Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ριτὴς
σοφὸς παιδεύσει τὸν λαὸν αὐτοῦ,
καὶ ἡγεμονία συνετοῦ τεταγμένη
ἔσται. |
οφὸς
ἄρχων παιδαγωγεῖ καὶ μορφώνει τὸν
λαόν του· ἡ ἐξουσία δὲ
καὶ ἡ κυβέρνησις τοῦ συνετοῦ
ἄρχοντος εἶναι ὀρθῶς τακτοποιημένη.
|
σοφὸς
καὶ συνετὸς ἄρχων θὰ διαπαιδαγωγήσῃ
καλῶς τὸν λαόν του, ἡ δὲ διοίκησις
καὶ διακυβέρνησις τοῦ συνετοῦ θὰ εἶναι
τακτοποιημένη καὶ καλῶς ὠργανωμένη.
|
2
Κατὰ τὸν κριτὴν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ
οὕτως καὶ οἱ λειτουργοὶ αὐτοῦ,
καὶ κατὰ τὸν ἡγούμενον τῆς
πόλεως πάντες οἱ κατοικοῦντες αὐτήν.
|
2
Ὁποῖος τις εἶναι ὁ ἄρχων ἑνὸς
λαοῦ, τέτοιοι θὰ εἶναι καὶ οἱ
ὑπ' αὐτὸν ἀξιωματοῦχοι. Καὶ
ὁποῖος εἶναι ὁ ἄρχων μιᾶς
πόλεως, τέτοιοι θὰ εἶναι καὶ
οἱ κάτοικοι αὐτῆς.
|
2
Ὁποῖος εἶναι ὁ ἄρχων καὶ
κριτῆς ἐνὸς λαοῦ, τέτοιοι θὰ
εἶναι καὶ οἱ ὑπάλληλοι καὶ ὑπουργοί
του, καὶ ὁποῖος εἶναι ὁ κυβερνήτης
καὶ διοικητὴς μιᾶς πόλεως, τοιοῦτοι
θὰ εἶναι καὶ ὅλοι οἱ κάτοικοί
της. |
3
Βασιλεὺς ἀπαίδευτος ἀπολεῖ τὸν
λαὸν αὐτοῦ, καὶ πόλις οἰκισθήσεται
ἐν συνέσει δυναστῶν. |
3
Ἀμόρφωτος καὶ ἀσύνετος βασιλεὺς
ὁδηγεῖ τὸν λαόν του εἰς τὴν
καταστροφήν· ἐξ ἀντιθέτου αποκτᾷ
πολλοὺς κατοίκους μία πόλις καὶ
εὐημερεῖ χάρις εἰς τὴν σύνεσιν
τῶν καλῶν ἀρχόντων.
|
3
Ὁ ἀδιαπαιδαγώγητος καὶ ἀμόρφωτος
βασιλεὺς θὰ ὁδηγήσῃ εἰς
καταστροφὴν τὸν λαόν του· μία δὲ
πόλις θὰ κατοικηθῇ ἀπὸ πολλοὺς
καὶ θὰ ἀκμάσῃ εἰς πληθυσμόν,
χάρις εἰς τὴν σύνεσιν τῶν ἀρχόντων
της. |
4
Ἐν χειρὶ Κυρίου ἐξουσία τῆς
γῆς, καὶ τὸν χρήσιμον ἐγερεῖ
εἰς καιρὸν ἐπ' αὐτῆς.
|
4
Ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Κυρίου
χορηγεῖται κάθε ἐξουσία ἐπάνω
εἰς τὴν γῆν, τὸν δὲ χρήσιμον
καὶ καλὸν ἄρχοντα ἐπ' αὐτῆς
θὰ ἀναδείξῃ ὁ Κύριος εἰς
τὸν κατάλληλον καιρόν.
|
4
Εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Θεοῦ εἶναι
πᾶσα ἐπὶ τῆς γῆς ἐξουσία,
καὶ ὁ Θεὸς θὰ ἀναδείξῃ
εἰς τὸν κατάλληλον καιρὸν τὸν ὠφέλιμον
ἄρχοντα. |
5
Ἐν χειρὶ Κυρίου εὐοδία ἀνδρός,
καὶ προσώπῳ γραμματέως ἐπιθήσι
δόξαν αὐτοῦ. |
5
Εἰς τὸ χέρι τοῦ παντοδυνάμου
Κυρίου εἶναι ἡ κατευόδωσις παντὸς
ἀνθρώπου εἰς τὰ ἔργα του. Καὶ
εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ δικαίου
νομοθέτου θὰ ἀποθέσῃ ὁ
Θεὸς τὴν δόξαν του. |
5
Ἡ εὐδοκίμησις καὶ πρόοδος τοῦ
ἀνθρώπου εἶναι εἰς τὸ χέρι τοῦ
Θεοῦ, καὶ Αὐτὸς θὰ θέσῃ
ἐπὶ τοῦ προσώπου τοῦ ἄρχοντος
καὶ νομοθέτου τὴν δόξαν. |
6
Ἐπὶ παντὶ ἀδικήματι μὴ
μηνιάσῃς τῷ πλησίον καὶ μὴ
πρᾶσσε μηδὲν ἐν ἔργοις ὕβρεως.
|
6
Οἰανδήποτε ἀδικίαν καὶ ἂν
σοῦ κάμῃ ὁ πλησίον, μὴ
μνησικακήσῃς ἐναντίον του καὶ
μὴ κάμῃς τίποτε ἐπάνω
εἰς τὴν ὁρμὴν τοῦ πάθους.
|
6
Μὴ ὀργισθῇς καὶ μνησικακήσῃς
κατὰ τοῦ πλησίον σου διὰ κάθε ἀδίκημα,
ποὺ θὰ σοῦ κάμῃ, καὶ μὴ
ἐνεργήσῃς τίποτε κατ’ αὐτοῦ
μὲ ἔργα βίας ὑβριστικά.
|
7
Μισητὴ ἔναντι Κυρίου καὶ ἀνθρώπων
ὑπερηφανία, καὶ ἐξ ἀμφοτέρων
πλημμελήσει ἄδικα. |
7
Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι μισητὴ ἐνώπιον
Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων καὶ ἐνώπιον
ἀμφοτέρων ὁ ὑπερήφανος θὰ
διαπράξῃ πολλὰς ἀδικίας.
|
7
Δὲν ἐπιτρέπεται δὲ τοῦτο, διότι ἡ
ὑπερηφάνεια εἶναι μισητὴ ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ πρὸς
τοὺς δύο, πρὸς τὸν Θεὸν δηλαδὴ
καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, θὰ
διαπράξῃ ἀδικίαν. |
8
Βασιλεία ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος
μετάγεται διὰ ἀδικίας καὶ εἰς
ὕβρεις καὶ χρήματα. |
8
Ἡ βασιλεία περιέρχεται ἀπὸ τὸ
ἕνα ἔθνος εἰς τὸ ἄλλο ἐξ
αἰτίας τῶν ἀδικιῶν, τῆς
ὑπερηφανείας καὶ τοῦ ἀδίκου
πλουτισμοῦ. |
8
Ἡ βασιλεία φεύγει καὶ μεταβιβάζεται ἀπὸ
τὸ ἐν ἔθνος εἰς ἄλλο ἔθνος,
ἐξ αἰτίας τῶν ἀδικιῶν καὶ
ἀλαζονικῶν καταπιέσεων καὶ τῆς διὰ
δόλου καὶ ἁρπαγὼν κατακτήσεως χρημάτων.
|
9
Τί ὑπερηφανεύεται γῆ καὶ σποδός;
Ὅτι ἐν ζωῇ ἔρριψα τὰ ἐνδόσθια
αὐτοῦ. |
9
Διατὶ ὑπερηφανεύεται ὁ ἄνθρωπος,
ποὺ εἶναι χῶμα καὶ στάκτη; Διότι
τοῦ ὑπερηφάνου ἀνθρώπου, καθ'
ὃν χρόνον ἀκόμη ἐζοῦσε,
ἐγὼ ἔρριψα τὰ ἐντόσθιά
του κάτω. |
9
Διατὶ ὑπερηφανεύεται ὁ ἄνθρωπος, ποὺ
εἶναι χῶμα καὶ στάχτη; Ματαίως ἐκδηλώνει
ἀλαζονείαν καὶ παρουσιάζεται ἀγέρωχος. Διότι,
καθ’ ὃν χρόνον εὐρίσκεται ἐν τῇ
ζωῇ καὶ νομίζει ἑαυτὸν ἀκατάβλητον,
ἐγὼ ἔρριψα τὴν ἀποσύνθεσιν εἰς
τὰ ἐντόσθιά του. |
10
Μακρὸν ἀρρώστημα σκώπτει ἰατρός·
καὶ βασιλεὺς σήμερον, καὶ αὔριον
τελευτήσει. |
10
Μακρὰν ἀσθένειαν, ἡ ὁποία
δὲν φέρει τὸν θάνατον ἀλλὰ
οὔτε καὶ θεραπεύεται, τὴν ἐμπαίζει
καὶ ὁ ἰατρός. Καὶ ὁ ἀσθενῶν
βασιλεὺς σήμερον ὑπάρχει, αὔριον
δὲ ἀποθνήσκει.
|
10
Τὴν μακροχρόνιον ἀσθένειαν εἰρωνεύεται ὁ
ἰατρός, ἀστειευόμενος δι’ αὐτὴν
μὲ τὸν ἀσθενῆ. Καὶ ὅμως
ὁ βασιλεὺς σήμερον ζῇ καὶ αὔριον
ἀποθνῄσκει, χωρὶς νὰ δύναται ὁ
ἰατρὸς νὰ τοῦ παρατείνῃ τὴν
ζωήν. |
11
Ἐν γὰρ τῷ ἀποθανεῖν ἄνθρωπον,
κληρονομήσει ἐρπετὰ καὶ θηρία
καὶ σκώληκας. |
11
Ὅταν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρωπος,
θὰ τὸν κληρονομήσουν καὶ θὰ
τὸν παραλάβουν τὰ ἐρπετὰ καὶ
τὰ θηρία καὶ τὰ σκουλήκια.
|
11
Ὁ θάνατος ἐξουδετερώνει οἰονδήποτε
μεγαλεῖον. Διότι, ὅταν ἀποθάνῃ
ὁ ἄνθρωπος, θὰ τὸν κληρονομήσουν ἄταφον
μὲν τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ θηρία,
ἐντὸς δὲ τοῦ τάφου οἱ σκώληκες.
|
12
Ἀρχὴ ὑπερηφανίας ἀνθρώπου
φισταμένου ἀπὸ Κυρίου, καὶ ἀπὸ
τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἀπέστη
ἡ καρδία αὐτοῦ. |
12
Ἡ ἀρχὴ καὶ πρώτη αἰτία
τῆς ἀπομακρύνσεως τοῦ ἀνθρώπου
ἀπὸ τὸν Κύριον εἶναι ἡ
ὑπερηφάνεια. Ἡ καρδία τοῦ ὑπερηφάνου
ἔχει ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὸν
δημιουργόν του. |
12
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνεται ἀπὸ
τὸν Θεόν, τότε ἀρχίζει νὰ ὑπερηφανεύεται,
θεοποιῶν τὸν ἑαυτόν του, καὶ μετ’
ὀλίγον ἡ καρδία του ἀπομακρύνεται ὁλοτελῶς
ἀπὸ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος
τὸν ἐδημιούργησε. |
13
Ὅτι ἀρχὴ ὑπερηφανίας
ἁμαρτία καὶ κρατῶν αὐτῆς
ἐξομβρήσει βδέλυγμα· διὰ τοῦτο
παρεδόξασε Κύριος τὰς ἐπαγωγὰς
καὶ κατέστρεψεν εἰς τέλος αὐτούς.
|
13
Ἐπειδὴ δὲ ἀρχὴ καὶ πηγὴ
κάθε ἁμαρτίας εἶναι ὁ ἐγωϊσμός,
ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κρατεῖ
τὸν ἐγωϊσμόν του καὶ κυριαρχεῖται
ἀπὸ αὐτόν, θὰ ξεχύσῃ
ὡσὰν βροχὴν ἀπὸ μέσα του
βδελυρότητας. Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος
θὰ τοῦ ἀποστείλῃ τρομερὰς
τιμωρίας καὶ θὰ τὸν καταστρέψῃ
ἐξ ὁλοκλήρου.
|
13
Χωρίζεται δὲ οὗτος ὁλοτελῶς ἀπὸ
τὸν Θεόν, διότι τῆς ὑπερηφανείας πηγὴ
καὶ αἰτία εἶναι πᾶσα ἁμαρτία,
αὐτὸς δέ, ποὺ κρατεῖ τὴν ὑπερηφάνειαν
καὶ διατελεῖ ὑπὸ τὸ κράτος τῆς
ἀλαζονείας καὶ τοῦ ἐγωϊσμοῦ,
θὰ ἐκχύσῃ ἀπὸ τὸ
ἐσωτερικόν του πλημμύραν παντὸς εἴδους βδελυρῶν
ἁμαρτιῶν· δι’ αὐτὸ καὶ
ὁ Κύριος ἐπέφερε κατ’ αὐτῶν πρωτοφανεῖς
καὶ καταπληκτικὰς καταστροφὰς καὶ
κατέστρεψε τελείως τούτους. |
14
Θρόνους ἀρχόντων καθεῖλεν ὁ
Κύριος καὶ ἐκάθισε πρᾳεῖς
ἀντ' αὐτῶν. |
14
Ὁ Κύριος ἐκρήμνισε θρόνους ἀρχόντων
καὶ ἀντὶ ἐκείνων ἐγκατέστησε
πρᾴους ἀνθρώπους ὡς ἄρχοντας.
|
14
Ὁ Κύριος ἀνέτρεψε θρόνους ὑπερηφάνων καὶ
ἀγερώχων ἀρχόντων καὶ ἀντ’ αὐτῶν
ἐγκατέστησε πράους καὶ ταπεινούς.
|
15
Ρίζας ἐθνῶν ἐξέτιλεν ὁ
Κύριος καὶ ἐφύτευσε ταπεινοὺς
ἀντ' αὐτῶν. |
15
Ρίζας ἀλαζονικῶν ἐθνῶν ἐξερρίζωσεν
ὁ Κύριος καὶ ἐφύτευσεν ἀντὶ
ἐκείνων ταπεινοὺς ἀνθρώπους.
|
15
Ρίζας ἀγερώχων ἐθνῶν ἀνέσπασεν ὁ
Κύριος καὶ ἀντ’ αὐτῶν ἐφύτευσε
ταπεινούς. |
16
Χώρας ἐθνῶν κατέστρεψεν ὁ Κύριος
καὶ ἀπώλεσεν αὐτὰς ἕως
θεμελίων γῆς. |
16
Χώρας ὑπερηφάνων ἐθνῶν τὰς
κατέστρεψεν ὁ Κύριος. Τὰς ἐξωλόθρευσεν
ἕως τὰ θεμέλιά των.
|
16
Χώρας ὑπερηφάνων ἐθνῶν κατέστρεψεν ὁ
Κύριος καὶ ἐξηφάνισε τὰς πόλεις των
ἐκ θεμελίων. |
17
Ἐξήρανεν ἐξ αὐτῶν καὶ
ἀπώλεσεν αὐτοὺς καὶ κατέπαυσεν
ἀπὸ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν.
|
17
Ἐξήρανε τὴν ζωήν των, ἐξωλόθρευσε
τοὺς κατοίκους των καὶ ἔσβησε τὴν
ἀνάμνησίν των ἀπὸ τὴν
γῆν. |
17
Μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐμάρανε,
σὰν δένδρα ποὺ ξηραίνονται, καὶ τὰ
ὠδήγησεν εἰς ἀπώλειαν καὶ ἔσβησε
τὸ ὄνομά των, ὥστε νὰ μὴ
μνημονεύεται οὔτε νὰ ἀκούεται πλέον εἰς
τὴν γῆν. |
18
Οὐκ ἔκτισται ἀνθρώποις ὑπερηφανία,
οὐδὲ ὀργὴ θυμοῦ γεννήμασι
γυναικῶν. |
18
Ὁ ἐγωϊσμὸς δὲν εἶναι προωρισμένος
καὶ ταιριαστὸς διὰ τὸν ἄνθρωπον,
οὔτε ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργὴ
διὰ τὰ τέκνα τῶν γυναικῶν.
|
18
Ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ὁ ἐγωϊσμός,
ἐφεύρεσις τοῦ Σατανᾶ, δὲν ἔχει
κτισθῇ διὰ τοὺς ἀνθρώπους, οὔτε
ἡ ἐκ τῶν παθῶν τούτων προερχομένη
σκληρὰ καὶ μανιώδης ὀργὴ ἔγινε
δι’ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν
γεννηθῇ ἀπὸ γυναῖκας.
|
19
Σπέρμα ἔντιμον ποῖον; Σπέρμα ἀνθρώπου.
Σπέρμα ἔντιμον ποῖον; Οἱ φοβούμενοι
τὸν Κύριον. Σπέρμα ἄτιμον ποῖον;
Σπέρμα ἀνθρώπου. Σπέρμα ἄτιμον
ποῖον; Οἱ παραβαίνοντες ἐντολάς.
|
19
Ποῖον γένος εἶναι ἔντιμον καὶ
ἔνδοξον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Τὸ
γένος τῶν ἀνθρώπων. Ποῖον γένος
ἀνθρώπων καὶ ποῖοι ἄνθρωποι
εἶναι ἔντιμοι καὶ δοξασμένοι πλησίον
τοῦ Θεοῦ; Ἐκεῖνοι μόνον, ποὺ
φοβοῦνται τὸν Κύριον. Ποῖον γένος
μεταξὺ τῶν ζώντων δημιουργημάτων εἶναι
δυνατὸν νὰ καταντήσῃ καταφρονημένον
καὶ ἄδοξον; Τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.
Ποῖοι ἀπὸ τὸ γένος αὐτὸ
περιπίπτουν εἰς ἀδοξίαν καὶ
καταφρόνησιν; Ἐκεῖνοι ποὺ παραβαίνουν
τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ.
|
19
Ποῖοι ἀπόγονοι μεταξὺ τῶν ἐπὶ
γῆς ζώντων ἔχουν τιμηθῇ ἀπὸ
τὸν Θεόν; Οἱ ἀπόγονοι τοῦ ἀνθρώπου.
Καὶ μεταξὺ τούτων ποῖοι ἀπόγονοι εἶναι
ἄξιοι τῆς τιμῆς; Αὐτοὶ οἱ
ὁποῖοι φοβοῦνται τὸν Κύριον. Καὶ
ποῖοι ἀπόγονοι μεταξὺ τῶν ζώντων ἐπὶ
τῆς γῆς δύνανται νὰ καταντήσουν ἐντελῶς
ἄτιμοι καὶ ἄξιοι πάσης περιφρονήσεως; Οἱ
ἀπόγονοι τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ποῖοι
ἀπόγονοι καταντοῦν εἰς ἐσχάτην ἀτιμίαν;
Αὐτοὶ ποὺ παραβαίνουν τὰς θείας ἐντολάς.
|
20
Ἐν μέσῳ ἀδελφῶν ὁ ἡγούμενος
αὐτῶν ἔντιμος, καὶ οἱ φοβούμενοι
Κύριον ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ.
|
20
Ἄρχων ἀπολαμβάνει δικαίαν τιμὴν
καὶ δόξαν ἐν μέσῳ μόνον
ἀνθρώπων, ποὺ θεωροῦν ὁ ἔνας
τὸν ἄλλον ἀδελφόν των. Αὐτὸς
δὲ ἂς ἔχῃ πάντοτε πρὸ
ὀφθαλμῶν καὶ ἂς τιμᾷ ἐκείνους,
ποὺ εὐλαβοῦνται τὸν Κύριον.
|
20
Μεταξὺ ἀδελφῶν ὁ ἀρχαιότερός
των τιμᾶται καὶ εἶναι σεβαστὸς ἀπὸ
αὐτούς, οἱ δὲ φοβούμενοι τὸν Κύριον
τιμῶνται ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν
του σὰν πρωτότοκοι ὅλοι. |
22
Πλούσιος καὶ ἔνδοξος καὶ πτωχός,
τὸ καύχημα αὐτῶν φόβος Κυρίου.
|
22
Καὶ διὰ τὸν πλούσιον καὶ διὰ
τὸν ἔνδοξον καὶ διὰ τὸν πτωχὸν
τὸ καύχημα πρέπει νὰ εἶναι ὁ
σεβασμὸς πρὸς τὸν Θεόν.
|
22
Εἴτε πλούσιος εἶναι κανείς, εἴτε εὐγενὴς
καὶ ἔνδοξος, εἴτε πτωχός, εἰς ὅλους
ἐξ ἴσου καύχημά των πρέπει νὰ εἶναι
ὁ φόβος τοῦ Κυρίου. |
23
Οὐ δίκαιον ἀτιμάσαι πτωχὸν συνετόν,
καὶ οὐ καθήκει δοξάσαι ἄνδρα
ἁμαρτωλόν. |
23
Δὲν εἶναι δίκαιον νὰ θεωρῆται
ἀνάξιος τιμῆς ὁ συνετός, διότι
εἶναι πτωχός. Οὔτε δὲ νὰ τιμᾶται
καὶ νὰ δοξάζεται ὁ ἁμαρτωλὸς
ἄνθρωπος ἐπειδὴ εἶναι πλούσιος.
|
23
Δὲν εἶναι δίκαιον νὰ ἐξευτελίσῃς
καὶ νὰ περιφρονήσῃς ἕνα πτωχόν, ἀλλὰ
μυαλωμένον καὶ συνετὸν ἄνθρωπον, οὔτε
ἁρμόζει νὰ τιμᾷς καὶ νὰ δοξάζῃς
ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν. |
24
Μεγιστὰν καὶ κριτὴς καὶ δυνάστης
δοξασθήσεται, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτῶν
τις μείζων τοῦ φοβουμένου τὸν Κύριον.
|
24
Οἱ μεγιστᾶνες καὶ οἱ κριταὶ
καὶ οἱ ἄρχοντες δοξάζονται, ἀλλὰ
κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν
εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ ἐκεῖνον,
ποὺ φοβεῖται τὸν Κύριον.
|
24
Ὁ ἡγεμὼν καὶ ὁ κριτὴς
καὶ ὁ ἄρχων θὰ δοξάξωνται· κανένας
ἀπὸ αὐτοὺς ὅμως δὲν ὑπάρχει
μεγαλύτερος εἰς τιμὴν καὶ δόξαν ἀπὸ
ἐκεῖνον, ποὺ φοβεῖται τὸν Θεόν.
|
25
Οἰκέτῃ σοφῷ ἐλεύθεροι
λειτουργήσουσι, καὶ ἀνὴρ ἐπιστήμων
οὐ γογγύσει. |
25
Ἄνθρωποι ἐλεύθεροι θὰ γίνουν
ὑπηρέται εἰς δοῦλον σοφόν. Ὁ
δὲ συνετὸς καὶ μορφωμένος ἄνθρωπος
δὲν θὰ γογγύσῃ δι' αὐτό.
|
25
Τὸν συνετὸν δοῦλον θὰ τὸν ὑπηρετήσουν
ἐλεύθεροι κύριοι, καὶ ἄνθρωπος μορφωμένος
καὶ ἔχων γνῶσιν δὲν θὰ γογγύσῃ
ποτὲ δι’ αὐτό. |
26
Μὴ σοφίζου ποιῆσαι τὸ ἔργον
σου καὶ μὴ δοξάζου ἐν καιρῷ
στενοχωρίας σου. |
26
Μὴ ἀλαζονεύεσαι, ὅτι θὰ κάμῃς
ἔργα μεγάλα ἀνώτερα ἀπὸ
τὰς δυνάμεις σου. Καὶ εἰς καιρὸν
δυσκολιῶν καὶ στενοχωριῶν μὴ ἐπιδεικνύεσαι
ἀποκρύπτων τὴν πραγματικήν σου κατάστασιν.
|
26
Μὴ ἐπιδεικνύῃς σοφίαν καὶ ἐπιδεξιότητα
αὐτοεπαινούμενος, ὅταν πρόκειται νὰ κάμῃς
τὸ ἔργον σου, καὶ μὴ δόξαζε τὸν
ἑαυτόν σου ἐμφανιζόμενος ὡς
ἄρχων καὶ ὡς εὐημερῶν εἰς
καιρόν, ποὺ δυστυχεῖς καὶ στενοχωρεῖσαι
εἰς τὸ σπίτι σου. |
27
Κρείσσων ἐργαζόμενος καὶ περιασεύων
ἐν πᾶσιν ἢ περιπατῶν δοξαζόμενος
καὶ ἀπορῶν ἄρτων.
|
27
Καλύτερος εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ
ἐργάζεται καὶ ἐτσι ἀνταποκρίνεται
εἰς ὅλας αὐτοῦ τὰς βιοτικὰς
ἀνάγκας, παρὰ ἐκεῖνος ποὺ
περιπατεῖ καυχησιολογῶν καθ' ὃν χρόνον
στερεῖται καὶ ἀπὸ αὐτὸ
τὸ ψωμί του.
|
27
Εἶναι καλύτερος καὶ ἀνώτερος ἐκεῖνος,
ποὺ δουλεύει καὶ ἔχει περισσεύματα εἰς
ὅλα, παρὰ ἐκεῖνος ποὺ κάμνει
περιπάτους καὶ καυχᾶται κομψευόμενος καὶ
περιαυτολογῶν, καθ’ ὃν χρόνον στερεῖται
καὶ τοῦ ἄρτου. |
28
Τέκνον, ἐν πραΰτητι δόξασον τὴν ψυχήν
σου καὶ δὸς αὐτῇ τιμὴν κατὰ
τὴν ἀξίαν αὐτῆς.
|
28
Παιδί μου, νὰ τιμᾷς τὸν ἑαυτόν
σου μὲ τὴν πρᾳότητά σου καὶ
νὰ ἀποδίδῃς εἰς τὸν ἑαυτόν
σου τὴν τιμὴν καὶ τὴν θέσιν,
ποὺ σοῦ ἀξίζει.
|
28
Τέκνον μου, δόξαζε τὴν ψυχήν σου μὲ τὴν
ἀρετὴν τῆς πραότητος καὶ τίμησέ
την σύμφωνα μὲ τὴν ἀξίαν της.
|
29
Τὸν ἁμαρτάνωντα εἰς τὴν ψυχὴν
αὐτοῦ, τίς δικαιώσει;
Καὶ τίς δοξάσει τὸν ἀτιμάζοντα
τὴν ζωὴν αὐτοῦ;
|
29
Ἐκεῖνον ποὺ διαπράττει ἁμαρτήματα
ἐναντίον τῆς ψυχῆς του, ποιὸς
θὰ εὑρεθῇ νὰ τὸν δικαιώσῃ;
Καὶ ποιὸς θὰ δοξάσῃ ἐκεῖνον,
ὁ ὁποῖος κατεξευτελίζει τὸν
ἑαυτόν του μὲ τὴν ἀπρεπῆ
διαγωγήν του; |
29
Ποῖος θὰ δώσῃ δίκαιον εἰς ἐκεῖνον,
ποὺ ἁμαρτάνει κατὰ τῆς ἰδίας
του ψυχῆς, καὶ ποῖος θὰ τιμήσῃ
καὶ θὰ σεβασθῇ ἐκεῖνον, ποὺ
δι’ ἐξευτελιστικῶν πράξεων ἀτιμάζει τὴν
ζωήν του; |
30
Πτωχὸς δοξάζεται δι' ἐπιστήμην αὐτοῦ,
καὶ πλούσιος δοξάζεται διὰ τὸν
πλοῦτον αὐτοῦ.
|
30
Ὁ πτωχὸς ἀποκτᾷ δόξαν μὲ
τὴν γνῶσιν καὶ μὲ τὴν σοφίαν
του. Ὁ πλούσιος αποκτᾷ δόξαν μὲ
τὸν πλοῦτον του. Προτιμότερος ὅμως
εἶναι ὁ πρῶτος.
|
30
Ὁ πτωχὸς δοξάζεται καὶ τιμᾶται διὰ
τὴν μόρφωσιν καὶ σοφίαν του, καὶ ὁ
πλούσιος τιμᾶται διὰ τὰ πλούτη του.
|
31
Δεδοξασμένος ἐν πτωχείᾳ, καὶ
ἐν πλούτῳ ποσαχῶς;
Καὶ ὁ ἄδοξος ἐν πλούτῳ,
καὶ ἐν πτωχείᾳ ποσαχῶς;
|
31
Ἐὰν ὁ πτωχὸς εἶναι σοφὸς
καὶ δοξάζεται, πόσον περισσότερον
θὰ δοξασθῇ ὅταν ἀποκτήσῃ
καὶ πλοῦτον; Ἐὰν ὁ πλούσιος
δὲν ἔχεῃ τὴν δόξαν τῆς
σοφίας, πόσον ἄδοξος θὰ εἶναι,
ὅταν καταντήσῃ πτωχός; |
31
Πόσον δὲ μεγάλη εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὺ
τῆς δόξης τοῦ ἑνὸς καὶ τῆς
τιμῆς τοῦ ἄλλου, καταφαίνεται ἀπὸ
τὸ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ τιμᾶται,
καθ’ ὃν χρόνον εὑρίσκεται ἐν πτωχείᾳ,
πολὺ περισσότερον θὰ τιμηθῇ, ἐὰν
συμβῇ καὶ νὰ πλουτήσῃ. Καὶ ἐκεῖνος
ποὺ δὲν τιμᾶται, ὅταν ἔχῃ
πλούτη, πόσον ἄδοξος καὶ περιφρονημένος
θὰ εἶναι, ἐὰν πτωχύνῃ;
|