΄Ησαίας : Κεφάλαιον ΛΣΤ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο τοῦ τεσσαρεσκαιδεκάτου ἔτους, βασιλεύοντος Ἐζεκίου, ἀνέβη Σενναχηρεὶμ βασιλεὺς Ἀσσυρίων ἐπὶ τὰς πόλεις τῆς Ἰουδαίας τὰς ὀχυρὰς καὶ ἔλαβεν αὐτός.
2 Καὶ ἀπέστειλε βασιλεὺς Ἀσσυρίων τὸν Ραψάκην ἐκ Λαχεὶς εἰς Ἱερουσαλὴμ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν μετὰ δυνάμεως πολλῆς, καὶ ἔστη ἐν τῷ ὑδραγωγῷ τῆς κολυμβήθρας τῆς ἄνω ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ ἀγροῦ τοῦ γναφέως.
3 Καὶ ἐξῆλθε πρὸς αὐτὸν Ἐλιακεὶμ ὁ τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος καὶ Σομνᾶς ὁ γραμματεὺς καὶ Ἰωὰχ ὁ τοῦ Ἀσὰφ ὁ ὑπομνηματογραφος.
4 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ραψάκην· εἴπατε Ἐζεκίᾳ· τάδε λέγει ὁ βασιλεὺς ὁ μέγας, βασιλεὺς Ἀσσυρίων· τί πεποιθὼς εἶ;
5 Ἡ ἐν βουλῇ ἢ λόγοις χειλέων παράταξις γίνεται; Καὶ νῦν ἐπὶ τίνα πέποιθας, ὅτι ἀπειθεῖς μοι;
6 Ἰδοὺ πεποιθὼς εἶ ἐπὶ τὴν ράβδον τὴν καλαμίνην τὴν τεθλασμένην ταύτην, ἐπ' Αἴγυπτον· ὡς ἂν ἐπιστηριχθῇ ἀνὴρ ἐπ' αὐτήν, εἰσελεύσεται εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ τρήσει αὐτὴν οὕτως ἐστὶ Φαραὼ βασιλεὺς Αἰγύπτου καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτῷ.
7 Εἰ δὲ λέγετε· ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν πεποίθαμεν,
8 νῦν μείχθητε τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ ἀσσυρίων, καὶ δώσω ὑμῖν
δισχιλίαν ἵππον, εἰ δυνήσεσθε δοῦναι ἀναβάτας ἐπ' αὐτούς.
9 Καὶ πῶς δύνασθε ἀποστρέψαι εἰς πρόσωπον τῶν τοπαρχῶν; Οἰκέται εἰσὶν οἱ πεποιθότες ἐπ' Αἰγυπτίοις εἰς ἵππον καὶ ἀναβάτην.
10 Καὶ νῦν μὴ ἄνευ Κυρίου ἀνέβημεν ἐπὶ τὴν χώραν ταύτην πολεμῆσαι αὐτήν; Κύριος εἶπε πρός με· ἀνάβηθι ἐπὶ τὴν γῆν ταύτην, καὶ διάφθειρον αὐτήν.
11 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἑλιακεὶμ καὶ Σομνᾶς καὶ Ἰωάχ· λάλησον πρὸς τοὺς παῖδάς σου Συριστί, ἀκούομεν γὰρ ἡμεῖς, καὶ μὴ λαλεῖ πρὸς ἡμᾶς Ἰουδαϊστί· καὶ ἱνατὶ λαλεῖς εἰς τὰ ὦτα τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐπὶ τῷ τείχει;
12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ραψάκης· μὴ πρὸς τὸν Κύριον ὑμῶν ἢ πρὸς ὑμᾶς ἀπέσταλκέ με ὁ κύριός μου λαλῆσαι τοὺς λόγους τούτους; Οὐχὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθημένους ἐπὶ τῷ τείχει, ἵνα φάγωσι κόπρον καὶ πίωσιν οὖρον μεθ ὑμῶν ἅμα;
13 Καὶ ἔστη Ραψάκης καὶ ἀνεβόησε φωνῇ μεγάλη Ἰουδαϊστὶ καὶ εἶπεν· ἀκούσατε τοὺς λόγους τοῦ βασιλέως τοῦ μεγάλου, βασιλέως Ἀσσυρίων.
14 Τάδε λέγει ὁ βασιλεύς· μὴ ἀπατάτω ὑμᾶς Ἐζεκίας λόγοις, οἳ οὐ δυνήσονται ρύσασθαι ὑμᾶς·
15 καὶ μὴ λεγέτω ὑμῖν Ἐζεκίας, ὅτι ρύσεται ὑμᾶς ὁ Θεός, καὶ οὐ μὴ παραδοθῇ ἡ πόλις αὕτη ἐν χειρὶ βασιλέως Ἀσσυρίων·
16 μὴ ἀκούετε Ἐζεκίου. Τάδε λέγει ὁ βασιλεὺς Ἀσσυρίων· εἰ βούλεσθε εὐλογηθῆναι, ἐκπορεύεσθε πρός με καὶ φάγεσθε ἕκαστος τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ τὰς συκᾶς καὶ πίεσθε ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου ὑμῶν,
17 ἕως ἂν ἔλθω καὶ λάβω ὑμᾶς εἰς γῆν, ὡς ἡ γῆ ὑμῶν, γῆ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἄρτων καὶ ἀμπελώνων.
18 Μὴ ἀπατάτω ὑμᾶς Ἐζεκίας λέγων· ὁ Θεὸς ὑμῶν ρύσεται ὑμᾶς. Μὴ ἐρρύσαντο οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ χώραν ἐκ χειρὸς βασιλέως Ἀσσυρίων;
19 Ποῦ ἐστιν ὁ θεὸς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφάθ; Καὶ ποῦ ὁ Θεὸς τῆς πόλεως Σεπφαρείμ; Μὴ ἐδύναντο ρύσασθαι Σαμάρειαν ἐκ χειρός μου;
20 Τίς τῶν θεῶν πάντων τῶν ἐθνῶν τούτων, ὅστις ἐρρύσατο τὴν γῆν αὐτοῦ ἐκ χειρός μου, ὅτι ρύσετοι ὁ Θεὸς Ἱερουσαλὴμ ἐκ χειρός μου;
21 Καὶ ἐσιώπησαν, καὶ οὐδεὶς ἀπεκρίθη αὐτῷ λόγον, διὰ τὸ προστάξαι τὸν βασιλέα μηδένα ἀποκριθῆναι.
22 Καὶ εἰσῆλθεν Ἐλιακεὶμ ὁ τοῦ Χελκίου οἰκονόμος καὶ Σομνᾶς ὁ γραμματεὺς τῆς δυνάμεως καὶ Ἰωὰχ ὁ τοῦ Ἀσὰφ ὁ ὑπομνηματογράφος πρὸς Ἐζεκίαν ἐσχισμένοι τοὺς χιτῶνας καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῷ τοὺς λόγους Ραψάκου.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὸ δέκατον τέταρτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἐζεκίου ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων Σενναχηρεὶμ ἐπῆλθεν ἐναντίον τῶν ὀχυρῶν πόλεων τῆς Ἰουδαίας, τὰς ὁποίας καὶ κατέλαβε.
2 Αὐτὸς ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ἀπέστειλεν ἐκπρόσωπόν του ἀπὸ τὴν Λαχεὶς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν, τὸν Ραψάκην, μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν. Ὁ Ραψάκης ἦλθε καὶ ἐστάθη εἰς τὴν ἐπάνω δεξαμενὴν τοῦ ὑδραγωγείου τῆς πόλεως Ἱερουσαλήμ, εἰς τὸν δρόμον ποὺ ὠδηγοῦσε εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ λευκαντοῦ ἐνδυμάτων.
3 Ἐκ μέρους τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἦλθον πρὸς τὸν Ραψάκην πρέσβεις Ἐλιακεὶμ υἱὸς τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος, Σομνᾶς ὁ γραμματεύς, καὶ ὁ Ἰωὰχ υἱὸς τοῦ Ἀσάφ, ὁ χρονικογράφος.
4 Ὁ Ραψάκης εἶπε πρὸς αὐτούς· <εἴπατε εἰς τὸν Ἐζεκίαν· αὐτὰ λέγει ὁ μέγας βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων· τί ἔχεις καὶ εἰς τί στηρίζεις τὴν πεποίθησίν σου, ὥστε νὰ ἀνθίστασαι;
5 Μήπως ἡ μάχη διεξάγεται μὲ ἀποφάσεις μόνον καὶ μὲ λόγια; Τώρα, λοιπόν, εἰς ποῖον σὺ ἔχεις τὴν πεποίθησίν σου καὶ ἀνθίστασαι εἰς ἐμέ;
6 Ἀλλὰ ἔχεις τὴν πεποίθησίν σου εἰς τὴν Αἴγυπτον, εἰς τὴν καλαμένιαν καὶ σπασμένην αὐτὴν ράβδον. Ἐὰν κανεὶς θελήσῃ νὰ στηριχθῇ ἐπάνω εἰς αὐτήν, ἐκείνη θὰ μπῇ εἰς τὸ χέρι του καὶ θὰ τὸ τρυπήσῃ. Τέτοιος εἶναι ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου, ὁ Φαραώ, καὶ ὅλοι ὅσοι ἔχουν στηρίξει τὴν πεποίθησίν των εἰς αὐτόν.
7 Ἐὰν δὲ ἐξ ἄλλου λέγετε· ἡμεῖς ἔχομεν στηρίξει τὴν πεποίθησιν μας εἰς Κύριον τὸν Θεόν μας·
8 ἐὰν ἔχετε πεποίθησιν εἰς τὸν Θεόν σας, συγκρουσθῆτε, λοιπόν, πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων καὶ ἐγὼ ὑπόσχομαι νὰ δώσω εἰς σᾶς δύο χιλιάδας ἵππους, ἂν θὰ ἠμπορέσετε νὰ βρῆτε ἀναλόγους δι' αὐτοὺς ἱππεῖς.
9 Πῶς δὲ τολμᾶτε νὰ ἀτενίζετε τὸ πρόσωπον, ἔστω καὶ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς τοπάρχας τοῦ βασιλέως μου; Δοῦλοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν στηρίξει τὴν πεποίθησίν των εἰς τοὺς Αἰγυπτίους καὶ ἐλπίζουν νὰ πάρουν ἀπὸ αὐτοὺς ἵππους καὶ ἱππεῖς.
10 Ἄλλως τε, μήπως ἡμεῖς ἔχομεν ἐπέλθει ἐναντίον τῆς χώρας, διὰ νὰ τὴν πολεμήσωμεν, χωρὶς τὴν γνώμην καὶ συγκατάβασιν τοῦ Κυρίου; Ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμέ: Ἀνέβα εἰς τὴν χώραν αὐτὴν καὶ κατάστρεψέ την>.
11 Ὁ Ἐλιακείμ, ὁ Σομνᾶς καὶ ὁ Ἰωὰχ εἶπαν πρὸς αὐτόν· <μίλησε πρὸς ἡμᾶς τοὺς δούλους σου εἰς τὴν συριακὴν γλῶσσαν τὴν ἀραμαϊκήν.Διότι ἡμεῖς ἐννοοῦμεν αὐτὴν τὴν γλῶσσαν. Διατὶ ὁμιλεῖς ἐβραϊστὶ καὶ ἀκούουν οἱ ἄνθρωποί μας, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὸ τεῖχος τῆς πόλεως;>
12 Ἀπήντησε μὲ ἀγερωχίαν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ραψάκης· <μήπως ὁ κύριός μου μὲ ἔστειλε νὰ πῶ τοὺς λόγους αὐτοὺς μόνον πρὸς τὸν κύριόν σας, τὸν βασιλέα ἢ πρὸς σᾶς τοὺς ἀπεσταλμένους του; Δὲν μὲ ἀπέστειλε κυρίως πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται τώρα ἐπάνω εἰς τὰ τείχη τῆς πόλεως, διὰ νὰ τοὺς εἴπω ὅτι ἐὰν δὲν παραδοθοῦν, εἶναι καταδικασμένοι νὰ φάγουν τὴν κόπρον καὶ νὰ πίουν τὰ οὖρα των μαζῆ μὲ σᾶς;>
13 Ἐσηκώθη ὄρθιος ὁ Ραψάκης καὶ ἐκραύγασε μἐ φωνὴν μεγάλην εἰς τὴν ἑβραϊκὴν γλῶσσαν καὶ εἶπεν· <ἀκοῦστε, σεῖς, ποὺ εὑρίσκεσθε ἐπάνω εἰς τὸ τεῖχος, τοὺς λόγους τοῦ βασιλέως τοῦ μεγάλου, τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
14 Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεύς· ἄς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ ὁ Ἐζεκίας μὲ λόγια, ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σᾶς γλυτώσουν ἀπὸ τὸν ὄλεθρον.
15 Ἄς μὴ σᾶς λέγῃ ὁ Ἐζεκίας, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ σᾶς γλυτώσῃ καὶ δὲν θὰ παραδοθῇ ἡ πόλις αὐτὴ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
16 Μὴ ἀκούετε τὸν Ἐζεκίαν. Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων πρέπει καὶ νὰ τὸν ἀκούσετε: Ἐὰν θέλετε νὰ εὐτυχήσετε, ἐλᾶτε πρὸς ἐμὲ καὶ ὁ καθένας σας θὰ φάγῃ τοὺς καρποὺς ἀπὸ τὸ ἀμπέλι του καὶ ἀπὸ τὶς συκιές του, καὶ θὰ πιῆτε τὸ νερὸ ἀπὸ τὴ στέρνα σας.
17 Μέχρις ὅτου ἔλθω καὶ σᾶς παραλάβω, διὰ νὰ σᾶς μεταφέρω εἰς χώραν, ποὺ εἶναι ὁμοία μὲ τὴν χώραν σας, χώρα δηλαδὴ εὔφορος εἰς σῖτον καὶ οἶνον καὶ τρόφιμα καὶ ἀμπέλια.
18 Ἄς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ ὁ Ἐζεκίας λέγων· Ὁ Θεός σας θὰ σᾶς γλυτώσῃ. Μήπως οἱ θεοὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἐγλύτωσεν ὁ καθένας τὴν χώραν του ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων;
19 Ποῦ εἶναι ὁ θεὸς τῆς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφάθ; Ποῦ εἶναι ὁ θεὸς τῆς πόλεως Σεπφαρείμ; Μήπως ἠμπόρεσαν οἱ θεοὶ τῆς Σαμαρείας, νὰ σώσουν τὴν Σαμάρειαν ἀπὸ τὰ χέρια μου;
20 Ποιὸς θεὸς ἀπὸ τοὺς θεοὺς ὅλων αὐτῶν τῶν ἐθνῶν ἦτο ἐκεῖνος, ποὺ ἔσωσε τὴν χώραν του ἀπὸ τὰ χέρια μου; Τί λοιπὸν σᾶς κάνει νὰ πιστεύετε ὅτι ὁ Θεός σας θὰ γλυτώσῃ τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὰ χέρια μου;>
21 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἐσιώπησαν. Κανεὶς δὲν ἀπήντησε λόγον τινὰ πρὸς αὐτόν, διότι ὁ βασιλεὺς εἶχε διατάξει, κανεὶς νὰ μὴ δώσῃ ἀπάντησιν.
22 Ὁ Ἐλιακείμ, ὁ υἱὸς τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος, ὁ Σομνᾶς ὁ γραμματεὺς τοῦ στρατοῦ καὶ ὁ Ἰωὰχ ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσάφ, ὁ χρονικογράφος ἐπέστρεψαν πρὸς τὸν Ἐζεκίαν μὲ σχισμένα τὰ ἐνδύματά των καὶ κατέστησαν γνωστοὺς εἰς αὐτὸν τοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ συνέβη κατὰ τὸ δέκατον τέταρτον ἔτος, ὅταν ἐβασίλευεν ὁ Ἐζεκίας, ἀνέβη ὁ Σενναχηρείμ, βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, ἐναντίον τῶν πόλεων τῶν ὀχυρῶν τῆς Ἰουδαίας καὶ κατέλαβεν αὐτάς.
2 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ἀσσυρίων τὸν Ραψάκην ἐκ τῆς πόλεως Λαχὶς εἰς Ἱερουσαλὴμ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν μὲ δύναμιν πολλήν. Καὶ ἐστρατοπέδευσεν οὗτος εἰς τὴν ἄνῳ δεξαμενὴν τοῦ ὑδραγωγείου τῆς Ἱερουσαλήμ, εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ ἀγροῦ τοῦ λευκαντοῦ.
3 Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τείχους πρὸς συνάντησιν αὐτοῦ καὶ διαπραγμάτευσιν μετ’ αὐτοῦ ὁ Ἐλιακείμ, ὁ υἱὸς τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος, καὶ ὁ Σομνᾶς ὁ γραμματεὺς καὶ ὁ Ἰωάχ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσὰφ ὁ χρονικογράφος, ὡς πρεσβεία ἐκ μέρους τοῦ Ἐζεκίου.
4 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ραψάκης: Εἴπατε εἰς τὸν Ἐζεκίαν αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεὺς ὁ μέγας, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων: Εἰς τί ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου καὶ ἀνθίστασαι εἰς ἐμέ;
5 Μήπως μὲ ἀποφάσεις ἤ μὲ λόγια χειλέων γίνεται μάχη καὶ ἀντιμετωπίζεται στρατιωτικὴ παράταξις; Καὶ τώρα εἰς ποῖον ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου καὶ ἀπειθεῖς εἰς ἐμέ;
6 Ἰδοὺ ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου εἰς τὴν καλαμένιαν ράβδον, αὐτὴν ποὺ τώρα εἶναι τσακισμένη, εἰς τὴν Αἴγυπτον δηλαδή. Ὥστε, ἐὰν ἄνθρωπός τις στηριχθῇ ἐπ’ αὐτῆς, θὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν χεῖρα του καὶ θὰ τρυπήσῃ αὐτήν. Ἔτσι εἶναι ὁ Φαραώ, ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου, καὶ ὅλοι, ὅσοι ἔχουν στηρίξει τὴν πεποίθησίν των εἰς αὐτόν.
7 Ἐὰν δὲ λέγετε· ἔχομεν στηρίξει τὴν πεποίθησίν μας εἰς Κύριον τὸν Θεόν μας,
8 συμπλακῆτε τώρα μετὰ τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων, καὶ θὰ σᾶς δώσω δύο χιλιάδας ἵππους, ἐὰν βεβαίως δυνηθῆτε νὰ δώσετε ἀναβάτας, οἱ ὁποῖοι νὰ ἰππεύσουν εἰς αὐτούς.
9 Καὶ πῶς ἔχετε τὴν δύναμιν νὰ ἀτενίσετε τὸ πρόσωπον ἑνὸς ἐκ τῶν τοπαρχῶν μας; Τολμᾶτε ἐν τούτοις νὰ πολεμήσετε πρὸς τὸν κύριον αὐτῶν, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων. Εἶναι ἤδη δοῦλοι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν στηρίξει τὴν πεποίθησίν των εἰς τοὺς Αἰγυπτίους, διὰ νὰ λάβουν παρ’ αὐτῶν ἵππους καὶ ἀναβάτας ἱππεύοντας ἐπ’ αὐτούς.
10 Καὶ τώρα μήπως ἄνευ τοῦ θελήματος τοῦ Κυρίου ἀνέβημεν εἰς τὴν χώραν αὐτὴν διὰ νὰ τὴν πολεμήσωμεν; Ὁ Κύριος εἶπε πρός με: Ἀνέβα εἰς τὴν χώραν αὐτὴν καὶ κατάστρεψέ την.
11 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν ὁ Ἐλιακεὶμ καὶ ὁ Σομνᾶς καὶ ὁ Ἰωάχ: Ὁμίλησον πρὸς ἡμᾶς τοὺς δούλους σου εἰς τὴν Ἀραμαϊκὴν γλῶσσαν, διότι ἐννοοῦμεν ταύτην ἡμεῖς. Καὶ μὴ ὁμιλῇς πρὸς ἡμᾶς Ἐβραϊστί. Καὶ διατὶ ὁμιλεῖς εἰς τὰ αὐτιὰ τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐπὶ τοῦ τείχους;
12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ραψάκης: Μήπως μὲ ἔχει στείλει πρὸς τὸν κύριόν σας ἢ πρὸς σᾶς ὁ κύριός μου νὰ λαλήσω τοὺς λόγους αὐτούς; Δὲν μὲ ἀπέστειλε νὰ τοὺς εἴπω πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι κάθηνται ἐπὶ τοῦ τείχους, καταδικασμένοι νὰ φάγουν κόπρον καὶ νὰ πίουν οὖρα μαζί σας καὶ συγχρόνως;
13 Καὶ ἐστάθη εἰς κατάλληλον θέσιν ὁ Ραψάκης καὶ ἐφώναξε μὲ φωνὴν μεγάλην Ἑβραϊστὶ καὶ εἶπεν: Ἀκούσατε, ὦ Ἱεροσολυμῖται, τοὺς λόγους τὸν βασιλέως τοῦ μεγάλου, τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
14 Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων: Ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ ὁ Ἐζεκίας μὲ λόγους, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ ἔχουν τὴν δύναμιν νὰ σᾶς γλυτώσουν, ὅταν σᾶς ἐπιτεθῶ.
15 Καὶ ἂς μὴ λέγῃ εἰς σᾶς ὁ Ἐζεκίας, ὅτι θὰ σᾶς γλυτώσῃ ὁ Θεὸς καὶ ὅτι κατ' οὐδένα λόγον θὰ παραδοθῇ ἡ πόλις αὐτὴ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
16 Μὴ ἀκούετε τὸν Ἐζεκίαν. Αὐτά, ποὺ θὰ σᾶς εἶπω, λέγει ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων: Ἐὰν θέλετε νὰ ἀπολαμβάνετε τὴν εὔνοιάν μου καὶ τὴν φιλίαν μου, ἐξέρχεσθε ἀπὸ τὰ τείχη τῆς πόλεως παραδιδόμενοι εἰς ἐμέ· καὶ τότε ἕκαστος θὰ φάγετε τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ τὰς συκᾶς του καὶ θὰ πίετε ὕδωρ ἀπὸ τὴν στέρναν σας.
17 Θὰ τρώγετε δὲ τοὺς καρποὺς τῶν ἀμπέλων καὶ τῶν συκῶν σας, ἕως ὅτου ἔλθω καὶ σᾶς παραλάβω εἰς χώραν, ἡ ὁποία θὰ εἶναι ὅπως ἡ χώρα σας, χώρα δηλαδὴ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἄρτου καὶ ἀμπέλων.
18 Ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ ὁ Ἐζεκίας λέγων: Ὁ Θεός σας θὰ σᾶς γλυτώσῃ. Μήπως ἐγλύτωσαν οἱ θεοὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἕκαστος τὴν χώραν του ἀπὸ τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων;
19 Ποὺ εἶναι ὁ θεὸς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφάθ; Καὶ ποὺ εἶναι ὁ θεὸς τῆς πόλεως Σεπφαρείμ; Μήπως εἶχαν τὴν δύναμιν νὰ γλυτώσουν τὴν Σαμάρειαν οἱ θεοί της ἀπὸ τὴν χεῖρα μου;
20 Τίς ἀπὸ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος ἐγλύτωσε τὴν χώραν του ἀπὸ τὴν χεῖρα μου, ὥστε νὰ ὑποθέσωμεν ὅτι θὰ γλυτώσῃ ὁ Θεὸς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὴν χεῖρα μου;
21 Καὶ ἐσιώπησαν ὅλοι, καὶ κανεὶς δὲν ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν λόγον, διότι ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας εἶχε διατάξει κανεὶς νὰ μὴ ἀποκριθῇ.
22 Καὶ εἰσῆλθον ὁ Ἐλιακείμ, ὁ υἱὸς τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος, καὶ ὁ Σομνάς, ὁ γραμματεὺς τοῦ στρατοῦ, καὶ ὁ Ἰωάχ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσὰφ ὁ συγγραφεὺς τῶν Χρονικῶν, πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν μὲ σχισμένους τοὺς χιτῶνας καὶ ἀνήγγειλαν εἰς αὐτὸν τοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο τοῦ τεσσαρεσκαιδεκάτου ἔτους, βασιλεύοντος Ἐζεκίου, ἀνέβη Σενναχηρεὶμ βασιλεὺς Ἀσσυρίων ἐπὶ τὰς πόλεις τῆς Ἰουδαίας τὰς ὀχυρὰς καὶ ἔλαβεν αὐτός.	ατὰ τὸ δέκατον τέταρτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἐζεκίου ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων Σενναχηρεὶμ ἐπῆλθεν ἐναντίον τῶν ὀχυρῶν πόλεων τῆς Ἰουδαίας, τὰς ὁποίας καὶ κατέλαβε.	αὶ συνέβη κατὰ τὸ δέκατον τέταρτον ἔτος, ὅταν ἐβασίλευεν ὁ Ἐζεκίας, ἀνέβη ὁ Σενναχηρείμ, βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, ἐναντίον τῶν πόλεων τῶν ὀχυρῶν τῆς Ἰουδαίας καὶ κατέλαβεν αὐτάς.
2 Καὶ ἀπέστειλε βασιλεὺς Ἀσσυρίων τὸν Ραψάκην ἐκ Λαχεὶς εἰς Ἱερουσαλὴμ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν μετὰ δυνάμεως πολλῆς, καὶ ἔστη ἐν τῷ ὑδραγωγῷ τῆς κολυμβήθρας τῆς ἄνω ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ ἀγροῦ τοῦ γναφέως.	2 Αὐτὸς ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ἀπέστειλεν ἐκπρόσωπόν του ἀπὸ τὴν Λαχεὶς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν, τὸν Ραψάκην, μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν. Ὁ Ραψάκης ἦλθε καὶ ἐστάθη εἰς τὴν ἐπάνω δεξαμενὴν τοῦ ὑδραγωγείου τῆς πόλεως Ἱερουσαλήμ, εἰς τὸν δρόμον ποὺ ὠδηγοῦσε εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ λευκαντοῦ ἐνδυμάτων.	2 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ἀσσυρίων τὸν Ραψάκην ἐκ τῆς πόλεως Λαχὶς εἰς Ἱερουσαλὴμ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν μὲ δύναμιν πολλήν. Καὶ ἐστρατοπέδευσεν οὗτος εἰς τὴν ἄνῳ δεξαμενὴν τοῦ ὑδραγωγείου τῆς Ἱερουσαλήμ, εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ ἀγροῦ τοῦ λευκαντοῦ.
3 Καὶ ἐξῆλθε πρὸς αὐτὸν Ἐλιακεὶμ ὁ τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος καὶ Σομνᾶς ὁ γραμματεὺς καὶ Ἰωὰχ ὁ τοῦ Ἀσὰφ ὁ ὑπομνηματογραφος.	3 Ἐκ μέρους τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἦλθον πρὸς τὸν Ραψάκην πρέσβεις Ἐλιακεὶμ υἱὸς τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος, Σομνᾶς ὁ γραμματεύς, καὶ ὁ Ἰωὰχ υἱὸς τοῦ Ἀσάφ, ὁ χρονικογράφος.	3 Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τείχους πρὸς συνάντησιν αὐτοῦ καὶ διαπραγμάτευσιν μετ’ αὐτοῦ ὁ Ἐλιακείμ, ὁ υἱὸς τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος, καὶ ὁ Σομνᾶς ὁ γραμματεὺς καὶ ὁ Ἰωάχ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσὰφ ὁ χρονικογράφος, ὡς πρεσβεία ἐκ μέρους τοῦ Ἐζεκίου.
4 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ραψάκην· εἴπατε Ἐζεκίᾳ· τάδε λέγει ὁ βασιλεὺς ὁ μέγας, βασιλεὺς Ἀσσυρίων· τί πεποιθὼς εἶ;	4 Ὁ Ραψάκης εἶπε πρὸς αὐτούς· <εἴπατε εἰς τὸν Ἐζεκίαν· αὐτὰ λέγει ὁ μέγας βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων· τί ἔχεις καὶ εἰς τί στηρίζεις τὴν πεποίθησίν σου, ὥστε νὰ ἀνθίστασαι;	4 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ραψάκης: Εἴπατε εἰς τὸν Ἐζεκίαν αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεὺς ὁ μέγας, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων: Εἰς τί ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου καὶ ἀνθίστασαι εἰς ἐμέ;
5 Ἡ ἐν βουλῇ ἢ λόγοις χειλέων παράταξις γίνεται; Καὶ νῦν ἐπὶ τίνα πέποιθας, ὅτι ἀπειθεῖς μοι;	5 Μήπως ἡ μάχη διεξάγεται μὲ ἀποφάσεις μόνον καὶ μὲ λόγια; Τώρα, λοιπόν, εἰς ποῖον σὺ ἔχεις τὴν πεποίθησίν σου καὶ ἀνθίστασαι εἰς ἐμέ;	5 Μήπως μὲ ἀποφάσεις ἤ μὲ λόγια χειλέων γίνεται μάχη καὶ ἀντιμετωπίζεται στρατιωτικὴ παράταξις; Καὶ τώρα εἰς ποῖον ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου καὶ ἀπειθεῖς εἰς ἐμέ;
6 Ἰδοὺ πεποιθὼς εἶ ἐπὶ τὴν ράβδον τὴν καλαμίνην τὴν τεθλασμένην ταύτην, ἐπ' Αἴγυπτον· ὡς ἂν ἐπιστηριχθῇ ἀνὴρ ἐπ' αὐτήν, εἰσελεύσεται εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ τρήσει αὐτὴν οὕτως ἐστὶ Φαραὼ βασιλεὺς Αἰγύπτου καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτῷ.	6 Ἀλλὰ ἔχεις τὴν πεποίθησίν σου εἰς τὴν Αἴγυπτον, εἰς τὴν καλαμένιαν καὶ σπασμένην αὐτὴν ράβδον. Ἐὰν κανεὶς θελήσῃ νὰ στηριχθῇ ἐπάνω εἰς αὐτήν, ἐκείνη θὰ μπῇ εἰς τὸ χέρι του καὶ θὰ τὸ τρυπήσῃ. Τέτοιος εἶναι ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου, ὁ Φαραώ, καὶ ὅλοι ὅσοι ἔχουν στηρίξει τὴν πεποίθησίν των εἰς αὐτόν.	6 Ἰδοὺ ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου εἰς τὴν καλαμένιαν ράβδον, αὐτὴν ποὺ τώρα εἶναι τσακισμένη, εἰς τὴν Αἴγυπτον δηλαδή. Ὥστε, ἐὰν ἄνθρωπός τις στηριχθῇ ἐπ’ αὐτῆς, θὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν χεῖρα του καὶ θὰ τρυπήσῃ αὐτήν. Ἔτσι εἶναι ὁ Φαραώ, ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου, καὶ ὅλοι, ὅσοι ἔχουν στηρίξει τὴν πεποίθησίν των εἰς αὐτόν.
7 Εἰ δὲ λέγετε· ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν πεποίθαμεν,	7 Ἐὰν δὲ ἐξ ἄλλου λέγετε· ἡμεῖς ἔχομεν στηρίξει τὴν πεποίθησιν μας εἰς Κύριον τὸν Θεόν μας·	7 Ἐὰν δὲ λέγετε· ἔχομεν στηρίξει τὴν πεποίθησίν μας εἰς Κύριον τὸν Θεόν μας,
8 νῦν μείχθητε τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ ἀσσυρίων, καὶ δώσω ὑμῖν δισχιλίαν ἵππον, εἰ δυνήσεσθε δοῦναι ἀναβάτας ἐπ' αὐτούς.	8 ἐὰν ἔχετε πεποίθησιν εἰς τὸν Θεόν σας, συγκρουσθῆτε, λοιπόν, πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων καὶ ἐγὼ ὑπόσχομαι νὰ δώσω εἰς σᾶς δύο χιλιάδας ἵππους, ἂν θὰ ἠμπορέσετε νὰ βρῆτε ἀναλόγους δι' αὐτοὺς ἱππεῖς.	8 συμπλακῆτε τώρα μετὰ τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων, καὶ θὰ σᾶς δώσω δύο χιλιάδας ἵππους, ἐὰν βεβαίως δυνηθῆτε νὰ δώσετε ἀναβάτας, οἱ ὁποῖοι νὰ ἰππεύσουν εἰς αὐτούς.
9 Καὶ πῶς δύνασθε ἀποστρέψαι εἰς πρόσωπον τῶν τοπαρχῶν; Οἰκέται εἰσὶν οἱ πεποιθότες ἐπ' Αἰγυπτίοις εἰς ἵππον καὶ ἀναβάτην.	9 Πῶς δὲ τολμᾶτε νὰ ἀτενίζετε τὸ πρόσωπον, ἔστω καὶ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς τοπάρχας τοῦ βασιλέως μου; Δοῦλοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν στηρίξει τὴν πεποίθησίν των εἰς τοὺς Αἰγυπτίους καὶ ἐλπίζουν νὰ πάρουν ἀπὸ αὐτοὺς ἵππους καὶ ἱππεῖς.	9 Καὶ πῶς ἔχετε τὴν δύναμιν νὰ ἀτενίσετε τὸ πρόσωπον ἑνὸς ἐκ τῶν τοπαρχῶν μας; Τολμᾶτε ἐν τούτοις νὰ πολεμήσετε πρὸς τὸν κύριον αὐτῶν, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων. Εἶναι ἤδη δοῦλοι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν στηρίξει τὴν πεποίθησίν των εἰς τοὺς Αἰγυπτίους, διὰ νὰ λάβουν παρ’ αὐτῶν ἵππους καὶ ἀναβάτας ἱππεύοντας ἐπ’ αὐτούς.
10 Καὶ νῦν μὴ ἄνευ Κυρίου ἀνέβημεν ἐπὶ τὴν χώραν ταύτην πολεμῆσαι αὐτήν; Κύριος εἶπε πρός με· ἀνάβηθι ἐπὶ τὴν γῆν ταύτην, καὶ διάφθειρον αὐτήν.	10 Ἄλλως τε, μήπως ἡμεῖς ἔχομεν ἐπέλθει ἐναντίον τῆς χώρας, διὰ νὰ τὴν πολεμήσωμεν, χωρὶς τὴν γνώμην καὶ συγκατάβασιν τοῦ Κυρίου; Ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμέ: Ἀνέβα εἰς τὴν χώραν αὐτὴν καὶ κατάστρεψέ την>.	10 Καὶ τώρα μήπως ἄνευ τοῦ θελήματος τοῦ Κυρίου ἀνέβημεν εἰς τὴν χώραν αὐτὴν διὰ νὰ τὴν πολεμήσωμεν; Ὁ Κύριος εἶπε πρός με: Ἀνέβα εἰς τὴν χώραν αὐτὴν καὶ κατάστρεψέ την.
11 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἑλιακεὶμ καὶ Σομνᾶς καὶ Ἰωάχ· λάλησον πρὸς τοὺς παῖδάς σου Συριστί, ἀκούομεν γὰρ ἡμεῖς, καὶ μὴ λαλεῖ πρὸς ἡμᾶς Ἰουδαϊστί· καὶ ἱνατὶ λαλεῖς εἰς τὰ ὦτα τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐπὶ τῷ τείχει;	11 Ὁ Ἐλιακείμ, ὁ Σομνᾶς καὶ ὁ Ἰωὰχ εἶπαν πρὸς αὐτόν· <μίλησε πρὸς ἡμᾶς τοὺς δούλους σου εἰς τὴν συριακὴν γλῶσσαν τὴν ἀραμαϊκήν.Διότι ἡμεῖς ἐννοοῦμεν αὐτὴν τὴν γλῶσσαν. Διατὶ ὁμιλεῖς ἐβραϊστὶ καὶ ἀκούουν οἱ ἄνθρωποί μας, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὸ τεῖχος τῆς πόλεως;>	11 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν ὁ Ἐλιακεὶμ καὶ ὁ Σομνᾶς καὶ ὁ Ἰωάχ: Ὁμίλησον πρὸς ἡμᾶς τοὺς δούλους σου εἰς τὴν Ἀραμαϊκὴν γλῶσσαν, διότι ἐννοοῦμεν ταύτην ἡμεῖς. Καὶ μὴ ὁμιλῇς πρὸς ἡμᾶς Ἐβραϊστί. Καὶ διατὶ ὁμιλεῖς εἰς τὰ αὐτιὰ τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐπὶ τοῦ τείχους;
12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ραψάκης· μὴ πρὸς τὸν Κύριον ὑμῶν ἢ πρὸς ὑμᾶς ἀπέσταλκέ με ὁ κύριός μου λαλῆσαι τοὺς λόγους τούτους; Οὐχὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθημένους ἐπὶ τῷ τείχει, ἵνα φάγωσι κόπρον καὶ πίωσιν οὖρον μεθ ὑμῶν ἅμα;	12 Ἀπήντησε μὲ ἀγερωχίαν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ραψάκης· <μήπως ὁ κύριός μου μὲ ἔστειλε νὰ πῶ τοὺς λόγους αὐτοὺς μόνον πρὸς τὸν κύριόν σας, τὸν βασιλέα ἢ πρὸς σᾶς τοὺς ἀπεσταλμένους του; Δὲν μὲ ἀπέστειλε κυρίως πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται τώρα ἐπάνω εἰς τὰ τείχη τῆς πόλεως, διὰ νὰ τοὺς εἴπω ὅτι ἐὰν δὲν παραδοθοῦν, εἶναι καταδικασμένοι νὰ φάγουν τὴν κόπρον καὶ νὰ πίουν τὰ οὖρα των μαζῆ μὲ σᾶς;>	12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ραψάκης: Μήπως μὲ ἔχει στείλει πρὸς τὸν κύριόν σας ἢ πρὸς σᾶς ὁ κύριός μου νὰ λαλήσω τοὺς λόγους αὐτούς; Δὲν μὲ ἀπέστειλε νὰ τοὺς εἴπω πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι κάθηνται ἐπὶ τοῦ τείχους, καταδικασμένοι νὰ φάγουν κόπρον καὶ νὰ πίουν οὖρα μαζί σας καὶ συγχρόνως;
13 Καὶ ἔστη Ραψάκης καὶ ἀνεβόησε φωνῇ μεγάλη Ἰουδαϊστὶ καὶ εἶπεν· ἀκούσατε τοὺς λόγους τοῦ βασιλέως τοῦ μεγάλου, βασιλέως Ἀσσυρίων.	13 Ἐσηκώθη ὄρθιος ὁ Ραψάκης καὶ ἐκραύγασε μἐ φωνὴν μεγάλην εἰς τὴν ἑβραϊκὴν γλῶσσαν καὶ εἶπεν· <ἀκοῦστε, σεῖς, ποὺ εὑρίσκεσθε ἐπάνω εἰς τὸ τεῖχος, τοὺς λόγους τοῦ βασιλέως τοῦ μεγάλου, τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.	13 Καὶ ἐστάθη εἰς κατάλληλον θέσιν ὁ Ραψάκης καὶ ἐφώναξε μὲ φωνὴν μεγάλην Ἑβραϊστὶ καὶ εἶπεν: Ἀκούσατε, ὦ Ἱεροσολυμῖται, τοὺς λόγους τὸν βασιλέως τοῦ μεγάλου, τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
14 Τάδε λέγει ὁ βασιλεύς· μὴ ἀπατάτω ὑμᾶς Ἐζεκίας λόγοις, οἳ οὐ δυνήσονται ρύσασθαι ὑμᾶς·	14 Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεύς· ἄς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ ὁ Ἐζεκίας μὲ λόγια, ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σᾶς γλυτώσουν ἀπὸ τὸν ὄλεθρον.	14 Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων: Ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ ὁ Ἐζεκίας μὲ λόγους, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ ἔχουν τὴν δύναμιν νὰ σᾶς γλυτώσουν, ὅταν σᾶς ἐπιτεθῶ.
15 καὶ μὴ λεγέτω ὑμῖν Ἐζεκίας, ὅτι ρύσεται ὑμᾶς ὁ Θεός, καὶ οὐ μὴ παραδοθῇ ἡ πόλις αὕτη ἐν χειρὶ βασιλέως Ἀσσυρίων·	15 Ἄς μὴ σᾶς λέγῃ ὁ Ἐζεκίας, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ σᾶς γλυτώσῃ καὶ δὲν θὰ παραδοθῇ ἡ πόλις αὐτὴ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.	15 Καὶ ἂς μὴ λέγῃ εἰς σᾶς ὁ Ἐζεκίας, ὅτι θὰ σᾶς γλυτώσῃ ὁ Θεὸς καὶ ὅτι κατ' οὐδένα λόγον θὰ παραδοθῇ ἡ πόλις αὐτὴ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
16 μὴ ἀκούετε Ἐζεκίου. Τάδε λέγει ὁ βασιλεὺς Ἀσσυρίων· εἰ βούλεσθε εὐλογηθῆναι, ἐκπορεύεσθε πρός με καὶ φάγεσθε ἕκαστος τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ τὰς συκᾶς καὶ πίεσθε ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου ὑμῶν,	16 Μὴ ἀκούετε τὸν Ἐζεκίαν. Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων πρέπει καὶ νὰ τὸν ἀκούσετε: Ἐὰν θέλετε νὰ εὐτυχήσετε, ἐλᾶτε πρὸς ἐμὲ καὶ ὁ καθένας σας θὰ φάγῃ τοὺς καρποὺς ἀπὸ τὸ ἀμπέλι του καὶ ἀπὸ τὶς συκιές του, καὶ θὰ πιῆτε τὸ νερὸ ἀπὸ τὴ στέρνα σας.	16 Μὴ ἀκούετε τὸν Ἐζεκίαν. Αὐτά, ποὺ θὰ σᾶς εἶπω, λέγει ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων: Ἐὰν θέλετε νὰ ἀπολαμβάνετε τὴν εὔνοιάν μου καὶ τὴν φιλίαν μου, ἐξέρχεσθε ἀπὸ τὰ τείχη τῆς πόλεως παραδιδόμενοι εἰς ἐμέ· καὶ τότε ἕκαστος θὰ φάγετε τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ τὰς συκᾶς του καὶ θὰ πίετε ὕδωρ ἀπὸ τὴν στέρναν σας.
17 ἕως ἂν ἔλθω καὶ λάβω ὑμᾶς εἰς γῆν, ὡς ἡ γῆ ὑμῶν, γῆ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἄρτων καὶ ἀμπελώνων.	17 Μέχρις ὅτου ἔλθω καὶ σᾶς παραλάβω, διὰ νὰ σᾶς μεταφέρω εἰς χώραν, ποὺ εἶναι ὁμοία μὲ τὴν χώραν σας, χώρα δηλαδὴ εὔφορος εἰς σῖτον καὶ οἶνον καὶ τρόφιμα καὶ ἀμπέλια.	17 Θὰ τρώγετε δὲ τοὺς καρποὺς τῶν ἀμπέλων καὶ τῶν συκῶν σας, ἕως ὅτου ἔλθω καὶ σᾶς παραλάβω εἰς χώραν, ἡ ὁποία θὰ εἶναι ὅπως ἡ χώρα σας, χώρα δηλαδὴ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἄρτου καὶ ἀμπέλων.
18 Μὴ ἀπατάτω ὑμᾶς Ἐζεκίας λέγων· ὁ Θεὸς ὑμῶν ρύσεται ὑμᾶς. Μὴ ἐρρύσαντο οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ χώραν ἐκ χειρὸς βασιλέως Ἀσσυρίων;	18 Ἄς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ ὁ Ἐζεκίας λέγων· Ὁ Θεός σας θὰ σᾶς γλυτώσῃ. Μήπως οἱ θεοὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἐγλύτωσεν ὁ καθένας τὴν χώραν του ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων;	18 Ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ ὁ Ἐζεκίας λέγων: Ὁ Θεός σας θὰ σᾶς γλυτώσῃ. Μήπως ἐγλύτωσαν οἱ θεοὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἕκαστος τὴν χώραν του ἀπὸ τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων;
19 Ποῦ ἐστιν ὁ θεὸς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφάθ; Καὶ ποῦ ὁ Θεὸς τῆς πόλεως Σεπφαρείμ; Μὴ ἐδύναντο ρύσασθαι Σαμάρειαν ἐκ χειρός μου;	19 Ποῦ εἶναι ὁ θεὸς τῆς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφάθ; Ποῦ εἶναι ὁ θεὸς τῆς πόλεως Σεπφαρείμ; Μήπως ἠμπόρεσαν οἱ θεοὶ τῆς Σαμαρείας, νὰ σώσουν τὴν Σαμάρειαν ἀπὸ τὰ χέρια μου;	19 Ποὺ εἶναι ὁ θεὸς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφάθ; Καὶ ποὺ εἶναι ὁ θεὸς τῆς πόλεως Σεπφαρείμ; Μήπως εἶχαν τὴν δύναμιν νὰ γλυτώσουν τὴν Σαμάρειαν οἱ θεοί της ἀπὸ τὴν χεῖρα μου;
20 Τίς τῶν θεῶν πάντων τῶν ἐθνῶν τούτων, ὅστις ἐρρύσατο τὴν γῆν αὐτοῦ ἐκ χειρός μου, ὅτι ρύσετοι ὁ Θεὸς Ἱερουσαλὴμ ἐκ χειρός μου;	20 Ποιὸς θεὸς ἀπὸ τοὺς θεοὺς ὅλων αὐτῶν τῶν ἐθνῶν ἦτο ἐκεῖνος, ποὺ ἔσωσε τὴν χώραν του ἀπὸ τὰ χέρια μου; Τί λοιπὸν σᾶς κάνει νὰ πιστεύετε ὅτι ὁ Θεός σας θὰ γλυτώσῃ τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὰ χέρια μου;>	20 Τίς ἀπὸ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος ἐγλύτωσε τὴν χώραν του ἀπὸ τὴν χεῖρα μου, ὥστε νὰ ὑποθέσωμεν ὅτι θὰ γλυτώσῃ ὁ Θεὸς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὴν χεῖρα μου;
21 Καὶ ἐσιώπησαν, καὶ οὐδεὶς ἀπεκρίθη αὐτῷ λόγον, διὰ τὸ προστάξαι τὸν βασιλέα μηδένα ἀποκριθῆναι.	21 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἐσιώπησαν. Κανεὶς δὲν ἀπήντησε λόγον τινὰ πρὸς αὐτόν, διότι ὁ βασιλεὺς εἶχε διατάξει, κανεὶς νὰ μὴ δώσῃ ἀπάντησιν.	21 Καὶ ἐσιώπησαν ὅλοι, καὶ κανεὶς δὲν ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν λόγον, διότι ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας εἶχε διατάξει κανεὶς νὰ μὴ ἀποκριθῇ.
22 Καὶ εἰσῆλθεν Ἐλιακεὶμ ὁ τοῦ Χελκίου οἰκονόμος καὶ Σομνᾶς ὁ γραμματεὺς τῆς δυνάμεως καὶ Ἰωὰχ ὁ τοῦ Ἀσὰφ ὁ ὑπομνηματογράφος πρὸς Ἐζεκίαν ἐσχισμένοι τοὺς χιτῶνας καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῷ τοὺς λόγους Ραψάκου.	22 Ὁ Ἐλιακείμ, ὁ υἱὸς τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος, ὁ Σομνᾶς ὁ γραμματεὺς τοῦ στρατοῦ καὶ ὁ Ἰωὰχ ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσάφ, ὁ χρονικογράφος ἐπέστρεψαν πρὸς τὸν Ἐζεκίαν μὲ σχισμένα τὰ ἐνδύματά των καὶ κατέστησαν γνωστοὺς εἰς αὐτὸν τοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου.	22 Καὶ εἰσῆλθον ὁ Ἐλιακείμ, ὁ υἱὸς τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμος, καὶ ὁ Σομνάς, ὁ γραμματεὺς τοῦ στρατοῦ, καὶ ὁ Ἰωάχ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσὰφ ὁ συγγραφεὺς τῶν Χρονικῶν, πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν μὲ σχισμένους τοὺς χιτῶνας καὶ ἀνήγγειλαν εἰς αὐτὸν τοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου.