΄Ησαίας : Κεφάλαιον ΙΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· εὐλογήσω σε, Κύριε, διότι ὠργίσθης μοι κοὶ ἀπέστρεψας τὸν θυμόν σου καὶ ἠλέησάς με.
2 Ἰδοὺ ο Θεός μου σωτήρ μου Κύριος, πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ' αὐτῷ καὶ σωθήσομαι ἐν αὐτῷ καὶ οὐ φοβηθήσομαι, διότι ἡ δόξα μου καὶ ἡ αἴνεσίς μου Κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν.
3 Καὶ ἀντλήσατε ὕδωρ μετ' εὐφροσύνης ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ σωτηρίου.
4 Καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· ὑμνεῖτε Κύριον, βοᾶτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὰ ἔνδοξα αὐτοῦ, μιμνήσκεσθε, ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ.
5 Ὑμνήσατε τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι ὑψηλὰ ἐποίησεν· ἀναγγείλατε ταῦτὰ ἐν πάσῃ τῇ γῇ.
6 Ἀγαλλιᾶσθε καὶ εὐφραίνεσθε, οἱ κατοικοῦντες Σιών, ὅτι ὑψώθη ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραὴλ ἐν μέσῳ αὐτῆς.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

αὶ τότε κάθε λυτρωμένος γεμᾶτος χαράν, θὰ διαλαλήσῃ κατὰ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην ἡμέραν· Θὰ σὲ δοξολογήσω, Κύριε, διότι ὠργίσθης μὲν κατὰ λόγον δικαιοσύνης ἐναντίον μου, ἀλλὰ χάρις εἰς τὸ ἔλεός σου κατεπράϋνες τὸν θυμόν σου καὶ μὲ ἠλεήσες.
2 Ἰδού, ὁ Θεός, ὁ Κύριος εἶναι ὁ σωτήρ μου, εἰς αὐτὸν μόνον θὰ ἔχω καὶ θὰ στηρίζω τὴν πεποίθησίν μου, καὶ αὐτὸς θὰ μὲ σώσῃ. Ποτὲ δὲν θὰ φοβηθῶ πλέον, διότι ἡ δόξα μου καὶ ἡ δοξολογία μου εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος μοῦ ἐχάρισε τὴν σωτηρίαν.
3 Ἀντλήσατε λοιπόν, δροσερὸ νερὸ μὲ χαρὰν ἀπὸ τὰς σωτηρίους πηγὰς τοῦ Κυρίου,
4 καὶ θὰ πῇς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην σὺ ὁ λυτρωμένος: Ὑμνολογήσατε τὸν Κύριον, διαλαλήσατε τὸ Ὄνομά του, ἀναγγείλατε εἰς τὰ ἔθνη ὅσα ἔνδοξα ἐπραγματοποίησε. Νὰ ἐνθυμῆσθε, ὅτι ἐδοξάσθη καὶ ἐμεγαλύνθη τὸ Ὄνομά του.
5 Ὑμνολογήσατε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, διότι μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἐπραγματοποίησε. Διαλαλήσατε αὐτὰ εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην.
6 Σεῖς, ποὺ κατοικεῖτε τὴν Ἱερουσαλήμ, ἀγαλλιᾶσθε καὶ εὐρραίνεσθε, διότι ἐν μέσῳ τῆς νέας αὐτῆς Ἱερουσαλὴμ ἐδοξάσθη καὶ δοξάζεται καὶ θὰ δοξάζεται ὁ ἅγιος Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ θὰ εἴπῃς σύ, τὸ λυτρωμένον κατάλοιπον τοῦ λαοῦ μου, κατ’ ἐκείνην τὴν σωτήριον ἡμέραν: Θὰ σὲ δοξολογήσω, Κύριε, διότι ὠργίσθης ἐναντίον μου διὰ τὰς ἁμαρτίας μου, ἀλλ’ ἐσταμάτησες καὶ ἔστρεψες τὸν θυμόν σου καὶ μὲ ἠλέησες.
2 Ἰδοὺ ὁ Θεός μου εἶναι σωτήρ μου, ὁ Κύριος καὶ ὄχι ἄνθρωπός τις. Θὰ ἔχω τὴν πεποίθησίν μου εἰς αὐτὸν καὶ θὰ σωθῶ δι’ αὐτοῦ καὶ δὲν θὰ φοβηθῶ· διότι τὸ καύχημά μου καὶ ὁ αἶνος μου εἶναι ὁ Κύριος· αὐτὸν δοξολογῶ καὶ αὐτὸς ἔγινε σωτήρ μου.
3 Καὶ ἀντλήσατε ζωοπάροχον ὕδωρ μὲ εὐφροσύνην, τὴν ὁποίαν τοῦτο προκαλεῖ, ἀπὸ τὰς πηγὰς τῆς σωτηρίας, αἵτινες εἶναι αὐτὸς ὁ Κύριος καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ.
4 Καὶ θὰ εἴπῃς σύ, τὸ λυτρωμένον κατάλοιπον, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τῆς σωτηρίας: Ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε τὸν Κύριον μετὰ φωνῆς ἰσχυρᾶς διακηρύξατε τὸ ἔνδοξον ὄνομα του· ἀναγγείλατε εἰς τὰ ἔθνη τὰ ἔνδοξα ἔργα του· μὴ ξεχνάτε ποτέ, ἀλλ’ ἐνθυμεῖσθε πάντοτε ὅτι τὸ ὄνομά του ἐδοξάσθη ὡς μέγα καὶ ὑψηλόν.
5 Ψάλατε πρὸς δοξολογίαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου, διότι μεγάλα καὶ ἔνδοξα ἐποίησεν· ἀναγγείλατε αὐτὰ εἰς πᾶσαν τὴν γῆν.
6 Ἀγάλλεσθε καὶ εὐφραίνεσθε σεῖς, ποὺ κατοικεῖτε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διότι ὑψώθη καὶ ἐμεγαλύνθη ὁ ἅγιος Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐν μέσῳ αὐτῆς.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· εὐλογήσω σε, Κύριε, διότι ὠργίσθης μοι κοὶ ἀπέστρεψας τὸν θυμόν σου καὶ ἠλέησάς με.	αὶ τότε κάθε λυτρωμένος γεμᾶτος χαράν, θὰ διαλαλήσῃ κατὰ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην ἡμέραν· Θὰ σὲ δοξολογήσω, Κύριε, διότι ὠργίσθης μὲν κατὰ λόγον δικαιοσύνης ἐναντίον μου, ἀλλὰ χάρις εἰς τὸ ἔλεός σου κατεπράϋνες τὸν θυμόν σου καὶ μὲ ἠλεήσες.	αὶ θὰ εἴπῃς σύ, τὸ λυτρωμένον κατάλοιπον τοῦ λαοῦ μου, κατ’ ἐκείνην τὴν σωτήριον ἡμέραν: Θὰ σὲ δοξολογήσω, Κύριε, διότι ὠργίσθης ἐναντίον μου διὰ τὰς ἁμαρτίας μου, ἀλλ’ ἐσταμάτησες καὶ ἔστρεψες τὸν θυμόν σου καὶ μὲ ἠλέησες.
2 Ἰδοὺ ο Θεός μου σωτήρ μου Κύριος, πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ' αὐτῷ καὶ σωθήσομαι ἐν αὐτῷ καὶ οὐ φοβηθήσομαι, διότι ἡ δόξα μου καὶ ἡ αἴνεσίς μου Κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν.	2 Ἰδού, ὁ Θεός, ὁ Κύριος εἶναι ὁ σωτήρ μου, εἰς αὐτὸν μόνον θὰ ἔχω καὶ θὰ στηρίζω τὴν πεποίθησίν μου, καὶ αὐτὸς θὰ μὲ σώσῃ. Ποτὲ δὲν θὰ φοβηθῶ πλέον, διότι ἡ δόξα μου καὶ ἡ δοξολογία μου εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος μοῦ ἐχάρισε τὴν σωτηρίαν.	2 Ἰδοὺ ὁ Θεός μου εἶναι σωτήρ μου, ὁ Κύριος καὶ ὄχι ἄνθρωπός τις. Θὰ ἔχω τὴν πεποίθησίν μου εἰς αὐτὸν καὶ θὰ σωθῶ δι’ αὐτοῦ καὶ δὲν θὰ φοβηθῶ· διότι τὸ καύχημά μου καὶ ὁ αἶνος μου εἶναι ὁ Κύριος· αὐτὸν δοξολογῶ καὶ αὐτὸς ἔγινε σωτήρ μου.
3 Καὶ ἀντλήσατε ὕδωρ μετ' εὐφροσύνης ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ σωτηρίου.	3 Ἀντλήσατε λοιπόν, δροσερὸ νερὸ μὲ χαρὰν ἀπὸ τὰς σωτηρίους πηγὰς τοῦ Κυρίου,	3 Καὶ ἀντλήσατε ζωοπάροχον ὕδωρ μὲ εὐφροσύνην, τὴν ὁποίαν τοῦτο προκαλεῖ, ἀπὸ τὰς πηγὰς τῆς σωτηρίας, αἵτινες εἶναι αὐτὸς ὁ Κύριος καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ.
4 Καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· ὑμνεῖτε Κύριον, βοᾶτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὰ ἔνδοξα αὐτοῦ, μιμνήσκεσθε, ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ.	4 καὶ θὰ πῇς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην σὺ ὁ λυτρωμένος: Ὑμνολογήσατε τὸν Κύριον, διαλαλήσατε τὸ Ὄνομά του, ἀναγγείλατε εἰς τὰ ἔθνη ὅσα ἔνδοξα ἐπραγματοποίησε. Νὰ ἐνθυμῆσθε, ὅτι ἐδοξάσθη καὶ ἐμεγαλύνθη τὸ Ὄνομά του.	4 Καὶ θὰ εἴπῃς σύ, τὸ λυτρωμένον κατάλοιπον, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τῆς σωτηρίας: Ὑμνεῖτε καὶ δοξολογεῖτε τὸν Κύριον μετὰ φωνῆς ἰσχυρᾶς διακηρύξατε τὸ ἔνδοξον ὄνομα του· ἀναγγείλατε εἰς τὰ ἔθνη τὰ ἔνδοξα ἔργα του· μὴ ξεχνάτε ποτέ, ἀλλ’ ἐνθυμεῖσθε πάντοτε ὅτι τὸ ὄνομά του ἐδοξάσθη ὡς μέγα καὶ ὑψηλόν.
5 Ὑμνήσατε τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι ὑψηλὰ ἐποίησεν· ἀναγγείλατε ταῦτὰ ἐν πάσῃ τῇ γῇ.	5 Ὑμνολογήσατε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, διότι μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἐπραγματοποίησε. Διαλαλήσατε αὐτὰ εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην.	5 Ψάλατε πρὸς δοξολογίαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου, διότι μεγάλα καὶ ἔνδοξα ἐποίησεν· ἀναγγείλατε αὐτὰ εἰς πᾶσαν τὴν γῆν.
6 Ἀγαλλιᾶσθε καὶ εὐφραίνεσθε, οἱ κατοικοῦντες Σιών, ὅτι ὑψώθη ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραὴλ ἐν μέσῳ αὐτῆς.	6 Σεῖς, ποὺ κατοικεῖτε τὴν Ἱερουσαλήμ, ἀγαλλιᾶσθε καὶ εὐρραίνεσθε, διότι ἐν μέσῳ τῆς νέας αὐτῆς Ἱερουσαλὴμ ἐδοξάσθη καὶ δοξάζεται καὶ θὰ δοξάζεται ὁ ἅγιος Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ.	6 Ἀγάλλεσθε καὶ εὐφραίνεσθε σεῖς, ποὺ κατοικεῖτε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διότι ὑψώθη καὶ ἐμεγαλύνθη ὁ ἅγιος Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐν μέσῳ αὐτῆς.