Ψαλμοί : Κεφάλαιον ΜΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

εὸς Θεῶν Κύριος ἐλάλησε καὶ ἐκάλεσε τὴν γῆν ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν.
2 Ἐκ Σιὼν ἡ εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ,
3 ὁ Θεὸς ἐμφανῶς ἥξει, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται· πῦρ ἐνώπιον αὐτοῦ καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς σφόδρα.
4 Προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν τοῦ διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ·
5 συναγάγετε αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ τοὺς διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαις,
6 καὶ ἀναγγελοῦσιν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, ὅτι ὁ Θεὸς κριτής ἐστι. (διάψαλμα).
7 Ἄκουσον, λαός μου, καὶ λαλήσω σοι, Ἰσραήλ, καὶ διαμαρτύρομαί σοι· ὁ Θεὸς ὁ Θεός σού εἰμι ἐγώ.
8 Οὐκ ἐπὶ ταῖς θυσίαις σου ἐλέγξω σε, τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός.
9 Οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων σου χιμάρους.
10 Ὅτι ἐμά ἐστι πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ, κτήνη ἐν τοῖς ὅρεσι καὶ βόες·
11 ἔγνωκα πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὡραιότης ἀγροῦ μετ' ἐμοῦ ἐστιν.
12 Ἐὰν πεινάσω, οὐ μή σοι εἴπω· ἐμὴ γάρ ἐστιν ἡ οἰκουμένη καὶ τὰ πλήρωμα αὐτῆς.
13 Μὴ φάγομαι κρέα ταύρων, ἢ αἷμα τράγων πίομαι;
14 Θῦσον τῷ Θεῷ θυσίαν αἰνέσεως καὶ ἀπόδος τῷ Ὑψίστῳ τὰς εὐχάς σου·
15 καὶ ἐπικαλέσαί με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, καὶ ἐξελοῦμαί σε, καὶ δοξάσεις με. (διάψαλμα).
16 Τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ Θεός· ἱνατί σὺ διηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου;
17 Σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω.
18 Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις.
19 Τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητα·
20 καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον.
21 Ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα· ὑπέλαβες ἀνομίαν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος· ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου.
22 Σύνετε δὴ ταῦτα, οἱ ἐπιλανθανόμενοι του Θεοῦ, μήποτε ἁρπάσῃ καὶ οὐ μὴ ὁ ρυόμενος.
23 Θυσία αἰνέσεως δοξάσει με, καὶ ἐκεῖ ὁδός, ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

αἰώνιος καὶ ἀπειροτέλειος Θεός, ὁ Κύριος ὅλων τῶν κατὰ χάριν Θεῶν, τῶν ἀρχόντων καὶ δικαστῶν τῆς γῆς, προσκαλεῖ ὅλην τὴν οἰκουμένην ἀπὸ ἀνατολῶν μέχρι δυσμῶν.
2 Ἀκτινοβολεῖται ἀπὸ τὴν Σιὼν ἡ ἀσύλληπτος λαμπρότης καὶ ὡραιότης τῆς ἀπείρου τελειότητός του.
3 Ὁ Κύριος ἔρχεται ὁλοφάνερα μὲ τὸ μεγαλεῖον τῆς δόξης του. Δὲν θὰ τηρήσῃ πλέον σιωπήν. Καυστικὸν πῦρ προπορεύεται ἔμπροσθέν του. Καὶ καταιγὶς μεγάλη ἐκσπᾷ ὁλόγυρά του.
4 Προσκαλεῖ ὡς μάρτυρας τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν κάτω, προκειμένου νὰ στήσῃ δικαστήριον καὶ νὰ δικάσῃ τὸν λαόν του.
5 Σεῖς οἱ ἄγγελοι συναθροίσατε, λοιπόν, ἐνώπιόν του τοὺς ἁγίους του, τοὺς ἐκλεκτοὺς Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν τὴν ἀγαθὴν διάθεσίν των μὲ τὰς εὐλαβεῖς θυσίας τότε, ποὺ ἐδέχθησαν τὴν διαθήκην του εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ.
6 Οἱ οὐρανοὶ θὰ καταθέσουν ὡς μάρτυρες διὰ τὴν δικαιοσύνην του, διότι αὐτὸς εἶναι τώρα ὁ ὑπέρτατος δικαστής.
7 Ὁ Κύριος ὁμιλεῖ. Ἄκουσε, λαέ μου, διότι θὰ ὁμιλήσω πρὸς σέ, ἰσραηλιτικὲ λαέ· δῶσε προσοχήν, διότι θὰ διαμαρτυρηθῶ ἐντόνως πρὸς σέ. Ἐγώ, ποὺ ὁμιλῶ, εἶμαι ὁ Θεὸς ὅλου τοῦ κόσμου καὶ ἰδιαιτέρως ὁ ἰδικός σου Θεός.
8 Δὲν θὰ σὲ ἐλέγξω διὰ τὰς διαφόρους θυσίας σου. Τὰ ὁλοκαυτώματά σου, ποὺ προσφέρονται πρὸς ἐμέ, εὑρίσκονται πάντοτε ἐνώπιόν μου.
9 Ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀνάγκην νὰ δεχθῶ μόσχους ἀπὸ τὸν οἶκον σου καὶ τράγους ἀπὸ τὰ κοπάδια σου.
10 Διότι ὅλα τὰ ἄγρια θηρία τῶν δασῶν εἶναι ἰδικά μου, ὅπως καὶ τὰ κατοικίδια ζῶα, τὰ ὁποῖα βόσκουν εἰς τὰ ὅρη, καὶ οἱ βόες, ὅλα εἶναι ἰδικά μου.
11 Ἐγὼ γνωρίζω πολὺ καλὰ τὰ πάντα. Εἶμαι ὁ Κύριος ἐπὶ τῶν πτηνῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἡ ὡραῖα πολύχρωμος βλάστησις τοῦ ἀγροῦ εὑρίσκεται πάντοτε εἰς τὴν κυριότητά μου.
12 Ἐὰν θὰ πεινάσω, δὲν πρόκειται νὰ σοῦ εἴπω νὰ μοῦ δώσῃς φαγητόν, διότι ἰδική μου εἶναι ὅλη ἡ γῆ καὶ ὅλα ἐκεῖνα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα αὐτὴ εἶναι γεμάτη.
13 Μήπως ἔχω ἐγὼ ἀνάγκην νὰ φάγω κρέατα ταύρων καὶ νὰ πίω αἷμα τράγων; Ὄχι βέβαια.
14 Δι' αὐτὸ σὺ πρόσφερε εἰς τὸν Θεόν σου ὡς θυσίαν τὴν δοξολογίαν καὶ ἐκπλήρωσε ὅλα τὰ τάματα, ποὺ ἔχεις τάξει πρὸς αὐτόν.
15 Ἐπικάλεσαί με εἰς περίοδον θλίψεως καὶ ἐγὼ θὰ σὲ ἀπαλλάξω ἀπὸ αὐτὴν καὶ σὺ εὐγνωμονῶν θὰ μὲ δοξολογήσῃς.
16 Εἰς δὲ τὸν ἁμαρτωλὸν εἶπεν ὁ Θεός· Διατὶ σὺ τολμᾷς καὶ διηγεῖσαι τοὺς νόμους καὶ τὰς ἐντολάς μου καὶ παίρνεις εἰς τὸ ἁμαρτωλὸν στόμα σου τὴν διαθήκην μου, τὴν ὁποίαν σὺ καταπατεῖς;
17 Σὺ ἐμίσησες τὴν διορθωτικὴν παιδαγωγίαν μου καὶ πετᾷς πρὸς τὰ ὀπίσω μὲ περιφρόνησιν τοὺς λόγους μου.
18 Ἐὰν ἔβλεπες κλέπτην ἔτρεχες καὶ σὺ μαζῆ του ὡς συνεργός του· συμμετεῖχες δὲ εἰς τὰς ἀθλιότητας τῶν μοιχῶν.
19 Τὸ στόμα σου εἶναι ἀπύλωτον εἰς πλῆθος κακιῶν, ἡ δὲ γλῶσσα σου ἐξυφαίνει πάντοτε δολιότητας.
20 Καθήμενος ἀργὸς κατηγοροῦσες καὶ δυσφημοῦσες τὸν ἀδελφόν σου καὶ ἐναντίον τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου, ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἔστηνες παγίδας καὶ ἔθετες προσκόμματα, διὰ νὰ σκοντάψῃ καὶ πέσῃ.
21 Αὐτὰ ἔπραξες καὶ ἐγὼ ἔδειξα μακροθυμίαν καὶ ἐσιώπησα. Ἐνόμισες ὅμως παραλόγως καὶ παρανόμως, ὅτι θὰ εἶμαι ὅμοιος μὲ σέ. Θὰ ἔλθῃ ὅμως ἡ στιγμή, ὁπότε θὰ σὲ ἐλέγξω καὶ θὰ φανερώσω ἐνώπιόν σου καὶ ἐνώπιον τῶν ἄλλων τὰς ἁμαρτίας σου, διὰ νὰ σὲ ἐξευτελίσω.
22 Ἐννοήσατε, λοιπόν, ὅλα αὐτὰ ὅσοι λησμονεῖτε τὸν Θεόν, μήπως καὶ σᾶς ἁρπάσῃ εἰς τὰς χεῖρας της ἡ θεία δικαιοσύνη, ὁπότε δὲν θὰ ὑπάρχῃ κανεὶς νὰ σᾶς γλυτώσῃ.
23 Θυσία δοξολογίας ἀπὸ ἁγνὴν καρδίαν ἀρκεῖ νὰ μὲ δοξάσῃ πράγματι· καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ εὐθὺς δρόμος, τὸν ὁποῖον ἐγὼ θὰ δείξω εἰς καθένα, ποὺ ποθεῖ τὴν σωτηριώδη βοήθειάν μου.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Θεὸς τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀγγέλων καὶ κατὰ χάριν Θεῶν, ὁ Κύριος ἐλάλησε καὶ προσεκάλεσεν αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦν εἰς τὴν γῆν ἀπὸ τὴν μίαν ἄκραν της ἕως τὴν ἄλλην, ἀπὸ ἀνατολῶν μέχρι δυσμῶν.
2 Ἐξέλαμψεν ἀπὸ τὴν Σιὼν ἡ ἔκπαγλος λαμπρότης τῆς ἀπείρου τελειότητος καὶ ὡραιότητός του.
3 Ὁ Θεὸς θὰ ἔλθῃ φανερά, μετὰ δόξης πολλῆς· ἔρχεται ὁ Θεός μας καὶ δὲν θὰ τηρήσῃ πλέον σιωπήν· πῦρ καταφλέγον καὶ καταναλίσκον θὰ κατακαίεται ἐνώπιόν του, καὶ τριγύρω του καταιγὶς μεγάλη καὶ τρομερὰ θὰ ἐκσπᾷ.
4 Θὰ προσκαλέσῃ ὡς μάρτυρας ἐν τῷ κριτηρίῳ του ἀπ' ἐπάνω τὸν οὐρανὸν καὶ κάτωθεν τὴν γῆν, ἐπειδὴ ἐμφανίζεται διὰ νὰ κρίνῃ τὸν λαόν του.
5 Συναθροίσατε, ὦ ἄγγελοι, ἐνώπιόν του τοὺς ἀφιερωμένους εἰς αὐτὸν Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι διὰ θυσιῶν ἐπεβεβαίωσαν καὶ ἀπεδέχθησαν τὴν διαθήκην του.
6 Καὶ ἀφοῦ τοὺς συναθροίσετε ὅλους, θὰ διακηρύξουν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, διότι αὐτὸς ὁ δίκαιος Θεὸς εἶναι κριτῆς καὶ δικαστὴς εἰς τὸ δικαστήριον αὐτό, ποὺ τώρα συνεκροτήθη.
7 Ὁ Θεὸς ἤδη λαλεῖ καὶ ἰδοὺ τί ἀπὸ τοῦ βήματος τῆς κρίσεώς του λέγει· Ἄκουσε, λαέ μου, καὶ θὰ σοῦ ὁμιλήσω· ἄκουσε Ἰσραήλ, καὶ θὰ προβῶ εἰς ἔντονον μαρτυρίαν πρὸς σέ· ὁ Κυρίαρχος τῶν πάντων Θεός, ὁ ἰδιαιτέρως προστατεύσας σε Θεός σου εἶμαι ἐγώ.
8 Βεβαίως δὲν θὰ σὲ ἐλέγξω διὰ τὰς θυσίας σου, τὰ ζῶα δέ, ποὺ προσφέρεις ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου διὰ να καοῦν ὁλόκληρα εἰς αὐτὸ πρὸς λατρείαν μου, εἶναι ἐνώπιόν μου πάντοτε, καθ’ ὅσον συνεχῶς προσφέρονται ὑπὸ σοῦ.
9 Ἀλλὰ δὲν προσέφερες καὶ πνευματικωτέρας θυσίας εἰς ἐμέ. Καὶ δι’ αὐτὸ δὲν θὰ δεχθῶ ὡς θυσίαν εὐάρεστον εἰς ἐμὲ μόσχους, οἱ ὁποῖοι τρέφονται εἰς τὸν οἶκον σου, οὔτε τράγους, οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπὸ ποίμνια ἰδικά σου.
10 Διότι τοιαῦτα ζῶα ἔχω ἀναρίθμητα. Ἰδικά μου εἶναι ὅλα τὰ ἄγρια θηρία τοῦ δάσους, καθὼς καὶ τὰ ἥμερα κτήνη ποὺ βόσκουν εἰς τὰ ὅρη καὶ οἱ βόες.
11 Ἐγνώρισα ὡς ἰδιοκτησίαν μου τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἡ ὡραία βλάστησις καὶ καρποφορία παντὸς ἀγροῦ ὑπάρχει ἐν τῇ ἐξουσίᾳ μου καὶ εἰς τὴν διάθεσίν μου.
12 Ἐὰν ὑποτεθῇ ὅτι κάποτε θὰ πεινάσω, δὲν θὰ σοῦ εἴπω, δός μου νὰ φάγω, διότι εἶναι ἰδική μου ἡ οἰκουμένη καὶ ὅλα ἐκεῖνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα αὕτη εἶναι γεμάτη.
13 Ἀλλὰ μήπως ἐγὼ θὰ πεινάσω ποτέ, ὥστε νὰ ἔχω ἀνάγκην, ὅπως φάγω κρέατα ταύρων ἢ ὅπως πίω αἵματα τράγων;
14 Αὐτὸ ποὺ ἠμπορεῖς πράγματι ὡς ἰδικόν σου νὰ μοῦ προσφέρῃς, εἶναι αἱ πνευματικοὶ θυσίαι. Θυσίασε λοιπὸν εἰς τὸν Θεὸν θυσίαν δοξολογίας ἐκ ψυχῆς εὐγνώμονος προερχομένην καὶ ὅ,τι ἐν ὥραις κινδύνου ηὐχήθης καὶ ἔταξας εἰς τὸν Ὕψιστον ἐκπλήρωσέ το ὡς χρέος ἱερόν.
15 Καὶ στηρίζων ὁλόκληρον τὴν πεποίθησιν καὶ ἐλπίδα σου εἰς ἐμέ, ἐπικαλέσθητί με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς σου καὶ θὰ σὲ ἀπαλλάξω ἀπὸ τὰ δεινά σου καὶ θὰ μὲ δοξάσῃς.
16 Καὶ ταῦτα μὲν εἶπεν ὁ Θεὸς εἰς τοὺς περιορίζοντας τὴν εὐσέβειάν των μόνον εἰς τοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους καὶ τὰς ζωοθυσίας. Εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν ὅμως καὶ ὑποκριτήν, ὁ ὁποῖος ἀναπαυόμενος μὲ τὸ φρόνημα, ὅτι μελετᾷ καὶ διδάσκει τὸν νόμον, παραβαίνει συστηματικῶς τοῦτον, εἶπεν ὁ Θεός· Διατί σὺ παρουσιάζεσαι ὡς διδάσκαλος τοῦ νόμου καὶ ἐκδιηγεῖσαι τὰς ἐν αὐτῷ ἐντολὰς καὶ δικαιώματά μου, τὰ ὁποῖα σὺ παραβαίνεις; Καὶ διατὶ σὺ λαμβάνεις εἰς τὸ στόμα σου τὴν διαθήκην μου περιοριζόμενος μόνον εἰς τὸ νὰ ὁμιλῇς περὶ αὐτῆς;
17 Ὁμιλεῖς περὶ τῶν ἐντολῶν μου, ἀλλὰ ἐμίσησας πᾶσαν παιδαγωγίαν καὶ νουθεσίαν καὶ καθοδήγησιν ἐκ τοῦ νόμου καὶ ἀπορρίπτεις ἐν τῇ πράξει μετὰ περιφρονήσεως τοὺς λόγους μου, στρέφων τὰ νῶτα σου πρὸς αὐτούς.
18 Ἐὰν ἔβλεπες κλέπτην τινά, ἔτρεχες καὶ σὺ μαζί του συνεργὸς εἰς τὴν κλοπήν, καὶ μὲ οἱονδήποτε μοιχὸν εἶχες καὶ σὺ τὸ μερίδιόν σου ἀκολασταίνων μετ’ αὐτοῦ.
19 Τὸ στόμα σου τὸ ἄφηνες ἀχαλίνωτον εἰς τὴν κακίαν, ὥστε αὕτη νὰ ἐκχειλίζῃ ἐν αὐτῷ, καὶ ἡ γλῶσσα σου περιέπλεκεν ἐπινοήσεις πανούργους καὶ δολερὰς πρὸς παγίδευσιν καὶ συκοφαντίαν τοῦ πλησίον.
20 Καθήμενος, σὰν νὰ μὴ εἶχες ἄλλο τι νὰ κάμῃς, κατελάλεις κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου δυσφήμων αὐτόν, καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου, ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τῆς ὁποίας ἐξῆλθες καὶ σὺ καὶ ἐκεῖνος, ἡτοίμαζες παγίδας καὶ ἐμπόδια διὰ νὰ σκοντάψῃ καὶ καταπέσῃ.
21 Ταῦτα ἐποίησας καὶ ἐγὼ δὲν ὕψωσα τὴν ράβδον μου κατὰ σοῦ, ἀλλ’ ἐσιώπησα μακροθύμων. Ἐνόμισα μωρῶς καὶ ἀνόμως ὅτι θὰ εἶμαι ὅμοιός σου, καὶ ὅτι θεωρητικῶς μόνον ἐνδιαφέρομαι περὶ τῆς ἠθικῆς. Θὰ σὲ ἐλέγξω δι’ αὐτὸ καὶ θὰ σὲ θεατρίσω καὶ θὰ παρουσιάσω ἐμπρός σου καὶ κατὰ πρόσωπον τὰς ἁμαρτίας σου καὶ τὸ βδελυρὸν ποῖον σου.
22 Κατανοήσατε ταῦτα ὅσοι λησμονεῖτε τὸν Θεόν, μήπως σᾶς ἁρπάση εἰς τὰς χεῖρας του, ὁπότε πλέον κανεὶς δὲν θὰ δύναται νὰ σᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ αὐτάς.
23 Θυσία αἰνέσεως ἐκ καρδίας εὐγνώμονος καὶ ἀφωσιωμένης, αὐτὴ καὶ μόνη θὰ μὲ δοξάσῃ, καὶ ἐκεῖ ὑπάρχει ἡ ὁδός, ἐν τῇ ὁποίᾳ εἰς πάντα βαδίζοντα ἐν αὐτῇ θὰ δείξω τὴν σωτηρίαν μου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
εὸς Θεῶν Κύριος ἐλάλησε καὶ ἐκάλεσε τὴν γῆν ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν.	αἰώνιος καὶ ἀπειροτέλειος Θεός, ὁ Κύριος ὅλων τῶν κατὰ χάριν Θεῶν, τῶν ἀρχόντων καὶ δικαστῶν τῆς γῆς, προσκαλεῖ ὅλην τὴν οἰκουμένην ἀπὸ ἀνατολῶν μέχρι δυσμῶν.	Θεὸς τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀγγέλων καὶ κατὰ χάριν Θεῶν, ὁ Κύριος ἐλάλησε καὶ προσεκάλεσεν αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦν εἰς τὴν γῆν ἀπὸ τὴν μίαν ἄκραν της ἕως τὴν ἄλλην, ἀπὸ ἀνατολῶν μέχρι δυσμῶν.
2 Ἐκ Σιὼν ἡ εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ,	2 Ἀκτινοβολεῖται ἀπὸ τὴν Σιὼν ἡ ἀσύλληπτος λαμπρότης καὶ ὡραιότης τῆς ἀπείρου τελειότητός του.	2 Ἐξέλαμψεν ἀπὸ τὴν Σιὼν ἡ ἔκπαγλος λαμπρότης τῆς ἀπείρου τελειότητος καὶ ὡραιότητός του.
3 ὁ Θεὸς ἐμφανῶς ἥξει, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται· πῦρ ἐνώπιον αὐτοῦ καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς σφόδρα.	3 Ὁ Κύριος ἔρχεται ὁλοφάνερα μὲ τὸ μεγαλεῖον τῆς δόξης του. Δὲν θὰ τηρήσῃ πλέον σιωπήν. Καυστικὸν πῦρ προπορεύεται ἔμπροσθέν του. Καὶ καταιγὶς μεγάλη ἐκσπᾷ ὁλόγυρά του.	3 Ὁ Θεὸς θὰ ἔλθῃ φανερά, μετὰ δόξης πολλῆς· ἔρχεται ὁ Θεός μας καὶ δὲν θὰ τηρήσῃ πλέον σιωπήν· πῦρ καταφλέγον καὶ καταναλίσκον θὰ κατακαίεται ἐνώπιόν του, καὶ τριγύρω του καταιγὶς μεγάλη καὶ τρομερὰ θὰ ἐκσπᾷ.
4 Προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν τοῦ διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ·	4 Προσκαλεῖ ὡς μάρτυρας τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν κάτω, προκειμένου νὰ στήσῃ δικαστήριον καὶ νὰ δικάσῃ τὸν λαόν του.	4 Θὰ προσκαλέσῃ ὡς μάρτυρας ἐν τῷ κριτηρίῳ του ἀπ' ἐπάνω τὸν οὐρανὸν καὶ κάτωθεν τὴν γῆν, ἐπειδὴ ἐμφανίζεται διὰ νὰ κρίνῃ τὸν λαόν του.
5 συναγάγετε αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ τοὺς διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαις,	5 Σεῖς οἱ ἄγγελοι συναθροίσατε, λοιπόν, ἐνώπιόν του τοὺς ἁγίους του, τοὺς ἐκλεκτοὺς Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν τὴν ἀγαθὴν διάθεσίν των μὲ τὰς εὐλαβεῖς θυσίας τότε, ποὺ ἐδέχθησαν τὴν διαθήκην του εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ.	5 Συναθροίσατε, ὦ ἄγγελοι, ἐνώπιόν του τοὺς ἀφιερωμένους εἰς αὐτὸν Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι διὰ θυσιῶν ἐπεβεβαίωσαν καὶ ἀπεδέχθησαν τὴν διαθήκην του.
6 καὶ ἀναγγελοῦσιν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, ὅτι ὁ Θεὸς κριτής ἐστι. (διάψαλμα).	6 Οἱ οὐρανοὶ θὰ καταθέσουν ὡς μάρτυρες διὰ τὴν δικαιοσύνην του, διότι αὐτὸς εἶναι τώρα ὁ ὑπέρτατος δικαστής.	6 Καὶ ἀφοῦ τοὺς συναθροίσετε ὅλους, θὰ διακηρύξουν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, διότι αὐτὸς ὁ δίκαιος Θεὸς εἶναι κριτῆς καὶ δικαστὴς εἰς τὸ δικαστήριον αὐτό, ποὺ τώρα συνεκροτήθη.
7 Ἄκουσον, λαός μου, καὶ λαλήσω σοι, Ἰσραήλ, καὶ διαμαρτύρομαί σοι· ὁ Θεὸς ὁ Θεός σού εἰμι ἐγώ.	7 Ὁ Κύριος ὁμιλεῖ. Ἄκουσε, λαέ μου, διότι θὰ ὁμιλήσω πρὸς σέ, ἰσραηλιτικὲ λαέ· δῶσε προσοχήν, διότι θὰ διαμαρτυρηθῶ ἐντόνως πρὸς σέ. Ἐγώ, ποὺ ὁμιλῶ, εἶμαι ὁ Θεὸς ὅλου τοῦ κόσμου καὶ ἰδιαιτέρως ὁ ἰδικός σου Θεός.	7 Ὁ Θεὸς ἤδη λαλεῖ καὶ ἰδοὺ τί ἀπὸ τοῦ βήματος τῆς κρίσεώς του λέγει· Ἄκουσε, λαέ μου, καὶ θὰ σοῦ ὁμιλήσω· ἄκουσε Ἰσραήλ, καὶ θὰ προβῶ εἰς ἔντονον μαρτυρίαν πρὸς σέ· ὁ Κυρίαρχος τῶν πάντων Θεός, ὁ ἰδιαιτέρως προστατεύσας σε Θεός σου εἶμαι ἐγώ.
8 Οὐκ ἐπὶ ταῖς θυσίαις σου ἐλέγξω σε, τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός.	8 Δὲν θὰ σὲ ἐλέγξω διὰ τὰς διαφόρους θυσίας σου. Τὰ ὁλοκαυτώματά σου, ποὺ προσφέρονται πρὸς ἐμέ, εὑρίσκονται πάντοτε ἐνώπιόν μου.	8 Βεβαίως δὲν θὰ σὲ ἐλέγξω διὰ τὰς θυσίας σου, τὰ ζῶα δέ, ποὺ προσφέρεις ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου διὰ να καοῦν ὁλόκληρα εἰς αὐτὸ πρὸς λατρείαν μου, εἶναι ἐνώπιόν μου πάντοτε, καθ’ ὅσον συνεχῶς προσφέρονται ὑπὸ σοῦ.
9 Οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων σου χιμάρους.	9 Ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀνάγκην νὰ δεχθῶ μόσχους ἀπὸ τὸν οἶκον σου καὶ τράγους ἀπὸ τὰ κοπάδια σου.	9 Ἀλλὰ δὲν προσέφερες καὶ πνευματικωτέρας θυσίας εἰς ἐμέ. Καὶ δι’ αὐτὸ δὲν θὰ δεχθῶ ὡς θυσίαν εὐάρεστον εἰς ἐμὲ μόσχους, οἱ ὁποῖοι τρέφονται εἰς τὸν οἶκον σου, οὔτε τράγους, οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπὸ ποίμνια ἰδικά σου.
10 Ὅτι ἐμά ἐστι πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ, κτήνη ἐν τοῖς ὅρεσι καὶ βόες·	10 Διότι ὅλα τὰ ἄγρια θηρία τῶν δασῶν εἶναι ἰδικά μου, ὅπως καὶ τὰ κατοικίδια ζῶα, τὰ ὁποῖα βόσκουν εἰς τὰ ὅρη, καὶ οἱ βόες, ὅλα εἶναι ἰδικά μου.	10 Διότι τοιαῦτα ζῶα ἔχω ἀναρίθμητα. Ἰδικά μου εἶναι ὅλα τὰ ἄγρια θηρία τοῦ δάσους, καθὼς καὶ τὰ ἥμερα κτήνη ποὺ βόσκουν εἰς τὰ ὅρη καὶ οἱ βόες.
11 ἔγνωκα πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὡραιότης ἀγροῦ μετ' ἐμοῦ ἐστιν.	11 Ἐγὼ γνωρίζω πολὺ καλὰ τὰ πάντα. Εἶμαι ὁ Κύριος ἐπὶ τῶν πτηνῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἡ ὡραῖα πολύχρωμος βλάστησις τοῦ ἀγροῦ εὑρίσκεται πάντοτε εἰς τὴν κυριότητά μου.	11 Ἐγνώρισα ὡς ἰδιοκτησίαν μου τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἡ ὡραία βλάστησις καὶ καρποφορία παντὸς ἀγροῦ ὑπάρχει ἐν τῇ ἐξουσίᾳ μου καὶ εἰς τὴν διάθεσίν μου.
12 Ἐὰν πεινάσω, οὐ μή σοι εἴπω· ἐμὴ γάρ ἐστιν ἡ οἰκουμένη καὶ τὰ πλήρωμα αὐτῆς.	12 Ἐὰν θὰ πεινάσω, δὲν πρόκειται νὰ σοῦ εἴπω νὰ μοῦ δώσῃς φαγητόν, διότι ἰδική μου εἶναι ὅλη ἡ γῆ καὶ ὅλα ἐκεῖνα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα αὐτὴ εἶναι γεμάτη.	12 Ἐὰν ὑποτεθῇ ὅτι κάποτε θὰ πεινάσω, δὲν θὰ σοῦ εἴπω, δός μου νὰ φάγω, διότι εἶναι ἰδική μου ἡ οἰκουμένη καὶ ὅλα ἐκεῖνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα αὕτη εἶναι γεμάτη.
13 Μὴ φάγομαι κρέα ταύρων, ἢ αἷμα τράγων πίομαι;	13 Μήπως ἔχω ἐγὼ ἀνάγκην νὰ φάγω κρέατα ταύρων καὶ νὰ πίω αἷμα τράγων; Ὄχι βέβαια.	13 Ἀλλὰ μήπως ἐγὼ θὰ πεινάσω ποτέ, ὥστε νὰ ἔχω ἀνάγκην, ὅπως φάγω κρέατα ταύρων ἢ ὅπως πίω αἵματα τράγων;
14 Θῦσον τῷ Θεῷ θυσίαν αἰνέσεως καὶ ἀπόδος τῷ Ὑψίστῳ τὰς εὐχάς σου·	14 Δι' αὐτὸ σὺ πρόσφερε εἰς τὸν Θεόν σου ὡς θυσίαν τὴν δοξολογίαν καὶ ἐκπλήρωσε ὅλα τὰ τάματα, ποὺ ἔχεις τάξει πρὸς αὐτόν.	14 Αὐτὸ ποὺ ἠμπορεῖς πράγματι ὡς ἰδικόν σου νὰ μοῦ προσφέρῃς, εἶναι αἱ πνευματικοὶ θυσίαι. Θυσίασε λοιπὸν εἰς τὸν Θεὸν θυσίαν δοξολογίας ἐκ ψυχῆς εὐγνώμονος προερχομένην καὶ ὅ,τι ἐν ὥραις κινδύνου ηὐχήθης καὶ ἔταξας εἰς τὸν Ὕψιστον ἐκπλήρωσέ το ὡς χρέος ἱερόν.
15 καὶ ἐπικαλέσαί με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, καὶ ἐξελοῦμαί σε, καὶ δοξάσεις με. (διάψαλμα).	15 Ἐπικάλεσαί με εἰς περίοδον θλίψεως καὶ ἐγὼ θὰ σὲ ἀπαλλάξω ἀπὸ αὐτὴν καὶ σὺ εὐγνωμονῶν θὰ μὲ δοξολογήσῃς.	15 Καὶ στηρίζων ὁλόκληρον τὴν πεποίθησιν καὶ ἐλπίδα σου εἰς ἐμέ, ἐπικαλέσθητί με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς σου καὶ θὰ σὲ ἀπαλλάξω ἀπὸ τὰ δεινά σου καὶ θὰ μὲ δοξάσῃς.
16 Τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ Θεός· ἱνατί σὺ διηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου;	16 Εἰς δὲ τὸν ἁμαρτωλὸν εἶπεν ὁ Θεός· Διατὶ σὺ τολμᾷς καὶ διηγεῖσαι τοὺς νόμους καὶ τὰς ἐντολάς μου καὶ παίρνεις εἰς τὸ ἁμαρτωλὸν στόμα σου τὴν διαθήκην μου, τὴν ὁποίαν σὺ καταπατεῖς;	16 Καὶ ταῦτα μὲν εἶπεν ὁ Θεὸς εἰς τοὺς περιορίζοντας τὴν εὐσέβειάν των μόνον εἰς τοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους καὶ τὰς ζωοθυσίας. Εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν ὅμως καὶ ὑποκριτήν, ὁ ὁποῖος ἀναπαυόμενος μὲ τὸ φρόνημα, ὅτι μελετᾷ καὶ διδάσκει τὸν νόμον, παραβαίνει συστηματικῶς τοῦτον, εἶπεν ὁ Θεός· Διατί σὺ παρουσιάζεσαι ὡς διδάσκαλος τοῦ νόμου καὶ ἐκδιηγεῖσαι τὰς ἐν αὐτῷ ἐντολὰς καὶ δικαιώματά μου, τὰ ὁποῖα σὺ παραβαίνεις; Καὶ διατὶ σὺ λαμβάνεις εἰς τὸ στόμα σου τὴν διαθήκην μου περιοριζόμενος μόνον εἰς τὸ νὰ ὁμιλῇς περὶ αὐτῆς;
17 Σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω.	17 Σὺ ἐμίσησες τὴν διορθωτικὴν παιδαγωγίαν μου καὶ πετᾷς πρὸς τὰ ὀπίσω μὲ περιφρόνησιν τοὺς λόγους μου.	17 Ὁμιλεῖς περὶ τῶν ἐντολῶν μου, ἀλλὰ ἐμίσησας πᾶσαν παιδαγωγίαν καὶ νουθεσίαν καὶ καθοδήγησιν ἐκ τοῦ νόμου καὶ ἀπορρίπτεις ἐν τῇ πράξει μετὰ περιφρονήσεως τοὺς λόγους μου, στρέφων τὰ νῶτα σου πρὸς αὐτούς.
18 Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις.	18 Ἐὰν ἔβλεπες κλέπτην ἔτρεχες καὶ σὺ μαζῆ του ὡς συνεργός του· συμμετεῖχες δὲ εἰς τὰς ἀθλιότητας τῶν μοιχῶν.	18 Ἐὰν ἔβλεπες κλέπτην τινά, ἔτρεχες καὶ σὺ μαζί του συνεργὸς εἰς τὴν κλοπήν, καὶ μὲ οἱονδήποτε μοιχὸν εἶχες καὶ σὺ τὸ μερίδιόν σου ἀκολασταίνων μετ’ αὐτοῦ.
19 Τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητα·	19 Τὸ στόμα σου εἶναι ἀπύλωτον εἰς πλῆθος κακιῶν, ἡ δὲ γλῶσσα σου ἐξυφαίνει πάντοτε δολιότητας.	19 Τὸ στόμα σου τὸ ἄφηνες ἀχαλίνωτον εἰς τὴν κακίαν, ὥστε αὕτη νὰ ἐκχειλίζῃ ἐν αὐτῷ, καὶ ἡ γλῶσσα σου περιέπλεκεν ἐπινοήσεις πανούργους καὶ δολερὰς πρὸς παγίδευσιν καὶ συκοφαντίαν τοῦ πλησίον.
20 καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον.	20 Καθήμενος ἀργὸς κατηγοροῦσες καὶ δυσφημοῦσες τὸν ἀδελφόν σου καὶ ἐναντίον τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου, ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἔστηνες παγίδας καὶ ἔθετες προσκόμματα, διὰ νὰ σκοντάψῃ καὶ πέσῃ.	20 Καθήμενος, σὰν νὰ μὴ εἶχες ἄλλο τι νὰ κάμῃς, κατελάλεις κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου δυσφήμων αὐτόν, καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου, ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τῆς ὁποίας ἐξῆλθες καὶ σὺ καὶ ἐκεῖνος, ἡτοίμαζες παγίδας καὶ ἐμπόδια διὰ νὰ σκοντάψῃ καὶ καταπέσῃ.
21 Ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα· ὑπέλαβες ἀνομίαν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος· ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου.	21 Αὐτὰ ἔπραξες καὶ ἐγὼ ἔδειξα μακροθυμίαν καὶ ἐσιώπησα. Ἐνόμισες ὅμως παραλόγως καὶ παρανόμως, ὅτι θὰ εἶμαι ὅμοιος μὲ σέ. Θὰ ἔλθῃ ὅμως ἡ στιγμή, ὁπότε θὰ σὲ ἐλέγξω καὶ θὰ φανερώσω ἐνώπιόν σου καὶ ἐνώπιον τῶν ἄλλων τὰς ἁμαρτίας σου, διὰ νὰ σὲ ἐξευτελίσω.	21 Ταῦτα ἐποίησας καὶ ἐγὼ δὲν ὕψωσα τὴν ράβδον μου κατὰ σοῦ, ἀλλ’ ἐσιώπησα μακροθύμων. Ἐνόμισα μωρῶς καὶ ἀνόμως ὅτι θὰ εἶμαι ὅμοιός σου, καὶ ὅτι θεωρητικῶς μόνον ἐνδιαφέρομαι περὶ τῆς ἠθικῆς. Θὰ σὲ ἐλέγξω δι’ αὐτὸ καὶ θὰ σὲ θεατρίσω καὶ θὰ παρουσιάσω ἐμπρός σου καὶ κατὰ πρόσωπον τὰς ἁμαρτίας σου καὶ τὸ βδελυρὸν ποῖον σου.
22 Σύνετε δὴ ταῦτα, οἱ ἐπιλανθανόμενοι του Θεοῦ, μήποτε ἁρπάσῃ καὶ οὐ μὴ ὁ ρυόμενος.	22 Ἐννοήσατε, λοιπόν, ὅλα αὐτὰ ὅσοι λησμονεῖτε τὸν Θεόν, μήπως καὶ σᾶς ἁρπάσῃ εἰς τὰς χεῖρας της ἡ θεία δικαιοσύνη, ὁπότε δὲν θὰ ὑπάρχῃ κανεὶς νὰ σᾶς γλυτώσῃ.	22 Κατανοήσατε ταῦτα ὅσοι λησμονεῖτε τὸν Θεόν, μήπως σᾶς ἁρπάση εἰς τὰς χεῖρας του, ὁπότε πλέον κανεὶς δὲν θὰ δύναται νὰ σᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ αὐτάς.
23 Θυσία αἰνέσεως δοξάσει με, καὶ ἐκεῖ ὁδός, ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου.	23 Θυσία δοξολογίας ἀπὸ ἁγνὴν καρδίαν ἀρκεῖ νὰ μὲ δοξάσῃ πράγματι· καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ εὐθὺς δρόμος, τὸν ὁποῖον ἐγὼ θὰ δείξω εἰς καθένα, ποὺ ποθεῖ τὴν σωτηριώδη βοήθειάν μου.	23 Θυσία αἰνέσεως ἐκ καρδίας εὐγνώμονος καὶ ἀφωσιωμένης, αὐτὴ καὶ μόνη θὰ μὲ δοξάσῃ, καὶ ἐκεῖ ὑπάρχει ἡ ὁδός, ἐν τῇ ὁποίᾳ εἰς πάντα βαδίζοντα ἐν αὐτῇ θὰ δείξω τὴν σωτηρίαν μου.