Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγένετο ἐν τοῖς ἡμέραις
ἐκείναις οὐκ ἦν βασιλεὺς ἐν
Ἰσραήλ· καὶ ἐγένετο ἀνὴρ
Λευίτης παροικῶν ἐν μηροῖς ὄρους
Ἐφραὶμ καὶ ἔλαβεν αὐτῷ
γυναῖκα παλλακὴν ἀπὸ Βηθλεὲμ
Ἰούδα. |
ατὰ
τὴν ἐποχὴν ἐκείνην δὲν
ὑπῆρχεν ἀκόμη βασιλεὺς εἰς
τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν· ἐζοῦσεν
ἕνας ἀνὴρ Λευίτης, ὁ ὁποῖος
κατοικοῦσε εἰς κάποιο πρανὲς τῆς
ὀρεινῆς περιοχῆς τῆς φυλῆς Ἐφραίμ.
Αὐτὸς ἔλαβεν ὡς παλλακήν, σύζυγον
δηλαδὴ δευτέρας σειρᾶς, μίαν γυναῖκα
ἀπὸ τὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.
|
ατὰ
τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες δὲν
ὑπῆρχε βασιλιᾶς εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν
λαόν, συνέβη δὲ τοῦτο: Ὑπῆρχε τότε
ἕνας Λευΐτης, ὁ ὁποῖος διέμενε ὡς
ξένος εἰς τὶς ἀπομακρυσμένες βουνοπλαγιὲς
τῆς ὀρεινῆς περιοχῆς (τῆς φυλῆς)
τοῦ Ἐφραίμ. Ὁ Λευΐτης αὐτὸς
ἐπῆρε ὡς σύζυγον μίαν παλλακίδα (σύζυγον
δευτέρας τάξεως), μίαν γυναῖκα ἀπὸ τὴν
πόλιν Βηθλεὲμ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα.
|
2
Καὶ ἐπορεύθη ἀπ' αὐτοῦ
ἡ παλλακὴ αὐτοῦ καὶ ἀπῆλθε
παρ' αὐτοῦ εἰς οἶκον πατρὸς
αὐτῆς εἰς Βηθλεὲμ Ἰούδα
καὶ ἦν ἐκεῖ ἡμέρας μηνῶν
τεσσάρων. |
2
Ἡ παλλακὴ ὅμως αὐτὴ ἔφυγεν
ἀπὸ αὐτόν, τὸν ἐγκατέλειψε
καὶ ἐπανῆλθεν εἰς τὸν οἶκον
τοῦ πατρός της, εἰς τὴν Βηθλεὲμ
τῆς Ἰουδαίας. Ἐκεῖ ἔμεινεν
ἐπὶ τέσσαρας μῆνας.
|
2
Ἡ γυναῖκα ὅμως αὐτὴ τὸν
ἐγκατέλειψεν, ἔφυγεν ἀπὸ κοντὰ
τοῦ καὶ ἐπῆγε εἰς τὸ πατρικόν
της σπίτι, εἰς τὴν Βηθλεὲμ τῆς φυλῆς
τοῦ Ἰούδα καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ
ἐπὶ τέσσερις ὁλοκλήρους μῆνες.
|
3
Καὶ ἀνέστη ὁ ἀνὴρ αὐτῆς
καὶ ἐπορεύθη ὀπίσω αὐτῆς
τοῦ λαλῆσαι ἐπὶ καρδίαν αὐτῆς
τοῦ ἐπιστρέψαι αὐτὴν αὐτῷ,
καὶ νεανίας αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ
καὶ ζεῦγος ὄνων· ἡ δὲ εἰσήνεγκεν
αὐτὸν εἰς οἶκον πατρὸς αὐτῆς,
καὶ εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ
τῆς νεάνιδος καὶ ηὐφράνθη εἰς
συνάντησιν αὐτοῦ.
|
3
Κατόπιν ὁ σύζυγός της μετέβη
πρὸς αὐτήν, νὰ ὁμιλήσῃ
εἰς τὴν καρδίαν της καὶ νὰ τὴν
πείσῃ νὰ ἐπιστρέψῃ πλησίον
του. Μαζῆ του ἐπῆρεν ὡς συνοδὸν
ἕνα νεαρὸν ὑπηρέτην του καὶ
ἕνα ζεῦγος ὄνων. Ἐκείνη τὸν
ὑπεδέχθη εἰς τὴν Βηθλεὲμ καὶ
τὸν εἰσήγαγεν εἰς τὸν πατρικόν
της οἶκον. Ὁ δὲ πατήρ της ὅταν
εἶδεν αὐτὸν ηὐχαριστήθη πάρα
πολὺ ἀπὸ τὴν συνάντησίν
του. |
3
Κατόπιν ὁ σύζυγός της ἀπεφάσισε καὶ
ἐπῆγε πρὸς αὐτήν, διὰ νὰ
τῆς ὁμιλήσῃ φιλικά, μὲ καλωσύνην,
ἀγάπην καὶ τρυφερότητα καὶ νὰ προσπαθήσῃ
νὰ τὴν πείσῃ νὰ ἐπιστρέψῃ
κοντά του. (Ὁ Λευΐτης) ἐπῆρε μαζί
του καὶ τὸν ὑπηρέτην του καὶ δύο ὄνους.
Ἡ σύζυγός του, ὅταν τὸν εἶδε, τὸν
ὠδήγησε μέσα εἰς τὸ πατρικόν
της σπίτι, μόλις δὲ ὁ πατέρας τοῦ νεαροῦ
κοριτσιοῦ εἶδε τὸν Λευΐτην, ἐχάρη
καὶ τὸν ὑπεδέχθη μὲ θερμότητα.
|
4
Καὶ κατέσχεν αὐτὸν ὁ γαμβρὸς
αὐτοῦ ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος
καὶ ἐκάθισε μετ' αὐτοῦ ἐπὶ
τρεῖς ἡμέρας, καὶ ἔφαγον καὶ
ἔπιον καὶ ηὐλίσθησαν ἐκεῖ.
|
4
Αὐτὸς ὁ πενθερός του, ὁ πατὴρ
τῆς νεάνιδος, τὸν ἐκράτησε μαζῆ
του καὶ ἐκεῖνος ἔμεινεν ἐπὶ
τρεῖς ἡμέρας. Ἔφαγον, ἔπιον
καὶ παρέμειναν ἐκεῖ μαζῆ.
|
4
Καὶ ὁ πενθερὸς τοῦ Λευΐτου, ὁ
πατέρας τοῦ νεαροῦ κοριτσιοῦ, ἐκράτησε
τὸν Λευΐτην καὶ αὐτὸς ἔμεινε
μαζί του ἐπὶ τρεῖς ἡμέρες.
Καὶ ὁ Λευΐτης συνέφαγε καὶ ἤπιε μαζὶ
καὶ διενυκτέρευσε (παρέμεινεν) ἐκεῖ.
|
5
Καὶ ἐγένετο τῇ ἡμέρᾳ
τῇ τετάρτῃ καὶ ὤρθρισαν τὸ
πρωῒ καὶ ἀνέστη τοῦ πορευθῆναι·
καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος
πρὸς τὸν νυμφίον αὐτοῦ·
στήρισον τὴν καρδίαν σου ψωμῷ ἄρτου,
καὶ μετὰ τοῦτο πορεύσεσθε.
|
5
Κατὰ τὴν τετάρτην ἡμέραν ἠγέρθησαν
πολὺ πρωῒ καὶ ὁ Λευίτης ἡτοιμάσθη
νὰ ἀναχωρήσῃ. Ὁ πατὴρ
ὅμως τῆς νεάνιδος εἶπεν εἰς
τὸν γαμβρόν του· <στήλωσε καὶ
τόνωσε τὴν καρδία σου μὲ ἕνα
κομμάτι ψωμὶ καὶ ἔπειτα ἀναχωρεῖτε>.
|
5
Κατὰ τὴν τετάρτην ἡμέραν ἐσηκώθησαν
πολὺ πρωῒ καί (ὁ Λευΐτης) ἐτοιμάσθη
νὰ ἀναχωρήσῃ. Ἀλλ' ὁ πατέρας
τοῦ νεαροῦ κοριτσιοῦ εἶπεν εἰς
τὸν γαμβρόν του: <Ἐνίσχυσε τὸ
σῶμα σου μὲ ἕνα κομμάτι ψωμὶ
καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν
τόνωσιν ἀναχωρεῖτε διὰ τὸ ταξίδι σας>.
|
6
Καὶ ἐκάθισαν καὶ ἔφαγον οἱ
δύο ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ
ἔπιον· καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ
τῆς νεάνιδος πρὸς τὸν ἄνδρα·
ἄγε δὴ αὐλίσθητι, καὶ ἀγαθυνθήσεται
ἡ καρδία σου. |
6
Ἐκάθησαν καὶ οἱ δύο μαζῆ
ἔφαγον καὶ ἔπιον. Ἐν συνεχείᾳ
δὲ τοῦ εἶπεν ὁ πατὴρ τῆς
νεάνιδος· <μὴ βιάζεσαι νὰ
φύγῃς. Ἂς περάσωμεν μαζῆ καὶ
αὐτὴν τὴν νύκτα καὶ θὰ
εὐφρανθῇ ἡ καρδία σου>. Ἐκεῖνος
ὑπεχώρησε. |
6
Ἔτσι ἐκάθισαν καὶ ἔφαγαν καὶ
οἱ δύο μαζὶ καὶ ἤπιαν. Τότε ὁ
πατέρας τοῦ νεαροῦ κοριτσιοῦ εἶπεν
εἰς τὸν ἄνδρα: <Σὲ παρακαλῶ,
διανυκτέρευσε τώρα καὶ θὰ εὐχαριστηθῇ
ἡ ψυχή σου. |
7
Καὶ ἀνέστη ὁ ἀνὴρ τοῦ
πορεύεσθαι αὐτός· καὶ ἐβιάσατο
αὐτὸν ὁ γαμβρὸς αὐτοῦ,
καὶ ἐκάθισε καὶ ηὐλίσθη
ἐκεῖ. |
7
Τὴν ἄλλην ὅμως πρωίαν ἠγέρθη
ὁ γαμβρὸς καὶ ἡτοιμάζετο νὰ
ἀναχωρήσῃ. Ὁ πενθερός του ὅμως
ἐπέμενε καὶ τὸν ἐπειθανάγκασε
νὰ μείνῃ, ὁ δὲ Λευίτης
ὑποχωρῶν παρέμεινε καὶ τὴν ἡμέραν
ἐκείνην. |
7
Ὁ Λευίτης ἔμεινε καὶ τὸ πρωῒ
ἐσηκώθη διὰ να ἀναχωρήσῃ. Ὁ
πενθερός του ὅμως τὸν παρεκάλεσεν ἐπιμόνως
καὶ αὐτὸς ὑπεχώρησε πάλιν καὶ
ἔμεινε καὶ διανυκτέρευσε ἄλλην μίαν νύκτα
ἐκεῖ. |
8
Καὶ ὤρθρισε τὸ πρωῒ τῇ ἡμέρᾳ
τῇ πέμπτῃ τοῦ πορευθῆναι·
καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος·
στήρισον δὴ τὴν καρδίαν σου καὶ
στράτευσον ἕως κλῖναι τὴν ἡμέραν·
καὶ ἔφαγον οἱ δύο.
|
8
Τὴν πέμπτην ἡμέραν τὸ πρωῒ
ἠγέρθη διὰ νὰ ἀναχωρήσῃ
πλέον ὁριστικῶς. Ὁ πατέρας ὅμως
τῆς νεάνιδος τοῦ εἶπε· <τόνωσε
καὶ πάλιν τὴν καρδία σου μὲ
φαγητὸν καὶ ἀναχώρησε ὅταν θὰ
κλίνῃ πρὸς τὴν δύσιν της ἡ
ἡμέρα>. Ἔφαγον καὶ πάλιν
οἱ δύο μαζῆ. |
8
Τὴν δέ (ἑπομένην) πέμπτην ἡμέραν ἐσηκώθη
πολὺ πρωῒ καὶ ἐτοιμάσθη δι'
ἀναχώρησιν. Ἀλλ' ὁ πατέρας τοῦ νεαροῦ
κοριτσιοῦ εἶπε: <Σὲ παρακαλῶ, ἐνίσχυσε
τὸ σῶμά σου (μὲ ὀλίγον φαγητόν)
καὶ ἀνάβαλε τὴν ἀναχώρησίν σου
μέχρι τὸ ἀπόγευμα, πρὸς τὴν
δύσιν τοῦ ἡλίου>. Ἔτσι παρέμεινεν ὁ
Λευΐτης καὶ ἔφαγαν (πάλιν) μαζὶ καὶ
οἱ δύο. |
9
Καὶ ἀνέστη ὁ ἀνὴρ τοῦ
πορευθῆναι, αὐτὸς καὶ ἡ παλλακὴ
αὐτοῦ καὶ ὁ νεανίας αὐτοῦ·
καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ γαμβρὸς
αὐτοῦ ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος·
ἰδοὺ δὴ ἠσθένησεν ἡμέρα
εἰς τὴν ἑσπέραν· αὐλίσθητι
ὧδε, καὶ ἀγαθυνθήσεται ἡ καρδία
σου, καὶ ὀρθριεῖτε αὔριον. Εἰς
ὁδὸν ὑμῶν, καὶ πορεύσῃ
εἰς τὸ σκήνωμά σου.
|
9
Ὁ Λευίτης ἐσηκώθη διὰ νὰ
ἀναχωρήσῃ αὐτὸς καὶ ἡ
σύζυγός του καὶ ὁ νεαρὸς ὑπηρέτης
του. Ὁ πατέρας τῆς νεάνιδος τοῦ
εἶπε· <τώρα ἡ ἡμέρα
κλίνει πρὸς τὴν δύσιν της. Διανυκτέρευσε
πάλιν ἐδῶ, διὰ νὰ εὐφρανθῇ
ἡ καρδία σου καὶ αὔριον λίαν
πρωῒ ἀναχωρεῖτε διὰ νὰ ἐπανέλθετε
εἰς τὸν οἶκον σας>.
|
9
Καὶ τότε ἐσηκώθη ὁ Λευΐτης καὶ
ἐτοιμάσθη δι' ἀναχώρησιν· αὐτὸς
καὶ ἡ παλλακίδα του (σύζυγος δευτέρας τάξεως)
καὶ ὁ ὑπηρέτης του. Ἀλλ’ ὁ πενθερός
του, ὁ πατέρας τοῦ νεαροῦ κοριτσιοῦ
τοῦ εἶπε: <Κύτταξε, νά· ἡ
ἡμέρα ἐπροχώρησε καὶ πλησιάζει νὰ
βραδιάσῃ διανυκτέρευσε ἐδῶ καὶ
θὰ εὐχαριστηθῇ ἡ ψυχή σου· αὔριον
δὲ σηκώνεσθε πολὺ πρωῒ διὰ τὸ
ταξίδι σας καὶ ἀναχωρεῖτε διὰ τὸ
σπίτι σου>. |
10
Καὶ οὐκ εὐδόκησεν ὁ ἀνὴρ
αὐλισθῆναι καὶ ἀνέστη καὶ
ἀπῆλθε καὶ ἦλθεν ἕως ἀπέναντι
Ἰεβούς (αὕτη ἐστὶν Ἱερουσαλήμ),
καὶ μετ' αὐτοῦ ζεῦγος ὄνων ἐπισεσαγμένων,
καὶ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ.
|
10
Ὁ Λευίτης ὅμως δὲν συγκατετέθη
νὰ διανυκτερεύσῃ καὶ πάλιν ἐκεῖ.
Ἐσηκώθη, ἀνεχώρησε καὶ ἔφθασεν
ἀπέναντι τῆς Ἰεβούς (Ἰεβοὺς
εἶναι ἡ Ἱερουσαλήμ), ἐπῆρε
μαζῆ του τοὺς δύο σαμαρωμένους ὄνους
καὶ μαζῆ του ἀνεχώρησεν ἡ τῆς
δευτέρας σειρᾶς αὐτὴ σύζυγός
του. |
10
Ἀλλὰ ὁ Λευΐτης δὲν ἐσυμφώνησε
νὰ διανυκτερεύσῃ (πάλιν ἐκεῖ),
δι' αὐτὸ ἐσηκώθη, ἐτοιμάσθη
καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἔφθασε ἀπέναντι
ἀπὸ τὴν πόλιν Ἰεβούς (αὐτὴ
εἶναι ἡ Ἱερουσαλήμ)· μαζί του εἶχε
δύο ὄνους σαμαρωμένους, ἐπίσης δὲ καὶ
τὴν δευτέρας τάξεως σύζυγόν του. |
11
Καὶ ἤλθοσαν ἕως Ἰεβούς, καὶ
ἡ ἡμέρα προβεβήκει σφόδρα·
καὶ εἶπεν ὁ νεανίας πρὸς τὸν
κύριον αὐτοῦ· δεῦρο δὴ
καὶ ἐκκλίνωμεν εἰς πόλιν τοῦ
Ἰεβουσὶ ταύτην καὶ αὐλισθῶμεν
ἐν αὐτῇ. |
11
Ὅταν ἔφθασαν μέχρι τῆς Ἰεβούς,
ἡ ἡμέρα εἶχε πολὺ προχωρήσει.
Εἶπε τότε ὁ νεαρὸς ὑπηρέτης
πρὸς τὸν κύριόν του· <ἂς
λοξοδρομήσωμεν καὶ ἂς εἰσέλθωμεν
εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν τοῦ
Ἰεβουσί, διὰ νὰ διανυκτερεύσωμεν
εἰς αὐτήν>. |
11
Ὅταν δὲ ἔφθασαν μέχρι τῆς Ἰεβούς,
ἡ ἡμέρα εἶχε προχωρήσει πολύ. Τότε ὁ
ὑπηρέτης εἶπεν εἰς τὸν κύριόν του:
<Ἐλα, σὲ παρακαλῶ, νὰ λοξοδρομήσωμεν,
νὰ κατευθυνθῶμεν εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν
τῶν Ἰεβουσαίων (-τὴν Ἱερουσαλήμ)
καὶ νὰ διανυκτερεύσωμεν εἰς αὐτήν>.
|
12
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ
κύριος αὐτοῦ· οὐκ ἐκκλινοῦμεν
εἰς πόλιν ἀλλοτρίαν, ἐν ᾗ
οὐκ ἔστιν ἀπὸ υἱῶν Ἰσραὴλ
ὧδε, καὶ παρελευσόμεθα ἕως Γαβαά.
|
12
Ὁ κύριός του τοῦ ἀπήντησε·
<δὲν θὰ μεταβῶμεν νὰ μείνωμεν
εἰς πόλιν ξένην, εἰς τὴν ὁποίαν
δὲν κατοικεῖ κανεὶς Ἰσραηλίτης,
ἀλλὰ θὰ προχωρήσωμεν ἕως εἰς
τὴν πόλιν Γαβαά>.
|
12
Ὁ κύριός του ὅμως (ὁ Λευΐτης) τοῦ
εἶπε: <Δὲν θὰ λοξοδρομήσωμεν καὶ
δὲν θὰ κατευθυνθῶμεν διὰ νὰ
διανυκτερεύσωμεν εἰς ξένην πόλιν, εἰς τὴν
ὁποίαν δὲν ὑπάρχει κανένας Ἰσραηλίτης·
θὰ τὴν προσπεράσωμεν καὶ θὰ φθάσωμεν
μέχρι τὴν πόλιν Γαβαά>. |
13
Καὶ εἶπε τῷ νεανίᾳ αὐτοῦ·
δεῦρο καὶ ἐγγίσωμεν ἑνὶ
τῶν τόπων καὶ αὐλισθησόμεθα
ἐν Γαβαὰ ἢ ἐν Ραμά.
|
13
Εἶπε δὲ ἀκόμη ὁ Λευίτης
πρὸς τὸν νεαρὸν ὑπηρέτην του·
<ἐμπρός, ἂς πλησιάσωμεν τὸ
συντομώτερον εἰς μίαν ἀπὸ τὰς
δύο πόλεις, τὴν Γαβαὰ ἢ τὴν
Ραμά, διὰ νὰ διανυκτερεύσωμεν ἐκεῖ>.
|
13
Ὁ Λευΐτης ἐπρόσθεσε ἀκόμη εἰς
τὸν ὑπηρέτην του: Ἐμπρός, ἂς προχωρήσωμην
διὰ νὰ πλησιάσωμεν καὶ διανυκτερεύσωμεν
εἰς μίαν ἀπὸ τὶς πόλεις Γαβαὰ
ἢ Ραμάν. |
14
Καὶ παρῆλθον καὶ ἐπορεύθησαν,
καὶ ἔδυ αὐτοῖς ὁ ἥλιος
ἐχόμενα τῆς Γαβαά, ἥ ἐστὶ
τῷ Βενιαμίν. |
14
Συνέχισαν τὴν πορείαν των καὶ ἐπροχώρησαν.
Ὅταν δὲ ἔδυσεν ὁ ἥλιος, αὐτοὶ
ἦσαν πλησίον τῆς Γαβαὰ πόλεως,
ἡ ὁποία ἀνήκει εἰς τὴν
φυλὴν τοῦ Βενιαμίν. |
14
Ἔτσι ἐπροσπέρασαν τὴν Ἰεβούς,
ἐπροχώρησαν καὶ συνέχισαν τὸν δρόμον των.
Καὶ ὁ ἥλιος ἕδυσεν, ὅταν ἐπλησίασαν
εἰς τὴν Γαβαά, ἡ ὁποία ἀνήκει
εἰς τὴν περιοχὴν τῆς φυλῆς Βενιαμίν.
|
15
Καὶ ἐξέκλιναν ἐκεῖ τοῦ
εἰσελθεῖν αὐλισθῆναι ἐν Γαβαά·
καὶ εἰσῆλθον καὶ ἐκάθισαν
ἐν τῇ πλατείᾳ τῆς πόλεως,
καὶ οὐκ ἦν ἀνὴρ συνάγων
αὐτοὺς εἰς οἰκίαν αὐλισθῆναι.
|
15
Ἐπροχώρησαν πρὸς τὰ ἐκεῖ
διὰ νὰ εἰσέλθουν καὶ διανυκτερεύσουν
εἰς τὴν Γαβαά. Εἰσῆλθον πράγματι
καὶ ἐκάθησαν εἰς τὴν πλατεῖαν
τῆς πόλεως. Ἀλλὰ δὲν παρουσιάσθη
κανεὶς νὰ τοὺς παραλάβῃ διὰ
νὰ διανυκτερεύσουν εἰς τὸν οἶκον
του. |
15
Καὶ ἐστράφησαν πρὸς τὰ ἐκεῖ
διὰ νὰ μποῦν καὶ διανυκτερεύσουν εἰς
τὴν Γαβαά. Ἐμπῆκαν (εἰς τὴν
πόλιν) καὶ ἐκάθισαν εἰς τὴν πλατεῖαν
τῆς πόλεως, ἀλλὰ κανεὶς ἀπὸ
τοὺς ἄνδρες τῆς πόλεως δὲν προσεφέρθη
νὰ τοὺς φιλοξενήσῃ εἰς τὸ σπίτι
του, διὰ νὰ διανυκτερεύσουν κοντά του.
|
16
Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πρεσβύτης
ἤρχετο ἐξ ἔργων αὐτοῦ ἐξ
ἀγροῦ ἐν ἑσπέρα· καὶ
ὁ ἀνὴρ ἦν ἐξ ὄρους Ἐφραίμ,
καὶ αὐτὸς παρῴκει ἐν Γαβαά,
καὶ οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου υἱοὶ
Βενιαμίν. |
16
Ἀλλὰ ἰδού, ὅτι κατὰ τὴν
ὥραν ἐκείνην ἔνας γέρων ἐπέστρεφε
τὴν ἑσπέραν ἀπὸ τὰς ἐργασίας
τοῦ ἀγροῦ του. Αὐτὸς κατήγετο
ἀπὸ τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν
τῆς φυλῆς Ἐφραὶμ καὶ κατοικοῦσε
εἰς Γαβαά. Οἱ κάτοικοι ὅμως
τῆς Γαβαὰ ἀνῆκον εἰς τὴν
φυλὴν τοῦ Βενιαμίν. |
16
Καὶ ἐνῷ ἦσαν ἐκεῖ, νά·
ἕνας γέροντας ἐπέστρεφε τὸ ἑσπέρας
ἀπὸ τὴν ἐργασίαν εἰς τὸ
χωράφι του· ὁ ἄνδρας αὐτὸς κατήγετο
ἀπὸ τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν
τοῦ Ἐφραίμ, ἀλλὰ διέμενε ὡς
ξένος εἰς τὴν Γαβαά· οἱ ἄλλοι ὅμως
ἄνδρες (κάτοικοι) τῆς πόλεως ἀνῆκαν
εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Βενιαμίν.
|
17
Καὶ ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ
καὶ εἶδε τὸν ὁδοιπόρον ἄνδρα
ἐν τῇ πλατείᾳ τῆς πόλεως·
καὶ εἶπεν ὁ ἀνὴρ ὁ πρεσβύτης·
που πορεύῃ καὶ πόθεν ἔρχῃ;
|
17
Ἐσήκωσεν αὐτὸς τὰ μάτια
του καὶ εἶδεν εἰς τὴν πλατεῖαν
τὸν ὁδοιπόρον αὐτὸν ἄνθρωπον.
Τὸν ἐπλησίασε καὶ τὸν ἠρώτησε·
<ποῦ πηγαίνεις καὶ ἀπὸ ποῦ
ἔρχεσαι;> |
17
Ὁ γέροντας ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ
εἶδε τὸν ὁδοιπόρον ἐκεῖνον ἄνδρα
(τὸν Λευίτην) εἰς τὴν πλατεῖαν τῆς
πόλεως. Καὶ ὁ γέροντας ἐρώτησε τὸν
ταξιδιώτην: <Ποὺ πηγαίνεις καὶ ἀπὸ
ποὺ ἔρχεσαι;> |
18
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· παραπορευόμεθα
ἡμεῖς ἀπὸ Βηθλεὲμ Ἰούδα
ἕως μηρῶν ὀροὺς Ἐφραίμ·
ἐκεῖθεν ἐγώ εἰμι καὶ ἐπορεύθην
ἕως Βηθλεὲμ Ἰούδα, καὶ εἰς
τὸν οἶκόν μου ἐγὼ πορεύομαι,
καὶ οὐκ ἔστιν ἀνὴρ συνάγων
με εἰς τὴν οἰκίαν·
|
18
Ὁ Λευίτης τοῦ ἀπήντησε·
<ἐρχόμεθα ἀπὸ τὴν Βηθλεὲμ
τῆς φυλῆς Ἰούδα καὶ πηγαίνομεν
εἰς τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς
φυλῆς Ἐφραίμ. Ἀπὸ ἐκεῖ
ἐγὼ κατάγομαι. Εἶχα μεταβῆ εἰς
τὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας καὶ
τώρα ἐπανέρχομαι εἰς τὸν οἶκόν
μου. Ἐδῶ ὅμως δὲν εὑρέθη
κανεὶς ἄνθρωπος νὰ μὲ φιλοξενήσῃ
εἰς τὸ σπίτι του. |
18
Ὁ Λευΐτης τοῦ ἀπάντησε: <Ἐρχόμαστε
ἀπὸ τὴν πόλιν Βηθλεὲμ τῆς φυλῆς
τοῦ Ἰούδα καὶ τώρα πηγαίνομεν πρὸς
τὶς ἀπομακρυσμένες βουνοπλαγιὲς τῆς
ὀρεινῆς περιοχῆς (τῆς φυλῆς)
τοῦ Ἐφραίμ. Ἀπὸ ἐκεῖ
κατάγομαι ἐγὼ καὶ ἐπῆγα μέχρι
τὴν Βηθλεὲμ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα,
τώρα ὅμως πηγαίνω εἰς τὸ σπίτι μου (κατ΄
ἄλλην γραφήν: Πηγαίνω εἰς τὸν οἶκον
τοῦ Θεοῦ)· ἀλλὰ δὲν παρουσιάσθη
κανεὶς ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος νὰ
μὲ προσκαλέσῃ διὰ διανυκτέρευσιν εἰς
τὸ σπίτι του. |
19
καί γε ἄχυρα καὶ χορτάσματά
ἐστι τοῖς ὄνοις ἡμῶν, καὶ
ἄρτος καὶ οἶνός ἐστιν ἐμοὶ
καὶ τῇ παιδίσκῃ καὶ τῷ
νεανίσκῳ μετὰ τῶν παίδων σου,
οὐκ ἔστιν ὑστέρημα παντὸς πράγματος.
|
19
Μολονότι ἔχω ἄχυρα καὶ ἄλλας
τροφὰς διὰ τοὺς ὄνους μας, ὅπως
ἐπίσης ἄρτον καὶ οἶνον διὰ
τὸν ἑαυτόν μου, διὰ τὴν δούλην
μου καὶ τὸν νεαρὸν ὑπηρέτην
μου. Εἰς τοὺς τρεῖς ἡμᾶς, τοὺς
δούλους σου, δὲν λείπει τίποτε. Ἔχομεν
ὅσα μᾶς χρειάζονται>. |
19
Καὶ ὅμως ἔχομεν ἄχυρον καὶ τροφές
(ταγές) διὰ τοὺς ὄνους μας· ἔχομεν
ἐπίσης καὶ ψωμὶ καὶ κρασὶ δι'
ἐμὲ καὶ διὰ τὴν δούλην σου καὶ
διὰ τὸν ὑπηρέτην· καὶ διὰ τοὺς
τρεῖς αὐτοὺς δούλους σου ὑπάρχουν
τροφές· ἔχομεν ὅ,τι χρειαζόμεθα καὶ δὲν
μᾶς λείπει τίποτε>. |
20
Καὶ εἶπεν ὁ ἀνὴρ πρεσβύτης·
εἰρήνη σοι, πλὴν πᾶν τὸ ὑστέρημά
σου ἐπ' ἐμέ· πλὴν ἐν τῇ
πλατείᾳ οὐ μὴ αὐλισθήσῃ.
|
20
Ὁ γέρων ἐκεῖνος ἀπήντησε·
<ἡ εἰρήνη ἂς εἶναι μαζῆ
σου. Κάθε τι ποὺ σοῦ λείπει ἐγὼ
θὰ σοῦ τὸ δώσω. Καὶ εἰς
τὴν πλατεῖαν δὲν θὰ διανυκτερεύσῃς>.
|
20
Τότε ὁ γέροντας εἶπε: <Εἰρήνευσε·
μὴν ἀνησυχῇς καθόλου· εἶσαι εὐπρόσδεκτος
εἰς τὸ σπίτι μου· ἐγὼ θὰ φροντίσω
δι' ὅσα σοῦ λείπουν. Μόνον μὴ διανυκτερεύσῃς
εἰς τὴν πλατεῖαν>.
|
21
Καὶ εἰσήνεγκεν αὐτὸν εἰς
τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ τόπον
ἐποίησε τοῖς ὄνοις, καὶ αὐτοὶ
ἐνίψαντο τοὺς πόδας αὐτῶν
καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον.
|
21
Ὡδήγησεν αὐτὸν εἰς τὸν
οἶκον του καὶ ἔκαμε τόπον εἰς
τοὺς σταύλους διὰ τοὺς ὄνους.
Οἱ ταξιδιῶται ἔπλυναν τοὺς πόδας
των καὶ κατόπιν ἔφαγον καὶ ἔπιον
μαζῆ μὲ τὸν οἰκοδεσπότην.
|
21
Ἔτσι τὸν ὠδήγησεν εἰς τὸ
σπίτι του καὶ ἐτακτοποίησε (χῶρον
εἰς τοὺς σταύλους) καὶ ἔδωσε, τροφήν
(ταγήν) εἰς τοὺς ὄνους. Οἱ δὲ
φιλοξενούμενοι του, ἀφοῦ ἔπλυναν τὰ
πόδια των, ἔφαγαν καὶ ἤπιαν.
|
22
Αὐτοὶ δὲ ἀγαθύνοντες καρδίαν
αὐτῶν καὶ ἰδοὺ ἄνδρες
τῆς πόλεως υἱοὶ παρανόμων ἐκύκλωσαν
τὴν οἰκίαν κρούοντες ἐπὶ
τὴν θύραν. Καὶ εἶπον πρὸς τὸν
ἄνδρα τὸν κύριον τοῦ οἴκου τὸν
πρεσβύτην λέγοντες· ἐξένεγκε
τὸν ἄνδρα, ὃς εἰσῆλθεν εἰς
τὴν οἰκίαν σου, ἵνα γνῶμεν αὐτόν.
|
22
Καθ' ὃν χρόνον
αὐτοὶ ηὐφραίνοντο εἰς
τὴν κοινὴν τράπεζαν ἰδού, οἱ
ἄνδρες τῆς πόλεως, ἀσεβεῖς
καὶ διεφθαρμένοι, υἱοὶ παρανόμων,
περιεκύκλωσαν τὴν οἰκίαν, ἔκρουον
συνεχῶς τὴν θύραν καὶ ἐφώναζαν
πρὸς τὸν γέροντα οἰκοδεσπότην
τῆς οἰκίας ἐκείνης· <βγάλε
καὶ δός μας τὸν ἄνδρα ὁ
ὁποῖος εἰσῆλθεν εἰς τὴν
οἰκίαν σου, διὰ νὰ
ἀσελγήσωμεν ἐπάνω εἰς
αὐτόν>. |
22
Ἐνῷ ὅμως αὐτοὶ ἔτρωγαν
καὶ ἔπιναν καὶ διεσκέδαζαν, ἔξαφνα
(χωρὶς νὰ τὸ περιμένουν) ὡρισμένοι
ἄνδρες τῆς πόλεως, πρόσωπα ἀσεβῇ καὶ
σεξουαλικῶς διεστραμμένα, περιεκύκλωσαν τὸ σπίτι
καὶ ἄρχισαν νὰ κτυποῦν ἐπιμόνως
τὴν πόρταν. Καὶ αὐτοὶ ἐφώναζαν
πρὸς τὸν γέροντα, τὸν οἰκοδεσπότην,
καὶ τοῦ εἶπαν: <Βγάλε ἔξω τὸν
ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ᾖλθεν εἰς
τὸ σπίτι σου, διὰ νὰ ἀσελγήσωμεν
ἐπάνω του>! |
23
Καὶ ἐξῆλθε πρὸς αὐτοὺς
ὁ ἀνὴρ ὁ κύριος τοῦ οἴκου
καὶ εἶπε· μὴ ἀδελφοί, μὴ
κακοποιήσητε δὴ μετὰ τὸ εἰσελθεῖν
τὸν ἄνδρα τοῦτον εἰς τὴν οἰκίαν
μου, μὴ ποιήσητε τὴν ἀφροσύνην
ταύτην· |
23
Ὁ γέρων ἐκεῖνος, ὁ οἰκοδεσπότης,
ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν οἰκίαν
καὶ τοὺς εἶπε· <μὴ ἀδελφοί!
Σᾶς παρακαλῶ μὴ
κακοποιήσετε τὸν ἄνδρα αὐτὸν
ὁ ὁποῖος φιλοξενεῖται εἰς τὴν
οἰκίαν μου· μὴ διαπράξετε αὐτὴν
τὴν ἀφροσύνην.
|
23
Ὁ οἰκοδεσπότης ἐβγῆκε ἔξω πρὸς
αὐτοὺς καὶ τοὺς εἶπε: <Ὄχι,
ἀδελφοί μου! Μὴ κάμετε, σᾶς παρακαλῶ,
τέτοιο κακὸν εἰς τὸν ἄνδρα αὐτόν,
ἀφοῦ φιλοξενεῖται ὡς ξένος εἰς
τὸ σπίτι μου· μὴ κάμετε αὐτὴν τὴν
φοβερὰν καὶ πρόστυχον πρᾶξιν!
|
24
ἰδὲ ἡ θυγάτηρ μου ἡ παρθένος
καὶ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ, ἐξάξω
αὐτάς, καὶ ταπεινώσατε αὐτὰς
καὶ ποιήσατε αὐταῖς τὸ ἀγαθὸν
ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν· καὶ
τῷ ἀνδρὶ τούτῳ μὴ ποιήσητε
τὸ ρῆμα τῆς ἀφροσύνης ταύτης.
|
24
Ἰδού, ἡ παρθένος
θυγάτηρ μου καὶ ἡ παλλακὴ τοῦ
ἀνθρώπου αὐτοῦ εἶναι εἰς
τὴν διάθεσίν σας. Θὰ τὰς φέρω
πρὸς σᾶς ἐξευτελίσατέ τας. Κάμετε
εἰς αὐτὰς κατὰ τὰς ὀρέξεις
σας, ὅ,τι σᾶς ἀρέσει. ᾿Αλλὰ
εἰς τὸν ἄνδρα αὐτὸν μὴ
θελήσετε νὰ πραγματοποιήσετε τὴν ἀφροσύνην
αὐτήν>.
|
24
Κυττάξτε! Νά, ἡ κόρη μου, ποὺ εἶναι παρθένος,
καὶ ἡ παλλακίδα (σύζυγος δευτέρας τάξεως) τοῦ
φιλοξενουμένου μου. Αὐτές θὰ φέρω ἔξω τώρα
καὶ βιάσετε (συνευρεθεῖτε με) αὐτές·
ἰκανοποιήσετε ἐπάνω τους τὶς ὀρέξεις
σας καὶ κάμετε εἰς αὐτὲς ὅ,τι
σᾶς ἀρέσει. Ἀλλὰ μὴ κάμετε εἰς
τὸν ἄνδρα αὐτόν (τόν φιλοξενούμενόν
μου) τέτοιο φοβερὸν καὶ πρόστυχον πρᾶγμα!>
|
25
Καὶ οὐκ εὐδόκησαν οἱ ἄνδρες
τοῦ εἰσακοῦσαι αὐτοῦ. Καὶ
ἐπελάβετο ὁ ἀνὴρ τῆς παλλακῆς
αὐτοῦ καὶ ἐξήγαγεν αὐτὴν
πρὸς αὐτούς ἔξω, καὶ ἔγνωσαν
αὐτὴν καὶ ἐνέπαιζον ἐν
αὐτῇ ὅλην τὴν νύκτα ἕως
τὸ πρωΐ· καὶ ἐξαπέστειλαν
αὐτήν, ὡς ἀνέβη τὸ πρωΐ.
|
25
Οἱ ἄνδρες ὅμως ἐκεῖνοι δὲν
ἠθέλησαν νὰ ὑπακούσουν
εἰς αὐτόν. Τότε ὁ Λευίτης
ἔπιασε τὴν γυναῖκα του καὶ τὴν
ἔβγαλεν ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι
καὶ τὴν παρέδωσεν εἰς αὐτούς.
Οἱ δὲ διεφθαρμένοι ἐκεῖνοι ἄνδρες
ἰκανοποίησαν τὰς ὀρέξεις των
καὶ τὴν ἐξηυτέλιζαν καθ' ὅλην
τὴν νύκτα ἕως τὸ πρωΐ. Ὅταν
δὲ ἤρχισε νὰ ἐξημερώνῃ
τὴν ἐγκατέλειψαν ἐλευθέραν.
|
25
Ἀλλὰ οἱ (ἀσεβεῖς καὶ διεφθαρμένοι
ἐκεῖνοι) ἄνδρες δὲν ἠθέλησαν
νὰ τὸν ἀκούσουν. Ἔτσι ὁ
Λευΐτης ἐπῆρε τὴν παλλακίδα του (σύζυγον
δευτέρας τάξεως) καὶ τὴν ἔβγαλε ἔξω
ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ τοὺς τὴν
παρέδωσε. Καὶ ἐκεῖνοι συνευρέθησαν μαζί
της, τὴν ἐβίασαν καὶ τὴν ἐκακοποίησαν
μὲ ἀκόλαστα παιχνίδια ὅλην τὴν νύκτα
μέχρι τὸ πρωΐ. Καὶ μόλις ἄρχισε νὰ
ξημερώνῃ, τὴν ἀφῆκαν ἐλεύθερη
νὰ ἐπιστρέψῃ. |
26
Καὶ ἦλθεν ἡ γυνὴ πρὸς τὸν
ὄρθρον καὶ ἔπεσε παρὰ τὴν θύραν
τοῦ οἴκου, οὗ ἦν αὐτῆς
ἐκεῖ ὁ ἀνήρ, ἕως οὗ
διέφαυσε. |
26
Ἐνῶ ἀκόμη
ἦτο ὄρθρος ἦλθεν
ἡ γυναῖκα ἐκείνη μέχρι τῆς
θύρας τοῦ οἴκου, ὅπου ἦτο ὁ
σύζυγός της, ἔπεσεν
ἀναίσθητος ἐμπρὸς εἰς τὴν
θύραν καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ἕως
ὅτου ἐφώτισεν.
|
26
Κατὰ τὰ χαράματα ἦλθεν ἡ γυναῖκα
καὶ ἔπεσε κάτω (λιπόθυμη) κοντὰ εἰς
τὴν πόρταν τοῦ σπιτιοῦ, εἰς τὸ
ὁποῖον εὑρίσκετο φιλοξενούμενος ὁ
σύζυγός της, καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ
μέχρις ὅτου ἐφώτισεν ἡ ἡμέρα.
|
27
Καὶ ἀνέστη ὁ ἀνὴρ αὐτῆς
τὸ πρωῒ καὶ ἤνοιξε τὰς θύρας
τοῦ οἴκου, καὶ ἐξῆλθε τοῦ
πορευθῆναι τὴν ὁδὸν αὐτοῦ,
καὶ ἰδοὺ ἡ γυνὴ αὐτοῦ
ἡ παλλακὴ πεπτωκυῖα παρὰ τὰς
θύρας τοῦ οἴκου, καὶ αἱ χεῖρες
αὐτῆς ἐπὶ τὸ πρόθυρον.
|
27
Τὴν πρωίαν ἐσηκώθη ὁ σύζυγός
της, ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς οἰκίας
καὶ ἐξῆλθε διὰ νὰ συνεχίσῃ
τὸν δρόμον του. Αἴφνης εἶδε τὴν
σύζυγόν του πεσμένην πρὸ τῆς
θύρας καὶ τὰς χεῖρας της νὰ
ἐγγίζουν τὸ κατώφλιον.
|
27
Καὶ τὸ πρωῒ ἐσηκώθη ὁ
σύζυγός της καὶ ἄνοιξε τὶς πόρτες
τοῦ σπιτιοῦ καὶ ἐβγῆκε διὰ
νὰ συνεχίσῃ τὸ ταξίδι του (σύζυγον
δευτέρας τάξεως)· αὐτὴ ἦταν
πεσμένη κάτω, κοντὰ εἰς τὶς πόρτας τοῦ
σπιτιοῦ, καὶ τὰ χέρια της (ἀνοιγμένα)
ἄγγιζαν τὸ κατώφλι τοῦ σπιτιοῦ.
|
28
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· ἀνάστα
καὶ ἀπέλθωμεν· καὶ οὐκ
ἀπεκρίθη, ὅτι ἦν νεκρά. Καὶ
ἔλαβεν αὐτὴν ἐπὶ τὸν ὄνον
καὶ ἐπορεύθη εἰς τὸν τόπον
αὐτοῦ. |
28
Εἶπε πρὸς αὐτήν· <σήκω
διὰ νὰ φύγωμεν>. Ἐκείνη ὅμως
δὲν ἀπεκρίθη διότι ἦτο νεκρά.
Τὴν ἐπῆρεν αὐτὸς καὶ τὴν
ἐτοποθέτησεν ἐπάνω εἰς τὸν
ὄνον του καὶ ἐπέστρεψεν εἰς
τὸν τόπον του.
|
28
Ὁ Λευΐτης, ποὺ ἐνόμισεν ὅτι ἐκοιμᾶτο,
τῆς εἶπε: <Σήκω ἐπάνω καὶ
ἂς ἀναχωρήσωμεν!> Ἀλλ' αὐτὴ
δὲν ἀπάντησε, διότι ἦταν νεκρή! Τότε
Ὁ Λευΐτης τὴν ἐσήκωσε καὶ ἔβαλε
τὴν σορόν της ἐπάνω εἰς τὸν
ὄνον καὶ ἐπῆγε εἰς τὸν
τόπον του. |
29
Καὶ ἔλαβε τὴν ρομφαίαν καὶ ἐκράτησε
τὴν παλλακὴν αὐτοῦ καὶ ἐμέλισεν
αὐτὴν εἰς δώδεκα μέλη καὶ
ἀπέστειλεν αὐτὰ ἐν παντὶ
ὁρίῳ Ἰσραήλ.
|
29
Ὅταν ἔφθασεν ἐπῆρε
τὴν μάχαιράν
του, ἐκράτησε τὴν νεκρὰν γυναῖκα
του, τὴν διεμέλισε εἰς δώδεκα τεμάχια,
τὰ ὁποῖα καὶ ἀπέστειλεν
εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν τῶν φυλῶν
τοῦ Ἰσραήλ.
|
29
Ὅταν ὁ Λευΐτης ἔφθασεν εἰς τὸ
σπίτι του, ἐπῆρε τὸ μαχαίρι του καὶ
ἐκράτησε τὸ νεκρὸν σῶμα τῆς
παλλακίδας τοῦ (συζύγου δευτέρας τάξεως) καὶ τὸ
ἔκοψεν εἰς δώδεκα κομμάτια (κατὰ τὶς
δώδεκα φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ) καὶ
τὰ ἔστειλεν εἰς ὅλες τὶς περιοχές,
ποὺ ἔμεναν οἱ δώδεκα φυλὲς τῶν
Ἰσραηλιτῶν. |
30
Καὶ ἐγένετο πᾶς ὁ βλέπων
ἔλεγεν· οὐκ ἐγένετο καὶ
οὐχ ἑώραται ἀπὸ ἡμέρας
ἀναβάσεως υἱῶν Ἰσραὴλ
ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἕως τῆς
ἡμέρας τούτης· θέσθε ὑμῖν
αὐτοῖς βουλὴν ἐπ' αὐτὴν
καὶ λαλήσατε. |
30
Ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται οἱ ὁποῖοι
εἶδον αὐτὰ καὶ ἔμαθαν τὸ
γεγονὸς ἔλεγαν·
<ποτὲ δὲν συνέβη
οὔτε καὶ εἴδαμε τέτοιο φρικτὸ
κακούργημα ἀπὸ τὴν ἡμέραν
ποὺ ἔφυγαν οἱ Ἰσραηλῖται ἐκ
τῆς Αἰγύπτου μέχρι σήμερον.
Σκεφθῆτε διὰ τὸ ἔγκλημα αὐτό,
πάρετε ἀπόφασιν καὶ ἀναλόγως
νὰ πράξετε>. |
30
Καὶ συνέβη τοῦτο: Κάθε ἕνας, ποὺ ἔβλεπε
τὰ κομμάτια τοῦ σώματος τῆς γυναῖκας,
ἔλεγε: <Οὐδέποτε ἔγινε τέτοιο πρᾶγμα
καὶ ποτὲ δὲν ἔχει συμβῇ οὔτε
ἀκουσθῇ τέτοιο φοβερὸν ἀνοσιούργημα
καὶ ἔγκλημα ἀπὸ τὴν ἡμέραν
ποὺ ἀνέβηκαν οἱ Ἰσραηλῖται ἀπὸ
τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου μέχρι τῆς ἡμέρας
αὐτῆς! Σκεφθῆτε τὴν περίπτωσιν αὐτήν,
συμβουλευθῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον
διὰ τὸ φοβερὸν αὐτὸ ἔγκλημα,
ἀποφασίστε ἀναλόγως καὶ ἐκτελέστε
μὲ συνέπειαν καὶ εἰλικρίνειαν τὴν
ἀπόφασίν σας!> |