Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
πὶ
σοί, Κύριε, ἤλπισα,
μὴ καταισχυνθείην
εἰς τὸν αἰῶνα. |
ἰς
σὲ Κύριε ἔχω στηρίξει καὶ στηρίζω
τὰς ἐλπίδας μου. Πιστεύω ὅτι
ποτὲ δὲν θὰ ἐντροπιασθῶ.
|
ἰς
σέ, Κύριε, ἐστήριξα τὰς ἐλπίδας μου·
εἴθε νὰ μὴ ἐντροπιασθῶ ποτέ,
μένων ἀβοήθητος ἀπὸ σὲ καὶ βλέπων
διαψευδομένας τὰς ἐλπίδας μου ταύτας.
|
2
Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ρῦσαί
με καὶ ἐξελοῦ με, κλῖνον πρός
με τὸ οὖς σου καὶ σῶσον με.
|
2
Ἐν ὀνόματι τῆς δικαιοσύνης σου
καὶ διὰ τῆς δικαιοσύνης σου γλύτωσέ
με καὶ ἐλευθέρωσέ με ἀπὸ
ἀδίκους πειρασμοὺς καὶ κατατρεγμούς.
Κλῖνε τὸ αὐτί σου πρὸς ἐμέ,
ἄκουσε τὴν προσευχήν μου καὶ σῶσε
με. |
2
Ἐν ὀνόματι τῆς δικαιοσύνης σου, ἡ
ὁποία ἀποστρέφεται πᾶσαν ἀδικίαν,
γλύτωσέ με καὶ ἐλευθέρωσέ με ἀπὸ
τοὺς ἀδίκους πειρασμοὺς καὶ κατατρεγμούς.
Πλησίασον πρός με τὸ οὖς σου καὶ εἰσακούων
τῆς προσευχήν μου σῶσον με.
|
3
Γενοῦ μοι εἰς Θεὸν ὑπερασπιστὴν
καὶ εἰς τόπον ὀχυρὸν τοῦ
σῶσαί με, ὅτι στερέωμά μου καὶ
καταφυγή μου εἶ σύ. |
3
Γίνε εἰς ἐμὲ Θεὸς ὑπερασπιστὴς
καὶ φρούριον ἀπόρθητον, διὰ
νὰ μὲ σώσῃς ἀπὸ τοὺς
κινδύνους. Διότι βράχος, ἐπὶ
τοῦ ὁποίου σταθερὰ στηρίζομαι,
καὶ ἀσφαλὲς καταφύγιόν μου εἶσαι
σύ. |
3
Γενοῦ δι’ ἐμὲ Θεὸς ὑπερασπιστὴς
καὶ φρούριον ὀχυρὸν καὶ ἀπόρθητον,
διὰ νὰ μὲ σώσῃς· διότι πέτρα,
ἐπὶ τῆς ὁποίας στερεῶς καὶ
ἀκλονήτως στηρίζομαι, καὶ καταφύγιόν
μου εἶσαι σύ. |
4
Ὁ Θεός μου, ρῦσαί με ἐκ χειρὸς
ἁμαρτωλοῦ, ἐκ χειρὸς παρανομοῦντος
καὶ ἀδικοῦντος· |
4
Ὦ Θεέ μου, γλύτωσέ με ἀπὸ
τὰ χέρια τοῦ κάθε ἁμαρτωλοῦ.
Ἀπὸ τὰ χέρια ἐκείνων,
οἱ ὁποῖοι παραβαίνουν τὸν Νόμον
σου καὶ διαπράττουν ἀδικίας.
|
4
Ὦ Θεέ μου, ἐλευθέρωσέ με καὶ σῶσον
με ἀπὸ τὰς χεῖρας παντὸς ἀνθρώπου
ἁμαρτωλοῦ, ἀπὸ τὰς χεῖρας
παντὸς περιφρονοῦντος τὸν νόμον σου καὶ
ἀποτολμῶντος πᾶσαν ἀδικίαν.
|
5
ὅτι σὺ εἶ ἡ ὑπομονή μου,
Κύριε· Κύριε, ἡ ἐλπίς μου
ἐκ νεότητός μου, |
5
Διότι σύ, Κύριε εἶσαι ἐκεῖνος,
ἀπὸ τὸν ὁποῖον μὲ ὑπομονὴν
περιμένω βοήθειαν. Σὺ εἶσαι ἡ
ἐλπίς μου ἀπὸ αὐτῶν ἀκόμη
τῶν χρόνων τῆς νεότητός μου.
|
5
Διότι σύ, Κύριε, εἶσαι, τοῦ ὁποίου τὴν
βοήθειαν μεθ’ ὑπομονῆς περιμένω· Κύριε, σὺ
εἶσαι, πρὸς τὸν ὁποῖον ἐλπίζω
ἀπὸ τοὺς χρόνους τῆς νεότητός μου.
|
6
ἐπὶ σὲ ἐπεστηρίχθην ἀπὸ
γαστρός, ἐκ κοιλίας μητρός μου σύ
μου εἶ σκεπαστής· ἐν σοὶ ἡ
ὕμνησίς μου διαπαντός.
|
6
Ἀπὸ τότε ποὺ ἤμουν ἀκόμη
ἔμβρυον, εἰς σὲ εἶχα στηριχθῆ.
Ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός
μου σὺ ἤσουνα καὶ εἶσαι προστάτης
καὶ ὑπερασπιστής μου. Διὰ τοῦτο
καὶ ἐγὼ ἀκαταπαύστως θὰ
σὲ δοξολογῶ. |
6
Ἀφ' ὅτου ἤμην ἀκόμη ἔμβρυον
εἰς τὴν γαστέρα, ἐπὶ σοῦ ἐστηρίχθην,
ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός μου σὺ
εἶσαι ὁ σκεπαστὴς καὶ προστάτης μου.
Δι’ αὐτὸ πάντοτε καὶ ἀπαύστως θὰ
σὲ ὑμνῶ. |
7
Ὡσεὶ τέρας ἐγενήθην τοῖς
πολλοῖς, καὶ σὺ βοηθὸς κραταιός.
|
7
Ὡσὰν κάποιο παράδοξον φαινόμενον
συμφορῶν ἐφάνηκα εἰς τοὺς πολλούς.
Ἐν μέσῳ ὅμως τῶν δυστυχιῶν
μου αὐτῶν σὺ ἤσουνα ὁ πανίσχυρος
βοηθός μου. |
7
Ὡς τέρας δυστυχίας καὶ ὡς ἐκπληκτικὸν
φαινόμενον συμφορῶν ἐνεφανίσθην εἰς τοὺς
πολλούς, ἀλλ’ ἐν μέσῳ τῶν δυστυχιῶν
μου τούτων σὺ ὑπῆρξες βοηθός μου κραταιός.
|
8
Πληρωθήτω τὸ στόμα μου αἰνέσεως,
ὅπως ὑμνήσω τὴν δόξαν σου, ὅλην
τὴν ἡμέραν τὴν μεγαλοπρέπειάν
σου. |
8
Ἂς γεμίσῃ τὸ στόμα μου ἀπὸ
ὕμνους, διὰ νὰ ὑμνῶ τὸ
μεγαλεῖον σου, ὅλην τὴν ἡμέραν
τὴν θεῖαν σου μεγαλοπρέπειαν. |
8
Ἂς γεμίσῃ λοιπὸν τὸ στόμα μου ἀπὸ
τὴν αἴνεσίν σου, διὰ νὰ ἀνυμνῶ
τὴν δόξαν σου καὶ καθ’ ὅλην τὴν ἡμέραν
τὸ θεϊκόν σου μεγαλεῖον. |
9
Μὴ ἀπορρίψῃς με εἰς καιρὸν
γήρως, ἐν τῷ ἐκλείπειν τὴν
ἰσχύν μου μὴ ἐγκαταλίπῃς
με. |
9
Μὴ μὲ ἐγκαταλείψῃς τώρα
εἰς τὰ γηράματά μου. Τώρα ποὺ
μὲ ἀφήνουν αἱ σωματικαί μου
δυνάμεις σύ, Κύριε, μὴ μὲ ἐγκαταλείψης.
|
9
Ὅπως δὲ καθ’ ὅλον μου τὸν βίον, ἀφ’
ὅτου συνελήφθην ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς
μητρός μου, ὑπῆρξες προστάτης μου, οὕτω
καὶ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ γήρατός
μου μὴ μὲ ἀπορρίψῃς· ὅταν
θὰ ὀλιγοστεύουν καὶ θὰ ἐκλείπουν
αἱ σωματικαί μου δυνάμεις, μὴ μὲ ἐγκαταλίπῃς.
|
10
Ὅτι εἶπαν οἱ ἐχθροί μου ἐμοὶ
καὶ οἱ φυλάσσοντες τὴν ψυχήν
μου ἐβουλεύσαντο ἐπὶ τὸ αὐτό
|
10
Διότι οἱ ἐχθροί μου, αὐτοὶ
ποὺ καιροφυλακτοῦν νὰ ἀφαιρέσουν
τὴν ζωήν μου, συνεσκέφθησαν μεταξύ
των |
10
Διότι εἶπαν οἱ ἐχθροί μου περὶ ἐμοῦ
καὶ οἱ παραφυλάσσοντες τὴν ζωήν μου, διὰ
νὰ τὴν ἀφανίσουν, συνηθροίσθησαν εἰς
συμβουλῶν καὶ συνεσκέφθησαν
|
11
λέγοντες· ὁ Θεὸς ἐγκατέλιπεν
αὐτόν· καταδιώξατε καὶ καταλάβετε
αὐτόν, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ
ρυόμενος. |
11
καὶ εἶπαν: Ὁ Θεὸς τὸν ἐγκατέλειψε.
Καταδιώξατε, λοιπόν, αὐτὸν καὶ
συλλάβετέ τον, διότι δὲν ὑπάρχει
κανεὶς νὰ τὸν γλυτώσῃ ἀπὸ
τὰ χέρια μας. |
11
λέγοντες· ὁ Θεὸς τὸν ἐγκατέλιπε·
καταδιώξατέ τον καὶ συλλάβετέ τον, θέσατε
αὐτὸν ὑπὸ τὴν κατοχήν
σας, διότι δὲν ὑπάρχει κανεὶς ποὺ
νὰ τὸν γλυτώσῃ. |
12
Ὁ Θεός μου, μὴ μακρύνῃς ἀπ'
ἐμοῦ· ὁ Θεός μου, εἰς τὴν
βοήθειάν μου πρόσχες.
|
12
Ὦ Θεέ μου, μὴ ἀπομακρύνεσαι
ἀπὸ ἐμέ. Ὦ Θεέ μου, δῶσε
προσοχὴν εἰς τὴν κατάστασίν
μου καὶ σπεῦσε νὰ μὲ βοηθήσῃς.
|
12
Ὦ Θεέ μου, μὴ φύγῃς μακρὰν ἀπ’
ἐμοῦ, ἀλλ’ ἐλθὲ πλησίον μου·
ὦ Θεέ μου, λάβε ἐνδιαφέρον καὶ
σπεῦσον εἰς βοήθειάν μου. |
13
Αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐκλιπέτωσαν
οἱ ἐνδιαβάλλοντες τὴν ψυχήν
μου, περιβαλλέσθωσαν αἰσχύνην καὶ
ἐντροπήν οἱ ζητοῦντες τὰ κακά
μοι. |
13
Ἂς καταισχυνθοῦν καὶ ἂς ἀφανισθοῦν
ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐπιβουλεύονται
τὴν ζωήν μου. Ἂς φορέσουν ὠσὰν
ἔνδυμα τὴν καταισχύνην καὶ τὴν
ἐντροπήν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι
σκέπτονται καὶ ἐπιζητοῦν τὴν
καταστροφήν μου. |
13
Ἂς καταισχυνθοῦν καὶ ἂς ἀφανισθοῦν
οἱ ἐπιβουλευόμενοι τὴν ζωήν μου, ἂς
περιβληθοῦν ὡς ἄλλο ἔνδυμα αἰσχύνην
καὶ ἐντροπὴν ἐκεῖνοι, οἱ
ὁποῖοι ζητοῦν νὰ ἐπιφέρουν κατ’
ἐμοῦ κακὰ καὶ καταστροφήν.
|
14
Ἐγὼ δὲ διαπαντὸς ἐλπιῶ
ἐπὶ σὲ καὶ προσθήσω ἐπὶ
πᾶσαν τὴν αἴνεσίν σου.
|
14
Ἐγὼ δὲ συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως
θὰ ἔχω τὰς ἐλπίδας μου εἰς
σὲ καὶ κοντὰ εἰς τὰς ἄλλας
αἰνέσεις καὶ δοξολογίας, ποὺ
σοῦ ἀνέπεμψα, θὰ προσθέσω καὶ
νέαν ὑμνολογίαν πρὸς δόξαν τοῦ
Ὀνόματός σου. |
14
Ἐγὼ δὲ πάντοτε καὶ ἀπαύστως
μέχρι τῆς ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς θὰ
ἐλπίζω εἰς σὲ καὶ θὰ προσθέτω
διαρκῶς νέαν αἴνεσιν καὶ ὕμνον εἰς
ὅλας τοῦ παρελθόντος τὰς αἰνέσεις,
τὰς ὁποίας σοῦ ἀπηύθυνα.
|
15
Τὸ στόμα μου ἐξαγγελεῖ τὴν δικαιοσύνην
σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν σωτηρίαν
σου, ὅτι οὐκ ἔγνων γραμματείας.
|
15
Ὅταν σὺ θὰ μὲ σώσῃς ἀπὸ
αὐτούς, ποὺ ἀπειλοῦν τὴν
ζωήν μου, τότε τὸ στόμα μου θὰ
διαλαλήσῃ τὴν δικαιοσύνην σου αὐτὴν
πρὸς ὅλους. Ὅλην τὴν ἡμέραν
θὰ διακηρύττω τὴν σωτηρίαν, τὴν
ὁποίαν σὺ στέλλεις. Προφορικῶς
θὰ ἐξαγγέλλω τὴν εὐγνωμοσύνην
μου πρὸς σέ, διότι ἐγὼ δὲν
εἶμαι γραμματεὺς διὰ νὰ συγγράψω
βιβλία καὶ νὰ καταγράφω εἰς
αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ ἔργα σου.
|
15
Τὸ στόμα μου θὰ ἀναγγέλλει καὶ θὰ
διακηρύττῃ τὴν δικαιοσύνην σου, διὰ τῆς
ὁποίας πατάσσεις πᾶσαν ἀδικίαν καὶ
προστατεύεις πάντα ἀδικούμενον· ὅλην
τὴν ἡμέραν θὰ διακηρύττω τὴν σωτηρίαν,
τὴν ὁποίαν διὰ τῆς βοηθείας καὶ
προστασίας σου παρέχεις εἰς τοὺς ἐλπίζοντας
ἐπὶ σέ. Θὰ περιορισθῶ δὲ νὰ
ἐξαγγέλλω γενικῶς τὴν δικαιοσύνην
καὶ τὴν σωτηρίαν σου, διότι αὗται εἶναι
ἀναρίθμητοι, ἐγὼ δὲ δὲν εἶμαι
γραμματεὺς καὶ δὲν ἔμαθα νὰ
κρατῶ εἰς κατάλογον ἀπαριθμήσεις, ὥστε
ἐν εἰδικῷ τόμῳ καὶ συγγράμματι
νὰ ἐξαριθμῶ τὸ πλῆθος τῶν
θαυμαστῶν ἐκδηλώσεων τῆς δικαιοσύνης
σου καὶ τῶν σωτηρίων ἐπεμβάσεών σου.
|
16
Εἰσελεύσομαι ἐν δυναστείᾳ Κυρίου·
Κύριε, μνησθήσομαι τῆς δικαιοσύνης
σου μόνου. |
16
Θὰ εἰσέλθω εἰς τὴν ἐξιστόρησιν
ὅλων τῶν θαυμαστῶν ἔργων, ποὺ
ἔκαμεν ἡ παντοδυναμία τοῦ Κυρίου.
Ναί, Κύριε, θὰ ἐνθυμηθῶ τὴν
δικαιοσύνην σου, διότι σὺ εἶσαι ὁ
ἀπόλυτος καὶ μόνος δίκαιος.
|
16
Θὰ εἰσέλθω εἰς τὴν ἀφήγησιν
τῶν ὅσων ἐξετέλεσεν ἡ ἄμαχος
δύναμις καὶ ἰσχὺς τοῦ Κυρίου·
Κύριε, θὰ ἐνθυμοῦμαι τὴν δικαιοσύνην
σου, ὁ ὁποῖος εἶσαι ὁ μόνος
δίκαιος. |
17
Ὁ Θεός, ἃ ἐδίδαξάς με
ἐκ νεότητός μου, καὶ μέχρι τοῦ
νῦν ἀπαγγελῶ τὰ θαυμάσιά
σου. |
17
Ὦ Θεέ μου, θὰ ἀναγγείλω καὶ
θὰ διαλαλήσω τὰς θαυμαστὰς ἐπεμβάσεις
τῆς προστασίας σου, μὲ τὰς ὁποίας
μὲ ἐδίδαξες ἀπὸ τὴν νεότητά
μου μέχρι σήμερα νὰ ἐλπίζω εἰς
τὴν προστασίαν σου. |
17
Θεέ μου, θὰ ἀναγγέλλω καὶ θὰ διακηρύττω
τὰς θαυμαστὰς ἐπεμβάσεις τῆς προστασίας
σου, μὲ τὰς ὁποίας μὲ ἐδίδαξες
ἀπὸ τὴν νεότητά μου μέχρι τῆς ὥρας
ταύτης νὰ ἐλπίζω εἰς σέ.
|
18
Καὶ ἕως γήρως καὶ πρεσβείου,
ὁ Θεός, μὴ ἐγκαταλίπῃς
με, ἕως ἂν ἀπαγγελῶ τὸν βραχίονά
σου τῇ γενεᾷ πάσῃ τῇ ἐπερχομένῃ.
|
18
Καὶ μέχρι τῶν γηρατείων μου καὶ
μέχρι τῆς πλέον προχωρημένης ἡλικίας
μου, ὦ Θεέ μου, μὴ μὲ ἐγκαταλείψῃς,
μέχρις ὅτου διαλαλήσω τὴν προστασίαν
τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς σου εἰς κάθε
γενεάν, ἡ ὁποῖα ἐπακολουθεῖ.
|
18
Καὶ μέχρι τοῦ γήρατος καὶ τῶν πολὺ
προχωρημένων χρόνων τῆς ζωῆς μου μὴ μὲ
ἐγκαταλίπῃς, ἀλλὰ διατήησέ με
ἐν τῇ ζωῇ μὲ ἀκεραίας τὰς
δυνάμεις μου, μέχρις ὅτου ἐξαγγείλω καὶ
εἰς ὅλην τὴν ἐπερχομένην γενεὰν
τὰ θαυμαστὰ ἔργα τοῦ βραχίονός σου.
|
19
Τὴν δυναστείαν σου καὶ τὴν δικαιοσύνην
σου. Ὁ Θεός, ἕως ὑψίστων ἃ
ἐποίησας μεγαλεῖα· ὁ Θεός,
τίς ὅμοιός σοι; |
19
Νὰ ἐξαγγείλω τὴν ἀκατανίκητον
δύναμίν σου, τὴν ἄπειρον δικαιοσύνην
σου. Ὦ Θεέ, μέχρι τῶν ὑψίστων
καὶ ἀπεριορίστων περιοχῶν τοῦ
οὐρανίου κόσμου φθάνουν τὰ μεγαλεῖα
τὰ ὁποῖα ἔκαμες. Ὁ Θεός,
ποιὸς ὅμοιος ὑπάρχει πρὸς σέ;
|
19
Μέχρις ὅτου διακηρύξω πόσον ἀκαταγώνιστος καὶ
μεγάλη εἶναι ἡ δύναμίς σου καὶ πόσον θαυμαστὴ
εἶναι ἡ δικαιοσύνη σου. Ὦ Θεέ μου, φθάνουν
μέχρι τῶν ὑψίστων περιοχῶν τοῦ οὐρανοῦ
καὶ εἶναι πολὺ μεγάλα καὶ ὑψηλὰ
τὰ ὅσα ἐποίησας εἰς ἐμὲ
τὸν ταπεινόν σου δοῦλον· ὦ Θεέ μου,
ποῖος εἶναι ὅμοιός σου;
|
20
Ὅσας ἔδειξάς μοι θλίψεις παλλὰς
καὶ κακάς, καὶ ἐπιστρέψας ἐζωοποίησάς
με, καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆς
γῆς πάλιν ἀνήγαγές με.
|
20
Πόσας καὶ πόσας θλίψεις, βαρείας
καὶ ὀδυνηράς, μοῦ ἔστειλες!
Πλὴν ἔστρεψες πρὸς ἐμὲ στοργικὸν
τὸ βλέμμα σου καὶ τὴν ἀγάπην
σου, καὶ μὲ ἀνεζωογόνησες, καὶ
ἀπὸ τὰ ἀπύθμενα βάθη τῆς
γῆς πάλιν μὲ ἀνεβίβασες.
|
20
Πόσας μοῦ ἔδειξας θλίψεις! Πολλαὶ καὶ
κακαὶ ἦσαν αὗται. Δὲν μὲ ἐγκατέλιπες
ὅμως. Ἀλλ’ ἐπιστρέψας μετὰ στοργῆς
καὶ πάλιν πρὸς ἐμὲ μὲ ἐζωογόνησας
καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς γῆς
πάλιν μὲ ἀνύψωσας. |
21
Ἐπλεόνασας ἐπ' ἐμὲ τὴν
μεγαλωσύνην σου καὶ ἐπιστρέψας παρεκάλεσάς
με καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆς
γῆς πάλιν ἀνήγαγές με.
|
21
Πλουσίαν ἔδειξες εἰς ἐμὲ τὴν
μεγαλειώδη συγκατάβασίν σου, διότι
σὺ ἐπιστραφεὶς μὲ ἐπαρηγόρησες.
Καὶ ἀπὸ τὰ κατώτατα βάθη
τῶν συμφορῶν, ὅπου εἶχα βυθισθῆ,
πάλιν μὲ ἐπανέφερες εἰς τὴν
ἐπιφάνειαν. |
21
Ἐπέδειξας ἐπ’ ἐμοῦ πλειστάκις καὶ
ἐν πλεονασμῷ τὸ μεγαλεῖον τῆς
δυνάμεως καὶ συγκαταβάσεώς σου καὶ ἐπιστρέψας
πλησίον μου μὲ ἐπαρηγόρησας καὶ ἀπὸ
τὰ τρίσβαθα τῆς γῆς πάλιν μὲ ἀνύψωσας.
|
22
Καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί
σοι ἐν σκεύει ψαλμοῦ τὴν ἀλήθειάν
σου, ὁ Θεός· ψαλῶ σοι ἐν κιθάρᾳ,
ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ.
|
22
Διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ θὰ ὑμνολογήσω
μὲ μουσικὰ ὄργανα τὴν ἀξιοπιστίαν
καὶ ἀλήθειαν τῶν λόγων καὶ
τῶν ὑποσχέσεών σου. Θὰ σὲ
ὑμνολογήσω μὲ τὴν κιθάραν, ὦ
ἅγιε Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ.
|
22
Διὰ τοῦτο, Θεέ μου, καὶ ἐγὼ
μὲ μουσικὸν ὄργανον ψαλτηρίου θὰ δοξολογῶ
πρὸς τιμήν σου τὴν ἀλήθειαν, τὴν ὁποίαν
δεικνύεις τηρῶν τὰς ὑποσχέσείς σου·
θὰ ψάλω πρὸς δοξολογίαν σου τὸν ὕμνον
συνοδεύων τοῦτον μετὰ κιθάρας, ὦ ἅγιε,
τοῦ ὁποίου ἡ ἁγιότης εἰς τὸν
Ἰσραὴλ ἐφανερώθη καὶ ὑπὸ
μόνου τοῦ Ἰσραὴλ ἐγνώσθη.
|
23
Ἀγαλλιάσονται τὰ χείλη μου, ὅταν
ψάλω σοι, καὶ ἡ ψυχή μου, ἣν
ἐλυτρώσω. |
23
Ὅταν ἐγὼ ψάλλω ὕμνους πρὸς
τὸ μεγαλεῖον σου, θὰ γεμίσουν ἀπὸ
ἀγαλλίασιν τὰ χείλη μου καὶ
ἡ ψυχή μου, τὴν ὁποίαν τόσες
καὶ τόσες φορὲς σὺ ἐγλύτωσες.
|
23
Θὰ πληρωθοῦν ἀγαλλιάσεως τὰ χείλη
μου, ὅταν θὰ ψάλω πρὸς τιμήν σου, ἀλλὰ
θὰ σκιρτήσῃ καὶ ἡ ψυχή μου, τὴν
ὁποίαν ἔσωσας. |
24
Ἔτι δὲ καὶ ἡ γλῶσσά μου
ὅλην τὴν ἡμέραν μελετήσει τὴν
δικαιοσύνην σου, ὅταν αἰσχυνθῶσι καὶ
ἐντραπῶσιν οἱ ζητοῦντες τὰ κακά
μοι. |
24
Ἀκόμη δὲ καὶ ἡ γλῶσσα
μου θὰ μελετᾷ ὅλας τὰς ἡμέρας
τὴν δικαιοσύνην σου. Ὅταν μάλιστα
βλέπω νὰ ἀποτυγχάνουν αὐτοί,
ποὺ ζητοῦν τὴν καταστροφήν μου, νὰ
καταισχύνωνται καὶ νὰ κατεντροπιάζωνται.
|
24
Ἀκόμη δὲ καὶ ἡ γλῶσσα μου θὰ
μελετᾷ καὶ θὰ ἐκδιηγῆται καθ'
ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν δικαιοσύνην σου,
καθ’ ὃν χρόνον θὰ καταισχύνωνται καὶ θὰ
καλύπτωνται ὑπὸ ἐντροπῆς οἱ
ἐπιζητοῦντες τὴν δυστυχίαν καὶ καταστροφήν
μου. |