Πρωτότυπο
Κείμενο |
Ἑρμηνεία
Ἰωάννου Κολιτσάρα |
Ἑρμηνεία
Παναγιώτη Τρεμπέλα |
μοία
γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν
ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ,
ὅστις ἐξῆλθεν ἅμα πρωῒ μισθώσασθαι
ἐργάτας εἰς τὸν ἀμπελῶνα
αὐτοῦ.
|
ιὰ
νὰ ἐννοήσετε δὲ αὐτὴν
τὴν ἀλήθειαν, ἀκούσατε μία
παραβολήν. Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν
εἶναι ὁμοία μὲ ἕνα ἄνθρωπον
νοικοκύρην, ὁ ὁποῖος πρωΐ-πρωῒ
ἐβγῆκε νὰ μισθώσῃ ἐργάτας
διὰ τὸ ἀμπέλι του.
|
ὰ
γίνουν δὲ πολλοὶ ἔσχατοι πρῶτοι,
διότι αἱ ἀμοιβαὶ ποὺ θὰ δοθοῦν
εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,
καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον
θὰ δοθοῦν, ὁμοιάζουν πρὸς τὰς
πληρωμάς, ποὺ ἔκαμεν ἄνθρωπος οἰκοκύρης,
ὁ ὁποῖος ἐβγῆκε γρήγορα τὸ
πρωῒ διὰ νὰ μισθώσῃ ἐργάτας
διὰ τὸ ἀμπέλι του.
|
2
Καὶ συμφωνήσας μετὰ τῶν ἐργατῶν
ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν
αὐτοὺς εἰς τὸν ἀμπελῶνα
αὐτοῦ.
|
2
Καὶ ἀφοῦ ἐσυμφώνησε μὲ
τοὺς ἐργάτας νὰ τοὺς πληρώνῃ
ὡς ἡμερομίσθιον ἕνα δηνάριον,
τοὺς ἔστειλε στὸ ἀμπέλι του.
|
2
Καὶ ἀφοῦ ἐσυμφώνησε μὲ τοὺς
ἐργάτας ἀπὸ ἕνα δηνάριον ὡς
ἡμερομίσθιον, τοὺς ἔστειλεν εἰς
τὸ ἀμπέλι του.
|
3
Καὶ ἐξελθὼν περὶ τρίτην ὥραν
εἶδεν ἄλλους ἐστῶτας ἐν τῇ
ἀγορᾷ ἀργούς,
|
3
Ἐβγῆκε πάλιν κατὰ τὰς ἐννέα
τὸ πρωῒ εἰς τὴν ἀγορὰν
καὶ εἶδε ἄλλους ἐργάτας νὰ
στέκουν ἐκεῖ χωρὶς ἐργασίαν
καὶ νὰ περιμένουν μήπως τοὺς
μισθώσῃ κανείς.
|
3
Καὶ ὅταν ἐβγῆκεν εἰς τὴν
ἀγορὰν κατὰ τάς ἐννέα τὸ πρωΐ,
εἶδεν ἄλλους ἐργάτας νὰ στέκωνται
ἐκεῖ χωρὶς ἐργασίαν·
|
4
καὶ ἐκείνοις εἶπεν· ὑπάγετε
καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα,
καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον
δώσω ὑμῖν. Οἱ δὲ ἀπῆλθον.
|
4
Καὶ εἰς ἐκείνους εἶπε·
Πηγαίνετε καὶ σεῖς εἰς τὸ
ἀμπέλι καὶ ὅ,τι εἶναι δίκαιον
θὰ σᾶς δώσω. Καὶ ἐκεῖνοι
ἐπῆγαν.
|
4
καὶ εἶπεν εἰς ἐκείνους· Πηγαίνετε
καὶ σεῖς εἰς τὸ ἀμπέλι μου,
καὶ ὅ,τι εἶναι δίκαιον, θὰ σᾶς
δώσω. Καὶ ἐκεῖνοι ἐπῆγαν.
|
5
Πάλιν ἐξελθὼν περὶ ἕκτην καὶ
ἐνάτην ὥραν ἐποίησεν ὠσαύτως.
|
5
Καὶ πάλιν ἐβγῆκε κατὰ τὰς
δώδεκα καὶ τὰς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα
καὶ ἔκαμε τὸ ἴδιο.
|
5
Πάλιν δὲ ἐβγῆκε κατὰ τὰς δώδεκα
καὶ κατὰ τάς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα
καὶ ἔκαμε τὸ ἴδιο.
|
6
Περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν
ἐξελθὼν εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας
ἀργούς, καὶ λέγει αὐτοῖς·
τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν
ἡμέραν ἀργοί;
|
6
Ὅταν δὲ κατὰ τὰς πέντε ἐβγῆκε,
εὑρῆκε καὶ ἄλλους ἐργάτας
νὰ στέκουν χωρὶς ἐργασίαν
καὶ τοὺς λέγει· Διατὶ στέκεσθε
ἐδῶ ὅλην τὴν ἡμέραν
ἄνεργοι;
|
6
Ὅταν δὲ ἐβγῆκε καὶ κατὰ
τὰς πέντε τὸ ἀπόγευμα, εὗρεν ἄλλους,
ποὺ ἐστέκοντο χωρὶς ἐργασίαν καὶ
τοὺς λέγει· Διατὶ στέκεσθε ἐδῶ
ὅλην τὴν ἡμέραν χωρὶς ἐργασίαν;
|
7
Λέγουσιν αὐτῷ· ὅτι οὐδεὶς
ἡμᾶς ἐμισθώσατο. Λέγει αὐτοῖς·
ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς
τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν
ᾖ δίκαιον λήψεσθε.
|
7
Λέγουν πρὸς αὐτόν· Διότι
κανεὶς δὲν μᾶς ἐμίσθωσε. Λέγει
εἰς αὐτούς· Πηγαίνετε καὶ
σεῖς εἰς τὸ ἀμπέλι μου καὶ
ὅ,τι εἶναι δίκαιον θὰ πάρετε.
|
7
Λέγουν εἰς αὐτόν· Μένομεν ἄνεργοι,
διότι κανεὶς δὲν μᾶς ἐμίσθωσε. Λέγει
εἰς αὐτούς· Πηγαίνετε καὶ σεῖς
εἰς τὸ ἀμπέλι μου καὶ ὅ,τι
εἶναι δίκαιον διὰ τὸν κόπον σας, θὰ
τὸ λάβετε.
|
8
Ὀψίας δὲ γενομένης λέγει ὁ
κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ
αὐτοῦ· κάλεσον τοὺς ἐργάτας
καὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν
μισθόν, ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν
ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων.
|
8
Ὅταν δὲ ἐβράδιασε, λέγει ὁ
κύριος τοῦ ἀμπελιοῦ εἰς τὸν
διαχειριστήν του· Κάλεσε τοὺς ἐργάτας
καὶ δῶσε τους τὸν μισθόν, ἀρχίζοντας
ἀπὸ τοὺς τελευταίους καὶ προχωρῶντας
εἰς τοὺς πρώτους.
|
8
Ὅταν δὲ ἐβράδυασε, λέγει ὁ ἰδιοκτήτης
τοῦ ἀμπελιοῦ εἰς τὸν ἐπιστάτην
του· Κάλεσε τοὺς ἐργάτας καὶ δός
τους τὸ ὡρισμένον ἡμερομίσθιον, ἀρχίζων
ἀπὸ τοὺς τελευταίους καὶ προχορῶν
ἕως τοὺς πρώτους.
|
9
Καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ τὴν
ἑνδεκάτην ὥραν ἔλαβον ἀνὰ
δηνάριον.
|
9
Καὶ ὅταν ἦλθαν αὐτοὶ ποὺ
ἔπιασαν δουλειὰ κατὰ τὰς πέντε
τὸ ἀπόγευμα, ἐπῆρε ὁ
καθένας τους ἀπὸ ἕνα δηνάριον.
|
9
Καὶ ἀφοῦ ἦλθαν ἐκεῖνοι,
ποὺ ἔπιασαν δουλειὰ κατὰ τὰς
πέντε τὸ ἀπόγευμα, ἐπῆραν ὁ
καθένας τους ἀπὸ ἕνα δηνάριον.
|
10
Ἐλθόντες δὲ οἱ πρῶτοι ἐνόμισαν
ὅτι πλείονα λήψονται, καὶ ἔλαβον
καὶ αὐτοὶ ἀνὰ δηνάριον.
|
10
Ὅταν δὲ ἦλθαν οἱ πρῶτοι ἐνόμισαν
ὅτι θὰ πάρουν περισσότερα, ἀλλὰ
ἐπῆραν καὶ αὐτοὶ ἀπὸ
ἕνα δηνάριον.
|
10
Ὅταν δὲ ἦλθαν οἱ πρῶτοι, ποὺ
ἔπιασαν δουλειὰ πολὺ πρωῒ ἐνόμισαν,
ὅτι θὰ πάρουν περισσότερα. Καὶ ἐπῆραν
καὶ αὐτοὶ ἀπὸ ἕνα δηνάριον.
|
11
Λαβόντες δὲ ἐγόγγυζον κατὰ
τοῦ οἰκοδεσπότου
|
11
Ὅταν ὅμως τὸ ἐπῆραν, ἐμουρμούριζαν
δυσαρεστημένοι ἐναντίον τοῦ οἰκοδεσπότου
|
11
Ἀλλ’ ὅταν τὸ ἐπῆραν, παρεπονοῦντο
καὶ ἐμουρμούριζαν κατὰ τοῦ νοικοκύρη
|
12
λέγοντες ὅτι οὗτοι οἱ ἔσχατοι
μίαν ὥραν ἐποίησαν, καὶ ἴσους
ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησας
τοῖς βαστάσασι τὸ βάρος τῆς
ἡμέρας καὶ τὸν καύσωνα.
|
12
καὶ ἔλεγαν ὅτι αὐτοὶ οἱ
τελευταῖοι μίαν μόνον ὥρα ἐδούλεψαν
καὶ τοὺς ἐπλήρωσες ἴσα μὲ
ἡμᾶς οἱ ὁποῖοι ἐβαστάσαμε
τὸ ὁλοήμερον βάρος τῆς ἐργασίας
καὶ ὅλον τὸν καύσωνα.
|
12
καὶ ἔλεγαν, ὅτι αὐτοὶ οἱ
πιὸ τελευταῖοι μίαν ὥραν ἐργάσθησαν
εἰς τὸ ἀμπέλι καὶ τοὺς ἔκαμες
ἴσους μὲ ἡμᾶς, ποὺ ἐβαστάσαμεν
τὸν βαρὺν κόπον τῆς ἡμέρας καὶ
ὅλην τὴν ζέστην.
|
13
Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἑνὶ
αὐτῶν· ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶ
σε· οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάς
μοι;
|
13
Ὁ οἰκοδεσπότης ἀπεκρίθη καὶ
εἶπε εἰς ἕνα ἀπὸ αὐτούς·
Φίλε, δὲν σὲ ἀδικῶ· δὲν
συνεφώνησες μαζῆ μου ἕνα δηνάριο
ὡς ἡμερομίσθιον;
|
13
Αὐτὸς δὲ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν
εἰς ἕνα ἀπὸ αὐτούς· Σύντροφε,
δὲν σὲ ἀδικῶ. Δὲν συνεφώνησες
μαζί μου ἕνα δηνάριον;
|
14
Ἆρον τὸ σὸν καὶ ὕπαγε·
θέλω δὲ τούτῳ τῷ ἐχάτῳ
δοῦναι ὡς καὶ σοί.
|
14
Πάρε, λοιπόν, αὐτὸ ποὺ σοῦ
ἀνήκει καὶ πήγαινε. Θέλω δὲ
εἰς αὐτὸν τὸν τελευταῖον νὰ
δώσω ὅ,τι ἔδωσα καὶ εἰς σέ·
|
14
Πάρε τὸ ἰδικόν σου καὶ πήγαινε. Θέλω δὲ
ἐγὼ εἰς αὐτὸν τὸν (πιὸ)
τελευταῖον νὰ δώσω ὅσον καὶ εἰς
σέ.
|
15
Ἢ οὐκ ἔξεστί μοι ποιῆσαι
ὃ θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς,
εἰ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός
ἐστιν ὅτι ἐγὼ ἀγαθός
εἰμι;
|
15
ἢ μήπως δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα
νὰ κάνω, ὅ,τι θέλω
εἰς τὴν ἰδικήν μου περιουσίαν.
῍Η ἐὰν τὸ μάτι σου εἶναι
φθονερὸ καὶ ἀχόρταστο διότι
ἐγὼ εἶμαι ἀγαθός, ποῖος
πταίει; Ἀσφαλῶς ἡ ἰδική
σου μοχθηρία.
|
15
Ἢ δὲν ἔχω δικαίωμα νὰ κάμω ἐκεῖνο
ποὺ θέλω εἰς αὐτά, ποὺ εἶναι
ἰδικά μου; Ἢ τὸ μάτι σου εἶναι κακὸ
καὶ ζηλεύει, ἐπειδὴ ἐγὼ εἶμαι
καλὸς καὶ ἀγαθός, καὶ γίνεται ἀφορμὴ
ἡ ἰδική μου καλωσύνη νὰ δείξῃς σὺ
τὸν φθόνον σου;
|
16
Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι
καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοὶ
γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ
ἐκλεκτοί.
|
16
Ἔτσι θὰ εἶναι πρῶτοι αὐτοὶ
ποὺ ἐκλήθησαν τελευταῖα καὶ
εἰργάσθησαν μὲ ζῆλον καὶ θὰ
εἶναι τελευταῖοι οἱ πρῶτοι, ἕνεκα
τοῦ φθόνου καὶ τῆς χαλαρώσεώς
των. Διότι πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι
ποὺ ἔχουν κληθῇ, ὀλίγοι ὅμως
εἶναι οἱ ἐκλεκτοί, ποὺ θὰ
ἐργασθοῦν μέχρι τέλους μὲ
φλογερὰν ἐπιθυμίαν καὶ θερμὸν
ζῆλον>.
|
16
Ἔτσι θὰ γίνουν πρῶτοι αὐτοί, ποῦ
ἐκλήθησαν τελευταῖοι καὶ ἀργότερα
ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλ’ ἔδειξαν
μεγάλον ζῆλον εἰς τὸ ἔργον τοῦ
Κυρίου. Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἐκλήθησαν
ἐνωρίτερον καὶ πρῶτοι ἀπὸ
τοὺς ἄλλους, ἀλλ’ ἐχαλαρώθησαν καὶ
ἠμέλησαν, θὰ γίνουν τελευταῖοι. Διότι
πολλοὶ εἶναι προσκαλεσμένοι ἀπὸ
τὸν Χριστόν, ὀλίγοι ὅμως εἶναι ἐκλεκτοί,
δὲν ἐξαρτᾶται δὲ ἡ ἀμοιβή,
ποῦ δίδει ὁ Κύριος, ἀπὸ τὸν
περισσότερον χρόνον, ποὺ θὰ ἐργασθῇ
ὁ καθένας μας, ἀλλ’ ἀπὸ τὴν
μεγαλυτέραν προθυμίαν ποῦ θὰ δείξῃ, πάντοτε
δὲ ἡ ἀμοιβὴ αὐτὴ θὰ
μᾶς δοθῇ κατὰ τὸ ἔλεος καὶ
τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Κυρίου.
|
17
Καὶ ἀναβαίνων ὁ Ἰησοῦς
εἰς Ἰεροσόλυμα παρέλαβε τοὺς
δώδεκα μαθητὰς κατ' ἰδίαν ἐν
τῇ ὁδῷ καὶ εἶπεν αὐτοῖς·
|
17
Ὅταν δὲ ἀνέβαινε ὁ Ἰησοῦς
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐπῆρε
τοὺς δώδεκα μαθητάς του ἰδιαιτέρως
καὶ καθὼς ἐβάδιζαν εἰς τὴν
ὁδὸν εἶπεν εἰς αὐτούς.
|
17
Καὶ ὅταν ἀνέβαινεν ὁ Ἰησοῦς
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐπῆρε μαζί
του ἰδιαιτέρως τοὺς δώδεκα μαθητὰς εἰς
τὸν δρόμον καὶ τοὺς εἶπεν·
|
18
ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα,
καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ
γραμματεῦσι καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν
θανάτῳ,
|
18
<Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν τώρα εἰς
Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ Υἱὸς
τοῦ ἀνθρώπου θὰ παραδοθῇ εἰς
τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς
καὶ θὰ τὸν καταδικάσουν εἰς
θάνατον
|
18
Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα
καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
θὰ παραδοθῇ εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς
καὶ εἰς τοὺς γραμματεῖς καὶ
θὰ τὸν καταδικάσουν εἰς θάνατον,
|
19
καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς
ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ
μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶ τὴν
τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
|
19
καὶ θὰ τὸν παραδώσουν εἰς τοὺς
εἰδωλολάτρας στρατιώτας τῆς Ρώμης,
διὰ νὰ τὸν ἐμπαίξουν
καὶ νὰ τὸν μαστιγώσουν καὶ νὰ
τὸν σταυρώσουν· ἀλλὰ κατὰ
τὴν τρίτην ἡμέρα θὰ ἀναστηθῇ>.
|
19
καὶ θὰ τὸν παραδώσουν εἰς τοὺς
ἐθνικοὺς στρατιώτας τῆς Ρώμης, διὰ
νὰ τὸν περιπαίξουν καὶ νὰ τὸν
μαστιγώσουν καὶ νὰ τὸν σταυρώσουν, καὶ
ἔπειτα κατὰ τὴν τρίτην ἀπὸ τοῦ
θανάτου του ἡμέραν θὰ ἀναστηθῇ.
|
20
Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ
τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν
υἱῶν αὐτῆς προσκυνοῦσα καὶ
αἰτοῦσά τι παρ' αὐτοῦ.
|
20
Τότε τὸν ἐπλησίασεν ἡ μητέρα
τῶν υἱῶν τοῦ Ζεβεδαίου, μαζῆ
μὲ τὰ παιδιά της, τὸν ἐπροσκύνησε
μὲ εὐλάβειαν καὶ ἐφαίνετο
ὅτι κάτι ἤθελε νὰ ζητήσῃ
ἀπὸ αὐτόν.
|
20
Τότε τὸν ἐπλησίασεν ἡ μητέρα τῶν υἱῶν
Ζεβεδαίου μὲ τὰ παιδιά της, ἡ ὁποία
τὸν ἐπροσκύνησε καὶ ἔδειξεν, ὅτι
ἐσκόπευε νὰ τοῦ ζητήσῃ κάτι.
|
21
Ὁ δὲ εἶπον αὐτῇ· τί
θέλεις; Λέγει αὐτῷ· εἰπὲ
ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο
υἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν σου
καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου ἐν
τῇ βασιλείᾳ σου.
|
21
Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν εἰς
αὐτήν· <τί θέλεις;> Λέγει
εἰς αὐτόν· <Δῶσε ἐντολὴν
νὰ καθίσουν τὰ δύο αὐτὰ
παιδιά μου ὁ ἔνας ἀπὸ τὰ
δεξιά σου καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ
τὰ ἀριστερά σου, ὅταν σὺ θὰ
ἀναλάβῃς τὴν βασιλείαν σου>.
|
21
Αὐτὸς δὲ τῆς εἶπε· Τί
θέλεις; Λέγει εἰς αὐτόν· Δῶσε διαταγήν,
ὅταν θὰ ἀναλάβῃς τὴν βασιλείαν
σου, νὰ καθήσουν τὰ δύο αὐτὰ παιδιά
μου τὸ ἕνα εἰς τὰ δεξιά σου καὶ
τὸ ἄλλο εἰς τὰ ἀριστερά σου.
|
22
Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς
εἶπεν· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε.
Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ
ἐγὼ μέλλω πίνειν, ἢ τὸ
βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;
Λέγουσιν αὐτῷ· δυνάμεθα.
|
22
Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς
καὶ εἶπε· <δὲν γνωρίζετε,
τί ζητεῖτε. Ἠμπορεῖτε νὰ πίετε
τὸ ποτήριον τοῦ πόνου, τὸ
ὁποῖον ἐγὼ μέλλω νὰ
πίω, ἢ νὰ βαπτισθῆτε τὸ βάπτισμα
τοῦ αἵματος καὶ τῶν παθημάτων,
τὸ ὁποῖον ἐγὼ βαπτίζομαι;>
Λέγουν εἰς αὐτόν· <ἠμποροῦμεν>.
|
22
Ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ
εἶπε· Δὲν ξεύρετε, τί ζητᾶτε.
Μπορεῖτε νὰ πίετε τὸ ποτήριον τοῦ
θανάτου, ποῦ πρόκειται ἐγῶ μετ’ ὀλίγον
νὰ πίω, ἢ νὰ βαπτισθῆτε τὸ βάπτισμα
τοῦ μαρτυρίου, ποὺ μετ’ ὀλίγον θὰ
ὑποστῶ; Λέγουν εἰς αὐτόν· Δυνάμεθα.
|
23
Καὶ λέγει αὐτοῖς· τὸ μὲν
ποτήριόν μου πίεσθε, καὶ τὸ
βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε·
τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου
καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν
ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται
ὑπὸ τοῦ πατρός μου.
|
23
Καὶ λέγει εἰς αὐτούς·
<τὸ μὲν ποτήριόν μου θὰ
τὸ πίετε καὶ τὸ βάπτισμα
τῶν παθημάτων, τὸ ὁποῖον ἐγὼ
βαπτίζομαι, θὰ βαπτισθῆτε. Τὸ νὰ
καθίσετε ὅμως εἰς τὰ δεξιά
μου καὶ τὰ ἀριστερά μου δὲν
εἶναι ἰδικόν μου δικαίωμα νὰ
τὸ δώσω εἰς ὅποιον
ἁπλῶς τὸ ζητήσει· ἀλλὰ
θὰ δοθῇ ἀπὸ τὸν δίκαιον
Πατέρα μου εἰς ἐκείνους διὰ
τοὺς ὁποίους ἔχει ἐτοιμασθῆ>
(δηλαδὴ διὰ τοὺς πιστοὺς
εἰς αὐτὸν καὶ καλοὺς
ἀγωνιστὰς εἰς τὸν δρόμον τῆς
ἀρετῆς).
|
23
Καὶ λέγει εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς·
Τὸ μὲν ποτήριον, ποὺ θὰ πίω ἐγώ,
θὰ τὸ πίετε καὶ σεῖς, καὶ τὸ
βάπτισμα, ποῦ πρόκειται μετ’ ὀλίγον μέσα εἰς
τὴν θάλασσαν τῶν παθημάτων μου νὰ βαπτισθῶ,
θὰ τὸ βαπτισθῆτε. Διότι καὶ σεῖς
θὰ ὑποστῆτε διωγμοὺς καὶ μαρτύριον
διὰ τὸ εὐαγγέλιον. Τὸ νὰ καθήσετε
ὅμως εἰς τὰ δεξιά μου καὶ εἰς
τὰ ἀριστερά μου, δὲν εἶναι ἰδικόν
μου δικαίωμα νὰ τὸ δώσω εἰς ὅποιον
μοῦ τὸ ζητήσῃ, ἀλλὰ θὰ
δοθῇ τοῦτο εἰς ἐκείνους διὰ
τοὺς ὁποίους ἔχει ἐτοιμασθῇ
ἀπὸ τὸν δικαιοκρίτην Πατέρα μου, ποὺ
θὰ δώσῃ τάς ἀμοιβὰς καὶ τὰς
διακρίσεις εἰς τὸν καθένα σύμφωνα μὲ τὰ
ἔργα του καὶ τὴν ἀρετήν του.
|
24
Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἠγανάκτησαν
περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν.
|
24
Καὶ οἱ δέκα ὅταν ἤκουσαν αὐτά,
ἠγανάκτησαν διὰ τὴν φιλόδοξον
συμπεριφορὰν τῶν δύο ἀδελφῶν,
οἱ ὁποῖοι ἐπροσπαθοῦσαν νὰ
τοὺς παραγκωνίσουν, διὰ νὰ λάβουν
αὐτοὶ τὰ μεγαλύτερα ἀξιώματα.
|
24
Καὶ ὅταν ἤκουσαν αὐτὰ οἱ
δέκα, ἠγανάκτησαν διὰ τὴν συμπεριφορὰν
αὐτὴν τῶν δύο ἀδελφῶν, οἱ
ὁποῖοι ἐζήτουν νὰ τοὺς παραγκωνίσουν
καὶ νὰ τιμηθοῦν περισσότερον ἀπὸ
αὐτούς. |
25
Ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος
αὐτοὺς εἶπεν· οἴδατε ὅτι
οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν
αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν
αὐτῶν. |
25
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς ἐκάλεσε
κοντά του καὶ τοὺς εἶπε· <ξέρετε,
ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν
φέρονται δεσποτικῶς πρὸς αὐτὰ
σὰν ἀπόλυτοι κυρίαρχοί των καὶ
ἐκεῖνοι ποὺ κατέχουν μεγάλα
ἀξιώματα ἀσκοῦν ἀνεξέλεκτον
τυραννικὴν κυριαρχίαν εἰς αὐτούς,
σὰν νὰ τοὺς ἔχουν δούλους.
|
25
Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ἀφοῦ τοὺς
προσεκάλεσε νὰ πλησιάσουν, εἶπε· Γνωρίζετε
ὅτι οἱ ἄρχοντες, ποὺ ἠγεμονεύουν
εἰς τὰ ἔθνη, συμπεριφέρονται πρὸς
τοὺς λαούς των ὡς κύριοί των, σὰν νὰ
τοὺς ὁρίζουν καὶ σὰν νὰ εἶναι
οἱ λαοὶ κτήματά τους· καὶ ἐκεῖνοι
ποὺ ἔχουν μεγάλο ἀξίωμα, ὅπως εἶναι
οἱ ἀνθύπατοι, τοὺς μεταχειρίζονται μὲ
μεγάλην ἐξουσίαν, σὰν νὰ εἶναι δοῦλοι
τους.
|
26
Οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν,
ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν
ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν
διάκονος
|
26
Τέτοιο πρᾶγμα ὅμως μεταξύ σας δὲν
πρέπει νὰ συμβαίνῃ. Ἀλλ' ὅποιος
θέλει νὰ ἀναδειχθῇ μέγας μεταξύ
σας, ἂς εἶναι ὑπηρέτης σας.
|
26
Μεταξύ σας ὅμως δὲν πρέπει νὰ γίνεται ἔτσι.
Ἀλλ’ ὁποιοσδήποτε θέλει νὰ γίνῃ μέγας
μεταξύ σας, ἂς εἶναι ὑπηρέτης σας καὶ
ἂς σπουδάζῃ νὰ γίνεται εὐεργετικὸς
καὶ ἐξυπηρετικὸς εἰς τοὺς ἄλλους.
|
27
καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν
ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν
δοῦλος· |
27
Καὶ ὅποιος θέλει νὰ εἶναι μεταξύ
σας πρῶτος, ὀφείλει νὰ γίνῃ
δοῦλος καὶ νὰ προσφέρῃ εἰς
ὅλους μὲ ἀγάπην καὶ ταπεινοφροσύνην
τὰς ὑπηρεσίας του. |
27
Καὶ ὁποιοσδήποτε θέλει νὰ εἶναι πρῶτος
μεταξύ σας, ὀφείλει νὰ ἀσκῇ μὲ
πᾶσαν ταπεινοφροσύνην τὴν ἀγάπην καὶ
νὰ γίνη δοῦλος ὅλων σας.
|
28
Ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ
διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν
αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. |
28
Ὅπως ἀκριβῶς ὁ υἱὸς τοῦ
ἀνθρώπου δὲν ἦλθε νὰ ὑπηρετηθῇ,
ἀλλὰ νὰ ὑπηρετήσῃ καὶ
νὰ δώσῃ τὴν ζωήν του λύτρον,
διὰ νὰ ἐξαγοράσῃ καὶ ἐλευθερώσῃ
ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸν
αἰώνιον θάνατον πολλούς, οἱ
ὁποῖοι θὰ πιστεύσουν εἰς αὐτόν>.
|
28
Νὰ γίνῃ δὲ διάκονος καὶ δοῦλος,
καθὼς καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
δὲν ἦλθε διὰ νὰ ὑπηρετηθῇ,
ἀλλὰ διὰ νὰ ὑπηρετήσῃ
καὶ δώσῃ τὴν ζωήν του λύτρον διὰ νὰ
ἑξαγορασθοῦν καὶ ἐλευθερωθοῦν
ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸν
θάνατον πολλοί. |
29
Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ
Ἱεριχὼ ἡκολούθηκεν αὐτῷ
ὄχλος πολύς.
|
29
Καὶ ἐνῶ ἔβγαιναν ἀπὸ τὴν
Ἱεριχώ, τὸν ἠκολούθησεν λαὸς
πολύς. |
29
Καὶ ἐνῷ αὐτοὶ ἔβγαιναν
ἀπὸ τὴν Ἱεριχῶ, τὸν ἠκολούθησαν
πλῆθος λαοῦ πολύ. |
30
Καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι
παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες
ὅτι Ἰησοῦς παράγει, ἔκραξαν
λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς,
Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ. |
30
Καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοί, ποὺ
ἐκάθηντο παραπλεύρως ἀπὸ τὸν
δρόμον, καθὼς ἤκουσαν ὅτι ὁ
Ἰησοῦς διέρχεται, ἐφώναξαν καὶ
εἶπαν· <ἐλέησέ μας, Κύριε,
σύ ποὺ εἷσαι ὁ ἔνδοξος ἀπόγονος
τοῦ Δαυΐδ>. |
30
Καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοί, ποὺ ἐκάθηντο
πλησίον τοῦ δρόμου, ὅταν ἤκουσαν, ὅτι
ὁ Ἰησοῦς περνᾷ, ἐφώναξαν καὶ
εἶπαν· Ἐλέησέ μας, Κύριε, ἔνδοξε ἀπόγονε
τοῦ Δαβίδ, ποὺ διὰ σὲ ἐλάλησαν
οἱ προφῆται. |
31
Ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς
ἵνα σιωπήσωσιν· οἱ δὲ μεῖζον
ἔκραζον λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς,
Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ. |
31
Τὸ δὲ πλῆθος τοὺς ἐπέπληξε
νὰ σιωπήσουν (διὰ νὰ μὴ ἐνοχλοῦν
τάχα τὸν διδάσκαλον). |
31
Τὸ πλῆθος δὲ τοῦ λαοῦ, διὰ
νὰ μὴ ἐνοχληθῇ μὲ τὰς
φωνάς των ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἐπέπληξε
διὰ νὰ σιωπήσουν. Αὐτοὶ ὅμως
πιὸ πολὺ ἐφώναζαν καὶ ἔλεγαν·
Ἐλέησέ μας, Κύριε, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ.
|
32
Καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς ἐφώνησεν
αὐτοὺς καὶ εἶπε· τί θέλετε
ποιήσω ὑμῖν; |
32
Καὶ ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ ἐστάθη,
τοὺς ἐκάλεσε κοντά του καὶ τοὺς
εἶπε· <τί θέλετε νὰ κάμω
εἰς σᾶς;> |
32
Καὶ ἀφοῦ ἐστάθη ὁ Ἰησοῦς,
τοὺς ἐκάλεσε καὶ τοὺς εἶπε·
Τὶ θέλετε νὰ σᾶς κάμω;
|
33
Λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, ἵνα
ἀνοιχθῶσιν ἡμῶν οἱ ὀφθαλμοί. |
33
Λέγουν εἰς αὐτόν· <Κύριε,
θέλομεν νὰ ἀνοιχθοῦν τὰ μάτια
μας>. |
33
Λέγουν εἰς αὐτόν· Κύριε, θέλομεν νὰ
ἀνοιχθοῦν τὰ μάτια μας.
|
34
Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἥψατο
τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ
εὐθέως ἀνέβλεψαν αὐτῶν
οἱ ὀφθαλμοί, καὶ ἠκολούθησαν
αὐτῷ. |
34
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς εὐσπλαγχνίσθη,
ἤγγισε τὰ μάτια των καὶ ἀμέσως
αὐτοὶ ἀπέκτησαν τὸ φῶς
των καὶ μὲ εὐγνωμοσύνην πολλὴν
τὸν ἠκολούθησαν. |
34
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς ἐσπλαγχνίσθη
καὶ τοὺς ἤγγισε τὰ μάτια καὶ
ἀμέσως τὰ μάτια των ἀπέκτησαν καὶ
πάλιν τὸ φῶς των, καὶ ἀπὸ εὐγνωμοσύνην
τὸν ἠκολούθησαν καὶ οἱ δύο.
|