Παραλειπομένων Β : Κεφάλαιον ΙΗ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγενήθη τῷ Ἰωσαφὰτ ἔτι πλοῦτος καὶ δόξα πολλή, καὶ ἐπεγαμβρεύσατο ἐν οἴκῳ Ἀχαάβ.
2 Καὶ κατέβη διὰ τέλους ἐτῶν πρὸς Ἀχαὰβ εἰς Σαμάρειαν· καὶ ἔθυσεν αὐτῷ Ἀχαὰβ πρόβατα καὶ μόσχους πολλοὺς καὶ τῷ λαῷ τῷ μετ' αὐτοῦ καὶ ἠγάπα αὐτὸν τοῦ συναναβῆναι μετ' αὐτοῦ εἰς Ραμὼθ τῆς Γαλααδίτιδος.
3 Καὶ εἶπεν Ἀχαὰβ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα· εἰ πορεύσῃ μετ' ἐμοῦ εἰς Ραμὼθ τῆς Γαλααδιτίδος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὡς ἐγώ, οὕτω καὶ σύ· ὡς ὁ λαός σου καὶ ὁ λαός μου μετὰ σοῦ εἰς πόλεμον.
4 Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· ζήτησον δὴ σήμερον τὸν Κύριον.
5 Καὶ συνήγαγεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ τοὺς προφήτας τετρακοσίους ἄνδρας καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ πορευθῶ εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ ἐπίσχω; Καὶ εἶπαν· ἀνάβαινε, καὶ δώσει ὁ Θεὸς εἰς τὰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.
6 Καὶ εἶπεν Ἰωσαφάτ· οὐκ ἔστιν ὧδε προφήτης τοῦ Κυρίου ἔτι καὶ ἐπιζητήσομεν παρ' αὐτοῦ;
7 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· ἔτι ἀνὴρ εἶς τοῦ ζητῆσαι τὸν Κύριον δι' αὐτοῦ, καὶ ἐγὼ ἐμίσησα αὐτόν, ὅτι οὐκ ἔστι προφητεύων περὶ ἐμοῦ εἰς ἀγαθά, ὅτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι αὐτοῦ εἰς κακά, οὗτος Μιχαίας υἱὸς Ἰεμβλά. Καὶ εἶπεν Ἰωσαφάτ· μὴ λαλείτω ὁ βασιλεὺς οὕτως·
8 καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς εὐνοῦχον ἕνα καὶ εἶπε· τάχος Μιχαίαν υἱὸν Ἰεμβλά.
9 Καὶ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα καθήμενοι ἕκαστος ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ καὶ ἐνδεδυμένοι στολάς, καθήμενοι ἐν τῷ εὐρυχώρῳ θύρας πύλης Σαμαρείας, καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον ἐναντίον αὐτῶν.
10 Καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Σεδεκίας υἱὸς Χαναὰν κέρατα σιδηρᾶ καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἐν τούτοις κερατιεῖς τὴν Συρίαν ἕως ἂν συντελεσθῇ.
11 Καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον οὕτω λέγοντες· ἀνάβαινε εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ καὶ εὐοδωθήσῃ, καὶ δώσει Κύριος εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.
12 Καὶ ὁ ἄγγελος ὁ πορευθεὶς τοῦ καλέσαι τὸν Μιχαίαν ἐλάλησεν αὐτῷ λέγων· ἰδοὺ ἐλάλησαν οἱ προφῆται ἐν στόματι ἑνὶ ἀγαθὰ περὶ τοῦ βασιλέως, καὶ ἔστωσαν δὴ οἱ λόγοι σου ὡς ἑνὸς αὐτῶν, καὶ λαλήσεις ἀγαθά.
13 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ζῇ Κύριος, ὅτι ὁ ἐὰν εἴπῃ ὁ Θεὸς πρός με, αὐτὸ λαλήσω.
14 Καὶ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· Μιχαία, εἰ πορευθῶ εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ ἐπίσχω; Καὶ εἶπεν· ἀνάβαινε καὶ εὐοδώσεις, καὶ δοθήσονται εἰς χεῖρας ὑμῶν.
15 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ποσάκις ὁρκίζω σε ἵνα μὴ λαλήσῃς πρός με πλὴν τὴν ἀλήθειαν ἐν ὀνόματι Κυρίου;
16 Καὶ εἶπεν· εἶδον τὸν Ἰσραὴλ διεσπαρμένους ἐν τοῖς ὅρεσιν ὡς πρόβατα, οἷς οὐκ ἔστι ποιμήν, καὶ εἶπε Κύριος· οὐκ ἔχουσιν ἡγούμενον οὗτοι, ἀναστρεφέτωσαν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ.
17 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· οὐκ εἶπόν σοι, ὅτι οὐ προφητεύει περὶ ἐμοῦ ἀγαθά, ἀλλ' ἢ κακά;
18 Καὶ εἶπεν· οὐχ οὕτως· ἀκούσατε λόγον Κυρίου· εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ, καὶ πᾶσα δύναμις τοῦ οὐρανοῦ παρειστήκει ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ ἀριστερῶν αὐτοῦ.
19 Καὶ εἶπε Κύριος· τίς ἀπατήσει τὸν Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραὴλ καὶ ἀναβήσεται καὶ πεσεῖται ἐν Ραμὼθ Γαλαάδ; Καὶ οὗτος εἶπεν οὕτως, καὶ οὗτος εἶπεν οὕτως.
20 Καὶ ἐξῆλθε τὸ πνεῦμα καὶ ἔστη ἐνώπιον Κυρίου καὶ εἶπεν· ἐγὼ ἀπατήσω αὐτόν. Καὶ εἶπε Κύριος· ἐν τίνι;
21 Καὶ εἶπεν· ἐξελεύσομαι καὶ ἔσομαι πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι πάντων τῶν προφητῶν αὐτοῦ. Καὶ εἶπεν· ἀπατήσεις καὶ δυνήσῃ, ἔξελθε καὶ ποίησον οὕτω.
22 Καὶ νῦν ἰδοὺ ἔδωκε Κύριος πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι τῶν προφητῶν σου τούτων, καὶ Κύριος ἐλάλησεν ἐπὶ σὲ κακά.
23 Καὶ ἤγγισε Σεδεκίας υἱὸς Χαναὰν καὶ ἐπάταξε τὸν Μιχαίαν ἐπὶ τὴν σιαγόνα καὶ εἶπεν αὐτῷ· ποίᾳ τῇ ὁδῷ παρῆλθε πνεῦμα Κυρίου παρ' ἐμοῦ τοῦ λαλῆσαι πρός σε;
24 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ἰδοὺ ὄψῃ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἐν εἰσελεύσῃ ταμιεῖον ἐκ ταμιείου τοῦ κατακρυβῆναι.
25 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραήλ· λάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ἀποστρέψατε πρὸς Ἐμὴρ ἄρχοντα τῆς πόλεως καὶ πρὸς Ἰωὰς ἄρχοντα υἱὸν τοῦ βασιλέως
26 καὶ ἐρεῖτε· οὕτως εἶπεν ὁ βασιλεὺς ἀπόθεσθε τοῦτον εἰς οἶκον φυλακῆς, καὶ ἐσθιέτω ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ θλίψεως ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι με ἐν εἰρήνῃ.
27 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπιστρέψῃς ἐν εἰρήνῃ, οὐκ ἐλάλησε Κύριος ἐν ἐμοί· ἀκούσατε λαοὶ πάντες.
28 Καὶ ἀνέβη βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα εἰς Ραμὼθ Γαλαάδ.
29 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· κατακάλυψόν με καὶ εἰσελεύσομαι εἰς τὸν πόλεμον, καὶ σὺ ἔνδυσαι τὸν ἱματισμόν μου· καὶ συνεκαλύψατο βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν πόλεμον.
30 Καὶ βασιλεὺς Συρίας ἐνετείλατο τοῖς ἄρχουσι τῶν ἁρμάτων τοῖς μετ' αὐτοῦ λέγων· μὴ πολεμεῖτε τὸν μικρὸν καὶ τὸν μέγαν, ἀλλ' ἢ τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ μόνον.
31 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων τὸν Ἰωσαφάτ, καὶ αὐτοὶ εἶπαν· βασιλεὺς Ἰσραὴλ ἐστι, καὶ ἐκύκλωσαν αὐτὸν τοῦ πολεμεῖν· καὶ ἐβόησεν Ἰωσαφάτ, καὶ Κύριος ἔσωσεν αὐτόν, καὶ ἀπέστρεψεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἀπ' αὐτοῦ.
32 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων ὅτι οὐκ ἦν βασιλεὺς Ἰσραήλ, καὶ ἀπέστρεψαν ἀπ' αὐτοῦ.
33 Καὶ ἀνὴρ ἔτεινε τόξον εὐστόχως καὶ ἐπάταξε τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ ἀνὰ μέσον τοῦ πνεύμονος καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ θώρακος. Καὶ εἶπε τῷ ἠνιόχω· ἐπίστρεφε τὴν χεῖρά σου καὶ ἐξάγαγέ με ἐκ τοῦ πολέμου, ὅτι ἐπόνεσα.
34 Καὶ ἐτροπώθη ὁ πόλεμος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· καὶ ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ἦν ἐστηκὼς ἐπὶ τοῦ ἅρματος ἐξεναντίας Συρίας ἕως ἑσπέρας καὶ ἀπέθανε δύνοντος τοῦ ἡλίου.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ἰωσαφὰτ ἀπέκτησεν ἀκόμη περισσότερον πλοῦτον καὶ πάρα πολλὴν δόξαν καὶ συνεδέθη διὰ γάμου μὲ τὸν οἶκον τοῦ Ἀχαάβ.
2 Ἔπειτα ἀπὸ μερικὰ ἔτη ὁ Ἰωσαφὰτ κατέβηκε πρὸς τὸν Ἀχαὰβ εἰς τὴν Σαμάρειαν. Ὁ δὲ Ἀχαὰβ ἔσφαξε πρὸς χάριν αὐτοῦ καὶ τῆς συνοδείας του πρόβατα καὶ πολλοὺς μόσχους. Τοῦ ἐπρότεινε δὲ νὰ ἐκστρατεύσῃ μαζῆ του ἐναντίον τῆς Ραμώθ, ἡ ὁποία εὑρίσκετο εἰς τὴν χώραν Γαλαάδ.
3 Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα· <ἔρχεσαι νὰ ἐκστρατεύσῃς μαζῆ μου ἐναντίον τῆς Ραμώθ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὴν χώραν τῆς Γαλαάδ;> Ὁ Ἰωσαφὰτ τοῦ ἀπήντησε· <ὅπως εἶμαι ἐγώ, ἔτσι εἶσαι καὶ σύ. Ὅπως εἶναι ὁ λαός σου, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ λαός μου μαζῆ σου πρὸς πόλεμον>.
4 Προσέθεσεν ὅμως ἀκόμη ὁ Ἰωσαφὰτ εἰς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ· <Ζήτησε ὅμως, σὲ παρακαλῶ, σήμερον, διὰ νὰ γνωρίσωμεν τί λέγει ὁ Θεὸς ἐπὶ τοῦ σημείου αὐτοῦ>.
5 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ συνεκέντρωσε τετρακοσίους ἄνδρας προφήτας καὶ τοὺς ἠρώτησε· <νὰ ἐκστρατεύσω ἐναντίον τῆς Ραμὼθ εἰς τὴν χώραν Γαλαὰδ ἢ νὰ ἀπόσχω;> Οἱ προφῆται τοῦ ἀπήντησαν· <νὰ ἐκστρατεύσῃς καὶ θὰ δώσῃ ὁ Θεὸς εἰς τὰ χέρια σου, τοῦ βασιλέως, αὐτὴν τὴν πόλιν>.
6 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἠρώτησε πάλιν· <δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ἄλλος προφήτης τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ ζητήσωμεν καὶ ἀπὸ αὐτὸν νὰ μάθωμεν τὴν γνώμην τοῦ Θεοῦ;>
7 Ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <ὑπάρχει ἀκόμη κάποιος, διὰ νὰ ζητήσωμεν μέσῳ αὐτοῦ τὴν γνώμην τοῦ Κυρίου. Ἐγὼ ὅμως ἐμίσησα αὐτόν, διότι ποτὲ δὲν προφητεύει καλὰ καὶ εὐχάριστα δι' ἐμέ, ἀλλὰ ὅλας τὰς ἡμέρας αὐτοῦ ὁμιλεῖ κακὰ ἐναντίον μου. Αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλά>. Ὁ Ἰωσαφὰτ εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ· <ἂς μὴ ὁμιλῇ ἔτσι ὁ βασιλεύς>.
8 Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκάλεσεν ἕνα ἀπὸ τοὺς αὐλικούς του καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε γρήγορα καὶ φέρε ἐδῶ τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλά>.
9 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ὁ Ἀχαὰβ καὶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα ὁ Ἰωσαφὰτ ἐκάθηντο ὁ καθένας ἐπὶ τοῦ θρόνου του φοροῦντες τὰς βασιλικὰς στολάς των. Ἐκάθηντο δὲ εἰς τὴν πλατεῖαν πρὸ τῆς πύλης τῆς Σαμαρείας. Ἐνώπιόν των ἦσαν ὅλοι οἱ προφῆται, οἱ ὁποῖοι καὶ προεφήτευον εὐνοϊκὰ διὰ τὴν ἔκβασιν τοῦ πολέμου.
10 Ἕνας μάλιστα ἀπὸ τοὺς προφήτας, ὁ Σεδεκίας ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, κατεσκεύασε καὶ ἔθεσεν εἰς τὸ κεφάλι του κέρατα σιδηρᾶ καὶ εἶπε· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Μὲ τέτοια δύναμιν, σὰν μὲ σιδηρᾶ κέρατα, θὰ κτυπήσῃς τὴν Συρίαν, μέχρις ὅτου καταστραφῇ ἐντελῶς>.
11 Καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι οἱ προφῆται παρόμοια ἐπροφήτευαν λέγοντες· <κάμε ἐκστρατείαν ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ εἰς τὴν χώραν Γαλαὰδ καὶ αἱ ἐνέργειαί σου θὰ εὐοδωθοῦν. Ὁ Κύριος θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τὴν πόλιν αὐτήν>.
12 Ὁ ἀγγελιαφόρος, ὁ ὁποῖος εἶχε μεταβῆ διὰ νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, τοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς· <ἰδοὺ οἱ ἄλλοι προφῆται ὡμίλησαν μὲ ἕνα στόμα ἀγαθὰς προαγγελίας διὰ τὸν βασιλέα. Ἂς εἶναι λοιπόν, καὶ οἱ ἰδικοί σου λόγοι, ὅπως ἑνὸς ἀπὸ αὐτούς· νὰ ὁμιλήσῃς δηλαδὴ εὐχάριστα πράγματα διὰ τὸν βασιλέα>.
13 Ὁ Μιχαίας ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον, ὅτι ἐγὼ θὰ ὁμιλήσω ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς θὰ μοῦ εἴπῃ>.
14 Ἦλθεν ὁ Μιχαίας πρὸς τὸν βασιλέα, ὁ δὲ βασιλεὺς τὸν ἠρώτησε· <Μιχαία, νὰ ἐκστρατεύσω ἐναντίον τῆς Ραμὼθ εἰς τὴν χώραν Γαλαὰδ ἢ νὰ ἀπόσχω;> Ὁ Μιχαίας εἰρωνικῶς ἀπήντησε· <νὰ ἐκστρατεύσῃς! Θὰ εὐοδωθῇ ἡ ἐκστρατεία σου καὶ οἱ ἐχθροὶ θὰ παραδοθοῦν εἰς τὰ χέρια σας>!
15 Ὁ βασιλεὺς Ἀχαὰβ τοῦ εἶπεν· <πόσες φορὲς σὲ ἔχω ἐξορκίσει νὰ πῇς εἰς ἐμὲ ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου μόνον τὴν ἀλήθειαν;>
16 Ὁ Μιχαίας ἀπήντησεν· <εἶδα εἰς ἕνα ὅραμα τοὺς Ἰσραηλίτας διεσκορπισμένους εἰς τὰ ὄρη ὡσὰν πρόβατα, εἰς τὰ ὁποῖα δὲν ὑπάρχει ποιμήν, καὶ ὁ Κύριος μοῦ εἶπε· Δὲν ἔχουν αὐτοὶ ἀρχηγόν· ἂς ἐπιστρέψῃ ὁ καθένας εἰρηνικῶς εἰς τὸ σπίτι του>.
17 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ἀχαάβ, εἶπε τότε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <δὲν σοῦ εἶπα ὅτι αὐτὸς δὲν προφητεύει ποτὲ δι' ἐμὲ εὐχάριστα πράγματα, παρὰ μόνον δυσάρεστα;>
18 Ὁ Μιχαίας ὡμίλησε πάλιν καὶ εἶπε· <τὸ ζήτημα δὲν εἶναι ἂν ἐγὼ προφητεύω εὐχάριστα ἢ δυσάρεστα διὰ σέ. Ἀκούσατε, λοιπόν, τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Ἐγὼ εἶδα εἰς ὅραμα τὸν Κύριον νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον του. Καὶ ὅλη ἡ δύναμις τοῦ οὐρανοῦ παρίστατο ὄρθια ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν του.
19 Ὁ Κύριος τότε ἠρώτησε· Ποῖος καὶ μὲ ποῖον τρόπον θὰ ἐξαπατήσῃ τὸν Ἀχαάβ, βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ ἐκστρατεύσῃ ἐναντίον τῆς Ραμὼθ εἰς τὴν περιοχὴν Γαλαὰδ καὶ νὰ φονευθῇ; Ἕνας ἔλεγε τοῦτο καὶ ἄλλος ἔλεγε τὸ ἄλλο.
20 Τότε ἕνα πνεῦμα ἐξῆλθεν, ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ εἶπεν· ἐγὼ θὰ ἐξαπατήσω τὸν Ἀχαάβ. Ὁ Κύριος τὸ ἠρώτησε· <μὲ ποιὸν τρόπον;>
21 Τὸ πνεῦμα ἀπήντησε. <Θὰ ἐξέλθω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ μεταβῶ ἐκεῖ καὶ θὰ εἶμαι πνεῦμα ψεύδους, ποὺ θὰ ὁμιλῶ μὲ τὸ στόμα ὅλων αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν του>. Ὁ Κύριος ἀπήντησεν· <Ἔτσι πράγματι θὰ τὸν ἐξαπατήσῃς καὶ ἠμπορεῖς νὰ πραγματοποίησῃς τὴν ἀπάτην. Πήγαινε καὶ κάμε, ὅπως εἶπες>.
22 Ἰδοὺ λοιπὸν ὅτι ὁ Κύριος παρεχώρησε πνεῦμα ψεύδους εἰς τὸ στόμα αὐτῶν τῶν προφητῶν σου. Ὁ Κύριος, λοιπόν, ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὡμίλησε δυσάρεστα ἐναντίον σου καὶ ὄχι ἐγώ>.
23 Ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, ἐπλησίασε καὶ ἐκτύπησε τὸν Μιχαίαν εἰς τὴν σιαγόνα καὶ τοῦ εἶπε· <Διὰ ποίας ὁδοῦ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἔφυγεν ἀπὸ ἐμέ, διὰ νὰ ὁμιλήσῃ εἰς σέ;>
24 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπήντησεν· <ἰδοὺ θὰ τὸ ἴδῃς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ στρατός του θὰ νικηθῇ, σὺ δὲ θὰ εἰσέρχεσαι ἀπὸ δωμάτιον εἰς δωμάτιον, διὰ νὰ κρυφθῇς>.
25 Ὠργισμένος ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπε· <πάρετε τὸν Μιχαίαν καὶ παραδώσατέ τον εἰς τὸν Ἐμήρ, τὸν κυβερνήτην τῆς πόλεως καὶ πρὸς τὸν υἱόν μου, τὸν Ἰωὰς τὸν ἄρχοντα.
26 Θὰ πῆτε δὲ εἰς αὐτούς· αὐτὰ διέταξεν ὁ βασιλεύς: Ρίψατε αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν φυλακήν. Διὰ νὰ τὸν τιμωρήσετε, δώσατέ του ὀλίγον μόνον ἄρτον καὶ ὀλίγον ὕδωρ, ἕως ὅτου ἐπιστρέψω νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον>.
27 Ὁ Μιχαίας εἶπε· <ἐὰν ὄντως σὺ ἐπιστρέψῃς νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον, τότε δὲν ὡμίλησεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος. Ἀκούσατέ το ὅλοι σεῖς οἱ ἄνθρωποι, ποὺ εἶσθε ἐδῶ>.
28 Ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ἀχαάβ, καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ἐξεστράτευσαν ἐναντίον τῆς Ραμὼθ εἰς τὴν χώραν Γαλαάδ.
29 Πρὶν ἀρχίσῃ ἡ μάχη εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ Ἀχαὰβ πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <βοήθησέ με νὰ μεταμφιεσθῶ καὶ νὰ λάβω κατόπιν μέρος εἰς τὸν πόλεμον. Φόρεσε, λοιπόν, σὺ τὰ βασιλικά μου ἐνδύματα>. Ἔτσι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ Ἀχαὰβ ἤλλαξε τὴν στολήν του καὶ μετημφιεσμένος εἰσῆλθεν εἰς τὸν πόλεμον.
30 Ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας ἔδωσεν ἐντολὴν εἰς τοὺς διοικητὰς τῶν πολεμικῶν του ἁρμάτων, ποὺ ἦσαν μαζῆ του, καὶ τοὺς εἶπε· <μὴ πολεμήσετε ἐναντίον κανενὸς ἄλλου μικροῦ ἢ μεγάλου, ἀλλὰ μόνον νὰ στραφῆτε ἐναντίον τοῦ βασιλέως τῶν Ἰσραηλιτῶν>.
31 Ὅταν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδαν τὸν Ἰωσαφάτ, εἶπαν· <αὐτὸς εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν>. Τὸν περιεκύκλωσαν, διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν ἐναντίον του. Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐκραύγασε πρὸς τὸν Κύριον καὶ ὁ Κύριος ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ αὐτὸν ἐκείνους, ποὺ τὸν εἶχαν περικυκλώσει καὶ τὸν ἔσωσεν.
32 Ὅταν εἶδον οἱ ἀρχηγοὶ τῶν συριακῶν ἁρμάτων, ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ αὐτόν.
33 Ἕνας ἀπὸ τοὺς στρατιώτας ἐτέντωσεν εὐστόχως τὸ τόξον του καὶ ἐκτύπησε τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἀνάμεσα εἰς τὸν πνεύμονα καὶ τὸν θώρακα. Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ἀχαάβ, εἶπεν εἰς τὸν ἠνίοχόν του· <στρέψε μὲ τὸ χέρι σου πρὸς τὰ ὀπίσω τὸ ἅρμα καὶ βγάλε με ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἐπληγώθηκα βαρειά>.
34 Ἐν τῷ μεταξὺ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡ μάχη εἶχε γίνει πολὺ ἀγρία. Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ὁ Ἀχαὰβ ἦτο ὄρθιος ἐπάνω εἰς τὸ ἅρμα του ἀπέναντι τοῦ στρατοῦ τῆς Συρίας μέχρι τῆς ἑσπέρας, ὁπότε κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου ἀπέθανε.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Ἰωσαφὰτ ἀπέκτησεν ἀκόμη ἄφθονον πλοῦτον καὶ δόξαν πολλὴν καὶ συνεδέθη, διὰ τὸν γάμου τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωρὰμ μὲ τὴν θυγατέρα τοῦ Ἀχαὰβ Γοθολίαν, μὲ τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ.
2 Ὀλίγα χρόνια μετὰ τὸν γάμον Ἰωρὰμ καὶ Γοθολίας ὁ Ἰωσαφὰτ κατέβη διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν Ἀχαὰβ εἰς τὴν Σαμάρειαν· ὁ δὲ Ἀχαάβ, διὰ νὰ τιμήσῃ τὸν Ἰωσαφὰτ καὶ τὴν ἀκολουθίαν του, ἔσφαξε πρὸς χάριν του πολλὰ πρόβατα καὶ μοσχάρια. Ὁ Ἀχαὰβ ἐπροσπάθησε νὰ παρακινήσῃ καὶ νὰ πείσῃ τὸν Ἰωσαφάτ, ὥστε νὰ ἐκστρατεύσῃ μαζί του διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς πόλεως Ραμώθ, ἡ ὁποία εὑρίσκετο εἰς τὴν περιοχὴν τῆς χώρας Γαλαάδ.
3 Ἔτσι ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ, ἐρώτησε τὸν Ἰωσαφάτ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰούδα: <Θὰ ἔλθῃς καὶ σὺ μαζί μου εἰς πόλεμον κατὰ τῆς πόλεως Ραμώθ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν περιοχὴν τῆς χώρας Γαλαάδ;> Ὁ Ἰωσαφὰτ τοῦ ἀπάντησε: <Ὅπως εἶμαι ἐγώ, ἔτσι εἶσαι καὶ σύ· ὅπως εἶναι ὁ λαός σου, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ λαός μου· μαζί σου θὰ ἐκστρατεύσωμεν εἰς πόλεμον>.
4 <Ὅμως>, ἐπρόσθεσε ὁ βασιλιᾶς Ἰωσαφὰτ πρὸς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, <συμβουλεύσου, σὲ παρακαλῶ, σήμερα διὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ τὸν Κύριον>.
5 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐμάζευσε τοὺς ψευδοπροφῆτες, τετρακοσίους ἄνδρες, καὶ τοὺς ἐρώτησε: <Πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν: <Προχώρησε καὶ ὁ Θεὸς θὰ παραδώσῃ τὴν πόλιν εἰς τὰ χέρια (σοῦ) τοῦ βασιλιᾶ>.
6 Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως ἐρώτησε: <Δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ἄλλος, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτούς, προφήτης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ συμβουλευθῶμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ;>
7 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπάντησε εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: <Ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας ἄνθρωπος (προφήτης) διὰ νὰ ἐρωτήσωμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ, ἐγὼ ὅμως τὸν ἐμίσησα, διότι οὐδέποτε προφητεύει δι’ ἐμὲ εὐχάριστα, ἀλλὰ ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς του προφητεύει δι’ ἐμὲ δυσάρεστα· ὁ Προφήτης αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλά>. Ὁ ἸωσαφᾺτ εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Δὲν πρέπει νὰ ὁμιλῇ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς διὰ τὸν Προφήτην αὐτόν>.
8 Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἐκάλεσεν ἕνα εὐνοῦχον αὐλικὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Πήγαινε γρήγορα καὶ κάλεσε ἀμέσως τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλά!>
9 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἐκάθηντο ὁ καθένας εἰς τὸν φορήτον θρόνον του καὶ ἦσαν ντυμένοι τὶς βασιλικές των στολές· ἐκάθηντο εἰς τὸν ἀνοικτὸν χῶρον ἐμπρὸς ἀπὸ τὴν πύλην τῆς Σαμαρείας· ὅλοι δὲ οἱ ψευδοπροφῆται ἐπροφήτευαν ἐμπρός των.
10 Ἕνας δὲ ἀπὸ αὐτούς, ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του κέρατα σιδερένια καὶ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· μὲ αὐτὰ θὰ κτυπήσῃς τοὺς Σύρους, μέχρις ὅτου τοὺς συντρίψῃς ἐντελῶς>.
11 Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται τὰ ἴδια ἐπροφήτευαν καὶ ἔλεγαν: <Προχώρει ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ θὰ ἐπιτύχῃ ἡ ἐπίθεσίς σου, ὁ δὲ Κύριος θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια (σοῦ) τοῦ βασιλιᾶ τὴν πόλιν>.
12 Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἀγγελιαφόρος, ποὺ ἐπῆγε νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, ἐμίλησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Νά· ὅλοι οἰ προφῆται ἐμίλησαν μὲ ἕνα στόμα καὶ εἶπαν εὐχάριστα πράγματα εἰς τὸν βασιλιᾶ. Ἂς εἶναι λοιπὸν καὶ τὰ ἰδικά σου λόγια, ὅπως τὰ λόγια τοῦ καθενὸς ἀπ’ αὐτούς· μίλησε λοιπὸν καὶ σὺ καὶ πὲς εὐχάριστα πράγματα εὶς τὸν βασιλιᾶ>.
13 Ἀλλ’ ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Ζῇ ὁ Θεὸς καὶ εἶναι μάρτυς τῶν ὅσων θὰ βεβαιώσω· ὁρκίζομαι λοιπὸν εἰς Αὐτὸν ὅτι ἐκεῖνο, ποὺ θὰ μοῦ εἰπῇ ὁ Θεός, αὐτὸ καὶ θὰ εἴπω εἰς τὸν βασιλιᾶ>.
14 Ὁ Μιχαίας παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ εἶπε: <Μιχαία, πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ὁ Μιχαίας ἀπάντησε (εἰρωνικῶς): <Προχώρει καὶ θὰ ἐπιτύχῃ ἡ ἐκστρατεία σου· οἱ δὲ ἐχθροί σου θὰ παραδοθοῦν εἰς τὰ χέρια σας>.
15 Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἀχαάβ εἶπεν εἰς τὸν Μιχαίαν: <Πόσες φορὲς σὲ ἐκάλεσα, διὰ νάμη μοῦ εἰπῇς μὲ ὅρκον τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνον τὴν ἀλήθειαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κηρίου;>
16 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Βλέπω τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν νὰ εἶναι διασκορπισμένος εἰς τὰ βουνὰ ὡς πρόβατα, ποὺ δὲν ἔχουν βοσκὸν νὰ τὰ προφύλαξῃ; καὶ τὰ ὁδηγήσῃ εἰς τόπους βοσκῆς. Καὶ ὁ Κύριος εἶπεν: <Αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἀρχηγόν· ἂς ἐπιστρέψουν ὁ καθένας τους εἰρηνικὰ εἰς τὸ σπίτι του>.
17 Μετὰ τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν τοῦ Μιχαία ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: <Δὰν σο·υ εἶπα ὅτι αὐτὸς δὲν προφητεύει δι’ ἐμὲ εὐχάριστα πράγματα, παρὰ μόνον δυσάρεστα;>
18 Τότε ὁ Μιχαίας ἀπάντησε: <Δὲν εἶναι τὰ πράγματα ἔτσι, ὅπως ἐπιμένεις· προσέξετε εἰς τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Εἶδα μὲ τὰ μάτια τῆς διανοίας μου εἰς ἔκστασιν προφητικὴν τὸν Κύριον νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν Θρόνον του καὶ ὅλες οἱ οὐράνιες ἀγγελικὲς δυνάμεις νὰ στέκωνται ὄρθιες εἰς τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερά του.
19 Καὶ ὁ Κύριος ἐρώτησε: <Ποιὸς θὰ ἀπατήσῃ καὶ θὰ πείσῃ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ὥστε νὰ προχωρήσῃ εἰς πόλεμον κατὰ τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ ἔτσι νὰ σκοτωθῇ ἐκεῖ;> Καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔλεγε· < μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον>, ὁ δὲ ἄλλος ἔλεγε· <μὲ ἐκεῖνον τὸν τρόπον>·
20 μέχρις ὅτου παρουσιάσθη ἕνα πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπεν: <Ἐγὼ θὰ τὸν ἀπατήσω καὶ θὰ τὸν πείσω νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸν πόλεμον αὐτόν!> Καὶ ὁ Κύριος τὸ ἐρώτησε: <Μὲ ποῖον τρόπον;>
21 Τὸ πνεῦμα ἀπάντησε: <Θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ γίνω πνεῦμα, ποὺ θὰ λαλήσῃ ψεύδη εἰς τὸ στόμα ὅλων τῶν ψευδοπροφητῶν τοῦ Ἀχαάβ>. Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: <Ναί· θὰ τὸν ἀπατήσῃς καὶ θὰ ἐπιτύχῃς νὰ τὸν πείσῃς νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸν πόλεμον. Λοιπὸν φύγε ἀπὸ ἐδῶ καὶ κάμε ἔτσι, ὅπως ἀκριβῶς εἶπες>.
22 Ὁ Μιχαίας ἐπρόσθεσε: <Καὶ νά, τὶ συνέβη· ὁ Κύριος ἔβαλε πνεῦμα ψεύδους καὶ πλάνης εἰς τὸ στόμα αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν σου· ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμίλησε διὰ σέ, Ἀχαάβ, δυσάρεστα· εἶπεν ὅτι σὲ περιμένει ἧττα καὶ καταστροφή!>
23 Τότε ἐπλησίασεν ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, καὶ ἐκτήπησε τὸν Μιχαίαν εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἀπὸ ποῖον δρόμον ἐπέρασε τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἐβγῆκε ἀπὸ ἐμέ, καὶ ἦλθε νὰ ὁμιλήσῃ εἰς σὲ καὶ να σοῦ ἀποκαλύψῃ αὐτὰ ποὺ εἶπες;>
24 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Νά· θὰ ἐννοήσῃς ἀπὸ ποὺ ἦλθε νὰ μοῦ ὁμιλήσῃ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ποὺ θὰ μάθῃς τὴν ἧτταν τοῦ Ἀχαάβ, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ τρέχῃς τρομοκρατημένος ἀπὸ τὸ ἐσωτερικώτερον δωμάτιον εἰς ἄλλο ἐσωτερικώτερον δωμάτων, διὰ νὰ κρυφθῇς καὶ νὰ σωθῇς>.
25 Κατόπιν αὐτῶν ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ διέταξε: <Συλλάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ὁδηγῆστε τον εἰς τὸν Ἐμήρ, τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως αὐτῆς, καὶ πρὸς τὸν ἄρχοντα Ἰωάς, τὸν υἱόν μου,
26 καὶ νὰ τοὺς εἰπῆτε· (ἔτσι διέταξεν ὁ βασιλιᾶς: Ρίψετε αὐτόν (τὸν Μιχαίαν) εἰς τὴν φυλακὴν καὶ ἂς τρώγῃ ἐκεῖ ψωμὶ ἐλάχιστον καὶ κατωτέρας ποιότητος καὶ ἂς πίνῃ ἐλάχιστον καὶ θολὸν νερόν, μέχρις ὅτου ἐπιστρέψω ἀπὸ τὸν πόλεμον, ποὺ θὰ ἐπιχειρήσω, εἰρηνικὸς καὶ νικητής>.
27 Τότε ὁ Μιχαίας εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Ἐὰν ἐπιστρέψῃς πράγματι νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον αὐτόν, δὲν μοῦ τὸ ἔχει εἰπεῖ ὁ Κύριος!> Καὶ ἐπρόσθεσε: <Ἀκοῦστε αὐτὰ ποὺ εἶπα, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι!>
28 Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, καὶ μαζί του ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἀνέβησαν διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ,
29 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: <Βοήθησέ με νὰ μεταμφιεσθῶ, ὥστε νὰ λάβω μέρος εἰς τὴν μάχην ὡς ἁπλὸς καὶ ἄγνωστος στρατιώτης, σὺ δὲ φόρεσε τὴν ἰδικήν μου βασιλικὴν στολήν>. Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ μετημφιέσθη καὶ ἐρρίφθη εἰς τὴν μάχην.
30 Ἀλλ' ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ἔδωσε διαταγὴν εἰς τοὺς ἀξιωματικοὺς τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν μαζί του, καὶ τοὺς εἶπε: <Μὴ πολεμεῖτε ἐναντίον τοῦ μικροῦ ἢ τοῦ μεγάλου ἐχθροῦ, ἀλλὰ μόνον ἐναντίον τοῦ ἰδίου τοῦ βασιλιᾶ του Ἰσραήλ>,
31 Συνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδαν τὸν Ἰωσαφάτ, εἶπαν μεταξύ των: <Νά· αὐτὸς εἶναι ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ>· καὶ ἀμέσως τὸν περιεκύκλωσαν διὰ νὰ τὸν κτυπήσουν καὶ νὰ τὸν σκοτώσουν. Ἀλλ’ ὁ Ἰωσαφὰτ ἐφώναξε δυνατὰ καὶ ὁ Κύριος τὸν ἔσωσε καὶ ὁ Θεὸς ἀπεμάκρυνε τοὺς ἐχθροὺς ἀπὸ τὸν Ἰωσαφάτ.
32 Καὶ συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων ἀντελήφθησαν ὅτι αὐτὸς δὲν ἦταν ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεχώρησαν καὶ ἐσταμάτησαν νὰ τὸν πολεμοῦν.
33 Κάποιος ὅμως Σύρος ἐτέντωσε τὴν χορδὴν τοῦ τόξου του καὶ ἐπέτυχε νὰ κτυπήσῃ τυχαίως τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραὴλ μεταξὺ τοῦ πνεύμονος καὶ τοῦ θώρακος. Τότε ὁ Ἀχαὰβ εἶπεν εἰς τὸν ὁδηγὸν τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος: <Γύρισε πίσω τὸ ἅρμα καὶ ὁδήγησέ με ἔξω ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἐπληγώθηκα σοβαρὰ καὶ πονῶ!>
34 Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ πόλεμος ἔγινε πάρα πολὺ σκληρὸς καὶ ἄγριος. Διὰ τοῦτο ὁ ὁδηγὸς τοῦ ἅρματος δὲν ἠμπόρεσε νὰ τὸ ἀποσύρῃ ἕνεκα τῆς σφοδρότητος τοῦ πολέμου καὶ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ ἐστέκετο ἐπάνω εἰς τὸ πολεμικόν του ἅρμα ἀπέναντι ἀπὸ τὸν στρατὸν τῶν Σύρων, ἐνῷ ὁ στρατὸς ἐπολεμοῦσε, μέχρι τὸ βράδυ. Τελικῶς δὲ ὁ Ἀχαὰβ ἀπέθανε (ἀπὸ τὴν ὁλοήμερον συνεχῆ αἱμορραγίαν) κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγενήθη τῷ Ἰωσαφὰτ ἔτι πλοῦτος καὶ δόξα πολλή, καὶ ἐπεγαμβρεύσατο ἐν οἴκῳ Ἀχαάβ.	Ἰωσαφὰτ ἀπέκτησεν ἀκόμη περισσότερον πλοῦτον καὶ πάρα πολλὴν δόξαν καὶ συνεδέθη διὰ γάμου μὲ τὸν οἶκον τοῦ Ἀχαάβ.	Ἰωσαφὰτ ἀπέκτησεν ἀκόμη ἄφθονον πλοῦτον καὶ δόξαν πολλὴν καὶ συνεδέθη, διὰ τὸν γάμου τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωρὰμ μὲ τὴν θυγατέρα τοῦ Ἀχαὰβ Γοθολίαν, μὲ τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ.
2 Καὶ κατέβη διὰ τέλους ἐτῶν πρὸς Ἀχαὰβ εἰς Σαμάρειαν· καὶ ἔθυσεν αὐτῷ Ἀχαὰβ πρόβατα καὶ μόσχους πολλοὺς καὶ τῷ λαῷ τῷ μετ' αὐτοῦ καὶ ἠγάπα αὐτὸν τοῦ συναναβῆναι μετ' αὐτοῦ εἰς Ραμὼθ τῆς Γαλααδίτιδος.	2 Ἔπειτα ἀπὸ μερικὰ ἔτη ὁ Ἰωσαφὰτ κατέβηκε πρὸς τὸν Ἀχαὰβ εἰς τὴν Σαμάρειαν. Ὁ δὲ Ἀχαὰβ ἔσφαξε πρὸς χάριν αὐτοῦ καὶ τῆς συνοδείας του πρόβατα καὶ πολλοὺς μόσχους. Τοῦ ἐπρότεινε δὲ νὰ ἐκστρατεύσῃ μαζῆ του ἐναντίον τῆς Ραμώθ, ἡ ὁποία εὑρίσκετο εἰς τὴν χώραν Γαλαάδ.	2 Ὀλίγα χρόνια μετὰ τὸν γάμον Ἰωρὰμ καὶ Γοθολίας ὁ Ἰωσαφὰτ κατέβη διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν Ἀχαὰβ εἰς τὴν Σαμάρειαν· ὁ δὲ Ἀχαάβ, διὰ νὰ τιμήσῃ τὸν Ἰωσαφὰτ καὶ τὴν ἀκολουθίαν του, ἔσφαξε πρὸς χάριν του πολλὰ πρόβατα καὶ μοσχάρια. Ὁ Ἀχαὰβ ἐπροσπάθησε νὰ παρακινήσῃ καὶ νὰ πείσῃ τὸν Ἰωσαφάτ, ὥστε νὰ ἐκστρατεύσῃ μαζί του διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς πόλεως Ραμώθ, ἡ ὁποία εὑρίσκετο εἰς τὴν περιοχὴν τῆς χώρας Γαλαάδ.
3 Καὶ εἶπεν Ἀχαὰβ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα· εἰ πορεύσῃ μετ' ἐμοῦ εἰς Ραμὼθ τῆς Γαλααδιτίδος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὡς ἐγώ, οὕτω καὶ σύ· ὡς ὁ λαός σου καὶ ὁ λαός μου μετὰ σοῦ εἰς πόλεμον.	3 Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα· <ἔρχεσαι νὰ ἐκστρατεύσῃς μαζῆ μου ἐναντίον τῆς Ραμώθ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὴν χώραν τῆς Γαλαάδ;> Ὁ Ἰωσαφὰτ τοῦ ἀπήντησε· <ὅπως εἶμαι ἐγώ, ἔτσι εἶσαι καὶ σύ. Ὅπως εἶναι ὁ λαός σου, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ λαός μου μαζῆ σου πρὸς πόλεμον>.	3 Ἔτσι ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ, ἐρώτησε τὸν Ἰωσαφάτ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰούδα: <Θὰ ἔλθῃς καὶ σὺ μαζί μου εἰς πόλεμον κατὰ τῆς πόλεως Ραμώθ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν περιοχὴν τῆς χώρας Γαλαάδ;> Ὁ Ἰωσαφὰτ τοῦ ἀπάντησε: <Ὅπως εἶμαι ἐγώ, ἔτσι εἶσαι καὶ σύ· ὅπως εἶναι ὁ λαός σου, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ λαός μου· μαζί σου θὰ ἐκστρατεύσωμεν εἰς πόλεμον>.
4 Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· ζήτησον δὴ σήμερον τὸν Κύριον.	4 Προσέθεσεν ὅμως ἀκόμη ὁ Ἰωσαφὰτ εἰς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ· <Ζήτησε ὅμως, σὲ παρακαλῶ, σήμερον, διὰ νὰ γνωρίσωμεν τί λέγει ὁ Θεὸς ἐπὶ τοῦ σημείου αὐτοῦ>.	4 <Ὅμως>, ἐπρόσθεσε ὁ βασιλιᾶς Ἰωσαφὰτ πρὸς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, <συμβουλεύσου, σὲ παρακαλῶ, σήμερα διὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ τὸν Κύριον>.
5 Καὶ συνήγαγεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ τοὺς προφήτας τετρακοσίους ἄνδρας καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ πορευθῶ εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ ἐπίσχω; Καὶ εἶπαν· ἀνάβαινε, καὶ δώσει ὁ Θεὸς εἰς τὰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.	5 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ συνεκέντρωσε τετρακοσίους ἄνδρας προφήτας καὶ τοὺς ἠρώτησε· <νὰ ἐκστρατεύσω ἐναντίον τῆς Ραμὼθ εἰς τὴν χώραν Γαλαὰδ ἢ νὰ ἀπόσχω;> Οἱ προφῆται τοῦ ἀπήντησαν· <νὰ ἐκστρατεύσῃς καὶ θὰ δώσῃ ὁ Θεὸς εἰς τὰ χέρια σου, τοῦ βασιλέως, αὐτὴν τὴν πόλιν>.	5 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐμάζευσε τοὺς ψευδοπροφῆτες, τετρακοσίους ἄνδρες, καὶ τοὺς ἐρώτησε: <Πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν: <Προχώρησε καὶ ὁ Θεὸς θὰ παραδώσῃ τὴν πόλιν εἰς τὰ χέρια (σοῦ) τοῦ βασιλιᾶ>.
6 Καὶ εἶπεν Ἰωσαφάτ· οὐκ ἔστιν ὧδε προφήτης τοῦ Κυρίου ἔτι καὶ ἐπιζητήσομεν παρ' αὐτοῦ;	6 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἠρώτησε πάλιν· <δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ἄλλος προφήτης τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ ζητήσωμεν καὶ ἀπὸ αὐτὸν νὰ μάθωμεν τὴν γνώμην τοῦ Θεοῦ;>	6 Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως ἐρώτησε: <Δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ἄλλος, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτούς, προφήτης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ συμβουλευθῶμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ;>
7 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· ἔτι ἀνὴρ εἶς τοῦ ζητῆσαι τὸν Κύριον δι' αὐτοῦ, καὶ ἐγὼ ἐμίσησα αὐτόν, ὅτι οὐκ ἔστι προφητεύων περὶ ἐμοῦ εἰς ἀγαθά, ὅτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι αὐτοῦ εἰς κακά, οὗτος Μιχαίας υἱὸς Ἰεμβλά. Καὶ εἶπεν Ἰωσαφάτ· μὴ λαλείτω ὁ βασιλεὺς οὕτως·	7 Ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <ὑπάρχει ἀκόμη κάποιος, διὰ νὰ ζητήσωμεν μέσῳ αὐτοῦ τὴν γνώμην τοῦ Κυρίου. Ἐγὼ ὅμως ἐμίσησα αὐτόν, διότι ποτὲ δὲν προφητεύει καλὰ καὶ εὐχάριστα δι' ἐμέ, ἀλλὰ ὅλας τὰς ἡμέρας αὐτοῦ ὁμιλεῖ κακὰ ἐναντίον μου. Αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλά>. Ὁ Ἰωσαφὰτ εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ· <ἂς μὴ ὁμιλῇ ἔτσι ὁ βασιλεύς>.	7 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπάντησε εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: <Ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας ἄνθρωπος (προφήτης) διὰ νὰ ἐρωτήσωμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ, ἐγὼ ὅμως τὸν ἐμίσησα, διότι οὐδέποτε προφητεύει δι’ ἐμὲ εὐχάριστα, ἀλλὰ ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς του προφητεύει δι’ ἐμὲ δυσάρεστα· ὁ Προφήτης αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλά>. Ὁ ἸωσαφᾺτ εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Δὲν πρέπει νὰ ὁμιλῇ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς διὰ τὸν Προφήτην αὐτόν>.
8 καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς εὐνοῦχον ἕνα καὶ εἶπε· τάχος Μιχαίαν υἱὸν Ἰεμβλά.	8 Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκάλεσεν ἕνα ἀπὸ τοὺς αὐλικούς του καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε γρήγορα καὶ φέρε ἐδῶ τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλά>.	8 Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἐκάλεσεν ἕνα εὐνοῦχον αὐλικὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Πήγαινε γρήγορα καὶ κάλεσε ἀμέσως τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλά!>
9 Καὶ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα καθήμενοι ἕκαστος ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ καὶ ἐνδεδυμένοι στολάς, καθήμενοι ἐν τῷ εὐρυχώρῳ θύρας πύλης Σαμαρείας, καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον ἐναντίον αὐτῶν.	9 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ὁ Ἀχαὰβ καὶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα ὁ Ἰωσαφὰτ ἐκάθηντο ὁ καθένας ἐπὶ τοῦ θρόνου του φοροῦντες τὰς βασιλικὰς στολάς των. Ἐκάθηντο δὲ εἰς τὴν πλατεῖαν πρὸ τῆς πύλης τῆς Σαμαρείας. Ἐνώπιόν των ἦσαν ὅλοι οἱ προφῆται, οἱ ὁποῖοι καὶ προεφήτευον εὐνοϊκὰ διὰ τὴν ἔκβασιν τοῦ πολέμου.	9 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἐκάθηντο ὁ καθένας εἰς τὸν φορήτον θρόνον του καὶ ἦσαν ντυμένοι τὶς βασιλικές των στολές· ἐκάθηντο εἰς τὸν ἀνοικτὸν χῶρον ἐμπρὸς ἀπὸ τὴν πύλην τῆς Σαμαρείας· ὅλοι δὲ οἱ ψευδοπροφῆται ἐπροφήτευαν ἐμπρός των.
10 Καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Σεδεκίας υἱὸς Χαναὰν κέρατα σιδηρᾶ καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἐν τούτοις κερατιεῖς τὴν Συρίαν ἕως ἂν συντελεσθῇ.	10 Ἕνας μάλιστα ἀπὸ τοὺς προφήτας, ὁ Σεδεκίας ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, κατεσκεύασε καὶ ἔθεσεν εἰς τὸ κεφάλι του κέρατα σιδηρᾶ καὶ εἶπε· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Μὲ τέτοια δύναμιν, σὰν μὲ σιδηρᾶ κέρατα, θὰ κτυπήσῃς τὴν Συρίαν, μέχρις ὅτου καταστραφῇ ἐντελῶς>.	10 Ἕνας δὲ ἀπὸ αὐτούς, ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του κέρατα σιδερένια καὶ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· μὲ αὐτὰ θὰ κτυπήσῃς τοὺς Σύρους, μέχρις ὅτου τοὺς συντρίψῃς ἐντελῶς>.
11 Καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον οὕτω λέγοντες· ἀνάβαινε εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ καὶ εὐοδωθήσῃ, καὶ δώσει Κύριος εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.	11 Καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι οἱ προφῆται παρόμοια ἐπροφήτευαν λέγοντες· <κάμε ἐκστρατείαν ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ εἰς τὴν χώραν Γαλαὰδ καὶ αἱ ἐνέργειαί σου θὰ εὐοδωθοῦν. Ὁ Κύριος θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τὴν πόλιν αὐτήν>.	11 Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται τὰ ἴδια ἐπροφήτευαν καὶ ἔλεγαν: <Προχώρει ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ θὰ ἐπιτύχῃ ἡ ἐπίθεσίς σου, ὁ δὲ Κύριος θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια (σοῦ) τοῦ βασιλιᾶ τὴν πόλιν>.
12 Καὶ ὁ ἄγγελος ὁ πορευθεὶς τοῦ καλέσαι τὸν Μιχαίαν ἐλάλησεν αὐτῷ λέγων· ἰδοὺ ἐλάλησαν οἱ προφῆται ἐν στόματι ἑνὶ ἀγαθὰ περὶ τοῦ βασιλέως, καὶ ἔστωσαν δὴ οἱ λόγοι σου ὡς ἑνὸς αὐτῶν, καὶ λαλήσεις ἀγαθά.	12 Ὁ ἀγγελιαφόρος, ὁ ὁποῖος εἶχε μεταβῆ διὰ νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, τοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς· <ἰδοὺ οἱ ἄλλοι προφῆται ὡμίλησαν μὲ ἕνα στόμα ἀγαθὰς προαγγελίας διὰ τὸν βασιλέα. Ἂς εἶναι λοιπόν, καὶ οἱ ἰδικοί σου λόγοι, ὅπως ἑνὸς ἀπὸ αὐτούς· νὰ ὁμιλήσῃς δηλαδὴ εὐχάριστα πράγματα διὰ τὸν βασιλέα>.	12 Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἀγγελιαφόρος, ποὺ ἐπῆγε νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, ἐμίλησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Νά· ὅλοι οἰ προφῆται ἐμίλησαν μὲ ἕνα στόμα καὶ εἶπαν εὐχάριστα πράγματα εἰς τὸν βασιλιᾶ. Ἂς εἶναι λοιπὸν καὶ τὰ ἰδικά σου λόγια, ὅπως τὰ λόγια τοῦ καθενὸς ἀπ’ αὐτούς· μίλησε λοιπὸν καὶ σὺ καὶ πὲς εὐχάριστα πράγματα εὶς τὸν βασιλιᾶ>.
13 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ζῇ Κύριος, ὅτι ὁ ἐὰν εἴπῃ ὁ Θεὸς πρός με, αὐτὸ λαλήσω.	13 Ὁ Μιχαίας ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον, ὅτι ἐγὼ θὰ ὁμιλήσω ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς θὰ μοῦ εἴπῃ>.	13 Ἀλλ’ ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Ζῇ ὁ Θεὸς καὶ εἶναι μάρτυς τῶν ὅσων θὰ βεβαιώσω· ὁρκίζομαι λοιπὸν εἰς Αὐτὸν ὅτι ἐκεῖνο, ποὺ θὰ μοῦ εἰπῇ ὁ Θεός, αὐτὸ καὶ θὰ εἴπω εἰς τὸν βασιλιᾶ>.
14 Καὶ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· Μιχαία, εἰ πορευθῶ εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ ἐπίσχω; Καὶ εἶπεν· ἀνάβαινε καὶ εὐοδώσεις, καὶ δοθήσονται εἰς χεῖρας ὑμῶν.	14 Ἦλθεν ὁ Μιχαίας πρὸς τὸν βασιλέα, ὁ δὲ βασιλεὺς τὸν ἠρώτησε· <Μιχαία, νὰ ἐκστρατεύσω ἐναντίον τῆς Ραμὼθ εἰς τὴν χώραν Γαλαὰδ ἢ νὰ ἀπόσχω;> Ὁ Μιχαίας εἰρωνικῶς ἀπήντησε· <νὰ ἐκστρατεύσῃς! Θὰ εὐοδωθῇ ἡ ἐκστρατεία σου καὶ οἱ ἐχθροὶ θὰ παραδοθοῦν εἰς τὰ χέρια σας>!	14 Ὁ Μιχαίας παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ εἶπε: <Μιχαία, πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ὁ Μιχαίας ἀπάντησε (εἰρωνικῶς): <Προχώρει καὶ θὰ ἐπιτύχῃ ἡ ἐκστρατεία σου· οἱ δὲ ἐχθροί σου θὰ παραδοθοῦν εἰς τὰ χέρια σας>.
15 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ποσάκις ὁρκίζω σε ἵνα μὴ λαλήσῃς πρός με πλὴν τὴν ἀλήθειαν ἐν ὀνόματι Κυρίου;	15 Ὁ βασιλεὺς Ἀχαὰβ τοῦ εἶπεν· <πόσες φορὲς σὲ ἔχω ἐξορκίσει νὰ πῇς εἰς ἐμὲ ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου μόνον τὴν ἀλήθειαν;>	15 Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἀχαάβ εἶπεν εἰς τὸν Μιχαίαν: <Πόσες φορὲς σὲ ἐκάλεσα, διὰ νάμη μοῦ εἰπῇς μὲ ὅρκον τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνον τὴν ἀλήθειαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κηρίου;>
16 Καὶ εἶπεν· εἶδον τὸν Ἰσραὴλ διεσπαρμένους ἐν τοῖς ὅρεσιν ὡς πρόβατα, οἷς οὐκ ἔστι ποιμήν, καὶ εἶπε Κύριος· οὐκ ἔχουσιν ἡγούμενον οὗτοι, ἀναστρεφέτωσαν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ.	16 Ὁ Μιχαίας ἀπήντησεν· <εἶδα εἰς ἕνα ὅραμα τοὺς Ἰσραηλίτας διεσκορπισμένους εἰς τὰ ὄρη ὡσὰν πρόβατα, εἰς τὰ ὁποῖα δὲν ὑπάρχει ποιμήν, καὶ ὁ Κύριος μοῦ εἶπε· Δὲν ἔχουν αὐτοὶ ἀρχηγόν· ἂς ἐπιστρέψῃ ὁ καθένας εἰρηνικῶς εἰς τὸ σπίτι του>.	16 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Βλέπω τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν νὰ εἶναι διασκορπισμένος εἰς τὰ βουνὰ ὡς πρόβατα, ποὺ δὲν ἔχουν βοσκὸν νὰ τὰ προφύλαξῃ; καὶ τὰ ὁδηγήσῃ εἰς τόπους βοσκῆς. Καὶ ὁ Κύριος εἶπεν: <Αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἀρχηγόν· ἂς ἐπιστρέψουν ὁ καθένας τους εἰρηνικὰ εἰς τὸ σπίτι του>.
17 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· οὐκ εἶπόν σοι, ὅτι οὐ προφητεύει περὶ ἐμοῦ ἀγαθά, ἀλλ' ἢ κακά;	17 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ἀχαάβ, εἶπε τότε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <δὲν σοῦ εἶπα ὅτι αὐτὸς δὲν προφητεύει ποτὲ δι' ἐμὲ εὐχάριστα πράγματα, παρὰ μόνον δυσάρεστα;>	17 Μετὰ τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν τοῦ Μιχαία ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: <Δὰν σο·υ εἶπα ὅτι αὐτὸς δὲν προφητεύει δι’ ἐμὲ εὐχάριστα πράγματα, παρὰ μόνον δυσάρεστα;>
18 Καὶ εἶπεν· οὐχ οὕτως· ἀκούσατε λόγον Κυρίου· εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ, καὶ πᾶσα δύναμις τοῦ οὐρανοῦ παρειστήκει ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ ἀριστερῶν αὐτοῦ.	18 Ὁ Μιχαίας ὡμίλησε πάλιν καὶ εἶπε· <τὸ ζήτημα δὲν εἶναι ἂν ἐγὼ προφητεύω εὐχάριστα ἢ δυσάρεστα διὰ σέ. Ἀκούσατε, λοιπόν, τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Ἐγὼ εἶδα εἰς ὅραμα τὸν Κύριον νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον του. Καὶ ὅλη ἡ δύναμις τοῦ οὐρανοῦ παρίστατο ὄρθια ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν του.	18 Τότε ὁ Μιχαίας ἀπάντησε: <Δὲν εἶναι τὰ πράγματα ἔτσι, ὅπως ἐπιμένεις· προσέξετε εἰς τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Εἶδα μὲ τὰ μάτια τῆς διανοίας μου εἰς ἔκστασιν προφητικὴν τὸν Κύριον νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν Θρόνον του καὶ ὅλες οἱ οὐράνιες ἀγγελικὲς δυνάμεις νὰ στέκωνται ὄρθιες εἰς τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερά του.
19 Καὶ εἶπε Κύριος· τίς ἀπατήσει τὸν Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραὴλ καὶ ἀναβήσεται καὶ πεσεῖται ἐν Ραμὼθ Γαλαάδ; Καὶ οὗτος εἶπεν οὕτως, καὶ οὗτος εἶπεν οὕτως.	19 Ὁ Κύριος τότε ἠρώτησε· Ποῖος καὶ μὲ ποῖον τρόπον θὰ ἐξαπατήσῃ τὸν Ἀχαάβ, βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ ἐκστρατεύσῃ ἐναντίον τῆς Ραμὼθ εἰς τὴν περιοχὴν Γαλαὰδ καὶ νὰ φονευθῇ; Ἕνας ἔλεγε τοῦτο καὶ ἄλλος ἔλεγε τὸ ἄλλο.	19 Καὶ ὁ Κύριος ἐρώτησε: <Ποιὸς θὰ ἀπατήσῃ καὶ θὰ πείσῃ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ὥστε νὰ προχωρήσῃ εἰς πόλεμον κατὰ τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ ἔτσι νὰ σκοτωθῇ ἐκεῖ;> Καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔλεγε· < μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον>, ὁ δὲ ἄλλος ἔλεγε· <μὲ ἐκεῖνον τὸν τρόπον>·
20 Καὶ ἐξῆλθε τὸ πνεῦμα καὶ ἔστη ἐνώπιον Κυρίου καὶ εἶπεν· ἐγὼ ἀπατήσω αὐτόν. Καὶ εἶπε Κύριος· ἐν τίνι;	20 Τότε ἕνα πνεῦμα ἐξῆλθεν, ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ εἶπεν· ἐγὼ θὰ ἐξαπατήσω τὸν Ἀχαάβ. Ὁ Κύριος τὸ ἠρώτησε· <μὲ ποιὸν τρόπον;>	20 μέχρις ὅτου παρουσιάσθη ἕνα πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπεν: <Ἐγὼ θὰ τὸν ἀπατήσω καὶ θὰ τὸν πείσω νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸν πόλεμον αὐτόν!> Καὶ ὁ Κύριος τὸ ἐρώτησε: <Μὲ ποῖον τρόπον;>
21 Καὶ εἶπεν· ἐξελεύσομαι καὶ ἔσομαι πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι πάντων τῶν προφητῶν αὐτοῦ. Καὶ εἶπεν· ἀπατήσεις καὶ δυνήσῃ, ἔξελθε καὶ ποίησον οὕτω.	21 Τὸ πνεῦμα ἀπήντησε. <Θὰ ἐξέλθω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ μεταβῶ ἐκεῖ καὶ θὰ εἶμαι πνεῦμα ψεύδους, ποὺ θὰ ὁμιλῶ μὲ τὸ στόμα ὅλων αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν του>. Ὁ Κύριος ἀπήντησεν· <Ἔτσι πράγματι θὰ τὸν ἐξαπατήσῃς καὶ ἠμπορεῖς νὰ πραγματοποίησῃς τὴν ἀπάτην. Πήγαινε καὶ κάμε, ὅπως εἶπες>.	21 Τὸ πνεῦμα ἀπάντησε: <Θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ γίνω πνεῦμα, ποὺ θὰ λαλήσῃ ψεύδη εἰς τὸ στόμα ὅλων τῶν ψευδοπροφητῶν τοῦ Ἀχαάβ>. Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: <Ναί· θὰ τὸν ἀπατήσῃς καὶ θὰ ἐπιτύχῃς νὰ τὸν πείσῃς νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸν πόλεμον. Λοιπὸν φύγε ἀπὸ ἐδῶ καὶ κάμε ἔτσι, ὅπως ἀκριβῶς εἶπες>.
22 Καὶ νῦν ἰδοὺ ἔδωκε Κύριος πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι τῶν προφητῶν σου τούτων, καὶ Κύριος ἐλάλησεν ἐπὶ σὲ κακά.	22 Ἰδοὺ λοιπὸν ὅτι ὁ Κύριος παρεχώρησε πνεῦμα ψεύδους εἰς τὸ στόμα αὐτῶν τῶν προφητῶν σου. Ὁ Κύριος, λοιπόν, ἦτο ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὡμίλησε δυσάρεστα ἐναντίον σου καὶ ὄχι ἐγώ>.	22 Ὁ Μιχαίας ἐπρόσθεσε: <Καὶ νά, τὶ συνέβη· ὁ Κύριος ἔβαλε πνεῦμα ψεύδους καὶ πλάνης εἰς τὸ στόμα αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν σου· ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμίλησε διὰ σέ, Ἀχαάβ, δυσάρεστα· εἶπεν ὅτι σὲ περιμένει ἧττα καὶ καταστροφή!>
23 Καὶ ἤγγισε Σεδεκίας υἱὸς Χαναὰν καὶ ἐπάταξε τὸν Μιχαίαν ἐπὶ τὴν σιαγόνα καὶ εἶπεν αὐτῷ· ποίᾳ τῇ ὁδῷ παρῆλθε πνεῦμα Κυρίου παρ' ἐμοῦ τοῦ λαλῆσαι πρός σε;	23 Ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, ἐπλησίασε καὶ ἐκτύπησε τὸν Μιχαίαν εἰς τὴν σιαγόνα καὶ τοῦ εἶπε· <Διὰ ποίας ὁδοῦ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἔφυγεν ἀπὸ ἐμέ, διὰ νὰ ὁμιλήσῃ εἰς σέ;>	23 Τότε ἐπλησίασεν ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, καὶ ἐκτήπησε τὸν Μιχαίαν εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἀπὸ ποῖον δρόμον ἐπέρασε τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἐβγῆκε ἀπὸ ἐμέ, καὶ ἦλθε νὰ ὁμιλήσῃ εἰς σὲ καὶ να σοῦ ἀποκαλύψῃ αὐτὰ ποὺ εἶπες;>
24 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ἰδοὺ ὄψῃ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἐν εἰσελεύσῃ ταμιεῖον ἐκ ταμιείου τοῦ κατακρυβῆναι.	24 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπήντησεν· <ἰδοὺ θὰ τὸ ἴδῃς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ στρατός του θὰ νικηθῇ, σὺ δὲ θὰ εἰσέρχεσαι ἀπὸ δωμάτιον εἰς δωμάτιον, διὰ νὰ κρυφθῇς>.	24 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Νά· θὰ ἐννοήσῃς ἀπὸ ποὺ ἦλθε νὰ μοῦ ὁμιλήσῃ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ποὺ θὰ μάθῃς τὴν ἧτταν τοῦ Ἀχαάβ, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ τρέχῃς τρομοκρατημένος ἀπὸ τὸ ἐσωτερικώτερον δωμάτιον εἰς ἄλλο ἐσωτερικώτερον δωμάτων, διὰ νὰ κρυφθῇς καὶ νὰ σωθῇς>.
25 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραήλ· λάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ἀποστρέψατε πρὸς Ἐμὴρ ἄρχοντα τῆς πόλεως καὶ πρὸς Ἰωὰς ἄρχοντα υἱὸν τοῦ βασιλέως	25 Ὠργισμένος ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπε· <πάρετε τὸν Μιχαίαν καὶ παραδώσατέ τον εἰς τὸν Ἐμήρ, τὸν κυβερνήτην τῆς πόλεως καὶ πρὸς τὸν υἱόν μου, τὸν Ἰωὰς τὸν ἄρχοντα.	25 Κατόπιν αὐτῶν ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ διέταξε: <Συλλάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ὁδηγῆστε τον εἰς τὸν Ἐμήρ, τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως αὐτῆς, καὶ πρὸς τὸν ἄρχοντα Ἰωάς, τὸν υἱόν μου,
26 καὶ ἐρεῖτε· οὕτως εἶπεν ὁ βασιλεὺς ἀπόθεσθε τοῦτον εἰς οἶκον φυλακῆς, καὶ ἐσθιέτω ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ θλίψεως ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι με ἐν εἰρήνῃ.	26 Θὰ πῆτε δὲ εἰς αὐτούς· αὐτὰ διέταξεν ὁ βασιλεύς: Ρίψατε αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν φυλακήν. Διὰ νὰ τὸν τιμωρήσετε, δώσατέ του ὀλίγον μόνον ἄρτον καὶ ὀλίγον ὕδωρ, ἕως ὅτου ἐπιστρέψω νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον>.	26 καὶ νὰ τοὺς εἰπῆτε· (ἔτσι διέταξεν ὁ βασιλιᾶς: Ρίψετε αὐτόν (τὸν Μιχαίαν) εἰς τὴν φυλακὴν καὶ ἂς τρώγῃ ἐκεῖ ψωμὶ ἐλάχιστον καὶ κατωτέρας ποιότητος καὶ ἂς πίνῃ ἐλάχιστον καὶ θολὸν νερόν, μέχρις ὅτου ἐπιστρέψω ἀπὸ τὸν πόλεμον, ποὺ θὰ ἐπιχειρήσω, εἰρηνικὸς καὶ νικητής>.
27 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπιστρέψῃς ἐν εἰρήνῃ, οὐκ ἐλάλησε Κύριος ἐν ἐμοί· ἀκούσατε λαοὶ πάντες.	27 Ὁ Μιχαίας εἶπε· <ἐὰν ὄντως σὺ ἐπιστρέψῃς νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον, τότε δὲν ὡμίλησεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος. Ἀκούσατέ το ὅλοι σεῖς οἱ ἄνθρωποι, ποὺ εἶσθε ἐδῶ>.	27 Τότε ὁ Μιχαίας εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Ἐὰν ἐπιστρέψῃς πράγματι νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον αὐτόν, δὲν μοῦ τὸ ἔχει εἰπεῖ ὁ Κύριος!> Καὶ ἐπρόσθεσε: <Ἀκοῦστε αὐτὰ ποὺ εἶπα, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι!>
28 Καὶ ἀνέβη βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα εἰς Ραμὼθ Γαλαάδ.	28 Ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ἀχαάβ, καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ἐξεστράτευσαν ἐναντίον τῆς Ραμὼθ εἰς τὴν χώραν Γαλαάδ.	28 Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, καὶ μαζί του ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἀνέβησαν διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ,
29 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· κατακάλυψόν με καὶ εἰσελεύσομαι εἰς τὸν πόλεμον, καὶ σὺ ἔνδυσαι τὸν ἱματισμόν μου· καὶ συνεκαλύψατο βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν πόλεμον.	29 Πρὶν ἀρχίσῃ ἡ μάχη εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ Ἀχαὰβ πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <βοήθησέ με νὰ μεταμφιεσθῶ καὶ νὰ λάβω κατόπιν μέρος εἰς τὸν πόλεμον. Φόρεσε, λοιπόν, σὺ τὰ βασιλικά μου ἐνδύματα>. Ἔτσι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ Ἀχαὰβ ἤλλαξε τὴν στολήν του καὶ μετημφιεσμένος εἰσῆλθεν εἰς τὸν πόλεμον.	29 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: <Βοήθησέ με νὰ μεταμφιεσθῶ, ὥστε νὰ λάβω μέρος εἰς τὴν μάχην ὡς ἁπλὸς καὶ ἄγνωστος στρατιώτης, σὺ δὲ φόρεσε τὴν ἰδικήν μου βασιλικὴν στολήν>. Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ μετημφιέσθη καὶ ἐρρίφθη εἰς τὴν μάχην.
30 Καὶ βασιλεὺς Συρίας ἐνετείλατο τοῖς ἄρχουσι τῶν ἁρμάτων τοῖς μετ' αὐτοῦ λέγων· μὴ πολεμεῖτε τὸν μικρὸν καὶ τὸν μέγαν, ἀλλ' ἢ τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ μόνον.	30 Ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας ἔδωσεν ἐντολὴν εἰς τοὺς διοικητὰς τῶν πολεμικῶν του ἁρμάτων, ποὺ ἦσαν μαζῆ του, καὶ τοὺς εἶπε· <μὴ πολεμήσετε ἐναντίον κανενὸς ἄλλου μικροῦ ἢ μεγάλου, ἀλλὰ μόνον νὰ στραφῆτε ἐναντίον τοῦ βασιλέως τῶν Ἰσραηλιτῶν>.	30 Ἀλλ' ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ἔδωσε διαταγὴν εἰς τοὺς ἀξιωματικοὺς τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν μαζί του, καὶ τοὺς εἶπε: <Μὴ πολεμεῖτε ἐναντίον τοῦ μικροῦ ἢ τοῦ μεγάλου ἐχθροῦ, ἀλλὰ μόνον ἐναντίον τοῦ ἰδίου τοῦ βασιλιᾶ του Ἰσραήλ>,
31 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων τὸν Ἰωσαφάτ, καὶ αὐτοὶ εἶπαν· βασιλεὺς Ἰσραὴλ ἐστι, καὶ ἐκύκλωσαν αὐτὸν τοῦ πολεμεῖν· καὶ ἐβόησεν Ἰωσαφάτ, καὶ Κύριος ἔσωσεν αὐτόν, καὶ ἀπέστρεψεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἀπ' αὐτοῦ.	31 Ὅταν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδαν τὸν Ἰωσαφάτ, εἶπαν· <αὐτὸς εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν>. Τὸν περιεκύκλωσαν, διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν ἐναντίον του. Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐκραύγασε πρὸς τὸν Κύριον καὶ ὁ Κύριος ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ αὐτὸν ἐκείνους, ποὺ τὸν εἶχαν περικυκλώσει καὶ τὸν ἔσωσεν.	31 Συνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδαν τὸν Ἰωσαφάτ, εἶπαν μεταξύ των: <Νά· αὐτὸς εἶναι ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ>· καὶ ἀμέσως τὸν περιεκύκλωσαν διὰ νὰ τὸν κτυπήσουν καὶ νὰ τὸν σκοτώσουν. Ἀλλ’ ὁ Ἰωσαφὰτ ἐφώναξε δυνατὰ καὶ ὁ Κύριος τὸν ἔσωσε καὶ ὁ Θεὸς ἀπεμάκρυνε τοὺς ἐχθροὺς ἀπὸ τὸν Ἰωσαφάτ.
32 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων ὅτι οὐκ ἦν βασιλεὺς Ἰσραήλ, καὶ ἀπέστρεψαν ἀπ' αὐτοῦ.	32 Ὅταν εἶδον οἱ ἀρχηγοὶ τῶν συριακῶν ἁρμάτων, ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ αὐτόν.	32 Καὶ συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων ἀντελήφθησαν ὅτι αὐτὸς δὲν ἦταν ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεχώρησαν καὶ ἐσταμάτησαν νὰ τὸν πολεμοῦν.
33 Καὶ ἀνὴρ ἔτεινε τόξον εὐστόχως καὶ ἐπάταξε τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ ἀνὰ μέσον τοῦ πνεύμονος καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ θώρακος. Καὶ εἶπε τῷ ἠνιόχω· ἐπίστρεφε τὴν χεῖρά σου καὶ ἐξάγαγέ με ἐκ τοῦ πολέμου, ὅτι ἐπόνεσα.	33 Ἕνας ἀπὸ τοὺς στρατιώτας ἐτέντωσεν εὐστόχως τὸ τόξον του καὶ ἐκτύπησε τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἀνάμεσα εἰς τὸν πνεύμονα καὶ τὸν θώρακα. Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ἀχαάβ, εἶπεν εἰς τὸν ἠνίοχόν του· <στρέψε μὲ τὸ χέρι σου πρὸς τὰ ὀπίσω τὸ ἅρμα καὶ βγάλε με ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἐπληγώθηκα βαρειά>.	33 Κάποιος ὅμως Σύρος ἐτέντωσε τὴν χορδὴν τοῦ τόξου του καὶ ἐπέτυχε νὰ κτυπήσῃ τυχαίως τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραὴλ μεταξὺ τοῦ πνεύμονος καὶ τοῦ θώρακος. Τότε ὁ Ἀχαὰβ εἶπεν εἰς τὸν ὁδηγὸν τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος: <Γύρισε πίσω τὸ ἅρμα καὶ ὁδήγησέ με ἔξω ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἐπληγώθηκα σοβαρὰ καὶ πονῶ!>
34 Καὶ ἐτροπώθη ὁ πόλεμος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· καὶ ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ἦν ἐστηκὼς ἐπὶ τοῦ ἅρματος ἐξεναντίας Συρίας ἕως ἑσπέρας καὶ ἀπέθανε δύνοντος τοῦ ἡλίου.	34 Ἐν τῷ μεταξὺ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡ μάχη εἶχε γίνει πολὺ ἀγρία. Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ὁ Ἀχαὰβ ἦτο ὄρθιος ἐπάνω εἰς τὸ ἅρμα του ἀπέναντι τοῦ στρατοῦ τῆς Συρίας μέχρι τῆς ἑσπέρας, ὁπότε κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου ἀπέθανε.	34 Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ πόλεμος ἔγινε πάρα πολὺ σκληρὸς καὶ ἄγριος. Διὰ τοῦτο ὁ ὁδηγὸς τοῦ ἅρματος δὲν ἠμπόρεσε νὰ τὸ ἀποσύρῃ ἕνεκα τῆς σφοδρότητος τοῦ πολέμου καὶ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ ἐστέκετο ἐπάνω εἰς τὸ πολεμικόν του ἅρμα ἀπέναντι ἀπὸ τὸν στρατὸν τῶν Σύρων, ἐνῷ ὁ στρατὸς ἐπολεμοῦσε, μέχρι τὸ βράδυ. Τελικῶς δὲ ὁ Ἀχαὰβ ἀπέθανε (ἀπὸ τὴν ὁλοήμερον συνεχῆ αἱμορραγίαν) κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου.