΄Ησαίας : Κεφάλαιον ΞΓ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ίς οὗτος ὁ παραγενόμενος ἐξ Ἐδώμ, ἐρύθημα ἱματίων ἐκ Βοσόρ, οὕτως ὡραῖος ἐν στολῇ βίᾳ μετὰ ἰσχύος; Ἐγὼ διαλέγομαι δικαιοσύνην καὶ κρίσιν σωτηρίου.
2 Διατί σου ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτια καὶ τὰ ἐνδύματά σου ὡς ἀπὸ πατητοῦ ληνοῦ;
3 Πλήρης καταπεπατημένης, καὶ τῶν ἐθνῶν οὐκ ἔστιν ἀνὴρ μετ' ἐμοῦ, καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς ἐν θυμῷ μου καὶ κατέθλασα αὐτοὺς ὡς γῆν καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα αὐτῶν εἰς γῆν.
4 Ἡμέρα γὰρ ἀνταποδόσεως ἐπῆλθεν αὐτοῖς, καὶ ἐνιαυτὸς λυτρώσεως πάρεστι.
5 Καὶ ἐπέβλεψα, καὶ οὐδεὶς βοηθός· καὶ προσενόησα, καὶ οὐθεὶς ἀντελαμβάνετο· καὶ ἐρρύσοτο αὐτοὺς ὁ βραχίων μου, καὶ ὁ θυμός μου ἐπέστη.
6 Καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς τῇ ὀργῇ μου καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα αὐτῶν εἰς γῆν.
7 Τὸν ἔλεον Κυρίου ἐμνήσθην, τὰς ἀρετὰς Κυρίου ἐν πᾶσιν, οἷς ἡμῖν ἀνταποδίδωσι· Κύριος κριτὴς ἀγαθὸς τῷ οἰκῳ Ἰσραήλ, ἐπάγει ἡμῖν κατὰ τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ.
8 Καὶ εἶπεν· οὐχ ὁ λαός μου τέκνα οὐ μὴ ἀθετήσωσι; Καὶ ἐγένετο αὐτοῖς εἰς σωτηρίαν
9 ἐκ πάσης θλίψεως αὐτῶν. Οὐ πρέσβυς οὐδὲ ἄγγελος, ἀλλ' αὐτὸς Κύριος ἔσωσεν αὐτοὺς διὰ τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ φείδεσθαι αὐτῶν· αὐτὸς ἐλυτρώσατο αὐτοὺς καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺς καὶ ὕψωσεν αὐτοὺς πάσας τὰς ἡμέρας τοῦ αἰῶνος.
10 Αὐτοὶ δὲ ἠπείθησαν καὶ παρώξυναν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον αὐτοῦ· καὶ ἐστράφη αὐτοῖς εἰς ἔχθραν, καὶ αὐτὸς ἐπολέμησεν αὐτούς.
11 Καὶ ἐμνήσθη ἡμερῶν αἰωνίων ὁ ἀναβιβάσας ἐκ τῆς γῆς τὸν ποιμένα τῶν προβάτων· ποῦ ἐστιν ὁ θεὶς ἐν αὐτοῖς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον;
12 Ὁ ἀγαγὼν τῇ δεξιᾷ Μωυσῆν, ὁ βραχίων τῆς δόξης αὐτοῦ; Κατίσχυσεν ὕδωρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ ποιῆσαι ἑαυτῷ ὅνομα αἰώνιον.
13 Ἤγαγεν αὐτοὺς διὰ τῆς ἀβύσσου ὡς ἵππον δι' ἐρήμου, καὶ οὐκ ἐκοπίασαν.
14 Καὶ ὡς κτήνη διὰ πεδίου, κατέβη πνεῦμα παρὰ Κυρίου καὶ ὠδήγησεν αὐτούς· οὕτως ἤγαγες τὸν λαόν σου ποιῆσαι σεαυτῷ ὄνομα δόξης.
-15 Ἐπίστρεψον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἰδὲ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου καὶ δόξης· ποῦ ἐστιν ὁ ζῆλός σου καὶ ἡ ἰσχύς σου; Ποῦ ἐστι τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅτι ἀνέσχου ἡμῶν;
16 Σὺ γὰρ εἶ πατὴρ ἡμῶν, ὅτι Ἁβραὰμ οὐκ ἔγνω ἡμᾶς, καὶ Ἰσραὴλ οὐκ ἐπέγνω ἡμᾶς, ἀλλὰ σύ, Κύριε, πατὴρ ἡμῶν· ρῦσαι ἡμᾶς, ἀπ' ἀρχῆς τὸ ὄνομά σου ἔφ' ἡμᾶς ἐστι.
17 Τί ἐπλάνησας ἡμᾶς, Κύριε, ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου; ᾿Εσκλήρυνας τὰς καρδίας ἡμῶν τοῦ μὴ φοβεῖσθαί σε; Ἐπίστρεψον διὰ τοὺς δούλους σου, διὰ τὰς φυλὰς τῆς κληρονομίας σου,
18 ἵνα μικρὸν κληρονομήσωμεν τοῦ ὅρους τοῦ ἁγίου σου, οἱ ὑπεναντίοι ἡμῶν κατεπάτησαν τὸ ἁγίασμά σου.
19 Ἐγενόμεθα ὡς τὸ ἀπ' ἀρχῆς, ὅτε οὐκ ἦρξας ἡμῶν οὐδὲ ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά σου ἐφ' ἡμᾶς.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

οιὸς εἶναι αὐτός, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἰδουμαίαν, τὴν ἐχθρικὴν αὐτὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας, ἀπὸ τὴν πόλιν Βοσὸρ καὶ τὰ ἐνδύματά του εἶναι ἐρυθρά; Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ ἀνήρ, ὁ τόσον πολὺ ὡραῖος, ποὺ φέρει στρατιωτικὴν στολὴν καὶ προχωρεῖ βιαστικὰ καὶ μὲ δύναμιν; Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος κηρύττω δικαιοσύνην, κρίνω δικαίως καὶ ἀποδίδω τὸ δίκαιον καὶ μετὰ δυνάμεως σώζω τοὺς ἀδικουμένους.
2 Διατὶ εἶναι ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτιά σου καὶ τὰ ἐνδύματά σου γενικῶς ὡς ἐὰν ἐβγῆκες ἀπὸ ληνόν, ὅπου πατοῦνται σταφυλαί;
3 Ναί, εἶμαι γεμᾶτος ἀπὸ χυμοὺς σταφυλῶν, ποὺ καταπατοῦνται εἰς τὸν ληνόν. Κανεὶς ἄλλος ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς εἰδωλολάτρας δὲν ἦτο μαζῆ μου εἰς τὸ ἔργον αὐτό. Κατεπάτησα τοὺς ἀμετανοήτους εἰδωλολάτρας μὲ ὀργήν, τοὺς συνέτριψα καὶ τοὺς ἐκονιορτοποίησα ὡσὰν τὸ χῶμα. Ἔχυσα τὸ αἷμα των εἰς τὴν γῆν.
4 Ἐτιμωρήθησαν ἔτσι οἱ ἀμετανόητοι εἰδωλολάτραι, οἱ ἐχθροὶ τῆς νέας Σιών, διότι ἔφθασεν ἐναντίον των ἡ ἡμέρα τῆς θείας ἐκδικήσεως καὶ τιμωρίας ὅπως ἐπίσης ἔφθασε καὶ ἤρχισεν ἤδη ἡ ἡμέρα τῆς λυτρώσεως τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ.
5 Ἔστρεψα τὸ βλέμμα γύρω μου καὶ δὲν εὑρέθη κανεὶς βοηθός μου εἰς τὸ ἔργον αὐτὸ τῆς ἀποκαταστάσεως. Παρετήρησα μὲ προσοχὴν καὶ κανεὶς δὲν παρουσιάσθη νὰ μὲ ἐνισχύσῃ καὶ ὑποστηρίξῃ. Μόνον ἡ παντοδύναμος δεξιά μου ἑλύτρωσε τὸν λαόν μου, ὁ δὲ θυμός μου ἐπῆλθεν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν μου.
6 Καὶ ἐν τῇ δικαίᾳ μου ὀργῇ τοὺς κατεπάτησα, ἔχυσα τὸ αἷμα αὐτῶν κάτω εἰς τὴν γῆν.
7 Ἐνεθυμήθην ὅλα τὰ ἐλέη τοῦ Θεοῦ, ὅλας τὰς καλωσύνας καὶ εὐεργεσίας, τὰς ὁποίας ὁ Κύριος ἔδωσεν εἰς ἡμᾶς. Ὁ Κύριος εἶναι ἐπιεικὴς κριτὴς εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰσραήλ. Ἀποστέλλει καὶ ἐνεργεῖ ἀπέναντι μας σύμφωνα με τὸ ἄπειρον αὐτοῦ ἔλεος, σύμφωνα μὲ τὸ πλῆθος τῆς εὐσπλάγχνου δικαιοσύνης του.
8 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος: Ὁ Ἰσραὴλ δὲν εἶναι ὁ ἐκλεκτός μου λαός, δὲν ἀνήκει εἰς ἐμέ; Εἶναι τέκνα μου καὶ δὲν θὰ μὲ ἀρνηθοῦν. Καὶ ἔγινε δι' αὐτοὺς ὁ Κύριος πηγὴ σωτηρίας καὶ δυνάμεως.
9 Τοὺς ἔσωσεν ἀπὸ ὅλας τὰς θλίψεις καὶ συμφοράς των. Κανεὶς ἄλλος ἀπεσταλμένος οὔτε ἄγγελος τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τοὺς ἔσωσε, διότι τοὺς ἀγαπᾷ καὶ τοὺς λυπεῖται. Αὐτὸς ὁ ἴδιος τοὺς ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τὴν δουλείαν, τοὺς ἐπῆρε εἰς τὰ χέρια του καὶ τοὺς ἐσήκωσεν ὑψηλὰ ὅλας τὰς ἡμέρας τοῦ αἰῶνος.
10 Ἀλλὰ αὐτοὶ ἔδειξαν ἀνυπακοὴν πρὸς τὸν Κύριον καὶ παρώργισαν τὸ ἅγιον αὐτοῦ Πνεῦμα. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ πρὸς αὐτοὺς ἀγάπη του μετεστράφη εἰς ἔχθραν. Καὶ αὐτός, ποὺ προηγουμένως τόσον τοὺς εἶχε προστατεύσει, τοὺς ἐτιμώρησε καὶ τοὺς ἐπολέμησεν.
11 Ὑπὸ δὲ τὸ κράτος τῆς παιδαγωγικῆς αὐτῆς τιμωρίας ἐνεθυμήθησαν οἱ Ἰσραηλῖται ἡμέρας παλαιᾶς. Τὸν Μωϋσῆν, τὸν ποιμένα τῶν προβάτων, ὁ ὁποῖος τοὺς ἔβγαλεν ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου. Ποῦ εἶναι ὅμως τώρα ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔστειλε καὶ ἔθεσεν εἰς αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον;
12 Ποῦ εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος τότε μὲ τὴν παντοδύναμον δεξιάν του καὶ τὸν ἔνδοξον βραχίονα τῆς δυνάμεώς του, ὠδήγησε τὸν Μωϋσῆν; Αὐτός, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ἀπλῆν ἐμφάνισιν τοῦ Μωϋσέως ὑπερίσχυσε καὶ κατενίκησε τὸ ὕδωρ, διὰ νὰ δώσῃ εἰς τὸν ἑαυτόν του αἰωνίως ἔνδοξον Ὄνομα.
13 Αὐτὸς ὠδήγησε τοὺς Ἰσραηλίτας διὰ μέσου τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης, μὲ ὅσην εὐκολίαν ὁδηγεῖ κανεὶς ἵππον εἰς μίαν ἔρημον περιοχήν, καὶ οἱ Ἰσραηλῖται δὲν ἐκοπίασαν διαβάντες αὐτήν.
14 Τοὺς ὠδήγησε μὲ τόσην εὐκολίαν καὶ στοργήν, μὲ ὅσην διὰ μέσου χλοερᾶς πεδιάδος ὁδηγεῖ ὁ ποιμὴν τὰ πρόβατα. Τὸ παντοδύναμον προστατευτικὸν Πνεῦμα, κατῆλθεν ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ τοὺς ὠδήγησε. Ἔτσι ὠδήγησες, Κύριε, τὸν λαόν σου, διὰ νὰ δώσῃς εἰς τὸν ἑαυτόν σου Ὄνομα αἰωνίου δόξης.
15 Καὶ τώρα ἐπίστρεψε πάλιν, Κύριε, ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὲ ἀπὸ τὸν ἅγιον ναὸν τῆς δόξης σου τὴν σημερινήν μας θλῖψιν. Ποῦ εἶναι, Κύριε, ὁ παλαιὸς ζῆλος σου ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἡ ἀκατανίκητος δύναμίς σου ἐναντίον τῶν ἐθνῶν μας; Ποὺ εἶναι τὸ ἀμέτρητον πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅπως ἄλλοτε ὅταν μὲ στοργικὴν μακροθυμίαν μᾶς ἠνείχεσο;
16 Διότι σὺ εἶσαι ὁ πατὴρ μας, ὁ δημιουργὸς καὶ κυβερνήτης μας, διότι ὁ Ἀβραὰμ εἰς παλαιὰν ἐποχήν, καθὼς ἔζησεν, δὲν μᾶς ἐγνώρισε, καὶ ὁ Ἰακώβ δὲν μᾶς ἔχει γνωρίσει ὡς ἀπογόνους του, ἀλλὰ σύ, Κύριε, εἶσαι ὁ πατήρ μας. Γλύτωσέ μας ἀπὸ τὰς σημερινὰς συμφοράς. Ἀνέκαθεν τὸ παντοδύναμον Ὄνομά σου ἦτο προστατευτικὸν δι' ἡμᾶς.
17 Διατί, Κύριε, ἐπέτρεψες νὰ πλανηθῶμεν καὶ νὰ ἀπομακρυνθώμεν ἀπὸ τὸν δρόμον τῶν ἐντολῶν σου; Διατὶ ἐπέτρεψες νὰ σκληρυνθοῦν αἰ καρδίαι ἡμῶν καὶ νὰ μείνουν ἀμετανόητοι, ὥστε νὰ μὴ σὲ φοβοῦνται; Ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τῆς δόξης σου ρίψε ἕνα βλέμμα στοργῆς καὶ ἐπίστρεψε πρὸς ἡμᾶς τοὺς δούλους σου, πρὸς τὰς φυλάς, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἰδικῆ σου κληρονομία.
18 ᾿Επίστρεψε, Κύριε, βοηθός μας διὰ νὰ κληρονομήσωμεν καὶ ἡμεῖς, οἱ σημερινοὶ ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραήλ, ἔστω καὶ ἕνα μικρὸν τμῆμα τοῦ ἁγίου σου ὄρους. Διότι οἱ ὑπεναντίοι μας, οἱ ἐχθροί μας, ἔχουν καταπατήσει τὸν ἅγιον ναόν σου.
19 Κατηντήσαμεν ἡμεῖς σήμερα, ὅπως ὑπήρξαμεν ἀπ' ἀρχῆς, τότε ποὺ σὺ δὲν μᾶς ἐκυβερνοῦσες καὶ οὔτε καὶ εἶχε ἐπικληθῇ καὶ δοθῇ εἰς ἡμᾶς τὸ ἅγιον Ὄνομά σου.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

οῖος εἶναι, αὐτός, ὁ ὁποῖος ἦλθεν ἀπὸ τὴν ἐκπροσωποῦσαν τοὺς ἐχθροὺς τῆς νέας Ἱερουσαλὴμ Ἰδουμαίαν, ἐκ τῆς πόλεως Βοσὸρ μὲ κόκκινα ἱμάτια; Ποῖος εἶναι ὁ τόσον πολὺ ὡραῖος μὲ στολὴν πολεμικήν, βαδίζων ἐσπευσμένως καὶ μὲ δύναμιν; Ἐγὼ εἶμαι ὁ κηρύττων δικαιοσύνην καὶ δύναμαι νὰ ἀποδίδω αὐτὴν εἰς τοὺς ἀδικουμένους καὶ νὰ σώζω αὐτούς.
2 Διατὶ εἶναι κόκκινα τὰ ἱμάτιά σου καὶ τὰ ἐνδύματά σου ὡσὰν ἐκείνου, ὁ ὁποῖος πατεῖ σταφυλὰς εἰς ληνόν;
3 Ναί· εἶμαι γεμᾶτος ἀπὸ χυμοὺς καταπεπατημένης ληνοῦ. Καὶ δὲν ὑπῆρχε κανεὶς μαζί μου ἀπὸ τὰ ἐμμένοντα εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν ἔθνη· τοὺς κατεπάτησα δὲ μὲ ὀργὴν καὶ τοὺς συνεπίεσα καὶ τοὺς συνέτριψα ὡσὰν χῶμα καὶ ἔχυσα τὸ αἷμα των εἰς τὴν γῆν.
4 Ἔπαθαν δὲ ὅλα αὐτὰ ἐκεῖνοι, διότι ἦλθεν ἐπ' αὐτοὺς ἡμέρα ἐκδικήσεως καὶ τιμωρίας, καὶ ὁ καιρὸς τῆς λυτρώσεως καὶ ἀπελευθερώσεως ἤρχισε διὰ τοὺς καταπιεζομένους καὶ εἰς Ἐμὲ ἐλπίζοντας.
5 Καὶ ἔρριψα τὰ βλέμματά μου καὶ εἶδον ὅτι δὲν ὑπῆρχε κανεὶς βοηθός. Καὶ ἐπρόσεξα καλὰ καὶ ἀντελήφθην ὅτι κανεὶς δὲν ὑπεστήριζε καὶ δὲν ἐνίσχυε. Καὶ τότε ὁ βραχίων μου καὶ ἡ ἀκαταμάχητος δύναμίς μου ἠλευθέρωσε τοὺς καταπιεζομένους τούτους· συγχρόνως δὲ ὁ θυμός μου ἐξέσπασε κατὰ τῶν ἐχθρῶν.
6 Καὶ τοὺς κατεπάτησα ἐν τῇ ὀργῇ μου καὶ ἔχυσα τὸ αἷμα των εἰς τὴν γῆν.
7 Τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου θὰ ἐνθυμηθῶ εὐγνωμόνως· τὰ ἄξια δοξολογίας καὶ αἴνου ἀνδραγαθήματα τοῦ Κυρίου, ἅτινα ἐνήργησεν εἰς ὅλα, ὅσα μᾶς εὐεργετεῖ ὁ Κύριος εἶναι κριτὴς ἀγαθὸς καὶ ἐπιεικὴς πρὸς τὸν οἶκον Ἰσραήλ· ἐνεργεῖ καὶ συμπεριφέρεται πρὸς ἡμᾶς σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεός Του καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῆς ὲν δικαιοσύνῃ εὐσπλαγχνίας Του.
8 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος: Δὲν εἶναι ὁ Ἰσραήλ, ὁ ἐκλεκτός μου λαός, τέκνα μου; Θὰ μὲ ἀρνηθοῦν λοιπόν; Καὶ ὁ Κύριος ἔγινε δι’ αὐτοὺς σωτήρ.
9 Ἀπὸ πᾶσαν θλῖψιν των τοὺς ἔσωσεν. Οὐχὶ ἀπεσταλμένος τις, οὔτε ἄγγελος, ἀλλ’ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τοὺς ἔσωσεν, ὄχι δι’ ἄλλον τινὰ λόγον, ἀλλὰ μόνον διότι τοὺς ἠγάπα καὶ τοὺς ἐλυπεῖτο· Αὐτὸς τοὺς ἠλευθέρωσε καὶ τοὺς ἔλαβεν εἰς τὴν ἀγκάλην Του καὶ τοὺς ἐσήκωσεν ὑψηλὰ ὅλας τὰς ἡμέρας του ἐπὶ μακροὺς αἰῶνας ἐθνικοῦ των βίου.
10 Αὐτοὶ ὅμως ἠπείθησαν καὶ παρώργισαν τὸ Πνεῦμα Του τὸ Ἅγιον. Καὶ μετεστράφη κατ' αὐτῶν εἰς ἐχθρόν, καὶ Αὐτός, ὁ πρότερον τοσούτον ἀγαπήσας αὐτούς, τοὺς ἐπολέμησε.
11 Καὶ ἐνεθυμήθη συντετριμμένος ὁ Ἰσραὴλ ἡμέρας παλαιάς. Ποὺ εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος ἀνεβίβασεν ἐκ τῆς χώρας Χωρὴβ εἰς τὴν Αἴγυπτον τὸν Μωϋσῆν, ποὺ ἦτο ποιμὴν προβάτων; Ποὺ εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος ἔστειλεν εἰς αὐτούς <τοὺς Ἰσραηλίτας> τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον;
12 Ποὺ εἶναι Αὐτός, ὁ Ὁποῖος διὰ τῆς δεξιᾶς του ὠδήγησε τὸν Μωϋσῆν, διὰ τοῦ ὁποίου ἐξεδηλώθη ὁ ἔνδοξος βραχίων Του; Ὑπερίσχυσε καὶ κατενίκησε τὸ ὕδωρ, ὅταν ἐνεφανίσθη ὁ Μωϋσῆς, διὰ νὰ κάμῃ δι’ αὐτοῦ ὁ Θεὸς εἰς Ἑαυτὸν ὄνομα αἰώνιον καὶ ἀθάνατον.
13 Ὠδήγησεν αὐτοὺς διὰ μέσου τῆς θαλάσσης, ὡσὰν ἵππον τρέχοντα ἀνεμποδίστως διὰ μέσου ἐρήμου καὶ ἀναπεπταμένης πεδιάδος, καὶ δὲν ἐκοπίασαν.
14 Καὶ ὅπως ὁδηγεῖ ποιμήν τις ποίμνιον διὰ μέσου πεδιάδος, οὕτως ὠδήγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός. Κατέβη προστατευτικὸν πνεῦμα ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ ὠδήγησεν αὐτούς. Οὕτως ὠδήγησες τὸν λαόν Σου, διὰ νὰ δημιουργήσῃς διὰ τὸν Ἑαυτόν σου ὄνομα ἔνδοξον.
15 Ἐπίστρεψε πάλιν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἴδε ἀπὸ τὸν ἅγιον καὶ ἔνδοξον οἶκον Σου τὴν θλῖψιν καὶ ταπείνωσίν μας. Ποὺ εἶναι ὁ παλαιὸς Σου ζῆλος καὶ ἡ δύναμίς Σου, μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς ἐπροστάτευες; Ποὺ εἶναι τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου καὶ τῶν οἰκτιρμῶν Σου, διότι ἄλλοτε ἔδειξες μεγάλην ἀνοχὴν εἰς ἠμᾶς;
16 Διότι σὺ εἶσαι ὁ πατήρ μας, ὁ κτίστης μας καὶ δημιουργὸς τῆς ἐθνικῆς ὑποστάσεώς μας. Διότι ὁ Ἀβραὰμ εἶναι πολὺ προγενέστερός μας καὶ δὲν μᾶς ἐγνώρισε· καὶ ὁ Ἰσραὴλ δὲν μᾶς ἠξεύρει ὡς ἀπογόνους του. Ἀλλὰ Σύ, Κύριε, εἶσαι ὁ πατήρ μας. Γλύτωσέ μας, ἐλευθέρωσέ μας· ἀνέκαθεν φέρομεν τὸ ὄνομά Σου, καὶ εἶναι τοῦτο γραμμένον ἐφ’ ἠμῶν ὡς ἐπὶ κτήματος καὶ κληρονομίας Σου.
17 Διατὶ παρεχώρησες νὰ ἀποπλανηθῶμεν, Κύριε, ἀπὸ τὴν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν Σου; Διατὶ ἐπέτρεψες νὰ σκληρυνθοῦν αἱ καρδίαι μας, ὥστε νὰ μὴ Σὲ φοβούμεθα; Γύρισε πάλιν δι’ ἠμᾶς, ποὺ ὑπήρξαμεν δοῦλοι Σου, διὰ τὸν πληθυνθέντα εἰς φυλὰς λαόν, τὸν ὁποῖον ἐξεχώρισες ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη ὡς κλῆρον καὶ ὡς κτῆμα Σου.
18 Ἐπίστρεψε, Κύριε, διὰ νὰ κληρονομήσωμεν καὶ ἡμεῖς, οἱ κατὰ σάρκα ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραήλ, μικρὸν ἔστω τμῆμα τοῦ ἁγίου Σου ὄρους, διότι οἱ ὑπεναντίοι καὶ ἐχθροί μας κατεπάτησαν τὸν ἅγιόν Σου Ναόν.
19 Ἐγίναμεν ὅπως ἤμεθα ἀπ’ ἀρχῆς, ὅτε δὲν μᾶς ἐκυβέρνας Σὺ καὶ δὲν ἦσο ὁ ἄρχων μας, οὔτε ὠνομάζετο τὸ ὄνομά Σου ἐφ’ ἡμῶν ὡς λαοῦ ἰδικοῦ Σου καὶ ὡς ἰδιοκτησίας Σου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ίς οὗτος ὁ παραγενόμενος ἐξ Ἐδώμ, ἐρύθημα ἱματίων ἐκ Βοσόρ, οὕτως ὡραῖος ἐν στολῇ βίᾳ μετὰ ἰσχύος; Ἐγὼ διαλέγομαι δικαιοσύνην καὶ κρίσιν σωτηρίου.	οιὸς εἶναι αὐτός, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἰδουμαίαν, τὴν ἐχθρικὴν αὐτὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας, ἀπὸ τὴν πόλιν Βοσὸρ καὶ τὰ ἐνδύματά του εἶναι ἐρυθρά; Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ ἀνήρ, ὁ τόσον πολὺ ὡραῖος, ποὺ φέρει στρατιωτικὴν στολὴν καὶ προχωρεῖ βιαστικὰ καὶ μὲ δύναμιν; Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος κηρύττω δικαιοσύνην, κρίνω δικαίως καὶ ἀποδίδω τὸ δίκαιον καὶ μετὰ δυνάμεως σώζω τοὺς ἀδικουμένους.	οῖος εἶναι, αὐτός, ὁ ὁποῖος ἦλθεν ἀπὸ τὴν ἐκπροσωποῦσαν τοὺς ἐχθροὺς τῆς νέας Ἱερουσαλὴμ Ἰδουμαίαν, ἐκ τῆς πόλεως Βοσὸρ μὲ κόκκινα ἱμάτια; Ποῖος εἶναι ὁ τόσον πολὺ ὡραῖος μὲ στολὴν πολεμικήν, βαδίζων ἐσπευσμένως καὶ μὲ δύναμιν; Ἐγὼ εἶμαι ὁ κηρύττων δικαιοσύνην καὶ δύναμαι νὰ ἀποδίδω αὐτὴν εἰς τοὺς ἀδικουμένους καὶ νὰ σώζω αὐτούς.
2 Διατί σου ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτια καὶ τὰ ἐνδύματά σου ὡς ἀπὸ πατητοῦ ληνοῦ;	2 Διατὶ εἶναι ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτιά σου καὶ τὰ ἐνδύματά σου γενικῶς ὡς ἐὰν ἐβγῆκες ἀπὸ ληνόν, ὅπου πατοῦνται σταφυλαί;	2 Διατὶ εἶναι κόκκινα τὰ ἱμάτιά σου καὶ τὰ ἐνδύματά σου ὡσὰν ἐκείνου, ὁ ὁποῖος πατεῖ σταφυλὰς εἰς ληνόν;
3 Πλήρης καταπεπατημένης, καὶ τῶν ἐθνῶν οὐκ ἔστιν ἀνὴρ μετ' ἐμοῦ, καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς ἐν θυμῷ μου καὶ κατέθλασα αὐτοὺς ὡς γῆν καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα αὐτῶν εἰς γῆν.	3 Ναί, εἶμαι γεμᾶτος ἀπὸ χυμοὺς σταφυλῶν, ποὺ καταπατοῦνται εἰς τὸν ληνόν. Κανεὶς ἄλλος ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς εἰδωλολάτρας δὲν ἦτο μαζῆ μου εἰς τὸ ἔργον αὐτό. Κατεπάτησα τοὺς ἀμετανοήτους εἰδωλολάτρας μὲ ὀργήν, τοὺς συνέτριψα καὶ τοὺς ἐκονιορτοποίησα ὡσὰν τὸ χῶμα. Ἔχυσα τὸ αἷμα των εἰς τὴν γῆν.	3 Ναί· εἶμαι γεμᾶτος ἀπὸ χυμοὺς καταπεπατημένης ληνοῦ. Καὶ δὲν ὑπῆρχε κανεὶς μαζί μου ἀπὸ τὰ ἐμμένοντα εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν ἔθνη· τοὺς κατεπάτησα δὲ μὲ ὀργὴν καὶ τοὺς συνεπίεσα καὶ τοὺς συνέτριψα ὡσὰν χῶμα καὶ ἔχυσα τὸ αἷμα των εἰς τὴν γῆν.
4 Ἡμέρα γὰρ ἀνταποδόσεως ἐπῆλθεν αὐτοῖς, καὶ ἐνιαυτὸς λυτρώσεως πάρεστι.	4 Ἐτιμωρήθησαν ἔτσι οἱ ἀμετανόητοι εἰδωλολάτραι, οἱ ἐχθροὶ τῆς νέας Σιών, διότι ἔφθασεν ἐναντίον των ἡ ἡμέρα τῆς θείας ἐκδικήσεως καὶ τιμωρίας ὅπως ἐπίσης ἔφθασε καὶ ἤρχισεν ἤδη ἡ ἡμέρα τῆς λυτρώσεως τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ.	4 Ἔπαθαν δὲ ὅλα αὐτὰ ἐκεῖνοι, διότι ἦλθεν ἐπ' αὐτοὺς ἡμέρα ἐκδικήσεως καὶ τιμωρίας, καὶ ὁ καιρὸς τῆς λυτρώσεως καὶ ἀπελευθερώσεως ἤρχισε διὰ τοὺς καταπιεζομένους καὶ εἰς Ἐμὲ ἐλπίζοντας.
5 Καὶ ἐπέβλεψα, καὶ οὐδεὶς βοηθός· καὶ προσενόησα, καὶ οὐθεὶς ἀντελαμβάνετο· καὶ ἐρρύσοτο αὐτοὺς ὁ βραχίων μου, καὶ ὁ θυμός μου ἐπέστη.	5 Ἔστρεψα τὸ βλέμμα γύρω μου καὶ δὲν εὑρέθη κανεὶς βοηθός μου εἰς τὸ ἔργον αὐτὸ τῆς ἀποκαταστάσεως. Παρετήρησα μὲ προσοχὴν καὶ κανεὶς δὲν παρουσιάσθη νὰ μὲ ἐνισχύσῃ καὶ ὑποστηρίξῃ. Μόνον ἡ παντοδύναμος δεξιά μου ἑλύτρωσε τὸν λαόν μου, ὁ δὲ θυμός μου ἐπῆλθεν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν μου.	5 Καὶ ἔρριψα τὰ βλέμματά μου καὶ εἶδον ὅτι δὲν ὑπῆρχε κανεὶς βοηθός. Καὶ ἐπρόσεξα καλὰ καὶ ἀντελήφθην ὅτι κανεὶς δὲν ὑπεστήριζε καὶ δὲν ἐνίσχυε. Καὶ τότε ὁ βραχίων μου καὶ ἡ ἀκαταμάχητος δύναμίς μου ἠλευθέρωσε τοὺς καταπιεζομένους τούτους· συγχρόνως δὲ ὁ θυμός μου ἐξέσπασε κατὰ τῶν ἐχθρῶν.
6 Καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς τῇ ὀργῇ μου καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα αὐτῶν εἰς γῆν.	6 Καὶ ἐν τῇ δικαίᾳ μου ὀργῇ τοὺς κατεπάτησα, ἔχυσα τὸ αἷμα αὐτῶν κάτω εἰς τὴν γῆν.	6 Καὶ τοὺς κατεπάτησα ἐν τῇ ὀργῇ μου καὶ ἔχυσα τὸ αἷμα των εἰς τὴν γῆν.
7 Τὸν ἔλεον Κυρίου ἐμνήσθην, τὰς ἀρετὰς Κυρίου ἐν πᾶσιν, οἷς ἡμῖν ἀνταποδίδωσι· Κύριος κριτὴς ἀγαθὸς τῷ οἰκῳ Ἰσραήλ, ἐπάγει ἡμῖν κατὰ τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ.	7 Ἐνεθυμήθην ὅλα τὰ ἐλέη τοῦ Θεοῦ, ὅλας τὰς καλωσύνας καὶ εὐεργεσίας, τὰς ὁποίας ὁ Κύριος ἔδωσεν εἰς ἡμᾶς. Ὁ Κύριος εἶναι ἐπιεικὴς κριτὴς εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰσραήλ. Ἀποστέλλει καὶ ἐνεργεῖ ἀπέναντι μας σύμφωνα με τὸ ἄπειρον αὐτοῦ ἔλεος, σύμφωνα μὲ τὸ πλῆθος τῆς εὐσπλάγχνου δικαιοσύνης του.	7 Τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου θὰ ἐνθυμηθῶ εὐγνωμόνως· τὰ ἄξια δοξολογίας καὶ αἴνου ἀνδραγαθήματα τοῦ Κυρίου, ἅτινα ἐνήργησεν εἰς ὅλα, ὅσα μᾶς εὐεργετεῖ ὁ Κύριος εἶναι κριτὴς ἀγαθὸς καὶ ἐπιεικὴς πρὸς τὸν οἶκον Ἰσραήλ· ἐνεργεῖ καὶ συμπεριφέρεται πρὸς ἡμᾶς σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεός Του καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῆς ὲν δικαιοσύνῃ εὐσπλαγχνίας Του.
8 Καὶ εἶπεν· οὐχ ὁ λαός μου τέκνα οὐ μὴ ἀθετήσωσι; Καὶ ἐγένετο αὐτοῖς εἰς σωτηρίαν	8 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος: Ὁ Ἰσραὴλ δὲν εἶναι ὁ ἐκλεκτός μου λαός, δὲν ἀνήκει εἰς ἐμέ; Εἶναι τέκνα μου καὶ δὲν θὰ μὲ ἀρνηθοῦν. Καὶ ἔγινε δι' αὐτοὺς ὁ Κύριος πηγὴ σωτηρίας καὶ δυνάμεως.	8 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος: Δὲν εἶναι ὁ Ἰσραήλ, ὁ ἐκλεκτός μου λαός, τέκνα μου; Θὰ μὲ ἀρνηθοῦν λοιπόν; Καὶ ὁ Κύριος ἔγινε δι’ αὐτοὺς σωτήρ.
9 ἐκ πάσης θλίψεως αὐτῶν. Οὐ πρέσβυς οὐδὲ ἄγγελος, ἀλλ' αὐτὸς Κύριος ἔσωσεν αὐτοὺς διὰ τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ φείδεσθαι αὐτῶν· αὐτὸς ἐλυτρώσατο αὐτοὺς καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺς καὶ ὕψωσεν αὐτοὺς πάσας τὰς ἡμέρας τοῦ αἰῶνος.	9 Τοὺς ἔσωσεν ἀπὸ ὅλας τὰς θλίψεις καὶ συμφοράς των. Κανεὶς ἄλλος ἀπεσταλμένος οὔτε ἄγγελος τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τοὺς ἔσωσε, διότι τοὺς ἀγαπᾷ καὶ τοὺς λυπεῖται. Αὐτὸς ὁ ἴδιος τοὺς ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τὴν δουλείαν, τοὺς ἐπῆρε εἰς τὰ χέρια του καὶ τοὺς ἐσήκωσεν ὑψηλὰ ὅλας τὰς ἡμέρας τοῦ αἰῶνος.	9 Ἀπὸ πᾶσαν θλῖψιν των τοὺς ἔσωσεν. Οὐχὶ ἀπεσταλμένος τις, οὔτε ἄγγελος, ἀλλ’ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τοὺς ἔσωσεν, ὄχι δι’ ἄλλον τινὰ λόγον, ἀλλὰ μόνον διότι τοὺς ἠγάπα καὶ τοὺς ἐλυπεῖτο· Αὐτὸς τοὺς ἠλευθέρωσε καὶ τοὺς ἔλαβεν εἰς τὴν ἀγκάλην Του καὶ τοὺς ἐσήκωσεν ὑψηλὰ ὅλας τὰς ἡμέρας του ἐπὶ μακροὺς αἰῶνας ἐθνικοῦ των βίου.
10 Αὐτοὶ δὲ ἠπείθησαν καὶ παρώξυναν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον αὐτοῦ· καὶ ἐστράφη αὐτοῖς εἰς ἔχθραν, καὶ αὐτὸς ἐπολέμησεν αὐτούς.	10 Ἀλλὰ αὐτοὶ ἔδειξαν ἀνυπακοὴν πρὸς τὸν Κύριον καὶ παρώργισαν τὸ ἅγιον αὐτοῦ Πνεῦμα. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ πρὸς αὐτοὺς ἀγάπη του μετεστράφη εἰς ἔχθραν. Καὶ αὐτός, ποὺ προηγουμένως τόσον τοὺς εἶχε προστατεύσει, τοὺς ἐτιμώρησε καὶ τοὺς ἐπολέμησεν.	10 Αὐτοὶ ὅμως ἠπείθησαν καὶ παρώργισαν τὸ Πνεῦμα Του τὸ Ἅγιον. Καὶ μετεστράφη κατ' αὐτῶν εἰς ἐχθρόν, καὶ Αὐτός, ὁ πρότερον τοσούτον ἀγαπήσας αὐτούς, τοὺς ἐπολέμησε.
11 Καὶ ἐμνήσθη ἡμερῶν αἰωνίων ὁ ἀναβιβάσας ἐκ τῆς γῆς τὸν ποιμένα τῶν προβάτων· ποῦ ἐστιν ὁ θεὶς ἐν αὐτοῖς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον;	11 Ὑπὸ δὲ τὸ κράτος τῆς παιδαγωγικῆς αὐτῆς τιμωρίας ἐνεθυμήθησαν οἱ Ἰσραηλῖται ἡμέρας παλαιᾶς. Τὸν Μωϋσῆν, τὸν ποιμένα τῶν προβάτων, ὁ ὁποῖος τοὺς ἔβγαλεν ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου. Ποῦ εἶναι ὅμως τώρα ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔστειλε καὶ ἔθεσεν εἰς αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον;	11 Καὶ ἐνεθυμήθη συντετριμμένος ὁ Ἰσραὴλ ἡμέρας παλαιάς. Ποὺ εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος ἀνεβίβασεν ἐκ τῆς χώρας Χωρὴβ εἰς τὴν Αἴγυπτον τὸν Μωϋσῆν, ποὺ ἦτο ποιμὴν προβάτων; Ποὺ εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος ἔστειλεν εἰς αὐτούς <τοὺς Ἰσραηλίτας> τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον;
12 Ὁ ἀγαγὼν τῇ δεξιᾷ Μωυσῆν, ὁ βραχίων τῆς δόξης αὐτοῦ; Κατίσχυσεν ὕδωρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ ποιῆσαι ἑαυτῷ ὅνομα αἰώνιον.	12 Ποῦ εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος τότε μὲ τὴν παντοδύναμον δεξιάν του καὶ τὸν ἔνδοξον βραχίονα τῆς δυνάμεώς του, ὠδήγησε τὸν Μωϋσῆν; Αὐτός, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ἀπλῆν ἐμφάνισιν τοῦ Μωϋσέως ὑπερίσχυσε καὶ κατενίκησε τὸ ὕδωρ, διὰ νὰ δώσῃ εἰς τὸν ἑαυτόν του αἰωνίως ἔνδοξον Ὄνομα.	12 Ποὺ εἶναι Αὐτός, ὁ Ὁποῖος διὰ τῆς δεξιᾶς του ὠδήγησε τὸν Μωϋσῆν, διὰ τοῦ ὁποίου ἐξεδηλώθη ὁ ἔνδοξος βραχίων Του; Ὑπερίσχυσε καὶ κατενίκησε τὸ ὕδωρ, ὅταν ἐνεφανίσθη ὁ Μωϋσῆς, διὰ νὰ κάμῃ δι’ αὐτοῦ ὁ Θεὸς εἰς Ἑαυτὸν ὄνομα αἰώνιον καὶ ἀθάνατον.
13 Ἤγαγεν αὐτοὺς διὰ τῆς ἀβύσσου ὡς ἵππον δι' ἐρήμου, καὶ οὐκ ἐκοπίασαν.	13 Αὐτὸς ὠδήγησε τοὺς Ἰσραηλίτας διὰ μέσου τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης, μὲ ὅσην εὐκολίαν ὁδηγεῖ κανεὶς ἵππον εἰς μίαν ἔρημον περιοχήν, καὶ οἱ Ἰσραηλῖται δὲν ἐκοπίασαν διαβάντες αὐτήν.	13 Ὠδήγησεν αὐτοὺς διὰ μέσου τῆς θαλάσσης, ὡσὰν ἵππον τρέχοντα ἀνεμποδίστως διὰ μέσου ἐρήμου καὶ ἀναπεπταμένης πεδιάδος, καὶ δὲν ἐκοπίασαν.
14 Καὶ ὡς κτήνη διὰ πεδίου, κατέβη πνεῦμα παρὰ Κυρίου καὶ ὠδήγησεν αὐτούς· οὕτως ἤγαγες τὸν λαόν σου ποιῆσαι σεαυτῷ ὄνομα δόξης.	14 Τοὺς ὠδήγησε μὲ τόσην εὐκολίαν καὶ στοργήν, μὲ ὅσην διὰ μέσου χλοερᾶς πεδιάδος ὁδηγεῖ ὁ ποιμὴν τὰ πρόβατα. Τὸ παντοδύναμον προστατευτικὸν Πνεῦμα, κατῆλθεν ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ τοὺς ὠδήγησε. Ἔτσι ὠδήγησες, Κύριε, τὸν λαόν σου, διὰ νὰ δώσῃς εἰς τὸν ἑαυτόν σου Ὄνομα αἰωνίου δόξης.	14 Καὶ ὅπως ὁδηγεῖ ποιμήν τις ποίμνιον διὰ μέσου πεδιάδος, οὕτως ὠδήγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός. Κατέβη προστατευτικὸν πνεῦμα ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ ὠδήγησεν αὐτούς. Οὕτως ὠδήγησες τὸν λαόν Σου, διὰ νὰ δημιουργήσῃς διὰ τὸν Ἑαυτόν σου ὄνομα ἔνδοξον.
-15 Ἐπίστρεψον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἰδὲ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου καὶ δόξης· ποῦ ἐστιν ὁ ζῆλός σου καὶ ἡ ἰσχύς σου; Ποῦ ἐστι τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅτι ἀνέσχου ἡμῶν;	15 Καὶ τώρα ἐπίστρεψε πάλιν, Κύριε, ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὲ ἀπὸ τὸν ἅγιον ναὸν τῆς δόξης σου τὴν σημερινήν μας θλῖψιν. Ποῦ εἶναι, Κύριε, ὁ παλαιὸς ζῆλος σου ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἡ ἀκατανίκητος δύναμίς σου ἐναντίον τῶν ἐθνῶν μας; Ποὺ εἶναι τὸ ἀμέτρητον πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅπως ἄλλοτε ὅταν μὲ στοργικὴν μακροθυμίαν μᾶς ἠνείχεσο;	15 Ἐπίστρεψε πάλιν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἴδε ἀπὸ τὸν ἅγιον καὶ ἔνδοξον οἶκον Σου τὴν θλῖψιν καὶ ταπείνωσίν μας. Ποὺ εἶναι ὁ παλαιὸς Σου ζῆλος καὶ ἡ δύναμίς Σου, μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς ἐπροστάτευες; Ποὺ εἶναι τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου καὶ τῶν οἰκτιρμῶν Σου, διότι ἄλλοτε ἔδειξες μεγάλην ἀνοχὴν εἰς ἠμᾶς;
16 Σὺ γὰρ εἶ πατὴρ ἡμῶν, ὅτι Ἁβραὰμ οὐκ ἔγνω ἡμᾶς, καὶ Ἰσραὴλ οὐκ ἐπέγνω ἡμᾶς, ἀλλὰ σύ, Κύριε, πατὴρ ἡμῶν· ρῦσαι ἡμᾶς, ἀπ' ἀρχῆς τὸ ὄνομά σου ἔφ' ἡμᾶς ἐστι.	16 Διότι σὺ εἶσαι ὁ πατὴρ μας, ὁ δημιουργὸς καὶ κυβερνήτης μας, διότι ὁ Ἀβραὰμ εἰς παλαιὰν ἐποχήν, καθὼς ἔζησεν, δὲν μᾶς ἐγνώρισε, καὶ ὁ Ἰακώβ δὲν μᾶς ἔχει γνωρίσει ὡς ἀπογόνους του, ἀλλὰ σύ, Κύριε, εἶσαι ὁ πατήρ μας. Γλύτωσέ μας ἀπὸ τὰς σημερινὰς συμφοράς. Ἀνέκαθεν τὸ παντοδύναμον Ὄνομά σου ἦτο προστατευτικὸν δι' ἡμᾶς.	16 Διότι σὺ εἶσαι ὁ πατήρ μας, ὁ κτίστης μας καὶ δημιουργὸς τῆς ἐθνικῆς ὑποστάσεώς μας. Διότι ὁ Ἀβραὰμ εἶναι πολὺ προγενέστερός μας καὶ δὲν μᾶς ἐγνώρισε· καὶ ὁ Ἰσραὴλ δὲν μᾶς ἠξεύρει ὡς ἀπογόνους του. Ἀλλὰ Σύ, Κύριε, εἶσαι ὁ πατήρ μας. Γλύτωσέ μας, ἐλευθέρωσέ μας· ἀνέκαθεν φέρομεν τὸ ὄνομά Σου, καὶ εἶναι τοῦτο γραμμένον ἐφ’ ἠμῶν ὡς ἐπὶ κτήματος καὶ κληρονομίας Σου.
17 Τί ἐπλάνησας ἡμᾶς, Κύριε, ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου; ᾿Εσκλήρυνας τὰς καρδίας ἡμῶν τοῦ μὴ φοβεῖσθαί σε; Ἐπίστρεψον διὰ τοὺς δούλους σου, διὰ τὰς φυλὰς τῆς κληρονομίας σου,	17 Διατί, Κύριε, ἐπέτρεψες νὰ πλανηθῶμεν καὶ νὰ ἀπομακρυνθώμεν ἀπὸ τὸν δρόμον τῶν ἐντολῶν σου; Διατὶ ἐπέτρεψες νὰ σκληρυνθοῦν αἰ καρδίαι ἡμῶν καὶ νὰ μείνουν ἀμετανόητοι, ὥστε νὰ μὴ σὲ φοβοῦνται; Ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τῆς δόξης σου ρίψε ἕνα βλέμμα στοργῆς καὶ ἐπίστρεψε πρὸς ἡμᾶς τοὺς δούλους σου, πρὸς τὰς φυλάς, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἰδικῆ σου κληρονομία.	17 Διατὶ παρεχώρησες νὰ ἀποπλανηθῶμεν, Κύριε, ἀπὸ τὴν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν Σου; Διατὶ ἐπέτρεψες νὰ σκληρυνθοῦν αἱ καρδίαι μας, ὥστε νὰ μὴ Σὲ φοβούμεθα; Γύρισε πάλιν δι’ ἠμᾶς, ποὺ ὑπήρξαμεν δοῦλοι Σου, διὰ τὸν πληθυνθέντα εἰς φυλὰς λαόν, τὸν ὁποῖον ἐξεχώρισες ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη ὡς κλῆρον καὶ ὡς κτῆμα Σου.
18 ἵνα μικρὸν κληρονομήσωμεν τοῦ ὅρους τοῦ ἁγίου σου, οἱ ὑπεναντίοι ἡμῶν κατεπάτησαν τὸ ἁγίασμά σου.	18 ᾿Επίστρεψε, Κύριε, βοηθός μας διὰ νὰ κληρονομήσωμεν καὶ ἡμεῖς, οἱ σημερινοὶ ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραήλ, ἔστω καὶ ἕνα μικρὸν τμῆμα τοῦ ἁγίου σου ὄρους. Διότι οἱ ὑπεναντίοι μας, οἱ ἐχθροί μας, ἔχουν καταπατήσει τὸν ἅγιον ναόν σου.	18 Ἐπίστρεψε, Κύριε, διὰ νὰ κληρονομήσωμεν καὶ ἡμεῖς, οἱ κατὰ σάρκα ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραήλ, μικρὸν ἔστω τμῆμα τοῦ ἁγίου Σου ὄρους, διότι οἱ ὑπεναντίοι καὶ ἐχθροί μας κατεπάτησαν τὸν ἅγιόν Σου Ναόν.
19 Ἐγενόμεθα ὡς τὸ ἀπ' ἀρχῆς, ὅτε οὐκ ἦρξας ἡμῶν οὐδὲ ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά σου ἐφ' ἡμᾶς.	19 Κατηντήσαμεν ἡμεῖς σήμερα, ὅπως ὑπήρξαμεν ἀπ' ἀρχῆς, τότε ποὺ σὺ δὲν μᾶς ἐκυβερνοῦσες καὶ οὔτε καὶ εἶχε ἐπικληθῇ καὶ δοθῇ εἰς ἡμᾶς τὸ ἅγιον Ὄνομά σου.	19 Ἐγίναμεν ὅπως ἤμεθα ἀπ’ ἀρχῆς, ὅτε δὲν μᾶς ἐκυβέρνας Σὺ καὶ δὲν ἦσο ὁ ἄρχων μας, οὔτε ὠνομάζετο τὸ ὄνομά Σου ἐφ’ ἡμῶν ὡς λαοῦ ἰδικοῦ Σου καὶ ὡς ἰδιοκτησίας Σου.