10 Ὁ δὲ Ἀχιώρ, ὅταν εἶδεν ὅλα, ὅσα ἔκαμεν ὁ Θεὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἐπίστευσε μὲ ὅλην τὴν δύναμίν του εἰς αὐτὸν τὸν Θεόν. Καὶ ἀφοῦ περιέκοψε τὴν σάρκα τῆς ἀκροβυστίας του, ὡς δεῖγμα ὅτι ἀφιερώνετο εἰς τὸν Κύριον, προσετέθη εἰς τὸν ἀριθμὸν τῶν πολιτῶν τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τότε καὶ ἑξῆς, ἕως τὴν ἡμέραν αὐτήν, ποὺ γράφονται αὐτά.
11 Μόλις λοιπὸν ἐξημέρωσεν ἡ ἄλλη ἡμέρα, ἐκρέμασαν οἱ Ἰουδαῖοι τὸ κεφάλι τοῦ Ὀλοφέρνους ἀπὸ τὸ τεῖχος. Καὶ ἀφοῦ ἐπῆρε κάθε Ἰσραηλίτης πολεμιστὴς τὰ ὅπλα του, ἐβγῆκαν ὅλοι κατὰ τμήματα πρὸς τὰς στενὰς διαβάσεις, ἀπὸ ὅπου ἀνέβαιναν εἰς τὸ βουνό των.
12 Ὅταν τοὺς εἶδαν οἱ Ἀσσύριοι, ἔστειλαν ἀγγελιαφόρους καὶ εἰδοποίησαν τοὺς ἀρχηγούς των. Καὶ αὐτοὶ ἦλθαν καὶ ἐνημέρωσαν τοὺς στρατηγοὺς καὶ χιλιάρχους των καὶ κάθε ἄρχοντά των.
13 Ἐπῆγαν δὲ ἀμέσως εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Ὀλοφέρνους καὶ εἶπαν εἰς ἐκεῖνον, ποὺ ἦτο ἐπὶ κεφαλῆς ὅλου τοῦ προσωπικοῦ του: <Ξύπνησε γρήγορα τὸν κύριόν μας, διότι οἱ σκλάβοι Ἰουδαῖοι ἐτόλμησαν καὶ κατεβαίνουν ἐναντίον μας διὰ πόλεμον. Τοὺς περιμένει ὅμως ὁλοκληρωτικὴ ἐξόντωσις>.
14 Ἐμβῆκε λοιπὸν ὁ Βαγώας μὲ προσοχὴν καὶ ἐκτύπησε μὲ τρόπον τὸ παραπέτασμα τῆς σκηνῆς, διότι ἐνόμιζεν ὅτι ὁ Ὀλοφέρνης ἐκοιμᾶτο μαζὶ μὲ τὴν Ἰουδίθ.
15 Ὅταν ὅμως ἀντελήφθη ὅτι δὲν ἄκουσε κανεὶς τὸ κτύπημά του, παρεμέρισε τὸ παραπέτασμα, ἐμβῆκεν εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ εὑρῆκε τὸν Ὀλοφέρνην νεκρόν! Ἦτο πεσμένος δίπλα εἰς τὸ κρεββάτι του, εἰς τὸ κατώφλι τῆς κυρίας σκηνῆς του, τὸ δὲ κεφάλι του εἶχε κοπῆ καὶ ἔλειπεν!
16 Ἐκραύγασε τότε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ ἄρχισε νὰ κλαίῃ, νὰ ἀναστενάζῃ καὶ νὰ βοᾷ δυνατά. Ἔσχισε δὲ καὶ τὰ ἐνδύματά του, διὰ νὰ δείξῃ τὴν λύπην του διὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀρχιστρατήγου του.
17 Ἐμβῆκε κατόπιν εἰς τὴν σκηνήν, ὅπου ἐκοιμᾶτο τὰς προηγουμένας ἡμέρας ἡ Ἰουδίθ, καὶ δὲν τὴν εὑρῆκε. Καὶ ἀμέσως ἔτρεξε μὲ πηδήματα πρὸς τοὺς Ἀσσυρίους, ποὺ τὸν ἐπερίμεναν, καὶ ἐφώναζεν:
18 <Ἐπανεστάτησαν καὶ μᾶς ἐξηπάτησαν οἱ σκλάβοι! Μιὰ γυναῖκα τῶν Ἑβραίων ἐξευτέλισε τὸν βασιλικὸν οἶκον τοῦ Ναβουχοδονόσορος! Νά! Ὁ Ὀλοφέρνης κείτεται κάτω νεκρὸς καὶ τὸ κεφάλι του δὲν εἶναι εἰς τὸ σῶμα του!>
19 Μόλις ἄκουσαν τὰ λόγια αὐτὰ οἱ ἀξιωματοῦχοι τῆς στρατιᾶς τῶν Ἀσσυρίων, ἔσχισαν τοὺς χιτῶνας των εἰς ἔνδειξιν πένθους. Καὶ ἐκυριεύθη ἡ ψυχή των ἀπὸ πολὺ μεγάλην ταραχήν. Ἄρχισαν δὲ νὰ κραυγάζουν καὶ νὰ φωνάζουν πολὺ δυνατὰ μέσα εἰς τὸ στρατόπεδον.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ἰουδίθ· ἀκούσατε δή μου, ἀδελφοί, καὶ λαβόντες τὴν κεφαλὴν ταύτην κρεμάσατε αὐτὴν ἐπὶ τῆς ἐπάλξεως του τείχους ὑμῶν.	Ἰουδὶθ ἀπήντησε πρὸς αὐτούς· <ἀκούσατέ μου λοιπὸν τώρα, ἀδελφοί μου πάρετε αὐτὴν τὴν κεφαλὴν καὶ κρεμάσατέ την εἰς τὰς ἐπάλξεις τοῦ τείχους σας.	μέσως μετὰ ταῦτα εἶπε πρὸς αὐτοὺς ἡ Ἰουδίθ: <Ἀκουστέ με, σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί μου. Πάρετε αὐτὸ τὸ κεφάλι καὶ κρεμᾶστε τὸ εἰς τὴν ἔπαλξιν τοῦ τείχους μας.
2 Καὶ ἔσται ἡνίκα ἂν διαφαύσῃ ὁ ὄρθρος καὶ ἐξέλθῃ ὁ ἥλιος ἐπὶ τὴν γῆν, ἀναλήψεσθε ἕκαστος τὰ σκεύη τὰ πολεμικὰ ὑμῶν καὶ ἐξελεύσεσθε πᾶς ἀνὴρ ἰσχύων ἔξω τῆς πόλεως καὶ δώσετε ἀρχηγὸν εἰς αὐτοὺς ὡς καταβαίνοντες ἐπὶ τὸ πεδίον εἰς τὴν προφυλακὴν υἱῶν Ἀσσοὺρ καὶ οὐ καταβήσεσθε.	2 Ὅταν δὲ ἀρχίσῃ νὰ γλυκοχαράζῃ ὁ ὄρθρος καὶ ἀφοῦ ἀνατείλῃ ὁ ἥλιος εἰς τὴν γῆν, θὰ πάρῃ ὁ καθένας τὰ πολεμικά του ὅπλα καὶ θὰ ἐξορμήσετε. Κάθε ἄνδρας πολεμιστὴς θὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὴν πόλιν. Θὰ δώσετε δὲ εἰς ὅλους αὐτοὺς ἕνα ἀρχηγόν. ῞Οταν κατεβαίνετε εἰς τὴν πεδιάδα καὶ φθάσετε εἰς τὰς προφυλακὰς τῶν Ἀσσυρίων, δὲν θὰ προχωρήσετε περισσότεροι.	2 Καὶ ὅταν χαράξῃ τὸ πρωῒ καὶ βγῇ ὁ ἥλιος διὰ νὰ φωτίσῃ τὴν γῆν, πάρετε καθένας σας τὰ ὅπλα σας καὶ τὰ πολεμικά σας ἐξαρτήματα, καὶ βγῆτε ὅλοι οἰ δυνατοὶ ἄνδρες ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη. Νὰ βάλετε δὲ σεῖς, οἱ ἄρχοντες, ἕνα ἐπὶ κεφαλῆς των, διὰ νὰ κανονίζῃ τὴν πορείαν των, ὥστε νὰ κατεβοῦν πρὸς τὴν πεδιάδα μέχρι ποὺ νὰ φαίνωνται ἀπὸ τὰ προκεχωρημένα φυλάκια τῶν Ἀσσυρίων. Νὰ μὴ προχωρήσουν ὅμως πιὸ κάτω.
3 Καὶ ἀναλαβόντες οὗτοι τὰς πανοπλίας αὐτῶν πορεύσονται εἰς τὴν παρεμβολὴν αὐτῶν καὶ ἐγεροῦσι τοὺς στρατηγοὺς τῆς δυνάμεως Ἀσσούρ· καὶ συνδραμοῦνται ἐπὶ τὴν σκηνὴν Ὀλοφέρνου καὶ οὐχ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιπεσεῖται ἐπ' αὐτοὺς φόβος, καὶ φεύξονται ἀπὸ προσώπου ὑμῶν.	3 Οἱ φύλακες τῶν προφυλακῶν θὰ πάρουν τὰς πανοπλίας των καὶ θὰ πορευθοῦν εἰς τὸ στρατόπεδόν των, θὰ ἐξυπνήσουν τοὺς κοιμωμένους στρατηγοὺς τοῦ στρατοῦ τῶν Ἀσσυρίων. Αὐτοὶ δὲ κατόπιν θὰ τρέξουν ὅλοι εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Ὀλοφέρνου, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸν εὕρουν. Θὰ πέσῃ εἰς αὐτοὺς φόβος καὶ θὰ τραποῦν εἰς φυγὴν ἀπὸ ἔμπροσθέν σας.	3 Ὅταν σᾶς ἰδοῦν οἱ στρατιῶται τῆς ἐμπροσθοφυλακῆς τῶν Ἀσσυρίων, θὰ ἀναλάβουν τὰς πανοπλίας των, θὰ ὑπάγουν εἰς τὸ στρατόπεδον των καὶ θὰ ξυπνήσουν ἀμέσως τοὺς στρατηγοὺς τῆς στρατιᾶς τῶν Ἀσσυρίων. Θὰ τρέξουν δὲ μαζὶ πρὸς τὴν σκηνὴν τοῦ Ὀλοφέρνους καί, ἐπειδὴ δὲν θὰ τὸν βροῦν, θὰ κυριευθοῦν ἀπὸ φόβον καὶ θὰ φύγουν πανικόβλητοι ἀπὸ ἐμπρός σας.
4 Καὶ ἐπακολουθήσαντες ὑμεῖς καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες πᾶν ὅριον Ἰσραήλ, καταστρώσατε αὐτοὺς ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν.	4 Σεῖς καὶ ὅλοι οἱ κάτοικοι ὁλοκλήρου τῆς χώρας τοῦ Ἰσραὴλ θὰ τοὺς καταδιώξετε καὶ θὰ τοὺς στρώσετε νεκροὺς εἰς τὸν δρόμον των.	4 Καὶ ἀφοῦ τοὺς καταδιώξετε σεῖς καὶ ὅλοι, ὅσοι κατοικοῦν εἰς τὴν ἐπικράτειαν τοῦ Ἰσραήλ, νὰ τοὺς ξαπλώσετε κατὰ γῆς νεκρούς, καθὼς θὰ τρέχουν εἰς τοὺς δρόμους τῆς φυγῆς των.
5 Πρὸ δὲ τοῦ ποιῆσαι ταῦτα, καλέσατέ μοι Ἀχιὼρ τὸν Ἀμανίτην ἵνα ἰδὼν ἐπιγνῷ τὸν ἐκφαυλίσαν τὰ τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραὴλ καὶ αὐτὸν ὡς εἰς θάνατον ἀποστείλαντα εἰς ἡμᾶς.	5 Πρὶν ὅμως ἀναλάβετε αὐτὴν τὴν ἐπιχείρησιν, καλέσατε ἐδῶ τὸν Ἀχιὼρ τὸν Ἀμανίτην, διὰ νὰ ἴδῃ ὁ ἴδιος καὶ ἀναγνωρίσῃ τὴν κεφαλὴν ἐκείνου, ὁ ὁποῖος κατεφρόνησε τὺν ἰσραηλιτικὸν λαόν, κατεφρόνησε δὲ καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιον, τὸν ὁποῖον ἔστειλε πρὸς ἡμᾶς, ὡς πρὸς βέβαιον θάνατον>.	5 Πρὶν νὰ κάμετε ὅμως αὐτὰ ποὺ σᾶς λέγω, φωνάξτε μου τὸν Ἀμμανίτην Ἀχιώρ, διὰ νὰ ἰδῇ καὶ ἀνάγνωρίσῃ τὸ κεφάλη ἐκείνου, ὁ ὁποῖος κατεφρόνησε καὶ ὑπετίμησε τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἔστειλε καὶ τὸν ἴδιον ἀνάμεσά μας, διὰ νὰ πεθάνη μαζί μας>.
6 Καὶ ἐκάλεσαν τὸν Ἀχιὼρ ἐκ τοῦ οἴκου Ὀζία· ὡς δὲ ἦλθε καὶ εἶδε τὴν κεφαλὴν Ὀλοφέρνου ἐν χειρὶ ἀνδρὸς ἑνὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ λαοῦ, ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον, καὶ ἐξελύθη τὸ πνεῦμα αὐτοῦ.	6 Ἐκάλεσαν πράγματι, τὸν Ἀχιὼρ ἀπὸ τὴν οἰκίαν τοῦ Ὀζία. Ὅταν αὐτὸς ἦλθε καὶ εἶδε τὴν κεφαλὴν τοῦ Ὀλοφέρνου εἰς τὰ χέρια ἑνὸς ἀνδρὸς ἀπὸ τὸ συγκεντρωθὲν πλῆθος, κατελήφθη ἀπὸ ἰσχυροτάτην συγκίνησιν, ἔπεσε κάτω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ ἐλιποθύμησε.	6 Καὶ ἐκάλεσαν πράγματι τὸν Ἀχιώρ, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ὀζία. Μόλις δὲ ἦλθεν ὁ Ἀχιὼρ καὶ εἶδε τὸ κεφάλι τοῦ Ὀλοφέρνους, ποὺ τὸ ἐκρατοῦσεν εἰς τὸ χέρι του ἕνας ἄνδρας ἀπὸ τὴν συνάθροισιν τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ ἐλιποθύμησε.
7 Ὡς δὲ ἀνέλαβον αὐτόν, προσέπεσε τοῖς ποσὶν Ἰουδὶθ καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ αὐτῆς καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν παντὶ σκηνώματι Ἰούδα καὶ ἐν παντὶ ἔθνει, οἵτινες ἀκούσαντες τὸ ὄνομά σου ταραχθήσονται·	7 Ὅταν δὲ τὸν ἐπανέφεραν εἰς τὰς αἰσθήσεις του, ἔπεσεν εἰς τὰ πόδια τῆς Ἰουδίθ, προσεκύνησεν ἐνώπιόν της καὶ εἶπε· <εὐλογημένη σὺ θὰ εἶσαι εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν τῆς φυλῆς Ἰούδα καὶ εἰς κάθε ἔθνος. Οὗτοι θὰ ἀκούουν τὸ ὄνομά σου καὶ θὰ καταλαμβάνωνται ἀπὸ ταραχήν.	7 Ὅταν δὲ τὸν συνέφεραν ἀπὸ τὴν λιποθυμίαν, ἔπεσεν ἐμπρὸς εἰς τὰ πόδια τῆς Ἰουδὶθ καὶ ἐπροσκύνησεν ἐνώπιόν της καὶ εἶπεν: <Εἶσαι καὶ θὰ εἶσαι δοξασμένη σὺ εἰς κάθε τόπον τῶν Ἰουδαίων καὶ εἰς κάθε ἔθνος. Ὅταν θὰ ἀκούουν αὐτοὶ τὸ ὄνομά σου, θὰ κυριεύωνται ἀπὸ ἔκπληξιν καὶ ταραχήν.
8 καὶ νῦν ἀνάγγειλόν μοι ὅσα ἐποίησας ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις. Καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῷ Ἰουδὶθ ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ πάντα, ὅσα ἦν πεποιηκυῖα, ἐφ' ἧς ἡμέρας ἐξῆλθεν ἕως οὗ ἐλάλει αὐτοῖς.	8 Καὶ τώρα, σὲ παρακαλῶ, πές μας ὅσα ἔκαμες κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς>. Ἡ Ἰουδὶθ ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὸν ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ ὅλα ὅσα εἶχε πράξει, ἀπὸ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν πόλιν μέχρι τῆς ὥρας ποὺ ὠμιλοῦσε πρὸς αὐτούς.	8 Πές μου τώρα, σὲ παρακαλῶ, αὐτά, ποὺ ἔκαμες κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς>. Καὶ ἡ Ἰουδὶθ τοῦ ἐδιηγήθη ἐνώπιον τοῦ λαοῦ ὅλα, σὰ ἔκαμεν ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Βαιτυλούας καὶ ἕως τὴν στιγμὴν ἐκείνην, ποὺ ὡμιλοῦσε πρὸς αὐτούς.
9 Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλοῦσα, ἠλάλαξεν ὁ λαὸς φωνῇ μεγάλῃ καὶ ἔδωκε φωνὴν εὐφρόσυνον ἐν τῇ πόλει αὐτῶν.	9 Ὅταν δὲ ἔπαυσεν αὐτὴ νὰ ὁμιλῇ, ὅλον τὸ παριστάμενον πλῆθος ἐξερράγη εἰς ἀλαλαγμοὺς καὶ φωνὰς μεγάλας, αἱ δὲ φωναὶ αὐταὶ ἦσαν φωναὶ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως εἰς ὅλην τὴν πόλιν των.	9 Μόλις δὲ ἔπαυσε νὰ ὁμιλῇ, ἐξέσπασαν εἰς ἀλαλαγμοὺς μὲ μεγάλην φωνὴν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ ἐγέμισαν τὴν πόλιν των μὲ φωνὰς χαρὰς καὶ εὐφροσύνης.
10 Ἰδὼν δὲ Ἀχιὼρ πάντα, ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐπίστευσε τῷ Θεῷ σφόδρα καὶ περιετέμετο τὴν σάρκα τῆς ἀκροβυστίας αὐτοῦ καὶ προσετέθη πρὸς τὸν οἶκον Ἰσραὴλ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.	10 Ὁ δὲ Ἀχιώρ, ὅταν εἶδε καὶ ἄκουσεν ὅλα ὅσα ἔκαμεν ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐπίστευσεν ἀκόμη περισσότερον εἰς τὸν Θεόν, περιέταμε τὴν σαρκίνην αὐτοῦ ἀκροβυστίαν καὶ συγκατεριθμήθη εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς.	10 Ὁ δὲ Ἀχιώρ, ὅταν εἶδεν ὅλα, ὅσα ἔκαμεν ὁ Θεὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἐπίστευσε μὲ ὅλην τὴν δύναμίν του εἰς αὐτὸν τὸν Θεόν. Καὶ ἀφοῦ περιέκοψε τὴν σάρκα τῆς ἀκροβυστίας του, ὡς δεῖγμα ὅτι ἀφιερώνετο εἰς τὸν Κύριον, προσετέθη εἰς τὸν ἀριθμὸν τῶν πολιτῶν τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τότε καὶ ἑξῆς, ἕως τὴν ἡμέραν αὐτήν, ποὺ γράφονται αὐτά.
11 Ἡνίκα δὲ ὁ ὄρθρος ἀνέβη, καὶ ἐκρέμασαν τὴν κεφαλὴν Ὀλοφέρνου ἐκ τοῦ τείχους, καὶ ἀνέλαβε πᾶς ἀνὴρ Ἰσραὴλ τὰ ὅπλα αὐτοῦ καὶ ἐξήλθοσαν κατὰ σπείρας ἐπὶ τὰς ἀναβάσεις τοῦ ὄρους.	11 Ὅταν δὲ ἐφώτισεν ὁ ὄρθρος, ἐκρέμασαν τὴν κεφαλὴν τοῦ Ὀλοφέρνου ἀπὸ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως. Κάθε δὲ Ἰσραηλίτης ἐπῆρε τὰ ὅπλα του καὶ ἐξῆλθαν ἀπὸ τὴν πόλιν συντεταγμένοι κατὰ τμήματα στρατοῦ καὶ ἐβάδιζαν εἰς τὰς στενωποὺς διαβάσεις τοῦ ὄρους.	11 Μόλις λοιπὸν ἐξημέρωσεν ἡ ἄλλη ἡμέρα, ἐκρέμασαν οἱ Ἰουδαῖοι τὸ κεφάλι τοῦ Ὀλοφέρνους ἀπὸ τὸ τεῖχος. Καὶ ἀφοῦ ἐπῆρε κάθε Ἰσραηλίτης πολεμιστὴς τὰ ὅπλα του, ἐβγῆκαν ὅλοι κατὰ τμήματα πρὸς τὰς στενὰς διαβάσεις, ἀπὸ ὅπου ἀνέβαιναν εἰς τὸ βουνό των.
12 Οἱ δὲ υἱοὶ Ἀσσοὺρ ὡς εἶδον αὐτούς, διέπεμψαν ἐπὶ τοὺς ἡγουμένους αὐτῶν· οἱ δὲ ἦλθον ἐπὶ στρατηγοὺς καὶ χιλιάρχους καὶ ἐπὶ πάντα ἄρχοντα αὐτῶν.	12 Αἱ προφυλακαὶ τῶν Ἀσσυρίων στρατιωτῶν, ὅταν τοὺς εἶδαν, ἔστειλαν ἀμέσως ἄνδρας ἀγγελιαφόρους εἰς τοὺς ἀρχηγούς των. Ἐκεῖνοι μετέβησαν εἰς τοὺς στρατηγοὺς καὶ εἰς τοὺς χιλιάρχους καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἄλλους ἄρχοντας.	12 Ὅταν τοὺς εἶδαν οἱ Ἀσσύριοι, ἔστειλαν ἀγγελιαφόρους καὶ εἰδοποίησαν τοὺς ἀρχηγούς των. Καὶ αὐτοὶ ἦλθαν καὶ ἐνημέρωσαν τοὺς στρατηγοὺς καὶ χιλιάρχους των καὶ κάθε ἄρχοντά των.
13 Καὶ παρεγένοντο ἐπὶ τὴν σκηνὴν Ὀλοφέρνου καὶ εἶπαν τῷ ὄντι ἐπὶ πάντων τῶν αὐτοῦ· ἔγειρον δὴ τὸν κύριον ἡμῶν, ὅτι ἐτόλμησαν οἱ δοῦλοι καταβαίνειν ἐφ' ἡμᾶς εἰς πόλεμον, ἵνα ἐξολοθρευθῶσιν εἰς τέλος.	13 Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀξιωματοῦχοι ἦλθαν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Ὀλοφέρνου καὶ εἶπαν εἰς τὸν ἐπιτελάρχην του· <ξύπνησε, λοιπόν, τώρα τὸν κύριόν μας, διότι αὐτοὶ οἱ δοῦλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἐτόλμησαν νὰ κατέλθουν ἐναντίον μας εἰς πόλεμον. Ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ ἐξολοθρευθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου>.	13 Ἐπῆγαν δὲ ἀμέσως εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Ὀλοφέρνους καὶ εἶπαν εἰς ἐκεῖνον, ποὺ ἦτο ἐπὶ κεφαλῆς ὅλου τοῦ προσωπικοῦ του: <Ξύπνησε γρήγορα τὸν κύριόν μας, διότι οἱ σκλάβοι Ἰουδαῖοι ἐτόλμησαν καὶ κατεβαίνουν ἐναντίον μας διὰ πόλεμον. Τοὺς περιμένει ὅμως ὁλοκληρωτικὴ ἐξόντωσις>.
14 Καὶ εἰσῆλθε Βαγώας καὶ ἔκρουσε τὴν αὐλαίαν τῆς σκηνῆς· ὑπενοεῖτο γὰρ καθεύδειν αὐτὸν μετὰ Ἰουδίθ·	14 Εἰσῆλθε λοιπὸν ὁ Βαγώας καὶ ἔκρουσε τὸ παραπέτασμα τῆς σκηνῆς, διότι ἐνόμιζεν ὅτι ὁ Ὀλοφέρνης κοιμᾶται ἀκόμη μὲ τὴν Ἰουδίθ.	14 Ἐμβῆκε λοιπὸν ὁ Βαγώας μὲ προσοχὴν καὶ ἐκτύπησε μὲ τρόπον τὸ παραπέτασμα τῆς σκηνῆς, διότι ἐνόμιζεν ὅτι ὁ Ὀλοφέρνης ἐκοιμᾶτο μαζὶ μὲ τὴν Ἰουδίθ.
15 ὡς δὲ οὐδεὶς ἑπήκουσε, διαστείλας εἰσῆλθεν εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ εὗρεν αὐτὸν ἐπὶ τῆς χελωνίδος ἐρριμμένον νεκρόν, καὶ ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἀφήρητο ἀπ' αὐτοῦ.	15 Ἐπειδὴ ὅμως κανεὶς δὲν ἀπήντησεν εἰς τὴν κροῦσιν του, ἀνέσυρε τὸ παραπέτασμα τῆς σκηνῆς, εἰσῆλθεν εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ εὑρῆκεν αὐτὸν νεκρὸν ριγμένον εἰς τὰ πόδια τῆς κλίνης του. Ἡ κεφαλή του εἶχε κοπῆ καὶ ἀφαιρεθῆ ἀπὸ αὐτόν.	15 Ὅταν ὅμως ἀντελήφθη ὅτι δὲν ἄκουσε κανεὶς τὸ κτύπημά του, παρεμέρισε τὸ παραπέτασμα, ἐμβῆκεν εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ εὑρῆκε τὸν Ὀλοφέρνην νεκρόν! Ἦτο πεσμένος δίπλα εἰς τὸ κρεββάτι του, εἰς τὸ κατώφλι τῆς κυρίας σκηνῆς του, τὸ δὲ κεφάλι του εἶχε κοπῆ καὶ ἔλειπεν!
16 Καὶ ἐβόησε φωνῇ μεγάλῃ μετὰ κλαυθμοῦ καὶ στεναγμοῦ καὶ βοῆς ἰσχυρᾶς καὶ διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.	16 Τότε ὁ Βαγώας ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ μὲ κλαυθμὸν πολὺν καὶ στεναγμὸν καὶ ἰσχυρὰν βοὴν καὶ διέρρηξε τὰ ἱμάτια του.	16 Ἐκραύγασε τότε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ ἄρχισε νὰ κλαίῃ, νὰ ἀναστενάζῃ καὶ νὰ βοᾷ δυνατά. Ἔσχισε δὲ καὶ τὰ ἐνδύματά του, διὰ νὰ δείξῃ τὴν λύπην του διὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀρχιστρατήγου του.
17 Καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν σκηνήν, οὗ ἦν Ἰουδὶθ καταλύουσα, καὶ οὐχ εὗρεν αὐτήν· καὶ ἐξεπήδησεν εἰς τὸν λαὸν κράζων·	17 Εἰσῆλθε δὲ κατόπιν εἰς τὴν σκηνήν, ὅπου κατέλυεν ἡ Ἰουδίθ, ἀλλὰ δὲν τὴν εὑρῆκεν. Ἔτρεξεν ἔπειτα εἰς τὸν λαὸν τῶν Ἀσσυρίων κράζων·	17 Ἐμβῆκε κατόπιν εἰς τὴν σκηνήν, ὅπου ἐκοιμᾶτο τὰς προηγουμένας ἡμέρας ἡ Ἰουδίθ, καὶ δὲν τὴν εὑρῆκε. Καὶ ἀμέσως ἔτρεξε μὲ πηδήματα πρὸς τοὺς Ἀσσυρίους, ποὺ τὸν ἐπερίμεναν, καὶ ἐφώναζεν:
18 ἠθέτησαν οἱ δοῦλοι, ἐποίησεν αἰσχύνην μία γυνὴ τῶν Ἑβραίων εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ· ὅτι ἰδοὺ Ὀλοφέρνης χαμαί, καὶ ἡ κεφαλὴ οὐκ ἔστιν ἐπ' αὐτῷ.	18 <οἱ δοῦλοι οἱ Ἰσραλῖται μᾶς ἐξηπάτησαν· μία γυνὴ τῶν Ἑβραίων κατεντρόπιασε τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ναδουχοδονόσορ. Διότι ἰδού, ὁ Ὀλοφέρνης κεῖται κατὰ γῆς νεκρὸς καὶ ἡ κεφαλή του δὲν ὑπάρχει πλέον εἰς τὸ σῶμα του>.	18 <Ἐπανεστάτησαν καὶ μᾶς ἐξηπάτησαν οἱ σκλάβοι! Μιὰ γυναῖκα τῶν Ἑβραίων ἐξευτέλισε τὸν βασιλικὸν οἶκον τοῦ Ναβουχοδονόσορος! Νά! Ὁ Ὀλοφέρνης κείτεται κάτω νεκρὸς καὶ τὸ κεφάλι του δὲν εἶναι εἰς τὸ σῶμα του!>
19 Ὡς δὲ ἤκουσαν ταῦτα τὰ ρήματα οἱ ἄρχοντες τῆς δυνάμεως Ἀσσούρ, τοὺς χιτῶνας αὐτῶν διέρρηξαν, καὶ ἐταράχθη ἡ ψυχὴ αὐτῶν σφόδρα, καὶ ἐγένετο αὐτῶν κραυγὴ καὶ βοὴ μεγάλη σφόδρα ἐν μέσῳ τῆς παρεμβολῆς.	19 Ὅταν οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ στρατοῦ τῶν Ἀσσυρίων ἤκουσαν ὅλα αὐτά, διέρρηξαν τὰ ἱμάτιά των ἡ δὲ ψυχή των κατεταράχθη πάρα πολύ. Μεγάλη δὲ βοὴ καὶ κραυγὴ καταθλίψεως ἀλλὰ καὶ φόβου ἔγινεν εἰς ὅλον τὸ στρατόπεδόν των.	19 Μόλις ἄκουσαν τὰ λόγια αὐτὰ οἱ ἀξιωματοῦχοι τῆς στρατιᾶς τῶν Ἀσσυρίων, ἔσχισαν τοὺς χιτῶνας των εἰς ἔνδειξιν πένθους. Καὶ ἐκυριεύθη ἡ ψυχή των ἀπὸ πολὺ μεγάλην ταραχήν. Ἄρχισαν δὲ νὰ κραυγάζουν καὶ νὰ φωνάζουν πολὺ δυνατὰ μέσα εἰς τὸ στρατόπεδον.