Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΙΖ'

Πρωτότυπο Κείμενο

γαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου·
3 Κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ρύστης μου. Ὁ Θεός μου βοηθός μου, ἐλπιῶ ἐπ' αὐτόν, ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου.
4 Αἰνῶν ἐπικαλέσομαι τὸν Κύριον καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.
5 Περιέσχον μὲ ὠδῖνες θανάτου, καὶ χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με.
6 Ὠδῖνες ᾅδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγίδες θανάτου.
7 Καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα· ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.
8 Καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὸ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ Θεός.
9 Ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καταφλεγήσεται, ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ' αὐτοῦ.
10 Καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.
11 Καὶ ἐπέβη ἐπὶ Χερουβίμ καὶ ἐπετάσθη, ἐπετάσθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.
12 Καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ· κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ, σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων.
13 Ἀπὸ τῆς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός.
14 Καὶ ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανοῦ Κύριος, καὶ ὁ Ὕψιστος ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ·
15 ἐξαπέστειλε βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτοὺς καὶ ἀστραπὰς ἐπλήθυνε καὶ συνετάραξεν αὐτούς.
16 Καὶ ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, καὶ ἀνεκαλύφθη τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου, Κύριε, ἀπὸ ἐμπνεύσεως πνεύματος ὀργῆς σου.
17 Ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους καὶ ἔλαβέ με, προσελάβετό με ἐξ ὑδάτων πολλῶν.
18 Ρύσεταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν, καὶ ἐκ τῶν μισούντων με ὅτι ἐστερεώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.
19 Προέφθασάν με ἐν ἡμέρᾳ κακώσεώς μου, καὶ ἐγένετο Κύριος ἀντιστήριγμά μου
20 καὶ ἐξήγαγέ με εἰς πλατυσμόν, ρύσεταί με, ὅτι ἠθέλησέ με.
21 Καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταποδώσει μοι,
22 ὅτι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς Κυρίου καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου,
23 ὅτι πάντα τὰ κρίματα αὐτοῦ ἐνώπιόν μου, καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ οὐκ ἀπέστησαν ἀπ' ἐμοῦ.
24 Καὶ ἔσομαι ἄμωμος μετ' αὐτοῦ καὶ φυλάξομαι ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου.
25 Καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
26 Μετὰ ὁσίου ὅσιος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ,
27 καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις.
28 Ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεις καὶ ὀφθαλμοὺς ὑπερηφάνων ταπεινώσεις.
29 Ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου.
30 Ὅτι ἔν σοὶ ρυσθήσομαι ἀπὸ παρατηρίου καὶ ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος.
31 Ὁ Θεός μου, ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτοῦ, τὸ λόγια Κυρίου πεπυρωμένα, ὑπερασπιστής ἐστι πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ' αὐτόν.
32 Ὅτι τίς Θεός πλὴν τοῦ Κυρίου, καὶ τίς Θεός πλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν;
33 Ὁ Θεός ὁ περιζωννύων μὲ δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου·
34 καταρτιζόμενος τοὺς πόδας μου ὡσεὶ ἐλάφου καὶ ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ ἱστῶν με·
35 διδάσκων χεῖράς μου εἰς πόλεμον καὶ ἔθου τόξον χαλκοῦν τοὺς βραχίονάς μου·
36 καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας, καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσε με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή μὲ διδάξει.
37 Ἐπλάτυνας τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου, καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου.
38 Καταδιώξω τοὺς ἐχθρούς μου καὶ καταλήψομαι αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀποστραφήσομαι, ἕως ἂν ἐκλείπωσιν·
39 ἐκθλίψω αὐτούς, καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι, πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου.
40 Καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον, συνεπόδισας πάντας τοὺς ἐπανισταμένους ἐπ' ἐμὲ ὑποκάτω μου.
41 Καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νῶτον καὶ τοὺς μισοῦντάς με ἐξωλόθρευσας.
42 Ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ σῴζων πρὸς Κύριον, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν.
43 Καὶ λεπτυνῶ αὐτοὺς ὡσεὶ χνοῦν κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, ὡς πηλὸν πλατειῶν λεανῶ αὐτούς.
44 Ρύσῃ με ἐξ ἀντιλογίας λαοῦ, καστήσεις με εἰς κεφαλὴν ἐθνῶν. Λαός, ὃν οὐκ ἔγνων, ἐδούλευσέ μοι,
45 εἰς ἀκοὴν ὠτίου ὑπήκουσέ μου· υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι,
46 υἱοὶ ἀλλότριοι ἐπαλαιώθησαν καὶ ἐχώλαναν ἀπὸ τῶν τρίβων αὐτῶν.
47 Ζῇ Κύριος, καὶ εὐλογητὸς ὁ Θεός μου, καὶ ὑψωθήτω ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου,
48 ὁ Θεὸς ὁ διδοὺς ἐκδικήσεις ἐμοὶ καὶ ὑποτάξας λαοὺς ὑπ' ἐμέ,
49 ὁ ρύστης μου ἐξ ἐχθρῶν ὀργίλων, ἀπὸ τῶν ἐπανισταμένων ἐπ' ἐμὲ ὑψώσεις με, ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ρῦσαί με.
50 Διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι, Κύριε, καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ,
51 μεγαλύνων τὰς σωτηρίας τοῦ βασιλέως αὐτοῦ καὶ ποιῶν ἔλεος τῷ χριστῷ αὐτοῦ, τῷ Δαυὶδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

άντοτε θὰ σε ἀγαπῶ, Κύριε, σέ, ὁ ὁποῖος εἶσαι ἡ ἀκατανίκητος ἰσχύς μου.
3 Ὁ Κύριος εἶναι τὸ ἀσάλευτον θεμέλιον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἀκλόνητος ἔχω στερεωθῆ. Εἶναι τὸ ὀχυρὸν καταφύγιόν μου καὶ ὁ σωτήρ μου. Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ βοηθός μου καὶ εἰς αὐτὸν ἐγὼ θὰ ἐλπίζω πάντοτε. Αὐτὸς εἶναι ὁ ὑπερασπιστής μου, ἡ ἰσχυρὰ δύναμις, ἡ ὁποία, ὡς ἀκατανίκητος παράταξις, ἐξασφαλίζει τὴν σωτηρίαν μου. Αὐτὸς εἶναι ὁ ταχὺς προστάτης μου εἰς κάθε περίστασιν.
4 Μὲ ὕμνους δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας θὰ ζητήσω εἰς βοήθειάν μου τὸν Κύριον, καὶ μὲ τὴν προστασίαν του θὰ σωθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου.
5 Ὡσὰν ἀφόρητοι πόνοι τοκετοῦ μὲ περιέσφιξαν κίνδυνοι θανάτου, τοὺς ὁποίους παράνομοι ἄνθρωποι ἐξαπέλυσαν, ὡσὰν ὁρμητικοὺς χειμάρρους, ἐναντίον μου καὶ μὲ συνεκλόνισαν.
6 Συνταρακτικαὶ καὶ θανάσιμοι ἀγωνίαι ᾅδου μὲ ἔχουν περικυκλώσει, μὲ ἐπρόφθασαν παγίδες, αἱ ὁποῖαι ἔκρυπτον τὸν θάνατον.
7 Ἀλλὰ ἐν μέσῳ τῆς μεγάλης αὐτῆς ὀδύνης μου ἐπεκαλέσθην διὰ τῆς προσευχῆς τὸν Κύριον καὶ μὲ κραυγὴν μεγάλην ἐφώναξα πρὸς τὸν Θεόν. Ὁ δὲ Θεὴς ἤκουσε τὴν φωνήν μου ἀπὸ τὴν εἰς οὐρανοὺς κατοικίαν του καὶ ἡ κραυγὴ τῆς ἀγωνίας μου ἔφθασεν ἐνώπιόν του, εἰσῆλθεν εἰς τὰ ὦτα του.
8 Ἦλθεν εἰς βοήθειάν μου. Ἐσείσθη καὶ ἤρχισε νὰ τρέμη ὁλόκληρος ἡ γῆ, τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων συνεταράχθησαν καὶ ἐκλονίσθησαν διότι ὠργίσθη ἐναντίον αὐτῶν ὁ Θεός.
9 Ὡς καπνὸς ἡφαιστείου ἀνέβη ὑψηλὰ ὁ θυμός του, φωτιὰν καὶ λάβαν ἡφαιστείου ἤναψεν ἡ παρουσία του καὶ εἰς ἀναμμένα κάρβουνα μετεβλήθησαν ὅλα τὰ γύρῳ ἀπὸ αὐτόν.
10 Ἐχαμήλωσε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη εἰς τὴν γῆν. Μαῦρον σκοτεινὸν νέφος ἀπλώνεται κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας του.
11 Ἀνέβη καὶ ἐκάθισεν, ὡσὰν ἐπάνω εἰς οὐράνιον ἅρμα, ἐπὶ τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐπετοῦσεν. Ἐπέταξε γρήγορα καὶ ἔτρεχε, σὰν νὰ ἐφέρετο ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.
12 Σκότος ἤπλωσεν ὁλόγυρά του καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἄπειρον μεγαλεῖον του. Γύρω του ἡπλώθη ἡ σκηνή του κατασκευασμένη ὄχι ἀπὸ ὑφάσματα καὶ δέρματα, ἀλλὰ ἀπὸ σκοτεινὰ νέφη βροχῆς, τὰ ὁποῖα μεταφέρονται ἀπὸ τοὺς πνέοντας ἀνέμους.
13 Ἀπὸ τὴν ἀπαστράπτουσαν λαμπρότητα τῆς θείας παρουσίας του ἐπερνοῦσαν τὰ σύννεφα καὶ ἐξαπελύθησαν χάλαζα καὶ οἱ κεραυνοί, ἀναμμένα κάρβουνα, ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του.
14 Ὁ Κύριος ἔστειλεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τὰς βροντάς του μὲ τοὺς κεραυνούς του. Ὁ Ὕψιστος ἀφῆκε νὰ ἀκουσθῇ ἡ τρομερὰ φωνή του ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του.
15 Ἐξαπέστειλε τὰ ἰδικά του πύρινα βέλη καὶ τοὺς διεσκόρπισε· πλῆθος ἀπὸ ἀστραπὰς καὶ βροντὰς καὶ κεραυνοὺς καὶ τοὺς συνετάραξε.
16 Σὰν νὰ ἐστέγνωσαν τὰ ὕδατα τῆς γῆς, ὥστε ἐφάνησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων καὶ αἱ κοῖται τῶν ποταμῶν, οἱ πυθμένες τῶν ὠκεανῶν καὶ αὐτὰ τὰ θεμέλια τῆς γῆς, ἀπὸ τὸν δριμὺν ἔλεγχόν σου, Κύριε, ἀπὸ μίαν καὶ μόνην πνοὴν τῆς συνταρακτικῆς ὀργῆς σου.
17 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς τρομερᾶς αὐτῆς ἀναστατώσεως ὁ Κύριος ἤπλωσε τὸ χέρι του ἀπὸ τὸν οὐρανόν, μὲ ἔπιασε καὶ μὲ ἔφερε πλησίον του, μὲ ἀνέσυρεν ἀπὸ τοὺς πολλοὺς κινδύνους, οἱ ὁποῖοι σὰν πολλὰ ὕδατα ἀπειλοῦσαν νὰ πνίξουν τὴν ζωήν μου.
18 Μὲ ἐγλύτωσε καὶ θὰ μὲ γλυτώσῃ ὁ Κύριος ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐχθρούς μου, οἱ ὁποῖοι μὲ μισοῦν, ὁσονδήποτε ἰσχυρότεροι ἀπὸ ἐμὲ καὶ ἂν εἶναι αὐτοί.
19 Αὐτοὶ μὲ ἐπρόφθασαν αἰφνιδίως εἰς τὰς πλέον κρισίμους καὶ περιπετειώδεις στιγμὰς τῆς ζωῆς μου, ἀλλὰ ὁ Κύριος ὑπῆρξε τὸ στήριγμά μου καὶ ὁ ὑπερασπιστής μου ἐναντίον αὐτῶν.
20 Ἀπὸ τὴν στενόχωρον θέσιν μου μὲ ἔβγαλεν εἰς ἄνεσιν καὶ ἀναψυχήν. Μὲ ἐγλύτωσεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, διότι μὲ ἠγάπησεν.
21 Ὁ Κύριος ἔτσι μὲ ἀντήμειψε διὰ τὴν ἀθωότητά μου. Σύμφωνα μὲ τὴν καθαρότητα τῶν χειρῶν μου ὁ Κύριός μοῦ ἀνταπέδωσε καὶ θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ ἀμοιβὰς καὶ εὐεργεσίας,
22 διότι ἐγὼ ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου, δὲν ἠσέβησα ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ μου.
23 Διότι πάντοτε εἶχα καὶ ἔχω πρὸ ὀφθαλμῶν τὰς δικαίας του κρίσεις καὶ ποτὲ αἱ ἐντολαί του δὲν ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ τὴν σκέψιν καὶ τὴν καρδίαν μου.
24 Ἤμην καὶ θὰ εἶμαι ἄμωμος καὶ εἰλικρινὴς ἀπέναντί του καὶ θὰ προφυλαχθῶ ἀπὸ κάθε ἁμαρτίαν.
25 Ὁ Κύριος θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ, σύμφωνα μὲ τὸν ἀγῶνα μου νὰ ζῶ κατὰ τὸ θέλημά του καὶ σύμφωνα μὲ τὴν προσπάθειάν μου νὰ διατηρῶ τὰς χεῖρας μου ἁγνὰς καὶ καθαρὰς ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν του.
26 Σύ, Κύριε, πρὸς τὸν ἀφωσιωμένον εἰς σὲ θὰ φέρεσαι μὲ στοργὴν καὶ ἀγάπην. Πρὸς τὸν ἀθῶον καὶ ἠθικῶς ἄμεμπτον θὰ δείχνεσαι ἀθῶος καὶ ἄμεμπτος.
27 Μὲ τὸν ἐκλεκτὸν θὰ εἶσαι σὺ πάντοτε ἐκλεκτός. Ἀπέναντι ὅμως τοῦ διεστραμμένου ἀνθρώπου θὰ ἀλλάζῃς τρόπον καὶ θὰ φαίνεται στρεβλὴ ἡ ἰδική σου εὐθεῖα καὶ δικαία συμπεριφορά.
28 Διότι σὺ τὸν ταπεινωμένον καὶ τὸ ἔλεός σου ζητοῦντα λαὸν τὸν σώζεις καὶ τὸν εὐλογεῖς πάντοτε. Ἐνῷ τοὺς ἀλαζονικοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ὑπερηφάνων τοὺς ἀναγκάζεις νὰ χαμηλώσουν κατησχυμμένοι εἰς τὴν γῆν.
29 Σύ, Κύριε, ἀνεζωογόνησες καὶ θὰ ἀναζωογονῇς τὸν λύχνον τῆς ζωῆς μου. Σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, ἔρριψες τὸ φῶς τῆς χαρᾶς καὶ διέλυσες τὸ σκοτάδι τῆς δυστυχίας μου.
30 Μὲ τὴν δύναμίν σου πάντοτε θὰ σώζωμαι ἀπὸ τοὺς κινδύνους καὶ τοὺς πειρασμοὺς καὶ μὲ τὴν βοήθειάν σου θὰ ὑπερπηδῶ κάθε ἀνυπέρβλητον διὰ τὰς ἀνθρωπίνας δυνάμεις τεῖχος, κάθε δυσκολίαν.
31 Ὁ δρόμος καὶ ὁ τρόπος τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ μου εἶναι ἄμεμπτα. Τὰ λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι, πῦρ, ποὺ φωτίζει καὶ κατακαίει. Εἶναι ὑπεραπιστὴς ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐλπίζουν εἰς αὐτόν.
32 Διότι, ποιὸς ἄλλος Θεὸς εἶναι ἀληθινὸς καὶ πραγματικὸς ἐκτὸς τοῦ Κυρίου μας; Καὶ ποιὸς Θεὸς εἶναι τόσον ἰσχυρὸς καὶ ἀγαθὸς πλὴν τοῦ Θεοῦ μας;
33 Αὐτὸς ὁ ἀληθινὸς καὶ παντοδύναμος Θεὸς μὲ περιέζωσε μὲ μεγάλην καὶ ἀκατανίκητον δύναμιν, μὲ ἀνέδειξεν ἄμεμπτον καὶ καθαρὸν εἰς τοὺς δρόμους τῆς ζωῆς μου.
34 Αὐτὸς κάμνει εὐκίνητα τὰ πόδια μου, τοὺς δίδει τὴν ταχύτητα τῆς ἐλάφου, ὥστε μὲ εὐκολίαν νὰ ὑπερπηδῶ κινδύνους καὶ δυσκολίας. Αὐτὸς μὲ ἀνεβάζει εἰς τὰ ὅρη τὰ ὑψηλά, ἀσφαλῆ ἀπὸ κάθε ἀπειλήν.
35 Αὐτὸς γυμνάζει καὶ διδάσκει τὰ χέρια μου, νὰ πολεμοῦν νικηφόρως. Κατέστησε τοὺς βραχίονάς μου εὐκινήτους καὶ ἰσχυροὺς ὡσὰν χάλκινον τόξον.
36 Σύ, Κύριε, ηὐδόκησες νὰ μὲ ὑπερασπίσῃς ἀπέναντι τῶν ἐχθρῶν μου καὶ νὰ μοῦ χαρίσῃς τὴν σωτηρίαν. Ἡ προστατευτικὴ δεξιά σου μὲ ὑπεβάστασε, ἡ πατρική σου παιδαγωγία καὶ καθοδήγησις μὲ ἀνώρθωσε τελείως. Αὐτὴ ἡ παιδαγωγία σου, Κύριε, θὰ ἐξακολουθῇ νὰ μὲ διδάσκῃ.
37 Ἄνοιξες δρόμους πλατεῖς καὶ ἀσφαλεῖς εἰς τὴν πορείαν τῆς ζωῆς μου, Κύριε, καὶ δὲν ἐκουράσθησαν οὔτε ἐξησθένησαν τὰ πέλματά μου.
38 Κατεδίωξα τοὺς ἐχθρούς μου καὶ τοὺς κατέφθασα, ἐνῷ ἔφευγαν πανικόβλητοι, καὶ δὲν ἐγύρισα ὀπίσω, μέχρις ὅτου ἐκεῖνοι ἐξωντώθησαν καὶ ἐξέλιπον.
39 Τοὺς συνέθλιψα μὲ τὴν δύναμίν σου καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ σταθοῦν, ἀλλ' ἔπεσαν κάτω ἀπὸ τὰ πόδιά μου.
40 Σὺ ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα μὲ ἐνέδυσες μὲ δύναμιν, διὰ νὰ πολεμῶ πάντοτε νικηφόρως. Περιέπλεξες τὰ πόδια των καὶ ἔπεσαν κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μου ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον μου.
41 Ἔτρεψες εἰς φυγὴν τοὺς ἐχθρούς μου. Πανικόβλητοι ἐγύρισαν πρὸς ἐμὲ τὴν πλάτην των. Παρέδωκες εἰς ὁλοκληρωτικὴν καταστροφὴν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐμισοῦσαν.
42 Καὶ ἐπάνω εἰς τὴν ἀπέλπιδα φυγὴν καὶ τὸν πανικόν των ἐκραύγασαν ζητοῦντες τὴν βοήθειάν σου, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε δι' αὐτοὺς σωτήρ. Ἔκραξαν πρὸς σέ, ἀλλὰ δὲν τοὺς εἰσήκουσες.
43 Μὲ τὴν ἰδικήν σου βοήθειαν τοὺς συνέτριψα. Τοὺς ἔκαμα σὰν ἀνάλαφρο χνούδι, τὸ ὁποῖον διασκορπίζει ὁ ἄνεμος. Τοὺς ἐπολτοποίησα ὡσὰν τὴν λάσπην, ποὺ πατοῦν οἱ ἄνθρωποι εἰς τὰς πλατείας.
44 Μὲ ἐγλύτωσες, γλύτωσέ με καὶ εἰς τὸ μέλλον ἀπὸ ἀντιθέσεις καὶ ἐμφυλίους πολέμους τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Μὲ ἐγκατέστησες κυρίαρχον καὶ εἰς ἄλλα - εἰδωλολατρικά - ἔθνη. Λαός, τὸν ὁποῖον δὲν ἐγνώριζα προηγουμένως, ἔγινεν ὑποτελὴς εἰς ἐμέ.
45 Ὅταν ἤκουσε τὴν φήμην τῶν κατορθωμάτων καὶ τῆς δόξης μου, ἔγινεν ὑπήκοός μου. Ξένοι λαοὶ ἕνεκα φόβου ὑπεκρίθησαν φιλίαν καὶ ὑποταγὴν εἰς ἐμέ.
46 Ἀλλοεθνεῖς λαοὶ ἐχρηστεύθησαν σὰν παλαιὰ ἐφθαρμένα ἐνδύματα, σὰν χωλοὶ ἐσκόνταφταν εἰς τοὺς δρόμους των.
47 Ὁ Κύριος ὅμως ζῇ καὶ θριαμβεύει. Ἂς εἶναι δοξασμένος καὶ εὐλογημένος ὁ Θεός μου καὶ ἂς ὑψώνεται καὶ ἂς ὑμνολογῆται ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου,
48 διότι ὁ Θεός μου ἐξεδικήθη τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ὑπέταξε λαοὺς ὁλοκλήρους κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μου.
49 Αὐτὸς μὲ ἐγλύτωσεν ἀπὸ ἐχθροὺς γεμάτους ὀργὴν καὶ μανίαν ἐναντίον μου. Σύ, Κύριε, μὲ ἀνέδειξες νικητήν, μὲ ἀνύψωσες καὶ μὲ ἐδόξασες ἀπέναντι ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐναντίον μου. Λύτρωσέ με καὶ εἰς τὸ μέλλον ἀπὸ κάθε ἄνδρα δόλιον καὶ ἄδικον.
50 Δι' ὅλα αὐτά, Κύριε, θὰ σὲ δοξολογῶ καὶ θὰ σε εὐγνωμονῶ. Μεταξὺ τῶν ἐθνῶν θὰ ψάλλω καὶ θὰ ὑμνολογῶ τὸ ὄνομά σου.
51 Δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας θὰ ἀναπέμπω πρὸς τὸν Θεόν μου, ὁ ὁποῖος ἐπραγματοποίησε μεγαλειώδεις σωτηρίας ὑπὲρ τοῦ βασιλέως, ποὺ Αὐτὸς τὸν ἀνέδειξε καὶ ὁ ὁποῖος δεικνύει πάντοτε ἔλεος εἰς τὸν βασιλέα, ποὺ ἔχρισεν, εἰς τὸν Δαυὶδ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους του, εἰς ὅλας τὰς κατόπιν γενεάς.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὲ ἀγαπῶ καὶ θὰ σὲ ἀγαπῶ ὁλονὲν περισσότερον. Κύριε, Σέ, ὁ ὁποῖος εἶσαι ἡ ἀκαταγώνιστος δύναμις καὶ ἐνίσχυσίς μου.
3 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ ἀσάλευτος πέτρα, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἀκλονήτως ἐστερεώθην, καὶ τὸ ὀχυρὸν καταφύγιόν μου καὶ ὁ ἐλευθερωτής μου. Ὁ Θεὸς εἶναι βοηθός μου καὶ θὰ ἐλπίζω πάντοτε εἰς αὐτόν· Αὐτὸς εἶναι ὁ ὑπερασπιστής μου καὶ ἡ ἰσχυρὰ δύναμις, ἡ ὁποία ὡς ἄλλο κέρας ἑξασφαλίζει τὴν σωτηρίαν μου. Αὐτὸς μὲ προστατεύει καὶ τρέχει εἰς ἀντίληψίν μου.
4 Δι' αὐτὸ μὲ ὕμνους εὐχαριστιῶν καὶ δοξολογίας θὰ ἐπικαλεσθῶ τὸν Κύριον, ὅταν θὰ κινδυνεύω, καὶ ἀσφαλῶς θὰ σωθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου.
5 Μὲ εἶχαν κυκλώσει οἱ πόνοι καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ θανάτου, κίνδυνοι δέ, τοὺς ὁποίους ἄνθρωποι ἄνομοι καὶ πονηροὶ ἐξαπέλυσαν σὰν ὁρμητικοὺς χειμάρρους κατ’ ἐμοῦ, μὲ ἔρριψαν εἰς ταραχὴν μεγάλην.
6 Μὲ περιεκύκλωσαν φόβοι καὶ συνταρακτικαὶ ἀγωνίαι ἐκ τοῦ κινδύνου, ποὺ διέτρεξα νὰ μὲ καταπίῃ ὁ Ἅδης καὶ μὲ ἐπρόφθασαν παγίδες, ποὺ ἐνέκρυπτον τὸν θάνατον, καὶ ἐκινδύνευσα νὰ πιασθῶ εἰς αὐτάς.
7 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς μεγάλης θλίψεώς μου ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον καὶ μὲ πόθον πολὺν ἐφώναξα πρὸς τὸν Θεόν μου ἤκουσε τὴν φωνήν μου ἀπὸ τὴν ἐν οὐρανοῖς ἁγίαν κατοικίαν του καὶ ἡ γοερὰ κραυγή μου ἔφθασεν ἐνώπιόν του καὶ εἰσῆλθεν εἷς τὰ ὦτα αὐτοῦ.
8 Καὶ μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως εἶδον τὴν ἀθέατον εἰς τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμοὺς εἰκόνα τῆς καταβάσεως καὶ παρουσίας του. Ἐσείσθη καὶ ἤρχισε νὰ τρέμη ὁλόκληρος ἡ γῆ καὶ τὰ βουνὰ συνεταράχθησαν ἐκ θεμελίων. Διότι ὠργίσθη κατ’ αὐτῶν ὁ Θεός.
9 Ἐσηκώθη ὑψηλὰ καπνὸς ἀπὸ τὴν ὀργήν του καὶ θὰ φουντώσῃ πῦρ καταστρεπτικὸν εὐθὺς ὡς ἐμφανισθῇ τὸ πρόσωπόν του, εἰς ἀναμμένα κάρβουνα μετεβλήθησαν ὅλα ἐνώπιόν του, θὰ κατακαῇ κάθε τι, ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ ἐπιπέσῃ ἡ τιμωρὸς ὀργή του.
10 Καὶ ἐχαμήλωσε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη καὶ σκοτεινὸν σύννεφον ἀπλώνεται κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας του, διότι μυστηριώδης, ἀνεξερεύνητος καὶ ἀκατάληπτος εἶναι ἡ φύσις του.
11 Καὶ ὡς βασιλεὺς ἀνέβη καὶ ἐκάθισεν ὡς ἐπὶ ἅρματος οὐρανίου ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐπέταξεν, ἐπέταξε γρήγορα σὰν νὰ ἐφέρετο ἀπὸ πτερὰ ἀνέμων. Εἶναι ὁ Κύριος τοῦ ὑπερφυσικοῦ καὶ τοῦ φυσικοῦ κόσμου, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ διακονεῖται ἀπὸ τὰς οὐρανίους καὶ ἐγκοσμίους δυνάμεις, αἵτινες εὐπειθῶς ὑπείκουν εἰς τὰ κελεύσματά του.
12 Εἰς σκότος μυστηρίου ἐκρύβη τὸ ἀπροσπέλαστον μεγαλεῖον του. Τριγύρω του ἐξηπλώθη ἡ σκηνή του, ὄχι ἀπὸ ὑφάσματα καὶ δέρματα, ὡς αἱ ἀνθρώπιναι σκηναί, ἀλλ’ ἀπὸ σκοτεινὰ καὶ γεμᾶτα νερὸ σύννεφα, ποὺ ὑψοῦνται μετέωρα εἰς τὸν ἀέρα καὶ μεταφέρονται ἀπὸ τοὺς πνέοντας ἀνέμους.
13 Ἀπὸ τὴν ἐκτυφλωτικὴν καὶ πανταχοῦ ἀπαστράπτουσαν λαμπρότητα τῆς παρουσίας του ἐπέρασαν κατακόκκινα τὰ σύννεφα καὶ ἑξαπελύθησαν χάλαζα καὶ ἀναμμένα κάρβουνα πρὸς ἑξαφανισμὸν τῶν ἐχθρῶν του.
14 Καὶ ἐβρόντησεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ὁ Κύριος καὶ ὁ Ὕψιστος ἀφῆκε τὴν τρομερὰν φωνήν του.
15 Ἐξέπεμψε κατ’ αὐτῶν τὰ βέλη του καὶ τοὺς ἐσκόρπισε· ἐξαπέλυσε κατ’ αὐτῶν πλῆθος ἀστραπῶν καὶ συνετάραξεν ἐν ἀσυγκρατήτῳ πανικῷ τὴν ἄνομον καὶ ἀσεβῆ παράταξίν των.
16 Καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ὕδατα διὰ μιᾶς ἐξητμίσθησαν, ὥστε ἐφάνησαν οἱ ἀπεξηραμμένοι πυθμένες τῶν πηγῶν των, καὶ ἐξεσκεπάσθησαν τόσον πολύ οἱ βυθοὶ τῶν θαλασσῶν καὶ τῶν ὠκεανῶν, ὥστε γυμνὰ καὶ ξηρὰ ἀνεφάνησαν τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπὸ τὴν ἐπιτίμησίν σου, Κύριε, ἀπὸ ἐν καὶ μόνον φύσημα τῆς τρομερὰς ὀργής σου.
17 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς τρομερᾶς ταύτης καταστροφῆς ἐγὼ διετηρήθην σῶος. Ἔστειλεν ὁ Κύριος ἐκ τοῦ ἁγίου ὕψους του τὸν ἄγγελόν του καὶ μὲ ἐπῆρε, μὲ ἐπῆρε στοργικῶς καὶ μὲ ἔσωσεν ἀπὸ ὕδατα πολλά, εἰς τὰ ὁποῖα ἐκινδύνευον νὰ πνιγῶ.
18 Μὲ ἐγλύτωσεν ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπὸ ἐκείνους, οἵτινες μὲ ἐμίσουν καὶ ἀσφαλῶς θὰ μὲ ἐξώντωναν, διότι εἶχον ἐνισχυθῆ καὶ στερεωθῆ πολὺ περισσότερον ἀπὸ ἐμέ.
19 Μὲ ἐπρόφθασαν εἰς ἡμέραν, ποὺ ὑπέφερα πολὺ καὶ οἱ κυκλοῦντες μὲ κίνδυνοι εἶχον καταλήξει εἰς τὸ ἀπροχώρητον, καὶ ὁ Κύριος ἔγινε τὸ κατ’ αὐτῶν στήριγμά μου καὶ ἡ ἀκαταμάχητος προστασία μου.
20 Καὶ ἀπὸ τὴν στενοχωρίαν μου μὲ ἐξήγαγεν εἰς πλάτος ἀνακουφίσεως καὶ ἀσφαλείας. Καὶ μὲ ἐγλύτωσε, θὰ μὲ γλυτώσῃ δὲ καὶ εἰς τὸ μέλλον, διότι ὡς εὔσπλαγχνος καὶ ἐλεήμων μὲ ἠγάπησε.
21 Καὶ θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ ὁ Κύριος σύμφωνα μὲ τὴν πρόθεσιν καὶ τὴν προσπάθειάν μου να πορεύωμαι κατὰ τὸ θέλημά του καὶ νὰ προοδεύω εἰς πᾶσαν ἀρετήν· καὶ σύμφωνα μὲ τὴν διάθεσιν καὶ φροντίδα μου, ὅπως φυλάξω τὰς χεῖρας μου ἁγνὰς καὶ καθαρὰς ἀπὸ πᾶσαν δολιότητα καὶ ἀδικίαν, θὰ μὲ ἀνταμείψῃ ὁ Κύριος.
22 Διότι ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου καὶ δὲν ἠσέβησα ποτὲ εἰς τὸν Θεόν μου.
23 Διότι δὲν ἐλησμόνησα ποτέ, ἀλλ' εἶχα πάντοτε πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου ὅλας τὰς δικαίας κρίσεις, τὰς ὁποίας ἔκαμεν ὁ Θεὸς καὶ δι’ ἄτομα καὶ διὰ λαοὺς ὁλοκλήρους, καὶ ὅσα δικαιοῦται ὡς Κύριος καὶ δημιουργός μας νὰ ἀξιοῖ ὅπως φυλάττῃ ὁ καθένας μας, δὲν ἔφυγαν ποτὲ ἀπὸ τὸν νοῦν μου καὶ ἀπὸ τὴν καρδίαν μου.
24 Καὶ ὅπως εἰς τὸ παρελθὸν οὕτω καὶ εἰς τὸ μέλλον θὰ εἶμαι πάντοτε ἄμεμπτος εἰς τὰς μετ’ αὐτοῦ σχέσεις μου· καὶ θὰ προφυλάττωμαι πάντοτε ἀπὸ τὴν ἀνομίαν, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ἔγινε πλέον ἰδική μου καὶ δευτέρα φύσις μου.
25 Καὶ θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ ὁ Κύριος σύμφωνα μὲ τὴν πρόθεσιν καὶ προσπάθειάν μου νὰ πορεύωμαι κατὰ τὸ θέλημά του καὶ νὰ προοδεύω εἰς πᾶσαν ἀρετήν, καὶ σύμφωνα μὲ τὴν σπουδήν μου ὅπως φυλάξω τὰς χεῖρας μου ἁγνὰς καὶ καθαρὰς ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν του, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν καὶ ἐποπτεύουν τὰ πάντα.
26 Ὦ Κύριε, ὅπως συμπεριφέρονται πρὸς σὲ οἱ ἄνθρωποι, τοιοῦτος καὶ σὺ δεικνύεσαι πρὸς αὐτούς. Εἰς τὸν ἀφωσιωμένον εἰς σὲ καὶ τὸν φιλεύσπλαγχνον, ὅσιος καὶ φιλεύσπλαγχνος θὰ παρουσιάζεσαι πάντοτε καὶ σύ. Πρὸς τὸν ἀθῷον καὶ ἠθικῶς ἄμεμπτον, ἀθῷος καὶ ἄμεμπτος θὰ δεικνύεσαι καὶ σύ.
27 Καὶ μὲ τὸν ἐκλεκτὸν ἐκλεκτὸς θὰ εἶσαι πάντοτε καὶ σύ. Καὶ ἀπέναντι τοῦ στρεβλοῦ καὶ διεστραμμένου ἀνθρώπου, ἀνάποδος θὰ ἐμφανισθῇ καὶ ἡ ἰδική σου εὐθεῖα καὶ δικαία ἐν πᾶσι συμπεριφορά.
28 Διότι σὺ τὸν τεταπεινωμένον καὶ ἐπικαλούμενον τὴν προστασίαν σου λαόν, τὸν σώζεις καὶ τὸν εὐλογεῖς πάντοτε, ἐνῷ τοὺς ὀφθαλμοὺς ποὺ μὲ ἀγερωχίαν σηκώνουν ὑψηλὰ οἱ ὑπερήφανοι, τοὺς ταπεινώνεις καὶ τοὺς ἑξαναγκάζεις νὰ χαμηλώνουν ἐντροπιασμένοι πρὸς τὴν γῆν.
29 Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον θὰ ἐξακολουθῇς σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, νὰ χύνῃς ἔλαιον εὐημερίας καὶ χαρᾶς εἰς τὸν λύχνον τῆς ὑπάρξεώς μου, σὺ θὰ φωτίζῃς καὶ θ’ ἀποδιώκῃς ἀπὸ τὸν δρόμον τῆς ζωῆς μου τὸ σκότος τῆς συμφορᾶς, τῆς πλάνης καὶ τοῦ θανάτου.
30 Διότι διὰ τῆς βοηθείας σου θὰ γλυτώνω καὶ θὰ ἀπαλλάσσωμαι ἀπὸ οἰονδήποτε πειρασμὸν καὶ μὲ τὴν προστασίαν καὶ ἐνίσχυσιν σοῦ τοῦ Θεοῦ μου θὰ ὑπερπηδῶ κάθε ἐμπόδιον καὶ δυσκολίαν, ποὺ ὡς ἄλλο ἀνυπέρβλητον τεῖχος θὰ παρεμβάλλεται εἰς τὴν πορείαν μου.
31 Τοῦ Θεοῦ μου αἱ μέθοδοι καὶ αἱ οἰκονομίαι εἶναι ἄμεμπτοι αἱ ὑποσχέσεις καὶ αἱ ἐπαγγελίαι τοῦ Κυρίου ἔχουν δοκιμασθῇ καὶ εὑρέθησαν ὑπὸ τῆς πείρας τῶν γενεῶν πάντοτε ἀληθεύουσαι. Τὸ ὑπεσχέθη καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι ὑπερασπιστὴς ὅλων ὅσοι ἐλπίζουν εἰς αὐτόν. Εἶναι δὲ ἡ ὑπεράσπισις καὶ βοήθειά του ἀκαταγώνιστος.
32 Διότι ποῖος ἄλλος εἶναι Θεὸς ἐκτὸς τοῦ Κυρίου; Καὶ ποῖος ἄλλος εἶναι Θεὸς ἀληθινὸς καὶ πανίσχυρος ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ μας;
33 Ὁ Θεὸς μὲ περιβάλλει τριγύρω ὁλόκληρον ὡς διὰ ζώνης μὲ δύναμιν ἀκαταγώνιστον καὶ αὐτὸς κατέστησεν ἄμεμπτον τὸν δρόμον τῆς ζωῆς μου, ἐλεύθερον ἀπὸ κάθε δυσχέρειαν καὶ σκάνδαλον.
34 Αὐτὸς καταρτίζει καὶ ἐνδυναμώνει τοὺς πόδας μου, δίδων εἰς αὐτοὺς τὴν εὐκινησίαν καὶ ταχύτητα τῆς ἐλάφου, ὥστε εὐχερῶς νὰ ὑπερπηδῶ τοὺς κινδύνους, καὶ αὐτὸς μὲ ἀναβιβάζει εἰς ὅρη ὑψηλὰ καὶ εἰς ἀσφαλεῖς ἀπὸ κάθε ἀπειλὴν τόπους.
35 Αὐτὸς γυμνάζει καὶ ἀσκεῖ τὰς χεῖρας μου νὰ πολεμοῦν νικηφόρως καὶ κατέστησε τοὺς βραχίονάς μου δυνατοὺς καὶ ἀθραύστους ὡς νὰ ἦσαν τόξον χαλκοῦν εὐλύγιστον καὶ ἀσύντριπτον.
36 Καὶ ηὐδόκησας, Κύριε, νὰ μὲ ὑπερασπίσῃς ὁπλίζων με δι' ἀσπίδος σωτηρίας. Καὶ ἡ δεξιά σου μὲ ὑπεβάστασε καὶ μὲ ἐκράτησε ἀπὸ τὴν χεῖρα, καὶ ἡ πατρικὴ παιδαγωγία καὶ καθοδήγησίς σου μὲ συμβουλὰς ἢ καὶ τιμωρίας μὲ ἐσήκωσεν ὄρθιον καὶ μὲ διώρθωσε τελείως. Καὶ ἡ παιδεία σου αὐτὴ θὰ ἐξακολουθῇ νὰ μὲ διδάσκῃ.
37 Σὺ ἀπεμάκρυνας τὰς παγίδας καὶ τὰ σκάνδαλα ποὺ μοῦ ἐπροκάλουν στενοχωρίας καὶ κινδύνους καὶ οὕτω κατέστησας εὐρυχώρους καὶ πλατεῖς κάτωθι τῶν ποδῶν μου τοὺς τόπους τῶν περασμάτων μου, καὶ δὲν ἐκουράσθησαν οὐδὲ ἐξησθένησαν τὰ πέλματά μου.
38 Κατεδίωξα τοὺς ἐχθρούς μου καὶ τοὺς κατέφθασα φεύγοντας ἐν πανικῷ καὶ δὲν ἔστρεψα ὀπίσω ἕως ὅτου ἐξωντώθησαν καὶ ἐξέλιπον.
39 Τοὺς ἔσφιγξα καὶ τοὺς ἔλειωσα κυριολεκτικῶς καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ σταθοῦν, ἀλλ’ ἔπεσαν κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας μου.
40 Καὶ μὲ ἔζωσες τριγύρω μὲ δύναμιν διὰ νὰ πολεμῶ νικηφόρως, τοὺς ἐπεδίκλωσες καὶ ἔπεσαν ὑπὸ τοὺς πόδας μου ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον μου.
41 Καὶ ἔτρεψας εἰς φυγὴν τοὺς ἐχθρούς μου, οἱ ὁποῖοι πανικόβλητοι ἔστρεψαν πρὸς ἑμὲ τὰ νῶτα των, καὶ παρέδωκας εἰς καταστροφὴ καὶ ὁλοτελῆ ὄλεθρον ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐμίσουν.
42 Καὶ ἐν τῇ ἀπελπισία των ἐφώναξαν ζητοῦντες τὴν
βοηθειάν σου καὶ δὲν ὑπῆρξε σωτὴρ δι' αὐτούς·μὲ ἀγωνιώδη κραυγὴν ἀπηυθύνθησαν πρὸς τὸν Κύριον, καὶ δὲν τοὺς εἰσήκουσε.
43 Καὶ τοὺς συνέτριψα σὰν λεπτὸν χνοῦδι ποὺ τὸ φυσᾷ καὶ τὸ σκορπίζει ὁ ἄνεμος· τοὺς καταπάτησα καὶ τοὺς μετέβαλα εἰς ψιλὴν σκόνην, σὰν αὐτήν, εἰς τὴν ὁποίαν μετατρέπεται ἡ λάσπη, ποὺ καταπατεῖται εἰς τοὺς πλατεῖς καὶ πολυσυχνάστους δρόμους.
44 Μὲ ἐγλύτωσες(Εἰς τὸ ἑβραϊκὸν πρωτοτύπον ἐκφέρεται εἰς ἀόριστον, καθὼς καὶ τὸ ἐπακολουθοῦν <καταστήσεις με>.) ἀπὸ τὰς ἐμφυλίους διαμάχας τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖον οἱ συγγενεῖς τοῦ Σαοὺλ ἐζήτουν νὰ διαιρέσουν. Σὺ μὲ ἐγκατέστησας ἀρχηγὸν καὶ κεφαλὴν ἐθνῶν, ὥστε νὰ κυριαρχῶ ἐπὶ τῶν γειτονικῶν βασιλέων. Λαὸς μακρυνός, τὸν ὁποῖον δὲν εἶχον γνωρίσει ποτέ, ὑπεδουλώθη εἰς ἐμὲ καὶ μοῦ προσέφερε φόρον ὑποταγῆς.
45 Εὐθὺς ὡς ἤκουσε περὶ ἐμοῦ καὶ ἡ περὶ τῶν νικῶν μου φήμη ἔφθασεν εἰς τὰ ὦτα του, ἔγινεν ὑπήκοός μου. Υἱοὶ ἀλλογενεῖς καὶ ξένοι ἐκ φόβου ὑπεκρίθησαν εἰς ἑμὲ τὸν φίλον καὶ ἐξ ἀνάγκης ὑπετάγησαν.
46 Υἱοὶ ἀλλοεθνεῖς κατέστησαν ἄχρηστοι ὡς πεπαλαιωμένα καὶ μαραμένα φύλλα καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ σταθοῦν ἀκλόνητοι εἰς τοὺς πόδας των, ἀλλ’ ὡς χωλοὶ ἐσκόνταπτον καὶ ἐτρίκλιζον εἰς τοὺς δρόμους των.
47 Ζῇ εἰς τὸν αἰῶνα ὁ Κύριος. Καὶ εἶναι ἄξιος νὰ εὐλογῆται καὶ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός μου. Καὶ ἂς ἀνυμνηθῇ τὸ ὕψος καὶ τὸ μεγαλεῖον τοῦ Θεοῦ, ὅστις μὲ ἔσωσεν.
48 Ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μὲ ὑπερασπίζει ἐκδικούμενος τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ὁ ὁποῖος ὑπέταξεν εἰς ἐμὲ λαούς,
49 αὐτὸς εἶναι ὁ ἐλευθερωτὴς καὶ ρύστης μου ἀπὸ ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι γεμᾶτοι ὀργὴν καὶ ἀσυγκράτητον λύσσαν παραφέρονται κατ’ ἐμοῦ· Σὺ θὰ μὲ ὑψώσῃς νικητὴν κατ' ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐπαναστατοῦν κατ’ ἐμοῦ· ἀπὸ ἄνδρα ἄδικον καὶ μοχθηρὸν γλύτωσέ με.
50 Διὰ τοῦτο θὰ σὲ εὐχαριστήσω καὶ θὰ σὲ δοξολογήσω ἐνώπιον πολλῶν ἐθνῶν. Κύριε, καὶ θὰ ψάλω ὕμνους εἰς τὸ Ὄνομά σου.
51 Αἴνους θὰ ἀναπέμψω εἰς δόξαν Θεοῦ, ὁ ὁποῖος συνετέλεσε μεγαλειώδεις καὶ ἐκπληκτικὰς σωτηρίας ὑπὲρ τοῦ βασιλέως, ποὺ αὐτὸς ἀνέδειξε, καὶ ὁ ὁποῖος δεικνύει ἔλεος εἰς τὸν ὑπ’ αὐτοῦ χρισθέντα, εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους του εἰς αἰωνίας γενεᾶς.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
γαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου·	άντοτε θὰ σε ἀγαπῶ, Κύριε, σέ, ὁ ὁποῖος εἶσαι ἡ ἀκατανίκητος ἰσχύς μου.	ὲ ἀγαπῶ καὶ θὰ σὲ ἀγαπῶ ὁλονὲν περισσότερον. Κύριε, Σέ, ὁ ὁποῖος εἶσαι ἡ ἀκαταγώνιστος δύναμις καὶ ἐνίσχυσίς μου.
3 Κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ρύστης μου. Ὁ Θεός μου βοηθός μου, ἐλπιῶ ἐπ' αὐτόν, ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου.	3 Ὁ Κύριος εἶναι τὸ ἀσάλευτον θεμέλιον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἀκλόνητος ἔχω στερεωθῆ. Εἶναι τὸ ὀχυρὸν καταφύγιόν μου καὶ ὁ σωτήρ μου. Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ βοηθός μου καὶ εἰς αὐτὸν ἐγὼ θὰ ἐλπίζω πάντοτε. Αὐτὸς εἶναι ὁ ὑπερασπιστής μου, ἡ ἰσχυρὰ δύναμις, ἡ ὁποία, ὡς ἀκατανίκητος παράταξις, ἐξασφαλίζει τὴν σωτηρίαν μου. Αὐτὸς εἶναι ὁ ταχὺς προστάτης μου εἰς κάθε περίστασιν.	3 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ ἀσάλευτος πέτρα, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἀκλονήτως ἐστερεώθην, καὶ τὸ ὀχυρὸν καταφύγιόν μου καὶ ὁ ἐλευθερωτής μου. Ὁ Θεὸς εἶναι βοηθός μου καὶ θὰ ἐλπίζω πάντοτε εἰς αὐτόν· Αὐτὸς εἶναι ὁ ὑπερασπιστής μου καὶ ἡ ἰσχυρὰ δύναμις, ἡ ὁποία ὡς ἄλλο κέρας ἑξασφαλίζει τὴν σωτηρίαν μου. Αὐτὸς μὲ προστατεύει καὶ τρέχει εἰς ἀντίληψίν μου.
4 Αἰνῶν ἐπικαλέσομαι τὸν Κύριον καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.	4 Μὲ ὕμνους δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας θὰ ζητήσω εἰς βοήθειάν μου τὸν Κύριον, καὶ μὲ τὴν προστασίαν του θὰ σωθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου.	4 Δι' αὐτὸ μὲ ὕμνους εὐχαριστιῶν καὶ δοξολογίας θὰ ἐπικαλεσθῶ τὸν Κύριον, ὅταν θὰ κινδυνεύω, καὶ ἀσφαλῶς θὰ σωθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου.
5 Περιέσχον μὲ ὠδῖνες θανάτου, καὶ χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με.	5 Ὡσὰν ἀφόρητοι πόνοι τοκετοῦ μὲ περιέσφιξαν κίνδυνοι θανάτου, τοὺς ὁποίους παράνομοι ἄνθρωποι ἐξαπέλυσαν, ὡσὰν ὁρμητικοὺς χειμάρρους, ἐναντίον μου καὶ μὲ συνεκλόνισαν.	5 Μὲ εἶχαν κυκλώσει οἱ πόνοι καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ θανάτου, κίνδυνοι δέ, τοὺς ὁποίους ἄνθρωποι ἄνομοι καὶ πονηροὶ ἐξαπέλυσαν σὰν ὁρμητικοὺς χειμάρρους κατ’ ἐμοῦ, μὲ ἔρριψαν εἰς ταραχὴν μεγάλην.
6 Ὠδῖνες ᾅδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγίδες θανάτου.	6 Συνταρακτικαὶ καὶ θανάσιμοι ἀγωνίαι ᾅδου μὲ ἔχουν περικυκλώσει, μὲ ἐπρόφθασαν παγίδες, αἱ ὁποῖαι ἔκρυπτον τὸν θάνατον.	6 Μὲ περιεκύκλωσαν φόβοι καὶ συνταρακτικαὶ ἀγωνίαι ἐκ τοῦ κινδύνου, ποὺ διέτρεξα νὰ μὲ καταπίῃ ὁ Ἅδης καὶ μὲ ἐπρόφθασαν παγίδες, ποὺ ἐνέκρυπτον τὸν θάνατον, καὶ ἐκινδύνευσα νὰ πιασθῶ εἰς αὐτάς.
7 Καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα· ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.	7 Ἀλλὰ ἐν μέσῳ τῆς μεγάλης αὐτῆς ὀδύνης μου ἐπεκαλέσθην διὰ τῆς προσευχῆς τὸν Κύριον καὶ μὲ κραυγὴν μεγάλην ἐφώναξα πρὸς τὸν Θεόν. Ὁ δὲ Θεὴς ἤκουσε τὴν φωνήν μου ἀπὸ τὴν εἰς οὐρανοὺς κατοικίαν του καὶ ἡ κραυγὴ τῆς ἀγωνίας μου ἔφθασεν ἐνώπιόν του, εἰσῆλθεν εἰς τὰ ὦτα του.	7 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς μεγάλης θλίψεώς μου ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον καὶ μὲ πόθον πολὺν ἐφώναξα πρὸς τὸν Θεόν μου ἤκουσε τὴν φωνήν μου ἀπὸ τὴν ἐν οὐρανοῖς ἁγίαν κατοικίαν του καὶ ἡ γοερὰ κραυγή μου ἔφθασεν ἐνώπιόν του καὶ εἰσῆλθεν εἷς τὰ ὦτα αὐτοῦ.
8 Καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὸ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ Θεός.	8 Ἦλθεν εἰς βοήθειάν μου. Ἐσείσθη καὶ ἤρχισε νὰ τρέμη ὁλόκληρος ἡ γῆ, τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων συνεταράχθησαν καὶ ἐκλονίσθησαν διότι ὠργίσθη ἐναντίον αὐτῶν ὁ Θεός.	8 Καὶ μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως εἶδον τὴν ἀθέατον εἰς τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμοὺς εἰκόνα τῆς καταβάσεως καὶ παρουσίας του. Ἐσείσθη καὶ ἤρχισε νὰ τρέμη ὁλόκληρος ἡ γῆ καὶ τὰ βουνὰ συνεταράχθησαν ἐκ θεμελίων. Διότι ὠργίσθη κατ’ αὐτῶν ὁ Θεός.
9 Ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καταφλεγήσεται, ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ' αὐτοῦ.	9 Ὡς καπνὸς ἡφαιστείου ἀνέβη ὑψηλὰ ὁ θυμός του, φωτιὰν καὶ λάβαν ἡφαιστείου ἤναψεν ἡ παρουσία του καὶ εἰς ἀναμμένα κάρβουνα μετεβλήθησαν ὅλα τὰ γύρῳ ἀπὸ αὐτόν.	9 Ἐσηκώθη ὑψηλὰ καπνὸς ἀπὸ τὴν ὀργήν του καὶ θὰ φουντώσῃ πῦρ καταστρεπτικὸν εὐθὺς ὡς ἐμφανισθῇ τὸ πρόσωπόν του, εἰς ἀναμμένα κάρβουνα μετεβλήθησαν ὅλα ἐνώπιόν του, θὰ κατακαῇ κάθε τι, ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ ἐπιπέσῃ ἡ τιμωρὸς ὀργή του.
10 Καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.	10 Ἐχαμήλωσε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη εἰς τὴν γῆν. Μαῦρον σκοτεινὸν νέφος ἀπλώνεται κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας του.	10 Καὶ ἐχαμήλωσε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη καὶ σκοτεινὸν σύννεφον ἀπλώνεται κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας του, διότι μυστηριώδης, ἀνεξερεύνητος καὶ ἀκατάληπτος εἶναι ἡ φύσις του.
11 Καὶ ἐπέβη ἐπὶ Χερουβίμ καὶ ἐπετάσθη, ἐπετάσθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.	11 Ἀνέβη καὶ ἐκάθισεν, ὡσὰν ἐπάνω εἰς οὐράνιον ἅρμα, ἐπὶ τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐπετοῦσεν. Ἐπέταξε γρήγορα καὶ ἔτρεχε, σὰν νὰ ἐφέρετο ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.	11 Καὶ ὡς βασιλεὺς ἀνέβη καὶ ἐκάθισεν ὡς ἐπὶ ἅρματος οὐρανίου ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐπέταξεν, ἐπέταξε γρήγορα σὰν νὰ ἐφέρετο ἀπὸ πτερὰ ἀνέμων. Εἶναι ὁ Κύριος τοῦ ὑπερφυσικοῦ καὶ τοῦ φυσικοῦ κόσμου, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ διακονεῖται ἀπὸ τὰς οὐρανίους καὶ ἐγκοσμίους δυνάμεις, αἵτινες εὐπειθῶς ὑπείκουν εἰς τὰ κελεύσματά του.
12 Καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ· κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ, σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων.	12 Σκότος ἤπλωσεν ὁλόγυρά του καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἄπειρον μεγαλεῖον του. Γύρω του ἡπλώθη ἡ σκηνή του κατασκευασμένη ὄχι ἀπὸ ὑφάσματα καὶ δέρματα, ἀλλὰ ἀπὸ σκοτεινὰ νέφη βροχῆς, τὰ ὁποῖα μεταφέρονται ἀπὸ τοὺς πνέοντας ἀνέμους.	12 Εἰς σκότος μυστηρίου ἐκρύβη τὸ ἀπροσπέλαστον μεγαλεῖον του. Τριγύρω του ἐξηπλώθη ἡ σκηνή του, ὄχι ἀπὸ ὑφάσματα καὶ δέρματα, ὡς αἱ ἀνθρώπιναι σκηναί, ἀλλ’ ἀπὸ σκοτεινὰ καὶ γεμᾶτα νερὸ σύννεφα, ποὺ ὑψοῦνται μετέωρα εἰς τὸν ἀέρα καὶ μεταφέρονται ἀπὸ τοὺς πνέοντας ἀνέμους.
13 Ἀπὸ τῆς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός.	13 Ἀπὸ τὴν ἀπαστράπτουσαν λαμπρότητα τῆς θείας παρουσίας του ἐπερνοῦσαν τὰ σύννεφα καὶ ἐξαπελύθησαν χάλαζα καὶ οἱ κεραυνοί, ἀναμμένα κάρβουνα, ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του.	13 Ἀπὸ τὴν ἐκτυφλωτικὴν καὶ πανταχοῦ ἀπαστράπτουσαν λαμπρότητα τῆς παρουσίας του ἐπέρασαν κατακόκκινα τὰ σύννεφα καὶ ἑξαπελύθησαν χάλαζα καὶ ἀναμμένα κάρβουνα πρὸς ἑξαφανισμὸν τῶν ἐχθρῶν του.
14 Καὶ ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανοῦ Κύριος, καὶ ὁ Ὕψιστος ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ·	14 Ὁ Κύριος ἔστειλεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τὰς βροντάς του μὲ τοὺς κεραυνούς του. Ὁ Ὕψιστος ἀφῆκε νὰ ἀκουσθῇ ἡ τρομερὰ φωνή του ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του.	14 Καὶ ἐβρόντησεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ὁ Κύριος καὶ ὁ Ὕψιστος ἀφῆκε τὴν τρομερὰν φωνήν του.
15 ἐξαπέστειλε βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτοὺς καὶ ἀστραπὰς ἐπλήθυνε καὶ συνετάραξεν αὐτούς.	15 Ἐξαπέστειλε τὰ ἰδικά του πύρινα βέλη καὶ τοὺς διεσκόρπισε· πλῆθος ἀπὸ ἀστραπὰς καὶ βροντὰς καὶ κεραυνοὺς καὶ τοὺς συνετάραξε.	15 Ἐξέπεμψε κατ’ αὐτῶν τὰ βέλη του καὶ τοὺς ἐσκόρπισε· ἐξαπέλυσε κατ’ αὐτῶν πλῆθος ἀστραπῶν καὶ συνετάραξεν ἐν ἀσυγκρατήτῳ πανικῷ τὴν ἄνομον καὶ ἀσεβῆ παράταξίν των.
16 Καὶ ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, καὶ ἀνεκαλύφθη τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου, Κύριε, ἀπὸ ἐμπνεύσεως πνεύματος ὀργῆς σου.	16 Σὰν νὰ ἐστέγνωσαν τὰ ὕδατα τῆς γῆς, ὥστε ἐφάνησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων καὶ αἱ κοῖται τῶν ποταμῶν, οἱ πυθμένες τῶν ὠκεανῶν καὶ αὐτὰ τὰ θεμέλια τῆς γῆς, ἀπὸ τὸν δριμὺν ἔλεγχόν σου, Κύριε, ἀπὸ μίαν καὶ μόνην πνοὴν τῆς συνταρακτικῆς ὀργῆς σου.	16 Καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ὕδατα διὰ μιᾶς ἐξητμίσθησαν, ὥστε ἐφάνησαν οἱ ἀπεξηραμμένοι πυθμένες τῶν πηγῶν των, καὶ ἐξεσκεπάσθησαν τόσον πολύ οἱ βυθοὶ τῶν θαλασσῶν καὶ τῶν ὠκεανῶν, ὥστε γυμνὰ καὶ ξηρὰ ἀνεφάνησαν τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπὸ τὴν ἐπιτίμησίν σου, Κύριε, ἀπὸ ἐν καὶ μόνον φύσημα τῆς τρομερὰς ὀργής σου.
17 Ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους καὶ ἔλαβέ με, προσελάβετό με ἐξ ὑδάτων πολλῶν.	17 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς τρομερᾶς αὐτῆς ἀναστατώσεως ὁ Κύριος ἤπλωσε τὸ χέρι του ἀπὸ τὸν οὐρανόν, μὲ ἔπιασε καὶ μὲ ἔφερε πλησίον του, μὲ ἀνέσυρεν ἀπὸ τοὺς πολλοὺς κινδύνους, οἱ ὁποῖοι σὰν πολλὰ ὕδατα ἀπειλοῦσαν νὰ πνίξουν τὴν ζωήν μου.	17 Καὶ ἐν μέσῳ τῆς τρομερᾶς ταύτης καταστροφῆς ἐγὼ διετηρήθην σῶος. Ἔστειλεν ὁ Κύριος ἐκ τοῦ ἁγίου ὕψους του τὸν ἄγγελόν του καὶ μὲ ἐπῆρε, μὲ ἐπῆρε στοργικῶς καὶ μὲ ἔσωσεν ἀπὸ ὕδατα πολλά, εἰς τὰ ὁποῖα ἐκινδύνευον νὰ πνιγῶ.
18 Ρύσεταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν, καὶ ἐκ τῶν μισούντων με ὅτι ἐστερεώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.	18 Μὲ ἐγλύτωσε καὶ θὰ μὲ γλυτώσῃ ὁ Κύριος ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐχθρούς μου, οἱ ὁποῖοι μὲ μισοῦν, ὁσονδήποτε ἰσχυρότεροι ἀπὸ ἐμὲ καὶ ἂν εἶναι αὐτοί.	18 Μὲ ἐγλύτωσεν ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπὸ ἐκείνους, οἵτινες μὲ ἐμίσουν καὶ ἀσφαλῶς θὰ μὲ ἐξώντωναν, διότι εἶχον ἐνισχυθῆ καὶ στερεωθῆ πολὺ περισσότερον ἀπὸ ἐμέ.
19 Προέφθασάν με ἐν ἡμέρᾳ κακώσεώς μου, καὶ ἐγένετο Κύριος ἀντιστήριγμά μου	19 Αὐτοὶ μὲ ἐπρόφθασαν αἰφνιδίως εἰς τὰς πλέον κρισίμους καὶ περιπετειώδεις στιγμὰς τῆς ζωῆς μου, ἀλλὰ ὁ Κύριος ὑπῆρξε τὸ στήριγμά μου καὶ ὁ ὑπερασπιστής μου ἐναντίον αὐτῶν.	19 Μὲ ἐπρόφθασαν εἰς ἡμέραν, ποὺ ὑπέφερα πολὺ καὶ οἱ κυκλοῦντες μὲ κίνδυνοι εἶχον καταλήξει εἰς τὸ ἀπροχώρητον, καὶ ὁ Κύριος ἔγινε τὸ κατ’ αὐτῶν στήριγμά μου καὶ ἡ ἀκαταμάχητος προστασία μου.
20 καὶ ἐξήγαγέ με εἰς πλατυσμόν, ρύσεταί με, ὅτι ἠθέλησέ με.	20 Ἀπὸ τὴν στενόχωρον θέσιν μου μὲ ἔβγαλεν εἰς ἄνεσιν καὶ ἀναψυχήν. Μὲ ἐγλύτωσεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, διότι μὲ ἠγάπησεν.	20 Καὶ ἀπὸ τὴν στενοχωρίαν μου μὲ ἐξήγαγεν εἰς πλάτος ἀνακουφίσεως καὶ ἀσφαλείας. Καὶ μὲ ἐγλύτωσε, θὰ μὲ γλυτώσῃ δὲ καὶ εἰς τὸ μέλλον, διότι ὡς εὔσπλαγχνος καὶ ἐλεήμων μὲ ἠγάπησε.
21 Καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταποδώσει μοι,	21 Ὁ Κύριος ἔτσι μὲ ἀντήμειψε διὰ τὴν ἀθωότητά μου. Σύμφωνα μὲ τὴν καθαρότητα τῶν χειρῶν μου ὁ Κύριός μοῦ ἀνταπέδωσε καὶ θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ ἀμοιβὰς καὶ εὐεργεσίας,	21 Καὶ θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ ὁ Κύριος σύμφωνα μὲ τὴν πρόθεσιν καὶ τὴν προσπάθειάν μου να πορεύωμαι κατὰ τὸ θέλημά του καὶ νὰ προοδεύω εἰς πᾶσαν ἀρετήν· καὶ σύμφωνα μὲ τὴν διάθεσιν καὶ φροντίδα μου, ὅπως φυλάξω τὰς χεῖρας μου ἁγνὰς καὶ καθαρὰς ἀπὸ πᾶσαν δολιότητα καὶ ἀδικίαν, θὰ μὲ ἀνταμείψῃ ὁ Κύριος.
22 ὅτι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς Κυρίου καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου,	22 διότι ἐγὼ ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου, δὲν ἠσέβησα ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ μου.	22 Διότι ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου καὶ δὲν ἠσέβησα ποτὲ εἰς τὸν Θεόν μου.
23 ὅτι πάντα τὰ κρίματα αὐτοῦ ἐνώπιόν μου, καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ οὐκ ἀπέστησαν ἀπ' ἐμοῦ.	23 Διότι πάντοτε εἶχα καὶ ἔχω πρὸ ὀφθαλμῶν τὰς δικαίας του κρίσεις καὶ ποτὲ αἱ ἐντολαί του δὲν ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ τὴν σκέψιν καὶ τὴν καρδίαν μου.	23 Διότι δὲν ἐλησμόνησα ποτέ, ἀλλ' εἶχα πάντοτε πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου ὅλας τὰς δικαίας κρίσεις, τὰς ὁποίας ἔκαμεν ὁ Θεὸς καὶ δι’ ἄτομα καὶ διὰ λαοὺς ὁλοκλήρους, καὶ ὅσα δικαιοῦται ὡς Κύριος καὶ δημιουργός μας νὰ ἀξιοῖ ὅπως φυλάττῃ ὁ καθένας μας, δὲν ἔφυγαν ποτὲ ἀπὸ τὸν νοῦν μου καὶ ἀπὸ τὴν καρδίαν μου.
24 Καὶ ἔσομαι ἄμωμος μετ' αὐτοῦ καὶ φυλάξομαι ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου.	24 Ἤμην καὶ θὰ εἶμαι ἄμωμος καὶ εἰλικρινὴς ἀπέναντί του καὶ θὰ προφυλαχθῶ ἀπὸ κάθε ἁμαρτίαν.	24 Καὶ ὅπως εἰς τὸ παρελθὸν οὕτω καὶ εἰς τὸ μέλλον θὰ εἶμαι πάντοτε ἄμεμπτος εἰς τὰς μετ’ αὐτοῦ σχέσεις μου· καὶ θὰ προφυλάττωμαι πάντοτε ἀπὸ τὴν ἀνομίαν, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ἔγινε πλέον ἰδική μου καὶ δευτέρα φύσις μου.
25 Καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.	25 Ὁ Κύριος θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ, σύμφωνα μὲ τὸν ἀγῶνα μου νὰ ζῶ κατὰ τὸ θέλημά του καὶ σύμφωνα μὲ τὴν προσπάθειάν μου νὰ διατηρῶ τὰς χεῖρας μου ἁγνὰς καὶ καθαρὰς ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν του.	25 Καὶ θὰ μοῦ ἀνταποδώσῃ ὁ Κύριος σύμφωνα μὲ τὴν πρόθεσιν καὶ προσπάθειάν μου νὰ πορεύωμαι κατὰ τὸ θέλημά του καὶ νὰ προοδεύω εἰς πᾶσαν ἀρετήν, καὶ σύμφωνα μὲ τὴν σπουδήν μου ὅπως φυλάξω τὰς χεῖρας μου ἁγνὰς καὶ καθαρὰς ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν του, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν καὶ ἐποπτεύουν τὰ πάντα.
26 Μετὰ ὁσίου ὅσιος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ,	26 Σύ, Κύριε, πρὸς τὸν ἀφωσιωμένον εἰς σὲ θὰ φέρεσαι μὲ στοργὴν καὶ ἀγάπην. Πρὸς τὸν ἀθῶον καὶ ἠθικῶς ἄμεμπτον θὰ δείχνεσαι ἀθῶος καὶ ἄμεμπτος.	26 Ὦ Κύριε, ὅπως συμπεριφέρονται πρὸς σὲ οἱ ἄνθρωποι, τοιοῦτος καὶ σὺ δεικνύεσαι πρὸς αὐτούς. Εἰς τὸν ἀφωσιωμένον εἰς σὲ καὶ τὸν φιλεύσπλαγχνον, ὅσιος καὶ φιλεύσπλαγχνος θὰ παρουσιάζεσαι πάντοτε καὶ σύ. Πρὸς τὸν ἀθῷον καὶ ἠθικῶς ἄμεμπτον, ἀθῷος καὶ ἄμεμπτος θὰ δεικνύεσαι καὶ σύ.
27 καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις.	27 Μὲ τὸν ἐκλεκτὸν θὰ εἶσαι σὺ πάντοτε ἐκλεκτός. Ἀπέναντι ὅμως τοῦ διεστραμμένου ἀνθρώπου θὰ ἀλλάζῃς τρόπον καὶ θὰ φαίνεται στρεβλὴ ἡ ἰδική σου εὐθεῖα καὶ δικαία συμπεριφορά.	27 Καὶ μὲ τὸν ἐκλεκτὸν ἐκλεκτὸς θὰ εἶσαι πάντοτε καὶ σύ. Καὶ ἀπέναντι τοῦ στρεβλοῦ καὶ διεστραμμένου ἀνθρώπου, ἀνάποδος θὰ ἐμφανισθῇ καὶ ἡ ἰδική σου εὐθεῖα καὶ δικαία ἐν πᾶσι συμπεριφορά.
28 Ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεις καὶ ὀφθαλμοὺς ὑπερηφάνων ταπεινώσεις.	28 Διότι σὺ τὸν ταπεινωμένον καὶ τὸ ἔλεός σου ζητοῦντα λαὸν τὸν σώζεις καὶ τὸν εὐλογεῖς πάντοτε. Ἐνῷ τοὺς ἀλαζονικοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ὑπερηφάνων τοὺς ἀναγκάζεις νὰ χαμηλώσουν κατησχυμμένοι εἰς τὴν γῆν.	28 Διότι σὺ τὸν τεταπεινωμένον καὶ ἐπικαλούμενον τὴν προστασίαν σου λαόν, τὸν σώζεις καὶ τὸν εὐλογεῖς πάντοτε, ἐνῷ τοὺς ὀφθαλμοὺς ποὺ μὲ ἀγερωχίαν σηκώνουν ὑψηλὰ οἱ ὑπερήφανοι, τοὺς ταπεινώνεις καὶ τοὺς ἑξαναγκάζεις νὰ χαμηλώνουν ἐντροπιασμένοι πρὸς τὴν γῆν.
29 Ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου.	29 Σύ, Κύριε, ἀνεζωογόνησες καὶ θὰ ἀναζωογονῇς τὸν λύχνον τῆς ζωῆς μου. Σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, ἔρριψες τὸ φῶς τῆς χαρᾶς καὶ διέλυσες τὸ σκοτάδι τῆς δυστυχίας μου.	29 Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον θὰ ἐξακολουθῇς σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, νὰ χύνῃς ἔλαιον εὐημερίας καὶ χαρᾶς εἰς τὸν λύχνον τῆς ὑπάρξεώς μου, σὺ θὰ φωτίζῃς καὶ θ’ ἀποδιώκῃς ἀπὸ τὸν δρόμον τῆς ζωῆς μου τὸ σκότος τῆς συμφορᾶς, τῆς πλάνης καὶ τοῦ θανάτου.
30 Ὅτι ἔν σοὶ ρυσθήσομαι ἀπὸ παρατηρίου καὶ ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος.	30 Μὲ τὴν δύναμίν σου πάντοτε θὰ σώζωμαι ἀπὸ τοὺς κινδύνους καὶ τοὺς πειρασμοὺς καὶ μὲ τὴν βοήθειάν σου θὰ ὑπερπηδῶ κάθε ἀνυπέρβλητον διὰ τὰς ἀνθρωπίνας δυνάμεις τεῖχος, κάθε δυσκολίαν.	30 Διότι διὰ τῆς βοηθείας σου θὰ γλυτώνω καὶ θὰ ἀπαλλάσσωμαι ἀπὸ οἰονδήποτε πειρασμὸν καὶ μὲ τὴν προστασίαν καὶ ἐνίσχυσιν σοῦ τοῦ Θεοῦ μου θὰ ὑπερπηδῶ κάθε ἐμπόδιον καὶ δυσκολίαν, ποὺ ὡς ἄλλο ἀνυπέρβλητον τεῖχος θὰ παρεμβάλλεται εἰς τὴν πορείαν μου.
31 Ὁ Θεός μου, ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτοῦ, τὸ λόγια Κυρίου πεπυρωμένα, ὑπερασπιστής ἐστι πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ' αὐτόν.	31 Ὁ δρόμος καὶ ὁ τρόπος τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ μου εἶναι ἄμεμπτα. Τὰ λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι, πῦρ, ποὺ φωτίζει καὶ κατακαίει. Εἶναι ὑπεραπιστὴς ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐλπίζουν εἰς αὐτόν.	31 Τοῦ Θεοῦ μου αἱ μέθοδοι καὶ αἱ οἰκονομίαι εἶναι ἄμεμπτοι αἱ ὑποσχέσεις καὶ αἱ ἐπαγγελίαι τοῦ Κυρίου ἔχουν δοκιμασθῇ καὶ εὑρέθησαν ὑπὸ τῆς πείρας τῶν γενεῶν πάντοτε ἀληθεύουσαι. Τὸ ὑπεσχέθη καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι ὑπερασπιστὴς ὅλων ὅσοι ἐλπίζουν εἰς αὐτόν. Εἶναι δὲ ἡ ὑπεράσπισις καὶ βοήθειά του ἀκαταγώνιστος.
32 Ὅτι τίς Θεός πλὴν τοῦ Κυρίου, καὶ τίς Θεός πλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν;	32 Διότι, ποιὸς ἄλλος Θεὸς εἶναι ἀληθινὸς καὶ πραγματικὸς ἐκτὸς τοῦ Κυρίου μας; Καὶ ποιὸς Θεὸς εἶναι τόσον ἰσχυρὸς καὶ ἀγαθὸς πλὴν τοῦ Θεοῦ μας;	32 Διότι ποῖος ἄλλος εἶναι Θεὸς ἐκτὸς τοῦ Κυρίου; Καὶ ποῖος ἄλλος εἶναι Θεὸς ἀληθινὸς καὶ πανίσχυρος ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ μας;
33 Ὁ Θεός ὁ περιζωννύων μὲ δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου·	33 Αὐτὸς ὁ ἀληθινὸς καὶ παντοδύναμος Θεὸς μὲ περιέζωσε μὲ μεγάλην καὶ ἀκατανίκητον δύναμιν, μὲ ἀνέδειξεν ἄμεμπτον καὶ καθαρὸν εἰς τοὺς δρόμους τῆς ζωῆς μου.	33 Ὁ Θεὸς μὲ περιβάλλει τριγύρω ὁλόκληρον ὡς διὰ ζώνης μὲ δύναμιν ἀκαταγώνιστον καὶ αὐτὸς κατέστησεν ἄμεμπτον τὸν δρόμον τῆς ζωῆς μου, ἐλεύθερον ἀπὸ κάθε δυσχέρειαν καὶ σκάνδαλον.
34 καταρτιζόμενος τοὺς πόδας μου ὡσεὶ ἐλάφου καὶ ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ ἱστῶν με·	34 Αὐτὸς κάμνει εὐκίνητα τὰ πόδια μου, τοὺς δίδει τὴν ταχύτητα τῆς ἐλάφου, ὥστε μὲ εὐκολίαν νὰ ὑπερπηδῶ κινδύνους καὶ δυσκολίας. Αὐτὸς μὲ ἀνεβάζει εἰς τὰ ὅρη τὰ ὑψηλά, ἀσφαλῆ ἀπὸ κάθε ἀπειλήν.	34 Αὐτὸς καταρτίζει καὶ ἐνδυναμώνει τοὺς πόδας μου, δίδων εἰς αὐτοὺς τὴν εὐκινησίαν καὶ ταχύτητα τῆς ἐλάφου, ὥστε εὐχερῶς νὰ ὑπερπηδῶ τοὺς κινδύνους, καὶ αὐτὸς μὲ ἀναβιβάζει εἰς ὅρη ὑψηλὰ καὶ εἰς ἀσφαλεῖς ἀπὸ κάθε ἀπειλὴν τόπους.
35 διδάσκων χεῖράς μου εἰς πόλεμον καὶ ἔθου τόξον χαλκοῦν τοὺς βραχίονάς μου·	35 Αὐτὸς γυμνάζει καὶ διδάσκει τὰ χέρια μου, νὰ πολεμοῦν νικηφόρως. Κατέστησε τοὺς βραχίονάς μου εὐκινήτους καὶ ἰσχυροὺς ὡσὰν χάλκινον τόξον.	35 Αὐτὸς γυμνάζει καὶ ἀσκεῖ τὰς χεῖρας μου νὰ πολεμοῦν νικηφόρως καὶ κατέστησε τοὺς βραχίονάς μου δυνατοὺς καὶ ἀθραύστους ὡς νὰ ἦσαν τόξον χαλκοῦν εὐλύγιστον καὶ ἀσύντριπτον.
36 καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας, καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσε με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή μὲ διδάξει.	36 Σύ, Κύριε, ηὐδόκησες νὰ μὲ ὑπερασπίσῃς ἀπέναντι τῶν ἐχθρῶν μου καὶ νὰ μοῦ χαρίσῃς τὴν σωτηρίαν. Ἡ προστατευτικὴ δεξιά σου μὲ ὑπεβάστασε, ἡ πατρική σου παιδαγωγία καὶ καθοδήγησις μὲ ἀνώρθωσε τελείως. Αὐτὴ ἡ παιδαγωγία σου, Κύριε, θὰ ἐξακολουθῇ νὰ μὲ διδάσκῃ.	36 Καὶ ηὐδόκησας, Κύριε, νὰ μὲ ὑπερασπίσῃς ὁπλίζων με δι' ἀσπίδος σωτηρίας. Καὶ ἡ δεξιά σου μὲ ὑπεβάστασε καὶ μὲ ἐκράτησε ἀπὸ τὴν χεῖρα, καὶ ἡ πατρικὴ παιδαγωγία καὶ καθοδήγησίς σου μὲ συμβουλὰς ἢ καὶ τιμωρίας μὲ ἐσήκωσεν ὄρθιον καὶ μὲ διώρθωσε τελείως. Καὶ ἡ παιδεία σου αὐτὴ θὰ ἐξακολουθῇ νὰ μὲ διδάσκῃ.
37 Ἐπλάτυνας τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου, καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου.	37 Ἄνοιξες δρόμους πλατεῖς καὶ ἀσφαλεῖς εἰς τὴν πορείαν τῆς ζωῆς μου, Κύριε, καὶ δὲν ἐκουράσθησαν οὔτε ἐξησθένησαν τὰ πέλματά μου.	37 Σὺ ἀπεμάκρυνας τὰς παγίδας καὶ τὰ σκάνδαλα ποὺ μοῦ ἐπροκάλουν στενοχωρίας καὶ κινδύνους καὶ οὕτω κατέστησας εὐρυχώρους καὶ πλατεῖς κάτωθι τῶν ποδῶν μου τοὺς τόπους τῶν περασμάτων μου, καὶ δὲν ἐκουράσθησαν οὐδὲ ἐξησθένησαν τὰ πέλματά μου.
38 Καταδιώξω τοὺς ἐχθρούς μου καὶ καταλήψομαι αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀποστραφήσομαι, ἕως ἂν ἐκλείπωσιν·	38 Κατεδίωξα τοὺς ἐχθρούς μου καὶ τοὺς κατέφθασα, ἐνῷ ἔφευγαν πανικόβλητοι, καὶ δὲν ἐγύρισα ὀπίσω, μέχρις ὅτου ἐκεῖνοι ἐξωντώθησαν καὶ ἐξέλιπον.	38 Κατεδίωξα τοὺς ἐχθρούς μου καὶ τοὺς κατέφθασα φεύγοντας ἐν πανικῷ καὶ δὲν ἔστρεψα ὀπίσω ἕως ὅτου ἐξωντώθησαν καὶ ἐξέλιπον.
39 ἐκθλίψω αὐτούς, καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι, πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου.	39 Τοὺς συνέθλιψα μὲ τὴν δύναμίν σου καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ σταθοῦν, ἀλλ' ἔπεσαν κάτω ἀπὸ τὰ πόδιά μου.	39 Τοὺς ἔσφιγξα καὶ τοὺς ἔλειωσα κυριολεκτικῶς καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ σταθοῦν, ἀλλ’ ἔπεσαν κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας μου.
40 Καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον, συνεπόδισας πάντας τοὺς ἐπανισταμένους ἐπ' ἐμὲ ὑποκάτω μου.	40 Σὺ ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα μὲ ἐνέδυσες μὲ δύναμιν, διὰ νὰ πολεμῶ πάντοτε νικηφόρως. Περιέπλεξες τὰ πόδια των καὶ ἔπεσαν κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μου ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον μου.	40 Καὶ μὲ ἔζωσες τριγύρω μὲ δύναμιν διὰ νὰ πολεμῶ νικηφόρως, τοὺς ἐπεδίκλωσες καὶ ἔπεσαν ὑπὸ τοὺς πόδας μου ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον μου.
41 Καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νῶτον καὶ τοὺς μισοῦντάς με ἐξωλόθρευσας.	41 Ἔτρεψες εἰς φυγὴν τοὺς ἐχθρούς μου. Πανικόβλητοι ἐγύρισαν πρὸς ἐμὲ τὴν πλάτην των. Παρέδωκες εἰς ὁλοκληρωτικὴν καταστροφὴν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐμισοῦσαν.	41 Καὶ ἔτρεψας εἰς φυγὴν τοὺς ἐχθρούς μου, οἱ ὁποῖοι πανικόβλητοι ἔστρεψαν πρὸς ἑμὲ τὰ νῶτα των, καὶ παρέδωκας εἰς καταστροφὴ καὶ ὁλοτελῆ ὄλεθρον ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐμίσουν.
42 Ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ σῴζων πρὸς Κύριον, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν.	42 Καὶ ἐπάνω εἰς τὴν ἀπέλπιδα φυγὴν καὶ τὸν πανικόν των ἐκραύγασαν ζητοῦντες τὴν βοήθειάν σου, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε δι' αὐτοὺς σωτήρ. Ἔκραξαν πρὸς σέ, ἀλλὰ δὲν τοὺς εἰσήκουσες.	42 Καὶ ἐν τῇ ἀπελπισία των ἐφώναξαν ζητοῦντες τὴν βοηθειάν σου καὶ δὲν ὑπῆρξε σωτὴρ δι' αὐτούς·μὲ ἀγωνιώδη κραυγὴν ἀπηυθύνθησαν πρὸς τὸν Κύριον, καὶ δὲν τοὺς εἰσήκουσε.
43 Καὶ λεπτυνῶ αὐτοὺς ὡσεὶ χνοῦν κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, ὡς πηλὸν πλατειῶν λεανῶ αὐτούς.	43 Μὲ τὴν ἰδικήν σου βοήθειαν τοὺς συνέτριψα. Τοὺς ἔκαμα σὰν ἀνάλαφρο χνούδι, τὸ ὁποῖον διασκορπίζει ὁ ἄνεμος. Τοὺς ἐπολτοποίησα ὡσὰν τὴν λάσπην, ποὺ πατοῦν οἱ ἄνθρωποι εἰς τὰς πλατείας.	43 Καὶ τοὺς συνέτριψα σὰν λεπτὸν χνοῦδι ποὺ τὸ φυσᾷ καὶ τὸ σκορπίζει ὁ ἄνεμος· τοὺς καταπάτησα καὶ τοὺς μετέβαλα εἰς ψιλὴν σκόνην, σὰν αὐτήν, εἰς τὴν ὁποίαν μετατρέπεται ἡ λάσπη, ποὺ καταπατεῖται εἰς τοὺς πλατεῖς καὶ πολυσυχνάστους δρόμους.
44 Ρύσῃ με ἐξ ἀντιλογίας λαοῦ, καστήσεις με εἰς κεφαλὴν ἐθνῶν. Λαός, ὃν οὐκ ἔγνων, ἐδούλευσέ μοι,	44 Μὲ ἐγλύτωσες, γλύτωσέ με καὶ εἰς τὸ μέλλον ἀπὸ ἀντιθέσεις καὶ ἐμφυλίους πολέμους τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Μὲ ἐγκατέστησες κυρίαρχον καὶ εἰς ἄλλα - εἰδωλολατρικά - ἔθνη. Λαός, τὸν ὁποῖον δὲν ἐγνώριζα προηγουμένως, ἔγινεν ὑποτελὴς εἰς ἐμέ.	44 Μὲ ἐγλύτωσες(Εἰς τὸ ἑβραϊκὸν πρωτοτύπον ἐκφέρεται εἰς ἀόριστον, καθὼς καὶ τὸ ἐπακολουθοῦν <καταστήσεις με>.) ἀπὸ τὰς ἐμφυλίους διαμάχας τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖον οἱ συγγενεῖς τοῦ Σαοὺλ ἐζήτουν νὰ διαιρέσουν. Σὺ μὲ ἐγκατέστησας ἀρχηγὸν καὶ κεφαλὴν ἐθνῶν, ὥστε νὰ κυριαρχῶ ἐπὶ τῶν γειτονικῶν βασιλέων. Λαὸς μακρυνός, τὸν ὁποῖον δὲν εἶχον γνωρίσει ποτέ, ὑπεδουλώθη εἰς ἐμὲ καὶ μοῦ προσέφερε φόρον ὑποταγῆς.
45 εἰς ἀκοὴν ὠτίου ὑπήκουσέ μου· υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι	45 Ὅταν ἤκουσε τὴν φήμην τῶν κατορθωμάτων καὶ τῆς δόξης μου, ἔγινεν ὑπήκοός μου. Ξένοι λαοὶ ἕνεκα φόβου ὑπεκρίθησαν φιλίαν καὶ ὑποταγὴν εἰς ἐμέ.	45 Εὐθὺς ὡς ἤκουσε περὶ ἐμοῦ καὶ ἡ περὶ τῶν νικῶν μου φήμη ἔφθασεν εἰς τὰ ὦτα του, ἔγινεν ὑπήκοός μου. Υἱοὶ ἀλλογενεῖς καὶ ξένοι ἐκ φόβου ὑπεκρίθησαν εἰς ἑμὲ τὸν φίλον καὶ ἐξ ἀνάγκης ὑπετάγησαν.
46 υἱοὶ ἀλλότριοι ἐπαλαιώθησαν καὶ ἐχώλαναν ἀπὸ τῶν τρίβων αὐτῶν.	46 Ἀλλοεθνεῖς λαοὶ ἐχρηστεύθησαν σὰν παλαιὰ ἐφθαρμένα ἐνδύματα, σὰν χωλοὶ ἐσκόνταφταν εἰς τοὺς δρόμους των.	46 Υἱοὶ ἀλλοεθνεῖς κατέστησαν ἄχρηστοι ὡς πεπαλαιωμένα καὶ μαραμένα φύλλα καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ σταθοῦν ἀκλόνητοι εἰς τοὺς πόδας των, ἀλλ’ ὡς χωλοὶ ἐσκόνταπτον καὶ ἐτρίκλιζον εἰς τοὺς δρόμους των.
47 Ζῇ Κύριος, καὶ εὐλογητὸς ὁ Θεός μου, καὶ ὑψωθήτω ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου,	47 Ὁ Κύριος ὅμως ζῇ καὶ θριαμβεύει. Ἂς εἶναι δοξασμένος καὶ εὐλογημένος ὁ Θεός μου καὶ ἂς ὑψώνεται καὶ ἂς ὑμνολογῆται ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου,	47 Ζῇ εἰς τὸν αἰῶνα ὁ Κύριος. Καὶ εἶναι ἄξιος νὰ εὐλογῆται καὶ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός μου. Καὶ ἂς ἀνυμνηθῇ τὸ ὕψος καὶ τὸ μεγαλεῖον τοῦ Θεοῦ, ὅστις μὲ ἔσωσεν.
48 ὁ Θεὸς ὁ διδοὺς ἐκδικήσεις ἐμοὶ καὶ ὑποτάξας λαοὺς ὑπ' ἐμέ,	48 διότι ὁ Θεός μου ἐξεδικήθη τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ὑπέταξε λαοὺς ὁλοκλήρους κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μου.	48 Ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μὲ ὑπερασπίζει ἐκδικούμενος τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ὁ ὁποῖος ὑπέταξεν εἰς ἐμὲ λαούς,
49 ὁ ρύστης μου ἐξ ἐχθρῶν ὀργίλων, ἀπὸ τῶν ἐπανισταμένων ἐπ' ἐμὲ ὑψώσεις με, ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ρῦσαί με.	49 Αὐτὸς μὲ ἐγλύτωσεν ἀπὸ ἐχθροὺς γεμάτους ὀργὴν καὶ μανίαν ἐναντίον μου. Σύ, Κύριε, μὲ ἀνέδειξες νικητήν, μὲ ἀνύψωσες καὶ μὲ ἐδόξασες ἀπέναντι ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐναντίον μου. Λύτρωσέ με καὶ εἰς τὸ μέλλον ἀπὸ κάθε ἄνδρα δόλιον καὶ ἄδικον.	49 αὐτὸς εἶναι ὁ ἐλευθερωτὴς καὶ ρύστης μου ἀπὸ ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι γεμᾶτοι ὀργὴν καὶ ἀσυγκράτητον λύσσαν παραφέρονται κατ’ ἐμοῦ· Σὺ θὰ μὲ ὑψώσῃς νικητὴν κατ' ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐπαναστατοῦν κατ’ ἐμοῦ· ἀπὸ ἄνδρα ἄδικον καὶ μοχθηρὸν γλύτωσέ με.
50 Διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι, Κύριε, καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ,	50 Δι' ὅλα αὐτά, Κύριε, θὰ σὲ δοξολογῶ καὶ θὰ σε εὐγνωμονῶ. Μεταξὺ τῶν ἐθνῶν θὰ ψάλλω καὶ θὰ ὑμνολογῶ τὸ ὄνομά σου.	50 Διὰ τοῦτο θὰ σὲ εὐχαριστήσω καὶ θὰ σὲ δοξολογήσω ἐνώπιον πολλῶν ἐθνῶν. Κύριε, καὶ θὰ ψάλω ὕμνους εἰς τὸ Ὄνομά σου.
51 μεγαλύνων τὰς σωτηρίας τοῦ βασιλέως αὐτοῦ καὶ ποιῶν ἔλεος τῷ χριστῷ αὐτοῦ, τῷ Δαυὶδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.	51 Δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας θὰ ἀναπέμπω πρὸς τὸν Θεόν μου, ὁ ὁποῖος ἐπραγματοποίησε μεγαλειώδεις σωτηρίας ὑπὲρ τοῦ βασιλέως, ποὺ Αὐτὸς τὸν ἀνέδειξε καὶ ὁ ὁποῖος δεικνύει πάντοτε ἔλεος εἰς τὸν βασιλέα, ποὺ ἔχρισεν, εἰς τὸν Δαυὶδ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους του, εἰς ὅλας τὰς κατόπιν γενεάς.	51 Αἴνους θὰ ἀναπέμψω εἰς δόξαν Θεοῦ, ὁ ὁποῖος συνετέλεσε μεγαλειώδεις καὶ ἐκπληκτικὰς σωτηρίας ὑπὲρ τοῦ βασιλέως, ποὺ αὐτὸς ἀνέδειξε, καὶ ὁ ὁποῖος δεικνύει ἔλεος εἰς τὸν ὑπ’ αὐτοῦ χρισθέντα, εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους του εἰς αἰωνίας γενεᾶς.