Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν
ἐκείνων διδάσκοντος αὐτοῦ τὸν
λαὸν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εὐαγγελιζομένου
ἐπέστησαν οἱ ἱερεῖς καὶ
οἱ γραμματεῖς σὺν τοῖς πρεσυτέροις
|
ίαν
ἀπὸ τὰς μεγάλας ἐκείνας
ἡμέρας καθὼς ὁ Κύριος ἐδίδασκε
εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Ναοῦ
τὸν λαὸν καὶ ἐκήρυττε τὸ
χαρμόσυνον μήνυμα τῆς σωτηρίας, ἦλθαν
ἔξαφνα κοντά του ἀποφασιστικοὶ οἱ
ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς
μαζῆ μὲ τοὺς πρεσβυτέρους
|
αὶ
κατὰ μίαν ἀπὸ τὰς ἀξιομνημονεύτους
ἐκείνας ἡμέρας, ἐνῷ αὐτὸς
ἐδίδασκε τὸν λαὸν εἰς τὸ ἱερὸν
καὶ ἐκήρυττε τὸ εὐαγγέλιον τῆς
σωτηρίας, συνέβη νὰ ἔλθουν ἔξαφνα οἱ
ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς
μαζὶ μὲ τοὺς προεστοὺς
|
2
καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν λέγοντες·
εἰπὲ ἡμῖν ἐν ποίᾳ
ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, ἢ
τίς ἐστιν ὁ δούς σοι τὴν ἐξουσίαν
ταύτην; |
2
καὶ τοῦ εἶπαν· <πέ μας, μὲ
ποιὰ ἐξουσία κάμνεις αὐτὰ
ἢ ποιὸς σοῦ ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν
αὐτήν, ὥστε, ἐκτὸς τῶν
ἄλλων, νὰ διώχνῃς καὶ τοὺς
ἐμπορευομένους ἀπὸ τὸν ναόν;>
|
2
καὶ τοῦ εἶπαν αὐτοὺς τοὺς
λόγους· Εἰπέ μας, μὲ ποίαν ἐξουσίαν
ἐνεργεῖς αὐτά; Ἢ ποῖος σοῦ
ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν αὐτὴν τοῦ
νὰ διώχνῃς ἀπὸ τὸ ἱερὸν
τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ διδάσκῃς
μέσα εἰς τὸν ἱερὸν αὐτὸν
τόπον; |
3
Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς·
ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ ἕνα
λόγον, καὶ εἴπατέ μοι·
|
3
Ἀπεκρίθη δὲ καὶ εἶπεν εἰς
αὐτοὺς ὁ Κύριος· <καὶ
ἐγὼ θὰ σᾶς ὑποβάλω μίαν
ἐρώτησιν, εἰς τὴν ὁποίαν
σὰν διδάσκαλοι μὲ ἐξουσίαν καὶ
κῦρος ποὺ θέλετε νὰ εἶσθε, πρέπει
νὰ μοῦ ἀπαντήσετε. |
3
Ἀπεκρίθη δὲ καὶ τοὺς εἶπε·
θὰ σᾶς ἐρωτήσω καὶ ἐγὼ
περὶ ἑνὸς ζητήματος. Ἐφ’ ὅσον
δὲ σεῖς παρουσιάζεσθε ὡς ἐξουσιοδοτημένοι
διδάσκαλοι, ὁμιλήσατε πρῶτοι καὶ εἴπατέ
μου τὴν ἐπὶ τοῦ ἐρωτήματός μου
τούτου ἀπάντησίν σας. |
4
τὸ βάπτισμα Ἰωάννου ἐξ οὐρανοῦ
ἦν ἢ ἐξ ἀνθρώπων;
|
4
Τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου ἦτο
ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἐγίνετο
κατόπιν ἐντολῆς
τοῦ Θεοῦ, ἢ ἦτο ἁπλῆ καὶ
ἄνευ σημασίας ἐπινόησις ἀνθρώπων>.
|
4
Τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος
ἐμαρτύρησε δι’ ἐμὲ καὶ ὑπῆρξε
πρόδρομός μου, ἦτο ἀπὸ τὸν οὐρανὸν
καὶ ἀπὸ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ
ἢ ἦτο ἀπὸ ἐπινόησιν καὶ
ἐντολὴν ἀνθρώπων; |
5
Οἱ δὲ συνελογίσαντο πρὸς ἑαυτοὺς
λέγοντες ὅτι ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ
οὐρανοῦ, ἐρεῖ, διατὶ οὖν
οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ;
|
5
Ἐκεῖνοι δὲ ἐσκέφθησαν μεταξύ
των καὶ εἶπαν ὅτι, ἐὰν εἴπωμεν
ἐξ οὐρανοῦ, δηλαδὴ ἀπὸ
τὸν Θεόν, θὰ μᾶς πῇ· διατὶ
δὲν ἐπιστεύσατε εἰς αὐτόν;
|
5
Αὐτοὶ δὲ ἐσυλλογίσθησαν μεταξύ των
καὶ εἶπαν, ὅτι ἐὰν εἴπωμεν,
ὅτι ἦτο ἐξ οὐρανοῦ καὶ
συνεπῶς εἶχεν ὁρισθῇ ἀπὸ
τὸν Θεόν, θὰ εἴπῃ, διατὶ λοιπὸν
δὲν ἐπιστεύσατε εἰς αὐτόν;
|
5
ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων,
πᾶς ὁ λαὸς καταλιθάσει ὑμᾶς
πεπεισμένος γάρ ἐστιν Ἰωάννην
προφήτην εἶναι. |
6
Ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ὅτι ἦτο
ἐπινόησις ἀνθρώπων καὶ ἐπομένως
ὁ Ἰωάννης δὲν ἦτο προφήτης,
ἀπεσταλμένος δηλαδὴ ἀπὸ τὸν
Θεόν, ὅλος ὁ λαὸς θὰ μὰς
λιθοβολίσῃ ἀγρίως, διότι ὅλοι
ἔχουν ἀκλόνητον τὴν πεποίθησιν,
ὅτι ὁ Ἰωάννης εἶναι προφήτης
τοῦ Θεοῦ. |
6
Ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ὅτι τὸ
βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου ἦτο ἐπινόησις
ἀνθρώπων, ὅλος ὁ λαὸς θὰ μᾶς
καταλιθοβολήσῃ, διότι ὅλοι εἶναι πεπεισμένοι,
ὅτι ὁ Ἰωάννης ἦτο προφήτης.
|
7
Καὶ ἀπεκρίθησαν μὴ εἰδέναι
πόθεν. |
7
Καί, αὐτοί, οἱ ἐπίσημοι
διδάσκαλοι τοῦ Ἰσραήλ, κατησχημένοι
ἀπήντησαν, ὅτι δὲν ξεύρουν,
ἀπό ποῦ ἦτο τὸ βάπτισμα
τοῦ Ἰωάννου. |
7
Καὶ αὐτοί, ποὺ ἐκαυχῶντο, ὅτι
ἦσαν oὶ ἀνεγνωρισμένοι διδάσκαλοι τοῦ
Ἰσραήλ, ἀπεκρίθησαν, ὅτι δὲν ἤξευραν,
πόθεν ἦτο τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου.
|
8
Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς·
οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν
ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα
ποιῶ. |
8
Καὶ τότε ὁ Ἰησοῦς τοὺς
εἶπεν· <οὔτε ἐγὼ σᾶς
λέγω μὲ ποίαν ἐξουσίαν κάμνω
αὐτά>. |
8
Καὶ τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν εἰς
αὐτούς· Οὔτε ἐγὼ σᾶς λέγω,
μὲ ποίαν ἐξουσίαν καὶ μὲ ποῖον
δικαίωμα πράττω αὐτὰ ποὺ βλέπετε.
|
9
Ἤρξατο δὲ πρὸς τὸν λαὸν λέγειν
τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός
τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, καὶ
ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ
ἀπεδήμησε χρόνους ἱκανούς.
|
9
Ἤρχισε δὲ νὰ διδάσκῃ πρὸς
τὸν λαὸν τὴν ἐξῆς παραβολήν·
<ἔνας ἄνθρωπος ἐφύτευσε ἀμπέλι
καὶ ἔδωσεν αὐτὸ μὲ ἐνοίκιον
εἰς τοὺς γεωργοὺς καὶ ἐταξίδευσε
διὰ πολὺν καιρὸ εἰς ξένην χώραν.
|
9
Ἤρχισε δὲ νὰ λέγῃ πρὸς τὸν
λαὸν τὴν ἀκόλουθον παραβολήν· Ἕνας
ἄνθρωπος ἐφύτευσεν ἄμπελον· Ὁ Θεὸς
δηλαδὴ παρεσκεύασε καὶ ἐπεμελήθη ὡς
λαὸν ἰδικόν του τὸν Ἰουδαϊκον λαόν.
Καὶ ἐνοικίασε τὴν ἄμπελόν του αὐτὴν
εἰς γεωργοὺς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς
ξένην χώραν δι’ ἀρκετὰ χρόνια. Ἐνεπιστεύθη
δηλαδὴ ὁ Θεὸς τὸν λαόν του εἰς
τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας
διὰ νὰ τὸν καλλιεργήσουν πρὸς παραγωγὴν
ἔργων πίστεως καὶ ἀρετῆς.
|
10
Καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἀπέστειλε
πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον ἵνα
ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος
δώσωσιν αὐτῷ· οἱ δὲ γεωργοὶ
δείραντες αὐτὸν ἐξαπέστειλαν
κενόν. |
10
Εἰς τὸν καιρὸν δὲ τῆς ἐσοδείας
ἔστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς ἕνα
δοῦλον, διὰ νὰ τοῦ δώσουν τὸ
μέρος τοῦ καρποῦ, ποὺ ἐδικαιοῦτο.
Οἱ γεωργοὶ ὅμως ἀφοῦ τὸν
ἔδειραν, τὸν ἔδιωξαν ἀδειανόν.
|
10
Καὶ εἰς τὸν κατάλληλον χρόνον, δηλαδὴ
εἰς τὸν καιρὸν τῆς ἐσοδείας,
ἀπέστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον,
διὰ νὰ τοῦ δώσουν μέρος ἀπὸ
τὸν καρπὸν τῆς ἀμπέλου. Οἱ γεωργοὶ
ὅμως ἀφοῦ ἔδειραν αὐτόν, τὸν
ἐδίωξαν μὲ ἀδειανὰ χέρια. Ἔστειλε
δηλαδὴ ὁ Θεὸς τὴν πρώτην σειρὰν
τῶν προφητῶν διὰ νὰ διαπιστώσουν τὰ
ἔργα τῆς ἀρετῆς, ποὺ ὤφειλεν
ὡς ἄλλη καλλιεργημένη ἄμπελος νὰ καρποφορήσῃ
ὁ τόσον εὐνοηθεῖς ἀπὸ τὸν
Θεὸν λαός. Ἀλλ’ ἡ πρώτη αὐτὴ
σειρὰ τῶν προφητῶν ἐστάλη ματαίως
καὶ χωρὶς κανὲν ἀγαθὸν ἀποτέλεσμα.
|
11
Καὶ προσέθετο αὐτοῖς πέμψαι
ἕτερον δοῦλον. Οἱ δὲ κἀκεῖνον
δείραντες καὶ ἀτιμάσαντες ἐξαπέστειλαν
κενόν. |
11
Τότε ὁ οἰκοδεσπότης ἀπεφάσισε
νὰ στείλῃ ἀκόμη εἰς αὐτοὺς
ἄλλον δοῦλον. Αὐτοὶ δέ, ἀφοῦ
καὶ ἐκεῖνον ἔδειραν καὶ ἐξευτέλισαν,
τὸν ἔστειλαν μὲ ἀδειανὰ χέρια.
|
11
Καὶ προσθέτως ἀπεφάσισεν ὁ οἰκοδεσπότης
νὰ ἀποστείλῃ εἰς αὐτοὺς
ἄλλον δοῦλον· αὐτοὶ δέ, ἀφοῦ
ἔδειραν καὶ ἠτίμασαν καὶ ἐκεῖνον,
τὸν ἐδίωξαν μὲ ἀδειανὰ χέρια.
Μὲ ἄλλας λέξεις καὶ δευτέρα σειρὰ
προφητῶν ἀπεστάλη, ἀλλὰ ἀντὶ
ἐκ τῆς διδασκαλίας τούτων νὰ συνέλθουν οἱ
ἄρχοντες τοῦ Ἰσραὴλ καὶ νὰ
στηριχθοῦν εἰς τὴν ὑπακοὴν πρὸς
τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὴν ἐργασίαν
τῆς ἀρετῆς, ἐκακομεταχειρίσθησαν καὶ
αὐτὴν τὴν σειρὰν περισσότερον ἀπὸ
τὴν πρώτην. |
12
Καὶ προσέθετο πέμψαι τρίτον. Οἱ
δὲ καὶ τοῦτον τραυματίσαντες ἐξέβαλον.
|
12
Καὶ ἀπεφάσισε ἀκόμη νὰ
στείλῃ καὶ τρίτον δοῦλον. Ἐκεῖνοι
ὅμως καὶ τοῦτον, ἀφοῦ ἐτραυμάτισαν,
τὸν πέταξαν ἔξω ἀπὸ τὸ
ἀμπέλι. |
12
Καὶ ἐπρόσθεσε καὶ τρίτην ἀποστολήν·
ἔστειλε λοιπὸν πάλιν τρίτον δοῦλον. Αὐτοὶ
ὅμως, ἀφοῦ ἐτραυμάτισαν καὶ
αὐτόν, τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ
τὴν ἄμπελον. Ἡ τρίτη δηλαδὴ σειρὰ
τῶν προφητῶν ἔτυχε πολὺ μεγαλυτέρας
κακομεταχειρίσεως. |
13
Εἶπε δὲ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος·
τί ποιήσω; Πέμψω τὸν υἱόν
μου τὸν ἀγαπητόν· ἴσως τοῦτον
ἰδόντες ἐντραπήσονται.
|
13
Εἶπε τότε ὁ κύριος τοῦ ἀμπελιοῦ·
Τί νὰ κάμω τώρα; Ἕνα μοῦ
μένει· θὰ στείλω τὸν υἱόν
μου τὸν ἀγαπητόν. Ἴσως, ὅταν
τὸν ἴδουν, νὰ ἐντραποῦν.
|
13
Εἶπε δὲ ὁ Κύριος τῆς ἀμπέλου·
Τί νὰ κάμω; Ἂν στείλω καὶ ἄλλον δοῦλον,
δὲν ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ μεταχειρισθοῦν
καὶ τοῦτον καλύτερον. Θὰ στείλω τὸν
υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν. Ἴσως ὅταν
ἴδουν αὐτόν, θὰ ἐντραποῦν. Καὶ
ἔστειλε τὸν ἐνανθρωπήσαντα υἱόν του,
τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
|
14
Ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ γεωργοὶ
διελογίζοντο πρὸς ἑαυτοὺς λέγοντες·
οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος·
δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν, ἵνα
ἡμῶν γένηται ἡ κληρονομία.
|
14
Ὅταν ὅμως τὸν εἶδαν οἱ γεωργοί,
ἐσκέπτοντο μεταξύ των καὶ ἔλεγαν·
Αὐτὸς εἶναι ὁ κληρονόμος·
ἐλᾶτε λοιπὸν νὰ τὸν θανατώσωμεν,
διὰ νὰ γίνῃ πλέον ἰδική
μας ἡ κληρονομία. |
14
Ὅταν ὅμως οἱ γεωργοὶ εἶδον αὐτόν,
ἐσκέπτοντο μεταξύ των καὶ ἔλεγαν· Αὐτὸς
εἶναι ὁ κληρονόμος τῆς ἀμπέλου. Ἐλᾶτε
νὰ τὸν φονεύσωμεν, διὰ νὰ γίνῃ
ἡ ἄμπελος κληρονομία ἰδική μας, καὶ
ἀνενόχλητοι πλέον νὰ ἐξουσιάζωμεν τὴν
συναγωγὴν καὶ νὰ ἐκμεταλλευώμεθα αὐτήν.
|
15
Καὶ ἐκβαλόντες αὐτὸν ἔξω
τοῦ ἀμπελῶνος ἀπέκτειναν. Τί
οὖν ποιήσει αὐτοῖς ὁ κύριος
τοῦ ἀμπελῶνος;
|
15
Καὶ ἀφοῦ τὸν ἔβγαλαν ἔξω
ἀπὸ τὸ ἀμπέλι, τὸν ἐφόνευσαν.
Τί λοιπὸν θὰ κάμῃ ἐναντίον
αὐτῶν ὁ κύριος τοῦ ἀμπελιοῦ;
|
15
Καὶ ἀφοῦ τὸν ἔβγαλαν ἔξω
ἀπὸ τὴν ἄμπελον, τὸν ἐφόνευσαν.
Τί λοιπὸν θὰ κάμῃ εἰς αὐτοὺς
ὁ κύριος τῆς ἀμπέλου:
|
16
Ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς
γεωργοὺς τούτους, καὶ δώσει τὸν
ἀμπελῶνα ἄλλοις. Ἀκούσαντες
δὲ εἶπον· μὴ γένοιτο.
|
16
Θὰ ἔλθῃ ὁ ἴδιος καὶ θὰ
ἐξολοθρεύσῃ τοὺς γεωργοὺς αὐτοὺς
καὶ θὰ δώσῃ τὸ ἀμπέλι
εἰς ἄλλους>. Μερικοὶ δὲ ἀπὸ
τοὺς Φαρισαίους, ποὺ ἦσαν ἐκεῖ,
ὅταν ἤκουσαν τὴν παραβολὴν καὶ
ἐνόησαν τὴν σημασίαν της, εἶπαν·
Μὴ γένοιτο! |
16
Θὰ ἔλθῃ αὐτοπροσώπως πλέον καὶ
θὰ ἐξολοθρεύσῃ τοὺς γεωργοὺς
αὐτοὺς καὶ θὰ δώσῃ τὴν
ἄμπελον εἰς ἄλλους. Μερικοὶ δὲ
ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ,
ὅταν ἤκουσαν τὴν παραβολήν, εἶπαν·
Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξῃ, ὥστε νὰ
μὴ μᾶς γίνῃ ἕνας τέτοιος ἐξολοθρευμός.
|
17
Ὁ δὲ ἐμβλέψας αὐτοῖς εἶπε·
τί οὖν ἐστι τὸ γεγραμμένον τοῦτο,
λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες,
οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας;
|
17
Ὁ δὲ Κύριος τοὺς ἐκύτταξε
κατάματα καὶ εἶπε· <καὶ ὅμως
ἔτσι θὰ γίνῃ, διότι τί
σημασίαν ἔχει τότε αὐτὸ ποὺ
εἶναι γραμμένο εἰς τοὺς προφήτας,
ὅτι δηλαδὴ λίθον τὸν ὁποῖον
ἐπέταξαν ὡς ἀκατάλληλον οἱ
οἰκοδόμοι, αὐτὸς ἔγινε κεφαλὴ
καὶ ἀκρογωνιαῖος λίθος, δι' ὅλην
τὴν οἰκοδομήν; |
17
Ὁ Κύριος δὲ τοὺς παρετήρησε μὲ ζωηρὸν
βλέμμα, διὰ να τοὺς προσελκύσῃ τὸ
ἐνδιαφέρον καὶ τὴν προσοχήν, καὶ τοὺς
εἶπε· Ἐὰν σύμφωνα μὲ τὴν
εὐχήν σας δὲν ἐπέλθῃ ἡ καταστροφή,
ποὺ σᾶς προεῖπον, ποίαν λοιπὸν ἔννοιαν
καὶ σημασίαν ἔχει αὐτό, ποὺ εἶναι
γραμμένον ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα;
Λίθον,τὸν ὁποῖον ἐπέταξαν ὡς
ἀκατάλληλον οἱ κτίσται, αὐτὸς ἔγινε
τῆς ὅλης οἰκοδομῆς ἡ κεφαλὴ
καὶ ἀκρογωνιαῖος λίθος. Δηλαδὴ ἐγώ,
τὸν ὁποῖον σεῖς οἱ ἀρχιερεῖς
καὶ γραμματεῖς, ποὺ ἔχετε καθῆκον
καὶ ἔργον νὰ οἰκοδομῆτε τὸν
λαὸν τοῦ Κυρίου, ἀπερρίψατε σὰν ἄλλον
λίθον ἀκατάλληλον διὰ τὸ οἰκοδόμημα
τοῦ Θεοῦ, ἔγινα θεμέλιον καὶ ἀγκωνάρι,
ποὺ βαστᾷ καὶ συνδέει ὁλόκληρον τὴν
οἰκοδομὴν καὶ συνενώνει εἰς ἕνα
λαὸν τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ τοὺς
ἐθνικούς, ὅπως τὸ ἀγκωνάρι συνδέει
δύο τοίχους. |
18
Πᾶς ὁ πεσὼν ἐπ' ἐκεῖνον
τὸν λίθον συνθλασθήσεται· ἐφ'
ὃν δ' ἄν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.
|
18
Καὶ καθένας ποὺ θὰ ἐπιπέσῃ
ἐναντίον τοῦ λίθου αὐτοῦ,
θὰ τσακισθῇ. ᾿Εκεῖνον δέ, ἐπάνω
εἰς τὸν ὁποῖον θὰ πέσῃ
βαρὺς αὐτὸς ὁ λίθος, θὰ
τὸν συντρίψῃ, θὰ τὸν κάμῃ
θρύψαλα καὶ σκόνην καὶ θὰ τὸν
διαλύσῃ. (Ἄμπελος ἦτο ὁ Ἰσραηλιτικὸς
λαός, κακοὶ γεωργοὶ οἱ ἄρχοντες
τοῦ λαοῦ, δοῦλοι ἦσαν οἱ προφῆται
τοὺς ὁποίους οἱ ἄπιστοι ἄρχοντες
τοῦ λαοῦ ἐκακοποίησαν καὶ ἐφόνευσαν·
υἱὸς τοῦ κυρίου τοῦ ἀμπελῶνος,
ὁ ἐναθρωπήσας Υἱὸς τοῦ
Θεοῦ, τὸν ὁποῖον οἱ ἄρχοντες
τοῦ λαοῦ θὰ ἐσταύρωναν ἔξω
ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Καὶ
ὁ Θεὸς κατὰ λόγον δικαιοσύνης,
θὰ τοὺς ἀφαιροῦσε πλέον τὴν
ἠγεσίαν τοῦ λαοῦ, διὰ νὰ
δώσῃ αὐτὴν εἰς ἄλλους
καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ
ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς Ἐκκλησίας,
θὰ τοὺς συνέτριβε διὰ τὴν σκληροκαρδίαν
αὐτῶν καὶ θὰ τοὺς διέλυε).
|
18
Καὶ καθένας ποὺ θὰ ἐπιπέσῃ μὲ
ἐχθρικὰς διαθέσεις ἐπάνω εἰς τὸν
λίθον ἐκεῖνον, θὰ τσακισθῇ· ἐκεῖνον
δὲ ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ πέσῃ
βαρὺς ὁ λίθος αὐτός, θὰ τὸν
κάμῃ θρύμματα καὶ θὰ τὸν σκορπίσῃ
σὰν σκόνην. Ὄλεθρος δηλαδὴ καὶ ἀφανισμὸς
ἐπιφυλάσσεται εἰς ἐκεῖνον, ποὺ
θὰ πολεμήσῃ τὸν Χριστόν.
|
19
Καὶ ἐζήτησαν οἱ ἀρχιερεῖς
καὶ οἱ γραμματεῖς ἐπιβαλεῖν
ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας ἐν
αὐτῇ τῇ ὥρᾳ, καὶ ἐφοβήθησαν
τὸν λαόν· ἔγνωσαν γὰρ ὅτι
πρὸς αὐτοὺς τὰς παραβολὰς ἔλεγε.
|
19
Καταγανακτημένοι τότε οἱ γραμματεῖς
καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐζήτησαν
νὰ τὸν συλλάβουν ἐκείνην τὴν
ὥρα, διότι ἐκατάλαβαν καλά,
ὅτι δι' αὐτοὺς ἔλεγε τὰς παραβολάς,
ἀλλὰ ἐφοβήθησαν τὸν λαόν.
|
19
Καὶ ἐζήτησαν oὶ ἀρχιερεῖς καὶ
οἱ γραμματεῖς νὰ βάλουν χέρι ἐπάνω
του καὶ νὰ τὸν συλλάβουν κατ’ ἐκείνην
ἀκριβῶς τὴν ὥραν, ἀλλ’ ἐφοβήθησαν
τὸν λαόν. Ἤθελαν δὲ αὐτοστιγμεὶ
νὰ τὸν συλλάβουν, διότι ἐκατάλαβαν, ὅτι
δι’ αὐτοὺς ἔλεγε τὰς παραβολάς.
|
20
Καὶ παρατηρήσαντες ἀπέστειλαν ἐγκαθέτους,
ὑποκρινομένους ἑαυτοὺς δικαίους
εἶναι, ἵνα ἐπιλάβωνται αὐτοῦ
λόγου εἰς τὸ παραδοῦναι αὐτὸν
τῇ ἀρχῇ καὶ τῇ ἐξουσίᾳ
τοῦ ἡγεμόνος. |
20
Καὶ ἀφοῦ ἐπερίμεναν κατάλληλον
εὐκαιρίαν, ἔστειλαν βαλτοὺς ἀνθρώπους
των, ποὺ ὑπεκρίνοντο ὅτι εἶναι
δίκαιοι, διὰ νὰ ἀποσπάσουν ἀπὸ
αὐτὸν κάποιον ἐνοχοποιητικὸν
ἢ παρεξηγήσιμον λόγον, ὥστε νὰ
τὸν παραδώσουν εἰς τὴν ἀρχὴν
καὶ ἐξουσίαν τοῦ ἡγεμόνος.
|
20
Καὶ ἀφοῦ ἐκαιροφυλάκτησαν, ἀπέστειλαν
κατασκόπους, oὶ ὁποῖοι ὑπεκρίνοντο
ὅτι ἦσαν εὐσυνείδητοι καὶ ἐνδιεφέροντο
πολὺ νὰ συμμορφώνωνται πρὸς τὸ δίκαιον.
Τοὺς ἔστειλαν δέ, διὰ νὰ τοῦ
ἀποσπάσουν κάποιον λόγον ἐνοχοποιητικόν, ὥστε
νὰ τὸν παραδώσουν εἰς τὴν ἀρχὴν
καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ ἡγεμόνος.
|
21
Καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες·
διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ὀρθῶς
λέγεις καὶ διδάσκεις, καὶ οὐ
λαμβάνεις πρόσωπον, ἀλλ' ἐπ' ἀληθείας
τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις·
|
21
Καί, λοιπόν, τὸν ἠρώτησαν λέγοντες·
<διδάκαλε, γνωρίζομεν, ὅτι ὀρθὰ
καὶ σωστὰ λέγεις καὶ διδάσκεις
καὶ δὲν λαμβάνεις ὑπ' ὄψιν σου
πρόσωπα ἀνθρώπων, ἀλλά, στηριζόμενος
εἰς τὴν ἀλήθειαν, διδάσκεις
πάντοτε τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ.
|
21
Καὶ τὸν ἠρώτησαν καὶ εἶπαν·
Διδάσκαλε, γνωρίζομεν, ὅτι ὀρθὰ καὶ
ἀληθῆ λέγεις καὶ διδάσκεις, χωρὶς
νὰ παρεκκλίνῃς διόλου ἀπὸ τὴν
εὐθεῖαν γραμμήν, καὶ δὲν λογαριάζεις
ἀνθρώπους, οὔτε χαρίζεσαι εἰς πρόσωπον,
ἀλλὰ βασιζόμενος πάντοτε εἰς τὴν ἀλήθειαν
διδάσκεις τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ. |
22
ἔξεστιν ἡμῖν Καίσαρι φόρον δοῦναι
ἢ οὔ; |
22
Σὲ παρακαλοῦμεν, λοιπὸν νὰ μᾶς
δώσῃς μίαν συμβουλήν. Ἐπιτρέπεται
εἰς ἡμᾶς, ποὺ εἴμεθα ὁ
ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, νὰ
δίνωμεν φόρον εἰς τὸν Καίσαρα
ἢ ὄχι;> |
22
Σὲ συμβουλευόμεθα λοιπόν· Ἐπιτρέπεται εἰς
ἡμᾶς, ποὺ ἀνήκομεν εἰς τὸν
λαὸν τοῦ Θεοῦ καὶ βασιλέα ἔχομεν
αὐτὸν τὸν Θεόν, νὰ δώσωμεν εἰς
τὸν Καίσαρα φόρον, ἢ δὲν ἐπιτρέπεται;
|
23
Κατανοήσας δὲ αὐτῶν τὴν πανουργίαν
εἶπε πρὸς αὐτούς· τί μὲ
πειράζετε; |
23
Ἐκατάλαβε πολὺ καλὰ ὁ Κύριος
τὴν πανουργίαν αὐτῶν καὶ τοὺς
εἶπε· <διατὶ μὲ ἐρωτᾶτε
μὲ δολιότητα καὶ θέλετε νὰ μὲ
συλλάβετε εἰς παγίδαν; |
23
Ἀντελήφθη ὅμως τὴν πονηρίαν των καὶ
τοὺς εἶπε· Διατὶ μὲ ἐκθέτετε
εἰς πειρασμὸν καὶ ζητεῖτε νὰ
μὲ συλλάβετε εἰς παγίδα; |
24
Δείξατέ μοι δηνάριον· τίνος ἔχει
εἰκόνα καὶ ἐπιγραφήν; Ἀποκριθέντες
δὲ εἶπον· Καίσαρος. |
24
Δείξατέ μου ἕνα δηνάριον· ποίου
τὴν εἰκόνα καὶ τὴν ἐπιγραφὴν
ἔχει;> Ἐκεῖνοι ἀπεκρίθησαν
καὶ εἶπαν <τοῦ
Καίσαρος>. |
24
Δείξατέ μου ἓν δηνάριον. Ποίου τὴν εἰκόνα
καὶ ἐπιγραφὴν ἔχει τὸ νόμισμα
αὐτό; Ἀπεκρίθησαν ἐκεῖνοι καὶ
εἶπον· τοῦ Καίσαρος. |
25
Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἀπόδοτε
τοίνυν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ
τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ.
|
25
Αὐτὸς τότε τοὺς εἶπε· <δῶστε,
λοιπόν, πίσω εἰς τὸν Καίσαρα,
αὐτὰ ποὺ ἀνήκουν εἰς τὸν
Καίσαρα, πληρώσατε φόρον εἰς τὸν
Καίσαρα, τοῦ ὁποίου τὰ νομίσματα
χρησιμοποιεῖτε εἰς τὰς συναλλαγάς
σας καὶ δηλώνετε ἔτσι, ὅτι εὑρίσκεσθε
ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν καὶ προστασίαν
του. Δῶστε ὅμως καὶ εἰς τὸν
Θεὸν αὐτὰ ποὺ ἀνήκουν
εἰς τὸν Θεόν, ὁλόκληρον τὸν
εὐατόν σας μὲ ἀγάπην καὶ
ὑποταγὴν εἰς ἐκεῖνον>.
|
25
Αὐτὸς δὲ τότε τοὺς εἶπε·
Μόνοι σας ἐδέχθητε εἰς τὰς συναλλαγάς σας
τὰ νομίσματα τοῦ Καίσαρος καὶ μὲ αὐτὰ
διενεργεῖτε τὸ ἐμπόριον σας καὶ διευκολύνεσθε
εἰς τὰς μεταξύ σας σχέσεις. Δώσατε λοιπὸν
ὀπίσω εἰς τὸν Καίσαρα ἐκεῖνα,
ποὺ ἀνήκουν εἰς τὸν Καίσαρα, τοὺς
φόρους δηλαδὴ καὶ τὴν ὑποταγὴν
εἰς τοὺς νόμους, ποὺ ἀσφαλίζουν τὴν
ἀπονομὴν τοῦ δικαίου καὶ τὴν
εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν πολιτῶν. Δώσατε
δὲ καὶ εἰς τὸν Θεὸν ἐκεῖνα,
ποὺ ἀνήκουν εἰς τὸν Θεόν, δηλαδὴ
ὁλόκληρον τὸν ἐσωτερικόν σας ἄνθρωπον
καὶ ὅλον τὸν ἑαυτόν σας.
|
26
Καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἐπιλαβέσθαι
αὐτοῦ ρήματος ἐναντίον τοῦ
λαοῦ, καὶ θαυμάσαντες ἐπὶ τῇ
ἀποκρίσει αὐτοῦ ἐσίγησαν.
|
26
Καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ τοῦ
ἀποσπάσουν ἐμπρὸς εἰς τὸν
λαὸν κανένα ἐνοχοποιητικὸν
λόγον. Καὶ γεμᾶτοι θαυμασμὸν διὰ
τὴν ἀποστομωτικὴν ἀπάντησίν
του, ἔκλεισαν τὸ στόμα των.
|
26
Καὶ δὲν κατώρθωσαν νὰ τοῦ πάρουν οὔτε
τὸν παραμικρὸν ἐνοχοποιητικὸν λόγον
ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος
τὴν στιγμὴν ἐκείνην τὸν ἤκουε
καὶ θὰ ἐχρησίμευεν ὡς μάρτυς. Καὶ
θαυμάσαντες διὰ τὴν ἀπόκρισίν του ἐσιώπησαν.
|
27
Προσελθόντες δέ τινες τῶν Σαδδουκαίων,
οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν,
ἐπηρώτησαν αὐτὸν
|
27
Ἐπλησίασαν τότε τὸν Ἰησοῦν
μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Σαδδουκαίους,
οἱ ὁποῖοι ἔλεγαν ὅτι δὲν
ὑπάρχει ἀνάστασις νεκρῶν καὶ
τὸν ἠρώτησαν |
27
Ἐπλησίασαν δὲ τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ
τοὺς Σαδδουκαίους μερικοί, ποὺ ἔλεγαν ὅτι
δὲν ὑπάρχει ἀνάστασις. Καὶ τὸν
ἠρώτησαν |
28
λέγοντες· διδάσκαλε, Μωϋσῆς ἔγραψεν
ἡμῖν, ἐάν τινος ἀδελφὸς
ἀποθάνῃ ἔχων γυναῖκα, καὶ
οὗτος ἄτεκνος ἀποθάνῃ, ἵνα
λάβῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
τὴν γυναῖκα καὶ ἐξαναστήσῃ
σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.
|
28
λέγοντες· <διδάσκαλε, ὁ Μωϋσῆς
ἔγραψε γιὰ μᾶς εἰς τὸν νόμον
του, ὅτι ἐὰν ὁ ἀδελφὸς
κάποιου ἀποθάνῃ καὶ ἔχῃ
γυναῖκα καὶ αὐτὸς ἀποθάνῃ
ἄτεκνος, πρέπει ὁ ἀδελφός του
νὰ λάβῃ σύζυγον τὴν γυναῖκα
καὶ νὰ γεννήσῃ ἀπόγονον
εἰς τὸν ἀδελφόν του. |
28
καὶ εἶπαν· Διδάσκαλε, ὁ Μωϋσῆς
μᾶς ἔγραψε εἰς τὸν νόμον· ἐὰν
ὁ ἀδελφὸς κάποιου ἀποθάνῃ καὶ
ἔχῃ γυναῖκα καὶ ἀποθάνῃ
οὗτος ἄτεκνος, πρέπει νὰ πάρῃ ὁ
ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα
καὶ νὰ γεννήσῃ μὲ αὐτὴν
ἀπόγονον εἰς τὸν ἀποθανόντα ἄτεκνον
ἀδελφόν του. |
29
Ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν·
καὶ ὁ πρῶτος λαβὼν γυναῖκα ἀπέθανεν
ἄτεκνος· |
29
Ἦσαν λοιπὸν ἑπτὰ ἀδελφοί·
καὶ ὁ πρῶτος ἀφοῦ ἐνυμφεύθη
μίαν γυναῖκα ἀπέθανε ἄτεκνος.
|
29
Ἦσαν λοιπὸν ἑπτὰ ἀδελφοί. Καὶ
ὁ πρῶτος, ἀφοῦ ἐνυμφεύθη μίαν
γυναῖκα, ἀπέθανεν ἄτεκνος.
|
30
καὶ ἔλαβεν ὁ δεύτερος τὴν γυναῖκα,
καὶ οὗτος ἀπέθανεν ἄτεκνος·
|
30
Καὶ ἐπῆρε ὁ δεύτερος τὴν
γυναῖκα αὐτήν, ἀλλὰ καὶ
αὐτὸς ἀπέθανε ἄτεκνος.
|
30
Καὶ ἔλαβεν ὁ δεύτερος τὴν γυναῖκα
αὐτήν. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
ἀπέθανεν ἄτεκνος. |
31
καὶ ὁ τρίτος ἔλαβεν αὐτὴν
ὡσαύτως· ὡσαύτως δὲ καὶ
οἱ ἑπτά· οὐ κατέλιπον τέκνα,
καὶ ἀπέθανον· |
31
Καὶ ὁ τρίτος ἐπῆρε ἐπίσης
αὐτήν. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ
ἑπτά· καὶ δὲν ἀφῆκαν
τέκνα καὶ ἀπέθανον. |
31
Καὶ ὁ τρίτος τὴν ἐπῆρεν ὅπως
καὶ ὁ δεύτερος. Τὸ ἴδιο δὲ ἔκαμαν
καὶ οἱ ἑπτά. Δὲν ἄφησαν ὅμως
τέκνα καὶ ἀπέθανον. |
32
ὕστερον δὲ πάντων καὶ ἡ γυνὴ
ἀπέθανεν. |
32
Ὕστερα δὲ ἀπὸ ὅλους ἀπέθανε
καὶ ἡ γυναῖκα. |
32
Ὕστερον δὲ ἀπὸ ὅλους ἀπέθανε
καὶ ἡ γυνή. |
33
Ἐν τῇ ἀναστάσει οὖν τίνος
αὐτῶν γίνεται γυνῇ; Οἱ γὰρ
ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναῖκα.
|
33
Κατὰ τὴν ἀνάστασιν λοιπὸν τῶν
νεκρῶν εἰς ποῖον ἀπὸ τοὺς
ἑπτὰ ἀδελφοὺς θὰ εἶναι
σύζυγος ἡ γυναῖκα αὐτή; Διότι
καὶ οἱ ἑπτὰ τὴν εἶχαν
νόμιμον σύζυγον>. |
33
Κατὰ τὴν ἀνάστασιν λοιπὸν ποίου ἐκ
τῶν ἑπτὰ ἀδελφῶν θὰ γίνῃ
σύζυγος; Διότι ὅλοι τὴν ἐπῆραν γυναῖκα.
|
34
Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς
ὁ Ἰησοῦς· οἱ υἱοὶ
τοῦ αἰῶνος τούτου γαμοῦσι καὶ
ἐκγαμίζονται· |
34
Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς
τοὺς εἶπεν· <οἱ ἄνθρωποι τῆς
παρούσης ζωῆς νυμφεύονται καὶ δίδονται
εἰς γάμον. |
34
Καὶ ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπεν
ὁ Ἰησοῦς· Αὐτοί, ποὺ ζοῦν
εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν καὶ εἶναι
παιδιὰ τοῦ κόσμου αὐτοῦ ποὺ
θὰ παρέλθῃ, αὐτοὶ ἔρχονται εἰς
γάμον καὶ ὑπανδρεύουν ἔπειτα καὶ τοὺς
ἀπογόνους των. |
35
οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος
ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως
τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν
οὔτε γαμίζονται· |
35
Ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ θὰ ἀξιωθοῦν
νὰ ἀπολαύσουν τὴν μέλλουσαν
ζωὴν καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν
οὔτε νυμφεύονται οὔτε δίδονται εἰς
γάμον. |
35
Ἐκεῖνοι ὅμως, ποὺ ἀξιώθησαν
νὰ ἀπολαύσουν τὸν αἰῶνα καὶ
τὸν κόσμον ἐκεῖνον τὸν μέλλοντα καὶ
οὐράνιον καὶ νὰ ἀναστηθοῦν ἐνδόξως
ἐκ νεκρῶν, οὔτε αὐτοὶ οἱ
ἴδιοι ἔρχονται εἰς γάμον, οὔτε ὑπανδρεύουν
τοὺς ἀπογόνους των. |
36
οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται·
ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί
εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως
υἱοὶ ὄντες. |
36
Διότι οὔτε καὶ νὰ ἀποθάνουν
πλέον δύνανται, ἐπειδὴ τὰ σώματά
των εἶναι ἄφθαρτα καὶ αἰώνια.
Εἶναι ὅμοιοι μὲ τοὺς ἀγγέλους
καὶ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, υἱοὶ
ποὺ δὲν προέρχονται ἀπὸ φυσικὴν
γέννησιν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν
ἀνάστασιν, ποὺ ὁ Θεὸς θὰ
διατάξῃ καὶ θὰ πραγματοποιήσῃ.
|
36
Ἀλλ’ οὔτε καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ
ἔλθουν εἰς γάμον, τοῦ ὁποίου ἕνας
ἐκ τῶν σκοπῶν εἶναι νὰ προλάβῃ
τὴν διὰ τοῦ θανάτου ἐξάλειψιν τοῦ
ἀνθρωπίνου γένους. Καὶ δὲν εἶναι ἀνάγκη
νὰ ἔλθουν εἰς γάμον, διότι πλέον δὲν
εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποθάνουν, ἐπειδή,
ὅσοι ζοῦν ἐκεῖ, ἔχουν φύσιν
ἄφθαρτον καὶ ἀθάνατον, ὅπως οἱ
ἄγγελοι, καὶ εἶναι υἱοὶ τοῦ
Θεοῦ. Διότι τὰ σώματά των δὲν θὰ προέρχονται
ἐκ γεννήσεως σαρκικῆς, ἀλλὰ θὰ
ξαναγεννηθοῦν διὰ τῆς ἀναστάσεως,
τὴν ὁποίαν θὰ πραγματοποιήσῃ ἡ
ἄμεσος ἐπέμβασις τοῦ Θεοῦ καὶ
ὄχι παρέμβασις σαρκικῶν γονέων.
|
37
Ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροί,
καὶ Μωϋσῆς ἐμήνυσεν ἐπὶ
τῆς βάτου, ὡς λέγει Κύριον τὸν
Θεὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Θεὸν
Ἰσαὰκ καὶ τὸν Θεὸν Ἰακώβ.
|
37
Ὅτι δὲ ἀνασταίνονται οἱ νεκροὶ
τὸ ἀνήγγειλε καὶ ὁ Μωϋσῆς
ἐκεῖ εἰς τὴν βάτον, ὅταν
δηλαδὴ ὀνομάζῃ τὸν Κύριον
ὡς τὸν Θεὸν τοῦ Ἀβραὰμ
καὶ τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσαὰκ
καὶ τὸν Θεὸν τοῦ Ἰακώβ.
|
37
Ὅτι δὲ ἀνασταίνονται oἱ νεκροί, τὸ
ἐφανέρωσε καὶ ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸ
μέρος τῆς Γραφῆς, ποὺ γίνεται λόγος περὶ
τῆς βάτου. Ὅταν δηλαδὴ ἀποκαλῇ
καὶ ἀναφέρῃ τὸν Κύριον ὡς τὸν
Θεὸν τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τὸν
Θεὸν τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τὸν
Θεὸν τοῦ Ἰακώβ. |
38
Θεὸς δὲ οὐκ ἐστὶ νεκρῶν,
ἀλλὰ ζώντων· πάντες γὰρ
αὐτῷ ζῶσιν. |
38
Μάθετε δὲ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν
εἶναι Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζωντανῶν.
Διότι ὅλοι, ὅσοι ἔχουν φύγει
ἀπὸ τὴν γῆν καὶ εἶναι
δι' ἡμᾶς νεκροί, διὰ τὸν Θεὸν
εἶναι ζωντανοί, ζοῦν πλησίον αὐτοῦ
εἰς ἐπικοινωνίαν μὲ αὐτόν>.
|
38
Ὁ Θεὸς δὲ δὲν εἶναι Θεὸς
νεκρῶν, τοὺς ὁποίους ὁ θάνατος ἐξεμηδένισεν,
ἀλλ’ εἶναι Θεὸς ζωντανῶν. Διότι ὅλοι,
καὶ αὐτοί, ποὺ δι’ ἡμᾶς εἶναι
πεθαμένοι, διὰ τὸν Θεὸν εἶναι ζωντανοί,
καὶ ἑξακολουθοῦν νὰ ζοῦν καὶ
νὰ εὑρίσκωνται εἰς σχέσιν καὶ κοινωνίαν
μετ’ αὐτοῦ καὶ δὲν διατελοῦν
εἰς κατάστασιν ληθάργου καὶ ἀναισθησίας.
|
39
Ἀποκριθέντες δέ τινες τῶν γραμματέων
εἶπον· διδάσκαλε, καλῶς εἶπας.
|
39
Μερικοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς,
ἀντίθετοι τῶν Σαδδουκαίων, ἔλαβαν
τὸν λόγον τότε καὶ εἶπαν·
<Διδάσκαλε, πολὺ καλὰ ὠμίλησες>.
|
39
Τότε μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς,
ποὺ ἐπίστευον εἰς τὴν ἀνάστασιν,
ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν· Διδάσκαλε, καλὰ
ὡμίλησες. |
40
Οὐκέτι δὲ ἐτόλμων ἐπερωτᾶν
αὐτὸν οὐδέν. |
40
Δὲν ἐτολμοῦσαν δὲ πλέον νὰ
τὸν ἐρωτοῦν κατὰ τρόπον δόλιον
εἰς τίποτε, διότι ἔβγαιναν νικημένοι
καὶ ἐντροπιασμένοι. |
40
Δὲν ἐτόλμων δὲ πλέον νὰ τὸν
ἐρωτοῦν τίποτε, διότι πάντοτε ἐξήρχετο νικητὴς
ἀπὸ τὴν μετ’ αὐτῶν συζήτησιν.
|
41
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· πῶς
λέγουσι τὸν Χριστὸν υἱὸν Δαυῒδ
εἶναι; |
41
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· <πῶς
λέγουν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἀπόγονος
τοῦ Δαυΐδ; |
41
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Πῶς
λέγουν oι διδάσκαλοί σας, ὅτι ὁ Μεσσίας Χριστὸς
εἶναι ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ;
|
42
Καὶ αὐτὸς Δαυῒδ λέγει ἐν
βίβλῳ τῶν ψαλμῶν· εἶπεν
ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου
ἐκ δεξιῶν μου |
42
Ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Δαυῒδ εἰς
τὸ βιβλίον τῶν ψαλμῶν λέγει·
εἶπεν ὁ Κύριος καὶ Θεὸς εἰς
τὸν Κύριόν μου Χριστόν, κάθισε
εἰς τὰ δεξιά μου ἐπὶ τοῦ
θρόνου, |
42
Καὶ πῶς ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος
αὐτὸς ὁ Δαβὶδ λέγει εἰς τὸ
βιβλίον τῶν Ψαλμῶν· Εἶπεν ὁ Κύριος
καὶ Θεὸς εἰς τὸν Κύριόν μου Χριστόν·
Κάθισε ἐπὶ τοῦ θρόνου μου εἰς τὰ
δεξιά μου δοξαζόμενος καὶ τιμώμενος μαζί μου,
|
43
ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς
σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. |
43
ἕως ὅτου βάλω τοὺς ἐχθρούς
σου ὑποπόδιον εἰς τὰ πόδια σου.
|
43
ἕως ὅτου θέσω τοὺς ἐχθρούς σου σὰν
ἄλλο ὑποστήριγμα, ποὺ θὰ πατοῦν
ἐπάνω τὰ πόδια σου; |
44
Δαυῒδ οὖν αὐτὸν Κύριον καλεῖ·
καὶ πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστιν;
|
44
Ὁ Δαυῒδ λοιπὸν ὀνομάζει αὐτὸν
Κύριον, καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν
νὰ εἶναι μόνον ἀπόγονός
του; Ἡ προσφώνησις αὐτὴ εκ μέρους
τοῦ Δαυΐδ, φανερώνει ὅτι ὁ Μεσσίας
δὲν εἶναι μόνον ἀπόγονος τοῦ
Δαυΐδ, ἀλλὰ Κύριος καὶ Θεός>.
|
44
Ὁ Δαβὶδ λοιπὸν καλεῖ αὐτὸν
Κύριον. Καὶ πῶς εἶναι υἱός του; Στέκει
ὁ πρόγονος νὰ καλῇ τὸν τρισέγγονον
καὶ ἀπόγονόν του Κύριον; Αὐτὸ σημαίνει,
ὅτι ὁ Μεσσίας δὲν εἶναι μόνον υἱὸς
τοῦ Δαβίδ, ἀλλὰ καὶ υἱὸς
τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς τοιοῦτος εἶναι
καὶ Κύριος τοῦ Δαβίδ. |
45
Ἀκούοντος δὲ παντὸς τοῦ λαοῦ
εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ·
|
45
Ἐνῶ δὲ ὅλος ὁ λαὸς τὸν
ἤκουε εἶπε εἰδικώτερα εἰς τοὺς
μαθητάς του· |
45
Ἐνῷ δὲ ἤκουεν αὐτὰ ὅλος
ὁ λαός, εἶπεν εἰς τοὺς μαθητάς του·
|
46
προσέχετε ἀπὸ τῶν γραμματέων
τῶν θελόντων περιπατεῖν ἐν στολαῖς
καὶ φιλούντων ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς
ἀγοραῖς καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν
ταῖς συναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίας ἐν
τοῖς δείπνοις, |
46
<προσέχετε ἀπὸ τοὺς γραματεῖς,
οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ περιπατοῦν
μὲ ἐπισήμους στολὰς καὶ ἀγαποῦν
τοὺς τιμητικοὺς χαιρετισμοὺς εἰς τὰς
ἀγορὰς καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας
εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς πρώτας
θέσεις εἰς τὰ δεῖπνα.
|
46
Προσέχετε ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς, ποὺ
θέλουν νὰ περιπατοῦν μὲ ἐνδυμασίας
ἐπισήμους καὶ ἐπιδεικτικὰς καὶ
ἀγαποῦν τοὺς εὐλαβεῖς καὶ
τιμητικοὺς χαιρετισμοὺς εἰς τὰς ἀγορὰς
καὶ τὰ πρῶτα καθίσματα εἰς τὰς
συναγωγὰς καὶ τὰς πρώτας θέσεις εἰς
τὰ δεῖπνα. |
47
οἳ κατεσθίουσι τὰς οἰκίας τῶν
χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσεύχονται·
οὗτοι λήψονται περισσότερον κρῖμα.
|
47
Αὐτοὶ εἶναι ποὺ κατατρώγουν
τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ
κατόπιν μὲ ὑποκριτικὴν εὐλάβειαν
κάνουν ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους
μακρᾶς προσευχάς. Αὐτοὶ θὰ λάβουν
μεγαλυτέραν καταδίκην, ἀπὸ ἐκείνην
ποὺ θὰ λάβουν οἱ ἄλλοι ἁμαρτωλοί>.
|
47
Αὐτοὶ κατατρώγουν τὰ σπίτια καὶ τὴν
περιουσίαν τῶν χηρῶν καὶ ὑποκριτικῶς
μὲ πρόσχημα εὐλαβείας πρὸς ἐξαπάτησιν
τῶν χηρῶν κάνουν μακρὰς προσευχάς. Αὐτοὶ
θὰ λάβουν μεγαλυτέραν καταδίκην ἀπὸ τὴν
καταδίκην τῶν κλεπτῶν καὶ ἁρπάγων.
|