΄Ησαίας : Κεφάλαιον ΛΖ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀκοῦσαι τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν ἔσχισε τὰ ἱμάτια καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ ἀνέβη εἰς τὸν οἶκον Κυρίου.
2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομνᾶν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων περιβεβλημένους σάκκους πρὸς Ἡσαΐαν υἱὸν Ἀμὼς τὸν προφήτην,
3 καὶ εἶπαν αὐτῷ· τάδε λέγει Ἐζεκίας· ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ ἐλεγμοῦ καὶ ὀργῆς ἡ σήμερον ἡμέρα, ὅτι ἥκει ἡ ὠδὶν τῇ τικτούσῃ, ἰσχὺν δὲ οὐκ ἔχει τοῦ τεκεῖν.
4 Εἰσακούσαι Κύριος ὁ Θεός σου τοὺς λόγους Ραψάκου, οὓς ἀπέστειλε βασιλεὺς Ἀσσυρίων ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα καὶ ὀνειδίζειν λόγους, οὓς ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου· καὶ δεήθητι πρὸς Κύριον τὸν Θεόν σου περὶ τῶν καταλελειμμένων τούτων.
5 Καὶ ἦλθον οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου πρὸς Ἡσαΐαν,
6 καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἥσαΐας· οὕτως ἐρεῖτε πρὸς τὸν κύριον ὑμῶν τάδε λέγει Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τῶν λόγων, ὧν ἤκουσας, οὓς ὠνείδισάν με οἱ πρέσβεις βασιλέως Ἀσσυρίων.
7 Ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβάλλω εἰς αὐτὸν πνεῦμα, καὶ ἀκούσας ἀγγελίαν ἀποστραφήσεται εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ καὶ πεσεῖται μαχαίρᾳ ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ.
8 Καὶ ἀπέστρεψε Ραψάκης καὶ κατέλαβε τὸν βασιλέα Ἀσσυρίων πολιορκοῦντα Λομνάν. Καὶ ἤκουσε βασιλεὺς Ἀσσυρίων ὅτι
9 ἐξῆλθε Θαρακὰ βασιλεὺς Αἰθιόπων πολιορκῆσαι αὐτόν· καὶ ἀκούσας ἀπέστρεψε καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἐζεκίαν λέγων·
10 οὕτως ἐρεῖτε Ἐζεκίᾳ βασιλεῖ τῆς Ἰουδαίας· μὴ σὲ ἀπατάτω ὁ Θεός σου, ἐφ' ᾧ πέποιθας ἐπ' αὐτῷ λέγων· οὐ μὴ παραδοθῇ Ἱερουσαλὴμ εἰς χεῖρας βασιλέως Ἀσσυρίων.
11 Ἢ οὐκ ἤκουσας ἃ ἐποίησαν βασιλεῖς Ἀσσυρίων πᾶσαν τὴν γῆν ὡς ἀπώλεσαν;
12 Μὴ ἐρρύσαντο αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, οὓς ἀπώλεσαν οἱ πατέρες μου, τήν τε Γωζᾶν καὶ Χαρρὰν καὶ Ραφές, αἳ εἰσιν ἐν χώρᾳ Θεεμάθ;
13 Ποῦ εἰσιν οἱ βασιλεῖς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφὰθ καὶ πόλεως Σεπφαρείμ, Ἀνὰγ Οὐγαυά;
14 Καὶ ἔλαβεν Ἐζεκίας τὸ βιβλίον παρὰ τῶν ἀγγέλων, καὶ ἤνοιξεν αὐτὸ ἐναντίον Κυρίου,
15 Καὶ προσηύξατο Ἐζεκίας πρὸς Κύριον λέγων·
16 Κύριε σαβαὼθ ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ Θεὸς μόνος εἷ πάσης βασιλείας τῆς οἰκουμένης, σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
17 Κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου, εἰσάκουσον, Κύριε, ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου, εἴσβλεψον, Κύριε, καὶ ἰδὲ τοὺς λόγους Σενναχηρείμ, οὓς ἀπέστειλεν ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα.
18 Ἐπ' ἀληθείας γάρ, Κύριε, ἠρήμωσαν βασιλεῖς Ἀσσυρίων τὴν οἰκουμένην ὅλην καὶ τὴν χώραν αὐτῶν
19 καὶ ἐνέβαλον τὰ εἴδωλα αὐτῶν εἰς τὸ πῦρ· οὐ γὰρ θεοὶ ἦσαν, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, καὶ ἀπώλεσεν αὐτούς.
20 Σὺ δέ, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτῶν, ἵνα γνῷ πᾶσα βασιλεία τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μόνος.
21 Κα ἀπεστάλη Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμὼς πρὸς Ἐζεκίαν καὶ εἶπεν αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· ἤκουσα ἃ προσηύξω πρός με περὶ Σενναχηρεὶμ βασιλέως Ἀσσυρίων.
22 Οὗτος ὁ λόγος, ὃν ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ ὁ Θεός· ἐφαύλισέ σε καὶ ἐμυκτήρισέ σε παρθένος θυγάτηρ Σιών, ἐπὶ σοὶ κεφαλὴν ἐκίνησε θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ.
23 Τίνα ὠνείδισας καὶ παφώξυνας; Ἢ πρὸς τίνα ὕψωσας τὴν φωνήν σου; Καὶ οὐκ ᾖρας εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμούς σου πρὸς τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ;
24 ὅτι δι' ἀγγέλων ὠνείδισας Κύριον· σὺ γὰρ εἶπας· τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων ἐγὼ ἀνέβην εἰς ὕψος ὀρέων καὶ εἰς τὰ ἔσχατα τοῦ Λιβάνου καὶ ἔκοψα τὸ ὕψος τῆς κέδρου αὐτοῦ καὶ τὸ κάλλος τῆς κυπαρίσσου καὶ εἰσῆλθον εἰς ὕψος μέρος τοῦ δρυμοῦ
25 καὶ ἔθηκα γέφυραν καὶ ἠρήμωσα ὕδατα καὶ πᾶσαν συναγωγὴν ὕδατος.
26 Οὐ ταῦτα ἤκουσας πάλαι, ἃ ἐγὼ ἐποίησα; Ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων συνέταξα, νῦν δὲ ἐπέδειξα ἐξερημῶσαι ἔθνη ἐν ὀχυροῖς καὶ οἰκοῦντας ἐν πόλεσιν ὀχυραῖς.
27 Ἀνῆκα τὰς χεῖρας, καὶ ἐξηράνθησαν καὶ ἐγένοντο ὡς χόρτος ξηρὸς ἐπὶ δωμάτων καὶ ὡς ἄγρωστις.
28 Νῦν δὲ τὴν ἀνάπαυσίν σου καῖ τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου ἐγὼ ἐπίσταμαι.
29 Ὁ δὲ θυμός σου, ὃν ἐθυμώθης, καὶ ἡ πικρία σου ἀνέβη πρός με, καὶ ἐμβαλῶ φιμὸν εἰς τὴν ρῖνά σου, καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου καὶ ἀποστρέψω σε τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθες ἐν αὐτῇ.
30 Τοῦτο δέ σοι τὸ σημεῖον· φάγε τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν ἃ ἔσπαρκας, τῷ δὲ ἐνιαυτῷ τῷ δευτέρῳ τὸ κατάλειμμα, τῷ δὲ τρίτῳ σπείραντες ἀμήσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπελῶνας καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτῶν.
31 Καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φυήσουσι ρίζαν κάτω καὶ ποιήσουσι σπέρμα ἄνω.
32 ὅτι ἐξ Ἱερουσαλὴμ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ σῳζόμενοι ἐξ ὄρους Σιών· ὁ ζῆλος Κυρίου σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα.
33 Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος ἐπὶ βασιλέα Ἀσσυρίων· οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ μὴ βάλῃ ἐπ' αὐτὴν βέλος οὐδὲ μὴ ἐπιβάλῃ ἐπ' αὐτὴν θυρεὸν οὐδὲ μὴ κυκλώσῃ ἐπ' αὐτὴν χάρακα,
34 ἀλλὰ τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐ μὴ εἰσέλθῃ. Τάδε λέγει Κύριος·
35 ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτην τοῦ σῶσαι αὐτὴν δι' ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν παῖδά μου.
36 Καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἀνεῖλεν ἐκ τῆς παρεμβολῆς τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας, καὶ ἀναστάντες τὸ πρωῒ εὗρον πάντα τὰ σώματα νεκρά.
37 Καὶ ἀπῆλθεν ἀποστραφεὶς Σενναχηρεὶμ βασιλεὺς Ἀσσυρίων, καὶ ᾤκησεν ἐν Νινευῇ.
38 Καὶ ἐν τῷ αὐτὸν προσκυνεῖν ἐν τῷ οἰκῶ Νασαρὰχ τὸν πάτραρχον αὐτοῦ, Ἀδραμέλεχ καὶ Σαρασὰρ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν μαχαίραις, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς Ἀρμενίαν· καὶ ἐβασίλευσεν Ἀσορδὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ταν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας ἠκουσε τὰ φοβερὰ αὐτὰ λόγια, ἔσχισε τὰ ἐνδύματα του, περιεβλήθη σάκκινον ἔνδυμα καὶ ἀνέβη εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου.
2 Ἔστειλε δὲ τὸν Ἐλιακείμ, τὸν οἰκονόμον, τὸν Σομνᾶν τὸν γραμματέα, καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ἀπὸ τοὺς ἰερεῖς, ἐνδεδυμένους ὅλους σάκκινα ἐνδύματα, πρὸς τὸν Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμὼς τὸν προφήτην,
3 καὶ αὐτοὶ εἶπαν πρὸς ἐκεῖνον· <αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας πρὸς σέ: Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι ἡμέρα γεμάτη θλῖψιν, γεμάτη ἀπὸ ὀνειδισμοῦς καὶ φρικτοὺς ἐλέγχους ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὀργὴν ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου. Ἡ ὀδύνη τῆς ἡμέρας αὐτῆς εἶναι σὰν τὰς ὠδίνας ποὺ καταλαμβάνουν τὴν ἐπίτοκον, ἡ ὁποία ὅμως δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ γεννήσῃ καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ πονῇ.
4 Εἴθε νὰ ἀκούσῃ Κύριος ὁ Θεός σου τοὺς ἀλαζονικοὺς καὶ ὑβριστικοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου, τοὺς ὁποίους δι' αὐτοῦ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ἀπέστειλε νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ἀληθινὸν Θεόν μας καὶ νὰ τὸν περιπαίξῃ μὲ τοὺς λόγους αὐτούς, τοὺς ὁποίους ἀσφαλῶς καὶ ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου. Καὶ σύ, λοιπόν, ἂς παρακαλέσῃς Κύριον τὸν Θεόν σου, νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὸν ὄλεθρον οἱ ἀπομείναντες ἐδῶ αὐτοὶ Ἰουδαῖοι>.
5 Οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἦλθαν πρὸς τὸν Ἡσαΐαν, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ ἀνέφεραν αὐτά.
6 Ὁ Ἡσαΐας τοὺς εἶπε· <ἔτσι θὰ ἀπαντήσετε πρὸς τὸν κύριόν σας, τὸν Ἐζεκίαν· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ὁ Θεός· Μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἤκουσες καὶ με τὰ ὁποῖα ὁ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων ὕβρισαν ἐμέ.
7 Ἰδού, ἐγώ, θὰ βάλω μέσα εἰς αὐτὸν πνεῦμα δειλίας καὶ ὅταν αὐτὸς ἀκούσῃ κάποιαν κακὴν εἴδησιν, θὰ γυρίσῃ ὀπίσω εἰς τὴν πατρίδα του καὶ ἐκεῖ, εἰς τὴν χώραν του, θὰ πέσῃ νεκρὸς φονευόμενος διὰ μαχαίρας>.
8 Ὁ Ραψάκης ἐπανῆλθε καὶ εὑρῆκε τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων νὰ πολιορκῇ τὴν Λομνάν, πόλιν τῆς Ἰουδαίας. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων εἶχε πληροφορηθῆ,
9 ὅτι ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν χώραν του ὁ Θαρακά, ὁ βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων, διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον αὐτοῦ. Ὅταν ἐπληροφορήθη τοῦτο, ἐστράφη ἐναντίον τοῦ βασιλέως τῶν Αἰθιόπων καὶ συγχρόνως ἀπέστειλεν ἀγγελιαφόρον πρὸς τὸν Ἐζεκίαν λέγων·
10 <αὐτὰ θὰ πῆτε πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, τὸν βασιλέα τῆς Ἰουδαίας· Ἂς μὴ σὲ ἐξαπατᾷ ὁ Θεός σου, εἰς τὸν ὁποῖον σὺ ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου λέγων· δὲν θὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
11 Ἢ δὲν ἔχεις πληροφορηθῆ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων, ὅτι δηλαδὴ παρέδωσαν εἰς καταστροφὴν ὅλην τὴν γῆν;
12 Μήπως οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἐγλύτωσαν αὐτούς, τοὺς ὁποίους κατέστρεψαν οἱ πατέρες μου; Τὴν Γωζάν, τὴν Χαρράν, τὴν Ραφές, πόλεις, αἱ ὀποῖαι εὑρίσκοντο εἰς τὴν χώραν Θεεμάθ;
13 Ποῦ εἶναι οἱ βασιλεῖς τῆς χώρας Αἰμὰθ καὶ Ἀρφὰθ καὶ τῆς πόλεως Σεπφαρείμ, Ἀνὰγ καὶ Οὐργαυά;>
14 Ὁ Ἐζεκίας ἐπῆρε τὴν ἐπιστολὴν αὐτὴν ἀπὸ τοὺς ἀγγελιαφόρους τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας καὶ τὴν ἤνοιξεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
15 Καὶ προσηυχήθη πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε:
16 <Κύριε παντοκράτορ, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, σὺ ὁ ὁποῖος κάθεσαι ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβίμ, σὺ εἶσαι Θεὸς μόνος ἐπὶ πᾶσαν βασιλείαν τοῦ κόσμου τούτου, σὺ ἐδημιούργησες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
17 Κλῖνε, Κύριε, τὸ οὖς σου· κάμε δεκτὴν τὴν δέησίν μας, Κύριε, ἄνοιξε τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ρίξε, Κύριε, τὸ βλέμμα σου πρὸς ἡμᾶς, ἰδὲ τοὺς λόγους τοῦ Σενναχηρείμ, τοὺς ὁποίους αὐτὸς ἀπέστειλε, διὰ νὰ ὑβρίσῃ σὲ τὸν ἀληθινὸν Θεόν.
18 Διότι πράγματι, Κύριε, οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἠρήμωσαν ὅλην τὴν κατοικουμένην γῆν καὶ τὴν καλλιεργουμένην χώραν τῶν κατοικούντων εἰς αὐτήν.
19 Ἔρριψαν τὰ εἴδωλα ἐκείνων εἰς τὴν φωτιάν, διότι αὐτὰ δὲν ἦσαν θεοὶ ἀληθινοί, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι. Καὶ διὰ τοῦτο αὐτοὺς τοὺς θεοὺς τοὺς κατέστρεψεν ἡ φωτιά.
20 Σὺ ὅμως, Κύριε, ποὺ εἶσαι ἰδικός μας Θεὸς ἀληθινός, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια αὐτῶν τῶν Ἀσσυρίων, διὰ νὰ μάθῃ κάθε βασίλειον ἐπὶ τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός>.
21 Ἀπεστάλη τότε ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, πρὸς τὸν Ἐζεκίαν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: ῎Ηκουσα αὐτά, τὰ ὁποῖα διὰ τῆς προσευχῆς σου εἶπες πρὸς ἐμέ, σχετικῶς με τὸν Σενναχηρείμ, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων.
22 Ἰδοὺ καὶ ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶπε δι αὐτόν: Σὲ ἐξηυτέλισε, σὲ ἐνέπαιξε καὶ σὲ περιεφρόνησεν, ὦ Σενναχηρείμ, ἡ ἁγνὴ παρθένος, ἡ θυγάτηρ μου Σιών. Ἐκίνησε περιφρονητικῶς ἐναντίον σου τὴν κεφαλὴν τῆς, ἡ θυγάτηρ μου Ἱερουσαλήμ.
23 Ποῖον ὕβρισες, βασιλεῦ Σενναχηρείμ, καὶ τίνος τὴν ὀργὴν ἐξηρέθισας; Ἢ ἐναντίον τίνος ὕψωσες μὲ ἐναίδειαν τὴν φωνήν σου; Καὶ δὲν ἐσήκωσες σύ, ἀλαζονικὰ τὰ μάτια σου ὑψηλὰ ἐναντίον τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ;
24 Διότι μὲ τοὺς ἀγγελιαφόρους σου ὕβρισες τὸν Κύριον, ἐπειδὴ σὺ ἀλαζονικῶς σκεπτόμενος εἶπες· Ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν ἁρμάτων μου ἀνέβηκα εἰς ὑψηλὰ ὄρη καὶ εἰς τὰ πλέον μακρυσμένα μέρη τοῦ ὄρους Λιβάνου, ἔκοψα τὰς ὑψηλὰς τοῦ κέδρους καὶ τὰς ὡραίας κυπαρίσσους του καὶ εἰσῆλθα εἰς ὑψηλὸν μέρος τοῦ πυκνοῦ καὶ ἀδιαβάτου δάσους του.
25 Ἐστήριξα γέφυραν, διὰ νὰ διέρχωνται τὰ στρατεύματά μου, ἀπεξήρανα νερὰ καὶ κάθε δεξαμενὴν ὕδατος.
26 Ἀλλὰ ἀπὸ παλαιοτέρους χρόνους καὶ ἀνθρώπους δὲν ἐπληροφορήθης αὐτά, τὰ ὁποῖα ἐγὼ ἔχω κάμει; Ἀπὸ παλαιότερα χρόνια ὥρισα, ἀλλὰ καὶ τώρα ἐπραγματοποίησα τὴν ἐρήμωσιν τῶν ἐχθρῶν εἰς τὰ ὀχυρώματά των καὶ τὴν καταστροφὴν αὐτῶν, ποὺ κατοικοῦσαν εἰς ὀχυρὰς πόλεις.
27 Ἐσήκωσα τὰ προστατευτικά μου χέρια ἀπὸ αὐτοὺς καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐξηράνθησαν.Ἔγιναν ὡσὰν τὸ ξηρὸ χορτάρι ἐπάνω εἰς τὰ ἠλιακωτὰ καὶ ὡσὰν ξηρὴ ἀγριάδα.
28 Τώρα δὲ ἐγὼ γνωρίζω, ποὺ κάθεσαι, ποὺ ἀναπαύεσαι, ἀπὸ ποῦ ἐξέρχεσαι καὶ ποῦ πηγαίνεις.
29 Ὁ θυμός, ἀπὸ τὸν ὁποῖον κατελήφθης ἐναντίον μου, καὶ ἡ πικρία τῆς ψυχῆς σου ἀνέβη πρὸς ἐμέ. Καί, λοιπόν, θὰ βάλω φίμωτρον εἰς τὴν ρῖνα σου καὶ χαλινάρι εἰς τὰ χείλη σου καὶ θὰ σὲ ἐπιστρέψω ἄπρακτον καὶ πανικόβλητον εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθες.
30 Διὰ σὲ δέ, ὦ Ἐζεκία, τοῦτο θὰ εἶναι τὸ σημεῖον τῆς ἀληθείας τῶν λόγων μου αὐτῶν· φάγε κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο τὰ προϊόντα τῶν καρπῶν, ποὺ ἔσπειρες· κατὰ τὸ ἑπόμενον ἔτος φάγε τὰ ἀπολειφθέντα ἐκ τῶν προϊόντων αὐτῶν. Κατὰ δὲ τὸ τρίτον ἔτος θὰ σπείρετε, θὰ θερίσετε, θὰ φυτεύσετε ἀμπελῶνας καὶ θὰ φάγετε τὰ προϊόντα αὐτῶν.
31 Οἱ ἀπομείναντες εἰς τὴν Ἰουδαίαν Ἰουδαῖοι θὰ ρίψουν βαθεῖα τὰς ρίζας των ὡσὰν δένδρα, θὰ κάμουν καρπούς, θὰ ἀποκτήσουν ἀπογόνους.
32 Ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ εἶναι καὶ θὰ βλαστήσουν οἱ ἀπομείναντες Ἰουδαῖοι, αὐτοὶ ποὺ θὰ διασωθοῦν ἀπὸ τὸ ὄρος Σιών. Ἡ θερμὴ ἀγάπη τοῦ Κυρίου παντοκράτορος πρὸς τοὺς Ἰουδαίους θὰ κάμῃ αὐτά.
33 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων· Δὲν πρόκειται νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, τὴν Ἱερουσαλήμ, οὔτε καὶ θὰ ρίψῃ βέλος ἐναντίον της. Δὲν θὰ προβάλῃ ἀσπίδα ἐναντίον αὐτῆς, οὔτε καὶ θὰ περιβάλη αὐτήν μὲ χαράκωμα,
34 ἀλλά, ἀπὸ τὴν ὁδόν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἦλθεν, ἀπὸ τὴν ἰδίαν ὁδὸν θὰ ἐπιστρέψῃ πρὸς τὴν πατρίδα του. Καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν δὲν θὰ εἰσέλθῃ>. Αὐτὰ λέγει ἀκόμη ὁ Κύριος·
35 <θὰ ὑπερασπίσω καὶ θὰ σώσω τὴν πόλιν αὐτήν, διὰ νὰ φανῇ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ δύναμίς μου, ἀλλὰ καὶ πρὸς χάριν τοῦ δούλου μου Δαυίδ>.
36 Ἐστάλη πράγματι ἄγγελος Κυρίου ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἐφόνευσεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας. Οἱ ἀπομείναντες ἀπὸ τοὺς Ἀσσυρίους ἐσηκώθησαν τὸ πρωῒ καὶ εὑρῆκαν τὰ σώματα ἐκείνων νεκρά.
37 Ὁ Σενναχηρείμ, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ἀνεχώρησεν εἰς τὴν χώραν του καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν πόλιν Νινευή.
38 Κάποιαν ἡμέραν, ποὺ αὐτὸς προσκυνοῦσεν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Νασαράχ, Θεοῦ προστάτου τοῦ πατρικοῦ του οἴκου, οἱ Ἀδραμέλεχ καὶ Σαρασάρ, υἱοὶ του, τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρας, αὐτοὶ δὲ ἔφυγαν καὶ ἐσώθησαν εἰς τὴν Ἀρμενίαν. Ἀντὶ δὲ τοῦ Σενναχηρεὶμ ἐβασίλευσεν ἄλλος υἱός του, ὁ Ἀσορδάν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ συνέβη, ὅταν ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας τὰ λεχθέντα ὑπό τοῦ Ραψάκου, ἔσχισε τὰ ἱμάτιά του καὶ περιεβλήθη τρίχινον καὶ πένθιμον ἔνδυμα καὶ ἀνέβη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου.
2 Καὶ ἀπέστειλε τὸν Ἐλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ τὸν Σομνᾶν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ἐκ τῶν ἱερέων ἐνδεδυμένους σάκκινα ἐνδύματα πρὸς τὸν Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς, τὸν Προφήτην.
3 Καὶ εἶπαν οἱ ἀπεσταλμένοι οὖτοι εἰς αὐτόν· αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας: Ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ ἐλέγχων ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ ὀργῆς ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Διότι ἔφθασαν οἱ πόνοι εἰς τὴν γυναῖκα, ποὺ γεννᾷ, δὲν ἔχει ὅμως αὐτὴ δύναμιν διὰ νὰ γεννήσῃ καὶ δι' αὐτὸ ἐξακολουθεῖ νὰ πονῇ πολύ.
4 Εἴθε νὰ εἰσακούσῃ Κύριος ὁ Θεός σου τοὺς βλασφήμους λόγους τοῦ Ραψάκου, τοὺς ὁποίους δι’ αὐτοῦ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, ἵνα ἐξευτελίσῃ τὸν ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεὸν καὶ ἵνα εἴπῃ ὀνειδιστικοὺς καὶ βλασφήμους λόγους, τοὺς ὁποίους ἥκουσε Κύριος ὁ Θεός σου. Καὶ θὰ παρακαλέσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ὑπὲρ αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὑπολειφθῇ ἐλεύθεροι καὶ δὲν ἠχμαλωτίσθησαν, οὐδὲ κατεσφάγησαν ἀπὸ τὸν εἰσβολέα.
5 Καὶ ἦλθον οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου πρὸς τὸν Ἡσαΐαν καὶ διεβίβασαν εἰς αὐτὸν τὰ ὅσα εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ βασιλεύς.
6 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἡσαΐας: Ἔτσι θὰ εἴπητε πρὸς τὸν κύριόν σας· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἤκουσες καὶ μὲ τοὺς ὁποίους οἱ πρέσβεις τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων μὲ ὠνείδισαν καὶ μὲ ἐβλασφήμησαν, ἐξομοιώσαντές με πρὸς τὰ ἄψυχα καὶ νεκρὰ εἴδωλα.
7 Ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβάλλω εἰς αὐτὸν φρόνημα δειλίας, καὶ ὅταν ἀκούσῃ κάποιαν εἴδησιν κακήν, θὰ γυρίσῃ ὀπίσω εἰς τὴν πατρίδα του καὶ θὰ πέσῃ νεκρὸς διὰ μαχαίρας εἰς αὐτὴν τὴν χώραν του.
8 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Ραψάκης καὶ συνήντησε τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων νὰ πολιορκῇ τὴν πόλιν τῆς Ἰουδαίας Λομνάν. Καὶ ἤκουσεν ἐν τῷ μεταξὺ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ὅτι
9 ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χώρας αὐτοῦ ὁ Θαρακά, ὁ βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων, διὰ νὰ πολεμήσῃ αὐτὸν καὶ ὅταν ἤκουσε τοῦτο, ἐστράφη κατὰ τοῦ βασιλέως τούτου καὶ ἀπέστειλεν ἀγγελιοφόρους πρὸς τὸν Ἐζεκίαν λέγων:
10 Οὕτω θὰ εἴπητε εἰς τὸν Ἐζεκίαν, τὸν βασιλέα τῆς Ἰουδαίας. Ἂς μὴ σὲ ἐξαπατᾷ ὁ Θεός σου, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου λέγων· κατ' οὐδένα λόγον θὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
11 Ἢ δὲν ἤκουσες ἐκεῖνα, ποὺ ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων, πῶς δηλαδὴ κατέστρεψαν ὁλόκληρον τὴν γῆν;
12 Μήπως ἐγλύτωσαν αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, τοὺς ὁποίους κατέστρεψαν οἱ πατέρες μου, καὶ τὴν Γωζᾶν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ τὴν Ραφές, αἱ ὁποῖαι εὑρίσκονται ἐν τῇ χώρᾳ Θεεμάθ;
13 Ποῦ εἶναι οἱ βασιλεῖς τῆς χώρας Αἰμὰθ καὶ τῆς Ἀρφὰθ καὶ τῆς πόλεως Σεπφαρεὶμ καὶ τῆς Ἀνὰγ καὶ τῆς Οὐγαυά;
14 Καὶ ἔλαβεν ὁ Ἐζεκίας τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀσσυρίου παρὰ τῶν ἀγγελιοφόρων καὶ ἤνοιξεν αὐτὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
15 Καὶ προσηυχήθη ὁ Ἐζεκίας πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε:
16 Κύριε τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, σὺ ὁ Ὁποῖος κάθησαι ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ εἶσαι μόνος Θεὸς ἐπὶ πάσης βασιλείας τῆς οἰκουμένης· σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
17 Κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου· εἰσάκουσον, Κύριε· ἄνοιξε, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου, παρατήρησε καλά, Κύριε, καὶ ἰδὲ τοὺς λόγους τοῦ Σενναχηρείμ, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλεν οὗτος διὰ νὰ ὀνειδίζῃ καὶ ὑβρίζῃ τὸν Θεὸν τὸν ζωντανὸν καὶ ἀληθινόν.
18 Ναί, ἰδέ, Κύριε· διότι πράγματι οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἠρήμωσαν ὅλην τὴν κατοικουμένην γῆν καὶ τὴν καλλιεργημένην χώραν τῶν ἐν τῇ γῇ ταύτῃ κατοικούντων ἐθνῶν
19 καὶ ἔρριψαν τὰ εἴδωλά των εἰς τὸ πῦρ. Διότι δὲν ἦσαν ταῦτα θεοὶ ἀληθινοί, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι. Καὶ διὰ τοῦτο κατέστρεψεν αὐτοὺς τὸ πῦρ.
20 Σὺ ὅμως, Κύριε, ποὺ εἶσαι ὁ ἰδικός μας Θεός, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια των, διὰ νὰ μάθῃ κάθε βασιλεία τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι Θεὸς μόνος καὶ οὐχὶ ἄλλος τις ἐκτὸς σοῦ.
21 Καὶ ἀπεστάλη ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, πρὸς τὸν Ἐζεκίαν καὶ τοῦ εἶπεν: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ. Ἤκουσα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα προσηυχήθης πρὸς ἐμὲ διὰ τὸν Σενναχηρείμ, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων.
22 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον περὶ τοῦ βασιλέως τούτου ἐλάλησεν ὁ Θεός: Σὲ περιεφρόνησε καὶ σὲ ἐνέπαιξεν, ὦ Σενναχηρείμ, ἡ ἁγνὴ παρθένος θυγάτηρ μου Σιών, ἐκίνησε περιφρονητικῶς τὴν κεφαλήν της διὰ σὲ ἡ θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ.
23 Ποῖον ὠνείδισες, ὦ Σενναχηρείμ, καὶ ποίου τὴν ὀργὴν προεκάλεσες; Ἢ πρὸς ποῖον ὕψωσες ἀπειλητικὴν καὶ ἐπιτακτικὴν τὴν φωνήν σου; Καὶ δὲν ἐσήκωσες ἀγερώχως ὑψηλὰ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἐναντίον τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ;
24 Ναί· ἐσήκωσες βλέμμα ἀγέρωχον κατὰ τοῦ ἁγίου τοῦ Ἰσραήλ. Διότι δι’ ἀπεσταλμένων περιύβρισες τὸν Κύριον. Καὶ τὸν περιύβρισες, διότι εἶπες: Δὲν λογαριάζω τὴν προστασίαν του, τὴν ὁποίαν διατείνεσθε ὅτι ἔχετε· ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν πολεμικῶν μου ἁρμάτων ἀνέβην εἰς ὕψη βουνῶν καὶ εἰς τὰ ἔσχατα μέρη τοῦ Λιβάνου καὶ ἔκοψα τὰς ὑψηλάς του κέδρους καὶ τὰς ὡραίας κυπαρίσσους του καὶ εἰσῆλθα εἰς ὑψηλὸν μέρος τοῦ πυκνοῦ καὶ ἀδιαβάτου δάσους·
25 καὶ ἔθεσα γέφυραν, διὰ τῆς ὁποῖος, διαβαίνουν ἐλευθέρως τὰ στρατεύματά μου ποταμοὺς μεγάλους, καὶ ἀπεξήρανα νερὰ καὶ πᾶσαν ποσότητα ὕδατος συλλεγεῖσαν καὶ ἀποθηκευθεῖσαν.
26 Δὲν ἤκουσες αὐτά, τὰ ὁποῖα ἐγὼ ὁ Θεὸς ἐποίησα, ἐκ παλαιοτέρων χρόνων; Ἀπὸ ἀρχαίας ἡμέρας ὥρισα καὶ ἀπεφάσισα, τώρα δὲ κατέστησα φανερὰ διὰ τῶν πραγμάτων τὸ νὰ ἐρημώσω τελείως ἔθνη μέσα εἰς ὀχυρά, καὶ λαούς, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς πόλεις ὀχυράς.
27 Ἐσήκωσα τὰς χεῖρας μου, αἱ ὁποῖαι τοὺς ἐπροστάτευαν, καὶ ἀμέσως ἐξηράνθησαν καὶ ἔγιναν ὡσὰν χόρτος ξηρὸς φυτρωμένος ἐπάνω εἰς ἠλιακωτά, στερούμενα χῶμα καὶ ἀρκετὴν ὑγρασίαν, καὶ ὡσὰν ἀγριάδα ἄχρηστος, καταδικασμένη νὰ καῇ.
28 Τώρα δέ, ποὺ καυχᾶσαι καὶ ἀπειλεῖς, ἐγὼ ἠξεύρω καλὰ ποὺ κάθεσαι καὶ ἀναπαύεσαι, πότε ἐξέρχεσαι καὶ ποῦ ἐμβαίνεις.
29 Ὁ θυμός σου δέ, τὸν ὁποῖον ἐθύμωσες ἐναντίον τοῦ λαοῦ μου καὶ ἐμοῦ, καὶ ἡ πικρία σου, τὴν ὁποίαν ἐξεδήλωσες, ἀνέβη πρὸς ἐμὲ καὶ ἐκζητεῖ ἀνταπόδοσιν καὶ τιμωρίαν. Καὶ θὰ βάλω σιδηροῦν κρίκον εἰς τὴν ρῖνα σου καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου, διὰ νὰ σὲ διευθύνω, ὅπου θέλω ἐγώ, καὶ θὰ σὲ γυρίσω πάλιν εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθες βαδίζων εἰς αὐτόν.
30 Τοῦτο δὲ ἂς εἶναι εἰς σέ, ὦ Ἐζεκία, τὸ σημεῖον, τὸ πεῖθον περὶ τῆς ἀξιοπιστίας τῶν λόγων μου. Φάγε κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔχεις σπείρει, κατὰ δὲ τὸ δεύτερον ἔτος φάγε ὅ,τι θὰ ἐναπομείνῃ· κατὰ τὸ τρίτον δὲ ἔτος, ἀφοῦ σπείρετε, θερίσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπέλους καὶ θὰ φάγετε τὸν καρπόν των.
31 Καὶ θὰ εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θὰ ἔχουν ἐναπολειφθῆ ἐκ τῶν πολεμικῶν δοκιμασιῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, ὅμοιοι πρὸς δένδρα προσωρινῶς ἐκριζωθέντα, τὰ ὁποῖα ἐπαναφυτευόμενα ἐν τῇ ἰδίᾳ χώρᾳ θὰ ρίψουν ρίζαν πρὸς τὰ κάτω καὶ θὰ κάμουν καρποὺς καὶ ἀπογόνους πρὸς τὰ ἐπάνω.
32 Διότι ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐναπολειφθοῦν σεσωσμένοι, καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ σώζωνται, θὰ προέρχωνται ἀπὸ τὸ ὄρος Σιών. Ἡ ἐξ ἀγάπης ζηλοτυπία ὑπὲρ τῆς Ἱερουσαλὴμ τοῦ Κυρίου τῶν Δυνάμεων θὰ πράξῃ ταῦτα.
33 Ἐπειδὴ δὲ μετὰ ζήλου θὰ ὑπερασπίσῃ τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ τοῦτο οὕτω λέγει ὁ Κύριος ἐν σχέσει πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων: Κατ’ οὐδένα λόγον θὰ εἰσέλθῃ οὗτος εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, οὔτε θὰ ρίψῃ κατ’ αὐτῆς βέλος, οὔτε θὰ προτάξῃ κατ’ αὐτῆς ἀσπίδα, οὔτε θὰ κατασκευάσῃ τριγύρω της τάφρον ὠχυρωμένην·
34 ἀλλὰ διὰ τοῦ δρόμου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθε, δι' αὐτοῦ θὰ γυρίσῃ πάλιν· καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν κατ' οὐδένα λόγον θὰ εἰσέλθῃ. Αὐτὰ λέγει οὐχὶ ἄνθρωπός τις, ἀλλ’ ὁ ἀψευδὴς καὶ παντοδύναμος Κύριος:
35 Θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν ταύτην, διὰ νὰ σώσω αὐτὴν διὰ τὴν ἀγαθότητα καὶ φιλανθρωπίαν μου καὶ πρὸς χάριν τοῦ δούλου μου Δαβίδ.
36 Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐφόνευσεν ἐκ τοῦ στρατοπέδου τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας ἀνδρῶν. Καὶ ὅταν ἐσηκώθησαν τὸ πρωΐ, εὗρον ὅλα τὰ σώματα τῶν στρατιωτῶν αὐτῶν νεκρά.
37 Καὶ ἔφυγεν ἐπιστρέψας ὀπίσω ὁ Σενναχηρείμ, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν Νινευῆ.
38 Καὶ ὅταν αὐτὸς προσεκύνει εἰς τὸν ναὸν τοῦ Νασαράχ, τοῦ προστάτου τοῦ πατρικοῦ του οἴκου, οἱ υἱοὶ τοῦ Ἀδραμελὲχ καὶ Σαρασὰρ τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρας, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς τὴν Ἀρμενίαν. Καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ ὁ υἱός του Ἀσορδάν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀκοῦσαι τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν ἔσχισε τὰ ἱμάτια καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ ἀνέβη εἰς τὸν οἶκον Κυρίου.	ταν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας ἠκουσε τὰ φοβερὰ αὐτὰ λόγια, ἔσχισε τὰ ἐνδύματα του, περιεβλήθη σάκκινον ἔνδυμα καὶ ἀνέβη εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου.	αὶ συνέβη, ὅταν ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας τὰ λεχθέντα ὑπό τοῦ Ραψάκου, ἔσχισε τὰ ἱμάτιά του καὶ περιεβλήθη τρίχινον καὶ πένθιμον ἔνδυμα καὶ ἀνέβη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου.
2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομνᾶν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων περιβεβλημένους σάκκους πρὸς Ἡσαΐαν υἱὸν Ἀμὼς τὸν προφήτην,	2 Ἔστειλε δὲ τὸν Ἐλιακείμ, τὸν οἰκονόμον, τὸν Σομνᾶν τὸν γραμματέα, καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ἀπὸ τοὺς ἰερεῖς, ἐνδεδυμένους ὅλους σάκκινα ἐνδύματα, πρὸς τὸν Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμὼς τὸν προφήτην,	2 Καὶ ἀπέστειλε τὸν Ἐλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ τὸν Σομνᾶν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ἐκ τῶν ἱερέων ἐνδεδυμένους σάκκινα ἐνδύματα πρὸς τὸν Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς, τὸν Προφήτην.
3 καὶ εἶπαν αὐτῷ· τάδε λέγει Ἐζεκίας· ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ ἐλεγμοῦ καὶ ὀργῆς ἡ σήμερον ἡμέρα, ὅτι ἥκει ἡ ὠδὶν τῇ τικτούσῃ, ἰσχὺν δὲ οὐκ ἔχει τοῦ τεκεῖν.	3 καὶ αὐτοὶ εἶπαν πρὸς ἐκεῖνον· <αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας πρὸς σέ: Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι ἡμέρα γεμάτη θλῖψιν, γεμάτη ἀπὸ ὀνειδισμοῦς καὶ φρικτοὺς ἐλέγχους ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὀργὴν ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου. Ἡ ὀδύνη τῆς ἡμέρας αὐτῆς εἶναι σὰν τὰς ὠδίνας ποὺ καταλαμβάνουν τὴν ἐπίτοκον, ἡ ὁποία ὅμως δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ γεννήσῃ καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ πονῇ.	3 Καὶ εἶπαν οἱ ἀπεσταλμένοι οὖτοι εἰς αὐτόν· αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας: Ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ ἐλέγχων ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ ὀργῆς ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Διότι ἔφθασαν οἱ πόνοι εἰς τὴν γυναῖκα, ποὺ γεννᾷ, δὲν ἔχει ὅμως αὐτὴ δύναμιν διὰ νὰ γεννήσῃ καὶ δι' αὐτὸ ἐξακολουθεῖ νὰ πονῇ πολύ.
4 Εἰσακούσαι Κύριος ὁ Θεός σου τοὺς λόγους Ραψάκου, οὓς ἀπέστειλε βασιλεὺς Ἀσσυρίων ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα καὶ ὀνειδίζειν λόγους, οὓς ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου· καὶ δεήθητι πρὸς Κύριον τὸν Θεόν σου περὶ τῶν καταλελειμμένων τούτων.	4 Εἴθε νὰ ἀκούσῃ Κύριος ὁ Θεός σου τοὺς ἀλαζονικοὺς καὶ ὑβριστικοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου, τοὺς ὁποίους δι' αὐτοῦ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ἀπέστειλε νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ἀληθινὸν Θεόν μας καὶ νὰ τὸν περιπαίξῃ μὲ τοὺς λόγους αὐτούς, τοὺς ὁποίους ἀσφαλῶς καὶ ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου. Καὶ σύ, λοιπόν, ἂς παρακαλέσῃς Κύριον τὸν Θεόν σου, νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὸν ὄλεθρον οἱ ἀπομείναντες ἐδῶ αὐτοὶ Ἰουδαῖοι>.	4 Εἴθε νὰ εἰσακούσῃ Κύριος ὁ Θεός σου τοὺς βλασφήμους λόγους τοῦ Ραψάκου, τοὺς ὁποίους δι’ αὐτοῦ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, ἵνα ἐξευτελίσῃ τὸν ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεὸν καὶ ἵνα εἴπῃ ὀνειδιστικοὺς καὶ βλασφήμους λόγους, τοὺς ὁποίους ἥκουσε Κύριος ὁ Θεός σου. Καὶ θὰ παρακαλέσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ὑπὲρ αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὑπολειφθῇ ἐλεύθεροι καὶ δὲν ἠχμαλωτίσθησαν, οὐδὲ κατεσφάγησαν ἀπὸ τὸν εἰσβολέα.
5 Καὶ ἦλθον οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου πρὸς Ἡσαΐαν,	5 Οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἦλθαν πρὸς τὸν Ἡσαΐαν, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ ἀνέφεραν αὐτά.	5 Καὶ ἦλθον οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου πρὸς τὸν Ἡσαΐαν καὶ διεβίβασαν εἰς αὐτὸν τὰ ὅσα εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ βασιλεύς.
6 καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἥσαΐας· οὕτως ἐρεῖτε πρὸς τὸν κύριον ὑμῶν τάδε λέγει Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τῶν λόγων, ὧν ἤκουσας, οὓς ὠνείδισάν με οἱ πρέσβεις βασιλέως Ἀσσυρίων.	6 Ὁ Ἡσαΐας τοὺς εἶπε· <ἔτσι θὰ ἀπαντήσετε πρὸς τὸν κύριόν σας, τὸν Ἐζεκίαν· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ὁ Θεός· Μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἤκουσες καὶ με τὰ ὁποῖα ὁ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων ὕβρισαν ἐμέ.	6 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἡσαΐας: Ἔτσι θὰ εἴπητε πρὸς τὸν κύριόν σας· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἤκουσες καὶ μὲ τοὺς ὁποίους οἱ πρέσβεις τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων μὲ ὠνείδισαν καὶ μὲ ἐβλασφήμησαν, ἐξομοιώσαντές με πρὸς τὰ ἄψυχα καὶ νεκρὰ εἴδωλα.
7 Ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβάλλω εἰς αὐτὸν πνεῦμα, καὶ ἀκούσας ἀγγελίαν ἀποστραφήσεται εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ καὶ πεσεῖται μαχαίρᾳ ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ.	7 Ἰδού, ἐγώ, θὰ βάλω μέσα εἰς αὐτὸν πνεῦμα δειλίας καὶ ὅταν αὐτὸς ἀκούσῃ κάποιαν κακὴν εἴδησιν, θὰ γυρίσῃ ὀπίσω εἰς τὴν πατρίδα του καὶ ἐκεῖ, εἰς τὴν χώραν του, θὰ πέσῃ νεκρὸς φονευόμενος διὰ μαχαίρας>.	7 Ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβάλλω εἰς αὐτὸν φρόνημα δειλίας, καὶ ὅταν ἀκούσῃ κάποιαν εἴδησιν κακήν, θὰ γυρίσῃ ὀπίσω εἰς τὴν πατρίδα του καὶ θὰ πέσῃ νεκρὸς διὰ μαχαίρας εἰς αὐτὴν τὴν χώραν του.
8 Καὶ ἀπέστρεψε Ραψάκης καὶ κατέλαβε τὸν βασιλέα Ἀσσυρίων πολιορκοῦντα Λομνάν. Καὶ ἤκουσε βασιλεὺς Ἀσσυρίων ὅτι	8 Ὁ Ραψάκης ἐπανῆλθε καὶ εὑρῆκε τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων νὰ πολιορκῇ τὴν Λομνάν, πόλιν τῆς Ἰουδαίας. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων εἶχε πληροφορηθῆ,	8 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Ραψάκης καὶ συνήντησε τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων νὰ πολιορκῇ τὴν πόλιν τῆς Ἰουδαίας Λομνάν. Καὶ ἤκουσεν ἐν τῷ μεταξὺ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ὅτι
9 ἐξῆλθε Θαρακὰ βασιλεὺς Αἰθιόπων πολιορκῆσαι αὐτόν· καὶ ἀκούσας ἀπέστρεψε καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἐζεκίαν λέγων·	9 ὅτι ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν χώραν του ὁ Θαρακά, ὁ βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων, διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον αὐτοῦ. Ὅταν ἐπληροφορήθη τοῦτο, ἐστράφη ἐναντίον τοῦ βασιλέως τῶν Αἰθιόπων καὶ συγχρόνως ἀπέστειλεν ἀγγελιαφόρον πρὸς τὸν Ἐζεκίαν λέγων·	9 ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χώρας αὐτοῦ ὁ Θαρακά, ὁ βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων, διὰ νὰ πολεμήσῃ αὐτὸν καὶ ὅταν ἤκουσε τοῦτο, ἐστράφη κατὰ τοῦ βασιλέως τούτου καὶ ἀπέστειλεν ἀγγελιοφόρους πρὸς τὸν Ἐζεκίαν λέγων:
10 οὕτως ἐρεῖτε Ἐζεκίᾳ βασιλεῖ τῆς Ἰουδαίας· μὴ σὲ ἀπατάτω ὁ Θεός σου, ἐφ' ᾧ πέποιθας ἐπ' αὐτῷ λέγων· οὐ μὴ παραδοθῇ Ἱερουσαλὴμ εἰς χεῖρας βασιλέως Ἀσσυρίων.	10 <αὐτὰ θὰ πῆτε πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, τὸν βασιλέα τῆς Ἰουδαίας· Ἂς μὴ σὲ ἐξαπατᾷ ὁ Θεός σου, εἰς τὸν ὁποῖον σὺ ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου λέγων· δὲν θὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.	10 Οὕτω θὰ εἴπητε εἰς τὸν Ἐζεκίαν, τὸν βασιλέα τῆς Ἰουδαίας. Ἂς μὴ σὲ ἐξαπατᾷ ὁ Θεός σου, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου λέγων· κατ' οὐδένα λόγον θὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
11 Ἢ οὐκ ἤκουσας ἃ ἐποίησαν βασιλεῖς Ἀσσυρίων πᾶσαν τὴν γῆν ὡς ἀπώλεσαν;	11 Ἢ δὲν ἔχεις πληροφορηθῆ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων, ὅτι δηλαδὴ παρέδωσαν εἰς καταστροφὴν ὅλην τὴν γῆν;	11 Ἢ δὲν ἤκουσες ἐκεῖνα, ποὺ ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων, πῶς δηλαδὴ κατέστρεψαν ὁλόκληρον τὴν γῆν;
12 Μὴ ἐρρύσαντο αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, οὓς ἀπώλεσαν οἱ πατέρες μου, τήν τε Γωζᾶν καὶ Χαρρὰν καὶ Ραφές, αἳ εἰσιν ἐν χώρᾳ Θεεμάθ;	12 Μήπως οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἐγλύτωσαν αὐτούς, τοὺς ὁποίους κατέστρεψαν οἱ πατέρες μου; Τὴν Γωζάν, τὴν Χαρράν, τὴν Ραφές, πόλεις, αἱ ὀποῖαι εὑρίσκοντο εἰς τὴν χώραν Θεεμάθ;	12 Μήπως ἐγλύτωσαν αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, τοὺς ὁποίους κατέστρεψαν οἱ πατέρες μου, καὶ τὴν Γωζᾶν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ τὴν Ραφές, αἱ ὁποῖαι εὑρίσκονται ἐν τῇ χώρᾳ Θεεμάθ;
13 Ποῦ εἰσιν οἱ βασιλεῖς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφὰθ καὶ πόλεως Σεπφαρείμ, Ἀνὰγ Οὐγαυά;	13 Ποῦ εἶναι οἱ βασιλεῖς τῆς χώρας Αἰμὰθ καὶ Ἀρφὰθ καὶ τῆς πόλεως Σεπφαρείμ, Ἀνὰγ καὶ Οὐργαυά;>	13 Ποῦ εἶναι οἱ βασιλεῖς τῆς χώρας Αἰμὰθ καὶ τῆς Ἀρφὰθ καὶ τῆς πόλεως Σεπφαρεὶμ καὶ τῆς Ἀνὰγ καὶ τῆς Οὐγαυά;
14 Καὶ ἔλαβεν Ἐζεκίας τὸ βιβλίον παρὰ τῶν ἀγγέλων, καὶ ἤνοιξεν αὐτὸ ἐναντίον Κυρίου,	14 Ὁ Ἐζεκίας ἐπῆρε τὴν ἐπιστολὴν αὐτὴν ἀπὸ τοὺς ἀγγελιαφόρους τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας καὶ τὴν ἤνοιξεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.	14 Καὶ ἔλαβεν ὁ Ἐζεκίας τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀσσυρίου παρὰ τῶν ἀγγελιοφόρων καὶ ἤνοιξεν αὐτὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
15 Καὶ προσηύξατο Ἐζεκίας πρὸς Κύριον λέγων·	15 Καὶ προσηυχήθη πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε:	15 Καὶ προσηυχήθη ὁ Ἐζεκίας πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε:
16 Κύριε σαβαὼθ ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ Θεὸς μόνος εἷ πάσης βασιλείας τῆς οἰκουμένης, σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	16 <Κύριε παντοκράτορ, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, σὺ ὁ ὁποῖος κάθεσαι ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβίμ, σὺ εἶσαι Θεὸς μόνος ἐπὶ πᾶσαν βασιλείαν τοῦ κόσμου τούτου, σὺ ἐδημιούργησες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	16 Κύριε τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, σὺ ὁ Ὁποῖος κάθησαι ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ εἶσαι μόνος Θεὸς ἐπὶ πάσης βασιλείας τῆς οἰκουμένης· σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
17 Κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου, εἰσάκουσον, Κύριε, ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου, εἴσβλεψον, Κύριε, καὶ ἰδὲ τοὺς λόγους Σενναχηρείμ, οὓς ἀπέστειλεν ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα.	17 Κλῖνε, Κύριε, τὸ οὖς σου· κάμε δεκτὴν τὴν δέησίν μας, Κύριε, ἄνοιξε τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ρίξε, Κύριε, τὸ βλέμμα σου πρὸς ἡμᾶς, ἰδὲ τοὺς λόγους τοῦ Σενναχηρείμ, τοὺς ὁποίους αὐτὸς ἀπέστειλε, διὰ νὰ ὑβρίσῃ σὲ τὸν ἀληθινὸν Θεόν.	17 Κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου· εἰσάκουσον, Κύριε· ἄνοιξε, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου, παρατήρησε καλά, Κύριε, καὶ ἰδὲ τοὺς λόγους τοῦ Σενναχηρείμ, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλεν οὗτος διὰ νὰ ὀνειδίζῃ καὶ ὑβρίζῃ τὸν Θεὸν τὸν ζωντανὸν καὶ ἀληθινόν.
18 Ἐπ' ἀληθείας γάρ, Κύριε, ἠρήμωσαν βασιλεῖς Ἀσσυρίων τὴν οἰκουμένην ὅλην καὶ τὴν χώραν αὐτῶν	18 Διότι πράγματι, Κύριε, οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἠρήμωσαν ὅλην τὴν κατοικουμένην γῆν καὶ τὴν καλλιεργουμένην χώραν τῶν κατοικούντων εἰς αὐτήν.	18 Ναί, ἰδέ, Κύριε· διότι πράγματι οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἠρήμωσαν ὅλην τὴν κατοικουμένην γῆν καὶ τὴν καλλιεργημένην χώραν τῶν ἐν τῇ γῇ ταύτῃ κατοικούντων ἐθνῶν
19 καὶ ἐνέβαλον τὰ εἴδωλα αὐτῶν εἰς τὸ πῦρ· οὐ γὰρ θεοὶ ἦσαν, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, καὶ ἀπώλεσεν αὐτούς.	19 Ἔρριψαν τὰ εἴδωλα ἐκείνων εἰς τὴν φωτιάν, διότι αὐτὰ δὲν ἦσαν θεοὶ ἀληθινοί, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι. Καὶ διὰ τοῦτο αὐτοὺς τοὺς θεοὺς τοὺς κατέστρεψεν ἡ φωτιά.	19 καὶ ἔρριψαν τὰ εἴδωλά των εἰς τὸ πῦρ. Διότι δὲν ἦσαν ταῦτα θεοὶ ἀληθινοί, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι. Καὶ διὰ τοῦτο κατέστρεψεν αὐτοὺς τὸ πῦρ.
20 Σὺ δέ, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτῶν, ἵνα γνῷ πᾶσα βασιλεία τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μόνος.	20 Σὺ ὅμως, Κύριε, ποὺ εἶσαι ἰδικός μας Θεὸς ἀληθινός, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια αὐτῶν τῶν Ἀσσυρίων, διὰ νὰ μάθῃ κάθε βασίλειον ἐπὶ τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός>.	20 Σὺ ὅμως, Κύριε, ποὺ εἶσαι ὁ ἰδικός μας Θεός, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια των, διὰ νὰ μάθῃ κάθε βασιλεία τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι Θεὸς μόνος καὶ οὐχὶ ἄλλος τις ἐκτὸς σοῦ.
21 Κα ἀπεστάλη Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμὼς πρὸς Ἐζεκίαν καὶ εἶπεν αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· ἤκουσα ἃ προσηύξω πρός με περὶ Σενναχηρεὶμ βασιλέως Ἀσσυρίων.	21 Ἀπεστάλη τότε ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, πρὸς τὸν Ἐζεκίαν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: ῎Ηκουσα αὐτά, τὰ ὁποῖα διὰ τῆς προσευχῆς σου εἶπες πρὸς ἐμέ, σχετικῶς με τὸν Σενναχηρείμ, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων.	21 Καὶ ἀπεστάλη ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, πρὸς τὸν Ἐζεκίαν καὶ τοῦ εἶπεν: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ. Ἤκουσα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα προσηυχήθης πρὸς ἐμὲ διὰ τὸν Σενναχηρείμ, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων.
22 Οὗτος ὁ λόγος, ὃν ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ ὁ Θεός· ἐφαύλισέ σε καὶ ἐμυκτήρισέ σε παρθένος θυγάτηρ Σιών, ἐπὶ σοὶ κεφαλὴν ἐκίνησε θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ.	22 Ἰδοὺ καὶ ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶπε δι αὐτόν: Σὲ ἐξηυτέλισε, σὲ ἐνέπαιξε καὶ σὲ περιεφρόνησεν, ὦ Σενναχηρείμ, ἡ ἁγνὴ παρθένος, ἡ θυγάτηρ μου Σιών. Ἐκίνησε περιφρονητικῶς ἐναντίον σου τὴν κεφαλὴν τῆς, ἡ θυγάτηρ μου Ἱερουσαλήμ	22 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον περὶ τοῦ βασιλέως τούτου ἐλάλησεν ὁ Θεός: Σὲ περιεφρόνησε καὶ σὲ ἐνέπαιξεν, ὦ Σενναχηρείμ, ἡ ἁγνὴ παρθένος θυγάτηρ μου Σιών, ἐκίνησε περιφρονητικῶς τὴν κεφαλήν της διὰ σὲ ἡ θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ.
23 Τίνα ὠνείδισας καὶ παφώξυνας; Ἢ πρὸς τίνα ὕψωσας τὴν φωνήν σου; Καὶ οὐκ ᾖρας εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμούς σου πρὸς τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ;	23 Ποῖον ὕβρισες, βασιλεῦ Σενναχηρείμ, καὶ τίνος τὴν ὀργὴν ἐξηρέθισας; Ἢ ἐναντίον τίνος ὕψωσες μὲ ἐναίδειαν τὴν φωνήν σου; Καὶ δὲν ἐσήκωσες σύ, ἀλαζονικὰ τὰ μάτια σου ὑψηλὰ ἐναντίον τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ;	23 Ποῖον ὠνείδισες, ὦ Σενναχηρείμ, καὶ ποίου τὴν ὀργὴν προεκάλεσες; Ἢ πρὸς ποῖον ὕψωσες ἀπειλητικὴν καὶ ἐπιτακτικὴν τὴν φωνήν σου; Καὶ δὲν ἐσήκωσες ἀγερώχως ὑψηλὰ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἐναντίον τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ;
24 ὅτι δι' ἀγγέλων ὠνείδισας Κύριον· σὺ γὰρ εἶπας· τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων ἐγὼ ἀνέβην εἰς ὕψος ὀρέων καὶ εἰς τὰ ἔσχατα τοῦ Λιβάνου καὶ ἔκοψα τὸ ὕψος τῆς κέδρου αὐτοῦ καὶ τὸ κάλλος τῆς κυπαρίσσου καὶ εἰσῆλθον εἰς ὕψος μέρος τοῦ δρυμοῦ	24 Διότι μὲ τοὺς ἀγγελιαφόρους σου ὕβρισες τὸν Κύριον, ἐπειδὴ σὺ ἀλαζονικῶς σκεπτόμενος εἶπες· Ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν ἁρμάτων μου ἀνέβηκα εἰς ὑψηλὰ ὄρη καὶ εἰς τὰ πλέον μακρυσμένα μέρη τοῦ ὄρους Λιβάνου, ἔκοψα τὰς ὑψηλὰς τοῦ κέδρους καὶ τὰς ὡραίας κυπαρίσσους του καὶ εἰσῆλθα εἰς ὑψηλὸν μέρος τοῦ πυκνοῦ καὶ ἀδιαβάτου δάσους του.	24 Ναί· ἐσήκωσες βλέμμα ἀγέρωχον κατὰ τοῦ ἁγίου τοῦ Ἰσραήλ. Διότι δι’ ἀπεσταλμένων περιύβρισες τὸν Κύριον. Καὶ τὸν περιύβρισες, διότι εἶπες: Δὲν λογαριάζω τὴν προστασίαν του, τὴν ὁποίαν διατείνεσθε ὅτι ἔχετε· ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν πολεμικῶν μου ἁρμάτων ἀνέβην εἰς ὕψη βουνῶν καὶ εἰς τὰ ἔσχατα μέρη τοῦ Λιβάνου καὶ ἔκοψα τὰς ὑψηλάς του κέδρους καὶ τὰς ὡραίας κυπαρίσσους του καὶ εἰσῆλθα εἰς ὑψηλὸν μέρος τοῦ πυκνοῦ καὶ ἀδιαβάτου δάσους·
25 καὶ ἔθηκα γέφυραν καὶ ἠρήμωσα ὕδατα καὶ πᾶσαν συναγωγὴν ὕδατος.	25 Ἐστήριξα γέφυραν, διὰ νὰ διέρχωνται τὰ στρατεύματά μου, ἀπεξήρανα νερὰ καὶ κάθε δεξαμενὴν ὕδατος.	25 καὶ ἔθεσα γέφυραν, διὰ τῆς ὁποῖος, διαβαίνουν ἐλευθέρως τὰ στρατεύματά μου ποταμοὺς μεγάλους, καὶ ἀπεξήρανα νερὰ καὶ πᾶσαν ποσότητα ὕδατος συλλεγεῖσαν καὶ ἀποθηκευθεῖσαν.
26 Οὐ ταῦτα ἤκουσας πάλαι, ἃ ἐγὼ ἐποίησα; Ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων συνέταξα, νῦν δὲ ἐπέδειξα ἐξερημῶσαι ἔθνη ἐν ὀχυροῖς καὶ οἰκοῦντας ἐν πόλεσιν ὀχυραῖς.	26 Ἀλλὰ ἀπὸ παλαιοτέρους χρόνους καὶ ἀνθρώπους δὲν ἐπληροφορήθης αὐτά, τὰ ὁποῖα ἐγὼ ἔχω κάμει; Ἀπὸ παλαιότερα χρόνια ὥρισα, ἀλλὰ καὶ τώρα ἐπραγματοποίησα τὴν ἐρήμωσιν τῶν ἐχθρῶν εἰς τὰ ὀχυρώματά των καὶ τὴν καταστροφὴν αὐτῶν, ποὺ κατοικοῦσαν εἰς ὀχυρὰς πόλεις.	26 Δὲν ἤκουσες αὐτά, τὰ ὁποῖα ἐγὼ ὁ Θεὸς ἐποίησα, ἐκ παλαιοτέρων χρόνων; Ἀπὸ ἀρχαίας ἡμέρας ὥρισα καὶ ἀπεφάσισα, τώρα δὲ κατέστησα φανερὰ διὰ τῶν πραγμάτων τὸ νὰ ἐρημώσω τελείως ἔθνη μέσα εἰς ὀχυρά, καὶ λαούς, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς πόλεις ὀχυράς.
27 Ἀνῆκα τὰς χεῖρας, καὶ ἐξηράνθησαν καὶ ἐγένοντο ὡς χόρτος ξηρὸς ἐπὶ δωμάτων καὶ ὡς ἄγρωστις.	27 Ἐσήκωσα τὰ προστατευτικά μου χέρια ἀπὸ αὐτοὺς καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐξηράνθησαν.Ἔγιναν ὡσὰν τὸ ξηρὸ χορτάρι ἐπάνω εἰς τὰ ἠλιακωτὰ καὶ ὡσὰν ξηρὴ ἀγριάδα.	27 Ἐσήκωσα τὰς χεῖρας μου, αἱ ὁποῖαι τοὺς ἐπροστάτευαν, καὶ ἀμέσως ἐξηράνθησαν καὶ ἔγιναν ὡσὰν χόρτος ξηρὸς φυτρωμένος ἐπάνω εἰς ἠλιακωτά, στερούμενα χῶμα καὶ ἀρκετὴν ὑγρασίαν, καὶ ὡσὰν ἀγριάδα ἄχρηστος, καταδικασμένη νὰ καῇ.
28 Νῦν δὲ τὴν ἀνάπαυσίν σου καῖ τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου ἐγὼ ἐπίσταμαι.	28 Τώρα δὲ ἐγὼ γνωρίζω, ποὺ κάθεσαι, ποὺ ἀναπαύεσαι, ἀπὸ ποῦ ἐξέρχεσαι καὶ ποῦ πηγαίνεις.	28 Τώρα δέ, ποὺ καυχᾶσαι καὶ ἀπειλεῖς, ἐγὼ ἠξεύρω καλὰ ποὺ κάθεσαι καὶ ἀναπαύεσαι, πότε ἐξέρχεσαι καὶ ποῦ ἐμβαίνεις.
29 Ὁ δὲ θυμός σου, ὃν ἐθυμώθης, καὶ ἡ πικρία σου ἀνέβη πρός με, καὶ ἐμβαλῶ φιμὸν εἰς τὴν ρῖνά σου, καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου καὶ ἀποστρέψω σε τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθες ἐν αὐτῇ.	29 Ὁ θυμός, ἀπὸ τὸν ὁποῖον κατελήφθης ἐναντίον μου, καὶ ἡ πικρία τῆς ψυχῆς σου ἀνέβη πρὸς ἐμέ. Καί, λοιπόν, θὰ βάλω φίμωτρον εἰς τὴν ρῖνα σου καὶ χαλινάρι εἰς τὰ χείλη σου καὶ θὰ σὲ ἐπιστρέψω ἄπρακτον καὶ πανικόβλητον εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθες.	29 Ὁ θυμός σου δέ, τὸν ὁποῖον ἐθύμωσες ἐναντίον τοῦ λαοῦ μου καὶ ἐμοῦ, καὶ ἡ πικρία σου, τὴν ὁποίαν ἐξεδήλωσες, ἀνέβη πρὸς ἐμὲ καὶ ἐκζητεῖ ἀνταπόδοσιν καὶ τιμωρίαν. Καὶ θὰ βάλω σιδηροῦν κρίκον εἰς τὴν ρῖνα σου καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου, διὰ νὰ σὲ διευθύνω, ὅπου θέλω ἐγώ, καὶ θὰ σὲ γυρίσω πάλιν εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθες βαδίζων εἰς αὐτόν.
30 Τοῦτο δέ σοι τὸ σημεῖον· φάγε τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν ἃ ἔσπαρκας, τῷ δὲ ἐνιαυτῷ τῷ δευτέρῳ τὸ κατάλειμμα, τῷ δὲ τρίτῳ σπείραντες ἀμήσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπελῶνας καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτῶν.	30 Διὰ σὲ δέ, ὦ Ἐζεκία, τοῦτο θὰ εἶναι τὸ σημεῖον τῆς ἀληθείας τῶν λόγων μου αὐτῶν· φάγε κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο τὰ προϊόντα τῶν καρπῶν, ποὺ ἔσπειρες· κατὰ τὸ ἑπόμενον ἔτος φάγε τὰ ἀπολειφθέντα ἐκ τῶν προϊόντων αὐτῶν. Κατὰ δὲ τὸ τρίτον ἔτος θὰ σπείρετε, θὰ θερίσετε, θὰ φυτεύσετε ἀμπελῶνας καὶ θὰ φάγετε τὰ προϊόντα αὐτῶν.	30 Τοῦτο δὲ ἂς εἶναι εἰς σέ, ὦ Ἐζεκία, τὸ σημεῖον, τὸ πεῖθον περὶ τῆς ἀξιοπιστίας τῶν λόγων μου. Φάγε κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔχεις σπείρει, κατὰ δὲ τὸ δεύτερον ἔτος φάγε ὅ,τι θὰ ἐναπομείνῃ· κατὰ τὸ τρίτον δὲ ἔτος, ἀφοῦ σπείρετε, θερίσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπέλους καὶ θὰ φάγετε τὸν καρπόν των.
31 Καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φυήσουσι ρίζαν κάτω καὶ ποιήσουσι σπέρμα ἄνω.	31 Οἱ ἀπομείναντες εἰς τὴν Ἰουδαίαν Ἰουδαῖοι θὰ ρίψουν βαθεῖα τὰς ρίζας των ὡσὰν δένδρα, θὰ κάμουν καρπούς, θὰ ἀποκτήσουν ἀπογόνους.	31 Καὶ θὰ εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θὰ ἔχουν ἐναπολειφθῆ ἐκ τῶν πολεμικῶν δοκιμασιῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, ὅμοιοι πρὸς δένδρα προσωρινῶς ἐκριζωθέντα, τὰ ὁποῖα ἐπαναφυτευόμενα ἐν τῇ ἰδίᾳ χώρᾳ θὰ ρίψουν ρίζαν πρὸς τὰ κάτω καὶ θὰ κάμουν καρποὺς καὶ ἀπογόνους πρὸς τὰ ἐπάνω.
32 ὅτι ἐξ Ἱερουσαλὴμ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ σῳζόμενοι ἐξ ὄρους Σιών· ὁ ζῆλος Κυρίου σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα.	32 Ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ εἶναι καὶ θὰ βλαστήσουν οἱ ἀπομείναντες Ἰουδαῖοι, αὐτοὶ ποὺ θὰ διασωθοῦν ἀπὸ τὸ ὄρος Σιών. Ἡ θερμὴ ἀγάπη τοῦ Κυρίου παντοκράτορος πρὸς τοὺς Ἰουδαίους θὰ κάμῃ αὐτά.	32 Διότι ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐναπολειφθοῦν σεσωσμένοι, καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ σώζωνται, θὰ προέρχωνται ἀπὸ τὸ ὄρος Σιών. Ἡ ἐξ ἀγάπης ζηλοτυπία ὑπὲρ τῆς Ἱερουσαλὴμ τοῦ Κυρίου τῶν Δυνάμεων θὰ πράξῃ ταῦτα.
33 Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος ἐπὶ βασιλέα Ἀσσυρίων· οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ μὴ βάλῃ ἐπ' αὐτὴν βέλος οὐδὲ μὴ ἐπιβάλῃ ἐπ' αὐτὴν θυρεὸν οὐδὲ μὴ κυκλώσῃ ἐπ' αὐτὴν χάρακα,	33 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων· Δὲν πρόκειται νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, τὴν Ἱερουσαλήμ, οὔτε καὶ θὰ ρίψῃ βέλος ἐναντίον της. Δὲν θὰ προβάλῃ ἀσπίδα ἐναντίον αὐτῆς, οὔτε καὶ θὰ περιβάλη αὐτήν μὲ χαράκωμα,	33 Ἐπειδὴ δὲ μετὰ ζήλου θὰ ὑπερασπίσῃ τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ τοῦτο οὕτω λέγει ὁ Κύριος ἐν σχέσει πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων: Κατ’ οὐδένα λόγον θὰ εἰσέλθῃ οὗτος εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, οὔτε θὰ ρίψῃ κατ’ αὐτῆς βέλος, οὔτε θὰ προτάξῃ κατ’ αὐτῆς ἀσπίδα, οὔτε θὰ κατασκευάσῃ τριγύρω της τάφρον ὠχυρωμένην·
34 ἀλλὰ τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐ μὴ εἰσέλθῃ. Τάδε λέγει Κύριος·	34 ἀλλά, ἀπὸ τὴν ὁδόν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἦλθεν, ἀπὸ τὴν ἰδίαν ὁδὸν θὰ ἐπιστρέψῃ πρὸς τὴν πατρίδα του. Καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν δὲν θὰ εἰσέλθῃ>. Αὐτὰ λέγει ἀκόμη ὁ Κύριος·	34 ἀλλὰ διὰ τοῦ δρόμου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθε, δι' αὐτοῦ θὰ γυρίσῃ πάλιν· καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν κατ' οὐδένα λόγον θὰ εἰσέλθῃ. Αὐτὰ λέγει οὐχὶ ἄνθρωπός τις, ἀλλ’ ὁ ἀψευδὴς καὶ παντοδύναμος Κύριος:
35 ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτην τοῦ σῶσαι αὐτὴν δι' ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν παῖδά μου.	35 <θὰ ὑπερασπίσω καὶ θὰ σώσω τὴν πόλιν αὐτήν, διὰ νὰ φανῇ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ δύναμίς μου, ἀλλὰ καὶ πρὸς χάριν τοῦ δούλου μου Δαυίδ>.	35 Θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν ταύτην, διὰ νὰ σώσω αὐτὴν διὰ τὴν ἀγαθότητα καὶ φιλανθρωπίαν μου καὶ πρὸς χάριν τοῦ δούλου μου Δαβίδ.
36 Καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἀνεῖλεν ἐκ τῆς παρεμβολῆς τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας, καὶ ἀναστάντες τὸ πρωῒ εὗρον πάντα τὰ σώματα νεκρά.	36 Ἐστάλη πράγματι ἄγγελος Κυρίου ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἐφόνευσεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας. Οἱ ἀπομείναντες ἀπὸ τοὺς Ἀσσυρίους ἐσηκώθησαν τὸ πρωῒ καὶ εὑρῆκαν τὰ σώματα ἐκείνων νεκρά.	36 Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐφόνευσεν ἐκ τοῦ στρατοπέδου τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας ἀνδρῶν. Καὶ ὅταν ἐσηκώθησαν τὸ πρωΐ, εὗρον ὅλα τὰ σώματα τῶν στρατιωτῶν αὐτῶν νεκρά.
37 Καὶ ἀπῆλθεν ἀποστραφεὶς Σενναχηρεὶμ βασιλεὺς Ἀσσυρίων, καὶ ᾤκησεν ἐν Νινευῇ.	37 Ὁ Σενναχηρείμ, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ἀνεχώρησεν εἰς τὴν χώραν του καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν πόλιν Νινευή.	37 Καὶ ἔφυγεν ἐπιστρέψας ὀπίσω ὁ Σενναχηρείμ, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν Νινευῆ
38 Καὶ ἐν τῷ αὐτὸν προσκυνεῖν ἐν τῷ οἰκῶ Νασαρὰχ τὸν πάτραρχον αὐτοῦ, Ἀδραμέλεχ καὶ Σαρασὰρ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν μαχαίραις, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς Ἀρμενίαν· καὶ ἐβασίλευσεν Ἀσορδὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.	38 Κάποιαν ἡμέραν, ποὺ αὐτὸς προσκυνοῦσεν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Νασαράχ, Θεοῦ προστάτου τοῦ πατρικοῦ του οἴκου, οἱ Ἀδραμέλεχ καὶ Σαρασάρ, υἱοὶ του, τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρας, αὐτοὶ δὲ ἔφυγαν καὶ ἐσώθησαν εἰς τὴν Ἀρμενίαν. Ἀντὶ δὲ τοῦ Σενναχηρεὶμ ἐβασίλευσεν ἄλλος υἱός του, ὁ Ἀσορδάν.	38 Καὶ ὅταν αὐτὸς προσεκύνει εἰς τὸν ναὸν τοῦ Νασαράχ, τοῦ προστάτου τοῦ πατρικοῦ του οἴκου, οἱ υἱοὶ τοῦ Ἀδραμελὲχ καὶ Σαρασὰρ τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρας, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς τὴν Ἀρμενίαν. Καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ ὁ υἱός του Ἀσορδάν.