Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐν ἡμέρᾳ εἰκοστῇ καὶ
τετάρτη τοῦ μηνὸς τούτου συνήχθησαν
οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐν
νηστείᾳ καὶ ἐν σάκκοις καὶ
σποδῷ ἐπὶ κεφαλῆς αὐτῶν.
|
ατὰ
τὴν εἰκοστὴν τετάρτην ἡμέραν
τοῦ ἑβδόμου αὐτοῦ μηνός,
οἱ Ἰσραηλῖται συνεκεντρώθησαν, διὰ
νὰ νηστεύσουν· ἐφοροῦσαν σάκκους
καὶ εἶχαν ρίξει ἐπάνω εἰς
τὴν κεφαλήν των στάκτην.
|
ατὰ
δὲ τὴν εἰκοστὴν τετάρτην ἡμέραν
τοῦ ἰδίου μηνὸς ἐμαζεύθηκαν
πάλιν οἱ Ἰσραηλῖται εἰς ἕνα
τόπον καὶ ἐνήστευαν. Ἐφοροῦσαν
μάλιστα τρίχινα πένθιμα ροῦχα καὶ εἶχαν
ρίξει στάκτην εἰς τὸ κεφάλι των.
|
2
Καὶ ἐχωρίσθησαν οἱ υἱοὶ
Ἰσραὴλ ἀπὸ παντὸς υἱοῦ
ἀλλοτρίου καὶ ἔστησαν καὶ ἐξηγόρευσαν
τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ
τὰς ἀνομίας τῶν πατέρων αὐτῶν.
|
2
Οἱ Ἰσραηλῖται ἀπεχωρίσθησαν
ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους ξένους
λαοὺς καὶ ὄρθιοι ἐξωμολογοῦντο
τὰς ἰδικάς των ἁμαρτίας, ὅπως
καὶ τὰς παρανομίας τῶν προγόνων
των. |
2
Ἐξεχωρίσθηκαν δὲ οἱ Ἰσραηλῖται
ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον, ποὺ
δὲν ἦτο Ἰσραηλίτης, καὶ ἐστάθηκαν
ὄρθιοι καὶ ἄρχισαν νὰ ἐξομολογοῦνται
τὰς ἁμαρτίας των καὶ τὰς ἁμαρτίας
τῶν πατέρων των. |
3
Καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῇ στάσει
αὐτῶν καὶ ἀνέγνωσαν ἐν
βιβλίῳ νόμου Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν
καὶ ἦσαν ἐξαγορεύοντες τῷ Κυρίῳ
καὶ προσκυνοῦντες τῷ Κυρίῳ Θεῷ
αὐτῶν. |
3
Ὄρθιοι δὲ εἰς τὰς θέσεις των,
ἐδιάβαζαν τὸ βιβλίον τοῦ νόμου
Κυρίου τοῦ Θεοῦ των, ἐξωμολογοῦντο
τὰς ἁμαρτίας των πρὸς τὸν Κύριον
καὶ ἐπροσκυνοῦσαν Κύριον τὸν
Θεόν των.
|
3
Ἐστάθηκαν μάλιστα ὄρθιοι ἐπὶ
ὤρας εἰς τὰς θέσεις των καὶ ἐδιάβαζαν
τὸ βιβλίον τοῦ Νόμου τοῦ Κυρίου καὶ
Θεοῦ των. Συγχρόνως δὲ ἐξωμολογοῦντο
τὰς ἁμαρτίας των ἐνώπιον τοῦ Κυρίου
καὶ ἐπροσκυνοῦσαν τὸν Κύριον καὶ
Θεόν των. |
4
Καὶ ἔστη ἐπὶ ἀναβάσει
τῶν Λευιτῶν Ἰησοῦς καὶ οἱ
υἱοὶ Καδμιήλ, Σεχενία υἱὸς
Σαραβία, υἱοὶ Χωνενὶ καὶ ἐβόησαν
φωνῇ μεγάλῃ πρὸς Κύριον τὸν
Θεὸν αὐτῶν. |
4
Ὁ Ἰησοῦς, οἱ υἱοὶ τοῦ
Καδμιήλ, ὁ Σεχενίας, υἱὸς τοῦ
Σαραβία καὶ οἱ υἱοὶ τοῦ
Χωνενί, ἀνῆλθον εἰς τὴν ἐξέδραν
τῶν Λευϊτῶν καὶ μὲ μεγάλην φωνὴν
ἐβόησαν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν
των. |
4
Ἐστάθη δὲ εἰς τὴν εἰδικὴν
ἐξέδραν τῶν Λευιτῶν ὁ Ἰησοῦς
μαζὶ μὲ τοὺς υἱοὺς τοῦ
Καδμιὴλ καὶ μὲ τὸν Σεχενίαν, τὸν
υἱὸν τοῦ Σαραβία, καθὼς καὶ
μὲ τοὺς υἱοὺς τοῦ Χωνενί, καὶ
ἐβόησαν μὲ φωνὴν μεγάλην πρὸς
τὸν Κύριον καὶ Θεόν των.
|
5
Καὶ εἴποσαν οἱ Λευῖται Ἰησοῦς
καὶ Καδμιήλ· ἀνάστητε, εὐλογεῖτε
Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἀπὸ
τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ
αἰῶνος· καὶ εὐλογήσουσιν
ὄνομα δόξης σου καὶ ὑψώσουσιν
ἐπὶ πάσῃ εὐλογίᾳ
καὶ αἰνέσει. |
5
Οἱ δὲ Λευῖται, ὁ Ἰησοῦς
καὶ ὁ Καδμιὴλ εἶπον: <Σηκωθῆτε
καὶ δοξολογεῖτε Κύριον τὸν Θεόν
μας, ὁ ὁποῖος ζῇ εἰς τοὺς
αἰῶνας τῶν αἰώνων. Εὐλογητὸν
εἶναι καὶ θὰ εἶναι τὸ ἔνδοξον
ὄνομά σου, Κύριε, καὶ σὲ θὰ
μεγαλύνουν πάντοτε μὲ κάθε ὕμνον
καὶ δοξολογίαν>. |
5
Καὶ εἶπαν οἱ Λευῖται Ἰησοῦς
καὶ Καδμιὴλ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους,
ποὺ ἐν τῷ μεταξὺ εἶχαν γονατίσει
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ: <Σηκωθῆτε καὶ
δοξολογεῖτε τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας,
ποὺ ὑπάρχει καὶ δοξάζεται ἀπὸ
τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ
αἰῶνος>. Καὶ συνέχισαν: <Θὰ
εὐλογοῦν ὅλοι, Κύριε, τὸ ἔνδοξον
ὄνομά Σου καὶ θὰ τὸ μεγαλύνουν μὲ
κάθε δοξολογίαν καὶ ἀνύμνησιν>.
|
6
Καὶ εἶπεν Ἔσδρας· σὺ εἶ
αὐτὸς Κύριος μόνος. Σὺ ἐποίησας
τὸν οὐρανὸν καὶ τὸν οὐρανὸν
τοῦ οὐρανοῦ καὶ πᾶσαν τὴν
στάσιν αὐτῶν, τὴν γῆν καὶ
πάντα, ὅσα ἐστὶν ἐν αὐτῇ,
τὰς θαλάσσας καὶ πάντα τὰ ἐν
αὐταῖς, καὶ σὺ ζωογονεῖς τὰ
πάντα, καὶ σοὶ προσκυνοῦσιν αἱ
στρατιαὶ τῶν οὐρανῶν.
|
6
Προσηυχήθη δὲ τότε μεγαλοφώνως ὁ
Ἔσδρας καὶ εἶπε· <Σὺ εἶσαι,
Κύριε, ὁ μόνος αἰώνιος καὶ
ἀναλλοίωτος Θεός. Σὺ ἐδημιούργησες
τὸν οὐρανὸν καὶ τὸν οὐρανὸν
τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὅλον τὸ
πλῆθος τῶν ἀστέρων, τὴν γῆν
καὶ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν εἰς
αὐτήν· τὰς θαλάσσας καὶ
ὅλα ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτάς.
Σύ, ζωοποιεῖς τὰ πάντα καὶ σὲ
προσκυνοῦν αἱ στρατιαὶ τῶν οὐρανῶν.
|
6
Καὶ εἶπεν ὁ Ἔσδρας: <Σύ, Κύριε,
εἶσαι ὁ μόνος Θεός. Σὺ ἐδημιούργησες
τὸν οὐρανὸν καὶ τὸν οὐρανὸν
τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὅλον τὸν
κόσμον τῶν ἄστρων, καθὼς ἐπίσης καὶ
τὴν γῆν καὶ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν
εἰς αὐτήν. Σὺ ἐδημιούργησες
τὰς θαλάσσας καὶ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν
εἰς αὐτάς. Σὺ ζωογονεῖς τὰ πάντα
καὶ Σὲ προσκυνοῦν αἱ στρατιαὶ
τῶν οὐρανίων δυνάμεων. |
7
Σὺ εἶ Κύριος ὁ Θεός· σὺ
ἐξελέξω ἐν Ἅβραμ καὶ ἐξήγαγες
αὐτὸν ἐκ τῆς χώρας τῶν
Χαλδαίων καὶ ἐπέθηκας αὐτῷ
ὄνομα Ἁβραάμ·
|
7
Σὺ εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ
Θεός. Σὺ ἐξέλεξες τὸν Ἅβραμ
καὶ ὠδήγησες αὐτὸν ἀπὸ
τὴν χώραν τῶν Χαλδαίων καὶ ἔδωσες
εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Ἁβραάμ.
|
7
Σὺ εἶσαι ὁ Κύριος, ὁ ἐξουσιαστὴς
Θεός. Σὺ ἐδιάλεξες τὸν Ἅβραμ
καὶ τὸν ἔβγαλες ἀπὸ τὴν
πατρίδα του, τὴν χώραν τῶν Χαλδαίων, καὶ
τοῦ ἔδωσες τὸ ὄνομα Ἀβραάμ,
ποὺ σημαίνει <πατὴρ πολλῶν ἐθνῶν>.
|
8
καὶ εὗρες τὴν καρδίαν αὐτοῦ
πιστὴν ἐνώπιόν σου καὶ διέθου
πρὸς αὐτὸν διαθήκην δοῦναι αὐτῷ
τὴν γῆν τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων
καὶ Ἀμορραίων καὶ Φερεζαίων
καὶ Ἰεβουσαίων καὶ Γεργεσαίων
καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ·
καὶ ἔστησας τοὺς λόγους σου, ὅτι
δίκαιος σύ. |
8
Εὑρῆκες τὴν καρδίαν του πιστὴν
καὶ ἀφωσιωμένην εἰς σέ. Συνῆψες
μὲ αὐτὸν διαθήκην καὶ τοῦ
ἔδωσες ὑπόσχεσιν νὰ δώσῃς
εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τοὺς
ἀπογόνους του τὴν χώραν τῶν
Χαναναίων, τῶν Χετταίων, τῶν Ἀμορραίων,
τῶν Φερεζαίων, τῶν Ἰεβουσαίων
καὶ τῶν Γεργεσαίων. Καὶ τὴν
ὑπόσχεσίν σου αὐτὴν τὴν
ἐξεπλήρωσες, διότι εἶσαι πάντοτε
πιστὸς καὶ δίκαιος εἰς τοὺς
λόγους σου.
|
8
Καὶ εἶδες ὅτι ἡ καρδιά του ἦτο
εἰλικρινὴς καὶ ἀφωσιωμένη εἰς
Σὲ καὶ δι’ αὐτὸ ἔκαμες συμφωνίαν
μαζί του. Τοῦ ὑπεσχέθης νὰ τοῦ
δώσῃς τὴν χώραν τῶν Χαναναίων καὶ
τῶν Χετταίων, τῶν Ἀμορραίων καὶ
τῶν Φερεζαίων, τῶν Ἰεβουσαίων καὶ
τῶν Γεργεσαίων. Ὑπεσχέθης ὅτι
θὰ δώσῃς τὰ μέρη αὐτὰ εἰς
αὐτὸν καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνονς
του. Καὶ ἐτήρησες πράγματι τὴν ὑπόσχεσίν
Σου, διότι Σὺ εἶσαι δίκαιος καὶ ἀξιόπιστος.
|
9
Καὶ εἶδες τὴν ταπείνωσιν τῶν
πατέρων ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ
καὶ τὴν κραυγὴν αὐτῶν ἤκουσας
ἐπὶ θάλασσαν ἐρυθράν.
|
9
Εἶδες τὸν ἐξευτελισμὸν καὶ τὸν
πόνον τῶν πατέρων μας εἰς τὴν
Αἴγυπτον καὶ ἤκουσες τὴν κραυγὴν
τῆς ὀδύνης των, ὅταν εὑρίσκοντο
πλησίον τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης.
|
9
Εἶδες κατόπιν τὴν κατάθλιψιν καὶ τὸν
ἐξευτελισμὸν τῶν προγόνων μας εἰς
τὴν Αἴγυπτον· ἐπήκουσες δὲ καὶ
τὴν κραυγήν των, ὅταν ἔφθασαν ἐμπρὸς
εἰς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν καὶ
τοὺς ἐκυνηγοῦσαν οἱ Αἰγύπτιοι.
|
10
Καὶ ἔδωκας σημεῖα καὶ τέρατα
ἐν Αἰγύπτῳ ἐν Φαραὼ καὶ
ἐν πᾶσι τοῖς παισὶν αὐτοῦ
καὶ ἐν παντὶ τῷ λαῷ τῆς
γῆς αὐτοῦ, ὅτι ἔγνως ὅτι
ὑπερηφάνησαν ἐπ' αὐτούς, καὶ
ἐποίησας σεαυτῷ ὄνομα ὡς ἡ
ἡμέρᾳ αὕτη. |
10
῎Εδωσες σημεῖα καὶ τέρατα, ἔστειλες
πρὸς χάριν τοῦ λαοῦ σου πληγὰς
εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐναντίον τοῦ
Φαραὼ καὶ ὅλων τῶν δούλων του
καὶ ὅλου τοῦ λαοῦ τῆς χώρας
του, διότι εἶδες ὅτι αὐτοὶ ἐφέρθησαν
μὲ ἀλαζονείαν καὶ σκληρότητα
ἐναντίον τῶν πατέρων μας. Καὶ
ἔτσι ἔκαμες ἔνδοξον τὸ ῎Ονομά
σου, ὅπως καὶ ἡ σημερινὴ ἡμέρα
μαρτυρεῖ.
|
10
Καὶ ἔκαμες σημεῖα καὶ τέρατα εἰς
τὴν Αἴγυπτον ἐναντίον τοῦ Φαραὼ
καὶ ὅλων τῶν δούλων του καὶ ὅλου
τοῦ λαοῦ τῆς χώρας του. Τοὺς ἐτιμώρησες
δέ, διότι εἶδες ὅτι ἐφέρθησαν
μὲ ἀλαζονείαν καὶ περιφρόνησιν πρὸς
τοὺς πατέρας μας. Μὲ ὅσα ἔκαμες, συνετέλεσες,
ὥστε νὰ ἐξακουσθῇ καὶ νὰ
δοξασθῇ τὸ ὄνομά Σου, πρᾶγμα ποὺ
ἰσχύει καὶ σήμερα. |
11
Καὶ τὴν θάλασσαν ἔρρηξας ἐνώπιον
αὐτῶν, καὶ παρήλθοσαν ἐν μέσῳ
τῆς θαλάσσης ἐν ξηρασίᾳ καὶ
τοὺς καταδιώξοντας αὐτοὺς ἔρριψας
εἰς βυθὸν ὡσεὶ λίθον ἐν
ὕδατι σφοδρῷ. |
11
Διέρρηξες τὴν Ἐρυθρὰν Θάλασσαν
ἐνώπιον τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ
ἐπέρασαν αὐτοὶ ἐν μέσῳ
τῆς θαλάσσης ὡς ἐπὶ ξηροῦ
ἐδάφους. Ἐκείνους δέ, ποὺ
τοὺς κατεδίωξαν, ἔρριψες εἰς τὸν
βυθὸν τῆς θαλάσσης, ὅπως ρίπτεται
ἕνας λίθος εἰς βαθὺ ὕδωρ.
|
11
Ἔσχισες ἐπίσης εἰς δύο μέρη ἐμπρός
των τὴν θάλασσαν καὶ ἐπέρασαν μέσα ἀπὸ
τὴν θάλασσαν σὰν νὰ ἦτο ξηρά. Ἀντιθέτως
ἐκείνους ποὺ τοὺς κατεδίωκαν, τοὺς
ἔρριξες εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης,
ὅπως πέφτει μία πέτρα εἰς θάλασσαν ταραγμένην
καὶ βαθεῖαν. |
12
Καὶ ἐν στύλῳ νεφέλης ὠδήγησας
αὐτοὺς ἡμέρας καὶ ἐν στύλῳ
πυρὸς τὴν νύκτα τοῦ φωτίσαι
αὐτοῖς τὴν ὁδόν, ἐν ᾗ
πορεύσονται ἐν αὐτῇ.
|
12
Ὠδήγησες τοὺς προγόνους μας τὴν
μὲν ἡμέραν μὲ στῦλον νεφέλης,
τὴν δὲ νύκτα μὲ πύρινον στῦλον,
διὰ νὰ φωτίζῃ αὐτὸς τὸν
δρόμον, εἰς τὸν ὁποῖον αὐτοὶ
θὰ ἐβάδιζαν.
|
12
Τοὺς ὠδήγησες κατόπιν μέσα εἰς τὴν
ἔρημον μὲ στήλην νεφέλης κατὰ τὴν
ἡμέραν καὶ μὲ πύρινον στῦλον κατὰ
τὴν νύκτα, διὰ νὰ φωτίζῃ καὶ
νὰ τόν, δείχνῃ τὸν δρόμον, ποὺ ἔπρεπε
νὰ βαδίζουν διὰ προχωροῦν.
|
13
Καὶ ἐπὶ ὅρος Σινὰ κατέβης
καὶ ἐλάλησας πρὸς αὐτοὺς
ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔδωκας αὐτοῖς
κρίματα εὐθέα καὶ νόμους ἀληθείας,
προστάγματα καὶ ἐντολὰς ἀγαθάς·
|
13
Κατέβηκες εἰς τὸ ὅρος Σινά,
ὠμίλησες πρὸς αὐτοὺς ἀπὸ
τὸν οὐρανόν, ἔδωκες εἰς αὐτοὺς
δικαίας διαταγάς, ἀληθεῖς νόμους,
ὠφελίμους θεσμοὺς καὶ ἐντολάς.
|
13
Εἰς δὲ τὸ ὄρος Σινᾶ κατέβης
Σὺ μὲ τὴν μεγαλοπρέπειάν Σου καὶ ὠμίλησες
πρὸς αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς οὐρανούς·
καὶ τοὺς παρέδωσες διατάγματα ὀρθὰ
περὶ δικαίου καὶ νόμους ἀληθείας, προστάγματα
καὶ ἐντολὰς σπουδαίας.
|
14
καὶ τὸ σάββατόν σου τὸ ἅγιον
ἐγνώρισας αὐτοῖς, ἐντολὰς
καὶ προστάγματα καὶ νόμον ἐνετείλω
αὐτοῖς ἐν χειρὶ Μωυσῆ δούλου
σου. |
14
Κατέστησες εἰς αὐτοὺς γνωστὸν
τὸ ἅγιόν σου Σάββατον, τὰς δὲ
ἐντολὰς καὶ τὰ προστάγματα τοῦ
Νόμου παρέδωσες εἰς αὐτοὺς διὰ
μέσου τοῦ δούλου σου τοῦ Μωϋσέως.
|
14
Τοὺς ἔκαμες ἐπίσης γνωστὸν καὶ
τὸ πῶς πρέπει νὰ τιμοῦν τὴν
ἡμέραν τοῦ Σαββάτου, τὴν ἀφιερωμένην
εἰς Σέ, καὶ καθώρισες δι’ αὐτοὺς προστάγματα
καὶ Νόμον διὰ μέσου τοῦ δούλου Σου Μωϋσέως.
|
15
Καὶ ἄρτον ἐξ οὐρανοῦ ἔδωκας
αὐτοῖς εἰς ἀσιτοδοτίαν αὐτῶν
καὶ ὕδωρ ἐκ πέτρας ἐξήνεγκας
αὐτοῖς εἰς δίψαν αὐτῶν,
καὶ εἶπας αὐτοῖς εἰσελθεῖν
κληρονομῆσαι τὴν γῆν, ἐφ' ἣν
ἐξέτεινας τὴν χεῖρά σου δοῦναι
αὐτοῖς. |
15
Ἄρτον ἀπὸ τὸν οὐρανὸν
ἔδωκες εἰς αὐτοὺς πρὸς τροφὴν
καὶ ὕδωρ ἀπὸ τὸν βράχον
ἀνέβλυσες πρὸς χάριν αὐτῶν,
διὰ νὰ καταπαύσῃ τὴν δίψαν
των. Εἶπες δὲ εἰς αὐτοὺς νὰ
εἰσέλθουν, διὰ νὰ κατακτήσουν
καὶ κληρονομήσουν τὴν γῆν, ἐπάνω
ἀπὸ τὴν ὁποίαν εἶχες ἀπλώσει
σὺ τὸ χέρι σου καὶ ὡρκίσθης
νὰ τὴν δώσῃς εἰς αὐτούς.
|
15
Τοὺς ἐχάρισες δὲ καὶ ἄρτον
ἀπὸ τὸν οὐρανὸν διὰ νὰ
διατρέφωνται καὶ ἔβγαλες πρὸς χάριν των
καὶ νερὸ ἀπὸ τὸν βράχον, ὅταν
ἐδίψασαν. Καὶ τοὺς εἶπες να
ἔμβουν καὶ νὰ κληρονομήσουν τὴν χώραν,τὴν
ὁποίαν ἄπλωσες τὸ χέρι Σου καὶ ὡρκίσθης
θὰ τοὺς τὴν χαρίσῃς.
|
16
Καὶ αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες
ἡμῶν ὑπερηφανεύσαντο καὶ ἐσκλήρυναν
τὸν τράχηλον αὐτῶν καὶ οὐκ
ἤκουσαν τῶν ἐντολῶν σου·
|
16
Ἀλλὰ αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες
ἡμῶν ἀλαζονεύθησαν, ἐσκληρύνθησαν,
δὲν ἔσκυψαν τὴν κεφαλήν των ἐνώπιόν
σου καὶ δὲν ἐπίστευσαν εἰς τὰς
ἐντολάς σου.
|
16
Αὐτοὶ ὅμως, ὅπως καὶ οἱ
πατέρες μας, παρὰ τὰς εὐεργεσίας Σου, ὑπερηφανεύθηκαν.
Δὲν ἔκαμψαν ἐνώπιόν Σου τὸν
αὐχένα των καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ
συμμορφωθοῦν πρὸς τὰς ἐντολάς Σου.
|
17
καὶ ἀνένευσαν τοῦ εἰσακοῦσαι
καὶ οὐκ ἐμνήσθησαν τῶν θαυμασίων
σου, ὧν ἐποίησας μετ' αὐτῶν,
καὶ ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον
αὐτῶν καὶ ἔδωκαν ἀρχὴν
ἐπιστρέψαι εἰς δουλείαν αὐτῶν
ἐν Αἰγύπτῳ. Καὶ σὺ ὁ
Θεός ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων,
μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, καὶ οὐκ
ἐγκατέλιπες αὐτούς.
|
17
Ἠρνήθησαν νὰ σὲ ὑπακούσουν
καὶ δὲν ἐνεθυμήθησαν τὰ θαύματα,
τὰ ὁποῖα εἶχες κάμει πρὸς
χάριν αὐτῶν. Ἐσκλήρυναν τὸν
τράχηλόν των καὶ ἀνεζήτησαν
ἀρχηγόν, διὰ νὰ ἐπιστρέψουν
πάλιν εἰς τὴν δουλείαν των εἰς
τὴν Αἴγυπτον. Ἀλλὰ εἶσαι Θεός
ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος
καὶ πολυέλεος καὶ διὰ τοῦτο
δὲν τοὺς ἐγκατέλειψες.
|
17
Ἀρνήθηκαν δὲ νὰ ὑπακούσουν εἰς
Σὲ καὶ ἐλησμόνησαν τὰ θαυμάσια
ἔργα Σου, ποὺ ἔκαμες πρὸς χάριν των.
Καὶ ἐσκλήρυναν τοὺς ἑαυτούς
των καὶ ἀπεφάσισαν νὰ ἀναζητήσουν
ἀρχηγὸν διὰ νὰ ἐπιστρέψουν πάλιν
εἰς τὴν σκλαβιάν των, εἰς τὴν
Αἴγυπτον. Παρὰ ταῦτα ὅμως, ἐπειδὴ
Σὺ ὁ Θεὸς εἶσαι ἐλεήμων καὶ
οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, δὲν
τοὺς ἐγκατέλειψες. |
18
Ἔτι δὲ καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς
μόσχον χωνευτὸν καὶ εἶπαν· οὗτοι
οἱ θεοὶ οἱ ἐξαγαγόντες ἡμᾶς
ἐξ Αἰγύπτου· καὶ ἐποίησαν
παροργισμοὺς μεγάλους.
|
18
Ἀκόμη δὲ αὐτοὶ διέπραξαν
καὶ αὐτὴν τὴν παρανομίαν·
κατεσκεύασαν διὰ τὸν ἑαυτόν
των μόσχον χυτὸν καὶ εἶπαν: Αὐτοὶ
εἶναι οἱ θεοί, οἱ ὁποῖοι
μᾶς ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν δουλείαν
τῆς Αἰγύπτου. Μὲ τὴν εἰδωλολατρικήν
των δὲ αὐτὴν πρᾶξιν ἐπέσυραν
ἐναντίον των τὴν δικαίαν μεγάλην
ὀργήν σου.
|
18
Αὐτοὶ μάλιστα ἔκαμαν διὰ τοὺς
ἑαυτούς των εἰς τὸ χωνευτήριον καὶ
ἕνα χρυσὸ μοσχάρι καί, ἀφοῦ τὸ
ἔστησαν ἐνώπιόν των, εἶπαν: <Νά,
οἱ θεοί, ποὺ μᾶς ἔβγαλαν ἐλευθέρους
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον!> Μὲ τὴν
εἰδωλολατρίαν των αὐτὴν Σὲ παρώξυναν
καὶ ἔκαμαν ὥστε νὰ ὀργισθῇς
πολὺ ἐνάντιόν των. |
19
Καὶ σὺ ἐν οἰκτιρμοῖς σου τοῖς
πολλοῖς οὐκ ἐγκατέλιπες αὐτοὺς
ἐν τῇ ἐρήμῳ, τὸν στῦλον
τῆς νεφέλης οὐκ ἐξέκλινας ἀπ'
αὐτῶν ἡμέρας ὁδηγῆσαι
αὐτοὺς ἐν τῇ ὁδῷ καὶ
τὸν στῦλον τοῦ πυρὸς τὴν νύκτα,
φωτίζειν αὐτοῖς τὴν ὁδόν,
ἐν ᾗ πορεύσονται ἐν αὐτῇ.
|
19
Καὶ ὅμως σύ, ὁ Θεός, μὲ
τοὺς πολλοὺς οἰκτιρμοὺς δὲν
τοὺς ἐγκατέλειψες εἰς τὴν ἔρημον,
δὲν ἀπεμάκρυνες ἀπὸ αὐτοὺς
τὸν στῦλον τῆς νεφέλης κατὰ
τὴν ἡμέραν, διὰ νὰ τοὺς
ὁδηγῇ εἰς τὸν δρόμον των, οὔτε
τὸν πύρινον στῦλον κατὰ τὴν
νύκτα, διὰ νὰ τοὺς φωτίζῃ
εἰς τὸν δρόμον, ποὺ ἔπρεπε νὰ
βαδίζουν.
|
19
Καὶ πάλιν ὅμως Σὺ μὲ τοὺς πλουσίους
οἰκτιρμούς Σου τοὺς ἐγκατέλειψες ἀβοηθήτους
εἰς τὴν ἔρημον. Δὲν ἀπεμάκρυνες
ἀπὸ αὐτοὺς τὴν στήλην τῆς
νεφέλης, ποὺ τοὺς ἔδειχνε κατὰ τὴν
ἡμέραν τὸν δρόμον, ποὺ ἔπρεπε νὰ
βαδίζουν. Δὲν ἀπεμάκρυνες ἐπίσης καὶ
τὸν πύρινον στῦλον, ποὺ τοὺς ἐφώτιζε
κατὰ τὴν νύκτα καὶ τοὺς ἔδειχνε
τὸν δρόμον ποὺ ἔπρεπε νὰ βαδίζουν
διὰ νὰ προχωροῦν μέσα εἰς τὴν
ἔρημον. |
20
Καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν
ἔδωκας συνετίσαι αὐτοὺς καὶ
τὸ μάννα σου οὐκ ἀφυστέρησας
ἀπὸ στόματος αὐτῶν καὶ
ὕδωρ ἔδωκας αὐτοῖς ἐν τῷ
δίψει αὐτῶν. |
20
Ἔδωκες εἰς αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα
σου τὸ ἀγαθόν, διὰ νὰ τοὺς
φέρῃ εἰς τὰ λογικά των καὶ
τοὺς συνετίσῃ. Τὸ μάννα σου
δὲν τὸ ἀφῄρεσες ἀπὸ τὸ
στόμα των καὶ ὕδωρ ἔδωκες εἰς
αὐτοὺς εἰς τὸν καιρὸν τῆς
δίψης των.
|
20
Τοὺς ἐχάρισες δὲ καὶ τὸ
ἀγαθὸν Πνεῦμα Σου, διὰ νὰ τοὺς
συνετίσῃ καὶ νὰ τοὺς ἱκανώσῃ
νὰ διακρίνουν τὸ ὀρθόν. Καὶ
δὲν ἐστέρησες ἀπὸ τὸ στόμα
των τὸ μάννα Σου, μὲ τὸ ὁποῖον
ἐτρέφοντο, καὶ τοὺς ἔδωσες καὶ
νερὸ εἰς τὴν δίψαν των.
|
21
Καὶ τεσσαράκοντα ἔτη διέθρεψας αὐτοὺς
ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὐχ ὑστέρησας
αὐτοῖς οὐδέν· ἱμάτια
αὐτῶν οὐκ ἐπαλαιώθησαν, καὶ
πόδες αὐτῶν οὐ διερράγησαν.
|
21
Ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη τοὺς ἔθρεψες
εἰς τὴν ἔρημον καὶ δὲν τοὺς
ὑστέρησες ἀπὸ τίποτε. Τὰ
ἐνδύματά των δὲν ἔλυωσαν καὶ
τὰ πόδια των δὲν ἔσκασαν καὶ
δὲν ἐγέμισαν πληγές.
|
21
Ἐπὶ σαράντα χρόνια τοὺς διέτρεφες εἰς
τὴν ἔρημον καὶ δὲν τοὺς ἐστέρησες
τίποτε. Τὰ ροῦχα των δὲν ἐπάλιωσαν
καὶ τὰ πόδια των δὲν ἐσχίσθηκαν,
οὔτε ἐπληγώθηκαν. |
22
Καὶ ἔδωκας αὐτοῖς βασιλείας
καὶ λαοὺς ἐμέρισας αὐτοῖς,
καὶ ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν Σηὼν
βασιλέως Ἐσεβὼν καὶ τὴν γῆν
Ὤγ βασιλέως τοῦ Βασάν. |
22
Παρέδωκες εἰς αὐτοὺς βασίλεια
καὶ λαοὺς διεμέρισες εἰς αὐτούς.
Ἐκληρονόμησαν τὴν χώραν τοῦ
Σηών, τοῦ βασιλέως τῆς Ἐσεβών,
καὶ τὴν χώραν τοῦ Ὤγ, βασιλέως
τοῦ Βασάν.
|
22
Παρέδωσες δὲ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν
των διάφορα βασίλεια καὶ τοὺς ἔδωσες ὡς
μερίδιον τῶν λαοὺς πολλούς. Καὶ ἐκληρονόμησαν
ἔτσι τὴν χώραν τοῦ Σηών, βασιλέως τῆς
Ἐσεβών, καὶ τὴν χώραν τοῦ Ὤγ,
βασιλέως τῆς Βασάν. |
23
Καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν ἐπλήθυνας
ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ
καὶ εἰσήγαγες αὐτοὺς εἰς
τὴν γῆν, ἣν εἶπας τοῖς πατράσιν
αὐτῶν, καὶ κληρονόμησαν αὐτήν.
|
23
Τοὺς ἀπογόνους τῶν ἐπλήθυνες
ὡσὰν τὰ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ,
εἰσήγαγες αὐτοὺς εἰς τὴν
χώραν ποὺ εἶχες ὑποσχεθῆ εἰς
τοὺς προπάτοράς των, καὶ τὴν
ἐκληρονόμησαν.
|
23
Ἐπολλαπλασίασες δὲ τοὺς ἀπογόνους
των καὶ τοὺς ἐπλήθυνες σὰν τὰ
ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ· καὶ
τοὺς ἔβαλες μέσα εἰς τὴν χώραν, τὴν
ὁποίαν ὑπεσχέθης εἰς τοὺς πατέρας
των, καὶ τὴν κατέλαβαν ὡς κληρονομίαν των.
|
24
Καὶ ἐξέτριψας ἐνώπιον αὐτῶν
τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν τῶν
Χαναναίων καὶ ἔδωκας αὐτοὺς
εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ
τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν καὶ τοὺς
λαοὺς τῆς γῆς ποιῆσαι αὐτοῖς
ὡς ἀρεστὸν ἐνώπιον αὐτῶν.
|
24
Συνέτριψες ἐνώπιόν των τοὺς
κατοίκους τῆς Χαναὰν καὶ τοὺς
παρέδωκες ὑποχειρίους εἰς αὐτούς,
οὕτως ἐπίσης τοὺς βασιλεῖς
καὶ τοὺς λαοὺς τῆς χώρας
αὐτῆς, διὰ νὰ τοὺς μεταχειρισθοῦν
ὅπως ἤθελαν.
|
24
Καὶ συνέτριψες καὶ διέλυσες ἐμπρός
των τοὺς κατοίκους τῆς χώρας τῶν Χαναναίων
καὶ τοὺς παρέδωσες εἰς τὰ χέρια των
μαζὶ μὲ τοὺς βασιλεῖς των καὶ
ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς χώρας αὐτῆς
διὰ νὰ τοὺς κάμουν ὅ,τι ἤθελαν.
|
25
Καὶ κατελάβοσαν πόλεις ὑψηλὰς
καὶ ἐκληρονόμησαν οἰκίας πλήρεις
πάντων ἀγαθῶν, λάκκους λελατομημένους,
ἀμπελῶνας καὶ ἐλαιῶνας καὶ
πᾶν ξύλον βρώσιμον εἰς πλῆθος·
καὶ ἐφάγοσαν καὶ ἐνεπλήσθησαν
καὶ ἐλιπάνθησαν καὶ ἐτρύφησαν
ἐν ἀγαθωσύνῃ σου τῇ μεγάλῃ.
|
25
Ἐκυρίευσαν ὀχυρὰς πόλεις, ἐκληρονόμησαν
οἰκίας γεμάτας ἀπὸ ὅλα
τὰ ἀγαθά. Δεξαμενὰς ὑδάτων
ἑτοίμους, ἀμπελῶνας, ἐλαιῶνας
καὶ πλῆθος ἄλλο ἀπὸ καρποφόρα
δένδρα. Ἔφαγαν, ἐχορτάσθησαν, ἐπαχύνθησαν,
ἐτρύφησαν χάρις εἰς τὴν ἰδικήν
σου μεγάλην καλωσύνην.
|
25
Καὶ ἐκυρίευσαν πόλεις μὲ ὑψηλὰ
τείχη καὶ ὀχυρὰ καὶ ἐκληρονόμησαν
σπίτια γεμᾶτα μὲ ὅλα τὰ ἀγαθὰ
τῆς γῆς. Ἐκληρονόμησαν ἐπίσης λάκκους
λαξευτούς, ποὺ ἦσαν ἀποθῆκαι γεμᾶται
μὲ διάφορα γεννήματα. Ἐκληρονόμησαν ἀκόμη
ἀμπέλια καὶ ἐλαιῶνας καὶ ἀναρίθμητα
ὀπωροφόρα δένδρα διαφόρων εἰδῶν. Καὶ
ἔφαγαν ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀγαθὰ
καὶ ἐχόρτασαν καὶ ἐπάχυναν
καὶ ἀπήλαυσαν τὰ πάντα χάρις εἰς τὴν
μεγάλην Σου ἀγαθωσύνην. |
26
Καὶ ἤλλαξαν καὶ ἀπέστησαν ἀπὸ
σοῦ καὶ ἔρριψαν τὸν νόμον σου
ὀπίσω σώματος αὐτῶν καὶ
τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν, οἳ
διεμαρτύραντο ἐν αὐτοῖς ἐπιστρέψαι
αὐτοὺς πρὸς σέ, καὶ ἐποίησαν
παροργισμοὺς μεγάλους.
|
26
Καὶ ὅμως αὐτοὶ ἄλλαξαν στάσιν
ἀπέναντί σου, ἀπεμακρύνθησαν
ἀπὸ σέ, ἐπέταξαν πίσω
των τὸν Νόμον σου καὶ ἐφόνευσαν
τοὺς προφήτας σου, οἱ ὁποῖοι
διεμαρτύροντο ἐναντίον των καὶ τοὺς
πρέτρεπαν νὰ ἐπιστρέψουν ἐν
μετανοίᾳ πρὸς σέ. Ἔτσι δὲ
διέπραξαν μεγάλα ἁμαρτήματα, τὰ
ὁποῖα ἐκίνησαν τὴν μεγάλην
δικαίαν ὀργήν σου.
|
26
Καὶ ἐνῷ τόσα τοὺς ἐχάρισες
Σύ, αὐτοὶ ἄλλαξαν πορείαν ζωῆς καὶ
ἀπεστάτησαν ἀπὸ Σὲ καὶ ἔρριξαν
περιφρονητικῶς τὸν Νόμον Σου ὀπίσω των.
Ἔστριψαν τὰ νῶτα των εἰς Σέ. Ἐπὶ
πλέον δὲ ἐφόνευαν τοὺς προφήτας Σου,
ποὺ τοὺς ἀπέστειλες διὰ νὰ τος,
ἐλέγχουν καὶ νὰ τοὺς καλοῦν
νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν
εἰς Σέ. Μὲ τὴν διαγωγήν των αὐτὴν
Σὲ παρώργισαν πολύ. |
27
Καὶ ἔδωκας αὐτοὺς ἐν χειρὶ
θλιβόντων αὐτούς, καὶ ἔθλιψαν
αὐτούς· καὶ ἀνεβόησαν πρὸς
σὲ ἐν καιρῷ θλίψεως αὐτῶν,
καὶ σὺ ἐξ οὐρανοῦ σου ἤκουσας
καὶ ἐν οἰκτιρμοῖς σου τοῖς μεγάλοις
ἔδωκας αὐτοῖς σωτῆρας καὶ ἔσωσας
αὐτοὺς ἐκ χειρὸς θλιβόντων αὐτούς.
|
27
Διὰ νὰ συνετισθοῦν, παρέδωκες σὺ
αὐτοὺς ὑποχειρίους εἰς τοὺς
ἐχθρούς των, οἱ ὁποῖοι καὶ
τοὺς κατέθλιψαν. Ἐκεῖνοι δὲ
κατὰ τὸν καιρὸν τῆς θλίψεώς
των αὐτῆς ἀνεβόησαν πρὸς σὲ
ζητοῦντες βοήθειαν. Καὶ σὺ ἤκουσες
ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τὴν φωνήν
των ἕνεκα τῶν μεγάλων σου οἰκτιρμῶν,
ἔστειλες εἰς αὐτοὺς σωτῆρας
καὶ τοὺς ἀπήλλαξες ἀπὸ
τὴν τυραννίαν τῶν ἐχθρῶν των.
|
27
Ἐξ αἰτίας ὅμως αὐτῆς τῆς
συμπεριφορᾶς των τοὺς παρέδωσες εἰς τὰ
χέρια ἀνθρώπων, ποὺ τοὺς ἐταλαιπώρησαν
καὶ τοὺς ἐβασάνισαν. Μέσα δὲ εἰς
τὴν θλῖψιν των Σὲ ἐθυμήθηκαν
καὶ ἐβόησαν πρὸς Σὲ καὶ
Σύ, ἕνεκα τῶν μεγάλων Σου οἰκτιρμῶν,
ἄκουσες τὴν φωνήν των ἀπὸ τὸν
οὐρανόν Σου καὶ παρουσίασες πρὸς χάριν τῶν
ἀνθρώπους, ποὺ ἔγιναν σωτῆρες των.
Καὶ ἔτσι τοὺς ἔσωσες ἀπὸ
τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν, ποὺ τοὺς
ἐβασάνιζαν. |
28
Καὶ ὡς ἀνεπαύσαντο, ἐπέστρεψαν
ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν
σου· καὶ ἐγκατέλιπες αὐτοὺς
εἰς χεῖρας ἐχθρῶν αὐτῶν,
καὶ κατῆρξαν ἐν αὐτοῖς·
καὶ πάλιν ἀνεβόησαν πρὸς σέ,
καὶ σὺ ἐξ οὐρανοῦ εἱσήκουσας
καὶ ἐρρύσω αὐτοὺς ἐν οἰκτιρμοῖς
σου πολλοῖς. |
28
Ὅταν ὅμως ἀπηλλάγησαν καὶ ἀνεπαύθησαν
ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς των,
ἐστράφησαν πάλιν νὰ πράξουν
ἐνώπιόν σου
τὸ πονηρόν. Σὺ τότε, διὰ λόγους
δικαιοσύνης καὶ παιδαγωγίας, τοὺς
ἐγκατέλιπες εἰς τὰ χέρια τῶν
ἐχθρῶν των, οἱ ὁποῖοι τοὺς
κατεδούλωσαν πάλιν ἀλλὰ ἐκεῖνοι
καὶ πάλιν ἔκραξαν
πρὸς σὲ καὶ σὺ ἀπὸ τὸν
οὐρανὸν ἤκουσες τὴν κραυγήν
των καὶ τοὺς ἔσωσες χάρις
εἰς τοὺς πολλοὺς οἰκτιρμούς
σου. |
28
Αὐτοὶ ὅμως, ὅταν ἐλευθερώθηκαν
καὶ ἀνακουφίσθηκαν ἀπὸ τὰ βάσανά
των, ἐστράφηκαν καὶ ἔκαμαν
καὶ πάλιν παρανομίας ἐνώπιόν Σου. Καὶ
δι' αὐτὸ τοὺς ἐγκατέλειψες ἀβοηθήτους
εἰς τὰ χέρια ἐχθρῶν των, οἱ
ὁποῖοι τοὺς ὑπέταξαν καὶ τοὺς
ἔκαμαν σκλάβους. Ἐβόησαν ὅμως ἐκ
νέου πρὸς Σὲ καὶ Σὺ ἀπὸ
τὸν οὐρανόν, λόγῳ τῶν πολλῶν
οἰκτιρμῶν Σου, ἄκουσες καὶ πάλιν τὴν
κραυγήν των καὶ τοὺς ἔσωσες.
|
29
Καὶ ἐπεμαρτύρω αὐτοῖς ἐπιστρέψαι
αὐτοὺς εἰς τὸν νόμον σου, καὶ
οὐκ ἤκουσαν, ἀλλ' ἐν ταῖς ἐντολαῖς
σου καὶ κρίμασί σου ἠμάρτοσαν,
ἃ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται
ἐν αὐτοῖς· καὶ ἔδωκαν νῶτον
ἀπειθοῦντα καὶ τράχηλον αὐτῶν
ἐσκλήρυναν καὶ οὐκ ἤκουσαν.
|
29
Σὺ διεμαρτυρήθης προς αὐτοὺς καὶ
τοὺς προέτρεψες νὰ ἐπιστρέψουν
πάλιν εἰς τὴν τήρησιν τοῦ Νόμου
σου. Ἀλλὰ ἐκεῖνοι δὲν ὑπήκουσαν.
Ἡμάρτησαν πάλιν καὶ παρέβησαν
τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰς διαταγάς
σου, τὰς ὁποίας, ὅταν σέβεται
καὶ τηρῇ ὁ ἄνθρωπος, ζῇ ἀσφαλὴς
δι' αὐτῶν. Ἐδείχθησαν
ἀπειθεῖς, σκληροτράχηλοι κὰ
δὲν ὑπήκουσαν εἰς
τὸν Νόμον σου.
|
29
Τοὺς ἐκάλεσες δὲ μὲ πολλοὺς
μάρτυρας νὰ ἐπιστρέφουν εἰς τὴν ὑπακοὴν
καὶ ἐφαρμογὴν τοῦ Νόμου Σου, ἀλλὰ
δὲν ἠθέλησαν νὰ ἀκούσουν τοὺς
ἀπεσταλμένους Σου. Ἀντὶ τούτου μάλιστα ἐπροτίμησαν
νὰ παραβαίνουν τὰς ἐντολάς Σου καὶ
τὰ προστάγματά Σου, πού, ὅταν τὰ ἐφαρμόζῃ
ὁ ἄνθρωπος, ζῇ εὐτυχὴς μέσα
εἰς τὰς εὐλογίας Σου. Ἔστρεψαν μὲ
ἀπείθειαν τὰ νῶτα των εἰς Σέ. Ἔγιναν
σκληρότεροι καὶ δὲν ὑπήκουσαν εἰς
τὸν Νόμον Σου. |
30
Καὶ εἵλκυσας ἐπ' αὐτοὺς ἔτη
πολλὰ καὶ ἐπεμαρτύρω αὐτοῖς
ἐν πνεύματί σου ἐν χειρὶ προφητῶν
σου· καὶ οὐκ ἠνωτίσαντο, καὶ
ἔδωκας αὐτοὺς ἐν χειρὶ λαῶν
τῆς γῆς. |
30
Σὺ ὅμως ἐμακροθύμησες καὶ τοὺς
ἐχάρισες ἔτη πολλά.
Διεμαρτύρεσο ἐναντίον
των ἐν τῷ Πνεύματί σου διὰ μέσου
τῶν προφητῶν σου. Αὐτοὶ ὅμως
δὲν ἤκουσαν Διὰ τοῦτο καὶ παρέδωκες
αὐτοὺς ὑποχειρίους εἰς τοὺς
εἰδωλολατρικοὺς λαοὺς τῆς χώρας
ἐκείνης.
|
30
Καὶ Σὺ ἔδειχνες πρὸς χάριν των ἐπὶ
πολλὰ χρόνια μακροθυμίαν. Μὲ τὸ Πνεῦμα
Σου ὅμως διὰ μέσου τῶν ἀπεσταλμένων
Σου, τῶν προφητῶν, τοὺς ἤλεγχες μὲ
ἔντονον τρόπον. Παρὰ ταῦτα αὐτοὶ
δὲν ἄκουσαν τὴν φωνήν Σου καὶ δι'
αὐτὸ τοὺς παρέδωσες καὶ πάλιν εἰς
τὰ χέρια ἄλλων λαῶν τῆς γῆς.
|
31
Καὶ σὺ ἐν οἰκτιρμοῖς σου τοῖς
πολλοῖς οὐκ ἐποίησας αὐτοὺς
εἰς συντέλειαν καὶ οὐκ ἐγκατέλιπες
αὐτούς, ὅτι ἰσχυρὸς εἶ
καὶ ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων.
|
31
Ἀλλὰ διὰ τοὺς πολλούς σου οἰκτιρμοὺς
δὲν παρέδωσας αὐτοὺς εἰς ὄλεθρον
καὶ δὲν τοὺς ἐγκατέλειψες, διότι
εἶσαι παντοδύναμος, ἐλεήμων καὶ
οἰκτίρμων.
|
31
Καὶ ὅμως Σὺ μὲ τοὺς πλουσίους
Σου οἰκτιρμοὺς τοὺς ἐλυπήθης καὶ
αὐτὴν τὴν φορὰν καὶ δὲν
τοὺς ἑξαφάνισες ἐντελῶς, οὔτε
τοὺς ἐγκατέλειψες, διότι εἶσαι ἰσχυρός,
ἐλεήμων καὶ εὐσπλαγχνικός.
|
32
Καὶ νῦν, ὁ Θεός ἡμῶν ὁ
ἰσχυρός, ὁ μέγας, ὁ κραταιὸς
καὶ ὁ φοβερός, φυλάσσων τὴν
διαθήκην σου καὶ τὸ ἔλεός σου,
μὴ ὀλιγωθήτω ἐνώπιόν σου
πᾶς ὁ μόχθος, ὃς εὗρεν ἡμᾶς
καὶ τοὺς βασιλεῖς ἡμῶν καὶ
τοὺς ἄρχοντας ἡμῶν καὶ τοὺς
ἱερεῖς ἡμῶν καὶ τοὺς προφήτας
ἡμῶν καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν
καὶ ἐν παντὶ τῷ λαῷ σου ἀπὸ
ἡμερῶν βασιλέων Ἀσσοὺρ καὶ
ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
|
32
Καὶ τώρα σύ, ὁ Θεός ἡμῶν,
ὁ παντοδύναμος, ὁ μέγας, ὁ κραταιὸς
καὶ φοβερός, ὁ ὁποῖος τηρεῖς
τὴν ὑπόσχεσίν σου καὶ παρέχεις
τὸ ἔλεός σου, ἂς μὴ θεωρηθοῦν
ἐνώπιόν σου μικραὶ καὶ ἀσήμαντοι
αἱ ταλαιπωρίαι καὶ αἱ περιπέτειαι,
αἱ ὁποῖαι εὑρῆκαν ἡμᾶς
καὶ τοὺς βασιλεῖς μας καὶ τοὺς
ἄρχοντάς μας καὶ τοὺς ἱερεῖς
μας καὶ τοὺς προφήτας μας καὶ τοὺς
πατέρας μας καὶ ὅλον τὸν λαόν,
ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τῶν βασιλέων
τῆς Ἀσσυρίας μέχρι καὶ τῆς
ἡμέρας αὐτῆς.
|
32
Καὶ τώρα, Κύριε ὁ Θεὸς ἠμῶν,
Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ ἰσχυρός, ὁ
μέγας, ὁ κραταιὸς καὶ ὁ φοβερός, Σὺ
ποὺ τηρεῖς τὴν συμφωνίαν Σου καὶ ἐκδηλώνεις
πάντοτε τὴν εὐσπλαγχνίαν Σου, μὴ ἀδιαφορήσῃς
ἀπέναντί μας. Μὴ θεωρήσῃς ὡς
μικρὸν καὶ ἀσήμαντον ὅλον αὐτὸν
τὸν πόνον καὶ τὴν ταλαιπωρίαν, ποὺ
εὑρῆκεν ἐμᾶς καὶ τοὺς
βασιλεῖς μας, τοὺς ἄρχοντάς μας, τοὺς
προφήτας μας, τοὺς πατέρας μας καὶ ὅλον
τὸν λαόν Σου ἀπὸ τὴν ἐποχὴν
τῶν βασιλέων τῆς Ἀσσυρίας, ποὺ μᾶς
ὑπέταξαν, καὶ μέχρι σήμερα.
|
33
Καὶ σὺ δίκαιος ἐπὶ πᾶσι
τοῖς ἐρχομένοις ἐφ' ἡμᾶς,
ὅτι ἀλήθειαν ἐποίησας, καὶ
ἡμεῖς ἐξημάρτομεν,
|
33
Σύ, κατὰ λόγον δικαιοσύνης, ἐπέτρεψας
νὰ πέσουν ἐπάνω μας ὅλαι αὐταὶ
αἱ συμφοραί, ποὺ μᾶς εὑρῆκαν,
καὶ ὀρθῶς ἐνήργησες, διότι
ἡμεῖς ἡμαρτήσαμεν.
|
33
Σὺ βεβαίως εἶσαι δίκαιος ὡς πρὸς ὅλα,
ὅσα ἐπέπεσαν ἐπάνω μας, διότι ἐνήργησες
συμφώνως πρὸς τὸν νόμον τῆς ἀληθείας,
ἐφ’ ὅσον ἔμεις διεπράξαμεν παρανομίας καὶ
ἁμαρτήματα. |
34
καὶ οἱ βασιλεῖς ἡμῶν καὶ
οἱ ἄρχοντες ἡμῶν καὶ οἱ
ἱερεῖς ἡμῶν καὶ οἱ πατέρες
ἡμῶν οὐκ ἐποίησαν τὸν
νόμον σου καὶ οὐ προσέσχον τῶν
ἐντολῶν σου καὶ τὰ μαρτύριά
σου, ἃ διεμαρτύρω αὐτοῖς.
|
34
Οἱ βασιλεῖς μας καὶ οἱ ἄρχοντές
μας καὶ οἱ ἱερεῖς μας καὶ οἱ
πατέρες μας δὲν ἐτήρησαν τὸν
νόμον σου καὶ δὲν ἔδωσαν προσοχὴν
εἰς τὰς ἐντολάς σου, διὰ τὰς
ὁποίας καὶ ζωηρῶς διεμαρτυρήθης
ἐναντίον των.
|
34
Ὅλοι εἴμεθα ἔνοχοι. Καὶ οἱ βασιλεῖς
μας καὶ οἱ ἄρχοντές μας καὶ
οἱ ἱερεῖς μας καὶ οἱ πατέρες
μας δὲν ἐτήρησαν τὸν Νόμον Σου, καὶ
δὲν ἔδωσαν προσοχὴν εἰς τὰς
ἐντολάς Σου καὶ τὰ προστάγματά Σου, τὰ
ὁποῖα τοὺς διέταξες μὲ ἔντονον
τρόπον νὰ τηροῦν. |
35
Καὶ αὐτοὶ ἐν βασιλείᾳ
σου καὶ ἐν ἀγαθωσύνῃ σου τῇ
πολλῇ, ᾗ ἔδωκας αὐτοῖς, καὶ
ἐν τῇ γῇ τῇ πλατείᾳ καὶ
λιπαρᾷ, ᾗ ἔδωκας ἐνώπιον
αὐτῶν, οὐκ ἐδούλευσάν
σοι καὶ οὐκ ἀπέστρεψαν ἀπὸ
ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν τῶν πονηρῶν.
|
35
Διότι αὐτοὶ δὲν σὲ ὑπηρέτησαν
καὶ δὲν ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ
τὰς πονηράς των πράξεις καὶ συνηθείας,
μολονότι σὺ ἐχάρισες εἰς αὐτοὺς
τὴν βασιλείαν, καὶ ἔδειξες τὴν
ἄπειρόν σου καλωσύνην μὲ τὸ
νὰ χαρίσῃς εἰς αὐτοὺς
ἐκτεταμένην καὶ πλουσίαν χώραν.
|
35
Καὶ ἐνῷ αὐτοὶ ἐζοῦσαν
μέσα εἰς τὴν κυριαρχικὴν δεσποτείαν Σου
καὶ ἀπελάμβαναν τὰ ὅσα πλούσια τοὺς
ἐχάρισες μὲ τὴν πολλὴν ἀγαθωσύνην
Σου καὶ εὑρίσκοντο εἰς τὴν εὐρύχωρον
καὶ εὔφορον χώραν, ποὺ τὴν ἔδωσες
εἰς τὴν διάθεσίν των, ἐν τούτοις δὲν
Σὲ ὑπηρέτησαν. Δὲν ἀπεμακρύνθησαν
ἀπὸ τὰ πονηρὰ ἔργα των.
|
36
Ἰδοὺ σήμερόν ἐσμεν δοῦλοι,
καὶ ἡ γῆ ἣν ἔδωκας τοῖς
πατράσιν ἡμῶν φαγεῖν τὸν καρπὸν
αὐτῆς καὶ τὰ ἀγαθὰ αὐτῆς,
ἰδού ἐσμεν δοῦλοι ἐπ' αὐτῆς,
|
36
Ἰδοὺ ὅμως ὅτι σήμερα εἴμεθα
δοῦλοι. Εἴμεθα δοῦλοι ἐπάνω
ἀκριβῶς εἰς τὴν χώραν αὐτήν,
τὴν ὁποίαν ἔδωσες εἰς τοὺς
προγόνους μας νὰ τρώγουν τοὺς καρπούς
της καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ ἀγαθά
της. |
36
Καὶ νά, λοιπόν, σήμερα εἴμαστε δοῦλοι! Καὶ
ἡ χώρα, τὴν ὁποίαν ἔδωσες εἰς
τοὺς προγόνους μας διὰ νὰ τρώγουν τοὺς
καρπούς της καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ
ἀγαθά της, ἀνήκει εἰς ἄλλους!
Τώρα πλέον κατοικοῦμεν εἰς αὐτὴν σὰν
σκλάβοι! |
37
καὶ οἱ καρποὶ αὐτοῖς πολλοὶ
τοῖς βασιλεῦσιν, οἷς ἔδωκας ἐφ'
ἡμᾶς ἐν ἁμαρτίαις ἡμῶν,
καὶ ἐπὶ τὰ σώματα ἡμῶν
ἐξουσιάζουσι καὶ ἐν κτήνεσιν
ἡμῶν ὡς ἀρεστὸν αὐτοῖς,
καὶ ἐν θλίψει μεγάλῃ ἐσμέν.
|
37
Καὶ ἰδοὺ σήμερον, ὅτι οἱ
ἄφθονοι αὐτῆς καρποὶ εἶναι ὑπὸ
τὴν ἐξουσίαν τῶν βασιλέων, εἰς
τοὺς ὁποίους μᾶς παρέδωσες ἐξ
αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ
οἱ ὁποῖοι ἐξουσιάζουν τὰ
σώματά μας καὶ τὰ ζῶα μας, ὅπως
αὐτοὶ θέλουν. Εὑρισκόμεθα σήμερον
εἰς μεγάλην θλῖψιν.
|
37
Οἱ δὲ πλούσιοι καρποὶ τῆς χώρας αὐτῆς
ἀνήκουν τώρα εἰς τοὺς βασιλεῖς, τοὺς
ὁποίους ἔβαλες ἐπάνω μας ἐξ αἰτίας
τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καὶ ἐξουσιάζουν
πλέον αὐτοὶ τὰ σώματά μας καὶ
χρησιμοποιοῦν ἐπίσης καὶ τὰ ζῶα
μας ὅπως τοὺς ἀρέσει. Ἔχομεν λοιπὸν
βυθισθῆ εἰς μεγάλην θλῖψιν.
|
38
Καὶ ἐν πᾶσι τούτοις ἡμεῖς
διατιθέμεθα πίστιν καὶ γράφομεν, καὶ
ἐπισφραγίζουσιν ἄρχοντες ἡμῶν,
Λευῖται ἡμῶν, ἱερεῖς ἡμῶν.
|
38
Ἀλλὰ ἰδού, ὅτι ἡμεῖς
σήμερον ὁμολογοῦμεν καὶ γράφομεν
τὴν ἱερὰν ἡμῶν πίστιν,
τὴν ὁποίαν ἐπισφραγίζουν μὲ
τὴν ὑπογραφήν των οἱ ἄρχοντές
μας, οἱ Λευῖται μας, οἱ ἱερεῖς
μας>. |
38
Ἔπειτα ὅμως ἀπὸ ὅλα αὐτὰ
ὁμολογοῦμεν τώρα καὶ ὑποσχόμεθα ὅτι
θὰ Σοῦ εἴμεθα εἰς τὸ ἑξῆς
πιστοὶ καὶ ὑπογράφομεν μάλιστα αὐτὴν
τὴν ὑπόσχεσίν μας. Οἱ δὲ ἄρχοντές
μας, οἱ Λευῖται μας καὶ οἱ ἱερεῖς
μας ἐπισφραγίζουν τὴν ὁμολογίαν μας>.
|