Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ῇ
δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέος
ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα φέρουσαι
ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καί
τινες σὺν αὐταῖς.
|
ατὰ
τὴν πρώτην δὲ ἡμέραν τῆς
ἐβδομάδος, ἐνῶ ἦσαν ἀκόμη
βαθειὰ χαράματα, ἦλθον εἰς τὸ
μνῆμα οἱ γυναῖκες μὲ τὰ ἀρώματα,
ποὺ εἶχαν ἑτοιμάσει, καὶ μερικαὶ
ἄλλαι μαζῆ των. |
ατὰ
τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος, μὲ
τὰ βαθειὰ χαράματα ἦλθον αἱ γυναῖκες
εἰς τὸ μνῆμα φέρουσαι τὰ ἀρώματα,
ποὺ ἡτοίμασαν. Καὶ μαζί των ἦλθον
καὶ μερικαὶ ἄλλαι. |
2
Εὗρον δὲ τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον
ἀπὸ τοῦ μνημείου, |
2
Εὐρῆκαν δὲ τὸν λίθον, ποὺ
ἔκλειε τὸ μνημεῖον, κυλισμένον πέρα
ἀπὸ αὐτό. |
2
Εὗρον δὲ τὴν πέτραν, ποὺ ἔφραζε
τὸ μνημεῖον, κυλισμένην μακρὰν ἀπὸ
αὐτό. |
3
καὶ εἰσελθοῦσαι οὐχ εὗρον τὸ
σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
|
3
Καὶ ὅταν ἐμπῆκαν, δὲν εὐρῆκαν
τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
|
3
Καὶ ὅταν ἐμβῆκαν εἰς τὸ
μνημεῖον, δὲν εὗρον τὸ σῶμα
τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. |
4
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαπορεῖσθαι
αὐτὰς περὶ τούτου καὶ ἰδοὺ
ἄνδρες δύο ἐπέστησαν αὐταῖς
ἐν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις.
|
4
Ἐνῶ δὲ εὑρίσκοντο εἰς
ἀπορίαν διὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ
καὶ ἰδοὺ παρουσιάσθησαν ἔξαφνα
εἰς αὐτὰς δύο ἄνδρες μὲ
στολάς, ποὺ ἄστραφταν ἀπὸ λαμπρότητα.
|
4
Καὶ συνέβη, ἐνῷ αὐταὶ εὑρίσκοντο
εἰς μεγάλην ἀπορίαν διὰ τὸ συμβὰν
αὐτό, καὶ ἰδοὺ δύο ἄγγελοι παρουσιάσθησαν
αἴφνης εἰς αὐτὰς ὡς ἄνδρες
μὲ στολάς, ποὺ ἤστραπτον ἀπὸ
τὴν λαμπρότητα. |
5
Ἐμφόβων δὲ γενομένων καὶ κλινουσῶν
τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν εἶπον
πρὸς αὐτάς· τί ζητεῖτε
τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν;
|
5
Ἐνῶ δὲ αὐτὰς τὰς κατέλαβε
μεγάλος φόβος καὶ ἔγερναν τὸ
πρόσωπον των μὲ εὐλάβειαν εἰς
τὴν γῆν, εἶπον ἐκεῖνοι πρὸς
αὐτάς· <διατὶ ζητεῖτε μεταξὺ
τῶν νεκρῶν αὐτὸν ποῦ εἶναι
ὁλοζώντανος; |
5
Ἐνῷ δὲ αὐταὶ ἔγιναν καταφοβισμέναι
καὶ ἔγερναν τὸ πρόσωπόν των εἰς τὴν
γῆν ἐξ εὐλαβείας, ἀλλὰ καὶ
διότι δὲν ἀντεῖχον εἰς τὴν λάμψιν
τῶν ἀγγέλων, εἶπον οὔτοι πρὸς
αὐτάς· διατὶ ζητεῖτε μεταξὺ τῶν
νεκρῶν αὐτόν, ποὺ τώρα πλέον εἶναι
ζωντανός; |
6
Οὐκ ἐστὶν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη·
μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν
ἔτι ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ,
|
6
Δὲν εὑρίσκεται ἐδῶ, ἀλλὰ
ἀναστήθηκε· ἐνθυμηθῆτε, τί
σᾶς εἶπε, ὅταν ἀκόμη ἦτο
εἰς τὴν Γαλιλαίαν. |
6
Δὲν εἶναι ἐδῶ, ἀλλ’ ἀνεστήθη.
Ἐνθυμηθῆτε πῶς σᾶς ὡμίλησε καὶ
τί σᾶς εἶπεν, ὅταν ἀκόμη ἦτο
εἰς τὴν Γαλιλαίαν, |
7
λέγων ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν
τοῦ ἀνθρώπου παραδοθῆναι εἰς
χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καὶ
σταυρωθῆναι, καὶ τῃ τρίτῃ ἡμέρᾳ
ἀναστῆναι. |
7
Σᾶς εἶπε ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν
βουλὴν τοῦ Θεοῦ πρέπει ὁ υἱὸς
τοῦ ἀνθρώπου νὰ παραδοθῇ εἰς
χεῖρας ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων καὶ
νὰ σταυρωθῇ καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα
θὰ ἀναστηθῇ>. |
7
λέγων, ὅτι σύμφωνα μὲ τὸ προκαθωρισμένον
σχέδιον τοῦ Θεοῦ πρέπει ὁ υἱὸς
τοῦ ἀνθρώπου νὰ παραδοθῇ εἰς
χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καὶ
νὰ σταυρωθῇ καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν
ἀπὸ τοῦ θανάτου του νὰ ἀναστηθῇ.
|
8
Καὶ ἐμνήσθησαν τῶν ρημάτων αὐτοῦ,
|
8
Καὶ θυμήθηκαν τότε τὰ λόγια
τοῦ Κυρίου. |
8
Καὶ αἱ Μυροφόροι ἐνεθυμήθησαν τότε τοὺς
λόγους τοῦ Κυρίου. |
9
καὶ ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦ
μνημείου ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα
τοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσι τοῖς λοιποῖς.
|
9
Καὶ ἀφοῦ ἐπέστρεψαν ἀπὸ
τὸ μνημεῖον ἀνήγγειλαν αὐτά,
ποὺ εἶδαν καὶ ἄκουσαν, εἰς τοὺς
ἕνδεκα καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἄλλους
μαθητὰς τοῦ Κυρίου, ποὺ εὑρίσκοντο
ἐκεῖ. |
9
Καὶ ἀφοῦ ἐπέστρεψαν ἀπὸ
τὸ μνημεῖον, ἀνήγγειλαν ὅλα αὐτὰ
εἰς τοὺς ἕνδεκα καὶ εἰς ὅλους
τοὺς ἄλλους, ποὺ ἦσαν μαζὶ μὲ
τοὺς Ἀποστόλους. |
10
Ἦσαν δὲ ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ
Ἰωάννα καὶ Μαρία Ἰακώβου
καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς,
αἳ ἔλεγον πρὸς τοὺς ἀποστόλους
ταῦτα. |
10
Αἱ μυροφόροι δὲ γυναῖκες, ἦσαν
ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ
Ἰωάννα καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα
τοῦ Ἰακώβου καὶ αἱ ἄλλαι,
ποὺ ἦσαν μαζῆ των, καὶ ὅλαι
ἔλεγαν αὐτὰ εἰς τοὺς Ἀποστόλους.
|
10
Αἱ γυναῖκες δέ, ποὺ ἔλεγαν αὐτὰ
εἰς τοὺς Ἀποστόλους, ἦσαν ἡ
Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ ἡ Ἰωάννα καὶ
ἡ Μαρία ἡ μήτηρ τοῦ Ἰακώβου καὶ
αἱ λοιπαί, ποὺ ἦσαν μαζί των.
|
11
Καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν
ὡσεὶ λῆρος τὰ ρήματα αὐτῶν,
καὶ ἠπίστουν αὐταῖς.
|
11
Καὶ ἐφάνησαν εἰς τοὺς Ἀποστόλους
σὰν παραληρήματα φαντασίας τὰ λόγια
τῶν γυναικῶν καὶ δὲν ἐπίστευσαν
εἰς αὐτάς. |
11
Καὶ ἐφάνησαν εἰς αὐτοὺς σὰν
φλυαρία καὶ ἐπινόησίς τῆς φαντασίας οἱ
λόγοι τῶν γυναικῶν αὐτῶν καὶ
δὲν τὰς ἐπίστευαν. |
12
Ὁ δὲ Πέτρος ἀναστὰς ἔδραμεν
ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ παρακύψας
βλέπει τὰ ὀθόνια κείμενα μόνα,
καὶ ἀπῆλθε πρὸς ἑαυτὸν
θαυμάζων τὸ γεγονός. |
12
Ὁ δὲ Πέτρος ἐσηκώθηκε καὶ
ἔτρεξεν εἰς τὸ μνημεῖον. Καὶ
ἀφοῦ ἔσκυψεν ἀπὸ τὴν εἴσοδον,
βλέπει τίς λωρίδες ἀπὸ σινδόνι,
μὲ τίς ὁποῖες εἶχε τυλιχθῇ
τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου νὰ εἶναι
κάτω εἰς τὸ μνημεῖον μόνες,
χωρὶς τὸ σῶμα καὶ ἐπέστρεψεν
εἰς τὸ σπίτι θαυμάζων τὸ γεγονός.
|
12
Παρὰ ταῦτα ὅμως ὁ Πέτρος ἐσηκώθη
καὶ ἔτρεξεν εἰς τὸ μνημεῖον.
Καὶ ἀφοῦ ἔσκυψεν ἀπὸ τὴν
θύραν, βλέπει τοὺς νεκρικοὺς ἐπιδέσμους
νὰ εἶναι χάμω εἰς τὸ μνημεῖον
μόνοι χωρὶς τὸ σῶμα. Καὶ ἐπέστρεψε
εἰς τὸ κατάλυμά του θαυμάζων αὐτὸ
ποὺ ἔγινε. |
13
Καὶ ἰδοὺ δύο ἐξ αὐτῶν
ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ
ἡμέρᾳ εἰς κώμην ἀπέχουσαν
σταδίους ἑξήκοντα ἀπὸ Ἱερουσαλήμ,
ᾗ ὄνομα Ἐμμαούς.
|
13
Καὶ ἰδού, δύο ἀπὸ τοὺς
μαθητὰς ἐπήγαιναν αὐτὴν τὴν
ἡμέραν εἰς κάποιο χωριό, ποὺ
ἀπεῖχε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ
ἕνδεκα περίπου χιλιόμετρα καὶ τὸ
ὁποῖον ἐλέγετο Ἐμμαούς.
|
13
Καὶ ἰδοὺ δύο ἀπὸ τοὺς
μαθητὰς αὐτοὺς τοῦ Ἰησοῦ
ἔβγαιναν κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν
εἰς κάποιο χωρίον, ποὺ ἀπεῖχεν ἀπὸ
τὴν Ἱερουσαλὴμ ἑξήκοντα στάδια, περίπου
ἕνδεκα σημερινὰ χιλιόμετρα· καὶ ἐκαλεῖτο
τὸ χωρίον τοῦτο Ἐμμαούς.
|
14
Καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν πρὸς
ἀλλήλους περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων
τούτων. |
14
Καὶ αὐτοὶ συνωμιλοῦσαν μεταξύ
των δι' ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα.
|
14
Καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν μεταξύ των δι’ ὅλα
αὐτά, ποὺ εἶχαν συμβῇ, ἤτοι
διὰ τὰ περιστατικὰ τοῦ θανάτου καὶ
τῆς ταφῆς τὸν Ἰησοῦ, καθὼς
καὶ διὰ τὰ ὅσα ἀνήγγειλαν εἰς
τοὺς μαθητὰς αἱ Μυροφόροι.
|
15
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν
αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ αὐτὸς
ὁ Ἰησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο
αὐτοῖς· |
15
Καὶ ἐνῶ αὐτοὶ συνωμιλοῦσαν
καὶ συζητοῦσαν περὶ τοῦ Ἰησοῦ,
ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς τοὺς
ἐπλησίασε καὶ ἐπήγαινε μαζῆ
των. |
15
Καὶ συνέβη, ἐνῷ αὐτοὶ ὡμίλουν
καὶ συνεζήτουν, αὐτὸς ὁ ἴδιος
ὁ Ἰησοῦς ἐπλησίασε καὶ ἐπήγαινε
μαζί των. |
16
οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο
τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν.
|
16
Τὰ δὲ μάτια των ἐμποδίζοντο
ἀπὸ κάποια ὑπερφυσικὴν δύναμιν,
διὰ νὰ μὴ τὸν ἀναγνωρίσουν.
|
16
Καὶ εἴτε διότι ἡ μορφὴ τοῦ ἀναστάντος
Κυρίου εἶχε ἀλλάξει, εἴτε διότι ἀπὸ
ὑπερφυσικὴν δύναμιν ἠμποδίζοντο αἱ
αἰσθήσεις των, ἦσαν κρατημένα τὰ μάτια των
διὰ νὰ μὴ τὸν ἀναγνωρίσουν.
|
17
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· τίνες
οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλετε
πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καὶ
ἔστε σκυθρωποί; |
17
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· <ποῖοι
εἶναι αὐτοὶ οἱ λόγοι καὶ
ποιὰ εἶναι τὰ θέματα, τὰ ὁποῖα
καθὼς περιπατεῖτε, συζητεῖτε ματαξύ
σας καὶ εἶσθε σκυθρωποί;>
|
17
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Ποῖα
εἶναι τὰ ζητήματα αὐτά, τὰ ὁποῖα
συζητεῖτε μεταξύ σας καὶ ἀνταλλάσσετε ἐπ’
αὐτῶν τὰς σκέψεις σας, ἐνῷ περιπατεῖτε,
καὶ διὰ τὰ ὁποῖα εἶσθε
σκυθρωποί; |
18
Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ
ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν·
σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ
καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν
αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις;
|
18
Ἀπεκρίθη δὲ ὁ ἔνας, ποὺ
ἐλέγετο Κλεόπας καὶ εἶπε πρὸς
αὐτόν· <σὺ μόνος σὰν
προσκυνητὴς κατοικεῖς τὸν καιρὸν αὐτὸν
εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὲν
ἔμαθες ὅσα ἔγιναν εἰς αὐτὴν
κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς;>
|
18
Ἀπεκρίθη δὲ ὁ ἕνας, ποὺ ὠνομάζετο
Κλεόπας, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν·
Σὺ μόνος ἀπὸ τοὺς ξένους, ποὺ
ἦλθαν νὰ προσκυνήσουν κατὰ τὸ Πάσχα,
διαμένεις εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ
δὲν ἔμαθες ὅσα ἔγιναν ἐν αὐτῇ
κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς;
|
19
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ποῖα;
Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· τὰ
περὶ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃς
ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸς
ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ ἐναντίον
τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ,
|
19
Καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· <ποῖα;>
Ἐκεῖνοι δὲ τοῦ εἶπαν· <τὰ
περὶ τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου,
ὁ ὅποιος ἀνεδείχθη προφήτης
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλου
τοῦ λαοῦ, δυνατὸς εἰς ἔργα θαυμαστὰ
καὶ εἰς διδασκαλίαν πρωτάκουστον.
|
19
Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ
Ἰησοῦς· Ποῖα; Αὐτοὶ δὲ
τοῦ εἶπαν· Αὐτὰ ποὺ ἔγιναν
μὲ τὸν Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον,
ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε προφήτης καὶ
ἀπεδείχθη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ
ὅλου τοῦ λαοῦ δυνατὸς καὶ εἰς
ἔργα ὑπερφυσικὰ καὶ εἰς διδασκαλίαν
θεόπνευστον καὶ τελείαν. |
20
ὅπως τε παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς
καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς
κρῖμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν
αὐτόν. |
20
Δὲν ἔμαθες καὶ πῶς τὸν παρέδωκαν
οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες
μας εἰς θανατικὴν καταδίκην καὶ τὸν
ἐσταύρωσαν; |
20
Δὲν ἔμαθες ἀκόμη καὶ μὲ ποῖον
τρόπον τὸν παρέδωκαν οἱ Ἀρχιερεῖς
καὶ οἱ ἄρχοντές μας εἰς καταδίκην
θανάτου καὶ τὸν ἐσταύρωσαν;
|
21
Ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι
αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι
τὸν Ἰσραήλ· ἀλλά γε σὺν
πᾶσι τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν
ἄγει σήμερον ἀφ' οὗ ταῦτα ἐγένετο.
|
21
Καὶ ὅμως ἡμεῖς ἠλπίζαμεν,
ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Μεσσίας,
ποὺ θὰ ἐλευθέρωνε τὸν Ἰσραήλ.
Ἀλλὰ μαζῆ μὲ ὅλα αὐτά,
ποὺ σοῦ εἴπαμε, ἰδοὺ ὅτι
εἶναι ἡ τρίτη ἡμέρα σήμερα
ἀπὸ τότε ποὺ ἔγιναν αὐτά,
καὶ δὲν εἴδαμε ἀκόμη τίποτε,
ποὺ νὰ δικαιολογῇ τὰς ἐλπίδας
μας. |
21
Ἡμεῖς δὲ ἠλπίζαμεν, ὅτι αὐτὸς
εἶναι ὁ Μεσσίας, ποὺ μέλλει νὰ ἐλευθερώσῃ
τὸν Ἰσραὴλ καὶ νὰ ἀποκαταστήσῃ
τὸ βασίλειόν του. Ἀλλ’ ἡ ἐλπίς μας
αὐτὴ ἐκλονίσθη, διότι ἐκτὸς
ἀπὸ τὴν σταύρωσίν του καὶ ἀπὸ
ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ ἔγιναν, εἶναι
ἡ τρίτη ἡμέρα σήμερον, ἀφ’ ὅτου συνέβησαν
αὐτὰ καὶ δὲν εἴδομεν ἀκόμη
τίποτε, ποὺ νὰ στηρίξῃ τὰς ἐλπίδας
μας. |
22
Ἀλλὰ καὶ γυναῖκές τινες ἐξ
ἡμῶν ἐξέστησαν ἡμᾶς γενόμεναι
ὄρθριαι ἐπὶ τὸ μνημεῖον,
|
22
Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο συνέβη·
μερικαὶ δηλαδὴ γυναῖκες ἀπὸ
τὸν κύκλον μας μᾶς ἐξέπληξαν,
διότι ἐπῆγαν κατὰ τὰ χαράματα
εἰς τὸ μνημεῖον
|
22
Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο, ποὺ ἐν
τῷ μεταξὺ συνέβη, ηὔξησε τὴν ἀπορίαν
μας. Μερικαὶ τουτέστι γυναῖκες ἀπὸ
τὸν κύκλον ἡμῶν τῶν πιστῶν μαθητῶν
του μᾶς ἐξέπληξαν. Διότι ἐπῆγαν πολὺ
πρωῒ εἰς τὸ μνημεῖον
|
23
καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ σῶμα
αὐτοῦ ἦλθον λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν
ἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳ λέγουσιν
αὐτὸν ζῆν. |
23
καὶ ἐπειδὴ δὲν εὗρον ἐκεῖ
τὸ σῶμα του, ἦρθαν καὶ εἶπαν
ὅτι εἶδαν καὶ ὀπτασία ἀγγέλων,
οἱ ὁποῖοι λέγουν ὅτι ὁ
Ἰησοῦς ζῇ. |
23
καὶ ἀφοῦ δὲν ηὗραν ἐκεῖ
τὸ σῶμα του, ἦλθαν καὶ εἶπαν,
ὅτι εἶδον καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων,
οἱ ὁποῖοι λέγουν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς
ζῇ· |
24
Καὶ ἀπῆλθόν τινες τῶν σὺν
ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον,
καὶ εὗρον οὕτω καθὼς καὶ αἱ
γυναῖκες εἶπον, αὐτὸν δὲ οὐκ
εἶδον. |
24
Ἐπῆγαν ἐπίσης εἰς τὸ μνημεῖον
καὶ μερικοὶ ἀπὸ αὐτούς,
ποὺ εἶναι μαζῆ μας, καὶ εὐρῆκαν
τὰ πράγματα, ὅπως τὰ εἶχαν εἴπει
αἱ γυναῖκες· εἶδαν ἀνοικτὸν
μὲν τὸ μνημεῖον, ὄχι ὅμως καὶ
τὸν Ἰησοῦν>. |
24
Καὶ ἐπῆγαν εἰς τὸ μνημεῖον
μερικοὶ ἀπὸ τοὺς δικούς μας καὶ
ηὗραν τὰ πράγματα ἔτσι, καθὼς τὰ
εἶπαν καὶ αἱ γυναῖκες. Δηλαδὴ
εὗρον ἀνοικτὸν τὸ μνημεῖον,
αὐτὸν ὅμως τὸν Ἰησοῦν
δὲν τὸν εἶδον. |
25
Καὶ αὐτὸς εἶπε πρὸς αὐτούς·
ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ
καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ
πᾶσιν οἷς ἐλάλησα οἱ προφῆται!
|
25
Καὶ τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε
πρὸς αὐτούς· <ὦ ἀνόητοι,
ποὺ ἔχετε βραδυκίνητη τὴν καρδιὰ
εἰς τὸ νὰ πιστεύετε ὅλα ὅσα
ἐλάλησαν οἱ προφῆται.
|
25
Καὶ τότε αὐτὸς εἶπε πρὸς τοὺς
δύο μαθητάς· Ὦ ἄνθρωποι, ποὺ δὲν
ἔχετε νοῦν φωτισμένον διὰ νὰ κατανοῇ
τὰς γραφάς, καὶ ποὺ ἔχετε καρδίαν
βραδυκίνητον καὶ δύσκολον εἰς τὸ νὰ
πιστεύετε εἰς ὅλα, ὅσα ἐλάλησαν οἱ
προφῆται. |
26
Οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν
Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν
δόξαν αὐτοῦ; |
26
Αὐτὰ δὲν ἔπρεπε, σύμφωνα μὲ
τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ, νὰ πάθῃ
ὁ Χριστὸς καὶ νὰ εἰσέλθῃ
κατόπιν εἰς τὴν δόξαν του, ἡ
ὁποία καὶ ἤρχισε μὲ τὴν
ἀνάστασίν του;> |
26
Σύμφωνα μὲ τὴν βουλὴν καὶ τὸ
σχέδιον τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα προεκήρυξαν
οἱ προφῆται, δὲν ἔπρεπε αὐτὰ
νὰ πάθῃ ὁ Χριστὸς καὶ διὰ
τῶν παθημάτων τούτων νὰ εἰσέλθῃ εἰς
τὴν δόξαν του, ἡ ὁποία ἤρχισε διὰ
τῆς ἀναστάσεως καὶ θὰ τελειωθῇ
διὰ τῆς ἀναλήψεώς του;
|
27
Καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως
καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν
διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις
ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ.
|
27
Καὶ ἀφοῦ ἤρχισε ἀπὸ τὸν
Μωϋσέα καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀπὸ
ὅλους τοὺς προφήτας, ἐξηγοῦσε
λεπτομερῶς εἰς αὐτοὺς ὅλας τὰς
προφητείας τῶν Γραφῶν, ποὺ ἀνεφέρεντο
εἰς αὐτόν. |
27
Καὶ ἀφοῦ ἤρχισεν ἀπὸ τὰς
προφητείας καὶ τὰς προεικονίσεις, ποὺ περιέχονται
εἰς τὰ συγγράμματα τοῦ Μωϋσέως καὶ
ἔλαβεν ἀκολούθως ἀπὸ ὅλους τοὺς
προφήτας τὰ εἰς τὸν Μεσσίαν ἀναφερόμενα
χωρία, ἐξηγοῦσεν ἐν συνεχείᾳ εἰς
αὐτοὺς τὰς προφητείας, ποὺ ἀνεφέροντο
εἰς τὸν ἑαυτόν του. |
28
Καὶ ἤγγισαν εἰς τὴν κώμην οὗ
ἐπορεύοντο, καὶ αὐτὸς προσεποιεῖτο
πορρωτέρω πορεύεσθαι· |
28
Καὶ ἐπλησίασαν εἰς τὸ χωρίον,
ὅπου οἱ δύο μαθηταὶ ἐπήγαιναν
καὶ αὐτὸς ἐφαίνετο ὅτι
προχωροῦσε μακρύτερα. |
28
Καὶ ἐπλησίασαν εἰς τὸ χωρίον, εἰς
τὸ ὁποῖον οἱ δύο μαθηταὶ ἐσκόπευαν
νὰ ὑπάγουν. Καὶ αὐτὸς ἐφάνη,
ὅτι θὰ ἐπροχώρει μακρύτερα. Πράγματι δὲ
θὰ ἐχωρίζετο ἀπὸ αὐτούς, ἐὰν
αὐτοὶ δὲν ἐπέμεναν νὰ τὸν
κρατήσουν. |
29
καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν λέγοντες·
μεῖνον μεθ' ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέραν
ἐστὶ καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα.
Καὶ εἰσῆλθε τοῦ μεῖναι σὺν
αὐτοῖς. |
29
Αὐτοὶ ὅμως μὲ τίς ἐπίμονες
παρακλήσεις των τὸν ἠνάγκασαν νὰ
μείνῃ, λέγοντες· <μεῖνε μαζῆ
μας, διότι πλησιάζει ἡ ἑσπέρα
καὶ ἡ ἡμέρα ἔχει προχωρήσει
πρὸς τὴν δύσιν>. Καὶ ἐμπῆκε
εἰς τὸ σπίτι νὰ μείνῃ
μαζῆ τους. |
29
Ἀλλ’ αὐτοὶ τὸν ἠνάγκασαν διὰ
παρακλήσεων λέγοντες· Μεῖνε μαζί μας, διότι πλησιάζει
νὰ βραδυάσῃ καὶ ἔχει προχωρήσει ἡ
ἡμέρα πολὺ πρὸς τὴν δύσιν τοῦ
ἡλίου. Καὶ ἐμβῆκε εἰς τὸ
σπίτι διὰ νὰ μείνῃ μαζί των.
|
30
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακλιθῆναι
αὐτὸν μετ' αὐτῶν λαβὼν τὸν
ἄρτον εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἐπεδίδου
αὐτοῖς. |
30
Καὶ ἐνῷ ἐξηπλώθη κοντὰ
εἰς τὸ τραπέζι τοῦ φαγητοῦ μαζῆ
μὲ αὐτούς, ἐπῆρε τὸν ἄρτον,
τὸν εὐλόγησε εὐχαριστῶν τὸν
Θεόν, ὅπως συνήθιζε νὰ κάνῃ
πρὸ τοῦ φαγητοῦ, καὶ ἀφοῦ
τὸν ἔκοψε εἰς κομμάτια, ἔδιδε
εἰς αὐτούς. |
30
Καὶ τότε συνέβη τοῦτο· Ὅταν αὐτὸς
κατεκλίθη μαζί των εἰς τὴν τράπεζαν τοῦ
φαγητοῦ, ἀφοῦ ἐπῆρε εἰς
τὰς χεῖρας του τὸν ἄρτον, εὐλόγησε
δι’ εὐχαριστίας τὸν Θεόν, ὅπως συνήθιζαν
νὰ κάνουν πρὸ τοῦ φαγητοῦ, καὶ
ἀφοῦ τὸν ἔκοψε εἰς τεμάχια,
ἔδιδεν εἰς αὐτούς. |
31
Αὐτῶν δὲ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοί,
καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν, καὶ
αὐτὸς ἄφαντος ἐγένετο ἀπ'
αὐτῶν. |
31
Τὴν στιγμὴν αὐτήν, ὅταν εἶδαν
τὸν τρόπον τῆς εὐλογίας καὶ
τοῦ τεμαχισμοὺ τοῦ ἄρτου, ἤνοιξαν
μὲ θεῖον φωτισμὸν τὰ μάτια των
καὶ ἀνεγνώρισαν ἀμέσως τὸν
διδάσκαλον των. Ἀλλὰ αὐτὸς ἔγινε
ἀμέσως ἄφαντος ἀπὸ αὐτούς.
|
31
Ὅταν δὲ εἶδαν τὴν εὐλογίαν καὶ
τὸν τεμαχισμὸν τοῦ ἄρτου νὰ
γίνεται κατὰ τὸν τρόπον, ποὺ ἐσυνήθιζεν
ὁ Διδάσκαλός των, τότε καὶ δι’ ἐπενεργείας
θείας ἤνοιξαν τὰ μάτια των καὶ ἀνεγνώρισαν
καλῶς αὐτόν. Ἀλλὰ τὴν στιγμὴν
ἐκείνην καὶ αὐτὸς ἔγινεν ἄφαντος
ἀπὸ αὐτούς. |
32
Καὶ εἶπον πρὸς ἀλλήλους·
οὐχὶ ἡ καρδία ἡμῶν καιομένη
ἦν ἐν ἡμῖν, ὡς ἐλάλει
ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ
ὡς διήνοιγεν ἡμῖν τὰς γραφάς;
|
32
Καὶ εἶπαν μεταξύ των· <ἡ καρδία
μας δὲν ἐφλογίζετο ἐντὸς ἡμῶν
ἀπὸ θεῖον ἐνθουσιασμόν, καθὼς
μᾶς ὠμιλοῦσε εἰς τὸν δρόμον
καὶ μᾶς ἐφανέρωνε τὰ δυσκολονόητα
γιὰ μᾶς νοήματα τῶν Γραφῶν;>
|
32
Καὶ εἶπαν μεταξύ των ὁ ἕνας εἰς
τὸν ἄλλον· ἡ καρδία μας δὲν ᾐσθάνετο
μέσα μας τὴν πνευματικὴν φλόγα τοῦ θείου
ζήλου καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν
Χριστὸν καὶ δὲν ἐζεσταίνετο ἀπὸ
τὴν θερμότητα τοῦ φωτὸς τῆς θείας
ἀληθείας, ὅταν μᾶς ὡμίλει εἰς
τὸν δρόμον καὶ μᾶς ἐξήγει τὰς
Γραφάς; Πῶς ἠμποδίσθημεν λοιπὸν ἀπὸ
τοῦ νὰ τὸν ἀναγνωρίσωμεν ἀμέσως;
|
33
Καὶ ἀναστάντες αὐτῇ τῇ
ὥρᾳ ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ,
καὶ εὗρον συνηθροισμένους τοὺς ἕνδεκα
καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς,
|
33
Καὶ ἀφοῦ ἐσηκώθησαν ἀμέσως
αὐτὴν τὴν ὥρα, ἐγύρισαν
εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ εὐρῆκαν
συγκεντρωμένους τοὺς ἕνδεκα Ἀποστόλους
καὶ τοὺς ἄλλους, ποὺ ἦσαν μαζῆ
των. |
33
Καὶ ἀφοῦ ἐσηκώθησαν κατὰ τὴν
αὐτὴν ὥραν τῆς ἑσπέρας. ἐπέστρεψαν
εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ εὗρον
συναθροισμένους τοὺς ἕνδεκα Ἀποστόλους καὶ
τοὺς ἄλλους, ποὺ ἦσαν μαζί τους,
|
34
λέγοντας ὅτι ἠγέρθη ὁ Κύριος
ὄντως καὶ ὤφθη Σίμωνι.
|
34
Ὅλοι δὲ ἔλεγαν, ὅτι πραγματικὰ
ἀναστήθηκε ὁ Κύριος καὶ παρουσιάσθηκε
εἰς τὸν Σίμωνα. |
34
ὅλοι δὲ αὐτοὶ ἔλεγον, ὅτι
πραγματικῶς ἀνέστη ὁ Κύριος καὶ ἐνεφανίσθη
εἰς τὸν Σίμωνα. |
35
Καὶ αὐτοὶ ἐξηγοῦντο τὰ
ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὡς ἐγνώσθη
αὐτοῖς ἐν τῇ κλάσει τοῦ
ἄρτου. |
35
Καὶ οἱ δύο αὐτοὶ διηγοῦντο
λεπτεμερῶς ὅσα συνέβησαν εἰς τὸν
δρόμον καὶ πῶς ἀνεγνωρίσθη ἀπὸ
αὐτοὺς ὁ Κύριος τὴν ὥραν
ποὺ ἔκοπτε τὸν ἄρτον.
|
35
Καὶ αὐτοὶ οἱ δύο διηγοῦντο τὰ
ὅσα συνέβησαν εἰς τὸν δρόμον καὶ πῶς
ἀνεγνωρίσθη ἀπὸ αὐτούς, ὅταν
ἔκοπτεν εἰς τεμάχια τὸν ἄρτον.
|
36
Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸς
ὁ Ἰησοῦς ἔστην ἐν μέσῳ
αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς,
εἰρήνη ὑμῖν.
|
36
Ἐνῶ δὲ αὐτοὶ ὠμιλούσαν
περὶ αὐτῶν, αἴφνης ὁ ἴδιος
ὁ Ἰησοῦς ἐστάθηκε εἰς
τὸ μέσον αὐτῶν καὶ τοὺς
λέγει· <εἰρήνη ἂς εἶναι
μαζῆ σας>. |
36
Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ διηγοῦντο
αὐτά, αἴφνης αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς
ἐστάθη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ
λέγει εἰς αὐτούς· Εἴθε νὰ εἶναι
εἰς σᾶς εἰρήνη· εἰρήνη μετὰ
τοῦ Θεοῦ καὶ μεταξύ σας· εἰρήνη
καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικόν σας.
|
37
Πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι
ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν.
|
37
Ἐκεῖνοι ἐξαφνιάστηκαν, ἐταράχθησαν
καὶ κατελήφθησαν ἀπὸ φόβον,
διότι ἐνόμιζαν ὅτι ἔβλεπαν κάποιον
πνεῦμα. |
37
Ἡ αἰφνίδια ὅμως ἐμφάνισις τοῦ
Κυρίου τοὺς κατετάραξε. Καὶ καταληφθέντες ἀπὸ
φόβον ἐνόμιζαν, ὅτι ἔβλεπαν ψυχὴν
ἀποθαμένου, ποὺ ἦλθεν ἀπὸ τὸν
Ἅδην, χωρὶς νὰ ἔχῃ καὶ
σῶμα. |
38
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί τεταραγμένοι
ἐστέ, καὶ διατὶ διαλογισμοὶ
ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις
ὑμῶν; |
38
Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς αὐτούς·
<διατὶ εἶσθε ταραγμένοι, καὶ διατί
ἀνεβαίνουν εἰς τὰς καρδίας σας
διαλογισμοὶ ἀπιστίας;
|
38
Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς αὐτούς·
Διατὶ εἶσθε ταραγμένοι; Καὶ διατὶ
διαλογισμοὶ ἀμφιβολίας περὶ τοῦ ἂν
πράγματι εἶμαι ὁ ἀναστὰς Διδάσκαλός
σας, γεννῶνται εἰς τὰς διανοίας σας;
|
39
Ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς
πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγὼ
εἶμι· ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε,
ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα
οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε
ἔχοντα. |
39
Ἰδέτε τὰς χεῖρας μου καὶ τοὺς
πόδας μου, ποὺ φέρουν τὰ σημάδια
ἀπὸ τὰ καρφιά, διὰ νὰ
πεισθῆτε ὅτι εἶμαι ἐγὼ ὁ
ἴδιος. Ψηλαφήσατέ με μὲ τὰ χέρια
σας καὶ ἰδέτε, ὅτι δὲν εἶμαι
πνεῦμα, ὅπως νομίζετε, διότι τὸ
πνεῦμα δὲν ἔχει σάρκα καὶ ὀστά,
ὅπως βλέπετε ἐμὲ νὰ ἔχω>.
|
39
Ἴδετε τὰς χεῖρας μου καὶ τοὺς
πόδας μου, ὅτι φέρουν τὰ σημάδια τῶν καρφιῶν
καὶ βεβαιωθῆτε, ὅτι εἶμαι ὁ
σταυρωθεὶς Διδάσκαλός σας. Ψηλαφήσατέ με διὰ τῶν
χειρῶν σας καὶ βεβαιωθῆτε, ὅτι δὲν
εἶμαι ἄσαρκον πνεῦμα. Διότι ἡ ψυχὴ
καὶ τὸ φάντασμα τοῦ πεθαμένου δὲν
ἔχει σῶμα καὶ ὀστᾶ, καθὼς
βλέπετε καὶ πείθεσθε, ὅτι ἔχω ἐγώ.
|
40
Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐπέδειξεν
αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς
πόδας. |
40
Καὶ ἀφοῦ εἶπε τοῦτο, ἔδειξε
εἰς αὐτοὺς τὰς χεῖρας καὶ
τοὺς πόδας. |
40
Καὶ ἀφοῦ εἶπε τοῦτο, ἔδειξεν
εἰς αὐτοὺς τὰς χεῖρας καὶ
τοὺς πόδας. |
41
Ἔτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν
ἀπὸ τῆς χαρᾶς καὶ θαυμαζόντων
εἶπεν αὐτοῖς· ἔχετέ τι
βρώσιμον ἐνθάδε; |
41
Ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνοι, ἕνεκα
τῆς χαρᾶς, ἀπιστοῦσαν ἀκόμη
καὶ ἐθαύμαζαν διὰ τὸ καταπληκτικὸν
καὶ ἀνέλπιστον αὐτὸ γεγονός,
εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Κύριος·
<μήπως ἔχετε τίποτε φαγώσιμον ἐδῶ;>
|
41Ἐπειδὴ
δὲ αὐτοὶ ἠπίστουν ἀκόμη λόγῳ
τῆς χαρᾶς των νομίζοντες, ὅτι ἔβλεπον
ὄνειρον, καὶ ἐπειδὴ ἐθαύμαζον
διὰ τὰ πρωτοφανῆ ταῦτα καὶ ἀνέλπιστα,
τοὺς εἶπεν ὁ Κύριος· Ἔχετε ἐδῶ
τίποτε φαγώσιμον διὰ νὰ φάγω καὶ διὰ
νὰ πεισθῆτε ἔτσι ἀκόμη περισσότερον,
ὅτι δὲν εἶμαι πνεῦμα;
|
42
Οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος
ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου
κηρίου, |
42
Ἐκεῖνοι δὲ τοῦ ἔδωσαν ἕνα
κομάτι ψητὸ ψάρι καὶ κηρήθρα.
|
42
Αὐτοὶ δὲ τοῦ ἔδωκαν ἕνα
τεμάχιον ἀπὸ ψάρι ψημένον καὶ ὀλίγην
κηρήθραν. |
43
καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶν
ἔφαγεν. |
43
Καὶ ἀφοῦ τὰ ἐπῆρε, ἔφαγε
ἐνώπιόν των, ὄχι διότι εἶχε
ἀνάγκην τροφῆς τὸ ἀναστημένον
σῶμα του, ἀλλὰ διὰ νὰ πεισθοῦν
ἐκεῖνοι ὅτι αὐτὸς εἶναι
ὄντως ὁ ἀναστημένος διδάσκαλος.
|
43
Καὶ ἀφοῦ τὰ ἐπῆρεν, ἔφαγεν
ἐμπρός των, ὄχι διότι εἶχε ἀνάγκην
συντηρήσεως τὸ σῶμα του, ἀλλ’ ἔπραξε
τοῦτο διὰ νὰ βεβαιώσῃ αὐτούς,
ὅτι ὄντως ἀνέστη. |
44
Εἶπε δὲ αὐτοῖς· οὗτοι οἱ
λόγοι οὖς ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς
ἔτι ὢν σὺν ὑμῖν, ὅτι δεῖ
πληρωθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν
τῷ νόμῳ Μωϋσέως καὶ προφήταις
καὶ ψαλμοῖς περὶ ἐμοῦ.
|
44
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· <αὐτὰ
ποὺ βλέπετε τώρα καὶ θαυμάζετε,
εἶναι ἀκριβῶς ὅσα σᾶς ἔλεγα,
ὅταν ἤμουν μαζῆ σας, ὅτι πρέπει
δηλαδὴ νὰ ἐκπληρωθοῦν καὶ νὰ
πραγματοποιηθοῦν ὅλα ὅσα ἔχουν γραφῆ
γιὰ μένα εἰς τὸν νόμον τοῦ
Μωϋσέως, εἰς τοὺς προφήτας καὶ
εἰς τοὺς ψαλμούς>. |
44
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Αὐτὰ
τὰ γεγονότα, ποὺ βλέπετε καὶ σᾶς προκαλοῦν
τὸν θαυμασμόν, εἶναι ἡ πραγματοποίησις τῶν
λόγων, ποὺ σᾶς εἶπα προφητικῶς, ὅταν
ἀκόμη ἤμην μαζί σας ζῶν, προτοῦ νὰ
σταυρωθῶ. Σᾶς ἔλεγα δηλαδή, ὅτι σύμφωνα
πρὸς τὸ προκαθωρισμένον σχέδιον τοῦ Θεοῦ
πρέπει νὰ πληρωθοῦν καὶ νὰ πραγματοποιηθοῦν
ὅλα, ὅσα ἔχουν γραφῆ περὶ ἐμοῦ
εἰς τὸν νόμον τοῦ Μωϋσέως καὶ εἰς
τοὺς προφήτας καὶ εἰς τοὺς ψαλμούς.
|
45
Τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν
τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς, |
45
Τότε ἐφώτισε καὶ ἤνοιξε αὐτῶν
τὸν νοῦν, ὥστε νὰ ἐννοοῦν
τὰς Γραφάς. |
45
Τότε τοὺς μετέδωκε θεῖον φωτισμὸν καὶ
τοὺς ἤνοιξε τὸν νοῦν διὰ νὰ
ἐννοοῦν τὰς Γραφάς. |
46
καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι οὕτω
γέγραπται καὶ οὕτως ἔδει παθεῖν
τὸν Χριστὸν καὶ ἀναστῆναι ἐκ
νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ,
|
46
Καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· <ὅτι
ἔτσι, ὅπως ἀκριβῶς ἔγιναν, εἶναι
γραμμένα εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν,
καὶ ἔτσι σύμφωνα μὲ τὸ πάνσοφον
σχέδιον τοῦ Θεοῦ, ἔπρεπε νὰ
πάθῃ ὁ Χριστὸς καὶ νὰ
ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν τὴν τρίτην
ἡμέραν, |
46
Καὶ ἀφοῦ ἀνέπτυξεν εἰς αὐτοὺς
τὰς κυριωτέρας προφητείας, τοὺς εἶπεν, ὅτι
ἔτσι ἔχει γραφῆ προφητικῶς εἰς
τὰς Γραφάς, καὶ ἔτσι ἔπρεπε σύμφωνα
μὲ τὰς προφητείας αὐτὰς νὰ πάθῃ
ὁ Χριστὸς καὶ νὰ ἀναστηθῇ
τὴν τρίτην ἀπὸ τοῦ θανάτου του ἡμέραν, |
47
καὶ κηρυχθῆναι ἐπὶ τῷ ὀνόματι
αὐτοῦ μετάνοιαν καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν
εἰς πάντα τὰ ἔθνη, ἀρξάμενον
ἀπὸ Ἱερουσαλήμ.
|
47
καὶ νὰ κηρυχθῇ ἐν τῷ ὀνόματι
αὐτοῦ εἰς ὅλα τὰ ἔθνη
μετάνοια καὶ ἄφεσις ἁμαρτιῶν.
Νὰ ἀρχίσῃ δὲ τὸ κήρυγμα
ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ.
|
47
καὶ σύμφωνα μὲ ὅσα ἐδιδάχθητε καὶ
ἐμάθετε διὰ τὸ ὄνομά μου ὡς
τοῦ μόνου Σωτῆρος καὶ λυτρωτοῦ τῶν
ἀνθρώπων νὰ κηρυχθῇ μετάνοια καὶ ἄφεσις
ἁμαρτίων εἰς ὅλα τὰ Ἔθνη, νὰ
ἀρχίσῃ δὲ τὸ κήρυγμα τοῦτο ἀπὸ
τὴν Ἱερουσαλήμ. |
48
Ὑμεῖς δὲ ἔστε μάρτυρες τούτων.
|
48
Σεῖς δὲ εἶσθε οἱ φιλαλήθεις
καὶ ἀξιόπιστοι μάρτυρες, οἱ
ὁποῖοι θὰ κηρύξετε καὶ θὰ
βεβαιώσετε ὅλα ὅσα ἔχετε ἀκούσει
καὶ ὅσα ἔχετε ἰδεῖ ἀπὸ
ἐμέ. |
48
Σεῖς δὲ εἶσθε μάρτυρες ὅλων αὐτῶν,
δηλαδὴ τοῦ κηρύγματός μου, τοῦ βίου μου,
τοῦ πάθους μου καὶ τῆς ἀναστάσεώς
μου. Καὶ μὲ τὴν μαρτυρίαν, τὴν ὁποίαν
θὰ κάνετε περὶ ἐμοῦ, θὰ συντελεσθῇ
τὸ μέγα τοῦτο ἔργον τοῦ κηρύγματος
μετανοίας καὶ ἀφέσεως ἁμαρτίων εἰς
ὅλα τὰ ἔθνη. |
49
Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω
τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου
ἐφ' ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ
καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλὴμ
ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ
ὕψους. |
49
Σᾶς ἀναγγέλῳ δέ, ὅτι ἐγὼ
σᾶς στέλνω τώρα αὐτό ποὺ
ὑπεσχέθη ὁ Πατήρ, δηλαδὴ τὸ
Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, διὰ νὰς σᾶς
φωτίζῃ καὶ σᾶς ἐνισχύῃ
καὶ σᾶς περιφρουρῇ εἰς τὸ ἀποστολικόν
σας ἔργον. Σεῖς λοιπὸν καθίσατε εἰς
τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ ἕως ὅτου
φορέσετε, σὰν ἄλλο ἔνδυμα, καὶ
κάμετε ἰδικήν σας πλέον τὴν
σοφίαν καὶ τὴν δύναμιν, ποὺ
θὰ σᾶς ἔλθῃ ἀπὸ τὸν
οὐρανὸν μὲ τὴν ἐπιφοίτησιν
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος>.
|
49
Σᾶς ὑπόσχομαι δὲ καὶ ἐγὼ
νὰ σᾶς βοηθήσω ἀποτελεσματικῶς εἰς
τὸ ἔργον αὐτό. Ἰδοὺ ἐγώ,
ποὺ ἀπὸ τώρα εἶμαι καὶ ὡς
ἄνθρωπος ὁ βασιλεὺς τοῦ κόσμου καὶ
ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀποστέλλω
ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπάνω σας τὴν
ἐπαγγελίαν, τὴν ὁποίαν ὁ Πατὴρ
ὑπεσχέθη, δηλαδὴ τὸ Πνεῦμα τὸ
Ἅγιον, περὶ τοῦ ὁποίου οἱ προφῆται
προανήγγειλαν, ὅτι θὰ δοθῇ εἰς πᾶσαν
σάρκα. Σεῖς δὲ καθίσατε εἰς τὴν πόλιν
Ἱερουσαλὴμ καὶ μὴ ἀπομακρυνθῆτε
ἐξ αὐτῆς, ἕως ὅτου φορέσετε
ὡς πνευματικὸν ἔνδυμα δύναμιν καὶ
ἐνίσχυσιν, ποὺ θὰ σᾶς ἔλθῃ
ἐξ οὐρανοῦ διὰ τῆς ἐπιφοιτήσεως
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. |
50
Ἐξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω
ἕως εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας
τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν
αὐτούς. |
50
Ἔπειτα δὲ ἀπὸ αὐτὰς καὶ
ἄλλας διδασκαλίας, τοὺς ἔβγαλε ἔξω
ἀπὸ τὴν πόλιν κάπου ἐκεῖ
κοντὰ εἰς τὴν Βηθανίαν, καὶ
ἀφοῦ ἐσήκωσε τὰ χέρια
του, τοὺς εὐλόγησε. |
50
Ὅταν δὲ ἐτελείωσε τὰς διδασκαλίας
ταύτας, τοὺς ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ
τὰ Ἱεροσόλυμα, ἕως ποὺ ἐπλησίασαν
πρὸς τὴν Βηθανίαν. Καὶ ἀφοῦ
ὕψωσε τὰς χεῖρας του τοὺς ηὐλόγησε.
|
51
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν
αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ'
αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς
τὸν οὐρανόν. |
51
Καὶ συνέβη τοῦτο τὸ θαυμαστόν·
ἐνῶ αὐτὸς τοὺς εὐλογοῦσε,
ἐχωρίσθη ἀπὸ αὐτοὺς καὶ
ἐφέρετο πρὸς τὰ ἐπάνω
εἰς τὸν οὐρανόν.
|
51
Καὶ συνέβη, ἐνῷ αὐτὸς τοὺς
ηὐλόγει, ἐχωρίσθη καὶ ἀπεμακρύνθη
ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἐφέρετο
πρὸς τὰ ἐπάνω, πρὸς τὸν οὐρανόν.
|
52
Καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτὸν
ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ μετὰ
χαρᾶς μεγάλης, |
52
Καὶ αὐτοί, ἀφοῦ τὸν ἐπροσκύνησαν,
ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ
μὲ μεγάλην χαράν. |
52
Καὶ αὐτοί, ἀφοῦ τὸν προσεκύνησαν,
ἐπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ μὲ
χαρὰν μεγάλην διὰ τὴν ἔνδοξον ἀνύψωσιν
τοῦ διδασκάλου καὶ διὰ τὴν ἐπαγγελίαν
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, περὶ τῆς ὁποίας
τοὺς ἐβεβαίωσε. |
53
καὶ ἦσαν διὰ παντὸς ἐν τῷ
ἱερῷ αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες
τὸν Θεόν. Ἀμήν. |
53
Καὶ ἦσαν συνεχῶς κατὰ τὰς ὥρας
τῆς λατρείας εἰς τὸ ἱερὸν
ὑμνοῦντες καὶ δοξολογοῦντες τὸν
Θεόν. Ἀμήν. (ἐδοξολογοῦσαν τὸν
Θεὸν δι' ὅλα ὅσα εἶδαν καὶ ἤκουσαν
κατὰ τὸ διάστημα τῶν τριῶν ἐτῶν,
καὶ μάλιστα διὰ τὴν ἔνδοξον
ἀνάστασιν καὶ τὴν θριαμβευτικὴν
ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου).
|
53 Καὶ ἦσαν πάντοτε,
κατὰ τὰς ὤρας τῆς προσευχῆς
καὶ λατρείας, εἰς τὸ ἱερόν, ὑμνοῦντες
καὶ δοξολογοῦντες τὸν Θεόν. Ἀμήν.
|