Παραλειπομένων Β : Κεφάλαιον ΛΣΤ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἔλαβεν ὁ λαὸς τῆς γῆς τὸν Ἰωάχαζ υἱὸν Ἰωσίου καὶ ἔχρισαν αὐτόν, καὶ κατέστησαν αὐτὸν ἀντὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἱερουσαλήμ.
2 Υἱὸς εἴκοσι καὶ τριῶν ἐτῶν Ἰωάχαζ ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ τρίμηνον ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ,
2α καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ἀμιτὰλ θυγάτηρ Ἱερεμίου ἐκ Λοβενά.
2β Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου κατὰ πάντα, ἃ ἐποίησαν οἱ πατέρες αὐτοῦ.
2γ Καὶ ἔδησεν αὐτὸν φαραὼ Νεχαὼ ἐν Δεβλαθὰ ἐν γῆ Αἰμάθ, τοῦ μὴ βασιλεύειν αὐτὸν ἐν Ἱερουσαλήμ,
3 καὶ μετήγαγεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἐπέβαλε φόρον ἐπὶ τὴν γῆν ἑκατὸν τάλαντα ἀργυρίου καὶ τάλαντον χρυσίου.
4 Καὶ κατέστησε φαραὼ Νεχαὼ τὸν Ἐλιακὶμ υἱὸν Ἰωσίου βασιλέα ἐπὶ Ἰούδα ἀντὶ Ἰωσίου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ μετέστρεψε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωακίμ· καὶ τὸν Ἰωάχαζ ἀδελφὸν αὐτοῦ ἔλαβε φαραὼ Νεχαώ, καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς Αἴγυπτον. Καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ.
4α Καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον ἔδωκε τῷ φαραῷ· τότε ἤρξατο ἡ γῆ φορολογεῖσθαι τοῦ δοῦναι τὸ ἀργύριον ἐπὶ στόμα φαραώ, καὶ ἕκαστος κατὰ δύναμιν ἀπῄτει τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον παρὰ τοῦ λαοῦ τῆς γῆς δοῦναι φαραῷ Νεχαῷ.
5 Ὢν εἴκοσι καὶ πέντε ἐτῶν Ἰωακὶμ ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ἕνδεκα ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ζεχωρὰ θυγάτηρ Νηρίου ἐκ Ραμά. Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησαν οἱ πατέρες αὐτοῦ.
5α Ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἦλθε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς Βαβυλῶνος εἰς τὴν γῆν, καὶ ἦν αὐτῷ δουλεύων τρία ἔτη καὶ ἀπέστη ἀπ' αὐτοῦ.
5β Καὶ ἀπέστειλε Κύριος ἐπ' αὐτοὺς τοὺς Χαλδαίους καὶ λῃστήρια Σύρων καὶ λῃστήρια Μωαβιτῶν καὶ υἱῶν Ἀμμὼν καὶ τῆς Σαμαρείας, καὶ ἀπέστησαν μετὰ τὸν λόγον τοῦτον κατὰ τὸν λόγον Κυρίου ἐν χειρὶ τῶν παίδων αὐτοῦ τῶν προφητῶν.
5γ Πλὴν θυμὸς Κυρίου ἦν ἐπὶ Ἰούδαν τοῦ ἀποστῆναι αὐτὸν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ διὰ τὰς ἁμαρτίας Μανασσῆ ἐν πᾶσιν, οἷς ἐποίησε,
5δ καὶ ἐν αἵματι ἀθώῳ, ᾦ ἐξέχεεν Ἰωακίμ καὶ ἔπλησε τὴν Ἱερουσαλὴμ αἵματος ἀθώου, καὶ οὐκ ἠθέλησε Κύριος ἐξολοθρεῦσαι αὐτούς.
6 Καὶ ἀνέβη ἐπ' αὐτὸν Ναβουχοδονόσορ βασιλεὺς Βαβυλῶνος καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν χαλκαῖς πέδαις καὶ ἀπήγαγεν αὐτὸν εἰς Βαβυλῶνα.
7 Καὶ μέρος τῶν σκευῶν οἴκου Κυρίου ἀπήνεγκεν εἰς Βαβυλῶνα καὶ ἔθηκεν αὐτὰ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ ἐν Βαβυλῶνι.
8 Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἰωακὶμ καὶ πάντα, ἃ ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰούδα; Καὶ ἐκοιμήθη Ἰωακὶμ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη ἐν Γανοζὰ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἐβασίλευσεν Ἰεχονίας υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.
9 Ὀκτὼ ἐτῶν Ἰεχονίας ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ τρίμηνον καὶ δέκα ἡμέρας ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου.
10 Καὶ ἐπιστρέφοντος τοῦ ἐνιαυτοῦ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ καὶ εἰσήνεγκεν αὐτὸν εἰς Βαβυλῶνα μετὰ τῶν σκευῶν τῶν ἐπιθυμητῶν οἴκου Κυρίου καὶ ἐβασίλευσε Σεδεκίαν ἀδελφὸν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐπὶ Ἰούδαν καὶ Ἱερουσαλήμ.
11 Ἐτῶν εἴκοσιν υἱὸς καὶ ἑνὸς ἔτους Σεδεκίας ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ἕνδεκα ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ.
12 Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου Θεοῦ αὐτοῦ, οὐκ ἐνετράπη ἀπὸ προσώπου Ἱερεμίου τοῦ προφήτου καὶ ἐκ στόματος Κυρίου
13 ἐν τῷ τὰ πρὸς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορ ἀθετῆσαι, ἃ ὥρκισεν αὐτὸν κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐσκλήρυνε τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ κατίσχυσε τοῦ μὴ ἐπιστρέψαι πρὸς Κύριον Θεὸν Ἰσραήλ.
14 Καὶ πάντες οἱ ἔνδοξοι Ἰούδα καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ λαὸς τῆς γῆς ἐπλήθυναν τοῦ ἀθετῆσαι ἀθετήματα βδελυγμάτων ἐθνῶν καὶ ἐμίαναν τὸν οἶκον Κυρίου τὸν ἐν Ἱερουσαλήμ.
15 Καὶ ἐξαπέστειλε Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πατέρων αὐτῶν ἐν χειρὶ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ὀρθρίζων καὶ ἀποστέλλων τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, ὅτι ἦν φειδόμενος τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἁγιάσματος αὐτοῦ.
16 Καὶ ἦσαν μυκτηρίζοντες τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐξουθενοῦντες τοὺς λόγους αὐτοῦ καὶ ἐμπαίζοντες ἐν τοῖς προφήταις αὐτοῦ, ἕως ἀνέβη ὁ θυμὸς Κυρίου ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ, ἕως οὐκ ἦν ἴαμα.
17 Καὶ ἤγαγεν ἐπ' αὐτοὺς βασιλέα Χαλδαίων, καὶ ἀπέκτεινε τοὺς νεανίσκους αὐτῶν ἐν ρομφαίᾳ ἐν οἴκῳ ἁγιάσματος αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐφείσατο τοῦ Σεδεκίου καὶ τὰς παρθένους αὐτῶν οὐκ ἠλέησε καὶ τοὺς πρεσβυτέρους αὐτῶν ἀπήγαγον· τὰ πάντα παρέδωκεν ἐν χερσὶν αὐτῶν.
18 Καὶ πάντα τὰ σκεύη οἴκου τοῦ Θεοῦ τὰ μεγάλα καὶ τὰ μικρὰ καὶ τοὺς θησαυροὺς οἴκου Κυρίου καὶ πάντας τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλέως καὶ τῶν μεγιστάνων, πάντα εἰσήνεγκεν εἰς Βαβυλῶνα.
19 Καὶ ἐνέπρησε τὸν οἶκον Κυρίου καὶ κατέσκαψε τὸ τεῖχος Ἱερουσαλὴμ καὶ τὰς βάρεις αὐτῆς ἐνέπρησαν ἐν πυρὶ καὶ πᾶν σκεῦος ὡραῖον εἰς ἀφανισμόν.
20 Καὶ ἀπῴκισε τοὺς καταλοίπους εἰς Βαβυλῶνα, καὶ ἦσαν αὐτῷ καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ εἰς δούλους ἕως βασιλείας Μήδων
21 τοῦ πληρωθῆναι λόγον Κυρίου διὰ στόματος Ἱερεμίου ἕως τοῦ προσδέξασθαι τὴν γῆν τὰ σάββατα αὐτῆς σαββατίσαι· πάσας τὰς ἡμέρας ἐρημώσεως αὐτῆς ἐσαββάτισεν εἰς συμπλήρωσιν ἐτῶν ἑβδομηκήντα.
22 Ἔτους πρώτου Κύρου βασιλέως Περσῶν, μετὰ τὸ πληρωθῆναι ρῆμα Κυρίου διὰ στόματος Ἱερεμίου, ἐξήγειρε Κύριος τὸ πνεῦμα Κύρου βασιλέως Περσῶν καὶ παρήγγειλε κηρύξαι ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ ἐν γραπτῷ λέγων·
23 τάδε λέγει Κῦρος βασιλεὺς Περσῶν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς ἔδωκέ μοι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ αὐτὸς ἐνετείλατό μοι οἰκοδομῆσαι οἶκον αὐτῷ ἐν Ἱερουσαλὴμ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ. Τίς ἐξ ὑμῶν ἐκ παντὸς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ; Ἔσται Θεὸς αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ, καὶ ἀναβήτω.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἰουδαϊκὸς λαὸς ἐπῆρε τὸν Ἰωάχαζ υἱὸν τοῦ Ἰωσίου, τὸν ἔχρισαν βασιλέα καὶ ἐγκατέστησαν αὐτὸν ὡς βασιλέα ἀντὶ τοῦ πατρός του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
2 Ὁ Ἰωάχαζ, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον, ἦτο εἴκοσι τριῶν ἐτῶν. Τρεῖς μῆνας ἐβασίλευσεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
2α Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ἀμιτάλ, ἦτο δὲ θυγάτηρ τοῦ Ἱερεμίου, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Λοβενά.
2β Ὁ Ἰωαχὰζ διέπραξε τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρείας, ὅπως ἀκριβῶς εἶχαν πράξει οἱ προπάτορές του.
2γ Ὁ Νεχαὼ ὁ Φαραὼ τὸν ἔδεσεν εἰς τὴν πόλιν Δεβλαθὰ τῆς χώρας Αἰμάθ, διὰ νὰ παύσῃ πλέον νὰ εἶναι βασιλεὺς τῆς Ἱερουσαλήμ.
3 Ὁ βασιλεὺς Νεχαὼ τὸν μετέφερε κατόπιν εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ὑπέβαλεν εἰς τὴν χώραν του φόρον ἑκατὸν τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἕνα τάλαντον χρυσίου.
4 Ὁ Φαραὼ Νεχαὼ ἐγκατέστησεν ὡς βασιλέα ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας τὸν Ἐλιακίμ, υἱὸν τοῦ Ἰωσίου, ἀντὶ τοῦ πατρός του Ἰωσίου, τὸ δὲ ὄνομά του τὸ μετέβαλεν εἰς Ἰωακίμ. Ὁ Φαραὼ Νεχαὼ ἐπῆρε τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωακίμ, τὸν Ἰωάχαζ, καὶ τὸν μετέφερεν εἰς τὴν Αἴγυπτον. Ἐκεῖ ὁ Ἰωάχαζ ἀπέθανεν.
4α Ὁ Ἰωακὶμ ἔδιδεν εἰς τὸν Φαραὼ κάθε ἔτος τὸ ἐπιβληθὲν ὡς φόρον ἀργύριον καὶ χρυσίον. Διὰ τὴν πληρωμὴν τοῦ φόρου αὐτοῦ ἡ χώρα τῆς Ἰουδαίας ἤρχισε νὰ φορολογῆται, διὰ νὰ δίδεται τὸ ὁρισθὲν ἀπὸ τὸν Φαραὼ ποσόν. Ἀπὸ κάθε φορολογούμενον τῆς Ἰουδαίας ἐζητεῖτο τὸ κατὰ δύναμιν ἀργύριον καὶ χρυσίον, διὰ νὰ συγκεντρώνεται ἔτσι καὶ δίδεται τὸ ὁρισθὲν ποσὸν εἰς τὸν Φαραὼ Νεχαώ.
5 Ὁ Ἰωακὶμ ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον, ὅταν ἦτο εἴκοσι πέντε ἐτῶν. Ἐβασίλευσεν ἐπὶ ἕνδεκα ἔτη εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ζεχωρά, ἦτο δὲ θυγάτηρ τοῦ Νηρίου τοῦ καταγομένου ἀπὸ τὴν Ραμά. Καὶ αὐτὸς διέπραξε τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρείας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ἠκολούθησεν ὅλα ὅσα εἶχαν κάμει καὶ οἱ προπάτορές του.
5α Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἐπῆλθεν ἐναντίον τῆς Ἰουδαίας ὁ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος. Ὁ Ἰωακὶμ ὑπετάγη εἰς αὐτὸν ἐπὶ τρία ἔτη. Ἔπειτα δὲ ἀπεστάτησεν ἀπὸ αὐτόν.
5β Κατόπιν ὁ Κύριος ἐξαπέστειλεν ἐναντίον τοῦ Ἰωακὶμ τοὺς Χαλδαίους, λῃστρικὰ σώματα Σύρων καὶ λῃστρικὰ σώματα Μωαβιτῶν, Ἀμμωνιτῶν καὶ Σαμαρειτῶν. Αὐτοὶ ἐπέδραμον ἐναντίον τῆς Ἰουδαίας, διὰ νὰ τιμωρηθοῦν οἱ κάτοικοί της σύμφωνα μὲ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶχεν εἴπει διὰ μέσου τῶν δούλων του τῶν προφητῶν.
5γ Ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου ἦτο τόσος ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, ὥστε νὰ ἀπομακρύνῃ αὐτοὺς ἀπὸ τὴν προστασίαν του ἐξ αἰτίας ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν, τὰς ὁποίας ὁ Μανασσῆς εἶχε διαπράξει.
5δ Καὶ εἰδικώτερον ἐξ αἰτίας τοῦ ἀθώου αἵματος, τὸ ὁποῖον ἔχυσεν ὁ Ἰωακὶμ καὶ τὸ ὁποῖον ἦτο τόσον πολύ, ὥστε μὲ αὐτὸ τὸ ἀθῷον αἷμα ἐπλημμύρισεν ἡ Ἱερουσαλήμ. Ὁ Κύριος δὲν ἠθέλησε νὰ ἀποστείλῃ τιμωρίαν τότε, ποὺ διεπράττοντο αὐτά, διότι ὁ Μανασσῆς εἶχεν ἐν τῷ μεταξὺ μετανοήσει.
6 Ὁ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος ἐπῆλθεν ἐναντίον τοῦ ἀποστατήσαντος Ἰωακίμ, τὸν συνέλαβε, τὸν ἔδεσε μὲ χαλκίνας χειροιπέδας καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα.
7 Ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου ἐπῆρεν ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος καὶ τὰ ἔφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα. Τὰ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸν ἐν Βαβυλῶνι ἰδιαίτερον ναόν του.
8 Τὰ ὑπόλοιπα ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ Ἰωακίμ, ὅλα ὅσα ἔκαμε, δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν ἡμερῶν τῶν ἔργων τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα; Ὁ Ἰωακὶμ ἐκοιμήθη, ὅπως καὶ οἱ προπάτορές του, καὶ ἐνεταφιάσθη εἰς Γανοζὰ μὲ τοὺς προπάτορας αὐτοῦ. Ἀντὶ δὲ αὐτοῦ ἔγινε βασιλεὺς ὁ υἱός του ὁ Ἰεχονίας.
9 Ὁ Ἰεχονίας ἦτο ὀχτὼ ἐτῶν, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον. Ἐβασίλευσεν αὐτὸς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ τρεῖς μῆνας καὶ δέκα ἡμέρας καὶ διέπραξε τὸ ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρείας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
10 Κατὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ νέου ἔτους ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ στρατιώτας καὶ μετέφερε τὸν Ἰεχονίαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα μὲ τὰ πολύτιμα ἱερὰ σκεύη τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου. Ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐγκατέστησεν ὡς βασιλέα εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ εἰς τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ τὸν Σεδεκίαν, ἀδελφὸν τοῦ πατρὸς τοῦ Ἰεχονίου.
11 Ὁ Σεδεκίας ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον ἦτο εἴκοσι καὶ ἑνὸς ἐτῶν. Ἐβασίλευσεν αὐτὸς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἕνδεκα ἔτη.
12 Καὶ αὐτὸς διέπραξε τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρείας ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ καὶ δὲν μετενόησεν ἐνώπιον τοῦ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου, ὁ ὁποῖος ὡμιλοῦσε πρὸς αὐτὸν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου.
13 Ἐπανεστάτησε δὲ ἐναντίον τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσορος, ὁ ὁποῖος τὸν εἶχεν ὑποχρεώσει νὰ τοῦ ὁρκισθῇ πίστιν, ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ, ἐγωϊστὴς καθὼς ἦτο, ἐσκλήρυνε τὸν τράχηλόν του, ἔκαμε σκληρὰν τὴν καρδίαν του, ὥστε νὰ μὴ ἐπιστρέψῃ πρὸς τὸν Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
14 Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσημοι Ἰουδαῖοι κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ λαὸς ἐπλήθυναν τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν, ἐλάτρευσαν τὰ βδελυρὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν καὶ ἐμόλυναν τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, ποὺ ὑπῆρχεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
15 Παρ' ὅλα ὅμως αὐτὰ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των ἀπέστελλε συνεχῶς καὶ ἐγκαίρως διὰ μέσου τῶν προφητῶν αὐτοῦ τὰς προτροπάς του πρὸς μετάνοιαν, διότι ἐλυπεῖτο τὸν λαόν του καὶ τὸν ἅγιον καὶ ἱερὸν αὐτοῦ ναόν.
16 Ἐκεῖνοι ὅμως περιγελοῦσαν τοὺς ἀγγελιαφόρους, εἰρωνεύοντο καὶ ἐνέπαιζον τοὺς προφήτας του, ἕως ὅτου ἅναψεν ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὥστε νὰ μὴ ὑπάρχον πλέον τρόπος θεραπείας δι' αὐτούς.
17 Τότε ἔφερεν ἐναντίον αὐτῶν τὸν βασιλέα τῶν Χαλδαίων, ὁ ὁποῖος ἐφόνευσε τοὺς νεαροὺς Ἰουδαίους διὰ τῆς ρομφαίας μέσα εἰς τὸν ἅγιον ναὸν καὶ δὲν ἐλυπήθη οὔτε αὐτὸν τὸν Σεδεκίαν. Δὲν αἰσθάνθη κανένα οἶκτον οὔτε ἀπέναντι τῶν παρθένων καὶ τῶν, γερόντων, τοὺς ὁποίους ὡδήγησεν αἰχμαλώτους. Ὁ Θεὸς εἶχε παραδώσει τὰ πάντα εἰς τὰ χέρια τῶν Χαλδαίων.
18 Ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐλεηλάτησε καὶ μετέφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὅλα τὰ ἱερὰ σκεύη, τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα, καὶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλέως καὶ τῶν μεγιστάνων του.
19 Παρέδωκεν εἰς τὸ πῦρ τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, ἐκρήμνισε καὶ ἀνέσκαψε τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ τὰ βασιλικά της ἀνάκτορα παρέδωκεν εἰς τὸ πῦρ. Κάθε πολύτιμον καὶ ὡραῖον ἀντικείμενον παρέδωκεν εἰς καταστροφὴν καὶ ἀφανισμόν.
20 Ὅσους διέφυγον τὴν σφαγὴν Ἰουδαίους μετέφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὁ Ναβουχοδονόσορ. Αὐτοὶ ἐχρησίμευαν ὡς δοῦλοι του, δοῦλοι τῶν ἀπογόνων του μέχρι καὶ τῆς βασιλείας τῶν Μήδων.
21 Αὐτὸ δὲ ὅλον ἔγινε, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον εἶχεν ἐκφράσει διὰ τοῦ στόματος τοῦ Ἱερεμίου λέγων· <ἡ ἐξορία αὐτὴ θὰ διαρκέσῃ, ἕως ὅτου ἡ χώρα συμπληρώσει τὰς ἡμέρας τῆς ἀργίας τῶν σαββάτων, κατὰ τὰ ὁποῖα οἱ κάτοικοί της παραβαίνοντες τὸν Νόμον τοῦ Μωϋσέως εἰργάζοντο>. Ἔτσι ὅλα τὰ ἔτη, ποὺ διαρκοῦσεν ἡ ἐρήμωσις τῆς χώρας, ἡ γῆ ἀνεπαύθη ἀπὸ τὰς ἐργασίας, ὥστε συνεπληρώθησαν ἑβδομήκοντα ἔτη.
22 Κατὰ δὲ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Κύρου βασιλέως τῶν Περσῶν, ἀφοῦ συνεπληρώθησαν πλέον τὰ ἔτη τῆς ἐρημώσεως σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ποὺ εἶχεν εἴπει διὰ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου, ὁ Κύριος διέθεσεν εὐμενῶς τὸ πνεῦμα Κύρου τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῶν Ἰουδαίων. Διέταξε τότε ὁ Κῦρος νὰ κηρυχθοῦν εἰς ὅλην αὐτοῦ τὴν βασιλείαν γραπτῶς τὰ ἑξῆς·
23 <Αὐτὰ λέγει ὁ Κῦρος ὁ βασιλεὺς τῶν Περσῶν εἰς ὅλας τὰς βασιλείας τῆς γῆς. Ὁ Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ μοῦ ἔδωκεν αὐτὰς τὰς βασιλείας τῆς γῆς καὶ μὲ διέταξε νὰ ἀνοικοδομήσω εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας ναὸν πρὸς δόξαν αὐτοῦ. Ποιὸς λοιπὸν ἀπὸ σᾶς εἶναι ἀπὸ τὸν λαὸν αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων; Εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν πατρίδα του>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

λαὸς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα ἐπῆρε τὸν Ἰωαχάζ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσία, καὶ τὸν ἔχρισε καὶ τὸν ἐγκατέστησε βασιλιᾶ εἰς τὴν θέσιν τοῦ πατέρα του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
2 Ὁ Ἰωαχάζ ἦταν εἴκοσι τριῶν ἐτῶν, ὅταν ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ τρεῖς μῆνες.
2α Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ἀμιτὰλ καὶ ἦταν θυγατέρα τοῦ Ἱερεμία, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν πόλιν Λοβενά.
2β Ὁ Ἰωαχάζ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν καὶ ἀκολούθησε καὶ ἐμιμήθη ὅλα, ὅσα ἔκαμαν οἱ ἀσεβεῖς προπάτορές του.
2γ Καὶ ὁ φαραὼ Νεχαὼ τὸν ἔδεσεν εἰς τὴν πόλιν Δεβλαθά, εἰς τὴν χώραν Αἰμάθ, ὥστε νὰ μὴ βασιλεύῃ πλέον αὐτὸς εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 Ἔπειτα ὁ βασιλιᾶς Νεχαῶ τὸν μετέφερεν εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἐπέβαλεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ὡς φόρον ὑποτελείας ἑκατὸν ἀσημένια τάλαντα καὶ ἕνα τάλαντον χρυσοῦ.
4 Ὁ φαραὼ Νεχαὼ ἐγκατέστησε βασιλιᾶ εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα τὸν Ἐλιακίμ, τὸν ἄλλον υἱὸν τοῦ Ἰωσία, ὡς διάδοχον τοῦ Ἰωσία, τοῦ πατέρα του, καὶ ἄλλαξε τὸ ὄνομά του ἀπὸ Ἐλιακὶμ εἰς Ἰωακὶμ. Τὸν δὲ Ἰωαχάζ, τὸν ἀδελφὸν του, ὁ φαραὼ Νεχαὼ τὸν παρέλαβε καὶ τὸν μετέφερεν εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐκεῖ ἀπέθανεν ὁ Ἰωαχάζ.
4α Καὶ ὁ Ἰωακὶμ κατέβαλλεν εἰς τὸν φαραὼ τὸν φόρον ὑποτελείας ἄργυρον καὶ χρυσοῦ, ποὺ εἶχεν ἐπιβληθῇ εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Ἀλλὰ διὰ νὰ συγκεντρώσῃ τὸν φόρον, ποὺ ἐχρειάζετο, ἄρχισε νὰ ἐπιβάλλῃ ἀναγκαστικὴν φορολογίαν εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἰουδαίας, διὰ νὰ πληρώνεται τὸ χρηματικὸν ποσόν, ποὺ καθώρισεν ὁ φαραώ. Ἔτσι ἀπὸ κάθε φορολογούμενον κάτοικον τῆς Ἰουδαίας ἀπαιτοῦσε, ἀνάλογα μὲ τὴν οἰκονομικήν του δύναμιν, ἀσῆμι καὶ χρυσάφι, ὥστε νὰ συγκεντρώνεται τὸ ἀναγκαῖον ποσὸν καὶ νὰ δίδεται εἰς τὸν φαραὼ Νεχαώ.
5 Ὁ Ἰωακὶμ ἦταν εἴκοσι πέντε ἐτῶν, ὅταν ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἕνδεκα χρόνια. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ζεχωρὰ καὶ ἦταν θυγατέρα τοῦ Νηρία, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Ραμά. Ὁ Ἰωακὶμ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν καὶ ἀκολούθησε καὶ ἐμιμήθη ὅλα, ὅσα ἔκαμαν οἱ ἀσεβεῖς προπάτορές του.
5α Κατὰ τὴν περίοδον τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωακὶμ ὁ Ναβουχοδονόσορ, βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος, εἰσέβαλεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Καὶ ὁ Ἰωακὶμ ἔγινε ὑποτελής του ἐπὶ τρία χρόνια. Κατόπιν ὅμως ὁ Ἰωακὶμ ἐπανεστάτησε κατὰ τοῦ Ναβουχοδονόσορος.
5β Καὶ ὁ Κύριος ἔστειλε πρὸς τιμωρίαν τῶν Ἰουδαίων ἐναντίον τοῦ Ἰωακὶμ τοὺς Χαλδαίους (Βαβυλωνίους) καὶ ληστρικὲς συμμορίες Σύρων, Μωαβιτῶν, Ἀμμωνιτῶν καὶ Σαμαρειτῶν. Ὁ Κύριος ἔστειλεν ὅλες αὐτὲς τὶς συμμορίες εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας, διὰ νὰ τὴν τιμωρήσῃ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον, ποὺ προεῖπεν (ὁ Κύριος) διὰ τῶν δούλων του, τῶν προφητῶν.
5γ Τοῦτο (οἱ ἐπιθέσεις τῶν ληστοσυμμοριτῶν) συνέβη ἀσφαλῶς κατ’ ἐντολήν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, ἕνεκα τοῦ ἀμετακλήτου θυμοῦ του κατὰ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἀπεφάσισε νὰ τιμωρήσῃ τὸν Ἰουδαϊκὸν λαόν, νὰ τὸν ἀπομακρύνη ἀπ’ ἐμπρός του καὶ νὰ παύσῃ νὰ τὸν προστατεύη, ἐξ αἰτίας ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν, τὶς ὁποῖες διέπραξεν ὁ βασιλιᾶς Μανασσῆς·
5δ εἰδικώτερα δὲ διὰ τὸ ἀθῶον αἷμα, ποὺ ἔχυσεν ὁ Ἰωακίμ, τὸ ὁποῖον ἦταν τόσον ἄφθονον, ὥστε ἐπλημμύρισε τὴν Ἱερουσαλήμ μὲ τὸ ἀθῶον αὐτὸ αἷμα. Ἀλλ’ ὁ Κύριος δὲν ἠθέλησε νὰ ἐξολοθρεύσῃ τοὺς Ἰουδαίους, ὅταν ἔγιναν ὅλα αὐτά, διότι ὁ Μανασσῆς τελικῶς μετενόησεν.
6 Ὁ Ναβουχοδονόσορ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος, ἐπετέθη κατὰ τοῦ Ἰωακίμ, ποὺ εἶχεν ἐπαναστατήσει ἐναντίον του, τὸν ἔδεσε μὲ χάλκινες χειροπέδες καὶ τὸν μετέφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα.
7 Ὁ Ναβουχοδονόσορ μετέφερεν ἐπίσης εἰς τὴν Βαβυλῶνα καὶ μέρος ἀπὸ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ἔβαλε εἰς τὸν ἰδιωτικόν του ναόν (ποὺ εὑρίσκετο μέσα εἰς τὸ παλάτι) εἰς τὴν Βαβυλῶνα.
8 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ Ἰωακὶμ καὶ ὅλα, ὅσα ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον <Χρονικά (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα>; Ἀπέθανε δὲ ὁ Ἰωακὶμ καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του καὶ ἐτάφη εἰς Γανοζά (κῆπον τοῦ Ὀζά) μαζὶ μὲ τοὺς προπάτορές του· ἐβασίλευσε δὲ ὡς διάδοχός του ὁ Ἰεχονίας (ἢ Ἰωαχίμ), ὁ υἱός του.
9 Ὁ Ἰεχονίας ἦταν ὀκτὼ ἐτῶν, ὅταν ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ τρεῖς μῆνες καὶ δέκα ἡμέρες. Ὁ Ἰεχονίας παρεσύρθη εἰς ἐκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν.
10 Τὸ ἑπόμενον ἔτος, κατὰ τὴν ἄνοιξιν, ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους, οἱ ὁποῖοι μετέφεραν τὸν Ἰεχονίαν ὡς αἰχμάλωτον εἰς τὴν Βαβυλῶνα μαζὶ μὲ τὰ πολύτιμα ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου. Ὁ Ναβουχοδονόσορ ἀνέβασε εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον τοῦ Ἰούδα, ὡς διάδοχον τοῦ Ἰεχονία, εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τὸν Σεδεκίαν, θεῖον τοῦ Ἰεχονία.
11 Ὁ Σεδεκίας ἦταν εἴκοσι ἐνὸς ἔτους, ὅταν ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἕνδεκα χρόνια.
12 Ὁ Σεδεκίας παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ του· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν. Δὲν ἄκουσε ταπεινὰ καὶ μὲ πνεῦμα μετανοίας τὸν προφήτην Ἱερεμίαν, ὁ ὁποῖος τὸν ἐσυμβούλευσε καὶ τοῦ ἐμίλησε ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου.
13 Ἐπὶ πλέον ὁ Σεδεκίας ἐπανεστάτησεν ἐναντίον τοῦ βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορος, ὁ ὁποῖος τὸν εἶχεν ὑποχρεώσει νὰ ὁρκισθῇ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅτι θὰ ἦταν πιστὸς καὶ νομιμόφρων ἀπέναντί του. Ὁ Σεδεκίας ἐπωρώθη καὶ ἔγινε τόσον σκληροτράχηλος καὶ ἀναίσθητος, ἔδειξε δὲ τόσην ἰσχυρογνωμοσύνην καὶ ἐπιμονήν, ὥστε ἀρνήθηκε πεισματικὰ νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν Κύριον, τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
14 Παράλληλα καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσημοι (ἡγέται) τὸν βασιλείου τοῦ Ἰούδα καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ ὅλος ὁ λαὸς τῆς χώρας ἐπρόσθεσαν παρανομίαν εἰς τὴν παρανομίαν των καὶ ἔτσι αὔξησαν πάρα πολὺ τὶς ἁμαρτίες των, μὲ τὸ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμα τῶν ἐθνῶν, τὰ ὁποῖα ἐλάτρευαν τὰ σιχαμερὰ εἴδωλα, καὶ ἐμόλυναν τὸν Ναὸν τὸν Κυρίου, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
15 Ἀλλ' ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των, ἀκόμη καὶ τότε ἔστειλεν εἰς αὐτοὺς ἐγκαίρως, πολὺ ἐνωρὶς καὶ συνεχῶς, τὶς συμβουλὲς καὶ προτροπές του διὰ μετάνοιαν, μέσῳ τῶν ἀπεσταλμένων του, τῶν προφητῶν του· τοῦτο τὸ ἔκαμεν ὁ Κύριος, διότι εὐσπλαγχνίζετο τὸν λαόν του καὶ δὲν ἤθελε νὰ βλάψῃ οὔτε αὐτὸν οὔτε τὸν ἅγιον Ναόν του.
16 Ὅμως αὐτοὶ εἰρωνεύοντο τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξευτέλιζαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπερίπαιζαν τοὺς προφῆτες του, μέχρις ὅτου τελικῶς ἄναψε πάρα πολὺ ὀ θυμὸς καὶ ἡ σφοδρὰ ἀγανάκτησις τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ λαοῦ του, καὶ μάλιστα μέχρι τέτοιου σημείου, ὥστε δὲν ὑπῆρχε πλέον ἐλπίδα θεραπείας καὶ σωτηρίας!
17 Ἕνεκα τούτου ὁ Κύριος ὠδήγησεν ἐναντίον των τὸν βασιλιᾶ τῶν Χαλδαίων (Βαβυλωνίων), ὁ ὁποῖος ἐσκότωσε τοὺς νεαροὺς Ἰουδαίους μὲ τὴν ρομφαίαν (πλατὺ καὶ μεγάλο δίκοπο σπαθί) μέσα εἰς αὐτὸν τὸν ἅγιον Ναὸν τὸν Θεοῦ. Ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ δὲν ἐλυπήθη οὔτε τὸν Σεδεκίαν οὔτε εὐσπλαγχνίσθη τὶς παρθένους κόρες τῶν Ἰουδαίων καὶ τοὺς γέροντες, τοὺς ὁποίους συνέλαβαν καὶ ὠδήγησαν εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν. Ὁ Θεὸς παρέδωκεν ὅλους τοὺς Ἰουδαίους καὶ ὅλα τὰ ὑπάρχοντά των εἰς τὰ χέρια τῶν Βαβυλωνίων.
18 Ὁ βασιλιᾶς τῶν Χαλδαίων ἐλαφυραγώγησε καὶ μετέφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὅλα τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τὰ μεγάλα καὶ τὰ μικρά, καὶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλιᾶ καὶ τῶν μεγιστάνων (ἀρχόντων) του.
19 Ὁ Ναβουχοδονόσορ παρέδωκεν εἰς τὴν φωτιὰ τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ κατεδάφισε τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὰ βασιλικά της παλάτια παρέδωκεν εἰς τὴν φωτιά, κατέστρεψε δὲ ἐντελῶς καὶ κάθε πολύτιμον ἀντικείμενον.
20 Τοὺς Ἰουδαίους δὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐγλύτωσαν ἀπὸ τὴν σφαγήν, τοὺς μετέφερεν ὁ Ναβουχοδονόσορ εἰς τὴν Βαβυλῶνα, ὅπου κατέστησαν δοῦλοι τοῦ Βαβυλωνίου βασιλιᾶ καὶ τῶν ἀπογόνων του, μέχρι τῆς ἱδρύσεως τῆς βασιλείας τῶν Μήδων καὶ Περσῶν.
21 Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐπροφητεύθη ἀπὸ τὸν Ἱερεμίαν καὶ ἔλεγεν: <Ἡ Βαβυλώνιος αἰχμαλωσία θὰ διαρκέσῃ, μέχρις ὅτου ἡ χώρα τῆς Ἰουδαίας συμπληρώσῃ τὶς ἡμέρες τῆς ἀναπαύσεως καὶ ἀργίας τῶν Σαββάτων, κατὰ τὴν διαρκειαν τῶν ὁποίων δὲν εἶχεν ἀναπαυθῆ, ἐπειδὴ οἱ ἀποστάται κάτοικοί της εἶχαν καταλύσει τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου καὶ εἰργάζοντο. Κατὰ τὴν διάρκειαν ὅλων τῶν ἡμερῶν (ἐτῶν) τῆς ἐρημώσεως τῆς χώρας ἡ γῆ ἀνεπαύθη ἀπὸ τὴν ἐργασίαν, μέχρις ὅτου συνεπληρώθησαν ἑβδομῆντα χρόνια>.
22 Καὶ κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Κύρου, ἀφοῦ πλέον ἐξεπληρώθησαν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους ἐπροφήτευσε ὁ Ἱερεμίας, ὁ Κύριος παρεκίνησε καὶ διέθεσεν εὐμενῶς τὴν ψυχὴν τοῦ Κύρου, τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν, ὥστε ὁ Κῦρος ἐξέδωκε διάταγμα, διὰ τοῦ ὁποίου ὥριζε νὰ διακηρυχθῇ γραπτῶς εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν τῆς αὐτοκρατορίας του τοῦτο:
23 <Αὐτὰ λέγει ὁ Κῦρος, ὁ αὐτοκράτωρ τῶν Περσῶν, εἰς ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς: <Ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τὸν οὐρανοῦ, παρέδωκεν εἰς τὴν ἐξουσίαν μου ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς. Αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐπίσης μοῦ ἔδωκεν ἐντολὴν νὰ ἀνοικοδομήσω Ναὸν πρὸς δόξαν καὶ τιμήν του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας. Ποῖος λοιπὸν ἀπὸ σᾶς, τοὺς ὑπηκόους μου, ἀνήκει εἰς τὸν λαὸν αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων; Ὅποιος ἀνήκει εἰς τὸν Ἰουδαϊκὸν λαόν, εἴθε νὰ εἶναι ὁ Θεός του μαζί του! Καὶ ἂς μεταβῇ ἐλεύθερος πλέον εἰς τὴν χώραν του>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἔλαβεν ὁ λαὸς τῆς γῆς τὸν Ἰωάχαζ υἱὸν Ἰωσίου καὶ ἔχρισαν αὐτόν, καὶ κατέστησαν αὐτὸν ἀντὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἱερουσαλήμ.	ἰουδαϊκὸς λαὸς ἐπῆρε τὸν Ἰωάχαζ υἱὸν τοῦ Ἰωσίου, τὸν ἔχρισαν βασιλέα καὶ ἐγκατέστησαν αὐτὸν ὡς βασιλέα ἀντὶ τοῦ πατρός του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.	λαὸς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα ἐπῆρε τὸν Ἰωαχάζ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσία, καὶ τὸν ἔχρισε καὶ τὸν ἐγκατέστησε βασιλιᾶ εἰς τὴν θέσιν τοῦ πατέρα του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
2 Υἱὸς εἴκοσι καὶ τριῶν ἐτῶν Ἰωάχαζ ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ τρίμηνον ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ,	2 Ὁ Ἰωάχαζ, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον, ἦτο εἴκοσι τριῶν ἐτῶν. Τρεῖς μῆνας ἐβασίλευσεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.	2 Ὁ Ἰωαχάζ ἦταν εἴκοσι τριῶν ἐτῶν, ὅταν ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ τρεῖς μῆνες.
2α Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ἀμιτάλ, ἦτο δὲ θυγάτηρ τοῦ Ἱερεμίου, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Λοβενά.	2α Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ἀμιτὰλ καὶ ἦταν θυγατέρα τοῦ Ἱερεμία, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν πόλιν Λοβενά.	2α Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ἀμιτὰλ καὶ ἦταν θυγατέρα τοῦ Ἱερεμία, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν πόλιν Λοβενά.
2β Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου κατὰ πάντα, ἃ ἐποίησαν οἱ πατέρες αὐτοῦ.	2β Ὁ Ἰωαχὰζ διέπραξε τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρείας, ὅπως ἀκριβῶς εἶχαν πράξει οἱ προπάτορές του.	2β Ὁ Ἰωαχάζ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν καὶ ἀκολούθησε καὶ ἐμιμήθη ὅλα, ὅσα ἔκαμαν οἱ ἀσεβεῖς προπάτορές του.
2γ Καὶ ἔδησεν αὐτὸν φαραὼ Νεχαὼ ἐν Δεβλαθὰ ἐν γῆ Αἰμάθ, τοῦ μὴ βασιλεύειν αὐτὸν ἐν Ἱερουσαλήμ,	2γ Ὁ Νεχαὼ ὁ Φαραὼ τὸν ἔδεσεν εἰς τὴν πόλιν Δεβλαθὰ τῆς χώρας Αἰμάθ, διὰ νὰ παύσῃ πλέον νὰ εἶναι βασιλεὺς τῆς Ἱερουσαλήμ.	2γ Καὶ ὁ φαραὼ Νεχαὼ τὸν ἔδεσεν εἰς τὴν πόλιν Δεβλαθά, εἰς τὴν χώραν Αἰμάθ, ὥστε νὰ μὴ βασιλεύῃ πλέον αὐτὸς εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 καὶ μετήγαγεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἐπέβαλε φόρον ἐπὶ τὴν γῆν ἑκατὸν τάλαντα ἀργυρίου καὶ τάλαντον χρυσίου.	3 Ὁ βασιλεὺς Νεχαὼ τὸν μετέφερε κατόπιν εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ὑπέβαλεν εἰς τὴν χώραν του φόρον ἑκατὸν τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἕνα τάλαντον χρυσίου.	3 Ἔπειτα ὁ βασιλιᾶς Νεχαῶ τὸν μετέφερεν εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἐπέβαλεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ὡς φόρον ὑποτελείας ἑκατὸν ἀσημένια τάλαντα καὶ ἕνα τάλαντον χρυσοῦ.
4 Καὶ κατέστησε φαραὼ Νεχαὼ τὸν Ἐλιακὶμ υἱὸν Ἰωσίου βασιλέα ἐπὶ Ἰούδα ἀντὶ Ἰωσίου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ μετέστρεψε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωακίμ· καὶ τὸν Ἰωάχαζ ἀδελφὸν αὐτοῦ ἔλαβε φαραὼ Νεχαώ, καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς Αἴγυπτον. Καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ.	4 Ὁ Φαραὼ Νεχαὼ ἐγκατέστησεν ὡς βασιλέα ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας τὸν Ἐλιακίμ, υἱὸν τοῦ Ἰωσίου, ἀντὶ τοῦ πατρός του Ἰωσίου, τὸ δὲ ὄνομά του τὸ μετέβαλεν εἰς Ἰωακίμ. Ὁ Φαραὼ Νεχαὼ ἐπῆρε τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωακίμ, τὸν Ἰωάχαζ, καὶ τὸν μετέφερεν εἰς τὴν Αἴγυπτον. Ἐκεῖ ὁ Ἰωάχαζ ἀπέθανεν.	4 Ὁ φαραὼ Νεχαὼ ἐγκατέστησε βασιλιᾶ εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα τὸν Ἐλιακίμ, τὸν ἄλλον υἱὸν τοῦ Ἰωσία, ὡς διάδοχον τοῦ Ἰωσία, τοῦ πατέρα του, καὶ ἄλλαξε τὸ ὄνομά του ἀπὸ Ἐλιακὶμ εἰς Ἰωακὶμ. Τὸν δὲ Ἰωαχάζ, τὸν ἀδελφὸν του, ὁ φαραὼ Νεχαὼ τὸν παρέλαβε καὶ τὸν μετέφερεν εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐκεῖ ἀπέθανεν ὁ Ἰωαχάζ.
4α Καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον ἔδωκε τῷ φαραῷ· τότε ἤρξατο ἡ γῆ φορολογεῖσθαι τοῦ δοῦναι τὸ ἀργύριον ἐπὶ στόμα φαραώ, καὶ ἕκαστος κατὰ δύναμιν ἀπῄτει τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον παρὰ τοῦ λαοῦ τῆς γῆς δοῦναι φαραῷ Νεχαῷ.	4α Ὁ Ἰωακὶμ ἔδιδεν εἰς τὸν Φαραὼ κάθε ἔτος τὸ ἐπιβληθὲν ὡς φόρον ἀργύριον καὶ χρυσίον. Διὰ τὴν πληρωμὴν τοῦ φόρου αὐτοῦ ἡ χώρα τῆς Ἰουδαίας ἤρχισε νὰ φορολογῆται, διὰ νὰ δίδεται τὸ ὁρισθὲν ἀπὸ τὸν Φαραὼ ποσόν. Ἀπὸ κάθε φορολογούμενον τῆς Ἰουδαίας ἐζητεῖτο τὸ κατὰ δύναμιν ἀργύριον καὶ χρυσίον, διὰ νὰ συγκεντρώνεται ἔτσι καὶ δίδεται τὸ ὁρισθὲν ποσὸν εἰς τὸν Φαραὼ Νεχαώ.	4α Καὶ ὁ Ἰωακὶμ κατέβαλλεν εἰς τὸν φαραὼ τὸν φόρον ὑποτελείας ἄργυρον καὶ χρυσοῦ, ποὺ εἶχεν ἐπιβληθῇ εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Ἀλλὰ διὰ νὰ συγκεντρώσῃ τὸν φόρον, ποὺ ἐχρειάζετο, ἄρχισε νὰ ἐπιβάλλῃ ἀναγκαστικὴν φορολογίαν εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἰουδαίας, διὰ νὰ πληρώνεται τὸ χρηματικὸν ποσόν, ποὺ καθώρισεν ὁ φαραώ. Ἔτσι ἀπὸ κάθε φορολογούμενον κάτοικον τῆς Ἰουδαίας ἀπαιτοῦσε, ἀνάλογα μὲ τὴν οἰκονομικήν του δύναμιν, ἀσῆμι καὶ χρυσάφι, ὥστε νὰ συγκεντρώνεται τὸ ἀναγκαῖον ποσὸν καὶ νὰ δίδεται εἰς τὸν φαραὼ Νεχαώ.
5 Ὢν εἴκοσι καὶ πέντε ἐτῶν Ἰωακὶμ ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ἕνδεκα ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ζεχωρὰ θυγάτηρ Νηρίου ἐκ Ραμά. Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησαν οἱ πατέρες αὐτοῦ.	5 Ὁ Ἰωακὶμ ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον, ὅταν ἦτο εἴκοσι πέντε ἐτῶν. Ἐβασίλευσεν ἐπὶ ἕνδεκα ἔτη εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ζεχωρά, ἦτο δὲ θυγάτηρ τοῦ Νηρίου τοῦ καταγομένου ἀπὸ τὴν Ραμά. Καὶ αὐτὸς διέπραξε τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρείας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ἠκολούθησεν ὅλα ὅσα εἶχαν κάμει καὶ οἱ προπάτορές του.	5 Ὁ Ἰωακὶμ ἦταν εἴκοσι πέντε ἐτῶν, ὅταν ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἕνδεκα χρόνια. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ζεχωρὰ καὶ ἦταν θυγατέρα τοῦ Νηρία, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Ραμά. Ὁ Ἰωακὶμ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν καὶ ἀκολούθησε καὶ ἐμιμήθη ὅλα, ὅσα ἔκαμαν οἱ ἀσεβεῖς προπάτορές του.
5α Ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἦλθε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς Βαβυλῶνος εἰς τὴν γῆν, καὶ ἦν αὐτῷ δουλεύων τρία ἔτη καὶ ἀπέστη ἀπ' αὐτοῦ.	5α Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἐπῆλθεν ἐναντίον τῆς Ἰουδαίας ὁ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος. Ὁ Ἰωακὶμ ὑπετάγη εἰς αὐτὸν ἐπὶ τρία ἔτη. Ἔπειτα δὲ ἀπεστάτησεν ἀπὸ αὐτόν.	5α Κατὰ τὴν περίοδον τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωακὶμ ὁ Ναβουχοδονόσορ, βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος, εἰσέβαλεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Καὶ ὁ Ἰωακὶμ ἔγινε ὑποτελής του ἐπὶ τρία χρόνια. Κατόπιν ὅμως ὁ Ἰωακὶμ ἐπανεστάτησε κατὰ τοῦ Ναβουχοδονόσορος.
5β Καὶ ἀπέστειλε Κύριος ἐπ' αὐτοὺς τοὺς Χαλδαίους καὶ λῃστήρια Σύρων καὶ λῃστήρια Μωαβιτῶν καὶ υἱῶν Ἀμμὼν καὶ τῆς Σαμαρείας, καὶ ἀπέστησαν μετὰ τὸν λόγον τοῦτον κατὰ τὸν λόγον Κυρίου ἐν χειρὶ τῶν παίδων αὐτοῦ τῶν προφητῶν.	5β Κατόπιν ὁ Κύριος ἐξαπέστειλεν ἐναντίον τοῦ Ἰωακὶμ τοὺς Χαλδαίους, λῃστρικὰ σώματα Σύρων καὶ λῃστρικὰ σώματα Μωαβιτῶν, Ἀμμωνιτῶν καὶ Σαμαρειτῶν. Αὐτοὶ ἐπέδραμον ἐναντίον τῆς Ἰουδαίας, διὰ νὰ τιμωρηθοῦν οἱ κάτοικοί της σύμφωνα μὲ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶχεν εἴπει διὰ μέσου τῶν δούλων του τῶν προφητῶν.	5β Καὶ ὁ Κύριος ἔστειλε πρὸς τιμωρίαν τῶν Ἰουδαίων ἐναντίον τοῦ Ἰωακὶμ τοὺς Χαλδαίους (Βαβυλωνίους) καὶ ληστρικὲς συμμορίες Σύρων, Μωαβιτῶν, Ἀμμωνιτῶν καὶ Σαμαρειτῶν. Ὁ Κύριος ἔστειλεν ὅλες αὐτὲς τὶς συμμορίες εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας, διὰ νὰ τὴν τιμωρήσῃ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον, ποὺ προεῖπεν (ὁ Κύριος) διὰ τῶν δούλων του, τῶν προφητῶν.
5γ Πλὴν θυμὸς Κυρίου ἦν ἐπὶ Ἰούδαν τοῦ ἀποστῆναι αὐτὸν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ διὰ τὰς ἁμαρτίας Μανασσῆ ἐν πᾶσιν, οἷς ἐποίησε,	5γ Ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου ἦτο τόσος ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, ὥστε νὰ ἀπομακρύνῃ αὐτοὺς ἀπὸ τὴν προστασίαν του ἐξ αἰτίας ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν, τὰς ὁποίας ὁ Μανασσῆς εἶχε διαπράξει.	5γ Τοῦτο (οἱ ἐπιθέσεις τῶν ληστοσυμμοριτῶν) συνέβη ἀσφαλῶς κατ’ ἐντολήν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, ἕνεκα τοῦ ἀμετακλήτου θυμοῦ του κατὰ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἀπεφάσισε νὰ τιμωρήσῃ τὸν Ἰουδαϊκὸν λαόν, νὰ τὸν ἀπομακρύνη ἀπ’ ἐμπρός του καὶ νὰ παύσῃ νὰ τὸν προστατεύη, ἐξ αἰτίας ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν, τὶς ὁποῖες διέπραξεν ὁ βασιλιᾶς Μανασσῆς·
5δ καὶ ἐν αἵματι ἀθώῳ, ᾦ ἐξέχεεν Ἰωακίμ καὶ ἔπλησε τὴν Ἱερουσαλὴμ αἵματος ἀθώου, καὶ οὐκ ἠθέλησε Κύριος ἐξολοθρεῦσαι αὐτούς.	5δ Καὶ εἰδικώτερον ἐξ αἰτίας τοῦ ἀθώου αἵματος, τὸ ὁποῖον ἔχυσεν ὁ Ἰωακὶμ καὶ τὸ ὁποῖον ἦτο τόσον πολύ, ὥστε μὲ αὐτὸ τὸ ἀθῷον αἷμα ἐπλημμύρισεν ἡ Ἱερουσαλήμ. Ὁ Κύριος δὲν ἠθέλησε νὰ ἀποστείλῃ τιμωρίαν τότε, ποὺ διεπράττοντο αὐτά, διότι ὁ Μανασσῆς εἶχεν ἐν τῷ μεταξὺ μετανοήσει.	5δ εἰδικώτερα δὲ διὰ τὸ ἀθῶον αἷμα, ποὺ ἔχυσεν ὁ Ἰωακίμ, τὸ ὁποῖον ἦταν τόσον ἄφθονον, ὥστε ἐπλημμύρισε τὴν Ἱερουσαλήμ μὲ τὸ ἀθῶον αὐτὸ αἷμα. Ἀλλ’ ὁ Κύριος δὲν ἠθέλησε νὰ ἐξολοθρεύσῃ τοὺς Ἰουδαίους, ὅταν ἔγιναν ὅλα αὐτά, διότι ὁ Μανασσῆς τελικῶς μετενόησεν.
6 Καὶ ἀνέβη ἐπ' αὐτὸν Ναβουχοδονόσορ βασιλεὺς Βαβυλῶνος καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν χαλκαῖς πέδαις καὶ ἀπήγαγεν αὐτὸν εἰς Βαβυλῶνα.	6 Ὁ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος ἐπῆλθεν ἐναντίον τοῦ ἀποστατήσαντος Ἰωακίμ, τὸν συνέλαβε, τὸν ἔδεσε μὲ χαλκίνας χειροιπέδας καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα.	6 Ὁ Ναβουχοδονόσορ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Βαβυλῶνος, ἐπετέθη κατὰ τοῦ Ἰωακίμ, ποὺ εἶχεν ἐπαναστατήσει ἐναντίον του, τὸν ἔδεσε μὲ χάλκινες χειροπέδες καὶ τὸν μετέφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα.
7 Καὶ μέρος τῶν σκευῶν οἴκου Κυρίου ἀπήνεγκεν εἰς Βαβυλῶνα καὶ ἔθηκεν αὐτὰ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ ἐν Βαβυλῶνι.	7 Ἕνα μέρος ἀπὸ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου ἐπῆρεν ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος καὶ τὰ ἔφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα. Τὰ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸν ἐν Βαβυλῶνι ἰδιαίτερον ναόν του.	7 Ὁ Ναβουχοδονόσορ μετέφερεν ἐπίσης εἰς τὴν Βαβυλῶνα καὶ μέρος ἀπὸ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ἔβαλε εἰς τὸν ἰδιωτικόν του ναόν (ποὺ εὑρίσκετο μέσα εἰς τὸ παλάτι) εἰς τὴν Βαβυλῶνα.
8 Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἰωακὶμ καὶ πάντα, ἃ ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰούδα; Καὶ ἐκοιμήθη Ἰωακὶμ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη ἐν Γανοζὰ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἐβασίλευσεν Ἰεχονίας υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.	8 Τὰ ὑπόλοιπα ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ Ἰωακίμ, ὅλα ὅσα ἔκαμε, δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν ἡμερῶν τῶν ἔργων τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα; Ὁ Ἰωακὶμ ἐκοιμήθη, ὅπως καὶ οἱ προπάτορές του, καὶ ἐνεταφιάσθη εἰς Γανοζὰ μὲ τοὺς προπάτορας αὐτοῦ. Ἀντὶ δὲ αὐτοῦ ἔγινε βασιλεὺς ὁ υἱός του ὁ Ἰεχονίας.	8 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ Ἰωακὶμ καὶ ὅλα, ὅσα ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον <Χρονικά (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα>; Ἀπέθανε δὲ ὁ Ἰωακὶμ καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του καὶ ἐτάφη εἰς Γανοζά (κῆπον τοῦ Ὀζά) μαζὶ μὲ τοὺς προπάτορές του· ἐβασίλευσε δὲ ὡς διάδοχός του ὁ Ἰεχονίας (ἢ Ἰωαχίμ), ὁ υἱός του.
9 Ὀκτὼ ἐτῶν Ἰεχονίας ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ τρίμηνον καὶ δέκα ἡμέρας ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου.	9 Ὁ Ἰεχονίας ἦτο ὀχτὼ ἐτῶν, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον. Ἐβασίλευσεν αὐτὸς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ τρεῖς μῆνας καὶ δέκα ἡμέρας καὶ διέπραξε τὸ ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρείας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.	9 Ὁ Ἰεχονίας ἦταν ὀκτὼ ἐτῶν, ὅταν ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ τρεῖς μῆνες καὶ δέκα ἡμέρες. Ὁ Ἰεχονίας παρεσύρθη εἰς ἐκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν.
10 Καὶ ἐπιστρέφοντος τοῦ ἐνιαυτοῦ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ καὶ εἰσήνεγκεν αὐτὸν εἰς Βαβυλῶνα μετὰ τῶν σκευῶν τῶν ἐπιθυμητῶν οἴκου Κυρίου καὶ ἐβασίλευσε Σεδεκίαν ἀδελφὸν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐπὶ Ἰούδαν καὶ Ἱερουσαλήμ.	10 Κατὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ νέου ἔτους ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ στρατιώτας καὶ μετέφερε τὸν Ἰεχονίαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα μὲ τὰ πολύτιμα ἱερὰ σκεύη τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου. Ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐγκατέστησεν ὡς βασιλέα εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ εἰς τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ τὸν Σεδεκίαν, ἀδελφὸν τοῦ πατρὸς τοῦ Ἰεχονίου.	10 Τὸ ἑπόμενον ἔτος, κατὰ τὴν ἄνοιξιν, ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους, οἱ ὁποῖοι μετέφεραν τὸν Ἰεχονίαν ὡς αἰχμάλωτον εἰς τὴν Βαβυλῶνα μαζὶ μὲ τὰ πολύτιμα ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου. Ὁ Ναβουχοδονόσορ ἀνέβασε εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον τοῦ Ἰούδα, ὡς διάδοχον τοῦ Ἰεχονία, εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τὸν Σεδεκίαν, θεῖον τοῦ Ἰεχονία.
11 Ἐτῶν εἴκοσιν υἱὸς καὶ ἑνὸς ἔτους Σεδεκίας ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ἕνδεκα ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ.	11 Ὁ Σεδεκίας ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον ἦτο εἴκοσι καὶ ἑνὸς ἐτῶν. Ἐβασίλευσεν αὐτὸς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἕνδεκα ἔτη.	11 Ὁ Σεδεκίας ἦταν εἴκοσι ἐνὸς ἔτους, ὅταν ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἕνδεκα χρόνια.
12 Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου Θεοῦ αὐτοῦ, οὐκ ἐνετράπη ἀπὸ προσώπου Ἱερεμίου τοῦ προφήτου καὶ ἐκ στόματος Κυρίου	12 Καὶ αὐτὸς διέπραξε τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρείας ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ καὶ δὲν μετενόησεν ἐνώπιον τοῦ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου, ὁ ὁποῖος ὡμιλοῦσε πρὸς αὐτὸν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου.	12 Ὁ Σεδεκίας παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ του· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν. Δὲν ἄκουσε ταπεινὰ καὶ μὲ πνεῦμα μετανοίας τὸν προφήτην Ἱερεμίαν, ὁ ὁποῖος τὸν ἐσυμβούλευσε καὶ τοῦ ἐμίλησε ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου.
13 ἐν τῷ τὰ πρὸς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορ ἀθετῆσαι, ἃ ὥρκισεν αὐτὸν κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐσκλήρυνε τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ κατίσχυσε τοῦ μὴ ἐπιστρέψαι πρὸς Κύριον Θεὸν Ἰσραήλ.	13 Ἐπανεστάτησε δὲ ἐναντίον τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσορος, ὁ ὁποῖος τὸν εἶχεν ὑποχρεώσει νὰ τοῦ ὁρκισθῇ πίστιν, ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ, ἐγωϊστὴς καθὼς ἦτο, ἐσκλήρυνε τὸν τράχηλόν του, ἔκαμε σκληρὰν τὴν καρδίαν του, ὥστε νὰ μὴ ἐπιστρέψῃ πρὸς τὸν Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.	13 Ἐπὶ πλέον ὁ Σεδεκίας ἐπανεστάτησεν ἐναντίον τοῦ βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορος, ὁ ὁποῖος τὸν εἶχεν ὑποχρεώσει νὰ ὁρκισθῇ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅτι θὰ ἦταν πιστὸς καὶ νομιμόφρων ἀπέναντί του. Ὁ Σεδεκίας ἐπωρώθη καὶ ἔγινε τόσον σκληροτράχηλος καὶ ἀναίσθητος, ἔδειξε δὲ τόσην ἰσχυρογνωμοσύνην καὶ ἐπιμονήν, ὥστε ἀρνήθηκε πεισματικὰ νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν Κύριον, τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
14 Καὶ πάντες οἱ ἔνδοξοι Ἰούδα καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ λαὸς τῆς γῆς ἐπλήθυναν τοῦ ἀθετῆσαι ἀθετήματα βδελυγμάτων ἐθνῶν καὶ ἐμίαναν τὸν οἶκον Κυρίου τὸν ἐν Ἱερουσαλήμ.	14 Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσημοι Ἰουδαῖοι κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ λαὸς ἐπλήθυναν τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν, ἐλάτρευσαν τὰ βδελυρὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν καὶ ἐμόλυναν τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, ποὺ ὑπῆρχεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.	14 Παράλληλα καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσημοι (ἡγέται) τὸν βασιλείου τοῦ Ἰούδα καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ ὅλος ὁ λαὸς τῆς χώρας ἐπρόσθεσαν παρανομίαν εἰς τὴν παρανομίαν των καὶ ἔτσι αὔξησαν πάρα πολὺ τὶς ἁμαρτίες των, μὲ τὸ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμα τῶν ἐθνῶν, τὰ ὁποῖα ἐλάτρευαν τὰ σιχαμερὰ εἴδωλα, καὶ ἐμόλυναν τὸν Ναὸν τὸν Κυρίου, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
15 Καὶ ἐξαπέστειλε Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πατέρων αὐτῶν ἐν χειρὶ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ὀρθρίζων καὶ ἀποστέλλων τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, ὅτι ἦν φειδόμενος τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἁγιάσματος αὐτοῦ.	15 Παρ' ὅλα ὅμως αὐτὰ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των ἀπέστελλε συνεχῶς καὶ ἐγκαίρως διὰ μέσου τῶν προφητῶν αὐτοῦ τὰς προτροπάς του πρὸς μετάνοιαν, διότι ἐλυπεῖτο τὸν λαόν του καὶ τὸν ἅγιον καὶ ἱερὸν αὐτοῦ ναόν.	15 Ἀλλ' ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των, ἀκόμη καὶ τότε ἔστειλεν εἰς αὐτοὺς ἐγκαίρως, πολὺ ἐνωρὶς καὶ συνεχῶς, τὶς συμβουλὲς καὶ προτροπές του διὰ μετάνοιαν, μέσῳ τῶν ἀπεσταλμένων του, τῶν προφητῶν του· τοῦτο τὸ ἔκαμεν ὁ Κύριος, διότι εὐσπλαγχνίζετο τὸν λαόν του καὶ δὲν ἤθελε νὰ βλάψῃ οὔτε αὐτὸν οὔτε τὸν ἅγιον Ναόν του.
16 Καὶ ἦσαν μυκτηρίζοντες τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐξουθενοῦντες τοὺς λόγους αὐτοῦ καὶ ἐμπαίζοντες ἐν τοῖς προφήταις αὐτοῦ, ἕως ἀνέβη ὁ θυμὸς Κυρίου ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ, ἕως οὐκ ἦν ἴαμα.	16 Ἐκεῖνοι ὅμως περιγελοῦσαν τοὺς ἀγγελιαφόρους, εἰρωνεύοντο καὶ ἐνέπαιζον τοὺς προφήτας του, ἕως ὅτου ἅναψεν ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὥστε νὰ μὴ ὑπάρχον πλέον τρόπος θεραπείας δι' αὐτούς.	16 Ὅμως αὐτοὶ εἰρωνεύοντο τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξευτέλιζαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπερίπαιζαν τοὺς προφῆτες του, μέχρις ὅτου τελικῶς ἄναψε πάρα πολὺ ὀ θυμὸς καὶ ἡ σφοδρὰ ἀγανάκτησις τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ λαοῦ του, καὶ μάλιστα μέχρι τέτοιου σημείου, ὥστε δὲν ὑπῆρχε πλέον ἐλπίδα θεραπείας καὶ σωτηρίας!
17 Καὶ ἤγαγεν ἐπ' αὐτοὺς βασιλέα Χαλδαίων, καὶ ἀπέκτεινε τοὺς νεανίσκους αὐτῶν ἐν ρομφαίᾳ ἐν οἴκῳ ἁγιάσματος αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐφείσατο τοῦ Σεδεκίου καὶ τὰς παρθένους αὐτῶν οὐκ ἠλέησε καὶ τοὺς πρεσβυτέρους αὐτῶν ἀπήγαγον· τὰ πάντα παρέδωκεν ἐν χερσὶν αὐτῶν.	17 Τότε ἔφερεν ἐναντίον αὐτῶν τὸν βασιλέα τῶν Χαλδαίων, ὁ ὁποῖος ἐφόνευσε τοὺς νεαροὺς Ἰουδαίους διὰ τῆς ρομφαίας μέσα εἰς τὸν ἅγιον ναὸν καὶ δὲν ἐλυπήθη οὔτε αὐτὸν τὸν Σεδεκίαν. Δὲν αἰσθάνθη κανένα οἶκτον οὔτε ἀπέναντι τῶν παρθένων καὶ τῶν, γερόντων, τοὺς ὁποίους ὡδήγησεν αἰχμαλώτους. Ὁ Θεὸς εἶχε παραδώσει τὰ πάντα εἰς τὰ χέρια τῶν Χαλδαίων.	17 Ἕνεκα τούτου ὁ Κύριος ὠδήγησεν ἐναντίον των τὸν βασιλιᾶ τῶν Χαλδαίων (Βαβυλωνίων), ὁ ὁποῖος ἐσκότωσε τοὺς νεαροὺς Ἰουδαίους μὲ τὴν ρομφαίαν (πλατὺ καὶ μεγάλο δίκοπο σπαθί) μέσα εἰς αὐτὸν τὸν ἅγιον Ναὸν τὸν Θεοῦ. Ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ δὲν ἐλυπήθη οὔτε τὸν Σεδεκίαν οὔτε εὐσπλαγχνίσθη τὶς παρθένους κόρες τῶν Ἰουδαίων καὶ τοὺς γέροντες, τοὺς ὁποίους συνέλαβαν καὶ ὠδήγησαν εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν. Ὁ Θεὸς παρέδωκεν ὅλους τοὺς Ἰουδαίους καὶ ὅλα τὰ ὑπάρχοντά των εἰς τὰ χέρια τῶν Βαβυλωνίων.
18 Καὶ πάντα τὰ σκεύη οἴκου τοῦ Θεοῦ τὰ μεγάλα καὶ τὰ μικρὰ καὶ τοὺς θησαυροὺς οἴκου Κυρίου καὶ πάντας τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλέως καὶ τῶν μεγιστάνων, πάντα εἰσήνεγκεν εἰς Βαβυλῶνα.	18 Ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐλεηλάτησε καὶ μετέφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὅλα τὰ ἱερὰ σκεύη, τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα, καὶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλέως καὶ τῶν μεγιστάνων του.	18 Ὁ βασιλιᾶς τῶν Χαλδαίων ἐλαφυραγώγησε καὶ μετέφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὅλα τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τὰ μεγάλα καὶ τὰ μικρά, καὶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλιᾶ καὶ τῶν μεγιστάνων (ἀρχόντων) του.
19 Καὶ ἐνέπρησε τὸν οἶκον Κυρίου καὶ κατέσκαψε τὸ τεῖχος Ἱερουσαλὴμ καὶ τὰς βάρεις αὐτῆς ἐνέπρησαν ἐν πυρὶ καὶ πᾶν σκεῦος ὡραῖον εἰς ἀφανισμόν.	19 Παρέδωκεν εἰς τὸ πῦρ τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, ἐκρήμνισε καὶ ἀνέσκαψε τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ τὰ βασιλικά της ἀνάκτορα παρέδωκεν εἰς τὸ πῦρ. Κάθε πολύτιμον καὶ ὡραῖον ἀντικείμενον παρέδωκεν εἰς καταστροφὴν καὶ ἀφανισμόν.	19 Ὁ Ναβουχοδονόσορ παρέδωκεν εἰς τὴν φωτιὰ τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ κατεδάφισε τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὰ βασιλικά της παλάτια παρέδωκεν εἰς τὴν φωτιά, κατέστρεψε δὲ ἐντελῶς καὶ κάθε πολύτιμον ἀντικείμενον.
20 Καὶ ἀπῴκισε τοὺς καταλοίπους εἰς Βαβυλῶνα, καὶ ἦσαν αὐτῷ καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ εἰς δούλους ἕως βασιλείας Μήδων	20 Ὅσους διέφυγον τὴν σφαγὴν Ἰουδαίους μετέφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὁ Ναβουχοδονόσορ. Αὐτοὶ ἐχρησίμευαν ὡς δοῦλοι του, δοῦλοι τῶν ἀπογόνων του μέχρι καὶ τῆς βασιλείας τῶν Μήδων.	20 Τοὺς Ἰουδαίους δὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐγλύτωσαν ἀπὸ τὴν σφαγήν, τοὺς μετέφερεν ὁ Ναβουχοδονόσορ εἰς τὴν Βαβυλῶνα, ὅπου κατέστησαν δοῦλοι τοῦ Βαβυλωνίου βασιλιᾶ καὶ τῶν ἀπογόνων του, μέχρι τῆς ἱδρύσεως τῆς βασιλείας τῶν Μήδων καὶ Περσῶν.
21 τοῦ πληρωθῆναι λόγον Κυρίου διὰ στόματος Ἱερεμίου ἕως τοῦ προσδέξασθαι τὴν γῆν τὰ σάββατα αὐτῆς σαββατίσαι· πάσας τὰς ἡμέρας ἐρημώσεως αὐτῆς ἐσαββάτισεν εἰς συμπλήρωσιν ἐτῶν ἑβδομηκήντα.	21 Αὐτὸ δὲ ὅλον ἔγινε, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον εἶχεν ἐκφράσει διὰ τοῦ στόματος τοῦ Ἱερεμίου λέγων· <ἡ ἐξορία αὐτὴ θὰ διαρκέσῃ, ἕως ὅτου ἡ χώρα συμπληρώσει τὰς ἡμέρας τῆς ἀργίας τῶν σαββάτων, κατὰ τὰ ὁποῖα οἱ κάτοικοί της παραβαίνοντες τὸν Νόμον τοῦ Μωϋσέως εἰργάζοντο>. Ἔτσι ὅλα τὰ ἔτη, ποὺ διαρκοῦσεν ἡ ἐρήμωσις τῆς χώρας, ἡ γῆ ἀνεπαύθη ἀπὸ τὰς ἐργασίας, ὥστε συνεπληρώθησαν ἑβδομήκοντα ἔτη.	21 Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐπροφητεύθη ἀπὸ τὸν Ἱερεμίαν καὶ ἔλεγεν: <Ἡ Βαβυλώνιος αἰχμαλωσία θὰ διαρκέσῃ, μέχρις ὅτου ἡ χώρα τῆς Ἰουδαίας συμπληρώσῃ τὶς ἡμέρες τῆς ἀναπαύσεως καὶ ἀργίας τῶν Σαββάτων, κατὰ τὴν διαρκειαν τῶν ὁποίων δὲν εἶχεν ἀναπαυθῆ, ἐπειδὴ οἱ ἀποστάται κάτοικοί της εἶχαν καταλύσει τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου καὶ εἰργάζοντο. Κατὰ τὴν διάρκειαν ὅλων τῶν ἡμερῶν (ἐτῶν) τῆς ἐρημώσεως τῆς χώρας ἡ γῆ ἀνεπαύθη ἀπὸ τὴν ἐργασίαν, μέχρις ὅτου συνεπληρώθησαν ἑβδομῆντα χρόνια>.
22 Ἔτους πρώτου Κύρου βασιλέως Περσῶν, μετὰ τὸ πληρωθῆναι ρῆμα Κυρίου διὰ στόματος Ἱερεμίου, ἐξήγειρε Κύριος τὸ πνεῦμα Κύρου βασιλέως Περσῶν καὶ παρήγγειλε κηρύξαι ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ ἐν γραπτῷ λέγων·	22 Κατὰ δὲ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Κύρου βασιλέως τῶν Περσῶν, ἀφοῦ συνεπληρώθησαν πλέον τὰ ἔτη τῆς ἐρημώσεως σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ποὺ εἶχεν εἴπει διὰ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου, ὁ Κύριος διέθεσεν εὐμενῶς τὸ πνεῦμα Κύρου τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῶν Ἰουδαίων. Διέταξε τότε ὁ Κῦρος νὰ κηρυχθοῦν εἰς ὅλην αὐτοῦ τὴν βασιλείαν γραπτῶς τὰ ἑξῆς·	22 Καὶ κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Κύρου, ἀφοῦ πλέον ἐξεπληρώθησαν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους ἐπροφήτευσε ὁ Ἱερεμίας, ὁ Κύριος παρεκίνησε καὶ διέθεσεν εὐμενῶς τὴν ψυχὴν τοῦ Κύρου, τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν, ὥστε ὁ Κῦρος ἐξέδωκε διάταγμα, διὰ τοῦ ὁποίου ὥριζε νὰ διακηρυχθῇ γραπτῶς εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν τῆς αὐτοκρατορίας του τοῦτο:
23 τάδε λέγει Κῦρος βασιλεὺς Περσῶν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς ἔδωκέ μοι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ αὐτὸς ἐνετείλατό μοι οἰκοδομῆσαι οἶκον αὐτῷ ἐν Ἱερουσαλὴμ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ. Τίς ἐξ ὑμῶν ἐκ παντὸς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ; Ἔσται Θεὸς αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ, καὶ ἀναβήτω.	23 <Αὐτὰ λέγει ὁ Κῦρος ὁ βασιλεὺς τῶν Περσῶν εἰς ὅλας τὰς βασιλείας τῆς γῆς. Ὁ Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ μοῦ ἔδωκεν αὐτὰς τὰς βασιλείας τῆς γῆς καὶ μὲ διέταξε νὰ ἀνοικοδομήσω εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας ναὸν πρὸς δόξαν αὐτοῦ. Ποιὸς λοιπὸν ἀπὸ σᾶς εἶναι ἀπὸ τὸν λαὸν αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων; Εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν πατρίδα του>.	23 <Αὐτὰ λέγει ὁ Κῦρος, ὁ αὐτοκράτωρ τῶν Περσῶν, εἰς ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς: <Ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τὸν οὐρανοῦ, παρέδωκεν εἰς τὴν ἐξουσίαν μου ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς. Αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐπίσης μοῦ ἔδωκεν ἐντολὴν νὰ ἀνοικοδομήσω Ναὸν πρὸς δόξαν καὶ τιμήν του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας. Ποῖος λοιπὸν ἀπὸ σᾶς, τοὺς ὑπηκόους μου, ἀνήκει εἰς τὸν λαὸν αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων; Ὅποιος ἀνήκει εἰς τὸν Ἰουδαϊκὸν λαόν, εἴθε νὰ εἶναι ὁ Θεός του μαζί του! Καὶ ἂς μεταβῇ ἐλεύθερος πλέον εἰς τὴν χώραν του>.