Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
πομένων
ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε
μοι καὶ εἱσήκουσε τῆς δεήσεώς
μου |
ὲ
πολλὴν ὑπομονὴν καὶ ἐλπίδα
κατὰ τὸ διάστημα τῆς
θλίψεώς μου ἐπερίμενα τὴν
βοήθειαν παρὰ τοῦ Κυρίου. Καὶ
ὁ Κύριος μὲ ἐπρόσεξεν, ἐδέχθη
εὐμενῶς τὴν δέησίν μου.
|
ετ'
ἐγκαρτερήσεως πολλῆς ἀνέμεινα τὴν
βοήθειαν καὶ προστασίαν τοῦ Κυρίου, χωρὶς
νὰ παύσω ἐλπίζων εἰς αὐτόν, καὶ
ἔδωκε προσοχὴν εἰς ἐμὲ καὶ
ἤκουσε τὴν δέησιν καὶ παράκλησίν μου.
|
3
καὶ ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου
ταλαιπωρίας καὶ ἀπὸ πηλοῦ ἰλύος
καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς
πόδας μου καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματά
μου |
3
Μὲ ἀνέσυρεν ἀπὸ τὸν λάκκον,
ὅπου ἐταλαιπωρούμην, ἔβγαλε τὰ
πόδια μου ἀπὸ τὸ τέλμα, εἰς
τὸ ὁποῖον εἶχα βυθισθῆ καὶ
κολλήσει, καὶ τὰ ἐτοποθέτησεν
εἰς τὸν στερεὸν βράχον. Καθωδήγησεν
ἔπειτα τὴν πορείαν τῆς ζωῆς
μου εἰς τὸν ὀρθὸν καὶ ἀσφαλῆ
δρόμον τῆς προόδου.
|
3
Καὶ μὲ ἀνείλκυσεν ἀπὸ τὸν
λάκκον, ὅπου ἐταλαιπωρούμην, καὶ ἀπὸ
τὴν λάσπην τοῦ βούλκου, ὅπου δὲν ἠδυνάμην
νὰ εὔρω ἔδαφος στερεὸν διὰ νὰ
πατήσω, καὶ ἐστήριζεν ὀρθίους τοὺς
πόδας μου, στερεώσας αὐτοὺς εἰς ἀσάλευτον
πέτραν, καὶ μὲ ὡδήγησε νὰ βαδίζω
εἰς εὐθὺν καὶ ἀπλανῆ δρόμον.
Εἰς δυστυχίαν ἀφόρητον βυθισμένον, ὅπου
ἐκινδύνευον να πνιγῶ, μὲ ἠλευθέρωσε
καὶ μὲ ἠσφάλισε καὶ μὲ
ἐνίσχυσε εἰς σταδιοδρομίαν λαμπρὰν
καὶ ἀκούραστον. |
4
καὶ ἐνέβαλεν εἰς τὸ στόμα
μου ᾆσμα καινόν, ὕμνον τῷ Θεῷ
ἡμῶν· ὄψονται πολλοὶ καὶ
φοβηθήσονται καὶ ἐλπιοῦσιν ἐπὶ
Κύριον. |
4
Ἔθεσεν εἰς τὸ στόμα μου νέον
ᾆσμα, ὕμνον δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας
πρὸς αὐτὸν διὰ τὰς πολλάς,
παλαιὰς καὶ νέας, εὐεργεσίας
του. Πολλοὶ ἄνθρωποι θὰ ἰδοῦν
τὰ θαυμαστὰ ἔργα του, θὰ εὐλαβηθοῦν
τὸν Κύριον καὶ θὰ στηρίξουν
εἰς αὐτὸν τὰς ἐλπίδας
των. |
4
Καὶ ἔβαλεν ἐντὸς τοῦ στόματός
μου ἐκ τοῦ πλεονασμοῦ τῆς πρὸς
αὐτὸν εὐγνωμοσύνης μου ὕμνον νέον,
συνταχθέντα ἐπίτηδες διὰ τὰς νέας εὐεργεσίας
τὰς γενομένας εἰς ἐμέ· ὕμνον τὸν
ὁποῖον θὰ ψάλω εἰς τὸν Θεόν
μας. Θὰ ἴδουν πολλοὶ τὰ ὅσα
ὅ Θεὸς εἰργάσθη πρὸς σωτηρίαν μου
καὶ θὰ καταληφθοῦν ἀπὸ εὐλαβῆ
φόβον καὶ σεβασμὸν πρὸς αὐτόν, καὶ
θὰ παρακινηθοῦν νὰ στηρίξουν τὴν ἐλπίδα
των εἰς τὸν Κύριον. |
5
Μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ
ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ,
καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας
καὶ μανίας ψευδεῖς. |
5
Τρισευτυχισμένος καὶ εὐλογημένος εἶναι
ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἔχει
τὴν ἐλπίδα του εἰς τὸν Θεὸν
καὶ δὲν ἔρριξε τὰ μάτια του
εἰς τὸν μάταιον πλοῦτον, εἰς
τὴν δόξαν, εἰς τὰς μανίας καὶ
ἐξάλλους ψευδοπροφητείας μάγων καὶ
μάντεων. |
5
Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος
ἔχει ὡς ἐλπίδα του τὸ μεγαλεῖον
καὶ τὴν δύναμιν καὶ ἀγαθότητα, τὰ
ὁποῖα ὑπονοεῖ τὸ ὄνομα
τοῦ Κυρίου, καὶ δὲν ἔρριψε τὸ
βλέμμα του, οὐδὲ ἔδωκε προσοχὴν εἰς
εἰδωλικὰς ματαιότητας καὶ εἰς μανίας
καὶ ἐκστάσεις μαντικὰς καὶ ψευδεῖς.
|
6
Πολλὰ ἐποίησας σύ, Κύριε ὁ
Θεός μου, τὰ θαυμάσιά σου, καὶ
τοῖς διαλογισμοῖς σου οὐκ ἔστι τίς
ὁμοιωθήσεταί σοι· ἀπήγγειλα
καὶ ἐλάλησα, ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ
ἀριθμόν. |
6
Σύ, Κύριε καὶ Θεέ μου, πολλὰ
θαυμαστὰ ἔργα ἔκαμες καὶ κανεὶς
ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἢ τοὺς
ψευδεῖς θεοὺς δὲν ἠμπορεῖ νὰ
συγκριθῇ πρὸς σέ, ὡς πρὸς τὰς
πανσόφους καὶ παναγάθους σκέψεις καὶ
βουλάς σου. Ἀνήγγειλα καὶ διελάλησα
αὐτάς. Ὑπερβαίνουν ὅμως κάθε
ἀριθμὸν καὶ ὑπολογισμόν.
|
6
Ἀντιθέτως πρὸς τὰς ἀνισχύρους
ταύτας τῶν εἰδώλων ματαιότητας, σὺ Κύριε,
πολλὰ ἔχεις πράξει θαυμάσια καὶ ἔνδοξα
ἔργα προνοίας ὑπὲρ τῶν ἐλπιζόντων
εἰς σέ, καὶ δὲν ὑπάρχει κανεὶς
ὅμοιός σου ποὺ να δύναται νὰ συγκριθῇ
πρὸς σὲ εἰς τὰς ὑπὲρ ἡμῶν
προνοητικὰς σκέψεις καὶ βουλάς σου. Πολλάκις διηγήθην
τὰ θαυμάσιά σου ταῦτα καὶ ὡμίλησα
περὶ αὐτῶν, ἀλλ’ ὑπερβαίνουν
εἰς πλῆθος πάντα ἀριθμὸν καὶ
εἶναι ἀναρίθμητα. |
7
Θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας,
σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι· ὁλοκαυτώματα
καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἐζήτησας.
|
7
Γεμᾶτος εὐγνωμοσύνην ἠθέλησα
νὰ σοῦ προσφέρω θυσίαν, ἀλλὰ
σὺ οὔτε αἱματηρὰν οὔτε ἀναίμακτον
θυσίαν ἢ ἄλλας προσφορὰς ἠθέλησες.
Μοῦ ἔδωσες τέλειον σῶμα, προικισμένον
μὲ λογικὴν καὶ ἀθάνατον ψυχήν,
διὰ νὰ σοῦ τὸ προσφέρω εὐάρεστον
θυσίαν. Αὐτὸ ἐζήτησες καὶ
ὄχι θυσίας ζώων καιομένας ἐξ
ὁλοκλήρου εἰς τὸ θυσιαστήριον,
οὔτε ἐξιλαστήριους περὶ ἁμαρτίας
θυσίας. |
7
Ἐξ εὐγνωμοσύνης ἠθέλησα νὰ σοῦ
προσφέρω θυσίας· ἀλλ’ οὔτε αἱματηρὰν
θυσίαν, οὔτε ἀναίμακτον προσφορὰν καρπῶν
ἢ ἄλλων δώρων ἠθέλησας. Μοῦ ἔδωκες
δὲ τέλειον καὶ προικισμένον μὲ νοῦν
σῶμα (Ἄλλη γραφή: Ὠτία = <ὑπακοὴν
αἰτηθεὶς μόνον καὶ εὐλάβειαν ἐμαυτὸν
προσήγαγον> (Ἀνώνυμος). <Τῇ ὑπακοῇ
τῇ ἐμῇ ἠρκέσθης> (Θεοδωρος Μοψουεστίας),
ὅπως καθαγιάζω τοῦτο διὰ τῆς πρὸς
σὲ ὑπακοῆς· θυσίας κατακαιομένας ὁλοκλήρους
ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ θυσίας ἐξιλαστικὰς
προσφερομένας περὶ ἁμαρτίας δὲν ἐζήτησας.
|
8
Τότε εἶπον· ἰδοὺ ἥκω, ἐν
κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ·
|
8
Ὅταν ἐγνώρισα τὸ θέλημά
σου καὶ τί ζητεῖς ἀπὸ ἐμέ,
τότε εἶπα· ἰδοὺ ἐγὼ
ἔρχομαι νὰ τεθῶ ὑπὸ τὰς
διαταγάς σου. Ἐν περιλήψει εἰς τὰ
βιβλίον τοῦ Νόμου εἶναι γραμμένον
δι' ἐμέ, πὼς θὰ εὐαρεστήσω
εἰς σέ. |
8
Καὶ ὅταν ἀντελήφθην εἰς τί ἀρέσκεσαι
καὶ τί ζητεῖς ἀπὸ ἐμέ,
τότε εἶπον ἰδοὺ ἐγὼ ἔρχομαι,
ἵνα τεθῶ εἰς τὰς διαταγάς σου. Εἰς
τὸ ἐντυλισσόμενον εἰς ρόλον χειρόγραφον
τῆς Γραφῆς ἔχει γραφῆ δι’ ἐμέ,
πῶς θὰ εὐαρεστήσω εἰς σέ.
|
9
τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου, ὁ
Θεός μου, ἐβουλήθην καὶ τὸν
νόμον σου ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας
μου. |
9
Πρέπει, δηλαδή, νὰ ἐκτελῶ τὸ
θέλημά σου, ὦ Θεέ μου. Ἐπόθησα
καὶ ἠθέλησα τὸν Νόμον σου μὲ
ὅλην τὴν καρδίαν μου, μὲ ὅλα
μου τὰ σπλάγχνα, Κύριε.
|
9
Δι’ αὐτὸ καὶ ἐγὼ ἠθέλησα
καὶ ἀπεφάσισα νὰ ἐκτελέσω τὸ
θέλημά σου, ὦ Θεέ μου, καὶ ἐπόθησα τὸν
νόμον σου τόσον πολύ, ὥστε φέρω αὐτὸν ἐν
μέσῳ τῶν σπλάγχνων μου, ἵνα τὴν ὅλην
ὕπαρξίν μου ἐμπνέῃ καὶ κινῇ.
|
10
Εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην ἐν ἐκκλησίᾳ
μεγάλῃ· ἰδοὺ τὰ χείλη
μου οὐ μὴ κωλύσω· Κύριε, σὺ
ἔγνως. |
10
Ἐκήρυξα πρὰς ὅλους, εἰς μεγάλας
συγκεντρώσεις λαῶν, τὴν δικαιοσύνην
σου. Ἰδού, οὔτε ἠμπόδισα οὔτε
θὰ σφαλίσω ποτὲ τὰ χείλη μου,
νὰ διακηρύττουν αὐτά. Κύριε,
σὺ γνωρίζεις τοῦτο.
|
10
Ἐπὶ πλέον ἐξήγγειλα δημοσίᾳ καὶ
ἐν μεγάλῃ συνάξει τὸ χαρμόσυνον μήνυμα τῆς
σωτηρίου δικαιοσύνης, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν
μᾶς κυβερνᾷς καὶ μᾶς σώζεις.
Ἰδοὺ δὲν ἠμπόδισα οὐδὲ
θὰ ἐμποδίσω τὰ χείλη μου, ὥστε να
μὴ διακηρύξουν τὰς χάριτάς σου Κύριε, σὺ
γνωρίζεις τοῦτο. |
11
Τὴν δικαιοσύνην σου οὐκ ἔκρυψα ἐν
τῇ καρδίᾳ μου, τὴν ἀλήθειάν
σου καὶ τὸ σωτήριόν σου εἶπα,
οὐκ ἔκρυψα τὸ ἔλεός σου καὶ
τὴν ἀλήθειάν σου ἀπὸ συναγωγῆς
πολλῆς. |
11
Ποτὲ δὲν ἔκρυψα μέσα εἰς τὴν
καρδίαν μου καὶ δὲν παρεσιώπησα τὴν
δικαιοσύνην σου. Ἀλλὰ τὴν ἀλήθειαν
τῶν λόγων σου καὶ τὴν ἀξιοπιστίαν
τῶν ὑποσχέσεών σου καὶ τὴν
σωτηρίαν, ποὺ μοῦ ἐχάρισες,
τὴν ἀνήγγειλα. Δὲν ἀπέκρυψα
τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν
σου ἀπὸ σύναξιν πολλοῦ λαοῦ.
|
11
Δὲν ἔκρυψα μέσα εἰς τὴν καρδίαν μου,
ὥστε νὰ τὴν γνωρίζω μόνος ἐγώ, ἀλλὰ
διελάλησα τὴν δικαιοσύνην σου, μὲ τὴν ὁποίαν
πατάσσεις τὸ κακὸν καὶ προστατεύεις τοὺς
ἀδικουμένους, ὡμίλησα καὶ ἀφηγήθην
περὶ τῆς ἀληθείας σου, ἡ ὁποία
διαλάμπει εἰς τὸ ἀψευδὲς τῶν
ὑποσχέσεών σου καὶ εἰς τὴν πιστὴν
τήρησιν αὐτῶν, καθὼς καὶ περὶ
τῆς σωτηρίας, τὴν ὁποίαν διὰ τῆς
βοηθείας καὶ προστασίας σου παρέχεις· δὲν
ἐτήρησα σιγὴν καὶ δὲν ἀπέκρυψα
τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν
σου ἀπὸ σύναξιν πολυπληθῆ, ἀλλ’ ἐνώπιον
αὐτῆς διεκήρυξα εὐγνωμόνως καὶ
ἀνύμνησα αὐτά. |
12
Σὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃς
τοὺς οἰκτιρμούς σου ἀπ'
ἐμοῦ· τὸ ἔλεός σου
καὶ ἡ ἀλήθειά σου διαπαντὸς
ἀντιλάβοιντό μου.
|
12
Σὺ λοιπόν, Κύριε, μὴ ἀπομακρύνῃς
ἀπὸ ἐμὲ τὸ ἔλεός
σου καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου. Τὸ
ἔλεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά
σου ἂς μὲ συγκρατοῦν καὶ ἂς
μὲ ἐνισχύουν πάντοτε.
|
12
Σὺ δέ, Κύριε, ὅπως εἰς τὸ παρελθὸν
μὲ ἠλέησας, οὕτω καὶ τώρα, μὴ
ἀπομακρύνῃς ἀπὸ ἐμὲ τοὺς
οἰκτιρμούς σου καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν
σου. Τὸ ἔλεός σου καὶ ἡ φιλαλήθειά
σου, ἡ ἀποδεικνυομένη εἰς τὴν πιστὴν
τήρησιν τῶν ὑποσχέσεών σου, εἴθε πάντοτε
νὰ μὲ ὑποστηρίζουν καὶ νὰ
μὲ συγκρατοῦν. |
13
Ὅτι περιέσχον με κακά, ὧν οὐκ
ἔστιν ἀριθμός, κατέλαβόν με
αἱ ἀνομίαι μου, καὶ οὐκ ἠδυνήθην
του βλέπειν· ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ
τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου, καὶ
ἡ καρδία μου ἐγκατέλιπέ με.
|
13
Διότι μὲ ἐκύκλωσαν πολλαὶ συμφοραί,
ἀναρίθμητοι. Ἔπεσαν ἐπάνω μου
αἱ τιμωρίαι διὰ τὰς ἀνομίας
μου καὶ κινδυνεύω νὰ χάσω τὸ
φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου. Αἱ ἁμαρτίαι
μου ἐπληθύνθησαν περισσότερον ἀπὸ
τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου καὶ
ὁ ἱερὸς ἐνθουσιασμὸς καὶ
τὸ σθένος τῆς καρδίας μου μὲ
ἔχουν ἐγκαταλείψει. |
13
Διότι μὲ ἐκύκλωσαν δυστυχίαι καὶ δεινὰ
ἀναρίθμητα, ἔπεσαν ἐπάνω μου καὶ μὲ
κατακρατοῦν αἱ ἀνομίαι μου, καὶ τόσον
πολὺ πνίγομαι καὶ σκοτίζομαι ἀπὸ αὐτάς,
ὥστε δὲν ἠμπορῶ νὰ βλέπω καὶ
κινδυνεύω νὰ χάσω τὸ φῶς μου· ἔγιναν
εἰς πλῆθος πολὺ περισσότεραι ἀπὸ
τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου καὶ ἡ
καρδία μου ἔχασε τὸ θάρρος της καὶ τὴν
αἰσθάνομαι νὰ μὲ ἐγκαταλείπῃ.
|
14
Εὐδόκησαν, Κύριε, τοῦ ρύσασθαί
με· Κύριε, εἰς τὸ βοηθῆσαί
μοι πρόσχες. |
14
Εὐδόκησε λοιπόν, Κύριε, νὰ μὲ
λυτρώσῃς ἀπὸ τὴν κατάστασιν
αὐτήν. Κύριε, σπεῦσε εἰς τὴν
βοήθειάν μου.
|
14
Εὐδόκησον, Κύριε, νὰ μὲ ἀπολυτρώσῃς·
Κύριε, μὴ ἀναβάλῃς, ἀλλὰ τρέξε
γρήγορα εἰς τὴν βοήθειάν μου,
|
15
Καταισχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν
ἅμα οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου
τοῦ ἐξᾶραι αὐτήν· ἀποστραφείησαν
εἰς τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθείησαν
οἱ θέλοντές μοι κακά·
|
15
Ἂς καταισχυνθοῦν καὶ ἂς ἐντροπιασθοῦν
ὅλοι μαζῆ αὐτοί, ποὺ ζητοῦν
νὰ ἀφαιρέσουν τὴν ζωήν μου.
Ἂς στρέψουν πανικόβλητοι τὰ νῶτα
των καὶ ἂς τραποῦν κατεντροπιασμένοι
εἰς φυγήν, ὅσοι θέλουν τὴν συμφοράν
μου καὶ τὴν καταστροφήν μου.
|
15
Εἴθε νὰ καταισχυνθοῦν καὶ νὰ
ἐντροπιασθοῦν ὅλοι μαζὶ ὅσοι
ζητοῦν τὴν ζωήν μου διὰ νὰ ἀφαιρέσουν
καὶ ἀφανίσουν ταύτην. Ἂς ὀπισθοχωρήσουν
καὶ ἂς ἐντροπιασθοῦν ὅσοι θέλουν
νὰ εὐχαριστοῦνται εἰς τὴν δυστυχίαν
μου καὶ τὴν ἀπώλειάν μου.
|
16
κομισάσθωσαν παραχρῆμα αἰσχύνην αὐτῶν
οἱ λέγοντές μοι· εὖγε, εὖγε.
|
16
Ἂς πάρουν ἀμέσως ὡς μισθὸν
τῆς κακότητός των τὴν ἐντροπήν,
αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐπιχαίρουν
διὰ τὰς συμφοράς μου καὶ λέγουν
εὖγε, εὖγε.
|
16
Ἂς ἀποκομίσουν ἀμέσως ὡς μισθὸν
τῆς χαιρεκακίας των ἐντροπὴν καὶ ὄνειδος
οἱ ἐπὶ τῇ δυστυχίᾳ μου λέγοντες·
θαυμάσια, ὡραῖα! |
17
Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν
ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές
σε, Κύριε, καὶ εἰπάτωσαν διαπαντός·
μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ ἀγαπῶντες
τὸ σωτήριόν σου. |
17
Ἂς πλημμυρίσουν δὲ ἀπὸ ἀγαλλίασιν
καὶ χαρὰν κοντά σου ἐκεῖνοι,
οἱ ὁποῖοι σὲ ποθοῦν καὶ
σὲ ἐπικαλοῦνται. Αὐτοί, οἱ
ὁποῖοι σὲ ἀγαποῦν καὶ
ἀπὸ σὲ περιμένουν καὶ παίρνουν
τὴν σωτηρίαν των, ἂς λέγουν πάντοτε
δοξασμένος ἂς εἶναι ὁ Κύριος.
|
17
Ἂς σκιρτήσουν ἀπὸ χαρὰν καὶ
ἂς εὐφρανθοῦν διὰ τὴν ὑπὸ
σοῦ παρεχομένην εἰς αὐτοὺς προστασίαν,
ὅσοι σὲ ζητοῦν καὶ σὲ ἐπικαλοῦνται,
Κύριε, καὶ ὅλοι ὅσοι ποθοῦν καὶ
ἐπιθυμοῦν τὴν ἀπὸ τῆς
βοηθείας σου σωτηρίαν, ἂς κράζουν πάντοτε καὶ
ἀκαταπαύστως. Ἄς μεγαλύνεται καὶ ἂς
δοξάζεται ὁ Κύριος. |
18
Ἐγὼ δὲ πτωχὸς εἰμι καὶ
πένης· Κύριος φροντιεῖ μου. Βοηθός
μου καὶ ὑπερασπιστής μου εἶ σύ·
ὁ Θεός μου, μὴ χρονίσῃς.
|
18
Ἐγὼ δὲ εἶμαι πτωχὸς καὶ
ἄθλιος. Ἐλπίζω ὅμως καὶ πιστεύω
ἀκλόνητα ὅτι ὁ Κύριος θὰ
φρρντίση δι' ἐμέ. Σύ, Κύριε,
εἶσαι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστής
μου. Μὴ ἀργοπορήσῃς νὰ μὲ
βοηθήσῃς εἰς τὴν περίστασίν
μου αὐτήν. |
18
Ἐγὼ δὲ εἶμαι πτωχὸς καὶ
ἄθλιος, ἀλλὰ δὲν ἀπελπίζομαι
οὔτε δυσανασχετῷ, διότι εἶμαι βέβαιος, ὅτι
ὁ Κύριος θὰ φροντίσῃ δι’ ἐμέ. Βοηθός
μου καὶ ὑπερασπιστής μου εἶσαι σύ· ὦ
Θεέ μου, μὴ βραδύνῃς, ἀλλὰ σπεῦσον
εἰς βοήθειαν καὶ προστασίαν μου. |