Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
γγιζε
δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων
ἡ λεγομένη πάσχα. |
πλησίαζε
δὲ ἡ ἑορτή, κατὰ τὴν ὁποίαν
οἱ Ἰσραηλῖται ἐπὶ ἑπτὰ
ἡμέρας ἔτρωγαν ψωμὶ ἄζυμο καὶ
ἡ ὁποία ἐλέγετο πάσχα
|
πλησίαζε
δὲ ἡ ἑορτή, ποὺ ἐπὶ ἑπτὰ
ἡμέρας οἱ Ἰουδαῖοι ἔτρωγον τὰ
ἄζυμα, καὶ ἡ ὁποία ἐλέγετο Πάσχα.
|
2
Καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς
καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς ἀνέλωσιν
αὐτόν· ἐφοφοῦντο γὰρ τὸν
λαόν. |
2
Καὶ ἐζητοῦσαν οἱ ἀρχιερεῖς
καὶ οἱ γραμματεῖς, μὲ ποιὸν
τρόπον νὰ τὸν φονεύσουν, χωρὶς
νὰ ἐκτεθοῦν· διότι ἐφοβοῦντο
τὸν λαόν. |
2
Καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ
οἱ γραμματεῖς νὰ εὕρουν τρόπον, μὲ
τὸν ὁποῖον ἀσφαλῶς καὶ
ἀκινδύνως νὰ τὸν φονεύσουν· ἐλάμβανον
δὲ τὰ μέτρα αὐτά, διότι ἐφοβοῦντο
τὸν λαόν, ὁ ὁποῖος συνεπάθει τὸν
Ἰησοῦν. |
3
Εἰσῆλθε δὲ ὁ σατανᾶς εἰς
τὸν Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενο
Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ
τῶν δώδεκα, |
3
Ἐμπῆκε δὲ ὁ σατανᾶς εἰς
τὸν Ἰούδα, τὸν ἐπονομαζόμενον
Ἰσκαριώτην, ὁ ὁποῖος ἦτο
ἔνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους.
|
3
Ἐμβῆκε δὲ ὁ σατανᾶς εἰς
τὸν Ἰούδαν, ποὺ ἐπωνομάζετο Ἰσκαριώτης
καὶ ἦτο ἀπὸ τὸν στενὸν
κύκλον τῶν μαθητῶν, δηλαδὴ ἕνας ἀπὸ
τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους. |
4
καὶ ἀπελθὼν συνελάλησε τοῖς
ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ
στρατηγοῖς τὸ πῶς αὐτὸν παραδῷ
αὐτοῖς. |
4
Καὶ αὐτὸς ἐπῆγε καὶ συνενοήθηκε
μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς
γραμματεῖς καὶ τοὺς στρατηγοὺς τῆς
φρουρὰς τοῦ ναοῦ, πῶς θὰ παρέδιδε
εἰς αὐτοὺς ἀσφαλῶς τὸν
Χριστόν. |
4
Καὶ ἐπῆγε καὶ συνομίλησε μὲ
τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ μὲ τοὺς
γραμματεῖς καὶ μὲ τὸν Λευΐτην ἀρχιφύλακα
καὶ τοὺς ὑπ’ αὐτὸν ἀξιωματικοὺς
τῆς λευϊτικῆς φρουρᾶς τοῦ ἱεροῦ.
Συνεζήτησε δὲ μετ’ αὐτῶν περὶ τοῦ
ἀσφαλεστέρου τρόπου, μὲ τὸν ὁποῖον
θὰ παρέδιδεν αὐτὸν εἰς αὐτούς.
|
5
Καὶ ἐχάρησαν, καὶ συνέθεντο
αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι·
|
5
Καὶ ἐχάρησαν αὐτοί, διότι
ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα σὰν
προδότης θὰ τοὺς βοηθοῦσε εἰς
τὸ ἔγκλημά των, καὶ συνεφώνησαν
νὰ τοῦ δώσουν χρήματα.
|
5
Καὶ ἐχάρησαν ἐκεῖνοι διὰ τὴν
ἀνέλπιστον αὐτὴν λύσιν καὶ συνεφώνησαν
νὰ τοῦ δώσουν χρήματα. |
6
καὶ ἐξωμολόγησε, καὶ ἐζήτει
εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν
αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου.
|
6
Καὶ αὐτὸς τοὺς διαβεβαίωσε μὲ
ὅλην του τὴν καρδιά, νὰ τοὺς
βοηθήσῃ. Καὶ ἐζητοῦσε κατάλληλον
εὐκαιρίαν νὰ παραδώσῃ εἰς
αὐτοὺς τὸν Χριστὸν κρυφὰ ἀπὸ
τὸν λαόν. |
6
Καὶ μὲ τὴν καρδιά του ἐβεβαίωσε καὶ
ὑπεσχέθη νὰ τοὺς βοηθήσῃ. Καὶ
ἐζήτει κατάλληλον περίστασιν νὰ τοὺς τὸν
παραδώσῃ, χωρὶς νὰ προκληθῇ συρροὴ
ὄχλου καὶ θόρυβος. |
7
Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων,
ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα,
|
7
Ἦλθε ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων,
ἡ ὁποία ἤρχιζε ἀπὸ τὴν
δύσιν τῆς Μ.Πέμπτης καὶ ἐτελείωνε
μὲ τὴν δύσιν τῆς Μ.Παρασκευῆς.
Κατ' αὐτὴν ἔπρεπε οἱ Ἑβραῖοι
νὰ ἐτοιμάσουν τὰ ἄζυμα ψωμιά,
νὰ θυσιάσουν δὲ καὶ νὰ ψήσουν
τὸν πασχάλιον ἀμνόν, ὥστε νὰ
εἶναι ἕτοιμος μετὰ τὴν δύσιν
τῆς Παρασκευῆς, ποὺ θὰ ἤρχιζε
ἡ μεγάλη ἡμέρα τοῦ Πάσχα.
|
7
Ἔφθασε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων,
κατὰ τὴν ὁποίαν ἔπρεπε σύμφωνα μὲ
τὸν νόμον νὰ θυσιάζεται ὁ πασχάλιος ἀμνός.
(Καὶ ἡ ἡμέρα αὐτὴ ἤρχιζεν
ἀπὸ τὴν δύσιν τῆς 13ης Νισὰν
καὶ ἔληγε κατὰ τὴν δύσιν τῆς
14ης, ὀλίγον δὲ πρὸ τῆς δύσεως τῆς
14ης ἐσφάζετο ὁ ἀμνός, ὥστε μετὰ
τὴν δύσιν, ὅτε ἤρχιζεν ἡ 15η Νισὰν
καὶ ἐτελεῖτο τὸ Πάσχα, νὰ εἶναι
οὗτος ἐτοιμασμένος καὶ ψημένος).
|
8
καὶ ἀπέστειλε Πέτρον καὶ Ἰωάννην
εἰπών· πορευθέντες ἐτοιμάσατε
ἡμῖν τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν.
|
8
Καὶ ἔστειλε ὁ Ἰησοῦς κατὰ
τὸ ἀπόγευμα τῆς Μ.Πέμπτης τὸν
Πέτρον καὶ τὸν Ἰωάννην καὶ
τοὺς εἶπε· <πηγαίνετε καὶ
ἐτοιμάσατέ μας τὸ Πάσχα, διὰ
νὰ φάγωμεν>. |
8
Καὶ περὶ τὴν δύσιν τῆς 13ης τοῦ
Νισὰν ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τὸν Πέτρον
καὶ τὸν Ἰωάννην καὶ τοὺς εἶπε·
Πηγαίνετε καὶ ἐτοιμάσατέ μας τὸ Πάσχα διὰ
νὰ φάγωμεν αὐτό. |
9
Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ποῦ
θέλεις ἐτοιμάσωμεν; |
9
Αὐτοὶ δὲ τοῦ εἶπαν· <ποῦ
θέλεις νὰ ἐτοιμάσωμεν>;
|
9
Αὐτοὶ δὲ εἶπαν· Εἰς ποῖον
μέρος θέλεις νὰ ἐτοιμάσωμεν τὸ πάσχα;
|
10
Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἰδοὺ
εἰσελθόντων ὑμῶν εἰς τὴν
πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος
κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε
αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν οὗ
εἰσπορεύεται, |
10
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε·
<ἰδοὺ καθὼς θὰ εἰσέλθετε
εἰς τὴν πόλιν, θὰ σᾶς συναντήσῃ
ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ θὰ βαστάζῃ
μιὰ πήλινῃ στάμνα νερό·
ἀκολουθῆστε τον εἰς τὸ σπίτι,
ποὺ θὰ μπῇ. |
10
Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπεν· Ἰδού,
ὅταν θὰ ἔμβητε εἰς τὴν πόλιν,
θὰ σᾶς συναντήσῃ κάποιος ἄνθρωπος,
ποὺ θὰ βαστάζῃ μίαν στάμναν νερό. Ἀκολουθήσατέ
τον είς τὸ σπίτι, εἰς τὸ ὁποῖον
θὰ ἔμβῃ. |
11
καὶ ἐρεῖτε τῷ οἰκοδεσπότῃ
τῆς οἰκίας· λέγει σοι ὁ
διδάσκαλος, ποῦ ἐστι τὸ κατάλυμα
ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν
μου φάγω; |
11
Καὶ θὰ πῆτε εἰς τὸν οἰκοδεσπότην
τοῦ σπιτιοῦ· σὲ ἐρωτᾷ ὁ
διδάσκαλος, ποῦ εἶναι τὸ κατάλυμα,
ὅπου μαζῆ μὲ τοὺς μαθητάς μου
θὰ φάγω τὸ Πάσχα;
|
11
Καὶ θὰ εἴπετε εἰς τὸν οἰκοδεσπότην
τοῦ σπιτιοῦ ἐκείνου· Λέγει εἰς
σὲ ὁ διδάσκαλος· Ποὺ εἶναι ἡ
αἴθουσα τοῦ φαγητοῦ, ὅπου θὰ
φάγω μὲ τοὺς μαθητάς μου τὸ νέον Πάσχα τῆς
Καινῆς Διαθήκης; |
12
Κἀκεῖνος ὑμῖν δείξει ἀνώγαιον
μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖ ἐτοιμάσατε.
|
12
Καὶ ἐκεῖνος θὰ σᾶς δείξῃ
ἕνα μεγάλο ἀνώγειον τακτοποιημένον
καὶ μὲ στρωμένα τὰ ἀνάκλιντρα
γύρω ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ
φαγητοῦ. Ἐκεῖ νὰ ἑτοιμάσετε
(διὰ τὸ νέον πάσχα, τὸ πάσχα
τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ ἐγὼ
θὰ ἐγκαινιάσω ἀπόψε μαζῆ
σας)>. |
12
Καὶ ἐκεῖνος θὰ σᾶς δείξῃ
ἕνα μεγάλο ἀνώγειον, δηλαδὴ τὸ ἐπάνω
διαμέρισμα τοῦ σπιτιοῦ, μὲ καναπέδες στρωμένους
γύρω ἀπὸ τὰ τραπέζια τοῦ φαγητοῦ.
Ἐκεῖ ἐτοιμάσατε τὸ Πάσχα.
|
13
Ἀπελθόντες δὲ εὗρον καθὼς εἴρηκεν
αὐτοῖς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ
πάσχα. |
13
Ἐπῆγαν δὲ οἱ δύο μαθηταί,
εὐρῆκαν ὅπως τοὺς εἶχε πεῖ
ὁ Κύριος καὶ ἐτοίμασαν τὰ
τοῦ πάσχα. |
13
Ἐπῆγαν δὲ οἱ δύο μαθηταὶ καὶ
εὗρον, καθὼς τοὺς εἶχεν εἴπει
ὁ Διδάσκαλος. Καὶ ἡτοίμασαν τὸ δεῖπνον,
εἰς τὸ ὁποῖον παρέδωκεν ὁ Κύριος
τὸ Πάσχα τῆς θείας Εὐχαριστίας.
|
14
Καὶ ὅτε ἐγένετο ἡ ὥρα,
ἀνέπεσε, καὶ οἱ δώδεκα ἀπόστολοι
σὺν αὐτῷ. |
14
Καὶ ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα ἐξηπλώθη
ὁ Κύριος κοντὰ εἰς τὴν τράπεζαν
τοῦ φαγητοῦ καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν
οἱ δώδεκα, ὁ καθένας εἰς τὴν
θέσιν του. |
14
Καὶ ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ
φαγητοῦ, ἑξαπλώθη πλησίον τῆς τραπέζης καὶ
μαζί του ἐπῆραν θέσεις καὶ οἱ δώδεκα
ἀπόστολοι. |
15
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἐπιθυμίᾳ
ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ πάσχα φαγεῖν
μεθ' ὑμῶν πρὸ τοῦ μὲ παθεῖν·
|
15
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <πάρα
πολὺ ἐπεθύμησα προτοῦ νὰ σταυρωθῶ,
νὰ φάγω μαζῆ σας τοῦτο τὸ πάσχα·
(ὄχι τὸ ἐβραϊκὸν ποὺ θὰ
ἀρχίσῃ αὔριον μὲ τὸν πασχάλιον
ἀμνόν, ἀλλὰ τὸ νέον πάσχα
τῆς Καινῆς Διαθήκης, κατὰ τὸ
ὁποῖον ἐγὼ θὰ τελέσω τὸ
μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας
καὶ θὰ σᾶς δώσω πρὸς τροφήν,
ὄχι τὸν συμβολικὸν πασχάλιον ἀμνόν,
ἀλλὰ αὐτὸ τοῦτο τὸ σῶμα
μου καὶ τὸ αἷμα μου).
|
15
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τοῦτο
τὸ τελευταῖον τῆς ἐπιγείου ζωῆς
μου Πάσχα, τὸ ὁποῖον ὡς συνδεδεμένον
μετὰ τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας
εἶναι τῆς Καινῆς Διαθήκης πάσχα, μεγάλως
ἐπεθύμησα νὰ τὸ φάγω μαζί σας προτοῦ
νὰ σταυρωθῶ. |
16
λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐκέτι
οὐ μὴ φάγω ἐξ αὐτοῦ ἕως
ὅτου πληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ
τοῦ Θεοῦ. |
16
Σᾶς λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι αὐτὸ
εἶναι τὸ τελευταῖον μου πάσχα καὶ
δὲν θὰ φάγω πλέον μαζῆ σας ἀπὸ
αὐτό, μέχρι ὅτου τοῦτο ὁλοκληρωθῇ
εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ,
ὁπότε ἡ ἐπικοινωνία καὶ
ἑνότης μεταξύ μας θὰ εἶναι πλήρης
καὶ αἰωνία>. |
16
Ἐπεθύμησα δὲ πολὺ νὰ φάγω τὸ
πάσχα τοῦτο τῆς Καινῆς Διαθήκης μαζί σας,
διότι σᾶς βεβαιῶ, ὅτι αὐτὸ εἶναι,
ὅπως σᾶς εἶπα, τὸ τελευταῖον
Πάσχα μου καὶ δὲν θὰ φάγω πλέον τὸ
Πάσχα, μέχρις ὅτου γίνῃ τοῦτο πλῆρες
καὶ τέλειον ἐν τῇ οὐρανίῳ βασιλείᾳ
τοῦ Θεοῦ, ὁπότε ἡ μεταξύ μας κοινωνία
καὶ ἕνωσις, ποὺ γίνεται τώρα μυστηριακῶς,
θὰ εἶναι τότε τελεία. |
17
Καὶ δεξάμενος τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας
εἶπε· λάβετε τοῦτο καὶ διαμερίσατε
ἑαυτοῖς· |
17
Καὶ ἀφοῦ ἔλαβε ἀπὸ τοὺς
μαθητὰς τὸ ποτήριον μὲ τὸν οἶνον,
εὐχαρίστησε τὸν Θεὸν καὶ τὸ
ἔδωκε εἰς αὐτούς, ὅπως ἐσυνιθίζετο
πάντοτε εἰς τὴν ἀρχὴν κάθε
ἐπισήμου δείπνου, καὶ τοὺς εἶπε·
λάβετε τοῦτο καὶ μοιράσατέ το
μεταξύ σας, ὥστε νὰ πίωμεν ὅλοι
ἀπὸ αὐτό, εἰς δεῖγμα τῆς
ἀγάπης ποὺ μᾶς συνδέει.
|
17
Καὶ ἀφοῦ ἔλαβεν ἀπὸ τοὺς
μαθητὰς ποτήριον, ὄχι τῆς θείας Εὐχαριστίας,
τὸ ὁποῖον καθηγιάσθη καὶ ἐδόθη
εἰς τοὺς μαθητὰς μετὰ τὸ τέλος
τοῦ δείπνου, ἀλλὰ τὸ ποτήριον μὲ
τὸ ὁποῖον ἐσυνηθίζετο νὰ γίνεται
ἡ ἔναρξις παντὸς ἱεροῦ δείπνου,
εὐχαρίστησε τὸν Θεόν, καὶ εἶπε·
Λάβετε τοῦτο καὶ μοιράσατέ το μεταξύ σας, ὥστε
νὰ πίωμεν ὅλοι μαζὶ ἀπὸ αὐτό.
|
18
λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ
πίω ἀπὸ τοῦ γεννήματος τῆς
ἀμπέλου ἕως ὅτου ἡ βασιλεία
τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ. |
18
Διότι σᾶς λέγω, ὅτι δὲν θὰ
ξαναπιῶ ἀπὸ τὸ προϊὸν αὐτὸ
τῆς ἀμπέλου, ἕως ὅτου ἔλθῃ
ἡ χαρμόσυνος βασιλεία τοῦ Θεοῦ>.
|
18
Διότι σᾶς λέγω, ὅτι ἀπὸ τὴν
στιγμὴν αὐτήν, ποὺ τὸ ἔπια διὰ
τελευταίαν φοράν, δὲν θὰ ξαναπίω ἀπὸ
τὸ προϊὸν καὶ γένημα τῆς ἀμπέλου,
ἕως ὅτου ἔλθῃ ἡ βασιλεία τοῦ
Θεοῦ, ὅπου θὰ πίνωμεν μαζὶ τὸ
ποτήριον τῆς θείας εὐφροσύνης καὶ χαρᾶς.
|
19
Καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας
ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων·
τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου
τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον·
τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν
ἀνάμνησιν. |
19
Καὶ ἀφοῦ ἐπῆρε εἰς τὰ
χέρια του ἄρτον, εὐχαρίστησε τὸν
Θεόν, ἔκοψεν εἰς τεμάχια τὸν
ἄρτον, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς καὶ
εἶπεν· <αὐτό, ποὺ σᾶς
δίδω τώρα, δὲν εἶναι κοινὸς
καὶ συνήθης ἄρτος. Εἶναι αὐτὸ
τοῦτο τὸ σῶμα μου, τὸ ὁποῖον
μετ' ὀλίγον παραδίδεται θυσία ἐπάνω
εἰς τὸν σταυρὸν διὰ τὴν σωτηρίαν
τῶν ἀνθρώπων. Τοῦτο νὰ πράττετε
πάντοτε, διὰ νὰ φέρετε ζωηρὰ
εἰς τὴν μνήμην σας τὴν θυσίαν,
τὴν ὁποίαν ἐγὼ προσφέρω
εἰς σωτηρίαν, ὄχι μόνον ἰδικήν
σας, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ κόσμου>.
|
19
Καὶ ἀφοῦ ἔλαβεν εἰς τὰς
χεῖρας του ἄρτον, ηὐχαρίστησε τὸν
Θεὸν καὶ ἔκοψεν εἰς τεμάχια τὸν
ἄρτον καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς
λέγων· Αὐτό, ποὺ σᾶς δίνω νὰ
φάγετε, εἶναι τὸ σῶμα μου, τὸ ὁποῖον
μετ’ ὀλίγον παραδίδεται, ἵνα σταυρωθῇ διὰ
τὴν ἰδικήν σας σωτηρίαν. Πράττετε συνεχῶς
τοῦτο, δηλαδὴ λαμβάνετε καὶ σεῖς ἄρτον,
εὐχαριστεῖτε ὑπεράνω αὐτοῦ,
κόπτετέ τον εἰς τεμάχια καὶ τρώγετε αὐτόν.
Καὶ πράττετε τοῦτο διὰ νὰ φέρετε εὐγνωμόνως
καὶ μετὰ πίστεως εἰς τὴν μνήμην σας
καὶ εἰς τὴν μνήμην τῶν ἄλλων
τὴν ὑπὲρ ὑμῶν σταυρικήν μου
θυσίαν καὶ τὴν ἀπολύτρωσιν καὶ σωτηρίαν
σας, ποὺ ἐπετεύχθη μὲ τὴν θυσίαν αὐτήν.
|
20
Ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ
τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ
ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν
τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ
ὑμῶν ἐκχυνόμενον. |
20
Ἐπίσης ὅταν ἐτελείωσε τὸ
δεῖπνον ἐπῆρε τὸ ποτήριον, εὐχαρίστησε
τὸν οὐράνιον πατέρα, τὸ ἔδωκε
εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ εἶπε·
<αὐτὸ ποὺ περιέχεται μέσα
εἰς τὸ ποτήριον δὲν εἶναι πλέον
οἶνος. Εἶναι ἡ Καινὴ Διαθήκη,
ποὺ ἐπικυρώνεται μὲ τὸ αἷμά
μου, τὸ ὁποῖον ἐντὸς ὀλίγου
θὰ χυθῇ διὰ τὴν σωτηρίαν σας.
|
20
Ὡσαύτως ἔλαβε καὶ τὸ ποτήριον μετὰ
τὸ πέρας τοῦ δείπνου καὶ εὐχαρίστησε
καὶ ἔδωσε τοῦτο εἰς αὐτούς,
καὶ εἶπε· Αὐτό, ποὺ περιέχεται
μέσα εἰς τὸ ποτήριον τοῦτο, εἶναι
ἡ Καινὴ Διαθήκη, ἡ ὁποία ἐπικυροῦται
καὶ ἐπισφραγίζεται μὲ τὸ αἷμα
μου, τὸ ὁποῖον προκεῖται μετ’ ὀλίγον
νὰ χυθῇ διὰ τὴν σωτηρίαν σας.
|
21
Πλὴν ἰδοὺ ἡ χεὶρ τοῦ παραδιδόντος
με μετ' ἐμοῦ ἐπὶ τῆς τραπέζης.
|
21
Ἀλλ' ἐνῶ ἐγὼ προσφέρω
τὴν μεγάλην θυσίαν καὶ καθιερώνω
τὴν νέαν διαθήκην μεταξὺ Θεοῦ
καὶ ἀνθρώπων, ἰδοὺ τὸ
χέρι ἐκείνου, ποὺ
μὲ παραδίδει εἰς τοὺς σταυρωτάς
μου, εἶναι μαζῆ μου εἰς τὴν τράπεζαν
αὐτὴν καὶ βουτᾷ τὸν ἄρτον
εἰς τὸ αὐτὸ μὲ ἐμὲ
πιάτο. |
21
Ἀλλ’ ἐνῷ ἐγὼ χύνω τὸ αἷμα
μου διὰ σᾶς, ἰδοὺ ἡ χεὶρ
ἐκείνου, ποὺ μὲ παραδίδει εἰς τοὺς
ἐχθρούς μου διὰ νὰ θανατωθῶ, εἶναι
μαζί μου ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ βουτᾷ
τὸν ἄρτον εἰς τὴν αὐτὴν
πιατέλλαν, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἡ
ἰδική μου χεὶρ βουτᾷ.
|
22
Καὶ ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
πορεύεται κατὰ τὸ ὡρισμένον·
πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ
ἐκείνῳ δι' οὗ παραδίδοται.
|
22
Καὶ ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
προχωρεῖ τὸν δρόμον του, ὅπως ὁ
οὐράνιος Πατὴρ ὥρισε. Ἀλλὰ
ἀλλοίμονον εἰς τὸν ἄνθρωπον
ἐκεῖνον, διὰ τοῦ ὁποίου
ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδεται
εἰς τοὺς σταυρωτάς>.
|
22
Καὶ ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
φεύγει ἀπὸ τὴν παροῦσαν ζωὴν
σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο, ποὺ ἔχει
ὁρισθῇ ἀπὸ τὴν θείαν βουλὴν
τοῦ ἐπουρανίου Πατρός. Ἀλλοίμονον ὅμως
εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, διὰ
τοῦ ὁποίου ὁ υἱὸς τοῦ
ἀνθρώπου παραδίδεται εἰς τοὺς σταυρωτάς
του. |
23
Καὶ αὐτοὶ ἤρξαντο συζητεῖν πρὸς
ἑαυτοὺς τὸ τίς ἄρα εἴη
ἐξ αὐτῶν ὁ τοῦτο μέλλων
πράσσειν. |
23
Καὶ αὐτοὶ ἤρχισαν νὰ συζητοῦν
μεταξύ των, ποῖος τάχα ἀπὸ αὐτοὺς
θὰ ἦτο ἐκεῖνος, ποὺ ἔμελλε
νὰ διαπράξῃ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα.
|
23
Καὶ αὐτοὶ ἤρχισαν νὰ συζητοῦν
μεταξύ των, ποῖος λοιπὸν ἀπὸ αὐτοὺς
νὰ ἦτο ἐκεῖνος, ποὺ ἔμελλε
νὰ πράξῃ τὴν προδοσίαν αὐτήν.
|
24
Ἐγένετο δὲ καὶ φιλονεικία ἐν
αὐτοῖς, τὸ τίς αὐτῶν δοκεῖ
εἶναι μείζων. |
24
Ἔγινε ὅμως καὶ φιλονεικίαν μεταξύ
των περὶ τοῦ ποῖος ἀπὸ αὐτοὺς
ἐθεωρεῖτο πρῶτος. |
24
Ἐκτὸς δὲ τῆς συζητήσεως αὐτῆς
ἔγινε καὶ φιλονεικία μεταξύ των, περὶ τοῦ
ποῖος ἐξ αὐτῶν ἤξιζε νὰ
θεωρῆται ὁ μεγαλύτερος καὶ περισσότερον
διακεκριμένος, ὥστε νὰ ἔχῃ τὴν
πρωτεύουσαν θέσιν. |
25
Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οἱ
βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν
αὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες
αὐτῶν εὐεργέται καλοῦνται·
|
25
Ὁ δὲ Κύριος τοὺς εἶπε·
<οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριαρχοῦν
ἐπάνω εἰς τὰ ἔθνη μὲ τὴν
δύναμιν καὶ τὴν βίαν. Καὶ αὐτοί,
ποὺ ἔχουν ἐξουσίαν ἐπάνω
εἰς τὰ ἔθνη καὶ ταλαιπωροῦν
τὰ ἔθνη, ἀνακηρύσσονται ἀπὸ
τοὺς κόλακας, κατ' ἀνάγκην δὲ
καὶ ἀπὸ τὸν λαόν, εὐργέται.
|
25
Ὁ Κύριος ὅμως εἶπε πρὸς αὐτούς·
οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριαρχοῦν
ἐπ’ αὐτῶν διὰ τυραννικῆς δυνάμεως.
Καὶ αὐτοί, ποὺ ἔχουν ἐξουσίαν
ὡς ἡγεμόνες ἐπ’ αὐτῶν, καλοῦνται
ἀπὸ τοὺς κόλακας εὐεργέται.
|
26
ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως, ἀλλ'
ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γινέσθω
ὡς ὁ νεώτερος, καὶ ὁ ἡγούμενος
ὡς ὁ διακονῶν.
|
26
Σεῖς ὅμως δὲν πρέπει νὰ κάνετε
ὅπως ἐκεῖνοι, ἀλλὰ ὁ μεγαλύτερος
μεταξύ σας ἂς γίνῃ ὅπως ὁ
νεώτερος, ὁ ὁποῖος καθὸ νεώτερος
ἔχει τὴν ὑποχρέωσιν νὰ ὑπηρετῇ
τοὺς ἄλλους. Καὶ ὁ ἀνώτερος
μεταξύ σας, ἂς ὑπηρετῇ σὰν δοῦλος
τοὺς ἄλλους. |
26
Σεῖς ὅμως δὲν πρέπει νὰ εἶσθε
ὅπως ἐκεῖνοι. Ἀλλ’ ἐκεῖνος,
ποὺ πράγματι εἶναι μεγαλύτερος καὶ περισσότερον
διακεκριμένος μεταξύ σας, ἂς γίνῃ ὡς ὁ
νεώτερος, ὁ ὁποῖος λόγῳ τῆς
ἡλικίας του ὀφείλει νὰ ὑπηρετῇ
τοὺς ἄλλους. Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ
ἔχει θέσιν ἐξαιρετικὴν καὶ προηγεῖται
ἀπὸ τοὺς ἄλλους, αὐτὸς
ἂς ὑπηρετῇ τούτους ὡς δοῦλος
των. |
27
Τίς γὰρ μείζων, ὁ ἀνακείμενος
ἢ ὁ διακονῶν; Οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος;
Ἐγὼ δέ εἰμι ἐν μέσῳ
ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν. |
27
Διότι ποῖος εἶναι ἀνώτερος;
Ἐκεῖνος ποὺ κάθεται εἰς τὸ
τραπέζι καὶ τρώγει ἢ ἐκεῖνος
ποῦ ὄρθιος τὸν ὑπηρετεῖ; Δὲν
εἶναι ἀνώτερος αὐτὸς ποὺ
κάθεται εἰς τὸ τραπέζι; Ἀσφαλῶς.
Καὶ ὅμως ἐγὼ ὁ διδάσκαλος
καὶ ὁ Κύριος σας, εἶμαι μεταξύ
σας ὡς ὑπηρέτης, ποὺ σᾶς ἐξυπηρετεῖ.
|
27
Εἰς τοῦτο δὲ σᾶς ἔδωκα ἐγὼ
τὸ παράδειγμα. Διότι ποῖος εἶναι μεγαλύτερος;
Ἐκεῖνος ποὺ κάθεται εἰς τὸ τραπέζι
καὶ τρώγει, ἢ ἐκεῖνος ποὺ στέκεται
ὄρθιος καὶ ὑπηρετεῖ; Δὲν εἶναι
ἀνώτερος αὐτός, ποὺ κάθηται; Βεβαίως. Καὶ
ὅμως ἐγὼ καὶ τώρα, ποὺ σᾶς
ἔνιψα τοὺς πόδας καὶ πάντοτε εἰς τὸ
παρελθόν, εἶμαι μεταξύ σας ὡς ὑπηρέτης,
ποὺ σᾶς διακονεῖ. |
28
Ὑμεῖς δέ ἐστε οἱ διαμεμενηκότες
μετ' ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς
μου· |
28
Σεῖς, οἱ μαθηταί μου, εἶσθε ἐκεῖνοι
ποὺ ἐμείνατε μαζῆ μου ὅλο τὸ
διάστημα τῶν δοκιμασιῶν μου καὶ τῶν
διωγμῶν, καὶ δὲν ἐκλονισθήκατε
εἰς τὴν πίστιν. |
28
Δὲν σᾶς λέγω ὅμως αὐτὰ διὰ
νὰ σᾶς ἀποδοκιμάσω καὶ σᾶς ἀποκηρύξω,
ἀλλὰ διὰ νὰ σᾶς δείξω, ποὺ
θὰ εὕρετε τὸ πραγματικὸν μεγαλεῖον.
Σεῖς οἱ ἕνδεκα καθ’ ὅλον τὸ
διάστημα τῆς ζωῆς μου ἐμείνατε μαζί μου
εἰς τὰς δοκιμασίας μου καὶ δὲν ἐκλονίσθητε
ἀπὸ αὐτάς. |
29
κἀγὼ διατίθεμαι ὑμῖν καθὼς
διέθετό μοι ὁ πατήρ μου βασιλείαν,
|
29
Καὶ ἐγώ, διὰ νὰ ἀνταμείψω
τὴν ἀφοσίωσιν σας, σᾶς ὑπόσχομαι
βασιλείαν, ὅπως καὶ ὁ
Πατὴρ ὥρισε καὶ ἔδωσεν εἰς
ἐμὲ βασιλείαν καὶ ἀξίωμα
βασιλέως. |
29
Καὶ ἐγὼ ὡς ἀνταμοιβὴν
τῆς πρὸς ἐμὲ ἀφοσιώσεώς σας
σᾶς ὑπόσχομαι βασιλείαν, σύμφωνα μὲ τὴν
ἐξουσίαν ποὺ ἔχω, λόγῳ τοῦ ὅτι
καὶ ὁ Πατήρ μου ὥρισε βασιλικὸν ἀξίωμα
καὶ δι’ ἐμέ. |
30
ἵνα ἐσθίητε καὶ πίνητε ἐπὶ
τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ
μου, καὶ καθίσεσθε ἐπὶ θρόνων
κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ
Ἰσραήλ. |
30
Καὶ μία ἀπολαυὴ αὐτῆς
τῆς ὑποσχέσεώς μου εἶναι νὰ
τρώγετε καὶ νὰ πίνετε ἐπὶ
τῆς τραπέζης μου εἰς τὴν βασιλείαν
μου, νὰ ἀπολαμβάνετε τὰ ἀνεκτίμητα
ἀγαθὰ τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Καὶ τὸ ἐπίσης σπουδαῖον, θὰ
καθίσετε ἐπάνω εἰς θρόνους,
διὰ νὰ δικάζετε τὰς δώδεκα φυλὰς
τοῦ Ἰσραήλ. |
30
Συνέπεια δὲ τοῦ βασιλικοῦ αὐτοῦ
ἀξιώματος, τὸ ὁποῖον σᾶς ὑπόσχομαι,
εἶναι νὰ τρώγετε καὶ νὰ πίνετε ἐπὶ
τῆς τραπέζης μου, νὰ ἀπολαμβάνετε δηλαδὴ
τὰ αἰώνια ἀγαθὰ ἐν τῇ
βασιλείᾳ μου, διατελοῦντες εἰς στενὴν
σχέσιν καὶ κοινωνίαν μετ’ ἐμοῦ. Καὶ
ἐπὶ πλέον θὰ καθίσετε ἐπὶ θρόνων
διὰ νὰ ἀσκῆτε βασιλικὴν ἐξουσίαν
καὶ δικάζετε τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ
νέου Ἰσραὴλ τῆς χάριτος.
|
31
Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Σίμων,
ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο
ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν
σῖτον· |
31
Μείνατε, λοιπόν, πιστοὶ μέχρι τέλους,
διότι θὰ ἀντικρύσετε πολλοὺς
πειρασμούς>. Εἶπε δὲ ἀκόμη
ὁ Κύριος· <Σίμων, Σίμων, ἰδοὺ
ὁ σατανᾶς ἐζήτησε τὴν ἄδειαν
ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ σᾶς συγκλονίσῃ
καὶ σᾶς ξεσκονίσῃ, ὡσὰν
τὸ σιτάρι μέσα εἰς τὸ κόσκινο.
|
31
Μὴν ὑπερηφανευθῆτε ὅμως ἀπὸ
τὸν ἔπαινόν μου αὐτὸν καὶ τὰς
ὑποσχέσεις, ποὺ σᾶς ἔδωκα. Παρεμείνατε
πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι εἰς ἐμὲ
λόγῳ τῆς χάριτος καὶ προστασίας τοῦ
Θεοῦ. Πράγματι. Σίμων, Σίμων, ἰδοὺ ὁ
σατανᾶς, ὅπως ἄλλοτε περὶ τοῦ
Ἰώβ, οὕτω καὶ διὰ σᾶς τώρα ἐζήτησε
νὰ σᾶς ταράξῃ καὶ σᾶς κλονίσῃ,
ὅπως κοσκινίζεται καὶ σείεται τὸ σιτάρι
μέσα εἰς τὸ κόσκινον. |
32
ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ
ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις
σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον
τοὺς ἀδελφούς σου. |
32
Καὶ ἐγὼ προσευχήθηκα γιὰ σένα,
νὰ μὴ χαθῇ ἡ πίστις σου. Καὶ
σύ, ὅταν κάποτε μετανοημένος ἐπιστρέψῃς
κοντά μου, στήριξε τοὺς ἀδελφούς
σου καὶ μὲ τοὺς λόγους σου καὶ
μὲ τὸ παράδειγμα τῆς μετανοίας
σου>. |
32
Ἐγὼ ὅμως προσηυχήθην ὑπὲρ σοῦ
καὶ παρεκάλεσα νὰ μὴ χάσῃς τὴν
πίστιν σου. Καὶ σύ, ὅταν κάποτε ἐπιστρέψῃς
διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἀποκατασταθῇς
εἰς τὸ ἀξίωμά σου, γίνε εἰς τοὺς
ἀδελφούς σου ὑπόδειγμα μετανοίας καὶ πίστεως,
ὥστε νὰ στηρίζωνται οὗτοι καὶ νὰ
παρηγοροῦνται τόσον διὰ τῶν λόγων σου, ὅσον
καὶ διὰ τοῦ παραδείγματός σου.
|
33
Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε,
μετὰ σοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ
εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον
πορεύεσθαι. |
33
Ὁ Πέτρος ὅμως, σὰν διαμαρτυρόμενος
δι' αὐτό ποὺ ἀπεκάλυψε ὁ
Κύριος, τοῦ εἶπε· <Κύριε,
εἶμαι ἕτοιμος νὰ βαδίσω μαζῆ
σου εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον>.
|
33
Ἀλλ’ ὁ Πέτρος εἶπεν εἰς αὐτόν·
Κύριε, εἶμαι ἕτοιμος μαζί σου νὰ ὑπάγω
καὶ εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον.
|
34
Ὁ δὲ εἶπε· λέγω σοι, Πέτρε,
οὐ φωνήσει σήμερον ἀλέκτωρ πρὶν
ἢ τρὶς ἀπαρνήσῃ μὴ εἰδέναι
με. |
34
Ὁ δὲ Κύριος τοῦ εἶπε· <σὲ
διαβεβαιώνω, Πέτρε, ὅτι δὲν θὰ
λαλήσῃ κατὰ τὴν νύκτα αὐτὴν
ὁ πετεινός, πρὶν σὺ τρεῖς φορὲς
μὲ ἀπαρνηθῇς καὶ διακηρύξῃς
ὅτι δὲν μὲ γνωρίζεις>.
|
34
Ὁ δὲ Κύριος εἶπε· Σὲ βεβαίῳ,
Πέτρε· Δὲν θὰ λαλήσῃ ὁ πετεινὸς
κατὰ τὰ ἐξημερώματα τῆς σημερινῆς
ἡμέρας, προτοῦ νὰ μὲ ἀπαρνηθῇς
τρεῖς φορᾶς καὶ νὰ βεβαιώσης ὅτι
δὲν μὲ γνωρίζεις. |
35
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὅτε ἀπέστειλα
ὑμᾶς ἄτερ βαλαντίου καὶ πήρας
καὶ ὑποδημάτων, μή τινος ὑστερήθητε;
Οἱ δὲ εἶπον· οὐθενός·
|
35
Καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· <ὅταν
σᾶς ἔστειλα κατὰ τὴν πρώτην
περιοδείαν σας χωρὶς χρήματα, χωρὶς
ταξιδιωτικὸ σακκίδιο καὶ χωρὶς ὑποδήματα,
μήπως ἐστερηθήκατε τίποτε;> Ἐκεῖνοι
δὲ ἀπήντησαν· <ὄχι,τίποτε
δὲν ἐστερηθήκαμε>.
|
35
Καὶ προαναγγέλλων εἰς αὐτούς, ὅτι
εἰς τὸ μέλλον ὅλων ἡ πίστις θὰ
ἐδοκιμάζετο, τοὺς εἶπεν· Ὅταν
εἰς τὴν πρώτην σας περιοδείαν σᾶς ἔστειλα
χωρὶς βαλλάντιον καὶ χωρὶς σάκκον ταξιδιωτικὸν
καὶ ὑποδήματα, μήπως ἐστερήθητε τίποτε;
Αὐτοὶ δὲ εἶπον· ὄχι·
δὲν ἐστερήθημεν τίποτε. |
36
εἶπεν οὖν αὐτοῖς· ἀλλὰ
νῦν ὁ ἔχων βαλάντιον ἀράτω,
ὁμοίως καὶ πήραν, καὶ ὁ
μὴ ἔχων πωλήσει τὸ ἱμάτιον
αὐτοῦ καὶ ἁγοράσει μάχαιραν.
|
36
Εἶπε λοιπὸν εἰς αὐτούς·
<τὰ πράγματα τώρα ἀλλάζουν
καὶ πρέπει νὰ εἶσθε συνετοὶ
καὶ προνοητικοί, διότι θὰ συναντήσετε
δυσκολίας. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει
βαλάντιον, ἂς τὸ πάρῃ μαζῆ
του, διότι θὰ τοῦ χρειασθοῦν χρήματα,
πρὸς συντήρησίν του. Τὸ ἴδιο
ἂς κάμῃ καὶ ἐκεῖνος ποὺ
ἔχει σακκίδιο· ἂς τὸ πάρῃ
γεμᾶτο τρόφιμα καὶ ἂς πωλήσῃ
τὸ ἔνδυμά του ἐκεῖνος ποὺ
δὲν ἔχει μάχαιραν, διὰ νὰ ἀγοράσῃ.(Μὲ
τὰ λόγια μου αὐτὰ δὲν θέλω
νὰ σᾶς συστήσω ποτὲ νὰ ὁπλισθῆτε
μὲ φονικὰ ὄργανα, διὰ νὰ ἀνθίσταθε
εἰς τοὺς ἐχθρούς σας, ἀλλὰ
θέλω νὰ σᾶς κάμω νὰ ἐννοήσετε
καλά, ὅτι θὰ συναντήσετε θανασίμους
ἐχθροὺς διὰ τὸ ὄνομά μου,
ἀπέναντι τῶν ὁποίων πρέπει
νὰ φέρεσθε μὲ σταθερότητα καὶ
μὲ σύνεσιν. Δι' αὐτὸ πρέπει
νὰ ὁπλισθῆτε μὲ τὰ πνευματικὰ
ὅπλα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς).
|
36
Εἶπε λοιπὸν εἰς αὐτούς· Τὰ
πράγματα τώρα ἤλλαξαν καὶ πρέπει νὰ ὁπλισθῆτε
μὲ σύνεσιν καὶ νὰ ἔχετε πάντοτε εἰς
τὸν νοῦν σᾶς, ὅτι περικυκλώνεσθε ἀπὸ
ἐχθρούς. Τώρα ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει
βαλλάντιον, ἂς τὸ πάρη μαζί του, διὰ νὰ
ἔχῃ χρήματα πρὸς ἀγορὰν τῶν
ἀναγκαίων διὰ τὴν συντήρησίν του. Τὸ
ἴδιον ἂς κάμῃ καὶ αὐτός, ποὺ
ἔχει σάκκον. Ἂς τὸν πάρῃ μαζί του
γεμᾶτον μὲ τρόφιμα. Δὲν θὰ εὕρετε
πλέον τὴν φιλόξενον προθυμίαν καὶ ὑποδοχήν,
ποὺ συνηντήσατε εἰς τὴν πρώτην περιοδείαν
σας. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει
μάχαιραν, ἂς πωλήσῃ καὶ αὐτὸ
τὸ ροῦχο του καὶ ἂς ἀγοράσῃ
μάχαιραν. Δὲν θέλω νὰ εἴπω μὲ αὐτό,
ὅτι σᾶς ἐπιτρέπεται εἰς τὴν
βίαν νὰ ἀντιτάσσετε τὴν βίαν. Οὔτε
ὅτι ἔχετε δικαίωμα διὰ τῆς μαχαίρας
νὰ ἐπιδιώξετε τὴν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἀλλ’ ἁπλῶς διὰ ζωηρᾶς εἰκόνος
θέλω νὰ σᾶς παραστήσω, ὅτι ὁ παρὼν
καιρὸς εἶναι καιρὸς ἀμύνης καὶ
ὅτι θὰ ἀντιμετωπίσετε θανατηφόρους ἐπιβουλὰς
καὶ ἐχθρότητας. |
37
Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἔτι
τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι
ἐν ἐμοί, τὸ καὶ μετὰ ἀνόμων
ἐλογίσθη· καὶ γὰρ τὰ περὶ
ἐμοῦ τέλος ἔχει. |
37
Ὁ ἄσπονδος πόλεμος ἔχει τώρα
ἀρχίσει ἐναντίον μου. Διότι
σᾶς λέγω ὅτι πρέπει νὰ ἐκπληρωθῇ
εἰς ἐμὲ τώρα καὶ τοῦτο
ἀκόμα, ποὺ ἔχει γραφῆ ἀπὸ
τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸ·
Καὶ μεταξὺ ἀνόμων καὶ κακούργων
συγκαταριθμήθηκε, διὰ νὰ τιμωρηθῇ
μαζῆ μὲ αὐτοὺς ὡς ἄνομος.
Πρέπει νὰ γίνῃ καὶ αὐτό,
διότι ὅσα ἔχουν προφητευθῆ περὶ
ἐμοῦ παίρνουν τώρα τέλος καὶ
πλήρη πραγματοποίησιν>.
|
37
Ὅτι δὲ τώρα ἦλθαν καιροὶ διωγμῶν
καὶ ἐπιβουλῶν, ἀποδεικνύεται ἀπὸ
αὐτὰ ποὺ μετ’ ὀλίγον θὰ συμβοῦν
εἰς ἐμέ. Διότι σᾶς λέγω, ὅτι μαζὶ
μὲ τόσα ἄλλα, ποὺ ἐπληρώθησαν, πρέπει
νὰ πληρωθῇ καὶ νὰ ἐπαληθεύσῃ
εἰς ἐμὲ καὶ αὐτό, ποὺ
ἔχει γραφῆ εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν·
δηλαδὴ τὸ καὶ μεταξὺ τῶν ἀνόμων
καὶ κακούργων κατετάχθη διὰ νὰ τιμωρηθῇ
μαζὶ μὲ αὐτοὺς ὡς ἄνομος.
Πρέπει δὲ νὰ ἐπαληθεύσῃ καὶ
ὁ προφητικὸς αὐτὸς λόγος εἰς
ἐμέ, διότι ὅσα ἐγράφησαν καὶ ἐπροφητεύθησαν
δι’ ἐμέ, λαμβάνουν τώρα τέλος καὶ πραγματοποίησιν
πλήρη. |
38
Ὁ δὲ εἶπον· Κύριε, ἰδοὺ
μάχαιραι ὧδε δύο. Ὁ δὲ εἶπεν
αὐτοῖς· ἱκανόν ἐστι.
|
38
Οἱ δὲ μαθηταί, ποὺ δὲν ἐκατάλαβαν
τὸ ἀλληγορικὸν νόημα τῶν λόγων
του, εἶπαν· <Κύριε, ἰδού,
ὑπάρχουν ἐδῶ δύο μάχαιραι>.
Ὁ δὲ Κύριος τοὺς εἶπε·
<φθάνει ἕως ἐδῶ· ἂς
σταματήσωμε τὴν συζήτησιν>.
|
38
Οἱ μαθηταὶ ὅμως δὲν ἐκατάλαβαν
τὴν σημασίαν τῶν λόγων αὐτῶν τοῦ
Κυρίου καὶ τοῦ εἶπαν: Κύριε, ἰδοὺ
ἐδῶ ὑπάρχουν δύο μάχαιραι. Ὁ δὲ
Κύριος εἶπεν εἰς αὐτούς· Δὲν
ἐννοεῖτε τί σᾶς λέγω. Φθάνει λοιπόν. Ἂς
μὴ ἐκτεινώμεθα εἰς περαιτέρω συζήτησιν.
|
39
Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη κατὰ
τὸ ἔθος εἰς τὸ ὅρος τῶν
ἐλαιῶν· ἠκολούθησαν δὲ
αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
|
39
Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκεν ἐπῆγε,
ὅπως ἐσυνήθιζε, εἰς τὸ ὅρος
τῶν Ἐλαιῶν· τὸν ἠκολούθησαν
δὲ καὶ οἱ μαθηταί του.
|
39
Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκεν, ἐπῆγε
κατὰ τὴν συνήθειάν του εἰς τὸ ὅρος
τῶν Ἐλαιῶν. Τὸν ἠκολούθησαν
δὲ καὶ οἱ μαθηταί του.
|
40
Γενόμενος δὲ ἐπὶ τοῦ τόπου
εἶπεν αὐτοῖς· προσεύχεσθε μὴ
εἰσελθεῖν εἰς πειρασμόν. |
40
Ὅταν δὲ ἔφθασε εἰς τὸν γνωστὸν
τόπον, ποὺ συνήθως ἤρχετο, τοὺς
εἶπε· <προσεύχεσθε καὶ παρακαλεῖτε
τὸν Θεὸν νὰ μὴ πέσετε εἰς
πειρασμόν>. |
40
Ὅταν δὲ ἦλθεν εἰς τὸν τόπον,
ποὺ ἐσυνήθιζε νὰ ἔρχεται, τοὺς
εἶπε· Προσεύχεσθε καὶ παρακαλέσατε τὸν
Θεὸν νὰ σᾶς προφυλάξῃ, ὥστε
νὰ μὴ πέσετε εἰς πειρασμόν.
|
41
Καὶ αὐτὸς ἀπεσπάσθη ἀπ'
αὐτῶν ὡσεὶ λίθου βολήν,
καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύχετο
|
41
Καὶ αὐτὸς ἀπεμακρύνθη ἀπὸ
αὐτούς, ὅσον περίπου ἠμπορεῖ
ἔνας νὰ ρίψῃ τὸν λίθον
καὶ ἀφοῦ ἐγονάτισε προσηύχετο
|
41
Καὶ αὐτὸς ἀπεμακρύνθη ἀπὸ
αὐτοὺς εἰς ἀπόστασιν πετροβολιᾶς,
καὶ ἀφοῦ ἐγονάτισε προσηύχετο.
|
42
λέγων· πάτερ, εἰ βούλει παρενεγκεῖν
τοῦτο τὸ ποτήριον ἀπ' ἐμοῦ·
πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ
τὸ σὸν γινέσθω.
|
42
λέγων· <πάτερ, ἐὰν
θέλῃς νὰ ἀπομακρύνης ἀπὸ
ἐμὲ τὸ πικρὸν τοῦτο ποτήριον
τοῦ Θανάτου, ἀπομάκρυνε τὸ,
πλὴν ὅμως ἂς μὴ γίνῃ τὸ
θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ ἰδικόν
σου θέλημα>. |
42
Καὶ ἔλεγε· Πάτερ, ἐὰν εἶναι
θέλημά σου νὰ ἀπομακρύνῃς τὸ ποτήριον
αὐτὸ τοῦ θανάτου ἀπὸ ἐμέ,
ἀπομάκρυνέ το· ἀλλ’ ὅμως ὄχι
νὰ γίνῃ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον
λόγῳ τῆς φυσικῆς ἀποστροφῆς
πρὸς τὸν θάνατον ἡ ἀνθρωπίνη φύσις
μου θέλει, ἀλλ’ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον
θέλεις σύ. |
43
Ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος ἀπ'
οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν. |
43
Παρουσιάσθηκε δὲ εἰς αὐτὸν τὴν
ὥραν ἐκείνην ἄγγελος ἀπὸ
τὸν οὐρανόν, ὁ ὁποῖος
τοῦ ἐνίσχυε τὰς σωματικάς του
δυνάμεις ποὺ εἶχαν πλέον ἐξαντληθῆ.
|
43
Ἐνεφανίσθη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος
ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὁ ὁποῖος
ἐνίσχυε τὰς σωματικάς του δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι
εἶχον ἑξαντληθῆ μέχρι λιποθυμίας.
|
44
Καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ
ἐκτενέστερον προσηύχετο. Ἐγένετο
δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ
θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ
τὴν γῆν. |
44
Καὶ περιέπεσε εἰς ἀγωνίαν καὶ
προσηύχετο τώρα θερμότερα καὶ ἐκτενέστερα,
καὶ ὁ ἄφθονος ἱδρώς, ποὺ
ἔτρεχε ἀπὸ τὸ πρόσωπον καὶ
τὸ σῶμα του, ἔγινε πηκτὸς σὰν
θρόμβοι αἵματος, ποὺ πίπτουν εἰς
τὴν γῆν. |
44
Καὶ τὸν κατέλαβεν ἐν τῷ μεταξὺ
ἀγωνία καὶ δι’ αὐτὸ προσηύχετο τώρα
θερμότερον καὶ μὲ περισσοτέραν ἐπιμονήν.
Καὶ ὁ ἱδρώς του ἔγινε ἄφθονος
καὶ πηκτὸς σὰν κομμάτια πηγμένου αἵματος,
ποὺ πίπτουν εἰς τὴν γῆν.
|
45
Καὶ ἀναστὰς ἀπὸ τῆς προσευχῆς,
ἐλθὼν πρὸς τοὺς μαθητὰς εὗρεν
αὐτοὺς κοιμωμένους ἀπὸ τῆς
λύπης, |
45
Καὶ ἀφοῦ ἐσηκώθηκε ἀπὸ
τὴν προσευχήν, ἦλθε πρὸς τοὺς
μαθητὰς καὶ τοὺς εὗρε νὰ κοιμῶνται,
ἀπὸ τὴν κατάπτωσιν ποὺ τοὺς
εἶχε προκαλέσει ἡ πολὺ λύπη.
|
45
Καὶ ἀφοῦ ἐσηκώθη ἀπὸ τὴν
προσευχήν, ἦλθε πρὸς τοὺς μαθητὰς
καὶ τοὺς εὗρε νὰ κοιμῶνται ἀπὸ
τὴν κόπωσιν καὶ χαλάρωσιν, ποὺ ἐπροκάλεσεν
εἰς τὰ νεῦρα των ἡ πολλή των λύπη. |
46
καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί καθεύδετε;
Ἀναστάντες προσεύχεσθε, ἵνα μὴ
εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.
|
46
Καὶ τοὺς εἶπε· <διατὶ κοιμᾶσθε;
Σηκωθῆτε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ
μὴν πέσετε εἰς πειρασμόν>.
|
46
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διατί κοιμᾶσθε;
Σηκωθῆτε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ μὴ
ἐμβῆτε εἰς πειρασμὸν καὶ κυριευθῆτε
ὑπ’ αὐτοῦ. |
47
Ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ
ὄχλος, καὶ ὁ λεγόμενος Ἰούδας,
εἶς τῶν δώδεκα, προῆγεν αὐτούς,
καὶ ἤγγισε τῷ Ἰησοῦ φιλῆσαι
αὐτόν· τοῦτο γὰρ σημεῖον
δεδώκει αὐτοῖς· ὃν ἂν φιλήσω,
αὐτός ἐστιν. |
47
Ἐνῶ δὲ αὐτὸς ὠμιλοῦσε,
ἰδοὺ ἔφθασε ὁ ὄχλος καὶ
αὐτὸς ποὺ ἐλέγετο Ἰούδας,
ἔνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ἐπήγαινεν
ἐμπρὸς ὡς ὁδηγός των καὶ
ἐπλησίασε τὸν Ἰησοῦν, διὰ
νὰ τὸν φιλήσῃ. Διότι αὐτὸ
τοὺς εἶχε δώσει ὡς σημεῖον.
Τοὺς εἶχε δηλαδὴ πεῖ· <ὅποιον
φιλήσω, αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς>.
|
47
Ἐνῷ δὲ ὁ Ἰησοῦς ὡμίλει
ἀκόμη, ἔξαφνα κατέφθασεν ὄχλος, καὶ
αὐτός, ποὺ ὠνομάζετο Ἰούδας, ἕνας
ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ἐπήγαινεν ἐμπρὸς
ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἐπλησίασε
τὸν Ἰησοῦν διὰ νὰ τὸν
φιλήσῃ. Διότι αὐτὸ τὸ σημάδι εἶχε
δώσει εἰς αὐτούς. Τοὺς εἶχεν εἴπει
δηλαδή: Ἐκεῖνον ποὺ θὰ φιλήσω, αὐτὸς
εἶναι ὁ Ἰησοῦς.
|
48
Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ·
Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν
τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως; |
48
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοῦ εἶπεν·
<Ἰούδα, μὲ φίλημα, μὲ αὐτὸ
τὸ δεῖγμα τῆς ἀγάπης, προδίδεις
σὺ τώρα τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;>
|
48
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοῦ εἶπεν·
Ἰούδα, μὲ φίλημα, ποὺ ἕως τώρα ἦτο
δεῖγμα τῆς ἀγάπης μας, προδίδεις αὐτόν,
ποὺ εἶναι ὁ μοναδικὸς ἐκπρόσωπος
τοῦ ἀνθρώπινου γένους καὶ ἀναμενόμενος
κατὰ τοὺς προφήτας Μεσσίας;
|
49
Ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτὸν
τὸ ἐσόμενον εἶπον αὐτῷ·
Κύριε, εἰ πατάξομεν ἐν μαχαίρᾳ;
|
49
Ὅταν δὲ εἶδαν οἱ μαθηταί, ποὺ
ἦσαν γύρω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν,
αὐτὸ ποὺ θὰ συνέβαινε, τοῦ
εἶπαν· <Κύριε, μᾶς δίνεις
τὴν ἄδειαν νὰ τοὺς κτυπήσωμεν
μὲ μάχαιραν;> |
49
Ὅταν δὲ εἶδον ἐκεῖνοι, ποὺ
ἦσαν γύρω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν
αὐτό, ποὺ ἔμελλε νὰ συμβῇ, ὅτι
δηλαδὴ ἐπρόκειτο νὰ τὸν συλλάβουν
καὶ νὰ τὸν πάρουν, εἶπαν πρὸς
αὐτόν· Κύριε, ἐὰν τὸ ἐπιτρέπῃς,
νὰ τοὺς κτυπήσωμεν μὲ μάχαιραν;
|
50
Καὶ ἐπάταξεν εἷς τις ἐξ αὐτῶν
τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ
ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ οὖς τὸ
δεξιόν. |
50
Καὶ κάποιος ἀπὸ αὐτοὺς
ἐκτύπησε μὲ μάχαιραν τὸν δοῦλον
τοῦ ἀρχιερέως καὶ τοῦ ἀπέκοψε
τὸ δέξι αὐτί. |
50
Καὶ ἕνας κάποιος ἀπὸ αὐτοὺς
ἐκτύπησε μὲ τὴν μάχαιραν τὸν δοῦλον
τοῦ ἀρχιερέως καὶ τοῦ ἔκοψε
τὸ δεξιὸν αύτί. |
51
Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς
εἶπεν· ἐᾶτε ἕως τούτου·
καὶ ἁψάμενος τοῦ ὠτίου
αὐτοῦ ἰάσατο αὐτόν·
|
51
Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ
τοὺς εἶπε· <φθάνει ἕως ἐδῶ,
μὴ προχωρεῖτε ἄλλο>. Καὶ ἀφοῦ
ἤγγισε τὸ αὐτὶ τοῦ δούλου,
τὸν ἐθεράπευσε. |
51
Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ
εἶπεν· Ἀφήσατε· φθάνει ἕως αὐτοῦ.
Μὴ ἀνθίστασθε περισσότερον. Καὶ ἀφοῦ
ἤγγισε τὸ αὐτὶ τοῦ δούλου, τὸν
ἐθεράπευσε. |
52
εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς
τοὺς παραγενομένους ἀπ' αὐτὸν
ἀρχιερεῖς καὶ στρατηγοὺς τοῦ
ἱεροῦ καὶ πρεσβυτέρους· ὡς
ἐπὶ λῃστὴν ἐξεληλύθατε
μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων;
|
52
Εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς εἰς τοὺς
ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς στρατηγοὺς
τοῦ ἱεροῦ καὶ τοὺς πρεσβυτέρους,
ποὺ εἶχαν ἔλθει καὶ αὐτοὶ
ἐναντίον του· <ἐβγήκατε ὡπλισμένοι
μὲ μαχαίρια καὶ ρόπαλα, σὰν
νὰ ἐπηγαίνετε ἐναντίον λῃστοῦ;
|
52
Εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς
τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς στρατηγοὺς
τοῦ ἱεροῦ καὶ τοὺς πρεσβυτέρους,
ποὺ ἦλθαν μαζὶ μὲ τὸν ὄχλον
ἐναντίον του· Ἐβγήκατε μὲ σπαθιὰ
καὶ μὲ ρόπαλα, σὰν νὰ ἤρχεσθε
ἐναντίον λῃστοῦ; |
53
Καθ' ἡμέραν ὄντος μου μεθ' ὑμῶν
ἐν τῷ ἱερῷ οὐκ ἐξετείνατε
τὰς χεῖρας ἐπ' ἐμέ. Ἀλλ'
αὕτη ἐστὶν ὑμῶν ἡ ὥρα
καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ σκότους.
|
53
Ὅταν ἐγὼ κάθε ἡμέραν ἤμουν
μαζῆ σας εἰς τὸ ἱερόν, δὲν
ἀπλώσατε τὰ χέρια σας ἐπάνω
μου. Ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἡ
ὥρα, ποὺ τὴν ἐπέτρεψε ὁ
Θεὸς ὡς ὥραν ἰδικήν σας, διὰ
νὰ ἐκτελέσετε τὴν κακοῦργον
ἀπόφασίν σας>. (Καὶ εἶναι
ὥρα τοῦ σκότους καὶ τῆς νυκτός,
διότι κατὰ κανόνα οἱ κακοῦργοι
τὸ σκότος προτιμοῦν διὰ τὰ ἐγκλήματά
των. Οἱ ἄνθρωποι, τοῦ σκότους, ὅπως
εἶσθε σεῖς, οἱ ὁποῖοι μάλιστα
ὑποκρίνονται τὸν δίκαιον, εἰς
τὸ σκότος διαπράττουν τὰ σκοτεινά
των ἔργα). |
53
Ὅταν ἐγὼ ἤμην μαζί σας κάθε ἡμέραν
εἰς τὸ ἱερόν, δὲν ἀπλώσατε τὰς
χεῖρας σας ἐπάνω μου διὰ νὰ μὲ
συλλάβετε. Καὶ ἤλθετε τὴν ὥραν αὐτὴν
τῆς νυκτός. Ἀλλ’ αὐτὴ ἡ ὥρα
παρεχορήθη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὡς ὥρα
ἰδική σας διὰ νὰ ἐπιτύχετε τὸ
κακοῦργον σχέδιόν σας, καὶ συμπίπτει αὐτὴ
πρὸς τὴν ὥραν, κατὰ τὴν ὁποίαν
ὁ σατανᾶς φανερώνει τὴν ἐξουσίαν καὶ
δύναμίν του, διότι εἰς τὸ σκότος γίνονται τὰ
ἐγκλήματα καὶ ὑπὸ τὸ σκότος
ζητεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ κρύπτεται, διὰ
νὰ ἁμαρτάνῃ ἐλευθέρως.
|
54
Συλλαβόντες δὲ αὐτὸν ἤγαγον
καὶ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς
τὸν οἶκον τοῦ ἀρχιερέως. Ὁ
δὲ Πέτρος ἠκολούθει μακρόθεν.
|
54
Ἀφοῦ δὲ τὸν ἔπιασαν, τὸν
ἔφεραν εἰς τὴν πόλιν καὶ τὸν
ἔβαλαν εἰς τὸ σπίτι τοῦ ἀρχιερέως.
Ὁ δὲ Πέτρος ἀκολουθοῦσε μακράν.
|
54
Ἀφοῦ δὲ τὸν ἔπιασαν, τὸν
ἔφεραν εἰς τὴν πόλιν καὶ τὸν
ἔμβασαν εἰς τὸ σπίτι τοῦ ἀρχιερέως.
Ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει ἀπὸ μακράν.
|
55
Ἁψάντων δὲ πυρὰν ἐν μέσῳ
τῆς αὐλῆς καὶ συγκαθισάντων
αὐτῶν ἐκάθητο ὁ Πέτρος
ἐν μέσῳ αὐτῶν.
|
55
Ἀφοῦ δὲ οἱ στρατιῶται καὶ
οἱ ὑπηρέται ἄναψαν φωτιὰ εἰς
τὸ μέσον τῆς αὐλῆς καὶ
ἐκάθισαν γύρω ἀπὸ αὐτήν,
ἐκάθητο καὶ ὁ Πέτρος ἀνάμεσα
εἰς αὐτούς. |
55
Ἀφοῦ δὲ ἤναψαν φωτιὰν εἰς
τὸ μέσον τῆς αὐλῆς καὶ ἐκάθησαν
ὅλοι μαζὶ διὰ νὰ ζεσταίνωνται, ἐκάθητο
καὶ ὁ Πέτρος ἐν μέσῳ αὐτῶν.
|
56
Ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν παιδίσκη
τις καθήμενον πρὸς τὸ φῶς καὶ
ἀτενίσασα αὐτῷ εἶπε· καὶ
οὗτος σὺν αὐτῷ ἦν. |
56
Μία δὲ νεαρὰ ὑπηρέτρια ὅταν
τὸν εἶδε νὰ κάθεται εἰς τὸ
φῶς ποὺ ἔρριχνε ἡ φωτιά, τὸν
ἐκύτταξε προσεκτικὰ καὶ εἶπε·
<καὶ αὐτὸς ἦτο μαζῆ μὲ
ἐκεῖνον>. |
56
Ὅταν δὲ μία νεαρὰ ὑπηρέτρια τὸν
εἶδε νὰ κάθηται κοντὰ εἰς τὸ
φῶς, ποὺ ἔρριπτεν ἡ φωτιά, τὸν
παρετήρησε προσεκτικὰ καὶ εἶπε· Καὶ
αὐτὸς ἦτο μαζὶ μὲ τοῦτον,
ποὺ εἶναι μέσα δεμένος. |
57
Ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων· γύναι,
οὐκ οἶδα αὐτόν. |
57
Ὁ δὲ Πέτρος ἠρνήθη, λέγων·
<γυναίκα δὲν τὸν ξεύρω αὐτόν>. |
57
Ἀλλ’ ὁ Πέτρος τὸν ἠρνήθη καὶ
εἶπε· Γυναῖκα, δὲν τὸν ξεύρω.
|
58
Καὶ μετὰ βραχὺ ἕτερος ἱδὼν
αὐτὸν ἔφη· καὶ σὺ ἐξ
αὐτῶν εἶ. Ὁ δὲ Πέτρος
εἶπεν· ἄνθρωπε, οὐκ εἰμί.
|
58
Καὶ ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγον
καὶ ἄλλος τὸν εἶδε καὶ εἶπε·
<καὶ σὺ εἶσαι ἀπὸ αὐτούς>.
Ὁ Πέτρος ὅμως εἶπε· <ἄνθρωπε,
ὄχι δὲν εἶμαι ἀπὸ αὐτούς>.
|
58
Καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγο τὸν εἶδε
κάποιος ἄλλος καὶ εἶπε· Καὶ σὺ
εἶσαι ἀπὸ αὐτούς. Ἀλλ’ ὁ
Πέτρος εἶπεν· Ἄνθρωπε, δὲν εἶμαι
ἀπὸ αὐτούς. |
59
Καὶ διαστάσης ὡσεὶ ὥρας μιᾶς
ἄλλος τις διισχυρίζετο λέγων· ἐπ'
ἀληθείας καὶ οὗτος μετ' αὐτοῦ
ἦν· καὶ γὰρ Γαλιλαῖός ἐστιν.
|
59
Καὶ ἀφοῦ ἐπέρασε μία περίπου
ὥρα, καὶ κάποιος ἄλλος ἰσχυρίζετο
καὶ ἔλεγε· <ἀλήθεια, καὶ
τοῦτος ἐδῶ ἦτο μαζῆ μὲ
αὐτόν, ποὺ δικάζεται μέσα. Διότι,
ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν
προφοράν του, εἶναι Γαλιλαῖος>.
|
59
Καὶ ἀφοῦ ἐπέρασε περίπου μία ὥρα,
κάποιος μὲ ἐπιμονὴν ἐβεβαίωνε καὶ
ἔλεγεν· Ἀλήθεια καὶ αὐτὸς
ἦτο μαζὶ μὲ τοῦτον, ποὺ δικάζεται
μέσα, διότι καθὼς φαίνεται ἀπὸ τὴν
προφοράν του εἶναι Γαλιλαῖος.
|
60
Εἶπε δὲ ὁ Πέτρος· ἄνθρωπε,
οὐκ οἶδα ὃ λέγεις. Καὶ παραχρῆμα,
ἔτι λαλοῦντος αὐτοῦ, ἐφώνησε
ἀλέκτωρ. |
60
Ἀλλ' ὁ Πέτρος εἶπε· <ἄνθρωπε
δὲν ξέρω τί λέγεις>. Καὶ
ἀμέσως, ἐνῶ αὐτὸς ἀκόμη
ὠμιλοῦσε, ἐλάλησεν ὁ πετεινός.
|
60
Ἀλλ’ ὁ Πέτρος εἶπεν· Ἄνθρωπε,
δὲν ξεύρω τί λέγεις. Καὶ ἀμέσως, ἐνῷ
ἀκόμη ὡμίλει ὁ Πέτρος καὶ ἔλεγε
τὰ λόγια αὐτά, ἐλάλησεν ὁ πετεινός.
|
61
Καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψε
τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη
ὁ Πέτρος τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου,
ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πρὶν
ἀλέκτορα φωνῆσαι ἀπαρνήσῃ
με τρίς· |
61
Καὶ τὴν στιγμὴν ἀκριβῶς ἐκείνην
ἔστρεψεν ὁ Κύριος τὸ βλέμμα
του καὶ ἐκύτταξε βαθύτατα τὸν
Πέτρον. Καὶ ἐθυμήθηκε ὁ Πέτρος
τὸν λόγον, ποὺ τοῦ εἶπε ὁ
Κύριος, ὅτι πρὶν λαλήσῃ ὁ
πετεινός, θὰ μὲ ἀπαρνηθῇς τρεῖς
φορές. |
61
Καὶ τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἔστρεψεν
ὁ Κύριος καὶ παρετήρησεν ἐκφραστικὰ
τὸν Πέτρον. Καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Πέτρος
τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ὅπως τοῦ τὸν
εἶπεν, ὅτι δηλαδὴ προτοῦ λαλήσῃ
ὁ πετεινός, θὰ μὲ ἀρνηθῇς τρεῖς
φοράς. |
62
καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος
ἔκλαυσε πικρῶς. |
62
Καὶ ἐξελθὼν τότε ὁ Πέτρος
ἔξω ἀπὸ τὴν αὐλὴν τοῦ
σπιτιοὺ τοῦ ἀρχιερέως ἔκλαψε
πικρά. |
62
Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκεν ὁ Πέτρος
ἔξω ἀπὸ τὴν περιοχὴν τοῦ
ἀρχιερατικοῦ μεγάρου, ἔκλαυσε πικρά.
|
63
Καὶ οἱ ἄνδρες οἱ συνέχοντες
τὸν Ἰησοῦν ἐνέπαιζον αὐτῷ
δέροντες, |
63
Καὶ οἱ ἄνδρες, ποὺ ἐφρουρούσαν
τὸν Ἰησοῦν τὸν ἐνέπαιζαν
καὶ τὸν ἔδερναν. |
63
Καὶ οἱ ἄνδρες ποὺ ἐκράτουν καὶ
ἐφύλαττον καλὰ τὸν Ἰησοῦν, τὸν
ἐνέπαιζαν καὶ τὸν ἔδερναν.
|
64
καὶ περικαλύψαντες αὐτὸν ἔτυπτον
αὐτοῦ τὸ πρόσωπον καὶ ἐπηρώτων
αὐτὸν λέγοντες· προφήτευσον τίς
ἐστιν ὁ παίσας σε;
|
64
Καὶ ἀφοῦ τοῦ ἐσκέπασαν
ὁλόγυρα τὴν κεφαλήν, διὰ νὰ
μὴ βλέπῃ, τὸν ἐκτυποῦσαν
εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τὸν ἐρωτοῦσαν,
λέγοντες· <εἶπες ὅτι εἶσαι
προφήτης· λοιπὸν προφήτευσε, ποιὸς
εἶναι ἐκεῖνος ποὺ σὲ ἐκτύπησε;>
|
64
Καὶ ἀφοῦ τοῦ ἐκάλυψαν τριγύρω
τὴν κεφαλὴν διὰ νὰ μὴ βλέπῃ,
τοῦ ἐκτύπων τὸ πρόσωπον καὶ τὸν
ἠρώτων λέγοντες· Προφήτευσε, ποῖος εἶναι
ἐκεῖνος, ποὺ σὲ ἐκτύπησε.
|
65
Καὶ ἕτερα πολλὰ βλασφημοῦντες ἔλεγον
εἰς αὐτόν. |
65 Καὶ ἄλλας πολλὰς
ὕβρεις καὶ χυδαιολογίας τοῦ ἔλεγαν,
βλασφημοῦντες αὐτόν.
|
65
Καὶ τοῦ ἔλεγαν πολλὰς ἄλλας
ὕβρεις, μὲ τὰς ὁποίας ἐβλασφήμουν.
|
66
Καὶ ὡς ἐγένετο ἡμέρα,
συνήχθη τὸ πρεσβυτέριον τοῦ λαοῦ,
ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς, καὶ
ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ
συνέδριον ἑαυτῶν λέγοντες· εἰ
σὺ εἶ ὁ Χριστός, εἰπὲ
ἡμῖν. |
66
Καὶ ἀμέσως μόλις ἀνέτειλεν
ὁ ἥλιος καὶ ἔγινε ἡμέρα,
ἐμαζεύθηκαν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ
λαοῦ, οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ
γραμματεῖς καὶ ἀνέβασαν αὐτὸν
ἐμπρὸς εἰς τὸ συνέδριόν
των, λέγοντες· <ἐὰν εἶσαι
σὺ ὁ Χριστός, πές μας>. |
66
Καὶ ὅταν ἐξημέρωσεν, ἐμαζεύθησαν οἱ
προεστοὶ τοῦ λαοῦ, δηλαδὴ οἱ
ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς,
καὶ ἀνέβασαν αὐτὸν ἐνώπιον τοῦ
συνεδρίου των λέγοντες· Εἰπέ μας, ἐὰν
εἶσαι σὺ ὁ Χριστός. |
67
Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐὰν
ὑμῖν εἴπω, οὐ μὴ πιστεύσητε, |
67
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε·
<ἐὰν σᾶς πῶ τί εἶμαι,
δὲν θὰ πιστεύσετε. |
67
Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπεν·
Ἐὰν σᾶς εἴπω τί εἶμαι, δὲν
θὰ τὸ πιστεύσετε. |
68
ἐὰν δὲ καὶ ἐρωτήσω, οὐ
μὴ ἀποκριθῆτέ μοι ἢ ἀπολύσητε·
|
68
Ἐὰν δὲ καὶ σᾶς ἐρωτήσω,
δὲν θὰ μοῦ ἀπαντήσετε οὔτε
καὶ θὰ μὲ ἀφήσετε ἐλεύθερον.
|
68
Ἐὰν δὲ καὶ προβάλω εἰς σᾶς
ἐρωτήσεις καὶ ἐπιχειρήματα πειστικά, δὲν
θὰ μοῦ δώσετε ἀπάντησιν εἰς αὐτά,
οὔτε θὰ μὲ ἀφήσετε ἐλεύθερον.
|
69
ἀπὸ τοῦ νῦν ἔσται ὁ υἱὸς
τοῦ ἀνθρώπου καθήμενος ἐκ δεξιῶν
τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. |
69
Ἀλλὰ ἀπὸ τώρα ὁ υἱὸς
τοῦ ἀνθρώπου θὰ κάθεται αἰωνίως
εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ παντοδυνάμου
Θεοῦ>. |
69
Τόσον μόνον σᾶς λέγω, ὅτι ἀπὸ τώρα
ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ
Μεσσίας, θὰ κάθεται διαρκῶς εἰς τὰ
δεξιὰ τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ.
|
70
Εἶπον δὲ πάντες· σὺ οὖν
εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ; Ὁ
δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔφη· ὑμεῖς
λέγετε ὅτι ἐγὼ εἶμι.
|
70
Εἶπον δὲ ὅλοι· <σύ, λοιπόν,
εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;>.
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπήντησε εἰς
αὐτούς· <τὸ λέγετε καὶ
σεῖς οἱ ἴδιοι, ὅτι ἐγὼ
εἶμαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ>.
|
70
Εἶπον δὲ τότε ὅλοι· Σὺ λοιπὸν
εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;
Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς
αὐτούς· Τὸ λέγετε καὶ σεῖς, ὅτι
ἐγὼ εἶμαι ὁ Υἱὸς τοῦ
Θεοῦ. |
71
Οἱ δὲ εἶπον· τί ἔτι χρείαν
ἔχομεν μαρτυρίας; Αὐτοὶ γὰρ
ἠκούσαμεν ἀπὸ τοῦ στόματος
αὐτοῦ. |
71
Αὐτοὶ δὲ εἶπαν· <τί
μᾶς χρειάζεται πλέον μαρτυρία; Διότι
ὅλοι ἠκούσαμε ἀπὸ τὸ στόμα
του, νὰ λέγῃ ὅτι εἶναι ὁ
Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ εἶναι
βλασφημία, ποὺ τιμωρεῖται μὲ θάνατον>.
(Καὶ ἔτσι ἡ ἀλήθεια ποὺ
τοὺς εἶπε ὁ Κύριος, ὅτι εἶναι
ὁ Μεσσίας, καὶ τὴν ὁποίαν
μὲ τὴν ἁγίαν διδασκαλίαν του,
μὲ τὰ πρωτοφανῆ ἀναρίθμητα θαύματά
του καὶ μὲ τὴν ῾Αγιωτάτην ζωὴν
του εἶχε ἀποδείξει, ἐχρησιμοποιήθη
ἀπὸ τοὺς παρανόμους ἐκείνους
δικαστὰς ὡς αἰτία τῆς καταδίκης
του). |
71
Αὐτοὶ δὲ εἶπον· Τί μᾶς
χρειάζεται πλέον ἄλλη μαρτυρία; Εἶναι περιττή.
Διότι ὅλοι ἠκούσαμεν ἀπὸ τὸ
στόμα του νὰ λέγῃ, ὅτι αὐτὸς
εἶναι ὁ Μεσσίας καὶ ὁ Υἱὸς
τοῦ Θεοῦ. |