Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
κούσατέ
μου, νῆσοι, καὶ προσέχετε, ἔθνη·
διὰ χρόνου πολλοῦ στήσεται, λέγει
Κύριος, ἐκ κοιλίας μητρός μου ἐκάλεσε
τὸ ὅνομά μου |
κούσατέ
με, νῆσοι καὶ παράλιοι περιοχαί·
δώσατε προσοχὴν εἰς τὰ λόγια
μου, ἔθνη εἰδωλολατρικά. Ἔπειτα ἀπὸ
πολὺν χρόνον θὰ συμβοῦν αὐτά,
λέγει ὁ Κύριος. Ἐκ κοιλίας μητρός
μου μὲ ἐκάλεσεν ὀνομαστικῶς
ὁ Κύριος.
|
κούσατέ
με, ὦ νῆσοι, καὶ προσέχετε, ὦ ἔθνη·
μετὰ πολὺν χρόνον θὰ πραγματοποιηθοῦν
ταῦτα, λέγει ὁ Κύριος. Ἀπὸ τὴν
κοιλίαν τῆς μητρός μου, πρὶν ἢ ἀκόμη
γεννηθῶ, μὲ ἐκάλεσε μὲ τὸ ὄνομά
μου. |
2
καὶ ἔθηκε τὸ στόμα μου ὡσεὶ
μάχαιραν ὀξεῖαν· καὶ ὑπὸ
τὴν σκέπην τῆς χειρὸς αὐτοῦ
ἔκρυψέ με, ἔθηκέ με ὡς βέλος
ἐκλεκτὸν καὶ ἐν τῇ φαρέτρᾳ
αὐτοῦ ἔκρυψέ με.
|
2
Ὡσὰν ὀξεῖαν κοπτερὴν μάχαιραν
ἔκαμε τὸ στόμα μου. Κάτω ἀπὸ
τὴν προστατευτικήν του χεῖρα μὲ ἔκρυψεν
ἀπὸ κινδύνους καὶ ἀπειλάς.
Μὲ ἔκαμε βέλος εὔστοχον, μὲ
ἔκρυψεν εἰς τὴν φαρέτραν του
|
2
Καὶ ἔκαμε τὸ στόμα μου ὡσὰν
μάχαιραν ὀξεῖαν καὶ ὑπὸ τὴν
σκέπην τῆς χειρός Του μὲ ἔκρυψε·
μὲ κατέστησεν ὡσὰν βέλος ἐκλεκτὸν
καὶ μὲ ἔκρυψεν ἐν τῇ βελοθήκῃ.
|
3
Καὶ εἶπέ μοι· δοῦλός μου
εἶ σύ, Ἰσραήλ, καὶ ἐν
σοὶ δοξασθήσομαι. |
3
καὶ μοῦ εἶπε· Σὺ εἶσαι
δοῦλος μου, ἐγὼ δὲ διὰ σοῦ
θὰ δοξασθῶ.
|
3
Καὶ μοῦ εἶπεν ὁ Θεός: Δοῦλος
μου εἶσαι σύ, ὦ γενάρχα τοῦ νέου Ἰσραὴλ
τῆς χάριτος, καὶ διὰ σοῦ θὰ
δοξασθῶ. |
4
Καὶ ἐγὼ εἶπα· κενῶς ἐκοπίασα,
εἰς μάταιον καὶ εἰς οὐδὲν
ἔδωκα τὴν ἰσχύν μου· διὰ
τοῦτο ἡ κρίσις μου παρὰ Κυρίῳ,
καὶ ὁ πόνος μου ἐναντίον τοῦ
Θεοῦ μου.
|
4
Καὶ ἐγὼ εἶπα τότε· πῶς,
Κύριε, θὰ δοξασθῇς ἀπὸ ἐμέ;
Ἐγὼ εἰς τὰ χαμένα ἐκοπίασα.
Ματαίως καὶ πρὸς κανένα ἀγαθὸν
ἔργον καὶ ἀποτέλεσμα δὲν διέθεσα
τὴν δύναμίν μου. Διὰ τοῦτο τὸ
δίκαιόν μου καὶ τὴν κρίσιν μου
ἀναθέτω εἰς τὸν Κύριον. Ἡ
θλῖψις μου εἶναι ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ.
|
4
Καὶ ἐγὼ εἶπα: Πῶς θὰ δοξασθῇς
ἐν ἐμοί; Ἐγὼ ἐκοπίασα
στὰ κούφια, ματαίως καὶ δι’ οὐδὲν
ἀποτέλεσμα ἔδωκα τὴν δύναμίν μου. Διὰ
τοῦτο τὸ δίκαιόν μου ἀναθέτω εἰς τὸν
Κύριον, καὶ ὁ κόπος μου καὶ ἡ δι’
αὐτὸν ἀνταμοιβή μου ὑπάρχει ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ μου. |
5
Καὶ νῦν οὕτως λέγει Κύριος ὁ
πλάσας με ἐκ κοιλίας δοῦλον ἑαυτῷ
συναγαγεῖν τὸν Ἰακώβ πρὸς αὐτὸν
καὶ Ἰσραήλ - συναχθήσομαι
καὶ δοξασθήσομαι ἐναντίον Κυρίου,
καὶ ὁ Θεός μου ἔσται μοι ἰσχύς
- |
5
Καὶ τώρα ἔτσι λέγει ὁ Κύριος,
αὐτὸς ποὺ μὲ ἔπλασεν εὐθὺς
ἐξ ἀρχῆς καὶ με ὥρισεν ὡς
ὑπηρέτην του, διὰ νὰ συγκεντρώσω
πλησίον του τοὺς ἀπογόνους τοῦ
Ἰακώβ, τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.
Θὰ συγκεντρωθῶμεν, λοιπόν, καὶ θὰ
δοξασθῶμεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου
καὶ Κύριος ὁ
Θεός μας θὰ εἶναι ἡ δύναμίς
μας. |
5
Καὶ τώρα οὕτω λέγει ὁ Κύριος, ὅστις
μὲ ἔπλασεν ἐκ τῆς κοιλίας τῆς
μητρός μου δοῦλον αὐτοῦ, διὰ νὰ
συναγάγω καὶ συναθροίσω τὸν Ἰακὼβ
πρὸς Αὐτὸν καὶ τὸν Ἰσραήλ:
Θὰ συναχθῶ - λέγει ὁ νέος Ἰσραὴλ
τῆς χάριτος - καὶ θὰ δοξασθῶ ἐνώπιον
τοῦ Κυρίου, καὶ ὁ Θεός μου θὰ εἶναι
δύναμίς μου. |
6
καὶ εἶπέ μοι· μέγα σοί
ἐστι τοῦ κληθῆναί σε παῖδά
μου τοῦ στῆσαι τὰς φυλὰς Ἰακώβ
καὶ τὴν διασπορὰν τοῦ Ἰσραὴλ
ἐπιστρέψαι· ἰδοὺ δέδωκά
σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς
ἐθνῶν τοῦ εἶναί σε εἰς
σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.
|
6
Ὁ Κύριος μοῦ εἶπεν ἀκόμη:
Εἶναι μεγάλη διὰ σὲ τιμή, νὰ
ὀνομασθῇς δοῦλος καὶ ὑπηρέτης
μου. Νὰ ἀποκαταστήσῃς ἐλευθέρας
τὰς φυλὰς τοῦ Ἰακώβ καὶ
νὰ ἐπαναφέρῃς τοὺς ἀνὰ
τὰ διάφορα ἔθνη διεσκορπισμένους Ἰσραηλίτας.
Ἰδού, ἐγὼ σὲ ἔχω δώσει
εἰς ἐκπλήρωσιν τῆς διαθήκης
μου πρὸς τὸ γένος τὸ ἰσραηλιτικόν.
Ὡς φῶς δι' ὅλα τὰ ἔθνη. Νὰ
εἶσαι σὺ ὁ σωτὴρ εἰς ὅλους
τοὺς λαούς, μέχρι καὶ τῶν περάτων
τῆς γῆς. |
6
Καὶ εἶπε πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος,
συνεχίζων τὸν λόγον αὐτοῦ: Εἶναι μέγα
διὰ σὲ νὰ ὀνομασθῇς δοῦλος
μου πρὸς τὸν σκοπὸν νὰ ἀνορθώσῃς
τὰς φυλάς, τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοὺς
διεσπαρμένους ἀνὰ τὰ ἔθνη Ἰσραηλίτας
νὰ τοὺς ἐπαναφέρῃς πλησίον τοῦ
Θεοῦ. Ἰδοὺ σὲ ἔδωκα εἰς
ἐκπλήρωσιν τῆς Διαθήκης μου πρὸς τὸ
γένος τοῦ Ἰσραήλ, εἰς τὸ νὰ
φωτίσῃς τὰ ἔθνη, διὰ νὰ εἶσαι
εἰς σωτηρίαν πάντων τῶν ἀνθρώπων μέχρι τῶν
ἐσχατιῶν τῆς γῆς.
|
7
Οὕτως λέγει Κύριος ὁ ρυσάμενός
σε, ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· ἁγιάσατε
τὸν φαυλίζοντα τὴν ψυχὴν αὐτοῦ,
τὸν βδελυσσόμενον ὑπὸ τῶν ἐθνῶν
τῶν δούλων τῶν ἀρχόντων·
βασιλεῖς ὄψονται αὐτὸν καὶ ἀναστήσονται,
ἄρχοντες καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ
ἕνεκεν Κυρίου· ὅτι πιστός ἐστιν
ὁ ἅγιος Ἰσραήλ, καὶ ἐξελεξάμην
σε. |
7
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ
λυτρωτὴς καὶ ἐλευθερωτής σου, ὁ
Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ·
Ὡς ἅγιον τιμήσατε καὶ δοξάσατε
αὐτόν, ὁ ὁποῖος καταφρονεῖ
καὶ παραδίδει εἰς θάνατον τὴν
ζωήν του. Αὐτόν, τὸν ὁποῖον
βδελύσσονται τὰ ἁμαρτωλὰ ἔθνη,
οἱ δοῦλοι τῶν ἀρχόντων. Βασιλεῖς
ὅμως θὰ τὸν ἴδουν καὶ θὰ
ἐγερθοῦν μετὰ σεβασμοῦ ἐνώπιόν
του καὶ ἄρχοντες, οἱ ὁποῖοι
καὶ θὰ τὸν προσκυνήσουν ἕνεκεν
Κυρίου τοῦ Θεοῦ,
διότι ὁ ἅγιος
Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
εἶναι κατὰ πάντα ἀληθὴς
καὶ ἀξιόπιστος εἰς τὰς ὑποσχέσεις
του. Καὶ ἐγὼ ὁ Κύριος σὲ
ἐξέλεξα.
|
7
Οὕτω λέγει ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος
σὲ ἐλύτρωσεν ἐπανειλημμένως, ὁ
Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: Ὡς ἅγιον τιμήσατε
Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος περιφρονεῖ καὶ
παραδίδει εἰς θάνατον τὴν ζωήν Του, τὸν
Ὁποῖον βδελύσσονται τὰ ἔθνη, οἱ
δοῦλοι τῶν ἀρχόντων· βασιλεῖς
θὰ ἴδουν Αὐτὸν καὶ θὰ
ἐγερθοῦν μετὰ σεβασμοῦ, ἄρχοντες
καὶ θὰ Τὸν προσκυνήσουν, ἕνεκεν τοῦ
ὅτι ὁ Κύριος εἶναι μετ’ Αὐτοῦ.
Διότι εἶναι ἀξιόπιστος καὶ τηρεῖ τὰς
ὑποσχέσεις Του ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ,
καὶ ἐγὼ ὁ Κύριος σὲ ἐξέλεξα.
|
8
Οὕτως λέγει Κύριος· καιρῷ δεκτῷ
ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ
σωτηρίας ἐβοήθησά σοι καὶ ἔπλασά
σε καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην
ἐθνῶν τοῦ καταστῆσαι τὴν γῆν
καὶ κληρονομῆσαι κληρονομίας ἐρήμους,
|
8
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Εἰς
κατάλληλον καὶ εὐπρόσδεκτον καιρὸν
ἐγὼ ἤκουσα τὴν προσευχήν σου,
εἰς ἡμέραν σωτηρίας σὲ ἐβοήθησα.
Ἐγὼ σὲ ἔπλασα. Ἔδωκα σὲ
ὡς νέαν διαθήκην μετὰ τῶν ἐθνῶν,
διὰ νὰ ἀποκαταστήσῃς
τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς, καὶ
νὰ ἀποκτήσῃς ὡς ἰδικήν
σου μόνιμον ἰδιοκτησίαν τοὺς ἕως
τώρα ἐρήμους ἀπὸ
χάριν Θεοῦ λαούς.
|
8
Οὕτω λέγει ὁ Κύριος: Εἰς τὸν κατάλληλον
καὶ εὐνοϊκὸν καιρὸν σὲ ἐπήκουσα
καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας σὲ ἐβοήθησα
καὶ σὲ ἔπλασα καὶ σὲ ἔδωκα
διὰ νὰ συναφθῇ Διαθήκη μὲ τὰ
ἔθνη, διὰ να ἀποκατασταθῇ ἡ
γῆ μὲ τοὺς κατοίκους της καὶ νὰ
κληρονομήσῃς ἐρημωμένας ἐκτάσεις
καὶ λαοὺς ὡς μόνιμον κτῆμα κληρονομίας
ἠθικῆς. |
9
λέγοντα τοῖς ἐν δεσμοῖς· ἐξέλθετε,
καὶ τοῖς ἐν τῷ σκότει·
ἀνακαλυφθῆναι. Ἐν πάσαις ταῖς
ὁδοῖς βοσκηθήσονται, καὶ ἐν
πάσαις ταῖς τρίβοις ἡ νομὴ αὐτῶν·
|
9
Σύ, ὁ δοῦλος μου, θὰ εἴπῃς
εἰς τοὺς δεσμίους: Ἔξέλθετε
ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰ δεσμά
σας· καὶ εἰς αὐτούς, ποὺ
εὑρίσκονται εἰς τὸ σκότος τῆς
ἀγνοίας καὶ τῆς πλάνης
νὰ φανερωθοῦν, νὰ ἔλθουν
εἰς τὸ φῶς τῆς ἀληθείας.
Ὅσοι θὰ σὲ ὑπακούσουν καὶ
θὰ ἔλθουν κοντά σου, θὰ γίνουν
ἰδικόν σου ποίμνιον. Εἰς ὅλας
τὰς πορείας τῆς ζωῆς των θὰ
εὐρίσκουν πλουσίαν τροφήν. Εἰς
ὅλας τὰς ὁδούς, ποὺ θὰ
πορεύωνται, θὰ ὑπάρχῃ πάντοτε
ἡ διατροφή των.
|
9
Σὲ ἔδωκα λέγοντα εἰς τοὺς δεσμίους:
Ἐξέλθετε ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰ δεσμά
σας. Καὶ εἰς τοὺς ἐν τῷ σκότει
τῆς πλάνης νὰ φανερωθοῦν εἰς τὸ
φῶς. Ὅλοι αὐτοί, ὅσοι θὰ σὲ
ὑπακούσουν καὶ θὰ γίνουν ποίμνιόν σου, εἰς
ὅλας τὰς ὁδούς, ὅπου καὶ ἂν
ὑπάγουν, θὰ βοσκήσουν, καὶ εἰς ὅλας
τὰς τρίβους τῶν θὰ εὐρίσκουν
νομήν. |
10
οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ διψήσουσιν,
οὐδὲ πατάξει αὐτοὺς καύσων,
οὐδὲ ὁ ἥλιος, ἀλλ' ὁ ἐλεῶν
αὐτοὺς παρακαλέσει καὶ διὰ πηγῶν
ὑδάτων ἄξει αὐτούς·
|
10
Δὲν θὰ πεινάσουν πλέον, οὔτε
καὶ θὰ διψήσουν. Δὲν θὰ τοὺς
κτυπήσῃ πλέον οὔτε τὸ καῦμα,
οῦτε ὁ ἥλιος, ἀλλὰ ὁ γεμᾶτος
ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν πρὸς
αὐτοὺς Θεὸς θὰ τοὺς παρηγόρησῃ
καὶ θὰ τοὺς ὁδηγῇ διὰ
μέσου πηγῶν ἀφθόνων ὑδάτων.
|
10
Δὲν θὰ πεινάσουν οὔτε θὰ διψάσουν,
οὔτε ἡ ζέστη θὰ κτυπήσῃ αὐτοὺς
οὔτε ὁ ἥλιος· ἀλλ’ ὁ Θεός, ὁ
ὁποῖος εὐσπλαγχνίζεται αὐτούς,
θὰ τοὺς ἀνακουφίσῃ καὶ θὰ
τοὺς ὁδηγῇ διὰ μέσου πηγῶν ὑδάτων.
|
11
καὶ θήσω πᾶν ὄρος εἰς ὁδὸν
καὶ πᾶσαν τρῖβον εἰς βόσκημα
αὐτοῖς. |
11
Θὰ μεταβάλω δι' αὐτοὺς κάθε
βουνὸν εἰς δρόμον
βατόν, καὶ κάθε δρόμον πλούσιον
εἰς διατροφήν των.
|
11
Καὶ θὰ μεταβάλω κάθε βουνὸν εἰς δρόμον
εὔκολον διὰ πορείαν καὶ κάθε δρόμον εἰς
βόσκημα δι’ αὐτούς. |
12
Ἰδοὺ οὗτοι πόρρωθεν ἔρχονται,
οὗτοι ἀπὸ βορρᾶ καὶ οὗτοι
ἀπὸ θαλάσσης, ἄλλοι δὲ ἐκ
γῆς Περσῶν. |
12
Ἰδού, αὐτοὶ ἔρχονται ἀπὸ
μακρυνὰς περιοχάς. Ἄλλοι ἔρχονται
ἀπὸ τὸν βορρᾶν, ἄλλοι ἀπὸ
δυσμὰς καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὴν
χώραν τῶν Περσῶν.
|
12
Ἰδοὺ αὐτοὶ ἔρχονται ἀπὸ
μακρὰν ἄλλοι ἀπὸ τὰ βόρεια μέρη
καὶ ἄλλοι ἐκ δυσμῶν, ἄλλοι δὲ
ἐκ τῆς Περσίας. |
13
Εὐφραίνεσθε, οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω,
ἡ γῆ, ρηξάτωσαν τὰ ὄρη εὐφροσύνην,
ὅτι ἠλέησεν ὁ Θεὸς τὸν
λαὸν αὐτοῦ καὶ τοὺς ταπεινοὺς
τοῦ λαοῦ αὐτοῦ παρεκάλεσεν.
|
13
Εὐφραίνεσθε οἱ οὐρανοί, ἂς
χαίρῃ καὶ ἂς
ἀγάλλεται ἡ γῆ. Τὰ ὄρη
ἂς ἐκσπάσουν εἰς χαρμοσύνους
κραυγάς, διότι ὁ Κύριος ἠλέησε
τὸν λαόν του, παρηγόρησε καὶ ἐνίσχυσε
τοὺς ταπεινοὺς ἀνθρώπους τοῦ
λαοῦ του.
|
13
Εὐφραίνεσθε, ὦ οὐρανοί, καὶ ἂς
γεμίσῃ ἀγαλλίασιν ἡ γῆ·
τὰ ὅρη ἂς ἐκβάλουν κραυγὰς
εὐφροσύνης, διότι ἠλέησεν ὁ Θεὸς
τὸν λαόν Του καὶ τοὺς ταπεινωμένους
τοῦ λαοῦ Του παρηγόρησεν. |
14
Εἶπε δὲ Σιών· ἐγκατέλιπέ
με Κύριος, καὶ ὁ Κύριος ἐπελάθετό
μου. |
14
Παρὰ τὰς πλουσίας ὅμως
αὐτὰς εὐλογίας ἡ Σιὼν
εἶπε: Ὁ Κύριος μὲ ἐγκατέλειψε,
ὁ Κύριος μὲ ἐλησμόνησε.
|
14
Εἶπε παρὰ ταῦτα ἡ Σιών: Ὁ Κύριος
μὲ ἐγκατέλιπε καὶ ὁ Κύριος μὲ
ἐλησμόνησε. |
15
Μὴ ἐπιλήσεται γυνὴ τοῦ παιδίου
αὐτῆς τοῦ μὴ ἐλεῆσαι τὰ
ἔκγονα τῆς κοιλίας αὐτῆς; Εἰ
δὲ καὶ ταῦτα ἐπιλάθοιτο γυνή,
ἀλλ' ἐγὼ οὐκ ἐπιλήσομαί
σου, εἶπε Κύριος. |
15
Ἀλλά, μήπως εἶναι δυνατὸν μιὰ
μητέρα νὰ λησμονήσῃ τὸ παιδί
της, νὰ μὴ σπλαγχνισθῇ
καὶ ἐλεήσῃ τοὺς καρποὺς
τῶν σπλάγχνων της; Ἐὰν
δὲ καί, ἔστω, μιὰ μητέρα λησμονήσῃ
καὶ ἀπαρνηθῇ τὰ παιδιά της,
ἐγώ ποτὲ δὲν θὰ σὲ λησμονήσω,
εἶπεν ὁ Κύριος.
|
15
Μήπως εἶναι δυνατὸν μία γυναῖκα νὰ
λησμονήσῃ τὸ παιδί της, ὥστε νὰ
μὴ λυπηθῇ καὶ εὐσπλαγχνισθῇ
τὰ γεννήματα τῆς κοιλίας της; Ἐπὶ
τέλους ὅμως, ἐὰν καὶ τὰ τέκνα
ταῦτα ἤθελε λησμονήσει ποτὲ μία γυναῖκα,
ἀλλ’ Ἐγὼ δὲν θὰ σὲ ξεχάσω,
εἶπεν ὁ Κύριος. |
16
Ἰδοὺ ἐπὶ τῶν χειρῶν μου
ἐζωγράφηκά σου τὰ τείχη, καὶ
ἐνώπιόν μου εἶ διαπαντός·
|
16
Ἰδού, ἔχω ζωγραφίσει εἰς τὰ
χέρια μου τὰ τείχη σου, Ἱερουσαλήμ,
καὶ ἔτσι εὐρίσκεσαι διὰ παντὸς
πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου.
|
16
Ἰδοὺ ἔχω ζωγραφίσει ἐπὶ τῶν
χειρῶν μου τὰ τείχη σου, ὦ Ἱερουσαλήμ,
καὶ εἶσαι διὰ παντὸς ἐμπρὸς
εἰς τὰ μάτια μου. |
17
καὶ ταχὺ οἰκοδομηθήσῃ ὑφ'
ὧν καθῃρέθης, καὶ οἱ ἐρημώσαντές
σε ἐξελεύσονται ἐκ σοῦ.
|
17
Συντόμως θὰ ἀνοικοδομηθῇς ἀπὸ
ἐκείνους μάλιστα, οἱ ὁποῖοι
σὲ ἐκρήμνισαν. Καὶ οἱ ἐχθροί
σου, οἱ ὁποῖοι σὲ κατέλαβαν
καὶ σὲ ἐρήμωσαν,
θὰ φύγουν ἀπὸ τὴν περιοχήν
σου. |
17
Καὶ γρήγορα θὰ οἰκοδομηθῇς ἀπὸ
αὐτούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους κατεστράφης,
καὶ αὐτοὶ ποὺ σὲ ἐρήμωσαν,
θὰ ἐξέλθουν καὶ θὰ φύγουν ἀπὸ
σέ. |
18
Ἆρον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς
σου καὶ ἰδὲ πάντας, ἰδοὺ
συνήχθησαν καὶ ἤλθοσαν πρός σε·
ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος, ὅτι
πάντας αὐτοὺς ὡς κόσμον ἐνδύσῃ
καὶ περιθήσῃ αὐτοὺς ὡς
κόσμον νύμφης. |
18
Ὕψωσε τὰ μάτια
σου, ὦ Ἱερουσαλήμ·
στρέψε ὁλόγυρά σου καὶ
ἰδὲ ὅλους. Ἰδού, ἔχουν
συναχθῇ καὶ ἦλθαν πρὸς σέ. Ὁρκίζομαι,
λέγει ὁ Κύριος,
ὅτι θὰ ἐνδυθῇς
ὡς στολισμὸν ὅλους αὐτούς. Θὰ
τοὺς περιβληθῇς ὡσὰν στολισμὸν
νύμφης,
|
18
Σήκωσε τριγύρω τὰ μάτια σου καὶ ἰδὲ
ὅλους. Ἰδού, ἐμαζεύθησαν καὶ
ἦλθαν πρὸς σέ. Ὁρκίζομαι, λέγει ὁ
Κύριος, ὅτι ὅλους αὐτοὺς θὰ
ἐνδυθῇς ὡς στολισμὸν καὶ θὰ
περιβληθῇς αὐτοὺς ὡσὰν στολισμὸν
νύμφης. |
19
Ὅτι τὰ ἔρημά σου καὶ τὰ
διεφθαρμένα καὶ τὰ πεπτωκότα νῦν
στενοχωρήσει ἀπὸ τῶν κατοικούντων,
καὶ μακρυνθήσονται ἀπὸ σοῦ οἱ
καταπίνοντές σε. |
19
διότι αἱ ἐρημωθεῖσαι περιοχαί
σου, τὰ καταστραφέντα
καὶ εἰς ἐρείπια κείμενα μέρη
σου, θὰ ἀποδειχθοῦν τώρα πολὺ
στενά, διὰ νὰ περιλάβουν τοὺς
νέους κατοίκους σου. Ἐκεῖνοι δέ,
οἱ ὁποῖοι σὲ κατέστρεψαν καὶ
ἤθελαν νὰ σὲ καταπιοῦν, θὰ ἀπομακρυνθοῦν
πλέον ἀπὸ σέ.
|
19
Θὰ στολισθῇς πράγματι, διότι τὰ ἐρημωθέντα
καὶ καταστραφέντα καὶ καταπεσόντα εἰς ἐρείπια
μέρη σου θὰ στενοχωρηθοῦν τώρα καὶ θὰ
παρουσιασθοῦν στενὰ λόγῳ τοῦ πλήθους
αὐτῶν, ποὺ κατοικοῦν πλέον εἰς
σέ. Καὶ θὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ
σὲ αὐτοί, οἱ ὁποῖοι σὲ
καταστρέφουν ἑκάστοτε. |
20
Ἐροῦσι γὰρ εἰς τὰ ὦτά
σου οἱ υἱοί σου, οὓς ἀπολώλεκας·
στενός μοι ὁ τόπος, ποίησόν
μοι τόπον, ἵνα κατοικήσω.
|
20
Τὰ παιδιά σου δέ, τὰ ὁποῖα
σὺ ἐθεώρησες ὡς χαμένα, ἄλλα
τώρα ἔχουν ἐπανέλθει, θὰ εἴπουν
εἰς τὰ αὐτιά σου· Στενὸς
εἶναι ὁ τόπος αὐτὸς δι ἡμᾶς.
Ἐτοίμασε τόπον, διὰ νὰ κατοικήσωμέν
μὲ μεγαλυτέραν ἄνεσιν.
|
20
Θὰ εἶναι στενὸς ὁ χῶρος, διότι
οἱ υἱοί σου, τοὺς ὁποίους ἐνόμιζες
χαμένους, θὰ λέγουν - καὶ ἡ φωνή των
θὰ φθάνῃ δυνατὴ εἰς τὰ αὐτιά
σου: Εἶναι στενὸς ὁ τόπος αὐτὸς
δι’ ἐμέ· κάμε μου τόπον, διὰ νὰ
κατοικήσω. |
21
Καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ καρδίᾳ
σου· τίς ἐγέννησέ μοι τούτους;
Ἐγὼ δὲ ἄτεκνος καὶ χήρα,
τούτους δὲ τίς ἐξέθρεψέ
μοι; Ἐγὼ δὲ κατελείφθην μόνη,
οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν;
|
21
Καὶ τότε σύ, γεμάτη χαρὰν θὰ
εἴπης ἀπὸ μέσα σου· Ποιὸς
πρὸς χάριν ἐμοῦ
ἔγεννησεν αὐτοὺς
τοὺς υἱούς; Ἐγὼ ἤμουνα
ἅτεκνος καὶ χήρα.
Αὐτὰ τὰ παιδιά μου ποιὸς τὰ
ἀνέθρεψε; Ἐγὼ εἶχα ἐγκαταλειφθῇ
μόνη καὶ ἔρημος. Αὐτοὶ δέ,
ποὺ ἦλθαν τώρα πρὸς ἐμέ,
ποῦ εὑρίσκοντο προηγουμένως;
|
21
Καὶ θὰ εἴπῃς καθ’ ἑαυτὴν
ἐκπληττομένη: Ποῖος μοῦ ἐγέννησεν
αὐτούς; Ἐγὼ ἤμουν ἄτεκνος καὶ
χήρα· αὐτοὺς δὲ ποῖος μοῦ
τοὺς ἐξέθρεψεν; Ἐγὼ ἐγκατελείφθην
μόνη· αὐτοὶ δὲ ποὺ ἦσαν
τότε δι’ ἐμέ, διὰ νὰ μὲ παρηγορήσουν
καὶ ἐνισχύσουν; |
22
Οὕτως λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ
αἴρω εἰς τὰ ἔθνη τὴν χεῖρά
μου εἰς τὰς νήσους ἀρῶ σύσσημόν
μου, καὶ ἄξουσι τοὺς υἱούς σου
ἐν κόλπῳ, τὰς δὲ θυγατέρας
σου ἐπ' ὤμων ἀροῦσι,
|
22
Οὕτω λέγει ὁ Κύριος, ὁ Κύριος·
Ἰδοὺ ἐγὼ ὑψώνω εἰς
τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη τὴν χεῖρα
μου, εἰς τὰς νήσους καὶ εἰς
τὰς παραλίους χώρας θὰ ὑψώσω
τὴν σημαίαν μου καὶ οἱ κάτοικοι
αὐτῶν θὰ φέρουν τοὺς υἱούς
σου, ὦ Ἱερουσαλήμ,
εἰς τὴν ἀγκάλην των, τὰς δὲ
θυγατέρας σου θὰ ὑψώσουν ἐπάνω
εἰς τοὺς ὤμους των.
|
22
Οὕτω λέγει ὁ Κύριος· ναὶ ὁ Κύριος·
Ἰδοὺ ὑψώνω εἰς τὰ ἔθνη
τὴν χεῖρα μου καὶ εἰς τὰς λατρευούσας
τὰ εἴδωλα νήσους θὰ ὑψώσω τὴν
σημαίαν μου· καὶ θὰ φέρουν αὐτοὶ τοὺς
υἱούς σου, ὦ Ἱερουσαλήμ, εἰς τὴν
ἀγκάλην των, τὰς δὲ θυγατέρας σου θὰ
σηκώσουν ἐπὶ τῶν ὤμων των.
|
23
καὶ ἔσονται βασιλεῖς τιθηνοί σου,
αἱ δὲ ἄρχουσαι τροφοί σου· ἐπὶ
πρόσωπον τῆς γῆς προσκυνήσουσὶ
σε καὶ τὸν χοῦν τῶν ποδῶν σου
λείξουσι· καὶ γνώσῃ ὅτι
ἐγὼ Κύριος, καὶ οὐκ αἰσχυνθήσονται
οἱ ὑπομένοντές με.
|
23
Βασιλεῖς θὰ εἶναι οἱ τροφεῖς
σου καὶ αἱ ἀρχόντισσαι θὰ εἶναι
αἱ παραμάναι σου. Θὰ πέσουν εἰς
τὸ πρόσωπον τῆς γῆς καὶ θὰ
σὲ προσκυνήσουν, θὰ γλύψουν τὸ
χῶμα τῶν ποδῶν σου, καὶ ἔτσι
θὰ πληροφορηθῇς καὶ θὰ μάθῃς,
ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος
καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι
στηρίζουν μὲ ἐπιμονὴν τὰς ἐλπίδας
των εἰς σέ, δὲν θὰ ἐντραποῦν.
|
23
Καὶ θὰ εἶναι βασιλεῖς τροφοί σου,
καὶ αἱ ἀρχόντισσαι παραμάναι
σου. Θὰ πέσουν κατὰ πρόσωπον τῆς γῆς
καὶ θὰ σὲ προσκυνήσουν καὶ θὰ
γλείψουν τὸ χῶμα τῶν ποδῶν σου. Καὶ
θὰ πληροφορηθῇς ὅτι Ἐγὼ εἶμαι
ὁ Κύριος· καὶ δὲν θὰ καταισχυνθοῦν
οἱ μεθ' ὑπομονῆς ἐλπίζοντες εἰς
Ἐμέ. |
24
Μὴ λήψεταί τις παρὰ γίγαντος
σκῦλα; Καὶ ἐὰν αἰχμαλωτεύσῃ
τις ἀδίκως, σωθήσεται;
|
24
Ἴσως ὅμως κάποιος θὰ ἐρωτήσῃ:
Μήπως εἶναι δυνατὸν νὰ πάρῃ
κανεὶς λάφυρα ἀπὸ γίγαντα; Ἐὰν
δηλαδὴ αἰχμαλωτισθῇ κανεὶς ἀπὸ
σκληρὸν καὶ ἰσχυρὸν αὐθέντην,
εἶναι δυνατὸν νὰ σωθῇ ἀπὸ
τὴν αἰχμαλωσίαν του;
|
24
Μήπως ἠμπορεῖ νὰ λάβῃ κανεὶς
λάφυρα ἀπὸ γίγαντα καὶ ἰσχυρόν; Καὶ
θὰ σωθῇ ἄραγε, ἐὰν αἰχμαλωτίσω
ἀδίκως; |
25
Οὕτως λέγει Κύριος· ἐάν
τις αἰχμαλωτεύσῃ γίγαντα, λήψεται
σκῦλα· λαμβάνων δὲ παρὰ ἰσχύοντος
σωθήσεται ἐγὼ δὲ τὴν κρίσιν
σου κρινῶ, καὶ ἐγὼ τοὺς υἱούς
σου ρύσομαι· |
25
Οὕτω ὅμως ἀπαντᾷ ὁ Κύριος
πρὸς αὐτόν· Ἐὰν κανεὶς
μὲ τὴν ἰδικήν μου δύναμιν συλλάβῃ
ὡς αἰχμάλωτον γίγαντα, θὰ πάρῃ
χωρὶς φόβον λάφυρα ἀπὸ αὐτόν.
Λαμβάνων δὲ τὰ λάφυρα καὶ τὰ
ὅπλα ἐκείνου τοῦ ἰσχυροῦ,
θὰ σωθῇ καὶ δὲν θὰ πάθη
τίποτε. Ἐγὼ θὰ δικάσω καὶ
θὰ ἀποδώσω εἰς σὲ τὸ δίκαιον,
ἐναντίον τῶν Βαβυλωνίων, τοῦ
γίγαντος αὐτοῦ ποὺ σὲ ἐταλαιπώρησε!
Ἐγὼ θὰ γλυτώσω τοὺς δούλους
σου ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν.
|
25
Ναί· οὕτω λέγει ὁ Κύριος: Ἐὰν κανεὶς
αἰχμαλωτίσει γίγαντα, θὰ λάβῃ ἀκινδύνως
λάφυρα ἀπὸ αὐτὸν λαμβάνων δὲ
λάφυρα ἀπὸ ἰσχυρὸν θὰ σωθῇ
καὶ δὲν θὰ πάθη τίποτε. Ἐγὼ
δὲ θὰ κρίνω τὴν δικαίαν ὑπόθεσίν σου
καὶ θὰ σοῦ ἀποδώσω τὸ δίκαιον
καὶ Ἐγὼ θὰ ἐλευθερώσω ἀπὸ
πᾶσαν αἰχμαλωσίαν τοὺς υἱούς σου.
|
26
καὶ φάγονται οἱ θλίψαντές σε
τὰς σάρκας αὐτῶν καὶ πίονται
ὡς οἶνον νέον τὸ αἷμα αὐτῶν
καὶ μεθυσθήσονται, καὶ αἰσθανθήσεται
πᾶσα σὰρξ ὅτι ἐγὼ Κύριος
ὁ ρυσάμενός σε καὶ ἀντιλαμβανόμενος
ἰσχύος Ἰακώβ. |
26
Ἐκεῖνοι δέ, οἱ ὁποῖοι
σὲ ἐταλαιπώρησαν καὶ σὲ
ἔθλιψαν, θὰ φαγωθοῦν ἀναμεταξύ
των, θὰ ἀλληλοεξοντωθοῦν, θὰ πιοῦν
τὸ αἷμα των ὡσὰν νέον κρασί,
καὶ θὰ μεθυσθοῦν ἀπὸ τὴν
μανίαν τοῦ φόνου καὶ τοῦ μίσους.
Καὶ τότε κάθε ἄνθρωπος θὰ ἐννοήσῃ
καὶ θὰ αἰσθανθῇ, ὅτι ἐγὼ
ὁ Κύριος εἶμαι ὁ λυτρωτής σου,
ὁ παρέχων δύναμιν εἰς σέ, τὸν
Ἰακώβ. |
26
Καὶ θὰ φάγουν αὐτοί, οἱ ὁποῖοι
σὲ ἔθλιψαν, τὰς σάρκας τῶν ἀλληλοεξοντούμενοι
καὶ θὰ πιοῦν τὸ αἷμα των ὡς
νέον οἶνον· καὶ θὰ μεθυσθοῦν,
καταλαμβανόμενοι ὑπὸ λυσσώδους μίσους κατ’ ἀλλήλων·
καὶ θὰ αἰσθανθῇ πᾶς ἄνθρωπος
ὅτι Ἐγὼ ὁ Κύριος εἶμαι ὁ
λυτρωτής σου καὶ ὁ παρέχων βοήθειαν εἰς
τὴν ἰσχὺν τοῦ Ἰακώβ.
|