΄Ησαίας : Κεφάλαιον ΚΕ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ύριε ὁ Θεός μου, δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ ὅνομά σου, ὅτι ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν· γένοιτο, Κύριε·
2 ὅτι ἔθηκας πόλεις εἰς χῶμα, πόλεις ὀχυρὰς τοῦ μὴ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια· τῶν ἀσεβῶν πόλις εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ οἰκοδομηθῇ.
3 Διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ λαὸς ὁ πτωχός, καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσί σε·
4 ἐγένου γὰρ πάσῃ πόλει ταπεινῇ βοηθὸς καὶ τοῖς ἀθυμήσασι δι' ἔνδειαν σκέπη, ἀπὸ ἀνθρώπων πονηρῶν ρύσῃ αὐτούς, σκέπη διψώντων καὶ πνεῦμα ἀνθρώπων ἀδικουμένων.
5 Ὡς ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι διψῶντες ἐν Σιών, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀσεβῶν, οἷς ἡμᾶς παρέδωκας.
6 Καὶ ποιήσει Κύριος σαβαὼθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο. Πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον,
7 χρίσονται μύρον, ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη.
8 Κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλε Κύριος ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε.
9 Καὶ ἐροῦσι τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· ἰδοὺ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐφ' ᾧ ἠλπίζομεν καὶ ἠγαλλιώμεθα, καὶ σώσει ἡμᾶς. Οὗτος Κύριος, ὑπεμείναμεν αὐτὸν καὶ ἀγαλλιασόμεθα καὶ εὐφρανθησόμεθα ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ ἡμῶν,
10 ὅτι ἀνάπαυσιν δώσει ὁ Θεὸς ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο, καὶ καταπατηθήσεται ἡ Μωαβῖτις, ὃν τρόπον πατοῦσιν ἅλωνα ἐν ἁμάξαις·
11 καὶ ἀνήσει τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ὃν τρόπον καὶ αὐτὸς ἐταπείνωσε τοῦ ἀπολέσαι, καὶ ταπεινώσει τὴν ὕβριν αὐτοῦ, ἐφ' ἃ τὰς χεῖρας ἐπέβαλε·
12 καὶ τὸ ὕψος τῆς καταφυγῆς τοῦ τοίχου ταπεινώσει, καὶ καταβήσεται ἕως τοῦ ἐδάφους.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Κύριε καὶ Θεέ μου, θὰ σὲ δοξάσω, θὰ ἀνυμνήσω τὸ Ὄνομά σου, διότι ἔκαμες τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ ἔργα, ἐπραγματοποίησες βουλήν σου ἀρχαίαν, ἡ ὁποία ἀπεδείχθη βεβαία καὶ ἀληθινή. Γένοιτο, Κύριε.
2 Σὺ ἰσοπέδωσες τὰς χώρας τῶν ἀσεβῶν καὶ τὰς μετέβαλες εἰς κονιορτόν. Ἐκρήμνισες πόλεις ὀχυράς, τῶν ὁποίων ἐθεωρεῖτο ἀδύνατον νὰ πέσουν τὰ θεμέλια. Ἡ πόλις τῶν ἀσεβῶν, κατηραμένη καθὼς εἶναι, δὲν θὰ ἀνοικοδομηθῇ ποτὲ εἰς τὸν αἰῶνα.
3 Διὰ τὰς δικαίας αὐτὰς τιμωρίας ποὺ στέλλεις, Κύριε, θὰ σὲ δοξολογήσῃ ὁ ταπεινὸς καὶ ἄσημος αὐτὸς λαός. Θὰ σὲ δοξολογήσουν πόλεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀδικοῦνται ἀπὸ ἀσεβεῖς καὶ δυνάστας.
4 Διότι σύ, Κύριε, ἔγινες εἰς πᾶσαν ταπεινὴν πόλιν βοηθὸς σκέπη καὶ προστασία δι' ἐκείνους, ποὺ ἀθυμοῦν ἐξ αἰτίας τῆς ἐνδείας των. Σύ, Κύριε, θὰ τοὺς γλυτώσῃς ἀπὸ τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους, θὰ γίνῃς σκέπη καὶ προστασία τῶν διψασμένων· θὰ ἐμπνεύσῃς θάρρος εἰς ἀνθρώπους, ποὺ ἀδικοῦνται,
5 Ἡμεῖς εἴμεθα εἰς τὴν περίστασιν αὐτὴν σὰν ὀλιγόψυχοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι διψῶμεν πολιορκημένοι μέσα εἰς τὴν πόλιν Σιὼν ἀπὸ ἀσεβεῖς ἀνθρώπους, εἰς τοὺς ὁποίους πρὸς παιδαγωγίαν μας καὶ διόρθωσιν μᾶς παρέδωσες.
6 Ὁ Κύριος παντοκράτωρ θὰ παραθέσῃ συμπόσιον εἰς ὅλα τὰ ἔθνη ἐπάνω εἰς τὸ ἅγιον τοῦτο ὀρὸς τῆς Σιών. Θὰ πίουν μὲ χαρὰν οἱ ἄνθρωποι, θὰ πίουν τὸν οἶνον των,
7 θὰ ἀλειφθοῦν μὲ μύρα. Εἰς τὸ ἅγιον τοῦτο ὄρος τῆς Σιὼν παράθεσε τὰ εὐφρόσυνα αὐτὰ συμπόσια δι' ὅλα τὰ ἔθνη. Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόφασίς σου νὰ μετέχουν αὐτοῦ τοῦ συμποσίου ὅλοι οἱ λαοί.
8 Ὁ θάνατος ὑπερίσχυσεν, ἐβασίλευσε, κατέπιε πολλοὺς ἕως τώρα. Ἀλλὰ ὁ Κύριος τώρα ἀφήρεσε τὴν δύναμιν τοῦ θανάτου, τὸν κατήργησε καὶ ἐξήλειψε τὰ δάκρυα ἀπὸ κάθε πρόσωπον. Ἀφήρεσε τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ του ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν. Τὸ στόμα τοῦ Κυρίου ἐλάλησεν αὐτὰ καὶ θὰ πραγματοποιηθοῦν.
9 Καὶ θὰ εἶπουν οἱ εὐσεβεῖς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην· <ἰδού, ὁ Θεός μας, εἰς τὸν ὁποῖον ἡμεῖς ἐστηρίξαμεν τὰς ἐλπίδας μας καὶ ἐν τῷ ὁποίῳ ἐχαίρομεν. Αὐτὸς καὶ θὰ μᾶς σώσῃ. Αὐτὸς εἶναι ὁ Κύριος· τὸν ἐπεριμέναμεν μὲ ὑπομονὴν καὶ τώρα θὰ χαρῶμεν καὶ θὰ εὐφρανθῶμεν διὰ τὴν σωτηρίαν μας.
10 Διότι θὰ δώσῃ τώρα ὁ Θεὸς εἰρήνην καὶ γαλήνην εἰς τὸ ὄρος τοῦτο τῆς Σιών· ἐνῷ ἐξ ἀντιθέτου ἡ χώρα τῶν ἐχθρῶν μας, τῶν Μωαβιτῶν, θὰ καταπατηθῇ, ὅπως πατοῦνται καὶ ἁλωνίζονται τὰ στάχυα ἀπὸ τὰ ἁλωνιστικὰ ἁμάξια.
11Θα ὑψώσῃ ὁ Κύριος προστατευτικὰς τὰς χεῖρας του δι' ἡμᾶς ἐναντίον τῶν Μωαβιτῶν, ὅπως ἐκεῖνοι ἐταπείνωσαν, διὰ νὰ καταστρέψουν ἄλλα ἔθνη. Θὰ ταπείνωσῃ ὁ Κύριος τὴν ἀλαζονείαν καὶ αὐθάδειαν τῶν Μωαβιτῶν εἰς τὰ ἔργα, ὅπου αὐτοὶ εἶχαν ἀπλώσει τὰ χέρια των.
12 Θὰ καταρρίψῃ τὰ ὑψηλὰ καταφύγια τοῦ τείχους των καὶ τὸ τεῖχος των θὰ καταπέσῃ ἐρείπια εἰς τὸ ἔδαφος.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ύριε ὁ Θεός μου, θὰ σὲ δοξάσω, θὰ ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, διότι ἐποίησες θαυμαστὰ πράγματα, ἀπόφασιν παλαιάν, ἡ ὁποία ὑπὸ τῆς ἐκβάσεως θ’ ἀποδειχθῇ ἀληθής. Γένοιτο, Κύριε.
2 Διότι μετέβαλες τὰς πόλεις τῶν ἀσεβῶν εἰς χῶμα, πόλεις ὀχυρὰς τόσον πολύ, ὥστε ἐπίστευαν ὅτι δὲν θὰ πέσουν ποτὲ τὰ θεμέλιά των τῶν ἀσεβῶν ἡ πόλις δὲν θὰ οἰκοδομηθῇ ποτὲ εἰς τὸν αἰῶνα.
3 Διότι δὲ θὰ καταστρέψῃς τὰς πόλεις τῶν ἀσεβῶν, διὰ τοῦτο θὰ σὲ δοξολογήσῃ ὁ λαὸς ὁ ταπεινός, ὁ ἐπὶ σὲ καὶ οὐχὶ ἐπὶ τὰς ἰδίας του δυνάμεις ἐλπίζων· καὶ πόλεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀδικοῦνται ἀπὸ τοὺς διαθέτοντας ἰσχὺν ἀσεβεῖς, θὰ σὲ δοξολογήσουν, διότι θὰ τὰς ἐλευθερώσῃς ἀπὸ τὴν ἀδικίαν.
4 Σὲ εὐλογοῦν καὶ σὲ δοξολογοῦν, διότι σὺ ἔγινες εἰς πᾶσαν πόλιν ταπεινὴν καὶ εἰς σὲ ἐλπίζουσαν βοηθός, καὶ εἰς τοὺς λόγῳ ἐνδείας ἀθυμήσαντας σκέπη ἀνακουφιστικὴ καὶ ἐνθαρρυντική· ἀπὸ ἀνθρώπους πονηροὺς θὰ τοὺς γλυτώσῃς· εἶσαι σκέπη δροσίζουσα τοὺς διψῶντας καὶ πνοὴ καὶ ἔμπνευσις θάρρους εἰς ἀνθρώπους ἀδικουμένους.
5 Εἴμεθα ὡσὰν ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι, οἱ ὁποῖοι διψῶμεν πολιορκημένοι μέσα εἰς τὴν πόλιν σου Σιὼν ἀπὸ ἀσεβεῖς ἀνθρώπους, εἰς τοὺς ὁποίους πρὸς παιδαγωγίαν μᾶς παρέδωκες.
6 Καὶ θὰ κάμῃ ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων συμπόσιον εἰς ὅλα τὰ ἔθνη εἰς τὸ ὄρος τοῦτο τῆς Σιών· καὶ θὰ πίουν εὐφροσύνην, ὅσοι θὰ παρακάθηνται εἰς αὐτό, καὶ θὰ πίουν οἶνον.
7 Θὰ χρισθοῦν δὲ μὲ μύρον. Εἰς τὸ ὄρος αὐτὸ παράδωσε ὅλα αὐτὰ τὰ εὐφρόσυνα εἰς τὰ ἔθνη· διότι ἡ ἀπόφασις αὕτη εἶναι δι’ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὄχι μόνον διὰ τοὺς Ἰουδαίους.
8 Κατέπιε τούτους ὁ θάνατος, ὑπερισχύσας πρὸς καιρόν· καὶ πάλιν ὅμως Κύριος ὁ Θεὸς διὰ τῆς ἐλπίδος τῆς καθολικῆς ἀναστάσεως καὶ τῆς καταργήσεως τοῦ θανάτου ἀφήρεσε κάθε δάκρυον ἀπὸ κάθε πρόσωπον τὸ ὄνειδος καὶ τὴν ἐντροπήν, ποὺ ἐδημιούργησεν εἰς τὸν λαὸν ὁ ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας προκληθεὶς θάνατος, τὰ ἀφήρεσεν ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν τοῦτο εἶναι βέβαιον, διότι οὐχὶ ἄνθρωπός τις, ἀλλὰ τὸ στόμα τοῦ Κυρίου τὸ εἶπε.
9 Καὶ θὰ εἴπουν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τῆς θείας ἐπισκέψεως καὶ τῆς ἐνδόξου ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου: Ἰδοὺ ὁ Θεός μας ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἠλπίζαμεν καὶ ὁ ὁποῖος ἦτο ἡ χαρὰ καὶ τὸ ἀγαλλίαμά μας καὶ ὁ ὁποῖος θὰ μᾶς σώσῃ. Αὐτὸς εἶναι ὁ Κύριος. Περιεμείναμεν καρτερικῶς αὐτὸν καὶ τώρα θὰ χαρῶμεν καὶ θὰ εὐφρανθῶμεν διὰ τὴν σωτηρίαν μας.
10 Θὰ εἴπουν δὲ ταῦτα οἱ σεσωσμένοι, διότι ὁ Θεὸς θὰ δώσῃ εἰς αὐτοὺς ἀνάπαυσιν ἐπὶ τοῦ ὄρους τούτου τῆς ἐπουρανίου Σιών, καὶ θὰ καταπατηθῇ μετὰ τῆς Μωαβίτιδος χώρας πᾶς ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καθ’ ὃν τρόπον πατοῦν τὰ δεμάτια τῶν σταχύων εἰς τὸ ἁλώνιον μὲ τὰς ἁμάξας, τὰς ὁποίας σύρουν οἱ εἰς αὐτὰς ἐζευγμένοι ἵπποι.
11 Καὶ θὰ ἐκτείνῃ προστατευτικὰς καὶ μετὰ δυνάμεως τὰς χεῖρας του ὁ Θεὸς ὑπὲρ τοῦ λαοῦ του καὶ κατὰ τοῦ Μωάβ, ὅπως καὶ ὁ Μωὰβ ἐταπείνωσε διὰ νὰ καταστρέψῃ ἄλλα ἔθνη· καὶ θὰ ταπεινώσῃ τὴν ὑπερηφάνειαν του ἐξαφανίζων τὰ ἔργα, εἰς τὰ ὁποῖα ἔβαλαν οἱ Μωαβῖται τὰς χεῖρας των καὶ μετὰ δυνάμεως πολλῆς κατώρθωσαν.
12 Καὶ τὸ ὑψηλὸν καταφύγιον τοῦ τοίχου των θὰ καταρρίψῃ, καὶ θὰ καταπέσῃ τοῦτο μέχρι τοῦ ἐδάφους.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ύριε ὁ Θεός μου, δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ ὅνομά σου, ὅτι ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν· γένοιτο, Κύριε·	Κύριε καὶ Θεέ μου, θὰ σὲ δοξάσω, θὰ ἀνυμνήσω τὸ Ὄνομά σου, διότι ἔκαμες τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ ἔργα, ἐπραγματοποίησες βουλήν σου ἀρχαίαν, ἡ ὁποία ἀπεδείχθη βεβαία καὶ ἀληθινή. Γένοιτο, Κύριε.	ύριε ὁ Θεός μου, θὰ σὲ δοξάσω, θὰ ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, διότι ἐποίησες θαυμαστὰ πράγματα, ἀπόφασιν παλαιάν, ἡ ὁποία ὑπὸ τῆς ἐκβάσεως θ’ ἀποδειχθῇ ἀληθής. Γένοιτο, Κύριε.
2 ὅτι ἔθηκας πόλεις εἰς χῶμα, πόλεις ὀχυρὰς τοῦ μὴ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια· τῶν ἀσεβῶν πόλις εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ οἰκοδομηθῇ.	2 Σὺ ἰσοπέδωσες τὰς χώρας τῶν ἀσεβῶν καὶ τὰς μετέβαλες εἰς κονιορτόν. Ἐκρήμνισες πόλεις ὀχυράς, τῶν ὁποίων ἐθεωρεῖτο ἀδύνατον νὰ πέσουν τὰ θεμέλια. Ἡ πόλις τῶν ἀσεβῶν, κατηραμένη καθὼς εἶναι, δὲν θὰ ἀνοικοδομηθῇ ποτὲ εἰς τὸν αἰῶνα.	2 Διότι μετέβαλες τὰς πόλεις τῶν ἀσεβῶν εἰς χῶμα, πόλεις ὀχυρὰς τόσον πολύ, ὥστε ἐπίστευαν ὅτι δὲν θὰ πέσουν ποτὲ τὰ θεμέλιά των τῶν ἀσεβῶν ἡ πόλις δὲν θὰ οἰκοδομηθῇ ποτὲ εἰς τὸν αἰῶνα.
3 Διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ λαὸς ὁ πτωχός, καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσί σε·	3 Διὰ τὰς δικαίας αὐτὰς τιμωρίας ποὺ στέλλεις, Κύριε, θὰ σὲ δοξολογήσῃ ὁ ταπεινὸς καὶ ἄσημος αὐτὸς λαός. Θὰ σὲ δοξολογήσουν πόλεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀδικοῦνται ἀπὸ ἀσεβεῖς καὶ δυνάστας.	3 Διότι δὲ θὰ καταστρέψῃς τὰς πόλεις τῶν ἀσεβῶν, διὰ τοῦτο θὰ σὲ δοξολογήσῃ ὁ λαὸς ὁ ταπεινός, ὁ ἐπὶ σὲ καὶ οὐχὶ ἐπὶ τὰς ἰδίας του δυνάμεις ἐλπίζων· καὶ πόλεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀδικοῦνται ἀπὸ τοὺς διαθέτοντας ἰσχὺν ἀσεβεῖς, θὰ σὲ δοξολογήσουν, διότι θὰ τὰς ἐλευθερώσῃς ἀπὸ τὴν ἀδικίαν.
4 ἐγένου γὰρ πάσῃ πόλει ταπεινῇ βοηθὸς καὶ τοῖς ἀθυμήσασι δι' ἔνδειαν σκέπη, ἀπὸ ἀνθρώπων πονηρῶν ρύσῃ αὐτούς, σκέπη διψώντων καὶ πνεῦμα ἀνθρώπων ἀδικουμένων.	4 Διότι σύ, Κύριε, ἔγινες εἰς πᾶσαν ταπεινὴν πόλιν βοηθὸς σκέπη καὶ προστασία δι' ἐκείνους, ποὺ ἀθυμοῦν ἐξ αἰτίας τῆς ἐνδείας των. Σύ, Κύριε, θὰ τοὺς γλυτώσῃς ἀπὸ τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους, θὰ γίνῃς σκέπη καὶ προστασία τῶν διψασμένων· θὰ ἐμπνεύσῃς θάρρος εἰς ἀνθρώπους, ποὺ ἀδικοῦνται,	4 Σὲ εὐλογοῦν καὶ σὲ δοξολογοῦν, διότι σὺ ἔγινες εἰς πᾶσαν πόλιν ταπεινὴν καὶ εἰς σὲ ἐλπίζουσαν βοηθός, καὶ εἰς τοὺς λόγῳ ἐνδείας ἀθυμήσαντας σκέπη ἀνακουφιστικὴ καὶ ἐνθαρρυντική· ἀπὸ ἀνθρώπους πονηροὺς θὰ τοὺς γλυτώσῃς· εἶσαι σκέπη δροσίζουσα τοὺς διψῶντας καὶ πνοὴ καὶ ἔμπνευσις θάρρους εἰς ἀνθρώπους ἀδικουμένους.
5 Ὡς ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι διψῶντες ἐν Σιών, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀσεβῶν, οἷς ἡμᾶς παρέδωκας.	5 Ἡμεῖς εἴμεθα εἰς τὴν περίστασιν αὐτὴν σὰν ὀλιγόψυχοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι διψῶμεν πολιορκημένοι μέσα εἰς τὴν πόλιν Σιὼν ἀπὸ ἀσεβεῖς ἀνθρώπους, εἰς τοὺς ὁποίους πρὸς παιδαγωγίαν μας καὶ διόρθωσιν μᾶς παρέδωσες.	5 Εἴμεθα ὡσὰν ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι, οἱ ὁποῖοι διψῶμεν πολιορκημένοι μέσα εἰς τὴν πόλιν σου Σιὼν ἀπὸ ἀσεβεῖς ἀνθρώπους, εἰς τοὺς ὁποίους πρὸς παιδαγωγίαν μᾶς παρέδωκες.
6 Καὶ ποιήσει Κύριος σαβαὼθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο. Πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον,	6 Ὁ Κύριος παντοκράτωρ θὰ παραθέσῃ συμπόσιον εἰς ὅλα τὰ ἔθνη ἐπάνω εἰς τὸ ἅγιον τοῦτο ὀρὸς τῆς Σιών. Θὰ πίουν μὲ χαρὰν οἱ ἄνθρωποι, θὰ πίουν τὸν οἶνον των,	6 Καὶ θὰ κάμῃ ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων συμπόσιον εἰς ὅλα τὰ ἔθνη εἰς τὸ ὄρος τοῦτο τῆς Σιών· καὶ θὰ πίουν εὐφροσύνην, ὅσοι θὰ παρακάθηνται εἰς αὐτό, καὶ θὰ πίουν οἶνον.
7 χρίσονται μύρον, ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη.	7 θὰ ἀλειφθοῦν μὲ μύρα. Εἰς τὸ ἅγιον τοῦτο ὄρος τῆς Σιὼν παράθεσε τὰ εὐφρόσυνα αὐτὰ συμπόσια δι' ὅλα τὰ ἔθνη. Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόφασίς σου νὰ μετέχουν αὐτοῦ τοῦ συμποσίου ὅλοι οἱ λαοί.	7 Θὰ χρισθοῦν δὲ μὲ μύρον. Εἰς τὸ ὄρος αὐτὸ παράδωσε ὅλα αὐτὰ τὰ εὐφρόσυνα εἰς τὰ ἔθνη· διότι ἡ ἀπόφασις αὕτη εἶναι δι’ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὄχι μόνον διὰ τοὺς Ἰουδαίους.
8 Κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλε Κύριος ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε.	8 Ὁ θάνατος ὑπερίσχυσεν, ἐβασίλευσε, κατέπιε πολλοὺς ἕως τώρα. Ἀλλὰ ὁ Κύριος τώρα ἀφήρεσε τὴν δύναμιν τοῦ θανάτου, τὸν κατήργησε καὶ ἐξήλειψε τὰ δάκρυα ἀπὸ κάθε πρόσωπον. Ἀφήρεσε τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ του ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν. Τὸ στόμα τοῦ Κυρίου ἐλάλησεν αὐτὰ καὶ θὰ πραγματοποιηθοῦν.	8 Κατέπιε τούτους ὁ θάνατος, ὑπερισχύσας πρὸς καιρόν· καὶ πάλιν ὅμως Κύριος ὁ Θεὸς διὰ τῆς ἐλπίδος τῆς καθολικῆς ἀναστάσεως καὶ τῆς καταργήσεως τοῦ θανάτου ἀφήρεσε κάθε δάκρυον ἀπὸ κάθε πρόσωπον τὸ ὄνειδος καὶ τὴν ἐντροπήν, ποὺ ἐδημιούργησεν εἰς τὸν λαὸν ὁ ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας προκληθεὶς θάνατος, τὰ ἀφήρεσεν ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν τοῦτο εἶναι βέβαιον, διότι οὐχὶ ἄνθρωπός τις, ἀλλὰ τὸ στόμα τοῦ Κυρίου τὸ εἶπε.
9 Καὶ ἐροῦσι τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· ἰδοὺ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐφ' ᾧ ἠλπίζομεν καὶ ἠγαλλιώμεθα, καὶ σώσει ἡμᾶς. Οὗτος Κύριος, ὑπεμείναμεν αὐτὸν καὶ ἀγαλλιασόμεθα καὶ εὐφρανθησόμεθα ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ ἡμῶν,	9 Καὶ θὰ εἶπουν οἱ εὐσεβεῖς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην· <ἰδού, ὁ Θεός μας, εἰς τὸν ὁποῖον ἡμεῖς ἐστηρίξαμεν τὰς ἐλπίδας μας καὶ ἐν τῷ ὁποίῳ ἐχαίρομεν. Αὐτὸς καὶ θὰ μᾶς σώσῃ. Αὐτὸς εἶναι ὁ Κύριος· τὸν ἐπεριμέναμεν μὲ ὑπομονὴν καὶ τώρα θὰ χαρῶμεν καὶ θὰ εὐφρανθῶμεν διὰ τὴν σωτηρίαν μας.	9 Καὶ θὰ εἴπουν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τῆς θείας ἐπισκέψεως καὶ τῆς ἐνδόξου ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου: Ἰδοὺ ὁ Θεός μας ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἠλπίζαμεν καὶ ὁ ὁποῖος ἦτο ἡ χαρὰ καὶ τὸ ἀγαλλίαμά μας καὶ ὁ ὁποῖος θὰ μᾶς σώσῃ. Αὐτὸς εἶναι ὁ Κύριος. Περιεμείναμεν καρτερικῶς αὐτὸν καὶ τώρα θὰ χαρῶμεν καὶ θὰ εὐφρανθῶμεν διὰ τὴν σωτηρίαν μας.
10 ὅτι ἀνάπαυσιν δώσει ὁ Θεὸς ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο, καὶ καταπατηθήσεται ἡ Μωαβῖτις, ὃν τρόπον πατοῦσιν ἅλωνα ἐν ἁμάξαις·	10 Διότι θὰ δώσῃ τώρα ὁ Θεὸς εἰρήνην καὶ γαλήνην εἰς τὸ ὄρος τοῦτο τῆς Σιών· ἐνῷ ἐξ ἀντιθέτου ἡ χώρα τῶν ἐχθρῶν μας, τῶν Μωαβιτῶν, θὰ καταπατηθῇ, ὅπως πατοῦνται καὶ ἁλωνίζονται τὰ στάχυα ἀπὸ τὰ ἁλωνιστικὰ ἁμάξια.	10 Θὰ εἴπουν δὲ ταῦτα οἱ σεσωσμένοι, διότι ὁ Θεὸς θὰ δώσῃ εἰς αὐτοὺς ἀνάπαυσιν ἐπὶ τοῦ ὄρους τούτου τῆς ἐπουρανίου Σιών, καὶ θὰ καταπατηθῇ μετὰ τῆς Μωαβίτιδος χώρας πᾶς ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καθ’ ὃν τρόπον πατοῦν τὰ δεμάτια τῶν σταχύων εἰς τὸ ἁλώνιον μὲ τὰς ἁμάξας, τὰς ὁποίας σύρουν οἱ εἰς αὐτὰς ἐζευγμένοι ἵπποι.
11 καὶ ἀνήσει τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ὃν τρόπον καὶ αὐτὸς ἐταπείνωσε τοῦ ἀπολέσαι, καὶ ταπεινώσει τὴν ὕβριν αὐτοῦ, ἐφ' ἃ τὰς χεῖρας ἐπέβαλε·	11Θα ὑψώσῃ ὁ Κύριος προστατευτικὰς τὰς χεῖρας του δι' ἡμᾶς ἐναντίον τῶν Μωαβιτῶν, ὅπως ἐκεῖνοι ἐταπείνωσαν, διὰ νὰ καταστρέψουν ἄλλα ἔθνη. Θὰ ταπείνωσῃ ὁ Κύριος τὴν ἀλαζονείαν καὶ αὐθάδειαν τῶν Μωαβιτῶν εἰς τὰ ἔργα, ὅπου αὐτοὶ εἶχαν ἀπλώσει τὰ χέρια των.	11 Καὶ θὰ ἐκτείνῃ προστατευτικὰς καὶ μετὰ δυνάμεως τὰς χεῖρας του ὁ Θεὸς ὑπὲρ τοῦ λαοῦ του καὶ κατὰ τοῦ Μωάβ, ὅπως καὶ ὁ Μωὰβ ἐταπείνωσε διὰ νὰ καταστρέψῃ ἄλλα ἔθνη· καὶ θὰ ταπεινώσῃ τὴν ὑπερηφάνειαν του ἐξαφανίζων τὰ ἔργα, εἰς τὰ ὁποῖα ἔβαλαν οἱ Μωαβῖται τὰς χεῖρας των καὶ μετὰ δυνάμεως πολλῆς κατώρθωσαν.
12 καὶ τὸ ὕψος τῆς καταφυγῆς τοῦ τοίχου ταπεινώσει, καὶ καταβήσεται ἕως τοῦ ἐδάφους.	12 Θὰ καταρρίψῃ τὰ ὑψηλὰ καταφύγια τοῦ τείχους των καὶ τὸ τεῖχος των θὰ καταπέσῃ ἐρείπια εἰς τὸ ἔδαφος.	12 Καὶ τὸ ὑψηλὸν καταφύγιον τοῦ τοίχου των θὰ καταρρίψῃ, καὶ θὰ καταπέσῃ τοῦτο μέχρι τοῦ ἐδάφους.