Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ότε
εἶπε Σαλωμών· Κύριος εἶπε τοῦ
κατασκηνῶσαι ἐν γνόφῳ·
|
ότε
εἶπεν ὁ Σολομών· <ὁ
Κύριος ἀπεφάσισε νὰ κατοικήσῃ
μέσα εἰς τὴν σκοτεινὴν νεφέλην.
|
ότε
ὁ Σολομὼν εἶπεν: <Ὁ Κύριος ἀπεφάσισε
νὰ κατασκηνώσῃ μέσα εἰς σκοτεινὸν
καὶ πυκνὸν σύννεφον· |
2
καὶ ἐγὼ ᾠκοδόμησα οἶκον
τῷ ὀνόματί σου ἅγιόν σοι
καὶ ἕτοιμον τοῦ κατασκηνῶσαι εἰς
τοὺς αἰῶνας. |
2
Ἐγὼ ὅμως, Κύριε, οἰκοδόμησα
τὸν ναὸν αὐτὸν εἰς τὸ
Ὄνομά σου, ἀφιερωμένον εἰς σέ,
ἕτοιμον διὰ νὰ κατοικήσῃς εἰς
αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων>.
|
2
ἐγὼ ὅμως, Κύριε, ἀνοικοδόμησα μεγαλοπρεπῆ
ναὸν εἰς τὸ ὄνομά σου, ἀφιερωμένον
εἰς σέ, διὰ νὰ κατασκηνώσῃς εἰς
αὐτὸν μονίμως, αἰωνίως>.
|
3
Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς τὸ
πρόσωπον αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε
τὴν πᾶσαν ἐκκλησίαν Ἰσραήλ,
καὶ πᾶσα ἐκκλησία Ἰσραὴλ
παρειστήκει. |
3
Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἐγύρισε τὸ
πρόσωπόν του πρὸς τὸν λαὸν καὶ
εὐλόγησεν ὅλην τὴν συνάθροισιν
τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ὅλοι
δὲ οἱ Ἰσραηλῖται
ἵσταντο ὄρθιοι μὲ εὐλάβειαν.
|
3
Ἔπειτα ὁ βασιλιᾶς ἔστρεψε τὸ
πρόσωπόν του πρὸς τὸν λαὸν καὶ
εὐλόγησε ὅλην τὴν συνάθροισιν τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ· ὅλος δὲ
ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός, ποὺ εἶχε
συναθροισθῇ, ἐστέκετο ὄρθιος.
|
4
Καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς Κύριος
ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ὡς ἐλάλησεν
ἐν στόματι αὐτοῦ πρὸς Δαυὶδ
τὸν πατέρα μου καὶ ἐν χερσὶν
αὐτοῦ ἐπλήρωσε λέγων·
|
4
Ὁ Σολομὼν ἐδοξολόγησε
τότε τὸν Θεὸν καὶ
εἶπε· <δοξασμένος ἂς εἶναι
Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, διότι αὐτὸς ὁ ἴδιος
ὑπεσχέθη πρὸς τὸν πατέρα μου
τὸν Δαυὶδ καὶ μὲ τὰ παντοδύναμα
χέρια του ἐξετέλεσεν ὅ,τι τότε
εἶχεν ὑποσχεθῆ.
|
4
Καὶ ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν εἶπεν:
<Ἂς εἶναι εὐλογημένος καὶ δοξασμένος
ὁ Κύριος, τὸν ὁποῖον μόνοι ἀπὸ
ὅλα τὰ ἔθνη ἐγνώρισαν καὶ ἐλάτρευσαν
οἱ Ἰσραηλῖται, καὶ δι’ αὐτὸ
ὀνομάζεται ἰδικός των Θεός, Θεὸς τοῦ
Ἰσραήλ· ἂς εἶναι εὐλογημένος
καὶ δοξασμένος, διότι ἐμίλησε μὲ τὸ
στόμα του εἰς τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα μου,
διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ Ναοῦ
καὶ μὲ τὰ χέρια του ἐξεπλήρωσε τὴν
ὑπόσχεσίν του. Ὁ Θεὸς ὑπεσχέθη
εἰς τὸν Δαβὶδ τὴν ἀνοικοδόμησιν
τοῦ Ναοῦ, ὅταν τοῦ εἶπεν:
|
5
ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἀνήγαγον
τὸν λαόν μου ἐκ γῆς Αἰγύπτου,
οὐκ ἐξελεξάμην ἐν πόλει ἀπὸ
πασῶν φυλῶν Ἰσραὴλ τοῦ οἰκοδομῆσαι
οἶκον τοῦ εἶναι τὸ ὄνομά
μου ἐκεῖ καὶ οὐκ ἐξελεξάμην
ἀνδρὶ τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον
ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ·
|
5
Αὐτὸς εἶχεν εἴπει: Ἀπὸ
τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν
ἔβγαλα ἐλεύθερον τὸν λαόν μου
ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου,
καμμίαν ἄλλην πόλιν ἀπὸ
ὅλας τὰς φυλὰς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ δὲν ἐξέλεξα,
διὰ νὰ οἰκοδομήσω ἐκεῖ
ναὸν πρὸς τιμὴν τοῦ Ὀνόματός
μου, εἰ μὴ μόνον τὴν Ἱερουσαλήμ.
Καὶ κανένα ἄλλον ἄνδρα δὲν ἐξέλεξα
ὡς βασιλέα ἐπὶ
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Πλὴν
τοῦ Δαυίδ.
|
5
<Ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν
ὁποίαν ἐλευθέρωσα τὸν λαόν μου καὶ
τὸν ἔβγαλα ἀπὸ τὴν χώραν τῆς
Αἰγύπτου, δὲν ἐδιάλεξα καμμίαν πόλιν
ἀπὸ ὅλες τὶς φυλὲς τοῦ
Ἰσραήλ, εἰς τὴν ὁποίαν νὰ οἰκοδομήσω
ἐκεῖ ναόν, ἀφιερωμένον εἰς τὸ
ὄνομά μου, ὥστε νὰ λατρεύουν καὶ νὰ
ἐπικαλοῦνται ἐκεῖ τὸ ὄνομά
μου. Οὔτε ἐδιάλεξα ὁποιονδήποτε ἄνδρα
διὰ νὰ εἶναι βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ μου. |
6
καὶ ἐξελεξάμην τὴν Ἱερουσαλὴμ
γενέσθαι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ
καὶ ἐξελεξάμην ἐν Δαυὶδ τοῦ
εἶναι ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ.
|
6
Ἐγὼ ἐξέλεξα τὴν Ἱερουσαλήμ,
διὰ νὰ δοξάζεται ἐκεῖ τὸ
Ὄνομά μου, καὶ ἐγὼ ἐξέλεξα
τὸν Δαυίδ, διὰ νὰ εἶναι βασιλεὺς
εἰς τὸν λαόν μου
τὸν ἰσραηλιτικόν.
|
6
Τώρα ὅμως ἐδιάλεξα τὴν Ἱερουσαλήμ,
διὰ νὰ λατρεύεται ἐκεῖ τὸ ὄνομά
μου· ἐδιάλεξα δὲ καὶ τὸν
Δαβίδ, διὰ νὰ εἶναι βασιλιᾶς τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μου>.
|
7
Καὶ ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν
Δαυὶδ τοῦ πατρός μου τοῦ οἰκοδομῆσαι
οἶκον τῷ ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ
Ἰσραήλ, |
7
Εἰς τὴν καρδίαν δὲ τοῦ Δαυὶδ
τοῦ πατρός μου ἐγενήθη
ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ πόθος
νὰ ἀνοικοδομήσῃ ναὸν
ἐν τῷ ὀνόματι
Κυρίου τοῦ Θεοῦ
τοῦ Ἰσραήλ. |
7
Ὁ Σολομὼν συνέχισεν: <Ἐγεννήθη δὲ
εἰς τὴν καρδία τοῦ Δαβίδ, τοῦ πατέρα
μου, ἡ δυνατὴ ἐπιθυμία νὰ ἀνοικοδομήσῃ
ναὸν ἀφιερωμένον εἰς τὸ ὄνομα
τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ τῶν Ἰσραηλιτῶν.
|
8
καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Δαυὶδ πατέρα
μου· διότι ἐγένετο ἐπὶ
καρδίαν σου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον
τῷ ὀνόματί μου, καλῶς ἐποίησας,
ὅτι ἐγένετο ἐπὶ τὴν καρδίαν
σου· |
8
Ἀλλὰ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς
τὸν Δαυίδ, τὸν πατέρα μου· Ἡ
ἐπιθυμία, ποὺ ἐγενήθη εἰς
τὴν καρδίαν σου νὰ
οἰκοδομήσῃς ναὸν εἰς
δόξαν τοῦ ὀνόματός μου, καλὴ
ἐπιθυμία εἶναι καὶ καλῶς
αὐτὴ ἐγέμισε τὴν καρδίαν
σου. |
8
Ἀλλ’ ὁ Κύριος, ποὺ εἶδε τὴν
ἐπιθυμίαν αὐτὴν τοῦ πατέρα μου, τοῦ
εἶπε: < Τὸ ὅτι ἐγεννήθη εἰς
τὴν καρδία σου ἡ ἐπιθυμία νὰ ἀνοικοδομήσῃς
ναὸν εἰς τὸ ὄνομά μου, ἦταν
πολὺ καλόν. Εἶχες ἀπόλυτον δίκαιον νὰ
ἐπιθυμήσῃς καὶ νὰ σχεδιάσῃς
ἕνα τέτοιο ἔργον |
9
πλὴν σὺ οὐκ οἰκοδομήσεις τὸν
οἶκον, ὅτι ὁ υἱός σου, ὃς
ἐξελεύσεται ἐκ τῆς ὀσφύος
σου, οὗτος οἰκοδομήσει τὸν οἶκον
τῷ ὀνόματί μου.
|
9
Πλὴν ὅμως σὺ δὲν θὰ ἀνοικοδομήσῃς
τὸν ναὸν αὐτόν, ἀλλὰ ὁ
υἱός σου, ὁ ὁποῖος θὰ
ἐξέλθῃ ἀπὸ τὰ σπλάγχνα
σου, αὐτὸς θὰ
ἀνοικοδομήσῃ τὸν ναὸν τὸν
ἀφιερωμένον εἰς τὸ Ὄνομά
μου. |
9
Παρ’ ὅλα ὅμως αὐτὰ δὲν θὰ
ἀνοικοδομήσῃς σὺ τὸν Ναόν, ἀλλὰ
ὁ υἱός σου, ὁ ὁποῖος θὰ
γεννηθῇ ἀπὸ σέ· αὐτὸς
εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ θὰ κτίσῃ
τὸν Ναὸν αὐτὸν εἰς τὸ
ὄνομά μου>. |
10
Καὶ ἀνέστησε Κύριος τὸν λόγον
τοῦτον, ὃν ἐλάλησε, καὶ ἐγενήθην
ἀντὶ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου καὶ
ἐκάθισα ἐπὶ τὸν θρόνον
Ἰσραήλ, καθὼς ἐλάλησε Κύριος,
καὶ ᾠκοδόμησα τὸν οἶκον τῷ
ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Ἰσραὴλ
|
10
Ὁ Κύριος ἐξεπλήρωσε
τὴν ὑπόσχεσίν
του αὐτήν,
τὴν ὁποίαν ρητῶς εἶχεν εἴπει,
καὶ ἰδοὺ ὅτι ἐγὼ
διεδέχθην τὸν πατέρα μου, τὸν Δαυίδ,
καὶ ἐκάθισα εἰς τὸν βασιλικὸν
θρόνον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
ὅπως εἶχεν ὑποσχεθῆ ὁ Κύριος.
Καὶ ἀνοικοδόμησα τὸν
ναὸν πρὸς δόξαν τοῦ ὀνόματος
Κυρίου τοῦ
Θεοῦ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
|
10
Τώρα λοιπὸν ὁ Κύριος ἐπραγματοποίησε τὴν
ὑπόσχεσιν αὐτήν, τὴν ὁποίαν
ἔδωκε· καὶ διεδέχθηκα τὸν Δαβίδ, τὸν
πατέρα μου, καὶ ἐκάθησα εἰς τὸν
βασιλικὸν θρόνον τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως
ὑπεσχέθη ὁ Κύριος· καὶ ἀνοικοδόμησα
τὸν Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου,
τοῦ Θεοῦ Ἰσραήλ. |
11
καὶ ἔθηκα ἐκεῖ τὴν κιβωτόν,
ἐν ᾗ ἐκεῖ διαθήκη Κυρίου,
ἣν διέθετο τῷ Ἰσραήλ.
|
11
Ἐκεῖ ἔθεσα τὴν Κιβωτὸν τοῦ
Μαρτυρίου, μέσα εἰς τὴν ὁποίαν
ὑπάρχει ἡ Διαθήκη τοῦ Κυρίου,
τὴν ὁποίαν αὐτὸς συνῆψε
μὲ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν>.
|
11
Καὶ ἐκεῖ εἰς τὸν Ναὸν
ἐτοποθέτησα τὴν Κιβωτόν, εἰς τὴν
ὁποίαν ὑπάρχουν οἱ θεοχάρακτες λίθινες πλάκες
τῆς Διαθήκης, τὴν ὁποίαν εἶχε συνάψει
ὁ Θεὸς μὲ τὸν Ἰσραηλιτικὸν
λαόν>. |
12
Καὶ ἔστη κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου
Κυρίου ἔναντι πάσης ἐκκλησίας
Ἰσραὴλ καὶ διεπέτασε τὰς χεῖρας
αὐτοῦ· |
12
Ἐστάθη ὁ Σολομὼν ὄρθιος ἐνώπιον
τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων
καὶ ἐνώπιον ὅλης τῆς συγκεντρώσεως
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ὕψωσε
τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν
οὐρανόν, διὰ νὰ προσευχηθῇ πρὸς
τὸν Κύριον. |
12
Κατόπιν ὁ Σολομὼν ἐστάθη ὄρθιος ἐμπρὸς
εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων
τοῦ Κυρίου, ἐνώπιον ὅλης τῆς συναθροίσεως
τῶν Ἰσραηλιτῶν, καὶ ὕψωσε τὰ
χέρια του πρὸς τὸν οὐρανόν·
|
13
ὅτι ἐποίησε Σαλωμὼν βάσιν χαλκῆν
καὶ ἔθηκεν αὐτὴν ἐν μέσῳ
τῆς αὐλῆς τοῦ ἱεροῦ, πέντε
πήχεων τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ
πέντε πήχεων τὸ εὖρος αὐτῆς
καὶ τριῶν πήχεων τὸ ὕψος αὐτῆς,
καὶ ἔστη ἐπ' αὐτῆς καὶ
ἔπεσεν ἐπὶ τὰ γόνατα ἔναντι
πάσης ἐκκλησίας Ἰσραὴλ καὶ
διεπέτασε τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς
τὸν οὐρανὸν |
13
Εἶχεν ἤδη κατασκευάσει ὁ Σολομὼν
χάλκινον βάθρον, τὸ ὁποῖον ἔθεσεν
εἰς τὸ μέσον τῆς αὐλῆς
τοῦ ναοῦ, τὸ μῆκος τοῦ βάθρου
αὐτοῦ ἦτο πέντε πήχεις, τὸ
πλάτος του ἐπίσης πέντε πήχεις,
τὸ δὲ ὕψος του ἦτο τρεῖς πήχεις.
Ἀνέβη καὶ ἐστάθη ὁ Σολομὼν
ἐπάνω εἰς τὸ βάθρον αὐτό,
ἔπειτα ἔπεσεν εἰς τὰ γόνατα
ἐνώπιον τῆς συγκεντρώσεως ὁλοκλήρου
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὕψωσε
τὰς χεῖρας του πρὸς τὸν οὐρανὸν
καὶ εἶπε· |
13
[διότι ὁ Σολομὼν κατεσκεύασε χάλκινον βάθρον (ἐξέδραν)
καὶ τὸ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸ
μέσον τῆς αὐλῆς τοῦ ἱεροῦ·
τὸ μῆκος τοῦ βάθρου αὐτοῦ ἦταν
πέντε (ἑβραικοί) πήχεις (2,25 μέτρα), τὸ
πλάτος του πέντε (ἑβραικοί) πήχεις (2,25 μέτρα)
καὶ τὸ ὕψος του τρεῖς (ἑβραϊκοί)
πήχεις (1 35 μέτρα). Ὁ Σολομὼν ἀνέβη καὶ
ἐστάθη ἐπάνω εἰς τὸ βάθρον αὐτό·
κατόπιν ἔπεσεν εἰς τὰ γόνατα ἐνώπιον
ὅλης τῆς συναθροίσεως τῶν Ἰσραηλιτῶν
καὶ ὕψωσε τὰ χέρια του εἰς τὸν
οὐρανόν] |
14
καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς
Ἰσραήλ, οὐκ ἔστιν ὅμοιός
σοι Θεὸς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ
τῆς γῆς, φυλάσσων τὴν διαθήκην
καὶ τὸ ἔλεος τοῖς παισί σου
τοῖς πορευομένοις ἐναντίον σου ἐν
ὅλῃ καρδίᾳ.
|
14
<Κύριε, Θεὲ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, δὲν ὑπάρχει εἰς τὸν
οὐρανὸν καὶ εἰς τὴν γῆν
ἄλλος Θεὸς ὅμοιος πρὸς σέ, ὁ
ὁποῖος ἐκπληρώνεις τὰς ὑποσχέσεις
σου καὶ παρέχεις τὸ ἔλεός σου
εἰς τοὺς δούλους σου, οἱ ὁποῖοι
πορεύονται ἐνώπιόν σου μὲ ὅλην
τὴν εἰλικρίνειαν τῆς καρδίας
των. |
14
καὶ εἶπεν: <Ὦ Κύριε, Θεὲ τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, δὲν ὑπάρχει
κανένας ἄλλος θεὸς ὅμοιος μὲ Σὲ
εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἰς
τὴν γῆν! Σὺ τηρεῖς τὴν ὑπόσχεσιν
καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν εἰς τοὺς
δούλους σου, οἱ ὁποῖοι βαδίζουν ἐνώπιόν
σου μὲ ὅλην τὴν καρδιά των καὶ
σὲ ὑπακούουν προθύμως. |
15
Ἃ ἐφύλαξας τῷ παιδί σου Δαυὶδ
τῷ πατρί μου, ἃ ἐλάλησας αὐτῷ
λέγων, καὶ ἐλάλησας ἐν στόματί
σου καὶ ἐν χερσί σου ἐπλήρωσας
ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη.
|
15
Σὺ ἐπραγματοποίησες εἰς τὸν
δοῦλον σου, τὸν πατέρα μου Δαυίδ,
ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶχες
εἴπει εἰς αὐτὸν περὶ τοῦ
ναοῦ ὅσα μὲ τὸ ἴδιο σου τὸ
στόμα τοῦ ὑπεσχέθης ἐπραγματοποίησες
διὰ τῆς παντοδυνάμου χειρός σου, ὅπως
μαρτυρεῖ ἡ σημερινὴ ἡμέρα.
|
15
Σὺ ἐτήρησες ὅσα ὑπεσχέθης
εἰς τὸν δοῦλον σου τὸν Δαβίδ, τὸν
πατέρα μου, ὅσα τοῦ ὑπεσχέθης διὰ
τὸν Ναόν. Ὅ,τι δὲ τοῦ ὑπεσχέθης
μὲ τὸν λόγον σου περὶ τοῦ Ναοῦ,
τὸ ἐξεπλήρωσες μὲ τὸ παντοδύναμον
χέρι σου, ὅπως τὸ βεβαιώνει ἡ σημερινὴ
ἡμέρα. |
16
Καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ,
φύλαξον τῷ παιδί σου τῷ Δαυὶδ
τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ
λέγων· οὐκ ἐκλείψει σοι ἀνὴρ
ἀπὸ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ
θρόνου Ἰσραήλ, πλὴν ἐὰν
φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν
αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐν τῷ
νόμῳ μου, ὡς ἐπορεύθης ἐναντίον
μου. |
16
Καὶ τώρα, Κύριε, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ,
ἐκπλήρωσε καὶ ὅσα ἄλλα ὑπεσχέθης
εἰς τὸν δοῦλον σου, τὸν πατέρα
μου Δαυίδ, ὅταν εἰς αὐτὸν ἔλεγες·
Δὲν θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ
ἐνώπιόν μου βασιλεὺς ἐπὶ
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ θρόνου ἀπόγονός
σου, ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι
οἱ ἀπόγονοί σου θὰ προσέξουν
καὶ θὰ φυλάξουν τὸν δρόμον των,
ὥστε νὰ πορεύωνται σύμφωνα μὲ
τὸν νόμον μου, ὅπως ἐπορεύθης
σὺ ἐνώπιόν μου.
|
16
Τώρα λοιπόν, ὡ Κύριε, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ,
ἐκπλήρωσε εἰς τὸν δοῦλον σου
τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα μου, ὅσα τοῦ
ὑπεσχέθης, ὅταν τοῦ εἶπες: <Οὐδέποτε
θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ ἐνώπιόν
μου ἄνθρωπος ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους
(διαδόχους) σου, ὁ ὁποῖος θὰ βασιλεύῃ
εἰς τὸν θρόνον τοῦ Ἰσραήλ·
αὐτὸ ὅμως θὰ γίνῃ, ἐφ’
ὅσον οἱ ἀπόγονοι σου προσέξουν, ὥστε
νὰ βαδίζουν μὲ ὁλόψυχον ἀφοσίωσιν
καὶ ὁλοκάρδιον ὑπακοὴν εἰς τὸν
νόμον μου, ὅπως ἐφέρθης σὺ ἀπέναντί
μου>. |
17
Καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ,
πιστωθήτω δὴ τὸ ρῆμά σου,ὃ
ἐλάλησας τῷ παιδί σου τῷ Δαυίδ,
|
17
Καὶ τώρα Κύριε, Θεὲ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, ἂς ἀποδειχθῇ πιστὸς καὶ
ἀληθινὸς ὁ λόγος σου καὶ ἂς
πραγματοποιηθῇ αὐτό, τὸ ὁποῖον
ὑπεσχέθης εἰς τὸν δοῦλον σου
τὸν Δαυίδ. |
17
Καὶ τώρα, ὦ Κύριε, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ,
ἂς ἐπαληθευθῇ, σὲ παρακαλῶ,
ἡ ὑπόσχεσίς σου, τὴν ὁποίαν ἔδωκες
εἰς τὸν δοῦλον σου τὸν Δαβίδ.
|
18
ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει Θεὸς
μετὰ ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς
γῆς; Εἰ ὁ οὐρανὸς καὶ
ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ
οὐκ ἀρκέσουσί σοι, καὶ τίς
ὁ οἶκος οὗτος, ὃν ᾠκοδόμησα;
|
18
Ἀλλὰ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ
κατοικήσῃ ὁ Θεὸς μαζῆ μὲ
τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ τῆς
γῆς; Ἐὰν τὸ στερέωμα καὶ
ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ
δὲν εἶναι ἀρκετοὶ νὰ βαστάσουν
τὸ μεγαλεῖον σου, τί εἶναι ὁ
οἶκος αὐτός, τὸν ὁποῖον
ἐγώ ἔχω ἀνοικοδομήσει;
|
18
Πράγματι· Σύ, ὁ ἄπειρος καὶ ἀνεξιχνίαστος
Θεός, θὰ κατοικήσῃς μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς
καὶ φθαρτοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν
μικρὰν αὐτὴν γῆν; Ἐὰν
ὁλόκληρος αὐτὸς ὁ ἀπέραντος
οὐρανός, τὸν ὁποῖον βλέπομεν, καὶ
ὁ οὐρανὸς τοῦ ἀχανοῦς
οὐρανοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον
δὲν φθάνει τὸ ἀνθρώπινον βλέμμα, δὲν
ἠμποροῦν νὰ χωρέσουν σέ, τὸν ἄπειρον
Θεόν, τὶ εἶναι ἀπὸ πλευρᾶς χωρητικότητος
ὁ Ναὸς αὐτός, τὸν ὁποῖον
ἐγὼ ἔκτισα; |
19
Καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν
προσευχὴν παιδός σου καὶ ἐπὶ
τὴν δέησίν μου, Κύριε ὁ Θεός,
τοῦ ἐπακοῦσαι τῆς δεήσεως καὶ
τῆς προσευχῆς, ἧς ὁ παῖς σου
προσεύχεται ἐναντίον σου σήμερον,
|
19
Ἀλλὰ, σὺ Κύριε καὶ Θεέ
μου, θὰ συγκαταβῇς νὰ ἐπιβλέψῃς
εἰς τὴν προσευχὴν τοῦ δούλου
σου, νὰ ἀκούσῃς τὴν δέησίν
μου καὶ τὴν προσευχήν μου, τὴν ὁποίαν
ὁ δοῦλος σου ἀπευθύνει ἐνώπιόν
σου σήμερον. |
19
Παρ’ ὅλα αὐτὰ ρῖψε, σὲ παρακαλῶ,
εὐσπλαγχνικὸν τὸ βλέμμα σου εἰς τὴν
προσευχὴν ἐμοῦ τοῦ δούλου σου, Κύριε
καὶ Θεέ, διὰ νὰ ἀκούσῃς τὴν
δέησιν καὶ τὴν προσευχήν, τὴν ὁποίαν
ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, ἀπευθύνω σήμερα
εἰς σέ, τὸν ἄπειρον Θεόν,
|
20
τοῦ εἶναι ὀφθαλμούς σου ἀνεῳγμένους
ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας
καὶ νυκτὸς εἰς τὸν τόπον τοῦτον,
ὃν εἶπας ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομά
σου ἐκεῖ, τοῦ ἀκοῦσαι τῆς
προσευχῆς ἧς προσεύχεται ὁ παῖς
σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον.
|
20
Σὲ ἱκετεύω νὰ εἶναι ἀνοικτοὶ
οἱ ὀφθαλμοί σου ἡμέραν καὶ
νύκτα εἰς τὸν ναὸν καὶ
τὸν τόπον τοῦτον, ὅπου σὺ
ὤρισες νὰ ἐπικαλοῦνται τὸ Ὄνομά
σου οἱ ἄνθρωποι. Ἂς εἶναι ἀνοικτοὶ
οἱ ὀφθαλμοί σου καὶ τὰ ὦτα
σου, διὰ νὰ ἀκούῃς τὴν
προσευχήν, τὴν ὁποίαν
σοῦ ἀπευθύνω
ἐγὼ ὁ δοῦλος
σου εἰς τὸν τόπον
αὐτόν. |
20
καὶ ἂς εἶναι οἱ ὀφθαλμοί σου
ἀνοικτοὶ (ἄγρυπνοι) καὶ στραμμένοι
εἰς τὸν Ναὸν τοῦτον ἡμέραν καὶ
νύκτα, εἰς τὸν ἱερὸν αὐτὸν
τόπον, διὰ τὸν ὁποῖον ὤρισες
νὰ ἐπικαλοῦνται ἐκεῖ τὸ
ὄνομά σου· ἂς εἶναι, σὲ παρακαλῶ,
οἱ ὀφθαλμοί σου ἀνοικτοί (ἄγρυπνοι)
καὶ στραμμένοι εἰς τὸν Ναόν σου, διὰ
νὰ ἀκούῃς τὴν προσευχήν, τὴν
ὁποίαν ἀπευθύνει ὁ δοῦλος σου εἰς
τὸν ἱερὸν αὐτὸν τόπον.
|
21
Καὶ ἀκούσῃ τῆς δεήσεως
τοῦ παιδός σου καὶ τοῦ λαοῦ
σου Ἰσραήλ, ἃ ἂν προσεύξωνται
εἰς τὸν τόπον τοῦτον, καὶ σὺ
εἰσακούσῃ ἐν τῷ τόπῳ
τῆς κατοικήσεώς σου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
καὶ ἀκούσῃ καὶ ἵλεως ἔσῃ.
|
21
Θὰ ἀκούσῃς, Κύριε, τὰς
δεήσεις ἐμοῦ τοῦ δούλου σου
καὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὰς
ὁποίας θὰ ἀπευθύνουν πρὸς
σὲ εἰς τὸν τόπον
τοῦτον. Ναί, Κύριε, θὰ ἀκούσῃς
ἀπὸ τὸν τόπον τῆς οὐρανίου
κατοικίας σου τὰς προσευχάς, θὰ
τὰς δεχθῇς καὶ θὰ γίνῃς
σπλαγχνικὸς εἰς τοὺς
προσευχομένους πρὸς
σέ.
|
21
Εἰς τὸν ἱερὸν αὐτὸν τόπον
τῆς λατρείας θὰ εἰσακούῃς τὶς
παρακλήσεις καὶ ἰκεσίες ἐμοῦ του δούλου
σου καὶ τοῦ λαοῦ σου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ,
ὅσες θὰ σοῦ ἀπευθυνοῦν εἰς
τὸν τόπον τοῦτον. Καὶ σὺ θὰ
εἰσακούσῃς τὶς δεήσεις μας ἀπὸ
τὸ οὐράνιον κατοικητήριόν σου, θὰ τὶς
κάμῃς δεκτὲς καὶ θὰ φανῇς συγχωρητικὸς
καὶ εὐσπλαγχνικὸς ἀπέναντί μας.
|
22
Ἐὰν ἁμάρτῃ ἀνὴρ
τῷ πλησίον αὐτοῦ καὶ λάβῃ
ἐπ' αὐτὸν ἀρὰν του ἀρᾶσθαι
αὐτόν, καὶ ἔλθῃ καὶ ἀράσηται
κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου ἐν τῷ
οἴκῳ τούτῳ,
|
22
Ἐὰν κανεὶς ἀδικήσῃ τὸν
πλησίον του καὶ πάρῃ ἐπάνω
του ὅρκον καὶ ἔλθῃ αὐτὸς
καὶ ὁρκισθῇ ἐνώπιον τοῦ
θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων εἰς
τὸν ναὸν τοῦτον,
|
22
Ἐὰν κανεὶς ἄνθρωπος ἀδικήσῃ
τὸν πλησίον του, αὐτὸς δὲ ὁ
ὁποῖος ἔχει ἀδικηθῇ, ὑποχρεώσῃ
ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἀδίκησε
νὰ ὁρκισθῇ, τότε αὐτὸς ποὺ
ἀδίκησε θὰ ἔλθῃ καὶ θὰ
δώσῃ ἔνορκον διαβεβαίωσιν μὲ κατάραν
ἐμπρὸς εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν
ὁλοκαυτωμάτων, ποὺ εὑρίσκεται εἰς
τὸν Ναὸν αὐτόν·
|
23
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις καὶ κρινεῖς
τοὺς δούλους σου τοῦ ἀποδοῦναι
τῷ ἀνόμῳ καὶ ἀποδοῦναι
ὁδοὺς αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν
αὐτοῦ, καὶ τοῦ δικαιῶσαι δίκαιον,
τοῦ ἀποδοῦναι αὐτῷ κατὰ
τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.
|
23
σὺ θὰ ἀκούσῃς
ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ
κάμῃς τὴν κρίσιν σου μεταξὺ
τῶν δούλων σου, ὥστε
ἐὰν ὁ ἀδικήσας
ὁρκισθῇ ψευδῶς, νὰ τιμωρήσῃς
τὸν ἄνομον καὶ νὰ ρίψῃς
ἐπάνω εἰς τὸ
κεφάλι του τὴν ἀδικίαν,
ποὺ διέπραξεν, ἔτσι
δὲ θὰ ἀποδείξῃς ἀθῶον
τὸν δίκαιον καὶ θὰ ἀποδώσῃς
εἰς αὐτὸν ἀνάλογα
μὲ τὴν δικαιοσύνην του.
|
23
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν ἔνορκον διαβεβαίωσίν
του, ὅπως καὶ κάθε Ἰσραηλίτου, καὶ
θὰ ἐκφέρῃς τὴν δικαίαν ἀπόφασίν
σου διὰ τοὺς δούλους σου, ὥστε να φανῇ
ἡ ἐνοχὴ τοῦ ἀδίκου καὶ
να τιμωρηθῇ· ἔτσι θὰ τιμωρήσῃς
τὸν ἔνοχον (τὸν ἄδικον), ὁ ὁποῖος
ὁρκίζεται ψευδῶς καὶ περιφρονεῖ τὴν
θείαν δικαιοσύνην, ὅπως τοῦ ἀξίζει·
θὰ ρίψῃς εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ
ἐνόχου τὴν τιμωρίαν σου καὶ θὰ
ἀθωώσὴς τὸν ἀθῶον μὲ
τὸ νὰ ἀποδώσῃς εἰς αὐτὸν
τὸ δίκαιόν του. |
24
Καὶ ἐὰν θραυσθῇ ὁ λαός
σου Ἰσραὴλ κατέναντι τοῦ ἐχθροῦ,
ἐὰν ἁμάρτωσί σοι, καὶ
ἐπιστρέψωσι καὶ ἐξομολογήσωνται
τῷ ὀνόματί σου καὶ προσεύξωνται
καὶ δεηθῶσιν ἐναντίον σου ἐν
τῷ οἰκῶ τούτῳ·
|
24
Ἐὰν συντριβοῦν καὶ
αἰχμαλωτισθοῦν ἀπὸ τὸν
ἐχθρόν των οἱ Ἰσραηλῖται, διότι
ἡμάρτησαν ἐνώπιόν σου, ἔπειτα
ὅμως ἐπιστρέψουν ἐν μετανοίᾳ
πρὸς σὲ καὶ δοξάσουν τὸ Ὄνομά
σου καὶ προσευχηθοῦν καὶ δεηθοῦν ἐνώπιόν
σου στρεφόμενοι πρὸς τὸν ναὸν τοῦτον,
|
24
Ἐὰν δὲ ὁ λαός σου ὁ Ἰσραηλιτικὸς
νικηθῇ καὶ πέσῃ αἰχμάλωτος εἰς
τὰ χέρια τοῦ ἐχθροῦ του, διότι ἁμάρτησε
ἐνώπιόν σου, κατόπιν ὅμως οἱ Ἰσραηλῖται
ἐπιστρέψουν μὲ μετάνοιαν εἰς σὲ καὶ
δοξολογήσουν τὸ ὄνομά σου καὶ προσευχηθοῦν
ταπεινὰ καὶ σὲ παρακαλέσουν μὲ θερμὴν
ἱκεσίαν ἐνώπιόν σου (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν:
Μὲ τὸ πρόσωπον ἐστραμμένον) εἰς τὸν
Ναὸν αὐτόν, διὰ νὰ τοὺς συγχωρήσῃς,
|
25
Καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ
ταῖς ἁμαρτίαις λαοῦ σου Ἰσραὴλ
καὶ ἀποστρέψεις αὐτοὺς εἰς
τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας αὐτοῖς
καὶ τοῖς πατράσιν αὐτῶν.
|
25
σὺ θὰ ἀκούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν προσευχήν των,
θὰ γίνῃς ἵλεως εἰς τὰς
ἁμαρτίας τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, θὰ ἐλευθερώσῃς καὶ
θὰ ἐπιστρέψῃς αὐτοὺς ἀπὸ
τὴν αἰχμαλωσίαν εἰς τὴν χώραν
αὐτήν, τὴν ὁποίαν σὺ ἔχεις
δώσει εἰς αὐτοὺς καὶ
εἰς τοὺς προγόνους των.
|
25
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν προσευχὴν καὶ
τὴν ἱκεσίαν των καὶ θὰ φανῇς
συγχωρητικὸς καὶ εὐσπλαγχνικὸς εἰς
τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ σου τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ· θὰ τοὺς ἐλευθερώσῃς
δὲ ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ
θὰ τοὺς φέρῃς πίσω εἰς τὴν χώραν
αὐτήν, τὴν ὁποίαν ἔδωκες ὡς
κληρονομίαν εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς
τοὺς προπάτορές των. |
26
Ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν
καὶ μὴ γενέσθαι ὑετόν, ὅτι
ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ προσεύξονται
εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ αἰνέσουσι
τὸ ὄνομά σου καὶ ἀπὸ τῶν
ἁμαρτιῶν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν,
ὅτι ταπεινώσεις αὐτούς.
|
26
Ὅταν δὲ κλείσῃ
ὁ οὐρανὸς καὶ
δὲν πέσῃ βροχὴ
εἰς τὴν γῆν,
διότι θὰ ἔχουν ἁμαρτήσει
ἀπέναντί σου οἱ δοῦλοι σου,
προσευχηθοῦν ὅμως εἰς τὸν τόπον
τοῦτον καὶ δοξάσουν τὸ Ὄνομά
σου καὶ μετανοήσουν ἀπὸ τὰς
ἁμαρτίας των ἐξ αἰτίας τῆς
θλίψεως, ποὺ τοὺς ἀπέστειλες,
|
26
Ὅταν κλείσῃ ὁ οὐρανὸς καὶ
δὲν πίπτῃ βροχὴ εἰς τὴν γῆν,
διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἁμάρτησαν
εἰς σέ, προσευχηθοῦν ὅμως εἰς τὸν
ἱερὸν αὐτὸν τόπον καὶ δοξολογήσουν
τὸ ἅγιον ὄνομά σου καὶ ἐπιστρέψουν
μὲ μετάνοιαν ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες
των, ἐπειδὴ τοὺς ἐτιμώρησες
καὶ τοὺς ἔθλιψες μὲ τὴν ἀνομβρίαν,
|
27
Καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ
ταῖς ἁμαρτίαις τῶν παίδων σου
καὶ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ὅτι
δηλώσεις αὐτοῖς τὴν ὁδὸν
τὴν ἀγαθήν, ἐν ᾗ πορεύσονται
ἐν αὐτῇ, καὶ δώσεις ὑετὸν
ἐπὶ τὴν γῆν σου, ἣν ἔδωκας
τῷ λαῷ σου εἰς κληρονομίαν
|
27
σὺ πάλιν θὰ ἀκούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν προσευχήν των,
θὰ εἶσαι ἵλεως διὰ τὰς ἁμαρτίας
τῶν δούλων σου καὶ
ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, θὰ
δείξῃς εἰς αὐτοὺς τὴν
εὐθεῖαν ὁδόν, ποὺ πρέπει
νὰ βαδίσουν, καὶ θὰ
στείλῃς βροχὴν
εἰς τὴν γῆν σου, τὴν ὁποίαν
σὺ ἔδωκες εἰς τὸν
λαόν σου ὡς
κληρονομίαν.
|
27
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς πάλιν ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν προσευχὴν καὶ
τὴν ἱκεσίαν των καὶ θὰ φανῇς
συγχωρητικὸς διὰ τὶς ἁμαρτίες
τῶν δούλων σου καὶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ σου· θὰ τὰ κάμῃς ὅλα
αὐτά, ἀφοῦ τοὺς διδάξῃς καὶ
τοὺς φανερώσῃς τὸν ἀγαθὸν δρόμον,
τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ βαδίζουν καὶ
τότε θὰ στείλῃς βροχὴν εἰς τὴν
γῆν σου, τὴν ὁποίαν ἔδωκες ὡς
μόνιμον κληρονομίαν εἰς τὸν λαόν σου.
|
28
λιμὸς ἐὰν γένηται ἐπὶ
τῆς γῆς θάνατος ἐὰν γένηται,
ἀνεμοφθορία καὶ ἴκτερος, ἀκρὶς
καὶ βροῦχος ἐὰν γένηται, καὶ
ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν ὁ
ἐχθρὸς κατέναντι τῶν πόλεων
αὐτῶν, κατὰ πᾶσαν πληγὴν καὶ
πάντα πόνον, |
28
Ἐὰν πέσῃ πεῖνα εἰς τὴν
χώραν αὐτήν, ἐὰν
συμβῇ θανατηφόρος ἐπιδημία,
ἐλονοσία καὶ ἴκτερος, ἐὰν
ἐπιπέσῃ ἀκρίδα καὶ
βροῦχος, ἐὰν ἐχθρὸς καταθλίψῃ
τὸν λαόν σου πολιορκῶν τὰς πόλεις
του, ἐὰν οἰαδήποτε πληγὴ καὶ
θλῖψις ἐκσπάσῃ ἐναντίον
του, |
28
Ἐὰν συμβῇ εἰς τὴν χώραν τοῦ
Ἰσραὴλ πεῖνα· ἐὰν συμβῇ
ἔξαφνα ἐπιδημία θανατικῆς ἀρρώστιας·
ἐὰν τὰ σπαρτὰ καταστραφοῦν ἀπὸ
καυστικὸν ἄνεμον (νοτιοδυτικὸν ἄνεμον,
σιρόκον)· ἐὰν ἔλθῃ ἴκτερος
καὶ μαραίνωνται τὰ φυτὰ καὶ κιτρινίζουν·
ἐὰν κτυπήσουν τὴν χώραν αὐτὴν
σμήνη ἀκρίδων καὶ βρούχου (ἀκρίδων, ποὺ
δὲν ἔχουν ἀκόμη πτερὰ ἢ
εἶναι χωρὶς πτερά)· ἐὰν
ὁ ἐχθρός των τοὺς πολιορκήσῃ
εἰς τὶς πόλεις τῶν γενικῶς ἐὰν
ἐνσκήψῃ ὁποιαδήποτε πληγή,
ὁποιαδήποτε ὀδυνηρὴ ἀσθένεια·
|
29
καὶ πᾶσα προσευχὴ καὶ πᾶσα δέησις,
ἣ ἐὰν γένηται παντὶ ἀνθρώπῳ
καὶ παντὶ λαῷ σου Ἰσραήλ, ἐὰν
γνῷ ἄνθρωπος τὴν ἀφὴν αὐτοῦ
καὶ τὴν μαλακίαν αὐτοῦ καὶ
διαπετάσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ
εἰς τὸν οἶκον τοῦτον.
|
29
Τότε δὲ ἀναπεμφθῇ πρὸς σὲ
κάθε προσευχὴ καὶ κάθε δέησις
ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἀνθρώπου
καὶ ἀπὸ ὅλον μαζῆ τὸν
ἰσραηλιτικόν σου λαόν, ὅταν οἱ
ἄνθρωποι αὐτοὶ συναισθανθοῦν τὴν
θλῖψιν των καὶ τὴν ἀσθένειάν
των, καὶ ὑψώσουν τὰς χεῖρας
των πρὸς σὲ εἰς τὸν ναὸν τοῦτον,
|
29
κάτω δὲ ἀπὸ τὴν πίεσιν τῶν λυπηρῶν
αὐτῶν γεγονότων κάθε ἄνθρωπος καὶ
ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός σου ἀπευθύνουν
ὁποιανδήποτε προσευχὴν ἢ ὅποιανδήποτε
ἱκεσίαν, μόλις συναισθανθοῦν τὰ ὀδυνηρὰ
αὐτὰ κτυπήματα καὶ τὴν ἀδυναμίαν
των, καὶ ὑψώσουν τὰ χέρια των εἰς
τὸν ἅγιον αὐτὸν Ναὸν καὶ
προσευχηθοῦν εἰς σέ, |
30
Καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου
σου καὶ ἰλάσῃ καὶ δώσεις
ἀνδρὶ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ,
ὡς ἂν γνῷς τὴν καρδίαν αὐτοῦ,
ὅτι μόνος γινώσκεις τὴν καρδίαν
υἱῶν ἀνθρώπων.
|
30
σὺ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἀπὸ
τὸ τέλειον αὐτὸ κατοικητήριόν
σου, θὰ ἀκούσῃς τὴν προσευχήν
των καὶ θὰ γίνῃς ἵλεως πρὸς
αὐτούς. Θὰ δώσῃς εἰς τὸν
καθένα ἀπὸ αὐτοὺς κατὰ
τὰς ἐπιθυμίας των, ὅταν κατανοήσῃς
τὴν καρδίαν των σύ, ὁ ὁποῖος
μόνος γνωρίζεις τὰς καρδίας τῶν
υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.
|
30
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς τὴν προσευχήν
των ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἀπὸ
τὴν μεγαλοπρεπῶς καὶ ἀσαλεύτως
ἐτοιμασμένην εἰς τὸν οὐρανὸν
ἁγιωτάτην κατοικίαν σου καὶ θὰ φανῇς
συγχωρητικὸς καὶ εὐσπλαγχνικὸς πρὸς
αὐτούς· καὶ θὰ δώσῃς
εἰς τὸν καθένα ἄνθρωπον ἀναλόγως τῆς
ὅλης διαγωγῆς του καὶ τῶν ἐλατηρίων
τῆς καρδιᾶς του, τὰ ὁποῖα γνωρίζεις.
Διότι Σὺ μόνος, ὡς παντογνώστης καὶ καρδιογνώστης,
γνωρίζεις τὸ ἐσωτερικὸν τῆς καρδιᾶς
ὅλων τῶν ἀνθρώπων. |
31
Ὅπως φοβῶνται πάσας ὁδούς σου
πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς αὐτοὶ
ζῶσιν ἐπὶ πρόσωπον τῆς γῆς,
ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν ἡμῶν.
|
31
Αὐτὸ δέ, διὰ νὰ σέβωνται
οἱ ἄνθρωποι ὅλας τὰς ὁδούς
σου, καθ' ὅλας τὰς ἡμέρας, κατὰ
τὰς ὁποίας αὐτοὶ θὰ ζοῦν
ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, τὴν
ὁποίαν σὺ ἔδωσες εἰς τοὺς
πατέρας ἡμῶν. |
31
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον θὰ σέβωνται
καὶ θὰ εὐλαβοῦνται βαθύτατα ὅλες
τὶς ἐντολές σου, ὅλες τὶς ἡμέρες,
ὅσες θὰ ζοῦν εἰς τὴν χώραν αὐτήν,
τὴν ὁποίαν ἐδωκες ὡς μόνιμον κληρονομίαν
εἰς τοὺς προπάτορές μας.
|
32
Καὶ πᾶς ἀλλότριος, ὃς οὐκ
ἐκ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ ἐστιν
αὐτὸς καὶ ἔλθῃ ἐκ γῆς
μακρόθεν διὰ τὸ ὄνομά σου τὸ
μέγα καὶ τὴν χεῖρά σου τὴν
κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονά σου
τὸν ὑψηλὸν καὶ ἔλθωσι καὶ
προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον,
|
32
Καὶ κάθε ξένος, ὁ ὁποῖος
δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν ἰσραηλιτικὸν
λαόν, ἦλθεν ὅμως ἀπὸ μακρυνὴν
χώραν ἐδῶ, διότι ἔχει πληροφορηθῆ
θαυμαστὰ γεγονότα διὰ τὸ μέγα
Ὄνομά σου, διὰ τὸ παντοδύναμον
καὶ ἔνδοξον χέρι σου, ἐὰν καὶ
αὐτὸς ἔλθῃ καὶ προσευχηθῇεἰς
τὸν τόπον τοῦτον, |
32
Ἐπὶ πλέον (θὰ εἰσακούσῃς) καὶ
τὴν προσευχὴν παντὸς ξένου, ὁ ὁποῖος
δὲν ἀνήκει εἰς τὸν περιούσιον
λαόν σου, ἔλθῃ δὲ ἐδῶ ἀπὸ
χώραν μακρινήν, ἐπειδὴ προσειλκύσθη ἀπὸ
τὸ μέγα ὄνομά σου, τὸ παντοδύναμον χέρι
σου καὶ τὸν βραχίονά σου, ὁ ὁποῖος
ὑψώνεται ἐπάνω ἀπὸ κάθε ἀντίστασιν
καὶ μὲ τὴν ἀκαταγώνιστον δύναμίν του
τὴν κατασυντρίβει· ἐὰν λοιπὸν
ὁ ξένος αὐτός (ἤ οἱ ξένοι) ἔλθῃ
καὶ προσευχηθῇ εἰς τὸν ἱερὸν
αὐτὸν Ναόν, |
33
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου
σου καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα
ἂν ἐπικαλέσηταί σε ὁ ἀλλότριος,
ὅπως γνῶσι πάντες οἱ λαοὶ τῆς
γῆς τὸ ὄνομά σου καὶ τοῦ
φοβεῖσθαί σε ὡς ὁ λαός σου Ἰσραὴλ
καὶ τοῦ γνῶναι ὅτι τὸ ὄνομά
σου ἐπικέκληται ἐπὶ τὸν οἶκον
τοῦτον, ὃν ᾠκοδόμησα.
|
33
σὺ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἀπὸ
τὸ τέλειον κατοικητήριόν σου, θὰ
ἀκούσῃς τὴν προσευχήν του καὶ
θὰ ἐκπληρώσῃς ὅλα ὅσα
ζητήσῃ ἀπὸ σὲ ὁ ξένος
αὐτός. Καὶ τοῦτο, διὰ νὰ
μάθουν ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς γῆς
τὸ Ὄνομά σου καὶ νὰ σὲ
σέβωνται, ὅπως σὲ σέβεται ὁ
ἰσραηλιτικὸς λαός, διὰ νὰ μάθουν
ὅτι τὸ Ὄνομά σου δοξάζεται καὶ
αὐτὸ ἐπικαλοῦνται εἰς τὸν
οἶκον τοῦτον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ
οἰκοδόμησα. |
33
Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ τὸν
οὐρανόν, ἀπὸ τὴν μεγαλοπρεπῶς
καὶ ἀσαλεύτως ἐτοιμασμένην εἰς
τὸν οὐρανὸν ἁγιωτάτην κατοικίαν
σου, τὴν προσευχήν του καὶ θὰ δώσῃς
εἰς αὐτὸν ὅλα, ὅσα ὁ ξένος
αὐτὸς θὰ σοῦ ζητήσῃ. Τοῦτο
θὰ γίνῃ, διὰ νὰ γνωρίσουν ὅλοι
οἱ λαοὶ τῆς γῆς τὸ ἅγιον
ὄνομά σου καὶ διὰ νὰ σὲ σέβωνται
καὶ σὲ εὐλαβοῦνται βαθύτατα, ὅπως
κάμνει καὶ ὁ λαός σου ὁ Ἰσραηλιτικός·
ἀκόμη δὲ διὰ νὰ μάθουν ὅτι
τὸ ὄνομά σου λατρεύομεν καὶ αὐτὸ
ἐπικαλούμεθα εἰς τὸν ἅγιον αὐτὸν
Ναόν, τὸν ὁποῖον ἔκτισα.
|
34
Ἐὰν δὲ ἐξέλθῃ ὁ
λαός σου εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς
ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐν ὁδῷ,
ᾗ ἀποστελεῖς αὐτούς, καὶ
προσεύξωνται πρός σε κατὰ τὴν ὁδὸν
τῆς πόλεως ταύτης, ἣν ἐξελέξω
ἐν αὐτῇ, καὶ οἴκου, οὗ
ᾠκοδόμηκα τῷ ὀνόματί σου,
|
34
Ἐὰν ὁ λαός σου ἐξέλθῃ
εἰς πόλεμον ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν
του κατὰ διαταγήν σου καὶ εἰς τὸν
δρόμον, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ
στείλῃς αὐτούς, προσευχηθοῦν
πρὸς σὲ ἐστραμμένοι πρὸς τὴν
πόλιν αὐτήν, ἐντὸς τῆς
ὁποίας ἐξέλεξες σὺ νὰ
μένῃς, καὶ πρὸς τὸν ναὸν
αὐτόν, τὸν ὁποῖον οἰκοδόμησα
καὶ ἀφιέρωσα εἰς τὸ Ὄνομά
σου, |
34
Ἐὰν δὲ ὁ λαός σου βγῇ διὰ
νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν
του καὶ ἀκολουθήσῃ τὸν (ὁποιονδήποτε)
δρόμον, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ τοὺς
ἀποστείλῃς, καὶ προσευχηθοῦν εἰς
σὲ μὲ τὸ πρόσωπον στραμμένον πρὸς
τὴν πόλιν αὐτήν (τὴν Ἱερουσαλήμ),
τὴν ὁποίαν ἐδιάλεξες διὰ νὰ
κατοικῇς, καὶ πρὸς τὸν ἅγιον
Ναόν, τὸν ὁποῖον ἔκτισα εἰς
τὸ ὄνομά σου, |
35
καὶ ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ τῆς
δεήσεως αὐτῶν καὶ ποιήσεις τὸ
δικαίωμα αὐτῶν.
|
35
σὺ θὰ ἀκούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν προσευχὴν καὶ
τὴν δέησιν αὐτῶν καὶ θὰ
ἀποδώσῃς εἰς αὐτοὺς τὸ
δίκαιον. |
35
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν προσευχὴν καὶ
τὴν δέησίν των καὶ θὰ ὑποστηρίξῃς
τὴν δικαίαν ὑπόθεσίν των μὲ τὸ
νὰ τοὺς δώσῃς τὴν νίκην.
|
36
Ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι (ὅτι οὐκ
ἔσται ἄνθρωπος, ὃς οὐχ ἁμαρτήσεται)
καὶ πατάξεις αὐτοὺς καὶ παραδώσεις
αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον ἐχθρῶν
καὶ αἰχμαλωτεύσουσιν αὐτοὺς
οἱ αἰχμαλωτεύοντες αὐτοὺς εἰς
γῆν ἐχθρῶν εἰς γῆν μακρὰν
ἢ ἐγγὺς |
36
Ἐὰν ἁμαρτήσουν ἀπέναντί
σου, (διότι δὲν θὰ ὑπάρξῃ
ἄνθρωπος, ποὺ δὲν θὰ ἁμαρτήσῃ)
καὶ τιμωρήσῃς αὐτοὺς καὶ
τοὺς παραδώσῃς εἰς τὰ χέρια
τῶν ἐχθρῶν των, οἱ δὲ ἐχθροί
των τοὺς αἰχμαλωτίσουν καὶ τοὺς
μεταφέρουν εἰς ἐχθρικὴν χώραν
πλησίον ἢ μακράν, |
36
Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἁμαρτήσουν
εἰς σέ (διότι ὅλοι ἁμαρτάνομεν·
δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ νὰ
μὴ ἁμαρτήσῃ εἰς σέ), θὰ ὀργισθῇς
ἐναντίον των καὶ θὰ τοὺς τιμωρήσῃς
καὶ θὰ τοὺς παραδώσῃς εἰς τὰ
χέρια τῶν ἐχθρῶν, αὐτοὶ δὲ
θὰ τοὺς σύρουν αἰχμαλώτους εἰς μακρινὴν
ἢ κοντινὴν ἐχθρικὴν χώραν.
|
37
καὶ ἐπιστρέψωσι καρδίαν αὐτῶν
υἱῶν αὐτῶν, οὗ μετήχθησαν
ἐκεῖ, καί γε ἐπιστρέψωσι καὶ
δεηθῶσί σου ἐν τῇ αἰχμαλωσίᾳ
αὐτῶν λέγοντες· ἡμάρτομεν,
ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν,
|
37
ἐὰν αὐτοὶ ἐπιστρέψουν
μὲ εἰλικρινῆ καρδίαν πρὸς σὲ
ἐκεῖ εἰς τὴν ἐχθρικὴν
χώραν, ὅπου θὰ ἔχουν μεταφερθῆ,
ἐὰν ἐπιστρέψουν ἐν μετανοίᾳ
καὶ εἰς τὴν περίοδον τῆς αἰχμαλωσίας
των αὐτῆς προσευχηθοῦν πρὸς σὲ
λέγοντες· ἡμαρτήσαμεν, ἠνομήσαμεν,
ἠδικήσαμεν· |
37
Ἐάν ὅμως συνέλθουν καὶ μετανοήσουν μὲ
ὅλην των τὴν καρδιὰ καὶ μὲ ὅλην
των τὴν ψυχὴν ἐκεῖ εἰς τὴν
ἐχθρικὴν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν
μετεφέρθησαν· ἐὰν μετανοήσουν ἀληθινὰ
καὶ εἰλικρινὰ καὶ σὲ ἰκετεύσουν
μὲ λόγια συντριβῆς καὶ ἀναγνωρίσεως
τῆς ἁμαρτίας των εἰς τὴν χώραν τῆς
αἰχμαλωσίας των καὶ εἰποῦν· <
ἁμαρτήσαμε, παρεβήκαμε τὸν νόμον σου, διεπράξαμεν
ἀδικήματα πολλά>· |
38
καὶ ἐπιστρέψωσι πρός σε ἐν ὅλῃ
καρδίᾳ καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ
αὐτῶν ἐν γῇ αἰχμαλωτευσάντων
αὐτοὺς καὶ προσεύξωνται ὁδὸν
γῆς αὐτῶν, ἧς ἔδωκας τοῖς
πατράσιν αὐτῶν, καὶ τῆς πόλεως,
ἧς ἐξελέξω, καὶ τοῦ οἴκου,
οὗ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί
σου, |
38
ἐὰν αὐτοὶ ἐπιστρέψουν
πρὸς σὲ μὲ ὅλην των τὴν καρδίαν
καὶ μὲ ὅλην των τὴν ψυχὴν εἰς
τὴν χώραν τῶν ἐχθρῶν, ποὺ
τοὺς ἔχουν αἰχμαλωτίσει, καὶ
προσευχηθοῦν ἐστραμμένοι πρὸς τὴν
κατεύθυνσιν τῆς χώρας των, τὴν ὁποίαν
σὺ ἔδωκες εἰς τοὺς πατέρας των,
πρὸς τὴν κατεύθυνσιν τῆς πόλεως,
τὴν ὁποίαν σὺ ἐδιάλεξες,
καὶ τοῦ οἴκου, τὸν ὁποῖον
ἐγὼ οἰκοδόμησα εἰς δόξαν
τοῦ Ὀνόματός σου,
|
38
ἔτσι δὲ ἐπιστρέφουν μὲ μετάνοιαν εἰς
σὲ μὲ ὅλην τὴν καρδιά των καὶ
μὲ ὅλην τὴν ψυχήν των εἰς τὴν
χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν οἱ ἐχθροὶ
τοὺς ἔσυραν αἰχμαλώτους, ἐκεῖ
δὲ προσευχηθοῦν μὲ τὸ πρόσωπον στραμμένον
πρὸς τὴν χώραν των, τὴν ὁποίαν ἔδωκες
εἰς τοὺς προπάτορές των, καὶ πρὸς
τὴν πόλιν (τὴν Ἱερουσαλήμ), τὴν ὁποίαν
ἐδιάλεξες, καὶ πρὸς τὸν ἅγιον
Ναόν, τὸν ὁποῖον ἔκτισα εἰς
τὸ ὄνομά σου, |
39
καὶ ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου τῆς
προσευχῆς αὐτῶν καὶ τῆς δεήσεως
αὐτῶν καὶ ποιήσεις κρίματα καὶ
ἵλεως ἔσῃ τῷ λαῷ τῷ ἁμαρτῶντί
σοι. |
39
σὺ θὰ ἀκούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανόν, ἀπὸ τὸ τέλειον
κατοικητήριόν σου, τὴν προσευχὴν καὶ
τὴν δέησιν αὐτῶν, θὰ ἀποδώσῃς
τὸ δίκαιόν των καὶ θὰ δειχθῇς
σπλαγχνικὸς εἰς τὸν λαὸν αὐτόν,
ὁ ὁποῖος ἡμάρτησεν ἀπέναντί
σου. |
39
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς τὴν προσευχήν
των καὶ τὴν ἱκεσίαν των ἀπὸ
τὸν οὐρανόν, ἀπὸ τὴν μεγαλοπρεπῶς
καὶ ἀσαλεύτως ἐτοιμασμένην εἰς
τὸν οὐρανὸν ἁγιωτάτην κατοικίαν
σου, καὶ θὰ ὑποστηρίξῃς τὴν
δικαίαν ὑπόθεσίν των καὶ θὰ φανῇς
συγχωρητικὸς καὶ εὐσπλαγχνικὸς εἰς
τὸν λαόν σου αὐτόν, ὁ ὁποῖος
ἁμάρτησε εἰς σέ. |
40
Καὶ νῦν, Κύριε, ἔστωσαν δὴ οἱ
ὀφθαλμοὶ σου ἀνεῳγμένοι καὶ
τὰ ὦτά σου ἐπήκοα ἐπὶ
τὴν δέησιν τοῦ τόπου τούτου.
|
40
Καὶ τώρα, Κύριε, ἂς εἶναι ἀνοικτοὶ
οἱ ὀφθαλμοί σου καὶ τὰ ὦτα
σου πρόθυμα νὰ ἀκούσουν κάθε
δέησιν, ἡ ὁποία θὰ ἀναπέμπεται
πρὸς σὲ ἀπὸ τὸν τόπον
τοῦτον. |
40
Τώρα λοιπόν, Κύριε, ἂς εἶναι, σὲ παρακαλῶ,
τὰ μάτιά σου ἄγρυπνα καὶ τὰ αὐτιά
σου ἀνοικτά, προσεκτικὰ καὶ πρόθυμα εἰς
τὸ νὰ ἀκούουν τὴν δέησιν, ἡ
ὁποία ἀναπέμπεται εἰς σὲ ἀπὸ
τὸν τόπον αὐτόν! |
41
Καὶ νῦν ἀνάστηθι, Κύριε ὁ
Θεός, εἰς τὴν κατάπαυσίν σου,
σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τῆς ἰσχύος
σου. Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε ὁ
Θεός, ἐνδύσαιντο σωτηρίαν, καὶ
οἱ υἱοί σου εὐφρανθήτωσαν ἐν
ἀγαθοῖς. |
41
Καὶ τώρα, Κύριε καὶ Θεέ, σήκω
καὶ ὅλα εἰς τὸν τόπον αὐτὸν
τῆς ἀναπαύσεώς σου, σὺ καὶ
ἡ Κιβωτὸς τῆς δυνάμεώς σου.
Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε καὶ Θεέ,
ἂς ἐνδυθοῦν σωτηρίαν καὶ τὰ
τέκνα σου, οἱ εὐλαβεῖς ἄνθρωποι,
ἂς εὐφρανθοῦν μὲ τὰ ἀγαθά,
τὰ ὁποῖα σὺ δίδεις.
|
41
Τώρα λοιπόν, Κύριε καὶ Θεέ, σήκω ἐπάνω διὰ
νὰ ἔλθῃς εἰς τὸν ἅγιον
Ναὸν τῆς Σιών, τὸν τόπον αὐτὸν
τῆς μονίμου κατοικίας καὶ ἀναπαύσεώς σου,
Σὺ καὶ ἡ μέχρι τώρα συνεχῶς κινουμένη
καὶ μετατοπιζομένη Κιβωτός, τὸ σύμβολον τῆς
θείας παντοδυναμίας σου. Οἱ ἱερεῖς σου,
Κύριε καὶ Θεέ, ἂς ἐνδυθοῦν σωτηρίαν
καὶ ὁ ἀφωσιωμένος λαός σου ἂς
σκιρτήσῃ ἀπὸ εὐφροσύνην δι' ὅλες
τὶς δωρεές, ποὺ τοὺς ἐχάρισεν
ἡ ἀγαθότης σου. |
42
Κύριε ὁ Θεός, μὴ ἀποστρέψῃς
τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου, μνήσθητι
τὰ ἐλέη Δαυὶδ τοῦ δούλου
σου. |
42
Κύριε ὁ Θεός μου, μὴ ἀποστρέψῃς
τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ ἐμέ,
τὸν ὁποῖον σὺ ἔχρισες βασιλέα
καὶ ἐνθυμήσου τὰ ἐλέη,
τὰ ὅποῖα πρὸς τὸν δοῦλον
σου τὸν Δαυὶδ ἔδωσες>. |
42
Κύριε καὶ Θεέ, μὴ ἀποκρούσῃς καὶ
μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ
ἐμέ, τὸν ὁποῖον ἔχρισες
βασιλιᾶ· ἐνθυμήσου τὴν θερμὴν
ἀγάπην καὶ εὐσέβειαν, ποὺ εἶχε
πρὸς σὲ ὁ δοῦλος σου ὁ Δαβὶδ
(κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Τὴν θερμὴν
ἀγάπην, ποὺ ἔτρεφες πρὸς τὸν
δοῦλον σου, τὸν Δαβίδ, καὶ τὶς ἀγαθὲς
καὶ ἀξιόπιστες ὑποσχέσεις σου πρὸς
αὐτόν)>. |